WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI w sprawie polityki UE w odniesieniu do Zachodniego Brzegu Jordanu i Wschodniej Jerozolimy
3.7.2012 - (2012/2964(RSP))
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez następujące grupy:
Verts/ALE (B7‑0373/2012)
S&D (B7‑0374/2012)
ALDE (B7‑0375/2012)
GUE/NGL (B7‑0376/2012)
Véronique De Keyser, Pino Arlacchi, Emine Bozkurt, Ricardo Cortés Lastra, Emer Costello, Robert Goebbels, Ana Gomes, Richard Howitt, Wolfgang Kreissl-Dörfler, María Muñiz De Urquiza, Norbert Neuser, Raimon Obiols, Boris Zala w imieniu grupy S&D
Annemie Neyts-Uyttebroeck, Chris Davies, Marielle de Sarnez, Niccolò Rinaldi, Robert Rochefort, Ivo Vajgl w imieniu grupy ALDE
Margrete Auken, Nicole Kiil-Nielsen, Hélène Flautre, Judith Sargentini, Raül Romeva i Rueda, Ana Miranda, Malika Benarab-Attou, Eva Joly, Daniel Cohn-Bendit w imieniu grupy Verts/ALE
Patrick Le Hyaric, Kyriacos Triantaphyllides, Sabine Lösing, Nikolaos Chountis, Marisa Matias w imieniu grupy GUE/NGL
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie polityki UE w odniesieniu do Zachodniego Brzegu Jordanu i Wschodniej Jerozolimy
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje, zwłaszcza rezolucję z dnia 29 września 2011 r. w sprawie sytuacji w Palestynie[1], z dnia 16 lutego 2012 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady na temat zawarcia konwencji regionalnej w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia[2] oraz z dnia 9 września 2010 r. w sprawie sytuacji nad brzegiem Jordanu, w szczególności na obszarze znajdującym się w dolnym biegu rzeki[3],
– uwzględniając konkluzje Rady z dnia 14 maja 2012 r., 18 lipca i 23 maja 2011 r. oraz 8 grudnia 2009 r. w sprawie procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie,
– uwzględniając przemówienie wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Catherine Ashton w sprawie ostatnich wydarzeń na Bliskim Wschodzie i w Syrii, wygłoszone na posiedzeniu plenarnym Parlamentu Europejskiego w dniu 12 czerwca 2012 r.,
– uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Catherine Ashton, w szczególności oświadczenie z dnia 8 czerwca 2012 r. w sprawie rozbudowy osiedli, z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie decyzji władz izraelskich dotyczącej statusu osiedli Sansana, Rechelim i Bruchin na okupowanych terytoriach palestyńskich oraz z dnia 22 lutego 2012 r. w sprawie przyzwalania na budowę izraelskich osiedli,
– uwzględniając sprawozdanie w sprawie Wschodniej Jerozolimy, sporządzone przez szefów misji UE w styczniu 2012 r., sprawozdanie szefów misji UE pt. „Strefa C a budowa państwa palestyńskiego” z lipca 2011 r., a także sprawozdanie szefów misji UE na temat przemocy osadników z kwietnia 2011 r. wraz z towarzyszącym komunikatem szefów misji UE z lutego 2012 r. w sprawie przemocy osadników,
– uwzględniając czwartą konwencję genewską z 1949 r. o ochronie osób cywilnych podczas wojny,
– uwzględniając Kartę Narodów Zjednoczonych,
– uwzględniając rezolucje Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181 z 1947 r. i nr 194 z 1948 r. oraz rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 242 z 1967 r., nr 252 z 1968 r., nr 338 z 1973 r., nr 476 z 1980 r., nr 478 z 1980 r., nr 1397 z 2002 r., nr 1515 z 2003 r. i nr 1850 z 2008 r.,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych ONZ z 1966 r.,
– uwzględniając oświadczenia kwartetu bliskowschodniego, w szczególności z dnia 11 kwietnia 2012 r. i 23 września 2011 r.,
