Parlament Europejski,

–   uwzględniając komunikat Komisji dla Rady i Parlamentu Europejskiego w sprawie strategii tematycznej dotyczącej zanieczyszczenia powietrza (COM(2005)0446),

–   uwzględniając szósty wspólnotowy program działań na rzecz ochrony środowiska(1),

–   uwzględniając Strategię Lizbońską (konkluzje Rady Europejskiej w Barcelonie w dniach 15-16 marca 2002 r.),

–   uwzględniając komunikat Komisji w sprawie programu "Czyste powietrze dla Europy" (CAFE): w kierunku strategii tematycznej dotyczącej zanieczyszczenia powietrza (COM(2001)0245),

–   uwzględniając ocenę oddziaływania dotyczącą strategii tematycznej w sprawie zanieczyszczenia powietrza oraz dyrektywy w sprawie jakości powietrza atmosferycznego i w sprawie czystszego powietrza dla Europy (SEC(2005)1133),

–   uwzględniając sprawozdanie w sprawie zdrowotnych aspektów zanieczyszczenia powietrza – wyniki projektu WHO "Systematyczny przegląd zdrowotnych aspektów zanieczyszczenia powietrza w Europie"(2),

–   uwzględniając ocenę strategii sporządzoną przez Instytut Europejskiej Polityki Ochrony Środowiska Naturalnego (IEEP)(3),

–   uwzględniając wniosek Komisji dotyczący nowej dyrektywy w sprawie jakości powietrza atmosferycznego i w sprawie czystszego powietrza dla Europy (COM(2005)0447),

–   uwzględniając liczne przepisy UE kontrolujące jakość powietrza i emisję zanieczyszczeń do atmosfery, w tym: dyrektywę ramową w sprawie jakości powietrza(4) i jej pochodne, dyrektywę w sprawie krajowych poziomów emisji(5), dyrektywę w sprawie dużych obiektów energetycznego spalania(6), dyrektywy dotyczące kontroli emisji z pojazdów i jakości paliw, dyrektywę dotyczącą emisji z rozpuszczalników(7) oraz dyrektywę dotyczącą zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli(8),

–   uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej ds. środowiska z dnia 9 marca 2006 r.,

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A6-0235/2006),

A.   mając na uwadze, że zanieczyszczenie powietrza należy do głównych przyczyn śmiertelności i chorób w Europie, prowadząc do skrócenia średniej długości życia przeciętnie o osiem miesięcy na każdą osobę; mając na uwadze, że szczególnie zagrożone jest zdrowie dzieci, osób starszych, osób cierpiących na choroby układu oddechowego oraz sercowo-naczyniowego, jak również osób mieszkających na obszarach wysokiego narażenia, takich jak obszary zurbanizowane (miasta) oraz w pobliżu głównych dróg;

B.   mając na uwadze, że ogólnym celem strategii tematycznej dotyczącej zanieczyszczenia powietrza ("Strategia") jest stworzenie długoterminowej polityki strategicznej mającej na celu zwalczanie zanieczyszczenia powietrza i osiągnięcie celów szóstego wspólnotowego programu działań na rzecz środowiska w odniesieniu do ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska,

C.   mając na uwadze, że w ostatnich dziesięcioleciach poczyniono już znaczne postępy w zmniejszaniu emisji zanieczyszczeń do atmosfery, szczególnie tych nieprzyjaznych dla zdrowia,

D.   mając na uwadze, że zanieczyszczeniami powietrza powodującymi największe problemy zdrowotne są drobne cząsteczki pyłu zawieszonego PM2,5 oraz ozon troposferyczny,

E.   mając na uwadze, że 55% europejskich ekosystemów ponosi szkody wskutek zanieczyszczenia powietrza,

F.   mając na uwadze, że zanieczyszczenie powietrza występuje we wszystkich państwach członkowskich i należy do problemów transgranicznych, ponieważ pyły zawieszone i inne zanieczyszczenia mogą przemieszczać się o setki kilometrów, wobec czego niezbędne jest rozwiązanie na szczeblu europejskim i skuteczniejsze środki transgraniczne; mając na uwadze, że ten fakt nie zwalnia niektórych państw członkowskich z ich szczególnej odpowiedzialności za przestrzeganie dopuszczalnych wartości w zakresie jakości powietrza,

G.   mając na uwadze, że zanieczyszczenie powietrza może być skutecznie zwalczane jedynie przy zastosowaniu skoordynowanych działań łączących środki na poziomie europejskim, krajowym i lokalnym oraz ukierunkowanych przede wszystkim na zwalczanie emisji zanieczyszczeń u źródła,

H.   mając na uwadze, że w art. 7 szóstego programu działań na rzecz ochrony środowiska stwierdzono, że jednym z celów programu jest osiągnięcie "poziomu jakości powietrza, który nie wiąże się ze znacznym negatywnym wpływem na zdrowie ludzkie i środowisko naturalne oraz nie stanowi dla nich zagrożenia".

