Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2006, sekcja III – Komisja (C6-0299/2005 – 2005/2001(BUD))

P6_TA(2005)0409 A6-0309/2005

Parlament Europejski,

–   uwzględniając art. 272 Traktatu WE oraz art. 177 Traktatu Euratom,

–   uwzględniając decyzję Rady 2000/597/WE, Euratom z dnia 29 września 2000 r. w sprawie systemu środków własnych Wspólnot Europejskich(1),

–   uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(2),

–   uwzględniając Porozumienie Międzyinstytucjonalne z dnia 6 maja 1999 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą a Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i poprawy procedury budżetowej(3),

–   uwzględniając rezolucję z dnia 13 kwietnia 2005 r. w sprawie sprawozdania w sprawie rocznej strategii politycznej Komisji (RSP)(4),

–   uwzględniając rezolucję z dnia 6 lipca 2005 r. w sprawie mandatu w zakresie procedury pojednawczej dotyczącej budżetu na rok 2006 przed pierwszym czytaniem Rady(5),

–   uwzględniając wstępny projekt budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2006 przedstawiony przez Komisję dnia 27 kwietnia 2005 r. (COM(2005)0300),

–   uwzględniając projekt budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2006 sporządzony przez Radę dnia 15 lipca 2005 r. (C6-0299/2005),

–   uwzględniając art. 69 oraz załącznik IV Regulaminu

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej oraz opinie zainteresowanych komisji (A6-0309/2005),

Ogólne uwagi i priorytety

1.   ponownie wyraża swoje zaangażowanie w dążenie do osiągnięcia kluczowych celów politycznych na rok 2006 oraz budowę wiarygodnych rozwiązań służących przejściu do nowej perspektywy finansowej; pod tym względem wyraża żal w związku z redukcjami dokonanymi bez wyjątku w projekcie budżetu Rady, które nie uwzględniają żadnych przypadków indywidualnych;

2.   postanowił zwiększyć zobowiązania budżetowe, na rzecz Strategii Lizbońskiej, Strategii z Goeteborga, polityki informacyjnej i działań zewnętrznych, w celu zapewnienia realizacji istotnych i znaczących dla obywateli działań UE zgodnie z wcześniejszymi rezolucjami Parlamentu dotyczącymi budżetu na 2006 r.; wzywa Radę do pełnej współpracy z Parlamentem w celu opracowania zadowalającego rozwiązania, w tym wykorzystania środków przewidzianych w ramach Porozumienia Międzyinstytucjonalnego z dnia 6 maja 1999 r.;

3.   wyraża ten sam pogląd w sprawie środków na pokrycie płatności i uważa przyjęty przez Radę poziom w wysokości 111, 4 miliarda EUR (1,01 % DNB) za niewystarczający dla skutecznej realizacji dotychczas uzgodnionych polityk oraz nowych niezbędnych działań; postanowił zatem zwiększyć płatności w całym budżecie do poziomu 115,4 mld EUR (1,04 % DNB); podkreśla, że pozostaje to w zgodzie z dyscypliną budżetową związaną z problemami gospodarczymi, w obliczu których stoją niektóre Państwa Członkowskie;

4.   utrzymuje, że budżet UE powinien przyczyniać się do większej skuteczności działań na rzecz obywateli europejskich, przede wszystkim poprawionej strategii lizbońskiej skoncentrowanej na kwestiach spójności społecznej, gospodarczej i środowiskowej oraz konkurencyjności Europy; stwierdza, że zaangażowanie ludzi młodych jest kluczowym elementem wszelkich rozsądnych strategii europejskich i podziela ambicje polityczne Rady polegające na stworzeniu paktu dla młodzieży; zasadniczo nie zgadza się z redukcjami budżetu w tym obszarze i postanowił skoncentrować się na strategii lizbońskiej, łącznie z podniesieniem pułapów ustalonych w drodze ram finansowych podlegających współdecyzji dla programów Sokrates, Młodzież, Badania Naukowe, Life i Inteligentna Energia; wzywa Radę do uzgodnienia wzmocnienia tych priorytetów, tak jak uczyniono pod koniec ostatniego okresu programowania;

Pozycja 1

5.   z dużym zadowoleniem przyjmuje rewizję podpułapów w pozycji 1 celem umożliwienia wykonania środków modulacyjnych ustalonych w związku z reformą WPR, uzgodnioną między Parlamentem a Radą w ramach postępowania pojednawczego w dniu 15 lipca 2005 r.;

6.   przypomina swoje stanowisko co do uznania kwot proponowanych przez Radę w projekcie budżetu za niezbędne minimum, w związku z czym postanawia odrzucić redukcje Rady; uważa, że środki te są konieczne i jednocześnie w pełni popiera działania podejmowane obecnie w celu reformy tego sektora;

7.   podkreśla wagę innowacji i odnowienia w ramach zreformowanej polityki rolnej UE, zwłaszcza w obszarze szkoleń i działań na rzecz młodych rolników;

8.   pragnie sprawdzać wykorzystanie kwot zapisanych w podpozycji 1b budżetu (rozwój obszarów wiejskich), a zwłaszcza działania zorientowaną na wzmocnienie ochrony środowiska i zrównoważonego rozwoju na obszarach wiejskich oraz działalność współfinansowaną z funduszy strukturalnych w dziedzinie zapobiegania i walki z pustynnieniem i niszczeniem w wyniku pożaru obszarów wiejskich i środowiska naturalnego, które niestety w ciągu ubiegłych lat okazały się istotnym wyzwaniem dla UE; wzywa Komisję do udostępnienia zarysu wykorzystania środków finansowych na rozwój obszarów wiejskich w tym rejonie; przypomina jednocześnie o wadze pomocy i solidarności w pozycji 1, możliwych zwłaszcza dzięki dostarczeniu niektórym organizacjom, środków spożywczych pochodzących z zapasów interwencyjnych przeznaczonych dla najuboższych osób we Wspólnocie;

Pozycja 2

9.   zwraca uwagę na ostatnie prognozy płatności w zakresie działań strukturalnych oraz na informacje przekazane przez Komisję zgodnie ze Wspólną Deklaracją uzgodnioną w ramach procedury budżetowej 2005; zwraca również uwagę na znaczne różnice między prognozami płatności Państw Członkowskich a wstępnym projektem budżetu; z tego powodu postanawia podwyższyć środki na pokrycie płatności do wysokości 39,2 mld EUR; jednocześnie wyraża zaniepokojenie ogólnymi wskaźnikami wykorzystania środków przez Państwa Członkowskie, które ostatnio przystąpiły do UE, i w związku z tym pragnie zbadać, czy zachodzi potrzeba zastosowania rozwiązania pomostowego łączącego bieżący i następny okres programowania celem zapewnienia, iż nowe Państwa nie będą pod tym względem dyskryminowane;

10.   nalega na dalsze wsparcie programu PEACE dla Irlandii Północnej, lecz przypomina, że dnia 25 listopada 2004 r. Parlament i Rada w obecności Komisji wspólnie uzgodniły w ramach procedury pojednawczej kwotę do przesunięcia z "działań na rzecz innowacji"; postanowił zatem przywrócić ten poziom i zachęca Komisję do uzgodnienia rozwiązania, w ramach wszystkich środków przewidzianych w Porozumieniu Międzyinstytucjonalnym z dnia 6 maja 1999 r. celem pokrycia pozostałej kwoty 12 mln EUR dla programu PEACE;

Pozycja 3

11.   odrzuca postawę Rady polegającą na dokonaniu bezwzględnych redukcji i stojącą w sprzeczności z aktualnymi pilnymi priorytetami politycznymi, zwłaszcza zaś z potrzebą zapewnienia większych niż przewidziane w budżecie na 2005 r. środków na realizację założeń związanych z nową Strategią Lizbońską;

12.   uważa, że budżet 2006 jest budżetem przejściowym do nowego okresu programowania i powinien dlatego też spełnić swoją przejściową funkcję i przygotować wyższe finansowanie przewidziane dla kluczowych obszarów polityki począwszy od roku 2007; postanawia zatem wzmocnić szereg istotnych linii budżetowych związanych z badaniami i innowacjami, MŚP, konkurencyjnością, programami Sokrates i Młodzież, rozwojem rynku wewnętrznego, programami Life i Inteligentna Energia oraz Leonardo Da Vinci; ponadto, jest skłonny zgodzić się z Radą w sprawie wystarczającego finansowania priorytetów finansowych obiektywnie i długoterminowo, poprzez stosowanie postanowień porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 6 maja 1999 r., zwłaszcza pkt 33 i 34 lub poprzez zastosowanie postanowień art. 272 Traktatu WE;

13.   pragnie większej koncentracji na uproszczeniu procedur na poziomie programów UE z korzyścią dla osób i organizacji, które otrzymują finansowanie z UE; w tym celu przegłosował szereg poprawek dotyczących uproszczenia, które zgodne są z pracami prowadzonymi obecnie w celu dostosowania rozporządzenia finansowego, z tym że wnosi o szybszy postęp oparty na uproszczeniu procedur wewnętrznych;

14.   uważa przydzielenie kwoty przewidziane na europejską politykę informacyjną są nieodpowiednie i postanawia zwiększyć tę kwotę; podkreśla pilną potrzebę przedstawienia przez Komisję Białej Księgi w sprawie polityki informacyjnej; w międzyczasie postanawia wpisać część środków do rezerwy;

15.   w pełni potwierdza znaczenie i popiera ambicje nowego działania na rzecz "mobilności pracowników", które zostało zaproponowane jako projekt pilotażowy; proponuje jednak, aby finansować tę akcję jako specjalne wydarzenie roczne zgodnie z własnymi instytucjonalnymi prerogatywami Komisji; jednocześnie przypomina Komisji, aby wszystkie projekty pilotażowe popierane przez Parlament Europejski zostały skutecznie wdrożone;

16.   oczekuje, że kwoty odłożone na Europejski Rok Mobilności Pracowników zostaną wydane na zdecentralizowane kampanie bliskie obywatelom oraz że widoczność i usługi w ramach istniejących instrumentów, takich jak EURES i EUROPASS zostaną rozszerzone, a ich zakres będzie obejmował migrantów z krajów trzecich, ponieważ, zważywszy na starzenie się społeczeństwa, wzmożony napływ imigracji będzie coraz bardziej potrzebny, aby zaspokoić potrzeby rynku pracy UE;

17.   podkreśla znaczenie kwestii związanych z ochroną danych podlegających trzeciemu filarowi oraz popiera sformalizowanie tymczasowej struktury obejmującej przestawicieli organów ds. ochrony danych w Państwach Członkowskich oraz innych organów zajmujących się konkretnymi problemami;

Pozycja 4

18.   potwierdza przekonanie, że działania zewnętrzne UE zostały rozszerzone o nowe zobowiązania, które w ciągu ostatnich pięciu lat zostały dodane bez równoległej korekty niezbędnych zasobów finansowych; zwraca uwagę na zobowiązania w tym zakresie, które związane są z finansowaniem dla Kosowa, Serbii, Afganistanu i Iraku, coraz większymi ambicjami w dziedzinie WPZiB oraz, w ostatnim czasie, deklaracją solidarności z ofiarami katastrofy spowodowanej przez tsunami;

19.   stanowczo stwierdza, że Rada musi dostrzec zasadność i wyrazić zgodę na finansowanie nowych priorytetów bez uszczerbku dla prowadzonych obecnie istotnych działań; postanowił zatem odrzucić podejście Rady polegające na dokonaniu redukcji w liniach budżetowych dotyczących praw człowieka i demokracji, programach współpracy geograficznej, w tym polityce sąsiedztwa, oraz działaniach istotnych z punktu widzenia Milenijnych Celów Rozwoju; postanowił zapisać środki na poziomie zabezpieczającym wykonanie takich polityk, przy jednoczesnym stworzeniu możliwości dla polityk nowych; w związku z powyższym postanawia sfinansować program odbudowy w Iraku oraz w krajach dotkniętych tsunami, jak również zapewnić wsparcie dla krajów objętych protokołem w sprawie cukru poza istniejącym marginesem; zachęca Radę do uzgodnienia rozwiązania finansowego w ramach wszystkich środków przewidzianych w postanowieniach Porozumienia Międzyinstytucjonalnego z dnia 6 maja 1999 r. w szczególności pkt 19 i 24 lub z wykorzystaniem stosownych postanowień Traktatu WE;

20.   nalega, aby Komisja i Rada kontynuowały wspieranie Inicjatywy Europejskiej na rzecz Demokracji i Praw Człowieka oraz decyduje o zapewnieniu wystarczajacego poziomu finansowania; ponawia swój apel do Komisji o przedstawienie projektu odrębnego narzędzia prawnego dla Praw Człowieka na okres programowania na lata 2007-2013; ponadto, podkreśla, że zaangażowanie Parlamentu w ustalenie priorytetów dla wdrożenia nowych programów na lata 2007-2013 (komitologia) musi być znacznie poprawione;

21.   przypomina swoje zalecenie skierowane do Rady w dniu 24 września 2003 r. dotyczące sytuacji w Iraku(6) oraz swoją rezolucję z dnia 6 lipca 2005 r. w sprawie dokumentu "Unia Europejska i Irak – Ramy Zaangażowania"(7), w których wyrażona jest prośba do ONZ o zarządzanie funduszami WE przeznaczonymi na odbudowę Iraku; krytykuje Komisję za wyrażenie zgody na to, aby znaczną częścią wkładu Wspólnoty zarządzał Bank Światowy; zaznacza, iż fundusze przyznane w budżecie na rok 2004 i 2005 jedynie w niewielkiej części zostały przejęte przez Bank i na tej podstawie prognozuje, iż w roku 2006 Bank nie będzie zwracał się o kolejne środki; przypomina Komisji, że Bank Światowy uzależniony jest od władz irackich w kwestii realizacji swoich programów; w związku z tym zwraca uwagę na słabą strukturę administracyjną i powtarzające się przypadki korupcji w Iraku; wnioskuje wobec tego o zaprzestanie przekazywania funduszy Bankowi Światowemu oraz o wyznaczenie innych europejskich pośredników do wydatkowania omawianych środków; wzywa Komisję do przeprowadzenia w 2006 r. niezależnej kontroli wykorzystania funduszy WE przez ONZ i Bank Światowy;

22.   ponawia opinię, że Komisja powinna dołożyć wszelkich starań, aby osiągnąć progi referencyjne ustalone przez Parlament w ramach rocznej sumy zobowiązań na rzecz współpracy rozwojowej wynoszące odpowiednio 35% na infrastrukturę społeczną i 20% na podstawową opiekę zdrowotną i podstawowe kształcenie; przesuwa 10-procentowy udział do rezerwy w celu zachęcenia Komisji do podjęcia niezbędnych kroków w celu osiągnięcia progu referencyjnego w wysokości 20 % dla podstawowej opieki zdrowotnej i podstawowego kształcenia;

23.   odrzuca podwyższenie przez Radę środków na dwóch dodatkowych specjalnych przedstawicieli w obszarze WPZiB, czego dokonała ona nie spełniwszy wymogu konsultacji z Parlamentem Europejskim; zauważa, że w oparciu o wspólną deklarację z dnia 25 listopada 2002 r., Prezydencje Irlandzka i Holenderska osiągnęły znaczący postęp w ustanowieniu procesu informacji politycznej i konsultacyjnego z Parlamentem; wyraża ubolewanie, że pomimo, iż takie spotkania powinny odbywać się średnio 5 razy w roku, w tym roku odbyło się zaledwie jedno (do września 2005); w związku z tym Parlament nalega na poprawę i na kontynuowanie dialogu politycznego jak zadecydowano pomiędzy dwoma instytucjami;

24.   podkreśla znaczenie wkładu ze strony sektora prywatnego w zwalczanie ubóstwa oraz wzywa Komisję i Europejski Bank Inwestycyjny (EBI) do wspólnego rozpatrzenia możliwości przyznania dotacji do spłaty oprocentowania na pożyczki udzielone przez EBI z zasobów własnych dla sektora MŚP w krajach rozwijających;

25.   wzywa Komisję do zapewnienia, aby pomoc Wspólnoty przewidziana w tytule 4 nie była przyznawana żadnemu rządowi ani organizacji ani programowi, wspierającemu lub uczestniczącemu w zarządzaniu programem, obejmującym łamanie praw człowieka, jak na przykład aborcja wbrew woli, sterylizacja wbrew woli czy zabijanie dzieci, zważywszy że takie łamanie praw jest niezgodne z zakazem konferencji ICPD w Kairze w sprawie przymusów w zakresie kwestii zdrowotnych związanych z seksualnością i reprodukcją;

