WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji mniejszości Rohindża w Mjanmie/Birmie
14.12.2016 - (2016/3027(RSP))
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez następujące grupy:
ECR (B8-1345/2016)
EFDD (B8-1348/2016)
Verts/ALE (B8-1352/2016)
GUE/NGL (B8-1354/2016)
PPE (B8-1357/2016)
ALDE (B8-1360/2016)
S&D (B8-1363/2016)
Cristian Dan Preda, Elmar Brok, Jeroen Lenaers, Eva Paunova, Thomas Mann, Stanislav Polčák, Luděk Niedermayer, Tomáš Zdechovský, Lefteris Christoforou, Bogdan Brunon Wenta, Csaba Sógor, Ivan Štefanec, Pavel Svoboda, Marijana Petir, Tunne Kelam, Romana Tomc, Milan Zver, Eduard Kukan, Jaromír Štětina, Giovanni La Via, Dubravka Šuica, Ildikó Gáll-Pelcz, David McAllister, Sven Schulze, Laima Liucija Andrikienė, Michaela Šojdrová, Deirdre Clune, József Nagy, Adam Szejnfeld, Brian Hayes, László Tőkés, Ivana Maletić, Ivo Belet, Therese Comodini Cachia, Patricija Šulin, Lars Adaktusson, Krzysztof Hetman, Seán Kelly, Elżbieta Katarzyna Łukacijewska, Andrey Kovatchev, Jiří Pospíšil w imieniu grupy PPE
Pier Antonio Panzeri, Ana Gomes, Victor Boştinaru, Knut Fleckenstein, Josef Weidenholzer, Clara Eugenia Aguilera García, Eric Andrieu, Zigmantas Balčytis, Hugues Bayet, Brando Benifei, Vilija Blinkevičiūtė, Soledad Cabezón Ruiz, Andrea Cozzolino, Andi Cristea, Nicola Danti, Isabella De Monte, Doru-Claudian Frunzulică, Elena Gentile, Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, Neena Gill, Theresa Griffin, Sylvie Guillaume, Cătălin Sorin Ivan, Liisa Jaakonsaari, Afzal Khan, Jeppe Kofod, Cécile Kashetu Kyenge, Arne Lietz, Krystyna Łybacka, David Martin, Costas Mavrides, Alex Mayer, Sorin Moisă, Alessia Maria Mosca, Victor Negrescu, Momchil Nekov, Demetris Papadakis, Pavel Poc, Miroslav Poche, Liliana Rodrigues, Daciana Octavia Sârbu, Monika Smolková, Tibor Szanyi, Claudia Țapardel, Marc Tarabella, Julie Ward, Boris Zala, Carlos Zorrinho w imieniu grupy S&D
Amjad Bashir, Charles Tannock, Monica Macovei, Ryszard Czarnecki, Tomasz Piotr Poręba, Anna Elżbieta Fotyga, Arne Gericke, Angel Dzhambazki, Branislav Škripek, Notis Marias, Ruža Tomašić, Karol Karski w imieniu grupy ECR
Urmas Paet, Gérard Deprez, Nedzhmi Ali, Petras Auštrevičius, Beatriz Becerra Basterrechea, Izaskun Bilbao Barandica, Dita Charanzová, Marielle de Sarnez, Martina Dlabajová, María Teresa Giménez Barbat, Nathalie Griesbeck, Marian Harkin, Filiz Hyusmenova, Ivan Jakovčić, Petr Ježek, Ilhan Kyuchyuk, Maite Pagazaurtundúa Ruiz, Carolina Punset, Frédérique Ries, Marietje Schaake, Hannu Takkula, Pavel Telička, Ramon Tremosa i Balcells, Ivo Vajgl, Johannes Cornelis van Baalen, Hilde Vautmans, Paavo Väyrynen, Cecilia Wikström, Valentinas Mazuronis w imieniu grupy ALDE
Marie-Christine Vergiat, Kateřina Konečná, Barbara Spinelli, Merja Kyllönen, Lola Sánchez Caldentey, Tania González Peñas, Estefanía Torres Martínez, Xabier Benito Ziluaga, Miguel Urbán Crespo w imieniu grupy GUE/NGL
Jean Lambert, Heidi Hautala w imieniu grupy Verts/ALE
Ignazio Corrao, Fabio Massimo Castaldo, Marco Zanni, Rolandas Paksas w imieniu grupy EFDD
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji mniejszości Rohindża w Mjanmie/Birmie
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Mjanmy/Birmy i w sprawie sytuacji muzułmanów Rohindża, w szczególności rezolucję z dnia 7 lipca 2016 r.[1],
