WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI

26.9.2007

projekt zgodnie z art. 103 ust. 4 regulaminu złożyli

• –Karl von Wogau, Stefano Zappalà, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Hubert Pirker i Bogdan Klich, w imieniu grupy politycznej PPE-DE
• –Ana Maria Gomes, Alain Hutchinson i Marie-Arlette Carlotti, w imieniu grupy politycznej PSE
• –Annemie Neyts-Uyttebroeck, Philippe Morillon i Thierry Cornillet, w imieniu grupy politycznej ALDE
• –Ryszard Czarnecki i Ģirts Valdis Kristovskis, w imieniu grupy politycznej UEN

zastępuje on tym samym projekty rezolucji złożone przez następujące grupy polityczne:

• –ALDE (B6‑0362/2007)
• –UEN (B6‑0364/2007)
• –PSE (B6‑0366/2007)
• –PPE-DE (B6‑0367/2007)

w sprawie operacji EPBiO w Czadzie i w Republice Środkowoafrykańskiej

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie operacji EPBiO w Czadzie i w Republice Środkowoafrykańskiej

Parlament Europejski,

–  uwzględniając konflikt w Darfurze i jego szersze skutki w regionie, zwłaszcza we wschodnim Czadzie i na północy Republiki Środkowoafrykańskiej,

–  uwzględniając rezolucję 1706 Rady Bezpieczeństwa ONZ z dnia 31 sierpnia 2006 r., stwierdzającą, że aby uzyskać trwały pokój w Darfurze, należy rozwiązać regionalne aspekty problemów dotyczących bezpieczeństwa,

–  uwzględniając konkluzje z posiedzenia Rady ds. Ogólnych i Stosunków Zewnętrznych, które odbyło się w dniach 23 i 24 lipca 2007 r., wzywające „właściwe organy do kontynuacji planów zmierzających do ewentualnego podjęcia decyzji o operacji pomostowej, w ramach europejskiej polityki bezpieczeństwa i obrony, jako wsparcia wielowymiarowej obecności ONZ we wschodnim Czadzie i na północnym wschodzie Republiki Środkowoafrykańskiej w celu poprawy bezpieczeństwa na tych obszarach”,

–  uwzględniając rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ 1769(2007) z dnia 31 lipca 2007 r. ustanawiającą, początkowo na 12 miesięcy, połączoną operację ONZ i Unii Afrykańskiej w Darfurze (UNAMID),

–  uwzględniając sprawozdanie przedstawione 10 sierpnia 2007 r. przez sekretarza generalnego ONZ, zalecające rozmieszczenie wielowymiarowego wsparcia we wschodnim Czadzie i na północnym wschodzie Republiki Środkowoafrykańskiej, w celu poprawy bezpieczeństwa uchodźców i wysiedleńców, ułatwienia dostarczania pomocy humanitarnej i stworzenia warunków dla odbudowy i rozwoju na tych obszarach,

–  uwzględniając spotkanie w sprawie pokoju w Darfurze, które odbyło się w Aruszy w dniach od 3 do 6 sierpnia 2007 r.,

–  uwzględniając podpisanie przez istotne czadyjskie partie polityczne, należące zarówno do większości rządzącej, jak i do opozycji, porozumienia politycznego mającego na celu wzmocnienie procesu demokratycznego w Czadzie, które to wydarzenie miało miejsce w Ndżamenie w dniu 13 sierpnia 2007 r. w obecności przedstawicieli społeczności międzynarodowej oraz głowy państwa Czadu, prezydenta Idrissa Deby Itno,

–  uwzględniając oświadczenie przewodniczącego Rady Bezpieczeństwa ONZ z dnia 27 sierpnia 2007 r., potwierdzające gotowość do ustanowienia misji ONZ w Czadzie i przyjmujące z zadowoleniem zamiar zapewnienia przez UE wsparcia w postaci misji wojskowej w ramach europejskiej polityki bezpieczeństwa i obrony,

