Wspólne wykorzystywanie oficerów łącznikowych oddelegowanych za granicę przez organy ścigania Państw Członkowskich *
322k
73k
Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego w sprawie inicjatywy Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej zmierzającej do przyjęcia decyzji Rady zmieniającej decyzję 2003/170/WSiSW w sprawie wspólnego wykorzystywania oficerów łącznikowych oddelegowanych za granicę przez organy ścigania Państw Członkowskich (10706/2005 – C6-0255/2005 – 2005/0808 (CNS))
– uwzględniając inicjatywę Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (10706/2005),
– uwzględniając art. 34 ust. 2 litera c) Traktatu UE,
– uwzględniając art. 39 ust. 1 Traktatu UE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0255/2005),
– uwzględniając art. 93 oraz art. 51 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A6-0064/2006),
1. zatwierdza po poprawkach inicjatywę Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej;
2. zwraca się do Rady o odpowiednią zmianę tekstu;
3. zwraca się do Rady, jeśli ta uznałaby za stosowne oddalić się od przyjętego przez Parlament tekstu, o poinformowanie go o tym fakcie;
4. zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli ta uznałaby za stosowne zmienić w sposób znaczący inicjatywę Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej;
5. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji jak również rządom Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.
Tekst proponowany przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej
Poprawki Parlamentu
Poprawka 1 PUNKT 1 A PREAMBUŁY (nowy)
(1a) W stosunku do Islandii i Norwegii niniejsza decyzja, z wyłączeniem art. 1 ust. 1 i 2, stanowi rozwój postanowień dorobku Schengen w rozumieniu układu zawartego między Radą Unii Europejskiej oraz Republiką Islandii i Królestwem Norwegii dotyczącego włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen1, wchodzących w zakres określony w art. 1 pkt H decyzji Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r.2 w sprawie niektórych warunków stosowania wspomnianego układu.
__________________ Dz.U. L 176 z 10.7.1999, str. 36. 2 Dz.U. L 176 z 10.7.1999, str. 31.
Poprawka 2 ARTYKUŁ 1 PUNKT 1 Artykuł 1 ustęp 1 akapit pierwszy a (Decyzja 2003/170/WSiSW)
W niniejszej decyzji "oficer łącznikowy Europolu" oznacza pracownika Europolu oddelegowanego za granicę do jednego lub więcej państw lub do organizacji międzynarodowych w celu wspierania i koordynowania współpracy między organami w tych państwach lub organizacjami a Europolem poprzez ułatwianie wymiany informacji między nimi.
W niniejszej decyzji "oficer łącznikowy Europolu" oznacza pracownika Europolu oddelegowanego za granicę do jednego lub więcej państw lub do organizacji międzynarodowych w celu wspierania i koordynowania współpracy, z jednej strony, między organami w tych państwach lub organizacjami a Europolem, a z drugiej strony, między oficerami łącznikowymi oddelegowanymi przez organy ścigania Państw Członkowskich do kraju trzeciego lub do organizacji oddelegowania, poprzez ułatwianie wymiany informacji między nimi.
Poprawka 3 ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 Artykuł 1 ustęp 2 akapit pierwszy a (Decyzja 2003/170/WSiSW)
Niniejsza decyzja nie narusza zadań oficerów łącznikowych Europolu wykonywanych w ramach konwencji o Europolu, jej uzgodnień dotyczących realizacji oraz porozumień o współpracy, zawartych między Europolem a państwem trzecim lub daną organizacją międzynarodową.
Niniejsza decyzja nie narusza zadań oficerów łącznikowych Europolu wykonywanych w ramach konwencji o Europolu, przepisów przyjętych w celu jej wdrożenia oraz porozumień o współpracy, zawartych między Europolem a państwem trzecim lub daną organizacją międzynarodową.
Poprawka 4 ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 A (nowy) Artykuł 2 ustęp 1 (Decyzja 2003/170/WSiSW)
2a) Art. 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Każde Państwo Członkowskie dba o to, aby, z jednej strony, jego oficerowie łącznikowi ustanawiali i podtrzymywali bezpośrednie kontakty z właściwymi organami w państwie przyjmującym lub w organizacji międzynarodowej w celu ułatwienia i przyspieszenia zbierania i wymiany informacji, a z drugiej strony, aby jego oficerowie łącznikowi dokonywali z Europolem natychmiastowej i bezpośredniej wymiany zebranych informacji."
Poprawka 5 ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 B (nowy) Artykuł 2 ustęp 3 (Decyzja 2003/170/WSiSW)
2b) Art. 2 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Oficerowie łącznikowi wykonują zadania w ramach swoich obowiązków i zgodnie z przepisami, w tym dotyczącymi ochrony danych osobowych, ustanowionymi przez ich prawo krajowe, konwencję o Europolu, oraz postanowieniami wszelkich umów zawartych z państwami przyjmującymi lub organizacjami międzynarodowymi."
Poprawka 6 ARTYKUŁ 1 PUNKT 2 C (nowy) Artykuł 2 ustęp 3 a (nowy) (Decyzja 2003/170/WSiSW)
2c) Do art. 2 dodany zostaje ustęp w następującym brzmieniu:
"3a) Oficerowie łącznikowi, o ile jest ich kilku i są oddelegowani przez różne Państwa Członkowskie do tego samego państwa trzeciego lub organizacji międzynarodowej, koordynują swoje działania i prace w taki sposób, aby maksymalnie zredukować pokrywanie się misji. W tym celu organizują się oni do pracy zespołowej i starają się rozwijać kontakty z oficerami łącznikowymi oddelegowanymi do innych krajów, z którymi współpraca okazałaby się konieczna lub przydatna do zebrania, uzupełnienia i powiązania informacji wykraczających poza ramy krajowe, wielonarodowe lub organizacyjne, do których są oddelegowani."
Poprawka 7 ARTYKUŁ 1 PUNKT 3 Artykuł 4 ustęp 1, nowe zdanie (Decyzja 2003/170/WSiSW)
Spotkania takie mogą również odbywać się z inicjatywy któregokolwiek z Państw Członkowskich, a w szczególności tych Państw Członkowskich, które pełnią funkcję "państwa przewodniego" dla współpracy UE w danym państwie lub regionie.
Spotkania takie mogą również odbywać się z inicjatywy Europolu lub któregokolwiek z Państw Członkowskich, a w szczególności tych Państw Członkowskich, które pełnią funkcję "państwa przewodniego" dla współpracy UE w danym państwie lub regionie.
Poprawka 8 ARTYKUŁ 1 PUNKT 3 A (nowy) Artykuł 4 ustęp 2 (Decyzja 2003/170/WSiSW)
3a) Art. 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Państwa Członkowskie dbają o to, aby oficerowie łącznikowi oddelegowani do tego samego państwa trzeciego lub organizacji międzynarodowej zapewniali sobie pomoc w kontaktach z władzami państwa przyjmującego. Państwa Członkowskie starają się wzajemnie uzgadniać podział realizowanych zadań pomiędzy oficerów łącznikowych oddelegowanych do tego samego państwa trzeciego lub organizacji międzynarodowej, dbając, aby został ustalony i należycie uwzględniany interes wszystkich krajów Unii Europejskiej. Jeżeli pomiędzy Państwami Członkowskimi podział zadań nie został uzgodniony, Europol i jego oficer łącznikowy oddelegowany do tego samego państwa trzeciego lub tej samej organizacji międzynarodowej, o ile taki istnieje, podejmują się jednocześnie jego opracowania i efektywnego wdrożenia."
Poprawka 9 ARTYKUŁ 1 PUNKT 3 B (nowy) Artykuł 4 ustęp 3 (Decyzja 2003/170/WSiSW)
3b) Art. 4 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Państwa Członkowskie powierzają, na szczeblu dwustronnym lub wielostronnym, oficerom łącznikowym, oddelegowanym przez jedno z nich do państwa trzeciego lub organizacji międzynarodowej, czuwanie nad szczególnymi interesami jednego lub więcej innych Państw Członkowskich i działanie w sposób bardziej globalny, biorąc pod uwagę interes UE."
Poprawka 10 ARTYKUŁ 1 PUNKT 3 C (nowy) Artykuł 5 ustęp 1 (Decyzja 2003/170/WSiSW)
3c) Art. 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Państwa Członkowskie dbają o to, aby, zgodnie z prawem krajowym, konwencją o Europolu, odpowiednimi dokumentami międzynarodowymi oraz stosowanymi przepisami dotyczącymi ochrony danych osobowych, oficerowie łącznikowi, oddelegowani do państwa trzeciego lub organizacji międzynarodowej, przekazywali organom krajowym, którym podlegają, oraz Europolowi, informacje dotyczące poważnych zagrożeń przestępstwami w odniesieniu do Państw Członkowskich niereprezentowanych przez ich własnych oficerów łącznikowych w danym państwie trzecim lub organizacji międzynarodowej. Władze krajowe i Europol oceniają, zgodnie z prawem krajowym i konwencją o Europolu oraz ze stopniem zagrożenia, czy zainteresowane Państwa Członkowskie powinny zostać poinformowane."
Poprawka 11 ARTYKUŁ 1 PUNKT 3 D (nowy) Artykuł 5 ustęp 2 (Decyzja 2003/170/WSiSW)
3d) Art. 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Oficerowie łącznikowi Państw Członkowskich w państwach trzecich lub organizacjach międzynarodowych przekazują, zgodnie z prawem krajowym, konwencją o Europolu, odpowiednimi dokumentami międzynarodowymi oraz stosowanymi przepisami dotyczącymi ochrony danych osobowych, informacje dotyczące poważnych zagrożeń przestępstwami w odniesieniu do innych Państw Członkowskich bezpośrednio oficerom łącznikowym zainteresowanego Państwa Członkowskiego, jeżeli to Państwo Członkowskie jest reprezentowane w danym państwie trzecim lub organizacji międzynarodowej, i Europolowi."
Poprawka 12 ARTYKUŁ 1 PUNKT 3 E (nowy) Artykuł 5 ustęp 4 (Decyzja 2003/170/WSiSW)
3e) Art. 5 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Państwa Członkowskie postępują z każdym wnioskiem określonym w ust. 3 zgodnie z ich prawem krajowym, konwencją o Europolu i odpowiednimi dokumentami międzynarodowymi oraz decydują w najkrótszym możliwym terminie, czy wniosek ten może zostać przyjęty."
3. Zgodnie z prawem krajowym i konwencją o Europolu, Państwa Członkowskie mogą zwrócić się z wnioskiem do Europolu o wykorzystanie oficerów łącznikowych Europolu oddelegowanych do państw trzecich lub międzynarodowych organizacji, w celu wymiany odpowiednich informacji. Wnioski kierowane są do Europolu przez jednostki narodowe w Państwach Członkowskich, zgodnie z konwencją o Europolu.
3. Zgodnie z konwencją o Europolu, Państwa Członkowskie zapewniają, o ile jest to możliwe i konieczne, przedłożenie do Europolu wniosku o wykorzystanie jego oficerów łącznikowych oddelegowanych do państw trzecich lub międzynarodowych organizacji, w celu pełnego wykorzystania kanałów Europolu do wymiany odpowiednich informacji. Wnioski kierowane są do Europolu przez jednostki narodowe w Państwach Członkowskich, zgodnie z konwencją o Europolu.
Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia programu "Obywatele dla Europy" na rzecz promowania aktywnego obywatelstwa europejskiego w okresie od 2007 do 2013 r. (COM(2005)0116 – C6-0101/2005 – 2005/0041(COD))
– uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2005)0116)(1),
– uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 151 i 308 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C6-0101/2005),
– uwzględniając art. 51 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Kultury i Edukacji oraz opinie Komisji Budżetowej, Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz Komisji Spraw Konstytucyjnych (A6-0076/2006),
1. zatwierdza wniosek Komisji po poprawkach;
2. podkreśla, że środki określone w projekcie legislacyjnym na okres po roku 2006 zależą od decyzji w sprawie wieloletnich ram finansowych na kolejny okres;
3. wzywa Komisję, po przyjęciu wieloletnich ram finansowych na kolejny okres, do ewentualnego przedstawienia projektu zmiany finansowej kwoty referencyjnej dla tego programu;
4. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;
5. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.
Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 5 kwietnia 2006 r. w celu przyjęcia decyzji nr .../2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia programu "Europa dla Obywateli" na rzecz promowania wartości europejskich ustanowionych w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej i aktywnego obywatelstwa europejskiego w okresie od 2007 do 2013 r.
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(4),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Traktat ustanawia obywatelstwo Unii, które uzupełnia, ale nie zastępuje obywatelstwa krajowego. Jest ono ważnym elementem wzmocnienia i zabezpieczenia procesu integracji europejskiej.
(2) Wspólnota podejmuje kroki w celu podniesienia świadomości wśród obywateli na temat korzyści płynących z obywatelstwa europejskiego, a także praw i obowiązków, które się z nim wiążą, które – w celu zachowania spójności – powinny być promowane w poszanowaniu zasady pomocniczości.
(3)Z uwagi na wynik kilku ostatnich referendów w sprawie projektu Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy szczególnie pilne jest pełne poinformowanie obywateli europejskich o ich europejskim obywatelstwie. Program Europa dla Obywateli powinien zatem uzupełniać, a nie pokrywać się z Planem D Komisji na rzecz Deomokracji, Dialogu i Debaty.
(4) Aby obywatele w pełni popierali integrację europejską, należy położyć większy nacisk na wspólne wartości, historię i kulturę, będące kluczowymi elementami uczestnictwa w społeczeństwie zbudowanym w oparciu o wolność, demokrację, szacunek dla praw człowieka, różnorodność kulturową, tolerancję i solidarność, w pełnej zgodności z Kartą Praw Podstawowych Unii Europejskiej proklamowaną dnia 7 grudnia 2000 r.
(5)Propagowanie aktywnego obywatelstwa jest kluczowym elementem wzmacniania nie tylko walki z rasizmem, ksenofobią i nietolerancją, ale także integracji, spójności i budowania demokracji.
(6)W kontekście strategii informacji i komunikacji UE, należy zapewnić szerokie rozpowszechnienie i wysoki wpływ działań wspieranych przez program.
(7) Aby przybliżyć Europę jej obywatelom i umożliwić im pełne uczestnictwo w budowaniu Europy, która byłaby im coraz bliższa, konieczne jest zwrócenie się do wszystkich obywateli i zaangażowanie ich w ponadnarodowe wymiany i współpracę, co przyczyni się do budowania poczucia przynależności do wspólnoty podzielającej te same ideały.
(8)Nie należy zapominać o imigrantach oraz ich potomkach. Istotne jest wspieranie ich w pełnym wykorzystaniu ich nowo nabytego obywatelstwa europejskiego.
(9)Aby zaangażować obywateli w projekt europejski, muszą być oni informowani o praktycznych prawach wynikających z obywatelstwa europejskiego, takich jak prawo do swobodnego przemieszczania się i osiedlania na terytorium Państw Członkowskich, w szczególności po wejściu w życie dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium Państw Członkowskich(5).
(10) Parlament Europejski w rezolucji z dnia 15 kwietnia 1988 r. w sprawie wniosków Komisji dotyczących działań promujących kulturę europejską(6) uznał, że należy podjąć znaczny wysiłek w celu rozszerzenia kontaktów pomiędzy obywatelami różnych Państw Członkowskich oraz oświadczył, iż uzasadnione i pożądane jest szczególne wsparcie ze strony Unii Europejskiej dla rozwoju projektów partnerskich pomiędzy miastami w różnych Państwach Członkowskich.
(11) Rada Europejska kilkakrotnie uznała potrzebę przybliżenia obywatelom Państw Członkowskich Unii Europejskiej i jej instytucji. Rada zachęcała również instytucje unijne, aby prowadziły i popierały otwarty, przejrzysty i regularny dialog ze zorganizowanym społeczeństwem obywatelskim, wspierając w ten sposób uczestnictwo obywateli w życiu publicznym i w procesie podejmowania decyzji, kładąc nacisk na podstawowe wartości, wspólne dla wszystkich obywateli Europy(7).
(12) Rada ustanowiła swoją decyzją 2004/100/WE z dnia 26 stycznia 2004 r.(8) wspólnotowy program działań na rzecz promowania aktywnego obywatelstwa europejskiego (udziału społeczeństwa obywatelskiego), który potwierdził potrzebę promocji długoterminowego dialogu z organami władz miejskich, organizacjami społeczeństwa obywatelskiego oraz, w wymiarze ogólnym, z obywatelami. Dialog powinien również objąć organizacje reprezentujące obywateli krajów trzecich zamieszkujących Unię Europejską. Ponadto, w swojej rezolucji z dnia 8 czerwca 2005 r. w sprawie wyzwań politycznych i środków budżetowych w rozszerzonej Unii w latach 2007- 2013(9) Parlament Europejski stwierdził, że program dotyczący udziału społeczeństwa obywatelskiego pozostaje priorytetem, co ma na celu przybliżenie Europy obywatelom poprzez oddolny proces.
(13)Projekty obywatelskie o wymiarze ponadnarodowym i międzysektorowym są ważnymi narzędziami docierania do obywateli i promowania świadomości europejskiej, politycznej integracji europejskiej, spójności społecznej oraz wzajemnego zrozumienia, poprzez wydarzenia i działania organizowane przez obywateli i organizacje lokalne, skupiające się na projektach, w których mogą spotkać się różne grupy obywateli, takich jak biblioteki, fundacje lub amatorskie kluby sportowe, zwalczając w ten sposób rasizm zgodnie z postanowieniami Karty Praw Podstawowych.
(14)Wspólne obywatelstwo europejskie powinno jeszcze bardziej zacieśnić stosunki między obywatelami Państw Członkowskich i powinno zostać uwzględnione przez krajowych i regionalnych prawodawców, władze lokalne oraz podmioty powołane do ochrony praw obywatelskich na szczeblu krajowym, niezależnie od tego, czy są to władze odpowiadające za bezpieczeństwo, ochronę sądową czy udzielanie pomocy prawnej, np. rzecznicy praw obywatelskich; w interesie Unii Europejskiej leży zatem sprzyjanie dialogowi i wymianie dobrych praktyk między tymi władzami oraz wspieranie ich sieci kontaktowych na szczeblu europejskim.
(15) Organizacje społeczeństwa obywatelskiego na poziomie europejskim, narodowym, regionalnym i lokalnym są ważnymi elementami aktywnego zaangażowania obywateli w społeczeństwie oraz wspomagają pobudzenie wszystkich aspektów życia publicznego. Są one także pośrednikami pomiędzy Europą j jej obywatelami. Dlatego też należy wspierać i zachęcać do ponadnarodowej współpracy między nimi, szczególną uwagę zwracając na kraje kandydujące poprzez wspomaganie tworzenia i rozwijania w nich podobnych organów.
(16) Organizacje badające europejską politykę publiczną mogą dostarczać idei i refleksji, które przyczyniają się do ożywienia debaty na poziomie europejskim. Zalecane jest zatem również wsparcie – jako punktu stycznego łączącego instytucje europejskie i obywateli – działań, które odzwierciedlają ich zobowiązanie do tworzenia europejskiej tożsamości i obywatelstwa, poprzez ustanowienie wyposażonych w przejrzyste kryteria procedur, w celu wsparcia sieci informacji i wymiany.
(17)Program powinien być dostępny dla wszystkich obywateli, zwłaszcza krajów trzecich stale i legalnie przebywających w Państwie Członkowskim, dlatego szczególną uwagę należy zwrócić na zrównoważoną integrację obywateli i organizacji społeczeństwa obywatelskiego ze wszystkich Państw Członkowskich w ponadnarodowych projektach i działaniach.
(18)W przyjętej przez Radę Europejską w Nicei (7-9 grudnia 2000 r.) deklaracji w sprawie sportu podkreślono, że Wspólnota w swoim działaniu, na mocy różnych postanowień Traktatu, musi brać pod uwagę społeczne, edukacyjne i kulturowe funkcje nieodłącznie związane ze sportem.
(19) Kraje kandydujące oraz kraje EFTA, które są stronami Porozumienia EOG, są uznawane za potencjalnych uczestników programów Wspólnoty, zgodnie z porozumieniami, które z nimi zawarto.
(20) W czasie posiedzenia Rady Europejskiej w Salonikach, które odbyło się w dniach 19 i 20 czerwca 2003 r. przyjęto "Agendę z Salonik dla Bałkanów Zachodnich - w kierunku integracji europejskiej", która zaprosiła kraje Bałkanów Zachodnich do uczestnictwa w programach i agencjach Wspólnoty. Dlatego kraje Bałkanów Zachodnich należy uznać za potencjalnych uczestników programów Wspólnoty.
(21) Program powinien być regularnie monitorowany i niezależnie oceniany we współpracy z Komisją i Państwami Członkowskimi w celu umożliwienia jego korekty, która jest konieczna, jeżeli środki mają zostać właściwie wdrożone.
(22) Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich, (zwane dalej "rozporządzeniem finansowym")(10) i rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(11), które zabezpieczają interesy finansowe Wspólnoty, muszą być zastosowane z uwzględnieniem zasady prostoty i spójności w wyborze instrumentów budżetowych, ograniczania liczby przypadków, w których Komisja ponosi bezpośrednią odpowiedzialność za wdrożenie i zarządzanie, a także wymaganej proporcjonalności pomiędzy ilością zasobów i obciążeniem administracyjnym związanym z ich wykorzystaniem.
(23) Odpowiednie środki powinny zostać podjęte w celu zapobiegania nieprawidłowościom i nadużyciom finansowym oraz w celu odzyskania utraconych, niewłaściwie wypłaconych lub wykorzystanych funduszy.
(24) Decyzja ustanawia ramy finansowe na całkowity czas trwania programu, mające stanowić podstawowy punkt odniesienia dla władzy budżetowej, w rozumieniu pkt 33 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 6 maja 1999 r. między Parlamentem Europejskim, Radą a Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i usprawnienia procedury budżetowej(12).
(25) Z uwagi na ponadnarodowy i wielostronny charakter działań i środków programu "Europa dla Obywateli" jego cele nie mogą zostać w pełni osiągnięte przez Państwa Członkowskie, ale mogą być osiągnięte na szczeblu Wspólnoty, toteż Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, ustanowioną w tym artykule, niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tych celów.
(26) Środki niezbędne do wykonania niniejszej decyzji powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą procedury wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(13).
