WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI w sprawie tybetańskiej akademii buddyjskiej Larung Gar i Ilhama Tohtiego
14.12.2016 - (2016/3026(RSP))
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez następujące grupy:
ECR (B8-1346/2016)
EFDD (B8-1350/2061)
Verts/ALE (B8-1353/2016)
PPE (B8-1356/2016)
ALDE (B8-1359/2016)
S&D (B8-1361/2016)
Cristian Dan Preda, Elmar Brok, László Tőkés, Eva Paunova, Thomas Mann, Stanislav Polčák, Luděk Niedermayer, Tomáš Zdechovský, Lefteris Christoforou, Jarosław Wałęsa, Bogdan Brunon Wenta, Csaba Sógor, Ivan Štefanec, Pavel Svoboda, Marijana Petir, Tunne Kelam, Romana Tomc, Milan Zver, Eduard Kukan, Jaromír Štětina, Giovanni La Via, Dubravka Šuica, Jeroen Lenaers, Ildikó Gáll-Pelcz, David McAllister, Sven Schulze, Laima Liucija Andrikienė, Michaela Šojdrová, Deirdre Clune, József Nagy, Adam Szejnfeld, Brian Hayes, Ivana Maletić, Ivo Belet, Therese Comodini Cachia, Patricija Šulin, Lars Adaktusson, Krzysztof Hetman, Seán Kelly, Elżbieta Katarzyna Łukacijewska, Andrey Kovatchev, Jiří Pospíšil, Inese Vaidere w imieniu grupy PPE
Pier Antonio Panzeri, Jo Leinen, Victor Boştinaru, Knut Fleckenstein, Josef Weidenholzer, Clara Eugenia Aguilera García, Eric Andrieu, Zigmantas Balčytis, Hugues Bayet, Brando Benifei, Vilija Blinkevičiūtė, Soledad Cabezón Ruiz, Andrea Cozzolino, Andi Cristea, Isabella De Monte, Doru-Claudian Frunzulică, Elena Gentile, Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, Neena Gill, Ana Gomes, Theresa Griffin, Sylvie Guillaume, Cătălin Sorin Ivan, Liisa Jaakonsaari, Afzal Khan, Jeppe Kofod, Cécile Kashetu Kyenge, Arne Lietz, Krystyna Łybacka, David Martin, Costas Mavrides, Alex Mayer, Sorin Moisă, Alessia Maria Mosca, Victor Negrescu, Momchil Nekov, Demetris Papadakis, Liliana Rodrigues, Daciana Octavia Sârbu, Monika Smolková, Tibor Szanyi, Claudia Țapardel, Marc Tarabella, Julie Ward, Damiano Zoffoli, Carlos Zorrinho w imieniu grupy S&D
Mark Demesmaeker, Charles Tannock, Raffaele Fitto, Jana Žitňanská, Valdemar Tomaševski, Branislav Škripek, Ruža Tomašić, Ryszard Antoni Legutko, Ryszard Czarnecki, Karol Karski, Tomasz Piotr Poręba, Monica Macovei, Arne Gericke w imieniu grupy ECR
Nathalie Griesbeck, Nedzhmi Ali, Petras Auštrevičius, Beatriz Becerra Basterrechea, Izaskun Bilbao Barandica, Dita Charanzová, Marielle de Sarnez, Gérard Deprez, Martina Dlabajová, María Teresa Giménez Barbat, Marian Harkin, Filiz Hyusmenova, Ivan Jakovčić, Petr Ježek, Ilhan Kyuchyuk, Louis Michel, Urmas Paet, Maite Pagazaurtundúa Ruiz, Carolina Punset, Frédérique Ries, Marietje Schaake, Hannu Takkula, Pavel Telička, Ramon Tremosa i Balcells, Ivo Vajgl, Johannes Cornelis van Baalen, Hilde Vautmans, Paavo Väyrynen, Cecilia Wikström, Valentinas Mazuronis w imieniu grupy ALDE
Molly Scott Cato, Ulrike Lunacek, Barbara Lochbihler w imieniu grupy Verts/ALE
Fabio Massimo Castaldo, Ignazio Corrao, Isabella Adinolfi, Beatrix von Storch w imieniu grupy EFDD
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie tybetańskiej akademii buddyjskiej Larung Gar i Ilhama Tohtiego
