WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI w sprawie Filipin
20.1.2010
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez grupy polityczne:
ALDE (B7‑0043)
EFD (B7‑0044/2010)
PPE, ECR (B7‑0046/2010)
S&D (B7‑0047/2010)
GUE/NGL (B7‑0049/2010)
Verts/ALE (B7‑0050/2010)
Martin Kastler, Mario Mauro, Cristian Dan Preda, Bernd Posselt, Monica Luisa Macovei, Eija-Riitta Korhola, Tunne Kelam, Jean-Pierre Audy w imieniu grupy politycznej PPE
Véronique De Keyser, Marc Tarabella w imieniu grupy politycznej S&D
Marielle De Sarnez w imieniu grupy politycznej ALDE
Barbara Lochbihler, Christian Engström, Emilie Turunen, Raül Romeva i Rueda, Gerald Häfner w imieniu grupy politycznej Verts/ALE
Charles Tannock, Adam Bielan, Ryszard Czarnecki, Tomasz Piotr Poręba, Ryszard Antoni Legutko w imieniu grupy politycznej ECR
Marie-Christine Vergiat, Rui Tavares w imieniu grupy politycznej GUE/NGL
Fiorello Provera, Rolandas Paksas, Juozas Imbrasas w imieniu grupy politycznej EFD
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Filipin
Parlament Europejski,
– uwzględniając deklarację z dnia 25 listopada 2009 r. prezydencji UE w sprawie zabójstw w prowincji Maguindanao (Filipiny) oraz oświadczenie z dnia 2 grudnia 2009 r. wydane przez Philipa Alstona, specjalnego sprawozdawcę ONZ ds. pozasądowych egzekucji,
– uwzględniając opracowany przez ONZ Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych oraz protokół dodatkowy do tego paktu, których Filipiny są sygnatariuszem,
– uwzględniając opracowany przez Komisję krajowy dokument strategiczny dla Filipin na lata 2007-2013,
– uwzględniając podpisane w październiku 2009 r. porozumienie finansowe dotyczące programu na rzecz sprawiedliwości UE-Filipiny, które ma przyspieszyć postępowania sądowe prowadzone wobec sprawców pozasądowych egzekucji,
– uwzględniając wybory prezydenckie, parlamentarne i samorządowe, które odbędą się na Filipinach w poniedziałek 10 maja 2010 r.,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Filipin,
– uwzględniając art. 122 ust. 5 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że polityczne zabójstwa i zaginięcia, zwłaszcza członków organizacji opozycyjnych, dziennikarzy, działaczy praw człowieka i przywódców religijnych, nadal są powszechne na Filipinach oraz że organizacje praw człowieka mówią o ponad tysiącu motywowanych politycznie zabójstw i zaginięć w ostatniej dekadzie,
B. mając na uwadze, że praktyczna bezkarność sprawców oraz niezdolność rządu do skutecznego rozwiązania problemu przemocy o motywach politycznych w kraju sprawiają, że bardzo trudno jest pociągnąć winnych do odpowiedzialności mimo działań zadeklarowanych przez rząd w ramach powszechnego przeglądu okresowego w 2008 r.,
C. mając na uwadze, że setki tysięcy ludzi pozostaje przesiedlonych wewnątrz kraju z powodu konfliktu między rządem a Islamskim Frontem Wyzwolenia Moro oraz Nową Armią Ludową, który nadal szerzy się w całym kraju, oraz z powodu operacji wojskowych prowadzonych przeciwko grupom przestępczym, takim jak grupa Abu Sayyaf w wyspiarskich prowincjach Sulu i Basilan w zachodnim Mindanao,
D. mając na uwadze, że w dniu 23 listopada 2009 r. stu uzbrojonych ludzi należących do lokalnych bojówek dowodzonych przez rodzinę Ampatuan, w tym urzędników lokalnej policji, torturowało i brutalnie zamordowało 57 członków konwoju, w tym krewne Esmail Mangudadatu (przy czym niektóre z nich zostały zgwałcone), adwokatów i 30 dziennikarzy, którzy byli w drodze do zgłoszenia kandydatury Mangudadatu na stanowisko gubernatora prowincji Maguindanao na wyspie Mindanao,
