Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie wolności słowa w Internecie
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie roczne rezolucje w sprawie światowej sytuacji w zakresie praw człowieka,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie praw człowieka i wolności prasy oraz w sprawie oceny światowego szczytu społeczeństwa informacyjnego, który odbył się w Tunezji w grudniu 2005 r.,
– uwzględniając art. 19 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka,
– uwzględniając art. 10 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka,
– uwzględniając wytyczne UE w sprawie dialogów dotyczących praw człowieka (2001) oraz obrońców praw człowieka (2004) i ich pierwszą ocenę podczas Prezydencji Austriackiej,
– uwzględniając deklarację zasad przyjętą w dniu 12 grudnia 2003 r. na światowym szczycie społeczeństwa informacyjnego,
– uwzględniając wspólną deklarację z dnia 21 grudnia 2005 r. złożoną przez specjalnego sprawozdawcę ONZ ds. wolności opinii i wypowiedzi, przedstawiciela OBWE ds. wolności mediów oraz specjalnego sprawozdawcy Organizacji Państw Amerykańskich ds. wolności wypowiedzi,
– uwzględniając politykę UE w zakresie praw człowieka i demokratyzacji w krajach trzecich, przyjętą przez Radę w grudniu 2005 r.,
– uwzględniając Europejską Inicjatywę na rzecz Demokracji i Praw Człowieka,
– uwzględniając art. 115 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że art. 19 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka stanowi, że każdy człowiek ma prawo do wolności poglądów i swobodnego ich wyrażania; prawo to obejmuje wolność nieskrępowanego wyrażania poglądów oraz wolność poszukiwania, otrzymywania i przekazywania informacji i idei za pośrednictwem wszelkich mediów, bez względu na granice,
B. z zadowoleniem przyjmuje oświadczenie światowego szczytu w Tunisie z 16-18 listopada 2005 r. w sprawie pierwszorzędnego znaczenia społeczeństwa informacyjnego dla demokracji i poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności, szczególnie wolności wypowiedzi i poglądów, a także wolności otrzymywania i dostępu do informacji;
C. mając na uwadze, że obecnie wolność wypowiedzi w dużym stopniu przeniosła się do sieci, ponieważ Internet stał się preferowanym narzędziem wypowiedzi dysydentów politycznych, działaczy demokratycznych, obrońców praw człowieka i niezależnych dziennikarzy na całym świecie,
D. mając na uwadze, że dostęp do Internetu może wzmocnić demokrację i przyczynić się do gospodarczego i społecznego rozwoju kraju oraz że ograniczanie tego dostępu jest niezgodne z prawem do wolności wypowiedzi;
E. mając na uwadze, że ograniczenia powinny mieć zastosowanie tylko w przypadkach wykorzystywania Internetu do działań nielegalnych, takich jak podżeganie do nienawiści, przemocy i rasizmu, propaganda totalitarna oraz udostępnianie pornografii dzieciom lub ich seksualne wykorzystywanie,
F. mając na uwadze, że według Reporterów bez Granic autorytarne systemy i rządy pracują nad coraz dalej idącymi metodami kontrolowania sieci, głównie przez posługiwanie się coraz bardziej wyrafinowanymi technologiami filtrowania i nadzoru komunikacji elektronicznej oraz poprzez tworzenie cyber-policji,
G. mając na uwadze, że według organizacji praw człowieka, w więzieniach przetrzymywanych jest bardzo wielu cyber-dysydentów – z czego większość w Chinach – w tym Hao Wu, chiński autor blogów i reżyser filmów dokumentalnych, Yang Zili, chiński cyber-dysydent, Shi Tao, chiński dziennikarz pracujący dla dziennika Dangdai Shangbao, Motjaba Saminejad, irański autor blogów, Mohammed Abbou, tunezyjski prawnik, Pham Hong Son, wietnamski lekarz, oraz Habib Saleh, syryjski dziennikarz internetowy; mając na uwadze, że najnowsze przypadki dotyczą egipskich autorów blogów – Mohammeda Sharkawy'ego i Karima El-Shaera,