– uwzględniając konkluzje Rady z dnia 20 czerwca 2016 r. w sprawie strategii UE wobec Mjanmy/Birmy,
– uwzględniając wspólny komunikat Komisji i wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa do Parlamentu Europejskiego i Rady pt. „Elementy strategii UE wobec Mjanmy/Birmy: szczególne partnerstwo na rzecz demokracji, pokoju i dobrobytu”,
– uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Federiki Mogherini w sprawie ustanowienia rządu Republiki Związku Mjanmy,
– uwzględniając oświadczenie rzecznika z dnia 2 grudnia 2016 r. w sprawie niedawnej eskalacji przemocy w Mjanmie/Birmie,
– uwzględniając wspólny komunikat prasowy z dnia 25 listopada 2016 r. w sprawie trzeciego dorocznego dialogu dotyczącego praw człowieka między UE a Mjanmą/Birmą,
– uwzględniając konkluzje Rady w sprawie bezpaństwowości z dnia 4 grudnia 2015 r.,
– uwzględniając niedawne briefingi wysokiego komisarza Narodów Zjednoczonych ds. praw człowieka (OHCHR) oraz specjalnej sprawozdawczyni ONZ ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w Mjanmie/Birmie z dni, odpowiednio, 29 i 18 listopada 2016 r. w sprawie pogarszania się sytuacji w zakresie praw człowieka w północnej części stanu Arakan,
– uwzględniając raport wysokiego komisarza Narodów Zjednoczonych ds. praw człowieka z dnia 20 czerwca 2016 r. pt. „Sytuacja w zakresie praw człowieka muzułmańskiej mniejszości Rohindża oraz innych mniejszości w Mjanmie/Birmie”,
– uwzględniając rezolucję przyjętą przez Radę Praw Człowieka ONZ w dniu 24 marca 2016 r. (31/24) pt. „Sytuacja w zakresie praw człowieka w Mjanmie/Birmie”,
– uwzględniając raport specjalnej sprawozdawczyni ONZ ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w Mjanmie/Birmie z dnia 18 marca 2016 r.,
– uwzględniając Konwencję ONZ dotyczącą statusu uchodźców z 1951 r. oraz protokół do tej konwencji z 1967 r.,
– uwzględniając Konwencję z 1954 r. dotyczącą statusu bezpaństwowców oraz Konwencję z 1961 r. o ograniczaniu bezpaństwowości,
– uwzględniając globalny plan działań Biura UNHCR na lata 2014–2024 na rzecz eliminacji bezpaństwowości,
– uwzględniając art. 18–21 Powszechnej deklaracji praw człowieka (PDPC) z 1948 r.,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r. oraz Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych z 1966 r.,
– uwzględniając Kartę Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN),
– uwzględniając sprawozdanie parlamentarzystów ASEAN działających na rzecz praw człowieka z kwietnia 2015 r. pt. „Kryzys związany z Rohindżami a zagrożenie aktami okrucieństwa w Mjanmie/Birmie”; wyzwanie dla ASEAN i apel o podjęcie działań”,
– uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w swoim raporcie z dnia 20 czerwca 2016 r. wysoki komisarz ONZ ds. praw człowieka Zeid Ra’ad Al Hussein opisał ciągłe poważne naruszenia praw Rohindżów, w tym arbitralne pozbawienie obywatelstwa, co czyni ich bezpaństwowcami, poważne ograniczenia swobody poruszania się, zagrożenia dla życia i bezpieczeństwa, odmawianie im prawa do opieki zdrowotnej i edukacji, pracę przymusową, przemoc seksualną oraz ograniczenia ich praw politycznych, „co może być równoznaczne ze zbrodniami przeciwko ludzkości”; mając na uwadze, że komisarz Al Hussein wskazał, iż