E. mając na uwadze, że powyższa masakra, której wynikiem była największa w historii liczba ofiar śmiertelnych wśród dziennikarzy w jednym wypadku na całym świecie, ujawniła w szokujący sposób, w jakim stopniu opanowali Filipiny lokalni watażkowie wspomagani korupcją sił bezpieczeństwa oraz bezkarnością za najbardziej bezwzględne zbrodnie,
F. mając na uwadze, że wstępne dochodzenie w sprawie wspomnianego incydentu wykazało wszystkie cechy źle działającego systemu prawnego, włącznie z późnym przybyciem na miejsce sił bezpieczeństwa, opóźnieniami w śledztwie, niewystarczającym zbadaniem miejsca zbrodni, niechęcią do przesłuchania personelu wojskowego i policyjnego podejrzewanego o udział w przestępstwie oraz zastraszaniem świadków i prokuratury; mając na uwadze, że poskutkowało to rezygnacją pierwszego sędziego wyznaczonego do prowadzenia sprawy w dniu 16 grudnia 2009 r.,
G. mając na uwadze, że w dniu 24 listopada 2009 r. rząd Filipin ogłosił stan wyjątkowy w dwóch wymienionych prowincjach (tym samym czyniąc wojskowych odpowiedzialnymi za utrzymanie prawa i porządku), zaprosił międzynarodowych ekspertów medycyny sądowej w celu wsparcia dochodzenia, a w dniu 4 grudnia 2009 r. ogłosił na tydzień stan wojenny w Maguindanao, co było pierwszą tego typu decyzją od 1972 r.,
H. mając na uwadze, że działanie to doprowadziło do aresztowania czołowych działaczy z rodziny Ampatuan i do oskarżenia ich o wiele morderstw, a także do odkrycia zdumiewającego arsenału broni i tysiąca ukrytych wyborczych kart identyfikacyjnych, co wskazuje na masowe fałszowanie głosów na korzyść Lakas-Kampi-CMD, partii politycznej prezydent Arroyo,
I. mając na uwadze, że w przeszłości na wybory na Filipinach kładły się często cieniem pozasądowe egzekucje przeciwników politycznych wykonywane przez prywatne wojska i bojówki, których wielu członków było wyposażonych w broń wydawaną przez rząd i zatrudnionych przez rodziny posiadające wpływy polityczne,
J. fakt, że w kampanii wyborczej w 2007 r. zamordowano około 60 kandydatów, a w kampanii 2004 r. – 41 kandydatów, daje podstawy do obaw, że zabójstwa działaczy politycznych wzrosną w okresie poprzedzającym wybory w maju 2010 r.,
K. mając na uwadze, że brutalne zabójstwa w Maguindanao stanowią poważną przeszkodę dla pokoju i demokracji na Filipinach i skomplikują rozmowy pokojowe między rządem Filipin a Islamskim Frontem Wyzwolenia Moro, które zostały wznowione w dniu 8 grudnia 2009 r. w Kuala Lumpur, co ułatwił rząd Malezji,
1. zdecydowanie potępia masakrę w prowincji Maguindanao dokonaną w dniu 23 listopada 2009 r. i wyraża solidarność z rodzinami zabitych;
2. z zadowoleniem przyjmuje reakcję filipińskiego rządu na powyższą masakrę, ubolewając jednak, że nie była ona natychmiastowa, oraz podkreśla konieczność przeprowadzenia szeroko zakrojonego i niezależnego dochodzenia przez policję, a następnie skutecznego postawienia oskarżonych przed sądem, w tym członków służb bezpieczeństwa podejrzewanych o udział w masakrze;
3. wyraża głębokie zaniepokojenie, że osobiste powiązania między pracownikami administracji a rodziną Ampatuan nie pomogą w prowadzeniu dochodzenia dotyczącego zabójstw, a wręcz przeciwnie, mogą zagrozić jego bezstronnego; wzywa ponadto do przesłuchania członków rodziny Ampatuan przez Krajowe Biuro Śledcze;