I.   mając na uwadze, że pośród głównych środków wymienionych w art. 7 szóstego wspólnotowego programu działania na rzecz środowiska figuruje rozwój strategii tematycznej dotyczącej zanieczyszczenia powietrza oraz rewizja i uaktualnienie standardów jakości powietrza i krajowych poziomów emisji, w celu osiągnięcia długoterminowego celu nieprzekraczania krytycznych obciążeń i poziomów; mając na uwadze, że zanieczyszczenie powietrza jest złożonym problemem, który może być rozwiązany jedynie poprzez systematyczne podejście uwzględniające interakcje,

J.   mając na uwadze, że skuteczne wdrażanie istniejących przepisów jest kluczem do poprawy jakości powietrza do roku 2020 oraz mając na uwadze, że niektóre istniejące przepisy są nadal wdrażane,

K.   mając na uwadze, że ambitne cele dotyczące jakości powietrza mogą być osiągnięte jedynie wówczas, gdy istniejące przepisy będą stale wdrażane we wszystkich państwach członkowskich oraz gdy nowe projekty legislacyjne będą mogły koncentrować się na ograniczaniu emisji przez sprawców zanieczyszczeń,

L.   mając na uwadze, że Komisja przedstawiła w swojej ocenie oddziaływania trzy scenariusze (A, B, C) odpowiadające różnym poziomom redukcji zanieczyszczeń, jak również scenariusz zakładający redukcję na poziomie maksymalnych możliwości technicznych,

M.   mając na uwadze, że ocena oddziaływania wskazuje, ze większość obywateli Europy opowiada się za przyjęciem europejskiej polityki na rzecz poprawy jakości powietrza według skali ambicji zbliżonej do tej przyjętej w scenariuszu C; jednakże Komisja przyjęła w Strategii mniej ambitne rozwiązanie, które można zakwalifikować jako A+,

N.   mając na uwadze, że w przypadku wszystkich scenariuszy koszty obniżenia poziomu zanieczyszczenia powietrza są mniejsze od korzyści finansowych; mając na uwadze, że żaden z tych scenariuszy nie zagraża ogólnemu potencjałowi konkurencyjnemu UE oraz mając na uwadze, że przyjęcie ambitnego scenariusza pozwoli na stworzenie dodatkowych miejsc pracy,

O.   mając na uwadze, że przedstawiona przez Komisję ocena oddziaływania jest dokładna oraz uwzględnia zarówno inicjatywę w zakresie lepszej legislacji, jak i strategię zrównoważonego rozwoju; brakuje jednak nadal poważnego podejścia systemowego w Strategii i w związanej z nią dyrektywie w sprawie jakości powietrza, ponieważ nie przewiduje się na przykład dalszych ograniczeń emisji CO2, co bez wątpienia prowadzi do zawyżonej oceny kosztów i zaniżonej oceny korzyści dla Strategii, ponieważ dalsze ograniczenie emisji po roku 2012 przyczyni się między innymi do poprawy jakości powietrza,

P.   mając na uwadze, że ocena oddziaływania wskazuje, że optymalny scenariusz - w którym marginalne koszty są równe marginalnym korzyściom – odpowiada zakresowi pomiędzy scenariuszami B i C, niezależnie od faktu, że monetaryzacja szkód dla ekosystemu, upraw, jak również pewne niepożądane skutki dla zdrowia nie są uwzględnione w analizie kosztów,

Q.   mając na uwadze, że grupa robocza ds. pyłu zawieszonego stwierdziła, że cząstki pyłu zawieszonego PM2,5 o stężeniu poniżej 10 µg/m3 stwarzają zagrożenie dla zdrowia, a właściwa wartość dopuszczalna nie powinna przekraczać 20 µg/m3,

R.   mając na uwadze, że - jak wskazał IEEP - proponowana przez Komisję wartość dopuszczalna stężenia PM2,5 wynosząca 25 µg/m3 nie pociąga za sobą nałożenia na państwa członkowskie bardziej rygorystycznych wymogów w zakresie PM, lecz raczej prowadzi do ich złagodzenia, dopuszczając możliwość zastosowania wyłączeń,

