Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego w sprawie projektu decyzji Rady dotyczącej zawarcia porozumienia pomiędzy Wspólnotą Europejską a Rządem Kanady w sprawie przetwarzania zaawansowanych informacji o pasażerach (Advanced Passanger Information - API) oraz zbioru danych dotyczących nazwisk pasażerów (Passenger Name Records - PNR) (COM(2005)0200 – C6-0184/2005 – 2005/0095(CNS))
‐ uwzględniając projekt decyzji Komisji w sprawie odpowiedniej ochrony danych osobowych, zawartych w zbiorze danych dotyczących nazwisk pasażerów przekazywanych do Kanadyjskiej Agencji Służb Granicznych, jak również zobowiązania Kanadyjskiej Agencji Służb Granicznych, załączone do tej decyzji Komisji,
‐ uwzględniając art. 95 w związku z art. 300 ust. 2 akapit pierwszy, zdanie pierwsze Traktatu WE,
‐ uwzględniając art. 300 ust. 3 akapit pierwszy Traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0184/2005),
‐ uwzględniając opinię Komisji Prawnej w sprawie zaproponowanej podstawy prawnej,
‐ uwzględniając art. 51 oraz art. 83 ust. 7 oraz art. 35 Regulaminu,
‐ uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A6-0226/2005),
A. mając na uwadze, że z proceduralnego punktu widzenia:
‐
formuła przyjęta przez Komisję i Radę budzi takie same zastrzeżenia jak te, które Parlament wyraził w sprawie PNR/USA (C-317/04), mimo że negocjacje z władzami kanadyjskimi zasadniczo zachowują zadowalającą równowagę pomiędzy potrzebą wolności, a potrzebą bezpieczeństwa w kraju trzecim;
‐
porozumienie międzynarodowe powinno zawierać wszystkie zasadnicze elementy o charakterze wiążącym dla umawiających się stron, oraz że w tym konkretnym przypadku zarówno gwarancje wymagane przez decyzję Komisji ustanawiającej poziom adekwatnej ochrony, jak i odpowiadające im zobowiązania władz kanadyjskich powinny stanowić część Porozumienia;
‐
Parlament Europejski już w sprawie C-317/04 zakwestionował przed Trybunałem Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich taką samą "trójstopniową" procedurę w podobnej sprawie, ponieważ jest ona nieprzejrzysta i nie jest zgodna z zasadą rządów prawa oraz procedurą, według której Parlament wyraża swoją zgodę na porozumienia międzynarodowe; w oczekiwaniu na orzeczenie Trybunału bardziej odpowiednie byłoby przedłożenie projektu przez Komisję i podjęcie działań przez Radę zgodnie z procedurą zwykle stosowaną przy negocjowaniu porozumień międzynarodowych podpisywanych przez Wspólnotę,
1. nie wyraża zgody na zawarcie Porozumienia;
2. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do wezwania Rady, aby nie zawierała Porozumienia do chwili wydania przez Trybunał Sprawiedliwości orzeczenia w sprawie C-317/04;
3. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom Państw Członkowskich i Kanady.