26.   uważa, że nowa linia budżetowa "Pomoc handlowa" jest konieczna w celu:

Pozycja 5

27.   jest świadomy deklaracji Komisji co do rekrutacji urzędników pochodzących z nowych Państw Członkowskich i uważa ten priorytet za słuszny; uważa, że bezwzględne redukcje Rady są nie do przyjęcia i postanawia w pierwszym czytaniu ponownie przyznać Komisji kwotę 90,4 mln EUR z sumy 94,4 mln EUR stanowiącej redukcję, której dokonała Rada; z powodów wymienionych poniżej postanawia wpisać kwotę 16 mln EUR ze środków przeznaczonych na wynagrodzenia do rezerwy;

28.   postanowił przewidzieć wszystkie stanowiska, o jakie wnioskuje Komisja, i zwolni te stanowiska z rezerwy po spełnieniu przez Komisję następujących warunków:

29.   wzywa Komisję do zbadania ewentualnych oszczędności przed drugim czytaniem, łącznie z krytycznym przeglądem jej wniosków dotyczących budżetu;

Pozycja 7

30.   domaga się wprowadzenia do budżetu większej przejrzystości co do pomocy Wspólnoty udzielanej krajom kandydującym lub znajdującym się na etapie przed kandydowaniem; przypomina, iż ma to decydujące znaczenie ze względu na wejście w życie nowego instrumentu przedakcesyjnego, który połączy w jeden akt prawny kilka programów zróżnicowanych geograficznie i tematycznie;

Kwestie horyzontalne
Agencje

31.   uważa, że Agencje należy traktować indywidualnie, a ich preliminarze budżetowe oraz zmiany, za którymi opowiada się Komisja, powinny zostać uwzględnione przez władzę budżetową; postanowił zatem w ogólnym wymiarze przywrócić poziom wstępnego projektu budżetu z indywidualnym uwzględnieniem szczególnych potrzeb finansowych po ich niezbędnym uzasadnieniu; zwraca się do Komisji o przedstawienie planu struktury zatrudnienia oraz innych wymaganych informacji;

Dopłaty

32.   przypomina, że poprzednie linie A-30 regulowane są podstawowymi aktami prawnymi oraz podlegają ograniczonym ramom finansowym, które wygasają w 2006 r.; podkreśla zatem, że w tym sektorze istnieje niezwykle ograniczone pole manewru; kładzie nacisk na znaczenie miast bliźniaczych, postanowił zatem utrzymać środki na ten cel na takim samym poziomie jak w roku 2005; zauważa ponadto, że w 2006 r. zacznie w pełni obowiązywać zasada ogłaszania przetargów dla wszystkich programów i nie będzie już możliwości rezerwowania środków; wzywa Komisję do zaproponowania koniecznych rozwiązań pomostowych celem niedopuszczenia do wystąpienia pomiędzy dwoma systemami braku środków finansowych dla beneficjentów;

33.   zauważa, że istnieje wiele organizacji kulturalnych odnoszących sukcesy, jak Młodzieżowa Orkiestra Unii Europejskiej, Orkiestra Barokowa Unii Europejskiej, Międzynarodowa Fundacja Yehudi Menuhina, które Parlament Europejski wspierał finansowo przez wiele lat; podkreśla, że oczekuje się, że te organizacje będą kontynuować swoją działalność w kontekście nowych wieloletnich ram finansowych począwszy od roku 2007 r.; z niepokojem zauważa, że istnieje realne ryzyko, że te organizacje nie będą w stanie kontynuować działalności w 2006 r. bez pomocy w okresie przejściowym pomiędzy dwoma okresami programowania finansowego; w związku z tym Parlament jest skłonny zgodzić się z Radą w sprawie wystarczającego finansowania priorytetów finansowych obiektywnie i długoterminowo, poprzez stosowanie postanowień Porozumienia Międzyinstytucjonalnego z dnia 6 maja 1999 r., zwłaszcza pkt 33 i 34 lub poprzez zastosowanie postanowień art. 272 Traktatu WE;

Projekty pilotażowe, działania przygotowawcze i badania

34.   z zadowoleniem przyjmuje poprawę współpracy z Komisją w zakresie projektów pilotażowych, działań przygotowawczych i badań, wyrażając jednocześnie żal, że nadal występują trudności w realizacji pewnej liczby projektów;

35.   postanowił podjąć kilka istotnych inicjatyw zgodnych z priorytetami, w tym: współpraca transgraniczna w zwalczaniu katastrof naturalnych, która podniosłaby świadomość bliższej współpracy w zakresie środków obrony cywilnej, w celu zapobieżenia lub przynajmniej zminimalizowania konsekwencji takich katastrof; indywidualna mobilność uczniów szkół średnich, projekt pilotażowy dotyczący bezpieczeństwa w ramach sieci transeuropejskich, mobilność młodych przedsiębiorców w ramach wspierania wymian na płaszczyźnie europejskiej, Modelowe Ośrodki Turystyczne Europy oraz działania przygotowawcze do utworzenia systemu internetowego w celu zapewnienia doskonalszego prawodawstwa i udziału społecznego oraz na rzecz sieci Natura 2000;

Budżetowanie w podziale na obszary działalności

36.   przypomina, że po zeszłorocznej weryfikacji przez Parlament sprawozdania z działalności z 2005 r. Komisja została poproszona o zamieszczanie dokładniejszych informacji w sprawozdaniu ze względu na procedure budżetową w roku 2006; zauważa, że chociaż osiagnięto pewne postępy, należy dołożyć dodatkowych starań, aby informacje miały większy związek z budżetem, zwłaszcza zaś cele i wskaźniki; zauważa, że sprawozdanie z działalności powinno stać się cennym narzędziem pracy dla komisji parlamentarnych, które powinny częściej z niego korzystać; wzywa zatem Komisję do wznowienia wysiłków w celu przygotowania pełniejszego oraz w większym stopniu odnoszącego się do budżetu sprawozdania z działalności przed następną procedurą budżetową;

37.   podkreśla, że Komisja musi zapewnić, by równość płci była brana pod uwagę podczas wykonywania budżetu oraz by każde działanie było oceniane z punktu widzenia zróżnicowanego wpływu, jaki wywiera ono na kobiety i mężczyzn;

o
o   o

38.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji, wraz z poprawkami oraz propozycjami zmian do sekcji III projektu budżetu ogólnego, Radzie, Komisji, a także innym zainteresowanym instytucjom oraz organom.

(1) Dz.U. L 253 z 7.10.2000, str. 42. (2) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, str. 1. (3) Dz.U. C 172 z 18.6.1999, str. 1. Porozumienie zmienione decyzją 2003/429/WE, (Dz.U. L 147 z 14.6.2003, str. 25). (4) Teksty przyjęte, P6_TA(2005)0126. (5) Teksty przyjęte, P6_TA(2005)0286. (6) Dz.U. C 77 E z 26.3.2004, str. 226. (7) Teksty przyjęte, P6_TA(2005)0288. (8) Teksty przyjete, P6_TA(2005)0224.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2006, sekcja I – Parlament Europejski, sekcja II – Rada, sekcja IV – Trybunał Sprawiedliwości, sekcja V – Trybunał Obrachunkowy, sekcja VI – Komitet Ekonomiczno-Społeczny, sekcja VII – Komitet Regionów, sekcja VIII (A) – Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich, sekcja VIII (B) – Europejski Inspektor Ochrony Danych (C6-0300/2005 – 2005/2002(BUD))

P6_TA(2005)0410 A6-0307/2005

Parlament Europejski,

–   uwzględniając art. 272 Traktatu WE,

–   uwzględniając decyzję Rady 2000/597/WE, Euratom z dnia 29 września 2000 r. dotyczącą systemu środków własnych Wspólnot Europejskich(1),

–   uwzględniając Porozumienie Międzyinstytucjonalne z dnia 6 maja 1999 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą a Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i poprawy procedury budżetowej(2),

–   uwzględniając rezolucję z dnia 9 marca 2005 r. w sprawie wytycznych dotyczących sekcji II, IV, V, VI, VII, VIII(A) i VIII(B) oraz wstępnego projektu szacunków Parlamentu Europejskiego (sekcja I) dla procedury budżetowej na 2006 r.(3),

–   uwzględniając rezolucję z dnia 12 maja 2005 r. w sprawie preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu Europejskiego na rok budżetowy 2006(4),

–   uwzględniając wstępny projekt budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2006 przedstawiony przez Komisję dnia 27 kwietnia 2005 r. (COM(2005) 0300),

–   uwzględniając projekt budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2006 sporządzony przez Radę dnia 15 lipca 2005 r. (C6-0300/2005),

–   uwzględniając art. 69 oraz załącznik IV do Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej oraz opinie Komisji Handlu Zagranicznego, Komisji Kontroli Budżetowej, Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz Komisji Petycji (A6-0307/2005),

A.   mając na uwadze, że bieżące perspektywy finansowe określiły na rok 2006 w zakresie tytułu 5 (wydatki administracyjne) pułap wynoszący 6 708 mln EUR według obecnych cen,

B.   mając na uwadze, że we wstępnym projekcie budżetu na rok 2006 pozostawiono rezerwę wynoszącą ok. 10,2 mln EUR poniżej pułapu dla tytułu 5 przewidzianego w perspektywie finansowej na rok budżetowy 2006,

C.   mając na uwadze, że w projekcie budżetu Rady pozostawiono rezerwę wynoszącą ok. 130,1 mln EUR poniżej pułapu dla pozycji 5 na rok 2006, obniżając tym samym wydatki o kwotę 119,9 mln EUR,

D.   mając na uwadze, że preliminarz dochodów i wydatków Parlamentu w wysokości 1 341,6 mln EUR odpowiada maksymalnemu poziomowi 20% pozycji 5,

E.   mając na uwadze, że w wyżej wymienionej rezolucji z 12 maja 2005 r. w sprawie preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu podkreślono wagę stosowania dobrego zarządzania finansami i dyscypliny budżetowej wydatków administracyjnych Parlamentu,

Ramy ogólne

1.   przypomina o podjętym zobowiązaniu do zapewnienia instytucjom europejskim niezbędnych środków do utrwalenia rozszerzenia z 2004 r., przygotowania się do kolejnego rozszerzenia oraz zapewnienia prawidłowego funkcjonowania instytucji;

2.   wzywa wszystkie instytucje do rozporządzania w sposób racjonalny dostępnymi środkami w celu poprawy skuteczności ich głównych działań i zrealizowania przewidzianych założeń;

3.   uważa, że należy zrealizować żądanie osiągnięcia odpowiedniego poziomu naboru personelu z Państw Członkowskich, które przystąpiły do UE w roku 2004; wzywa wszystkie instytucje do przeanalizowania przyczyn zwłoki w naborze lub pozostałych wakatów oraz do zastosowania w tym względzie specjalnych środków;

4.   podpisuje się pod stanowiskiem Rady w sprawie zachowania dyscypliny budżetowej przy wydatkach administracyjnych, ale jego zdaniem przy jej stosowaniu należy ocenić indywidualnie rzeczywiste potrzeby każdej instytucji; wyraża żal, że Rada stosuje, bez żadnego rozróżnienia, metodę powszechnych cięć w odniesieniu do wakatów i środków, i w związku z tym przyjmuje inne podejście różniące się od podejścia Rady;

5.   opowiada się za pozostawieniem odpowiedniej rezerwy w zakresie tytułu 5 (wydatki administracyjne); proponuje przywrócić ok. 7,7 mln EUR z 15,1 mln EUR, o które Rada obniżyła środki w ramach pierwszego czytania dotyczącego budżetu pozostałych instytucji (z wyłączeniem Parlamentu i Rady);

Sekcja I - Parlament Europejski
Poziom planowania wydatków

6.   odnotowuje propozycję Prezydium o ustaleniu poziomu wydatków w wysokości maksymalnej 20% pozycji 5, odpowiadającej ogólnemu podwyższeniu budżetu Parlamentu o 6,1% w stosunku do roku 2005, co przewyższa średni wzrost ustalony na 4,5% w wydatkach administracyjnych w pozycji 5 projektu budżetu; potwierdza tradycyjny udział Parlamentu Europejskiego w budżecie, stanowiący 20% pozycji 5; podkreśla, że udało mu się nie przekroczyć nałożonego przez siebie pułapu oraz, że poczynił znaczne oszczędności dzięki przyspieszonym płatnościom za budynki;

7.   przypomina, że w ostatnich latach zaistniały przypadki "przenoszenia", a nawet likwidowania środków; uważa, że takie postępowanie nie stanowi konsekwentnego sposobu planowania wydatków; przypomina, że w roku 2004 suma środków "przeniesionych" przekroczyła 150 mln EUR, zaś zlikwidowana suma środków wyniosła 27 mln EUR; w roku 2005 przewidziana jest zwyżka w wysokości 98 mln EUR;

8.   postanawia o wprowadzeniu do rezerw "Środków tymczasowych na inwestycje instytucji w nieruchomości"(pozycja 2009) kwotę 15 mln EUR, aby umożliwić stały zakup nieruchomości;

9.   zgadza się, że aby umożliwić zastrzyk kapitału na zakup nieruchomości, Komisja Budżetowa w pełni poprze w budżetach korygujących każdą kwotę niewykorzystaną w ramach 20% pozycji 5;

10.   potwierdza swoje stanowisko zawarte w ust. 27 wspomnianej powyżej rezolucji z dnia 12 maja 2005 r. w sprawie preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu, że całkowity poziom budżetu powinien zostać ustalony w oparciu o uzasadnione i rzeczywiste potrzeby po przeprowadzeniu ich wnikliwej analizy; ocenia, że zredukowanie kwoty 20 mln EUR poniżej 20% dla tytułu 5 będzie stanowić odpowiedni i nieutrudniający sprawnego funkcjonowania Parlamentu poziom; po ostrożnej ocenie szacuje, że w budżecie na rok 2006 istnieje możliwość zmniejszenia budżetu Parlamentu o 20 milionów euro poniżej 20% pozycji 5 nie utrudniając skutecznego funkcjonowania Parlamentu; w związku z powyższym decyduje ustalić wysokość budżetu dla Parlamentu na rok 2006 na 1 321,6 mln EUR; podkreśla, że nie stanowi to precedensu dla ograniczania prawa Parlamentu do użycia 20% pozycji 5 w następnych latach;

11.   uznaje konieczność zachowania ostrożności przy podejmowaniu decyzji dotyczących nowych priorytetów, aby zapewnić pokrycie potrzeb finansowych Parlamentu w dłuższej perspektywie czasowej; zwraca uwagę na wprowadzenie w połowie 2009 roku nowego Statutu Posłów do PE, które, jak przewidziano, pociągnie za sobą wydatki ok. 100 mln EUR rocznie;

Polityka informacyjna i komunikacji

12.   uważa, że propozycja Prezydium dotycząca odłożenia kwoty 50 mln EUR jako rezerwy na "informację" oraz pozostawienia dodatkowej kwoty 17,2 mln EUR jako rezerwy na wydatki nieprzewidziane nie jest zgodna z obecnym etapem rozwoju nowych priorytetów politycznych, ani z zasadą dyscypliny budżetowej;

13.   ponawia swój apel o uznanie przez Parlament polityki informacyjnej i komunikacji jako jeden z priorytetów oraz wspiera inwestycje zmierzające do poprawy komunikacji pomiędzy obywatelami UE a Parlamentem; postanowił ustalić rezerwę w wysokości 20 mln EUR z przeznaczeniem na "Informację i Komunikację" w celu poprawy komunikacji między Parlamentem a obywatelami;

14.   zauważa, że lepsze informowanie o pracach PE zakłada większe wykorzystanie nowoczesnych (audiowizualnych) mediów oraz bardziej przejrzystej i atrakcyjniejszej struktury obrad plenarnych;

15.   przypomina priorytety uwypuklone w ust. 11 i 12 swojej wyżej wymienionej rezolucji z dnia 12 maja 2005 r. w sprawie preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu, w szczególności dotyczące poprawy służb zajmujących się odwiedzającymi oraz wzmocnienia roli biur informacyjnych w celu zdecentralizowania działań informacyjnych skierowanych do Państw Członkowskich, zwłaszcza dla ułatwienia kontaktów posłów do PE z obywatelami;

