Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,

–   έχοντας υπόψη την ανακοίνωση της Επιτροπής για τα δημόσια οικονομικά στην ΟΝΕ - 2005 (COM(2005)0231),

–   έχοντας υπόψη τις ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές για την ανάπτυξη και την απασχόληση (2005-2008) της Επιτροπής (COM(2005)0141),

–   έχοντας υπόψη τις οικονομικές προβλέψεις της Επιτροπής του φθινοπώρου 2005(1),

–   έχοντας υπόψη τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1056/2005 του Συμβουλίου, της 27ης Ιουνίου 2005, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1467/97 για την επιτάχυνση και τη διασαφήνιση της εφαρμογής της διαδικασίας υπερβολικού ελλείμματος(2),

–   έχοντας υπόψη τη σύσταση του Συμβουλίου προς την Ιταλία, της 12ης Ιουλίου 2005, για τον τερματισμό της κατάστασης υπερβολικού δημοσιονομικού ελλείμματος(3),

–   έχοντας υπόψη την απόφαση 2005/729/ΕΚ του Συμβουλίου, της 7ης Ιουνίου 2005, για την κατάργηση της απόφασης 2005/136/ΕΚ σχετικά με την ύπαρξη υπερβολικού ελλείμματος στις Κάτω Χώρες(4),

–   έχοντας υπόψη τη σύσταση του Συμβουλίου, της 7ης Οκτωβρίου 2005, για τον τερματισμό της κατάστασης υπερβολικού δημοσιονομικού ελλείμματος στην Πορτογαλία(5),

–   έχοντας υπόψη την απόφαση 2005/843/ΕΚ του Συμβουλίου, της 8ης Νοεμβρίου 2005, με την οποία διαπιστώνεται, σύμφωνα με το άρθρο 104, παράγραφος 8, της Συνθήκης περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, ότι η δράση την οποία ανέλαβε η Ουγγαρία σε εφαρμογή των συστάσεων του Συμβουλίου της 8ης Μαρτίου 2005, σύμφωνα με το άρθρο 104 παράγραφος 7 της Συνθήκης, είναι ανεπαρκής(6),

–   έχοντας υπόψη την απόφαση του Συμβουλίου, της 24ης Ιανουαρίου 2006, για την ύπαρξη υπερβολικού ελλείμματος στο Ηνωμένο Βασίλειο(7),

–   έχοντας υπόψη την ετήσια έκθεση 2005 του Ευρωπαϊκού Συνδικαλιστικού Ινστιτούτου για το συντονισμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων στην Ευρώπη,

–   έχοντας υπόψη την έκθεση World Economic Outlook του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) για την παγκοσμιοποίηση και τις εξωτερικές ανισορροπίες, του Απριλίου 2005,

–   έχοντας υπόψη το άρθρο 45 του Κανονισμού του,

–   έχοντας υπόψη την έκθεση της Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών Θεμάτων (A6-0162/2006),

1.   εκφράζει την ανησυχία του, πρώτον, για τη συνεχιζόμενη αργή οικονομική ανάπτυξη στην Ευρώπη από το 2002, η οποία στη ζώνη του ευρώ επιταχύνθηκε μόνο σταδιακά από 0,6% το 2003 σε 1,3% το 2005, σε αντίθεση με τον ρυθμό ανάπτυξης των ΗΠΑ, ο οποίος ήταν 3,5% το 2005, και την ανάκαμψη της ιαπωνικής οικονομίας η οποία προωθήθηκε από την ιδιωτική τελική εγχώρια ζήτηση· δεύτερον, για το συνεχιζόμενο υψηλό ποσοστό ανεργίας ύψους 9% στην ΕΕ των 25 και 8,1% στην ΕΕ των 15· και τρίτον, για το κενό παραγωγής, το οποίο αυτήν τη στιγμή αντιστοιχεί σε -1% του ΑΕγχΠ, καταδεικνύοντας ότι η οικονομική ανάπτυξη της ΕΕ παραμένει σημαντικά χαμηλότερη από το μακροπρόθεσμο δυναμικό, περιορισμένη από διαρθρωτικές δυσκαμψίες, ασθενή εσωτερική ζήτηση και έλλειψη κατάλληλης ισορροπίας στο μείγμα των μακροοικονομικών πολιτικών· τονίζει ότι το αναπτυξιακό δυναμικό της ευρωπαϊκής οικονομίας παραμένει υπερβολικά χαμηλό, περίπου στο 2%, ποσοστό πολύ χαμηλότερο από ό,τι τα ποσοστά που σημειώνονται αλλού στον κόσμο· θεωρεί ότι αυτό το δυναμικό ανάπτυξης δεν επαρκεί για τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης και τη μείωση των ποσοστών ανεργίας ούτε για την ανάπτυξη μιας διευρυμένης Ένωσης·

