WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI w sprawie ustawy Chińskiej Republiki Ludowej o bezpieczeństwie narodowym w Hongkongu i konieczności obrony przez UE wysokiego stopnia autonomii Hongkongu

15.6.2020 - (2020/2665(RSP))

złożony zgodnie z art. 132 ust. 2 i 4 Regulaminu
zastępujący tym samym następujące projekty rezolucji:
B9-0169/2020 (Renew)
B9-0171/2020 (S&D)
B9-0173/2020 (Verts/ALE)
B9-0176/2020 (PPE)
B9-0181/2020 (ECR)

Michael Gahler, Miriam Lexmann, Sandra Kalniete
w imieniu grupy PPE
Kati Piri, Evelyne Gebhardt, Tonino Picula
w imieniu grupy S&D
Hilde Vautmans, Abir Al Sahlani, Petras Auštrevičius, José Ramón Bauzá Díaz, Izaskun Bilbao Barandica, Engin Eroglu, Bernard Guetta, Moritz Körner, Nathalie Loiseau, Javier Nart, Frédérique Ries, María Soraya Rodríguez Ramos, Nicolae Ştefănuță, Marie Pierre Vedrenne
w imieniu grupy Renew
Reinhard Bütikofer, Hannah Neumann
w imieniu grupy Verts/ALE
Anna Fotyga, Raffaele Fitto, Bert-Jan Ruissen, Hermann Tertsch, Charlie Weimers, Elżbieta Kruk, Nicola Procaccini, Bogdan Rzońca, Valdemar Tomaševski, Ruža Tomašić
w imieniu grupy ECR
Fabio Massimo Castaldo, Daniela Rondinelli, Rosa D’Amato

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie w sprawie ustawy Chińskiej Republiki Ludowej o bezpieczeństwie narodowym w Hongkongu i konieczności obrony przez UE wysokiego stopnia autonomii Hongkongu

(2020/2665(RSP))

Parlament Europejski,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 18 lipca 2019 r. w sprawie sytuacji w Hongkongu[1], rezolucję z dnia 24 listopada 2016 r. w sprawie Gui Minhaia, wydawcy uwięzionego w Chinach[2], rezolucję z dnia 4 lutego 2016 r. w sprawie zaginionych wydawców książek w Hongkongu[3] oraz swoje poprzednie zalecenia dotyczące Hongkongu, w szczególności zalecenie z dnia 13 grudnia 2017 r. dotyczące Hongkongu 20 lat po przekazaniu go Chinom[4],

– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Chin, zwłaszcza rezolucję z dnia 12 września 2018 r.[5] oraz z dnia 16 grudnia 2015 r.[6] w sprawie stosunków między UE a Chinami,

– uwzględniając przyjęcie rezolucji w sprawie ustawy o bezpieczeństwie narodowym Hongkongu przez Ogólnochińskie Zgromadzenie Przedstawicieli Ludowych w dniu 28 maja 2020 r.,

– uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa z dni 22 i 29 maja 2020 r. wydane w imieniu Unii Europejskiej,

– uwzględniając wspólne oświadczenie z 21. szczytu UE-Chiny, który odbył się 9 kwietnia 2019 r.,

– uwzględniając przyjętą 4 kwietnia 1990 r. ustawę zasadniczą Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkong, która weszła w życie 1 lipca 1997 r.,

– uwzględniając wspólny komunikat Komisji i wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela z dnia 22 czerwca 2016 r. w sprawie elementów nowej strategii UE wobec Chin (JOIN(2016)0030), wspólny komunikat Komisji i wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela z dnia 12 marca 2019 r. zatytułowany „UE-Chiny – perspektywa strategiczna” (JOIN(2019)0005) oraz konkluzje Rady z dnia 18 lipca 2016 r. w sprawie strategii UE wobec Chin,

