WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI w sprawie przypadków łamania praw człowieka przez prywatne firmy wojskowe i ochroniarskie, zwłaszcza Wagner Group
24.11.2021 - (2021/2982(RSP))
zastępujący tym samym następujące projekty rezolucji:
B9‑0560/2021 (Verts/ALE)
B9‑0561/2021 (S&D)
B9‑0562/2021 (PPE)
B9‑0563/2021 (Renew)
B9‑0567/2021 (ECR)
Michael Gahler, Andrius Kubilius, Isabel Wiseler‑Lima, David McAllister, Rasa Juknevičienė, Antonio López‑Istúriz White, Miriam Lexmann, Tomáš Zdechovský, Inese Vaidere, Christian Sagartz, Elżbieta Katarzyna Łukacijewska, Peter Pollák, José Manuel Fernandes, Adam Jarubas, Tom Vandenkendelaere, Janina Ochojska, David Lega, Krzysztof Hetman, Stanislav Polčák, Ivan Štefanec, Andrey Kovatchev, Vladimír Bilčík, Radosław Sikorski, Andrzej Halicki, Michaela Šojdrová, Luděk Niedermayer
w imieniu grupy PPE
Pedro Marques, Andrea Cozzolino, Sven Mikser
w imieniu grupy S&D
Nathalie Loiseau, Petras Auštrevičius, Malik Azmani, Olivier Chastel, Vlad Gheorghe, Bernard Guetta, Irena Joveva, Ilhan Kyuchyuk, Karen Melchior, Frédérique Ries, Michal Šimečka, Ramona Strugariu, Hilde Vautmans
w imieniu grupy Renew
Viola Von Cramon‑Taubadel, Hannah Neumann
w imieniu grupy Verts/ALE
Anna Fotyga, Jacek Saryusz‑Wolski, Veronika Vrecionová, Charlie Weimers, Elżbieta Kruk, Ryszard Czarnecki, Bogdan Rzońca, Alexandr Vondra, Assita Kanko, Raffaele Fitto, Elżbieta Rafalska, Witold Jan Waszczykowski, Adam Bielan, Carlo Fidanza
w imieniu grupy ECR
Fabio Massimo Castaldo
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie przypadków łamania praw człowieka przez prywatne firmy wojskowe i ochroniarskie, zwłaszcza Wagner Group
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje i zalecenia, w szczególności rezolucję z dnia 4 lipca 2017 r. w sprawie prywatnych firm ochroniarskich[1], rezolucję z dnia 16 września 2020 r. w sprawie współpracy UE-Afryka w dziedzinie bezpieczeństwa w regionie Sahelu, Afryce Zachodniej i Rogu Afryki[2], zalecenie z dnia 16 września 2021 r. w sprawie rozwoju stosunków politycznych między UE a Rosją[3] oraz rezolucję z dnia 5 lipca 2018 r. w sprawie Somalii[4],
– uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) 2020/1998 z dnia 7 grudnia 2020 r. w sprawie środków ograniczających stosowanych w sytuacji poważnych pogwałceń i naruszeń praw człowieka (globalny system sankcji UE za naruszenia praw człowieka)[5],
– uwzględniając konwencje genewskie z 1949 r. i towarzyszące im protokoły dodatkowe,
– uwzględniając konwencję Organizacji Jedności Afrykańskiej z 1977 r. w sprawie eliminacji najemnictwa w Afryce,
– uwzględniając konwencję międzynarodową z 1989 r. przeciwko werbowaniu, wykorzystywaniu, finansowaniu i szkoleniu najemników,
– uwzględniając dokument z Montreux z 17 września 2008 r. w sprawie istotnych międzynarodowych zobowiązań prawnych i dobrych praktyk państw związanych z działaniem prywatnych firm wojskowych i ochroniarskich w trakcie konfliktu zbrojnego (dokument z Montreux),
– uwzględniając sprawozdanie z 1 października 2021 r. niezależnej misji informacyjnej ds. Libii powołanej przez Radę Praw Człowieka ONZ,
– uwzględniając oświadczenia ekspertów Rady Praw Człowieka ONZ z 31 marca 2021 r. w sprawie rosyjskich szkoleniowców oraz z 27 października 2021 r. w sprawie Wagner Group w Republice Środkowoafrykańskiej,
