WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI
7.7.2008
- –Jorgo Chatzimarkakis, Marco Cappato i Marco Pannella, w imieniu grupy politycznej ALDE
- –Daniel Cohn-Bendit, Monica Frassoni, Eva Lichtenberger i Helga Trüpel, w imieniu grupy politycznej Verts/ALE
- –ALDE (B6‑0338/2008)
- –Verts/ALE (B6‑0346/2008)
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Chin
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Tybetu, w szczególności rezolucję z dnia 15 lutego 2007 r. w sprawie dialogu między rządem Chin a wysłannikami Dalajlamy oraz rezolucję z dnia 10 kwietnia 2008 r.,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 grudnia 2007 r. w sprawie szczytu UE – Chiny oraz prowadzonego między UE a Chinami dialogu dotyczącego praw człowieka,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 22 maja 2008 r. w sprawie klęski żywiołowej w Chinach,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 10 kwietnia 2008 r. w sprawie Tybetu,
– uwzględniając art. 103 ust. 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że stosunki pomiędzy UE a Chinami powinny opierać się na wspólnych wartościach,
B. mając na uwadze, że wartości demokratyczne oraz poszanowanie praw człowieka i podstawowych wolności powinny stanowić fundament stosunków pomiędzy UE a Chinami,
C. mając na uwadze, że Chiny doświadczyły nadzwyczajnego wzrostu gospodarczego, w związku z czym ich wpływy na świecie znacznie się zwiększyły w ciągu ostatniego dziesięciolecia, czemu towarzyszyła pewna poprawa w systemie politycznym kraju,
D. mając na uwadze, że wciąż pojawiają się doniesienia na temat represji politycznych, powszechnego orzekania kary śmierci oraz systematycznych represji przeciwko wolności wyznania, wolności słowa i mediów,
E. mając na uwadze, że igrzyska olimpijskie w Pekinie powinny stanowić niezwykłą okazję do zainicjowania demokratycznych reform w Chinach oraz do dokonania znacznych postępów zwłaszcza w kwestii mniejszości etnicznych, takich jak Tybetańczycy czy Ujgurzy,
F. mając na uwadze, że pomimo oświadczeń władz chińskich sytuacja w Tybecie jest daleka od normalnej i nadal odmawia się dostępu do tego regionu międzynarodowym mediom i organom monitorującym, co idzie w parze z poważnym ograniczeniem przepływu informacji,
G. mając na uwadze, że w wyniku demonstracji blisko 40 osób zostało dotychczas uznanych winnymi i skazanych za zakłócenie porządku publicznego, plądrowanie i niszczenie biur rządowych oraz ataki na policję; mając na uwadze, iż pomimo oświadczeń, że postępowania będą miały charakter procesów jawnych, wyroki zapadły za zamkniętymi drzwiami i były niewspółmierne do powagi przestępstw, wynosząc od trzech lat więzienia po karę dożywocia; mając na uwadze, że te postępowania procesowe były pozbawione przejrzystości, a oskarżeni nie mieli możliwości przedstawienia konstruktywnej obrony,
H. mając na uwadze, że dnia 21 czerwca 2008 r. sztafeta niosąca ogień olimpijski przemierzała ulice Lhasy wśród uzbrojonych żołnierzy i przy zaostrzonych środkach bezpieczeństwa; mając na uwadze, że wyłącznie niewielkiej liczbie wybranych korespondentów zagranicznych reprezentujących około 30 międzynarodowych organizacji informacyjnych udzielono zgody na wstęp do miasta, aby mogli oni relacjonować przebieg sztafety olimpijskiej; mając na uwadze, że wedle niektórych doniesień każda z osób zebranych, by obserwować przebieg sztafety, posiadała znaczek, co mogłoby oznaczać, że widzowie zostali specjalnie wybrani na tę uroczystość,
