WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI w sprawie dramatycznej sytuacji uchodźców należących do mniejszości etnicznej Rohingya, w tym kwestia masowych grobów w Tajlandii
20.5.2015 - (2015/2711(RSP))
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez następujące grupy:
EFDD (B8‑0469/2015)
Verts/ALE (B8‑0470/2015)
ALDE (B8‑0472/2015)
ECR (B8‑0477/2015)
GUE/NGL (B8‑0480/2015)
PPE (B8‑0482/2015)
S&D (B8‑0484/2015)
Cristian Dan Preda, Jeroen Lenaers, Elmar Brok, David McAllister, Claude Rolin, Bogdan Brunon Wenta, Jiří Pospíšil, Marijana Petir, Davor Ivo Stier, Therese Comodini Cachia, Andrej Plenković, Csaba Sógor, Giovanni La Via, Tomáš Zdechovský, Jarosław Wałęsa, Eduard Kukan, József Nagy, Ivan Štefanec, Tunne Kelam, Monica Macovei, Pavel Svoboda, Dubravka Šuica, Michaela Šojdrová, Jaromír Štětina, Brian Hayes, Roberta Metsola, Ramona Nicole Mănescu, Tadeusz Zwiefka, Ildikó Gáll-Pelcz, Joachim Zeller, László Tőkés, Seán Kelly, Stanislav Polčák, Ivana Maletić, Michael Gahler, Andrzej Grzyb, Barbara Kudrycka, Ivo Belet, Elisabetta Gardini w imieniu grupy PPE
Josef Weidenholzer, Victor Boştinaru, Richard Howitt, Marc Tarabella, Elena Valenciano, Ana Gomes, Pier Antonio Panzeri, Liisa Jaakonsaari, Kati Piri, David Martin, Agnes Jongerius, Jude Kirton-Darling, Miriam Dalli, Krystyna Łybacka, Viorica Dăncilă, Victor Negrescu, Tibor Szanyi, Theresa Griffin, Michela Giuffrida, Siôn Simon, Doru‑Claudian Frunzulică, Hugues Bayet, Miroslav Poche, Zigmantas Balčytis, Vilija Blinkevičiūtė, Nicola Danti, Sergio Gutiérrez Prieto, Brando Benifei, Nicola Caputo, Neena Gill, Marlene Mizzi, Biljana Borzan, Momchil Nekov, Enrico Gasbarra, Alessia Maria Mosca, Nikos Androulakis, Demetris Papadakis, Arne Lietz, Inmaculada Rodríguez-Piñero Fernández, José Blanco López, Isabella De Monte, Tonino Picula, Goffredo Maria Bettini, Eric Andrieu, Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, Eider Gardiazabal Rubial, Jonás Fernández, Damiano Zoffoli, Kashetu Kyenge, Javi López, Afzal Khan, Simona Bonafè, Flavio Zanonato, Jeppe Kofod, Julie Ward, Carlos Zorrinho, Ioan Mircea Paşcu, Andi Cristea w imieniu grupy S&D
Charles Tannock, Mark Demesmaeker, Ryszard Czarnecki, Sajjad Karim, Amjad Bashir, Hans-Olaf Henkel, Jana Žitňanská w imieniu grupy ECR
Dita Charanzová, Philippe De Backer, Louis Michel, Ramon Tremosa i Balcells, Hilde Vautmans, Maite Pagazaurtundúa Ruiz, Martina Dlabajová, Marietje Schaake, Ilhan Kyuchyuk, Juan Carlos Girauta Vidal, Beatriz Becerra Basterrechea, Fernando Maura Barandiarán, Javier Nart, Pavel Telička, Gérard Deprez, Ivan Jakovčić, Filiz Hyusmenova, Ivo Vajgl, Petr Ježek, Fredrick Federley, José Inácio Faria, Antanas Guoga, Alexander Graf Lambsdorff, Jozo Radoš, Frédérique Ries, Izaskun Bilbao Barandica, Yana Toom, Nathalie Griesbeck, Hannu Takkula, Urmas Paet, Johannes Cornelis van Baalen, Marielle de Sarnez w imieniu grupy ALDE
Marie-Christine Vergiat w imieniu grupy GUE/NGL
Barbara Lochbihler, Jean Lambert w imieniu grupy Verts/ALE
Ignazio Corrao, Fabio Massimo Castaldo, Marco Zanni w imieniu grupy EFDD
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie dramatycznej sytuacji uchodźców należących do mniejszości etnicznej Rohingya, w tym kwestia masowych grobów w Tajlandii
