– uwzględniając dyrektywę 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych(1),
– uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych,(2)
– uwzględniając wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie informacji o zleceniodawcach, które towarzyszą przekazom pieniężnym (COM(2005)0343),
– uwzględniając skargi wniesione przez organizację Privacy International do organów nadzorujących ochronę danych i prywatność w 33 krajach na temat rzekomej realizacji przekazów SWIFT przy braku poszanowania procedury prawnej zgodnie z prawem ochrony danych oraz ich ujawniania bez jakiejkolwiek podstawy prawnej lub upoważnienia,
– uwzględniając art. 103 ust. 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że media europejskie i amerykańskie ujawniły w ostatnim czasie istnienie programu śledzenia finansowania terroryzmu (Terrorist Finance Tracking Program), przygotowanego przez administrację USA, który zezwala władzom USA na dostęp do wszystkich danych finansowych przechowywanych w systemie SWIFT (Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunications), zrzeszeniu należącym do sektora bankowego z siedzibą w Belgii, do którego należy ponad 8000 banków komercyjnych i instytucji z 200 krajów, z bankami centralnymi włącznie,
B. mając na uwadze, że dane przechowywane w systemie SWIFT, do których władze USA mają dostęp, dotyczą setek tysięcy obywateli UE, ponieważ banki europejskie wykorzystują system informacyjny SWIFT do przekazów pieniężnych między bankami na całym świecie; mając na uwadze, że system SWIFT generuje miliony przekazów i transakcji bankowych dziennie,
C. mając na uwadze, że przekazywanie danych wewnątrz UE, które mają zostać użyte poza terytorium UE, powinno podlegać przynajmniej ocenie prawidłowości zgodnie z dyrektywą 95/46/WE,
D. mając na uwadze, że dostęp do danych zarządzanych przez system SWIFT umożliwia nie tylko wykrywanie przekazów związanych z nielegalną działalnością, ale także informacji na temat działalności gospodarczej poszczególnych osób fizycznych i krajów, co mogłoby prowadzić do form szpiegostwa gospodarczego i przemysłowego na olbrzymią skalę,
1. ponownie podkreśla swoją determinację w walce z terroryzmem i wyraża przekonanie o konieczności znalezienia właściwej równowagi między środkami bezpieczeństwa a ochroną wolności obywatelskich i praw podstawowych; wyraża poważne zaniepokojenie faktem, iż powstaje klimat osłabienia szacunku dla prywatności i ochrony danych;
2. podkreśla, że Unia Europejska opiera się na zasadzie państwa prawa i że przekazywanie wszelkich danych osobowych do krajów trzecich podlega przepisom prawa ochrony danych na szczeblu krajowym i europejskim, które przewidują, że wszystkie transfery wymagają zgody organu sądowego, a każde odstępstwo od tej zasady musi być proporcjonalne i oparte na prawie lub porozumieniu międzynarodowym;
3. wyraża przekonanie, że jedynie stosując art. 8 EKPC, działając w ramach prawa wspólnotowego i uwzględniając art. 13 dyrektywy 95/46/WE, państwa członkowskie mogą – w interesie bezpieczeństwa narodowego, porządku publicznego i bezpieczeństwa – odejść od zasady docelowości danych, która zakazuje dalszego przekazywania danych handlowych i stanowi jedyną legalną podstawę przechowywania danych osobowych przez podmioty prywatne, a tym samym mogą obniżyć poziom ochrony danych tylko wtedy, kiedy jest to konieczne, proporcjonalne i zgodne z zasadą demokratycznego społeczeństwa;
4. zwraca uwagę na wyżej wspomniany wniosek dotyczący rozporządzenia, który może przyczynić się do ustanowienia ram prawnych dla przekazywania tych informacji; wyraża ubolewanie, że Parlament Europejski – wbrew zasadzie lojalnej i stałej współpracy między instytucjami wspólnotowymi – nie został poinformowany w trakcie negocjacji i rozmów trójstronnych prowadzonych przez inne instytucje, w szczególności Europejski Bank Centralny, o istnieniu przekazów SWIFT;