– uwzględniając wspólne sprawozdania Komisji i wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela z dnia 8 maja 2019 r. (JOIN(2019)008), z dnia 26 kwietnia 2017 r. (JOIN(2016)0016) i z dnia 25 kwietnia 2016 r. (JOIN(2016)0010) pt. „Specjalny Region Administracyjny Hongkong: sprawozdanie roczne”, a także 20 podobnych wcześniejszych sprawozdań,

– uwzględniając 13. coroczny zorganizowany dialog, który odbył się w Hongkongu 28 listopada 2019 r., oraz 37. rundę dialogu UE-Chiny dotyczącego praw człowieka, przeprowadzoną w dniach 1–2 kwietnia 2019 r. w Brukseli,

– uwzględniając wspólne oświadczenie rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz rządu Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie Hongkongu z 19 grudnia 1984 r., znane również jako wspólne oświadczenie chińsko-brytyjskie,

– uwzględniając unijną politykę „jednych Chin”,

– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,

– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z dnia 16 grudnia 1966 r.,

– uwzględniając art. 132 ust. 2 i 4 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że wspólne oświadczenie chińsko-brytyjskie z 1984 r. gwarantuje, a ustawa zasadnicza Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkong z 1990 r. stanowi, że Hongkong utrzyma autonomię i niezawisłość organów wykonawczych, ustawodawczych i sądowych, jak również podstawowe prawa i wolności, w tym wolność słowa, zgromadzeń, zrzeszania się i prasy, przez 50 lat od przekazania Chinom zwierzchności nad nim; mając na uwadze, że ustawa zasadnicza Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkong ustanawia przepisy gwarantujące jego autonomię w zakresie utrzymywania porządku i bezpieczeństwa oraz uchwalania przepisów dotyczących wszelkich aktów zdrady, secesji, podburzania lub działalności wywrotowej przeciwko Radzie Państwa ChRL; mając na uwadze, że zarówno we wspólnym oświadczeniu, jak i w ustawie zasadniczej zapisano zasadę „jeden kraj, dwa systemy”, uzgodnioną między Chinami i Zjednoczonym Królestwem; mając na uwadze, że ChRL również podpisała i ratyfikowała międzynarodowe porozumienia gwarantujące te prawa, a tym samym uznała znaczenie i uniwersalność praw człowieka; mając na uwadze, że Hongkong jest stroną Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych;

B. mając na uwadze, że UE opowiada się za promowaniem i poszanowaniem praw człowieka, demokracji i praworządności jako podstawowych wartości kształtujących nasze długotrwałe stosunki z Chińską Republiką Ludową, zgodnie z zobowiązaniem UE do przestrzegania tych wartości w jej polityce zewnętrznej; mając na uwadze, że UE pozostaje zdecydowanym orędownikiem utrzymania stabilności i dobrobytu Hongkongu zgodnie z zasadą „jeden kraj, dwa systemy” oraz przywiązuje dużą wagę do zachowania wysokiego stopnia autonomii Hongkongu, zgodnie z ustawą zasadniczą i zobowiązaniami międzynarodowymi, a także do przestrzegania tej zasady; mając na uwadze, że zwłaszcza od chwili rozpoczęcia protestu „Occupy” zasada „jeden kraj, dwa systemy” jest osłabiana przez ingerencję władz chińskich, dochodzi do aresztowań przywódców politycznych, podważana jest wolność słowa, nasiliły się przypadki wymuszonych zaginięć, a księgarnie i koncerny medialne zostały zakupione przez właścicieli przyjaznych Pekinowi;