– uwzględniając deklarację z 12 listopada 2021 r. międzynarodowej konferencji w sprawie Libii zorganizowanej w Paryżu,
– uwzględniając wytyczne ONZ w sprawie korzystania z usług uzbrojonych pracowników prywatnych firm ochroniarskich,
– uwzględniając wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka,
– uwzględniając sprawozdania, komunikaty prasowe i pisma dotyczące zarzutów grupy roboczej ONZ ds. wykorzystywania najemników w celu łamania praw człowieka i zakłócania korzystania z prawa narodów do samostanowienia (grupa robocza ONZ ds. wykorzystywania najemników), w szczególności te z 24 marca 2021 r. i 27 października 2021 r.,
– uwzględniając pismo z 25 czerwca 2021 r. skierowane do przewodniczącego Rady Bezpieczeństwa ONZ przez zespół ekspertów ds. Republiki Środkowoafrykańskiej, którego mandat przedłużono na podstawie rezolucji nr 2536 (2020),
– uwzględniając prace otwartej międzyrządowej grupy roboczej utworzonej w celu opracowania treści międzynarodowych ram regulacyjnych – bez przesądzania ich charakteru – dotyczących działalności prywatnych firm wojskowych i ochroniarskich;
– uwzględniając Międzynarodowy kodeks postępowania dla podmiotów prywatnych świadczących usługi ochrony,
– uwzględniając art. 144 ust. 5 i art. 132 ust. 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że prywatne firmy wojskowe i ochroniarskie są prywatnymi podmiotami gospodarczymi świadczącymi usługi wojskowe lub ochroniarskie, które mogą obejmować m.in. uzbrojoną ochronę, utrzymanie i eksploatację systemów uzbrojenia, przetrzymywanie więźniów oraz doradztwo lub szkolenie dla lokalnych sił i personelu ochrony; mając na uwadze, że w ostatnich latach znacznie wzrosła zależność podmiotów państwowych i niepaństwowych od prywatnych firm wojskowych i ochroniarskich na obszarach objętych konfliktem; mając na uwadze, że w konfliktach XXI wieku, począwszy od wojen w Afganistanie i Iraku, brały udział na wszystkich szczeblach, od wsparcia logistycznego po operacje o dużej intensywności, prywatne firmy wojskowe i ochroniarskie;
B. mając na uwadze, że obecna sytuacja regulacyjna w tej sferze to zbiór niespójnych reguł, które różnią się ogromnie między sobą w zależności od kraju; mając na uwadze, że niejednolite przepisy na szczeblu krajowym oraz mechanizmy samoregulacji przyjęte przez niektóre prywatne firmy wojskowe i ochroniarskie są ze względu na brak kar niewystarczające do zapobieżenia nadużyciom oraz mogą mieć istotny wpływ na sposób działania prywatnych firm wojskowych i ochroniarskich podczas wielostronnych interwencji i w rejonach konfliktu;
C. mając na uwadze, że prywatne firmy wojskowe i ochroniarskie, gdy biorą udział w działaniach wojennych, są związane prawem międzynarodowym, w szczególności konwencjami genewskimi ratyfikowanymi przez wszystkie państwa członkowskie ONZ; mając na uwadze, że postanowienia konwencji genewskich uznaje się za międzynarodowe prawo zwyczajowe; mając na uwadze, że art. 47 protokołu dodatkowego I do konwencji genewskich zawiera definicję najemników; mając na uwadze, że na tej podstawie najemnicy są określani jako cywile i jako tacy nie mogą brać udziału w konflikcie; mając na uwadze, że konwencja międzynarodowa przeciwko werbowaniu, wykorzystywaniu, finansowaniu i szkoleniu najemników zakazuje najemnictwa;
