WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI w sprawie sytuacji humanitarnej w Wenezueli oraz kryzysu migracyjnego i uchodźczego
7.7.2020 - (2019/2952(RSP))
zastępujący tym samym następujące projekty rezolucji:
B9‑0211/2020 (PPE)
B9‑0213/2020 (S&D)
B9‑0215/2020 (Renew)
Dolors Montserrat, Esteban González Pons, Leopoldo López Gil, Paulo Rangel, Antonio Tajani, David McAllister, Gabriel Mato, Antonio López‑Istúriz White, Cláudia Monteiro de Aguiar, Isabel Wiseler‑Lima, Miriam Lexmann, Vladimír Bilčík, Ivan Štefanec, Michal Wiezik, Peter Pollák
w imieniu grupy PPE
Kati Piri, Javi López, Maria‑Manuel Leitão‑Marques
w imieniu grupy S&D
Dita Charanzová, Jordi Cañas, Abir Al‑Sahlani, Barry Andrews, Malik Azmani, Izaskun Bilbao Barandica, Sylvie Brunet, Olivier Chastel, Nicola Danti, Fredrick Federley, Billy Kelleher, Moritz Körner, Nathalie Loiseau, Javier Nart, Dragoș Pîslaru, Samira Rafaela, Frédérique Ries, María Soraya Rodríguez Ramos, Nicolae Ştefănuță, Ramona Strugariu, Dragoş Tudorache, Hilde Vautmans
w imieniu grupy Renew
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji humanitarnej w Wenezueli oraz kryzysu migracyjnego i uchodźczego
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Wenezueli, w szczególności rezolucję z dnia 16 stycznia 2020 r. w sprawie sytuacji w Wenezueli po nielegalnym wyborze nowego przewodniczącego i prezydium Zgromadzenia Narodowego (parlamentarnym zamachu stanu)[1],
– uwzględniając oświadczenie rzecznika wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa z dnia 1 kwietnia 2020 r. w sprawie propozycji USA dotyczącej sytuacji związanej z pandemią koronawirusa w Wenezueli,
– uwzględniając oświadczenie ekspertów ONZ w dziedzinie praw człowieka z dnia 30 kwietnia 2020 r. w sprawie nadzwyczajnej sytuacji zdrowotnej w Wenezueli,
– uwzględniając ostrzeżenie ze strony ekspertów ONZ w dziedzinie praw człowieka z dnia 6 maja 2020 r. dotyczące katastrofalnych skutków panującego w tym kraju kryzysu humanitarnego i gospodarczego dla praw człowieka;
– uwzględniając sprawozdanie na temat praw człowieka wysokiej komisarz ONZ Michelle Bachelet w sprawie Wenezueli z dnia 2 lipca 2020 r.,
– uwzględniając wspólny komunikat prasowy Biura Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR) i Międzynarodowej Organizacji ds. Migracji (IOM) z dnia 1 kwietnia 2020 r. w sprawie sytuacji uchodźców i migrantów wenezuelskich podczas kryzysu COVID-19,
– uwzględniając oświadczenie sekretarza generalnego Organizacji Państw Amerykańskich z dnia 5 stycznia 2020 r. i 26 czerwca 2020 r. w sprawie sytuacji w Wenezueli,
– uwzględniając oświadczenia Grupy z Limy z 20 lutego, 2 marca, 2 kwietnia i 16 czerwca 2020 r.,
– uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela z 4 i 16 czerwca 2020 r. w sprawie ostatnich wydarzeń w Wenezueli,
– uwzględniając oświadczenie Komisji Spraw Zagranicznych PE z dnia 11 czerwca 2020 r. w sprawie ostatnich ataków na Zgromadzenie Narodowe Wenezueli,
– uwzględniając oświadczenia międzynarodowej grupy kontaktowej z dnia 16 czerwca 2020 r. w sprawie podważonej wiarygodności wenezuelskiego organu wyborczego oraz z dnia 24 czerwca 2020 r. w sprawie pogłębiającego się kryzysu politycznego w Wenezueli,
– uwzględniając decyzję Rady (WPZiB) 2020/898 z dnia 29 czerwca 2020 r. zmieniającą decyzję (WPZiB) 2017/2074 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Wenezueli[2], na mocy której środkami ograniczającymi objęto kolejnych 11 czołowych wenezuelskich urzędników,
– uwzględniając międzynarodową konferencję darczyńców na rzecz solidarności z wenezuelskimi uchodźcami i migrantami z dnia 26 maja 2020 r.,
– uwzględniając konstytucję Wenezueli,