Rohindżowie są wykluczeni z wykonywania wielu zawodów i muszą dopełniać szczególnych formalności w celu uzyskania dostępu do szpitali, czego skutkiem są opóźnienia oraz śmierć noworodków i ich matek w czasie porodów; mając na uwadze, że John McKissick, szef biura agencji ONZ ds. uchodźców w mieście Koks Badźar w Bangladeszu, niedawno powiedział publicznie, że Mjanma/Birma próbuje „dokonać czystki etnicznej w celu usunięcia muzułmańskiej mniejszości Rohindża ze swego terytorium”; mając na uwadze, że naruszenia praw człowieka wobec mniejszości Rohindża noszą znamiona kary zbiorowej;
B. mając na uwadze, że 9 października 2016 r. uzbrojeni napastnicy zaatakowali trzy posterunki policji w pobliżu granicy z Bangladeszem, w wyniku czego śmierć poniosło dziewięciu funkcjonariuszy, a także zaginęło wiele sztuk broni; mając na uwadze, że rząd Mjanmy/Birmy oświadczył, że uzbrojeni napastnicy byli bojówkarzami Rohindża, w wyniku czego ogłosił prowincję Maungdaw „strefą operacyjną”, z godziną policyjną i innymi surowymi obostrzeniami, w tym wobec dziennikarzy i obserwatorów z zewnątrz, którym nie zezwala się na wstęp na ten teren;
C. mając na uwadze, że według organizacji praw człowieka źródła lokalne donoszą o poważnych naruszeniach praw człowieka przez siły rządowe w tzw. strefie operacyjnej; mając na uwadze, że rząd Mjanmy/Birmy poinformował o śmierci 69 rzekomych bojówkarzy oraz 17 funkcjonariuszy sił bezpieczeństwa, której to informacji nie można niezależnie zweryfikować z powodu ograniczeń dostępu;
D. mając na uwadze, że 3 listopada 2016 r. doszło do drugiego ataku na przygraniczny posterunek policji, w wyniku czego śmierć poniósł jeden funkcjonariusz;
E. mając na uwadze, że organizacje praw człowieka, w szczególności Human Rights Watch, donoszą – na podstawie zdjęć satelitarnych – że w północnej części stanu Arakan, obecnie niedostępnej dla organizacji pozarządowych i niezależnych obserwatorów, doszło do masowych wyburzeń domów mieszkalnych i innego rodzaju budynków;
F. mając na uwadze, że w dniach 2 i 3 listopada 2016 r. rząd Mjanmy/Birmy zorganizował nadzorowaną przez siebie wizytę w niektórych miejscach w Maungdaw, których dotyczyły te doniesienia, z udziałem 9-osobowej delegacji zagranicznych ambasadorów, w tym koordynatora-rezydenta ONZ, którzy potwierdzili, że widzieli spalone budynki w niektórych miastach;
G. mając na uwadze, że w ostatnich tygodniach co najmniej 25 000 Rohindżów uciekło do ościennego Bangladeszu, a około 30 000 mieszkańców stanu Arakan zostało przesiedlonych przemocą; mając na uwadze, że 56 000 Rohindżów jest obecnie zarejestrowanych przez Biuro UNHCR w Malezji;
H. mając na uwadze, że od 2011 r. w Mjanmie/Birmie poczyniono kroki w kierunku reformy gospodarki i systemu politycznego; mając jednak na uwadze, że armia nadal sprawuje nieproporcjonalną kontrolę nad sprawami państwowymi; mając na uwadze, że w listopadzie 2015 r. wybrano nowy parlament krajowy, a w marcu 2016 r. powstał demokratycznie wybrany rząd krajowy;