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Tybetu, zwłaszcza rezolucję z dnia 25 listopada 2010 r. w sprawie Tybetu: plany wprowadzenia chińskiego jako głównego języka wykładowego[1], rezolucję z dnia 27 października 2011 r. w sprawie Tybetu, w szczególności samospalenia mniszek i mnichów[2], oraz rezolucję z dnia 14 czerwca 2012 r. w sprawie sytuacji w dziedzinie praw człowieka w Tybecie[3],
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 26 listopada 2009 r. w sprawie Chin: prawa mniejszości a stosowanie kary śmierci[4] i z dnia 10 marca 2011 r. w sprawie sytuacji i dziedzictwa kulturowego w Kaszgarze (Region Autonomiczny Sinciang-Ujgur w Chinach)[5],
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 16 grudnia 2015 r. w sprawie stosunków UE–Chiny[6],
– uwzględniając dziewięć rund rozmów, które odbyły się w latach 2002–2010 między wysokiej rangi przedstawicielami rządu Chin a Dalajlamą; uwzględniając chińską białą księgę w sprawie Tybetu zatytułowaną „O kierunku rozwoju Tybetu decyduje nieprzezwyciężony prąd historii”, opublikowaną przez biuro informacyjne Rady Państwa Chińskiej Republiki Ludowej w dniu 15 kwietnia 2015 r.; uwzględniając wystosowane przez przedstawicieli XIV Dalajlamy memorandum z 2008 r. i notę z 2009 w sprawie prawdziwej autonomii mieszkańców Tybetu,
– uwzględniając art. 36 konstytucji Chińskiej Republiki Ludowej, gwarantujący wszystkim obywatelom prawo do wolności wyznania, oraz art. 4, w którym zapisano prawa „narodowości mniejszościowych”,
– uwzględniając uwagi przewodniczącego Rady Europejskiej Donalda Tuska przedstawione dnia 29 czerwca 2015 r. podczas wspólnej konferencji prasowej z premierem Chin Li Keqiangiem po 17. szczycie UE–Chiny, w których Donald Tusk mówił o „zaniepokojeniu UE z powodu ograniczeń swobody wypowiedzi i zrzeszania się w Chinach, w tym z powodu sytuacji osób należących do mniejszości, takich jak Tybetańczycy i Ujgurzy”, oraz „zachęcił Chiny do wznowienia konstruktywnego dialogu z przedstawicielami Dalajlamy”,
– uwzględniając „szóste forum robocze w sprawie Tybetu” zorganizowane przez Komitet Centralny Komunistycznej Partii Chin (KPCh) w sierpniu 2015 r.,
– uwzględniając oświadczenie rzecznika ESDZ z dnia 23 września 2014 r., w którym potępiono skazanie ujgurskiego profesora ekonomii Ilhama Tohtiego na karę dożywotniego więzienia i zaapelowano o jego natychmiastowe i bezwarunkowe uwolnienie,
– uwzględniając rozpoczęty w 1995 r. dialog na temat praw człowieka między UE a Chinami oraz 34. rundę tego dialogu, która odbyła się w dniach 30 listopada i 1 grudnia 2015 r. w Pekinie,
– uwzględniając fakt, że w dniu 11 października 2016 r. Ilhamowi Tohtiemu przyznano Nagrodę Martina Ennalsa za obronę praw człowieka, a we wrześniu 2016 r. nominowano go do Nagrody im. Sacharowa za wolność myśli,
– uwzględniając partnerstwo strategiczne między UE a Chinami zapoczątkowane w 2003 r. oraz wspólny komunikat Komisji i ESDZ z dnia 22 czerwca 2016 r., skierowany do Parlamentu Europejskiego i Rady i zatytułowany „Elementy nowej strategii UE wobec Chin”,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z dnia 16 grudnia 1966 r.,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że wspieranie i poszanowanie praw człowieka, zasad demokracji i praworządności powinno nadal być centralnym elementem długofalowego partnerstwa między UE a Chinami, zgodnie ze zobowiązaniem UE do stania na straży tych wartości w jej działaniach zewnętrznych oraz w związku z faktem, że Chiny wyrażają zainteresowanie przestrzeganiem tych wartości we własnym rozwoju i we współpracy międzynarodowej;