(27) Przejściowe środki dotyczące monitorowania działań, które rozpoczną się przed 31 grudnia 2006 r., powinny być przyjęte na mocy decyzji 2004/100/WE,
UZGODNILI, CO NASTĘPUJE:
Artykuł 1
Przedmiot i zakres programu
1. Niniejsza decyzja ustanawia program "Europa dla Obywateli" w okresie od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2013 r.
2. Program przyczyni się do osiągnięcia następujących celów ogólnych:
—
zachęcenie obywateli do współpracy i udziału w tworzeniu wieloaspektowej, sprawiedliwej, demokratycznej i ukierunkowanej na świat Europy, która byłaby im coraz bliższa, zjednoczonej w swojej różnorodności kulturowej i wzbogaconej przez nią, przyczyniając się w ten sposób do tworzenia pojęcia obywatelstwa europejskiego;
—
tworzenie i wzmacnianie tożsamości europejskiej w oparciu o uznane wspólne wartości, historię, kulturęoraz obywatelstwo europejskie, które jest źródłem legitymacji instytucji;
—
poprawa wzajemnej znajomości i zrozumienia między obywatelami Europy oraz propagowanie poszanowania i uznania dla różnorodności kulturowej i wielojęzyczności, przyczyniając się do dialogu międzykulturowego, w szczególności poprzez zwalczanie rasizmu, ksenofobii i wszelkich form nietolerancji;
—
zapewnienie, aby wymagania związane z obywatelstwem europejskim były w większym stopniu uwzględniane przez krajowe, regionalne i lokalne instytucje wybierane, organy administracyjne i instytucje pomocy obywatelom.
Artykuł 2
Szczegółowe cele programu
Program ma następujące cele szczegółowe, zgodne z zasadniczymi celami Traktatu, które będą realizowane na szczeblu ponadnarodowym:
a)
umożliwienie zbliżenia członków społeczności lokalnych z całej Europy w celu wymiany doświadczeń, opinii i wartości, wyciągnięcia wniosków z historii oraz budowania przyszłości;
b)
wspieranie działań, debat i refleksji związanych z obywatelstwem europejskim i demokracją, wspólnymi wartościami, wspólną historią i kulturą poprzez współpracę w ramach społeczeństwa obywatelskiego na poziomie europejskim;
c)
promowanie wymiany doświadczeń związanych z obywatelstwem europejskim między wyłonionymi w wyborach lokalnymi, regionalnymi i krajowymi organami władzy, do kompetencji których należy zapewnianie obywatelom ochrony sądowej i pomocy administracyjnej, poprzez zwiększenie współpracy transgranicznej, utworzenie europejskich sieci kontaktowych i wzmocnienie sieci już istniejących;
d)
sprecyzowanie idei Europy dla jej obywateli poprzez wspieranie i docenianie europejskich wartości i osiągnięć, przy równoczesnym zachowaniu pamięci o przeszłości Europy;
e)
wspieranie zrównoważonej integracji obywateli i organizacji społeczeństwa obywatelskiego ze wszystkich Państw Członkowskich, co przyczyni się do dialogu międzykulturowego i ukaże zarówno różnorodność, jak i jedność Europy, ze szczególnym uwzględnieniem działań dotyczących Państw Członkowskich, które niedawno przystąpiły do Unii Europejskiej.
Artykuł 3
Działania
1. Do osiągnięcia celów programu dąży się poprzez następujące działania, szczegółowo opisane w części I Załącznika:
a) Aktywni obywatele dla Europy, do którego należą:
‐ projekty miast partnerskich;
‐ projekty obywatelskie i środki wsparcia.
b) Aktywne społeczeństwo obywatelskie w Europie, do którego należą:
‐ strukturalne wsparcie dla organizacji badających europejską politykę publiczną (zespoły ekspertów);
‐ strukturalne wsparcie dla organizacji społeczeństwa obywatelskiego, stowarzyszeń i sieci na poziomie europejskim;
‐ wsparcie dla projektów inicjowanych przez organizacje społeczeństwa obywatelskiego.
c) Razem dla Europy, do którego należą:
‐ wydarzenia medialne takie, jak rocznice, nagrody, imprezy artystyczne, konferencje na szczeblu europejskim;
‐ badania i sondaże opinii publicznej;
‐ narzędzia informacji i rozpowszechniania.
d)Aktywna pamięć europejska, do której należą:
‐ wsparcie dla projektów mających na celu upamiętnienie ofiar masowych deportacji i masowych eksterminacji nazistowskich i stalinowskich.
2. Zrównoważona integracja obywateli i organizacji społeczeństwa obywatelskiego ze wszystkich Państw Członkowskich może zostać uznana za priorytet w ramach każdego działania, zgodnie ze szczegółowym celem, określonym w art. 2 lit. e).
3. Wspólnotowe środki mogą przyjąć postać dotacji lub zamówień publicznych.
4. Wspólnotowe dotacje mogą być przekazywane za pomocą określonych form, takich, jak dotacje operacyjne, dotacje na działania, stypendia, nagrody.
5. Zamówienia publiczne pokrywają koszty zakupu usług takich, jak organizacja wydarzeń, analizy i badania, narzędzia informacji i rozpowszechniania, monitorowanie i ocena.
6. Aby kwalifikować się do dotacji wspólnotowej, beneficjenci muszą spełniać wymogi zawarte w części II Załącznika.
Artykuł 4
Udział w programie
W programie mogą wziąć udział następujące kraje, zwane dalej "krajami uczestniczącymi":
a)
Państwa Członkowskie;
b)
kraje EFTA, które są stronami Porozumienia EOG, zgodnie z przepisami Porozumienia;
c)
kraje kandydujące, które korzystają ze strategii przedakcesyjnej, zgodnie z ogólnymi zasadami i warunkami uczestnictwa tych krajów w programach wspólnotowych, określonymi odpowiednio w umowie ramowej i w decyzjach Rad Stowarzyszenia;
d)
kraje Bałkanów Zachodnich, zgodnie z ogólnymi zasadami uczestnictwa w programach Wspólnoty, które mają być ustalone w ramach porozumień ramowych z tymi krajami.
Artykuł 5
Przystąpienie do programu
W programie mogą wziąć udział wszystkie zainteresowane podmioty, których działania wzmacniają cele programu, przede wszystkim zaś:
—
grupy obywateli i lokalne stowarzyszenia i organizacje oraz organy władzy lokalnej, centra szkoleniowe, centra badań polityki publicznej, platformy, sieci;
—
fundacje europejskie zajmujące się problematyką europejską, jak np. Ruch Europejski (European Movement), oraz inne organizacje społeczeństwa obywatelskiego.
W celu ułatwienia dostępu do środków finansowych zasada proporcjonalności powinna mieć zastosowanie do dokumentów, które należy złożyć, a także tworzy się bazę danych dla składanych wniosków.
Artykuł 6
Współpraca z organizacjami międzynarodowymi
Program może objąć lub zawierać wspólne działania z organizacjami międzynarodowymi, które działają na polu aktywnego obywatelstwa – w szczególności na polu obywatelstwa europejskiego – takimi jak Rada Europy i UNESCO, na zasadzie wspólnego finansowania i zgodnie z rozporządzeniem finansowym i regułami, które dotyczą danej instytucji lub organizacji.
Artykuł 7
Środki wykonawcze
1. Środki konieczne do wykonania programu zostaną przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 8 ust. 2.
2. Komisja może przygotować wytyczne dotyczące każdego z działań wymienionych w Załączniku w celu przystosowania programu do ewentualnych zmian priorytetów w dziedzinie aktywnego obywatelstwa europejskiego.
3.Komisja zapewnia, w kontekście strategii informacji i komunikacji UE, a także poprzez inne działania w zakresie informacji, publikacji i rozpowszechniania, szeroką wiedzę oraz wysoki wpływ działań wspieranych przez program.
Artykuł 8
Komitet
1. Komisja jest wspomagana przez komitet zwany dalej "Komitetem".
2.W przypadku, gdy przywołuje się ten ustęp, stosuje się art. 3 i 7 decyzji 1999/468/WE, uwzględniając przepisy jej art. 8.
3. Komitet uchwala swój regulamin.
Artykuł 9
Spójność z innymi instrumentami Wspólnoty i Unii Europejskiej
1. Komisja zapewni spójność i komplementarność niniejszego programu i instrumentów z innych obszarów działań Wspólnoty, przede wszystkim edukacji, kształcenia zawodowego, kultury, młodzieży, sportu, środowiska naturalnego, sektora audiowizualnego i mediów, podstawowych praw i wolności, integracji społecznej, równości płci, zwalczania wszelkich form dyskryminacji, rasizmu i ksenofobii i promowania badań naukowych i zewnętrznych działań Wspólnoty, w szczególności na poziomie europejskiej polityki sąsiedztwa.
2. W celu realizacji działań spełniających wspólne cele niniejszego programu i innych instrumentów Wspólnoty i Unii, środki sąwykorzystywane wspólnie przez program oraz te instrumenty; przestrzega się również nowych wytycznych dotyczących informacji.
Artykuł 10
Środki budżetowe
1. Orientacyjne ramy finansowe przeznaczone na realizację niniejszego programu w okresie 7 lat, od 1 stycznia 2007 r., o którym mowa w art. 1 ust. 1 niniejszym ustala się na 235 000 000 EUR.
2. Roczne środki zatwierdzane są przez władzę budżetową w ramach limitów perspektywy finansowej.
3.Ogólne wydatki administracyjne programu obejmujące wewnętrzne wydatki agencji wykonawczej i wydatki związane z zarządzaniem powinny być proporcjonalne do zadań przewidzianych w danym programie i są zależne od decyzji władz budżetowych i ustawodawczych.
Artykuł 11
Przepisy finansowe
1. Zgodnie z warunkami art. 176 ust. 2 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 2342/2002 Komisja może zadecydować, w zależności od rodzaju beneficjentów i charakteru działań, o zwolnieniu ich z weryfikacji kompetencji i kwalifikacji zawodowych wymaganych do wykonania proponowanego działania lub programu pracy.
2. Pomoc finansowa przybiera formę dotacji dla osób prawnych lub europejskich stowarzyszeń krajowych instytucji publicznych działających w dziedzinie ochrony obywateli. Dotacje mogą być w niektórych przypadkach przyznane osobom fizycznym zgodnie z warunkami art. 114 ust. 1 rozporządzenia finansowego.
3. Komisja może przyznać nagrody dla osób fizycznych i prawnych za działania lub projekty zrealizowane w ramach programu.
4. Zgodnie z art. 181 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 2342/2002 i w zależności od charakteru działania można dopuścić finansowanie w systemie stawek ryczałtowych i/lub zastosowanie stawek kosztów jednostkowych.
5. Dotacje operacyjne przyznane w ramach niniejszego programu podmiotom realizującym cel będący przedmiotem interesu ogólnoeuropejskiego, zgodnie z definicją w art. 162 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 2342/2002, nie będą automatycznie obniżane w przypadku ich przedłużenia, zgodnie z art. 113 ust. 2 rozporządzenia finansowego.
6. W przypadku niewielkich dotacji zezwala się na współfinansowanie w formie wkładu rzeczowego.
7. W przypadku niewielkich dotacji takich, jak stypendia i stypendia indywidualne (Individual Mobility Grants - IMG) ilość informacji może zostać ograniczona.
