Parlament Europejski,

–   uwzględniając sesję specjalną na wysokim szczeblu Zgromadzenia Ogólnego ONZ w sprawie HIV/AIDS w dniu 2 czerwca 2006 r. oraz deklarację polityczną przyjętą na tym posiedzeniu,

–   uwzględniając deklarację zobowiązań ONZ w sprawie HIV/AIDS "Globalny kryzys - globalne działania", przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w dniu 27 czerwca 2001 r. podczas 26. sesji specjalnej,

–   uwzględniając stanowisko ONZ w sprawie zapobiegania rozprzestrzenianiu się HIV wśród narkomanów,

–   uwzględniając zbliżającą się konferencję międzynarodową w sprawie HIV/AIDS: czas na działania, która odbędzie się w Toronto w sierpniu 2006 r.,

–   uwzględniając deklarację w sprawie HIV/AIDS, gruźlicy i innych pokrewnych chorób zakaźnych, przyjętą w Abudży w dniu 27 kwietnia 2001 r., a także wspólne stanowisko krajów afrykańskich w sprawie posiedzenia na wysokim szczeblu Zgromadzenia Ogólnego ONZ w 2006 r. oraz wezwania do przyśpieszenia działań w kierunku powszechnego dostępu do leczenia HIV i AIDS, gruźlicy i malarii w Afryce, podpisane w Abudży w dniu 4 maja 2006 r. przez Unię Afrykańską,

–   uwzględniając sprawozdanie w sprawie światowej epidemii HIV/AIDS przedstawione przez UNAIDS w roku 2006,

–   uwzględniając art. 103 ust. 4 Regulaminu,

A.   mając na uwadze, że ponad 65 milionów osób na świecie zostało zarażonych HIV, ponad 25 milionów zmarło, 15 milionów dzieci zostało sierotami z powodu AIDS, a z 40 milionów osób, które obecnie są nosicielami HIV ponad 95 % żyje w krajach rozwijających się, z tego ponad 70% w Afryce Subsaharyjskiej,

B.   mając na uwadze, że obecnie główną przyczyną rozprzestrzeniania się HIV na świecie są heteroseksualne stosunki płciowe bez zabezpieczenia, a połowę nowych zakażeń wirusem HIV przypada na młodych ludzi poniżej 25 roku życia;

C.   mając na uwadze, że kobiety stanowią połowę chorych na AIDS, a 60% z nich mieszka w Afryce, oraz że kobiety są 2 do 4 razy bardziej podatne na chorobę niż mężczyźni;

D.   mając na uwadze, że najbardziej narażone na HIV/AIDS i na wpływ pandemii są kobiety i dziewczęta, młodzież, ludzie starsi, mężczyźni utrzymujący stosunki seksualne z mężczyznami, narkomani używający strzykawek i inni narkomani, osoby świadczące usługi seksualne, transseksualiści, więźniowie, pracownicy migrujący, sieroty, osoby mieszkające w regionach ogarniętych konfliktem lub w regionach, w których niedawno doszło do jego zakończenia, ludność autochtoniczna, uchodźcy i osoby przesiedlone, a także osoby udzielające pomocy nosicielom HIV/AIDS;

E.   mając na uwadze, że wdrożenie praw człowieka i podstawowych wolności w odniesieniu do wszystkich stanowi podstawowy czynnik służący zmniejszeniu narażenia na HIV/AIDS;

F.   mając na uwadze, że wiele organizacji, które uczestniczyły w posiedzeniu na wysokim szczeblu Zgromadzenia Ogólnego ONZ w sprawie HIV/AIDS w 2006 r. poinformowało, że interesy polityczne i gospodarcze nielicznych uprzywilejowanych wzięły górę nad potrzebami milionów ludzi w krajach rozwijających się, co przyniosło w rezultacie słabą deklarację, niezawierającą jasno określonych celów ani zobowiązań finansowych;

G.   mając na uwadze, że kraje najbardziej dotknięte przez HIV i AIDS nie będą w stanie osiągnąć Milenijnych Celów Rozwoju i nadal będą osłabiać równowagę społeczną, a nawet jej zagrażać;

H.   mając na uwadze, że światowy fundusz na rzecz zwalczania HIV/AIDS, gruźlicy i malarii ("Światowy fundusz") utworzony w styczniu 2002 r. przyniósł dotychczas imponujące wyniki, a dzięki programom finansowanym z funduszu ponad 540 000 osób chorych na AIDS ma dostęp do ratującej życie terapii antyretrowirusowej;