D. mając na uwadze trwające prace zmierzające do uregulowania prywatnych firm wojskowych i ochroniarskich, w szczególności prace otwartej międzyrządowej grupy roboczej ONZ utworzonej w celu opracowania treści międzynarodowych ram regulacyjnych – bez przesądzania ich charakteru – dotyczących działalności prywatnych firm wojskowych i ochroniarskich; mając na uwadze, że na kwiecień 2022 r. zaplanowano przedstawienie projektu ram regulacyjnych dotyczących prywatnych firm wojskowych i ochroniarskich; mając na uwadze, że UE została wybrana do grupy przyjaciół przewodniczącego forum dokumentu z Montreux;
E. mając na uwadze, że niezliczeni członkowie prywatnych firm wojskowych i ochroniarskich działający w charakterze najemników dopuścili się podczas przeszłych, niedawnych i trwających konfliktów rażących naruszeń praw człowieka, w tym zbrodni wojennych, zarówno wobec bojowników, jak i ludności cywilnej; mając na uwadze, że większość tych naruszeń popełniono bezkarnie i nie były one przedmiotem dochodzenia, nie wniesiono w tych sprawach oskarżenia ani nie wydano wyroku;
F. mając na uwadze, że niektóre kraje, takie jak Rosja, Turcja i Zjednoczone Emiraty Arabskie, są obecne za pośrednictwem prywatnych firm wojskowych i ochroniarskich w różnych strefach ogarniętych konfliktem lub strefach pokonfliktowych na całym świecie;
G. mając na uwadze, że Wagner Group jest siecią organizacji paramilitarnych i przedsiębiorstw, powiązanych nakładającymi się na siebie sieciami własności i logistyki; mając na uwadze, że Wagner Group odróżnia się od innych prywatnych firm wojskowych i ochroniarskich pod wieloma względami, takimi jak jej przypuszczalne powiązania z najwyższymi szczeblami władzy państwa rosyjskiego, jej rzekoma obecność w wielu państwach, skala działalności (zatrudnia szacunkowo 10 tys. pracowników) oraz rażące naruszenia praw człowieka, które zostały udokumentowane i o które ją oskarżono; mając na uwadze, że prawo rosyjskie zakazuje na mocy art. 359 kodeksu karnego korzystania z najemników;
H. mając na uwadze, że niezależne organizacje, takie jak Bellingcat, udokumentowały w sprawozdaniach publikowanych od stycznia 2019 r. do listopada 2021 r. jej powiązania z władzami rosyjskimi; mając na uwadze, że Wagner Group opiera się jakoby na rosyjskiej infrastrukturze wojskowej, ma wspólną bazę z rosyjskim wojskiem, korzysta z transportu rosyjskimi samolotami wojskowymi oraz z wojskowych usług opieki zdrowotnej; mając na uwadze, że jest ona częściowo finansowana za pośrednictwem wartych wiele milionów dolarów umów na usługi gastronomiczne i budowlane dla rosyjskich sił zbrojnych udzielanych przedsiębiorstwom powiązanym z Jewgienijem Prigożynem, bliskim sojusznikiem prezydenta Rosji Władimira Putina; mając na uwadze, że w finansowanie, rekrutację, szkolenie i ochronę agentów Wagner Group w pełni zaangażowane są rosyjska agencja wywiadu wojskowego GRU, rosyjskie Ministerstwo Obrony i służby konsularne;
I. mając na uwadze, że UE nałożyła sankcje na Jewgienija Prigożyna za jego zaangażowanie w konflikt libijski; mając na uwadze, że według amerykańskiego Ministerstwa Skarbu kilka przedsiębiorstw znajdujących się pod jego kontrolą podlega sankcjom amerykańskim za wspieranie działań paramilitarnych Rosji, ochronę reżimów autorytarnych i eksploatację zasobów naturalnych;
