WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI
15.11.2006
- –Hans-Gert Poettering, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Elmar Brok, Ioannis Kasoulides oraz Tokia Saïfi, w imieniu grupy politycznej PPE-DE
- –Martin Schulz, Pasqualina Napoletano, Véronique De Keyser, Hannes Swoboda oraz Carlos Carnero González, w imieniu grupy politycznej PSE
- –Chris Davies oraz Marios Matsakis, w imieniu grupy politycznej ALDE
- –Daniel Cohn-Bendit, Hélène Flautre, Margrete Auken, Angelika Beer, Caroline Lucas, Alyn Smith, Jill Evans oraz David Hammerstein Mintz, w imieniu grupy politycznej Verts/ALE
- –Francis Wurtz, Luisa Morgantini, Adamos Adamou oraz Miguel Portas, w imieniu grupy politycznej GUE/NGL
- –GUE/NGL (B6‑0588/2006)
- –ALDE (B6‑0589/2006)
- –Verts/ALE (B6‑0590/2006)
- –PSE (B6‑0591/2006)
- –PPE-DE (B6‑0592/2006)
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w Strefie Gazy
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Bliskiego Wschodu, w szczególności rezolucję z dnia 2 lutego 2006 r. sprawie wyniku wyborów w Palestynie oraz sytuacji w Jerozolimie Wschodniej, rezolucję z dnia 1 czerwca 2006 r. w sprawie kryzysu humanitarnego na terytorium palestyńskim i roli UE[1] oraz rezolucję z dnia 7 września 2006 r. w sprawie sytuacji na Bliskim Wschodzie[2],
– uwzględniając rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 242 i 338,
– uwzględniając pokojowy plan działania z dnia 30 kwietnia 2003 r. przedstawiony przez Kwartet,
– uwzględniając wnioski Rady ds. Stosunków Zewnętrznych obradującej w dniach 15 września 2006 r., 17 października 2006 r. oraz 13 listopada 2006 r.,
– uwzględniając art. 103 ust. 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w wyniku izraelskiej operacji wojskowej w Strefie Gazy od czerwca 2006 r. śmierć poniosło 350 osób, w tym wielu cywilów; mając na uwadze, że w ataku izraelskim na Beit Hanun 8 listopada 2006 r. zginęło 19 Palestyńczyków, głównie kobiet i dzieci,
B. niezmiernie zaniepokojony faktem, że w wyniku masowej dewastacji infrastruktury publicznej i domów prywatnych, przerwania pracy szpitali, klinik i szkół, odcięcia dostaw wody, żywności i prądu, zniszczenia ziem uprawnych oraz całkowitej blokady Strefy Gazy kryzys humanitarny osiągnął katastrofalny poziom,
C. mając na uwadze, że ataki wymierzone bezpośrednio w dobra o charakterze cywilnym oraz ataki o nieproporcjonalnej sile lub przypadkowe ataki skierowane przeciw ludności cywilnej stanowią jawne pogwałcenie praw podstawowych określonych przez prawo międzynarodowe i konwencję genewską,
D. mając na uwadze, że premier Izraela, Ehud Olmert, wyraził ubolewanie i smutek w związku z tym, co nazwał skutkami „błędu technicznego”; mając na uwadze, że armia izraelska podęła decyzję o wszczęciu śledztwa wewnętrznego,
E. mając na uwadze, że prawem państwa do samoobrony nie można usprawiedliwiać nieproporcjonalnego lub przypadkowego użycia siły oraz że prawo międzynarodowe bezwzględnie zabrania ataków na ludność cywilną,
F. mając na uwadze, że kolejna fala przemocy grozi zniweczeniem wysiłków podejmowanych przez Autonomię Palestyńską w celu utworzenia nowego palestyńskiego rządu jedności narodowej,
G. mając na uwadze, że wspólnota międzynarodowa oraz Unia Europejska w znacznym stopniu wspierają wysiłki na rzecz rozwiązania kryzysu humanitarnego w Strefie Gazy i na Zachodnim Brzegu, ze szczególnym uwzględnieniem tymczasowego mechanizmu międzynarodowego; mając jednak na uwadze, że pomoc ta nie jest w stanie zaspokoić wszystkich potrzeb,
H. głęboko zaniepokojony konsekwencjami niedawnego powołania Avigdora Liebermana na stanowisko wicepremiera Izraela,
