WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI w sprawie Gambii
11.5.2016 - (2016/2693(RSP))
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez następujące grupy:
Verts/ALE (B8-0591/2016)
ECR (B8-0593/2016)
S&D (B8-0595/2016)
GUE/NGL (B8-0598/2016)
PPE (B8-0600/2016)
ALDE (B8-0602/2016)
Cristian Dan Preda, Elmar Brok, Tomáš Zdechovský, Andrej Plenković, Davor Ivo Stier, Eva Paunova, Milan Zver, Ildikó Gáll-Pelcz, David McAllister, Brian Hayes, Maurice Ponga, Bogdan Brunon Wenta, Adam Szejnfeld, Jarosław Wałęsa, Giovanni La Via, Tunne Kelam, Patricija Šulin, Ivan Štefanec, Dubravka Šuica, Ivana Maletić, Therese Comodini Cachia, Sven Schulze, Luděk Niedermayer, Eduard Kukan, Pavel Svoboda, Romana Tomc, Lefteris Christoforou, Csaba Sógor, Roberta Metsola, Michaela Šojdrová, Claude Rolin, József Nagy, Krzysztof Hetman, Stanislav Polčák, László Tőkés, Inese Vaidere, Ramona Nicole Mănescu w imieniu grupy PPE
Victor Boştinaru, Eric Andrieu, Nikos Androulakis, Maria Arena, Francisco Assis, Zigmantas Balčytis, Hugues Bayet, Brando Benifei, Goffredo Maria Bettini, José Blanco López, Vilija Blinkevičiūtė, Simona Bonafè, Biljana Borzan, Nicola Caputo, Andrea Cozzolino, Andi Cristea, Nicola Danti, Isabella De Monte, Monika Flašíková Beňová, Knut Fleckenstein, Doru-Claudian Frunzulică, Eider Gardiazabal Rubial, Elena Gentile, Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, Neena Gill, Michela Giuffrida, Maria Grapini, Sylvie Guillaume, Sergio Gutiérrez Prieto, Richard Howitt, Cătălin Sorin Ivan, Liisa Jaakonsaari, Afzal Khan, Jude Kirton-Darling, Miapetra Kumpula-Natri, Cécile Kashetu Kyenge, Javi López, Juan Fernando López Aguilar, Krystyna Łybacka, David Martin, Edouard Martin, Marlene Mizzi, Sorin Moisă, Alessia Maria Mosca, Victor Negrescu, Momchil Nekov, Pier Antonio Panzeri, Demetris Papadakis, Pina Picierno, Tonino Picula, Miroslav Poche, Inmaculada Rodríguez-Piñero Fernández, Daciana Octavia Sârbu, Siôn Simon, Monika Smolková, Tibor Szanyi, Claudia Tapardel, Marc Tarabella, Patrizia Toia, Elena Valenciano, Julie Ward, Josef Weidenholzer, Flavio Zanonato, Carlos Zorrinho w imieniu grupy S&D
Ruža Tomašić, Angel Dzhambazki, Mark Demesmaeker, Raffaele Fitto, Monica Macovei, Kay Swinburne, Ryszard Antoni Legutko, Tomasz Piotr Poręba, Ryszard Czarnecki, Anna Elżbieta Fotyga, Charles Tannock, Geoffrey Van Orden, Pirkko Ruohonen-Lerner, Jana Žitňanská w imieniu grupy ECR
Nedzhmi Ali, Petras Auštrevičius, Beatriz Becerra Basterrechea, Izaskun Bilbao Barandica, Dita Charanzová, Marielle de Sarnez, Gérard Deprez, Martina Dlabajová, Nathalie Griesbeck, Antanas Guoga, Marian Harkin, Filiz Hyusmenova, Ivan Jakovčić, Petr Ježek, Kaja Kallas, Ilhan Kyuchyuk, Valentinas Mazuronis, Javier Nart, Urmas Paet, Maite Pagazaurtundúa Ruiz, Carolina Punset, Jozo Radoš, Frédérique Ries, Robert Rochefort, Marietje Schaake, Jasenko Selimovic, Hannu Takkula, Pavel Telička, Ramon Tremosa i Balcells, Ivo Vajgl, Johannes Cornelis van Baalen, Hilde Vautmans, Paavo Väyrynen, Cecilia Wikström w imieniu grupy ALDE
Xabier Benito Ziluaga, Tania González Peñas, Kateřina Konečná, Merja Kyllönen, Jiří Maštálka, Lola Sánchez Caldentey, Barbara Spinelli, Estefanía Torres Martínez, Miguel Urbán Crespo, Marie-Christine Vergiat w imieniu grupy GUE/NGL
Jean Lambert, Maria Heubuch, Heidi Hautala, Bart Staes, Ernest Urtasun, Barbara Lochbihler, Tamás Meszerics, Jordi Sebastià, Davor Škrlec, Bodil Valero, Igor Šoltes, Bronis Ropė, Judith Sargentini w imieniu grupy Verts/ALE
Ignazio Corrao, Fabio Massimo Castaldo, Piernicola Pedicini, Laura Ferrara, Laura Agea, Isabella Adinolfi w imieniu grupy EFDD