J. mając na uwadze, że 11 kwietnia 2012 r. prezydent Putin oświadczył w swoim przemówieniu przed rosyjską Dumą, że grupa prywatnych firm wojskowych byłaby skutecznym narzędziem pozwalającym osiągać cele krajowe bez bezpośredniego zaangażowania państwa rosyjskiego; mając na uwadze, że określenie Wagner Group jest używane coraz rzadziej, aby uniknąć kontroli publicznej i stworzyć dystans między grupą a Jewgienijem Prigożynem i prezydentem Putinem, ponadto grupę zastępuje się innymi podmiotami pod odmiennymi nazwami; mając na uwadze, że Kreml, za pomocą tej konstrukcji i z uwagi na to, że Wagner Group nie ma statusu prawnego, stara się utrzymać możliwość wiarygodnego odparcia zarzutów dotyczących działań grupy i popełnianych przez nią przestępstw;
K. mając na uwadze, że wykorzystywanie prywatnych firm wojskowych i ochroniarskich na Ukrainie może służyć ukryciu ingerencji wojskowej, uniknięciu ofiar wśród regularnych oddziałów wojskowych, a tym samym ukryciu przed rosyjską opinią publiczną kosztów ludzkich związanych z agresjami wojskowymi;
L. mając na uwadze, że Wagner Group została po raz pierwszy zidentyfikowana w 2014 r., kiedy wspierała prorosyjskich separatystów i pomagała rosyjskim wojskom w działaniach wojennych w Donbasie, na Ukrainie, oraz w nielegalnej inwazji i aneksji należącego do Ukrainy Krymu; mając na uwadze, że od tamtej pory firma uczestniczy w konfliktach w Syrii, Sudanie, Mozambiku, Libii, Republice Środkowoafrykańskiej i Wenezueli;
M. mając na uwadze, że w odniesieniu do Republiki Środkowoafrykańskiej eksperci grup roboczych ONZ ds. wykorzystywania najemników, ds. biznesu i praw człowieka oraz ds. wymuszonych zaginięć, a także specjalni sprawozdawcy ONZ ds. tortur oraz ds. pozasądowych, doraźnych i arbitralnych egzekucji stwierdzili wspólnie w październiku 2021 r., że Wagner Group rażąco i systematycznie naruszała prawa człowieka, dopuszczając się masowych egzekucji doraźnych, arbitralnych zatrzymań, przemocy seksualnej, grabieży, zaginięć i tortur podczas przesłuchań;
N. mając na uwadze, że Wagner Group bierze udział w zachłannym przejmowaniu kluczowych zasobów, takich jak dochody z górnictwa i ceł, co osłabia kraje rozwijające się i pozbawia je najważniejszych zasobów publicznych; mając na uwadze, że na przykład po podpisaniu w 2018 r. umowy wojskowej między Rosją a Republiką Środkowoafrykańską przedsiębiorstwo Lobaye Invest należące do Wagner Group otrzymało prawa do poszukiwania złota i diamentów na kilku terenach wydobywczych; mając na uwadze, że w materiale z czerwca 2021 r. stacja CNN ujawniła, że rosyjscy najemnicy dokonali egzekucji cywilów i wypędzili mieszkańców z terenów górniczych;
O. mając na uwadze, że w Libii Wagner Group udziela wsparcia logistycznego i jest zaangażowana w operacje bojowe wspierające stojącego na czele rebeliantów generała Chalifę Haftara co najmniej od 2018 r.; mając na uwadze, że zgodnie ze sprawozdaniem misji rozpoznawczej ONZ w Libii z października 2021 r. Wagner Group jest zamieszana w zbrodnie wojenne, w tym doraźne egzekucje cywilów i zatrzymanych, niewolnictwo, rozmieszczanie zabronionych na szczeblu międzynarodowym min przeciwpiechotnych oraz zabijanie lub okaleczanie cywilów, w tym dzieci, na przykład we wsi Al-Sabia na południe od Trypolisu; mając na uwadze, że w sprawozdaniu udokumentowano liczne i powtarzające się przypadki łamania oenzetowskiego embarga na broń, a także korzystanie przez Wagner Group z rosyjskich wojskowych samolotów transportowych; mając na uwadze, że wsparcie rosyjskich najemników i instruktorów wojskowych dla radykalnych ugrupowań zbrojnych jeszcze bardziej zdestabilizowało południowe sąsiedztwo UE;
