Wspólny projekt rezolucji - RC-B8-0240/2015Wspólny projekt rezolucji
RC-B8-0240/2015

WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI w sprawie ostatnich ataków i uprowadzeń dokonanych przez Daisz na Bliskim Wschodzie, zwłaszcza wobec Asyryjczyków

11.3.2015 - (2015/2599(RSP))

złożony zgodnie z art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez następujące grupy:
Verts/ALE (B8‑0240/2015)
ALDE (B8‑0253/2015)
ECR (B8‑0254/2015)
EFDD (B8‑0256/2015)
PPE (B8‑0259/2015)
S&D (B8‑0264/2015)

Cristian Dan Preda, Lars Adaktusson, György Hölvényi, Elmar Brok, Ramona Nicole Mănescu, Jiří Pospíšil, Giovanni La Via, Eduard Kukan, Bogdan Brunon Wenta, Csaba Sógor, Esther de Lange, Tomáš Zdechovský, Lara Comi, Jaromír Štětina, Pavel Svoboda, József Nagy, Tunne Kelam, Joachim Zeller, Andrey Kovatchev, David McAllister, Andrej Plenković, Ivana Maletić, Therese Comodini Cachia, Francesc Gambús, Pascal Arimont, Claude Rolin, Davor Ivo Stier, Jeroen Lenaers, Kinga Gál, Monica Macovei, Marijana Petir w imieniu grupy PPE
Victor Boștinaru, Richard Howitt, Josef Weidenholzer, Ana Gomes, Nicola Caputo, Demetris Papadakis, Nikos Androulakis, Alessia Maria Mosca, Liisa Jaakonsaari, Tonino Picula, Neena Gill, David Martin, Kashetu Kyenge, Elena Valenciano, Michela Giuffrida, Viorica Dăncilă, Victor Negrescu, Andi Cristea, Vilija Blinkevičiūtė, Luigi Morgano, Miroslav Poche, Enrico Gasbarra, Marlene Mizzi, Claudia Tapardel, Zigmantas Balčytis, Momchil Nekov, Hugues Bayet, Linda McAvan, Eider Gardiazabal Rubial, Afzal Khan, Jude Kirton-Darling, Juan Fernando López Aguilar, Soraya Post, Pier Antonio Panzeri, Brando Benifei, Javi López, Laurențiu Rebega, Eric Andrieu w imieniu grupy S&D
Charles Tannock, Mark Demesmaeker, Valdemar Tomaševski, Zdzisław Krasnodębski, Arne Gericke, Peter van Dalen, Beatrix von Storch, Branislav Škripek, Jana Žitňanská, Bas Belder, Angel Dzhambazki, Anna Elżbieta Fotyga, Marek Jurek, Ryszard Antoni Legutko, Tomasz Piotr Poręba, Ryszard Czarnecki, David Campbell Bannerman w imieniu grupy ECR
Javier Nart, Ivo Vajgl, Ramon Tremosa i Balcells, Ilhan Kyuchyuk, Maite Pagazaurtundúa Ruiz, Urmas Paet, Juan Carlos Girauta Vidal, Hilde Vautmans, Dita Charanzová, Beatriz Becerra Basterrechea, Marietje Schaake, Petras Auštrevičius, Gérard Deprez, Marielle de Sarnez, Ivan Jakovčić, Louis Michel, Jozo Radoš, Robert Rochefort, Pavel Telička, Antanas Guoga, Fredrick Federley, Fernando Maura Barandiarán, José Inácio Faria, Johannes Cornelis van Baalen w imieniu grupy ALDE
Bodil Ceballos, Alyn Smith, Ernest Urtasun, Michèle Rivasi, Michel Reimon, Barbara Lochbihler, Davor Škrlec, Igor Šoltes w imieniu grupy Verts/ALE
Fabio Massimo Castaldo, Ignazio Corrao, Rolandas Paksas, Valentinas Mazuronis w imieniu grupy EFDD


Procedura : 2015/2599(RSP)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
RC-B8-0240/2015
Teksty złożone :
RC-B8-0240/2015
Głosowanie :
Teksty przyjęte :