16.   uznaje, że każda propozycja powinna zawierać wyraźnie informację dotyczącą kosztów finansowych i wymagań finansowych w średnim okresie czasu; wskazuje, ze projekty z zakresu polityki informacji i komunikacji powinny zawierać odpowiednie zobowiązania podjęte przez grupy polityczne;

Rozszerzenie

17.   popiera kroki na rzecz dalszej poprawy świadczenia służb językowych dla posłów; wyraża troskę z powodu wysokiej liczby wakatów w tej konkretnej dziedzinie i uważa, że niniejszej kwestii należy przyjrzeć się z należytą uwagą; oczekuje na przedłożenie przez administrację szczegółowych propozycji do dnia 30 listopada 2005 r.;

18.   potwierdza następujące kroki związane z rozszerzeniem:

19.   zadecydował o udostępnieniu dalszych środków - w sumie 9,726 mln EUR - w związku z przygotowaniem do rozszerzenia o Rumunie i Bułgarię, co wykracza poza sumę 13,8 mln EUR zawartych w preliminarzu;

Pełniejsze planowanie wydatków

20.   wzywa do lepszej formy prezentacji wydatków wynikających z pożyczek lub najmów lub świadczenia usług, które powinny być wyraźnie zaznaczone w Zestawieniu Dochodów będącym częścią budżetu Parlamentu;

21.  proponuje utworzenie oddzielnej pozycji dla biur informacyjnych i wnosi o zaznaczenie w przypisach do planu organizacyjnego Parlamentu liczby personelu w nich pracującego,

22.   wnosi o wprowadzanie oddzielnej pozycji budżetowej na koszty delegacji związanych ze szkoleniami;

Budynki

23.   wyraża żal, że Prezydium nie ustosunkowało się do wniosku o przedstawienie aktualnego planu nabywania nieruchomości, w tym opcji nabycia pomieszczeń dla biur informacyjnych; wnosi o przedłożenie tej informacji do dnia 30 listopada 2005 r.; uważa, że Parlament powinien posiadać jasną politykę w zakresie nieruchomości w celu zapewnienia odpowiedniego planowania finansowego;

Polityka kadrowa

24.   wyraża żal, że wniosek Prezydium w sprawie 112 stanowisk niezwiązanych z rozszerzeniem nie został uwzględniony w ramach przesunięć kadrowych obecnego personelu, zgodnie z postulatem zawartym w ust. 6 swojej wyżej wymienionej rezolucji z dnia 12 maja 2005 r. w sprawie preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu;

25.   ponawia swój wniosek o przedłożenie do dnia 30 listopada 2005 r. sprawozdania zawierającego szczegółowe informacje na temat obecnej liczby personelu kontraktowego i pracowników czasowych oraz porównanie sytuacji przed i po zmianie statusu; uznaje, że informacje zawarte w poprzednim sprawozdaniu były zbyt krótkie i ogólne;

26.   wzywa administrację Parlamentu do włączenia do wstępnego projektu budżetu Parlamentu szczegółowych informacji o liczbie pracowników kontraktowych w Sekretariacie Parlamentu i grupach politycznych oraz wszystkich pracowników w biurach informacyjnych;

27.   zdecydował o realizacji następujących działań w zakresie planu zatrudnienia:

28.   zauważa, że administracja Parlamentu powinna w pełni przestrzegać kodeksu właściwego postępowania w zakresie zatrudniania osób niepełnosprawnych;

Inne

29.   postanowił o wprowadzeniu p.m. co do debaty w sprawie "Przyszłości Europy" w oczekiwaniu na wyniki obrad Konferencji Przewodniczących;

30.   wzywa administrację Parlamentu do zbadania możliwości utworzenia programu praktyk, który pozwoliłby pewnej liczbie stażystów na korzystanie z programu szkoleń Parlamentu; zwraca się do Sekretarza Generalnego o przygotowanie sprawozdania w tej sprawie; proponuje utworzenie rezerwy 5 stanowisk (1 A* i 4 B* ) w dziale szkoleń zawodowych i nowej linii budżetowej 1407 dodatki na szkolenia (program praktyk Parlamentu Europejskiego) z adnotacją p.m.;

31.   wzywa, aby pracownicy nowo powstałych stanowisk w EMAS przebadali używanie przez Parlament samochodów mniej zanieczyszczających środowisko;

32.   postanowił o wprowadzeniu korekty w innych dziedzinach, w których sytuacja uległa zmianie od czasu przyjęcia preliminarza:

33.  odnotowuje postęp poczyniony w kontekście reformy administracyjnej "Podnieść poprzeczkę" mającej na celu wspomaganie posłów w pracy legislacyjnej w rozszerzonej Unii Europejskiej; zachęca Sekretarza Generalnego i Prezydium do regularnego kontrolowania funkcjonowania sekretariatów komisji i wzywa do zapewnienia przewodniczącym komisji pełnego wsparcia w wykonywaniu ich zadań; zachęca Sekretarza Generalnego do podjęcia środków niezbędnych do sprostania zwiększonemu zakresowi obowiązków posłów oraz komisji parlamentarnych związanych z wykonywaniem funkcji legislacyjnych Parlamentu;

34.   wzywa Prezydium do zbadania sposobów zredukowania wzrostu kosztów energii, np. poprzez zastosowanie japońskiej inicjatywy "praca bez krawatów", umożliwiającej zredukowanie klimatyzacji w okresie letnim;

35.  podkreśla znaczenie codziennych ćwiczeń dla zdrowia posłów i personelu; zwraca się do Prezydium o przeprowadzenie oceny funkcjonowania ośrodków sportowych, zwłaszcza pod kątem świadczonych przez nie usług oraz ich polityki cenowej, z uwzględnieniem godzin otwarcia;

36.   wzywa Prezydium do dalszych ulepszeń w polityce szkoleń, w tym szkoleń językowych dla posłów;

Pozostałe instytucje

37.   stworzył nowe stanowiska w związku z kolejnym rozszerzeniem w celu zagwarantowania, że związane z tym procesem potrzeby instytucji zostaną zaspokojone; przywrócił część środków zredukowanych przez Radę, by umożliwić instytucjom prawidłowe funkcjonowanie;

38.   zatwierdził awanse do wyższych kategorii zaszeregowania wynikające z przepisów nowego Regulaminu pracowniczego pracowników Wspólnot Europejskich, zgodne z wnioskami instytucji oraz zaakceptowane przez Radę w projekcie budżetu;

Sekcja II - Rada

39.   wyraziła zainteresowanie wysokością środków przeznaczonych na pokrycie działalności w ramach WPZiB oraz stworzeniem licznych pozycji budżetowych na pokrycie działań związanych z EPBiO/WPZiB; powtórnie uznała, że budżety innych instytucji powinny pokrywać wydatki administracyjne;

40.   odnotowuje stworzenie 161 nowych stanowisk (1 A*15, 4 A*12, 6 A*11, 1 A*10 T, 8 A*9, 12 A*7, 58 A*5, 2 B*7, 6 B*6, 17 B*3, 23 C*4, 23 C*1) oraz przesunięcie jednego stanowiska C*1 do Komisji;

Sekcja IV - Trybunał Sprawiedliwości

41.   wzywa Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich do zmiany do dnia 1 listopada 2005 r. swojej decyzji administracyjnej z dnia 31 marca 2004 r. tak, aby uniemożliwić używanie samochodów służbowych do celów prywatnych;

42.   postanowił o realizacji następujących działań w zakresie planu zatrudnienia:

43.   zwrócił uwagę, że decyzja dotycząca ostatecznej liczby stanowisk dla nowego Trybunału Służby Cywilnej powinna zostać podjęta do końca roku 2005;

44.   postanowił o zwiększeniu środków przewidzianych w projekcie budżetu przez Radę o kwotę 3 398 000 EUR, głównie z przeznaczeniem na wynagrodzenia, tłumaczenia zewnętrzne oraz technologie informacyjne;

Sekcja V - Trybunał Obrachunkowy

45.   wzywa Trybunał Obrachunkowy do zmiany do dnia 1 listopada 2005 r., swojej decyzji administracyjnej z dnia 15 czerwca 2004 r., tak, aby uniemożliwić używanie samochodów służbowych do celów prywatnych;

46.   zadecydował o realizacji następujących działań w zakresie planu zatrudnienia:

47.   zadecydował o zwiększeniu środków przewidzianych w projekcie budżetu przez Radę o kwotę 1 555 000 EUR, głównie z przeznaczeniem na wynagrodzenia;

Sekcja VI -Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny

48.   zadecydował o realizacji następujących działań w zakresie planu zatrudnienia:

49.   zadecydował o zwiększeniu środków przewidzianych w projekcie budżetu przez Radę o kwotę 190 000 EUR, głównie z przeznaczeniem na wynagrodzenia oraz uzupełnienia związane z wydatkami z zakresu nieruchomości;

Sekcja VII - Komitet Regionów

50.   z zadowoleniem odnotowuje, że dnia 15 czerwca 2004 r. zakończono prace nad budynkiem Belliard, oraz jest wdzięczny za regularne informowanie Parlamentu przez Komitet Regionów oraz Komitet Ekonomiczno-Społeczny o postępach prac budowlanych; nalega, aby oba Komitety zażądały sprawozdania od firmy konsultingowej Sicabel, która sprawowała nadzór nad pracami budowlanymi od początku remontu w celu upewnienia się, że projekt przeprowadzono w zgodzie z umową i jej załącznikami; sprawozdanie powinno zostać przedstawione Parlamentowi do dnia 1 marca 2006 r.;

51.   zadecydował o realizacji następujących działań w zakresie planu zatrudnienia:

52.   zadecydował o zwiększeniu środków przewidzianych w projekcie budżetu przez Radę o kwotę 259 500 EUR, głównie z przeznaczeniem na wynagrodzenia oraz uzupełnienia związane z wydatkami z zakresu nieruchomości;

Sekcja VIII (A) - Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich

53.   zadecydował o realizacji następujących działań w zakresie planu zatrudnienia:

54.   zadecydował o zwiększeniu środków przewidzianych w projekcie budżetu przez Radę o kwotę 173 056 EUR;

Sekcja VIII (B) - Europejski Inspektor Ochrony Danych

55.   zadecydował o realizacji następujących działań w zakresie planu zatrudnienia:

56.   zadecydował o zwiększeniu środków przewidzianych w projekcie budżetu przez Radę o kwotę 136 600 EUR;

o
o   o

57.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji, wraz z poprawkami do sekcji I, II, IV, V, VI, VII, VIII (A) oraz VIII (B) projektu budżetu ogólnego, Radzie i Komisji a także innym zainteresowanym organom oraz instytucjom.

(1) Dz.U. L 253 z 7.10.2000, str. 42. (2) Dz.U. C 172 z 18.6.1999, str. 1. Porozumienie zmienione decyzją 2003/429/WE, (Dz.U. L 147 z 14.6.2003, str. 25). (3) Teksty przyjęte, P6_TA(2005)0067. (4) Teksty przyjęte, P6_TA(2005)0181.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Azerbejdżanu

P6_TA(2005)0411 RC-B6-0558/2005

Parlament Europejski,

–   uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Azerbejdżanu i Południowego Kaukazu, a w szczególności rezolucję z dnia 9 czerwca 2005 r.(1),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 20 listopada 2003 r.w sprawie komunikatu Komisji "Szersza Europa - sąsiedztwo: Nowe ramy stosunków z naszymi wschodnimi i południowymi sąsiadami"(2),

–   uwzględniając Umowę o Partnerstwie i Współpracy z Azerbejdżanem, która weszła w życie 1 lipca 1999 r.,

–   uwzględniając decyzję Rady z dnia 14 czerwca 2004 r. w sprawie włączenia Azerbejdżanu razem z Armenią i Gruzją do Europejskiej Polityki Sąsiedztwa,

–   uwzględniając oświadczenie końcowe oraz zalecenia VI posiedzenia Parlamentarnej Komisji Współpracy UE-Azerbejdżan, która obradowała w dniach 18-19 kwietnia 2005 r.,

–   uwzględniając raport krajowy dotyczący Azerbejdżanu z dnia 2 marca 2005 r.,

–   uwzględniając oświadczenie UE w sprawie Azerbejdżanu z dnia 6 października 2005 r.,

–   uwzględniając członkostwo Azerbejdżanu w Radzie Europy, Europejską Konwencję Praw Człowieka oraz liczne rezolucje Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy w sprawie Azerbejdżanu, w szczególności rezolucję z dnia 22 czerwca 2005 r.,

–   uwzględniając sprawozdanie okresowe Misji Obserwacji Wyborów OBWE z września i października 2005 r.,

–   uwzględniając art. 103 ust. 2 Regulaminu,

A.   mając na uwadze, że zbliżające się wybory parlamentarne, które odbędą się 6 listopada 2005 r. wystawią na próbę zobowiązania podjęte przez rząd Azerbejdżanu odnośnie kontynuowania procesu demokratycznego;

B.   mając na uwadze, że podjęta przez Radę, na wniosek Parlamentu Europejskiego, decyzja w sprawie rozszerzenia Europejskiej Polityki Sąsiedztwa na trzy państwa Południowego Kaukazu dostarcza Azerbejdżanowi nowych instrumentów w jego relacjach z UE oraz ramy dla włączenia się do polityk UE innych niż te, które dostępne są już w ramach Umowy o Partnerstwie i Współpracy;

C.   mając na uwadze, że Europejska Polityka Sąsiedztwa uznaje europejskie aspiracje Azerbejdżanu oraz znaczenie Azerbejdżanu jako państwa silnie związanego historycznie, kulturowo i gospodarczo z UE oraz mając na uwadze fakt, że prawdziwe i zrównoważone partnerstwo może być rozwijane wyłącznie w oparciu o wspólnie uznawane wartości w zakresie demokracji, rządów prawa, poszanowania praw człowieka i praw mniejszości oraz swobód obywatelskich;

D.   wyrażając głębokie zaniepokojenie wydarzeniami z 25 września oraz 1 i 9 października 2005 r., kiedy to policja przemocą rozproszyła wiec w Baku, w którym uczestniczyły, pomimo wprowadzonego przez władze zakazu demonstracji, tysiące działaczy opozycji należących do Bloku Azadlig; bijąc przy tym dziennikarzy i aresztując dziesiątki demonstrantów;

E.   mając na uwadze, że w dniu 17 października 2005 r. Rasul Gulijew, jeden z głównych przywódców opozycji, który został zarejestrowany jako kandydat w wyborach, został zatrzymany na Ukrainie w drodze do Baku na podstawie międzynarodowego listu gończego wystawionego przez Azerbejdżan w związku z oskarżeniami o rzekomą defraudację, oraz że 16 i 17 października 2005 r. azerbejdżańska policja zatrzymała około 200 działaczy opozycji i aresztowała wielu z nich w związku z zapowiedzią Gulijewa, że powróci on do Baku;

F.   zaniepokojony sytuacją, jaka wytworzyła się wokół opozycyjnych środków masowego przekazu oraz przypadkami nadużyć i ataków na dziennikarzy, jak również przypadkami gróźb pod adresem obrońców praw człowieka oraz prób ich zniesławiania i poddawania presjom i prześladowaniom;

G.   mając na uwadze, że sprawozdanie okresowe Misji Obserwacji Wyborów OBWE z września 2005 r. wyraża obawy w związku z ograniczeniami wolności zgromadzeń i potwierdza, że zalecenia Komisji Weneckiej w sprawie poprawy ordynacji wyborczej i wprowadzenia podstawowych zabezpieczeń dla poprawy zaufania społecznego zostały zrealizowane tylko częściowo;

H.   mając na uwadze, że choć drugie sprawozdanie okresowe Misji Obserwacji Wyborów OBWE z października 2005 r. przyznaje, że nastąpił pewien postęp w zakresie umożliwienia wszystkim partiom dostępu do środków masowego przekazu, to jednak podkreśla ono występowanie stałych i nieproporcjonalnych restrykcji nakładanych przez siły prorządowe na kampanie wyborcze kandydatów opozycyjnych oraz fakt, że niektóre komisje wyborcze nie stosują się do postanowień ordynacji wyborczej w sposób sprawiedliwy i bezstronny;