– uwzględniając statut rzymski Międzynarodowego Trybunału Karnego,
– uwzględniając art. 132 ust. 2 i 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że Unia Europejska i jej państwa członkowskie od lat wspierają ludność Wenezueli i społeczności przyjmujące uchodźców; mając na uwadze, że 26 maja 2020 r. Unia Europejska i rząd Hiszpanii, przy wsparciu UNHCR i IOM, zwołali międzynarodową konferencję darczyńców na rzecz solidarności z wenezuelskimi uchodźcami i migrantami; mając na uwadze, że międzynarodowi darczyńcy zobowiązali się do przekazania łącznie 2,544 mld EUR, z czego jedynie 595 mln EUR stanowią dotacje bezpośrednie, a resztę zwykłe pożyczki warunkowe; mając na uwadze, że podczas konferencji niektórzy pożyczkobiorcy wyrazili obawy związane z biurokratycznymi trudnościami i złożonością przepisów, jakie napotykają przy ubieganiu się o pożyczkę; mając na uwadze, że 595 mln EUR nie wystarczy na pokrycie rocznych konsekwencji tego bezprecedensowego kryzysu w krajach sąsiadujących z Wenezuelą; mając na uwadze, że społeczność międzynarodowa musi znaleźć innowacyjne rozwiązania, które pozwolą uwolnić inne możliwe środki finansowe, aby pomóc ludności Wenezueli w zaspokojeniu nadzwyczajnych potrzeb, wykraczające poza pomoc humanitarną i długoterminową pomoc w zakresie współpracy;
B. mając na uwadze, że UE udziela zarówno w Wenezueli, jak i poza nią pomocy o wartości ponad 319 mln EUR; mając na uwadze, że 156 mln EUR przeznaczono na pomoc humanitarną, 136 mln EUR na rozwój oraz 27 mln EUR na stabilność i pokój;
C. mając na uwadze, że kryzys polityczny, gospodarczy, instytucjonalny, społeczny oraz wielowymiarowy kryzys humanitarny w Wenezueli znacznie pogłębił się podczas pandemii; mając na uwadze, że coraz większy niedobór leków i żywności, powszechne łamanie praw człowieka, hiperinflacja, ucisk polityczny, korupcja i przemoc stanowią zagrożenie dla życia ludzi i zmuszają ich do ucieczki z kraju;
D. mając na uwadze, że coraz większa liczba Wenezuelczyków, w szczególności grup znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji, takich jak kobiety, dzieci i osoby chore, cierpi na niedożywienie będące skutkiem ograniczonego dostępu do rzetelnej opieki zdrowotnej, leków, żywności i wody;
E. mając na uwadze, że niewłaściwe działania reżimu znacznie osłabiły wenezuelski państwowy system opieki zdrowotnej, powodując poważny niedobór leków i niedostępność leczenia; mając na uwadze, że podawane przez reżim liczby dotyczące pandemii COVID-19 nie są wiarygodne i są kwestionowane zarówno w Wenezueli, jak i przez społeczność międzynarodową;
F. mając na uwadze, że obecny wielowymiarowy kryzys w Wenezueli jest powodem największego w historii przesiedlenia ludności w regionie; mając na uwadze, że około pięciu milionów Wenezuelczyków uciekło z kraju, z czego 80 % przemieściło się do krajów ościennych; mając na uwadze, że według UNHCR wenezuelski kryzys uchodźczy jest drugim co do wielkości – po Syrii – kryzysem uchodźczym na świecie; mając na uwadze, że oczekuje się, iż do końca 2020 r. łączna liczba osób uciekających przed pogarszającymi się warunkami życia w Wenezueli może przekroczyć 6,5 miliona;
G. mając na uwadze, że według UNHCR liczba Wenezuelczyków ubiegających się o azyl na całym świecie wzrosła o 2000 %; mając na uwadze, że 650 000 Wenezuelczyków wypełniło wnioski o azyl na całym świecie, a około dwa miliony uzyskały pozwolenie na pobyt w innych krajach Ameryk; mając na uwadze, że z Wenezueli uciekło 12 % ludności, a kraj ten opuszcza nadal średnio 5000 osób dziennie;