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie ostatnich ataków i uprowadzeń dokonanych przez Daisz na Bliskim Wschodzie, zwłaszcza wobec Asyryjczyków

(2015/2599(RSP))

Parlament Europejski,

–   uwzględniając art. 18 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka z 1948 r.,

–   uwzględniając art. 9 Europejskiej konwencji praw człowieka z 1950 r.,

–   uwzględniając art. 18 Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych (ICCPR) z 1966 r.,

–   uwzględniając Deklarację ONZ w sprawie likwidacji wszelkich form nietolerancji i dyskryminacji ze względu na wyznanie lub przekonania z 1981 r.,

–   uwzględniając Deklarację ONZ o prawach osób należących do mniejszości narodowych lub etnicznych, religijnych i językowych z 1992 r.,

–   uwzględniając Międzynarodową konwencję o ochronie wszystkich osób przed wymuszonym zaginięciem,

–   uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Iraku, Syrii, Libii i Egiptu, w szczególności rezolucję z dnia 10 października 2013 r. w sprawie niedawnych przypadków stosowania przemocy wobec chrześcijan i prześladowania ich, zwłaszcza w Maaluli (Syria) i Peszawarze (Pakistan) oraz w sprawie pastora Saeeda Abediniego (Iran)[1], rezolucję z dnia 18 września 2014 r. w sprawie sytuacji w Iraku i Syrii oraz ofensywy Państwa Islamskiego, w tym prześladowań mniejszości[2] oraz rezolucję z dnia 12 lutego 2015 r. w sprawie kryzysu humanitarnego w Iraku i Syrii, zwłaszcza w kontekście Państwa Islamskiego (IS)[3],

–   uwzględniając wytyczne UE dotyczące propagowania i ochrony wolności religii lub przekonań,

–   uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa w sprawie przemocy i prześladowań wobec chrześcijan i innych społeczności na Bliskim Wschodzie, w szczególności oświadczenie z dnia 16 lutego 2015 r. w sprawie ścięcia 21 egipskich chrześcijan koptyjskich w Libii,

–   uwzględniając wspólny komunikat Komisji oraz wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel skierowany do Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie elementów strategii regionalnej UE dla Syrii i Iraku oraz zagrożenia ze strony Daisz,

–   uwzględniając oświadczenie Rady Bezpieczeństwa ONZ z dnia 25 lutego 2015 r. potępiające uprowadzenie ponad 100 Asyryjczyków przez ISIL,

–   uwzględniając raport Niezależnej Międzynarodowej Komisji Dochodzeniowej ONZ w sprawie Syryjskiej Republiki Arabskiej zatytułowany „Rządy terroru: życie pod okupacją ISIS w Syrii” z dnia 14 listopada 2014 r.,

–   uwzględniając sprawozdania roczne oraz sprawozdania okresowe Specjalnego Sprawozdawcy ONZ ds. Wolności Religii lub Przekonań,

–   uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że wspieranie demokracji oraz poszanowanie praw człowieka i swobód obywatelskich należą do podstawowych zasad i celów Unii Europejskiej oraz stanowią wspólną podstawę jej stosunków z krajami trzecimi;

B.  mając na uwadze, że zgodnie z międzynarodowym prawem praw człowieka, a w szczególności z art. 18 Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych, każdy człowiek ma prawo do wolności myśli, sumienia i wyznania; mając na uwadze, że prawo to obejmuje swobodę zmiany wyznania lub przekonań oraz swobodę głoszenia swego wyznania lub przekonań, indywidualnie lub we wspólnocie z innymi osobami, publicznie lub prywatnie, poprzez uprawianie kultu, przestrzeganie obyczajów, praktyki religijne i nauczanie; mając na uwadze, że według Komitetu Praw Człowieka ONZ wolność religii lub przekonań dotyczy wszystkich przekonań, w tym przekonań teistycznych, nieteistycznych i ateistycznych;

C. mając na uwadze, że Unia Europejska niejednokrotnie wyrażała swoje zaangażowanie na rzecz wolności myśli, wolności sumienia, wolności religii lub przekonań oraz podkreślała, że obowiązkiem rządów jest zagwarantowanie tych wolności na całym świecie;

