WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI w sprawie Suazi: sprawy obrońców praw człowieka Thulaniego Maseko i Bhekiego Makhubu
20.5.2015 - (2015/2712(RSP))
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez następujące grupy:
ECR (B8‑0473/2015)
EFDD (B8‑0475/2015)
Verts/ALE (B8‑0476/2015)
ALDE (B8‑0479/2015)
GUE/NGL (B8‑0481/2015)
PPE (B8‑0483/2015)
S&D (B8‑0485/2015)
Cristian Dan Preda, Tunne Kelam, Elmar Brok, David McAllister, Claude Rolin, Bogdan Brunon Wenta, Jiří Pospíšil, Marijana Petir, Davor Ivo Stier, Therese Comodini Cachia, Andrej Plenković, Franck Proust, Giovanni La Via, Tomáš Zdechovský, Jarosław Wałęsa, Eduard Kukan, József Nagy, Ivan Štefanec, Monica Macovei, Pavel Svoboda, Jeroen Lenaers, Dubravka Šuica, Michaela Šojdrová, Jaromír Štětina, Brian Hayes, Roberta Metsola, Ramona Nicole Mănescu, Tadeusz Zwiefka, Ildikó Gáll-Pelcz, Joachim Zeller, László Tőkés, Seán Kelly, Stanislav Polčák, Ivana Maletić, Michael Gahler, Andrzej Grzyb, Barbara Kudrycka w imieniu grupy PPE
Josef Weidenholzer, Victor Boştinaru, Richard Howitt, David Martin, Jude Kirton-Darling, Elena Valenciano, Pier Antonio Panzeri, Agnes Jongerius, Liisa Jaakonsaari, Miriam Dalli, Krystyna Łybacka, Viorica Dăncilă, Victor Negrescu, Tibor Szanyi, Brando Benifei, Theresa Griffin, Michela Giuffrida, Siôn Simon, Doru-Claudian Frunzulică, Hugues Bayet, Miroslav Poche, Zigmantas Balčytis, Vilija Blinkevičiūtė, Nicola Danti, Sergio Gutiérrez Prieto, Nicola Caputo, Neena Gill, Marlene Mizzi, Biljana Borzan, Momchil Nekov, Enrico Gasbarra, Marc Tarabella, Alessia Maria Mosca, Nikos Androulakis, Demetris Papadakis, Arne Lietz, Inmaculada Rodríguez-Piñero Fernández, José Blanco López, Isabella De Monte, Tonino Picula, Goffredo Maria Bettini, Eric Andrieu, Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, Eider Gardiazabal Rubial, Jonás Fernández, Damiano Zoffoli, Kashetu Kyenge, Javi López, Afzal Khan, Jeppe Kofod, Julie Ward, Carlos Zorrinho, Andi Cristea, Soraya Post w imieniu grupy S&D
Charles Tannock, Mark Demesmaeker, Hans-Olaf Henkel, Ryszard Czarnecki, Anna Elżbieta Fotyga w imieniu grupy ECR
Javier Nart, Philippe De Backer, Louis Michel, Pavel Telička, Maite Pagazaurtundúa Ruiz, Juan Carlos Girauta Vidal, Marietje Schaake, Ilhan Kyuchyuk, Fernando Maura Barandiarán, Ramon Tremosa i Balcells, Gérard Deprez, Ivan Jakovčić, Ivo Vajgl, Petr Ježek, Fredrick Federley, José Inácio Faria, Beatriz Becerra Basterrechea, Alexander Graf Lambsdorff, Hilde Vautmans, Frédérique Ries, Jozo Radoš, Izaskun Bilbao Barandica, Nathalie Griesbeck, Yana Toom, Martina Dlabajová, Marielle de Sarnez, Urmas Paet, Johannes Cornelis van Baalen, Hannu Takkula w imieniu grupy ALDE
Lidia Senra Rodríguez, Marie-Christine Vergiat, Stelios Kouloglou, Curzio Maltese, Paloma López Bermejo w imieniu grupy GUE/NGL
Judith Sargentini, Maria Heubuch, Heidi Hautala, Barbara Lochbihler, Ernest Urtasun, Bodil Ceballos, Igor Šoltes w imieniu grupy Verts/ALE
Ignazio Corrao, Fabio Massimo Castaldo, Dario Tamburrano w imieniu grupy EFDD
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Suazi: sprawy obrońców praw człowieka Thulaniego Maseko i Bhekiego Makhubu
(2015/2712 (RSP))
Parlament Europejski,
– uwzględniając umowę z Kotonu,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych,
– uwzględniając Afrykańską kartę praw człowieka i ludów,
– uwzględniając suazyjską ustawę w sprawie stosunków pracy z 2000 r. (zmienioną),
– uwzględniając przygotowany przez Międzynarodową Organizację Pracy (MOP) program krajowy na rzecz godnej pracy dla Suazi,
– uwzględniając przeprowadzony przez Radę Praw Człowieka ONZ w dniu 4 października 2011 r. powszechny okresowy przegląd praw człowieka w Suazi,
– uwzględniając ogólny system preferencji (OSP) UE zatwierdzony przez Parlament Europejski w dniu 31 października 2012 r.,