2.   τονίζει τον κίνδυνο των γρήγορων προσαρμογών στις παγκόσμιες ανισορροπίες, οι οποίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μείωση της ζήτησης στις ΗΠΑ, έχοντας έτσι ως αποτέλεσμα λιγότερες εξαγωγές και ασθενέστερη ανάπτυξη στην ΕΕ· τονίζει επίσης ότι αυτό το αποτέλεσμα θα μπορούσε να μεγεθυνθεί περαιτέρω από διακυμάνσεις της συναλλαγματικής ισοτιμίας του ευρώ έναντι του αμερικανικού δολαρίου·

3.   επισημαίνει τις αρνητικές συνέπειες της μεταβλητότητας και των αυξήσεων της τιμής του πετρελαίου στην εσωτερική ζήτηση και την ανάπτυξη στην ΕΕ και την απειλή των δευτερογενών επιπτώσεών της· χαιρετίζει την υπεύθυνη προσπάθεια των κοινωνικών και οικονομικών παραγόντων για να αποτρέψουν τις συνέπειες αυτές, παρά τη χαμηλή κατανάλωση των νοικοκυριών· επισημαίνει ότι η χάραξη σταθερής, εξωστρεφούς και ανταγωνιστικής μακροοικονομικής πολιτικής συνιστά απαραίτητη προϋπόθεση για μια βιώσιμη πολιτική δημόσιων οικονομικών·

4.   εκφράζει την ανησυχία του για την ασθενή ιδιωτική κατανάλωση, ειδικά σε ορισμένα κράτη μέλη, η οποία έχει συμβάλει στα χαμηλά ποσοστά ανάπτυξης της ΕΕ και, επομένως, στις τρέχουσες παγκόσμιες ανισορροπίες, και οφείλεται στο κλίμα ανασφάλειας που επικρατεί για τις θέσεις εργασίας και τις συντάξεις, στο συνεχιζόμενο υψηλό επίπεδο ανεργίας και τη βραδύρρυθμη αύξηση των πραγματικών μισθών· υπενθυμίζει τη δέσμευση, στην ολοκληρωμένη κατευθυντήρια γραμμή 4, να προωθηθεί εξέλιξη των ονομαστικών μισθών και του εργατικού κόστους η οποία να συμβιβάζεται με τη σταθερότητα των τιμών και τις τάσεις της παραγωγικότητας μεσοπρόθεσμα·

5.   χαιρετίζει την ανάκαμψη του ρυθμού των επενδυτικών δαπανών λόγω της αποκατάστασης της εμπιστοσύνης μεταξύ των επιχειρηματιών και των σημερινών σταθεροποιημένων περιθωρίων κέρδους, όπως αναφέρεται στις οικονομικές προοπτικές του φθινοπώρου του 2005 τόσο του ΔΝΤ όσο και της Επιτροπής· εκτιμά ότι υπάρχει ακόμα περιθώριο και ανάγκη για περαιτέρω επιτάχυνση της επενδυτικής δραστηριότητας και, ως εκ τούτου, ζητεί διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και πρόσθετα μέτρα τα οποία θα βελτιώσουν μόνιμα το επενδυτικό κλίμα και θα προωθήσουν τις επενδύσεις·

6.   στηρίζει τον αναπροσανατολισμό των δημόσιων πολιτικών και δαπανών προς την καινοτομία, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, την εκπαίδευση και κατάρτιση, την έρευνα, τις τεχνολογίες της πληροφορίας, τα δίκτυα τηλεπικοινωνιών και μεταφορών κλπ.·

7.   εκφράζει την απογοήτευσή του για το γεγονός ότι οι δημοσιονομικές προοπτικές της ΕΕ για την περίοδο 2007-2013 δεν αντικατοπτρίζουν επαρκώς την προτεραιότητα που δίδεται στις δαπάνες στο πλαίσιο των στόχων της στρατηγικής της Λισαβόνας· τονίζει ότι οι συνεισφορές στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό θα πρέπει να εξεταστούν σε σχέση με τα μελλοντικά οφέλη, λαμβάνοντας υπόψη τα θετικά δευτερογενή και πολλαπλασιαστικά αποτελέσματά τους, υπό την προϋπόθεση ότι ο προϋπολογισμός της ΕΕ προσανατολίζεται αρκετά προς τις δαπάνες που αποφέρουν σαφή προστιθέμενη αξία·