– uwzględniając wspólne oświadczenie Izraela i Autonomii Palestyńskiej z dnia 12 maja 2012 r.,
– uwzględniając opinię doradczą Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 9 lipca 2004 r. pt. „Prawne konsekwencje wzniesienia muru na okupowanych terytoriach palestyńskich”,
– uwzględniając dwuletni plan budowy państwowości pt. „Zakończyć okupację, utworzyć państwo”, opracowany przez palestyńskiego premiera Salama Fajjada w sierpniu 2009 r.,
– uwzględniając tymczasowe porozumienie w sprawie Zachodniego Brzegu Jordanu i Strefy Gazy z dnia 18 września 1995 r.,
– uwzględniając porozumienia z Oslo (Deklaracja zasad dotyczących przejściowych ustaleń w sprawie samodzielnego sprawowania rządów) z 13 września 1993 r.,
– uwzględniając art. 110 ust. 2 i 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że UE wielokrotnie wyrażała swoje poparcie dla koncepcji dwóch państw – państwa Izrael z bezpiecznymi i uznawanymi granicami oraz sąsiadującego z nim niepodległego, demokratycznego i zdolnego do samostanowienia państwa palestyńskiego – współistniejących obok siebie w pokoju i poczuciu bezpieczeństwa oraz oświadczyła, że nie zostaną uznane żadne zmiany granic sprzed 1967 r., w tym jeżeli chodzi o Jerozolimę jako stolicę obydwu państw, poza zmianami ustalonymi przez strony; mając na uwadze, że nie można kwestionować prawa narodu palestyńskiego do samostanowienia i państwowości, jak również prawa państwa izraelskiego do istnienia w bezpiecznych granicach;
B. mając na uwadze, że w konkluzjach Rady z dnia 14 maja 2012 r. podkreślono, iż „zmiany zachodzące obecnie w świecie arabskim sprawiają, że tym pilniejsze staje się osiągnięcie postępów w bliskowschodnim procesie pokojowym” oraz że „uwzględnienie aspiracji ludności tego regionu – w tym pragnień Palestyńczyków dotyczących własnego państwa i potrzeb Izraelczyków dotyczących bezpieczeństwa – stanowi kluczowy element warunkujący trwały pokój oraz stabilność i dobrobyt w regionie”;
C. mając na uwadze, że bezpośrednie rozmowy pokojowe między stronami zostały przerwane i że wszystkie podejmowane niedawno wysiłki na rzecz wznowienia negocjacji zakończyły się niepowodzeniem; mając na uwadze, że UE wezwała strony do podejmowania działań sprzyjających atmosferze zaufania, która jest niezbędna do prowadzenia konstruktywnych negocjacji, oraz do powstrzymania się od działań osłabiających wiarygodność procesu i do niepodburzania;
D. mając na uwadze, że w dniu 12 maja 2012 r. Izrael i Autonomia Palestyńska wydały wspólne oświadczenie o następującej treści: „Izrael i Autonomia Palestyńska dążą do zaprowadzenia pokoju i obydwie strony mają nadzieję, że wymiana pism między prezydentem Abbasem a premierem Netanjahu ułatwi osiągnięcie tego celu”;
E. mając na uwadze, że na terytoriach Zachodniego Brzegu Jordanu, jak i we Wschodniej Jerozolimie i w Strefie Gazy obowiązują międzynarodowe prawa człowieka i międzynarodowe prawo humanitarne, w tym również czwarta konwencja genewska; mając na uwadze, że Izrael jest zobowiązany m.in. do zadbania w dobrej wierze o to, by podstawowe potrzeby okupowanej ludności palestyńskiej były zaspokajane, do prowadzenia okupacji w sposób, który przynosi korzyści miejscowej ludności, do ochrony i zachowania obiektów cywilnych, a także do unikania przenoszenia własnych obywateli na okupowane tereny oraz ludności z terenów okupowanych na własne terytorium;