I. mając na uwadze, że w odpowiedzi UE i inne światowe podmioty zniosły sankcje i pozwoliły Mjanmie/Birmie na reintegrację ze światowymi strukturami politycznymi i gospodarczymi; mając na uwadze, że UE i jej państwa członkowskie odegrały znaczącą rolę w procesie reformy i otwarcia oraz wniosły wkład taki jak m.in. znaczna pomoc rozwojowa, szkolenia i współpraca techniczna, promowanie kompleksowego ogólnokrajowego porozumienia o zawieszeniu broni oraz handel w ramach instrumentu „wszystko oprócz broni”; mając na uwadze, że UE i Mjanma/Birma prowadzą doroczny dialog dotyczący praw człowieka;
J. mając na uwadze, że wiele problemów utrzymuje się jednak, w tym w obszarze praw człowieka, a w szczególności w odniesieniu do sytuacji muzułmańskiej mniejszości Rohindża; mając na uwadze, że ponad milion muzułmanów Rohindża mieszka w Mjanmie/Birmie od pokoleń, jednak obecnie są oni jedną z najbardziej prześladowanych mniejszości na świecie; mając na uwadze, że od wejścia w życie birmańskiej ustawy o obywatelstwie z 1982 r. oficjalnie są oni bezpaństwowcami; mając na uwadze, że władze Mjanmy/Birmy i państwa ościenne nie chcą Rohindżów, mimo że na terytorium niektórych z tych państw przebywają duże grupy uchodźców z tej mniejszości; mając na uwadze, że ramy prawne instytucjonalizują dyskryminację mniejszości, a w szczególności czynią Rohindżów bezpaństwowcami, gdyż ogłoszono, że ich tymczasowe dowody tożsamości („białe karty”) straciły ważność w marcu 2015 r., a od 2012 r. nie wydaje się metryk urodzenia dla ich dzieci;
K. mając na uwadze, że władze Mjanmy/Birmy nadal odmawiają Rohindżom ich najbardziej podstawowych praw; mając na uwadze, że według sprawozdania parlamentarzystów ASEAN działających na rzecz praw człowieka z kwietnia 2015 r. w chwili, gdy redagowano to sprawozdanie, około 120 000 Rohindżów przebywało w ponad 80 obozach dla przesiedleńców wewnętrznych w stanie Arakan, z ograniczonym dostępem do pomocy humanitarnej, natomiast 100 000 innych uciekło w ostatnich latach do innych krajów drogą morską lub lądową, często oddając się w ręce przemytników ludzi, i wielu z nich zginęło podczas tych niebezpiecznych podróży;
L. mając na uwadze, że według doniesień gwałt jest powszechnie wykorzystywany w Mjanmie/Birmie przez siły zbrojne jako narzędzie wojny w celu zastraszania mniejszości etnicznych, co ma druzgocące skutki dla ofiar; mając na uwadze, że specjalna przedstawiciel Sekretarza Generalnego ONZ ds. przemocy seksualnej w konfliktach Zainab Hawa Bangura wyraziła głębokie zaniepokojenie tym problemem; mając na uwadze, że Międzynarodowy Trybunał Karny umieścił gwałt i inne formy przemocy na tle seksualnym w swoim wykazie aktów stanowiących zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości; mając na uwadze, że w szczególności kobiety Rohindża padają ofiarą różnorodnych form dyskryminacji, w tym wykorzystywania seksualnego i przymusowej sterylizacji;
M. mając na uwadze, że Aung San Suu Kyi ogłosiła na spotkaniu ze specjalną sprawozdawczynią ONZ ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w Mjanmie/Birmie Yanghee Lee, że rząd nie będzie używał wyrazu „Rohindża” – nawiązując do polityki prowadzonej w czasach dyktatury wojskowej – ponieważ jest on uznawany, podobnie jak wyraz „Bengalczyk”, za obraźliwy, i że zamiast tego proponuje się nowy termin „społeczność muzułmańska w stanie Arakan”;
N. mając na uwadze, że oprócz przygotowań do krajowej konferencji pokojowej Mjanma/Birma podjęła pewne starania, by dokonać postępów w procesie pokojowym; mając na uwadze, że kluczową kwestią jest utrzymanie krajowego zawieszenia broni oraz objęcie nim wszystkich etnicznych ugrupowań zbrojnych, aby zapewnić pokój, dobrobyt i jedność kraju;