H. mając na uwadze, że obecny światowy stan zagrożenia zdrowia publicznego skomplikował już i tak rozpaczliwą sytuację wielu uchodźców i migrantów z Wenezueli, a także przyjmujących ich krajów; mając na uwadze, że wielu uchodźców i migrantów zależy od niewystarczających dziennych stawek płacy na pokrycie podstawowych potrzeb, takich jak schronienie, wyżywienie i opieka zdrowotna;
I. mając na uwadze, że według początkowych doniesień na temat pandemii system opieki zdrowotnej tego kraju został przeciążony, szpitale są pełne pacjentów z koronawirusem, a dziesiątki pracowników służby zdrowia zostało zakażonych;
J. mając na uwadze, że 26 maja 2020 r. nielegalny Sąd Najwyższy Wenezueli, kontrolowany przez reżim Nicolása Maduro, bezpodstawnie zatwierdził Luisa Parrę jako przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego; mając na uwadze, że nielegalna sesja, która odbyła się w styczniu 2020 r., nie była zgodna ani z procedurą prawną, ani z demokratycznymi zasadami konstytucyjnymi, ponieważ zdecydowana większość demokratycznie wybranych przedstawicieli została pozbawiona – w niektórych przypadkach przy użyciu siły – możliwości udziału w sesji, a tym samym oddania głosu; mając na uwadze, że nielegalna decyzja wydana na tym niezgodnym z prawem posiedzeniu parlamentarnym skłoniła Radę UE do nałożenia sankcji na kolejnych 11 urzędników odpowiedzialnych za podważanie demokracji i praworządności, w tym na Luisa Parrę i Juana Josego Mendozę, przewodniczącego Izby Konstytucyjnej Sądu Najwyższego; mając na uwadze, że Juan Guaidó wykluczył swój udział w jakimkolwiek rządzie tymczasowym, a Nicolás Maduro nie może wejść do takiego rządu;
K. mając na uwadze, że 13 czerwca 2020 r. nielegalny Sąd Najwyższy ponownie mianował nowych członków Krajowej Rady Wyborczej, nie posiadając stosownych uprawnień; mając na uwadze, że zgodnie z art. 187 i 296 konstytucji Wenezueli nominacje te pozostają w wyłącznej gestii Zgromadzenia Narodowego, organu wybranego demokratycznie przez wenezuelskich obywateli; mając na uwadze, że Parlament Europejski nie uzna żadnej decyzji ani żadnego wyroku jednostronnie wydanego przez te nielegalne organy; mając na uwadze, że urzędnicy odpowiedzialni za te decyzje również zostali objęci sankcjami UE;
L. mając na uwadze, że Nicolás Maduro nakazał ambasadorowi Unii Europejskiej opuścić kraj w ciągu 72 godzin od nałożenia przez UE sankcji na urzędników odpowiedzialnych za poważne naruszenia praw człowieka, a także zagroził ambasadorowi Hiszpanii dalszymi represjami; mając na uwadze, że w maju 2020 r. pojawiły się doniesienia o nękaniu ambasady francuskiej w Caracas, w tym poprzez odcięcie dostaw wody i prądu do rezydencji ambasadora; mając na uwadze, że reżim postanowił cofnąć tę decyzję i nie wydalać ambasadora UE;
M. mając na uwadze, że reżim Maduro ostro atakuje partie polityczne Acción Democrática, Primero Justicia i Un Nuevo Tiempo, systematycznie je prześladując wyrokami nielegalnego Sądu Najwyższego, które pozbawiają partie zarządów krajowych wbrew woli ich członków; mając na uwadze, że reżim Maduro uznał demokratyczną partię polityczną Voluntad Popular za organizację terrorystyczną;
N. mając na uwadze, że demokratyczna wspólnota międzynarodowa, w tym UE, zdecydowanie odrzuciła tę farsę wyborczą i wszelkie tego typu nielegalne działania; mając na uwadze, że działania te jeszcze bardziej ograniczyły do absolutnego minimum przestrzeń demokratyczną w kraju i stworzyły poważne przeszkody dla rozwiązania kryzysu politycznego w Wenezueli; mając na uwadze, że powołanie zrównoważonego i integracyjnego rządu nadzwyczajnego złożonego ze wszystkich sił demokratycznych i społecznych kraju oraz będącego w stanie zająć się obecnymi potrzebami humanitarnymi, ma zasadnicze znaczenie dla przezwyciężenia pogłębiającego się kryzysu;