I. mając na uwadze, że sekretarz Partii Komunistycznej w Tybecie Zhang Qingli otwarcie upolitycznił to wydarzenie, oświadczając podczas ceremonii związanej ze sztafetą niosącą ogień olimpijski w Lhasie: „Dla jeszcze większej chwały olimpijskiego ducha, musimy zdecydowanie zgniatać spiski kliki Dalajlamy i wrogich sił wewnętrznych i zagranicznych, które zmierzają do zrujnowania igrzysk olimpijskich w Pekinie”,
J. mając na uwadze, że w planie działania na igrzyska olimpijskie w Pekinie Chiny obiecały „wolne i otwarte igrzyska”; mając na uwadze, że całkowite uniemożliwienie dostępu do Tybetu jest sprzeczne z oświadczeniem rządu chińskiego o zapewnieniu zagranicznym dziennikarzom swobody podróżowania po całym terytorium Chin oraz większej swobody dla prasy w okresie poprzedzającym igrzyska olimpijskie,
K. mając na uwadze, że Międzynarodowy Komitet Olimpijski (MKOl) oczekiwał, że powierzenie Chinom organizacji igrzysk olimpijskich w 2008 r. spowoduje otwarcie tego kraju i poprawę sytuacji w zakresie praw człowieka; mając na uwadze, że przewodniczący Komitetu Organizacyjnego Igrzysk Olimpijskich w Pekinie (BOCOG) w dniu 27 września 2006 r. złożył publicznie obietnicę dotrzymania zobowiązań przyjętych przy okazji przedstawienia kandydatury do zorganizowania igrzysk olimpijskich, a dotyczących poprawy sytuacji w zakresie poszanowania praw człowieka,
L. mając na uwadze, że muzułmańska mniejszość Ujgurów w prowincji Sinkiang cierpi z powodu poważnych naruszeń podstawowych praw człowieka w związku z oficjalną polityką zmierzającą do wykorzenienia rzekomego separatyzmu i ekstremizmu religijnego,
M. mając na uwadze, że rozpoczęty w 2000 r. dialog dotyczący praw człowieka między UE a Chinami nie przyniósł dotychczas wymiernych rezultatów; mając na uwadze, że brak rezultatów wynika również z nieskoordynowanej i nieskutecznej wspólnej polityki zagranicznej UE wobec Chin,
1. zwraca uwagę na rozwój stosunków między UE a Chinami oraz ich bliższą współpracę w wielu dziedzinach;
2. wzywa obie strony do wzmocnienia wysiłków na rzecz rozwiązania problemów związanych z energią, zmianami klimatycznymi i środowiskiem naturalnym w celu zapewnienia trwałego wzrostu gospodarczego na świecie i rozwoju społecznego;
3. z zadowoleniem przyjmuje nowe przejawy otwartości, zwiększoną przejrzystość oraz ściślejszą współpracę w ramach stosunków UE-Chiny;
4. ubolewa, że chociaż w stosunkach z Chinami dokonał się istotny postęp w dziedzinie handlu i gospodarki, nie towarzyszyły mu znaczące osiągnięcia w zakresie praw człowieka i demokracji;
5. ubolewa z powodu faktu, że sytuacja w zakresie praw człowieka w Chinach nadal budzi zastrzeżenia w związku z powszechnymi i systematycznymi nadużyciami w tym względzie; przypomina o zobowiązaniach w dziedzinie praw człowieka, jakich podjęły się Chiny, kiedy przyznano im prawo do organizacji igrzysk olimpijskich;
6. potępia częste stosowanie kary śmierci i wzywa władze chińskie do wprowadzenia moratorium na wykonywanie kary śmierci;
7. z zadowoleniem przyjmuje wznowiony dialog pomiędzy Chinami a Tajwanem i wyraża przekonanie, że Tajwan powinien dysponować prawem do uczestniczenia w działaniach pewnych organizacji międzynarodowych;