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Gambii
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Gambii,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 marca 2015 r. w sprawie priorytetów UE w Radzie Praw Człowieka ONZ w 2015 r.[1],
– uwzględniając liczne pytania parlamentarne dotyczące sytuacji w Gambii,
– uwzględniając oświadczenie Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) z dnia 17 kwietnia 2016 r. w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w Gambii,
– uwzględniając liczne oświadczenia delegatury Unii w Gambii,
– uwzględniając rezolucję Komisji Unii Afrykańskiej z dnia 28 lutego 2015 r. w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w Republice Gambii,
– uwzględniając oświadczenie złożone przez sekretarza generalnego ONZ Bana Ki-Muna w dniu 17 kwietnia 2016 r.,
– uwzględniając sprawozdanie Rady Praw Człowieka ONZ sporządzone przez specjalnego sprawozdawcę ds. tortur i innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania z dnia 2 marca 2015 r. pt. „Addendum: Mission to The Gambia” [Addendum: Misja w Gambii],
– uwzględniając sprawozdanie specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. pozasądowych, doraźnych i arbitralnych egzekucji w sprawie Gambii z dnia 11 maja 2015 r.,
– uwzględniając sprawozdanie grupy roboczej ONZ ds. powszechnego okresowego przeglądu dotyczące Gambii z dnia 24 grudnia 2014 r.,
– uwzględniając umowę o partnerstwie z Kotonu podpisaną w czerwcu 2000 r.,
– uwzględniając konstytucję Gambii,
– uwzględniając Afrykańską kartę na rzecz demokracji, wyborów i dobrych rządów,
– uwzględniając Afrykańską kartę praw człowieka i ludów,
– uwzględniając deklarację ONZ w sprawie likwidacji wszelkich form nietolerancji i dyskryminacji ze względu na wyznanie lub przekonania z 1981 r.,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że Jahja Dżameh przejął władzę w Gambii w wyniku przewrotu wojskowego w 1994 r.; mając na uwadze, że w 1996 r. został wybrany prezydentem i od tamtego momentu wybierano go trzykrotnie w budzących wątpliwości okolicznościach;
B. mając na uwadze, że wybory prezydenckie zaplanowano na 1 grudnia 2016 r., a wybory parlamentarne na 6 kwietnia 2017 r.; mając na uwadze, że wybory prezydenckie w 2011 r. spotkały się z krytyką Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej (ECOWAS), z powodu braku prawomocności i towarzyszących im represji i zastraszania partii opozycyjnych oraz ich zwolenników;
C. mając na uwadze, że pokojowa demonstracja w dniu 14 kwietnia 2016 r. w Serekundzie, przedmieściu stołecznej Bandżuli, której uczestnicy apelowali o reformę ordynacji wyborczej, spowodowała gwałtowną reakcję gambijskich sił porządkowych i arbitralne aresztowania demonstrantów, w tym kilku członków Zjednoczonej Partii Demokratycznej (z ang. UDP – United Democratic Party); mając na uwadze, że przywódca opozycji i członek UDP Solo Sandeng zmarł w areszcie w podejrzanych okolicznościach na krótko po zatrzymaniu;
D. mając na uwadze, że członkowie UDP zgromadzili się ponownie w dniu 16 kwietnia 2016 r., aby zażądać sprawiedliwego wyroku w sprawie śmierci S. Sandenga i uwolnienia pozostałych członków partii; mając na uwadze, że policja użyła gazu łzawiącego przeciw demonstrantom i aresztowała wiele osób;
E. mając na uwadze, że inny przywódca opozycji Usanu Darboe i inni wysocy rangą członkowie partii zostali zatrzymani i przebywają w areszcie, gdzie według doniesień odnieśli liczne rany;
F. mając na uwadze, że dyrektorowi zarządzającemu niezależnej stacji radiowej Teranga FM Aladżiemu Abdouliemu Cesajowi, którego aresztowała krajowa agencja wywiadowcza w dniu 2 lipca 2015 r., trzykrotnie odmówiono zwolnienia z aresztu za kaucją mimo złego stanu zdrowia;