F. mając na uwadze, że w najnowszych sprawozdaniach szefów misji UE – „Strefa C a budowa państwa palestyńskiego”, a także sprawozdanie na temat Wschodniej Jerozolimy i przemocy osadników – ponownie potwierdzono alarmujące i być może nieodwracalne w swoich skutkach wydarzenia na opisywanych obszarach; mając na uwadze, że izraelskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych odrzuca żądania zawarte w dokumentach UE oraz skrytykowało te dokumenty, twierdząc, że nie przyczyniają się one do postępów w ramach procesu pokojowego;
G. mając na uwadze, że od porozumień z Oslo w 1995 r. Zachodni Brzeg Jordanu jest podzielony na trzy strefy lub obszary administracyjne; mając na uwadze, że strefa C stanowi największą część terytorium Zachodniego Brzegu Jordanu; mając na uwadze, że sytuacja społeczna i gospodarcza w strefie C ma decydujące znaczenie dla trwałości przyszłego państwa palestyńskiego;
H. mając na uwadze, że polityka rządu Izraela jest skierowana przeciwko obecności palestyńskiej na Zachodnim Brzegu Jordanu, zwłaszcza w strefie C, oraz we Wschodniej Jerozolimie, czego wyrazem jest w szczególności budowa i rozbudowa osiedli; mając na uwadze, że w myśl prawa międzynarodowego izraelskie osiedla są nielegalne i stanowią jedną z głównych przeszkód dla działań pokojowych, podczas gdy izraelski rząd dotuje osiedla poprzez znaczące zachęty w dziedzinie podatków, mieszkalnictwa, infrastruktury, dróg, dostępu do wody, edukacji, opieki zdrowotnej itp.;
I. mając na uwadze, że w swojej „Ustawie zasadniczej o Jerozolimie, stolicy Izraela” z 1980 r. Izrael oświadczył, że cała i zjednoczona Jerozolima jest stolicą Izraela, co jest sprzeczne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 478 z 1980 r.; mając na uwadze, że Rada powtórzyła w swoich konkluzjach z 14 maja 2012 r., iż w drodze negocjacji trzeba znaleźć rozwiązanie kwestii statusu Jerozolimy jako przyszłej stolicy obu państw; mając na uwadze, że w świetle bieżących wydarzeń we Wschodniej Jerozolimie perspektywa Jerozolimy jako przyszłej stolicy dwóch państw wydaje się coraz bardziej nieprawdopodobna i niemożliwa do zrealizowania w praktyce; mając na uwadze, że Wschodnia Jerozolima jest coraz bardziej oddzielona od Zachodniego Brzegu Jordanu, podczas gdy historyczna część Jerozolimy jest coraz bardziej oddzielona od reszty Wschodniej Jerozolimy;
J. mając na uwadze, że Palestyńczycy mieszkający we Wschodniej Jerozolimie stanowią 37% ludności Jerozolimy i zapewniają 36% wpływów miasta z podatków, a jedynie 10% budżetu miasta wydaje się na Wschodnią Jerozolimę, przy czym jakość świadczonych tam usług jest wysoce nieodpowiednia; mając na uwadze, że izraelskie władze we Wschodniej Jerozolimie pozamykały większość palestyńskich instytucji, w tym Orient House, stwarzając instytucjonalną i przywódczą próżnię wśród miejscowej ludności palestyńskiej, co daje poważne powody do zaniepokojenia;
K. mając na uwadze, że Palestyńczycy mieszkający we Wschodniej Jerozolimie mają status stałych mieszkańców, który może być przekazywany dzieciom jedynie pod pewnymi warunkami i nie jest automatycznie przekazywany poprzez małżeństwo, co uniemożliwia małżonkom i dzieciom wielu stałych mieszkańców Wschodniej Jerozolimy wspólne mieszkanie z innymi członkami rodziny; mając na uwadze, że z drugiej strony we Wschodniej Jerozolimie i w jej okolicach mieszka około 200 tysięcy osadników izraelskich;