O. mając na uwadze, że poszanowanie międzynarodowych standardów, niezależna i zrównoważona Krajowa Rada Wyborcza oraz równe warunki działania zapewniające niezakłócone uczestnictwo partii politycznych i kandydatów stanowią podstawę wiarygodnego procesu wyborczego umożliwiającego wolne i uczciwe wybory parlamentarne i prezydenckie;
P. mając na uwadze, że nielegalne finansowanie i zagraniczna ingerencja w wybory ze strony reżimu stanowi poważne zagrożenie dla europejskich demokracji;
Q. mając na uwadze, że choć wdrażanie decyzji dotyczących spraw zagranicznych UE spoczywa na organach krajowych, to Komisja ma obowiązek monitorować wdrażanie prawa UE;
R. mając na uwadze, że 12 czerwca 2020 r. władze Republiki Zielonego Przylądka zatrzymały Alexa Saaba, przedsiębiorcę zamieszanego w liczne układy korupcyjne z udziałem reżimu Maduro, który to przedsiębiorca oczekuje obecnie na decyzję sądu i ewentualną ekstradycję; mając na uwadze, że przypadek Saaba pokazuje, jak rozległa jest korupcja w Wenezueli, podczas gdy kraj ten przeżywa bezprecedensowy kryzys humanitarny; mając na uwadze, że Wenezuela zajmuje 173. miejsce spośród 180 krajów w opublikowanym przez Transparency International rankingu postrzegania korupcji za 2019 r.;
S. mając na uwadze, że liczba więźniów politycznych wzrosła od czasu rozpoczęcia masowych niepokojów społecznych w 2014 r. i wynosi obecnie ponad 430 osób; mając na uwadze doniesienia o przetrzymywaniu w Wenezueli również 11 Europejczyków; mając na uwadze, że wiele przypadków tortur stosowanych przez reżim jest obecnie wstępnie rozpatrywanych przez MTK pod kątem zbrodni przeciwko ludzkości; mając na uwadze, że podczas kryzysu COVID-19 nasiliły się represje, arbitralne zatrzymania i tortury; mając na uwadze, że w sprawozdaniu wysokiej komisarz Michelle Bachelet w sprawie Wenezueli z dnia 2 lipca 2020 r. udokumentowano ponad 1 300 przypadków egzekucji pozasądowych dokonanych przez siły bezpieczeństwa w okresie od 1 stycznia do 31 maja 2020 r.;
T. mając na uwadze, że reżim Maduro nie zdołał przedstawić przejrzystych informacji, nie przyjął międzynarodowej pomocy humanitarnej oraz nie potraktował priorytetowo potrzeb i praw najsłabszych grup społecznych; mając na uwadze, że 1 czerwca 2020 r. zawarto porozumienie między Ministerstwem Zdrowia a zespołem doradczym Zgromadzenia Narodowego ds. COVID-19 w celu umożliwienia apolitycznego przekazania pomocy humanitarnej Wenezueli za pośrednictwem Panamerykańskiej Organizacji Zdrowia (PAHO), podczas gdy przez lata reżim odmawiał pomocy humanitarnej w jakiejkolwiek formie;
U. mając na uwadze, że reżim Maduro wspiera od 2016 r. nielegalne rzemieślnicze wydobywanie złota w wenezuelskiej Amazonii w celu finansowania nieregularnych ugrupowań zbrojnych; mając na uwadze, że złoto jest przemycane z kraju nielegalnymi kanałami w celu sprzedaży i nielegalnego handlu za granicą; mając na uwadze, że to tzw. krwawe złoto jest wydobywane i wykorzystywane ze szkodą dla praw człowieka i środowiska w nielegalnych i kryminalnych warunkach, które poważne zagrażają zarówno prawom człowieka, jak i środowisku;
V. mając na uwadze, że konieczne są skuteczne działania, aby powstrzymać zagrożenie dla bezpieczeństwa szerzej pojętego regionu, jakie stanowią powiązania między dyktatorskim reżimem Maduro, grupami terrorystycznymi i zorganizowanymi ugrupowaniami zbrojnymi prowadzącymi działalność przestępczą w Wenezueli;
1. ponownie wyraża głębokie zaniepokojenie powagą nadzwyczajnej sytuacji humanitarnej, która poważnie zagraża życiu Wenezuelczyków; wyraża solidarność z wszystkimi obywatelami Wenezueli zmuszonymi do opuszczenia swojego kraju z powodu niemożności zaspokojenia najbardziej podstawowych potrzeb życiowych, takich jak dostęp do żywności, wody pitnej, opieki zdrowotnej i leków;
