Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej decyzję nr 2256/2003/WE celem przedłużenia na rok 2006 programu rozpowszechniania dobrych praktyk i monitorowania wdrażania technologii teleinformatycznych (COM(2005)0347 – C6-0247/2005 – 2005/0144(COD))

P6_TA(2005)0417 A6-0302/2005

(Procedura współdecyzji, pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2005)0347)(1),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 157 ust. 3 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C6-0247/2005),

–   uwzględniając art. 51 oraz art. 43 ust. 1 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A6-0302/2005),

1.   zatwierdza wniosek Komisji;

2.   zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

ZAŁĄCZNIK

DECYZJA Nr .../2005/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia zmieniająca decyzję nr 2256/2003/WE celem przedłużenia na rok 2006 programu rozpowszechniania dobrych praktyk i monitorowania wdrażania technologii teleinformatycznych (ICT)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego artykuł 157 ust. 3,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(2),

po konsultacji z Komitetem Regionów,

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(3),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  Decyzją nr 2256/2003/WE(4) utworzono program MODINIS, mający na celu monitorowanie planu działań eEurope 2005, rozpowszechnianie dobrych praktyk oraz poprawę bezpieczeństwa informacji i sieci w okresie od 1 stycznia 2003 r. do 31 grudnia 2005 r.

(2)  Decyzja nr 2256/2003/WE została zmieniona decyzją nr 787/2004/WE dostosowującą kwoty referencyjne w celu uwzględnienia rozszerzenia Unii Europejskiej.

(3)  W rezolucji z dnia 9 grudnia 2004 r. w sprawie przyszłości technologii informacyjnych i komunikacyjnych (ICT)(5) Rada zwróciła się do Komisji o rozpoczęcie prac przygotowawczych nad kontynuacją planu działań eEurope 2005, co stanowić ma istotny element nowego programu na rzecz rozwoju społeczeństwa informacyjnego po roku 2005.

(4)  Komunikat Komisji z dnia 19 listopada 2004 r. zatytułowany "Wyzwania stojące przed Europejskim Społeczeństwem Informacyjnym po roku 2005" zawiera analizę wyzwań, jakie należy podjąć w europejskiej strategii na rzecz rozwoju społeczeństwa informacyjnego do roku 2010. W komunikacie przedstawiono argumenty za szerszym stosowaniem ICT oraz za ciągłym uwzględnianiem związanych z nimi kwestii w prowadzonej polityce, co wiąże się z koniecznością monitorowania i wymiany dobrych praktyk. Komunikat ten stanowił punkt wyjścia dla rozważań, które doprowadziły do przyjęcia w roku 2005 nowej inicjatywy na rzecz społeczeństwa informacyjnego, która wejdzie w życie w roku 2006.

(5)  W komunikacie Komisji na wiosenny szczyt Rady Europejskiej z dnia 2 lutego 2005 r., zatytułowanym "Wspólne działania na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia – nowy początek strategii lizbońskiej", ogłoszono nową inicjatywę zatytułowaną "i2010: Europejskie Społeczeństwo Informacyjne", której celem jest stymulowanie wdrażania ICT.

(6)  W komunikacie Komisji z dnia 1 czerwca 2005 r. zatytułowanym "i2010 – Europejskie społeczeństwo informacyjne na rzecz wzrostu i zatrudnienia" nakreślono najważniejsze priorytety polityki w ramach pięcioletniej strategii wspierania otwartej i konkurencyjnej gospodarki cyfrowej. Dialog z podmiotami zainteresowanymi i Państwami Członkowskimi będzie nadal wspierany przez promowanie wymiany dobrych praktyk i monitorowanie wdrażania usług wykorzystujących ICT, szczególnie w kontekście otwartej metody koordynacji.

(7)  We wniosku dotyczącym decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej program ramowy na rzecz konkurencyjności i innowacji (2007-2013) proponuje się utworzenie ramowego programu działań Wspólnoty w zakresie konkurencyjności i innowacji, obejmującego lata 2007-2013 i integrującego poszczególne środki wspólnotowe na rzecz przedsiębiorczości, małych i średnich przedsiębiorstw, konkurencyjności przemysłu, innowacji, technologii teleinformatycznych, technologii środowiskowych oraz inteligentnej energii, w tym środki przewidziane decyzją nr 2256/2003/WE.

(8)  Rozporządzenie (WE) nr 808/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. dotyczące statystyk Wspólnoty w sprawie społeczeństwa informacyjnego(6) ustanawia wspólne ramy systematycznego przygotowywania statystyk Wspólnoty dotyczących społeczeństwa informacyjnego. Statystyki te uwzględniają informacje wymagane w celu prowadzenia analizy porównawczej inicjatywy eEurope i są istotne w procesie tworzenia wskaźników strukturalnych wykorzystywanych do śledzenia wyników osiąganych przez Państwa Członkowskie oraz konieczne w celu stworzenia jednolitej podstawy analiz dotyczących społeczeństwa informacyjnego.

(9)  W okresie 12 miesięcy pomiędzy zakończeniem planu działań eEurope 2005 a planowanym uruchomieniem programu ramowego w roku 2007, konieczne będzie monitorowanie i wspieranie wdrażania ICT we wszystkich dziedzinach gospodarki, poprzez kontynuowanie analizy porównawczej i statystycznej w oparciu o wskaźniki strukturalne oraz poprzez wymianę najlepszych praktyk. Działania w zakresie analizy porównawczej, dobrych praktyk i koordynacji polityki podejmowane w ramach programu w roku 2006 przyczynią się do osiągania celów określonych w wymienionych powyżej komunikatach Komisji z dnia 2 lutego 2005 r. i 1 czerwca 2005 r.

(10)  Mechanizmy monitorowania i wymiany doświadczeń, a także działania w zakresie analizy porównawczej, wymiany dobrych praktyk oraz analizy gospodarczych i społecznych następstw społeczeństwa informacyjnego powinny być kontynuowane w roku 2006, aby umożliwić osiągnięcie celów określonych w komunikacie Komisji z dnia 2 lutego 2005 r., mającym na celu stymulowanie wdrażania ICT w ramach kontynuacji planu eEurope, oraz celów określonych w komunikacie Komisji z dnia 1 czerwca 2005 r.

(11)  Decyzja nr 2256/2003/WE powinna w związku z tym zostać zmieniona,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W decyzji nr 2256/2003/WE wprowadza się następujące zmiany:

1)  Dodaje się następujący artykuł:

Artykuł 1a

1.  W ramach programu na rok 2006 kontynuuje się monitorowanie wdrażania i wykorzystania technologii teleinformatycznych (ICT) we wszystkich dziedzinach gospodarki oraz rozpowszechnianie dobrych praktyk. Celami programu są:

2.  Podejmowane w ramach programu działania mają charakter ponadsektorowy i uzupełniają działania Wspólnoty w innych dziedzinach. Żadne z tych działań nie powiela prac realizowanych w tych dziedzinach w ramach innych programów wspólnotowych. Podejmowane w ramach przedmiotowego programu działania w zakresie analizy porównawczej, dobrych praktyk i koordynacji polityki przyczyniają się do osiągnięcia celów określonych w komunikacie Komisji na wiosenny szczyt Rady Europejskiej z dnia 2 lutego 2005 r., zatytułowanym "Wspólne działania na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia – nowy początek strategii lizbońskiej", którego celem jest stymulowanie wdrażania technologii teleinformatycznych w ramach kontynuacji planu eEurope, w szczególności w zakresie promowania dostępu szerokopasmowego oraz e-Rządu, e-Biznesu, e-Zdrowia i e-Kształcenia, a także do osiągnięcia celów określonych w komunikacie Komisji z dnia 1 czerwca 2005 r. zatytułowanym "i2010 – Europejskie społeczeństwo informacyjne na rzecz wzrostu i zatrudnienia", wspierającym otwartą i konkurencyjną gospodarkę cyfrową.

3.  Program ten zapewnia także wspólne ramy dla uzupełniającego współdziałania na poziomie europejskim poszczególnych poziomów krajowych, regionalnych i lokalnych.

2)  Dodaje się następujący artykuł:

Artykuł 2a

Dla osiągnięcia celów określonych w art. 1a podejmowane są następujące rodzaje działań:

a)  Działanie 1

b)  Działanie 2

c)  Działanie 3

3)  W art. 4 akapit pierwszy i drugi otrzymują brzmienie:

Program obejmuje okres od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2006 r.

Ramy finansowe dla wdrożenia niniejszego programu ustala się niniejszym na 30 160 000 EUR.