D. mając na uwadze, że według doniesień ONZ i innych organizacji międzynarodowych ISIS/Daisz i powiązane ugrupowania w Syrii i Iraku dopuszczają się powszechnych i poważnych naruszeń międzynarodowego prawa praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego, zwłaszcza wobec grup mniejszości etnicznych i religijnych, w tym przez ukierunkowane zabójstwa, przymusowe nawrócenia, uprowadzenia, sprzedawanie kobiet, niewolnictwo kobiet i dzieci, rekrutowanie dzieci do samobójczych zamachów bombowych, wykorzystywanie seksualne i fizyczne znęcanie się oraz tortury; mając na uwadze, że istnieją poważne obawy co do losu osób nadal przebywających na terenach kontrolowanych przez siły ISIS/Daisz, ponieważ nie dociera tam prawie żadna międzynarodowa pomoc humanitarna;

E.  mając na uwadze, że ISIS/Daisz rozpoczęło kampanię w celu likwidacji wszelkich śladów społeczności religijnych i wyznaniowych innych niż te, które reprezentują jego własną interpretację islamu, zabijając lub wydalając jego wyznawców oraz niszcząc ich święte miejsca, obiekty historyczne i artefakty, w tym wyjątkowe i niepowtarzalne obiekty zaliczane przez UNESCO do światowego dziedzictwa, których zniszczenie zostało uznane przez tę organizację za „czystkę kulturową”;

F.  mając na uwadze, że millenarystyczne cywilizacje doznają na terenach pozostających pod kontrolą ISIS/Daisz niedopuszczalnych i nienaprawialnych szkód ; mając na uwadze, że zwłaszcza w Iraku i Syrii, ale także w innych regionach Bliskiego Wschodu sytuacja, w jakiej znajdują się wspólnoty chrześcijańskie, zagraża ich istnieniu, a ich zniknięcie oznaczałoby utratę istotnej części spuścizny religijnej krajów, których ten problem dotyczy;

G. mając na uwadze, że celem ataków ISIS/Daisz są chrześcijanie, jazydzi, Turkmeni, szyici, Szabakowie, Sabejczycy, jarsanici i sunnici, którzy nie zgadzają się z jego interpretacją islamu, a także inne mniejszości etniczne i religijne; mając jednak na uwadze, że niektóre z tych wspólnot były już celem ekstremistów na długo przed ekspansją ISIS/Daisz; mając na uwadze, że szczególnie chrześcijanie przez wiele lat stanowili wybrany cel różnych ugrupowań ekstremistycznych lub dżihadystycznych, wskutek czego ponad 70% irackich chrześcijan i ponad 700 000 syryjskich chrześcijan zostało zmuszonych do ucieczki z własnego kraju;

H. mając na uwadze, że 250 000 Chaldejczyków/Asyryjczyków/Syriaków w Iraku stanowi odrębną grupę etniczno-religijną, a według szacunków przed wybuchem wojny domowej w Syrii w 2011 r. w kraju tym mieszkało nawet 40 000 Asyryjczyków;

I.   mając na uwadze, że w dniu 15 lutego 2015 r. ISIS/Daisz opublikowało nagranie wideo przedstawiające ścięcie 21 egipskich chrześcijan koptyjskich w Libii; mając na uwadze, że koptyjscy robotnicy, którzy wyemigrowali z ubogiego regionu w Egipcie, zostali uprowadzeni w mieście Sirte w Libii;

J.   mając na uwadze, że w dniu 23 lutego 2015 r. prawdopodobnie 220 Asyryjczyków zostało uprowadzonych przez ISIS/Daisz w pobliżu Tell Tamer na południowym brzegu rzeki Chabur w północno-wschodniej Syrii; mając na uwadze, że podczas tej samej kampanii ekstremiści zniszczyli również mienie i święte miejsca chrześcijan; mając na uwadze, że podczas napadu IS zginęło wielu Asyryjczyków; mając na uwadze, że według doniesień IS wydało w lutym 2015 r. oświadczenie, w którym wezwało mieszkańców asyryjskich wiosek w syryjskiej prowincji Hasaka do zapłacenia podatku dżizja – nakładanego na niemuzułmanów w czasach wczesnych rządów islamskich i zniesionego w 1856 r. w całym Imperium Osmańskim – lub do przejścia na islam, a osobom, które tego nie uczynią zagroziło śmiercią; mając na uwadze, że według doniesień głównymi celami ataków ISIS/Daisz od dnia 9 marca 2015 r. były asyryjskie miasta chrześcijańskie leżące nad rzeką Chabur;

