WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI
27.11.2006
- –John Bowis, w imieniu grupy politycznej PPE-DE
- –Miguel Angel Martínez Martínez, Glenys Kinnock, Karin Scheele, Anne Van Lancker i Ana Maria Gomes, w imieniu grupy politycznej PSE
- –Georgs Andrejevs, Marios Matsakis, Frédérique Ries, Thierry Cornillet, Fiona Hall i Johan Van Hecke, w imieniu grupy politycznej ALDE
- –Carl Schlyter i Marie-Hélène Aubert, w imieniu grupy politycznej Verts/ALE
- –Vittorio Agnoletto, Luisa Morgantini, Feleknas Uca, Dimitrios Papadimoulis, Adamos Adamou i Helmuth Markov, w imieniu grupy politycznej GUE/NGL
- –PPE-DE (B6‑0619/2006)
- –GUE/NGL (B6‑0620/2006)
- –PSE (B6‑0622/2006)
- –ALDE (B6‑0623/2006)
- –Verts/ALE (B6‑0624/2006)
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie AIDS
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 3 lipca 2006 r. w sprawie HIV/AIDS: czas na spełnienie obietnic oraz rezolucję z dnia 2 grudnia 2004 r. w sprawie Światowego Dnia Walki z AIDS,
– uwzględniając przypadający na 1 grudnia 2006 r. Światowy Dzień Walki z AIDS oraz jego temat: „Odpowiedzialność – powstrzymać AIDS, czas na spełnienie obietnic”,
– uwzględniając wydane 21 listopada przez UNAIDS/WHO najnowsze statystyki dotyczące światowej epidemii HIV/AIDS: „2006 AIDS Epidemic Update”,
– uwzględniając posiedzenie Zgromadzenia Ogólnego ONZ w dniu 31 maja 2006 r. poświęcone ocenie postępów osiągniętych we wdrażaniu deklaracji zobowiązań w sprawie HIV/AIDS;
– uwzględniając 16. międzynarodową konferencję poświęconą AIDS, która odbyła się w sierpniu 2006 r. w Toronto,
– uwzględniając przyjęty przez Komisję Europejską w kwietniu 2005 r. Europejski program przeciwdziałania HIV/AIDS, malarii i gruźlicy we wszystkich krajach rozwijających się w latach 2007-2011,
– uwzględniając komunikat Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego z dnia 15 grudnia 2005 r. w sprawie zwalczania HIV/AIDS w Unii Europejskiej i w państwach z nią sąsiadujących w latach 2006-2009,
– uwzględniając szczyt G8 w Gleneagles oraz zobowiązanie ONZ z 2005 r. do zagwarantowania do 2010 r. powszechnego dostępu do usług zapobiegania, leczenia i opieki zdrowotnej,
– uwzględniając art. 103 ust. 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że od czasu zdiagnozowania 25 lat temu pierwszego przypadku AIDS, na skutek tej choroby umarło 25 milionów ludzi,
B. mając na uwadze, że zgodnie ze sprawozdaniem UNAIDS z dnia 21 listopada 2006 r., w 2006 r. odnotowano 4,3 mln nowych zarażeń, z czego 2,8 mln (65%) w Afryce Subsaharyjskiej,
C. mając na uwadze, że ponad 95% z 39,5 mln ludzi dotkniętych wirusem HIV/AIDS żyje w krajach rozwijających się,
D. mając na uwadze istnienie oznak wskazujących na wzrost zakażeń w Europie Wschodniej i Azji Środkowej o ponad 50% od 2004 r.; mając również na uwadze, że tylko kilku krajom udało się ograniczyć liczbę nowych zarażeń,
E. mając na uwadze, że z 6,8 mln ludzi w krajach o niskim i średnim poziomie dochodów żyjących z wirusem HIV oraz potrzebujących leków antyretrowirusowych, tylko 24% ma dostęp do niezbędnego leczenia,
F. mając na uwadze, że z szacowanych na 15 milionów sierot na świecie, których rodzice zmarli na HIV/AIDS, 12,3 mln żyje w Afryce Subsaharyjskiej,
G. mając na uwadze, że tylko 5% dzieci zarażonych wirusem HIV otrzymuje pomoc medyczną, a niecałe 10% z 15 mln dzieci osieroconych na skutek AIDS otrzymuje wsparcie finansowe,
H. mając na uwadze, że rodzeństwo i dziadkowie biorą na siebie opiekę nad często dużą liczbą dzieci osieroconych na skutek AIDS, a wymierające pokolenie zarażonych wirusem HIV/AIDS młodych dorosłych powoduje, że w niektórych krajach brakuje nauczycieli, pielęgniarek, lekarzy oraz przedstawicieli innych kluczowych grup zawodowych,
I. mając na uwadze, że AIDS poważnie dotyka pokolenie ludzi młodych i czynnych zawodowo,
J. mając na uwadze, że 50% ludzi żyjących z wirusem HIV na świecie oraz blisko 60% ludzi żyjących z wirusem HIV w Afryce to kobiety,