C. mając na uwadze, że dnia 28 maja 2020 r. Ogólnochińskie Zgromadzenie Przedstawicieli Ludowych (OZPL) przyjęło rezolucję, w której upoważniło Stały Komitet OZPL do przyjęcia przepisów wymierzonych w separatyzm, działalność wywrotową przeciwko władzy państwowej, terroryzm i zagraniczne ingerencje w sprawy Hongkongu, a także wymieniło inne środki, które należy podjąć, w tym dotyczące edukacji w zakresie bezpieczeństwa narodowego, ustanowienia organów Rady Państwa ds. bezpieczeństwa narodowego w Hongkongu oraz regularnych sprawozdań szefa administracji Hongkongu dla Rady Państwa na temat wyników Hongkongu, jeśli chodzi o obowiązek ochrony bezpieczeństwa narodowego;

D. mając na uwadze, że społeczność międzynarodowa postrzega tę decyzję jako zagrożenie dla zasady „jeden kraj, dwa systemy”, uważając, że ignoruje ona postanowienia ustawy zasadniczej i wspólnego oświadczenia chińsko-brytyjskiego, stoi w sprzeczności z zobowiązaniami Hongkongu w zakresie praw człowieka, całkowicie pomija proces ustawodawczy Hongkongu oraz stanowi najnowsze i najbardziej rażące posunięcie Pekinu w jego wieloletniej kampanii mającej ograniczyć wolność i autonomię Hongkongu i swobody obywatelskie jego obywateli;

E. mając na uwadze, że w ostatnich latach mieszkańcy Hongkongu wychodzili na ulice w bezprecedensowej liczbie, korzystając z podstawowego prawa do gromadzenia się i do protestu; mając na uwadze, że zamiast łagodzić utrzymujące się napięcie polityczne i społeczne w Hongkongu, ustawa ta dodatkowo nasila niepokoje; mając na uwadze, że w lutym 2019 r. rząd Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkong przedłożył projekt ustawy w sprawie zbiegłych przestępców i wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych, zmieniającej rozporządzenie w sprawie zbiegłych przestępców, mimo masowego sprzeciwu obywateli Hongkongu, co wywołało masowe protesty w Hongkongu w 2019 i 2020 r.; mając na uwadze, że po 20 tygodniach protestów projekt ustawy został wycofany;

F. mając na uwadze, że w kwietniu i maju 2020 r. Pekin zdwoił wysiłki, aby narzucić Hongkongowi swoje rządy, a jednocześnie uciszyć, aresztować i ścigać sądownie setki działaczy prodemokratycznych i grup opozycyjnych; mając na uwadze, że policja w Hongkongu nie poniosła kary za brutalne tłumienie demonstracji w latach 2019–2020; mając na uwadze, że 27 maja 2020 r. podczas demonstracji przeciwko chińskiej ustawie o zakazie podburzania aresztowano ponad 360 działaczy prodemokratycznych w Hongkongu; mając na uwadze, że policja w Hongkongu wykorzystała środki dystansowania fizycznego w związku z epidemią COVID-19 jako pretekst do zastosowania niepotrzebnej i nadmiernej siły wobec pokojowo nastawionej większości, używając gazu łzawiącego, pocisków gumowych, pocisków woreczkowych i gazu pieprzowego;

G. mając na uwadze, że 20 kwietnia 2020 r. posłowie do Parlamentu Europejskiego wezwali szefową administracji, aby dopilnowała wycofania zarzutów wobec 15 działaczy prodemokratycznych, którzy uczestniczyli w pokojowych protestach w Hongkongu w 2019 r.; mając na uwadze, że 13 maja 2020 r. eksperci ONZ ds. praw człowieka wezwali władze Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkong do natychmiastowego wycofania się z postępowania karnego przeciwko 15 działaczom prodemokratycznym;

H. mając na uwadze, że na mocy proponowanego planu bezpieczeństwa narodowego można by zakazać działalności grup aktywistów i ścigać je sądownie, sądy mogłyby nakładać długoletnie wyroki więzienia za naruszenia bezpieczeństwa narodowego, chińskie agencje bezpieczeństwa mogłyby otwarcie działać w mieście, a nowy zakaz działalności terrorystycznej zapewni chińskim władzom, siłom bezpieczeństwa i wojsku szeroką i niekontrolowaną swobodę działania w Hongkongu; mając na uwadze, że według doniesień organy ścigania Chin kontynentalnych już działają w Hongkongu nielegalnie; mając na uwadze, że jakakolwiek działalność organów ścigania ChRL w Hongkongu stanowi poważne naruszenie zasady „jeden kraj, dwa systemy”;

