WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji w Palestynie

28.9.2011

złożony zgodnie z art. 110 ust. 4 Regulaminu
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez następujące grupy polityczne:
Verts/ALE (B7‑02525/2011)
PPE (B7‑0526/2011)
S&D (B7‑0527/2011)
ALDE (B7‑0528/2011)
GUE/NGL (B7‑0529/2011)

José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Elmar Brok, Ioannis Kasoulides, Tokia Saïfi, Hans-Gert Pöttering, Mario Mauro, Othmar Karas, Rodi Kratsa-Tsagaropoulou, Roberta Angelilli, Mário David, Arnaud Danjean, Ria Oomen-Ruijten, Eduard Kukan, Laima Liucija Andrikienė, Nadezhda Neynsky, Salvatore Iacolino, Dominique Vlasto, Monica Luisa Macovei w imieniu grupy politycznej PPE
Véronique De Keyser, Hannes Swoboda, Kader Arif, Pino Arlacchi, Emine Bozkurt, Proinsias De Rossa, Roberto Gualtieri, Richard Howitt, Maria Eleni Koppa, Wolfgang Kreissl-Dörfler, Kyriakos Mavronikolas, María Muñiz De Urquiza, Raimon Obiols, Pier Antonio Panzeri, Kristian Vigenin, Boris Zala, Carmen Romero López w imieniu grupy politycznej S&D
Annemie Neyts-Uyttebroeck, Alexander Graf Lambsdorff, Alexandra Thein, Jelko Kacin w imieniu grupy politycznej ALDE
Daniel Cohn-Bendit, Rebecca Harms w imieniu grupy politycznej Verts/ALE
Lothar Bisky, Patrick Le Hyaric, Kyriacos Triantaphyllides, Bairbre de Brún, Willy Meyer, Jean-Luc Mélenchon, Marisa Matias, Miguel Portas, Helmut Scholz w imieniu grupy politycznej GUE/NGL

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w Palestynie

Parlament Europejski

–   uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Bliskiego Wschodu,

–   uwzględniając wnioski Rady z dnia 8 grudnia 2009 r., 13 grudnia 2010 r. i 18 lipca 2011 r. w sprawie procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie,

–   uwzględniając Kartę Narodów Zjednoczonych,

–   uwzględniając poświęcone przedmiotowej kwestii rezolucje ONZ, rezolucje Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181 z 1947 r. i nr 194 z 1948 r. oraz rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 242 z 1967 r., nr 338 z 1973 r., nr. 1397 z 2002 r., nr 1515 z 2003 r. i nr 1850 z 2008 r.,

–   uwzględniając oświadczenia Kwartetu Bliskowschodniego, a w szczególności oświadczenie z dnia 23 września 2011 r.,

–   uwzględniając art. 110 ust. 4 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że podczas 66. sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ Prezydent Palestyny Mahmud Abbas zwrócił się do ONZ o uznanie państwa Palestyna i o przyjęcie tego kraju w poczet członków ONZ;

B.  mając na uwadze, że Palestyna, nie będąc członkiem ONZ, posiada status obserwatora stałego na posiedzeniach Zgromadzenia Ogólnego ONZ;

C. mając na uwadze, że w rezolucji nr 181 z dnia 29 listopada 1947 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ wezwało do utworzenia dwóch państw na terytorium byłego Mandatu Palestyny;

D. mając na uwadze, że UE wielokrotnie potwierdzała swoje poparcie dla koncepcji dwóch państw – państwa Izrael i sąsiadującego z nim niepodległego, demokratycznego i zdolnego do samostanowienia państwa palestyńskiego – współistniejących obok siebie w pokoju i poczuciu bezpieczeństwa, jak również wzywała do wznowienia bezpośrednich rozmów pokojowych pomiędzy Izraelem a Palestyńczykami i oświadczyła, że nie należy akceptować żadnych zmian granic sprzed 1967 r., w tym jeżeli chodzi o Jerozolimę, poza zmianami ustalonymi przez strony;

E.  mając na uwadze, że zgodnie z oceną kluczowych obszarów sporządzoną przez Bank Światowy, MFW i ONZ funkcjonowanie państwa w Autonomii Palestyńskiej jest ponadprzeciętne, a porównanie instytucji palestyńskich z instytucjami krajów o ugruntowanej państwowości wypada korzystnie;

F.  mając na uwadze, że nie można kwestionować prawa narodu palestyńskiego do samostanowienia i państwowości, jak również prawa państwa izraelskiego do istnienia w bezpiecznych granicach;