8. W szczególnych przypadkach takich, jak np. przyznanie niewielkiej dotacji, nie wymaga się od beneficjenta udowodnienia finansowej zdolności do przeprowadzenia zaplanowanego projektu lub programu pracy.
Artykuł 12
Ochrona interesów finansowych Wspólnoty
1. Komisja zapewnia, że podczas realizacji działań finansowanych w ramach niniejszej decyzji, interesy finansowe Wspólnoty są chronione przez zastosowanie środków zapobiegawczych, zabezpieczających przed nadużyciami finansowymi, korupcją i wszelkimi innymi nielegalnymi działaniami, przez skuteczny system kontroli, odzyskiwanie niesłusznie wypłaconych kwot oraz, jeżeli wykryte zostaną nieprawidłowości, przez system skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających kar, zgodnie z rozporządzeniami Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich(14) oraz (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami(15) oraz z rozporządzeniem (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 maja 1999 r. dotyczącym dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF)(16).
2. W odniesieniu do działań Wspólnoty finansowanych w ramach programu, pojęcie nieprawidłowości, o którym mowa w art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 oznacza każde naruszenie przepisów prawa Wspólnoty lub każde naruszenie zobowiązania umowy, wynikające z działania lub zaniechania podmiotu gospodarczego, które narusza lub mogłoby naruszyć ogólny budżet Unii Europejskiej lub budżety zarządzane przez nią, poprzez nieuzasadnione wydatki.
3. Komisja obniży, zawiesi lub zażąda zwrotu kwoty pomocy finansowej przyznanej na dane działanie, jeżeli stwierdzi nieprawidłowości, w tym postępowanie niezgodne z przepisami określonymi w niniejszej decyzji lub decyzji indywidualnej, kontrakcie lub umowie o przyznaniu wsparcia finansowego, o którym mowa, lub jeżeli okaże się, że działanie zostało zmienione w sposób, który jest niezgodny z charakterem warunków realizacji projektu, bez uzyskania zgody Komisji.
4. Jeśli nie przestrzegano terminów lub jeśli tylko część przyznanego wsparcia finansowego jest uzasadniona postępem w realizacji działania, Komisja prosi beneficjenta o przedłożenie uwag w określonym terminie. Jeśli beneficjent nie udzieli zadowalającej odpowiedzi, Komisja może anulować pozostałą część pomocy finansowej i zażądać spłaty kwoty już otrzymanej przez beneficjenta.
5. Wszelkie nieprawidłowe wpłaty są zwracane Komisji. Do kwot, które nie zostały zwrócone w odpowiednim czasie, doliczane są odsetki zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu finansowym.
Artykuł 13
Kontrola i ocena
1. Komisja zapewni regularną kontrolę programu. Wyniki procesu kontroli i oceny będą użyte podczas realizowania programu.
Kontrola uwzględni przede wszystkim sporządzanie sprawozdań określonych w ust. 3 lit. a) i c).
Szczegółowe cele mogą zostać zmienione w zależności od wniosków w sprawozdaniach z kontroli.
2. Komisja zapewni regularną, zewnętrzną i niezależną ocenę programu oraz będzie regularnie informować właściwe komisje Parlamentu Europejskiego.
3. Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu oraz Komitetowi Regionów:
a)
okresowe sprawozdanie z oceny efektywności programu oraz jakościowych i ilościowych aspektów realizacji programu trzy lata po jego przyjęciu;
b)
komunikat na temat dalszej części programu cztery lata po jego przyjęciu;
c)
szczegółowa ciągła ocena wykonania i wyników programu po jego wdrożeniu, nie później niż do dnia 31 grudnia 2015 r.
Artykuł 14
Przepisy przejściowe
Działania rozpoczęte przed 31 grudnia 2006 r. na mocy decyzji 2004/100/WE będą podlegać tej decyzji do ich zakończenia.
Artykuł 15
Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2007 r.
Sporządzono w
W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady
Przewodniczący Przewodniczący
ZAŁĄCZNIK
I. OPIS DZIAŁAŃ
DZIAŁANIE 1: AKTYWNI OBYWATELE DLA EUROPY
Działanie to stanowi część programu ukierunkowaną w szczególności na działania, w których bezpośrednio lub pośrednio uczestniczą obywatele. Działania te dzielą się na następujące dwa rodzaje środków:
Projekty miast partnerskich
Celem tego środka są działania, które wspierają lub łączą się z bezpośrednią wymianą między obywatelami Europy poprzez ich udział w działaniach miast partnerskich. Mogą to być organizowane w kontekście działań miast partnerskich jednorazowe czy pilotażowe działania lub też wieloletnie umowy o ustalonej strukturze, uwzględniające kilku partnerów, oparte o planowe podejście i składające się z szeregu działań, do których mogą należeć spotkania obywateli, takie jak imprezy organizowane przez partnerskie kluby sportowe, specjalistyczne konferencje i seminaria na tematy będące przedmiotem powszechnego zainteresowania, wraz z towarzyszącymi im publikacjami. Środek ten przyczyni się do poszerzenia wiedzy obywateli o sobie nawzajem i pogłębienia wzajemnego zrozumienia między obywatelami i kulturami.
Aby uprościć realizację tego środka, strukturalne wsparcie może zostać przekazane bezpośrednio Radzie Europejskich Władz Miejskich i Regionów (CEMR), podmiotowi, który realizuje cel będący przedmiotem ogólnoeuropejskiego zainteresowania, działając w obszarze projektów miast partnerskich.
Projekty obywatelskie i środki wsparcia
W ramach tego środka wsparcie zostanie udzielone różnym projektom o wymiarze ponadnarodowym i międzysektorowym, w których obywatele biorą bezpośredni udział. Priorytet przyznaje się projektom mającym na celu zachęcanie aktywnych organizacji, takich jak lokalne amatorskie kluby sportowe, do uczestnictwa na poziomie lokalnym. Skala i zakres projektów będą zależały od sytuacji społecznej, a ich celem będzie badanie innowacyjnymi metodami możliwych odpowiedzi na zidentyfikowane potrzeby. Dla projektów w ramach tego środka nie wymaga się zaplecza w formie współdziałania miast partnerskich. Wsparcie otrzymają projekty wykorzystujące nowe technologie, w szczególności technologie informacyjne i komunikacyjne (TSI). Projekty te mają umożliwić obywatelom o zróżnicowanych poglądach wspólne działania lub dyskusje dotyczące wspólnych kwestii europejskich, rozwijając wzajemne zrozumienie i poszerzając wiedzę o procesie integracji europejskiej.
Aby poprawić jakość projektów obywatelskich, należy stworzyć środki wsparcia, które umożliwią wymianę najlepszych praktyk, wymianę doświadczeń między zainteresowanymi stronami na poziomie lokalnym i regionalnym, włączając władze publiczne oraz rozwój nowych umiejętności, np. poprzez szkolenia.
Na realizację tego działania przeznaczono około 40% całkowitej kwoty budżetu niniejszego projektu.
DZIAŁANIE 2: AKTYWNE SPOŁECZEŃSTWO OBYWATELSKIE W EUROPIE
Strukturalne wsparcie dla organizacji badających europejską politykę publiczną (zespoły ekspertów)
Instytucje, dzięki którym powstają nowe idee i refleksje dotyczące kwestii europejskich, są ważnymi instytucjonalnymi partnerami w dyskusji, którzy mogą przekazywać instytucjom europejskim niezależne, międzysektorowe zalecenia o znaczeniu strategicznym… Mogą one podejmować działania, które przyczyniają się do ożywienia debaty przede wszystkim na temat obywatelstwa Unii Europejskiej oraz na temat europejskich wartości i kultur. Środek ten ma na celu wzmocnienie możliwości instytucjonalnych tych organizacji, które są reprezentatywne, stwarzają rzeczywistą wartość dodaną na poziomie europejskim, są w stanie zapewnić znaczący efekt multiplikacji oraz są zdolne do współpracy z innymi beneficjentami niniejszego programu. Istotnym elementem w tym obszarze jest wzmocnienie sieci transeuropejskich. Dotacje mogą być przyznawane na podstawie wieloletniego programu pracy, uwzględniającego szereg różnych tematów i działań.
Strukturalne wsparcie może zostać przekazane bezpośrednio stowarzyszeniu "Groupement d'études et de recherches Notre Europe" oraz "Institut für Europäische Politik" w Berlinie, które realizują cel będący przedmiotem ogólnoeuropejskiego zainteresowania.
Strukturalne wsparcie dla organizacji społeczeństwa obywatelskiego, stowarzyszeń i sieci na poziomie europejskim
Organizacje społeczeństwa obywatelskiego są ważnym elementem obywatelskiego, edukacyjnego, kulturalnego i politycznego zaangażowania społecznego obywateli. Konieczne jest, aby istniały i były zdolne do działania i współpracy na poziomie europejskim. Powinny one także mieć możliwość uczestniczenia w kształtowaniu polityki poprzez konsultacje. Środek ten zapewni im stabilność i zdolność do działania w wymiarze międzysektorowym i horyzontalnym w charakterze ponadnarodowych katalizatorów w stosunku do ich własnych członków oraz społeczeństwa obywatelskiego na poziomie europejskim, przyczyniając się w ten sposób do osiągnięcia celów programu. Istotnym elementem w tym obszarze jest wzmocnienie sieci transeuropejskich i stowarzyszeń europejskich. Dotacje mogą być przyznawane na podstawie wieloletniego programu pracy, uwzględniającego szereg różnych tematów i działań.
Strukturalne wsparcie może zostać przekazane bezpośrednio trzem podmiotom, które realizują cel będący przedmiotem ogólnoeuropejskiego zainteresowania, a mianowicie Platformie europejskich społecznych organizacji pozarządowych, organizacji Ruch Europejski oraz Europejskiej Radzie ds. Uchodzców i Wypędzonych.
Wsparcie dla projektów inicjowanych przez organizacje społeczeństwa obywatelskiego
Organizacje społeczeństwa obywatelskiego takie, jak organizacje pozarządowe, związki zawodowe, federacje, zespoły ekspertów, instytucje zapewniające nieformalne kształcenie dla dorosłych itd., mogą włączać obywateli do swoich działań lub reprezentować ich interesy poprzez debaty, publikacje, rzecznictwo, działalność szkoleniową i inne konkretne projekty ponadnarodowe. Rozpoczęcie lub kontynuowanie działań organizacji społeczeństwa obywatelskiego w wymiarze europejskim pozwoli im na zwiększenie wydajności i dotarcie do szerszej publiczności. Bezpośrednia współpraca organizacji społeczeństwa obywatelskiego z różnych Państw Członkowskich przyczyni się do wzajemnego zrozumienia różnych kultur i punktów widzenia oraz do rozpoznania wspólnych trosk i wartości. Cel ten może być realizowany za pomocą pojedynczych projektów, jednak działania obliczone na dłuższy okres będą miały bardziej trwały wpływ i umożliwią powstanie sieci i efektu synergii.
Na realizację tego działania przeznaczono około 38% całkowitej kwoty budżetu niniejszego projektu.