2. zwraca uwagę na pogłębiający się kryzys migracyjny, jaki rozprzestrzenił się na cały region, mianowicie na Kolumbię, Peru, Ekwador, Boliwię, Chile, Brazylię, Panamę i Argentynę, a także na niektóre państwa członkowskie UE i Karaiby, oraz podkreśla nadzwyczaj trudne warunki, które dodatkowo zaostrza jeszcze walka z pandemią COVID-19; pochwala wysiłki krajów sąsiadujących i okazywaną przez nie solidarność; zwraca się do Komisji i Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) o dalszą współpracę z tymi krajami i terytoriami, nie tylko przez dostarczanie pomocy humanitarnej, ale także przez zapewnienie większych zasobów i za pośrednictwem polityki rozwoju;
3. wzywa władze Wenezueli, by przyznały, iż w kraju panuje kryzys humanitarny, by zapobiegły jego dalszemu pogłębianiu się oraz wspierały rozwiązania polityczne i gospodarcze mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa ogółowi ludności cywilnej oraz stabilności kraju i regionu; odnotowuje porozumienie zawarte między Wenezuelą a PAHO w sprawie walki z pandemią COVID-19;
4. wzywa do podjęcia pilnych działań, aby zapobiec zaostrzaniu się kryzysu humanitarnego i kryzysu w dziedzinie zdrowia publicznego, a w szczególności ponownemu pojawieniu się chorób takich jak odra, malaria, błonica i pryszczyca; apeluje o szybką reakcję w celu zapobiegania niedożywieniu wśród grup znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji, takich jak kobiety, dzieci i osoby chore;
5. z zadowoleniem przyjmuje zobowiązania i wysiłki międzynarodowej konferencji darczyńców na rzecz solidarności z wenezuelskimi uchodźcami i migrantami; w związku z tym wzywa do ograniczenia biurokracji i uproszczenia ram prawnych, tak aby obiecane fundusze jak najszybciej trafiły do osób będących w naglącej potrzebie;
6. zdecydowanie sprzeciwia się naruszeniom demokratycznego, konstytucyjnego i przejrzystego funkcjonowania Zgromadzenia Narodowego, a także aktom zastraszania i przemocy oraz arbitralnym decyzjom podejmowanym przeciwko jego członkom; potępia niedemokratyczne mianowanie nowych członków Krajowej Rady Wyborczej oraz pozbawianie partii obecnych zarządów wbrew woli ich członków;
7. ponownie uznaje, że w wyniku przejrzystego i demokratycznego głosowania Zgromadzenia Narodowego Juan Guaidó jest prawowitym przewodniczącym Zgromadzenia Narodowego i prawowitym tymczasowym prezydentem Boliwariańskiej Republiki Wenezueli zgodnie z art. 233 konstytucji Wenezueli;
8. ponownie wyraża pełne poparcie dla Zgromadzenia Narodowego, które jest jedynym prawomocnie wybranym organem demokratycznym w Wenezueli i którego uprawnienia – w tym prerogatywy i bezpieczeństwo jego członków – należy respektować; podkreśla, że pokojowe rozwiązanie polityczne można wypracować jedynie przy pełnym poszanowaniu prerogatyw konstytucyjnych Zgromadzenia Narodowego;
9. przypomina, że poszanowanie demokratycznych instytucji i zasad oraz przestrzeganie rządów prawa stanowią niezbędne warunki do znalezienia rozwiązania kryzysu w Wenezueli z korzyścią dla ludności tego kraju; apeluje zatem o pilne stworzenie warunków do przeprowadzenia wolnych, przejrzystych i wiarygodnych wyborów prezydenckich i parlamentarnych w oparciu o uzgodniony kalendarz, uczciwe warunki dla wszystkich stron, przejrzystość oraz obecność wiarygodnych międzynarodowych obserwatorów, co stanowi jedyną drogę wyjścia z kryzysu, odrzucając tym samym wszelką przemoc lub działania militarne;