I.   mając na uwadze, że w deklaracji z Doha postawiono sprawę ochrony zdrowia publicznego ponad ochroną prywatnych interesów handlowych oraz potwierdzono prawo krajów rozwijających się do wykorzystania klauzul ochronnych do porozumienia TRIPS, takich jak obowiązkowe licencje, w celu ominięcia - w razie konieczności - patentów, tak aby chronić zdrowie publiczne i zwiększać dostęp do leków dla wszystkich;

J.   mając na uwadze, że obecny system cen oparty na dobrowolnym udzielaniu przez firmy zniżek na leki krajom rozwijającym się nie gwarantuje dostępności leków, ponieważ niektóre leki pochodzące od jednego producenta mogą się okazać zbyt kosztowne nawet przy uwzględnieniu zniżki; niektóre rabaty mogą być niedostępne z powodu niezarejestrowania leku przez producenta lub niewprowadzenia go na rynek w niektórych państwach, a niektóre firmy mogą nie proponować żadnych zniżek krajom o średnich dochodach;

1.   z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie do znacznej poprawy sposobów zapobiegania HIV, leczenia chorych i opieki nad nimi, ukierunkowane na jak największe zbliżenie się do 2010 r. do osiągnięcia celu powszechnego dostępu do leczenia dla wszystkich potrzebujących, wytyczonego na posiedzeniu państw G-8 w 2005 r. oraz na szczycie światowym ONZ we wrześniu 2005 r. przez przywódców światowych i potwierdzonego na posiedzeniu na wysokim szczeblu w sprawie AIDS w 2006 r.;

2.   z zadowoleniem przyjmuje deklarację Zgromadzenia Ogólnego ONZ podjętą na sesji specjalnej w dniu 2 czerwca 2006 r., a w szczególności odniesienie do wspierania dostępu do leków dla wszystkich, w tym produkcji ogólnych leków antyretrowirusowych oraz innych leków niezbędnych do terapii zakażeń związanych z AIDS;

3.   ubolewa jednak, że deklaracja nie zawiera żadnych ogólnych celów ani ram czasowych dotyczących terapii, środków oraz zapobiegania, nie przedstawia także realnego planu działania, który przyczyniałby się do osiągnięcia do 2010 r. celu powszechnej dostępności terapii dla wszystkich osób zarażonych HIV;

4.   wzywa społeczność międzynarodową do spełnienia obietnic podczas konferencji w Toronto w sierpniu oraz wzywa Komisję i państwa członkowskie to zapewnienia, aby wydatki na ochronę zdrowia w krajach rozwijających się osiągnęły poziom proporcjonalny do poczynionych zobowiązań;

5.   wyraża głębokie zaniepokojenie faktem, że połowa nowych zakażeń HIV występuje wśród dzieci i ludzi młodych;

6.   wyraża niezadowolenie z powodu braku w wielu krajach, w tym w państwach członkowskich, skutecznych, funkcjonujących programów zapewnienia czystych igieł dla narkomanów, mimo że do wielu zakażeń dochodzi w wyniku używania tych samych igieł;

7.   wzywa do przyjęcia środków ograniczających narażenie pracowników służby zdrowia na ukłucia igłą i uszkodzenia ciała ostrymi narzędziami medycznymi;

8.   podkreśla, że aby skutecznie zahamować i cofnąć rozprzestrzenianie się HIV/AIDS niezbędne jest dotarcie do grup najbardziej narażonych na zakażenie za pomocą szczególnych środków;

9.   wyraża głębokie zaniepokojenie ogólną ekspansją i feminizacją pandemii oraz faktem, że kobiety stanowią obecnie 50% nosicieli HIV na świecie i 60% nosicieli HIV w Afryce;

10.   podkreśla, że prawo do zdrowia i opieki w zakresie życia płciowego i reprodukcyjnego stanowi podstawowy czynnik w zwalczaniu HIV/AIDS oraz wzywa Komisję i kraje partnerskie do nadania priorytetowego znaczenia kompleksowym strategiom zapobiegawczym w krajowych planach strategicznych, w tym programom promującym stosowanie prezerwatyw oraz informującym o HIV/AIDS, skierowanym do młodych ludzi;