8. z zadowoleniem przyjmuje ponowne otwarcie Tybetu dla obcokrajowców, ale wyraża obawę dotyczącą poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności, a zwłaszcza sytuacji demonstrantów wciąż przebywających w więzieniu;
9. podkreśla znaczenie wysłania niezależnych międzynarodowych obserwatorów celem oceny sytuacji w zakresie praw człowieka w Tybecie i Regionie Autonomicznym Sinkiang; w związku z tym wzywa władze chińskie, aby wydały Wysokiemu Komisarzowi ONZ ds. Praw Człowieka oraz instytucjom ONZ stałe zaproszenie;
10. wyraża zadowolenie, że w dniach 1 i 2 lipca 2008r. odbyła się siódma runda rozmów między władzami Pekinu a przedstawicielami Dalajlamy; oczekuje, że negocjacje te przyniosą istotne i widoczne rozwiązania przed rozpoczęciem igrzysk olimpijskich i wzywa władze chińskie, aby w geście dobrej woli zaprosiły Dalajlamę na ceremonię otwarcia igrzysk;
11. wyraża żal, że Międzynarodowy Komitet Olimpijski nie wypowiedział się w sprawie zainscenizowania przebiegu sztafety olimpijskiej na ulicach Lhasy, podczas gdy w rzeczywistości Tybet znajduje się w stanie wojennym i jest odcięty od reszty świata; potępia przemówienie wygłoszone przez Zhanga Qingli podczas uroczystości towarzyszącej sztafecie niosącej ogień olimpijski w Lhasie; uważa, że to na MKOl spoczywa odpowiedzialność za wywarcie na rząd chiński nacisku, by zapewnił on mediom zagranicznym możliwość uczestnictwa we wszystkich etapach sztafety olimpijskiej i innych wydarzeniach związanych z igrzyskami bez narzucania im uciążliwych ograniczeń i uważa, że MKOl powinien niezmiennie stać na straży wartości olimpijskich;
12. nawołuje do uwolnienia Huanga Qi oraz Zhanga Mingxuana i jego tłumacza oraz ponownie wzywa do uwolnienia Hu Jia nominowanego w 2007 r. do nagrody PE im. Sacharowa za wolność myśli, a także Yanga Chunlina, Gao Zhishenga i innych osób walczących o prawa człowieka, które zostały zatrzymane, aresztowane, były więzione lub prześladowane z powodu wyrażenia swego niezadowolenia w związku z organizacją przez Pekin igrzysk olimpijskich, sprzeciwu wobec przymusowych eksmisji z miejsc budowania obiektów olimpijskich lub występowania w obronie protestujących; wyraża zaniepokojenie sytuacją Zeng Jinyan , „dysydentki internetowej” i żony Hu Jia, oraz ich sześciomiesięcznej córeczki, które są obecnie pod stałym nadzorem policji i są przez nią prześladowane;
13. wzywa Radę UE do wystosowania do Dalajlamy zaproszenia na posiedzenie Rady ds. ogólnych, w czasie którego będzie on mógł przedstawić swoją ocenę sytuacji w Tybecie i wyjaśnić 27 ministrom spraw zagranicznych podejście polegające na rozwiązaniu pośrednim oraz jego koncepcję prawdziwej autonomii, który powinien zostać wprowadzony dla wszystkich Tybetańczyków w ramach państwa chińskiego;
14. w związku z tym ponawia swój apel do Rady dotyczący mianowania specjalnego wysłannika ds. Tybetu w celu ułatwienia dialogu między stronami oraz ścisłego prowadzenia negocjacji po ich wznowieniu;
15. wzywa Radę do przyjęcia wspólnego stanowiska wobec uczestnictwa głów państw i szefów rządów oraz Javiera Solany, Wysokiego Przedstawiciela UE, w ceremonii otwarcia igrzysk olimpijskich;
16. zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, parlamentom państw członkowskich, prezydentowi i premierowi Chińskiej Republiki Ludowej oraz Międzynarodowemu Komitetowi Olimpijskiemu.