WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI
23.5.2007
- –Jana Hybášková, Charles Tannock, Bernd Posselt oraz Eija-Riitta Korhola, w imieniu grupy politycznej PPE-DE
- –Véronique De Kayser oraz Pasqualina Napoletano, w imieniu grupy politycznej PSE
- –Marios Matsakis, w imieniu grupy politycznej ALDE
- –Cristiana Muscardini oraz Roberta Angelilli, w imieniu grupy politycznej UEN
- –Hélène Flautre orazCem Özdemir, w imieniu grupy politycznej Verts/ALE
- –André Brie oraz Vittorio Agnoletto, w imieniu grupy politycznej GUE/NGL
- –PSE (B6‑0212/2007)
- –GUE/NGL (B6‑0219/2007)
- –ALDE (B6‑0224/2007)
- –PPE-DE (B6‑0226/2007)
- –Verts/ALE (B6‑0229/2007)
- –UEN (B6‑0223/2007)
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Syrii
Parlament Europejski,
– uwzględniając Powszechną Deklarację Praw Człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając art. 11 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej oraz art. 177 Traktatu WE, ustanawiające promocję praw człowieka jako cel wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa,
– uwzględniając poprzednie rezolucje w sprawie Syrii i Bliskiego Wschodu oraz zalecenie dla Rady z dnia 26 października 2006 r. w sprawie zawarcia euro-śródziemnomorskiego układu o stowarzyszeniu między, z jednej strony, Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi a Syryjską Republiką Arabską z drugiej strony,
– uwzględniając oświadczenie prezydencji UE z dnia 14 maja 2007 r. w sprawie skazania w Syrii intelektualisty Michela Kilo i działacza politycznego Mahmuda Issy,
– uwzględniając Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych, który Syria ratyfikowała w dniu 21 kwietnia 1969 r.,
– uwzględniając art. 115 ust. 5 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że poszanowanie praw człowieka jest zasadniczym elementem partnerstwa euro-śródziemnomorskiego, wyrażonym w umowie o współpracy zawartej przez UE i Syrię oraz w układzie o stowarzyszeniu, nad którym wciąż toczą się prace,
B. mając na uwadze wielokrotne interwencje Parlamentu Europejskiego i jego przewodniczącego na rzecz uwolnienia obrońców praw człowieka, polityków i parlamentarzystów przetrzymywanych w syryjskich więzieniach,
C. mając na uwadze, że Michel Kilo, pisarz zaangażowany na rzecz demokracji, został aresztowany w dniu 14 maja 2006 r. głównie z powodu swojego stanowiska w sprawie deklaracji „Bejrut-Damaszek”, zaś Mahmud Issa został skazany w dniu 13 maja 2007 r. na trzy lata więzienia,
D. mając na uwadze, że Sulejman Al-Szamar, lider Narodowej Wspólnoty Demokratycznej i Khalil Hussajn, przewodniczący biura PR przy organizacji Kurd Future Trend, zostali skazani na dziesięć lat więzienia za „osłabianie etyki narodowej” i „spiskowanie z obcym krajem”,
E. mając na uwadze, że Faek El Mir i Aref Dalila, członkowie różnych organizacji praw człowieka w Syrii, są obecnie przetrzymywani w odosobnieniu przez sześć lat,
F. mając na uwadze, że w dniu 8 listopada i na podstawie politycznie uzasadnianych zarzutów syryjskie siły bezpieczeństwa aresztowały Kamala al-Labwaniego, fizyka i współzałożyciela Liberalnego Zgromadzenia Demokratycznego, po jego powrocie z podróży po Europie, Stanach Zjednoczonych i Egipcie, a obecnie skazały go na 12 lat więzienia połączonego z ciężkimi robotami,
G. mając na uwadze, że Anwar Al Bunni, członek‑założyciel Syryjskiej Organizacji Praw Człowieka i prawnik specjalizujący się w dziedzinie praw człowieka, został aresztowany w 2006 r. na ulicach Damaszku na krótko przed objęciem funkcji dyrektora Centrum Praw Człowieka, które finansuje Unia Europejska, a teraz został skazany na pięć lat więzienia za „rozpowszechnianie fałszywych informacji przynoszących szkodę państwu”,
1. wyraża poważne zaniepokojenie niedawnymi wyrokami wydanymi wobec więźniów politycznych i obrońców praw człowieka w Syrii, które to wyroki naruszają wszelkie opozycyjne ruchy polityczne;
2. jest poważnie zaniepokojony zastosowaniem restrykcyjnych środków i zarzutami postawionymi Mahmudowi Issie, Fayekowi El Mirowi, Arefowi Dalili, Kamalowi al Labwaniemu, Anwarowi Al Bunniemu, Michelowi Kilo, Sulejmanowi Al‑Szamarowi i Khalilowi Hussajnowi za korzystanie z ich praw demokratycznych i stawanie przed sądami za ich pokojową działalność;
3. nalega na władze syryjskie, by ściśle stosowały się do międzynarodowego prawa o ochronie praw człowieka, a zwłaszcza do Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych, jak również do Konwencji przeciwko torturom i innemu okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu lub karaniu, które Syria ratyfikowała odpowiednio w 1969 r. i 2004 r.;
4. wzywa Syrię do poszanowania swobody przekonań i prawa do sprawiedliwego procesu;
5. nalega na władze syryjskie do wzięcia pod uwagę obaw wyrażonych przez Komisję Praw Człowieka ONZ oraz do:
- a)zagwarantowania, że aresztowani są dobrze traktowani i niepoddawani torturom lub innemu rodzajowi brutalnego traktowania;
- b)zapewnienia osobom zatrzymanym lub uwięzionym szybkiego i regularnego kontaktu z ich prawnikami, lekarzami i rodzinami;
6. nalega na odpowiednie władze syryjskie, by uchyliły wyroki, wycofały zarzuty wciąż rozpatrywane przed sądem wojskowym dla Damaszku i uwolniły wyżej wymienionych więźniów skazanych za przekonania i więźniów politycznych;
7. w szczególności wzywa UE do podjęcia wszelkich działań koniecznych do wsparcia działaczy syryjskiego społeczeństwa obywatelskiego poprzez europejski instrument sąsiedztwa i partnerstwa (ENPI) oraz niedawno przyjętą europejską inicjatywę na rzecz demokracji i praw człowieka (EIDHR), w tym do niezwłocznego zastosowania tzw. środków ad hoc na rzecz obrońców praw człowieka;
8. zwraca się do Syrii, która mogłaby odgrywać istotną rolę w zaprowadzeniu pokoju w regionie, do wspierania praw człowieka i swobody wypowiedzi w kraju;
9. wzywa Syrię do wsparcia procesu powołania sądu karnego o charakterze międzynarodowym po śledztwie przeprowadzonym w Libanie przez sędziego Brammertza;
10. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządowi i parlamentowi Syrii.