11.   krytykuje Komisję za niezadowalający bilans w dziedzinie środków z funduszów rozwojowych wydanych na sektor opieki zdrowotnej; podkreśla, że na przykład w 2003 r. na wydatki w dziedzinie zdrowia przeznaczono tylko 5,2% Europejskiego Funduszu Rozwoju, a w 2002 r. – tylko 4%; z głębokim ubolewaniem przyjmuje sygnały, że Komisja zamierza zaproponować, aby tylko 6% środków z funduszów rozwojowych w ramach nowego instrumentu współpracy rozwojowej było przeznaczone na rozwój ludzki i społeczny, obejmujący nie tylko opiekę zdrowotną, HIV/AIDS oraz zdrowie seksualne i reprodukcyjne, ale także inne aspekty rozwoju społecznego, w tym programy dotyczące dzieci, edukacji i równouprawnienia płci;

12.   wzywa Komisję do podwojenia środków przeznaczanych na ochronę zdrowia w krajach rozwijających się w ramach instrumentu współpracy rozwojowej oraz przeznaczenie przynajmniej 50% wszystkich środków oficjalnej pomocy rozwojowej na osiągnięcie Milenijnych Celów Rozwoju;

13.   podkreśla, że Komisja, która w latach 2002-2006 wpłaciła łącznie 522 mln EUR, jest jednym z głównych donatorów Światowego funduszu; wzywa Komisję do rozważenia możliwości zwiększenia wkładu do funduszu;

14.   podkreśla znaczenie politycznego wsparcia w obrębie danego państwa przy wdrażaniu jego strategii rozwojowej oraz wzywa kraje rozwijające się do nadania najwyższej rangi wydatkom w dziedzinie zdrowia ogólnie, a na zwalczanie HIV/AIDS w szczególności, a także wzywa Komisję do wsparcia zobowiązań podjętych przez kraje rozwijające się zgodnie ze zobowiązaniem z Abudży przewidującym przeznaczenie przynajmniej 15% ich budżetu ogólnego na wydatki w dziedzinie zdrowia oraz do stworzenia zachęt dla krajów partnerskich w celu uczynienia ochrony zdrowia kluczowym sektorem w krajowych dokumentach strategicznych;

15.   wzywa Komisję aby, tam gdzie jest to właściwe i przy spełnieniu ściśle określonych warunków, wyraziła zgodę na znaczny wzrost wsparcia budżetowego na rzecz sektorów ochrony zdrowia, szczególnie w celu zatrzymania kluczowych pracowników służby zdrowia w krajach rozwijających się oraz wzywa do przyspieszenia rekrutacji i szkolenia pracowników służby zdrowia na wszystkich poziomach;

16.   wzywa do wspierania na szczeblu międzynarodowym, regionalnym, krajowym i lokalnym dostępu do szkoleń i informacji na temat HIV/AIDS, dobrowolnego poradnictwa, testów i pokrewnych usług, przy zachowaniu pełnej dyskrecji i za zgodą zainteresowanego, a także do tworzenia społecznych i prawnych warunków przyjaznych i bezpiecznych dla dobrowolnego przyznania się do nosicielstwa HIV;

17.   podkreśla znaczenie działań na szczeblu lokalnym oraz wskazuje, że prewencja, leczenie i opieka wymagają zaangażowania społeczności lokalnych;

18.   zauważa, że w dniu 1 stycznia 2005 r. wdrożono porozumienie Światowej Organizacji Handlu w sprawie TRIPS w Indiach, zmuszając Indie do uznania patentów na leki; podkreśla, że nowsze leki, a szczególnie droższe leki drugiej generacji, nie mogą być produkowane wyłącznie przez właścicieli patentów, którzy mogliby ustalać monopolistyczne ceny, zbyt wysokie dla krajów rozwijających się;

19.   krytykuje dwustronne i regionalne porozumienia handlowe, które ograniczają lub wręcz znoszą gwarancje ustalone w deklaracji z Doha; podkreśla konieczność zapewnienia prymatu zdrowia nad interesami handlowymi; podkreśla odpowiedzialność krajów, szczególnie Stanów Zjednoczonych, które wywierają nacisk na kraje rozwijające się, aby podpisywały takie porozumienia o wolnym handlu;

20.   wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby wspólnie z UNAIDS pracowały na rzecz rozwoju i wspierania krajowych wysiłków w celu ustalenia całościowych, przejrzystych procesów, a także ambitnych krajowych celów w zakresie zapobiegania HIV, leczenia, opieki i wsparcia;

21.   wzywa do dokonania w 2008 r. i 2011 r. w ramach dorocznych przeglądów prowadzonych przez Zgromadzenie Ogólne ONZ całościowych przeglądów postępów osiągniętych we wdrażaniu deklaracji zobowiązań w sprawie HIV/AIDS;

22.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom państwom członkowskim, Sekretarzowi Generalnemu ONZ, UNAIDS oraz Światowej Organizacji Zdrowia.