WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI w sprawie Azerbejdżanu, zwłaszcza przypadku Rafiga Tagiego
14.12.2011
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez następujące grupy polityczne:
ECR (B7‑0701/2011)
S&D (B7‑0703/2011)
Verts/ALE (B7‑0705/2011)
PPE (B7‑0706/2011)
ALDE (B7‑0709/2011)
Elmar Brok, Mario Mauro, Cristian Dan Preda, Roberta Angelilli, Bernd Posselt, Tunne Kelam, Monica Luisa Macovei, Sari Essayah, Eija‑Riitta Korhola, Zuzana Roithová, Sergio Paolo Francesco Silvestris, Eduard Kukan, Giovanni La Via, Tadeusz Zwiefka, Róża Gräfin von Thun und Hohenstein, Bogusław Sonik w imieniu grupy politycznej PPE
Véronique De Keyser, Hannes Swoboda, Kristian Vigenin, María Muñiz De Urquiza, Mitro Repo w imieniu grupy politycznej S&D
Marietje Schaake, Leonidas Donskis, Robert Rochefort, Marielle De Sarnez, Gerben-Jan Gerbrandy, Ramon Tremosa i Balcells, Sonia Alfano, Frédérique Ries, Izaskun Bilbao Barandica, Johannes Cornelis van Baalen, Graham Watson w imieniu grupy politycznej ALDE
Ulrike Lunacek, Raül Romeva i Rueda, Rui Tavares, Barbara Lochbihler w imieniu grupy politycznej Verts/ALE
Charles Tannock, Geoffrey Van Orden w imieniu grupy politycznej ECR
Jaroslav Paška w imieniu grupy politycznej EFD
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Azerbejdżanu, zwłaszcza przypadku Rafiga Tagiego
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Azerbejdżanu, zwłaszcza te dotyczące praw człowieka,
– uwzględniając konkluzje z drugiego szczytu Partnerstwa Wschodniego, który odbył się dniach 29-30 września 2011 r.,
– uwzględniając umowę o partnerstwie i współpracy pomiędzy WE a Azerbejdżanem, która weszła w życie w 1999 r.,
– uwzględniając oświadczenie rzecznika wysokiej przedstawiciel UE Catherine Ashton z dnia 12 października 2011 r.,
– uwzględniając konkluzje z 12. posiedzenia Rady Współpracy UE-Azerbejdżan, które odbyło się w Brukseli dnia 25 listopada 2011 r.,
– uwzględniając art. 122 ust. 5 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że wpływowy azerbejdżański pisarz i dziennikarz Rafig Tagi zmarł w Baku dnia 23 listopada 2011 r. wskutek ran zadanych mu nożem podczas brutalnego ataku, którego ofiarą padł cztery dni wcześniej;
B. mając na uwadze, że rząd Azerbejdżanu wszczął dochodzenie karne w sprawie wspomnianego ataku;
C. mając na uwadze, że według doniesień przez kilka tygodni poprzedzających atak Rafig Tagi otrzymywał pogróżki, które miały stanowić odwet m.in. za artykuł opublikowany na stronie internetowej Radia Azadliq (Radia Swoboda) dnia 10 listopada 2011 r., w którym to artykule krytykował on obecny irański rząd;
D. mając na uwadze, że na mocy wyroku skazującego wydanego w maju 2007 r. Rafig Tagi odbywał karę więzienia za wzniecanie nienawiści religijnej, a zarzuty te postawiono mu w związku z jego artykułem w gazecie Sanat, w którym stwierdził on, że wartości islamskie uniemożliwiają włączenie Azerbejdżanu do struktur europejskich i hamują demokratyczny postęp;
E. mając na uwadze, że czołowy irański duchowny wielki ajatollah Fazel Lankarani wydał fatwę skazującą Rafiga Tagiego na śmierć, po tym jak dziennikarz opublikował wspomniany wcześniej artykuł; mając na uwadze, że fatwa skazywała na śmierć również wydawcę gazety Sanat Samira Sadagatoglu;