G. mając na uwadze, że w marcu 2016 r. Grupa Robocza ONZ ds. Arbitralnych Zatrzymań opublikowała przyjętą na jej ostatnim posiedzeniu w grudniu 2015 r. opinię, gdzie podkreślono, że A. A. Cesaja bezpodstawnie aresztowano i wezwano Gambię do uwolnienia go i wycofania wszystkich postawionych mu zarzutów;
H. mając na uwadze, że obrońcy praw człowieka i dziennikarze padają w Gambii ofiarami nadużyć i represyjnych przepisów oraz są stale narażeni na szykany i zastraszani, grozi im areszt i więzienie, a także wymuszone zaginięcie lub wygnanie z kraju;
I. mając na uwadze, że tortury i inne formy brutalnego traktowania są regularnie stosowane w Gambii; mając na uwadze, że pojawiają się doniesienia o systematycznych i brutalnych torturach i innych formach złego traktowania w celu wymuszenia „przyznania się do winy”, które następnie jest wykorzystywane w sądzie, o czym zaświadcza sprawozdanie sporządzone przez specjalnego sprawozdawcę ONZ ds. tortur i innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania po wizycie w Gambii w 2014 r.;
J. mając na uwadze, że krajowa agencja wywiadowcza i policja dokonują arbitralnych aresztowań, jak w przypadku byłego wiceministra rolnictwa Usmana Dżameha i badaczy islamu Szejka Omara Colleya, imama Usmana Sawanehy i imama Czernego Gassama, a pojedyncze osoby są często przetrzymywane, mimo że nie postawiono im zarzutów i areszt trwa dłużej niż przewidziane prawem 72 godziny, po upływie których podejrzany powinien stanąć przed sądem, co stanowi naruszenie konstytucji;
K. mając na uwadze, że obowiązujące w Gambii ustawodawstwo przeciw homoseksualizmowi przewiduje długie kary więzienia i wysokie grzywny za tzw. kwalifikowany homoseksualizm; mając na uwadze, że osoby LGBTI często padają ofiarami ataków, gróźb ze strony sił porządkowych lub są przez nie arbitralnie aresztowane, a niektóre z nich zostały zmuszone do opuszczenia kraju ze względu na własne bezpieczeństwo;
L. mając na uwadze, że Gambia jest jednym z piętnastu najbiedniejszych krajów na świecie, w którym prawie jedna czwarta ludności cierpi z powodu chronicznego niedoboru żywności; mając na uwadze, że Gambia jest w znacznym stopniu uzależniona od pomocy międzynarodowej; mając na uwadze, że od 2015 r. o azyl w UE ubiegało się 14 475 Gambijczyków;
M. mając na uwadze, że sytuacja w Gambii w zakresie praw człowieka, demokracji i rządów prawa budzi poważne obawy; mając na uwadze, że UE od końca 2009 r. z niewielkim skutkiem próbuje rozwiązać te problemy, podejmując dialog zgodnie z art. 8 umowy z Kotonu;
N. mając na uwadze, że z powodu zaniepokojenia sytuacją w zakresie praw człowieka UE drastycznie ograniczyła pomoc dla Gambii, mimo to pozostaje największym darczyńcą tego kraju, ponieważ przeznaczyła na krajowy program orientacyjny w latach 2015–2016 kwotę 33 mln EUR; mając na uwadze, że w związku ze zmniejszeniem pomocy prezydent Dżameh w czerwcu 2015 r. nagle wydalił Chargé d’Affaires UE w Gambii Agnes Guillard;
O. mając na uwadze, że krajowy program orientacyjny dla Gambii na lata 2015–2016 przewiduje inwestycje w rolnictwo i bezpieczeństwo żywnościowe, a także w sektor transportu, natomiast nie przewidziano żadnych funduszy na rozwój społeczeństwa obywatelskiego, rządy demokratyczne lub wspieranie praw człowieka i praworządności;
P. mając na uwadze, że Gambia jest członkiem ECOWAS; mając na uwadze, że w lipcu 2014 r. podpisano umowę o partnerstwie gospodarczym pomiędzy UE a ECOWAS, która zostanie ratyfikowana w 2016 r.; mając na uwadze, że umowy o partnerstwie gospodarczym umocnią nie tylko sprawiedliwy handel, ale również prawa człowieka i realizację celów zrównoważonego rozwoju;