H. mając na uwadze, że zgodnie z ostatnim sprawozdaniem Reporterów bez Granic za wrogów wolności wypowiedzi on-line można uznać wiele krajów, w tym Chiny, Białoruś, Birmę, Kubę, Iran, Libię, Malediwy, Nepal, Koreę Północną, Uzbekistan, Arabię Saudyjską, Syrię, Tunezję, Turkmenistan, i Wietnam,
I. mając na uwadze, że firmy mające siedziby w państwach demokratycznych częściowo zapewniają wyżej wymienionym krajom narzędzia cenzury sieci i monitorowania komunikacji elektronicznej,
J. mając na uwadze, że rządowi chińskiemu udało się przekonać firmy takie jak Yahoo, Google i Microsoft do ułatwienia cenzury swoich usług na chińskim rynku internetowym, zwraca również uwagę na fakt, że inne rządy domagały się narzędzi cenzury od innych firm
K. mając na uwadze, że sprzęt i technologie dostarczane przez zachodnie firmy, takie jak CISCO Systems, Telecom Italia i Wanadoo, filia firmy France Telecom, zostały wykorzystane przez rządy do celów prowadzenia cenzury Internetu uniemożliwiającej wolność wypowiedzi
L. mając na uwadze, że w lutym 2006 r. amerykański ustawodawca wniósł projekt ustawy "Global On-line Freedom Act", mającej na celu uregulowanie działalności firm internetowych działających w krajach stosujących represje,
M. mając na uwadze, że UE powinna zademonstrować, że prawa użytkowników Internetu znajdują się w centrum jej uwagi i że jest ona gotowa działać na rzecz wspierania wolności słowa on-line,
1. ponownie potwierdza fakt, że wolność wypowiedzi jest kluczową wartością uznawaną przez wszystkie kraje UE i że w jej obronie muszą one podjąć konkretne kroki;
2. wzywa w tym kontekście Radę i państwa członkowskie UE do uzgodnienia wspólnego oświadczenia potwierdzającego ich wolę ochrony praw użytkowników Internetu i do promowania na całym świecie wolnej wypowiedzi w Internecie;
3. ponawia swoje przywiązanie do zasad potwierdzonych na szczycie w Tunezji, tzn.:
-
budowania społeczeństwa informacyjnego w oparciu o prawa człowieka i podstawowe wolności,
-
zwalczania "przepaści cyfrowej" i poszukiwania zasobów z przeznaczeniem na plany działania mające na celu wspieranie rozwoju,
-
opracowywania rozwiązań dotyczących zarządzania Internetem, które będą bardziej zrównoważone, pluralistyczne i reprezentatywne dla zaangażowanych państw, tak aby stawić czoła nowym wyzwaniom technologicznym (spamming, ochrona danych itd.);
4. zdecydowanie potępia ograniczenia zawartości Internetu, odnoszące się zarówno do rozpowszechniania, jak i odbioru informacji, nakładane przez rządy i niepozostające w ścisłej zgodności z gwarancją wolności wypowiedzi; zdecydowanie potępia nękanie i więzienie dziennikarzy i innych osób wyrażających w Internecie swoje opinie; wzywa w tym kontekście Radę i Komisję do przyjęcia wszystkich niezbędnych środków w stosunku do władz właściwych krajów w celu zapewnienia natychmiastowego zwolnienia wszystkich zatrzymanych użytkowników Internetu;
5. wzywa Komisję i Radę do sporządzenia nieobowiązkowego kodeksu postępowania, który nałożyłby ograniczenia na działalność firm w krajach stosujących represje;
6. wzywa Komisję i Radę do kontynuowania obecności i czynnego uczestnictwa UE oraz przedstawiania wspólnych stanowisk, szczególnie z Radą Gospodarczą i Społeczną Narodów Zjednoczonych, Międzynarodową Unią Telekomunikacyjną, UNESCO i Programem Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju;
7. wzywa Radę i Komisję, aby przy rozważaniu programów pomocowych dla krajów trzecich wzięły pod uwagę potrzebę zapewnienia nieograniczonego dostępu do Internetu obywatelom tych krajów;
8. z zadowoleniem przyjmuje wspólne oświadczenie inwestorów w sprawie wolności wypowiedzi i Internetu z inicjatywy Reporterów bez Granic; podkreśla, że korporacje świadczące usługi w zakresie wyszukiwania, czatu, publikowania itp. powinny odpowiadać za zagwarantowanie poszanowania praw użytkowników;
9. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.