WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI w sprawie Egiptu, w szczególności w sprawie blogera Alaa Abd El-Fattaha
16.11.2011
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez następujące grupy polityczne:
ECR (B7‑0595/2011)
EFD (B7‑0597/2011)
GUE/NGL (B7‑0600/2011)
S&D (B7‑0602/2011)
PPE (B7‑0603/2011)
ALDE (B7‑0605/2011)
Verts/ALE (B7‑0607/2011)
Elmar Brok, Mario Mauro, Cristian Dan Preda, Tokia Saïfi, Roberta Angelilli, Bernd Posselt, Tunne Kelam, Monica Luisa Macovei, Elena Băsescu, Sari Essayah, Eija-Riitta Korhola, Zuzana Roithová, Sergio Paolo Francesco Silvestris, Eduard Kukan, Anna Záborská, Giovanni La Via, Laima Liucija Andrikienė, Bogusław Sonik w imieniu grupy politycznej PPE
Véronique De Keyser, Raimon Obiols, Pino Arlacchi, Saïd El Khadraoui, Richard Howitt, María Muñiz De Urquiza, Kristian Vigenin w imieniu grupy politycznej S&D
Marietje Schaake, Alexander Graf Lambsdorff, Louis Michel, Robert Rochefort, Edward McMillan-Scott, Ramon Tremosa i Balcells, Marielle De Sarnez, Sonia Alfano, Alexandra Thein, Leonidas Donskis, Izaskun Bilbao Barandica, Sarah Ludford, Kristiina Ojuland, Niccolò Rinaldi, Ivo Vajgl, Johannes Cornelis van Baalen, Frédérique Ries w imieniu grupy politycznej ALDE
Franziska Katharina Brantner, Frieda Brepoels, Hélène Flautre, Judith Sargentini, Barbara Lochbihler, Ulrike Lunacek, Raül Romeva i Rueda, Malika Benarab-Attou, Emilie Turunen, Nicole Kiil‑Nielsen w imieniu grupy politycznej Verts/ALE
Charles Tannock, Geoffrey Van Orden, Adam Bielan, Michał Tomasz Kamiński, Ryszard Antoni Legutko, Tomasz Piotr Poręba, Valdemar Tomaševski, Ryszard Czarnecki, Peter van Dalen w imieniu grupy politycznej ECR
Marie-Christine Vergiat, Marisa Matias w imieniu grupy politycznej GUE/NGL
Bastiaan Belder, Jaroslav Paška w imieniu grupy politycznej EFD
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Egiptu, w szczególności w sprawie blogera Alaa Abd El-Fattaha
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje, w szczególności rezolucję z dnia 17 lutego 2011 r.[1] w sprawie sytuacji w Egipcie oraz rezolucję z dnia 27 października 2011 r.[2] w sprawie sytuacji w Egipcie i Syrii, zwłaszcza w odniesieniu do wspólnot chrześcijańskich,
– uwzględniając układ o stowarzyszeniu między UE a Egiptem, w szczególności jego art. 2,
– uwzględniając art. 10, 18 i 19 Powszechnej deklaracji praw człowieka z roku 1948,
– uwzględniając art. 14 ust. 1 i art. 18 Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych z 1966 r., którego Egipt jest stroną,
– uwzględniając art. 6 i 9 europejskiej konwencji praw człowieka (EKPC) z 1950 r.,
– uwzględniając deklarację ONZ w sprawie eliminacji wszelkich form nietolerancji i dyskryminacji ze względu na religię lub przekonania z 1981 r.,
– uwzględniając wytyczne Unii Europejskiej w sprawie obrońców praw człowieka,
– uwzględniając oświadczenie wysokiej przedstawiciel Catherine Ashton z dnia 10 października 2011 r. dotyczące przemocy w Egipcie,
– uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych z dnia 21 lutego 2011 r., w których zwrócono się do wysokiej przedstawiciel Catherine Ashton o przedstawienie przyjętych środków i konkretnych propozycji dalszej intensyfikacji działań Unii Europejskiej na rzecz wspierania i obrony religii i wolności przekonań,
– uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych z dnia 10 października 2011 r. oraz konkluzje Rady Europejskiej w sprawie Egiptu z dnia 23 października 2011 r.,
– uwzględniając swoje sprawozdania roczne w sprawie sytuacji praw człowieka na świecie, a w szczególności swoją rezolucję z dnia 16 grudnia 2010 r. w sprawie rocznego sprawozdania dotyczącego praw człowieka na świecie za rok 2009,
– uwzględniając art. 122 ust. 5 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w dniu 30 października 2011 r. prokurator wojskowy wezwał na przesłuchanie blogera Alaa Abd El-Fattaha, a następnie zarządził jego tymczasowe zatrzymanie na 15 dni w areszcie apelacyjnym w Bab El Khalq w Kairze pod zarzutem podżegania do przemocy wobec sił zbrojnych, napaści na wojskowych i uszkodzenia mienia wojskowego podczas niedawnych zamieszek w Maspero, w jakie przerodziła się pokojowa demonstracja w obronie praw chrześcijan koptyjskich w Kairze w dniu 9 października 2011 r., i podczas których co najmniej 25 obywateli egipskich poniosło śmierć, a ponad 300 odniosło obrażenia; mając na uwadze, że w tej samej sprawie zatrzymano 30 innych osób cywilnych;
B. mając na uwadze, że w dniu 3 listopada 2011 r. wojskowy sąd apelacyjny podtrzymał decyzję o zatrzymaniu Alaa Abd El-Fattaha na okres 15 dni, po czym został on przewieziony do więzienia Tora, a w dniu 13 listopada jego areszt przedłużono o kolejne 15 dni do czasu przeprowadzenia dalszego śledztwa;
C. mając na uwadze, że Alaa Abd El-Fattah odmówił odpowiedzi na pytania sądu wojskowego dotyczące wydarzeń oraz stwierdził, że złoży zeznania jedynie przed bezstronnym sądem cywilnym, a także utrzymuje, że sąd wojskowy nie ma prawa ani kompetencji do przesłuchiwania osób cywilnych;
D. mając na uwadze, że każdy musi mieć prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia jego sprawy przez właściwy, niezawisły i bezstronny sąd ustanowiony prawem;
E. mając na uwadze, że Alaa Abd El-Fattah był już zatrzymany na 45 dni w czasie reżimu Mubaraka w 2006 r. za udział w akcji protestacyjnej popierającej niezawisłość sądownictwa;
F. mając na uwadze, że uwięziony bloger Maikel Nabil Sanad nadal prowadzi strajk głodowy, a jego stan jest krytyczny; mając na uwadze, że w dniu 11 października 2011 r. wojskowy sąd apelacyjny postanowił unieważnić wydany wobec niego wyrok pozbawienia wolności na trzy lata i zarządził ponowną rozprawę; mając na uwadze, że podczas drugiej rozprawy w ramach nowego postępowania w dniu 1 listopada 2011 r. rozpatrzenie jego sprawy zostało odroczone do dnia 13 listopada 2011 r., a następnie w tym dniu po raz kolejny odroczone do 27 listopada, ponieważ Nabil Sanad ponownie odmówił współpracy z sądem wojskowym z powodu sprzeciwu wobec prowadzenia postępowania przeciwko osobom cywilnym przez sądy wojskowe;
G. mając na uwadze, że Egipt przechodzi przez decydujący okres przemian demokratycznych oraz stoi w obliczu poważnych wyzwań i trudności związanych z tym procesem;
H. mając na uwadze, że media społecznościowe odegrały ważną rolę w wydarzeniach Arabskiej Wiosny, między innymi w Egipcie; mając na uwadze, że blogerzy, dziennikarze i obrońcy praw człowieka nadal są obiektem prześladowań i zastraszania w Egipcie;