I.   mając na uwadze, że z uwagi na wybory parlamentarne w listopadzie 2005 r. prezydent IIham Alijew wydał w dniu 11 maja 2005 r. dekret w sprawie "Poprawy procedury wyborczej w Republice Azerbejdżańskiej";

J.   mając na uwadze, że współprzewodniczący Grupy Mińskiej OBWE, będący przedstawicielami USA, Rosji i Francji, spotkali się ostatnio w Waszyngtonie w celu omówienia aktualnej sytuacji procesu pokojowego w Górnym Karabachu, a w szczególności przygotowania planowanego spotkania z Ministrami Spraw Zagranicznych Azerbejdżanu i Armenii w Lubljanie;

1.   wyraża ubolewanie, że władze azerbejdżańskie odmawiają wydania pozwolenia na organizowanie przez opozycję wieców w określonych miejscach w centrum Baku i potępia nieproporcjonalne i oparte na przemocy środki, jakie policja od września 2005 stosuje wobec demonstrantów;

2.   wzywa do natychmiastowego uwolnienia wszystkich zatrzymanych i zwraca się o przeprowadzenie pełnego i sprawiedliwego śledztwa w sprawie wyżej wymienionych zdarzeń, z uwzględnieniem odpowiedzialności ponoszonej przez jednostki ochrony porządku publicznego i wzywa Azerbejdżan do zagwarantowania osobom zatrzymanym podstawowych praw człowieka;

3.   wzywa Azerbejdżan do zagwarantowania i poszanowania wolności zgromadzeń oraz do zapewnienia, aby zbliżające się wybory parlamentarne odbyły się przy pełnym poszanowaniu uznanych standardów międzynarodowych oraz dawno przedstawionych zaleceń OBWE/ODIHR i Komisji Weneckiej oraz wzywa wszystkie partie biorące udział w zbliżających się wyborach do prowadzenia kampanii w sposób pokojowy; podkreśla, że obowiązująca obecnie ordynacja wyborcza mogłaby stanowić podstawę do przeprowadzenia demokratycznych wyborów, pod warunkiem prawidłowego jej stosowania;

4.   z zadowoleniem przyjmuje uwolnienie przez ukraiński wymiar sprawiedliwości Rasula Gulijewa, po tym jak orzeczono, że wniosek o ekstradycję złożony przez Azerbejdżan opiera się na niewystarczająco mocnych podstawach; podkreśla sprzeczną postawę rządu w Baku, który z jednej strony wyraża zgodę na zarejestrowanie kandydata, a równocześnie uniemożliwia mu wzięcie udziału w wyborach;

5.   wzywa władze do zwrócenia szczególnej uwagi na bezpieczeństwo i wolność dziennikarzy i środków masowego przekazu oraz do podjęcia natychmiastowych działań w celu zapewnienia ochrony dziennikarzy po fali przemocy skierowanej przeciwko przedstawicielom środków masowego przekazu;

6.   wzywa władze Azerbejdżanu do dołożenia wszelkich możliwych starań, aby postawić przed sądem wszystkie osoby odpowiedzialne za zamordowanie Elmara Husejnowa, wydawcy opozycyjnego tygodnika "Monitor";

7.   z żalem przyjmuje aresztowanie liderów ruchu młodzieżowego "Jeni Fikir" (Nowa Myśl), którzy zostali oskarżeni o przygotowywanie zamachu stanu i wzywa do ich natychmiastowego uwolnienia;

8.   wzywa ponownie Azerbejdżan do zapewnienia niezależności wymiaru sprawiedliwości i zagwarantowania osobom zatrzymanym poszanowania podstawowych praw człowieka; wzywa władze do podjęcia kroków celem zaradzenia nieprawidłowościom, jakie zauważono podczas procesów sądowych i wzywa rząd do wdrożenia w tym zakresie zaleceń Rady Europy dotyczących traktowania więźniów politycznych, w następstwie licznych i wiarygodnych zarzutów w sprawie stosowania tortur i złego traktowania;

9.   podkreśla, że ogólna ocena tego, na ile te wybory będą miały demokratyczny charakter będzie miała wpływ na decyzję w sprawie rozpoczęcia prac nad nowym Planem Działania na rzecz Azerbejdżanu, który powinien koncentrować się na budowie prawdziwej demokracji oraz poszanowaniu praw człowieka i rządów prawa; wzywa Komisję do koordynowania w tym zakresie swoich działań z Radą Europy i do czynienia wszelkich możliwych wysiłków w celu wspierania i wzmacniania społeczeństwa obywatelskiego;

10.   z zadowoleniem przyjmuje zalecenia Komisji w sprawie znaczącego zintensyfikowania stosunków z Azerbejdżanem i wzywa Komisję do dalszego zapewnienia rządowi Azerbejdżanu koniecznej pomocy, tak aby umożliwić mu wdrażanie reform prawnych i instytucjonalnych w zakresie poszanowania praw człowieka i rządów prawa;

11.   wzywa władze Azerbejdżanu do rzeczywistego zahamowania korupcji w kraju, w szczególności poprzez zwiększenie zasobów przeznaczonych na programy edukacyjne oraz wprowadzenie koniecznych ram prawnych, które wzmocniłyby koordynację wysiłków anty-korupcyjnych rządu i sektora prywatnego;

12.   wzywa rząd Azerbejdżanu do rozwiązania problemu bezpośrednich połączeń lotniczych pomiędzy Baku i północną częścią Cypru, zgodnie ze standardami Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego, w celu zapewnienia rozwoju Europejskiej Polityki Sąsiedztwa wraz ze wszystkimi krajami Południowego Kaukazu;

13.   wyraża silne przekonanie, że Grupa Mińska dostarcza najlepszego mechanizmu na rzecz rozwiązania kwestii Górnego Karabachu i w pełni popiera wysiłki, jakich od początku roku 2005 dołożyły rządy Azerbejdżanu i Armenii w celu poprawy dialogu;

14.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom Państw Członkowskich, prezydentowi, rządowi i parlamentowi Republiki Azerbejdżanu, rządom i parlamentom Rosji, Turcji i Stanów Zjednoczonych oraz Zgromadzeniom Parlamentarnym OBWE i Rady Europy.

(1) Teksty przyjęte, P6_TA(2005)0243. (2) Dz.U. C 87 E z 7.4.2004, str. 506.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie rewizji procesu barcelońskiego (2005/2058 (INI))

P6_TA(2005)0412 A6-0280/2005

Parlament Europejski,

–   uwzględniając Deklarację Barcelońską, przyjętą podczas konferencji eurośródziemnomorskiej w dniach 27 i 28 listopada 1995 r., ustanawiającą Partnerstwo Eurośródziemnomorskie wraz ze szczegółowym programem prac,

–   uwzględniając komunikat Komisji skierowany do Rady i Parlamentu Europejskiego, zatytułowany "Dziesiąta rocznica Partnerstwa Eurośródziemnomorskiego. Program pracy mający na celu sprostanie wyzwaniom najbliższych pięciu lat" (COM(2005)0139) wraz z załącznikami (SEC(2005)0482 i SEC(2005)0483),

–   uwzględniając komunikat Komisji skierowany do Rady i Parlamentu Europejskiego "Szersza Europa – Sąsiedztwo: nowe ramy stosunków z naszymi wschodnimi i południowymi sąsiadami" (COM(2003)0104), dokument strategiczny Komisji w sprawie Europejskiej Polityki Sąsiedztwa (EPS) (COM(2004)0373), wniosek Komisji dotyczący Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa i Partnerstwa (COM(2004)0628), komunikat Komisji w sprawie planów działania związanych z EPS (COM(2004)0795), a także plany działania odnoszące się do Izraela, Jordanii, Maroka, Autonomii Palestyńskiej i Tunezji,

–   uwzględniając wnioski sformułowane podczas wszystkich eurośródziemnomorskich konferencji ministerialnych oraz sektorowych konferencji ministerialnych, które odbyły się od początku istnienia procesu barcelońskiego, a szczególnie wnioski z VII Eurośródziemnomorskiej Konferencji Ministrów Spraw Zagranicznych, która odbyła się w Luksemburgu w dniach 30-31 maja 2005 r.,

–   uwzględniając partnerstwo strategiczne z krajami basenu Morza Śródziemnego i Bliskiego Wschodu, o którym Rada Europejska zdecydowała w czerwcu 2004 r.,

–   uwzględniając deklaracje wydane przez Eurośródziemnomorskie Forum Parlamentarne podczas jego pięciu sesji plenarnych, które odbyły się od chwili utworzenia w listopadzie 1998 r. do jego przekształcenia w Eurośródziemnomorskie Zgromadzenie Parlamentarne (EMPA) w dniach 2 i 3 grudnia 2003 r., w czasie VI Konferencji Ministerialnej w Neapolu,

–   uwzględniając polityczne priorytety prezydencji Parlamentu Europejskiego w EMPA (ogłoszonej w dniu 21 kwietnia 2005 r.), dotyczące zwiększenia dialogu na temat praw człowieka z parlamentami krajów partnerskich,

–   uwzględniając rezolucję z dnia 15 marca 2005 r., przyjętą przez pierwsze Eurośródziemnomorskie Zgromadzenie Parlamentarne w Kairze,

–   uwzględniając swoją rezolucję z 12 lutego 2004 r. w sprawie "Ożywienia działań UE dotyczących praw człowieka i demokratyzacji we współpracy z partnerami śródziemnomorskimi"(1),

–   uwzględniając swoją rezolucję z 20 listopada 2003 r. w sprawie "Szerszej Europy – Sąsiedztwo: nowe ramy stosunków z naszymi wschodnimi i południowymi sąsiadami"(2),

–   uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie polityki śródziemnomorskiej Unii Europejskiej,

–   uwzględniając roczne raporty o rozwoju społecznym w państwach arabskich z 2002, 2003 i 2004 r. sporządzone przez Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju (UNDP),

–   uwzględniając sprawozdanie "Barcelona Plus: w kierunku eurośródziemnomorskiej wspólnoty demokratycznych państw" sporządzone przez Eurośródziemnomorską Komisję Badawczą (EuroMeSCO) w kwietniu 2005 r.,

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych oraz opinie Komisji Handlu Międzynarodowego i Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A6-0280/2005),

A.   zważywszy, że wspieranie i poszanowanie demokracji, praw człowieka, państwa prawa i podstawowych wolności to główne zasady i priorytety Unii Europejskiej, oraz że są one podstawą rozwoju regionu śródziemnomorskiego,

B.   biorąc pod uwagę treść Eurośródziemnomorskich Układów Stowarzyszeniowych, zwłaszcza art. 2, który zastrzega, że poszanowanie zasad demokratycznych i podstawowych praw inspiruje krajowe i zewnętrzne polityki stron, a ponadto stanowi niezbędny element tych układów,

C.   mając na uwadze, że w rezolucji z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie partnerstwa eurośródziemnomorskiego(3) Parlament zwraca się do Rady i Komisji o wznowienie wysiłków zmierzających do pogłębienia demokracji w krajach śródziemnomorskich oraz o przyczynianie się do promowania w nich niezbędnych reform politycznych, ekonomicznych i społecznych,

D.   zważywszy, że polityka wobec regionu śródziemnomorskiego jest jednym z priorytetów polityki zagranicznej UE; że proces barceloński może zyskać na skuteczności tylko poprzez spójną politykę zagraniczną i bezpieczeństwa Unii Europejskiej, która dzięki temu może zwiększyć swoją wiarygodność,

E.   zważywszy, że dla poszerzonej Europy niezwykle ważne jest ustanowienie spójnego systemu stosunków z sąsiednimi państwami regionu śródziemnomorskiego i Bliskiego Wschodu w oparciu o wyżej wymienione zasady i wartości, a także o dialog pomiędzy kulturami i religiami, oraz że dąży ona do wszechstronnego partnerstwa obejmującego liberalizację polityczną i gospodarczą, trwały wzrost gospodarczy i wspólny dobrobyt,

F.   zważywszy, że demokratyczny i pomyślny rozwój Partnerstwa Eurośródziemnomorskiego zależy w znacznym stopniu od woli krajów partnerskich i ich narodów dzielenia wspólnych wartości demokracji i poszanowania praw podstawowych w duchu prawdziwie harmonijnej współpracy, równości, wspólnego udziału, wspólnej własności oraz współodpowiedzialności,

G.   mając na uwadze, że Europejska Polityka Sąsiedztwa ma na celu wzmożenie takiego partnerstwa, stwarzając dalszą sposobność pogłębiania stosunków, wzmacniania dialogu politycznego i włączenia krajów partnerskich w polityki UE,

H.   zważywszy, że Deklaracja Barcelońska z dnia 28 listopada 1995 r. była punktem zwrotnym w stosunkach między Unią Europejską a jej śródziemnomorskimi sąsiadami,

I.   zważywszy, że Partnerstwo Eurośródziemnomorskie, łączące w sobie dwustronne i wielostronne mechanizmy konsultacji i kanały procesu decyzyjnego, jest wyjątkowe w swoim zakresie i koncepcji, i w związku z tym powinno być utrzymywane, odnawiane, weryfikowane w świetle osiągniętych wyników i kontynuowane, tak aby dążyć do realizacji postawionych przed nim ambitnych celów,

J.   stwierdzając jednak, że wymiar regionalny partnerstwa rozwinął się w sposób bardzo ograniczony, podczas gdy powinien być poważnie rozwijany i korzystać z większych środków finansowych, jak przewidziano to na początku procesu,

K.   mając na uwadze, że wycofanie Izraela ze strefy Gazy należy uznać jedynie za jeden, aczkolwiek ważny, krok na Mapie Drogowej w kierunku ogólnego rozstrzygnięcia konfliktu na Bliskim Wschodzie oraz, o ile kolejne kroki po obu stronach zostaną poczynione, za nowy impuls dla procesu barcelońskiego,

L.   zważywszy, że wyniki rewizji dokonanej po dziesięciu latach istnienia Partnerstwa są niejednoznaczne, ze względu na wiele już zrealizowanych osiągnięć, a jednocześnie istnienie wielu kwestii wciąż oczekujących na rozwiązanie, niezbędnych dla pełnego wykorzystania możliwości, jakie otwiera Deklaracja Barcelońska,

M.   mając na uwadze, że dwustronne stosunki wzięły górę nad współpracą ramach wielostronnych również z powodu słabości krajów partnerskich i trudności w rozwijaniu i wzmacnianiu stosunków południe-południe,

N.   zważywszy, że podczas szczytu, który odbędzie się w Barcelonie w dniach 27-28 listopada 2005 r., konieczne jest wyznaczenie jasnych i możliwych do zrealizowania priorytetów na najbliższą przyszłość, wykorzystując doświadczenie wynikające z dawnych niepowodzeń i momentów politycznego impasu, koncentrując się na osiąganiu konkretnych wyników w perspektywie krótko- i średnioterminowej,

O.   zważywszy, że pomoc w zakresie reformy systemów oświaty, wspólne zarządzanie przepływem osób i migracją oraz wzmocnienie dialogu - również między różnymi religiami - i wzajemne wsparcie w zakresie połączonych strategii walki z terroryzmem potencjalnie mogą stać się obszarami szerszej współpracy między partnerami eurośródziemnomorskimi,

P.   mając na uwadze, że udane pierwsze posiedzenie Eurośródziemnomorskiego Zgromadzenia Parlamentarnego w marcu 2005 r., podobnie jak inne instytucjonalne działania w ramach Partnerstwa Eurośródziemnomorskiego, usunęły wszelkie przeszkody na drodze do wzmocnienia jego wielostronnego wymiaru politycznego,

Q.   mając na uwadze, że ważne jest wzmacnianie tego wymiaru także poprzez większy udział społeczeństwa cywilnego oraz organizacji pozarządowych w tym procesie,

R.   zważywszy, że ogłoszenie roku 2005 Rokiem Morza Śródziemnego powinno zapewnić większe wyeksponowanie procesu barcelońskiego i powszechną znajomość działań,

1.   z zadowoleniem przyjmuje ostatni komunikat Komisji Europejskiej zawierający przegląd minionych dziesięciu lat Partnerstwa oraz wykaz konkretnych obszarów współpracy, - prawa człowieka i demokracja, trwały wzrost gospodarczy i reformy gospodarcze, edukacja - które wymagają dalszego rozwoju w ciągu kolejnych pięciu lat;

