Parlament Europejski,

–   uwzględniając własne rezolucje z dni 15 stycznia 2004 r.(1), 16 grudnia 2004 r.(2) i 7 lipca 2005 r.(3),

–   uwzględniając wspólne stanowisko Rady 2006/51/WPZiB z dnia 30 stycznia 2006 r., odnawiające środki ograniczające w odniesieniu do Zimbabwe do dnia 20 lutego 2007 r.(4),

–   uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 898/2005(5) z dnia 15 czerwca 2005 r. rozszerzające wykaz osób w Zimbabwe objętych środkami ograniczającymi,

–   uwzględniając sprawozdanie "Zimbabwe: strategia opozycji", opublikowane przez International Crisis Group w dniu 24 sierpnia 2006 r.

–   uwzględniając art. 115 ust. 5 Regulaminu,

A.   mając na uwadze ciągłe pogarszanie się porażającej humanitarnej, politycznej i gospodarczej sytuacji w Zimbabwe w związku z tzw. operacją "Murambatsvina" ("usuwania śmiecie"), w wyniku której 700 tysięcy ludzi pozostało bez środków do życia, w związku z tym, że 4 milionom Zimbabwańczyków grozi głód, a przeżyć mogą jedynie dzięki pomocy żywnościowej, oraz w związku z utrzymywaniem się represji politycznych,

B.   mając na uwadze, że rząd Zimbabwe zaproponował, by wprowadzić ustawę o przechwytywaniu informacji, która pozwoli wojskowym, służbom wywiadowczym, policji oraz urzędowi prezydenta na monitorowanie korespondencji elektronicznej, dostępu do Internetu oraz rozmów telefonicznych,

C.   mając na uwadze, że wybory do senatu z dnia 26 listopada 2005 r., były cynicznym aktem politycznej protekcji, zmierzającym do skonsolidowania autorytarnych rządów silnej ręki partii Zanu-PF w Zimbabwe,

D.   mając na uwadze budzący ubolewanie rozłam na dwie frakcje, do jakiego doszło w październiku 2005 r. w politycznej opozycji w Zimbabwe - Ruchu na rzecz Demokratycznych Przemian (MDC),

E.   mając na uwadze, że rozwój Afryki stanowi priorytet dla zachodnich demokracji, oraz uznając, że samo udzielanie pomocy nie prowadzi daleko, a od rządów afrykańskich oczekuje się wypełnienia ich zobowiązań w zakresie przestrzegania zasad demokracji, rządów prawa oraz poszanowania praw człowieka,

F.   mając na uwadze wskaźnik bezrobocia w Zimbabwe przekraczający 70% oraz najwyższą stopę inflacji w świecie,

G.   wyrażając zaniepokojenie sprawozdaniami organizacji praw człowieka donoszącymi, że emigranci z Zimbabwe padają ofiarą złego traktowania i przemocy w Republice Południowej Afryce,

H.   mając na uwadze porażkę Unii Afrykańskiej (UA), Południowoafrykańskiej Wspólnoty Rozwoju (SADC), a przede wszystkim Republiki Południowej Afryki w zajęciu wystarczająco silnego stanowiska przeciwko skandalicznej dyktaturze Mugabe,

1.   potępia dyktaturę Mugabe za jej nieprzerwany ucisk narodu zimbabwańskiego i wyraża głębokie rozczarowanie odmową zajęcia bardziej zdecydowanego stanowiska wobec aktów przemocy reżimu przez takich aktorów regionalnej sceny, jak UA, SADC oraz republika Południowej Afryki, oraz niepowodzeniem w wymuszeniu na rządzie w Zimbabwe skorygowania swego postępowania i przywrócenia demokracji i rządów prawa;

2.   domaga się, by reżim Mugabe wypełnił swe zobowiązanie dozapewnienia dachu nad głową wszystkim tym, których zmuszono do opuszczenia domów podczas potwornej operacji Murambatsvina;