5. domaga się, aby Komisja, Rada i Europejski Bank Centralny (EBC) w pełni wyjaśniły, w jakim stopniu zdawały sobie sprawę z tajnych porozumień między systemem SWIFT a rządem USA;
6. domaga się w tym kontekście wyjaśnienia roli i sposobu działania EBC i zwraca się do Europejskiego Inspektora Ochrony Danych o jak najszybsze sprawdzenie, czy – zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 EBC miał obowiązek zareagowania na ewentualne naruszenie ochrony danych, o którym się dowiedział;
7. przypomina, że obowiązkiem EBC jest zagwarantowanie, aby banki centralne miały dostęp do systemu SWIFT jedynie w oparciu o przepisy prawa;
8. domaga się, aby państwa członkowskie zapewniły i sprawdziły, czy nie istnieją luki prawne na szczeblu krajowym, a także czy wspólnotowe prawo ochrony danych obejmuje również banki centralne; zwraca się do państw członkowskich o przekazanie wyników tej weryfikacji Komisji, Radzie i Parlamentowi;
9. domaga się, aby Rada w trybie pilnym dokonała analizy i przyjęła wniosek dotyczący decyzji ramowej w sprawie ochrony danych osobowych przetwarzanych w ramach współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych (COM(2005)0475), w celu zagwarantowania obywatelom europejskim wysokiego poziomu jednolitej ochrony danych na całym terytorium unii;
10. zwraca uwagę Rady szczególnie na poprawki 26 i 58 zawarte w stanowisku Parlamentu przyjętym w dniu 14 czerwca 2006 r.(3) dotyczącym wspomnianego powyżej wniosku dotyczącego decyzji ramowej, których celem jest uregulowanie przetwarzania danych przekazywanych podmiotom prywatnym w interesie publicznym;
11. ponownie wyraża ogromne rozczarowanie z powodu niechęci Rady do rozwiązania obecnej sytuacji prawnej, w której dla pierwszego lub trzeciego filaru obowiązują dwa różne rodzaje ram proceduralnych dla ochrony praw podstawowych; w związku z tym ponownie domaga się zniesienia tych podwójnych ram poprzez uruchomienie klauzuli pomostowej przewidzianej w art. 42 TUE;
12. żąda, aby Komisja przeprowadziła ocenę wszystkich przyjętych antyterrorystycznych przepisów prawnych UE pod kątem ich efektywności, konieczności, proporcjonalności i poszanowania praw podstawowych; stanowczo nalega na Komisję i Radę, aby rozważyły, jakie środki powinny zostać zastosowane w celu uniknięcia kolejnego, tak poważnego naruszenia prywatności w przyszłości;
13. stanowczo sprzeciwia się jakimkolwiek tajnym operacjom na terytorium UE, które mogłyby naruszyć prywatność jej obywateli; wyraża głębokie zaniepokojenie faktem, że takie operacje mają miejsce, podczas gdy obywatele Europy i reprezentujący ich posłowie do Parlamentu nie są o tym powiadamiani; wzywa Stany Zjednoczone oraz służby wywiadowcze i służby bezpieczeństwa Stanów Zjednoczonych do działania w duchu dobrej współpracy i do informowania swoich sojuszników o każdej operacji bezpieczeństwa, którą zamierzają przeprowadzić na terytorium UE;
14. zwraca się do Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych o jak najszybsze przeprowadzenie wraz z Komisją Gospodarczą i Monetarną wspólnego przesłuchania z udziałem EBC, Komisji, Rady, Europejskiego Inspektora Ochrony Danych oraz innych podmiotów prywatnych i publicznych, zaangażowanych w tę sprawę, w celu stwierdzenia, jakimi informacjami na ten temat mogły dysponować;
15. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Europejskiemu Bankowi Centralnemu, rządom i parlamentom państw członkowskich, krajów przystępujących i krajów kandydujących, rządowi Stanów Zjednoczonych oraz obu izbom Kongresu USA.