8.   σημειώνει ότι τα υγιή δημόσια οικονομικά δεν συνιστούν αυτοσκοπό αλλά μέσο με το οποίο τα κράτη μέλη θα εκπληρώσουν τα δημόσια καθήκοντά τους· τονίζει τη σημασία υγιέστερων δημοσιονομικών θέσεων για την ποιοτική ανάπτυξη, τη δημιουργία θέσεων εργασίας και τη στρατηγική της Λισαβόνας, αλλά επισημαίνει ότι, λόγω της λανθασμένης εφαρμογής του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, παρά το δημοσιονομικό πλαίσιο, από το περασμένο έτος και έπειτα δεν έχει πραγματοποιηθεί καμία σημαντική βελτίωση στις δημοσιονομικές θέσεις των κρατών μελών· επισημαίνει ότι τα περισσότερα κράτη μέλη, δεν έχουν επιτύχει ακόμα τους μεσοπρόθεσμους στόχους όσον αφορά το ισοζύγιο πληρωμών τους· σημειώνει ότι το έλλειμμα για το 2005 έφτασε στο 2,9% του ΑΕγχΠ στην ευρωζώνη και 2,7% στο σύνολο της ΕΕ και ότι το έλλειμμα έντεκα κρατών μελών υπερβαίνει το 3% του ΑΕγχΠ, μεταξύ των οποίων και οι τέσσερις μεγαλύτερες οικονομίες της ΕΕ, δηλαδή η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία και το Ηνωμένο Βασίλειο· επισημαίνει επίσης ότι, από το καλοκαίρι του 2004, δέκα κράτη μέλη υπόκεινται στη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος·

9.   τονίζει τη σημασία των δράσεων για την αντιμετώπιση επίμονων δημοσιονομικών πιέσεων· χαιρετίζει τη διάρθρωση πολιτικών και τις δημόσιες δεσμεύσεις των αρχών των κρατών μελών για τη μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων·

10.   εκφράζει την ανησυχία του σχετικά με τις προοπτικές της μακροπρόθεσμης δημοσιονομικής διατηρησιμότητας, δεδομένης της αύξησης των δεικτών του δημόσιου χρέους από 69,2% το 2002 σε 71,7% το 2005 στην ευρωζώνη και από 61,4% το 2002 σε 64,1% το 2005 στην ΕΕ των 25 λόγω της ασθενούς ανάπτυξης του ΑΕγχΠ, των βραχυπρόθεσμων πολιτικών ελέγχου του ελλείμματος και της έλλειψης αποφασιστικής προσπάθειας για μείωση των δημοσιονομικών ανισορροπιών μέσω διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων·

11.   τονίζει ότι, στο ευρωπαϊκό πλαίσιο χαμηλής εμπιστοσύνης των καταναλωτών και των επενδυτών, είναι ζωτικής σημασίας η διόρθωση των δημόσιων ελλειμμάτων· εκφράζει την απογοήτευσή του από τις πρόσφατες τάσεις στα δημόσια οικονομικά, επισημαίνοντας ότι τα ελλείμματα των κρατών μελών παραμένουν πολύ υψηλότερα από ό,τι απαιτεί η ευρωπαϊκή οικονομία· θεωρεί ότι οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν τη χαμηλή ανάπτυξη ως επιχείρημα προκειμένου να δικαιολογήσουν τα ελλείμματα, παρά το γεγονός ότι τα ελλείμματα παρεμποδίζουν την οικονομική ανάκαμψη και επιτείνουν τον κύκλο· ζητεί για το 2006 μείωση των δημοσίων ελλειμμάτων, η οποία θα πρέπει να είναι πολύ πιο φιλόδοξη από μια απλή οικονομική προσαρμογή που προεξοφλεί αύξηση της ευρωπαϊκής ανάπτυξης·

12.   ζητεί μεγαλύτερη διαφάνεια των δημόσιων οικονομικών στα επιμέρους κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένων των υποκρυπτόμενων υποχρεώσεων όπως οι συνταξιοδοτικές υποχρεώσεις του δημοσίου τομέα οι οποίες θα αυξήσουν σημαντικά το βάρος του χρέους του δημόσιου τομέα τα ερχόμενα χρόνια·

