Parlament Europejski,

‐   uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 980/2005 z dnia 27 czerwca 2005 r. wprowadzające plan ogólnych preferencji taryfowych(1),

‐   uwzględniając dyrektywę 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotycząca nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym(2),

‐   uwzględniając art. IX i art. XXIV ust. 5 Układu Ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT 1994),

‐   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 października 2005 r. w sprawie perspektyw stosunków handlowych pomiędzy UE i Chinami(3),

‐   uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny(4) oraz rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r.(5) ustanawiające między innymi wspólnotowy system reguł niepreferencyjnego pochodzenia,

‐   uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiające wspólnotowy system zwolnień celnych(6),

‐   uwzględniając komunikat Komisji w sprawie "przyszłości przemysłu włókienniczego i odzieżowego w rozszerzonej Unii Europejskiej" (COM(2003)0649),

‐   uwzględniając art. 108 ust. 5 Regulaminu,

A.   mając na uwadze, że obecnie UE nie posiada jakichkolwiek zharmonizowanych przepisów lub jednolitych praktyk w zakresie oznaczania kraju pochodzenia; mając na uwadze, że rozbieżności między przepisami obowiązującymi w państwach członkowskich jak również brak jasnych zasad wspólnotowych w tym obszarze sprawiają, że ramy prawne są jedynie fragmentaryczne,

B.   mając na uwadze, że przepisy krajowe nakładające obowiązek oznaczania pochodzenia towarów przywożonych z innych państw członkowskich są zakazane, natomiast podobne ograniczenia nie istnieją w odniesieniu do obowiązkowego oznaczania pochodzenia dla wyrobów przywożonych z krajów trzecich,

C.   mając na uwadze, że w strategii lizbońskiej, UE sama ustanowiła jako cel wzmocnienie gospodarki UE, między innymi poprzez podniesienie konkurencyjności przemysłu UE na tle gospodarki światowej; mając na uwadze, że w przypadku niektórych kategorii dóbr konsumpcyjnych konkurencyjność może zależeć od faktu, czy ich produkcja w UE jest związana z rozpoznawalną jakością oraz wysokimi normami produkcji,

D.   mając na uwadze, że system oznaczania kraju pochodzenia dałby konsumentom UE pełną świadomość co do kraju pochodzenia nabywanych przez nich produktów; mając na uwadze, że konsumenci mogliby w ten sposób identyfikować dany produkt z normami socjalnymi, środowiskowymi i z normami bezpieczeństwa, z jakimi jest ogólnie kojarzony ten kraj,

E.   mając na uwadze, że propozycja wprowadzenia w UE obowiązkowego systemu oznaczania kraju pochodzenia ogranicza się do określonej liczby przywożonych produktów, takich jak wyroby włókiennicze, biżuteria, odzież, obuwie, wyroby skórzane, lampy i oświetlenie szkło, ceramika oraz torby, w przypadku których wymagane oznaczenie kraju produkcji stanowi wartościową informację dla wyboru dokonywanego przez konsumentów końcowych,

F.   mając na uwadze, że najważniejsi partnerzy handlowi UE, jak USA, Chiny, Japonia i Kanada ustanowiły wymogi w zakresie obowiązkowego oznaczenia kraju pochodzenia,

G.   mając na uwadze, że kwestią kluczową jest przywrócenie równych szans w kontaktach z takimi partnerami handlowymi,

H.   mając na uwadze, że zwiększona świadomość po stronie konsumentów, przekładająca się na większą atrakcyjność produktów UE, przyniosłaby szczególne korzyści MŚP i sektorom wystawionym na światową konkurencję,

I.   mając na uwadze, że porozumienie ramowe z dnia 26 maja 2005 r. w sprawie stosunków pomiędzy Parlamentem Europejskim a Komisją, zobowiązuje Komisję do pełnego i niezwłocznego informowania Parlamentu o swoich wnioskach legislacyjnych,

1.   zwraca uwagę na rozporządzenie Rady w sprawie oznaczania kraju pochodzenia określonych produktów przywożonych z państw trzecich do Unii Europejskiej ("oznaczanie pochodzenia");

2.   ubolewa nad faktem, że pomimo iż Komisja i Rada były w pełni świadome znaczenia, jakie Parlament przywiązuje do oznaczania kraju pochodzenia, Komisja formalnie nie wysłała Parlamentowi wniosku dotyczącego rozporządzenia tytułem informacji; rozumie, że wniosek ten nie wymaga konsultacji Parlamentu; kładzie jednak nacisk na fakt, że Parlament zawsze powinien otrzymać w odpowiednim czasie możliwość wyrażenia swoich poglądów w przypadku każdej istotnej inicjatywy podjętej przez inną instytucję wspólnotową;

3.   kładzie nacisk na obowiązek Komisji zapewnienia włączenia Parlamentu, zgodnie z powyższym porozumieniem ramowym, w taki sposób, by w największym możliwym stopniu uwzględnić poglądy Parlamentu;

4.   wzywa Komisję i Radę do bezzwłocznego informowania Parlamentu o wynikach jakichkolwiek dalszych ocen wpływu lub analiz prawnych prowadzonych w szczególności w odniesieniu do domniemanych niespójności wniosku dotyczącego rozporządzenia z istniejącym prawodawstwem wspólnotowym lub zasadami WTO;

5.   wzywa Komisję i Radę do położenia szczególnego nacisku na promowanie wizerunku przemysłu UE we Wspólnocie i poza jej granicami, chroniąc jego tożsamość i specyfikę oraz gwarantując, że ogólna dobra reputacja przemysłu wspólnotowego oraz wizerunek i atrakcyjność wysokiej wartości produktów pochodzących z UE nie jest nadszarpnięta niedokładnymi bądź wprowadzającymi w błąd wskazaniami pochodzenia;

6.   podkreśla, że ochrona konsumentów wymaga przejrzystych i spójnych przepisów handlowych obejmujących między innymi wskazania pochodzenia;

7.   wzywa Komisję i Radę do podjęcia wszystkich koniecznych kroków w celu zapewnienia równych szans wśród partnerów handlowych, którzy wprowadzili wymagania oznaczania pochodzenia;

8.   wzywa Komisję i Radę do wprowadzenia odpowiednich mechanizmów nadzoru i egzekwowania w dziedzinie ceł;

9.   nalega, aby państwa członkowskie utrzymywały spójne podejście wspólnotowe w tej kwestii, co pozwoli konsumentom UE na otrzymywanie pełniejszych i dokładniejszych informacji;

10.   zachęca Komisję do stanowczego interweniowania razem z państwami członkowskimi w celu obrony uzasadnionych praw i oczekiwań konsumentów za każdym razem, gdy istnieje dowód na podrabianie towarów i/lub oszukańcze bądź wprowadzające w błąd użycie oznaczeń pochodzenia przez producentów i importerów spoza UE;

11.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. L 169 z 30.6.2005, str. 1. (2) Dz.U. L 149 z 11.6.2005, str. 22. (3) Teksty przyjęte, P6_TA(2005)0381. (4) Dz.U. L 302 z 19.10.1992, str. 1. (5) Dz.U. L 253 z 11.10.1993, str. 1. (6) Dz.U. L 105 z 23.4.1983, str. 1.