WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI w sprawie Sudanu: przypadek dr Amina Mekkiego Medaniego
17.12.2014 - (2014/3000(RSP))
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez następujące grupy:
Verts/ALE (B8‑0389/2014)
PPE (B8‑0390/2014)
ECR (B8‑0391/2014)
S&D (B8‑0392/2014)
EFDD (B8‑0393/2014)
ALDE (B8‑0394/2014)
GUE/NGL (B8‑0395/2014)
Cristian Dan Preda, Joachim Zeller, Davor Ivo Stier, Bogdan Brunon Wenta, Elmar Brok, Lorenzo Cesa, Tunne Kelam, Monica Macovei, Philippe Juvin, Maurice Ponga, Franck Proust, Andrej Plenković, Jaromír Štětina, Francesc Gambús, Jarosław Wałęsa, Giovanni La Via, Dubravka Šuica, David McAllister, Jeroen Lenaers, Lara Comi, Tomáš Zdechovský, Seán Kelly, Eduard Kukan, Csaba Sógor, Inese Vaidere, Tadeusz Zwiefka, Alessandra Mussolini, Stanislav Polčák, Andrzej Grzyb, Pál Csáky, Pavel Svoboda, Michaela Šojdrová, Marijana Petir, Gabrielius Landsbergis, Anna Záborská w imieniu grupy PPE
Josef Weidenholzer, Victor Boştinaru, Elena Valenciano, Richard Howitt, Ana Gomes, Enrique Guerrero Salom, Krystyna Łybacka, Miroslav Poche, Norbert Neuser, Nicola Caputo, Alessia Maria Mosca, Kashetu Kyenge, Liisa Jaakonsaari, Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, Andi Cristea, Alessandra Moretti, Goffredo Maria Bettini, Hugues Bayet, Marc Tarabella, Marlene Mizzi, Miriam Dalli, Michela Giuffrida, Doru-Claudian Frunzulică, Neena Gill, Vilija Blinkevičiūtė w imieniu grupy S&D
Charles Tannock, Mark Demesmaeker, Jana Žitňanská, Arne Gericke w imieniu grupy ECR
Louis Michel, Frédérique Ries, Ramon Tremosa i Balcells, Ivo Vajgl, Pavel Telička, Juan Carlos Girauta Vidal, Izaskun Bilbao Barandica, Marietje Schaake, Ivan Jakovčić, Fernando Maura Barandiarán, Jozo Radoš, Petras Auštrevičius, Antanas Guoga, Marielle de Sarnez, Javier Nart, Johannes Cornelis van Baalen, Dita Charanzová, Gérard Deprez w imieniu grupy ALDE
Marie-Christine Vergiat w imieniu grupy GUE/NGL
Judith Sargentini, Barbara Lochbihler, Ernest Urtasun, Maria Heubuch, Heidi Hautala w imieniu grupy Verts/ALE
Ignazio Corrao, Fabio Massimo Castaldo w imieniu grupy EFDD
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Sudanu: przypadek dr Amina Mekkiego Medaniego
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Sudanu,
– uwzględniając sprawozdanie niezależnego eksperta Rady Praw Człowieka ONZ z dnia 18 września 2013 r. w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w Sudanie,
– uwzględniając oświadczenie UE z dnia 15 lipca 2014 r. w sprawie uwolnienia więźniów politycznych w Sudanie;
– uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych UE z dnia 11 listopada 2014 r. w sprawie Sudanu,
– uwzględniając sprawozdanie niezależnego eksperta Rady Praw Człowieka ONZ z dnia 4 września 2014 r. w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w Sudanie,
– uwzględniając porozumienia w sprawie dialogu narodowego i procesu konstytucyjnego podpisane w Addis Abebie w dniu 4 września 2014 r.,
– uwzględniając deklarację „Sudan Call” o „ustanowieniu państwa obywatelstwa i demokracji”,
– uwzględniając przyjęty w 2013 r. sudański narodowy plan w zakresie praw człowieka oparty na zasadach uniwersalności i równości wszystkich ludzi,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 listopada 2014 r. w sprawie UE i globalnych ram rozwoju po roku 2015[1],