S.   mając na uwadze, że poprawa jakości powietrza przynosi korzyści całemu społeczeństwu, natomiast jej koszty ponoszą tylko konkretne sektory; mając na uwadze, że oznacza to konieczność znalezienia metody pokrywania tych kosztów w przypadku, gdy zasada "zanieczyszczający płaci" prowadzi do powstania kosztów niemożliwych do udźwignięcia przez dany sektor,

T.   mając na uwadze, że wszystkie sektory muszą przyczyniać się do poprawy jakości powietrza ze szczególnym naciskiem na te sektory, które dotąd niewystarczająco przyczyniały się do zagwarantowania czystości powietrza,

U.   mając na uwadze, że przepisy dotyczące rynku wewnętrznego stymulują osiągnięcie wartości docelowych i wartości dopuszczalnych w zakresie ochrony środowiska w UE, o ile założenia są równomiernie realizowane w różnych państwach członkowskich,

V.   mając na uwadze, że wiele państw członkowskich nie przestrzega wartości dopuszczalnych ustanowionych w obowiązującym prawodawstwie dotyczącym jakości powietrza – największe problemy występują w Holandii, Belgii, Niemczech, północnych Włoszech, Polsce oraz w dużych miastach; mając na uwadze, że dotychczas podejmowane środki, skoncentrowane na źródłach zanieczyszczenia nie wystarczają do osiągnięcia wartości dopuszczalnych,

W.   mając na uwadze, że nieprzestrzeganie dopuszczalnych wartości nie zawsze jest powodowane brakiem środków podjętych przez państwo członkowskie, ale czasami także brakiem odpowiednich środków wspólnotowych;

X.   mając na uwadze, że aby umożliwić państwom członkowskim spełnienie norm jakości powietrza, a równocześnie zapewnić dodatkowy okres tym państwom członkowskim, które przedsięwzięły wszystkie możliwe środki, ale nadal mają problemy z przestrzeganiem wartości dopuszczalnych, niezbędna jest strategia obejmująca ambitne cele, przekładające się na ambitne przepisy dotyczące jakości powietrza, którym towarzyszyć będą odpowiednie środki skoncentrowane na źródłach zanieczyszczenia,

Y.   mając na uwadze, że dla zapewnienia osiągnięcia celów dotyczących zdrowia i środowiska, dyrektywa w sprawie krajowych poziomów emisji powinna zostać uzupełniona o zestaw środków ograniczania emisji zanieczyszczeń na poziomie lokalnym, krajowym, wspólnotowym i międzynarodowym,

Wyznaczenie właściwego poziomu redukcji zanieczyszczeń powietrza

1.   z zadowoleniem przyjmuje strategię tematyczną Komisji dotyczącą zanieczyszczenia powietrza, w której podkreślono fakt, że zanieczyszczenie to stanowi poważny problem dla zdrowia i środowiska naturalnego;

2.   z niepokojem zauważa, że Strategia nie pokazuje jak osiągnąć cele szóstego programu działań na rzecz środowiska; w związku z tym wzywa Komisję do dążenia do znacznie bardziej ambitnego poziomu ograniczenia zanieczyszczeń powietrza do roku 2020 w celu zrealizowania tych założeń;

3.   świadomy jest faktu, że osiągnięcie poziomu A+ w przypadku NH3 w ust. 2 niniejszej strategii jest stosunkowo ambitne dla sektora rolniczego, lecz zwraca się do Komisji o pełne wzięcie pod uwagę problemów związanych z zakwaszeniem spowodowanym przez NH3 przy przeglądzie WPR, a przez to o dążenie do osiągnięcia poziomu C;

4.   z żalem odnotowuje, że Strategia nie zawiera żadnych prawnych wymogów dla ograniczenia emisji pyłów, zgodnie z zaleceniami Europejskiej Agencji Ochrony Środowiska, ale jedynie ogranicza się do zasugerowania orientacyjnych celów;

5.   wzywa do przyjęcia strategii przewidującej bardziej ambitne cele w zakresie ograniczenia emisji zanieczyszczeń, odpowiadające w przypadku lotnych związków organicznych (LZO), PM2.5 oraz tlenków azotu (NOx), celom przyjętym w scenariuszu C, co pozwoliłoby na osiągnięcie większych korzyści w dziedzinie zdrowia i zatrudnienia, przy utrzymaniu odpowiedniego bilansu kosztów i korzyści; wzywa, aby ograniczenia zostały ustalone zgodnie z poniższą tabelą:

6.   wzywa Komisję do uaktualnienia bazy danych stosowanej do zintegrowanego modelu oceny, tak aby uwzględniała środki strukturalne i pełne możliwości ograniczenia emisji zanieczyszczeń ze statków międzynarodowych, uwzględniała wszystkie właściwe istniejące przepisy w tak zwanym scenariuszu podstawowym oraz aby stosowany był scenariusz energetyczny zgodny z ambitną polityką UE w zakresie klimatu przed zastosowaniem modelu do przygotowania rewizji dyrektywy w sprawie krajowych poziomów emisji; wierzy, że uaktualnienie bazy danych sotosowanej do tak przeprowadzonej analizy oraz włączenie dodatkowych nietechnicznych środków strukturalnych do ograniczenia emisji w znaczący sposób zmniejszyłoby szacunkowe koszty realizacji przejściowych celów oraz doprowadziłoby do znacznego zwiększenia możliwości ograniczenia emisji;

7.   opowiada się za wprowadzeniem rocznej warości dopuszczalnej dla PM10 w wysokości 33 µg/m3 w 2010 r. i wspiera wniosek Komisji dotyczący wprowadzenia ograniczenia stężenia PM2.5, gdyż udział PM2.5 w ramach PM10 jest najbardziej szkodliwy dla zdrowia; wzywa do wprowadzenia wartości docelowej dla PM2.5 w wysokości 20 µg/m3 w 2010 r., która przekształciłaby się w wartość dopuszczalną w 2015 r., oraz do wprowadzenia, zgodnie z zaleceniem Światowej Organizacji Zdrowia, długoterminowej wartości docelowej dla PM2.5 w wysokości 10 µg/m3; zgadza się, aby umożliwić państwom członkowskim, które mogą wykazać, że podjęły wszystkie możliwe środki, przedłużenie terminu na osiągnięcie wartości dopuszczalnej i docelowej;

8.   opowiada się za większą jednolitością metod pomiarów i obliczania stężenia pyłów stosowanych przez państwa członkowskie; uważa między innymi, że powinno się właściwie stosować czynniki korekcyjne;

9.   jest przekonany, że zaproponowane ograniczenia zanieczyszczenia mogą zostać osiągnięte jedynie, jeżeli UE wzmocni swoje przepisy odnośnie emisji zanieczyszczeń oraz wzywa do przyjęcia ambitnych wartości dopuszczalnych, które byłyby wiążące w szerszym zakresie;

10.   wspiera propozycję Komisji zakładającą wprowadzenie celu związanego z ograniczeniem narażenia na PM2.5 o 20% do 2020 r. w porównaniu ze średnim wskaźnikiem narażenia w 2010 r.; wzywa jednak do przyjęcia zróżnicowania celów związanych z ograniczeniem emisji, które wezmą pod uwagę różne poziomy początkowe w państwach członkowskich i wcześniej podjęte kroki, ze szczególnym odniesieniem do większego potencjału redukcji w tych państwach członkowskich, w których początkowy poziom narażenia jest wysoki;

11.   wzywa do wprowadzenia alarmów smogowych w przypadku wystąpienia wysokiego stężenia smogu oraz zachęcania obywateli, aby nie korzystali w tych dniach z otwartych kominków oraz ograniczyli podróże samochodem;

12.   jest przekonany, że zaproponowane ograniczenia emisji mogą być osiągnięte jedynie, jeżeli UE wzmocni swoje przepisy dotyczące emisji; wskazuje, że zanieczyszczenie powietrza może zostać ograniczone tylko wtedy, gdy ambitne wartości dopuszczalne powiązane będą z amibitną polityką dotyczącą emisji;

Działania sektorowe

13.   wzywa Komisję i państwa członkowskie do jak najszybszego podjęcia niezbędnych środków w celu zmniejszenia poziomu emisji zanieczyszczeń w różnych sektorach przyczyniających się do zanieczyszczenia powietrza, w związku z czym szczególnie priorytetowo powinno się potraktować sektory, które jak dotąd nie podlegały regulacji i w których dalsze ograniczenia emisji mogą zostać osiągnięte przy niższym nakładzie kosztów;

14.  wzywa Komisję do zaproponowania rewizji dyrektywy w sprawie krajowych poziomów emisji w możliwie najkrótszym terminie oraz do dostosowania jej do poziomu ambicji, za jakim opowiada się Parlament;