L. mając na uwadze, że ochrona palestyńskiej ludności i jej praw na Zachodnim Brzegu Jordanu, zwłaszcza w strefie C, i we Wschodniej Jerozolimie jest niezmiernie istotna dla podtrzymania trwałości koncepcji dwóch państw; mając na uwadze, że stała rozbudowa osiedli oraz przemoc osadników, ograniczenia w zakresie planowania i związany z tym dramatyczny brak mieszkań, rozbiórka domów, eksmisje i przesiedlenia, konfiskata ziemi, trudny dostęp do zasobów naturalnych, brak podstawowych usług społecznych i pomocy społecznej mają poważny negatywny wpływ na warunki życia Palestyńczyków; mając na uwadze, że sytuacja gospodarcza na tych obszarach, którą pogarszają ograniczenia dostępu, swobody przemieszczania się i planowania, daje poważne powody do zaniepokojenia; mając na uwadze, że według sprawozdania rocznego MOP 53,5% młodych kobiet oraz 32,3% młodych mężczyzn w wieku 15–24 lat na Zachodnim Brzegu Jordanu jest bezrobotnych;
M. mając na uwadze, że ludność palestyńska zamieszkująca Zachodni Brzeg Jordanu, zwłaszcza w strefie C, i Wschodnią Jerozolimę zmaga się z problemem poważnego niedoboru wody; mając na uwadze, że palestyńscy rolnicy borykają się z poważnym niedoborem wody przeznaczonej do nawadniania, co wynika z faktu, że większość tej wody zużywają Izrael i osadnicy izraelscy; mając na uwadze, że dostępność odpowiedniej ilości wody ma zasadnicze znaczenie dla trwałości przyszłego państwa palestyńskiego;
N. mając na uwadze, że mur graniczny wzniesiony przez Izrael, który nie przebiega wzdłuż zielonej linii, odcina znaczne części terytorium palestyńskiego zarówno na Zachodnim Brzegu Jordanu, jak i we Wschodniej Jerozolimie; mając na uwadze, że w opinii doradczej z 2004 r. pt. „Konsekwencje prawne wzniesienia muru na okupowanych terytoriach palestyńskich” Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że „wzniesienie przez Izrael muru (...) oraz związana z nim polityka są niezgodne z prawem międzynarodowym”;
O. mając na uwadze, że Parlament niejednokrotnie wyrażał swoje poparcie dla działań prezydenta Mahmuda Abbasa i premiera Salama Fajjada na rzecz budowy państwa palestyńskiego, a także uznał i z zadowoleniem przyjął sukces dwuletniego planu premiera Fajjada na rzecz budowy państwowości; mając na uwadze, że strefa C i Wschodnia Jerozolima powinny pozostać priorytetami palestyńskich planów rozwoju narodowego, zwłaszcza z uwagi na to, że Palestyńczycy zamieszkujący te obszary czują się zaniedbywani;
P. mając na uwadze, że w izraelskich więzieniach i aresztach przebywa obecnie ponad 4500 więźniów palestyńskich, w tym 24 członków Palestyńskiej Rady Legislacyjnej, około 240 dzieci i ponad 300 Palestyńczyków, wobec których zastosowano zatrzymanie administracyjne;
Q. mając na uwadze, że Beduini są rdzenną arabską ludnością o osiadłym i tradycyjnie rolniczym trybie życia, która zamieszkuje na ziemiach swoich przodków i ubiega się o oficjalne i trwałe uznanie jej wyjątkowego położenia i statusu; mając na uwadze, że społeczności beduińskie – zagrożone polityką Izraela, która utrudnia im utrzymanie, w tym poprzez przymusowe wysiedlenia – stanowią szczególnie zagrożoną grupę ludności, zarówno na okupowanych terytoriach palestyńskich, jak i na Pustyni Negew;
R mając na uwadze, że zgodnie z opublikowanym w dniu 14 maja 2012 r. sprawozdaniem grupy roboczej ds. wysiedleń oraz miesięcznym sprawozdaniem humanitarnym Biura ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej (OCHA) od stycznia 2011 r. ponad 60 obiektów, w tym paneli słonecznych, zbiorników z wodą i budynków rolniczych finansowanych przez Unię Europejską i wiele państw członkowskich zostało zniszczonych przez siły izraelskie, a ponad 100 podobnym projektom grozi wyburzenie;