4)  Załącznik zastępuje się tekstem zawartym w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja jest skierowana do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli,

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK

"ZAŁĄCZNIK

Wieloletni program monitorowania działań w ramach inicjatywy eEurope, rozpowszechniania dobrych praktyk oraz poprawy bezpieczeństwa sieci i informacji (MODINIS)

Orientacyjny podział wydatków w latach 2003-2005

Orientacyjny podział wydatków w roku 2006

"

(1) Dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym. (2) Opinia wydana dnia 27 października 2005 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). (3) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2005 r. (4) Dz.U. L 336 z 23.12.2003, str. 1. Decyzja zmieniona decyzją nr 787/2004/WE (Dz.U. L 138 z 30.4.2004, str. 12). (5) Dz.U. C 62 z 12.3.2005, str. 1. (6) 1 Dz.U. L 143 z 30.4.2004, str. 49.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady uchylającej dyrektywę 90/544/EWG w sprawie pasm częstotliwości wyznaczonych dla skoordynowanego wprowadzenia paneuropejskiego naziemnego publicznego radiowego systemu przywoławczego we Wspólnocie (COM(2005)0361 – C6-0248/2005 – 2005/0147(COD))

P6_TA(2005)0418 A6-0303/2005

(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2005)0361)(1),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 95 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C6-0248/2005),

–   uwzględniając art. 51 oraz art. 43 ust. 1 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A6-0303/2005),

1.   zatwierdza wniosek Komisji;

2.   zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

ZAŁĄCZNIK

DYREKTYWA 2005/.../WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

z dnia

uchylająca dyrektywę 90/544/EWG w sprawie pasm częstotliwości wyznaczonych dla skoordynowanego wprowadzenia paneuropejskiego naziemnego publicznego radiowego systemu przywoławczego we Wspólnocie

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(2):

uwzględniając opinię Komitetu Regionów(3),

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(4),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  Dyrektywa 90/544/EWG(5) nałożyła na Państwa Członkowskie obowiązek wyznaczenia do dnia 31 grudnia 1992 r. czterech kanałów w paśmie radiowym 169,4 do 169,8 MHz dla paneuropejskiego naziemnego publicznego radiowego systemu przywoławczego (dalej zwanego "ERMES") i przygotowania, tak szybko jak to możliwe, planów umożliwiających paneuropejskiemu publicznemu radiowemu systemowi przywoławczemu zajęcie całego pasma 169,4 do 169,8 MHz, w zależności od zapotrzebowania rynku.

(2)  Wykorzystanie pasma 169,4 do 169,8 MHz przez ERMES zmalało lub nawet całkiem ustało we Wspólnocie tak, że pasmo to nie jest obecnie skutecznie wykorzystywane przez ERMES i mogłoby zostać lepiej wykorzystane do innych potrzeb polityki Wspólnoty.

(3)  Decyzja nr 676/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie ram regulacyjnych dotyczących polityki spektrum radiowego we Wspólnocie Europejskiej (decyzja o spektrum radiowym)(6) ustanowiła wspólnotową politykę i ramy prawne dla zapewnienia koordynacji koncepcji politycznych, a w odpowiednich przypadkach zharmonizowała warunki dostępności i skutecznego korzystania z pasm spektrum radiowego koniecznych do utworzenia i funkcjonowania rynku wewnętrznego. Decyzja ta pozwala Komisji przyjąć techniczne środki wykonawcze w celu zapewnienia zharmonizowanych warunków dostępności i skutecznego wykorzystania pasma.

(4)  Ponieważ pasmo 169,4 do 169,8 MHz jest właściwe dla zastosowań służących osobom upośledzonym lub niepełnosprawnym, i biorąc pod uwagę to, że promowanie takich zastosowań jest jednym z celów polityki wspólnotowej wraz z ogólnym celem zapewnienia funkcjonowania rynku wewnętrznego, Komisja na mocy art. 4 ust. 2 decyzji o spektrum radiowym upoważniła Europejską Konferencję Administracji Pocztowych i Telekomunikacyjnych (dalej zwaną "CEPT") do zbadania m.in. zastosowań związanych z pomocą dla osób niepełnosprawnych.

(5)  Zgodnie z upoważnieniem CEPT opracowała nowy plan częstotliwości i rozkładu kanałów umożliwiający dzielenie pasma przez sześć typów preferowanych zastosowań dla celów różnych potrzeb polityki Wspólnoty.

(6)  Z tych powodów oraz zgodnie z celami decyzji o spektrum radiowym dyrektywa 90/544/EWG powinna zostać uchylona,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejszym uchyla się dyrektywę 90/544/EWG ze skutkiem od dnia ...(7)

Artykuł 2

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie w dniu jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

(1) Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym. (2) Opinia z dnia 27 października 2005 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). (3) Opinia wydana dnia 17 listopada 2005 r. po nieobowiązkowej konsultacji (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). (4) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2005 r. (5) Dz.U. L 310, z 9.11.1990, str. 28. (6) Dz.U. L 108 z 24.4.2002, str. 1. (7) * Dz.U.: proszę wstawić datę opublikowana niniejszej dyrektywy w Dzienniku Urzędowym.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze nasion (COM(2005)0384 – C6-0285/2005 – 2005/0164(CNS))

P6_TA(2005)0419 A6-0295/2005

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2005)0384)(1),

–   uwzględniając art. 36 i art. 37 ust. 2 akapit trzeci Traktatu WE, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0285/2005),

–   uwzględniając art. 51 oraz art. 43 ust. 1 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (A6-0295/2005),

1.   zatwierdza wniosek Komisji,

2.   zwraca się do Rady z prośbą o informację w przypadku, gdy uznałaby ona za stosowne oddalić się od przyjętego przez Parlament tekstu;

3.   zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, w przypadku, gdy uznałaby ona za stosowne zmienić w sposób znaczący wniosek Komisji;

4.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze chmielu (COM(2005)0386 – C6-0287/2005 – 2005/0162(CNS))

P6_TA(2005)0420 A6-0299/2005

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2005)0386)(1),

–   uwzględniając artykuł 36 i artykuł 37, ustęp 2, akapit trzeci Traktatu WE, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0287/2005),

–   uwzględniając artykuł 51 i artykuł 43, ustęp 1 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (A6-0299/2005),

1.   zatwierdza wniosek Komisji;

2.   zwraca się do Rady, jeśli ta uznałaby za stosowne oddalić się od przyjętego przez Parlament tekstu, o poinformowanie go o tym fakcie;

3.   zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli ta uznałaby za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do wniosku Komisji;

4.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1493/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina (COM(2005)0395 – C6-0286/2005– 2005/0160(CNS))

P6_TA(2005)0421 A6-0300/2005

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2005)0395)(1),

–   uwzględniając art. 37 Traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0286/2005),

–   uwzględniając art. 51 oraz art. 43 ust. 1 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (A6-0300/2005),

1.   zatwierdza wniosek Komisji;

2.   zwraca się do Rady, jeśli ta uznałaby za stosowne oddalić się od przyjętego przez Parlament tekstu, o poinformowanie go o tym fakcie;

3.   zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli ta uznałaby za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do wniosku Komisji;

4.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiegow sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie wprowadzenia zmiany do umowy o utworzeniu Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju (EBOR), umożliwiającej Bankowi finansowanie operacji w Mongolii (COM(2005)0342 – C6-0280/2005 – 2005/0139(CNS))

P6_TA(2005)0422 A6-0298/2005

(procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając projekt decyzji Rady (COM2005)0342)(1),

–   uwzględniając art. 181a Traktatu WE,

–   uwzględniając art. 300 ust. 3 akapit pierwszy Traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0280/2005),

–   uwzględniając art. 51, art. 83 ust.7 i art.43 ust. 1 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A6-0298/2005),

1.   zatwierdza wprowadzenie zmian do umowy;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom Państw Członkowskich i Mongolii.

(1) Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącego środków przewidzianych w celu uproszczenia procedur składania wniosków wizowych i wydawania wiz dla członków rodziny olimpijskiej biorących udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich lub Paraolimpijskich w Turynie w 2006 r. (COM(2005)0412 – C6-0275/2005 – 2005/0169(COD))

P6_TA(2005)0423 A6-0313/2005

(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2005)0412)(1),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 62 ust. 2 lit. a) i b) pkt ii) Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony przez Komisję (C6-0275/2005),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A6-0313/2005),

1.   zatwierdza wniosek Komisji;

2.   zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

ZAŁĄCZNIK

ROZPORZĄDZENIE (WE) nr …/2005 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia dotyczące środków przewidzianych w celu uproszczenia procedur składania wniosków wizowych i wydawania wiz dla członków rodziny olimpijskiej biorących udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich lub Paraolimpijskich w Turynie w 2006 r.

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 62 ust. 2 lit. a) i art. 62 ust. 2 lit. b) pkt (ii),

uwzględniając wniosek Komisji,

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(2),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  W rozporządzeniu Rady (WE) nr 1295/2003 z dnia 15 lipca 2003 r. dotyczącym środków przewidzianych w celu uproszczenia procedur składania wniosków wizowych i wydawania wiz dla członków rodziny olimpijskiej biorących udział w Igrzyskach Olimpijskich i Paraolimpijskich w Atenach(3) ustanowiono szczególny, tymczasowy system odstępstw od zwykłych procedur wydawania wiz członkom rodziny olimpijskiej uczestniczącym w Igrzyskach Olimpijskich lub Paraolimpijskich w Atenach w 2004 r., aby umożliwić Grecji pełnienie obowiązków gospodarza pierwszych Igrzysk Olimpijskich i Paraolimpijskich zorganizowanych przez Państwo Członkowskie będące częścią obszaru Schengen bez granic wewnętrznych oraz aby pozwolić Grecji wypełnić jej zobowiązania wynikające z Karty Olimpijskiej.

(2)  W rozporządzeniu (WE) nr 1295/2003 ustanowiono szczególne przepisy upraszczające procedury składania wniosków o wydanie jednolitych wiz i formę, w jakiej wizy te były wydawane członkom rodziny olimpijskiej, jak również szczególne przepisy upraszczające odprawę na granicach zewnętrznych w odniesieniu do tej kategorii osób. Rozporządzenie to przewidywało ponadto sprawozdanie dotyczące oceny funkcjonowania rozporządzenia, które miało być przekazane Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

(3)  W swojej ocenie Komisja stwierdziła, że wprowadzenie w życie rozporządzenia (WE) nr 1295/2003 było udane, a system odstępstw uznano za skuteczny, elastyczny i odpowiedni do celów uregulowania kwestii wjazdu i krótkoterminowego pobytu członków rodziny olimpijskiej uczestniczących w Igrzyskach w obrębie obszaru Schengen bez granic wewnętrznych.