13.   υπενθυμίζει το αίτημά του να αποφεύγονται οι φιλοκυκλικές πολιτικές· τονίζει τη σημασία της εφαρμογής διαρθρωτικών και φορολογικών μεταρρυθμίσεων και ταυτόχρονα υπογραμμίζει ότι πρέπει να δοθεί η δέουσα προσοχή στην κατάλληλη χρονική τους κλιμάκωση·

14.   ενθαρρύνει την περαιτέρω έρευνα για τα διάφορα είδη και μέτρα διαρθρωτικών και μακροοικονομικών μεταρρυθμίσεων και για την αλληλεπίδραση και τον αμοιβαίο αντίκτυπό τους στα διάφορα στάδια του οικονομικού κύκλου, προκειμένου να προσδιοριστούν τα καλύτερα δυνατά μέσα ενίσχυσης των δημόσιων οικονομικών, υλοποιώντας ταυτόχρονα τη στρατηγική της Λισαβόνας·

15.   υπογραμμίζει ότι η έλλειψη πολιτικής βούλησης για τον περιορισμό των δημόσιων δαπανών, οι υπερβολικά αισιόδοξες προβλέψεις εσόδων, η δημιουργική λογιστική και η δημοσιονομική βελτίωση βάσει περιστασιακών κατά κύριο λόγο μέτρων έχουν συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στη δημοσιονομική απόκλιση και στην αδυναμία του δημοσιονομικού πλαισίου·

16.   συνιστά να εξεταστεί το ενδεχόμενο του καθορισμού ενιαίου χρονοδιαγράμματος για τις δημοσιονομικές διαδικασίες σε ολόκληρη την ΕΕ, πιθανώς σε διετή βάση· είναι της γνώμης ότι ο σχεδιασμός του προϋπολογισμού των κρατών μελών πρέπει να βασίζεται σε ενιαίες υποθέσεις όσον αφορά τις βασικές οικονομικές παραμέτρους όπως οι τάσεις των τιμών του πετρελαίου και των συναλλαγματικών ισοτιμιών· ζητεί την ενιαία αξιολόγηση και επιβολή των βασικών οικονομικών παραμέτρων σε ολόκληρη την ΕΕ·

17.   καλεί τα κράτη μέλη να αντιμετωπίσουν επειγόντως την πρόκληση της γήρανσης της κοινωνίας, καθώς και τη δυναμική του χρέους, ιδίως στις χώρες που διατρέχουν σοβαρούς κινδύνους όσον αφορά τη μακροπρόθεσμη διατηρησιμότητα·

18.   ενθαρρύνει την αυξημένη έμφαση των δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων στη διατηρησιμότητα, σε ό,τι αφορά τόσο τα μέτρα για τις δαπάνες και τα έσοδα, με εξασφάλιση διατηρήσιμων δημοσιονομικών θέσεων, όσο και την επαρκή παροχή ικανοποιητικών δημόσιων υπηρεσιών, συνεκτιμώντας τη δημοσιονομική πειθαρχία και τους κινδύνους άμεσων και έμμεσων ενδεχόμενων υποχρεώσεων·

19.   τονίζει τη σπουδαιότητα των προσπαθειών της Επιτροπής και του Συμβουλίου να βελτιώσουν τη στατιστική διακυβέρνηση αναβαθμίζοντας τη γνωστοποίηση των δημοσιονομικών στοιχείων, με σύσταση προς τα κράτη μέλη για πρότυπα σε κλίμακα ΕΕ όσον αφορά τις στατιστικές υπηρεσίες, όπου περιλαμβάνονται οι αρχές της επαγγελματικής ανεξαρτησίας, της εμπιστευτικότητας, της αξιοπιστίας και της έγκαιρης παροχής στοιχείων, καθώς επίσης η επάρκεια των πόρων των στατιστικών υπηρεσιών και τη βελτίωση του ελέγχου εκ μέρους της Επιτροπής·

20.   εκτιμά ότι υπάρχει περιθώριο βελτίωσης στη λογιστική των περιουσιακών στοιχείων και των έμμεσων υποχρεώσεων του δημοσίου, προκειμένου να αυξηθεί η διαφάνεια και η συγκρισιμότητα και να δημιουργηθεί μια πιο υγιής βάση για τη λήψη αποφάσεων· εκτιμά ότι η Επιτροπή θα έπρεπε να δρομολογήσει πρωτοβουλία στον τομέα αυτόν·

21.   συστήνει την εκπόνηση μελέτης από την Επιτροπή για τις βέλτιστες πρακτικές όσον αφορά τη στατιστική διακυβέρνηση της γνωστοποίησης των δημοσιονομικών στοιχείων και τη λογιστική των δημόσιων στοιχείων ενεργητικού και παθητικού των κρατών μελών·