P. mając na uwadze, że 12 listopada 2021 r. kraje uczestniczące w paryskiej konferencji w sprawie Libii wyraziły sprzeciw wobec jakiejkolwiek zagranicznej ingerencji w sprawy Libii i opowiedziały się za wdrożeniem planu działania na rzecz wycofania najemników, zagranicznych bojowników i obcych sił z terytorium Libii; mając na uwadze, że na początku listopada 2021 r. Turcja wysłała do Libii około 150 dodatkowych syryjskich najemników, oprócz 7 000 lojalnych wobec siebie najemników, którzy już się tam znajdowali, mimo apeli społeczności lokalnej i międzynarodowej o wycofanie wszystkich obcych sił przed wyborami parlamentarnymi i prezydenckimi zaplanowanymi na 24 grudnia 2021 r.; mając na uwadze, że panel ekspertów ONZ ds. Libii, powołany na mocy rezolucji 1973 (2011), stwierdził w sprawozdaniu końcowym opublikowanym we wrześniu 2019 r., że emirackie przedsiębiorstwo Black Shield Security Services przeprowadziło rekrutację obywateli Sudanu do służby w konflikcie libijskim;
Q. mając na uwadze, że w Syrii Wagner Group wysyła od końca 2015 r. tajnych agentów jako wsparcie dla rosyjskiego wojska w interwencji mającej uratować reżim Assada; mając na uwadze, że najemnicy popełnili i sfilmowali przerażające zbrodnie na ludności syryjskiej, takie jak torturowanie i mordowanie cywilów niedaleko Palmyry oraz ścinanie im głów; mając na uwadze, że syryjskie prywatne linie lotnicze Cham Wings uczestniczyły w transporcie najemników z Rosji do Libii, a ostatnio w transporcie migrantów do Mińska;
R. mając na uwadze, że grupa robocza ONZ ds. wykorzystywania najemników podała do widomości, że Azerbejdżan, z pomocą Turcji, wysłał najemników do Syrii w celu podtrzymania operacji wojskowych w objętym konfliktem Górskim Karabachu;
S. mając na uwadze, że 30 lipca 2018 r. zamordowano trzech utytułowanych dziennikarzy rosyjskich, którzy prowadzili dochodzenie w sprawie działalności wydobywczej Wagner Group w Republice Środkowoafrykańskiej; mając na uwadze, że według Komitetu Ochrony Dziennikarzy śmierć rosyjskiego dziennikarza Maksima Borodina, który donosił o działalności Wagner Group w Syrii w marcu 2018 r., wpisuje się w schemat zabójstw dziennikarzy w Rosji zajmujących się niewygodnymi sprawami mogącymi mieć reperkusje dla władz;
T. mając na uwadze, że 15 listopada 2021 r. wiceprzewodniczący Komisji / wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Josep Borrell zapowiedział konsensus wśród unijnych ministrów spraw zagranicznych w sprawie zastosowania środków ograniczających wobec Wagner Group na zbliżającym się posiedzeniu Rady do Spraw Zagranicznych w grudniu 2021 r.; mając na uwadze, że 20 września 2021 r. wysoki przedstawiciel ostrzegał o ewentualnym zaangażowaniu Wagner Group w Mali;
U. mając na uwadze, że według doniesień porozumienie między Wagner Group a władzami malijskimi przewiduje wysłanie do tego kraju tysiąca najemników; mając na uwadze, że UE prowadzi w Mali misje w ramach wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (WPBiO);
V. mając na uwadze, że 7 grudnia 2020 r. Rada przyjęła rozporządzenie (UE) 2020/1998 ustanawiające globalny system sankcji UE za naruszenia praw człowieka, który umożliwia UE nakładanie środków ograniczających na konkretne osoby, podmioty i organy – w tym na państwa i podmioty niepaństwowe – odpowiedzialne za poważne łamanie i naruszenia praw człowieka na całym świecie, przyczyniające się do nich lub mające z nimi związek; mając na uwadze, że UE ma obowiązek wykorzystać wszystkie instrumenty przewidziane tym rozporządzeniem w przypadku łamania praw człowieka;