DZIAŁANIE 3: RAZEM DLA EUROPY
Wydarzenia medialne
Środek ten ma na celu wsparcie organizowanych przez Komisję lub we współpracy z nią wydarzeń o znacznej skali i zasięgu, które dotyczą ważnych dla ludności Europy zagadnień, przyczyniają się do zwiększania poczucia przynależności do wspólnoty, uświadamiają historię, osiągnięcia i wartości Unii Europejskiej, włączają ludność w dialog międzykulturowy i przyczyniają się do rozwoju tożsamości europejskiej.
Wydarzeniami takimi mogą być obchody upamiętniające wydarzenia historyczne, obchody związane z europejskimi osiągnięciami, imprezy artystyczne, akcje mające na celu zwrócenie uwagi na konkretny problem, konferencje na szczeblu europejskim, imprezy związane z europejskim sportem amatorskim oraz przyznawanie nagród za ważne osiągnięcia. Wsparcie otrzymają projekty wykorzystujące nowe technologie, w szczególności TIK.
Badania
Aby lepiej zrozumieć aktywną postawę obywatelską na poziomie europejskim, Komisja przeprowadzi badania i sondaże opinii publicznej.
Narzędzia informacji i rozpowszechniania
Skupienie wysiłków na obywatelach i różnorodność inicjatyw na polu aktywnego obywatelstwa wymagają kompleksowych informacji na temat różnych działań w ramach programu, innych działań europejskich związanych z obywatelstwem oraz innych istotnych inicjatyw, które będą przekazywane za pomocą portalu internetowego i innych narzędzi. Przede wszystkim za priorytetową uznać należy informację na temat dyrektywy 2004/38/WE, której termin transpozycji przez Państwa Członkowskie upływa dnia 30 kwietnia 2006 r.
Strukturalne wsparcie może zostać przekazane bezpośrednio organizacjom "Association Jean Monnet", "Centre européen Robert Schuman" oraz "Maisons de l'Europe", które są stowarzyszone na szczeblu krajowym i europejskim, jako podmiotom realizującym cel będący przedmiotem ogólnoeuropejskiego zainteresowania.
Na realizację tego działania przeznaczono około 8% całkowitej kwoty budżetu niniejszego projektu.
Działanie 4: Aktywna pamięć europejska
W ramach tego działania wsparcie może być udzielone następującym rodzajom projektów:
—
projektom mającym na celu zachowanie najważniejszych miejsc i pomników związanych z masowymi deportacjami, byłych obozów koncentracyjnych i innych miejsc męczeństwa i eksterminacji nazistowskiej na szeroką skalę, a także archiwów dokumentujących te wydarzenia oraz zachowanie pamięci o ofiarach w tych miejscach;
—
projektom mającym na celu zachowanie pamięci o tych, którzy w skrajnych okolicznościach ocalili ludzi przed holokaustem;
—
projektom mającym na celu upamiętnienie ofiar masowych eksterminacji i deportacji związanych ze stalinizmem, a także zachowanie pomników i archiwów dokumentujących te wydarzenia.
Projekty w ramach tego działania powinny mieć znaczenie ponadnarodowe lub powinny zawierać element ponadnarodowy oraz powinny wspierać wśród narodów Europy zrozumienie zasad demokracji, wolności i poszanowania praw człowieka. Na realizację tego działania przeznaczono około 4% całkowitej kwoty budżetu niniejszego projektu.
II. ZARZĄDZANIE PROGRAMEM
Program będzie realizowany zgodnie z zasadami przejrzystości oraz otwartości na różnego rodzaju organizacje i projekty. Z tego względu wybór projektów i działań będzie się odbywał zasadniczo za pomocą otwartych zaproszeń do składania wniosków. Odstępstwa będą możliwe tylko w szczególnych okolicznościach i zgodnie z art. 168 ust.1 lit. c) i lit. d) przepisów wykonawczych rozporządzenia finansowego.
Niniejszy program będzie rozwijał zasadę wieloletnich programów partnerskich w oparciu o uzgodnione cele i analizę wyników tak, aby zapewnić wzajemne korzyści zarówno dla społeczeństwa obywatelskiego, jak i dla Unii Europejskiej. Maksymalny czas trwania finansowania przydzielonego przez pojedynczą umowę o dotację w ramach niniejszego programu jest ograniczony do 3 lat.
W przypadku niektórych działań, szczególnie dla działania 1, konieczne może być wprowadzenie zcentralizowanego zarządzania pośredniego. Tam, gdzie to odpowiednie, do zarządzania programem powinny być wykorzystywane istniejące środki i struktury w zakresie zarządzania i wdrażania.
Wszystkie działania będą realizowane na poziomie ponadnarodowym. Będą one wspierać przemieszczanie się obywateli i przepływ idei w ramach Unii Europejskiej.
Ustanowione kryteria wyboru, wraz ze stosowaną skalą klasyfikacji, są dostępne dla wszystkich zainteresowanych podmiotów.
Wnioski w sprawie finansowania są oceniane w świetle następujących kryteriów:
—
zgodność z celem programu;
—
jakość planowanych działań;
—
prawdopodobny efekt mnożnikowy tych działań wobec obywateli;
—
geograficzny wpływ prowadzonych działań;
—
zaangażowanie obywateli w organizację zainteresowanych instytucji.
Niezależnie od tego, czy otrzymali oni dotacje czy też nie, wnioskodawcy mają prawo do uzyskania stosownych informacji na temat motywów wydania decyzji końcowej.
Ważnym elementem jest tworzenie sieci i efektu multiplikacji, w tym wykorzystanie TIK, co znajdzie odzwierciedlenie zarówno w typie działań jaki i w rodzaju uczestniczących w projekcie organizacji. Wsparcie otrzymają działania mające na celu rozwój współpracy oraz efektu synergii między różnymi zainteresowanymi stronami uczestniczącymi w projekcie.
Z budżetu programu można również pokryć wydatki na działania związane z przygotowaniem, kontynuacją, kontrolą, audytem i oceną, które są niezbędne do zarządzania programem i realizacji jego celów takich, jak badania, spotkania, działania związane z informowaniem i publikowaniem, wydatki na sieci TIK używane do wymiany informacji oraz wszelkie inne wydatki na wsparcie administracyjne i techniczne, które Komisja może uznać za niezbędne do zarządzania programem.
Komisja może również podejmować odpowiednie działania w zakresie informowania, publikacji i rozpowszechniania. Działania te mogą być finansowane z dotacji lub organizowane i finansowane bezpośrednio przez Komisję, przy pomocy umów o świadczenie usług.
III. KONTROLE I AUDYT
W przypadku projektów wybranych zgodnie z procedurą opisaną w art. 13 ust. 1 ustanowiony zostanie system audytu wyrywkowego.
Beneficjent otrzymujący dotację jest zobowiązany do udostępnienia Komisji wszelkich dokumentów uzupełniających dotyczących wydatków w okresie pięciu lat od daty otrzymania płatności końcowej. Beneficjent dotacji jest zobowiązany do zapewnienia, że tam, gdzie to stosowne, dokumenty uzupełniające będące w posiadaniu partnerów lub członków, zostaną udostępnione Komisji.
Komisja może przeprowadzić kontrolę wykorzystania dotacji bezpośrednio przy pomocy swojego własnego personelu lub przy pomocy właściwej, wybranej przez siebie organizacji zewnętrznej. Takie kontrole mogą być przeprowadzane w czasie obowiązywania umowy oraz przez okres pięciu lat od dnia ostatecznej zapłaty. Tam, gdzie to stosowne, wyniki kontroli mogą prowadzić do decyzji o zwrocie Komisji wypłaconych środków.
Personel Komisji i personel zewnętrzny zatwierdzony przez Komisję musi mieć odpowiedni dostęp do biur beneficjenta oraz do wszelkich informacji, w tym informacji w postaci elektronicznej, wymaganych do celów przeprowadzenia takiej kontroli.
Trybunał Obrachunkowy oraz Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) korzystają z takich samych praw, jak Komisja, szczególnie, jeśli chodzi o dostęp.
Konkluzje Rady Europejskiej z 7-9 grudnia 2000 r., 14-15 grudnia 2001 r. (oraz załączona do nich Deklaracja z Laeken), 4-5 listopada 2004 r. i 16-17 grudnia 2004 r.
Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej działanie Wspólnoty na rzecz obchodów "Europejskiej Stolicy Kultury" w latach 2007-2019 (COM(2005)0209 – C6-0157/2005 – 2005/0102(COD))
– uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2005)0209)(1),
– uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 151 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony przez Komisję (C6-0157/2005),
– uwzględniając art. 51 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Kultury i Edukacji (A6-0061/2006),
1. zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;
2. zwraca się do Komisji o ponowne przedłożenie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego projektu lub zastąpienie go innym tekstem;
3. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.
Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 5 kwietnia 2006 r. w celu przyjęcia decyzji nr .../2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej działanie Wspólnoty na rzecz obchodów "Europejskiej Stolicy Kultury" w latach 2007-2019
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(3),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Decyzja nr 1419/1999/WE Parlamentu Europejskiego i Rady(4) ustanowiła działanie Wspólnoty na rzecz obchodów "Europejskiej Stolicy Kultury" w latach 2005-2019.
(2) Badanie przeprowadzone w celu określenia efektów obchodów "Europejskiego Miasta Kultury" do 2004 r. wykazało, że miały one korzystny wpływ jeśli chodzi o oddźwięk w mediach, rozwój kultury i turystyki oraz uznanie przez mieszkańców znaczenia faktu wyboru ich miasta, jednakże działanie to nadal wymaga usprawnienia, w szczególności w odniesieniu do jego długotrwałego oddziaływania na rozwój kulturalny danego miasta i regionu.
(3)Umożliwiając miastom zaangażowanie otaczającego ich regionu, w tym wysp, można dotrzeć do szerszego kręgu odbiorców i zwiększyć oddziaływanie obchodów.
(4) Podmioty zainteresowane obchodami podkreśliły problemy związane z procedurą selekcji określoną w decyzji nr 1419/1999/WE i zaleciły: monitorowanie propozycji, w szczególności w celu wzmocnienia ich europejskiego wymiaru, zwiększenie konkurencji oraz określenie na nowo roli komisji.
(5) Znaczenie i oddziaływanie obchodów "Europejskiej Stolicy Kultury" wymaga utworzenia mieszanej procedury selekcji na szczeblach krajowym i europejskim oraz wprowadzenia wyraźnego elementu monitoringu i konsultacji, wprowadzenia elementu krajowego oraz wzmocnienia wymiaru europejskiego.
(6) Faza przygotowania obchodów ma decydujące znaczenie dla ich sukcesu zgodnie z celami działania.
(7)W celu zapewnienia wartości dodanej działania na szczeblu europejskim po desygnacji potrzebna jest faza monitoringu, podczas której zarówno zwróci się uwagę na spełnienie kryteriów określonych dla programu kulturalnego, jak i zapewni fachowe doradztwo oraz pomoc.
(8)Należy ustanowić komisję składającą się z 6 ekspertów krajowych oraz 7 ekspertów europejskich; cała komisja w składzie 13 osób ("komisja selekcyjna"), będzie nadzorować etap selekcji do momentu wyłonienia konkretnego miasta; procedurą monitoringu i udzielania wskazówek stolicom w fazie monitoringu do czasu rozpoczęcia obchodów zajmie się jedynie 7 ekspertów europejskich (jako "komisja monitorująco-doradcza").