F. mając na uwadze, że irańskie władze nigdy nie potępiły wspomnianej fatwy, która wydaje się nawoływać do zabójstwa, nigdy też nie wyjaśniły, że osoba podejrzana o nawoływanie do ataku na Rafiga Tagiego lub Samira Sadagatoglu, planowanie takiego ataku, jego przeprowadzenie lub pomoc w jego przeprowadzeniu powinna stanąć przed sądem;
G. mając na uwadze, że Komitet Praw Człowieka ONZ, który nadzoruje wdrażanie Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych, którego stroną jest Iran, w ostatnim czasie wyraził zaniepokojenie w związku z art. 226 irańskiego kodeksu karnego, który stanowi, że „popełnienie zabójstwa będzie skutkowało odwetem pod warunkiem, że według islamskiego prawa osoba zamordowana nie zasługiwała na śmierć”; mając na uwadze, że fatwy są wykorzystywane do usprawiedliwienia faktu, że dana osoba „zasługuje na śmierć”;
H. mając na uwadze, że władze Azerbejdżanu nigdy wyraźnie nie potępiły fatwy ani publicznych gróźb śmierci, które Rafig Tagi otrzymał w 2007 r. podczas toczącego się przeciwko niemu procesu za zniesławienie religii; mając na uwadze, że w telewizji kontrolowanej przez państwo jedynie wspomniano o śmierci Rafiga Tagiego, a władze nie potępiły dotąd publicznie jego zabójstwa;
I. mając na uwadze, że władze Azerbejdżanu mają słabe wyniki w zakresie prowadzenia dochodzeń w sprawie ataków na dziennikarzy, co w dużej mierze przyczynia się do panującej w ostatnich latach w mediach atmosfery strachu i bezkarności;
J. mając na uwadze, że Azerbejdżan bierze aktywny udział w działaniach podejmowanych w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa oraz Partnerstwa Wschodniego, jest członkiem-założycielem Zgromadzenia Parlamentarnego Euronest i zobowiązał się do poszanowania demokracji, praw człowieka i przestrzegania zasad praworządności, które są podstawowymi wartościami powyższych inicjatyw;
K. mając na uwadze, że w latach 2012-2013 Azerbejdżan będzie niestałym członkiem Rady Bezpieczeństwa ONZ i zobowiązał się do przestrzegania wartości określonych w karcie praw człowieka ONZ;
L. mając na uwadze, że Azerbejdżan jest członkiem Rady Europy, a także stroną europejskiej konwencji praw człowieka oraz szeregu innych międzynarodowych traktatów dotyczących praw człowieka, w tym Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych;
M. mając na uwadze, że Azerbejdżan zobowiązał się do przestrzegania praw człowieka stanowiących część podstawowych wartości europejskich w ramach swojego członkostwa w Radzie Europy i OBWE oraz podpisania planu działania EPS i wspólnej deklaracji przyjętej podczas szczytu Partnerstwa Wschodniego w Pradze;
1. zdecydowanie potępia zabójstwo Rafiga Tagiego i jest zaniepokojony kwestią bezpieczeństwa Samira Sadagatoglu; wyraża rozczarowanie faktem, że władze Azerbejdżanu nie potępiły zabójstwa Rafiga Tagiego i nie poinformowały opinii publicznej o dochodzeniu w sprawie okoliczności jego śmierci;
2. z zadowoleniem przyjmuje wniosek rządu Azerbejdżanu dotyczący utworzenia specjalnej grupy roboczej, która miałaby zbadać okoliczności zabójstwa Rafiga Tagiego; wzywa władze Azerbejdżanu do zadbania o to, by dochodzenie to było dokładne i skuteczne, a sprawcy ścigani i postawieni przed wymiarem sprawiedliwości oraz osądzeni w procesie, który spełnia międzynarodowe normy sprawiedliwego procesu;