10. wzywa UE i inne podmioty międzynarodowe do wywołania reakcji społeczności międzynarodowej, która przyczyni się do szybkiego przywrócenia demokracji i praworządności w Wenezueli;
11. przypomina, że państwa członkowskie są prawnie zobowiązane na mocy decyzji Rady 2017/2074 do wdrożenia zawartych w niej środków ograniczających, w szczególności do uniemożliwienia wjazdu na ich terytorium lub przejazdu przez ich terytorium osób, wobec których mają zastosowanie środki ograniczające, a także mają obowiązek niezwłocznego powiadamiania na piśmie Rady o wszelkich przyznanych wyłączeniach;
12. odnotowuje decyzję Rady z dnia 29 czerwca 2020 r. o dodaniu 11 wenezuelskich urzędników do listy osób objętych indywidualnymi sankcjami, które nie szkodzą ludności Wenezueli, oraz wzywa do wzmocnienia i rozszerzenia tej listy, jeżeli sytuacja w zakresie praw człowieka i demokracja w tym kraju nadal będą się pogarszać; jest zdania, że organy UE muszą ograniczyć swobodę przemieszczania się osób umieszczonych na tej liście, jak również najbliższych członków ich rodzin, oraz zamrozić ich aktywa i anulować wizy; ponadto wzywa do wprowadzenia natychmiastowego zakazu handlu i obrotu nielegalnym „krwawym złotem” z Wenezueli;
13. głęboko ubolewa z powodu gróźb Nicolása Maduro dotyczących wydalenia ambasadora UE z Caracas w odpowiedzi na nałożenie sankcji na 11 urzędników odpowiedzialnych za poważne naruszenia praw człowieka; w związku z tym przyjmuje do wiadomości wstępne oświadczenie wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela, w którym zapowiedział zastosowanie wzajemności, i wzywa państwa członkowskie, aby w razie powtórzenia się tej sytuacji również rozważyły zastosowanie zasady wzajemności, cofając akredytacje dla ambasadorów Maduro w UE; ponownie wzywa państwa członkowskie do uznania przedstawicieli politycznych mianowanych przez Juana Guaidó;
14. potępia szerzącą się korupcję, która stała się nieodłączną częścią reżimu Maduro; potępia wykorzystywanie przez reżim Maduro finansowania politycznego jako narzędzia zagranicznej ingerencji; zdecydowanie potępia przypadki korupcji, w tym te będące przedmiotem postępowania sądowego w państwach członkowskich;
15. apeluje o natychmiastowe uwolnienie wszystkich więźniów politycznych i zaprzestanie stosowania tortur, złego traktowania i nękania przeciwników politycznych, obrońców praw człowieka i pokojowych demonstrantów, a także o zezwolenie na powrót osobom niesłusznie zmuszonym do opuszczenia kraju;
16. w pełni popiera dochodzenia MTK w sprawie rozlicznych przestępstw i aktów represji popełnionych przez reżim wenezuelski; wzywa Unię Europejską, aby wsparła inicjatywę państw-stron MTK, której celem jest wszczęcie postępowania w sprawie zbrodni przeciwko ludzkości popełnionych przez faktyczny rząd Maduro i pociągnięcie winnych do odpowiedzialności;
17. odnotowuje decyzję brytyjskiego Sądu Najwyższego z dnia 2 lipca 2020 r., który jednoznacznie uznał demokratyczną legitymację Boliwariańskiej Republiki Wenezueli w osobie jej prezydenta Juana Guaidó, przyznając mu legalny dostęp do rezerw złota Republiki;
18. zwraca się o wysłanie misji informacyjnej do tego kraju w celu dokonania oceny sytuacji;
19. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącemu Komisji / wysokiemu przedstawicielowi Unii ds. polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, prawowitemu tymczasowemu prezydentowi i Zgromadzeniu Narodowemu Boliwariańskiej Republiki Wenezueli, rządom i parlamentom państw Grupy z Limy, Europejsko-Latynoamerykańskiemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu oraz sekretarzowi generalnemu Organizacji Państw Amerykańskich.
- [1] Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0013.
- [2] Dz.U. L 205I z 29.6.2020, s. 6.