(9)W celu zapewnienia doradztwa i pomocy zarówno miastom kandydującym, jak i wybranym zostanie utworzona strona internetowa poświęcona "Europejskim Stolicom Kultury"(składanie wniosków, selekcja, realizacja, odsyłacze), która będzie na bieżąco prowadzona i regularnie aktualizowana przez Komisję.
(10)Należy zachęcać do upowszechniania dobrych praktyk, zwłaszcza w celu zagwarantowania wartości dodanej działań na szczeblu europejskim. Dlatego należy zachęcać do tworzenia sieci poprzednich oficjalnych Europejskich Stolic Kultury, by mogły wnieść konstruktywny wkład polegający na przekazywaniu swoich doświadczeń i najlepszych praktyk przyszłym Europejskim Stolicom Kultury, zwłaszcza w ramach wymiany na etapie przygotowawczym.
(11) Ważne jest, by wynagradzać jakość programu w aspekcie celów i kryteriów działania, w szczególności europejską wartość dodaną poprzez przyznanie nagrody w formie dotacji finansowej.
(12)W celu zapewnienia długotrwałego oddziaływania obchodów Stolicy Kultury należy wykorzystać inicjatywę oraz struktury i potencjał związany z tymi obchodami jako podstawę strategii długofalowego rozwoju kulturalnego zainteresowanych miast.
(13)W celu umożliwienia państwom trzecim udziału w europejskich inicjatywach kulturalnych należy rozważyć ich uczestnictwo w Europejskim Miesiącu Kultury(5) lub podobnej inicjatywie.
(14)Wdrożenie procedury wyboru określonej w niniejszej decyzji zajmie sześć lat; okres ten nie może być zagwarantowany w latach 2011 i 2012 biorąc pod uwagę, że niniejsza decyzja wchodzi w życie w 2007 r. W odniesieniu do wymienionych lat przewiduje się procedurę wyboru określoną w decyzji nr 1419/1999/WE.
(15) W celu zachowania przejrzystości, decyzja nr 1419/1999/WE powinna zostać uchylona i zastąpiona niniejszą decyzją,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Przedmiot
Niniejszym ustanawia się działanie Wspólnoty zatytułowane "Europejska Stolica Kultury" w celu podkreślenia bogactwa i zróżnicowania kultur europejskich oraz ich wspólnych cech, jak również wspierania szerszych kontaktów między obywatelami europejskimi.
Artykuł 2
Dostęp do programu
1. Miasta Państw Członkowskichoraz państw przystępujących do Unii Europejskiej po dniu 31 grudnia 2006 r. mogą być wybrane "Europejską Stolicą Kultury" po kolei na jeden rok, według porządku określonego w Załączniku.
2. Desygnacja stosuje się do jednego miasta w każdym Państwie Członkowskim wyszczególnionym w wykazie zawartym w Załączniku.
Kolejność chronologiczna określona we wspomnianym wykazie może zostać zmieniona przez wzajemne porozumienie między zainteresowanymi Państwami Członkowskimi.
Artykuł 3
Wnioski
1. Każdy wniosek obejmuje program kulturalny o wymiarze europejskim opartym głównie na współpracy kulturalnej zgodnie z celami i działaniami przewidzianymi w art. 151 Traktatu.
2. Program kulturalny obchodów jest specjalnie tworzony na potrzeby roku "Europejskiej Stolicy Kultury", podkreślając wartość dodaną w wymiarze europejskim zgodnie z kryteriami określonymi w art. 4.
3.Program jest zgodny z wszelkimi strategiami lub politykami kulturalnymi danego Państwa Członkowskiego oraz, jeżeli jest to właściwe ze względu na system instytucjonalny Państwa Członkowskiego, z wszelkimi regionalnymi strategiami kulturalnymi, chyba że takie strategie lub polityki zmierzają do ograniczenia liczby miast, które mogą być brane pod uwagę przy wyborze stolic kultury na podstawie niniejszej decyzji.
4. Czas trwania programu wynosi jeden rok. W uzasadnionych przypadkach wyznaczone miasta mogą wybrać skrócenie tego okresu.
Programy wyznaczonych miast na ten sam rok są ze sobą powiązane.
Miasta mogą zdecydować się na zaangażowanie do swojego programu sąsiednich regionów.
Artykuł 4
Kryteria składania wniosków
Program kulturalny spełnia następujące kryteria, podzielone na dwie kategorie: "Wymiar europejski" i "Miasto i obywatele".
Jeśli chodzi o "Wymiar europejski", celem programu jest:
a)
wzmocnienie współpracy w każdym sektorze kultury między działaczami kultury, artystami i miastami z danego Państwa Członkowskiego i innych Państw Członkowskich,
b)
podkreślenie bogactwa kulturowej różnorodności w Europie,
c)
uwypuklenie wspólnych aspektów kultury europejskiej.
Jeśli chodzi o "Miasto i obywatele", celem programu jest:
a)
wspieranie udziału mieszkańców danego miasta i jego okolic oraz zwiększenie zainteresowania miastem z ich strony oraz ze strony obywateli mieszkających za granicą,
b)
trwałość i stanowienie integralnej części długofalowego rozwoju kulturalnego i społecznego miasta.
Artykuł 5
Składanie wniosków
1. Zaproszenie do składania wniosków jest publikowane przez każde zainteresowane Państwo Członkowskie w terminie nie później niż na sześć lat przed rozpoczęciem obchodów.
Zaproszenia do składania wniosków, adresowane do miast ubiegających się o wyżej wymieniony tytuł, wymieniają kryteria określone w art. 4 niniejszej decyzji i wskazówki zamieszczone na stronie internetowej Komisji.
Termin składania wniosków w ramach każdego zaproszenia do składania wniosków będzie wyznaczony najpóźniej dziesięć miesięcy po opublikowaniu zaproszenia.
Wnioski otrzymane w ramach powyższych zaproszeń przedstawiają zarysy programów, które miasta kandydackie planują zrealizować w danym roku.
2. Wnioski te są notyfikowane Komisji przez zainteresowane Państwa Członkowskie.
Artykuł 6
Komisja selekcyjna
1. Ustanawia się komisję selekcyjną w celu oceny wniosków przedłożonych przez miasta kandydackie i rekomendowania nominacji jednego miasta przez zainteresowane Państwo Członkowskie.
2. Komisja selekcyjna składa się z 13 członków. Siedmiu z nich nominowanych jest przez instytucje europejskie: dwóch przez Parlament Europejski, dwóch przez Radę, dwóch przez Komisję i jeden przez Komitet Regionów. Pozostała szóstka nominowana jest przez zainteresowane Państwa Członkowskie w konsultacji z Komisją Europejską. Państwo Członkowskie mianuje następnie formalnie komisję selekcyjną. Komisja wyznacza swego przewodniczącego spośród osobistości nominowanych przez Parlament Europejski, Radę, Komisję i Komitet Regionów.
3. Członkowie komisji selekcyjnej są niezależnymi ekspertami bez żadnego konfliktu interesu w odniesieniu do miast, które odpowiedziały na zaproszenie do składania wniosków, którzy posiadają znaczące doświadczenie i wiedzę specjalistyczną w dziedzinie kultury, rozwoju kulturalnego miast lub organizacji obchodów "Europejskiej Stolicy Kultury".
Siedmiu członków nominowanych przez instytucje europejskie powoływanych jest na okres trzech lat. W drodze odstępstwa, w pierwszym roku obowiązywania niniejszej decyzji, dwóch ekspertów jest mianowanych przez Komisję na okres jednego roku, dwóch przez Parlament Europejski na okres dwóch lat, dwóch przez Radę na trzy lata i jeden przez Komitet Regionów na okres trzech lat.
Artykuł 7
Selekcja wstępna
1. Każde zainteresowane Państwo Członkowskie zwołuje odpowiednią komisję selekcyjną ustanowioną w art. 6 nie później niż na pięć lat przed rozpoczęciem obchodów.
2. Każda komisja selekcyjna ocenia wnioski przedłożone przez miasta, które odpowiedziały na zaproszenie do składania wniosków, oceniając ich wnioski zgodnie z kryteriami ustanowionymi w art. 4.
Komisja ustala krótką listę kandydatów, którzy przechodzą do następnego etapu, i sporządza sprawozdanie dotyczące wniosków przedłożonych przez miasta kandydackie oraz zalecenia dla kandydatów umieszczonych na krótkiej liście.
Komisja przekłada swoje sprawozdanie właściwemu Państwu Członkowskiemu i Komisji. Każde z powyższych Państw Członkowskich formalnie zatwierdza krótką listę opartą na sprawozdaniach komisji selekcyjnej.
Artykuł 8
Selekcja końcowa
1. Miasta umieszczone na krótkiej liście sporządzają pełny wniosek i przekazują kompletną ofertę zainteresowanemu Państwu Członkowskiemu, które następnie przekazuje je Komisji.
2. Każde z zainteresowanych Państw Członkowskich zwołuje odpowiednią komisję selekcyjną w celu przeprowadzenia końcowej selekcji, dziewięć miesięcy po spotkaniu, na którym dokonano preselekcji.
Komisja ta ocenia zrewidowane programy przedstawione przez miasta, które znalazły się na krótkiej liście, zgodnie z kryteriami określonymi w niniejszym działaniu i zaleceniami wydanymi przez ową komisję podczas spotkania dotyczącego selekcji wstępnej.
Powyższa komisja sporządza sprawozdanie z programów kandydatów umieszczonych na krótkiej liście wraz z zaleceniami dotyczącymi nominacji jednego miasta do tytułu "Europejskiej Stolicy Kultury".
Sprawozdanie to zawiera również zalecenia dla wybranego miasta dotyczące postępu i rozwoju, który ma być przez nie dokonany do danego roku, jeśli miasto to będzie wyznaczone przez Radę na "Europejską Stolicę Kultury".
Sprawozdanie jest przedkładane zainteresowanemu Państwu Członkowskiemu i Komisji. Jest ono zamieszczane na stronie internetowej Komisji.
Artykuł 9
Desygnowanie
1. Każde zainteresowane Państwo Członkowskie wyznacza jedno miasto do tytułu "Europejskiej Stolicy Kultury" i powiadamia o tym Parlament Europejski, Radę, Komisję i Komitet Regionów, nie później niż na cztery lata przed rozpoczęciem obchodów.
Do nominacji musi być dołączone uzasadnienie decyzji podjętej na podstawie sprawozdań komisji selekcyjnej.
Nominacja uwzględni zalecenia wydane przez komisję selekcyjną.
2. Parlament Europejski przekazuje opinię do Komisji nie później niż trzy miesiące po otrzymaniu nominacji dokonanych przez zainteresowane Państwa Członkowskie.
Rada, działając na podstawie zalecenia Komisji wydanego na podstawie opinii Parlamentu Europejskiego i uzasadnień opartych na sprawozdaniach komisji kwalifikacyjnych, formalnie desygnuje dane miasta jako "Europejskie Stolice Kultury" na rok, na który zostały nominowane.
Artykuł 10
Komisja monitorująco-doradcza
1.Komisja monitorująco-doradczą jest ustanowiona w celu monitorowania realizacji celów i kryteriów działania oraz zapewnienia stolicom wsparcia i wskazówek od czasu ich wyboru do rozpoczęcia obchodów Europejskiej Stolicy Kultury.