I. mając na uwadze, że przywódczyni Hongkongu Carrie Lam broniła ustawodawstwa zaproponowanego przez Pekin, przyznając, że w Hongkongu nie będą prowadzone żadne konsultacje publiczne w sprawie planu bezpieczeństwa, i twierdząc, że prawa i wolności nie mają charakteru bezwzględnego; mając na uwadze, że w piśmie opublikowanym na łamach gazet 29 maja 2020 r. szefowa administracji zaapelowała do mieszkańców Hongkongu o pełne zrozumienie i zdecydowane poparcie dla decyzji przyjętej przez OZPL;

J. mając na uwadze, że 10 czerwca 2014 r. Rada Państwa ChRL wydała białą księgę w sprawie stosowanej w Hongkongu polityki „jeden kraj, dwa systemy”, podkreślając, że w ostatecznym rozrachunku autonomia Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkong jest przedmiotem zezwolenia rządu centralnego ChRL; mając na uwadze, że rząd chiński zachęca rząd Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkong do przyjęcia nowej polityki „zero tolerancji” wobec jakiejkolwiek wzmianki o „samostanowieniu” lub „niezależności” ze względów bezpieczeństwa narodowego i z naruszeniem ustawy zasadniczej;

K. mając na uwadze, że wymiar sprawiedliwości Chin kontynentalnych jest zależny od rządu i Komunistycznej Partii Chin oraz że dochodzi w nim do arbitralnych zatrzymań, tortur i innych form brutalnego traktowania, poważnych naruszeń prawa do sprawiedliwego procesu, wymuszonych zaginięć i różnych rodzajów zatrzymań bez sądu i bez prawa kontaktu;

L. mając na uwadze, że międzypartyjna koalicja międzynarodowa pod przewodnictwem byłego gubernatora Hongkongu Lorda Pattena, do której dołączyło dotychczas ok. 900 parlamentarzystów i decydentów politycznych z ponad 40 krajów, wydała oświadczenie potępiające „jednostronne wprowadzenie [przez Pekin] przepisów dotyczących bezpieczeństwa narodowego w Hongkongu” oraz wzywające solidaryzujące się rządy do zjednoczenia się przeciw temu „rażącemu naruszeniu wspólnego oświadczenia chińsko-brytyjskiego”;

M. mając na uwadze, że w wyborach okręgowych w Hongkongu w dniu 24 listopada 2019 r. przytłaczające zwycięstwo odniósł obóz pandemokratyczny; mając na uwadze, że wybory do Rady Ustawodawczej Hongkongu zaplanowano na wrzesień 2020 r.;

N. mając na uwadze, że minister spraw zagranicznych Zjednoczonego Królestwa Dominic Raab oświadczył 2 czerwca 2020 r. w Izbie Gmin, że jeżeli Chiny przyjmą proponowane przepisy, rząd wprowadzi nowe rozwiązania zezwalające posiadaczom paszportu brytyjskiego obywatela Hongkongu na wjazd do Zjednoczonego Królestwa bez stosowania obecnego limitu sześciu miesięcy, co umożliwi takim osobom pobyt i ubieganie się o studia i pracę na podlegający przedłużeniu okres 12 miesięcy, a tym samym zapewni możliwość uzyskania obywatelstwa;

O. mając na uwadze, że zgodnie z art. 21 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) „[d]ziałania Unii na arenie międzynarodowej oparte są na zasadach, które leżą u podstaw jej utworzenia, rozwoju i rozszerzenia oraz które zamierza wspierać na świecie”;