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r.,
– uwzględniając Konwencję ONZ w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet z dnia 18 grudnia 1979 r.,
– uwzględniając zasady johannesburskie dotyczące bezpieczeństwa krajowego, wolności słowa i dostępu do informacji, dok. ONZ nr E/CN.4/1996/39 (1996),
– uwzględniając sudańskie całościowe porozumienie pokojowe z 2005 r.,
– uwzględniając Afrykańską kartę praw człowieka i ludów,
– uwzględniając umowę z Kotonu,
– uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że dnia 6 grudnia 2014 r. sudańskie narodowe służby wywiadu i bezpieczeństwa aresztowały dr Amina Mekkiego Medaniego – znanego działacza na rzecz praw człowieka i byłego przewodniczącego Monitora Praw Człowieka w Sudanie – w jego domu w Chartumie;
B. mając na uwadze, że istnieją poważne obawy o bezpieczeństwo dr Medaniego, który ma 76 lat i jest schorowany; mając na uwadze, że narodowe służby wywiadu i bezpieczeństwa rzekomo odmówiły mu w chwili aresztowania możliwości zabrania ze sobą leków;
C. mając na uwadze, że dr Medani symbolizuje stanowcze zobowiązanie do przestrzegania praw człowieka, humanitaryzmu i praworządności, gdyż piastował stanowiska wysokiego szczebla w różnych krajowych i międzynarodowych instytucjach, w tym w sudańskim wymiarze sprawiedliwości i w przejściowym demokratycznym rządzie Sudanu (jako minister ds. pokoju), oraz w ONZ; mając na uwadze, że reprezentował on ofiary przemocy i nieustannie wypowiadał się przeciwko nadużywaniu władzy oraz został wyróżniony przez delegaturę Unii w Sudanie nagrodą „Bohatera Praw Człowieka za 2013 r.” za wysiłki na rzecz propagowania praw człowieka na szczeblu lokalnym i międzynarodowym;
D. mając na uwadze, że dr Medani został aresztowany krótko po jego powrocie z Addis Abeby, gdzie podpisał w imieniu organizacji społeczeństwa obywatelskiego deklarację „Sudan Call” zobowiązującą do działania na rzecz położenia kresu konfliktom szerzącym się w różnych regionach Sudanu i na rzecz reformy prawa oraz reform instytucjonalnych i gospodarczych; mając na uwadze, że Faruk Abu Issa, lider opozycyjnego Forum Zgody Narodowej, oraz dr Farah Ibrahim Mohamed Alagar zostali aresztowani w podobnych okolicznościach, odpowiednio, w dniach 6 i 7 grudnia 2014 r. w następstwie ich zaangażowania na rzecz „Sudan Call”;
E. mając na uwadze, że deklaracja, w której sygnatariusze zobowiązują się do położenia kresu działaniom wojennym i konfliktom, została podpisana przez przedstawicieli partii politycznych i opozycji, w tym przez Narodową Partię Umma, Siły Zgody Narodowej i Rewolucyjny Front Sudanu; mając na uwadze, że deklaracja ta jest rozszerzeniem deklaracji paryskiej z 8 sierpnia 2014 r. podpisanej przez Rewolucyjny Front Sudanu i Narodową Partię Umma reprezentowaną przez Sadeka al-Mahdiego;
F. mając na uwadze, że aresztowanie dr Medaniego jest symptomatyczne dla represyjnej polityki prowadzonej przez sudańskie władze, aby nie dopuścić do pokojowej debaty politycznej, i którą wykorzystują one, by ograniczyć wolność myśli, słowa i zrzeszania się, oraz jest kolejnym przykładem niezgodnego z prawem, arbitralnego zatrzymania przeprowadzonego przez narodowe służby wywiadu i bezpieczeństwa;