B. mając na uwadze, że w swoich celach rozwojowych rząd Chin wskazał, iż dąży do odgrywania istotniejszej roli w podejmowaniu światowych wyzwań, takich jak pokój i bezpieczeństwo międzynarodowe oraz zmiana klimatu, a także do większego oddziaływania na światowy ład polityczny i gospodarczy, oraz zobowiązał się do lepszego przestrzegania zasad praworządności;
C. mając na uwadze, że podczas 17. szczytu UE–Chiny, który odbył się dnia 29 czerwca 2015 r., otwarto nowy rozdział w dwustronnych stosunkach, oraz mając na uwadze, że w strategicznych ramach na rzecz praw człowieka i demokracji UE zobowiązała się do umieszczenia kwestii praw człowieka w centrum swoich stosunków ze wszystkimi krajami trzecimi, w tym z partnerami strategicznymi; mając na uwadze, że na zakończenie 18. szczytu UE–Chiny, który odbył się w dniach 12–13 lipca 2016 r., stwierdzono, że jeszcze przed końcem 2016 r. odbędzie się kolejna runda dialogu na temat praw człowieka między UE a Chinami;
D. mając na uwadze, że w ostatnich dziesięcioleciach w Chinach odnotowano postępy w przestrzeganiu praw gospodarczych i społecznych, co odzwierciedla deklarowane priorytety dotyczące praw ludów do trwania i rozwoju, jednak osiągnięcia w dziedzinie praw politycznych i obywatelskich oraz wspierania praw człowieka są ograniczone;
E. mając na uwadze, że podczas 34. dialogu na temat praw człowieka między UE a Chinami, który odbył się w Pekinie w dniu 2 grudnia 2015 r., UE wyraziła obawy dotyczące przestrzegania praw osób należących do mniejszości, zwłaszcza w Tybecie i Sinciangu, a także poszanowania wolności wyznania i przekonań; mając na uwadze, że podczas 34. dialogu na temat praw człowieka między UE a Chinami omawiano przypadek Ilhama Tohtiego;
F. mając na uwadze, że rząd Chin prowadzi obecnie masowe wyburzenia w akademii Larung Gar, największym, założonym w 1980 r., ośrodku buddyjskim na świecie, a celem tych działań jest zmniejszenie rozmiarów akademii o 50 %, przymusowa eksmisja około 4 600 mieszkańców i zniszczenie około 1 500 mieszkań; mając na uwadze, że według władz chińskich wyburzenia te są niezbędne do przeprowadzenia „korekty i naprawy”;
G. mając na uwadze, że eksmitowani mają być przymusowo kierowani na tzw. ćwiczenia „edukacji patriotycznej”; mając na uwadze, że trzy mniszki z akademii popełniły samobójstwo w proteście przeciwko trwającym masowym wyburzeniom w Larung Gar;
H. mając na uwadze, że według doniesień od 2009 r. niezwykle duża liczba Tybetańczyków, głównie mnichów i mniszek, dokonała samopodpalenia w proteście przeciwko restrykcyjnej polityce Chin w Tybecie i na znak poparcia dla powrotu Dalajlamy oraz prawa do wolności religijnej w okręgu Aba/Ngaba w prowincji Syczuan, a także w innych częściach Wyżyny Tybetańskiej;
