(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2005)0505)(1),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 175 ust. 1 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony przez Komisję (C6-0346/2005),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz opinię Komisji Rybołówstwa (A6-0373/2006),

1.   zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.   zwraca się do Komisji o ponowne przedłożenie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 175 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(1),

uwzględniając opinię Komitetu Regionów(2),

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(3),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  Środowisko morskie jest cennym dziedzictwem, które należy chronić, zachować oraz traktować w taki sposób aby w ostatecznym rozrachunku utrzymać biologicznie zróżnicowane i dynamiczne morza i oceany, które będą bezpieczne, czyste, zdrowe i wydajne.

(2)  Europa jest otoczona czterema morzami: Morzem Śródziemnym, Morzem Bałtyckim, Morzem Północnym i Morzem Czarnym, oraz dwoma oceanami: Oceanem Atlantyckim i Oceanem Arktycznym.

(3)  Terytorium lądowe Wspólnoty w istocie tworzy półwysep o wybrzeżach liczących tysiące kilometrów, a terytorium morskie Wspólnoty jest większe od jej terytorium lądowego.

(4)  Jest oczywiste, że zapotrzebowanie na morskie zasoby naturalne oraz morskie usługi ekologiczne, jak absorpcja odpadów, jest za wysokie oraz że Wspólnota musi zmniejszyć eksploatację wód morskich w obrębie terytorium Wspólnoty i poza nim.

(5)  Ze względu na szczególną wrażliwość ekosystemu Morza Bałtyckiego, wynikającą z jego zamkniętego charakteru i słonawych wód, państwa członkowskie otaczające Bałtyk powinny pilnie dążyć do rozwiązania problemu szczególnych zagrożeń dla Morza Bałtyckiego, takich jak eutrofizacja, wprowadzanie gatunków inwazyjnych i przełowienie.

(6)  Zgodnie z decyzją nr 1600/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 2002 r., ustanawiającą Szósty wspólnotowy program działań w zakresie ochrony środowiska(4), w ciągu trzech lat od daty przyjęcia programu należało opracować strategię tematyczną dotyczącą ochrony i zachowania środowiska morskiego w celu wspierania zrównoważonego użytkowania mórz oraz zachowania ekosystemów morskich.

(7)  Strategia tematyczna w sprawie środowiska morskiego - oparta na podejściu zintegrowanym - powinna zawierać cele jakościowe i ilościowe oraz terminy pozwalające na porównanie i ocenę w zakresie przewidywanych środków. Działania, jakie zalecane są w związku z wprowadzeniem tej strategii powinny być zgodne z zasadą pomocniczości. Powinno się rozważyć również większe zaangażowanie zainteresowanych stron i lepsze wykorzystanie różnych wspólnotowych instrumentów finansowania, bezpośrednio lub pośrednio związanych z ochroną środowiska morskiego.

(8)  Konieczne jest ukierunkowanie rozwoju i wdrożenia strategii w oparciu o ochronę ekosystemu. W podejściu tym powinno się wziąć pod uwagę strefy biogeograficzne, które należy chronić oraz działalność człowieka w perspektywie wpływu na środowisko morskie.

(9)  Konieczne jest dalsze wyznaczanie biologicznych i środowiskowych celów i punktów odniesienia mając na uwadze cele wyznaczone w dyrektywie Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory(5) (dyrektywa siedliskowa) i w dyrektywie 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej(6) oraz inne cele uzgodnione na szczeblu międzynarodowym.

(10)  W celu wspierania zrównoważonego użytkowania mórz oraz w celu zachowania ekosystemów morskich, należy dać pierwszeństwo działaniom zmierzającym do osiągnięcia dobrego stanu ochrony środowiska morskiego Wspólnoty, do dalszej ochrony i zachowania środowiska oraz do powstrzymania dalszego pogarszania.

(11)  Aby zrealizować te cele konieczne są przejrzyste i spójne ramy prawne, które zawierają definicję dobrego stanu środowiska, są powiązane z zasadami Wspólnej Polityki Rybołówstwa i które nadadzą ogólny kierunek działaniom, a także umożliwią podejmowanie działań skoordynowanych, zgodnych i odpowiednio zintegrowanych z działaniami podejmowanymi na podstawie innych przepisów Wspólnoty oraz na podstawie umów międzynarodowych.

(12)  Zróżnicowanie warunków, problemów i potrzeb szeregu regionów morskich składających się na środowisko morskie Wspólnoty wymaga odmiennych, specyficznych rozwiązań. Zróżnicowanie to powinno być uwzględniane przy przygotowywaniu, planowaniu oraz wykonywaniu środków zmierzających do osiągnięcia dobrego stanu ochrony środowiska morskiego Wspólnoty w obrębie regionów i podregionów morskich.