22.   ενθαρρύνει την εκπόνηση εθνικών εκθέσεων για τη μακροπρόθεσμη διατηρησιμότητα των δημόσιων οικονομικών με σκοπό την ενίσχυση της επίγνωσης και της αξιοπιστίας των εθνικών δεσμεύσεων, και θεωρεί ότι τα εθνικά κοινοβούλια θα πρέπει να συμμετέχουν σε ένα τέτοιο εγχείρημα·

23.   τονίζει πόσο σημαντικό είναι οι δημοσιονομικές πολιτικές των νέων κρατών μελών να καλύψουν τις διαφορές στα επίπεδα εισοδηματικής και δημοσιονομικής ανάπτυξης από τον μέσο όρο της ΕΕ, με φορολογικές πολιτικές και στρατηγικές δαπανών που θα χαρακτηρίζονται από αποτελεσματικότητα, διαφάνεια και αξιοπιστία και θα στοχεύουν στην αυξημένη ανάπτυξη, στη διατηρησιμότητα, καθώς και στον εκσυγχρονισμό και τη σταθεροποίηση της οικονομίας·

24.   εκφράζει την απογοήτευσή του για την έλλειψη συντονισμού πολιτικών στην ευρωζώνη και εφιστά την προσοχή στην απόκλιση των δημοσιονομικών πολιτικών των κρατών μελών στην ευρωζώνη· ανησυχεί για τα πιθανά ανταγωνιστικά προβλήματα λόγω αυτής της έλλειψης συντονισμού·

25.   εκφράζει τη λύπη του για τις ελλείψεις του ισχύοντος πλαισίου μακροοικονομικού συντονισμού στο πλαίσιο του Συμβουλίου ECOFIN, καθώς και για την έλλειψη συντονισμού μεταξύ των κρατών μελών· ζητεί από την Επιτροπή να διεξαγάγει μελέτη επί των οικονομικών πλεονεκτημάτων και περιορισμών μιας ενίσχυσης του συντονισμού της οικονομικής πολιτικής· ζητεί έναν περισσότερο ενεργό μακροοικονομικό διάλογο στο πλαίσιο της διαδικασίας της Κολωνίας μεταξύ του ECOFIN, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των ευρωπαίων κοινωνικών εταίρων·

26.   καλεί το Συμβούλιο να προσαρμόσει το χρονοδιάγραμμα για τον μακροοικονομικό συντονισμό έτσι ώστε το Κοινοβούλιο να έχει αρκετό χρόνο στη διάθεσή του για να υποβάλει την εισήγησή του·

27.   καλεί τον πρόεδρο της Ευρωομάδας να προτείνει λεπτομερές σχέδιο δράσης για τη διάρκεια της θητείας του, καθορίζοντας σαφώς τους στόχους του και τα προβλεπόμενα μέτρα· αναμένει τακτική έκθεση για το επιτευχθέν επίπεδο εφαρμογής·

28.   καλεί τα κράτη μέλη να ανταποκριθούν στην υποχρέωσή τους, που απορρέει από το άρθρο 99 της Συνθήκης, να θεωρούν τις οικονομικές τους πολιτικές θέμα κοινού ενδιαφέροντος και να συντονίζουν τις πολιτικές αυτές· υπενθυμίζει στα κράτη μέλη ότι οι καλύτερα συντονισμένες πολιτικές και ένα καλύτερο μείγμα πολιτικών θα μπορούσε να βελτιώσει το συνολικό αποτέλεσμα των πολιτικών τους· ζητεί αυξημένη επίγνωση του αντικτύπου της εθνικής οικονομικής πολιτικής σε επίπεδο ΕΕ και της υποχρέωσης να θεωρείται η οικονομική πολιτική θέμα κοινού ενδιαφέροντος και να συντονίζεται·

29.   αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει το παρόν ψήφισμα στο Συμβούλιο, και στην Επιτροπή, καθώς και στις κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια των κρατών μελών και στους ευρωπαίους κοινωνικούς εταίρους.

(1) Ευρωπαϊκή Οικονομία, αριθ. 5/2005. (2) ΕΕ L 174 της 7.7.2005, σ. 5. (3) 11124/05, ECOFIN 242. (4) ΕΕ L 274 της 20.10.2005, σ. 89. (5) 12401/05, ECOFIN 289. (6) ΕΕ L 314 της 30.11.2005, σ. 18. (7) 5366/06, ECOFIN 11.