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Birmy/ Mjanmy i mniejszości etnicznej Rohingya, w szczególności rezolucje z dnia 20 kwietnia 2012 r.[1], z dnia 13 września 2012 r.[2], z dnia 22 listopada 2012 r.[3] i z dnia 13 czerwca 2013 r.[4], a także rezolucję z dnia 23 maja 2013 r. w sprawie dostępu Mjanmy/ Birmy do ogólnych preferencji taryfowych[5],
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 5 lutego 2009 r. w sprawie sytuacji uchodźców birmańskich w Tajlandii[6],
– uwzględniając oświadczenie agencji ONZ ds. uchodźców (UNHCR) z dnia 6 maja 2015 r. w sprawie masowych grobów członków społeczności Rohingya w Tajlandii,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z dnia 10 grudnia 1948 r.,
– uwzględniając Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych ONZ z 1966 r.,
– uwzględniając Konwencję ONZ dotyczącą statusu uchodźców z 1951 r. oraz protokół do tej konwencji z 1967 r.,
– uwzględniając deklarację Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej w sprawie praw człowieka, a w szczególności jej ust. 13, 15, 16 i 18,
– uwzględniając apel UNHCR z dnia 15 maja 2015 r. skierowany do władz regionalnych i dotyczący prowadzenia akcji poszukiwawczych i ratunkowych, w którym ostrzeżono przed „potencjalną katastrofą humanitarną,”
– uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w dniach 1 i 4 maja 2015 r. żandarmeria wojskowa odkryła ciała co najmniej 30 muzułmanów pochodzących z mniejszości etnicznej Rohingya w obozie, w którym – jak się przypuszcza – prowadzi się handel ludźmi, zlokalizowanym w dystrykcie Sadao w prowincji Songkhla w pobliżu tajlandzko-malezyjskiej granicy; mając na uwadze, że kilka dni później w innym obozie stwierdzono istnienie co najmniej 5 kolejnych grobów;
B. mając na uwadze, że społeczność Rohingya wciąż cierpi z powodu prześladowań i dyskryminacji oraz jest nadal arbitralnie pozbawiona obywatelstwa Birmy/ Mjanmy, co oznacza, że członkowie tej społeczności są bezpaństwowcami; mając na uwadze, że w dniu 1 kwietnia 2015 r. rząd Birmy unieważnił ich tymczasowe dowody tożsamości, odbierając im prawo głosu w wyborach; mając na uwadze, że bezkarność jest nadal powszechna w przypadku przestępstw oraz zbrodni popełnianych przeciwko tej mniejszości etnicznej;
C. mając na uwadze, że społeczność Rohingya licznie opuszcza Birmę/ Mjanmę, od kiedy skierowane przeciw niej akty przemocy z 2012 r. zrównały z ziemią całe miejscowości i pochłonęły setki istnień ludzkich; mając na uwadze, że wiele z tych osób, którym udało się uciec, trafiło w ręce gangów parających się handlem ludźmi, działających w Zatoce Bengalskiej;
D. mając na uwadze, że według sprawozdania okresowego UNHCR z dnia 8 maja 2015 r. w okresie od stycznia do marca tego roku około 25 000 członków społeczności Rohingya i obywateli Bangladeszu trafiło na pokład łodzi przemytników; mając na uwadze, że jest to prawie dwukrotny wzrost w porównaniu do liczby osób przemyconych w tym samym okresie w 2014 r.;
E. mając na uwadze, że kilka tysięcy członków mniejszości etnicznej Rohingya uciekło drogą morską, aby uniknąć prześladowań, oraz że setki z nich zginęło na zatopionych łodziach lub w wyniku zepchnięcia do morza;