1. jest głęboko zaniepokojony szerokim zakresem zgłaszanych stale naruszeń praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego, związanych z nasilającą się coraz bardziej działalnością szeregu prywatnych firm wojskowych i ochroniarskich, za które zasadniczo nikt nie został jeszcze pociągnięty do odpowiedzialności;
2. zdecydowanie potępia nieludzkie zbrodnie popełnione przez Wagner Group i powiązane z nią prywatne podmioty wojskowe; podkreśla, że wiele wskazuje na odpowiedzialność państwa rosyjskiego za finansowanie i szkolenie tych ugrupowań paramilitarnych oraz za zarządzanie i operacyjne dowodzenie nimi; podkreśla, że działania Wagner Group pokrywają się z szerzeniem się wpływów Rosji w strefach konfliktów; wyraża głębokie przekonanie, że Wagner Group i inne rosyjskie firmy ochroniarskie należy traktować jak organizacje posiadające pełnomocnictwo państwa rosyjskiego;
3. wzywa władze rosyjskie do egzekwowania kodeksu karnego, w szczególności art. 359 zakazującego rekrutacji, szkolenia i finansowania najemników, udzielania im wsparcia materialnego i wykorzystywania ich w konflikcie zbrojnym; w związku z tym wzywa władze rosyjskie, aby zakazały też przedsiębiorstwom państwowym zatrudniania prywatnych firm wojskowych zaangażowanych w działalność z udziałem najemników naruszającą międzynarodowe prawo humanitarne;
4. podkreśla znaczenie przeciwdziałania strategii Wagner Group i jej podmiotów zależnych, zwłaszcza rozmywania jej tożsamości przez stosowanie różnych nazw w celu uniknięcia kontroli międzynarodowej;
5. wzywa wszystkie państwa korzystające z usług Wagner Group i jej podmiotów zależnych, w szczególności Republikę Środkowoafrykańską, do zerwania wszelkich związków z grupą i jej pracownikami; wzywa wszystkie państwa, aby wywiązały się ze swoich obowiązków w zakresie egzekwowania prawa międzynarodowego oraz aby zbadały zgłoszone przypadki łamania praw człowieka i ścigały przedsiębiorstwa mające siedzibę na ich terytorium, jeśli angażują się one w działania, które naruszają prawo międzynarodowe;
6. jest głęboko zaniepokojony sygnałami, że przejściowe władze Mali rozważają skorzystanie z usług prywatnych firm wojskowych, w szczególności Wagner Group; wzywa Mali do niepodejmowania działań w tym kierunku; zdecydowanie uważa, że zaangażowanie Wagner Group byłoby sprzeczne z celem przywrócenia pokoju, bezpieczeństwa i stabilności w Mali oraz ochrony ludności malijskiej, które są podstawowymi celami UE w ramach jej misji WPBiO oraz państw członkowskich UE działających na wniosek władz malijskich;
7. uważa, że misje i operacje UE nie mogą w odpowiedni sposób zapewnić i osiągnąć pokoju, bezpieczeństwa i stabilności w krajach partnerskich, gdy w tym samym kraju działają jednocześnie prywatne firmy ochroniarskie oskarżane o rażące naruszenia praw człowieka; wskazuje na ukierunkowane kampanie dezinformacyjne wymierzone w misje i operacje UE w Afryce, za które może być odpowiedzialna Wagner Group i jej podmioty zależne, a które stanowią element nowoczesnej wojny hybrydowej prowadzonej przez Rosję; wzywa odpowiednie jednostki grupy zadaniowej StratCom Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) do składania sprawozdań na temat tych kampanii dezinformacyjnych;