I. mając na uwadze, że według raportów organizacji praw człowieka od marca 2011 r. w Egipcie przed sądami wojskowymi stanęło ponad 12 000 osób cywilnych; mając na uwadze, że procesy osób cywilnych aresztowanych na mocy ustawy o stanie wyjątkowym w kraju nadal odbywają się przed sądami wojskowymi, które nie spełniają minimalnych standardów sprawiedliwego procesu i prawa do obrony; mając na uwadze, że zdecydowana większość egipskich pozarządowych organizacji praw człowieka, stowarzyszeń prawników i osobistości ze wszystkich grup politycznych dopomina się, by sprawy cywili były rozpatrywane przez sądy cywilne gwarantujące należyte postępowanie;
J. mając na uwadze, że Unia Europejska niejednokrotnie wyrażała swoje zaangażowanie na rzecz wolności wypowiedzi, wolności myśli, wolności sumienia i wolności religii oraz podkreślała, że obowiązkiem rządów jest zagwarantowanie tych wolności na całym świecie;
1. wzywa władze Egiptu do natychmiastowego uwolnienia Alaa Abd El-Fattaha przebywającego w więzieniu za odmowę odpowiedzi na pytania dotyczące wydarzeń w dniu 9 października 2011 r., zadawanych przez sąd wojskowy, którego nie uznaje on za sąd bezstronny i prawowity; wzywa władze egipskie do zagwarantowania, aby żaden bloger, dziennikarz ani obrońca praw człowieka w kraju nie był obiektem bezpośrednich ani pośrednich prześladowań lub zastraszania;
2. zdecydowanie potępia zastraszanie Alaa Abd El-Fattaha za pomocą środków sądowych przez wojskowe organy sądowe; ponawia swój apel do Rady Najwyższej Sił Zbrojnych o niezwłoczne zniesienie prawa o stanie wyjątkowym i zaprzestanie sądzenia osób cywilnych przez sądy wojskowe, a także o niezwłoczne uwolnienie wszystkich więźniów sumienia i więźniów politycznych przetrzymywanych przez sądy wojskowe; podkreśla, że osoby cywilne nie powinny być sądzone przez sądy wojskowe, które nie spełniają podstawowych standardów należytego postępowania;
3. wzywa władze egipskie do zagwarantowania bezstronnych sądów, o jakich mowa w art. 10 Powszechnej deklaracji praw człowieka z 1948 r.: „Każdy człowiek ma na warunkach całkowitej równości prawo, aby przy rozstrzyganiu o jego prawach i zobowiązaniach lub o zasadności wysuwanego przeciw niemu oskarżenia o popełnienie przestępstwa być słuchanym sprawiedliwie i publicznie przez niezależny i bezstronny sąd.”;
4. ponawia swój apel o przeprowadzenie przez niezawisły i bezstronny sąd cywilny niezależnego, drobiazgowego i jawnego dochodzenia w sprawie zajść w Maspero, w jakie przerodziła się pokojowa demonstracja w obronie praw chrześcijan koptyjskich w Kairze w dniu 9 października 2011 r., w celu pociągnięcia do odpowiedzialności wszystkich winnych, oraz ponownie składa kondolencje ofiarom i ich rodzinom; wzywa władze egipskie do zagwarantowania niezależności i bezstronności poszczególnych śledztw, dzięki umożliwieniu właściwego nadzoru nad nimi;
5. ponownie wyraża solidarność z narodem egipskim w tym jakże ważnym okresie demokratycznych przemian w kraju oraz w dalszym ciągu popiera jego uzasadnione demokratyczne aspiracje; wzywa władze egipskie do zapewnienia pełnego poszanowania wszystkich praw podstawowych, w tym wolności myśli, wolności sumienia i wolności religii, wolności słowa i internetu, wolności pokojowych zgromadzeń i wolności zrzeszania się;
6. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi Arabskiej Republiki Egiptu.
- [1] Teksty przyjęte, P7_TA(2011)0064.
- [2] Teksty przyjęte, P7_TA(2011)0471.