K. mając na uwadze, że drowie seksualne i reprodukcyjne wiąże się nierozerwalnie z zapobieganiem HIV/AIDS i innym chorobom związanym z biedą,
L. mając na uwadze, że ludzie żyjący z wirusem HIV mają specjalne, związane ze zdrowiem reprodukcyjnym, potrzeby dotyczące planowania rodziny, bezpiecznych narodzin i karmienia dziecka piersią oraz że te potrzeby są często pomijane pomimo feminizacji epidemii AIDS,
M. mając na uwadze, że na Międzynarodowej Konferencji w sprawie Ludności i Rozwoju w 1994 r. oraz na kolejnych takich konferencjach w latach 1999 i 2004 potwierdzono znaczenie wzmocnienia pozycji kobiet oraz ofiarowania im szerszego wyboru poprzez zwiększenie dostępu do edukacji, informacji i opieki w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego,
N. mając na uwadze, że pięć lat po deklaracji z Ad-Dauhy kraje bogate nie wywiązują się ze swoich zobowiązań do udostępnienia krajom rozwijającym się tańszych, ratujących życie leków,
O. mając na uwadze, że 5 lat po deklaracji z Ad-Dauhy, zgodnie z którą „każde państwo członkowskie WTO ma prawo do udzielania przymusowych licencji oraz swobodę określania warunków przyznawania takich licencji”, WHO ostrzega , że 74% leków na AIDS należy do firm mających na nie monopol, a 77% mieszkańców Afryki w dalszym ciągu nie ma dostępu do leczenia,
P. mając na uwadze, że od 2000 r. silna konkurencja pomiędzy producentami leków generycznych przyczyniła się do spadku cen stosowanych w podstawowej terapii leków na AIDS o 99%, z 10 tys. dolarów do około 130 dolarów rocznie na pacjenta, lecz ceny leków terapii uzupełniającej (potrzebnych przy naturalnym wzroście odporności pacjenta) pozostają wysokie, głównie ze względu na zwiększone przeszkody patentowe w głównych krajach produkujących leki generyczne,
Q. mając na uwadze, że w negocjacjach w sprawie dwustronnych umów handlowych, porozumienia nie powinny ograniczać sposobów wykorzystania przez kraje gwarancji dotyczących ochrony zdrowia publicznego,
HIV/AIDS na świecie
1. wyraża swoje głębokie zaniepokojenie ekspansją HIV/AIDS i innych epidemii wśród najbiedniejszej ludności świata oraz brakiem działań skierowanych na zapobieganie HIV/AIDS, niedostępnością najważniejszych leków, niedostatecznymi funduszami oraz brakiem badań naukowych w dziedzinie głównych epidemii;
2. podkreśla znaczenie odpowiedzialności rządów, podmiotów świadczących usługi ochrony zdrowia, przemysłu farmaceutycznego, organizacji pozarządowych i społeczeństwa obywatelskiego oraz innych podmiotów zaangażowanych w zapobieganie, leczenie i opiekę;
3. wzywa wszystkich międzynarodowych darczyńców do działań na rzecz zagwarantowania, aby programy zapobiegania HIV docierały do ludzi najbardziej narażonych na zakażenie, zgodnie z wnioskami UNAIDS, według których do tych najbardziej narażonych grup nie dociera pomoc;
4. podkreśla potrzebę finansowania przez UE konkretnych programów w celu zapewnienia edukacji i wsparcia dzieciom, które w wyniku epidemii AIDS utraciły jednego lub obydwoje rodziców lub zaraziły się chorobą;
5. wzywa wszystkie programy pomocowe do zapewnienia, że w sytuacji, gdy pacjent rozpoczyna leczenie, zagwarantowane jest finansowanie stałego nieprzerwanego leczenia w celu zapobiegania zwiększania się oporności na leki wynikającej z przerywania leczenia;
6. podkreśla potrzebę finansowania przez UE programów zmierzających do ochrony kobiet przed wszelkimi formami przemocy przyczyniającymi się do rozprzestrzeniania się AIDS i do zapewnienia ofiarom dostępu do usług ochrony zdrowia, a także możliwości ponownej integracji ze społeczeństwem i zwalczania piętna, które często dotyka ofiary takich przestępstw;
7. wzywa MFW do zniesienia warunków polityki monetarnej i podatkowej, które często zmuszają państwa do ograniczania wydatków na zdrowie publiczne i oświatę;
Zdrowie seksualne i reprodukcyjne
8. podkreśla, że strategie skutecznej walki z epidemią HIV/AIDS muszą obejmować zarówno szerokie podejście prewencyjne, edukacyjne, opiekę zdrowotną oraz terapię, jak i obecnie stosowane technologie, zwiększony dostęp do leczenia oraz pilne opracowanie szczepionek;