8. wzywa UE i jej państwa członkowskie, aby wykorzystały wszelkie możliwości ostrzeżenia zainteresowanych krajów o ryzyku, na jakie się narażają, wiążąc się lub współpracując z Wagner Group i jej podmiotami zależnymi, oraz aby zwróciły uwagę na zatrważającą historię grupy w zakresie przestrzegania praw człowieka; zachęca rządy do zapewnienia ścisłych przepisów dotyczących przestrzegania międzynarodowego prawa humanitarnego, demokratycznego nadzoru i odpowiedzialności w umowach z zagranicznymi prywatnymi firmami wojskowymi i ochroniarskimi dotyczących pomocy wojskowej i usług bezpieczeństwa; zachęca państwa do zachowania pełnej przejrzystości w zakresie zawierania umów o świadczenie usług wsparcia wojskowego, zwłaszcza jeśli chodzi o liczbę, zadania i strukturę dowodzenia prywatnych firm wojskowych i ochroniarskich obecnych na ich terytoriach, a także o sprzęt wykorzystywany do realizacji umów;
9. wzywa ESDZ do przygotowania sprawozdania z działalności Wagner Group w celu uzyskania jasnego przeglądu dokonanych przez nią różnych naruszeń, co pomogłoby zapewnić pociągnięcie jej do odpowiedzialności za różne przestępstwa i utorować drogę do ścigania sprawców przed międzynarodowymi trybunałami; stwierdza, że Parlament będzie nadal uważnie śledził tę sprawę poprzez sprawozdanie i ewentualne wysłuchania;
10. wzywa państwa członkowskie UE i ich sojuszników do zintensyfikowania wymiany informacji wywiadowczych na temat Wagner Group i jej podmiotów zależnych;
11. wzywa Komisję do dopilnowania, aby kraje otrzymujące pomoc w żadnym wypadku nie mogły wykorzystywać funduszy UE do finansowania prywatnych przedsiębiorstw wojskowych o takiej historii przestrzegania praw człowieka; wzywa Komisję, aby poruszyła ten temat w dialogu dwustronnym ze wszystkimi zainteresowanymi krajami;
12. przypomina, że UE i jej państwa członkowskie powinny korzystać z usług prywatnych firm ochroniarskich w strefach konfliktów jedynie w celu ochrony swoich obiektów lub zapewnienia bezpieczeństwa transportu – i tylko wówczas, gdy firmy te w pełni przestrzegają praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego; podkreśla, że nie należy zlecać prywatnym firmom wojskowym i ochroniarskim żadnych działań, które wiązałyby się z użyciem siły lub aktywnym udziałem w działaniach wojennych, z wyjątkiem przypadków obrony własnej, oraz że w żadnym wypadku nie można pozwalać takim firmom na udział w przesłuchaniach lub ich prowadzenie; zdecydowanie uważa, że bezpieczeństwo i obronę powinny zapewniać przede wszystkim organy publiczne;
13. apeluje, aby podczas zbliżającego się szczytu UE-Afryka szczegółowo omówić kwestię działalności Wagner Group i innych prywatnych firm wojskowych w Afryce;
14. ponawia apel wystosowany podczas paryskiej konferencji na rzecz Libii w dniu 12 listopada 2021 r., aby wszyscy zagraniczni bojownicy, w tym najemnicy, opuścili terytorium Libii; wzywa Rosję, Turcję, Zjednoczone Emiraty Arabskie i wszystkie inne państwa, aby zastosowały się do tego apelu, natychmiast zaprzestały wysyłania najemników do Libii oraz wycofały tych, którzy obecnie przebywają w tym kraju;
15. wzywa władze rosyjskie do wycofania wszystkich najemników ze wschodniej Ukrainy i Krymu;