(4)  Unia Europejska powinna zatem przyjąć podobny system odstępstw w odniesieniu do Zimowych Igrzysk Olimpijskich i Paraolimpijskich w 2006 r., aby pozwolić Włochom, jako gospodarzowi, na wypełnienie obowiązków wynikających z Karty Olimpijskiej, zapewniając jednocześnie wysoki poziom bezpieczeństwa na obszarze Schengen bez granic wewnętrznych.

(5)  Mimo że utrzymany zostaje obowiązek wizowy dla członków rodziny olimpijskiej, będących obywatelami państw trzecich, którzy podlegają takiemu obowiązkowi na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 539/2001 z dnia 15 marca 2001 r. wymieniającego państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu(4), powinno zostać ustanowione tymczasowe odstępstwo na czas trwania Zimowych Igrzysk Olimpijskich i Paraolimpijskich w 2006 r.

(6)  Zakres odstępstwa powinien być ograniczony do przepisów dorobku dotyczących składania wniosków wizowych, wydawania wiz i ich formy. Podobnie, metody dokonywania odprawy na granicach zewnętrznych powinny zostać dostosowane w niezbędnym zakresie w celu uwzględnienia zmian w systemie wizowym.

(7)  Wnioski wizowe dla członków rodziny olimpijskiej biorących udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich lub Paraolimpijskich w 2006 r. powinny być składane do Komitetu Organizacyjnego Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 2006 r. za pośrednictwem odpowiedzialnych organizacji w tym samym czasie, co wnioski o akredytację. Formularz wniosku o akredytację powinien zawierać podstawowe dane dotyczące zainteresowanych osób, takie jak: ich pełne imię i nazwisko, płeć, datę i miejsce urodzenia, numer, rodzaj i datę ważności ich paszportu oraz informację dotyczącą posiadania dokumentu pobytowego wydanego przez Państwo Schengen wraz z rodzajem i datą ważności tego dokumentu. Wnioski takie powinny być przekazane służbom włoskim odpowiedzialnym za wydawanie wiz.

(8)  Komitet Organizacyjny Zimowych Igrzysk Olimpijskich i Paraolimpijskich w 2006 r. wydaje członkom rodziny olimpijskiej karty akredytacyjne zgodnie ze szczególnymi przepisami prawa włoskiego. W związku z tym, że Igrzyska mogą stanowić cel ataków terrorystycznych karta akredytacyjna jest wysoce bezpiecznym dokumentem, który daje możliwość wstępu do konkretnych miejsc, w których odbywają się zawody sportowe oraz na inne wydarzenia planowane podczas Igrzysk Olimpijskich i Paraolimpijskich w 2006 r. Wydaną wizę zamieszcza się poprzez wpisanie numeru do karty akredytacyjnej.

(9)  Niezależnie od przepisów niniejszego rozporządzenia członkowie rodziny olimpijskiej mogą składać indywidualne wnioski wizowe, zgodnie z odpowiednimi przepisami dorobku Schengen.

(10)  W przypadku gdy niniejsze rozporządzenie nie ustanawia przepisów szczególnych, zastosowanie powinny mieć odpowiednie przepisy dorobku Schengen, dotyczące wiz i odpraw na granicach zewnętrznych Państw Członkowskich. Niniejsze rozporządzenie nie dotyczy członków rodziny olimpijskiej, którzy są obywatelami państwa trzeciego podlegającymi obowiązkowi wizowemu, a zarazem posiadaczami dokumentu pobytowego lub tymczasowego dokumentu pobytowego wydanego przez jedno z Państw Członkowskich w pełni stosujące dorobek Schengen. W przypadku gdy pobyt w obrębie obszaru Schengen bez granic wewnętrznych planowany jest na czas dłuższy niż 90 dni, możliwe jest wydanie członkowi rodziny olimpijskiej tymczasowego dokumentu pobytowego zgodnie z prawem włoskim.

(11)  Należy ustanowić przepisy przewidujące dokonanie oceny stosowania ustaleń dotyczących odstępstw ustanowionych niniejszym rozporządzeniem po zamknięciu Zimowych Igrzysk Paraolimpijskich w 2006 r.

(12)  Przyjęcie tego tymczasowego odstępstwa od niektórych przepisów dorobku Schengen jest konieczne i właściwe w celu osiągnięcia głównego celu, jakim jest ułatwienie wydawania wiz członkom rodziny olimpijskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności ustanowioną w art. 5 ust. 3 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest niezbędne dla osiągnięcia tego celu.

(13)  W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen(5), objętych obszarem, o którym mowa w art. 1 pkt B decyzji Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r.(6) w sprawie niektórych warunków stosowania tej Umowy.

(14)  Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia przez Radę i nie jest nim związana ani nie podlega jego stosowaniu. Ponieważ jednak niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie dorobku Schengen w rozumieniu przepisów tytułu IV części trzeciej Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, zgodnie z art. 5 wspomnianego Protokołu Dania w terminie sześciu miesięcy od daty przyjęcia niniejszego rozporządzenia podejmie decyzję o ewentualnym wprowadzeniu go do własnego prawa krajowego.

(15)  Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy zgodnie z Decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen(7). Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w związku z tym w przyjmowaniu niniejszego rozporządzenia, nie jest nim związane ani nie podlega jego stosowaniu.

(16)  Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym Irlandia nie uczestniczy zgodnie z Decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotycząca wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen(8). Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w przyjmowaniu niniejszego rozporządzenia, nie jest nim związana ani nie podlega jego stosowaniu.

(17)  W odniesieniu do Szwajcarii, niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, objętych obszarem, o którym mowa w art. 4 ust. 1 decyzji Rady 2004/860/WE z dnia 25 października 2004 r.(9) w sprawie podpisania w imieniu Wspólnoty Europejskiej oraz tymczasowego stosowania niektórych postanowień tej Umowy.

(18)  Wszystkie przepisy niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem art. 9, opierają się na dorobku Schengen lub są w inny sposób z nim związane w rozumieniu art. 3 ust. 2 Aktu Przystąpienia z 2003 r.

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Rozdział I

Cel i definicje

Artykuł 1

Cel

Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy szczególne wprowadzające tymczasowe odstępstwa od niektórych przepisów dorobku Schengen dotyczących procedur składania wniosków wizowych i wydawania wiz oraz jednolitego wzoru wizy dla członków rodziny olimpijskiej na okres trwania Zimowych Igrzysk Olimpijskich i Paraolimpijskich w 2006 r.

Poza tymi przepisami szczególnymi odpowiednie przepisy dorobku Schengen dotyczące procedur składania wniosków wizowych i wydawania wizy jednolitej pozostają w mocy.

Artykuł 2

Definicje

Rozdział II

WYDAWANIE WIZ

Artykuł 3

Warunki

Artykuł 4

Składanie wniosku

1.  W przypadku gdy odpowiedzialna organizacja sporządza listę osób wybranych do uczestnictwa w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich lub Paraolimpijskich w 2006 r., może ona wraz z wnioskiem o przyznanie olimpijskiej karty akredytacyjnej dla wybranych osób złożyć wspólny wniosek wizowy dla tych osób, które mają obowiązek posiadania wizy zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 539/2001, z wyjątkiem przypadków, gdy osoby te posiadają dokument pobytowy wydany przez Państwo należące do obszaru Schengen.

2.  Wspólne wnioski wizowe dla zainteresowanych osób przekazywane są w tym samym czasie, co wnioski o wydanie olimpijskich kart akredytacyjnych do Komitetu Organizacyjnego Zimowych Igrzysk Olimpijskich i Paraolimpijskich w 2006 r. zgodnie z ustanowioną przez niego procedurą.

3.  Dla każdego uczestnika Zimowych Igrzysk Olimpijskich lub Paraolimpijskich w 2006 r. wypełniany jest jeden wniosek wizowy.

4.  Komitet Organizacyjny Zimowych Igrzysk Olimpijskich i Paraolimpijskich w 2006 r. w najkrótszym możliwym terminie przesyła służbom odpowiedzialnym za wydawanie wiz wspólne wnioski wizowe wraz z kopiami wniosków o wydanie olimpijskiej karty akredytacyjnej zainteresowanym osobom, podając ich pełne imię i nazwisko, obywatelstwo, płeć, datę i miejsce urodzenia oraz numer, rodzaj i datę ważności ich paszportu.

Artykuł 5

Rozpatrywanie wspólnych wniosków wizowych i rodzaj wydawanej wizy

1.  Wiza wydawana jest przez służby odpowiedzialne za wydawanie wiz po rozpatrzeniu wniosku pod względem jego zgodności z warunkami określonymi w art. 3.

2.  Wydaje się jednolitą krótkoterminową wizę wielokrotnego wjazdu upoważniającą do pobytu nie dłuższego niż dziewięćdziesiąt (90) dni przez czas trwania Zimowych Igrzysk Olimpijskich lub Paraolimpijskich w 2006 r.

3.  W przypadku gdy zainteresowany członek rodziny olimpijskiej nie spełnia warunków określonych w art. 3 lit. c) lub d), służby odpowiedzialne za wydawanie wiz mogą wydać wizę z ograniczoną ważnością terytorialną zgodnie z art. 16 Konwencji z Schengen.