Q. mając na uwadze, że Gambia jest członkiem Unii Afrykańskiej, stroną Afrykańskiej karty praw człowieka i ludów oraz sygnatariuszem Afrykańskiej karty na rzecz demokracji, wyborów i dobrych rządów;
R. mając na uwadze, że akt zmieniający ordynację wyborczą z 2015 r. eliminuje partie opozycyjne, sprawiając, że Gambia jest jednym z najdroższych krajów pod względem ubiegania się o urząd publiczny oraz ograniczając prawa obywateli w tym procesie;
1. wyraża głębokie zaniepokojenie drastycznym spadkiem poziomu bezpieczeństwa i pogarszającą się sytuacją w dziedzinie praw człowieka w Gambii i ubolewa nad atakami na pokojowych demonstrantów, które miały miejsce w dniach 14 i 16 kwietnia br.;
2. domaga się natychmiastowego uwolnienia wszystkich demonstrantów zatrzymanych w związku z protestami w dniach 14 i 16 kwietnia; domaga się, by rząd Republiki Gambii zapewnił rzetelny proces sądowy wszystkim podejrzanym zatrzymanym pod zarzutem uczestnictwa w próbie niezgodnej z konstytucją zmiany rządu; wzywa władze Gambii do zagwarantowania nietykalności fizycznej i psychicznej tych podejrzanych w każdych okolicznościach oraz do niezwłocznego zapewnienia opieki medycznej wszystkim rannym; wyraża zaniepokojenie doniesieniami o torturach oraz brutalnym traktowaniu pozostałych więźniów;
3. wzywa władze Gambii do przeprowadzenia szybkiego i niezależnego dochodzenia w sprawie tych wydarzeń, wyraża w szczególności poważne zaniepokojenie w związku z doniesieniami o śmierci uwięzionego działacza opozycji Solo Sandenga;
4. z całą mocą potępia wymuszone zaginięcia, arbitralne zatrzymania, tortury oraz inne akty naruszające prawa człowieka kierowane wobec dysydentów, w tym dziennikarzy, obrońców praw człowieka, przeciwników politycznych i krytyków, a także osób LGBT pod rządami prezydenta Jahji Dżameha; domaga się, by wszyscy więźniowie przetrzymywani w odosobnieniu zostali postawieni przed sądem lub uwolnieni;
5. wzywa UE i Unię Afrykańską do współpracy z Gambią w zakresie zapobiegania torturom, zapewnienia niezależnego dostępu do więźniów i reformy ogółu przepisów prawnych ograniczających prawo do wolności słowa, zrzeszania się i pokojowych zgromadzeń, w tym takich przestępstw jak podburzanie, zniesławienie oraz rozpowszechnianie nieprawdziwych informacji w kodeksie karnym, jak również do zmiany ustawy w sprawie informacji i komunikacji z 2013 r., która wprowadziła cenzurę wypowiedzi w internecie;
6. wzywa Gambię do ratyfikowania Konwencji ONZ w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania;
7. wzywa rząd Gambii do zbadania dowodów łamania praw człowieka przez gambijskie służby wywiadowcze, do opracowania przepisów gwarantujących obywatelom równe prawa, w tym zajmujące się kwestiami nierówności, a także do kontynuowania planów stworzenia krajowej komisji praw człowieka, zgodnie z zasadami paryskimi dotyczącymi instytucji ds. praw człowieka, jak również do zbadania zarzutów łamania praw człowieka i monitorowania tej dziedziny;
8. nalega, by rząd Gambii oraz gambijskie władze regionalne podjęły wszelkie niezbędne działania na rzecz zlikwidowania dyskryminacji osób LGBTI, zaprzestania ataków wobec tych osób oraz kryminalizowania ich, a także zagwarantowały im prawo do wolności słowa oraz uchyliły przepisy gambijskiego kodeksu karnego kryminalizujące osoby LGBTI;
9. wzywa władze gambijskie do zapobiegania wszelkiej dyskryminacji ze względu na wyznanie, a także do zachęcania do pokojowego i otwartego dialogu pomiędzy wszystkimi społecznościami religijnymi oraz do sprzyjania takiemu dialogowi;
