Wspólny projekt rezolucji - RC-B9-0382/2021Wspólny projekt rezolucji
RC-B9-0382/2021

WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI w sprawie Ahmadrezy Dżalalego w Iranie

7.7.2021 - (2021/2785(RSP))

złożony zgodnie z art. 144 ust. 5 i art. 132 ust. 4 Regulaminu
zastępujący tym samym następujące projekty rezolucji:
B9-0382/2021 (The Left)
B9-0383/2021 (Verts/ALE)
B9-0386/2021 (Renew)
B9-0387/2021 (S&D)
B9-0395/2021 (ECR)
B9-0399/2021 (PPE)

Željana Zovko, David Lega, Michael Gahler, Sandra Kalniete, David McAllister, Antonio López-Istúriz White, Isabel Wiseler-Lima, Paulo Rangel, Miriam Lexmann, Radosław Sikorski, Loránt Vincze, Krzysztof Hetman, Vladimír Bilčík, Janina Ochojska, Elżbieta Katarzyna Łukacijewska, Ivan Štefanec, Inese Vaidere, Vangelis Meimarakis, Tomáš Zdechovský, Stelios Kympouropoulos, Deirdre Clune, Peter Pollák, Christian Sagartz, Adam Jarubas, José Manuel Fernandes, Stanislav Polčák, Eva Maydell, Michaela Šojdrová, Romana Tomc, Jiří Pospíšil, Tom Vandenkendelaere, Luděk Niedermayer
w imieniu grupy PPE
Pedro Marques, Andrea Cozzolino, Jytte Guteland
w imieniu grupy S&D
Hilde Vautmans, Abir Al-Sahlani, Petras Auštrevičius, Izaskun Bilbao Barandica, Dita Charanzová, Olivier Chastel, Vlad Gheorghe, Bernard Guetta, Svenja Hahn, Karin Karlsbro, Ilhan Kyuchyuk, Nathalie Loiseau, Karen Melchior, Frédérique Ries, María Soraya Rodríguez Ramos, Michal Šimečka, Nicolae Ştefănuță, Ramona Strugariu, Emma Wiesner
w imieniu grupy Renew
Ernest Urtasun, Hannah Neumann
w imieniu grupy Verts/ALE
Raffaele Fitto, Anna Fotyga, Karol Karski, Witold Jan Waszczykowski, Ladislav Ilčić, Veronika Vrecionová, Jadwiga Wiśniewska, Alexandr Vondra, Ryszard Antoni Legutko, Elżbieta Rafalska, Elżbieta Kruk, Assita Kanko, Carlo Fidanza, Bogdan Rzońca, Ryszard Czarnecki, Valdemar Tomaševski, Hermann Tertsch, Adam Bielan, Charlie Weimers
w imieniu grupy ECR
Marisa Matias
w imieniu grupy The Left
Fabio Massimo Castaldo, Marco Campomenosi


Procedura : 2021/2785(RSP)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
RC-B9-0382/2021
Teksty złożone :
RC-B9-0382/2021
Teksty przyjęte :

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Ahmadrezy Dżalalego w Iranie

(2021/2785(RSP))

 

Parlament Europejski,

 uwzględniając swoje poprzednie rezolucje, szczególnie: z 17 grudnia 2020 r. w sprawie Iranu, w szczególności sprawy laureatki Nagrody im. Sacharowa w 2012 r. Nasrin Sotude[1], z 19 września 2019 r. w sprawie Iranu, w szczególności sytuacji obrońców praw kobiet i uwięzionych obywateli UE o podwójnym obywatelstwie[2], z 13 grudnia 2018 r. sprawie Iranu, w szczególności sprawy Nasrin Sotude[3] i z 31 maja 2018 r. w sprawie sytuacji osób posiadających podwójne – unijne i irańskie – obywatelstwo, uwięzionych w Iranie[4],

 uwzględniając oświadczenia w sprawie Iranu, mianowicie oświadczenie z 18 marca 2021 r. wydane przez Biuro Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka z wnioskiem o natychmiastowe uwolnienie dr. Ahmadrezy Dżalalego i oświadczenie z 25 listopada 2020 r., w którym wezwano Iran do wstrzymania egzekucji, a także opinię grupy roboczej ds. arbitralnych zatrzymań wydaną 24 listopada 2017 r. w sprawie Ahmadrezy Dżalalego (Islamska Republika Iranu),