1. potępia jednostronne wprowadzenie przez Pekin przepisów w zakresie bezpieczeństwa narodowego w Hongkongu, ponieważ jest to kompleksowy atak na autonomię, praworządność i podstawowe wolności tego miasta; podkreśla, że integralność zasady „jeden kraj, dwa systemy” jest poważnie zagrożona; podkreśla, że wprowadzenie planowanych przepisów w zakresie bezpieczeństwa narodowego będzie postrzegane jako naruszenie zobowiązań i obowiązków Chińskiej Republiki Ludowej wynikających z prawa międzynarodowego, zwłaszcza wspólnego oświadczenia chińsko-brytyjskiego, i może poważnie zaszkodzić relacji opartej na zaufaniu między Chinami i UE oraz wpłynąć na ich przyszłą współpracę, a także na zaufanie przedsiębiorców do Hongkongu jako ważnego globalnego centrum finansowego;

2. zdecydowanie potępia nieustanną i rosnącą ingerencję Chin w wewnętrzne sprawy Hongkongu, jak również niedawne stwierdzenie Chin, że wspólne oświadczenie chińsko-brytyjskie z 1984 r. jest dokumentem historycznym, a zatem już nie obowiązuje; podkreśla, że wspólne oświadczenie, zarejestrowane w ONZ jako prawnie wiążący traktat, zobowiązuje rząd chiński do utrzymania wysokiego stopnia autonomii oraz praw i swobód Hongkongu; wyraża głębokie zaniepokojenie, że trwałe naruszenie autonomicznych ram prawnych Hongkongu poważnie osłabi jego gospodarkę; wzywa rząd centralny ChRL, by przestał wywierać presję na środowisko biznesu w celu uzyskania poparcia dla ustawy o bezpieczeństwie narodowym, a także uznawać międzynarodowe wsparcie dla autonomii i swobód Hongkongu za „ingerencję w sprawy wewnętrzne” oraz działalność wywrotową i separatystyczną, ponieważ kwestie te dotyczą wiążących zobowiązań międzynarodowych ChRL;

3. wzywa władze chińskie do przestrzegania międzynarodowych zobowiązań Chin wynikających ze wspólnego oświadczenia chińsko-brytyjskiego; przypomina, że Chiny powinny w pełni przestrzegać ustawy zasadniczej i zasady „jeden kraj, dwa systemy”, w tym ostatecznie wprowadzając w życie wybory powszechne; podkreśla, że Chiny nie powinny podważać wysokiego stopnia autonomii Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkong;

4. zgadza się z oceną wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela, że konieczna jest nowa i solidniejsza strategia postępowania z bardziej asertywnymi Chinami, a także otwarty i uczciwy dialog; wzywa Radę i ESDZ, aby przyjęły bardziej zdecydowane stanowisko popierające dalszą autonomię prawną Hongkongu; podkreśla, że ma to ogromne znaczenie dla uświadomienia zwolennikom demokracji w Hongkongu i szerszej społeczności międzynarodowej, że UE będzie trzymać się swoich podstawowych wartości, którymi są wolność, demokracja, poszanowanie praw człowieka i praworządność;

5. zdecydowanie wzywa Radę i wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela do zadbania o to, by wszystkie aspekty stosunków UE z Chińską Republiką Ludową opierały się na zasadach i wartościach określonych w art. 21 TUE, a także do uwzględnienia kwestii ustawy o bezpieczeństwie narodowym Hongkongu jako priorytetowego punktu obrad podczas nadchodzącego szczytu UE–Chiny i planowanego spotkania przywódców UE i Chin wraz z innymi kwestiami związanymi z prawami człowieka, takimi jak sytuacja Ujgurów;