G. mając na uwadze, że w związku z wiosną arabską tym pilniejsza jest potrzeba znalezienia rozwiązania konfliktu izraelsko-palestyńskiego, co leży w żywotnym interesie zaangażowanych stron, wszystkich społeczności w regionie i społeczności międzynarodowej;

H. mając na uwadze, że na nieoficjalnym spotkaniu, które odbyło się w dniach 2-3 września 2011 r., ministrowie spraw zagranicznych państw członkowskich UE przedstawili różne stanowiska w dyskusji nad procesem pokojowym na Bliskim Wschodzie i odnośnymi inicjatywami dyplomatycznymi przewidzianymi na wrześniową sesję Zgromadzenia Ogólnego ONZ;

1.  wzywa wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą Komisji oraz rządy państw członkowskich UE do kontynuowania wysiłków na rzecz wypracowania wspólnego stanowiska UE w związku z wnioskiem Autonomii Palestyńskiej o członkostwo w ONZ oraz do unikania podziałów wśród państw członkowskich;

2.  wspiera państwa członkowskie i wzywa je do jednogłośnego podchodzenia do uzasadnionych dążeń Palestyńczyków do bycia reprezentowanymi w Organizacji Narodów Zjednoczonych jako państwo w wyniku negocjacji, które mają zostać zakończone podczas bieżącej 66. sesji Zgromadzenia Ogólnego;

3.  jednocześnie wzywa społeczność międzynarodową, w tym UE i jej państwa członkowskie, do potwierdzenia ich niezłomnego zaangażowania w bezpieczeństwo państwa izraelskiego;

4.  przypomina o swoim zdecydowanym poparciu dla koncepcji dwóch państw w granicach z 1967 r. z Jerozolimą jako stolicą obu państw – Izraela oraz sąsiadującej z nim niepodległej, demokratycznej i zdolnej do samostanowienia Palestyny – współistniejących obok siebie w pokoju i poczuciu bezpieczeństwa;

5.  dostrzega i docenia skuteczne wysiłki prezydenta Palestyny Mahmuda Abbasa i premiera Salama Fajjada na rzecz budowania państwowości, które cieszą się poparciem UE i różnych podmiotów międzynarodowych;

6.  podkreśla ponownie, że jedynym sposobem trwałego rozwiązania konfliktu izraelsko-palestyńskiego są pokojowe działania prowadzone bez użycia siły;

7.  podkreśla, że bezpośrednie negocjacje Izraela i Palestyny prowadzące do przyjęcia koncepcji współistnienia dwóch państw należy wznowić bezzwłocznie i zgodnie z harmonogramem przyjętym przez kwartet, aby przezwyciężyć obecną sytuację, której nie można zaakceptować; ponownie podkreśla, że należy unikać wszelkich działań, które mogłyby zaszkodzić negocjacjom prowadzącym do zawarcia porozumienia, oraz że nie można zaakceptować żadnych zmian granic sprzed 1967 r., w tym jeżeli chodzi o Jerozolimę, jeśli zmiany takie nie zostaną uzgodnione przez obie strony; nawołuje do tego, by żadne z przyjętych rozwiązań nie naruszało godności żadnej ze stron; wzywa rząd Izraela do zaprzestania tworzenia i rozszerzania osiedli na Zachodnim Brzegu Jordanu i we Wschodniej Jerozolimie; wzywa do zaprzestania ataków rakietowych ze Strefy Gazy na terytorium Izraela i nawołuje do zawarcia trwałego rozejmu;

8.  wzywa UE i jej państwa członkowskie do przyjęcia jednomyślnego stanowiska i dalszego odgrywania aktywnej roli, również w ramach kwartetu, w działaniach prowadzących do sprawiedliwego i trwałego pokoju między Izraelczykami i Palestyńczykami; podkreśla kluczową rolę kwartetu i w pełni popiera wysoką przedstawiciel w jej dążeniach do doprowadzenia przez kwartet do rzeczywistego wznowienia procesu pokojowego;

9.  zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, przewodniczącemu Zgromadzenia Ogólnego ONZ, rządom i parlamentom państw członkowskich Rady Bezpieczeństwa ONZ, wysłannikowi Kwartetu Bliskowschodniego, Knesetowi i rządowi Izraela, prezydentowi Autonomii Palestyńskiej i Palestyńskiej Radzie Legislacyjnej.