 uwzględniając sprawozdanie specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w Islamskiej Republice Iranu z 26 października 2020 r., w którym wzywa się do pociągnięcia do odpowiedzialności za gwałtowne tłumienie protestów, oraz jego sprawozdanie z 21 lipca 2020 r. w sprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w Islamskiej Republice Iranu,

 uwzględniając piąty dialog wysokiego szczebla między UE a Iranem z 9 grudnia 2020 r.,

 uwzględniając wytyczne UE w sprawie kary śmierci, w sprawie tortur oraz innego okrutnego traktowania, w sprawie wolności słowa w internecie i poza nim oraz w sprawie obrońców praw człowieka,

 uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r., którego Iran jest stroną, oraz gwarancje przeciwko torturom i arbitralnym zatrzymaniom przewidziane w konstytucji Iranu,

 uwzględniając wybory prezydenckie, które odbyły się w Iranie 18 czerwca 2021 r.,

 uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,

 uwzględniając art. 144 ust. 5 oraz art. 132 ust. 4 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że 24 kwietnia 2016 r. irańskie siły bezpieczeństwa aresztowały obywatela Szwecji i Iranu dr. Ahmadrezę Dżalalego, który specjalizuje się w ratownictwie medycznym i jest naukowcem na belgijskim Wolnym Uniwersytecie w Brukseli (Vrije Universiteit Brussel) i włoskim Uniwersytecie Piemontu Wschodniego (Università del Piemonte Orientale); mając na uwadze, że w październiku 2017 r. wydano na niego wyrok śmierci pod fałszywym zarzutem szpiegostwa, po rażąco nierzetelnym procesie, na podstawie zeznań wymuszonych torturami; mając na uwadze, że 17 czerwca 2018 r. irański Sąd Najwyższy podtrzymał wyrok; mając na uwadze, że w liście napisanym w więzieniu Evin w Teheranie oświadczył, że został uwięziony podczas podróży do Iranu za odmowę szpiegostwa w instytucjach europejskich; mając na uwadze, że 24 listopada 2020 r. prokuratura poinformowała go, że wkrótce zostanie stracony, następnie przetrzymywano go w izolatce przez ponad 100 dni do kwietnia 2021 r., po czym przeniesiono go do jednego ze skrzydeł ogólnych budynku więzienia; mając na uwadze, że odmówiono mu wizyt i rozmów telefonicznych z rodziną w Szwecji; mając na uwadze, że po jego przeniesieniu do ogólnego skrzydła wyroku śmierci nie złagodzono; mając na uwadze, że w ciągu ostatnich siedmiu miesięcy miał on tylko nieregularny kontakt ze swoim adwokatem, a wcześniej w ogóle nie miał takiego kontaktu;

B. mając na uwadze, że w listopadzie 2017 r. Grupa Robocza ONZ ds. Arbitralnych Zatrzymań stwierdziła, że uwięzienie dr. Ahmadrezy Dżalalego – z naruszeniem art. 3, 5, 8, 9, 10 i 11 Powszechnej deklaracji praw człowieka oraz art. 7, 9, 10 i 14 Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych – jest arbitralne, i wezwała do jego uwolnienia;

C. mając na uwadze, że po miesiącach długotrwałego przetrzymywania w izolacji stan zdrowia dr. Ahmadrezy Dżalalego jest krytyczny; mając na uwadze, że od 2016 r. jest on pozbawiony dostępu do opieki medycznej poza więzieniem i jest przetrzymywany w pomieszczeniu ze stale włączonym jaskrawym światłem; mając na uwadze, że od tamtego czasu jego stan fizyczny i psychiczny poważnie się pogorszył, co objawia się m.in. brakiem snu, drastyczną utratą wagi i trudnościami w mówieniu;