3.   ubolewa nad tym, że postęp Zimbabwe w zwalczaniu HIV-AIDS podkopują takie niefortunne praktyki rządu jak program eksmisji, który zamyka dostęp do opieki zdrowotnej, a także nieodpowiednia polityka opieki społecznej, która jeszcze pogarsza sytuację pacjentów chorych na AIDS;

4.   z dużym zaniepokojeniem odnotowuje, że Zimbabwe doświadcza obecnie jednej z najgorszych epidemii HIV-AIDS, w której umiera 3 200 osób tygodniowo; apeluje do rządu Zimbabwe o podjęcie natychmiastowego działania ułatwiającego dostęp do terapii antyretrowirusowej, której poddawanych jest obecnie zaledwie 8% pacjentów;

5.   odmawia uznania legalności niedawno powołanego w Zimbabwe "senatu", gdyż zaledwie 15% Zimbabwańczyków uczestniczyło w kompromitującym procesie wyborczym, którego wyniki zostały zawczasu zagwarantowane na korzyść Zanu-PF;

6.   wzywa do wycofania ustawy o przechwytywaniu informacji, ustawy o zwalczaniu terroryzmu oraz ustawy o organizacjach pozarządowych, z których każda może być wykorzystywana jako pretekst do jeszcze silniejszej rozprawy z jakimkolwiek przeciwnikiem reżimu Mugabe;

7.   wyraża najwyższą konsternację wobec skrywanych prób dyktatury Mugabe, by przejąć kontrolę nad Zimbabwańskim Stowarzyszeniem Czerwonego Krzyża (ZRCS) poprzez siłowe zalecanie zatrudniania w nim członków i zwolenników reżimu; zwraca uwagę, że największymi darczyńcami ZRCS są Dania, Wielka Brytania oraz inne państwa członkowskie UE; wyraża obawy, iż takie kroki zapowiadają wykorzystanie pomocy żywnościowej ZRCS jako broni politycznej, a tam samym pozbawienia wielu bezbronnych mieszkańców Zimbabwe niezbędnej pomocy;

8.   stanowczo nalega na to, by reżim Mugabe nie uzyskał absolutnie żadnych korzyści finansowych lub propagandowych ani z udziału w mistrzostwach świata w 2010 r., ani z samych rozgrywek; w związku z tym apeluje do Republiki Południowej Afryki - kraju organizującego mistrzostwa - oraz do FIFA, by wykluczyły Zimbabwe z udziału w meczach eliminacyjnych, z organizacji międzynarodowych spotkań towarzyskich lub goszczenia międzynarodowych drużyn uczestniczących w tym wydarzeniu;

9.   wzywa Roberta Mugabe do dotrzymania - oby jak najszybciej - jego własnej obietnicy ustąpienia, co stanowiłoby możliwie największy pojedynczy krok w kierunku pobudzenia społeczeństwa, życia politycznego i gospodarczego Zimbabwe oraz do rozpoczęcia pozytywnych negocjacji przejściowych między partiami Zanu-PF, MDC a także innymi ruchami opozycyjnymi;

10.   z zadowoleniem przyjmuje spotkanie, do jakiego doszło między dwiema frakcjami MDC dnia 26 sierpnia 2006 r. w Republice Południowej Afryce i apeluje do wszystkich przeciwników żałosnego reżimu Mugabe o zjednoczenie się i doprowadzenie poprzez swoje działanie do powstania wyraźnie demokratycznej, reprezentatywnej i zjednoczonej opozycji, gotowej pod każdym względem do podjęcia obowiązków rządu, która prowadziłaby do politycznych i gospodarczych zmian na lepsze w Zimbabwe;

11.   pochwala Zimbabwański Kongres Związków Zawodowych za jego planowane protesty przeciwko zatrważającym warunkom życia, narzuconym narodowi Zimbabwe przez reżim Mugabe, oraz nalega, by demonstracjom tym pozwolono przejść bez przemocy ze strony policji;