6. podkreśla, że UE jest największym odbiorcą eksportu z Chin; uważa, że UE powinna wykorzystać swoją siłę oddziaływania gospodarczego, aby środkami ekonomicznymi przeciwstawić się atakom Chin na prawa człowieka; podkreśla, że obecna sytuacja wzmacnia przekonanie Parlamentu, iż poszanowanie praw człowieka i podstawowych wolności musi być ważnym elementem negocjacji w sprawie umowy inwestycyjnej między UE a Chinami; wzywa Komisję do wykorzystania wszelkich dostępnych jej środków, w tym trwających negocjacji w sprawie dwustronnej umowy inwestycyjnej, do wywarcia nacisku na władze Chin, aby utrzymały one wysoki poziom autonomii Hongkongu oraz podstawowe prawa i wolności jego obywateli i niezależnych organizacji społeczeństwa obywatelskiego, a także aby poprawiły sytuację w zakresie praw człowieka na kontynencie i w Hongkongu; ponawia apel o włączenie do umowy wiążącego i możliwego do wyegzekwowania rozdziału dotyczącego zrównoważonego rozwoju; wzywa UE, aby zgodnie z art. 21 TUE włączała klauzulę dotyczącą praw człowieka do wszelkich przyszłych umów handlowych z Chińską Republiką Ludową; zobowiązuje Komisję do poinformowania strony chińskiej, że Parlament weźmie pod uwagę sytuację w zakresie praw człowieka w Chinach, w tym w Hongkongu, gdy zostanie poproszony o zatwierdzenie kompleksowej umowy inwestycyjnej lub przyszłych umów handlowych z ChRL;

7. podkreśla, że wspólnota międzynarodowa musi ściśle współpracować, aby wywrzeć nacisk na Pekin w celu zapewnienia zgodności jego działań z międzynarodowymi zobowiązaniami tego kraju wynikającymi ze wspólnego oświadczenia chińsko-brytyjskiego z 1984 r.;

8. zauważa, że polityka ChRL polegająca na rezygnacji z podejścia „jeden kraj, dwa systemy” spotkała się ze zdecydowanym niezadowoleniem mieszkańców Tajwanu, i podkreśla swoją gotowość do współpracy z partnerami międzynarodowymi w celu wzmocnienia demokracji na Tajwanie;

9. wzywa UE i jej państwa członkowskie, by w razie wejścia w życie nowej ustawy o bezpieczeństwie rozważyły wniesienie sprawy do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, argumentując, że decyzja Chin o narzuceniu Hongkongowi ustawy o bezpieczeństwie narodowym narusza wspólne oświadczenie chińsko-brytyjskie oraz Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych;

10. wzywa państwa członkowskie UE zasiadające w Radzie Bezpieczeństwa ONZ do zwołania posiedzenia w formule Arria, by omówić sytuację w Hongkongu z działaczami, przedstawicielami organizacji pozarządowych i specjalnymi sprawozdawcami ONZ; w związku z tym wzywa UE, by zachęcała Sekretarza Generalnego ONZ lub Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka do mianowania specjalnego wysłannika ONZ lub specjalnego sprawozdawcy ds. sytuacji w Hongkongu, przyłączając się do inicjatywy przewodniczących komisji spraw zagranicznych Zjednoczonego Królestwa, Kanady, Australii i Nowej Zelandii;

11. wzywa Radę i wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela do współpracy ze społecznością międzynarodową w celu ustanowienia międzynarodowej grupy kontaktowej ds. Hongkongu oraz koordynowania działań z partnerami międzynarodowymi, zwłaszcza ze Zjednoczonym Królestwem;