2.   podziela przekonanie, że choć Partnerstwo jak dotąd nie przyniosło spodziewanych korzyści i nie przyczyniło się do zmniejszenia napięć w regionie w takim stopniu, jak tego oczekiwano, możliwe jest usprawnienie wielu jego aspektów, a zatem proces barceloński nadal stanowi właściwy punkt wyjścia dla polityki śródziemnomorskiej, do której należy wprowadzić zmiany, w celu uzyskania lepszych rezultatów;

3.   podkreśla, że aby polityka eurośródziemnomorska była skuteczna, musi dysponować budżetem na miarę swoich ambicji;

4.   wyraża ubolewanie z powodu braku, jak do tej pory, bezpośredniego wpływu ze strony Partnerstwa Eurośródziemnomorskiego na największe wciąż nierozstrzygnięte konflikty regionu śródziemnomorskiego, mimo że w ramach grup roboczych podejmowano już zdecydowane próby zainicjowania dialogu;

5.   przypomina, że rozwój demokracji jest jednym z celów procesu barcelońskiego, który trzeba osiągnąć poprzez promowanie reform politycznych przy współpracy społeczeństwa obywatelskiego oraz wszystkich grup i ruchów politycznych, które potępiają stosowanie przemocy;

6.   uważa, że jedną z najważniejszych kwestii, które należy rozważyć, jest aktywniejszy udział wszystkich śródziemnomorskich krajów partnerskich w procesie decyzyjnym w ramach Partnerstwa, tak aby stworzyć lepsze warunki dla wspólnych inicjatyw i zwiększyć współodpowiedzialność;

7.   w tym kontekście przyjmuje z zadowoleniem stworzenie Pozarządowej Platformy EuroMed na rzecz Forum Obywatelskiego, której posiedzenie inauguracyjne odbyło się w Luksemburgu w kwietniu 2005 r.; w związku z powyższym podkreśla, że istotne jest podjęcie i rozwinięcie bliskiej współpracy ze wspomnianą platformą, by zintensyfikować uczestnictwo w Partnerstwie Euro-Śródziemnomorskim i szerzyć wśród społeczeństwa świadomość istnienia tego procesu;

8.   uważa za niezbędne, aby dialogowi politycznemu towarzyszyła intensywniejsza współpraca na płaszczyźnie kulturalnej i społecznej, w celu położenia większego nacisku na punkty widzenia i priorytety wynikające ze zwiększającej się liczby analiz pochodzących ze świata arabskiego i śródziemnomorskiego, które znalazły wyraz w najnowszych sprawozdaniach rocznych Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju (PNUD);

9.   z zadowoleniem przyjmuje utworzenie Eurośródziemnomorskiego Zgromadzenia Parlamentarnego i wzywa do przyznania mu w przyszłości środków i struktur administracyjnych niezbędnych do zapewnienia odczuwalności jego obecności oraz umożliwienia mu sprawnego funkcjonowania;

10.   podziela nie tylko przekonanie, że przyszła współpraca musi kierować się wymogami polityki bezpieczeństwa lub innymi związanymi z nią potrzebami, lecz również że związki pomiędzy trzema obszarami współpracy - pokojem, handlem i społeczeństwem obywatelskim - muszą wysunąć się na pierwszy plan; uznaje w szczególności zależność pomiędzy bezpieczeństwem i rozwojem oraz szczególne znaczenie kwestii społeczno-ekonomicznych dla krajów południowego obszaru Morza Śródziemnego;

11.  wyraża ubolewania nad faktem, że propozycja zawarta w wyjściowej deklaracji barcelońskiej dotycząca organizacji przez Komisję corocznego spotkania przedstawicieli miast i regionów w celu "podsumowania wspólnych wyzwań i wymiany doświadczeń" nie została nigdy wprowadzona w życie, a także wzywa Komisję do realizacji tej inicjatywy w ramach zrewidowanego Partnerstwa Eurośródziemnomorskiego;

12.   uważa, że Europejska Polityka Sąsiedztwa (EPS), która korzysta z osiągnięć procesu barcelońskiego i opiera się na zasadach wspólnej własności i zróżnicowania, powinna wzmocnić formy współpracy istniejące w ramach Euromed, aby zapewnić krajom partnerskim możliwość uczestniczenia w programach i politykach UE z uwzględnieniem wspólnie uzgodnionych priorytetów i celów; i w oparciu o konsekwentne stosowanie zasady współpracy regionalnej oraz niższego szczebla (jak również na poziomie lokalnym i w gminach) zarówno ze strony partnerów eurośródziemnomorskich, jak i Państw Członkowskich;

13.   przypomina, że integracja regionalna południe-południe jest podstawą do osiągnięcia trwałych ram ogólnego dobrobytu, czego przykładem jest doświadczenie UE;

14.   przypomina, że jednym z głównych celów polityki śródziemnomorskiej UE oraz EPS jest wspieranie działań reformatorskich w dziedzinie polityki (pogłębianie procesu demokratyzacji, umacnianie pluralizmu i państwa prawa, szersze poszanowanie praw człowieka), a także w dziedzinie gospodarczej i społecznej;

15.   z zadowoleniem przyjmuje powołanie podkomisji praw człowieka w ramach układów o stowarzyszeniu z Jordanią i Marokiem i nawołuje do stworzenia podobnych podkomisji praw człowieka w ramach innych układów o stowarzyszeniu, by w ten sposób rozwinąć zorganizowany dialog na temat praw człowieka i demokracji; uważa, że tego typu podkomitety stanowią kluczowe elementy planów działań; podkreśla znaczenie zasięgania opinii społeczeństwa i włączania go do prac podkomisji w celu lepszego monitorowania sytuacji w zakresie praw człowieka; podkreśla również, że Parlament powinien być w większym stopniu włączony w prace tych podkomisji i nadzór nad nimi ;

16.   ponawia swoje wsparcie dla obrońców praw człowieka i przyjmuje z zadowoleniem przyjęcie Wytycznych w sprawie Obrońców Praw Człowieka; w związku z powyższym wzywa Radę do wywarcia koniecznego nacisku na partnerów śródziemnomorskich, by wywiązali się ze swojego zobowiązania do poszanowania praw obrońców praw człowieka i zapewnili im ochronę;

17.   przypomina, że stworzenie obszaru wspólnego dobrobytu jest głównym celem Partnerstwa Eurośródziemnomorskiego, oraz że cel ten wymaga poczynienia postępów w zakresie zmniejszania ubóstwa w tym regionie oraz pokonania podziałów społeczno-gospodarczych między północą a południem; zauważa, że kraje partnerskie dokonały znacznych postępów w kierunku osiągnięcia stabilizacji makroekonomicznej i że liberalizacja handlu towarami znacznie się zwiększa;

18.   w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje utworzenie w 2002 r. Eurośródziemnomorskiego Instrumentu Inwestycyjnego i Partnerstwa w ramach Europejskiego Banku Inwestycyjnego, ale wzywa do ponownego pobudzenia refleksji wśród Państw Członkowskich Unii i ich partnerów eurośródziemnomorskich mającej na celu rozwinięcie tej inicjatywy w prawdziwy, własny instrument finansowy współpracy, otwarty dla udziału zainteresowanych państw strefy eurośródziemnomorskiej;

19.   podkreśla znaczenie utworzenia strefy wolnego handlu do roku 2010 i pragnie szybkiego wdrożenia zasady kumulacji pochodzenia, systemu, który zapewni produktom wytwarzanym ze składników pochodzących z kilku krajów śródziemnomorskich swobodny dostęp do rynku wspólnotowego w celu wsparcia dla pogłębienia integracji południe-południe;

20.   odnotowuje, iż podjęte zostały kroki na rzecz stworzenia do 2010 r. obszaru wolnego handlu oraz iż rozpoczęto pracę nad strategią liberalizacji handlu w rolnictwie; nawołuje do uwzględnienia w procesie kryterium trwałego rozwoju i do przeprowadzenia właściwej i pogłębionej oceny oddziaływania na środowisko, na każdym etapie tego procesu; wzywa Komisję do przeprowadzenia analizy skutków liberalizacji handlu produktami rolnymi i rybnymi w państwach strefy eurośródziemnomorskiej;

21.   zauważa, że pomimo znacznych postępów w procesie liberalizacji rynku towarów, deficyt handlowy partnerów Unii Europejskiej z regionu śródziemnomorskiego wzrasta;

22.   stwierdza, że pomimo oczekiwań związanych z początkiem procesu, kraje partnerskie nie odniosły korzyści gospodarczych z tego otwarcia handlowego i pozostają w trudnej sytuacji ekonomicznej wyrażającej się w bardzo wysokim wskaźniku bezrobocia i niskim poziomie inwestycji, która to sytuacja z uwagi na bardzo młode demograficznie społeczeństwa tych państw ma wpływ na ruchy migracyjne;

23.   uważa, że ekonomiczny aspekt partnerstwa musi zostać zorientowany w kierunku spójności społecznej i trwałego rozwoju gospodarczego, zważywszy, że liberalizacja wymiany gospodarczej nie może być jedynym celem, i musi posiadać odpowiednie ramy prawne;

24.   wzywa Komisję i Państwa Członkowskie, aby zapewniły włączenie do następnych perspektyw finansowych wystarczających funduszy na wsparcie przemian gospodarczych partnerskich państw śródziemnomorskich oraz aby kwota referencyjna przyznana dla nowego instrumentu finansowego polityki sąsiedztwa i partnerstwa była wystarczająca dla zagwarantowania pewnej stabilności i ciągłości pomocy europejskiej w strefie śródziemnomorskiej (por. dawny program MEDA);

25.   uważa, że program prac Komisji powinien również koniecznie skupić uwagę na społecznych konsekwencjach okresu przejściowego w południowych krajach śródziemnomorskich, przy uwzględnieniu różnych potrzeb i priorytetów krajów partnerskich;

26.   uważa, że sytuacja gospodarcza śródziemnomorskich krajów partnerskich wymaga znaczącego poparcia dla projektów z zakresu infrastruktury, zwłaszcza w dziedzinie transportu, mieszkań i zaopatrzenia w wodę pitną;

27.   jest zdania, że dochody pochodzące ze złóż ropy naftowej i gazu ziemnego w tym regionie powinny być w większej mierze przeznaczone na gospodarczy i społeczny rozwój regionu i wykorzystane w interesie całej ludności, przy zachowaniu pełnej przejrzystości;

28.   wzywa do zwiększenia wydajności infrastruktury w dziedzinie transportu towarów i osób w strefie eurośródziemnomorskiej, ze szczególnym uwzględnieniem portów;

29.   przypomina o znaczeniu, jakie ma wspieranie konkretnych, organizowanych na niewielką skalę projektów współpracy w terenie; uważa, że małe i średnie przedsiębiorstwa mogą w znacznym stopniu przyczynić się do podniesienia stopy życiowej w krajach partnerskich i w związku z tym zaleca przyjęcie działań stymulujących wzrost gospodarczy i konsumpcję, zwłaszcza poprzez udzielanie pożyczek i mikrokredytów;

30.   podkreśla wagę odpowiedzi na problemy napotkane przez sektor tekstylny poprzez popieranie partnerstwa euro-śródziemnomorskiego, służącego rozwojowi współpracy w sektorze i zwiększeniu jego konkurencyjności dzięki aktywnej polityce wspierającej kształcenie, badania i rozwój, innowacje technologiczne, rozpowszechnianie dobrych praktyk oraz wymianę danych wywiadu rynkowego; zaleca utworzenie euro-śródziemnomorskiej sieci szkół, instytucji szkoleniowych oraz ośrodków technicznych mających doświadczenie związane z sektorem włókienniczym i odzieżowym, które będą promować partnerstwo techniczne, szkolenia oraz wspólne programy badawcze;

31.   uważa, że zdecentralizowana współpraca między władzami lokalnymi i regionalnymi może przyczynić się do rozwoju instytucji lokalnych i ich zdolności działania, jak również do lepszej widoczności i ugruntowanej pozycji współpracy partnerskiej; zaznacza, że konkretne niewielkie projekty współpracy między miastami, zarówno dwustronne, jak i w ramach współpracy regionalnej i ponadregionalnej, dotyczące szeregu kwestii związanych ze zrównoważonym rozwojem urbanistycznym (np. zarządzanie odpadami i zasobami wodnymi, dostarczanie wody pitnej) mogą przynieść obywatelom namacalne rezultaty i natychmiastową poprawę jakości ich życia;

32.   zauważa, że w ostatnich latach znacznie przyspieszono realizację projektów i programów w ramach MEDA, przede wszystkim dzięki gruntownej rewizji zasad programowania pomocy Komisji i dzięki przyznaniu kluczowej roli podmiotom działającym w terenie; niemniej ubolewa nad faktem, że w projekcie budżetu na rok 2006 Rada zredukowała środki przeznaczone na program MEDA, w szczególności na reformy instytucjonalne, rozwój demokracji i praw człowieka, reformy gospodarcze i społeczne oraz współpracę na szczeblu subregionalnym; uważa, że redukcja ta byłaby sprzeczna ze wsparciem, jakiego potrzebuje proces barceloński;

33.   uważa, że nastał właściwy moment na rozszerzenie działań Partnerstwa Eurośródziemnomorskiego i uwzględnienie możliwości, jakie otwiera przed nim EPS, tak aby przybliżyć je do zwykłych obywateli;

34.   zaleca położenie w przyszłości szczególnego nacisku na ograniczoną liczbę wspólnie wybranych działań zarówno wielostronnych i dwustronnych, których tempo realizacji powinno zostać przyspieszone i które należy ukierunkować na konkretne rezultaty;

35.   uważa, że rozwój demokracji w tym regionie jest dla Europy jedną z kluczowych kwestii: Partnerstwo Eurośródziemnomorskie dotyczy nie tylko krajów partnerskich, ale również podmiotów niepaństwowych i społeczeństwa obywatelskiego; zaleca wobec tego na przykład szersze wykorzystanie Europejskiej Inicjatywy na rzecz Demokracji i Praw Człowieka (EIDHR), programu wspólnotowego finansującego różne przedsięwzięcia, aby rozpocząć realizację projektów dotyczących demokracji;

36.   uważa, że współpraca w dziedzinie ochrony ludności i środowiska naturalnego oraz opanowywania klęsk żywiołowych powinna być jednym z podstawowych priorytetów; jest zdania, że w ramach tej współpracy powinno się przyspieszyć procedury zmierzające do ustanowienia systemu wczesnego ostrzegania w basenie Morza Śródziemnego, mającego na celu zapobieganie takim klęskom;

37.   podkreśla, że w ostatnich latach w basenie Morza Śródziemnego oraz w wielu Państwach Członkowskich doszło do zakłócenia równowagi ekologicznej, wzrostu zanieczyszczenia, coraz dotkliwszego braku wody oraz niekontrolowanego rozwoju urbanistycznego i spekulacji, w szczególności w strefie nadbrzeżnej, i sądzi, że należy poświęcić większą uwagę opracowaniu polityki w zakresie środowiska naturalnego w całym basenie Morza Śródziemnego, ponieważ ma to kluczowe znaczenie dla całokształtu polityki trwałego rozwoju;

38.   uważa za jeden z priorytetów rozwój oświaty i szkolenia zawodowego, który ma kluczowe znaczenie dla gospodarczo-społecznego rozwoju krajów śródziemnomorskich; wzywa do traktowania ze szczególną uwagą kobiet, jak również grup najmniej uprzywilejowanych, takich jak, analfabeci, uczennice i studentki, uchodźców i wysiedleńców oraz ludność obszarów wiejskich i podmiejskich; wyraża pogląd, że wsparcie starań podejmowanych przez partnerów śródziemnomorskich w zakresie reformy oświaty oraz unowocześnienia instytucji w tym sektorze wymaga bardziej strategicznego podejścia; w szczególności wzywa Radę, Państwa Członkowskie i Komisję do stworzenia i wspierania programów wymiany dla uczniów, studentów i naukowców oraz partnerstwa między miastami i obszarami geograficznymi, i do intensyfikacji kontaktów na poziomie parlamentarnym; podkreśla, że w tym kontekście istotny jest dalszy rozwój inicjatywy "Erasmus Mundus", a także programu "Młodzież w Działaniu" na lata 2007-2013, tak aby zintensyfikować wymianę kulturalną w krajach basenu Morza Śródziemnego;