Artykuł 6

Forma wizy

1.  Wiza ma formę dwóch liczb wpisanych do olimpijskiej karty akredytacyjnej. Pierwsza liczba jest numerem wizy. W przypadku wizy jednolitej liczba ta składa się z siedmiu (7) znaków, zawierających sześć (6) cyfr poprzedzonych literą "C". W przypadku wizy z ograniczoną ważnością terytorialną liczba ta składa się z ośmiu (8) znaków, zawierających sześć (6) cyfr poprzedzonych literami "IT". Druga liczba jest numerem paszportu zainteresowanej osoby.

2.  Służby odpowiedzialne za wydawanie wiz przesyłają numery wiz Komitetowi Organizacyjnemu Zimowych Igrzysk Olimpijskich i Paraolimpijskich w 2006 r. w celu wydania kart akredytacyjnych.

Artykuł 7

Zwolnienie z opłat

Rozpatrywanie wniosków wizowych i wydawanie wiz nie wiąże się z pobieraniem jakichkolwiek opłat przez służby odpowiedzialne za wydawanie wiz.

Rozdział III

Przepisy ogólne i końcowe

Artykuł 8

Unieważnienie wizy

W przypadku gdy lista osób zgłoszonych jako uczestnicy Zimowych Igrzysk Olimpijskich lub Paraolimpijskich w 2006 r. ulegnie zmianie przed rozpoczęciem Igrzysk, odpowiedzialne organizacje niezwłocznie informują o tym Komitet Organizacyjny Zimowych Igrzysk Olimpijskich i Paraolimpijskich w 2006 r., aby umożliwić cofnięcie kart akredytacyjnych osób usuniętych z listy. Komitet Organizacyjny powiadamia o tym służby odpowiedzialne za wydawanie wiz i informuje je o numerach przedmiotowych wiz.

Służby odpowiedzialne za wydawanie wiz unieważniają wizy wskazanych osób. Informują one o tym natychmiast organy odpowiedzialne za dokonywanie odprawy granicznej, te z kolei niezwłocznie przesyłają tę informację do właściwych organów innych Państw Członkowskich.

Artykuł 9

Odprawa na granicach zewnętrznych

1.  Przy przekraczaniu granic zewnętrznych Państw Członkowskich, odprawa przy wjeździe dokonywana w stosunku do członków rodziny olimpijskiej, którym wydano wizy zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, ograniczona jest do sprawdzenia zgodności z warunkami określonymi w art. 3.

2.  Na czas trwania Zimowych Igrzysk Olimpijskich lub Paraolimpijskich:

3.  Ust. 2 stosuje się do członków rodziny olimpijskiej, którzy są obywatelami państw trzecich, bez względu na to, czy podlegają oni obowiązkowi wizowemu na mocy rozporządzenia (WE) nr 539/2001.

Artykuł 10

Informowanie Parlamentu Europejskiego i Rady

Nie później niż cztery miesiące po zakończeniu Zimowych Igrzysk Paraolimpijskich w 2006 r., Włochy przekazują Komisji sprawozdanie dotyczące różnych aspektów realizacji niniejszego rozporządzenia.

Na podstawie tego sprawozdania i wszelkich informacji dostarczonych w tym samym terminie przez inne Państwa Członkowskie, Komisja sporządza ocenę funkcjonowania odstępstwa w zakresie wydawania wiz członkom rodziny olimpijskiej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz informuje o niej Parlament Europejski i Radę.

Artykuł 11

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w Państwach Członkowskich zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską.

Sporządzono w Brukseli, dnia

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

(1) Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym. (2) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2005 r. (3) Dz.U. L 183 z 22.7.2003, str. 1. (4) Dz.U. L 81 z 21.3.2001, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 851/2005 (Dz.U. L 141 z 4.6.2005, str. 3). (5) Dz.U. L 176 z 10.7.1999, str. 36. (6) Dz.U. L 176 z 10.7.1999, str. 31. (7) Dz.U. L 131 z 1.6.2000, str. 43. (8) Dz.U. L 64 z 7.3.2002, str. 20. (9) Dz.U. L 370 z 17.12.2004, str. 78. (10) Dz.U. L 239 z 22.9.2000, str. 19. Konwencja ostatnio zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1160/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 191 z 22.7.2005, str. 18). (11) Dz.U. L 369 z 16.12.2004, str. 5.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się po Wspólnocie oraz rozporządzenie Rady (EWG) nr 574/72 określające procedurę wdrażania rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 (COM(2004)0830 – C6-0002/2005 – 2004/0284(COD))

P6_TA(2005)0424 A6-0293/2005

(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2004)0830)(1),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 42 i 308 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C6-0002/2005),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (A6-0293/2005),

1.   zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.   zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 15 listopada 2005 r. w celu przyjęcia rozporządzenia (WE) nr .../2006 Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się po Wspólnocie oraz rozporządzenie Rady (EWG) nr 574/72 określające procedurę wdrażania rozporządzenia (EWG) nr 1408/71

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o utworzeniu Wspólnoty Europejskiej, a szczególnie artykuły 42 i 308 tego Traktatu,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Społeczno-Ekonomicznego(2),

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(3),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  Wraz z wejściem w życie rozporządzenia (WE) nr 631/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady(4) procedury umożliwiające dostęp do świadczeń rzeczowych z tytułu choroby w okresie czasowego pobytu w innym Państwie Członkowskim zostały uproszczone. Dlatego celowe jest rozszerzenie uproszczonych procedur na przepisy dotyczące świadczeń rzeczowych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych zawartych w rozporządzeniu (EWG) nr 1408/71(5) i nr 574/72(6).

(2)  W celu uwzględnienia zmian w ustawodawstwie niektórych Państw Członkowskich, a zwłaszcza w nowych Państwach Członkowskich od zakończenia negocjacji akcesyjnych należy zmienić załączniki do rozporządzenia (EWG) nr 1408/71.

(3)  W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (EWG) nr 1408/71 i nr 574/72.

(4)  W celu zagwarantowania pewności prawnej i ochrony należnych ekspektatyw zainteresowanych osób, należy zapewnić, że niektóre przepisy zmieniające załącznik III do rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 nabiorą skuteczności wstecznie od 1 maja 2004 r.

(5)  Traktat nie daje uprawnień innych niż wynikające z art. 308 do zastosowania odpowiednich środków w dziedzinie ubezpieczeń społecznych wobec osób innych niż osoby zatrudnione,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Załączniki I, II, IIa, III, IV i VI do rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 zostają zmienione zgodnie z Załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

W rozporządzeniu (EWG) nr 574/72 wprowadza się następujące zmiany:

1.  W art. 60 skreśla się pkt 5 i 6.

2.  Artykuł 62 otrzymuje brzmienie:

Artykuł 62

Świadczenia w naturze w razie pobytu w Państwie Członkowskim innym niż Państwo właściwe

1.  Aby otrzymać świadczenia rzeczowe na mocy art. 55 ust. 1 lit. a) pkt (i) rozporządzenia, osoba będąca pracownikiem najemnym lub zatrudniona na własny rachunek przedstawi dostawcy usług opieki dokument wystawiony przez właściwą instytucję, zaświadczający, że osoba ta jest uprawniona do świadczeń rzeczowych. Dokument ten zostanie przygotowany zgodnie z art. 2. Jeżeli dana osoba nie jest w stanie przedstawić tego dokumentu, skontaktuje się z instytucją w miejscu pobytu, która złoży wniosek do właściwej instytucji o poświadczone oświadczenie stwierdzające uprawnienia tej osoby do świadczeń rzeczowych.

Dokument wystawiony przez właściwą instytucję w celu uprawnienia do świadczeń zgodnie z art. 55 ust. 1 lit. a) pkt (i) rozporządzenia w każdym indywidualnym wypadku będzie miał ten sam efekt w odniesieniu do dostawcy usług co krajowy dowód uprawnienia dla ubezpieczonych w instytucji w miejscu pobytu

2.  Artykuł 60 ust. 9 rozporządzenia wdrażającego stosuje się odpowiednio."

3.  Artykuł 63 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

2.  Artykuł 60 ust. 9 rozporządzenia wdrażającego stosuje się odpowiednio.

4.  W art. 66 ust. 1 słowa "w art. 20 i 21" zostają zastąpione słowami "w art. 21".

5.  W art. 93 ust. 1 odesłania do art. 22b i 34b zostały skreślone.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Punkt 5 lit. a) pkt. (ii)-(ix) oraz pkt. 5 lit. b) pkt (ii) i pkt (iv) Załącznika będą obowiązywały od 1 maja 2004 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK

W załącznikach do rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 wprowadza się następujące zmiany:

1.  W rozdziale II załącznika I punkt "V. SŁOWACJA" otrzymuje brzmienie:

V.  SŁOWACJA

Dla potrzeb ustalania uprawnienia do świadczeń rzeczowych, na mocy przepisów rozdziału 1 tytułu III rozporządzenia, "członek rodziny" oznacza małżonka i/lub pozostające na utrzymaniu dziecko zgodnie z definicją w ustawie o zasiłkach na dziecko.