3. wzywa władze Azerbejdżanu, aby dołożyły wszelkich starań, by chronić życie i bezpieczeństwo Samira Sadagatoglu;
4. zwraca uwagę na fakt, że Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych gwarantuje wolność wyrażania opinii oraz wolność wypowiedzi, w tym możliwość krytykowania religii i systemów wyznaniowych; podkreśla, że prawo do wolności słowa, zarówno w internecie, jak i poza nim, stanowi podstawę wolnego i demokratycznego społeczeństwa oraz ma zasadnicze znaczenie dla ochrony i promowania innych praw; wzywa władze Azerbejdżanu do powstrzymania się od nadużywania prawa karnego do uciszania swobodnej debaty na temat religii;
5. przypomina, że nieograniczony dostęp do informacji i komunikacji oraz wolny od cenzury dostęp do internetu (wolność internetu) to powszechne prawa, które są niezbędne dla poszanowania praw człowieka, takich jak wolność wyrażania opinii i dostęp do informacji, jak również dla zagwarantowania przejrzystości i odpowiedzialności w życiu publicznym;
6. zwraca uwagę, że groźby i nawoływanie do przemocy wobec jednostek wyrażających swoje poglądy, które przez niektórych wyznawców religii lub systemów wyznaniowych uznawane są za „obraźliwe”, są całkowicie nie do przyjęcia, a osoby posługujące się takimi groźbami i nawołujące do przemocy muszą być ścigane sądownie oraz że należy w pełni zagwarantować wolność wyrażania opinii i bezpieczeństwo zagrożonym osobom;
7. wzywa władze Iranu do usunięcia określenia „osoba zasługująca na śmierć” ze zmienionego kodeksu karnego, nad którym toczy się obecnie dyskusja w irańskim parlamencie; jest głęboko zaniepokojony faktem, że fatwy wzywające do popełnienia zabójstwa mogłyby w irańskich sądach zostać wykorzystane dla obrony osób oskarżonych o zabójstwo, z racji tego, że ofiara „zasługiwała na śmierć”; wzywa irańskie władze do zadbania o to, by każda osoba podejrzana o nawoływanie do zabójstwa, jego planowanie, popełnienie lub współudział w zabójstwie, niezależnie od tego, czy zabójstwo to miało miejsce w Iranie czy poza jego granicami, została postawiona przed sądem i osądzona w procesie, który spełnia wszystkie międzynarodowe normy sprawiedliwego procesu;
8. wzywa irańskie władze, aby zaoferowały władzom Azerbejdżanu wszelką niezbędną pomoc podczas prowadzenia dochodzenia w sprawie zabójstwa Rafiga Tagiego oraz aby zadbały, by irańscy duchowni nie wzywali do popełnienia zabójstwa na terytorium Iranu czy też innego państwa;
9. wzywa władze Azerbejdżanu, aby pokazały prawdziwe zaangażowanie na rzecz praw człowieka i wypełniły swoje zobowiązania wynikające z prawa międzynarodowego oraz z członkostwa w Zgromadzeniu Parlamentarnym Euronest, Partnerstwie Wschodnim lub z podpisania jakiegokolwiek przyszłego układu o stowarzyszeniu z UE, zwłaszcza zobowiązania w zakresie ochrony prawa do życia i do wolności wyrażania opinii;
10. wyraża ubolewanie, że władze Azerbejdżanu nie wydały wizy sprawozdawcy Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy ds. więźniów politycznych; wzywa rząd Azerbejdżanu, aby zezwolił sprawozdawcy na wjazd do kraju w celu zbadania sytuacji domniemanych więźniów politycznych;
11. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji rządowi i parlamentowi Republiki Azerbejdżanu, rządowi i parlamentowi Islamskiej Republiki Iranu, ESDZ, Radzie, Komisji i Radzie Praw Człowieka ONZ.