12. wzywa Radę, a w szczególności przyszłą prezydencję Rady, do zakończenia w 2020 r. prac nad unijnym globalnym systemem sankcji za naruszenia praw człowieka, którego utworzenie Parlament poparł w swojej rezolucji z dnia 14 marca 2019 r.[7], i wzywa Radę do przyjęcia ukierunkowanych sankcji i zamrożenia aktywów w przypadku chińskich urzędników odpowiedzialnych za opracowywanie i wdrażanie strategii politycznych naruszających prawa człowieka; uważa, że takie ramy dotyczące praw człowieka można by wykorzystać do nałożenia sankcji wzorowanych na ustawie Magnickiego na przywódców, którzy kierują represjami wobec Hongkongu i jego mieszkańców i są odpowiedzialni za poważne naruszenia praw człowieka; podkreśla, że takie sankcje należy omawiać i, o ile to możliwe, koordynować z demokratycznymi partnerami, takimi jak Australia, Kanada, USA, Japonia i Korea Południowa;

13. wzywa UE, jej państwa członkowskie i społeczność międzynarodową do wprowadzenia odpowiednich mechanizmów kontroli wywozu obejmujących produkty służące do cyberinwigilacji, tak aby uniemożliwić Chinom, a w szczególności Hongkongowi, dostęp do technologii wykorzystywanych do naruszania praw podstawowych; w związku z tym wzywa współprawodawców, aby uzgodnili wspólne stanowisko w sprawie reformy rozporządzenia dotyczącego produktów podwójnego zastosowania; podkreśla, że Parlament dodatkowo rozwinął i wzmocnił wniosek Komisji dotyczący włączenia ścisłej kontroli wywozu technologii cyberinwigilacji wymienionych i niewymienionych w wykazie;

14. wzywa państwa członkowskie UE, by dokładnie przeanalizowały, w jaki sposób unikać gospodarczej – w szczególności technologicznej – zależności od ChRL, w tym przy podejmowaniu decyzji w sprawie rozwoju sieci 5G przez państwa członkowskie UE;

15. wzywa Radę i Komisję, aby rozważyły możliwość stworzenia systemu „łodzi ratunkowych” dla obywateli Hongkongu w przypadku dalszego pogarszania się sytuacji w zakresie praw człowieka i podstawowych wolności;

16. stanowczo potępia wszelkie przypadki naruszeń praw człowieka w Hongkongu, w szczególności arbitralne aresztowania, nielegalne wydawanie więźniów, wymuszanie zeznań, zatrzymanie bez prawa kontaktu, a także naruszenia wolności publikacji i wypowiedzi; wzywa do natychmiastowego położenia kresu łamaniu praw człowieka i politycznemu zastraszaniu; wyraża głębokie zaniepokojenie doniesieniami o stosowaniu tajnego przetrzymywania, tortur i złego traktowania oraz wymuszania zeznań; wzywa państwa członkowskie UE, by w pełni stosowały odpowiednie wytyczne UE w zakresie praw człowieka oraz by mobilizowały wszystkich pracowników dyplomatycznych do zdecydowanej reakcji na aresztowania i wyroki skazujące działaczy, w tym przez obserwowanie procesów sądowych, składanie wniosków o wizyty w więzieniach i zwracanie się do właściwych organów o uwolnienie osób zatrzymanych i skazanych za pokojowe korzystanie z wolności słowa;

17. apeluje o niezależne, bezstronne, skuteczne i szybkie dochodzenie w sprawie użycia siły wobec demonstrantów przez policję w Hongkongu; wzywa władze Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkong, aby dopilnowały wycofania zarzutów wobec 15 działaczy i polityków prodemokratycznych oraz uczestników demonstracji pokojowych, a także wstrzymania toczących się wobec nich postępowań karnych, co dotyczy m.in. następujących osób: Martin Lee, Margaret Ng, Lee Cheuk-yan, Benny Tai, Jimmy Lai, Albert Ho i Leung Kwok-hung;

18. wyraża głębokie zaniepokojenie z powodu stałego pogarszania się sytuacji w zakresie praw obywatelskich, praw politycznych i wolności prasy; jest głęboko zaniepokojony uchylaniem praw dziennikarzy, niespotykaną dotąd presją wywieraną na dziennikarzy i ich rosnącą autocenzurą, szczególnie w przypadku relacjonowania newralgicznych kwestii dotyczących Chin kontynentalnych lub rządu Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkong;