16. z zadowoleniem przyjmuje oświadczenie wiceprzewodniczącego / wysokiego przedstawiciela w sprawie rychłego przyjęcia przez Radę do Spraw Zagranicznych ukierunkowanych sankcji UE przeciwko odpowiednim osobom i podmiotom powiązanym z Wagner Group, a także osobom i podmiotom z nimi współpracującym, z wykorzystaniem istniejących systemów sankcji UE, takich jak globalny system sankcji UE za naruszenia praw człowieka; wzywa, by sankcje te obejmowały zakazy podróży i zamrożenie aktywów współpracowników Wagner Group; wzywa kraje partnerskie – w tym państwa członkowskie Unii Afrykańskiej – do przyjęcia podobnych sankcji; wzywa UE do przygotowania i przyjęcia środków ograniczających wobec innych prywatnych firm wojskowych i ochroniarskich, które naruszają prawa człowieka;
17. wzywa wszystkie państwa członkowskie ONZ do pełnej ratyfikacji i wdrożenia protokołów dodatkowych do konwencji genewskich oraz do wzmocnienia prawa międzynarodowego w celu skutecznego zakazania działalności najemników w duchu Konwencji OJA o eliminacji najemników w Afryce z 1977 r., Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu rekrutacji, wykorzystywania, finansowania i szkolenia najemników z 1989 r. oraz dokumentu z Montreux z 2008 r.;
18. wzywa UE i jej państwa członkowskie do zapewnienia jasnych i wiążących ram regulacyjnych dla prywatnych firm wojskowych i ochroniarskich, w szczególności w kontekście otwartej międzyrządowej grupy roboczej ONZ, zwłaszcza w odniesieniu do dużych projektów w krajach spoza UE, jeżeli są one finansowane przez inwestorów lub instytucje finansowe z siedzibą w UE, oraz do zapewnienia przejrzystego monitorowania takich projektów; oczekuje, że jej projekt ram zostanie rozesłany w kwietniu 2022 r.; wzywa do wprowadzenia obowiązku zachowania należytej staranności przez podmioty, które zawierają umowy z prywatnymi firmami wojskowymi i ochroniarskimi;
19. popiera prace podjęte przez grupę roboczą ONZ; wzywa państwa, w których odnotowano poważne domniemane przypadki łamania praw człowieka przez prywatne firmy wojskowe i ochroniarskie, aby oficjalnie zaprosiły grupę roboczą ONZ ds. wykorzystywania najemników do przeprowadzenia w trybie pilnym wizytacji w poszczególnych krajach;
20. wzywa UE i jej państwa członkowskie do podjęcia zdecydowanych działań w celu usunięcia luki w zakresie odpowiedzialności prywatnych firm wojskowych i ochroniarskich, w tym w odniesieniu do nadzoru nad przejrzystością i do monitorowania; przypomina wszystkim państwom o ich obowiązku zapewnienia przestrzegania praw człowieka przez prywatne firmy wojskowe i ochroniarskie podlegające ich jurysdykcji lub działające na ich terytorium; podkreśla potrzebę zapewnienia sądowych środków odwoławczych, w tym sankcji karnych, w przypadku naruszeń praw człowieka wynikających z działalności prywatnych firm ochroniarskich i wojskowych; domaga się nieograniczonego dostępu do wymiaru sprawiedliwości i zadośćuczynienia dla wszystkich ofiar naruszeń, w tym nadużyć popełnionych przez rosyjskich najemników; wzywa UE, aby promowała i wspierała wysiłki podejmowane w jurysdykcjach krajowych i międzynarodowych na rzecz wszczynania postępowań karnych w celu pociągnięcia prywatnych firm wojskowych i ochroniarskich do odpowiedzialności za naruszenia praw człowieka; w tym celu wzywa Rosję do pełnej współpracy z ONZ, UE i krajami, w których Wagner Group miała popełnić przestępstwa;
21. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącemu Komisji / wysokiemu przedstawicielowi Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz parlamentowi Federacji Rosyjskiej.