Parlament Europejski,

–   uwzględniając rezolucje z dnia 18 maja 2000 r.(1), 14 czerwca 2001 r.(2), 11 kwietnia 2002 r.(3), 10 kwietnia 2003 r.(4) i 7 lipca 2005 r.(5) w sprawie Gwatemali,

–   uwzględniając statut Międzynarodowego Trybunału Karnego, Konwencję w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania oraz Europejską Konwencję Praw Człowieka,

–   uwzględniając stanowcze i stałe zaangażowanie Parlamentu na rzecz zapewnienia przestrzegania porozumień pokojowych i praw człowieka w Gwatemali,

–   uwzględniając art. 115 ust. 5 Regulaminu,

A.   mając na uwadze oskarżenia o zbrodnie przeciw ludzkości i ludobójstwo podczas konfliktu zbrojnego w Gwatemali, według których 83% ofiar było z pochodzenia Majami, 200 000 osób zostało zamordowanych, a 45 000 zaginęło, 10% ludności zostało przesiedlone, a całe społeczności autochtonów uległy likwidacji; mając na uwadze, że jak z czasem uznał Parlament Europejski, zbrodnie te nie mogą pozostać bezkarne,

B.   mając na uwadze, że oskarżeni o przygotowanie i popełnienie wyżej wymienionych zbrodni nigdy nie stanęli przed sądem, a niektórzy spośród nich nadal zajmują wysokie polityczne stanowiska,

C.   mając na uwadze, że w grudniu 2006 r. obchodzona będzie 10. rocznica porozumień pokojowych, podczas gdy Światowe porozumienie w sprawie praw człowieka nadal nie zostało wdrożone: ofiary nie otrzymały odpowiedniego zadośćuczynienia, ani materialnego ani symbolicznego, sprawcy zbrodni nigdy za nie publicznie nie przeprosili, a miejsce pobytu większości zaginionych osób jest nadal nieznane,

D.   mając na uwadze, że dnia 7 lipca 2006 r. sędzia hiszpańskiego Sądu Najwyższego (Audiencia Nacional) wydał międzynarodowy nakaz aresztowania siedmiu dawnych dyktatorów gwatemalskich i oficerów oskarżonych o ludobójstwo, tortury i nielegalne aresztowania,

E.   mając na uwadze, że przed wydaniem nakazu sędzia pojechał do Gwatemali, aby przeprowadzić śledztwo, które okazało się niemożliwe z powodu odwołań ze strony obrońców oskarżonych osób do Trybunału Konstytucyjnego Gwatemali i do Trybunału ds. konfliktu jurysdykcyjnego,

1.   nalega, aby gwatemalskie instytucje w pełni współpracowały i uczyniły wszystko, co w ich mocy, aby rzucić więcej światła na przypadki łamania praw człowieka i zapewnić, że osoby za nie odpowiedzialne staną przed sądem oraz że wyniki śledztwa zostaną upublicznione, o co apeluje międzynarodowy nakaz aresztowania hiszpańskiego Sądu Najwyższego (Audiencia Nacional) z dnia 7 lipca 2006 r. wydany w celu zatrzymania następujących osób: José Efraín Ríos Montt, Oscar Humberto Mejía Víctores, Ángel Aníbal Guevara Rodríguez, Germán Chupina Barahona, Pedro García Arredondo i Benedicto Lucas García, Donaldo Álvarez Ruiz; wszystkie te osoby są oskarżone o zbrodnie ludobójstwa, tortury, terroryzm i nielegalne aresztowania;

2.   zwraca się do zainteresowanych rządów i zarządów odpowiednich instytucji bankowych o współpracę podczas przejmowania mienia i dobytku oskarżonych w celu zapewnienia spłaty ich finansowych i obywatelskich zobowiązań;

3.   nalega, aby Interpol i Europol, jeśli taki będzie wniosek odpowiednich władz, zapewniły niezbędne środki gwarantujące ekstradycję;

4.   potwierdza swe zaangażowanie na rzecz zapewnienia, aby oskarżeni nie pozostali bezkarni;

5.   z zadowoleniem przyjmuje postępy dokonane w stosowaniu zasady uniwersalnej jurysdykcji w odniesieniu do zbrodni przeciw ludzkości, ludobójstwa i tortur;

6.   uważa, że jeśli postępowanie to zakończy się sukcesem, taka sama procedura powinna być zastosowana w podobnych okolicznościach przeciw dyktatorom i osobom odpowiedzialnym za masowe łamanie praw człowieka;

7.   wyraża poparcie dla ludności i władz Gwatemali, z myślą o kontynuowaniu przez nich utrzymywania w mocy rządów prawa i wspierania rozwoju gospodarczego, społecznego i politycznego, który przyczyni się do pokoju i narodowego pojednania;

8.   zobowiązuje Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, rządowi Gwatemali, rządom krajów Ameryki Środkowej, rządowi Stanów Zjednoczonych oraz Parlamentowi Środkowoamerykańskiemu (PARLACEN).

(1) Dz.U. C 59 z 23.2.2001, str. 286. (2) Dz.U. C 53 E z 28.2.2002, str. 403. (3) Dz.U. C 127 E z 29.5.2003, str. 688. (4) Dz.U. C 64 E z 12.3.2004, str. 609. (5) Dz.U. C 157 E z 6.7.2006, str. 494.