I. mając na uwadze, że wysłannicy Jego Świątobliwości Dalajlamy zwrócili się do rządu Chińskiej Republiki Ludowej o znalezienie korzystnego dla obu stron rozwiązania kwestii Tybetu; mając na uwadze, że w ostatnich latach nie nastąpił żaden postęp w rozwiązywaniu kryzysu tybetańskiego, gdyż ostatnia runda rozmów odbyła się w 2010 r., a obecnie negocjacje są zawieszone;
J. mając na uwadze, że ujgurski profesor ekonomii Ilham Tohti został skazany – po aresztowaniu w styczniu 2014 r. – na dożywotnie więzienie w dniu 23 września tego samego roku pod zarzutem rzekomego wspierania separatyzmu; mając na uwadze, że siedmiu jego dawnych studentów także zostało zatrzymanych i skazanych na wyroki więzienia od trzech do ośmiu lat za rzekomą współpracę z prof. Tohtim;
K. mając na uwadze, że istnieją podstawy do podejrzewania, że nie respektowano sprawiedliwości proceduralnej, zwłaszcza jeśli chodzi o prawo do obrony;
L. mając na uwadze, że w regionie Sinciang, w którym koncentruje się muzułmańska mniejszość etniczna Ujgurów, wielokrotnie wybuchały zamieszki o podłożu etnicznym i miały miejsce akty przemocy; mając na uwadze, że Ilham Tohti zawsze potępiał separatyzm i przemoc i dążył do pojednania opartego na poszanowaniu kultury ujgurskiej;
1. wzywa władze chińskie do zaprzestania wyburzania Larung Gar i eksmisji jej mieszkańców i do respektowania wolności religii zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami Chin w dziedzinie praw człowieka;
2. wzywa władze chińskie do podjęcia dialogu i do konstruktywnego udziału w rozwoju Larung Gar wraz ze społecznością lokalną i jej przywódcami religijnymi, oraz do rozwiązania problemu przeludnienia akademii wyznaniowych dzięki zezwoleniu Tybetańczykom na otwarcie większej ich liczby i wybudowanie nowych obiektów; apeluje o odpowiednią rekompensatę i przekwaterowanie Tybetańczyków eksmitowanych podczas wyburzania Larung Gar do miejsc przez nich wybranych, tak aby mogli kontynuować praktyki religijne;
3. ubolewa nad skazaniem dziesięciu Tybetańczyków przez trybunał ludowy średniego szczebla w Barkham na wyroki od 5 do 14 lat więzienia za udział w uroczystościach odbywających się w okręgu Ngaba z okazji osiemdziesiątych urodzin Jego Świątobliwości Dalajlamy;
4. jest głęboko zaniepokojony pogarszającą się sytuacją praw człowieka w Tybecie, która prowadzi do rosnącej liczby samospaleń; krytycznie odnosi się do nasilenia militarnych pokazów siły na Wyżynie Tybetańskiej, które spowodują tylko eskalację napięcia w regionie; potępia coraz szersze stosowanie systemów inwigilacji w tybetańskich gospodarstwach domowych;
5. jest zaniepokojony coraz bardziej represyjną polityką wobec mniejszości, zwłaszcza Tybetańczyków i Ujgurów, gdyż nakłada się coraz więcej ograniczeń na gwarancje konstytucyjne zapewniające im prawo do swobodnej ekspresji kulturowej i wolność religii, oraz na wolność słowa i wypowiedzi, pokojowych zgromadzeń i zrzeszania się, co podważa deklarowane przez Chiny zaangażowanie na rzecz przestrzegania praworządności i międzynarodowych zobowiązań; domaga się, aby władze respektowały te podstawowe swobody;