G. mając na uwadze, że nadrzędnym obowiązkiem rządów jest zajmowanie się politycznymi, ekonomicznymi i społecznymi problemami obywateli; mając na uwadze, że konflikt między rządem a obywatelami należy rozstrzygać politycznymi środkami w drodze negocjacji;
H. mając na uwadze, że Sudan znajduje się w decydującym okresie trwania dialogu politycznego, w ramach którego takie postaci jak dr Medani są niezwykle potrzebne, by wniosły swoją wiedzę ekspercką w proces reform;
1. zdecydowanie potępia arbitralne aresztowanie i przetrzymywanie dr Medaniego i innych pokojowo nastawionych działaczy, które stanowi bezprawne naruszenie wykonywanej przez nich pokojowej i legalnej działalności politycznej oraz związanej z prawami człowieka; wzywa do ich bezzwłocznego i bezwarunkowego uwolnienia;
2. pozostaje zaniepokojony dalszym przetrzymywaniem oraz stanem członków partii opozycyjnej, działaczy młodzieżowych, obrońców praw człowieka i dziennikarzy w Sudanie; wzywa rząd Sudanu, by zagwarantował pokojowe korzystanie z wolności słowa, zrzeszania się i zgromadzeń; wzywa władze Sudanu, by położyły kres wszelkim aktom prześladowania i zastraszania obrońców praw człowieka i działaczy politycznych oraz by przestrzegały odnośnych norm i standardów międzynarodowych;
3. wzywa władze Sudanu do przywrócenia i przestrzegania praw człowieka i podstawowych wolności zgodnie z prawem międzynarodowym, w tym wolności słowa, wolności zgromadzeń, wolności wyznania, praw kobiet i równouprawnienia; podkreśla, że niezależny, bezstronny i dostępny wymiar sprawiedliwości ma istotne znaczenie dla większego poszanowania praworządności i podstawowych praw obywateli;
4. wzywa rząd Sudanu, by dokonał rewizji ustawy o bezpieczeństwie narodowym umożliwiającej zatrzymywanie podejrzanych nawet na cztery i pół miesiąca bez żadnej formy kontroli sądowej, a ponadto apeluje do rządu Sudanu o zreformowanie systemu prawnego zgodnie z międzynarodowymi normami praw człowieka;
5. z zadowoleniem przyjmuje podpisanie porozumień w sprawie dialogu narodowego i procesu konstytucyjnego, w których wezwano wszystkie ugrupowania, by zaniechały stosowania przemocy jako środka politycznych przemian oraz by niezwłocznie zaangażowały się w dialog narodowy i negocjacje; podkreśla znaczenie procesu dialogu narodowego, który stanowi doskonałą okazję do osiągnięcia postępów na drodze do pokoju i pojednania narodowego oraz demokratycznych rządów w Sudanie;
6. pozostaje jednak głęboko zaniepokojony konfliktami toczącymi się w Sudanie, a zwłaszcza w Darfurze, Kordofanie Południowym i prowincji Nilu Błękitnego, towarzyszącymi im przypadkami naruszania prawa humanitarnego i prawa dotyczącego praw człowieka, a także krytyczną sytuacją humanitarną, które to zjawiska wciąż są przyczyną ogromnych cierpień ludzkich i wewnętrznych przesiedleń, a także stanowią zagrożenie dla stabilności regionalnej;
7. przypomina, że zgodnie z założeniami dialogu narodowego w konstruktywnych rozmowach powinny uczestniczyć partie opozycyjne i przedstawiciele społeczeństwa obywatelskiego, w tym ugrupowania kobiece; podkreśla, że dialog powinien obejmować zainteresowane strony z wszystkich regionów Sudanu i odzwierciedlać jego głębokie zróżnicowanie etniczne, religijne i kulturowe;