2.  W rozdziale I załącznika II punkt "H. FRANCJA" otrzymuje brzmienie:

H.  FRANCJA

1.  Programy uzupełniających świadczeń dla osób zatrudnionych na własny rachunek w zakresie działalności rzemieślniczej, przemysłowej, handlowej lub jako wolny zawód, programy uzupełniającego ubezpieczenia emerytalnego dla osób pracujących na własny rachunek w wolnym zawodzie, programy uzupełniającego ubezpieczenia dla osób pracujących na własny rachunek w wolnym zawodzie obejmujące inwalidztwo lub śmierć oraz programy uzupełniających świadczeń emerytalnych dla najemnych lekarzy i zawodów pomocniczych zgodnie z odpowiednimi wzmiankami w art. L.615-20, L.644-1, L.644-2, L.645-1 i L.723-14 Kodeksu Ubezpieczeń Społecznych.

2.  Programy dodatkowych ubezpieczeń chorobowych i macierzyńskich dla osób zatrudnionych na własny rachunek w rolnictwie, zgodnie ze wzmianką w art. L.727-1 Kodeksu Wiejskiego.

3.  W rozdziale II załącznika II wprowadza się następujące zmiany:

a)  Punkt "E. ESTONIA" otrzymuje brzmienie:

E.  ESTONIA

a)  Zasiłek z tytułu urodzenia dziecka

b)  Zasiłek adopcyjny

b)  Punkt "L. ŁOTWA" otrzymuje brzmienie:

L.  ŁOTWA

a)  Zasiłek z tytułu urodzenia dziecka

b)  Zasiłek adopcyjny

c)  Punkt "S. POLSKA" otrzymuje brzmienie:

S.  "S. POLSKA

Dodatek z tytułu urodzenia dziecka (ustawa z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych)".

4.  W załączniku IIa wprowadza się następujące zmiany:

a)  Pod punktem "D. NIEMCY" słowo "brak" zostanie zastąpione poniższym tekstem:

Świadczenia na pokrycie kosztów pobytu, na mocy podstawowego przepisu dla osób poszukujących pracy, chyba, że w odniesieniu do tych świadczeń spełnione są wymogi zakwalifikowania się do czasowego dodatku po otrzymaniu zasiłku dla bezrobotnych (art. 24 ust. 1 księgi II Kodeksu społecznego)

b)  Punkt "L. ŁOTWA" otrzymuje brzmienie:

L.  ŁOTWA

a)  Państwowe świadczenie z tytułu ubezpieczeń społecznych (ustawa o państwowych świadczeniach socjalnych z 1 stycznia 2003 r.)

b)  Zasiłek z tytułu zwrotu kosztów transportu dla osób niepełnosprawnych o ograniczonej możliwości poruszania się (ustawa o państwowych świadczeniach socjalnych z 1 stycznia 2003 r.)

c)  Punkt "S. POLSKA" otrzymuje brzmienie:

S.  POLSKA

Renta socjalna (ustawa z 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej)

d)  Punkt "V. SŁOWACJA" otrzymuje brzmienie:

V.  SŁOWACJA

Korekty rent jako wyłącznego źródła dochodu, które zostały przyznane przed 1 stycznia 2004 r.

5.  W załączniku III wprowadza się następujące zmiany:

a)  W części A wprowadza się następujące zmiany:

b)  Część B otrzymuje brzmienie:

i)  Skreśla się następujące punkty:

Punkty: 1, 4, 10, 11, 12, 14, 15, 18, 20, 21, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 49, 55, 56, 57, 59, 60, 63, 65, 66, 70, 76, 77, 78, 81, 84, 87, 91, 92, 93, 94, 95, 96, 97, 98, 99, 100, 101, 102, 103, 104, 105, 106, 107, 108, 109, 110, 115, 116, 117, 119, 120, 123, 125, 126, 133, 134, 135, 137, 138, 141, 143, 144, 150, 151, 152, 154, 155, 158, 160, 161, 166, 167, 168, 170, 171 174, 176, 177, 181, 182, 183, 185, 186, 189, 192, 196, 197, 198, 199, 200, 201, 202, 203, 204, 205, 206, 207, 208, 209, 210, 211, 212, 213, 214, 215, 216, 217, 218, 219, 220, 221, 222, 223, 224, 225, 226, 227, 228, 229, 230, 231, 232, 233, 234, 235, 236, 239, 241, 242, 246, 247, 249, 250, 252, 253, 254, 255, 256, 257, 258, 259, 260, 261, 262, 263, 264, 266, 268, 269, 280, 281, 282, 283, 284, 285, 286, 287, 291, 292, 293, 294, 295, 296, 297.

ii)  Zmieniona zostaje poniższa numeracja:

punktu REPUBLIKA CZESKA-CYPR z "33" na "1",

punktu REPUBLIKA CZESKA-AUSTRIA z "40" na "2",

punktu NIEMCY-WĘGRY z "80" na "3",

punktu NIEMCY-SŁOWENIA z "86" na "4",

punktu WŁOCHY-SŁOWENIA z "191" na "5",

punktu WĘGRY-AUSTRIA z "248" na "6",

punktu WĘGRY-SŁOWENIA z "251" na "7",

punktu AUSTRIA-POLSKA z "273" na "8",

punktu AUSTRIA-SŁOWENIA z "275" na "9" oraz

6.  W załączniku IV wprowadza się następujące zmiany:

ii)  Pod punktem "X. Szwecja" słowo "brak" zostaje zastąpione następującym tekstem:

Ustawodawstwo dotyczące świadczeń w przypadku długotrwałej niezdolności do pracy związanych z dochodami (rozdział 8 ustawy 1962: 381 w sprawie ubezpieczeń społecznych, z późniejszymi zmianami).

7.  W Załączniku VI punkt "Q. HOLANDIA" wprowadza się następujące zmiany:

(1) Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym. (2) Opinia z dnia 28 września 2005 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). (3) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2005 r. (4) Dz.U. L 100 z 6.4.2004, str. 1. (5) Dz.U. L 149 z 5.7.1971, str.1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 631/2004 i uchylone ze skutkiem od daty wejścia w życie rozporządzenia wdrażającego rozporządzeniem (WE) nr 883/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 200 z 7.6.2004, str. 1). (6) Dz.U. L 74 z 27.3.1972, str.1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 631/2004.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie rozwoju wspólnotowego planu działań dotyczącego odtworzenia zasobów węgorza europejskiego (2005/2032(INI))

P6_TA(2005)0425 A6-0284/2005

Parlament Europejski,

–   uwzględniając komunikat Komisji dla Rady i Parlamentu Europejskiego zatytułowany "Rozwój wspólnotowego planu działań dotyczącego zarządzania zasobami węgorza europejskiego" (COM(2003)0573),

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Rybołówstwa (A6-0284/2005),

1.   wzywa Komisję, aby zwróciła się jak najszybciej do Państw Członkowskich o opracowanie krajowych planów zarządzania, które powinny zawierać następujące elementy:

2.   zwraca się do Komisji o przeprowadzenie dokładniejszych badań dotyczących wpływu zmian klimatycznych na zmniejszanie się zasobów węgorza;

3.   zwraca się do Komisji o dokładniejsze zbadanie ewentualnych zagrożeń w oceanach dla naturalnej wędrówki węgorzy do Morza Sargassowego;

4.   zwraca uwagę na sprawozdania naukowe Międzynarodowej Rady Badań Morza dotyczące tej kwestii;

5.   wzywa Komisję, aby przeprowadziła badania dotyczące stanu zdrowia węgorzy oraz zagrożeń, jakie dla pomyślnej wędrówki i tarła węgorzy stanowią czynniki zewnętrzne, takie jak polichlorowane bifenyle i choroby ryb;

6.   wzywa Komisję do przeprowadzenia badań dotyczących biogeograficznego występowania populacji węgorza;

7.   wzywa Komisję do przeprowadzenia badań mających na celu ustalenie, czy przy ocenie śmiertelności populacji węgorza w rzekach należy uwzględnić zanieczyszczenie wód;

8.   zwraca się do Komisji o przeprowadzenie badań dotyczących możliwości wsparcia procesu zmian m.in. poprzez dostęp do Europejskiego Funduszu Rybołówstwa;

9.   wzywa Komisję do takiego dostosowania polityki połowów i eksportu węgorza, aby poprzez zrównoważone zarządzanie rybołówstwem w Europie dostatecznie dużo węgorzy szklistych mogło odbywać naturalną wędrówkę oraz aby wystarczająca ilość węgorza szklistego dostępna była po rozsądnej cenie w celu zarybienia naturalnych siedlisk węgorza;

10.   wzywa Komisję do zaproponowania działań służących regulacji połowów i wprowadzania do obrotu oraz do monitorowania, za pomocą systemu dokumentacji połowów, ilości węgorza szklistego trafiającej do sprzedaży, tak aby można było skuteczniej zwalczać nielegalne połowy będące przyczyną znacznego zmniejszenia zasobów młodych i dorosłych węgorzy;

11.   wzywa Komisję do przedstawienia propozycji zaradzenia społeczno-ekonomicznym następstwom ograniczenia połowów i eksportu węgorza szklistego;

12.   zwraca się do Komisji o jak najszybsze stworzenie osobnej linii budżetowej w sektorze rybołówstwa w celu współfinansowania restrukturyzacji rybołówstwa śródlądowego w Europie oraz w celu zaradzenia następstwom zmienionej polityki w sektorze węgorza szklistego;

13.   wzywa Komisję, aby ta, po wdrożeniu planu działania, corocznie informowała Parlament Europejski i Radę o postępach i wynikach osiągniętych przez poszczególne Państwa Członkowskie;

14.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie ewentualnego naruszenia Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich przez Państwo Członkowskie (2005/2187(INI))