(13)  Jest zatem właściwym, aby państwa członkowskie należące do jednego regionu morskiego zapewniły stworzenie jednej wspólnej strategii morskiej w każdym regionie lub podregionie dla wód podlegających ich władzy lub jurysdykcji. Każde państwo członkowskie powinno opracować taką strategię morską dla swoich europejskich obszarów morskich, która uwzględniając specyfikę tych obszarów, będzie jednocześnie odzwierciedlać ogólne potrzeby danego regionu morskiego. Strategie morskie powinny w rezultacie doprowadzić do wykonania działań przewidzianych w programach opracowanych w celu osiągnięcia dobrego stanu środowiska.

(14)  Z uwagi na transgraniczny charakter środowiska morskiego, opracowywanie strategii morskich powinno przebiegać w sposób skoordynowany dla każdego regionu morskiego. Ponieważ regiony morskie są użytkowane wspólnie z innymi Państwami Członkowskimi a także z innymi państwami trzecimi Państwa Członkowskie powinny podjąć starania aby zapewnić jak najściślejszą współpracę ze wszystkimi Państwami Członkowskimi oraz innymi zainteresowanymi państwami. Tam, gdzie to możliwe i stosowne, należy w celu zapewnienia takiej koordynacji wykorzystać już istniejące w regionach morskich struktury instytucjonalne.

(15)  Z uwagi na konieczność podjęcia działań na poziomie międzynarodowym w celu osiągnięcia założonych celów, niniejsza dyrektywa powinna zwiększyć skuteczność uczestnictwa Wspólnoty w umowach międzynarodowych.

(16)  Ze względu na wzajemne oddziaływanie interesów państw zajmujących się przewozami morskimi i połowami oraz ich statków i działalności w środowisku morskim, konieczne jest koordynowanie działań w celu ochrony środowiska morskiego przed zagrożeniami związanymi z działalnością tych statków w regionie morskim państw, pod których banderą pływają te statki. Jeżeli w danym regionie morskim działają statki krajów trzecich, państwa członkowskie powinny skoordynować swoje wysiłki na rzecz ochrony środowiska morskiego w ramach istniejących organów i instytucji.

(17)  Wspólnota i Państwa Członkowskie są stronami Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Prawa Morza (UNCLOS) przyjętej decyzją Rady 98/392/WE(7). Zobowiązania podjęte przez Wspólnotę i Państwa Członkowskie w ramach tych umów powinny zatem zostać w pełni uwzględnione w niniejszej dyrektywie.

(18)  Dyrektywa powinna również podtrzymać stanowcze stanowisko zajęte przez Wspólnotę w kontekście Konwencji o różnorodności biologicznej przyjętej decyzją Rady 93/626/WE(8) w sprawie powstrzymania utraty bioróżnorodności, zapewnienia zrównoważonego użytkowania mającego na celu zachowanie różnorodności biologicznej obszarów morskich oraz stworzenia globalnej sieci morskich obszarów chronionych do 2012 r. Ponadto dyrektywa powinna przyczynić się do realizacji celów Siódmej Konferencji Stron Konwencji o różnorodności biologicznej (CBD/COP7), która przyjęła szczegółowy program prac nad różnorodnością biologiczną obszarów morskich i przybrzeżnych, obejmujący szereg celów, założeń i działań zmierzających do powstrzymania utraty różnorodności biologicznej na poziomie krajowym, regionalnym oraz globalnym a także do zagwarantowania zdolności ekosystemu morskiego do dostarczania towarów i usług oraz program prac na temat obszarów chronionych w celu utworzenia do 2012 r. oraz utrzymania krajowych i regionalnych sieci morskich obszarów chronionych reprezentatywnych pod względem ekologicznym. Zobowiązanie do wyznaczenia obszarów Natura 2000 podjęte przez Państwa Członkowskie zgodnie z dyrektywą siedliskową przyczyni się znacznie do tego procesu.

(19)  Powinno się przyjąć racjonalne podejście dla pełnego wdrożenia Sieci Natura 2000 w przypadku środowiska morskiego. Podejście to powinno zawierać propozycje dostosowania do dyrektywy siedliskowej załączników dotyczących ekosystemów i gatunków morskich oraz zastosować i dostosować niezbędne środki wykonawcze natury technicznej i finansowej.

