Parlament Europejski,

–   uwzględniając projekt rezolucji przedstawiony przez Véronique De Keyser w imieniu grupy PSE w sprawie negocjacji zmierzających do zawarcia Układu euro-śródziemnomorskiego ustanawiającego Stowarzyszenie pomiędzy Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi a Syryjską Republiką Arabską (B6-0373/2006),

–   uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie podpisania w imieniu Wspólnoty Europejskiej Układu euro-śródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie pomiędzy Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi a Syryjską Republiką Arabską (COM(2004)0808),

–   uwzględniając poprzednie rezolucje w sprawie Syrii, w szczególności rezolucję z dnia 8 września 2005 r. w sprawie sytuacji więźniów politycznych w Syrii(1) oraz z dnia 15 czerwca 2006 r. w sprawie Syrii(2),

–   uwzględniając wyniki siódmego spotkania międzyparlamentarnego Parlamentu Europejskiego i parlamentu Syrii, które odbyło się w dniach 11-18 czerwca 2005 r. w Syrii,

–   uwzględniając deklarację z Barcelony z dnia 28 listopada 1995 r. oraz rezolucję Parlamentu z dnia 27 października 2005 r. w sprawie rewizji procesu barcelońskiego(3),

–   uwzględniając rezolucje ONZ w sprawie stosunków między Syrią i Libanem, w szczególności rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1559 (2004) z dnia 2 września 2004 r. i nr 1701(2006) z dnia 11 sierpnia 2006 r. oraz najnowszy raport Serge'a Brammertza z dnia 25 września 2006 r, przewodniczącego Międzynarodowej Niezależnej Komisji Śledczej ONZ, prowadzącej dochodzenie, zgodnie z rezolucjami Rady Bezpieczeństwa ONZ, w sprawie zamachu na byłego premiera Libanu, Rafika Haririego

–   uwzględniając art. 83 ust. 5 i art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych (A6-0334/2006),

A.   mając na uwadze strategiczne położenie geograficzne Syrii na Bliskim i Środkowym Wschodzie, a przede wszystkim jej potencjalną rolę pośrednika między stronami w procesie pokojowym oraz ogniwa ułatwiającego rozwiązywanie konfliktów regionalnych; mając na uwadze, że rola ta mogłaby być lepiej pełniona poprzez zintensyfikowanie dialogu z tym krajem,

B.   mając na uwadze, że w chwili obecnej warunki konieczne do podpisania układu o stowarzyszeniu między Wspólnotą Europejską i Syrią nie zostały jeszcze spełnione, ale Parlament jest przekonany, że Syria dysponuje potencjałem, by te warunki spełnić,

C.   mając na uwadze, że zarówno wojna w Iraku, jak i strategiczne stosunki Syrii z Iranem oraz jej zaangażowanie w sprawy Libanu wpłynęły na jej stosunki z sąsiadami i szeroko pojętą wspólnotą międzynarodową,

D.   mając na uwadze, że celem układu pomiędzy Wspólnotą Europejską a Syrią jest ułatwienie i śledzenie procesu przejścia do demokratycznego systemu politycznego, w którym przestrzegane są prawa człowieka, otwartej gospodarki rynkowej, z zachowaniem skutecznego dialogu i prawdziwego partnerstwa,

E.   mając na uwadze, że Syria już przyjęła pewne środki gospodarcze przewidziane w układzie o stowarzyszeniu,

F.   mając na uwadze, że ochrona podstawowych wolności stanowi podstawę budowania stabilnego i samodzielnego społeczeństwa obywatelskiego oraz że postawa rządu w ciągu kilku ostatnich lat miała niejednoznaczny charakter, lecz mimo to zrodziła pewne nadzieje na większe otwarcie syryjskiego systemu politycznego,

G.   mając na uwadze, że pomimo aktywnego i konstruktywnego udziału w procesie barcelońskim Syria jest jedynym krajem, z którym Wspólnota Europejska nie podpisała dotychczas układu o stowarzyszeniu, co uniemożliwia pełny rozwój partnerstwa euro-śródziemnomorskiego,

H.   mając na uwadze, że dekret wprowadzający stan wyjątkowy z marca 1963 r., a także wszystkie odnoszące się do niego akty ustawodawcze pozostają w mocy do dnia dzisiejszego, mimo że w zaleceniu wydanym w następstwie dziesiątego kongresu regionalnego partii Baas (który odbył się w dniach 6-9 czerwca 2005 r.) przewidziano ich rewizję,

I.   mając na uwadze, że wyżej wymienione wnioski sformułowane przez Międzynarodową Niezależną Komisję Śledczą ONZ są podstawowym elementem podpisania przyszłego układu o stowarzyszeniu,

J.   mając na uwadze, że sytuacja w dziedzinie praw człowieka w kraju pogorszyła się od chwili przyjęcia wspomnianej rezolucji Parlamentu w sprawie Syrii z dnia 15 czerwca 2006 r., a także mając na uwadze, że jeszcze nie wszyscy działacze zatrzymani w maju 2006 r. za podpisanie petycji wzywającej do poprawy stosunków syryjsko-libańskich zostali uwolnieni,

1.   jest przekonany, że układ ustanawiający stowarzyszenie może mieć decydujący wpływ na przeprowadzenie reform politycznych, gospodarczych i społecznych, niezbędnych dla poprawy sytuacji w kraju;

2.   podkreśla jednak, że poszanowanie wartości demokratycznych, praw człowieka i swobód obywatelskich stanowi warunek konieczny oraz że należy w związku z tym zagwarantować, aby klauzula układu dotycząca praw człowieka zawierała skuteczny mechanizm kontroli; wzywa w szczególności do większego poszanowania mniejszości etnicznych oraz podkreśla konieczność zapewnienia swobody wyznania;

3.   uważa, że silne zaangażowanie Syrii w partnerstwo euro-śródziemnomorskie zacieśni stosunki tego kraju z państwami członkowskimi Unii Europejskiej i partnerami z krajów południowego brzegu Morza Śródziemnego oraz ułatwi proces pokojowy na Bliskim Wschodzie;

4.   zwraca się do Rady i Komisji z pytaniem o kolejne etapy procesu prowadzącego do zawarcia euro-środziemnomorskiego układu stowarzyszeniowego, parafowanego w dniu 19 października 2004 r.;

5.   wzywa Radę do aktywniejszego zaangażowania się na rzecz pogłębienia współpracy między UE a Syrią oraz ostatecznie podpisania układu, uwzględniając, że w tej sytuacji należy:

6.   domaga się, by Rada rozważyła dodatkowe zachęty i korzyści dla Syrii, wykraczające poza te przyznane w układzie o stowarzyszeniu w celu zachęcenia Syrii do dokonania zmian w jej obecnej polityce zagranicznej i zbliżenia regionalnego, w taki sposób, aby pomóc w promowaniu pokoju, stabilności i dobrobytu w regionie, a w szczególności uznaniu prawa do istnienia państwa Izrael i wsparciu przez Syrię postępów w procesie pokojowym na Bliskim Wschodzie;

7.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji zawierającej zalecenie Parlamentu Europejskiego Radzie, Komisji, jak również rządowi oraz Radzie Ludowej (Madżlis esz-Szaab) Syryjskiej Republiki Arabskiej.

(1) Dz.U. C 193 E, 17.8.2006, str. 349. (2) Teksty przyjęte, P6_TA(2006)0279. (3) Teksty przyjęte, P6_TA(2005)0412.