K. mając na uwadze, że po negocjacjach z przywódcami plemiennymi ISIS/Daisz zwolniło od dnia 1 marca 2015 r. wielu Asyryjczyków, głównie małe dzieci i starszych ludzi, jednak większość Asyryjczyków wciąż przebywa w niewoli, a terroryści zagrozili ich śmiercią, jeżeli bombardowania koalicji nie ustaną;

L.  mając na uwadze, że w ramach celowej polityki czystki kulturowej i religijnej IS zburzyło według doniesień ponad 100 kościołów w Iraku i co najmniej 6 kościołów w Syrii, a także wiele meczetów szyickich w Iraku; mając na uwadze, że w lutym 2015 r. bojownicy IS celowo opublikowali nagranie z niszczenia przez nich posągów i innych artefaktów w muzeum w Mosulu, pochodzących z czasów starożytnego imperium asyryjskiego i akadyjskiego; mając na uwadze, że bojownicy IS zburzyli również, przy pomocy buldożerów, starożytne miasto asyryjskie Nimrud, a ostatnio zniszczyli obiekt światowego dziedzictwa UNESCO w Hatrze; mając na uwadze, że według doniesień siły reżimu syryjskiego ostrzeliwały kościoły w dzielnicach rebeliantów, na przykład w Hims w 2012 r. i w Idlib w 2013 r.;

M. mając na uwadze, że ISIS/Daisz w dalszym ciągu prześladuje, okalecza i morduje – czasami w wyjątkowo okrutny i niewyobrażalny sposób – członków mniejszości etnicznych i religijnych, dziennikarzy, jeńców wojennych, działaczy i inne osoby; mając na uwadze, że pozostałe strony konfliktu – w tym zwłaszcza reżim Assada – również codziennie i na masową skalę popełniają zbrodnie wojenne i dopuszczają się innych naruszeń międzynarodowego prawa humanitarnego i międzynarodowego prawa praw człowieka;

N. mając na uwadze, że jedną z przyczyn przemocy stosowanej przez ISIS/Daisz jest salafizm, a zwłaszcza wahhabizm;

 

1.  jest wstrząśnięty i zasmucony z powodu brutalnych działań ekstremistów ISIS/Daisz wobec Asyryjczyków w Syrii i wobec Koptów w Libii i zdecydowanie potępia te działania; wyraża solidarność z rodzinami ofiar, a także z asyryjską wspólnotą chrześcijańską w Syrii i koptyjską wspólnotą chrześcijańską w Egipcie oraz ze wszystkimi innymi grupami i osobami, które doświadczyły przemocy ze strony ISIS/Daisz;

2.  zdecydowanie potępia ISIS/Daisz i dokonywane przez nie naruszenia praw człowieka, które zgodnie z Rzymskim Statutem Międzynarodowego Trybunału Karnego stanowią zbrodnie przeciwko ludzkości i zbrodnie wojenne oraz które można nazwać ludobójstwem; jest głęboko zaniepokojony celowymi atakami tej grupy terrorystycznej na chrześcijan, jazydów, Turkmenów, szyitów, Szabaków, Sabejczyków, jarsanitów i sunnitów, którzy nie zgadzają się z jej interpretacją islamu, podejmowanymi w ramach strategii mającej na celu eksterminację wszelkich mniejszości religijnych na obszarach znajdujących się pod jej kontrolą; podkreśla, że sprawcy tych czynów nie mogą pozostać bezkarni, a osoby odpowiedzialne powinny stanąć przed MTK; przypomina w tym kontekście, że wciąż nierozwiązana pozostaje sprawa porwania biskupów Yohanny Ibrahima i Paula Yazigiego przez uzbrojonych bojowników, do którego doszło 22 kwietnia 2013 r. w prowincji Aleppo w Syrii;