P6_TA(2005)0426 A6-0316/2005

Parlament Europejski,

–   uwzględniając art. 10 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich z dnia 8 kwietnia 1965 r. oraz art. 6 ust. 2 Aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,

–   uwzględniając wyroki Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 12 maja 1964 r. oraz z dnia 10 lipca 1986 r. (1),

–   uwzględniając wnioski złożone przez Jeana-Charles´a Marchianiego, dotyczące ochrony immunitetem w ramach sprawy toczącej się przed francuskimi organami sądowymi,

–   uwzględniając decyzję z dnia 5 lipca 2005 r.(2), w której postanowiono wyrazić zgodę na ochronę Jeana-Charles´a Marchianiego immunitetem,

–   uwzględniając art. 121 ust. 2 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A6-0316/2005),

A.   mając na uwadze, że francuski Sąd Kasacyjny nie zastosował art. 10 wyżej wymienionego Protokołu, stwierdzając w orzeczeniu nr 1784 z dnia 16 marca 2005 r., że żadne przepisy prawne lub umowa ani też żadna zasada konstytucyjna nie pozwalają mu orzec, że art. 100-7 ustęp pierwszy francuskiego kodeksu postępowania karnego stosuje się do posłów do Parlamentu Europejskiego, pozbawiając w ten sposób posła do Parlamentu Europejskiego narodowości francuskiej możliwości zastosowania przepisu art. 100-7 ustęp pierwszy francuskiego kodeksu postępowania karnego, mającego zastosowanie do posłów krajowych,

B.   mając na uwadze, że w wyżej wymienionej decyzji z dnia 5 lipca 2005 r. Parlament Europejski zwrócił się o stwierdzenie nieważności lub uchylenie orzeczenia z dnia 16 marca 2005 r. oraz o stwierdzenie, w każdym przypadku, nieważności lub uchylenie wszelkich skutków faktycznych lub prawnych wyżej wymienionego orzeczenia,

C.   mając na uwadze, że w następstwie komunikatów, w których Parlament Europejski zwrócił uwagę na wyżej wymienioną decyzję z dnia 5 lipca 2005 r., minister sprawiedliwości Republiki Francuskiej oświadczył, że ponieważ orzeczenie Sądu Kasacyjnego stało się prawomocne, nie jest prawnie dopuszczalne stwierdzenie jego nieważności lub uchylenie, o co wniósł Parlament Europejski w wyżej wymienionej rezolucji,

D.   mając na uwadze, że Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich należy do pierwotnego prawa wspólnotowego,

E.   mając na uwadze, że odmowa zastosowania art. 100-7 ustęp pierwszy francuskiego kodeksu postępowania karnego w odniesieniu do posła do Parlamentu Europejskiego narodowości francuskiej stanowi naruszenie pierwotnego prawa wspólnotowego przez właściwy organ francuskiego sądownictwa,

F.   mając na uwadze, że z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości wynika, że Państwo Członkowskie może zostać pociągnięte do odpowiedzialności w związku z orzeczeniem krajowego organu sądowego(3),

G.   mając na uwadze, że wszczęcie postępowania przewidzianego w art. 226 Traktatu WE należy do Komisji jako instytucji czuwającej nad stosowaniem postanowień Traktatu,

1.   postanawia zwrócić się do Komisji o wszczęcie, na podstawie art. 226 Traktatu WE, postępowania o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom wynikającym z pierwotnego prawa wspólnotowego przeciwko Republice Francuskiej,

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji oraz właściwym władzom Republiki Francuskiej.

(1) Sprawa 101/63, Wagner/Fohrmann i Krier, Zbiór Orzeczeń ETS 1964, str.383; sprawa 149/85, Wybot/Faure i inni, Zbiór Orzeczeń ETS 1986, str. 2391. (2) Teksty przyjęte z tego dnia, P6_TA(2005)0269. (3) Sprawa C-224/01 Köbler, Zbiór Orzeczeń ETS 2003, str. I-10239.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie społecznego wymiaru globalizacji (2005/2061(INI))

P6_TA(2005)0427 A6-0308/2005

Parlament Europejski,

–   uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany "Społeczny wymiar globalizacji - wkład polityki unijnej w rozszerzenie korzyści na wszystkich" (COM(2004)0383),

–   uwzględniając sprawozdanie Światowej Komisji ds. Społecznego Wymiaru Globalizacji (ŚKSWG) z dnia 24 lutego 2004 r. zatytułowane "Sprawiedliwa globalizacja: tworzenie szans dla wszystkich",

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych oraz opinie Komisji Spraw Zagranicznych i Komisji Rozwoju (A6-0308/2005),

A.   mając na uwadze, że pomimo wielu pozytywnych aspektów globalizacji oraz znacznych zdolności produkcyjnych, jakie wykazała gospodarka globalna dzięki postępom nauki, proces globalizacji jest źródłem znacznych nierówności gospodarczych i społecznych, zarówno w ramach jednego kraju, jak i pomiędzy różnymi krajami, co wzbudza poważne obawy społeczne, ze względu na wysoki poziom bezrobocia i ubóstwa, które dotykają duże grupy społeczeństwa na całym świecie,

B.   mając na uwadze, że globalizacja zwiększa przepaść dzielącą bogatych i biednych oraz że zachodzi potrzeba intensywnego inwestowania w ludzi na wszystkich szczeblach społeczeństwa oraz we wszystkich kategoriach wiekowych w celu przeciwdziałania jej negatywnym skutkom,

C.   mając na uwadze, że gospodarka coraz bardziej się globalizuje i upolitycznia, a instytucje regulacyjne w dużym stopniu zachowują charakter krajowy lub regionalny; mają również na uwadze, że żadna z istniejących instytucji nie zapewnia demokratycznej kontroli rynków globalnych czy usunięcia nierówności między krajami,

1.   z zadowoleniem przyjmuje komunikat Komisji, który umożliwia rozpoczęcie wstępnej debaty nad sprawozdaniem ŚKSWG, mającej na celu określenie polityki Unii w tym zakresie, jednocześnie oczekuje, że Komisja przedstawi bardziej konkretne propozycje dotyczące wewnętrznej i zewnętrznej polityki UE w tej dziedzinie;

2.   zgadza się z ŚKSWG, że globalizacja musi być procesem wyraźnie uwzględniającym wymiar społeczny, opartym na powszechnie uznawanych wartościach, poszanowaniu praw człowieka i godności jednostki, i musi być sprawiedliwa, nie powodująca wykluczenia i rządząca się demokratycznymi zasadami, oferować możliwości oraz zapewniać konkretne korzyści wszystkim ludziom i krajom i być powiązana z Milenijnymi Celami Rozwoju (MCR);

3.   uważa, że UE jest w stanie wnieść znaczny wkład w ten proces dzięki zarówno wewnętrznym, jak i zewnętrznym politykom, dzięki swojemu modelowi społecznemu oraz jego rozwijaniu na szczeblu międzynarodowym i dzięki ogólnoświatowej współpracy, opartej na wzajemnym szacunku, konstruktywnym dialogu i uznaniu wspólnoty naszego losu;

4.   odnotowuje, że w sprawozdaniu ŚKSWG wskazano na nierówny podział korzyści i ciężarów związanych z globalizacją w ramach jednego kraju, jak i pomiędzy krajami świata; zauważa ponadto, że od 1990 r. sytuacja w zakresie tego podziału poprawiła się jedynie w Azji;

5.   uważa, że globalizacja nie może oznaczać wyłącznie większych możliwości sprzedaży dla UE poza Europą, lecz że należy umożliwić, w szczególności krajom trzeciego świata, zwiększenie sprzedaży w UE, w celu pobudzenia ich wzrostu gospodarczego, poziomów zatrudnienia i integracji społecznej; uznaje, że warunkiem urzeczywistnienia tego aspektu globalizacji oraz powodzenia kampanii "Niech ubóstwo przejdzie do historii" jest zreformowanie Wspólnej Polityki Rolnej;

6.   wzywa Radę i Komisję do zapewnienia, by polityka UE w dziedzinie handlu, rolnictwa i polityka zagraniczna były zgodne z polityką w dziedzinie rozwoju, określoną w art. 178 Traktatu, oraz z MCR;

7.   uważa, że Unia Europejska powinna podjąć konkretne działania w walce z ubóstwem poprzez przyjęcie bardziej spójnej polityki w dziedzinie rolnictwa i handlu w połączeniu z umarzaniem długów i pomocą;

8.   podkreśla, że istnieje duża zależność pomiędzy ubóstwem a degradacją środowiska naturalnego – problemy w dziedzinie środowiska naturalnego, takie jak zmniejszenie bioróżnorodności lub zmiany klimatyczne, mają często negatywne skutki dla najbiedniejszych warstw społecznych i zwiększają ich ubóstwo; z kolei ubóstwo prowadzi do większych degradacji w środowisku naturalnym, kiedy brak alternatywy dla nadmiernej eksploatacji zasobów naturalnych; z tego względu kwestia społecznego wymiaru globalizacji musi być rozpatrywana w połączeniu z problematyką ochrony środowiska naturalnego;

9.   z zadowoleniem przyjmuje średniookresowe sprawozdanie na temat przeglądu Strategii Lizbońskiej oraz podkreśla, że zrewidowana Strategia Lizbońska może być przydatnym narzędziem, umożliwiającym sprostanie wielu wyzwaniom globalizacji; ponownie wyraża swoje poparcie dla Strategii Lizbońskiej, w ramach której podkreśla się wzajemną zależność aspektów gospodarczych, społecznych i ekologicznych; uznaje, że niezbędnym warunkiem wstępnym globalnego rozwoju w kierunku sprawiedliwości społecznej jest tworzenie większej liczby lepszych miejsc prac; wskazuje, że niektóre aspekty dobrej praktyki w Państwach Członkowskich mogą stanowić wzór dla innych części świata; stwierdza jednak, że taka możliwość istnieje jedynie w przypadku, gdy Państwa Członkowskie z powodzeniem przeprowadzą konieczne reformy strukturalne poprzez wzajemne wzmocnienie i dostosowanie ich rozwoju gospodarczego oraz polityki społecznej i zatrudnienia; podkreśla potrzebę efektywnego procesu decyzyjnego w celu przeprowadzenia tych reform oraz wzywa Państwa Członkowskie i ich rządy do przyjęcia odpowiedzialności za powodzenie zrewidowanej Strategii Lizbońskiej; podkreśla ponadto znaczenie współpracy między Państwami Członkowskimi na rzecz zwiększenia inwestowania w zasoby ludzkie, badania i innowacje; uważa, że założenia Strategii Lizbońskiej wyznaczają minimalne cele, do których realizacji powinny zobowiązać się Państwa Członkowskie;

10.   z zadowoleniem przyjmuje stanowisko Komisji, która uznała, że dla zachowania konkurencyjności przez UE niezbędne są znaczne inwestycje w zasoby ludzkie, obejmujące wszystkie kategorie wiekowe w celu zagwarantowania powszechnej opieki społecznej; dlatego oczekuje konkretnych środków i propozycji na rzecz zapewnienia takich inwestycji oraz wzywa UE do skupienia się na poprawie rozwoju kwalifikacji na wszystkich szczeblach, zwłaszcza osób niewykwalifikowanych, aby umożliwić pracownikom wykorzystanie możliwości, jakie stwarza globalizacja, oraz w celu wspierania przedsiębiorstw, które podejmują się szkolenia zawodowego swoich pracowników;

11.   wzywa Radę i Komisję do promowania programu polityki społecznej opartego na następujących celach:

12.   podkreśla, że rządy nie są w stanie samodzielnie wypracować skutecznych zasad rządzących rynkiem pracy oraz systemów opieki społecznej, konieczne jest włączenie w ten proces partnerów społecznych, którzy mają prawo do uczestniczenia w procesie decyzyjnym, tak na poziomie krajowym jak i europejskim; uważa, że należy dodatkowo zwiększyć możliwości i potencjał organizacji pracodawców i związków zawodowych w zakresie podejmowania konstruktywnego dialogu, ponieważ jest to niezbędne dla złagodzenia i eliminacji potencjalnych negatywnych społecznych konsekwencji restrukturyzacji, a także stanowi konieczny warunek, by UE mogła przewidywać negatywne skutki i pozytywne możliwości, które niesie ze sobą globalizacja;

13.   podkreśla znaczenie respektowania i stosowania Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka (PDPCz), wzajemną zależność i niepodzielność praw człowieka, z uwzględnieniem praw ekonomicznych, społecznych i ekologicznych, oraz znaczenie Podstawowych Standardów Pracy (PSP) Międzynarodowej Organizacji Pracy, dotyczących zniesienia dyskryminacji w miejscu pracy, zniesienia pracy przymusowej, swobody zrzeszania się i prawa do negocjacji zbiorowych oraz zakazu pracy dzieci; zwraca uwagę na fakt, że w chwili obecnej zasady zawarte w PDPCz oraz PSP nie są wprowadzane w życie w wystarczającym stopniu;

14.   odnotowuje pogląd ŚKSWG, że praktyka w zakresie PSP w rzeczywistości pozostaje w sprzeczności z decyzjami i praktykami politycznymi; wzywa Radę, Komisję i Państwa Członkowskie do podjęcia wszelkich możliwych działań promujących PSP zarówno w ich politykach wewnętrznych, jak i zewnętrznych oraz do zapewnienia, że żadne aspekty wyżej wymienionych polityk nie stanowią przeszkody dla wprowadzenia w życie tych standardów; dostrzega możliwość promowania PSP przez UE dzięki umowom dwustronnym i regionalnym, współpracy zewnętrznej i w zakresie rozwoju, w politykach handlowych umożliwiających krajom rozwijającym się dostęp do rynku, jak również promowaniu prywatnych inicjatyw rozwoju społecznego oraz dobrego procesu decyzyjnego na poziomie światowym;

15.   wzywa, by prawa i dialog społeczny, poszanowanie praw człowieka, prymat prawa, ochrona praw dzieci, w szczególności prawa do edukacji, zajmowały więcej miejsca w różnych programach zewnętrznych UE, by demokratyzację i tworzenie państwa prawa w krajach rozwijających się uznać za kwestie priorytetowe, bez których niemożliwy jest trwały rozwój;

16.   domaga się od Komisji zapewnienia, na drodze umów dwustronnych, przestrzegania przynajmniej PSP, w celu zapewnienia humanitarnych warunków pracy oraz zapobiegania wykorzystywaniu kobiet i dzieci w danych krajach;

17.   z zadowoleniem przyjmuje propozycję Komisji dotyczącą możliwości powiązania stosunków dwustronnych z tworzeniem sprzyjających warunków dla produktów spełniających niektóre normy społeczne; z zadowoleniem przyjmuje propozycję Komisji dotyczącą "wspólnych dwustronnych obserwatorów" prowadzących dyskusję i kontrolę społecznego wymiaru globalizacji w umowach dwustronnych; wierzy także, że Unia powinna wykorzystywać ramy stosunków dwustronnych do propagowania zaleceń ŚKSWG, tak, aby miejsca pracy przenoszone i lokalizowane poza UE nie stawały się zakładami wyzyskującymi siłę roboczą w krajach trzeciego świata, lecz by zamiast tego tworzono tam wysokiej jakości miejsca pracy, które pomocne będą w podnoszeniu jakości życia pracowników i ich rodzin w danych krajach;

18.   w tym kontekście wzywa Komisję do dokonania przeglądu wszystkich obowiązujących dwustronnych umów handlowych, w szczególności umów o partnerstwie gospodarczym i umów o partnerstwie w dziedzinie rybołówstwa, w celu weryfikacji ich pełnej zgodności z MCR oraz zasadą trwałego rozwoju;

19.   z zadowoleniem przyjmuje propozycję Komisji dotyczącą ubiegania się przez Komisję, Radę i Państwa Członkowskie o uzyskanie dla MOP statusu obserwatora w WTO w celu poprawy jakości dialogu międzyinstytucjonalnego; zauważa, że w swojej rezolucji z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie zatrudnienia, dobrego systemu rządów społecznych i globalizacji(1) Parlament wzywał instytucje i Państwa Członkowskie do podjęcia wysiłków w tym kierunku, a w chwili obecnej wzywa je do poczynienia postępów w tym zakresie; ponadto wzywa Komisję, Radę i Państwa Członkowskie do podjęcia starań na rzecz nadania standardom MOP charakteru norm obowiązujących członków WTO;

20.   uważa, że godna praca zgodnie z Agendą Godnej Pracy MOP powinna stanowić kwestię priorytetową na poziomie krajowym, UE i światowym; podkreśla, iż gwarancja godnej pracy - w tym poszanowanie praw pracowniczych, ochrona socjalna oraz równouprawnienie kobiet i mężczyzn - to sposób na walkę z ubóstwem; podkreśla jednakże, iż cel ten nie jest obecny ani w polityce zagranicznej Unii Europejskiej, ani w unijnej polityce handlu międzynarodowego, finansowej i monetarnej;

21.   odnotowuje, że w mandacie negocjacyjnym z 1999 r. dla konferencji ministerialnej WTO w Seattle, UE miała zorganizować konferencję na poziomie ministerialnym na temat handlu, zatrudnienia oraz Podstawowych Standardów Pracy; zauważa, że Unia Europejska zobowiązała się wtedy do zwołania takiej konferencji do roku 2001; obecnie wzywa Komisję do nadrobienia tego zaniedbania najpóźniej do czerwca 2006 r.; w okresie poprzedzającym konferencję powinien rozpocząć się dialog, szczególnie z krajami rozwijającymi się będącymi członkami WTO, na temat relacji między handlem, zatrudnieniem i minimalnymi standardami pracy;

22.   wierzy, że Unia Europejska jako podmiot światowy powinna być jednym z czołowych propagatorów działań podejmowanych w ramach projektu "Godna praca i emerytura dla wszystkich"; podkreśla, iż należy przyjąć pewne podstawowe standardy w zakresie praw pracowniczych i ochrony socjalnej i uznać je za społeczno-ekonomiczną podstawę osiągnięcia długoterminowego dobrobytu w każdym kraju na świecie, oraz że zatrudnienie i "godna praca" powinny zostać jak najszybciej włączone jako kluczowe kwestie do dziewiątego MCR;

23.   zgadza się z ŚKSWG, że MCR stanowią pierwszy krok w kierunku ustanowienia społeczno-gospodarczej podstawy globalnej gospodarki, zgadza się z Komisją, że należy zwiększyć spójność polityki UE w tym zakresie; oczekuje, że Komisja przedstawi konkretne propozycje osiągnięcia tego celu; podkreśla, że bezcelowe jest ograniczanie dorobku prawnego UE w dziedzinie socjalnej w celu zachowania konkurencyjności na światowym rynku, należałoby raczej poprawić wydajność i edukację w celu utrzymania wyższych dochodów w UE;