2.Komisja składa się z siedmiu ekspertów nominowanych przez Parlament Europejski, Radę, Komisję i Komitet Regionów, zgodnie z art. 6 ust. 2. Ponadto dane Państwo Członkowskie może nominować obserwatora do powyższej komisji.
3.Zainteresowane miasta przekazują Komisji sprawozdania z postępów na trzy miesiące przez posiedzeniem komisji.
4.Komisja zwołuje komisję i przedstawicieli właściwego miasta. Komisja zwoływana jest dwukrotnie, w celu udzielenia wskazówek dotyczących przygotowań do obchodów i w celu oceny tych przygotowań, aby pomóc miastom w opracowaniu wysokiej jakości programu z wyraźnym akcentem na wymiar europejski. Pierwsze posiedzenie odbywa się przynajmniej dwa lata przez obchodami; drugie posiedzenie odbywa się co najmniej osiem miesięcy przed obchodami.
5.Po każdym posiedzeniu komisja wydaje sprawozdanie w sprawie stanu przygotowań do obchodów oraz niezbędnych działań. W sprawozdaniach uwzględnia się w szczególności wartość dodaną obchodów na szczeblu europejskim, zgodnie z kryteriami określonymi w art. 4 oraz wypełnianie zaleceń przedstawionych w sprawozdaniach komisji selekcyjnej oraz komisji monitorująco-doradczej.
6.Sprawozdania przekazywane są Komisji oraz zainteresowanym miastom i Państwom Członkowskim. Są one również publikowane na stronie internetowej Komisji.
Artykuł 11
Nagroda
Na podstawie sprawozdania wydanego przez komisję monitorująco-doradczą po drugim posiedzeniu w osiem miesięcy przed obchodami, zgodnie z art. 10 ust. 14, Komisja przyznaje wybranym miastom nagrodę im. Meliny Mercouri, jeżeli spełniają one kryteria ustanowione w art. 4 oraz wypełniły zalecenia komisji selekcyjnej oraz komisji monitorująco-doradczej. Nagroda ma charakter pieniężny i przyznawana jest w całości w terminie trzech miesięcy przed rozpoczęciem właściwego roku.
Artykuł 12
Ocena
Każdego roku Komisja zapewnia zewnętrzną i niezależną ocenę wyników obchodów "Europejskiej Stolicy Kultury", które miały miejsce w roku ubiegłym zgodnie z celami i kryteriami działania ustanowionymi na mocy niniejszej decyzji.
Sprawozdanie z tej oceny jest przekładane przez Komisję Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komitetowi Regionów do końca roku następującego po obchodach Europejskiej Stolicy Kultury.
Artykuł 13
Uchylenie
Niniejszym uchyla się decyzję nr 1419/1999/WE. Jednakże decyzja ta nadal obowiązuje w stosunku do miast wybranych na Stolicę Kultury roku 2007, 2008 i 2009.
Artykuł 14
Przepisy przejściowe
1. Miasta wybrane na "Europejskie Stolice Kultury" na rok 2010 na podstawie decyzji nr 1419/1999/WE podlegają procedurze monitoringu ustanowionej w art. 10 niniejszej decyzji. Komisja przyznaje nagrodę wybranym miastom na podstawie art. 11 niniejszej decyzji.
2. W drodze odstępstwa od art. 3-9, wyznaczanie "Europejskich Stolic Kultury" w latach 2011 i 2012 podlegać będzie następującej procedurze decyzyjnej:
1) Miasta w Państwach Członkowskich są wybrane na "Europejską Stolicę Kultury" w kolejności określonej w wykazie zawartym w Załączniku.
2) Każde Państwo Członkowskie przedłoży, w kolejności, swą nominację jednego lub więcej miast Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji i Komitetowi Regionów.
3) Nominacja ta przekładana jest nie później niż na cztery lata przed rozpoczęciem danych obchodów i może jej towarzyszyć zalecenie od zainteresowanego Państwa Członkowskiego.
4) Każdego roku Komisja ustanawia komisję selekcyjną, która sporządza sprawozdanie w sprawie jednej lub więcej nominacji ocenionych na podstawie celów i charakterystycznych cech niniejszego działania.
5) Komisja selekcyjna składa się z siedmiu czołowych niezależnych osobistości, które są ekspertami w dziedzinie kultury, z których dwóch mianuje Parlament Europejski, dwóch Rada, dwóch Komisja i jednego Komitet Regionów.
6) Komisja selekcyjna przedkłada swoje sprawozdanie Komisji, Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
7) Parlament Europejski może przekazać Komisji opinię w sprawie jednej lub więcej nominacji nie później niż trzy miesiące po otrzymaniu sprawozdania.
8) Rada, działając na podstawie zalecenia Komisji wydanego na podstawie opinii Parlamentu Europejskiego i sprawozdań komisji selekcyjnej, formalnie desygnuje dane miasto na "Europejską Stolicę Kultury" na rok, na które zostało nominowane.
3.W drodze odstępstwa od art. 4, kryteria określone w art. 3 i załączniku II do decyzji nr 1419/1999/WE obowiązują wobec Stolic Kultury w latach 2010, 2011 i 2012, chyba, że dane miasto zdecyduje się oprzeć swój program na kryteriach określonych w art. 4.
Artykuł 15
Wejście w życie
Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Będzie ona obowiązywać od dnia 1 stycznia 2007 r., z zastrzeżeniem art. 5, który obowiązuje od daty wejścia w życie niniejszej decyzji.
Sporządzono w
W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady
Przewodniczący Przewodniczący
ZAŁĄCZNIK
Kolejność prawa do nominowania "Europejskiej Stolicy Kultury"(6)
Wnioski ministrów kultury zebranych w Radzie w dniu 18 maja 1990 r. dotyczące przyszłego wyboru "Europejskiej Stolicy Kultury" oraz specjalnych obchodów Europejskiego Miesiąca Kultury (Dz.U. C 162 z 3.7.1990, str. 1).
Jeżeli Bułgaria przystąpi do UE, będzie uczestniczyć w obchodach Europejskiej Stolicy Kultury w roku 2019.
Uregulowania przejściowe ograniczające swobodny przepływ pracowników w UE
227k
67k
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie uregulowań przejściowych ograniczających swobodny przepływ pracowników w obrębie rynków pracy UE (2006/2036(INI))
– uwzględniając art. 2 tiret pierwsze traktatu UE,
– uwzględniając art. 3 ust. 1 lit. c) oraz art. 12 i 39 traktatu WE,
– uwzględniając traktat o przystąpieniu podpisany dnia 16 kwietnia 2003 r. między państwami członkowskimi Unii Europejskiej składającej się z 15 członków z jednej strony a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii i Republiką Słowacką, z drugiej strony (traktat o przystąpieniu)(1),
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 8 lutego 2006 r. zatytułowany "Sprawozdanie z funkcjonowania ustaleń przejściowych określonych w Traktacie o przystąpieniu z 2003 r. (w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 kwietnia 2006 r " (COM(2006)0048),
– uwzględniając rezolucję komitetu wykonawczego Europejskiej Konfederacji Związków Zawodowych (ETUC) przyjęte na posiedzeniu dnia 5-6 grudnia 2005 r. "W kierunku swobodnego przepływu pracowników w poszerzonej Unii Europejskiej",
– uwzględniając art. 45 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (A6-0069/2006),
A. mając na uwadze, że swoboda przepływu pracowników jest jedną z czterech podstawowych swobód przewidzianych traktatem WE, a także wyrazem solidarności między UE 15 a nowymi państwami członkowskimi; i biorąc także pod uwagę, że swoboda przepływu osób jest prawem a nie instrumentem nakłaniania do masowego przemieszczania się osób i pracowników,
B. mając na uwadze, że traktat o przystąpieniu przewiduje możliwość wprowadzenia trzyetapowego okresu przejściowego dotyczącego swobody przepływu pracowników (2 + 3 + 2 lata),
C. mając na uwadze, że 12 państw spośród UE 15 przyjęło w maju 2004 r. pewne środki ograniczające swobodę przepływu pracowników z ośmiu nowych Państw Członkowskich oraz że w ramach odpowiedzi trzy nowe Państwa Członkowskie również ograniczyły swobodny przepływ pracowników, a także mając na uwadze, że Niemcy i Austria skorzystały z możliwości ograniczenia swobody świadczenia usług w określonych branżach i że jest to powiązane z uregulowaniami przejściowymi dla swobodnego przepływu pracowników,
D. mając na uwadze, że "klauzula status quo" przewiduje, że jeśli państwo członkowskie UE 15 kontroluje dostęp do swojego rynku pracy na podstawie przepisów krajowych w trakcie okresu przejściowego, to obywatele nowych Państw Członkowskich. nie mogą podlegać w tym Państwie Członkowskim ograniczeniom większym niż te, które obowiązywały w dniu podpisania traktatu o przystąpieniu, a zasada ta ma zastosowanie do dostępu przyznanego na podstawie przepisów krajowych lub umów dwustronnych,
E. mając na uwadze, że klauzula status quo przewiduje także, że państwa UE 15 muszą przestrzegać zasady pierwszeństwa(2), która przewiduje, że w sytuacji, kiedy obywatel państwa innego niż UE 15 otrzymuje ofertę pracy, to obywatele nowych Państw Członkowskich mają pierwszeństwo przed obywatelami państw trzecich,
F. mając na uwadze, że UE będzie musiała sprostać pewnym globalnym wyzwaniom, w szczególności wzrostowi znaczenia gospodarczego takich gospodarek jak chińska i Azji Południowo-Wschodniej, a starzenie się społeczeństw Europy może prowadzić do załamania się finansowania systemów zabezpieczenia społecznego, a także, że w konsekwencji UE staje przed bezwzględną koniecznością zwiększenia swej konkurencyjności oraz stworzenia większej liczby miejsc pracy, co wymaga zwiększenia mobilności w obrębie rozszerzonej UE,
G. mając na uwadze, że strategia lizbońska na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia (2005 - 2008) podkreśla właśnie konieczność wdrożenia polityki sprzyjającej mobilności zawodowej i geograficznej, a także, że wytyczne nr 20 strategii o zatrudnieniu (3) wymagają zwiększenia reaktywności rynku pracy poprzez zniesienie przeszkód w mobilności pracowników w całej UE w ramach traktatów,
H. mając na uwadze, że rok 2006 został ogłoszony Europejskim Rokiem Mobilności Pracowników,
I. mając na uwadze, że dyrektywa Rady 2003/109/WE z dnia 25 listopada 2003 r. dotycząca statusu obywateli państw trzecich będących rezydentami długoterminowymi(4)określa ramy prawne mające na celu umożliwienie osobie przebywającej legalnie i od dłuższego czasu w danym państwie członkowskim uzyskania statusu uprawnionego do stałego pobytu, który może umożliwić temu długoterminowemu rezydentowi w określonych warunkach również zatrudnienie w innym Państwie Członkowskim,