3.  potępia ponadto próby popularyzacji przez ISIS/Daisz swej ekstremistycznej ideologii totalitarnej i przemocy w innych krajach regionu i poza regionem;

4.  popiera międzynarodowe działania przeciwko ISIS/Daisz, w tym koordynowane przez Stany Zjednoczone działania wojskowe koalicji międzynarodowej, i zachęca państwa członkowskie UE, które jeszcze tego nie uczyniły, aby rozważyły możliwości wsparcia tych działań, na przykład poprzez wyśledzenie i zablokowanie ukrytych funduszy ISIS przechowywanych za granicą;

5.  wzywa koalicję międzynarodową, aby intensywniej działała na rzecz zapobiegania uprowadzeniom osób należących do mniejszości, takim jak uprowadzenie setek asyryjskich chrześcijan w północnej Syrii; podkreśla znaczenie zapewnienia bezpiecznego schronienia dla Chaldejczyków/Asyryjczyków/Syriaków i innych zagrożonych grup na równinie Niniwy w Iraku – obszarze, na którym w przeszłości żyło pokojowo obok siebie wiele mniejszości etnicznych i religijnych;

6.  wzywa UE i jej państwa członkowskie, aby przyjęły podejście proaktywne i prewencyjne do zagrożenia ekspansją ISIS/Daisz na kraje i regiony poza Irakiem i Syrią; w tym kontekście jest głęboko zaniepokojony sytuacją w Libii, zwłaszcza z powodu jej bliskości geograficznej do UE oraz do obszarów ogarniętych konfliktami w Afryce;

7.  wzywa UE i jej państwa członkowskie, jak również partnerów z NATO, aby zajęli się kwestią ambiwalentnej roli niektórych państw w tym konflikcie, szczególnie tych, które wspierały lub nadal wspierają – czynnie lub biernie – rozwój ISIS/Daisz i innych grup ekstremistycznych; w tym kontekście jest głęboko zaniepokojony finansowaniem popularyzacji wahhabickiej interpretacji islamu przez publiczne i prywatne podmioty krajów Zatoki Perskiej i wzywa te kraje do powstrzymania tego finansowania; ponadto wzywa te kraje do położenia kresu finansowaniu organizacji terrorystycznych z ich terytoriów; apeluje do Turcji, aby odegrała pozytywną rolę w walce z ISIS/Daisz i niezwłocznie zezwoliła mniejszościom chrześcijańskim i innym osobom prześladowanym uciekającym z Syrii na przekroczenie granicy z Turcją, umożliwiając im znalezienie bezpiecznego schronienia;

8.  zachęca do współpracy z nowo powstającymi siłami regionalnymi i lokalnymi, takimi jak Regionalny Rząd Kurdystanu w Iraku, kurdyjskie ugrupowania w innych miejscach, np. Powszechne Jednostki Ochrony (YPG), które odegrały istotną rolę w wyzwoleniu Kobane, czy Syriacka Rada Wojskowa, a także lokalne samorządne podmioty w regionie, które wykazały się większym zaangażowaniem na rzecz praw człowieka i demokracji niż rządzący w ich krajach; wyraża szczególne uznanie dla odwagi kurdyjskich Peszmergów, którzy uczynili tak wiele dla ochrony zagrożonych mniejszości;

9.  jest zaniepokojony doniesieniami o tym, że mniejszości chrześcijańskie nie mają dostępu do obozów dla uchodźców w regionie, gdyż byłyby one dla nich zbyt niebezpieczne; zwraca się do UE o dopilnowanie, by jej pomoc na rzecz rozwoju docierała do wszystkich grup mniejszościowych wysiedlonych w wyniku konfliktu; zachęca UE do wykorzystania doświadczenia i sprawdzonych sieci kontaktów kościołów lokalnych i regionalnych, a także międzynarodowych kościelnych organizacji charytatywnych, do świadczenia pomocy finansowej i niefinansowej, aby zyskać pewność, że wszystkie grupy mniejszościowe mogą korzystać z ochrony i pomocy europejskiej;