39.   przyjmuje z zadowoleniem stworzenie i inaugurację Eurośródziemnomorskiej Fundacji im. Anny Lindh na rzecz Dialogu Kultur; wyraża przekonanie, że działalność tej Fundacji może przyczynić się w sposób decydujący do szerzenia wzajemnego porozumienia i jak najlepszego wykorzystania naszego wspólnego dziedzictwa;

40.   zachęca Komisję, Państwa Członkowskie i kraje uczestniczące w Partnerstwie Eurośródziemnomorskim do poszukiwania sposobów i mechanizmów wsparcia dla utworzenia, wzmocnienia i rozwoju krajowych sieci Fundacji Anny Lindh we wszystkich 35 krajach partnerskich; zachęca Fundację do działania na rzecz widoczności i umocnienia procesu barcelońskiego, by w ten sposób realizować Partnerstwo Eurośródziemnomorskie zarówno na poziomie krajowym, jak i regionalnym;

41.   zwraca się o ochronę i wspieranie wolności prasy i opinii w regionie Morza Śródziemnego, w celu zapewnienia pracownikom środków przekazu swobodnego wykonywania ich zadań oraz zagwarantowania rozwoju demokracji, który dotychczas okazał się niewystarczający w tym regionie;

42.   wyraża przekonanie, że w obliczu obecnej sytuacji na świecie pomiędzy partnerami musi toczyć się poważny dialog międzykulturowy, obejmujący takie działania jak te, które zalecane są w sprawozdaniu powołanej przez Romano Prodiego w 2003 r. Grupy Doradczej Wysokiego Szczebla ds. Dialogu Pomiędzy Narodami i Kulturami Obszaru Eurośródziemnomorskiego;

43.   uważa, że partnerstwo śródziemnomorskie, oparte na wspólnej odpowiedzialności, ma promować dialog religijny między chrześcijaństwem, islamem i judaizmem, nie tylko w celu kształcenia i upowszechniania wiedzy, ale także walki z terroryzmem, stanowiącym jedno ze światowych wyzwań;

44.   zaleca prowadzenie wspólnej działalności, z udziałem uniwersytetów, ekspertów i rzeczoznawców, na temat roli islamu w społeczeństwach demokratycznych i otwartych, oraz rozważenie powodów, które czasami mogą skłonić członków wspólnoty kulturalno-religijnej do stosowania przemocy;

45.   podkreśla, że migracja i integracja społeczna osób migrujących jest kolejną niezwykle ważną kwestią Partnerstwa Eurośródziemnomorskiego; wyraża pogląd, iż układy o stowarzyszeniu oraz plany działania w ramach polityki sąsiedztwa stanowią właściwe narzędzia wspierania wspólnego nadzoru nad przepływem osób i migracją; proponuje w związku z tym wykorzystanie nowego Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa i Partnerstwa (EISP) do wsparcia współpracy transgranicznej pomiędzy partnerami; podkreśla potrzebę rozwiązania problemów leżących u źródeł nielegalnej migracji oraz zniwelowania jej poważnych, negatywnych skutków, w tym podjęcia takich kluczowych kwestii jak negocjacje w sprawie umów o readmisji czy energiczne zwalczanie handlu ludźmi, który powoduje straty ludzkie i dużo cierpienia; przypomina o konieczności zasięgania opinii władz lokalnych i regionalnych w tym obszarze, mając na względzie ich doświadczenie i odpowiedzialność za integrację społeczną imigrantów, przyjmowanie osób poszukujących azylu oraz newralgiczną kwestię postępowania z osobami zamieszkałymi na danym obszarze bez zezwolenia i odwołującymi się od decyzji o odmowie azylu;

46.   przypomina, że wszelka współpraca w zakresie migracji musi odbywać się w poszanowaniu międzynarodowego prawodawstwa humanitarnego i praw człowieka; kładzie nacisk na konieczność upublicznienia wszystkich umów o readmisji i poszanowania zasady niewydalania (non-refoulement) ustanowionej w art. 33 Konwencji Genewskiej z 1951 r. w sprawie statusu uchodźców; sprzeciwia się zamysłowi tworzenia "portali" migracji i/lub obozów dla imigrantów w krajach sąsiadujących z UE;

47.   podkreśla, że wspieranie uczestnictwa kobiet w dziedzinie gospodarczej, społecznej i kulturalnej oraz w działalności politycznej każdego kraju powinno być głównym narzędziem konsolidacji demokracji i przeciwdziałania dyskryminacji kobiet; zwraca się także o włączenie wymiaru równości płci w sposób przekrojowy do głównych działań w ramach Partnerstwa Śródziemnomorskiego;

48.   wzywa w związku z tym rządy państw partnerskich do uznania, poszanowania i ochrony praw podstawowych i statusu kobiet, w brzmieniu traktatów międzynarodowych i wzywa rządy państw partnerskich do przyspieszenia reform w dziedzinie prawa, administracji i innych, w celu prawnego zagwarantowania równości kobiet i mężczyzn w życiu rodzinnym i publicznym, jak również w celu włączenia równości płci do wszystkich polityk, przyjmując cele krótko- i długoterminowe;

49.   zwraca się do Komisji o udzielenie informacji jakościowych i ilościowych w kwestii realizacji i konkretnych zobowiązań finansowych przyjętych w ramach współpracy dwustronnej (układy stowarzyszeniowe), jak również w ramach współpracy regionalnej MEDA II (w aktualnej fazie), aby wesprzeć aktywny udział kobiet w życiu politycznym, gospodarczym i społecznym;

50.   przyjmuje z zadowoleniem wprowadzenie w życie pierwszego programu regionalnego na rzecz udziału kobiet w życiu i rozwoju gospodarczym i społecznym (o którego wprowadzeniu zdecydowano już w roku 2001) i wzywa Komisję do poszerzenia zakresu i tematyki kampanii informacyjnych i uwrażliwiających dotyczących wizerunku kobiety i jej roli w procesie demokratyzacji;

51.   wyraża swoje zaniepokojenie silną dyskryminacją kobiet na rynku pracy, w szkolnictwie i w systemach szkolenia zawodowego oraz w zakresie udziału w życiu politycznym i obywatelskim, jak również poważnymi problemami, z którymi kobiety muszą się zmierzyć, takimi jak przemoc; domaga się od państw partnerskich rzeczywistej woli politycznej i skutecznych działań, aby doprowadzić do zmiany mentalności i w celu promowania równości kobiet i mężczyzn;

52.   podkreśla potrzebę ustanowienia przez eurośródziemnomorskich partnerów nowych programów promujących współpracę zarówno między organami ścigania jak i władzami sądowniczymi oraz zapewnienia wspólnej strategii w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej i terroryzmu; zwraca się o jak najszybszą ratyfikację przez wszystkie państwa Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej oraz jej protokołów dodatkowych o zapobieganiu i zwalczaniu handlu ludźmi i przeciwko przemytowi migrantów; podkreśla, że wspólne dla eurośródziemnomorskich partnerów jest zarówno przywiązanie do praw człowieka, jak i do podstawowych wolności i dlatego wzywa Radę, Państwa Członkowskie i Komisję do aktywnego wspierania wyznaczonego w Układzie Eurośródziemnomorskim celu zapewnienia poszanowania praw człowieka przy pomocy stałego dialogu politycznego z krajami partnerskimi; podkreśla także, że dzielą oni wspólne doświadczenia aktów terroru, które powinny umożliwić im wspólnie przekonywanie zniechęconych grup społecznych, aby zrezygnowały z metod terrorystycznych i aktów przemocy oraz rozwijanie na szczeblu państwowym zdolności zwalczania ataków terrorystycznych i wspólnej obrony praw człowieka w walce przeciwko terroryzmowi; przypomina, że wszelkiego rodzaju akty terroru są w istocie rzeczy bezpośrednim atakiem wymierzonym w prawa i wolności obywatelskie, zawarte w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, w demokrację i państwo prawa;

53.   jeszcze raz podkreśla w tym względzie, że nie wolno prowadzić walki z terroryzmem kosztem wolności obywatelskich i praw człowieka; z zadowoleniem przyjmuje rosnącą współpracę w tej dziedzinie, ale domaga się bardziej otwartych i przejrzystych procedur; popiera w tym względzie propozycję dotyczącą kodeksu postępowania w tej dziedzinie;

54.   wyraża niezadowolenie w związku z brakiem istotnych postępów w dziedzinie demokracji i praw człowieka i podkreśla w tym kontekście znaczenie planów działania w zakresie EPS, których celem jest określenie jasnych zobowiązań podjęcia działań na rzecz krajów partnerskich, służących poprawie procesu demokratyzacji i poszanowania praw człowieka; podkreśla, że priorytety tych planów działania będą stanowiły punkty odniesienia, które powinny być systematycznie monitorowane i oceniane;

55.   dlatego wzywa Komisję do pełnego włączenia Parlamentu w ocenę wdrażania planów działania w zakresie EPS, w których należałoby przewidzieć wyraźne klauzule zawieszające w przypadku, gdy wartości stanowiące punkt odniesienia w zakresie demokratyzacji i poszanowania praw człowieka nie są przestrzegane;

56.   wzywa Komisję do potraktowania kwestii dotyczących praw człowieka jako kryteriów przy ocenianiu przestrzegania porozumień między Unią Europejską a krajami partnerskimi oraz wyraża nadzieję, że Komisja będzie składać roczne sprawozdania na temat swoich ustaleń w ramach Partnerstwa Eurośródziemnomorskiego;

57.   wzywa Radę i Komisję do powołania się na klauzule zawieszające eurośródziemnomorskich układów stowarzyszeniowych w przypadku naruszenia praw człowieka i wolności demokratycznych;

58.   wzywa ponownie wszystkich sygnatariuszy eurośrodziemnomorskich układów stowarzyszeniowych do przełożenia klauzuli o prawach człowieka i demokracji na program działania na rzecz zwiększenia i promowania poszanowania praw człowieka; oraz do stworzenia mechanizmu regularnej oceny zgodności z art. 2 Układu o Stowarzyszeniu; wzywa w tym względzie Komisję do powołania podkomisji ds. praw człowieka, których rola polegałaby na monitorowaniu wdrażania klauzuli o prawach człowieka oraz na pełnym angażowaniu Parlamentu Europejskiego i społeczeństwa obywatelskiego w działalność tychże podkomitetów; wzywa Komisję, w związku z dziesiątą rocznicą ustanowienia procesu barcelońskiego, do sporządzenia publicznego sprawozdania na temat wdrażania praw człowieka i realizacji polityki demokracji w krajach śródziemnomorskich, na bazie którego można będzie można dalej rozwijać partnerstwo;

59.   proponuje kontynuowanie i pogłębienie współpracy w dziedzinie bezpieczeństwa między Unią Europejską a krajami śródziemnomorskimi; przyjmuje z zadowoleniem włączenie klauzul o nierozpowszechnianiu broni masowego rażenia do najnowszych porozumień i planów działania; wskazuje, że takie środki muszą być wdrażane przez wszystkie partnerskie państwa bez wyjątku, mając na celu nazwanie Morza Śródziemnomorskiego strefą wolną od broni masowego rażenia; wzywa do większego zaangażowania krajów partnerskich w Europejską Politykę Bezpieczeństwa i Obrony; w związku z tym zwraca się do Rady o uwzględnienie możliwości konsultowania się z naszymi śródziemnomorskimi partnerami za każdym razem, gdy ich to dotyczy, w kwestiach WPZiB zawartych w porządku dziennym, włączając je, za każdym razem gdy zaistnieje taka konieczność, do posiedzeń Rady ds. Ogólnych i Stosunków Zewnętrznych;

60.   wyraża pogląd, iż biorąc pod uwagę dotychczasowe niedociągnięcia procesu barcelońskiego, wola polityczna i pragmatyczne podejście są bardziej niż kiedykolwiek warunkiem koniecznym dla powodzenia Partnerstwa;

61.   przypomina, że EMPA jest kluczowym elementem eurośródziemnomorskiego dialogu politycznego, oraz że w przyszłości należy umacniać rolę prac Zgromadzenia w podejmowaniu decyzji w ramach procesu eurośródziemnomorskiego;

62.   przypomina tym, którzy będą uczestniczyli w Nadzwyczajnym Spotkaniu Wysokiego Szczebla, które odbędzie się w Barcelonie w dniach 27-28 listopada 2005 r., że obchodom 10 rocznicy Partnerstwa Eurośródziemnomorskiego musi towarzyszyć ustalenie jasnego, wyraźne określonego zestawu celów i przyszłych działań; uważa również, że konieczne jest potwierdzenie podstawowych zasad Deklaracji Barcelońskiej i woli Państw Członkowskich do utworzenia wspólnoty krajów demokratycznych, która będzie ożywiała stosunki między krajami śródziemnomorskimi; jednocześnie wzywa w szczególności wszystkie Państwa Członkowskie Unii Europejskiej do połączenia wysiłków w celu nadania nowego tempa procesowi barcelońskiemu w przyszłości;

63.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji uczestnikom nadchodzącego Nadzwyczajnego Spotkania Wysokiego Szczebla, Radzie, Komisji, jak również rządom i parlamentom krajowym Państw Członkowskich oraz krajów partnerskich uczestniczących w procesie barcelońskim, a także Eurośródziemnomorskiemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu.

(1) Dz.U. C 97 E z 22.4.2004, str.656. (2) Dz.U. C 87 E z 7.4.2004, str. 506. (3) Teksty przyjęte, P6_TA(2005)0046.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie sprawozdania rocznego dotyczącego działalności Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich w 2004 r (2005/2136(INI))

P6_TA(2005)0413 A6-0276/2005

Parlament Europejski,

–   uwzględniając sprawozdanie roczne dotyczące działalności Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich w 2004 r.,

–   uwzględniając art. 195 Traktatu WE,

–   uwzględniając art. 43 Karty Praw Podstawowych,

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 listopada 1993 r. w sprawie demokracji, przejrzystości i pomocniczości oraz porozumienie międzyinstytucjonalne w sprawie procedur na rzecz wdrożenia zasady pomocniczości; postanowienia i ogólne warunki wykonywania zadań przez Rzecznika Praw Obywatelskich, jak i ustalenia w sprawie przebiegu posiedzeń Komitetu Pojednawczego, zgodnie z art. 189 b TWE (1),

–   uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie działalności Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich,

–   uwzględniając art. 112 ust. 1 i art. 195 ust. 2 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Petycji (A6-0276/2005),

A.   mając na uwadze, że Karta Praw Podstawowych została uroczyście przyjęta w Nicei 7 grudnia 2000 r. i że istnieje wola polityczna aby nadać jej zobowiązujący charakter prawny,

B.   mając na uwadze, że art. 41 Karty Praw Podstawowych stanowi, że każdy ma prawo do bezstronnego i rzetelnego załatwienia jego sprawy w rozsądnym terminie przez instytucje, i organy Unii,

C.   mając na uwadze, że art. 43 Karty stanowi, że "Każdy obywatel Unii i każda osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania lub statutową siedzibę w Państwie Członkowskim ma prawo zwracać się do Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich Unii w przypadkach niewłaściwego administrowania w działaniach instytucji, organów lub agencji Unii, z wyłączeniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości i Sądu wykonujących swoje funkcje sądowe.",

D.   mając na uwadze, że w bieżącym roku obecny Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich, Nikiforos Diamandouros, rozpoczął drugą kadencję piastowania tej funkcji, która obchodzi we wrześniu dziesięciolecie istnienia,

E.   mając na uwadze, że sprawozdanie roczne Rzecznika z 2004 r. zostało oficjalnie przedstawione Przewodniczącemu Parlamentu Europejskiego w dniu 8 marca 2005 r., zaś w dniu 10 maja 2005 r. Rzecznik, Nikiforos Diamandouros, przedstawił w Strasburgu swoje sprawozdanie Komisji Petycji,

F.   mając na uwadze, że w 2004 r. nastąpił wyraźny wzrost (o 53%) liczby skarg skierowanych do Rzecznika Praw Obywatelskich w stosunku do roku poprzedniego, zaś tylko połowa tego wzrostu (51%) wynika z włączenia mieszkańców dziesięciu nowych Państw Członkowskich do wspólnoty obywateli europejskich,