1. wyraża głębokie zaniepokojenie z powodu doniesień o brutalnych starciach na północy stanu Arakan i ubolewa z powodu ofiar śmiertelnych, utraty przez ludzi źródeł utrzymania i schronienia, a także z powodu doniesień dotyczących nieproporcjonalnego użycia siły przez siły zbrojne Mjanmy/Birmy; potwierdza, że władze Mjanmy/Birmy mają obowiązek przeprowadzić śledztwo w sprawie ataków z 9 października i ścigać osoby odpowiedzialne za te ataki, jednak musi się to odbywać zgodnie ze zobowiązaniami i standardami w zakresie praw człowieka;
2. wzywa wojsko i siły bezpieczeństwa do natychmiastowego zaprzestania gwałtów, prześladowań i zabójstw osób należących do ludu Rohindża, a także do zaprzestania palenia ich domów;
3. z zadowoleniem przyjmuje ogłoszenie przez rząd Mjanmy/Birmy utworzenia komisji śledczej w sprawie niedawnych aktów przemocy w stanie Arakan; wzywa rząd Mjanmy/Birmy, aby umożliwił ONZ i innym obserwatorom zewnętrznym pomoc w śledztwie w sprawie ostatnich wydarzeń, do jakich doszło w prowincji Maungdaw w stanie Arakan, w tym ataków z dnia 9 października oraz podjętych w ich następstwie działań rządu; podkreśla potrzebę odpowiedniego ścigania winnych i zapewnienia odpowiedniego zadośćuczynienia ofiarom naruszeń;
4. podkreśla, że jest to jedynie pierwszy krok w ramach szerszych działań na rzecz położenia kresu bezkarności zbrodni przeciwko mniejszości Rohindża; jest szczególnie zbulwersowany doniesieniami o stosowaniu przemocy seksualnej jako sposobu zastraszania i narzędzia wojny w zwalczaniu mniejszości Rohindża oraz domaga się osądzenia sprawców tych zbrodni;
5. domaga się ponadto, by rząd Mjanmy/Birmy natychmiast umożliwił dotarcie pomocy humanitarnej do wszystkich obszarów ogarniętych konfliktem i przesiedleńców;
6. domaga się, by rząd i władze cywilne Mjanmy/Birmy natychmiast położyły kres potwornej dyskryminacji i segregacji mniejszości Rohindża;
7. wzywa w związku z tym rząd Mjanmy/Birmy, by zreformował ustawę o obywatelstwie z 1982 r. i przywrócił mniejszości Rohindża obywatelstwo; wzywa rząd Mjanmy/Birmy i władze stanu Arakan, aby od zaraz zaczęły rejestrować wszystkie dzieci w momencie narodzin;
8. wzywa rząd Mjanmy/Birmy do zniesienia wszelkich zbędnych, dyskryminujących i nieproporcjonalnych ograniczeń w stanie Arakan;
9. wzywa rząd Mjanmy/Birmy do walki z handlem ludźmi i międzynarodową przestępczością zorganizowaną;
10. wzywa rząd Mjanmy/Birmy do zacieśnienia współpracy z ONZ, w tym z Biurem UNHCR oraz osobami upoważnionymi w ramach procedury specjalnej; nalega na rząd Mjanmy/Birmy, by natychmiast wprowadził w życie zalecenia zawarte w rezolucji Rady Praw Człowieka ONZ nr 31/24 w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w Mjanmie/Birmie; wzywa rząd Mjanmy/Birmy, aby zaprosił Biuro Wysokiego Komisarza NZ ds. Praw Człowieka do otwarcia biura w tym kraju, posiadającego pełny mandat i odpowiedni personel;
11. wzywa rząd Mjanmy/Birmy, by jednoznacznie potępił wszelkie podżeganie do nienawiści na tle rasowym lub religijnym, podjął działania w celu wyeliminowania mowy nienawiści, w tym ze strony radykalnych grup buddyjskich, oraz walczył z dyskryminacją społeczną mniejszości Rohindża oraz z wrogimi działaniami wobec niej; wzywa ponadto rząd Mjanmy/Birmy, aby stał na straży powszechnego prawa do wolności religii lub przekonań;