– uwzględniając oświadczenie UE wydane na 103. sesji Międzynarodowej Konferencji Pracy w Genewie w dniu 6 czerwca 2014 r.;
– uwzględniając oświadczenie wydane przez rzecznika wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa w dniu 30 lipca 2014 r. w sprawie wyroku dla redaktora naczelnego dziennika The Nation Bhekiego Makhubu i prawnika zajmującego się prawami człowieka Thulaniego Maseko,
– uwzględniając rezolucję nr 286 Afrykańskiej Komisji Praw Człowieka i Ludów w sprawie wolności wypowiedzi w Królestwie Suazi,
– uwzględniając oświadczenie UE wydane w Suazi w dniu 1 kwietnia 2014 r. w sprawie niedawnych aresztowań i przetrzymywania w areszcie redaktora naczelnego dziennika The Nation Bhekiego Makhubu i prawnika zajmującego się prawami człowieka Thulaniego Maseko,
– uwzględniając komunikat prasowy z dnia 28 marca 2014 r. wydany przez specjalnego sprawozdawcę Afrykańskiej Komisji Praw Człowieka i Ludów ds. wolności wypowiedzi i dostępu do informacji w Afryce w sprawie aresztowania Thulaniego Rudolfa Maseko i Bhekiego Makhubu,
– uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że Suazi jest monarchią absolutną znajdującą się pod rządami króla Mswatiego III, który w 1973 r. wprowadził stan wyjątkowy trwający bez przerwy już od 41 lat i który sprawuje niepodzielną władzę nad gabinetem, parlamentem i aparatem sądowniczym oraz pod którego rządami znacznie pogorszyła się sytuacja praw człowieka i warunki życia oraz zwiększyło chroniczne ubóstwo, a poszanowanie rządów prawa osłabiło się, co pokazało przede wszystkim zdelegalizowanie partii politycznych; mając na uwadze, że łamanie praw podstawowych pracowników stało się częścią systemu oraz mając na uwadze, że w ostatniej dekadzie rząd Suazi naruszał prawa związków zawodowych i prawa człowieka i nie przestrzegał zaleceń MOP w sprawie stosowania jej konwencji nr 87;
B. mając na uwadze, że Thulani Maseko, prawnik pracujący dla Kongresu Związków Zawodowych Suazi, został aresztowany w dniu 17 marca 2014 r. po tym, jak napisał artykuł krytykujący brak niezawisłości aparatu sądowniczego w Suazi; mając na uwadze, że w dniu 19 marca 2015 r., po publikacji listu z więzienia obnażającego warunki, w jakich jest przetrzymywany, Maseko został postawiony przed więzienną komisją dyscyplinarną bez obecności obrońcy, a następnie siłą przeniesiony do więziennej izolatki; mając na uwadze, że chociaż odwołał się od tej decyzji, jeszcze nie wyznaczono daty jego przesłuchania w Sądzie Najwyższym;
C. mając na uwadze, że Bheki Makhubu, felietonista i redaktor naczelny dziennika The Nation, uznawanego za jedyną niezależną gazetę w kraju, został aresztowany pod zarzutem „obrazy wymiaru sprawiedliwości” i „lekceważenia sądu” po publikacji artykułu, w którym krytykuje on system sądowniczy;
D. mając na uwadze, ze w dniu 17 lipca 2014 r. Thulani Maseko i Bheki Makhubu zostali oskarżeni przez Sąd Najwyższy Suazi o lekceważenie sądu i skazani na dwa lata więzienia, wyrok, który wydaje się nieproporcjonalny w porównaniu ze zwyczajową karą – 30 dniu więzienia lub grzywny – jaka jest stosowana w podobnych sprawach; mając na uwadze, że sędzia w procesie, Mpendulo Simelane, został przedstawiony z imienia i nazwiska w jednym z artykułów opublikowanych przez dziennik Maseko; mając również na uwadze, że stanowi to wyraźny konflikt interesów oraz przeszkodę dla uczciwego procesu sądowego;
E. mając na uwadze, że sądowe prześladowanie krytycznych głosów w Suazi nie ogranicza się do spraw Thulaniego Maseko i Bhekiego Makhubu, lecz jest częścią niepokojącego zjawiska ograniczania swobody wypowiedzi w Suazi, gdzie 32 ustawy wprowadzają restrykcje jeśli chodzi o swobodę wypowiedzi i dostęp do informacji, a partie polityczne są zabronione od 1973 r.;