S. mając na uwadze, że przy wielu okazjach, w tym w konkluzjach Rady z dnia 14 maja 2012 r., UE oraz jej państwa członkowskie potwierdziły swoje zdecydowane zaangażowanie na rzecz bezpieczeństwa państwa Izrael, z całą mocą potępiły celowe akty przemocy przeciwko ludności cywilnej, w tym ataki rakietowe ze Strefy Gazy, oraz zaapelowały o skuteczne zapobieganie przemytowi broni do Strefy Gazy;
T. mając na uwadze, że art. 2 układu o stowarzyszeniu UE–Izrael stanowi, iż stosunki między stronami opierają się na poszanowaniu praw człowieka i zasad demokracji, którymi strony kierują się w prowadzonej polityce wewnętrznej i zagranicznej i które stanowią istotny element tego układu;
U. mając na uwadze, że blokada Strefy Gazy i kryzys humanitarny w Strefie Gazy trwają od 2007 r. pomimo licznych apeli społeczności międzynarodowej o natychmiastowe, trwałe i bezwarunkowe otwarcie przejść, by umożliwić niesienie pomocy humanitarnej, przepływ towarów handlowych i ruch osób ze Strefy Gazy i do niej, które to apele ponowiono również w konkluzjach Rady z dnia 14 maja 2012 r.;
1. przypomina o swoim zdecydowanym poparciu dla koncepcji dwóch państw w granicach z 1967 r. z Jerozolimą jako stolicą obu państw – państwa Izrael z bezpiecznymi i uznawanymi granicami oraz sąsiadującej z nim niepodległej, demokratycznej i zdolnej do samostanowienia Palestyny – współistniejących obok siebie w pokoju i poczuciu bezpieczeństwa;
2. z zadowoleniem przyjmuje konkluzje Rady z dnia 14 maja 2012 r. w sprawie procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie – zawierające konkluzje dotyczące Zachodniego Brzegu Jordanu i Wschodniej Jerozolimy – i powtarza, że UE nie uzna żadnych zmian granic wyznaczonych przed rokiem 1967, w tym w odniesieniu do Jerozolimy, o ile nie wyrażą na nie zgody obie strony; z zadowoleniem przyjmuje również oświadczenie kwartetu bliskowschodniego z dnia 11 kwietnia 2012;
3. podkreśla, że UE, same strony konfliktu, a także szeroko rozumiany region są żywotnie zainteresowane jego zakończeniem; można to osiągnąć dzięki całościowemu porozumieniu pokojowemu, opartemu na stosownych rezolucjach Rady Bezpieczeństwa ONZ, zasadach madryckich, w tym zasadzie „ziemia za pokój”, planie pokojowym, porozumieniach osiągniętych uprzednio przez strony i na arabskiej inicjatywie pokojowej; nawołuje do tego, by przyjęte rozwiązania nie naruszały godności żadnej ze stron; odnotowuje, że UE jako największy darczyńca Autonomii Palestyńskiej i jeden z głównych partnerów handlowych Izraela dysponuje instrumentami pozwalającymi na aktywniejsze nakłanianie stron do wypracowania rozwiązania; wzywa obie strony do współpracy z UE, która powinna nadal dokładać wszelkich starań na rzecz rozwiązania konfliktu; przypomina, że na okupowanych terytoriach palestyńskich ma zastosowanie międzynarodowe prawo humanitarne, w tym czwarta konwencja genewska o ochronie osób cywilnych podczas wojny;
4. podkreśla, że bezpośrednie negocjacje Izraela i Palestyny prowadzące do przyjęcia koncepcji dwóch państw powinny zostać wznowione bezzwłocznie i zgodnie z harmonogramem przyjętym przez kwartet w celu przezwyciężenia obecnego stanu, który jest nie do zaakceptowania; z zadowoleniem przyjmuje wymianę listów między stronami, rozpoczętą dnia 17 kwietnia 2012 r., oraz wspólne oświadczenie Izraela i Autonomii Palestyńskiej z dnia 12 maja 2012 r.;
5. wyraża głębokie ubolewanie z powodu zmian zachodzących w strefie C na Zachodnim Brzegu Jordanu i we Wschodniej Jerozolimie, opisanych w przygotowanych przez szefów misji UE sprawozdaniach pt. „Strefa C a budowa państwa palestyńskiego” z lipca 2011 r. oraz na temat Wschodniej Jerozolimy ze stycznia 2012 r.,