G.   mając na uwadze, że Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich jest organem bezstronnym, a jednocześnie oferuje obywatelom pozasądową drogę odwołania się w ramach Unii, zaś w 2004 r. udzielił skutecznej pomocy w prawie 70% wszystkich spraw, które zostały mu przedłożone, włączając w to skargi uznane za niedopuszczalne,

H.   mając na uwadze, że Rzecznik zamknął w 2004 r. 251 dochodzeń, w tym 247 dochodzeń wszczętych w następstwie skarg, 4 dochodzenia z własnej inicjatywy Rzecznika, natomiast 65 spraw zostało uregulowanych przez odpowiedni organ lub instytucję w następstwie złożonej skargi i zaproponowano 12 rozwiązań polubownych,

I.   mając na uwadze, że Rzecznik Praw Obywatelskich podjął decyzję o złożeniu w Parlamencie Europejskim specjalnego sprawozdania (OI/2/2003/GG) w odpowiedzi na jedną ze skarg dotyczącą sprawy, w odniesieniu do której Rzecznik uznał, że skarżący został narażony na dyskryminacyjne warunki zatrudnienia w służbach Komisji, której nie zdołano rozstrzygnąć polubownie, a Komisja nie przyjęła dotyczącego sprawy projektu zalecenia Rzecznika,

J.   mając na uwadze, że złożenie specjalnego sprawozdania w Parlamencie Europejskim stanowi podstawowy sposób, w jaki Rzecznik może uzyskać poparcie Parlamentu Europejskiego i Komisji Petycji w celu wynagrodzenia szkód obywateli, których prawa zostały naruszone, jak również promowania poprawy standardów administracji europejskiej,

K.   mając na uwadze, że dochodzenia Rzecznika prowadzą często do pozytywnych rezultatów dla skarżących i mogą przyczynić się do poprawy jakości usług administracyjnych,

L.   mając na uwadze, że liczne krytyczne uwagi zgłoszone przez Rzecznika w jego sprawozdaniu z 2004 r. dotyczących przypadków niewłaściwego administrowania, mogą zapobiec powtarzaniu się danego błędu lub nieprawidłowego funkcjonowania w przyszłości poprzez przyjęcie i wdrożenie odpowiednich środków przez instytucje UE i inne organy,

M.   mając na uwadze, że pod adresem Parlamentu Europejskiego została zgłoszona krytyczna uwaga z powodu braku odpowiednich środków w zakresie wdrażania uregulowań dotyczących zakazu palenia w jego pomieszczeniach,

N.   mając na uwadze, że Rzecznik kontynuował budowanie konstruktywnych stosunków roboczych w ramach spotkań i wspólnych wydarzeń z instytucjami i organami Unii, aby osiągnąć synergię w realizacji wspólnych celów,

O.   mając na uwadze, że sprawozdanie roczne pokazuje wysiłki podjęte przez Rzecznika, aby rozszerzyć sieć rzeczników krajowych i regionalnych w Unii, w krajach kandydujących do przystąpienia, w Norwegii i w Islandii oraz nadać jej więcej dynamiki poprzez rozszerzenie wymiany informacji i najlepszych praktyk, zważywszy na fakt, że kompetencje poszczególnych rzeczników, zakres ich działalności i obowiązki są często bardzo odmienne,

P.   mając na uwadze, że udział Komisji Petycji Parlamentu Europejskiego w tej sieci mógłby ułatwić praktyczną współpracę między instytucjami europejskimi a rzecznikami krajowymi i regionalnymi ze względu na różnice w obowiązkach, które na nich spoczywają,

Q.   mając na uwadze, że rzecznik zwiększył w 2004 r. liczbę działań, w szczególności spotkań informacyjnych, wystąpień publicznych, konferencji i wywiadów udzielonych prasie, aby zwrócić uwagę obywateli na ich prawa w stosunku do administracji wspólnotowej,

R.   mając na uwadze, że w dniu 6 września 2001 r.(2) Parlament Europejski przyjął jednogłośnie Kodeks Dobrej Praktyki Administracyjnej Unii Europejskiej zgodnie z zaleceniem zawartym w w sprawozdaniu specjalnym Rzecznika w kwietniu 2000 r., natomiast Komisja dotychczas go nie przyjęła,

S.   mając na uwadze, że Nikiforos Diamandouros zalecał niedawno w piśmie do Przewodniczącego Parlamentu Europejskiego i podczas spotkania z Przewodniczącym Komisji i Kolegium Komisarzy, aby wszystkie instytucje i organy przyjęły wspólne podejście w kwestii Kodeksu Dobrej Administracji Unii Europejskiej,

T.   mając na uwadze, że Rzecznik ponowił w swoim sprawozdaniu wniosek o przeprowadzenie rewizji postanowień regulujących jego działalność,

1.   zatwierdza sprawozdanie roczne za 2004 r. przedstawione przez Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich i docenia jego nową formę i układ poruszanych zagadnień, które oprócz pełnego obrazu rozpatrywanych spraw i prowadzonych w ciągu roku dochodzeń zawierają prostą i precyzyjną analizę tematyczną,

2.   składa gratulacje biurze Rzecznika za dywersyfikację i unowocześnienie corocznych publikacji czyniąc zadość zróżnicowanym potrzebom skarżących, posłów, specjalistów i ogółu społeczeństwa,

3.   pochwala wyraźną publiczną aktywność Rzecznika, w zakresie informowania obywateli i uważa, że informacja merytoryczna może przyczynić się do zmniejszenia liczby skarg znajdujących się poza zakresem obowiązków Rzecznika,

4.   zachęca Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich do kontynuowania wysiłków i zwiększania skuteczności i elastyczności swoich działań, w taki sposób, aby jawił się on obywatelom jako strażnik dobrego administrowania instytucji europejskich,

5.   stwierdza, że chociaż nastąpił wzrost liczby skarg otrzymanych przez Rzecznika to jednak 75% skarg nie dotyczy zakresu jego obowiązków, gdyż w większości przypadków są one wymierzone w organy krajowe które są odpowiedzialne za stosowanie prawa wspólnotowego,

6.   wzywa Rzecznika do sprecyzowania pojęcia złego administrowania(3) pod kątem zarówno instytucji jak i organów, do których się ono odnosi, poprzez utworzenie precyzyjnego i wyczerpującego wykazu spraw będących przedmiotem skarg przy wyraźnym wyłączeniu tych, które podlegają odpowiedzialności organów Państw Członkowskich,

7.   ponagla Rzecznika do dalszego bezpośredniego przesyłania skarg, które nie są związane z zakresem jego obowiązków poprzez najbardziej odpowiednią sieć na poziomie krajowym lub lokalnym, w myśl zasady pomocniczości,

8.   popiera pomysł Rzecznika, aby zwiększyć w możliwie jak największym stopniu, liczbę projektów rozwiązań polubownych,

9.   ponagla Rzecznika, aby zwracał się do Komisji Petycji o omówienie podczas jednego z posiedzeń, ewentualnie w dyskusji ze skarżącym, wszystkich przypadków odrzucenia polubownego rozwiązania lub projektu zalecenia przez instytucję lub organ,

10.   zapoznał się z faktem, że siedem spraw dotyczących projektów zaleceń zostało zamkniętych w wyniku zgody zainteresowanej instytucji, a jedna sprawa zakończyła się sporządzeniem sprawozdania specjalnego (OI/2/2003/GG),

11.  przyjmuje z zadowoleniem specjalne sprawozdanie Rzecznika (OI/2/2003/GG) i zaleca Komisji, aby, w poszanowaniu praw obywateli Europy, i w celu poprawy administracji europejskiej, ponownie przeanalizowała zasady odnoszące się do rekrutacji rzeczników prasowych delegacji do krajów trzecich,

12.  wzywa Rzecznika do stawienia się przed Komisją Petycji wówczas, kiedy Rzecznik składa specjalne sprawozdanie Parlamentowi, zgodnie z art. 195 Regulaminu PE, oraz stoi na stanowisku, że Parlament zasadniczo powinien przyjąć stanowisko w sprawie tego typu sprawozdań poprzez przyjęcie oddzielnego sprawozdania zawierającego rezolucję,

13.   popiera działania Rzecznika zmierzające do skłonienia instytucji europejskich do przyjęcia krótszego okresu w odniesieniu do skarg dotyczących odmowy dostępu do dokumentów i zachęca Radę do przyjęcia tej propozycji,

14.   wzywa wszystkie instytucje i organy wspólnotowe do przyjęcia jak najszerszej wykładni przepisów rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji(4); w szczególności ponagla Komisję, aby nie odmawiała rozpowszechniania własnych dokumentów ze względu na fakt, że mają zastosowanie wewnętrzne,

15.   wzywa Komisję do rozpatrywania skarg dotyczących naruszenia w rozsądnym terminie,

16.   zachęca Komisję do podjęcia odpowiednich środków, aby położyć kres obecnej sytuacji, w której instytucje i organy stosują różne kodeksy postępowania i wzywa do przyjęcia Europejskiego Kodeksu Dobrej Praktyki Administracyjnej,

17.   wzywa strony dochodzeń prowadzonych przez Rzecznika do powoływania się w korespondencji na odpowiednie artykuły kodeksu europejskiego i zwraca się do wszystkich instytucji i organów wspólnotowych o wkład w jego rewizję i przedkładanie Rzecznikowi sprawozdań dotyczących zastosowania postanowień kodeksu, zgodnie z jego art. 27;

18.   przypomina, że Komisja powinna rozpocząć prace przygotowawcze w celu przedstawienia uregulowań dotyczących dobrego administrowania,

19.   potwierdza konieczność dokonania rewizji Statutu Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich przyjętego swoją decyzją 94/262/EWWiS, WE, Euratom z dnia 9 marca 1994 r.(5) w świetle zmian, które nastąpiły w ciągu ostatniego dziesięciolecia, w tym uprawnień do prowadzenia dochodzeń przez Europejskie Biuro ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) i przyjęcia rozporządzenia (WE) nr 1049/2001,

20.   wspiera rozszerzenie i wzmocnienie systemu odwołań pozasądowych, który zapewnia obywatelom alternatywną drogę w stosunku do postępowania sądowego, w postaci decyzji i zaleceń, które nie są prawnie wiążące i nie stanowią środków przymusowych,

21.   zachęca Rzecznika do korzystania ze swoich uprawnień do wydawania zaleceń oraz, w razie potrzeby, do opracowywania sprawozdań specjalnych na mocy art. 195 ust. 2 Traktatu w przypadku skarg dotyczących naruszenia praw zawartych w Karcie Praw Podstawowych, a także do ścisłej współpracy z Parlamentem Europejskim i przyszłej Agencji ds. Praw Podstawowych w celu znalezienia jak najkorzystniejszego rozwiązania,

22.   docenia ścisłą współpracę Rzecznika z jego odpowiednikami na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym, między innymi dzięki europejskiej sieci rzeczników, która stała się mechanizmem operacyjnym pozwalającym rozpatrywać skargi obywateli szybko i skutecznie,

23.   jest zdania, że włączenie Komisji Petycji Parlamentu Europejskiego do sieci pozwoli na rozwój i pogłębienie regularnych kontaktów z komisjami ds. petycji w parlamentach narodowych oraz urzędami rzeczników w państwach członkowskich,

24.   docenia wysiłki Rzecznika na rzecz upowszechniania wiedzy na temat jego roli w społeczeństwie i informowania obywateli o ich prawach poprzez dystrybucję materiałów informacyjnych, wizyty w Państwach Członkowskich i konferencje,

25.   ponagla Europejskie Biuro Selekcji Kadr (EPSO) do przestrzegania zasad i praktyk w dziedzinie przejrzystości podczas procedur rekrutacji, w szczególności zapewnienia zgodności z art. 4 Europejskiego Kodeksu Dobrej Praktyki Administracyjnej poprzez podanie motywów podejmowanych decyzji,

26.   pochwala dobre stosunki robocze między Biurem Rzecznika a Komisją Petycji, w tym w procesie wzajemnego przekazywania spraw,

27.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji oraz sprawozdania Komisji Petycji Radzie, Komisji, Europejskiemu Rzecznikowi Praw Obywatelskich, jak również rządom i parlamentom Państw Członkowskich oraz rzecznikom lub odpowiadającym im organom w Państwach Członkowskich.

(1) Dz.U. C 329, z 6.12.1993, str. 132. (2) Dz.U. C 72 E z 21.3.2002, str. 331. (3) Rzecznik zaproponował następującą definicję w swoim sprawozdaniu rocznym z 1997 r.: Ze złym administrowaniem mamy do czynienia wówczas, gdy jednostka publiczna nie działa zgodnie z przepisem lub zasadą, które mają charakter obowiązkowy. (4) Dz.U. L 145 z 31.5.2001, str. 43. (5) Dz.U. L 113 z 4.5.1994, str. 15. Decyzja zmieniona decyzją 2002/262/WE, EWWiS, Euratom (Dz.U. L 92 z 9.4.2002, str. 13).

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie praw czlowieka w Saharze Zachodniej

P6_TA(2005)0414 RC-B6-0561/2005

Parlament Europejski,

–   uwzględniając rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie Sahary Zachodniej, a w szczególności rezolucję nr 1598 (2005) z dnia 28 kwietnia 2005 r. oraz rezolucję nr 1495 (2003), zatwierdzone przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w dniu 11 października 2005 r.,

–   uwzględniając ostatnie sprawozdanie Sekretarza Generalnego ONZ przedstawione Radzie Bezpieczeństwa w sprawie Sahary Zachodniej (kwiecień 2005 r.),

–   uwzględniając niedawne powołania specjalnego przedstawiciela i specjalnego wysłannika Sekretarza Generalnego ONZ ds. Sahary Zachodniej,

–   uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Sahary Zachodniej,

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 28 kwietnia 2005 r. w sprawie rocznego sprawozdania na temat praw człowieka na świecie w roku 2004 oraz w sprawie polityki UE w tym zakresie(1),

–   uwzględniając art. 115 ust. 5 Regulaminu,

A.   żywo zaniepokojony ostatnimi sprawozdaniami Amnesty International i Światowej Organizacji ds. Zwalczania Tortur, stwierdzającymi poważne naruszenia ze strony Maroka praw człowieka w stosunku do ludności saharyjskiej,

B.   mając na uwadze, że w wyniku dochodzeń przeprowadzonych przez Trybunał Sprawiedliwości i Pojednania w sprawie osób zmarłych w nielegalnych aresztach, ustalono miejsca, w których zostało pogrzebanych 57 osób, ofiar przymusowych "zniknięć", w tym 43 Saharyjczyków,

1.   z zadowoleniem przyjmuje uwolnienie wszystkich marokańskich więźniów wojennych przez Front Polisario; wzywa władze Maroka do natychmiastowego uwolnienia obrońców praw człowieka, Aminattou Haidar, Alego Salema Tameka i 35 innych saharyjskich więźniów politycznych, a także do ujawnienia losu ponad 500 zaginionych Saharyjczyków, w tym Saharyjczyków zaginionych podczas działań wojennych;

2.   zwraca się do władz Maroka i Frontu Polisario o pełną współpracę z Międzynarodowym Komitetem Czerwonego Krzyża w celu ustalenia losu, jaki spotkał osoby uznane za zaginione od początku konfliktu;

3.   wnosi o ochronę ludności saharyjskiej i poszanowanie dla jej praw podstawowych, zwłaszcza prawa do wolności wypowiedzi i swobody przemieszczania się, zgodnie z postanowieniami Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka oraz traktatami i konwencjami międzynarodowymi w zakresie praw człowieka;

4.   popiera sprawiedliwe i trwałe rozwiązanie konfliktu w Saharze Zachodniej, oparte na prawie międzynarodowym i jego poszanowaniu, zgodnie z odpowiednimi rezolucjami Rady Bezpieczeństwa ONZ, a w szczególności z rezolucją nr 1495;

5.   zwraca się do Królestwa Maroka, Frontu Polisario, państw sąsiadujących oraz Unii Europejskiej o pełną współpracę z ONZ w celu zakończenia procesu dekolonizacji Sahary Zachodniej;

6.   zwraca się do Rady i Państw Członkowskich o aktywne wspieranie wysiłków ONZ na rzecz zachowania naturalnych zasobów energii Sahary Zachodniej jako terytorium nieautonomicznego, będącego przedmiotem procesu dekolonizacyjnego, jak stwierdza opinia prawna (2002) Zastępcy Sekretarza Generalnego ONZ ds. Prawnych, Hansa Correla;

7.   z zadowoleniem przyjmuje nominację przez Sekretarza Generalnego ONZ osobistego wysłannika ds. Sahary Zachodniej w osobie ambasadora Van Valsuma, a także wyznaczenie Francesco Bastagaliego jako specjalnego przedstawiciela odpowiedzialnego za misję ONZ w sprawie referendum w Saharze Zachodniej, co powinno przyczynić się do zaktywizowania procesu pokojowego w Saharze Zachodniej;

8.   zachęca nowego specjalnego wysłannika Sekretarza Generalnego ONZ do przedstawienia sprawozdania Komisji Spraw Zagranicznych i jej podkomisjom, a także delegacji ds. stosunków z państwami Maghrebu;

9.   zwraca się do rządu Maroka o ułatwienie wolnego dostępu do terytorium Sahary Zachodniej niezależnym obserwatorom międzynarodowym, przedstawicielom organizacji obrony praw człowieka, jak również międzynarodowej prasie; w związku z tym ubolewa nad wydaleniem kilku delegacji europejskich;

10.   uważa, że wyjazd delegacji Parlamentu Europejskiego na miejsce przyniesie nowe informacje na temat sytuacji i jest przekonany, że wspomniana delegacja będzie mogła przeprowadzić swoją misję bez przeszkód i w przewidzianym terminie, tj. w styczniu 2006 r.