F. mając na uwadze, że oprócz stawiania swoim krytykom zarzutów lekceważenia sądu, władze Suazi aktywnie stosują ustawę z 2008 r. w sprawie zwalczania aktów terroryzmu (STA) oraz ustawę z 1938 r. w sprawie podburzania i działalności wywrotowej (ustawa SSA) w celu zastraszania działaczy i ograniczania wykonywania prawa do swobody wypowiedzi, stowarzyszeń i pokojowych zgromadzeń; mając również na uwadze, że na mocy ustawy SSA władze zaczęły również we wrześniu 2014 r. czynności procesowe przeciwko Thulaniemu Maseko pod zarzutem podburzania, który po raz pierwszy postawiono mu w 2009 r.; mając na uwadze, ze organizacje międzynarodowe potępiły postanowienia ustawy STA jako niezgodne z wielu powodów ze zobowiązaniami Suazi dotyczącymi praw człowieka;
G. mając na uwadze, ze w kwietniu 2014 r. aresztowano siedem osób i postawiono im zarzut terroryzmu jedynie za noszenie T-shirtów z nadrukami o politycznym charakterze; mając na uwadze, że w swoim przemówieniu w Parlamencie w dniu 7 sierpnia 2014 r. premier Suazi Barnabas Sibusiso Dlamini powiedział, iż dwóch liderów związków, którzy wzięli udział w afrykańskim szczycie w Waszyngtonie DC powinno zostać uduszonych za krytykowanie rządu i że jedynie uznane związki powinny móc świętować dzień pierwszego maja;
H. mając na uwadze, że w dniu 8 października 2014 r. Winnie Magagula, suazyjska minister pracy i zabezpieczeń społecznych, zawiesiła działalność wszystkich federacji, ze skutkiem natychmiastowym, rozwiązując Kongres Związków Zawodowych Suazi (TUCOSWA), Połączone Związki Zawodowe Suazi (ATUSWA), Federację Suazyjskich Pracodawców i Izby Handlowej (FSE&CC) oraz wiele innych statutowych organów; mając również na uwadze, że ratyfikowany przez rząd Suazi art. 5 konwencji MOP nr 87 w sprawie swobody stowarzyszeń uznaje prawo organizacji pracowniczych do przyłączania się do wybranych przez nie federacji i konfederacji;
I. mając na uwadze, że rząd Suazi całkowicie zignorował zalecenia i wielokrotne apele międzynarodowego ruchu związków zawodowych o przestrzeganie praw zagwarantowanych międzynarodowymi konwencjami ratyfikowanymi przez Suazi, w szczególności konwencją MOP nr 87, a wręcz całkowicie zawiesił prawo pracowników do wolności stowarzyszeń i do prowadzenia działalności związkowej;
J. mając na uwadze, że po odbyciu misji wyjaśniającej w Suazi zorganizowanej przez Międzynarodową Konfederację Związków Zawodowych (ITUC) w dniach 14–16 maja 2015 r. mającej na celu przeprowadzenie oceny postępów jeśli chodzi o swobodę stowarzyszeń oraz spotkania z działaczami politycznymi i obrońcami praw człowieka, TUCOSWA został ostatecznie ponownie zarejestrowany; mając na uwadze, że pomimo to władze nie dały gwarancji, iż nie będą ingerować w działalność i organizację związków zawodowych, a na spotkaniach związków pojawiała się policja;
K. mając na uwadze, że w dniu 15 lipca 2014 r. UE zakończyła negocjacje w sprawie umowy o partnerstwie gospodarczym z grupą EPA Południowoafrykańskiej Wspólnoty Rozwoju (SADC) (w tym ze Suazi), która ma zostać przedstawiona do ewentualnego zatwierdzenia przez Parlament Europejski w drugiej połowie 2015 r.;
L. mając na uwadze, że w listopadzie 2014 r. Suazi straciło preferencyjną umowę handlową z USA wynikającą z AGOA (African Growth and Opportunity Act), po tym jak rząd nie przeprowadził reform, które dobrowolnie zgodził się przeprowadzić w 2013 r., w tym nie rozwiązał kwestii swobody stowarzyszeń, zgromadzeń i wypowiedzi, o czym świadczy aresztowanie Thulaniego Maseko i Bhekiego Makhubu, oraz nie zmienił ustawy w sprawie zwalczania terroryzmu, ustawy w sprawie porządku publicznego ani ustawy w sprawie stosunków pracy;
M. mając na uwadze, ze w ramach 11. Europejskiego Funduszu Rozwoju UE przeznaczyła 62 mln EUR na krajowy program indykatywny na lata 2014–2020, którego priorytety obejmują promowanie dobrego sprawowania władzy, przejrzystości, odpowiedzialności, niezawisłości aparatu sądowniczego, praworządności i zwiększenie bezpieczeństwa;