F. mając na uwadze, że od chwili rozpoczęcia represji handlarze ludźmi zainteresowali się transportem drogą morską; mając na uwadze, że odnotowuje się coraz więcej przypadków migrantów porzuconych na morzu przez handlarzy;
G. mając na uwadze, że tysiące członków społeczności Rohingya i innych migrantów jest nadal przemycanych przez Tajlandię i inne kraje regionu przez handlarzy ludźmi – którzy w niektórych przypadkach korumpują lokalne władze tajlandzkie – i przetrzymywanych w nieludzkich warunkach w obozach w dżungli na południu Tajlandii, gdzie padają oni ofiarą tortur, głodzenia i śmiertelnych pobić przez swoich porywaczy w celu wymuszenia okupu od rodziny i krewnych, lub też są sprzedawani jako niewolnicy;
H. mając na uwadze, że UNHCR wezwała do wspólnej reakcji w obliczu odkrycia masowych grobów społeczności Rohingya w Tajlandii, apelując do państw regionu o zacieśnienie współpracy w celu zwalczania handlu ludźmi oraz przeciwdziałania ich przemytowi, przy jednoczesnym zapewnieniu ochrony ofiarom;
I. mając na uwadze, że kwestia społeczności Rohingya nie została omówiona podczas niedawnego 26. szczytu ASEAN, który odbył się w dniach 26–28 kwietnia w Malezji;
J. mając na uwadze, że od 2010 do 2015 r. Dyrekcja Generalna Komisji Europejskiej ds. Pomocy Humanitarnej i Ochrony Ludności (ECHO) przekazała około 57,3 mln EUR w ramach pomocy humanitarnej dla osób znajdujących się w szczególnie trudnej sytuacji w stanie Rakhine; mając na uwadze, że w 2015 r. ECHO finansuje projekty w całym stanie Rakhine w celu zaspokojenia najpilniejszych potrzeb mniejszości Rohingya w północnej części stanu, co obejmuje żywność i żywienie, podstawową opiekę zdrowotną i dostarczanie innych podstawowych artykułów gospodarstwa domowego, a także wspieranie osób przesiedlonych od 2012 r.;
K. mając na uwadze, że od 2013 r. ECHO przeznaczyła 325 000 EUR na rzecz Międzynarodowej Organizacji ds. Migracji (IOM), aby zapewnić żywność, artykuły pierwszej potrzeby, opiekę zdrowotną i ochronę około 3000 mężczyzn, kobiet i dzieci należących do mniejszości Rohingya, a zatrzymanych w Tajlandii;
1. wyraża głębokie zaniepokojenie sytuacją uchodźców należących do mniejszości etnicznej Rohingya oraz jest zbulwersowany wynikami ustaleń z niedawnych ekshumacji dziesiątek ciał z masowych grobów znalezionych w pobliżu obozów handlu ludźmi na południu Tajlandii; składa kondolencje rodzinom ofiar;
2. wzywa władze Tajlandii do przeprowadzenia natychmiastowego, pełnego i wiarygodnego dochodzenia w sprawie masowych grobów muzułmanów należących do społeczności Rohingya, w razie potrzeby z pomocą ONZ, aby zapewnić postawienie osób odpowiedzialnych za to okrucieństwo przed wymiarem sprawiedliwości;
3. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że rząd Tajlandii uznał istnienie problemu handlu ludźmi w Tajlandii oraz w sąsiadującym regionie, a także problemu udziału niektórych skorumpowanych organów władzy w przemycie ludzi; wzywa rząd Tajlandii i jego urzędników do położenia kresu wszelkiemu współdziałaniu z grupami przestępczymi przemycającymi członków mniejszości Rohingya i innych migrantów w Tajlandii;