D. mając na uwadze, że Iran celowo więzi obywateli innych państw, aby szantażować ich rządy; mając na uwadze, że w Iranie przetrzymywanych jest co najmniej kilkanaścioro obywateli UE; mając na uwadze, że francusko-irańska naukowczyni Fariba Adelkhah, dyrektor badań naukowych na Uniwersytecie Nauk Politycznych w Paryżu, jest arbitralnie przetrzymywana od czerwca 2019 r., najpierw w więzieniu Evin, a od października 2020 r. w areszcie domowym; mając na uwadze, że francuski fotograf Benjamin Brière jest arbitralnie przetrzymywany w więzieniu w Meszhedzie od 26 maja 2020 r. oraz że 30 maja 2021 r. postawiono mu zarzut szpiegostwa; mając na uwadze, że obywatelka Niemiec i Iranu Nahid Taghavi od października 2020 r. jest arbitralnie przetrzymywana w więzieniu Evin pod wątpliwymi zarzutami dotyczącymi bezpieczeństwa narodowego; mając na uwadze, że Iran nie uznaje podwójnego obywatelstwa, ograniczając w ten sposób dostęp przedstawicieli zagranicznych ambasad do osób posiadających podwójne obywatelstwo;

E. mając na uwadze, że Iran arbitralnie przetrzymuje w fatalnych warunkach również własnych obywateli; mając na uwadze, że sądy często odmawiają oskarżonym prawa do rzetelnego procesu sądowego oraz ograniczają doradztwo prawne i wizyty przedstawicieli organów konsularnych, ONZ i organizacji humanitarnych; mając na uwadze, że wyroki często opierają się na nieuzasadnionych zarzutach; mając na uwadze, że irański system sądownictwa i irańscy sędziowie nie spełniają wymogu niezawisłości i standardów międzynarodowych; mając na uwadze, że władze Iranu nie zbadały zarzutów dotyczących tortur i innych poważnych naruszeń praw więźniów; mając na uwadze, że prześladowania sądowe są wykorzystywane do uciszania obrońców praw człowieka;

F. mając na uwadze, że Iran wykonuje największą na świecie liczbę egzekucji w przeliczeniu na liczbę mieszkańców;

G. mając na uwadze, że UE i jej państwa członkowskie stale prowadzą rozmowy dyplomatyczne mające poprawić stosunki z Iranem, co umożliwiło przyjęcie 18 października 2015 r. wspólnego wszechstronnego planu działania; mając na uwadze, że UE jest nadal zaangażowana w poprawę stosunków pod pewnymi warunkami; mając na uwadze, że poszanowanie praw człowieka to zasadniczy element dalszego rozwoju tych stosunków;

1. apeluje do Iranu pod przewodnictwem nowo wybranego prezydenta Ebrahima Raisiego o wstrzymanie zbliżającej się egzekucji szwedzko-irańskiego wykładowcy dr. Ahmadrezy Dżalalego, o jego ułaskawienie oraz niezwłoczne i bezwarunkowe zwolnienie, a także o umożliwienie mu powrotu do rodziny w Szwecji; zdecydowanie potępia tortury, arbitralne zatrzymania i wyroki śmierci wydawane na podstawie nieuzasadnionych zarzutów, udokumentowane w 2017 r. w opinii Grupy Roboczej ds. Arbitralnych Zatrzymań Biura Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka; wzywa Iran, by do czasu spełnienia powyższych postulatów niezwłocznie zapewniono wykładowcy regularny kontakt z rodziną i prawnikiem, zagwarantowano mu bezpieczeństwo i zapewniono pilnie potrzebną odpowiednią opiekę medyczną; wzywa Iran, by przestał grozić jego rodzinie w Szwecji i Iranie;

2. ubolewa z powodu utrwalonej irańskiej polityki arbitralnego zatrzymywania obywateli UE, Zjednoczonego Królestwa i innych państw w celu wymuszenia ustępstw politycznych;

3. wzywa Iran do natychmiastowego wycofania wszystkich zarzutów wobec dr. Ahmadrezy Dżalalego i wszystkich arbitralnie zatrzymanych obywateli UE, w tym obywateli Niemiec Nahid Taghavi i Jamshida Sharmahda, obywateli francuskich Benjamina Brière’a i Fariby Adelkhah, którą objęto zakazem podróżowania, oraz obywateli austriackich Kamrana Ghaderiego i Massuda Mossaheba, a także obywateli Zjednoczonego Królestwa Morada Tahbaza, Anoosheha Ashooriego, Mehrana Raoofa i Nazanin Zaghari-Ratcliffe, która nadal przebywa w areszcie domowym;