11.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom Państw Członkowskich, Sekretarzowi Generalnemu ONZ, Przewodniczącemu Unii Afrykańskiej, jak również rządowi Maroka i przywódcom Frontu Polisario.

(1) Teksty przyjęte, P6_TA(2005)0150.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Uzbekistanu

P6_TA(2005)0415 RC-B6-0563/2005

Parlament Europejski,

–   uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie republik Azji Środkowej i Uzbekistanu, w szczególności rezolucje z dnia 9 czerwca 2005 r.(1),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 28 kwietnia 2005 r. w sprawie rocznego sprawozdania na temat praw człowieka na świecie w roku 2004 oraz w sprawie polityki UE w tym zakresie(2),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie praw człowieka w Genewie w sprawie priorytetów i zaleceń UE na 61 sesję Komisji Praw Człowieka ONZ w Genewie (14 marca - 22 kwietnia 2005 r.)(3),

–   uwzględniając raport Urzędu na rzecz Instytucji demokratycznych i Praw człowieka Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE/ODIHR) w sprawie wydarzeń w Andiżanie,

–   uwzględniając umowę o Partnerstwie i Współpracy pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi a Republiką Uzbekistanu, która weszła w życie z dniem 1 lipca 1999 r.,

–   uwzględniając konkluzje Rady ds. Ogólnych i Stosunków Zewnętrznych UE z dnia 23 maja, 13 czerwca, 18 lipca i 3 października 2005 r.,

–   uwzględniając dokument w sprawie Strategii Komisji dla Azji Środkowej na lata 2002-2006,

–   uwzględniając art. 115 ust. 5 Regulaminu,

A.   mając na uwadze, że rząd Uzbekistanu nie wydał jeszcze zgody na przeprowadzenie niezależnego dochodzenia w sprawie zdarzeń z 13 maja 2005 r. w Andiżanie; mając na uwadze, że według raportów organizacji praw człowieka nieustalona liczba cywilów, według niektórych świadków - kilkuset, zostało zastrzelonych, a jeszcze większa liczba zranionych przez "rządowe siły bezpieczeństwa";

B.   mając na uwadze, że międzynarodowe organizacje praw człowieka doniosły o aresztowaniu tysięcy osób w celu zatuszowania prawdy; mając na uwadze, że zatrzymanym osobom poważnie zagraża, że zostaną przeciwko nim użyte tortury i inne brutalne zachowania oraz mając na uwadze, że wiele osób oskarżono o popełnienie poważnych przestępstw i grozi im w związku z tym, że w wyniku niesprawiedliwych procesów zostaną skazane na karę śmierci;

C.   mając na uwadze, że najbardziej niezależni dziennikarze krajowi oraz działacze praw człowieka są zastraszani przez służby bezpieczeństwa lub zostali wywiezieni z kraju,

D.   mając na uwadze, że władze uzbeckie postanowiły przesunąć na późniejszy termin VI posiedzenie Parlamentarnej Komisji Współpracy UE-Uzbekistan z udziałem delegacji Parlamentu Europejskiego, która wyraziła życzenie udania się do Andiżanu i spotkania z organizacjami pozarządowymi oraz osobami, które uczestniczyły w tych zdarzeniach,

E.   mając na uwadze, że obecnie toczy się w Taszkiencie proces piętnastu mężczyzn, oskarżonych o to, że jako przywódcy zbrojnych zamieszek w Andiżanie, próbowali oni obalić rząd i ustanowić państwo islamskie,

F.   mając na uwadze, że Leandro Despouy, specjalny sprawozdawca ONZ ds. niezależności sędziów i obrońców wyraził wątpliwości co do sprawiedliwości toczącego się procesu i wezwał do umożliwienia dostępu do oskarżonych,

G.   mając na uwadze, że grupa 439 uchodźców uzbeckich, uciekających do granicy kirgiskiej po powstaniu z 13 maja 2005 roku, została przewieziona do obozu ONZ w Rumunii; mając na uwadze, że sytuacja pozostałych uchodźców pozostaje niewyjaśniona,

H.   mając na uwadze, że rozwój społeczeństwa obywatelskiego jest podstawowym krokiem na drodze zapewnienia krajowi prawidłowo działającej demokracji, stabilności i spójności społecznej, które mają zasadnicze znaczenie dla skutecznego zwalczania wszelkich zagrożeń wynikających z religijnego ekstremizmu,

I.   mając na uwadze, że dla rozwoju społeczeństwa obywatelskiego w Uzbekistanie, podobnie jak w krajach ościennych, domaga się bardziej otwartego społeczeństwo, w którym swobody indywidualne i prawa człowieka będą w pełni respektowane, jak również domaga się rzeczywistego postępu na drodze rozwoju demokracji,

1.   wzywa Komisję Europejską do umieszczenia w rezerwie środków przyznanych w rocznym budżecie Unii Europejskiej na "projekty krajowe i instytucjonalizację" w Uzbekistanie, bez uszczerbku dla pomocy humanitarnej;

2.   potępia odmowę rządu Uzbekistanu zapewnienia przejrzystości oraz jego wycofanie się z kontaktów zewnętrznych i podkreśla jak ważne jest dla międzynarodowej komisji śledczej, aby mieć możliwość natychmiastowego wyjaśnienia okoliczności zaistniałych wokół wydarzeń z maja 2005 r. w regionie Andiżanu oraz swobodnego uczestniczenia w toczących się procesach;

3.   ponownie kładzie nacisk na znaczenie stosunków pomiędzy UE i Uzbekistanem oraz nieprzerwanego dialogu i uznaje zasadniczą rolę Uzbekistanu w regionie Azji Środkowej, lecz podkreśla, że stosunki te muszą opierać się na wzajemnym poszanowaniu zasad demokracji, rządów prawa i praw człowieka, zgodnie z tym co zostało jasno określone w powyższej umowie o Partnerstwie i Współpracy pomiędzy Unią Europejską a Uzbekistanem;

4.   z zadowoleniem przyjmuje i popiera decyzję podjętą na posiedzeniu Rady ds. Ogólnych i Stosunków Zewnętrznych UE w dniu 3 października 2005 r. w sprawie wprowadzenia embarga na eksport broni i wyposażenia wojskowego oraz wszelkiego wyposażenia mogącego służyć stosowaniu represji wewnętrznych do Uzbekistanu, wdrażania restrykcji odnośnie pozwolenia wjazdu do UE obywateli uzbeckich ponoszących bezpośrednią odpowiedzialność za zdarzenia w Andiżanie oraz bezterminowego zawieszenia wszystkich spotkań technicznych zaplanowanych w ramach umowy o Partnerstwie i Współpracy, jak również w sprawie zmiany orientacji i redukcji programu TACIS w celu wspierania wzmożonego skoncentrowania się na potrzebach ludności, demokracji i prawach człowieka oraz na nawiązywaniu kontaktów z uzbeckim społeczeństwem obywatelskim;

5.   nalega, aby rząd Uzbekistanu wypuścił na wolność wszystkich działaczy praw człowieka, dziennikarzy i członków opozycji politycznej, którzy są nadal przetrzymywani i umożliwił im swobodną pracę bez obaw, że będą obiektem prześladowań oraz aby zaprzestał zastraszania organizacji pozarządowych;

6.   wzywa do przywrócenia wolności prasy, co wiąże się z zarzuceniem środków sądowych podjętych przeciwko krajowym środkom masowego przekazu i organizacjom pozarządowym pragnącym promowania różnorodności informacyjnej; potępia wszelkie przeszkody w zakresie swobody wypowiedzi obywateli;

7.   nalega, aby proces osób oskarżonych o spisek mający na celu wywrócenie rządu uzbeckiego był w pełni zgodny z zasadami prawa międzynarodowego i otwarty dla niezależnych obserwatorów, którzy powinni uzyskać pozwolenie na nieograniczony dostęp do procesu; zwraca uwagę na decyzję władz uzbeckich w sprawie zgody na obecność obserwatorów OBWE podczas tych procesów;

8.   oczekuje od władz uzbeckich umożliwienia wizyty w Andiżanie oraz spotkań posłów uczestniczących w VI posiedzeniu Parlamentarnej Komisji Współpracy UE-Uzbekistan z opozycją, organizacjami pozarządowymi oraz niezależnymi mediami;

9.   wzywa władze kirgiskie, aby nie deportowały aresztowanych uchodźców do czasu aż rząd Uzbekistanu nie będzie w stanie im zagwarantować niezależnego i sprawiedliwego procesu oraz zapewnić organizacjom humanitarnym dostępu do osób aresztowanych;

10.   zobowiązuje Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Specjalnemu Przedstawicielowi UE ds. Azji Środkowej, prezydentowi, rządowi i parlamentowi Uzbekistanu oraz Kirgistanu, Sekretarzowi Generalnemu ONZ oraz Sekretarzowi Generalnemu OBWE.

(1) Teksty przyjęte, P6_TA(2005)0239. (2) Teksty przyjęte, P6_TA(2005)0150. (3) Teksty przyjęte, P6_TA(2005)0051.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Tenzina Deleka Rinpocze

P6_TA(2005)0416 RC-B6-0562/2005

Parlament Europejski,

–   mając na uwadze swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Tybetu i sytuacji praw człowieka w Chinach,

–   uwzględniając swoje rezolucje z dnia 18 listopada 2004 r. "Tybet, sprawa Tenzina Deleka Rinpocze"(1) oraz z dnia 13 stycznia 2005 r. w sprawie Tybetu(2),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 28 kwietnia 2005 r. w sprawie rocznego raportu dotyczącego praw człowieka na świecie za rok 2004 oraz w sprawie polityki Unii Europejskiej w tym zakresie(3);

–   uwzględniając dialog dotyczący praw człowieka pomiędzy UE a Chinami,

–   uwzględniając sprawozdanie i zalecenia seminarium w ramach dialogu dotyczącego praw człowieka pomiędzy UE a Chinami w dniach 20-21 czerwca 2005 r.,

–   uwzględniając wspólne oświadczenie z VIII szczytu UE-Chiny w dniu 5 września 2005 r.,

–   uwzględniając art. 115 ust. 5 Regulaminu,

A.   mając na uwadze, że w dniu 2 grudnia 2002 r. Sąd Ludowy Średniego Szczebla w Tybetańskiej Autonomicznej Prefekturze Kardze, Prowincja Syczuan, skazał Tenzina Deleka Rinpocze, wpływowego i szanowanego lamę buddyjskiego, na karę śmierci w zawieszeniu na dwa lata, natomiast jego asystenta, Lobsanga Dhondupa na karę śmierci bez zawieszenia,

B.   mając na uwadze, że nie dowiedziono, aby Tenzin Delek Rinpocze i Lobsang Dhondup brali udział w serii zamachów bombowych oraz w podżeganiu do separatyzmu,

C.   mając na uwadze, że Lobsang Dhondup został stracony w dniu 26 stycznia 2003 r.,

D.   mając na uwadze, że w dniu 26 stycznia 2005 r., zgodnie z prawem chińskim, kara śmierci Tenzina Deleka Rinpocze została zamieniona na karę dożywotniego więzienia, jako że oskarżony nie złamał ponownie prawa w czasie dwuletniego okresu zawieszenia, a także na skutek ogromnej presji za strony wspólnoty międzynarodowej i organizacji praw człowieka,

E.   mając na uwadze doniesienia organizacji praw człowieka, że na skutek tortur i nieludzkich warunków uwięzienia stan zdrowia Tenzina Deleka Rinpocze pogorszył się do tego stopnia, że jego życie jest zagrożone oraz że nie jest on w stanie mówić i chodzić,

F.   mając na uwadze, że informacje na temat stanu zdrowia Tenzina Deleka nie mogą być sprawdzone przez niezależnych obserwatorów, ponieważ rząd Chin odmawia im dostępu do niego,

G.   mając na uwadze, że podczas szczytu UE-Chiny w dniu 5 września 2005 r. trzydziestą rocznicę nawiązania stosunków dyplomatycznych między UE a Chinami upamiętniono podpisaniem porozumienia w sprawie nowego dialogu strategicznego; mając na uwadze, że kwestia praw człowieka jest jednym z kluczowych zagadnień uwzględnionych w terminarzu spraw do rozpatrzenia,

H.   mając na uwadze, że nadal obowiązuje embargo na sprzedaż broni do Chin przyjęte i wprowadzone w życie w 1989 r. z powodu masakry na placu Tienanmen oraz długotrwałego łamania praw człowieka i swobód religijnych,

1.   wyraża głębokie zaniepokojenie stanem zdrowia Tenzina Deleka Rinpocze;

2.   wzywa właściwe władze do podjęcia wszelkich możliwych kroków na rzecz poprawy warunków życia i stanu zdrowia Tenzina Deleka Rinpocze;

3.   żąda, aby rząd Chin umożliwił Manfredowi Nowakowi, specjalnemu sprawozdawcy ONZ ds. tortur, odwiedzenie Tanzina Deleka Rinpocze podczas inspekcji w Chinach w dniach od 21 listopada do 2 grudnia 2005 r. oraz zrelacjonowanie jego stanu zdrowia;

4.   potwierdza swoje poparcie dla rządów prawa i docenia zmianę wyroku śmierci w sprawie Tenzina Deleka;

5.   wzywa jednak rząd Chin do uchylenia wszelkich wyroków wydanych wobec Tenzina Deleka Rinpocze i do natychmiastowego uwolnienia go;

6.   ponawia swoje wezwanie do zniesienia kary śmierci i natychmiastowego wprowadzenia moratorium na jej wykonywanie w Chinach;

7.   ubolewa nad brakiem konkretnych rezultatów dialogu dotyczącego praw człowieka pomiędzy UE a Chinami i ponownie wzywa rząd Chińskiej Republiki Ludowej do poprawy nieludzkich warunków w chińskich więzieniach, do zaprzestania i zniesienia tortur wobec osób zatrzymanych, zaprzestania łamania praw człowieka w stosunku do narodu tybetańskiego oraz innych mniejszości, a także do zapewnienia poszanowania międzynarodowych standardów praw człowieka i prawa humanitarnego;

8.   wzywa Radę i Państwa Członkowskie do utrzymania embarga UE na handel bronią z Chińską Republiką Ludową oraz istniejących krajowych ograniczeń dotyczących tego typu sprzedaży broni;

9.   wzywa Rząd Chińskiej Republiki Ludowej do przyspieszenia obecnego dialogu z przedstawicielami Dalaj Lamy w celu wypracowania, bez dalszej zwłoki, akceptowalnego dla obu stron rozwiązania kwestii Tybetu;

10.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Sekretarzowi Generalnemu ONZ, rządowi Chin, gubernatorowi prowincji Syczuan oraz Głównemu Oskarżycielowi Ludowej Prokuratury Prowincji Syczuan.

(1) Dz.U. C 201 E z 18.8.2005, str. 122. (2) Dz.U. C 247 E z 6.10.2005, str. 158. (3) Teksty przyjęte, P6_TA(2005)0150.