4. wzywa wszystkie państwa regionu do wzmocnienia współpracy w zakresie przeciwdziałania przemytowi ludzi i handlu ludźmi, przy jednoczesnym zapewnieniu ochrony ofiar; podkreśla ważną rolę, jaką może odegrać w tym względzie ASEAN; zachęca rządy państw regionu do udziału w zbliżającym się posiedzeniu regionalnym w sprawie sytuacji migrantów, które odbędzie się dnia 29 maja 2015 r. w Bangkoku w Tajlandii; z zadowoleniem przyjmuje opracowanie przez ASEAN konwencji o zwalczaniu handlu ludźmi, w szczególności kobietami i dziećmi (ACTIP), która powinna zostać zatwierdzona przez przywódców ASEAN w trakcie roku 2015;
5. apeluje do wszystkich państw w regionie, by podpisały i ratyfikowały Konwencję ONZ dotyczącą statusu uchodźców oraz zapewniły przynajmniej tymczasową ochronę osób ubiegających się o azyl należącym do mniejszości Rohingya, a zarazem wspierały rząd Birmy w poszukiwaniu długoterminowych, sprawiedliwych rozwiązań eliminujących głębokie przyczyny konfliktu;
6. wzywa rząd Birmy/ Mjanmy do zmiany polityki i podjęcia wszelkich koniecznych kroków, aby doprowadzić do zaprzestania prześladowania i dyskryminacji mniejszości Rohingya; ponawia swoje wcześniejsze apele o zmianę lub uchylenie Ustawy o obywatelstwie z 1982 r., aby zagwarantować społeczności Rohingya równy dostęp do birmańskiego obywatelstwa;
7. z zadowoleniem przyjmuje wydane dnia 18 maja 2015 r. i długo oczekiwane oświadczenie rzecznika partii opozycyjnej Aung San Suu Kyi – Narodowej Ligi na rzecz Demokracji (NLD) – zgodnie z którym rząd Republiki Birmy/ Mjanmy powinien przyznać obywatelstwo mniejszości Rohingya;
8. z zadowoleniem przyjmuje deklarację Malezji i Indonezji z dnia 20 maja 2015 r., w której państwa te zapewniły, że udzielą tymczasowego schronienia migrantom znalezionym na morzu,
9. z zadowoleniem przyjmuje pomoc Unii Europejskiej i organizacji międzynarodowych, takich jak UNHCR, udzielaną na rzecz mniejszości Rohingya w Mjanmie/ Birmie i Tajlandii, a także unijną pomoc humanitarną dla wewnętrznych przesiedleńców w stanie Arakan/ Rakhine, dla nieposiadających dokumentów członków mniejszości Rohingya, dla szczególnie narażonych społeczności przyjmujących w Bangladeszu, jak i dla migrantów z mniejszości Rohingya oraz bangladeskich migrantów przetrzymywanych obecnie w imigracyjnych obozach detencyjnych (mężczyźni) i ośrodkach opieki społecznej (kobiety i dzieci) w Tajlandii;
10. wzywa wiceprzewodniczącą Komisji/ wysoką przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa do zajęcia się tą sprawą na jak najwyższym szczeblu politycznym w jej stosunkach z Tajlandią i Birmą/ Mjanmą oraz innymi państwami należącymi do ASEAN;
11. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, rządowi i parlamentowi Birmy/ Mjanmy, rządowi i parlamentowi Tajlandii, sekretarzowi generalnemu Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN), Międzyrządowej Komisji ASEAN ds. Praw Człowieka, Specjalnemu Przedstawicielowi ONZ ds. Praw Człowieka w Mjanmie, Wysokiemu Komisarzowi ONZ ds. Praw człowieka, Radzie Praw Człowieka ONZ oraz rządom i parlamentom innych państw w regionie.
- [1] Dz.U. C 258 E z 7.9.2013, s. 79.
- [2] Dz.U. C 353 E z 3.12.2013, s. 145.
- [3] Teksty przyjęte, P7_TA(2012)0464.
- [4] Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0286.
- [5] Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0228.
- [6] Dz.U. C 67 E z 18.3.2010, s. 144.