J. mając na uwadze, że dyrektywa 2003/109/WE również w niektórych przypadkach gwarantuje, że rezydenci długoterminowi pochodzący z państw trzecich posiadają prawa pobytu i dostępu do rynków pracy w UE 15 korzystniejsze od tych, które przysługują obywatelom ośmiu nowych Państw Członkowskich i podkreślając, ze wyraz solidarności z pracownikami państw trzecich nie może prowadzić do dyskryminacji pracowników z nowych Państw Członkowskich,
K. mając na uwadze, że na podstawie zasady pierwszeństwa państwa UE 15 powinny w każdej sytuacji, w której oferta pracy przedstawiana jest osobie nie będącej obywatelem UE 15, zapewnić pierwszeństwo obywatelom nowych Państw Członkowskich; mając także na uwadze konieczność jak najszybszego opracowania procedury wdrażania zasady pierwszeństwa;
L. mając na uwadze, że komunikat Komisji z 21 grudnia 2005 r. w sprawie planu polityki w dziedzinie legalnej imigracji (COM(2005)0669) zawiera stwierdzenie, że sytuację rynków pracy państw członkowskich UE cechują napięcia strukturalne wyrażające się w równoległym występowaniu wysokiego bezrobocia oraz poważnych niedoborów siły roboczej, a także, że aby zaradzić takim napięciom konieczne jest przyjęcie środków mających na celu zapewnienie większej elastyczności i bezpieczeństwa, większej mobilności oraz lepszej zdolności dostosowywania się na tych rynkach,
M. mając na uwadze, że z powodu napięć strukturalnych, na które cierpi gospodarka europejska, częściowo prawie nie jest już możliwe zaspokojenie popytu na siłę roboczą w poszczególnych sektorach poprzez sięganie do rezerw krajowego rynku pracy,
N. mając na uwadze, że migracja z nowych państw członkowskich wywiera korzystny wpływ na gospodarkę tych Państw Członkowskich, które otworzyły swoje rynki pracy, ponieważ pogłębia konkurencyjność przedsiębiorstw, ogranicza pracę "na czarno", przyczynia się do przyśpieszenia rozwoju gospodarczego, tworzenia nowych miejsc pracy, a także zapewnia budżetowi państwa przyjmującego większe wpływy z podatków,
O. mając także na uwadze, że należy nie tylko uwzględnić pozytywne skutki otwarcia rynków pracy w UE 15, ale także poddać analizie pozytywne oraz negatywne skutki migracji zarobkowej dla nowych Państw Członkowskich,
P. mając na uwadze, że fakt, iż pracownikom z nowych Państw Członkowskich nadal nie oferuje się możliwości legalnego zatrudnienia w większości UE 15, sprzyja nielegalnej pracy, wspieraniu szarej strefy i wyzyskowi pracowników,
Q. mając na uwadze, że migracja jest bardzo wrażliwym zagadnieniem politycznym w UE oraz że w związku z tym istnieje olbrzymia potrzeba informowania obywateli w sposób odpowiedni o zasadach oraz praktycznych skutkach swobodnego przepływu pracowników w obrębie UE,
R. mając na uwadze, że z powodu niedostatecznej harmonizacji danych na temat migracji wewnątrzwspólnotowej lub jej braku nie istnieje obecnie odpowiednie narzędzie statystyczne, które umożliwiłoby instytucjom europejskim i Państwom Członkowskim śledzenie głównych tendencji oraz różnych aspektów na rynkach pracy poszerzonej UE,
S. mając na uwadze, że fragmentaryczne dane statystyczne zebrane przez Państwa Członkowskie wskazują, że wewnątrzwspólnotowe przepływy migracyjne w UE 15 są wyraźnie wyższe od przepływów pochodzących z nowych Państw Członkowskich, w liczbach bezwzględnych oraz na poziomie danych proporcjonalnych do populacji w wieku produkcyjnym, a także że migracja z nowych Państw Członkowskich stanowi presję wyraźnie mniej znamienną na rynkach pracy UE 15,
T. mając na uwadze, że dane statystyczne Państw Członkowskich wykazują także, że migracja z państw trzecich znacznie przewyższa przepływy migracyjne pomiędzy Państwami Członkowskimi, zarówno w UE 15, jak i pomiędzy Państwami Członkowskimi rozszerzonej UE,
U. mając na uwadze, że w celu uzyskania zaufania społecznego na rzecz otwarcia rynków pracy UE 15 konieczne jest zapewnienie przestrzegania i zdecydowanego stosowania europejskiego oraz krajowego prawa pracy,
V. mając na uwadze, że decyzja Państw Członkowskich o zniesieniu ograniczeń nałożonych w ramach uregulowań przejściowych byłaby wyraźnym wyrazem solidarności między obywatelami z zachodniej i wschodniej Europy, którzy z nieakceptowalnych powodów przez dziesięciolecia pozostawali oddzieleni,
W. mając na uwadze, że każde państwo będące członkiem UE 15 ma oficjalnie zawiadomić Komisję Europejską - do 1 maja 2006 r. - o tym, czy zamierza utrzymać środki ograniczające przez okres trzech kolejnych lat,
X. mając na uwadze, że partnerzy społeczni, w szczególności ETUC i Unia Przemysłów Wspólnoty Europejskiej, opowiedziały się jednoznacznie za możliwie najszybszym zniesieniem ograniczeń obowiązujących obecnie w ramach okresu przejściowego,
1. wzywa Państwa Członkowskie do zniesienia obecnie obowiązujących przepisów przejściowych, zważywszy brak napięć na rynkach pracy tych Państw Członkowskich, które wybrały otwarcie rynku bez ograniczeń, lub ze względu na fakt, że obawy dotyczące masowych przepływów migracyjnych okazały się nieuzasadnione;
2. proponuje Państwom Członkowskim, które optują za rozszerzeniem środków przejściowych, aby uczyniły to w oparciu o dogłębną analizę zagrożenia dla ich rynku pracy związanego z każdym z nowych Państw Członkowskich;
3. stwierdza, że okresy przejściowe zdecydowanie przyczyniają się do zwiększenia rozmiarów pracy "na czarno" oraz pozornej działalności na własny rachunek, w wielu przypadkach i zwłaszcza dotkliwie na szczeblu regionalnym prowadzą one do obniżania zarobków i narzucania nieuczciwych warunków pracy oraz są przyczyną dyskryminacji i wyzyskiwania pracowników-migrantów;
4. wzywa Państwa Członkowskie do zapewnienia stosowania "klauzuli status quo" i zasady pierwszeństwa, tak aby w sytuacji w której, jest wolne miejsce pracy, obywatele nowych Państw Członkowskich. mieli pierwszeństwo przed obywatelami państw trzecich;
5. wzywa Komisję do bezzwłocznego wszczęcia postępowania w sprawie o naruszenie prawa wspólnotowego przewidzianego w art. 226 traktatu WE przeciwko każdemu Państwu Członkowskiemu, które nie wykonało zobowiązań ciążących nań na mocy art. 12, 39 i 42 traktatu WE lub "klauzuli status quo" traktatu o przystąpieniu;
6. wyraża ubolewanie, że kilka Państw Członkowskich stosuje przepisy prawne lub środki administracyjne, które mogą być uznane za bardziej ograniczające swobodny przepływ pracowników pochodzących z nowych Państw Członkowskich niż te stosowane w momencie podpisania traktatu o przystąpieniu; wnioskuje, że rozmiary ograniczeń nałożonych na obywateli nowych Państw Członkowskich szukających dostępu do rynków pracy UE 15 wykraczają poza zakres przewidziany w ramach uregulowań przejściowych;
7. wyraża ubolewanie, że istnieją Państwa Członkowskie, w których ciągle obowiązują przepisy lub środki administracyjne, które można uznać za dyskryminujące pracowników;
8. wzywa Komisję i państwa członkowskie do czuwania nad rygorystycznym stosowaniem prawa pracy w celu zapewnienia równego traktowania wszystkich pracowników w UE, zagwarantowania sprawiedliwej konkurencyjności przedsiębiorstw oraz zapobieżenia dumpingowi socjalnemu; wzywa Komisję i Państwa Członkowskie do zapewnienia poinformowania pracowników-migrantów o ich podstawowych prawach i obowiązkach, w szczególności w odniesieniu do prawodawstwa zakazującego dyskryminacji zgodnie z art. 13 Traktatu WE;
9. stanowczo wzywa Komisję i Państwa Członkowskie do dokładania większych starań do zapewnienia prawidłowego wdrażania istniejącego ustawodawstwa wspólnotowego, norm prawa pracy i w szczególności postanowień dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 96/71/WE z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług(5), w razie potrzeby poprzez odpowiednie wzmocnienie współpracy administracyjnej;
10. wzywa Komisję do wzmocnienia współpracy transgranicznej między inspekcjami pracy Państw Członkowskich Unii Europejskiej oraz do sprawdzenia możliwości stworzenia europejskiej sieci współpracy między tymi służbami (Europol do spraw społecznych);
11. wzywa Komisję, Państwa Członkowskie, partnerów społecznych oraz inne wyspecjalizowane organy sektora publicznego i/lub prywatnego do ustanowienia sprawiedliwych, przejrzystych procedur umożliwiających obywatelom nowych Państw Członkowskich uzyskanie zatrudnienia, z zachowaniem odpowiednich warunków pracy, ochrony zdrowia i bezpieczeństwa;
12. wzywa Komisję i Radę do sporządzenia najpóźniej do stycznia 2009 r. standaryzowanych statystyk dotyczących migracji wewnątrz UE, do utworzenia systemu systematycznego monitoringu migracji pracowników w UE oraz do udostępnienia środków koniecznych do finansowania takich działań;
13. wzywa Komisję Europejską, Radę i Państwa Członkowskie do rozpoczęcia kampanii informacyjnej skierowanej do opinii publicznej mającej na celu lepsze informowanie obywateli Europy na temat zasad i skutków swobodnego przepływu pracowników w ramach UE oraz zapobieżenie dyskryminacji opartej na narodowości, rasie bądź jakiejkolwiek innej formie dyskryminacji zabronionej zgodnie z art. 13 Traktatu WE, i walkę z taką dyskryminacją;
14. wzywa państwa UE 15 do podjęcia odpowiednich konsultacji z partnerami społecznymi, zgodnie z krajowymi zwyczajami i krajową praktyką, przed podjęciem decyzji co do zakończenia lub przedłużenia uregulowań przejściowych dotyczących swobodnego przepływu pracowników z nowych Państw Członkowskich;
15. wzywa Państwa Członkowskie, pragnące kontynuacji uregulowań przejściowych, do stworzenia podczas następnej fazy odpowiednich warunków tak, aby uregulowania przejściowe obowiązywały maksymalnie do roku 2009;
16. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji oraz parlamentom Państw Członkowskich, państw przystępujących do UE i państw kandydujących.
Wykaz, o którym mowa w art. 24 traktatu o przystąpieniu - Republika Czeska patrz zał. V ust. 14; Republika Estońska patrz zał. VI ust. 14; Republika Łotewska patrz zał. VII ust. 14; Republika Litewska patrz zał. IX ust. 14; Republika Węgierska patrz zał. 10 ust. 14; Rzeczpospolita Polska patrz zał. XII ust. 14; Republika Słowenii patrz zał. XIII ust. 14; Republika Słowacka patrz zał. XIV ust. 14.
Decyzja Rady 2005/600/EC z dnia 12 lipca 2005 w sprawie wytycznych dotyczących polityki zatrudnienia Państw Członkowskich (Dz.U. L 205 z 6.8.2005, str. 21).