10. uważa, że Rada i Europejska Służba Działań Zewnętrznych (ESDZ) muszą rozpocząć wraz z partnerami międzynarodowymi i regionalnymi prace nad scenariuszem pokonfliktowym, mając na względzie pilną potrzebę dialogu i pojednania między kulturami i religiami;

11. potępia niszczenie miejsc i dóbr kultury przez ISIS/Daisz w Syrii i Iraku, co stanowi atak na dziedzictwo kulturowe wszystkich mieszkańców tych krajów oraz całej ludzkości;

12. wzywa UE i jej państwa członkowskie do współpracy z partnerami międzynarodowymi i lokalnymi w celu ochrony jak największej części asyryjskiego i nieasyryjskiego dziedzictwa kulturowego i religijnego znajdującego się na terytoriach okupowanych przez ISIS/Daisz; ponadto wzywa Radę do przeciwdziałania nielegalnemu handlowi starożytnymi artefaktami pochodzącymi z tych terytoriów;

13. potwierdza i popiera niezbywalne prawo wszystkich mniejszości religijnych i etnicznych zamieszkujących w Iraku i Syrii do dalszego przebywania na terenach zwyczajowo zamieszkałych przez nich w przeszłości z poszanowaniem godności, równości i bezpieczeństwa, a także do swobodnego praktykowania religii; w związku z tym domaga się, aby wszystkie państwa członkowskie ONZ wyraźnie opowiedziały się przeciwko przemocy, a w szczególności poparły prawa mniejszości; jest zdania, że aby położyć kres cierpieniom i masowemu exodusowi chrześcijan i innych rdzennych ludów z tego regionu, regionalni przywódcy polityczni i religijni muszą jasno i wyraźnie oświadczyć, że wspierają ich stałą obecność w tym regionie, a także ich pełne i równe prawa jako obywateli w ich krajach;

14. bezwarunkowo odrzuca ogłoszenie przez przywódców ISIS/Daisz utworzenia kalifatu na kontrolowanych przez nich obecnie obszarach i uznaje je za nielegalne; podkreśla, że utworzenie i ekspansja kalifatu islamskiego oraz działalność innych grup ekstremistycznych na Bliskim Wschodzie stanowi bezpośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa regionu, a także krajów europejskich;

15. potwierdza swoje zaangażowanie na rzecz wolności myśli, sumienia, religii i przekonań, która stanowi podstawowe prawo człowieka gwarantowane przez międzynarodowe instrumenty prawne, do których przystąpiła większość krajów świata i które uznaje się za posiadające wartość uniwersalną;

16. popiera wszelkie inicjatywy, w tym w UE, zmierzające do wspierania dialogu i wzajemnego poszanowania między wspólnotami; wzywa wszystkie władze religijne do propagowania tolerancji i podejmowania inicjatyw przeciwko nienawiści oraz naznaczonej przemocą i ekstremizmem radykalizacji

17. wzywa UE do dalszego poszukiwania alternatywnych strategii walki z terroryzmem w ramach przepisów dotyczących praw człowieka oraz do dalszej współpracy z państwami członkowskimi w celu wzmocnienia strategii politycznych, które przeciwdziałają radykalizacji na terytorium UE, propagowaniu mowy nienawiści i zachęcaniu do przemocy w internecie; wzywa ponadto państwa członkowskie UE do współpracy z Radą Bezpieczeństwa ONZ oraz Zgromadzeniem Ogólnym ONZ w celu powstrzymania rozprzestrzeniania się ideologii ekstremistycznej i dżihadystycznej na całym świecie;

18. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Syryjskiej Koalicji Narodowej, rządowi i parlamentowi Iraku, Regionalnemu Rządowi Kurdystanu w Iraku, prezydentowi Arabskiej Republiki Egiptu, Izbie Reprezentantów w Tobruku (Libia) i rządowi Libii, Lidze Państw Arabskich, Sekretarzowi Generalnemu ONZ i Radzie Praw Człowieka ONZ.