(20)  Zapewnienie włączenia celów ochrony, środków zarządzania oraz działań nadzorczych i oceniających przyjętych dla morskich obszarów chronionych do strategii morskich ma zasadnicze znaczenie dla osiągnięcia celów niniejszej dyrektywy.

(21)  Dyrektywa powinna przyczynić się do realizacji zobowiązań podjętych przez Wspólnotę i Państwa Członkowskie w ramach kilku innych istotnych umów międzynarodowych, na mocy których zobowiązały się do ochrony środowiska morskiego przed zanieczyszczeniem: Konwencja o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego przyjęta decyzją Rady 94/157/WE(9), Konwencja o ochronie środowiska morskiego północno-wschodniego Atlantyku przyjęta decyzją Rady 98/249/WE(10), oraz jej nowy załącznik V w sprawie ochrony i zachowania ekosystemów i różnorodności biologicznej obszaru morskiego i odnośny dodatek III przyjęty decyzją Rady 2000/340/WE(11), Konwencja o Ochronie Morza Śródziemnego i jego pasa nabrzeżnego przyjęta decyzją Rady 77/585/EWG(12) i jej zmiana z 1995 r. przyjęta decyzją Rady 1999/802/WE(13) oraz Protokół dotyczący ochrony Morza Śródziemnego przed zanieczyszczeniami ze źródeł lądowych, przyjęty decyzją Rady 83/101/EWG(14).

(22)  Konieczne jest zaproszenie krajów sąsiadujących do uczestniczenia w tym procesie i wraz z nimi rozwijanie partnerstwa, w szczególności w regionie Morza Bałtyckiego, Morza Śródziemnego i Morza Czarnego, uwzględniając między innymi inicjatywy parnerstwa zaproponowane w ramach zorganizowanego w 2002 r. Światowego szczytu ONZ w sprawie zrównoważonego rozwoju.

(23)  Powinno się również wziąć pod uwagę bioróżnorodność i potencjał badań naukowych w zakresie morza oraz środowisk głębinowych u wybrzeży regionów najbardziej oddalonych oraz wspierać - poprzez programy szczegółowe - sporządzanie opracowań naukowych mających na celu lepsze scharakteryzowanie ekosystemów głębinowych.

(24)  W celu zapewnienia skutecznej ochrony środowiska morskiego państwa członkowskie powinny stworzyć ramy i platformy umożliwiające międzysektorowe traktowanie zagadnień morskich. Rozwój statusu wód morskich nie powinien być zatem rozważany jedynie z perspektywy środowiska naturalnego, ale powinien łączyć nauki przyrodnicze z gospodarczym, społecznym i administracyjnym rozwojem danego obszaru.

(25)  Z uwagi na fakt, że programy środków realizowane na mocy strategii morskich będą skuteczne i oszczędne w największym możliwym zakresie tylko wtedy, gdy zostaną opracowane na podstawie rzetelnej wiedzy naukowej o stanie środowiska morskiego na danym obszarze i możliwie najlepiej dostosowane do potrzeb danych wód w każdym z państw członkowskich oraz z uwzględnieniem ogólnych potrzeb danego regionu morskiego, należy stworzyć na poziomie krajowym stosowne ramy dla opracowywania polityki opartej na rzetelnej informacji, z uwzględnieniem badań i działań w zakresie monitorowania środowiska morskiego.

(26)  Jako pierwszy krok w przygotowaniach do tego procesu państwa członkowskie w ramach danego regionu morskiego powinny przeprowadzić analizy cech i funkcji ich obszarów morskich, wskazujące na główne źródła wywierające wpływ na nie, sposoby ich gospodarczego i społecznego użytkowania oraz koszty degradacji środowiska morskiego.

(27)  Na podstawie tych analiz Państwa Członkowskie określą z kolei dla wód europejskich zbiór cech charakterystycznych dla dobrego stanu ochrony. W tym celu właściwe jest ustanowienie przepisów dotyczących ogólnych wskaźników jakości, szczegółowych kryteriów i norm, które zostaną wkrótce opracowane przez Komisję przy udziale wszystkich zainteresowanych stron.

(28)  Wspólnota powinna stworzyć warunki niezbędne do korzystania przez państwa członkowskie z badań naukowych wysokiej jakości i spuścizny naukowej uczelni zajmujących się kształceniem w zakresie nauk o morzu. W związku z tym dane naukowe i techniczne wymagane do realizacji różnych etapów określonych w niniejszej dyrektywie powinny pochodzić z wiarygodnych źródeł, zapewniony powinien być także zrównoważony rozwój stref przybrzeżnych, gdzie zazwyczaj mieszczą się tego rodzaju placówki naukowe.