19. wyraża rosnące zaniepokojenie zwiększonym ryzykiem wejścia w życie ustawy o bezpieczeństwie narodowym dla setek tysięcy obywateli UE w Hongkongu;

20. apeluje do wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela i delegacji państw członkowskich o dokładne monitorowanie i składanie regularnych sprawozdań z przygotowań do zaplanowanych na wrzesień wyborów do Rady Ustawodawczej, a także o zwrócenie szczególnej uwagi na to, czy kandydaci są bezzasadnie wykluczani z udziału w wyborach ze względu na przeszkody proceduralne lub bezpodstawne postępowania sądowe, czy wszyscy kandydaci mogą korzystać z wolności zgromadzeń do celów kampanii i czy wyborcy mogą swobodnie oddać głos; wzywa rząd Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkong do zapewnienia wolnych i uczciwych wyborów do Rady Legislacyjnej we wrześniu 2020 r.; wzywa Chiny, by powstrzymały się od ingerencji w procesy wyborcze w Specjalnym Regionie Administracyjnym Hongkong; ponownie apeluje o systematyczne reformy na rzecz wprowadzenia wyborów bezpośrednich na stanowisko szefa administracji i do Rady Ustawodawczej, zgodnie z zapisami ustawy zasadniczej, oraz o porozumienie w sprawie systemu wyborczego, który będzie w pełni demokratyczny, sprawiedliwy, otwarty i przejrzysty oraz przyzna mieszkańcom Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkong czynne i bierne prawo wyborcze w wyborach na wszystkie stanowiska kierownicze;

21. wzywa do natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia szwedzkiego wydawcy Gui Minhaia więzionego w ChRL;

22. wzywa wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela, ESDZ oraz państwa członkowskie do stanowczego podnoszenia wszystkich tych kwestii i prowadzenia dialogu z rządami Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkong oraz Chin; przypomina o znaczeniu podnoszenia przez UE kwestii naruszeń praw człowieka w Chinach, w szczególności w przypadku mniejszości w Tybecie i Sinciangu, w każdym dialogu politycznym i dialogu na temat praw człowieka z władzami chińskimi, zgodnie z zobowiązaniem UE do propagowania silnego, jasnego i jednolitego podejścia do tego kraju; przypomina również, że w ramach toczącego się procesu reform i z powodu rosnącego globalnego zaangażowania Chiny podpisały szereg międzynarodowych traktatów dotyczących praw człowieka, a tym samym przyjęły międzynarodowe ramy w tym zakresie; wzywa do kontynuowania dialogu z Chinami w celu zagwarantowania, że państwo to będzie wypełniać swoje zobowiązania;

23. wyraża uznanie dla odwagi obywateli Chin, którzy w czerwcu 1989 r. zebrali się na placu Tiananmen w Pekinie, domagając się likwidacji korupcji oraz reform politycznych i swobód obywatelskich; apeluje do władz Chin, by umożliwiły upamiętnienie masakry na placu Tiananmen nie tylko w Hongkongu, ale także na całym terytorium ChRL;

24. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącemu Komisji / wysokiemu przedstawicielowi Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządowi i parlamentowi Chińskiej Republiki Ludowej oraz szefowej administracji i zgromadzeniu Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkong.

 

• [1] Teksty przyjęte, P9_TA(2019)0004.
• [2] Dz.U. C 244 z 27.6.2018, s. 78.
• [3] Dz.U. C 35 z 31.1.2018, s. 46.
• [4] Dz.U. C 369 z 11.10.2018, s. 156.
• [5] Dz.U. C 433 z 23.12.2019, s. 103.
• [6] Dz.U. C 399 z 24.11.2017, s. 92.
• [7] Teksty przyjęte, P8_TA(2019)0215.