10. wzywa ECOWAS oraz Unię Afrykańską, by w większym stopniu zajmowały się kwestią stałego łamania praw człowieka przez reżim gambijski; przypomina, że bezpieczeństwo i stabilizacja to ogromne wyzwania dla regionu Afryki Zachodniej i wskazuje, że Unia Afrykańska i ECOWAS powinny uważnie obserwować sytuację w Gambii i utrzymywać stały dialog polityczny z władzami tego kraju na temat wzmocnienia demokracji i rządów prawa;
11. nalega, by rząd Republiki Gambii ratyfikował Afrykańską kartę na rzecz demokracji, wyborów i dobrych rządów przed wyborami prezydenckimi zaplanowanymi na grudzień 2016 r.;
12. wzywa rząd Gambii do zaangażowania się w rzeczywisty dialog ze wszystkimi partiami opozycyjnymi na temat reform legislacyjnych i politycznych, które zapewnią wolne i sprawiedliwe wybory oraz poszanowanie wolności zrzeszania się i zgromadzeń, zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami tego kraju; przypomina, że pełen udział opozycji i niezależnego społeczeństwa obywatelskiego w niezależnych i wolnych wyborach krajowych to ważny czynnik powodzenia tych wyborów;
13. zachęca społeczność międzynarodową, w tym lokalne organizacje praw człowieka oraz organizacje pozarządowe, jak również delegaturę Unii w Gambii oraz inne odnośne instytucje międzynarodowe, aby uważnie nadzorowały procedurę wyborczą, szczególnie pod kątem zagwarantowania publicznego przestrzegania wolności zrzeszania się i zgromadzeń;
14. wzywa rząd Gambii do podjęcia wszelkich niezbędnych działań na rzecz zagwarantowania pełnego poszanowania wolności słowa i prasy we wszelkich okolicznościach; wzywa w związku z tym do reformy przepisów ustawy w sprawie informacji i komunikacji, aby dostosować ustawodawstwo krajowe do norm międzynarodowych;
15. wyraża zaniepokojenie, że krajowy program orientacyjny dla Gambii na lata 2015–2016 nie przewiduje jakiegokolwiek wsparcia dla społeczeństwa obywatelskiego lub rządów demokratycznych, propagowania praworządności oraz ochrony praw człowieka lub finansowania działań w tym względzie; wzywa Komisję do zagwarantowania, by rządy demokratyczne, praworządność i ochrona praw człowieka były sektorami, które będą znajdować się w centrum uwagi wszystkich porozumień w sprawie współpracy na rzecz rozwoju zawieranych w przyszłości pomiędzy UE a Gambią;
16. wzywa delegaturę Unii w Gambii, aby wykorzystała wszelkie narzędzia, jakimi dysponuje, w tym Europejski Instrument na rzecz Wspierania Demokracji i Praw Człowieka, na rzecz aktywnego monitorowania warunków panujących w więzieniach w Gambii, a także aby uczestniczyła w dochodzeniach w sprawie stłumienia przez rząd protestów w dniach 14 i 16 maja br. i monitorowała przebieg tych dochodzeń oraz skontrolowała sposób traktowania zatrzymanych manifestantów, wzywa również, aby nasiliła ona działania na rzecz współpracy z członkami opozycji politycznej, przywódcami studentów, dziennikarzami, obrońcami praw człowieka, przedstawicielami związków zawodowych oraz przywódcami społeczności LGBTI;
17. nalega, by UE oraz jej państwa członkowskie przeprowadziły konsultacje publiczne na mocy art. 96 umowy z Kotonu oraz rozważyły zamrożenie ogółu pomocy udzielanej rządowi Gambii poza pomocą humanitarną oraz wprowadzenie zakazu podróży oraz innych sankcji wobec urzędników odpowiedzialnych na poważne naruszenia praw człowieka;
18. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącemu Komisji/wysokiemu przedstawicielowi Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Unii Afrykańskiej, rządom państw członkowskich Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej, rządowi i parlamentowi Gambii, sekretarzowi generalnemu ONZ, Radzie Praw Człowieka ONZ i Wspólnemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu AKP-UE.
- [1] Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0079.