12.   uznaje, że sankcje UE wymierzone przeciwko Zimbabwe oraz niektórym osobom w Zimbabwe nie zdołały wywrzeć zamierzonego efektu na osoby bezpośrednio odpowiedzialne za zubożenie Zimbabwe oraz cierpienia znoszone przez jego naród; wzywa Radę do zagwarantowania surowego przestrzegania przez wszystkie państwa członkowskie obowiązujących środków restrykcyjnych, w tym do embargo na broń oraz zakazu podróżowania, pamiętając, że w tym przypadku lepiej okazać większą surowość niż pobłażanie,

13.   wzywa ponadto Radę do rozszerzenia zakresu sankcji oraz dalszego rozszerzenia listy osób - na której znajduje się obecnie 120 nazwisk - tak, by objęła ona o wiele więcej ministrów rządu Zimbabwe, posłów, gubernatorów, członków, zwolenników i pracowników Zanu-PF wraz z ich członkami rodzin, a także biznesmenów oraz innych prominentnych osób związanych z Zanu-PF;

14.   apeluje do Chin oraz innych państw, które nadal dostarczają broń oraz inne wsparcie reżimowi Mugabe, do zaprzestania tego oraz przyłączenia się do wysiłków wspólnoty międzynarodowej, aby wprowadzić zmiany na lepsze w Zimbabwe;

15.   ubolewa nad tym, że w tym samym czasie, kiedy Organizacja Narodów Zjednoczonych apeluje o 257 mln dolarów na pomoc humanitarną dla Zimbabwe, reżim Mugabe właśnie nabył w Chinach dwanaście samolotów wojskowych K-8 o wartości 240 mln dolarów; zwraca uwagę na fakt, że armia Zimbabwe ogłosiła zakup 127 pojazdów dla wyższych oficerów, a 194 kolejne zostaną zakupione w nadchodzących miesiącach;

16.   wzywa Radę Bezpieczeństwa ONZ do niezwłocznego złożenia sprawozdania ze stanu poszanowania praw człowieka i z sytuacji politycznej w Zimbabwe;

17.   ponawia swe żądanie zamknięcia przez SADC jego regionalnego pokojowego centrum szkoleniowego w Harare oraz przeniesienia go na terytorium innego państwa członkowskiego SADC;

18.   domaga się, by wszelką pomoc przeznaczoną dla Zimbabwe dostarczały prawdziwie pozarządowe organizacje, oraz by dotarła ona do osób, dla których jest przeznaczona, przy jak najmniejszym zaangażowaniu reżimu Mugabe; wyraża swój niepokój z faktu, że tylko UE w 2005 r. sfinansowała w Zimbabwe siedem projektów o wartości 70 mln euro, a kolejne projekty już w 2006 r., w tym jeden - o wartości 3,7 mln euro - sfinansowany przez Fundusz Wodny UE, i wzywa Komisję do potwierdzenia, że żaden z tych projektów nie przyniósł korzyści reżimowi Mugame;

19.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji do Radzie, Komisji, rządom państw członkowskich, rządom państw G-8, rządom i parlamentom Zimbabwe i Republiki Południowej Afryki, sekretarzowi generalnemu Commonwealthu, sekretarzowi generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, przewodniczącemu Komisji i Rady Unii Afrykańskiej, Parlamentowi Panafrykańskiemu, sekretarzowi generalnemu Południowoafrykańskiej Wspólnoty Rozwoju oraz przewodniczącemu FIFA.

(1) Dz.U. C 92 E z 16.4.2004, str. 417. (2) Dz.U. C 226 E z 15.9.2005, str. 358. (3) Dz.U. C 157 E z 6.7.2006, str. 491. (4) Dz.U. L 26 z 31.1.2006, str. 28. (5) Dz.U. L 153 z 16.6.2005, str. 9.