–  uwzględniając fakt, że 10 września Rada Unii Europejskiej przyjęła w procedurze pisemnej „pojęcie zarządzania w sytuacjach kryzysowych”,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 lipca 2007 r. w sprawie sytuacji w Darfurze,

–  uwzględniając art. 103 ust. 4 regulaminu,

A.  wyrażając najgłębsze zaniepokojenie z powodu pogarszającej się sytuacji humanitarnej w Czadzie, gdzie w wyniku konfliktu w Darfurze i jego skutków transgranicznych w 12 obozach wzdłuż wschodniej granicy Czadu z Sudanem znalazło się około 238 000 uchodźców z Sudanu, 44 600 uchodźców z Republiki Środkowoafrykańskiej oraz 170 000 wysiedleńców wewnętrznych,

B.  zaniepokojony stanem bezpieczeństwa we wschodnim Czadzie, która pogarsza się od 2006 r. w wyniku starć między czadyjskimi siłami bezpieczeństwa a rebeliantami oraz wypadów milicji Dżandżałid i grup zbrojnych z Sudanu, do których dochodzą jeszcze rozboje i ataki na organizacje humanitarne,

C.  mając na uwadze, że ludność cywilna na północnym wschodzie Republiki Środkowoafrykańskiej również zaznała ataków ze strony sił rebelianckich z Sudanu,

D.  mając na uwadze, że w ramach kompleksowego i regionalnego podejścia sprawą zasadniczą jest dążenie do zaprowadzenia bezpieczeństwa w tym regionie, odczuwającym skutki konfliktu w Darfurze,

E.  mając na uwadze, że długotrwała stabilność wymaga poszanowania praw człowieka, zasad państwa prawa i dobrych rządów zarówno w Sudanie, jak i w Czadzie oraz w Republice Środkowoafrykańskiej,

F.  z zadowoleniem przyjmując rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ 1769(2007), w której wyrażono zgodę na rozmieszczenie w Darfurze 26 000 żołnierzy i policjantów z Unii Afrykańskiej i ONZ, co przyczyni się do zaprowadzenia pokoju w całym regionie, w połączeniu z rozmieszczeniem sił policyjnych ONZ i z planowaną w ramach EPBiO operacją we wschodnim Czadzie i na północy Republiki Środkowoafrykańskiej,

G.  mając na uwadze, że władze Czadu i Republiki Środkowoafrykańskiej przekazały sekretarzowi generalnemu ONZ potwierdzenie zgody na rozmieszczenie wielowymiarowego wsparcia ze strony Unii Europejskiej,

H.  popierając wysiłki sekretarza generalnego ONZ Ban Ki-Moona na rzecz znalezienia w drodze negocjacji rozwiązania konfliktu w Darfurze poprzez wspieranie kontaktów między władzami Sudanu a poszczególnymi grupami rebeliantów,

I.  z zadowoleniem przyjmując podpisanie w Ndżamenie w dniu 13 sierpnia 2007 r. przez wszystkie czadyjskie partie polityczne porozumienia politycznego mającego na celu wzmocnienie procesu demokratycznego w Czadzie,

J.  odnotowując wysiłki podmiotów regionalnych na rzecz znalezienia rozwiązania konfliktu wewnętrznego w Czadzie przy współudziale grup, które nie podpisały poprzedniego porozumienia,

1.  przypomina, że żadna misja pokojowa we wschodnim Czadzie i na północy Republiki Środkowoafrykańskiej nie może się udać bez autentycznego procesu pojednania politycznego;

2.  w związku z tym wzywa Radę, Komisję i ONZ do koordynacji wysiłków na rzecz stworzenia warunków umożliwiających poszczególnym stronom konfliktu w szerokim regionie Darfuru, wschodniego Czadu i północnej części Republiki Środkowoafrykańskiej znalezienie politycznego rozwiązania, które pozwoli zaprowadzić bezpieczeństwo i uniknąć katastrofy humanitarnej, ułatwiając tym samym powrót uchodźców i wysiedleńców wewnętrznych do ich rodzinnych wiosek;