6. podkreśla znaczenie, jakie ma ochrona ludności palestyńskiej i jej praw w strefie C i we Wschodniej Jerozolimie, co jest niezbędne do podtrzymania trwałości koncepcji dwóch państw;
7. powtarza, że wszystkie osiedla są nielegalne w świetle prawa międzynarodowego i wzywa rząd Izraela do zaprzestania budowy i rozbudowy osiedli na Zachodnim Brzegu Jordanu oraz we Wschodniej Jerozolimie, a także do rozebrania wszystkich obiektów wzniesionych od marca 2001 r.;
8. zdecydowanie potępia wszelkie ekstremistyczne postawy osadników oraz akty przemocy i nękania skierowane przeciwko palestyńskiej ludności cywilnej, a także apeluje do rządu i władz Izraela o postawienie sprawców tych czynów przed wymiarem sprawiedliwości i pociągnięcie ich do odpowiedzialności;
9. wzywa do pełnego i skutecznego stosowania obowiązującego prawodawstwa UE oraz umów dwustronnych pomiędzy UE a Izraelem w celu zagwarantowania, że unijny mechanizm kontroli – „ustalenia techniczne” – nie pozwoli, aby produkty wytwarzane na obszarze izraelskich osiedli trafiały na rynek europejski na preferencyjnych warunkach zawartych w układzie o stowarzyszeniu UE–Izrael;
10. apeluje do rządu i władz Izraela o wypełnienie zobowiązań wynikających z międzynarodowego prawa humanitarnego, w szczególności poprzez:
– natychmiastowe zaprzestanie rozbiórki domów, eksmisji i przymusowych wysiedleń Palestyńczyków;
– ułatwienie Palestyńczykom prowadzenia działań związanych z planowaniem i budową oraz realizacji projektów rozwoju;
– ułatwienie dostępu i przemieszczania się;
– ułatwienie Palestyńczykom dostępu do miejsc uprawy i pastwisk;
– zagwarantowanie sprawiedliwej dystrybucji wody, zaspokajającej potrzeby ludności palestyńskiej;
– zwiększenie dostępu ludności palestyńskiej do odpowiednich usług społecznych i pomocy społecznej, zwłaszcza w dziedzinie edukacji i zdrowia publicznego; oraz
– ułatwienie prowadzenia akcji humanitarnych
w strefie C i we Wschodniej Jerozolimie;
12. wzywa do zaprzestania stosowania przez władze izraelskie zatrzymań administracyjnych bez postawienia formalnego zarzutu lub przeprowadzenia formalnego postępowania wobec Palestyńczyków, do zapewnienia wszystkim palestyńskim zatrzymanym sprawiedliwego procesu oraz do uwolnienia palestyńskich więźniów politycznych, ze szczególnym uwzględnieniem członków Palestyńskiej Rady Legislacyjnej, w tym Marwana Barghoutiego, i osób, wobec których zastosowano zatrzymanie administracyjne; apeluje również o natychmiastowe uwolnienie Nabila Al-Raee'go, dyrektora artystycznego Teatru Wolności w obozie uchodźców Jenin, aresztowanego w dniu 6 czerwca 2012 r. i od tego czasu przetrzymywanego; z zadowoleniem przyjmuje porozumienie osiągnięte w dniu 14 maja 2012 r., które pozwoliło na zakończenie strajku głodowego palestyńskich więźniów i wzywa do pełnej i natychmiastowej realizacji postanowień tego porozumienia;
13. apeluje o ochronę społeczności beduińskich na Zachodnim Brzegu Jordanu i na Pustyni Negew oraz o pełne poszanowanie ich praw ze strony władz izraelskich i potępia wszelkie naruszenia (np. rozbiórki domów, przymusowe wysiedlenia, ograniczenia usług publicznych); apeluje w tym kontekście, by rząd Izraela wycofał plan Prawera;
14. zachęca rząd i władze Palestyny do poświęcenia większej uwagi strefie C i Wschodniej Jerozolimie w palestyńskich krajowych planach i projektach rozwoju w celu poprawy sytuacji i warunków życia ludności palestyńskiej na tych obszarach;