4. wzywa do zastosowania w trybie pilnym środków mających na celu ochronę wszystkich świadków, sędziów, adwokatów i prokuratorów zaangażowanych w dochodzenie i procesy;
5. zwraca się do krajów niosących pomoc o wsparcie Departamentu Sprawiedliwości Republiki Filipin w zakresie medycyny sądowej, dochodzenia i czynności prawnych;
6. wzywa rząd Filipin do podjęcia zdecydowanych działań w celu wykorzenienia zjawiska egzekucji pozasądowych i zaginięć, a także do uwolnienia wszystkich zaginionych osób, które wciąż nie odzyskały wolności, oraz do złożenia wyjaśnień odnośnie do wszystkich innych nierozwiązanych spraw, łącznie z przypadkiem Jonasa Burgosa, który zaginął w kwietniu 2007 r.; nalega, by rząd Filipin ratyfikował konwencję ONZ o ochronie wszystkich osób przed wymuszonym zaginięciem;
7. wzywa rząd Filipin do podjęcia zdecydowanych działań w celu natychmiastowego położenia kresu wszelkiemu finansowaniu grup policyjnych i paramilitarnych ze źródeł prywatnych i lokalnych oraz do rozwiązania sił paramilitarnych i lokalnych bojówek; z zadowoleniem przyjmuje wydane w tej sprawie dnia 9 grudnia 2009 r. oświadczenie prezydent Glorii Macapagal-Arroyo i wzywa prezydent Arroyo do odwołania rozporządzenia wykonawczego nr 546;
8. w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje niedawny zakaz posiadania broni ogłoszony przez komisję wyborczą w ramach przygotowań do wyborów, które odbędą się w dniu 10 maja 2010 r.;
9. z zadowoleniem przyjmuje podpisanie w październiku 2009 r. porozumienia finansowego dotyczącego programu na rzecz sprawiedliwości UE-Filipiny (EPJUST), w wyniku którego przekazano 3,9 mln EUR w postaci wsparcia oraz środków pomocowych i szkoleniowych w celu wzmocnienia systemu sądownictwa karnego oraz wsparcia prac Komisji Praw Człowieka i organizacji społeczeństwa obywatelskiego; oczekuje przygotowania sprawozdań dotyczących działania systemu monitorowania, który ma zostać ustanowiony w ramach EPJUST i ma służyć mierzeniu postępów kraju w walce z egzekucjami pozasądowymi i innymi nadużyciami;
10. wyraża zaniepokojenie w związku z ogłoszeniem staniu wyjątkowego przez prezydent Arroyo, co w połączeniu ze zwiększeniem uprawnień sił zbrojnych, które w przeszłości były zamieszane w liczne egzekucje pozasądowe, nie zapobiegnie ani nie ograniczy związanej z wyborami fali przemocy w prowincji Mindanao;
11. wzywa rząd Filipin do wzmożenia wysiłków w celu wyeliminowania przypadków przemocy na tle politycznym, aby zabezpieczyć przyszłość demokracji na Filipinach; w szczególności wzywa władze do ustanowienia grupy roboczej wysokiego szczebla posiadającej szerokie poparcie polityczne w celu pilnego wprowadzenia środków na rzecz zapobiegania przemocy związanej z wyborami w miesiącach poprzedzających majowe wybory oraz do podjęcia kroków mających na celu ochronę mediów i wolność słowa w ogólności;
12. z zadowoleniem przyjmuje decyzję Sądu Najwyższego zezwalającą partii Ang Ladlad na udział w majowych wyborach, która to decyzja uchyla początkową odmowę komisji wyborczej (COMLEC) „ze względów moralnych”;
13. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, prezydentowi i rządowi Republiki Filipin, Wysokiemu Komisarzowi ONZ ds. Praw Człowieka oraz rządom państw członkowskich ASEAN.