12. wzywa laureatkę Nagrody im. Sacharowa Aung San Suu Kyi, by wykorzystała swoje ważne stanowisko w rządzie Mjanmy/Birmy do poprawy sytuacji mniejszości Rohindża; przypomina oświadczenie rzecznika partii Aung San Suu Kyi z dnia 18 maja 2015 r., zgodnie z którym rząd Mjanmy/Birmy powinien przywrócić mniejszości Rohindża obywatelstwo;
13. zaleca rządom państw, które zmagają się z napływem uchodźców Rohindża, aby ściśle współpracowały z Biurem UNHCR, które posiada techniczną wiedzę fachową w zakresie analizy statusu uchodźców oraz mandat do ochrony uchodźców i bezpaństwowców; wzywa te kraje, aby przestrzegały zasady non-refoulement oraz aby nie odsyłały uchodźców Rohindża z powrotem, przynajmniej do czasu znalezienia zadowalającego i godnego rozwiązania ich sytuacji; wzywa w szczególności Bangladesz do umożliwienia wjazdu uchodźcom Rohindża, choć docenia starania już poczynione przez ten kraj, aby przyjąć kilkaset tysięcy uchodźców;
14. z zadowoleniem przyjmuje konkluzje Rady z dnia 20 czerwca 2016 r. w sprawie strategii UE wobec Mjanmy/Birmy; podkreśla, że zacieśnienie stosunków z Mjanmą/Birmą leży w strategicznym interesie UE; uważa, że nowy rząd ma historyczną szansę oraz obowiązek, by umocnić demokrację i zapewnić pokój, pojednanie narodowe i dobrobyt; jest zdania, że dalsze pogłębianie stosunków między UE a Mjanmą/Birmą musi być uzależnione od rzeczywistych postępów w dziedzinie praw człowieka w tym kraju;
15. zgadza się również z zawartym w konkluzjach Rady wezwaniem do tworzenia sprawnych instytucji demokratycznych i silnego społeczeństwa obywatelskiego, przestrzegania podstawowych praw i wolności, a także wspierania praworządności;
16. wzywa Europejską Służbę Działań Zewnętrznych, by kontynuowała regularny dwustronny dialog dotyczący praw człowieka oraz by szczegółowo omówiła sytuację związaną z problematycznymi przepisami i dyskryminacją mniejszości, zwłaszcza mniejszości Rohindża, i poinformowała Parlament Europejski o wynikach tych rozmów;
17. wzywa UE i jej państwa członkowskie, by nadal wspierały nowe struktury demokratyczne w Mjanmie/Birmie oraz by koncentrowały się w szczególności na współpracy technicznej w celu poprawy różnych funkcji państwa;
18. wzywa UE i jej państwa członkowskie do dalszej analizy sytuacji w Mjanmie/Birmie podczas posiedzenia Rady Praw Człowieka ONZ w ramach punktu 4 porządku obrad;
19. wzywa UE, aby wspierała Biuro UNHCR w działaniach na rzecz pomocy uchodźcom Rohindża w regionie Azji Południowej i Południowo-Wschodniej;
20. wzywa UE i jej państwa członkowskie do poparcia globalnego planu działań Biura UNHCR na rzecz eliminacji bezpaństwowości na lata 2014–2024;
21. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji rządowi i parlamentowi Birmy/Mjanmy, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich UE, Sekretarzowi Generalnemu ASEAN, Międzyrządowej Komisji ds. Praw Człowieka ASEAN, specjalnej sprawozdawczyni ONZ ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w Mjanmie/Birmie, Wysokiemu Komisarzowi NZ ds. Uchodźców oraz Radzie Praw Człowieka ONZ.