1. wzywa do natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia Thulaniego Maseko i Bhekiego Makhubu, biorąc pod uwagę, że ich uwięzienie jest bezpośrednio związane z wykonywaniem przez nich prawa do swobody wypowiedzi i opinii; wzywa do natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia wszystkich więźniów sumienia i więźniów politycznych, w tym Mario Masuku, lidera ruchu People’s United Democratic Movement, i Maxwella Dlaminiego, sekretarza generalnego Suazyjskiego Kongresu Młodych; potępia surowe warunki, w jakich przetrzymywani są obaj więźniowie, i wzywa władze Suazi do zagwarantowania ich integralności fizycznej i psychicznej bez względu na sytuację;
2. przypomina o powziętych przez Suazi w ramach umowy z Kotonu zobowiązaniach do poszanowania zasad demokracji, praworządności i praw człowieka, które obejmują swobodę wypowiedzi i wolność mediów; wyraża głębokie zaniepokojenie z powodu erozji demokracji i praw podstawowych w Suazi oraz coraz bardziej brutalnych odpowiedzi rządu na krytykę;
3. zauważa, że wyrok wydany na Thulaniego Maseko i Bhekiego Makhubu jest znacznie surowszy niż inne wyroki w podobnych sprawach i uważa to za wyraźną próbę uciszenia tych działaczy i odstraszenia innych, co potwierdził w wypowiedzi sędzia w tej sprawie; zwraca się do rządu Suazi o natychmiastowe zaprzestanie zastraszania przez władze dziennikarzy, prawników, niezależnych sędziów, przedstawicieli związków zawodowych i parlamentarzystów, którym grożono przemocą, aresztowaniem, ściganiem i wywierano na nich inne formy nacisku za to, że bronili praw człowieka, poszanowania prawa czy opowiadali się za reformami politycznymi;
4. wzywa rząd Suazi do rozpoczęcia realnego dialogu ze związkami na temat reform prawnych, które zagwarantują poszanowanie praw pracowniczych zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami;
5. wzywa władze Suazi do przedsięwzięcia konkretnych środków na rzecz poszanowania i promowania swobody wypowiedzi, zagwarantowania demokracji i pluralizmu oraz ustanowienia ram prawnych umożliwiających rejestrację, działalność i pełne uczestnictwo partii politycznych, zgodnie z międzynarodowymi i regionalnymi zobowiązaniami w zakresie praw człowieka oraz Konstytucją Suazi, w szczególności jej art. 24;
6. podkreśla, że niezależność aparatu sądowniczego jest podstawową zasadą demokracji, która musi być przestrzegana;
7. uważa, że uwięzienie działaczy politycznych i zakazanie działalności związków zawodowych stoi w wyraźnej sprzeczności ze zobowiązaniami powziętymi przez Suazi w ramach umowy z Kotonu do poszanowania demokracji, praworządności i praw człowieka oraz w ramach rozdziału dotyczącego trwałego rozwoju Umowy o partnerstwie gospodarczym Południowoafrykańskiej Wspólnoty Rozwoju, gdzie poparcie Parlamentu Europejskiego będzie zależało od poszanowania powziętych zobowiązań, w tym zobowiązania do przestrzegania międzynarodowych konwencji, w szczególności norm MOP, takich jak konwencja nr 87 i 98;
8. przypomina, że UE przyznaje Suazi preferencje handlowe w ramach system GSP, aby dostarczyć bodźców handlowych w celu zagwarantowania poszanowania podstawowych praw człowieka i pracy oraz dobrego sprawowania rządów; uważa, że zakazanie działalności związków zawodowych i uwięzienie przeciwników politycznych jest sprzeczne z tymi celami;
9. wzywa zatem Komisję, by wywiązała się ze swojego obowiązku monitorowania poszanowania przez Suazi konwencji dotyczących praw człowieka, pracy i środowiska w ramach systemu GSP oraz by wszczęła dochodzenie celem ustalenia, czy miało miejsce poważne i systematyczne naruszanie praw pracy chronionych w ramach systemu GSP;
10. zobowiązuje swego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządowi Suazi, rządom państw członkowskich Wspólnoty Rozwoju Afryki Południowej, Międzynarodowej Organizacji Pracy, Unii Afrykańskiej i Sekretarzowi Generalnemu ONZ.