15.   wzywa Komisję i państwa członkowskie do niezwłocznego podjęcia środków na rzecz ograniczenia emisji zanieczyszczeń przez sektor żeglugi morskiej oraz wzywa Komisję do przedłożenia wniosków dotyczących

16.   zwraca uwagę, że chociaż rolnictwo jest jednym z głównych źródeł zanieczyszczenia powietrza powodowanych przez amoniak, w sektorze tym obowiązują nieliczne wymogi w zakresie ograniczenia emisji zanieczyszczeń; z zadowoleniem przyjmuje wprowadzenie zasady "warunkowości" pomocy dla rolnictwa zgodnie z ostatnia reformą WPR, co w znacznym stopniu powinno ograniczyć emisję substancji szkodliwych dla środowiska; wzywa państwa członkowskie do przeciwdziałania zanieczyszczeniom powietrza powodowanym przez hodowlę bydła, szczególnie przez intensywne rolnictwo, wykorzystywanie nawozów oraz systemów ogrzewania powodujących wydzielanie gazów cieplarnianych, jak również do wykorzystywania dotacji dla rolnictwa w celu przeciwdziałania problemom związanym z amoniakiem; wzywa, aby w ramach przeglądu WPR dokonano aktualizacji celów dotyczących redukcji amoniaku; wzywa Komisję do włączenia intensywnego rolnictwa w ramy dyrektywy w sprawie zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli oraz wzywa Komisję i państwa członkowskie do zwiększenia środków promujących rozwój rolnictwa biologicznego i zintegrowanego jako części polityki rozwoju obszarów wiejskich;

17.   zauważa istotny udział działalności rolniczej w emisji amoniaku; podziela opinię Komisji o potrzebie ograniczenia tych emisji; wzywa Komisję do niezwłocznego przedstawienia konkretnych wniosków mających na celu ograniczenie emisji amoniaku z rolnictwa; oraz wzywa Komisję do połączenia pomocy w ramach WPR z restrykcyjnymi wymogami działania na rzecz zwalczania emisji amoniaku z rolnictwa;

18.   zauważa, że koszt ograniczenia emisji NH3 wydaje się być powszechnie przeceniany, np. projekt reformy WPR przedstawiony przez Europejską Agencję Środowiska przewiduje niższą liczbę inwentarza żywnego niż przewidywania programu CAFE, który, jeżeli byłby dokładniejszy, oznaczałby także niższy od przewidywanego koszt obniżenia amoniaku;

19.   wzywa Komisję do przeprowadzenia oceny efektów krzyżowych odpowiednich dyrektyw z dziedziny ochrony środowiska, takich jak dyrektywa azotanowa, dyrektywa w sprawie oceny wpływu na środowisko oraz ramowa dyrektywa wodna; zauważa w związku z tym zachętę zawartą w dyrektywie azotanowej do stosowania nawozów mineralnych (zidentyfikowanych jako główne źródło emisji amoniaku w rolnictwie) zamiast nawozów pochodzenia zwierzęcego;

20.   wzywa Komisję do jak najszybszego zaproponowania środków na rzecz ograniczenia emisji zanieczyszczeń ze źródeł przemysłowych, włącznie z rewizją dyrektywy dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli, która powinna przewidywać efektywniejsze wynagradzanie innowacji oraz obejmować niewielkie zakłady spalania paliw (poniżej 50 MWh);

21.   zwraca się do Komisji o jak najszybsze zaproponowanie środków na rzecz ograniczenia emisji zanieczyszczeń przez gospodarstwa domowe, w tym norm dotyczących instalacji grzewczych; zachęca państwa członkowskie do wprowadzenia środków i programów na rzecz ograniczenia emisji pochodzących z gospodarstw domowych, takich jak emisje powodowane przez kominki;

22.   wzywa Komisję do zaproponowania w 2006 r. przyszłych norm Euro 6 dla samochodów osobowych z dalszym ograniczeniem norm NOx dla pojazdów osobowych z silnikiem diesla oraz furgonetek od roku 2011 oraz do wskazania kierunków dla standardów Euro VII dla ciężkich pojazdów użytkowych; nalega, aby Komisja wprowadziła normy Euro VI dla ciężkich pojazdów użytkowych najpóźniej w roku 2012 ze standardami porównywalnymi do obowiązujacych w Stanach Zjednoczonych; pozwoli to państwom członkowskim na osiągnięcie celów jakości powietrza; zachęca państwa członkowskie do podjęcia niezbędnych środków na rzecz stopniowego wycofania starszych, bardziej zanieczyszczających pojazdów, z wyjątkiem zabytkowych pojazdów historycznych, lub - w odpowiednich przypadkach – wprowadzenia zachęt dla ich modernizacji; wzywa Komisję, państwa członkowksie i sektor transportu do zaangażowania się w kluczową debatę w sprawie zrównoważonej mobilności w wieku XXI;