6. jest zaniepokojony przyjęciem pakietu ustaw o bezpieczeństwie i ich wpływem na mniejszości w Chinach, zwłaszcza ustawą o zwalczaniu terroryzmu, która może skutkować kryminalizacją pokojowych przejawów tybetańskiej kultury i religii, oraz ustawą o zarządzaniu międzynarodowymi organizacjami pozarządowymi, która wejdzie w życie w dniu 1 stycznia 2017 r. i podda grupy obrońców praw człowieka ścisłej kontroli rządu, co stanowi absolutnie odgórne podejście zamiast zachęcania do partnerstwa między samorządami i rządem centralnym a społeczeństwem obywatelskim;
7. wzywa chiński rząd do zmiany przepisów pakietu ustaw o bezpieczeństwie, które zawężają pole działania organizacji społeczeństwa obywatelskiego i zacieśniają kontrolę rządu nad praktykami religijnymi; wzywa chiński rząd do zapewnienia i zagwarantowania sprawiedliwego i bezpiecznego otoczenia wszystkim organizacjom pozarządowym i obrońcom praw człowieka, aby mogli swobodnie prowadzić działalność w Chinach, co może w dużym stopniu uzupełniać państwowe usługi społeczne dzięki podejściu oddolnemu i przyspieszać postęp społeczno-gospodarczy, polityczny i w zakresie praw obywatelskich;
8. wzywa chiński rząd do wznowienia dialogu z przedstawicielami Tybetu, który Chiny przerwały w 2010 r., oraz do znalezienia zadowalającego wszystkie strony politycznego rozwiązania kryzysu w Tybecie; apeluje o poszanowanie wolności słowa, zrzeszania się i religii przynależnych ludności Tybetu, zgodnie z zapisami konstytucji; uważa, że poszanowanie praw mniejszości to kluczowy element demokracji i praworządności, niezbędny do zachowania stabilności politycznej;
9. stanowczo potępia uwięzienie Ilhama Tohtiego, który odsiaduje wyrok dożywotniego więzienia pod zarzutem rzekomego wspierania separatyzmu; ubolewa nad faktem, że nie respektowano sprawiedliwości proceduralnej i że nie mógł on skorzystać z prawa do obrony; wzywa władze chińskie do przestrzegania zasady jednej wizyty w miesiącu dla członków rodziny;
10. wzywa do natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia Ilhama Tohtiego i jego zwolenników zatrzymanych w powiązaniu z jego sprawą; wzywa ponadto do przywrócenia Ilhamowi Tohtiemu prawa do nauczania i zagwarantowania mu swobody podróżowania w Chinach i poza nimi;
11. przypomina o roli, jaką ma poruszanie przez UE kwestii łamania praw człowieka w Chinach, zwłaszcza w przypadku mniejszości w Tybecie i w regionie Sinciang, podczas każdego dialogu politycznego i w zakresie praw człowieka prowadzonego z władzami chińskimi, zgodnie z zobowiązaniem UE do zajmowania wspólnego, zdecydowanego i jednoznacznego stanowiska w stosunkach z Chinami, w tym podczas corocznego dialogu dotyczącego praw człowieka; podkreśla również, że w ramach toczącego się procesu reform i z powodu ich rosnącego globalnego zaangażowania Chiny włączyły się w międzynarodowe ramy praw człowieka, podpisując szereg międzynarodowych umów w zakresie praw człowieka, a zatem apeluje o dalsze prowadzenie dialogu z Chinami, aby przestrzegały tych zobowiązań;
12. ubolewa nad faktem, że 35. runda dialogu dotyczącego praw człowieka UE–Chiny nie odbędzie się prawdopodobnie przed końcem 2016 r., jak wcześniej uzgodniono; wzywa chiński rząd do zgody na dialog wysokiego szczebla w pierwszych tygodniach 2017 r.;
13. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi i parlamentowi Chińskiej Republiki Ludowej.