3.  wyraża zgodę na rozpoczęcie rocznej operacji EPBiO we wschodnim Czadzie i na północy Republiki Środkowoafrykańskiej, ale uzależnia swoją akceptację od spełnienia następujących warunków:

• (a)misja sił europejskich (EUFOR) ma tworzyć warunki dla bezpiecznej pracy sił policyjnych ONZ, powrotu wysiedleńców wewnętrznych, dostarczania pomocy humanitarnej, swobodnego przemieszczania się pracowników organizacji humanitarnych i kontynuacji dialogu między siłami politycznymi w regionie,
• (b)niezmiernie istotne jest, by EUFOR postrzegano jako siły bezstronne; dlatego też skład EUFOR powinien być zróżnicowany, a państwa członkowskie powinny jak najszybciej oddać do dyspozycji niezbędne oddziały,
• (c)jednocześnie, aby uniknąć sytuacji, w której EUFOR sam stanie się celem ataków, musi on pozostać neutralny wobec skomplikowanej sytuacji politycznej w regionie, nie dając się wciągnąć w walki między siłami rządowymi a grupami rebeliantów,
• (d)przy zachowaniu pełnej zgodności z zasadami międzynarodowego prawa humanitarnego siły EUFOR nie powinny być angażowane ani ingerować w zadania spełniane przez organizacje pozarządowe działające w Czadzie i w Republice Środkowoafrykańskiej, aby nie ściągać na nie zagrożenia,
• (e)siły EUFOR muszą ustanowić rzeczywistą koordynację z siłami UNAMID, aby jak najskuteczniejszej zapewniać bezpieczeństwo na obszarze, za który będą odpowiedzialne,
• (f)EUFOR ma pełnić rolę czynnika powstrzymującego, co oznacza, że musi posiadać solidny mandat zgodny z rozdziałem VII karty ONZ i jasne zasady interwencji, dopuszczające użycie siły w razie konieczności, zwłaszcza w celu zapobiegania atakom na osoby cywilne, obozy i wioski, pracowników organizacji humanitarnych lub funkcjonariuszy policji ONZ, a także w obronie własnej,
• (g)siły EUFOR muszą być odpowiednio liczne i właściwie wyposażone, aby móc powstrzymać ewentualnych napastników; muszą być w stanie zabezpieczyć swoje linie dostaw i przeprowadzać dalekie patrole z wykorzystaniem pojazdów opancerzonych, helikopterów (w tym helikopterów transportowych i bojowych) oraz samolotów zwiadowczych,
• (h)EUFOR należy uważać za „siły pomostowe” o tymczasowym mandacie; należy w  związku z tym przed rozpoczęciem rozmieszczania opracować jasną strategię wycofania, przewidującą zastąpienie sił EUFOR przez kolejną operację (UA, ONZ lub sił połączonych) w celu zapewnienia pomyślnego zakończenia ich mandatu i terminowego powrotu zaangażowanych oddziałów;

4.  ubolewa, że z wielu powodów operacja EPBiO nie może być prowadzona z nowo utworzonego centrum operacyjnego Unii Europejskiej w Brukseli;

5.  podkreśla, że jego ostateczna zgoda na operację będzie uzależniona od otrzymania pełnych informacji o poszczególnych etapach przygotowań do operacji (koncepcja zarządzania w sytuacjach kryzysowych, wspólne działania, koncepcja operacji, plan operacji, proces tworzenia oddziałów itd.);

6.  zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Unii Afrykańskiej, sekretarzowi generalnemu ONZ oraz prezydentom, rządom i parlamentom Czadu, Republiki Środkowoafrykańskiej i Sudanu.