15. podkreśla ponownie, że jedynym sposobem na osiągnięcie trwałego rozwiązania konfliktu izraelsko-palestyńskiego są pokojowe działania prowadzone bez użycia przemocy; nadal wspiera w tym kontekście politykę prezydenta Abbasa polegającą na pokojowym stawianiu oporu oraz proces pojednania między ugrupowaniami palestyńskimi i budowę państwa palestyńskiego oraz uważa, że wybory prezydenckie i parlamentarne są ważnymi elementami tego procesu;
16. potwierdza swoje niezłomne zaangażowanie w bezpieczeństwo państwa izraelskiego; potępia wszelkie akty przemocy celowo wymierzone przez jakąkolwiek ze stron przeciwko ludności cywilnej i jest zbulwersowany atakami rakietowymi ze Strefy Gazy;
17. wzywa Radę i Komisję, by w dalszym ciągu wspierały instytucje palestyńskie i projekty rozwoju w strefie C i we Wschodniej Jerozolimie, których celem jest ochrona i umocnienie ludności palestyńskiej, oraz by udzielały pomocy na rzecz tych instytucji i projektów; apeluje o lepszą koordynację między UE i jej państwami członkowskimi w tej dziedzinie; podkreśla, że Izrael musi zaprzestać zatrzymywania wpływów z ceł i podatków należących do Autonomii Palestyńskiej;
18. wzywa ESDZ i Komisję do sprawdzenia na miejscu wszystkich zarzutów dotyczących zniszczenia i uszkodzenia struktur i projektów na terenach okupowanych przez siły Izraela, które są finansowane ze środków unijnych, oraz do przekazania Parlamentowi wyników tego dochodzenia;
19. wzywa Radę i Komisję, by w dalszym ciągu zajmowały się tymi kwestiami na wszystkich szczeblach dwustronnych stosunków UE z Izraelem i Autonomią Palestyńską; podkreśla, że zobowiązanie Izraela do przestrzegania obowiązków wynikających z międzynarodowych praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego względem ludności palestyńskiej musi być w pełni brane pod uwagę w dwustronnych stosunkach UE z tym krajem;
20. wzywa ponownie UE i jej państwa członkowskie do odegrania aktywniejszej roli politycznej, również w ramach kwartetu, w dążeniach do osiągnięcia sprawiedliwego i trwałego pokoju między Izraelczykami i Palestyńczykami; podkreśla po raz kolejny kluczową rolę kwartetu i nadal wspiera wysoką przedstawiciel w jej dążeniach do stworzenia realnej perspektywy wznowienia procesu pokojowego;
21. ponawia apel o natychmiastowe, trwałe i bezwarunkowe zniesienie blokady Strefy Gazy w stosunku do osób, udzielania pomocy humanitarnej i przepływu towarów handlowych oraz o podjęcie działań służących odbudowie i ożywieniu gospodarczemu na tym obszarze; uznając uzasadnione potrzeby Izraela w zakresie bezpieczeństwa, wzywa również do stworzenia skutecznego mechanizmu kontroli umożliwiającego zapobieganie przemytowi broni do Strefy Gazy; odnotowuje decyzję Rady dotyczącą przedłużenia mandatu Misji Unii Europejskiej ds. Szkolenia i Kontroli na przejściu granicznym w Rafah do 30 czerwca 2013 r. i oczekuje, że wypełni ona swoje zadania i odegra decydującą i skuteczną rolę w codziennym zarządzaniu stosunkami transgranicznymi i budowaniu zaufania między Izraelem a Autonomią Palestyńską.
22. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, specjalnemu przedstawicielowi UE ds. procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie, przwodniczącemu Zgromadzenia Ogólnego ONZ, rządom i parlamentom członków Rady Bezpieczeństwa ONZ, wysłannikowi kwartetu bliskowschodniego, Knesetowi i rządowi Izraela, przewodniczącemu Autonomii Palestyńskiej i Palestyńskiej Radzie Legislacyjnej.
- [1] Teksty przyjęte, P7_TA (2011)0429.
- [2] Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0060.
- [3] Teksty przyjęte, P7_TA(2010)0314.