9. wzywa Komisję Europejską i rządy krajów partnerskich do zapewnienia, aby zdrowie i oświata, a w szczególności HIV/AIDS oraz zdrowie seksualne i reprodukcyjne były traktowane priorytetowo w krajowych dokumentach strategicznych;
10. wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania programów zwalczających homofobię i przełamujących bariery uniemożliwiające skuteczne zajęcie się chorobą, w szczególności w Kambodży, Chinach, Indii, Nepalu, Pakistanie, Tajlandii i Wietnamie oraz w Ameryce Łacińskiej, gdzie jest coraz więcej dowodów na pojawianie się wirusa HIV wśród mężczyzn odbywających stosunki płciowe z mężczyznami;
11. z zadowoleniem przyjmuje uwzględnienie badań naukowych w dziedzinie HIV/AIDS w siódmym programie ramowym i wzywa do prowadzenia badań nad szczepionkami i mikrobicydami, narzędziami diagnostycznymi i monitoringu dostosowanych do potrzeb krajów rozwijających się, modeli transmisji epidemii, a także tendencji społecznych i indywidualnych zachowań zasługujących na wsparcie; podkreśla, że kobiety powinny być zaangażowane we wszelkie odpowiednie naukowe badania kliniczne, w tym również próby szczepionek;
12. wzywa do inwestycji w rozwijanie tych metod prewencji, nad którymi kontrolę sprawują kobiety, takich jak mikrobicydy, prezerwatywy dla kobiet oraz profilaktyka oferowana post fatum ofiarom gwałtu;
Dostęp do leków
13. zachęca rządy do skorzystania ze wszelkich dostępnych możliwości w ramach porozumienia TRIPs, takich jak przymusowe licencje; wzywa WHO, WTO i ich członków do dokonania przeglądu całości porozumienia TRIPs w celu zwiększenia dostępu do leków;
14. wzywa Komisję i państwa członkowskie do uznania, w pięć lat po przyjęciu deklaracji z Ad-Dauhy, że jej stosowanie nie powiodło się, jako że WTO nie otrzymało żadnej notyfikacji z żadnego państwa eksportującego lub importującego leki obowiązkowe, ani też nie otrzymało żadnej notyfikacji na podstawie decyzji z dnia 30 sierpnia 2003 r.;
15. wzywa Komisję i państwa członkowskie do podjęcia w WTO, w porozumieniu z krajami rozwijającymi się, niezbędnych kroków w celu zmiany porozumienia TRIPs i jego artykułu opartego na decyzji z dnia 30 sierpnia 2003 r., w szczególności w celu zniesienia złożonych, czasochłonnych procedur koniecznych do autoryzacji licencji przymusowych;
16. wzywa, aby do tego czasu wszystkie kraje zmagające się z poważnymi epidemiami natychmiast skorzystały z art. 30 porozumienia TRIPs w celu uzyskania dostępu do niezbędnych leków bez ponoszenia opłat licencyjnych na rzecz właścicieli praw patentowych;
17. wzywa Komisję do zwiększenia do 1 mld euro swojego wkładu w światowy fundusz przeciwko HIV/AIDS, malarii i gruźlicy, czego Parlament Europejski wyraźnie domagał się w swojej rezolucji z grudnia 2004 r.; wzywa wszystkie państwa członkowskie i członków G8 do zwiększenia do 7 mld ich wkładu w 2007 r. i 8 mld w 2008 r., w celu zapewnienia UNAIDS środków niezbędnych do zmniejszenia zasięgu epidemii;
18. wspiera zobowiązanie szefów państw i rządów podjęte na światowym szczycie Organizacji Narodów Zjednoczonych w 2005 r. zawierające wezwanie do powszechnego dostępu do usług zapobiegania, leczenia i opieki związanych z HIV/AIDS do 2010 r.; wyraża jednak przekonanie, że należy opracować konkretny plan finansowania powszechnego dostępu oraz ustanowić cele przejściowe i międzynarodowe;
19. podkreśla, że silnie rozwinięte usługi zdrowia publicznego, wraz z placówkami naukowymi, są niezbędne dla zwalczania epidemii, i sprzeciwia się warunkowości prowadzącej do ich liberalizacji;
20. wzywa do wspierania rozwijającego się regionalnego i krajowego przemysłu leków generycznych w obszarach dotkniętych epidemią w celu ułatwienia dostępu do leków;
21. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji do Rady, Komisji Europejskiej, rządów państw członkowskich UE i krajów AKP, MFW, rządu Stanów Zjednoczonych, Sekretarza Generalnego ONZ oraz szefów UNAIDS, UNDP and UNFPA.