8. zachęca wszystkie strony, by w ramach dialogu narodowego poszukiwały rozwiązania wewnętrznych konfliktów Sudanu oraz takich problemów, jak marginalizacja społeczno-ekonomiczna, nierówny podział zasobów, wykluczenie polityczne i brak dostępu do usług publicznych, w tym także kwestii tożsamości i równości społecznej wszystkich grup; w związku z tym wspiera nowe i sprzyjające włączeniu zasady rządzenia, ostateczny kształt konstytucji oraz plan przeprowadzenia wyborów krajowych;
9. podkreśla, że dialog narodowy zakończy się powodzeniem tylko wtedy, jeżeli będzie prowadzony w warunkach gwarantujących wolność słowa, mediów, zrzeszania się i zgromadzeń; dlatego wzywa do uwolnienia wszystkich więźniów politycznych i natychmiastowego zaniechania arbitralnych praktyk przetrzymywania; wzywa rząd Sudanu, by zniósł obowiązującą nadal karę śmierci i zamienił wyroki śmierci na odpowiednie inne kary;
10. wzywa Komisję i ESDZ, by w dalszym ciągu wspierały dialog między Sudanem i Sudanem Południowym oraz krajami sąsiednimi, tak aby w pełni wdrożyć całościowe porozumienie pokojowe z 2005 r. i porozumienia z Addis Abeby z 2012 r. oraz rozwiązać wszelkie nierozstrzygnięte kwestie;
11. wzywa Komisję i ESDZ, by wspierały dialog narodowy, panel wykonawczy wysokiego szczebla z ramienia Unii Afrykańskiej do spraw Sudanu oraz wspólnego specjalnego przedstawiciela ONZ i Unii Afrykańskiej w Darfurze, a także wyraża uznanie pod adresem prezydenta Mbekiego za jego starania na rzecz promowania prawdziwego dialogu narodowego;
12. wyraża zaniepokojenie z powodu częstych naruszeń praw kobiet w Sudanie, zwłaszcza w świetle art. 152 kodeksu karnego; apeluje do władz Sudanu o bezzwłoczne podpisanie i ratyfikowanie Konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet;
13. wzywa rząd Sudanu, opozycję i ugrupowania zbrojne, by wykorzystały impuls w postaci dialogu narodowego i wykazały się zdolnościami przywódczymi niezbędnymi do wprowadzenia Sudanu na ścieżkę pokoju, dobrobytu i sprawiedliwości; kolejny raz podkreśla, jak ważne jest zwalczanie bezkarności;
14. wyraża zaniepokojenie z powodu pogarszającej się sytuacji humanitarnej w wielu regionach Sudanu, a w szczególności z powodu utrudniania dostępu międzynarodowym agencjom i organizacjom humanitarnym; ponownie wzywa rząd Sudanu i ugrupowania zbrojne, by zapewniły organizacjom humanitarnym bezpieczny, terminowy i nieograniczony dostęp do wszystkich obszarów, a zwłaszcza obszarów objętych konfliktem, zgodnie z międzynarodowymi zasadami udzielania pomocy humanitarnej;
15. potępia rządową ustawę o organizacjach pozarządowych, która ogranicza ich zdolność do niesienia Sudanowi tak potrzebnej pomocy humanitarnej i dodatkowo potęguje trudności, z jakimi borykają się organizacje pozarządowe w tym kraju – coraz bardziej niepokojącą tendencję do prześladowania pracowników organizacji humanitarnych i utrudniania im pracy, a także represje wobec społeczeństwa obywatelskiego i tłumienie swobód demokratycznych;
16. wzywa UE i jej państwa członkowskie, by w dalszym ciągu angażowały się we wspieranie Sudanu i Sudańczyków w ich dążeniach do zreformowanej własnymi siłami demokracji;
17. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządowi Sudanu, Unii Afrykańskiej, Sekretarzowi Generalnemu ONZ, współprzewodniczącym Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE oraz Parlamentowi Panafrykańskiemu.
- [1] Teksty przyjęte, P8_TA(2014)0059.