Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,

‐   έχοντας υπόψη το άρθρο 10 του Πρωτοκόλλου περί των προνομίων και ασυλιών των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, της 8ης Απριλίου 1965, καθώς και το άρθρο 6, παράγραφος 2, της Πράξης περί της εκλογής των αντιπροσώπων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με άμεση και καθολική ψηφοφορία, της 20ής Σεπτεμβρίου 1976,

‐   λαμβάνοντας υπόψη τις αποφάσεις του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 12ης Μαΐου 1964 και της 10ης Ιουλίου 1986(1),

‐   έχοντας υπόψη την αίτηση του κ. Jean-Charles Marchiani σχετικά με την υπεράσπιση της ασυλίας του ενώπιον των γαλλικών δικαστηρίων,

‐   έχοντας υπόψη την απόφασή του της 5ης Ιουλίου 2005(2) με το οποίο αποφασίζει να υπερασπιστεί την ασυλία του κ. Jean-Charles Marchiani,

‐   έχοντας υπόψη το άρθρο 121, παράγραφος 2, του Κανονισμού του,

‐   έχοντας υπόψη την έκθεση της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων (A6-0316/2005),

A.   λαμβάνοντας υπόψη ότι το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της Γαλλίας, με το να αποφανθεί, με την απόφασή του αριθ. 1784 της 16ης Μαρτίου 2005, ότι ουδέν νομικό ή συμβατικό κείμενο ή συνταγματική αρχή του επιτρέπει να συμπεράνει ότι το άρθρο 100-7, πρώτο εδάφιο, του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας της Γαλλικής Δημοκρατίας τυγχάνει εφαρμογής επί των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, δεν εφάρμοσε το άρθρο 10 του προαναφερθέντος πρωτοκόλλου, στερώντας με τον τρόπο αυτό από βουλευτή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου γαλλικής ιθαγένειας το ευεργέτημα του άρθρου 100-7, πρώτο εδάφιο, του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας της Γαλλικής Δημοκρατίας, του οποίου απολαύουν οι εθνικοί βουλευτές,

B.   λαμβάνοντας υπόψη ότι, με την προαναφερθείσα απόφασή του της 5ης Ιουλίου 2005, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζήτησε στις 16 Μαρτίου 2005 την ακύρωση ή την ανάκληση, και εν πάση περιπτώσει την εξάλειψη κάθε αποτελέσματος που θα μπορούσε να παραχθεί de facto ή de jure, εκ της αποφάσεως του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της Γαλλίας,

Γ.   λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Υπουργός Δικαιοσύνης της Γαλλικής Δημοκρατίας, δήλωσε κατόπιν των ανακοινώσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με τις οποίες το τελευταίο εφιστούσε την προσοχή στην προαναφερθείσα απόφαση της 5ης Ιουλίου 2005, ότι αφ'ης στιγμής η απόφαση του Ακυρωτικού Δικαστηρίου έχει την ισχύ δεδικασμένου, ουδέν ένδικο μέσο καθιστά δυνατή την ακύρωση ή την ανάκλησή της, όπως ζητούσε το εν λόγω ψήφισμα,

Δ.   λαμβάνοντας υπόψη ότι το Πρωτόκολλο σχετικά με τα Προνόμια και τις Ασυλίες των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων αποτελεί μέρος του πρωτογενούς κοινοτικού δικαίου,

E.   λαμβάνοντας υπόψη ότι το αρμόδιο γαλλικό δικαστήριο, με το να αρνηθεί να εφαρμόσει το άρθρο 100-7, πρώτο εδάφιο, του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας της Γαλλικής Δημοκρατίας σε ένα γαλλικής ιθαγένειας μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, παρέβη το πρωτογενές κοινοτικό δίκαιο,

ΣΤ.   λαμβάνοντας υπόψη ότι από τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου προκύπτει ότι μπορεί να τεθεί ζήτημα ευθύνης κράτους μέλους λόγω αποφάσεως εθνικού δικαιοδοτικού του οργάνου(3),

Ζ.   λαμβάνοντας υπόψη ότι η Επιτροπή, ως θεματοφύλακας των Συνθηκών, οφείλει να κινήσει τη διαδικασία που προβλέπεται από το άρθρο 226 της Συνθήκης ΕΚ,

1.   αποφασίζει να ζητήσει από την Επιτροπή να κινήσει τη διαδικασία που προβλέπεται από το άρθρο 226 της Συνθήκης ΕΚ κατά της Γαλλικής Δημοκρατίας για παράβαση του πρωτογενούς κοινοτικού δικαίου·

2.   αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει πάραυτα το παρόν ψήφισμα στην Επιτροπή και στις αρμόδιες αρχές της Γαλλικής Δημοκρατίας.

(1) Υπόθεση 101/63, Wagner κατά Fohrmann και Krier, Συλλογή 1964, σελ. 1089, και Υπόθεση 149/85, Wybot κατά Faure και άλλων, Συλλογή 1986, σελ. 2391. (2) Κείμενα που εγκρίθηκαν της ημερομηνίας αυτής, P6_TA(2005)0269. (3) Υπόθεση C-224/01 Köbler, Συλλογή 2003, σελ. I-10239.