I. mając na uwadze, że proces pokojowy na Bliskim Wschodzie znalazł się w politycznym i dyplomatycznym impasie, choć dla przywrócenia pokoju i bezpieczeństwa w całym regionie niezbędne jest wyczerpujące i trwałe rozwiązanie konfliktu izraelsko-palestyńskiego,
J. mając na uwadze, że Unia Europejska, jako członek Kwartetu, ponosi szczególną odpowiedzialność za pokój i bezpieczeństwo na Bliskim Wschodzie, położonym w sąsiedztwie Europy; mając na uwadze, że instrumenty i metody Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa (WPZiB) muszą być w związku z tym udoskonalone, m.in. poprzez przyjęcie wspólnego stanowiska w ramach WPZiB oraz w oparciu o art. 15 i 16 Traktatu UE,
1. składa najgłębsze kondolencje i wyrazy współczucia rodzinom ofiar niedawnego bombardowania w Beit Hanun oraz wszystkim innym niewinnym osobom poszkodowanym;
2. wyraża głębokie oburzenie izraelską operacją wojskową przeprowadzoną w Beit Hanun i w Strefie Gazy; potępia podejmowanie przez armię izraelską nieproporcjonalnych działań, które udaremniają wszelkie próby rozpoczęcia procesu pokojowego;
3. wzywa rząd Izraela do natychmiastowego wstrzymania operacji wojskowych w Strefie Gazy i ponownie stwierdza, że nie istnieje militarne rozwiązanie konfliktu izraelsko-palestyńskiego;
4. wzywa palestyńskie grupy zbrojne, aby zaprzestały nieselektywnego i celowo wymierzonego przeciw ludności cywilnej ostrzeliwania rakietami terytorium Izraela, przestrzegały rozejmu i powstrzymały się od dalszej eskalacji konfliktu;
5. wyraża głębokie zaniepokojenie potencjalnymi poważnymi konsekwencjami obecnego kryzysu, w tym atakami wojskowymi i terrorystycznymi, destabilizującymi niepewną sytuację polityczną w całym regionie;
6. odnotowuje, że USA zawetowały w Radzie Bezpieczeństwa ONZ projekt rezolucji dotyczącej sytuacji w Strefie Gazy; z żalem przyjmuje brak zdecydowanego i jasnego stanowiska wspólnoty międzynarodowej w sprawie obecnego kryzysu;
7. wzywa administrację Stanów Zjednoczonych, aby dokonała ponownej oceny swej roli w Kwartecie i w konflikcie izraelsko-palestyńskim, z myślą o poparciu dążeń do powstrzymania przemocy oraz do nawiązania nowego i rzeczywistego dialogu między stronami;
8. wzywa Radę i państwa członkowskie Unii Europejskiej do przyjęcia wspólnego stanowiska zgodnie z art. 15 TWE w celu dokonania właściwej oceny obecnej sytuacji oraz poparcia poważnych starań o powstrzymanie przemocy i skłonienie zainteresowanych stron do podjęcia negocjacji;
9. zwraca się do Kwartetu (ONZ, UE, USA i Rosja) o pilne podjęcie działań na rzecz wznowienia negocjacji z zainteresowanymi stronami i między nimi oraz na rzecz pełnego wdrożenia wszystkich elementów planu pokojowego; ponownie stwierdza że na obecnym etapie rozwiązanie konfliktu na Bliskim Wschodzie będzie możliwe tylko dzięki wynegocjowaniu trwałego i ostatecznego porozumienia pokojowego zgodnie z planem pokojowym, bez warunków wstępnych, zakładającego istnienie dwóch demokratycznych, suwerennych i zdolnych do samodzielnego funkcjonowania państw, utrzymujących pokojowe stosunki sąsiedzkie w ramach bezpiecznych i uznawanych granic międzynarodowych, oraz że nie można tolerować dalszych strat wśród ludności cywilnej;
10. ponownie sugeruje, że obecność sił wielonarodowych w Libanie mogłaby zostać uznana za model do naśladowania w Strefie Gazy i na Zachodnim Brzegu, z myślą o ochronie ludności cywilnej po obu stronach; tymczasem zwraca się do Rady o podjęcie inicjatywy wysłania międzynarodowych obserwatorów wojskowych do Strefy Gazy oraz wzywa wszystkie strony do poparcia tej propozycji i pełnej współpracy w ramach proponowanych rozwiązań;