4. głęboko ubolewa, że od czasu rezolucji Parlamentu z 17 grudnia 2020 r. żaden przedstawiciel państwa członkowskiego UE nie zdołał odwiedzić arbitralnie zatrzymanych obywateli UE, w tym dr. Ahmadrezy Dżalalego; ponownie pilnie apeluje do wiceprzewodniczącego Komisji i wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa oraz do państw członkowskich UE o dołożenie wszelkich starań, by zapobiec egzekucji dr. Ahmadrezy Dżalalego;

5. wzywa Radę, by rozważyła wprowadzenie dalszych ukierunkowanych sankcji, w tym zamrożenie aktywów urzędników irańskiego reżimu i podmiotów biorących udział w arbitralnych zatrzymaniach i skazywaniu na śmierć obywateli UE, w tym – w razie dalszego przetrzymywania dr. Ahmadrezy Dżalalego – zastosowanie do Iranu obecnego systemu sankcji UE za łamanie praw człowieka lub globalnego systemu sankcji UE za łamanie praw człowieka (unijna ustawa Magnitskiego);

6. z zadowoleniem przyjmuje dopisanie 12 kwietnia 2021 r. ośmiu osób i trzech podmiotów z Iranu do listy objętych unijnymi sankcjami w związku z ich rolą w zabiciu w 2019 r. co najmniej 303 demonstrantów, oznaczające zamrożenie aktywów i zakaz podróżowania; zauważa, że UE podjęła taką decyzję po raz pierwszy od 2013 r.;

7. ponownie zdecydowanie sprzeciwia się wykonywaniu kary śmierci w jakichkolwiek okolicznościach i podkreśla, że nie można uzasadniać jej żadnymi argumentami moralnymi, prawnymi ani religijnymi; wzywa Iran do niezwłocznego wprowadzenia moratorium na wykonywanie kary śmierci, jako etapu na drodze do jej zniesienia;

8. wzywa Iran również do uwolnienia więźniów politycznych, w tym obrońców praw człowieka, ponieważ zostali oni arbitralnie zatrzymani wyłącznie za korzystanie z podstawowych praw do wolności słowa, przekonań, zrzeszania się, publikacji, pokojowych zgromadzeń i wolności mediów; wzywa Iran do przeprowadzenia właściwego dochodzenia w sprawie urzędników odpowiedzialnych za poważne naruszenia praw człowieka, w tym za użycie nadmiernej siły wobec demonstrantów, również ze skutkiem śmiertelnym; potępia systematyczne stosowanie przedłużonej izolacji, będące naruszeniem międzynarodowych zobowiązań Iranu;

9. wzywa Radę, by we współpracy dwustronnej z Iranem poruszała sprawę łamania praw człowieka, zgodnie ze wspólnym oświadczeniem wiceprzewodniczącego Komisji i wysokiego przedstawiciela UE oraz irańskiego ministra spraw zagranicznych z kwietnia 2016 r.; wzywa Europejską Służbę Działań Zewnętrznych, by dalej poruszała temat praw człowieka w dialogu wysokiego szczebla między UE a Iranem; wzywa UE i jej państwa członkowskie do bardziej zdecydowanej ochrony i wsparcia obrońców, a zwłaszcza obrończyń praw człowieka, w tym w formie dotacji przyznawanych w sytuacjach nadzwyczajnych z Europejskiego Instrumentu na rzecz Wspierania Demokracji i Praw Człowieka;

10. wzywa Iran do zezwolenia na odwiedzanie uwięzionych i do pełnej współpracy we wszystkich procedurach specjalnych Rady Praw Człowieka ONZ, w tym ze specjalnym sprawozdawcą ONZ ds. przestrzegania praw człowieka w Islamskiej Republice Iranu;

11. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Wiceprzewodniczącemu Komisji i Wysokiemu Przedstawicielowi Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, Sekretarzowi Generalnemu ONZ, Najwyższemu Przywódcy i prezydentowi Islamskiej Republiki Iranu oraz członkom Madżlisu.

Ostatnia aktualizacja: 7 lipca 2021
Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności