Parlament Europejski,

-   uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w tej sprawie, w tym rezolucję z dnia 16 września 2004 r. w sprawie sytuacji w Darfurze w Sudanie(1) oraz rezolucję AKP-UE 3777/05 Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE z dnia 21 kwietnia 2005 r. w sprawie sytuacji w Sudanie(2),

-   uwzględniając komunikat Rady Pokoju i Bezpieczeństwa Unii Afrykańskiej z dnia 10 marca 2006 r.,

-   uwzględniając Porozumienie o humanitarnym zawieszeniu broni z dnia 8 kwietnia 2004 r.,

-   uwzględniając mandat misji Unii Afrykańskiej w Sudanie, przedłużony w październiku 2004 r.,

-   uwzględniając trwające rokowania pokojowe prowadzone w Abudży,

-   uwzględniając wyniki swoich misji, które miały miejsce w lutym 2004 r. oraz na przełomie sierpnia i września 2004 r., a także wyniki misji Wspólnego Zgromadzenia AKP-UE z marca 2005 r.;

–   having regard to Rule 115(5) of its Rules of Procedure,

A.   mając na uwadze, że Jan Pronk poinformował w sprawozdaniu dla Rady Bezpieczeństwa ONZ, że w Darfurze nadal odnotowuje się przypadki zabójstw, gwałtów i łamania praw człowieka, przy czym gwałty i przemoc seksualna nie ustają ani w obozach dla uchodźców wewnętrznych ani poza nimi;

B.   mając na uwadze, że w regionie nie przestrzega się zawieszenia broni oraz że nasiliły się przypadki łamania zawieszenia broni przez Armię Wyzwolenia Sudanu i że rebelianci z Ruchu Sprawiedliwości i Równości oznajmili, iż będą się domagać samostanowienia w regionie, chyba że konflikt zostanie wkrótce rozstrzygnięty;

C.   mając na uwadze, że rząd Sudanu nadal aktywnie wspiera bojówki Janjaweed, nie tylko dostarczając broni gangom, ale również bezpośrednio uczestnicząc w atakach na wioski przy użyciu pojazdów wojskowych(3), oraz że naoczni świadkowie donoszą o ostrzale z rządowych helikopterów(4);

D.   mając na uwadze, że misja Unii Afrykańskiej w Sudanie została przedłużona do dnia 30 września 2006 r., po czym obecność obserwatorów międzynarodowych zapewni bezpośrednio ONZ;

E.   mając na uwadze, że rząd Sudanu oznajmił, iż tego rodzaju operacja ONZ oznaczałaby powrót do kolonializmu, i zagroził, że jeśli do niej dojdzie, wystąpi z Unii Afrykańskiej;

F.   mając na uwadze, że pierwotny mandat misji AMIS polegał na ochronie obserwatorów z Unii Afrykańskiej, którzy monitorowali łamanie Porozumienia o humanitarnym zawieszeniu broni; mając na uwadze, że w październiku 2004 r. mandat ten został poszerzony w celu umożliwienia misji AMIS ochrony cywilów "bezpośrednio zagrożonych i przebywających w bezpośrednim sąsiedztwie"; mając na uwadze, że ochrona ludności cywilnej nigdy nie była podstawowym elementem mandatu tej misji;

G.   mając na uwadze, że konflikt w Darfurze oraz bezkarność jego uczestników coraz mocniej wpływa na stabilność sąsiadującego z nim na wschodzie Czadu i stanowi zagrożenie dla międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa;

H.   mając na uwadze, że rząd Sudanu uniemożliwił Janowi Egelandowi, Podsekretarzowi Generalnemu ONZ ds. Humanitarnych i Koordynatorowi Pomocy w Sytuacjach Kryzysowych, wizytę w Darfurze w dniu 3 kwietnia 2006 r.; mając na uwadze, że dostęp pomocy humanitarnej i wszystkich pracowników organizacji humanitarnych do Darfuru uznaje się za będący na najniższym poziomie od dwóch lat,

I.   mając na uwadze, że w marcu 2005 r. Rada Bezpieczeństwa ONZ przedstawiła Międzynarodowemu Trybunałowi Karnemu (MTK) sytuację w Darfurze, co doprowadziło do wszczęcia dochodzenia, w wyniku czego do tej pory przekazano MTK nazwiska 51 potencjalnych podejrzanych,

J.   mając na uwadze, że rząd Sudanu, próbując uniknąć przekazania MTK sudańskich urzędników podejrzanych o zbrodnie wojenne, powołał własne sądy specjalne w Darfurze, zajmujące się zbrodniami wojennymi i łamaniem praw człowieka,

K.   mając na uwadze, że do chwili obecnej sądy te nie osądziły urzędników, bojówkarzy ani innych osób odpowiedzialnych za poważne naruszenia praw człowieka w Darfurze,

L.   mając na uwadze, że w dniu 6 marca 2006 r. grupa czterech nastoletnich dziewcząt została zaatakowana poza obozem Al Shareif, przy czym w wyniku tej agresji doszło do śmierci napastnika; mając na uwadze, że policja przekazała sprawę prokuraturze zarzucając tym czterem dziewczętom morderstwo;

M.   mając na uwadze, że Rosja i Chiny nie zaprzestają dostaw broni dla rządu Sudanu; mając na uwadze, że oba te kraje konsekwentnie blokowały wysiłki Rady Bezpieczeństwa ONZ zmierzające do nałożenia sankcji na Sudan w ciągu ostatnich sześciu miesięcy;

1.   wyraża ubolewanie z powodu nieustających i wszechobecnych aktów przemocy i gwałtów oraz potępia poparcie rządu Sudanu dla bojówek Janjaweed(5),

2.   wzywa Radę Bezpieczeństwa ONZ, aby zebrała się w celu zajęcia się kwestią przemocy w Darfurze, która jest równoznaczna z ludobójstwem, oraz aby podjęła działania w ramach swojego zobowiązania do ochrony ludności cywilnej, przygotowując wyraźny mandat zgodnie z rozdziałem VII Karty Narodów Zjednoczonych w dniu 1 października 2006 r. lub przed tą datą (po wygaśnięciu mandatu misji Unii Afrykańskiej w Darfurze w dniu 30 września 2006 r.);

3.   wzywa Radę Bezpieczeństwa ONZ do rozszerzenia embarga na broń w Darfurze na cały Sudan oraz do wsparcia wysiłków Unii Afrykańskiej w Darfurze na rzecz osiągnięcia pełnej zdolności operacyjnej i zdecydowanego wypełnienia jej mandatu do ochrony ludności cywilnej do chwili rozpoczęcia misji ONZ;

4.   podkreśla, że mandat sił AMIS pierwotnie polegał na obserwacji łamania Porozumienia o humanitarnym zawieszeniu broni; krytykuje społeczność międzynarodową za to, że nie podjęła wcześniej działań w celu ochrony ludności cywilnej;

5.   wzywa Państwa Członkowskie do spełnienia podjętych zobowiązań w zakresie zapewnienia obecności wojskowych obserwatorów, oficerów i policji cywilnej w celu zwiększenia bezpieczeństwa w Darfurze oraz do zagwarantowania, aby obecna misja AMIS dysponowała odpowiednimi funduszami i wysposażeniem w celu umożliwienia jej wypełniania jej ograniczonego mandatu w jak najszerszym zakresie;

6.   z zadowoleniem przyjmuje podjętą przez Radę Bezpieczeństwa ONZ w marcu 2006 r. decyzję o zakazie lotów ofensywnych nad Darfurem; występuje o skuteczne wymuszenie ustanowienia strefy zakazu lotów nad Darfurem;

7.   wzywa UE, USA i inne podmioty międzynarodowe do podjęcia wszystkich koniecznych działań w celu przyczynienia się do położenia kresu bezkarności poprzez egzekwowanie systemu sankcji Rady Bezpieczeństwa oraz dołożenie starań, aby system ten obejmował sankcje wymierzone przeciwko osobom utrudniającym rozmieszczenie sił ONZ oraz przyczyniającym się do znęcania się nad ludnością cywilną;

8.   wzywa społeczność międzynarodową do udzielenia wsparcia w prowadzonym przez MTK dochodzeniu w sprawie łamania międzynarodowych praw humanitarnych i praw człowieka w Darfurze;

9.   przyłącza się do apelu Wysokiego Komisarza Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców o położenie kresu przymusowemu wcielaniu do wojska uchodźców sudańskich w Czadzie; wzywa do wprowadzenia sił nadzorujących granicę między Czadem a Sudanem, jak przewidziano w porozumieniu podpisanym przez prezydentów obu krajów w dniu 10 lutego 2006 r.;

10.   zdecydowanie potępia rząd sudański za uniemożliwienie Janowi Egelandowi, Podsekretarzowi Generalnemu ONZ ds. Humanitarnych i Koordynatorowi Pomocy w Sytuacjach Kryzysowych, złożenia wizyty w Darfurze;

11.   wzywa Unię Afrykańską do dalszego odgrywania wiodącej roli w rokowaniach pokojowych w Abudży, a wszystkie strony biorące udział w rozmowach do pracy nad realizacją tych celów;

12.   wzywa rząd sudański do działania wspólnie ze środowiskiem organizacji pozarządowych na rzecz swoich obywateli; wzywa rząd do rewizji aktu z 2006 r. o organizacji pracy ochotniczej i humanitarnej, tak aby był on zgodny z międzynarodowymi standardami w zakresie praw człowieka; nalega, aby sudańska komisja ds. pomocy humanitarnej ułatwiła wydawanie pracownikom misji humanitarnych wiz i pozwoleń na podróż oraz powstrzymała prześladowanie międzynarodowych organizacji pozarządowych; krytykuje zależność sudańskiej komisji ds. pomocy humanitarnej od sudańskiego rządu;

13.   wzywa rząd Sudanu do uwolnienia Amouny Mohamed Ahmed (17), Fayzy Ismail Abaker (16), Houdy Ismail Abdel Rahman (17) i Zahry Adam Abdeli (17) na okres śledztwa w ich sprawie oraz uważa, że dziewczętom tym jako ofiarom usiłowania gwałtu powinno się zapewnić właściwą opiekę;

14.   krytycznie ocenia dążenie Rosji i Chin do zablokowania działań Rady Bezpieczeństwa ONZ w Darfurze; wzywa społeczność międzynarodową do wywarcia silniejszego nacisku na te kraje w celu niedopuszczenia, aby ich interesy gospodarcze związane z ropą naftową oraz sprzedażą broni zagroziły staraniom o przywrócenie pokoju w Darfurze;

15.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządowi sudańskiemu, Radzie Bezpieczeństwa ONZ, Janowi Pronkowi, Janowi Egelandowi, Kofiemu Annanowi oraz szefom rządów krajów AKP.

(1) Dz.U. C 140 E z 9.6.2005, str. 153. (2) Dz.U. C 272 z 3.11.2005, str. 43. (3) Na podstawie sprawozdania komisji Unii Afrykańskiej ds. naruszenia zawieszenia broni nr 96/05 w sprawie domniemanego ataku rządu Sudanu na rynek w Umm Zoor w dniu 16 lipca 2005 r., z którego wynika, że zawieszenie broni złamały bojówki Janjaweed i oddziały rządu Sudanu. (4) Na podstawie najnowszego sprawozdania Biura Wysokiego Komisarza ds. Praw Człowieka na temat Sudanu, opublikowanego w dniu 27 stycznia 2006 r., str.10-11. (5) Na podstawie sprawozdania nr 96/05 na temat łamania zawieszenia broni sporządzonego przez komisję Unii Afrykańskiej ds. łamania zawieszenia broni (por. nota do punktu C preambuły) oraz w świetle stwierdzenia Specjalnego Wysłannika ONZ ds. Darfuru, Jana Pronka, z dnia 21 marca 2006 r., że "na miejscu dowódcy Unii Afrykańskiej otwarcie mówią o poparciu dla bojówek ze strony sił sprzymierzonych z rządem".