24.   zwraca uwagę na fakt, że szczebel regionalny jest odpowiedni dla poprawy modeli społecznych i sprostania wyzwaniom globalizacji; zaznacza, że obecna solidarność Państw Członkowskich oraz wzmocnienie stosunków między UE a krajami sąsiednimi dzięki'europejskiej polityce sąsiedztwa" mogą służyć innym częściom świata za przykład; uważa, że partnerstwa UE powinny uwzględniać filar społeczny, obejmujący między innymi standardy pracy;

25.   oczekuje, że Komisja wykorzysta fundusze unijne w celu przezwyciężenia negatywnych skutków oraz otwarcia nowych perspektyw dla bardziej narażonych regionów i sektorów przemysłu oraz słabszych grup pracowników, oczekuje, że Komisja podejmie odpowiednie działania w celu powstrzymania przedsiębiorstw przed przenoszeniem działalności wyłącznie w celu uzyskania funduszy strukturalnych lub innych funduszy oraz domaga się systematycznych przeglądów mających na celu określenie stopnia realizacji długofalowych celów związanych z podziałem takich środków;

26.   podkreśla, że obecny model ekonomiczny jest ściśle związany z zasobami ropy i że taka zależność może mieć szkodliwy wpływ nie tylko na rozwój cen spowodowany brakiem substancji energetycznych, ale przede wszystkim na konflikty i brak stabilności politycznej w krajach producentów z półkuli południowej, co pociąga za sobą poważne skutki społeczne;

27.   podkreśla znaczenie uczciwego handlu w działaniach na rzecz likwidacji ubóstwa na obszarach wiejskich i nalega, aby Komisja w konkretny sposób wypełniała zobowiązania większego wsparcia technicznego i finansowego dla producentów wyrobów zgodnych z zasadami uczciwego handlu i ich dystrybutorów w krajach UE;

28.   podkreśla, że rozwój najmniej rozwiniętych krajów wymaga stałego stosowania wobec nich asymetrycznego podejścia w WTO, uwzględniającego ich relatywnie słabą pozycję w międzynarodowym systemie handlu;

29.   podkreśla, że ze względu na społeczny wymiar globalizacji konieczne jest zreformowanie systemu WTO; ponadto podkreśla, że porozumienia WTO należy ocenić w kontekście ich konsekwencji w dziedzinie gospodarczej, społecznej i środowiska naturalnego oraz że testy niezbędności wykonywane w ramach umowy o technicznych barierach dla handlu oraz innych porozumień należy zastąpić testami oceniającymi kwestię trwałości;

30.   podkreśla, że należy poddać WTO ścisłej kontroli demokratycznej, obejmującej rzeczywistą kontrolę legislacyjną ze strony wybieralnych przedstawicieli lub parlamentów;

31.   podkreśla znaczenie spójności polityki i zgadza się z Komisją w kwestii, że UE powinna dążyć do bardziej konsekwentnego wyrażania swojego stanowiska na forum Organizacji Narodów Zjednoczonych, MOP, Bretton Woods oraz innych instytucji międzynarodowych; wzywa także Komisję do podjęcia działań na rzecz zapewnienia, że pozostałe państwa członkowskie MOP osiągną niezbędną zbieżność polityczną w innych organizacjach międzynarodowych, w szczególności w WTO; uważa, że powszechnie uznawane minimalne standardy pracy powinny stać się priorytetem tych organizacji; uważa, że wpływ UE na promowanie modelu rozwoju w pełni uwzględniającego wymiar społeczny, w szczególności PSP, zwiększyłby się dzięki wspólnemu występowaniu w instytucjach zaangażowanych w wielostronne procesy decyzyjne;

32.   podkreśla, że dla wspierania społecznego postępu w krajach trzeciego świata, konieczne jest wzmocnienie ONZ; zachęca zatem Państwa Członkowskie do wspierania trwających prac na rzecz zreformowania ONZ; podkreśla, że nowa i wzmocniona Rada Ekonomiczno-Społeczna ONZ (ECOSOC) - najlepiej powołana na nowo jako Rada na rzecz Rozwoju Ludności upoważniona do koordynowania prac Międzynarodowego Funduszu Walutowego, Banku Światowego, Światowej Organizacji Handlu i Światowej Organizacji Pracy, a także Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju (UNDP) i Programu Narodów Zjednoczonych ds. Środowiska (UNEP)) - niezbędna jest do zapewnienia spójności politycznej, a ta z kolei konieczna jest do zrealizowania MCR oraz, bardziej ogólnie, zapewnienia, że globalizacja stanie się dźwignią postępu społecznego;

33.   zgadza się z ŚKSWG, że należy stopniowo rozszerzać nadzór parlamentarny nad systemem wielostronnym; z zadowoleniem przyjmuje propozycję utworzenia grupy parlamentarnej zajmującej się spójnością i zgodnością ogólnoświatowych polityk - gospodarczej, społecznej i w zakresie środowiska naturalnego, co powinno zapewnić zintegrowany nadzór najważniejszych organizacji międzynarodowych; propozycję tę postrzega jako możliwość zaangażowania Parlamentu Europejskiego w prace grupy parlamentarnej oraz przyczynienia się do zapewnienia możliwie największych korzyści z globalizacji wszystkim grupom społecznym;

34.   podziela stanowisko Komisji, że sektor prywatny i prywatne inicjatywy, tworzenie oraz mobilizacja grup wspólnego interesu i globalnych środków przez zróżnicowane instytucje społeczne (np. organizacje pozarządowe) mogą wnieść znaczący wkład w promowanie dobrego systemu rządów społecznych; z zadowoleniem przyjmuje poparcie Komisji dla Wytycznych OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych, które określają wzorce odpowiedzialnego postępowania w biznesie; popiera propozycję Komisji dotyczącą szerszego wdrożenia Wytycznych poprzez zawieranie odniesień do nich w umowach dwustronnych; zgadza się z Komisją, że wdrażanie Wytycznych należy przeprowadzić w sposób bardziej rygorystyczny i konsekwentny; wzywa Komisję do dalszego podnoszenia świadomości odnośnie dobrych praktyk, istniejących instrumentów i narzędzi, takich jak Wytyczne OECD;

35.   wyraża pogląd, że małe i średnie przedsiębiorstwa nie mogą być wykluczone z aktywnego udziału w globalnej gospodarce i z tego względu nalega, by Komisja dostarczyła bodźców do łączenia się takich przedsiębiorstw w sieci; wzywa także do dostosowania statutów europejskich spółek i spółdzielni, aby umożliwić tego typu przedsiębiorstwom pełny udział w globalnej gospodarce;

36.   zauważa, że ŚKSWG zaleca zwołanie przez MOP ogólnoświatowego wielostronnego forum w sprawie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw (SOP); zauważa, że ŚKSWG potwierdza istnienie sceptycyzmu odnośnie rzeczywistego wpływu programów związanych z SOP; proponuje podjęcie przez Komisję dalszych działań podnoszących świadomość i propagujących argumenty wspierające stosowanie SOP przez biznes;

37.   uważa, że odpowiedzialność społeczna i środowiskowa grup wielonarodowych powinna być jasno ustalona oraz że działalność UE w tych dziedzinach powinna zostać wzmocniona; uważa, że już dawno należało w konkretny sposób kontynuować pracę Europejskiego forum podmiotów zainteresowanych społeczną odpowiedzialnością biznesu (CSR) i wzywa Komisję do opublikowania komunikatu w tej sprawie;

38.   wspiera wysiłki Komisji na rzecz podnoszenia wśród przedsiębiorstw wielonarodowych świadomości w zakresie ich społecznej odpowiedzialności, które to wysiłki przyniosły jak dotąd ograniczone efekty;

39.   zwraca się do Komisji o przedstawienie propozycji dotyczącej nadawania produktom oznaczeń o wyprodukowaniu ich w społecznie akceptowanych warunkach (social labelling) na podstawie takich kryteriów, jak przestrzeganie praw człowieka i praw związków zawodowych, jakość środowiska pracy, kształcenie i rozwój pracowników, równe traktowanie oraz socjalne i etyczne uznanie dla pracowników i obywateli w otaczającej społeczności;

40.   odnotowuje, że krajowe polityki migracyjne podporządkowane są w coraz większym stopniu potrzebom wewnętrznych rynków pracy; nalega, by polityki migracyjne opierały się na Międzynarodowej konwencji w sprawie ochrony praw wszystkich pracowników migrujących oraz członków ich rodzin;

41.   podkreśla potrzebę określenia polityk w zakresie migracji, opartych na tej Konwencji, które z jednej strony uwzględniałby potrzeby rynków pracy, a z drugiej strony wystarczająco chroniły prawa pracowników migrujących i ich rodzin;

42.   odnotowuje, że migracja stanowi istotne i zarazem newralgiczne zagadnienie w debacie na temat globalizacji, które może zostać rozstrzygnięte wyłącznie, jeżeli Państwa Członkowskie uzgodnią wspólną procedurę uznawania i integracji;

43.   podkreśla potrzebę zapewnienia ludziom lepszego dostępu do informacji na temat korzyści i wyzwań związanych z globalizacją oraz podkreśla znaczenie instytucji edukacyjnych i mediów w tym zakresie;

44.   wzywa Radę i Komisję, by zapewniły niezbędne środki i inwestycje na wspieranie powyższych procesów;

45.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom Państw Członkowskich oraz krajom przystępującym i kandydującym.

(1) Dz.U. C 271 z 12.11.2003, str. 598.