23.   zachęca krajowe, regionalne i lokalne władze do dokonania przeglądu lokalnych systemów transportu i opracowania nowatorskich rozwiązań pod względem ograniczenia korzystania z samochodów w centrach miast; wyraża przekonanie, że opłaty związane z przeciążeniem ruchu drogowego przynoszą korzyści gospodarcze i środowiskowe, oraz, że podział na strefy środowiskowe, który zniechęca właścicieli samochodów emitujących większą ilość spalin do wjazdu do centrów miast, stanowi silną zachętę do modernizacji taboru; podkreśla, że władze lokalne mogą zapewnić zdecydowaną zachętę do innowacyjności, zakupując na potrzeby samochodowego taboru publicznego i prywatno-publicznego pojazdy o ograniczonej emisji spalin (spełniające normy EEV, Euro 6 i VI) oraz podejmując działania wspierające pracowników korzystających z bardziej trwałych środków transportu;

24.   zauważa brak powiązań pomiędzy rozwojem i użyciem alternatywnych źródeł energii oraz redukcją zanieczyszczenia powietrza, jak również brak podkreślenia konieczności rozwoju transportu publicznego i eksploatowania alternatywnych źródeł energii w oparciu o planowanie strategiczne;

25.   wzywa Komisję do zaproponowania środków na rzecz przeciwdziałania zanieczyszczeniu powietrza, które - zgodnie z art. 95 ust. 3 Traktatu WE – zapewnią wysoki poziom ochrony środowiska; wzywa Komisję do zezwolenia na odstępstwa od reguł rynku wewnętrznego tym państwom członkowskim, które pragną podjąć działania wykraczające poza zakres obowiązujących norm UE; wyraża przekonanie, że państwa członkowskie, które stosują bardziej rygorystyczne normy, zapewniają istotną zachętę do innowacyjności;

Lepsze stanowienie prawa

26.   wzywa Komisję i Radę do zawarcia z Parlamentem porozumienia międzyinstytucjonalnego, w którym wszystkie trzy instytucje zadeklarują zaangażowanie w realizację celów w zakresie ograniczenia emisji ustalonych w Strategii oraz w przeprowadzenie ambitnego przeglądu dyrektywy w sprawie krajowych poziomów emisji; porozumienie to wymaga włączenia szczegółowej listy środków unijnych, jakie podjęte muszą zostać dla zagwarantowania, aby cele związane z emisją określone w Strategii osiągnięte zostały we właściwym czasie (w tym cele również, o których mowa w pkt 13-24 powyżej); lista powinna być spójna z innymi politykami wspólnotowymi, w tym z planem działania na rzecz klimatu; wyraża przekonanie, że tego rodzaju porozumienie przyczyniłoby się do zwiększenia odpowiedzialności, a przez to do "lepszego stanowienia prawa";

27.   wzywa Komisję do zrewidowania w roku 2012 postępów poczynionych w realizacji celów Strategii oraz do przeprowadzenia oceny potencjału różnych sektorów dla dalszej redukcji skutecznej pod względem kosztów;

o
o   o

28.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich.

(1) Dz.U. L 242 z 10.9.2002, str. 1. (2) http://www.euro.who.int/document/E83080.pdf. (3) http://www.europarl.europa.eu/comparl/envi/pdf/externalexpertise/ieep_6leg/air_pollution.pdf. (4) Dyrektywa 96/62/WE (Dz.U. L 296 z 21.11.1996, str. 55). (5) Dyrektywa 2001/81/WE (Dz.U. L 309 z 27.11.2001, str. 22). (6) Dyrektywa 2001/80/WE (Dz.U. L 309 z 27.11.2001, str. 1). (7) Dyrektywa 1999/13/WE (Dz.U. L 85 z 29.3.1999, str. 1). (8) Dyrektywa 96/61/WE (Dz.U. L 257 z 10.10.1996, str. 26). (9) Strategia tematyczna dotycząca zanieczyszczenia powietrza.