WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI
23.5.2007
- –Pasqualina Napoletano oraz Pervenche Berès, w imieniu grupy politycznej PSE
- –Fiona Hall oraz Marios Matsakis, w imieniu grupy politycznej ALDE
- –Monica Frassoni, Frithjof Schmidt, Margrete Auken oraz Caroline Lucas, w imieniu grupy politycznej Verts/ALE
- –Miguel Portas oraz Vittorio Agnoletto, w imieniu grupy politycznej GUE/NGL
- –GUE/NGL (B6‑0209/2007)
- –PSE (B6‑0213/2007)
- –ALDE (B6‑0222/2007)
- –Verts/ALE (B6‑0230/2007)
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie obecnego kryzysu w Banku Światowym
Parlament Europejski,
– uwzględniając rezolucję z dnia 25 kwietnia 2007 r. w sprawie stosunków transatlantyckich,
– uwzględniając decyzję Paula Wolfowitza o ustąpieniu ze stanowiska prezesa Banku Światowego w dniu 30 czerwca 2007 r. wskutek skierowanych przeciwko niemu zarzutów nepotyzmu ujętych w memorandum wewnętrznej agencji Banku, jak również w sprawozdaniu siedmiu członków zarządu Banku Światowego, które zarzuca prezesowi Banku Światowego złamanie zasad etycznych instytucji, na której czele stoi,
– uwzględniając list otwarty 42 dawnych urzędników instytucji,
– uwzględniając komunikat prasowy zarządu Banku Światowego z dnia 16 maja, w którym członkowie zarządu uznali niejasność procedur Banku w zakresie rozwiązywania konfliktu interesów i zobowiązali się do udoskonalenia istniejących reguł,
– uwzględniając okoliczności powołania Paula Wolfowitza na szefa Banku Światowego,
– uwzględniając art. 115 ust. 5 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że Bank Światowy należy uznać za najważniejszą instytucję globalnego rozwoju, a polityka i integralność jego kierownictwa odbijają się echem we wspólnocie donatorów i odbiorców,
B. mając na uwadze zarzut nepotyzmu skierowany przeciwko prezesowi Banku Światowego,
C. mając na uwadze, że ustępujący prezes Banku Światowego z naciskiem podkreślał zasady „dobrego zarządzania” w wyborze odbiorców pomocy, w tym stosowanie rządów prawa, demokracji, przejrzystości i odpowiedzialności instytucji publicznych – zasady zdecydowanie popierane przez instytucje europejskie, które należy stosować do działań i procesów podejmowania decyzji w samym Banku Światowym,
D. przyjmując z zadowoleniem mobilizację większości międzynarodowych organizacji pozarządowych akredytowanych przy Banku Światowym , które od początku żądały odejścia prezesa Banku Światowego, mimo prób zatuszowania „afery Wolfowitza”,
E. mając na uwadze, że w procesie doboru ludzi na kluczowe stanowiska w Banku Światowym istnieją problemy w spełnianiu uznanych w skali globalnej standardów przejrzystości i demokracji, co ma negatywne skutki dla legitymacji Banku Światowego w czasach, kiedy istnieje pilne zapotrzebowanie na silne i posiadające legitymację instytucje wielostronne,
F. mając na uwadze, że utworzenie parlamentarnej sieci w sprawie Banku Światowego (PNoWB) pokazuje zwiększające się wśród pochodzących z wyboru prawodawców zainteresowanie polityką i procedurami Banku Światowego, mające na celu zwiększenie jego odpowiedzialności przed parlamentami na całym świecie,
G. mając na uwadze, że państwa członkowskie Unii Europejskiej dysponują więcej niż 30% głosów w zarządzie Banku Światowego i stanowią istotny czynnik w procesie podejmowania decyzji przez Bank Światowy, włączając w to mianowanie kierownictwa,
1. przyjmuje do wiadomości podjętą wreszcie przez prezesa Banku Światowego decyzję o ustąpieniu ze stanowiska w dniu 30 czerwca 2007 r., jednak wyraża ubolewanie nad czasem reakcji, który sparaliżował instytucję na ponad miesiąc i pogrążył ją w niespotykanym dotąd kryzysie wiarygodności i tożsamości;
2. przypomina, że Komisja Rozwoju już w marcu 2005 r. wyraziła swoje poważne zaniepokojenie faktem, że proces wyboru szefa najważniejszej międzynarodowej instytucji w dziedzinie rozwoju nie spełniał minimalnych wymogów prawowitego zarządzania;
3. ubolewa nad kłopotami z zarządzaniem Bankiem, które wyjaśniają, jak do nich doszło, i jest zdania, że przypadek Paula Wolfowitza dobrze pokazuje potrzebę reformy w kierunku zwiększenia przejrzystości i odpowiedzialności, tak aby Bank Światowy sprostał swoim zadaniom;
4. zwraca się do prezydencji niemieckiej i portugalskiej o przedstawienie w imieniu Unii propozycji, w jaki sposób przyszłe procedury wyboru kierownictwa w instytucjach Bretton Woods uczynić bardziej demokratycznymi, przejrzystymi i opartymi na sprawozdawczości, co pozwoli w szczególności przywrócić wiarygodność Banku;
5. nalega na państwa członkowskie Unii Europejskiej zasiadające w zarządzie Banku Światowego, aby zażądały publicznego przesłuchania kandydatów na stanowisko szefa Banku Światowego;
6. wzywa do zwiększenia koordynacji państw członkowskich w międzynarodowych instytucjach finansowych w celu wywarcia wpływu na zarządzanie światową gospodarką i sugeruje w związku z tym, aby w oczekiwaniu na uzyskanie przez Unię osobowości prawnej Komisja uzyskała w Banku status obserwatora, co umożliwiłoby jej obecność w niektórych gremiach i zabieranie w nich głosu;
7. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Eurogrupie, a także zarządowi Banku Światowego.