11. wzywa Radę do pilnego zwołania Rady Stowarzyszenia UE-Izrael w celu wyrażenia stanowiska Unii Europejskiej po izraelskich operacjach wojskowych w Strefie Gazy, z uwzględnieniem, w szczególności, kwestii pełnego przestrzegania art. 2 umowy o stowarzyszeniu;
12. wzywa Radę, aby zwróciła się, w ramach Umowy o stowarzyszeniu UE-Palestyna, do nowego palestyńskiego rządu jedności narodowej w celu podniesienia kwestii przemocy i bezpieczeństwa;
13. podkreśla, że prawa człowieka musza być w pełni przestrzegane oraz że naruszenia międzynarodowego prawa humanitarnego w Strefie Gazy i na Zachodnim Brzegu należy natychmiast powstrzymać;
14. popiera oświadczenie Prezydencji UE wzywające rząd Izraela do zaprzestania wszelkich działań prowokacyjnych na terytoriach palestyńskich, w tym takich jak tworzenie osad, budowa muru separacyjnego na terytoriach palestyńskich, nieuzasadnione operacje wojskowe oraz burzenie domów palestyńskich;
15. wzywa Komisję i państwa członkowskie do udzielenia specjalnej pomocy medycznej palestyńskim szpitalom, w szczególności w Strefie Gazy,
16. z zadowoleniem przyjmuje porozumienie osiągnięte przez prezydenta Autonomii Palestyńskiej, mające na celu wspieranie dialogu narodowego między partiami palestyńskimi, oraz powołanie nowego premiera Palestyny, odpowiedzialnego za sformowanie nowego rządu palestyńskiego, który powinien działać jako partner negocjacyjny wspólnoty międzynarodowej; jest zdania, że mogłoby to doprowadzić do wznowienia pomocy gospodarczej dla Autonomii Palestyńskiej;
17. wzywa Radę i Komisję, by nadal zapewniały – we współpracy z wspólnota międzynarodową – niezbędną pomoc humanitarną dla ludności palestyńskiej; domaga się wzmocnienia tymczasowego mechanizmu międzynarodowego i poszerzenia go pod względem okresu stosowania oraz środków; wzywa rząd Izraela do natychmiastowego wznowienia transferu zablokowanych palestyńskich wpływów z podatków i ceł;
18. wzywa Izrael do zniesienia ekonomicznej blokady Strefy Gazy, do ułatwienia handlu między terytoriami palestyńskimi, Izraelem i całym światem, do wspierania rozwoju gospodarczego Strefy Gazy z korzyścią zarówno dla Palestyńczyków, jak i Izraelczyków, do umożliwienia przepływu ludności, zgodnie z umową dotyczącą ruchu granicznego i dostępu do przejść granicznych w Rafah (Misja UE ds. Szkolenia i Kontroli), Karni i innych przejść granicznych w Strefie Gazy; wzywa UE do przyjęcia pełnej odpowiedzialności za wdrożenie tej umowy;
19. ponawia wezwanie do natychmiastowego uwolnienia palestyńskich ministrów i parlamentarzystów przebywających w izraelskich aresztach oraz uprowadzonego żołnierza izraelskiego;
20. wzywa Radę, aby dołożyła wszelkich starań w celu zwołania międzynarodowej konferencji pokojowej – na wzór konferencji madryckiej z 1991 r. – z myślą o wypracowaniu wyczerpującego, trwałego i wiarygodnego rozwiązania problemów w regionie, w oparciu o stosowne rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ; jest zdania, że jednostronne podejście którejkolwiek z zainteresowanych stron musi zostać odrzucone;
21. jest zdania, że zaangażowanie Ligi Arabskiej ma w tym kontekście podstawowe znaczenie; uważa, że „plan bejrucki” z 2002 r., przyjęty przez państwa członkowskie Ligi Arabskiej, oraz inicjatywa genewska, stanowią istotny wkład w negocjacje, który powinien być odpowiednio wzięty pod uwagę;
22. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Wysokiemu Przedstawicielowi ds. WPZiB, rządom i parlamentom państw członkowskich, Prezydentowi Autonomii Palestyńskiej, palestyńskiej Radzie Legislacyjnej, parlamentowi i rządowi Izraela, rządom i parlamentom USA i Federacji Rosyjskiej oraz Sekretarzowi Generalnemu Ligi Państw Arabskich.
- [1] Teksty przyjęte, P6_TA(2006)0237.
- [2] Teksty przyjęte, P6_TA-PROV(2006)0348.