(29)  Wspieranie badań naukowych w zakresie środowiska morskiego powinno zostać zapisane w Siódmym programie ramowym Wspólnoty Europejskiej na rzecz badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007-2013).

(30)  Kolejnym etapem na drodze do osiągnięcia dobrego stanu ochrony środowiska powinno być wytyczenie celów środowiskowych oraz utworzenie programów monitorowania umożliwiających prowadzenie stałej oceny stanu wód objętych kontrolą.

(31)  Na tej podstawie Państwa Członkowskie powinny stworzyć i wdrożyć programy działań zmierzających do osiągnięcia dobrego stanu środowiska na danych wodach, przy jednoczesnym spełnianiu obowiązujących wspólnotowych i międzynarodowych wymogów, z uwzględnieniem potrzeb danego regionu morskiego.

(32)  Działania te, z uwagi na wymagany stopień precyzji, muszą zostać podjęte przez Państwa Członkowskie, z drugiej jednak strony, ze względu na fakt, że niezbędna jest spójność działań podejmowanych na terenie całej Wspólnoty oraz ich zgodność ze zobowiązaniami pojętymi na poziomie międzynarodowym, zarówno przepisy przygotowawcze jak i konkretne programy środków muszą zostać przedstawione Komisji do zatwierdzenia.

(33)  Planowanie i wdrażanie programów środków oraz zarządzanie nimi może wymagać znacznych wydatków. Ponieważ programy te są środkami do osiągnięcia celów tej dyrektywy, Wspólnota powinna mieć swój udział w wydatkach państw członkowskich na ich przygotowanie, wdrażanie i koordynację.

(34)  Z uwagi na rzetelność i wykonalność stosownym jest ustanowienie przepisów uwzględniających przypadki, kiedy realizacja wyznaczonych ambitnych celów środowiskowych jest niemożliwa dla danego Państwa Członkowskiego.

(35)  W tym kontekście należy ustanowić przepisy dla dwóch typów przypadków szczególnych. Przypadek pierwszy dotyczy sytuacji, w której Państwo Członkowskie nie może zrealizować celów środowiskowych z powodu działania lub jego braku ze strony innego państwa, z przyczyn naturalnych lub tzw. siły wyższej, albo z powodu działań podjętych przez samo zainteresowane Państwo Członkowskie ze względu na interes publiczny, który uznano za ważniejszy od negatywnego wpływu na środowisko. W takich wypadkach wskazane jest udzielenie pozwolenia Państwom Członkowskim na zastosowanie środków ad hoc zamiast środków uwzględnionych w ich programach działań. Środki ad hoc powinny być opracowane w taki sposób by powstrzymać dalsze pogarszanie stanu wód morskich, których to dotyczy, a także tak, aby łagodzić szkodliwy wpływ w obrębie danego regionu morskiego.

(36)  Drugim specjalnym przypadkiem jest sytuacja, w której Państwo Członkowskie rozpoznało elementy wywierające wpływ na stan środowiska jego europejskiego obszaru mórz, a nawet całego odpowiedniego regionu morskiego, ale nie może rozwiązać problemu podejmując środki na poziomie krajowym. W takim przypadku należy ustanowić przepisy nakazujące informowanie Komisji w ramach procedury przedkładania programów środków.

(37)  Istotnym jest, aby elastyczne podejście mające zastosowanie w szczególnych przypadkach było kontrolowane na poziomie Wspólnoty. W odniesieniu do pierwszego typu przypadków szczególnych konieczne jest zatem, aby w trakcie procesu oceny przeprowadzanego przez Komisję, a przed zatwierdzeniem programu działań, starannie rozważono skuteczność wszelkich środków podejmowanych ad hoc. Ponadto, w sytuacjach, kiedy Państwo Członkowskie odnosi się do działań podjętych z uwagi na nadrzędny interes publiczny, Komisja musi upewnić się czy modyfikacje lub zmiany, zachodzące w środowisku morskim na skutek tych działań, nie uniemożliwiają lub nie przeszkadzają w osiągnięciu dobrego stanu ochrony środowiska w obrębie danego regionu morskiego.

(38)  W odniesieniu do drugiego typu przypadków specjalnych Komisja powinna przed zatwierdzeniem programu działań upewnić się co do zasadności opinii zainteresowanego Państwa Członkowskiego, tj. upewnić się, że zastosowane na poziomie krajowym środki są rzeczywiście niewystarczające i konieczne jest podjęcie działań na poziomie Wspólnoty.

(39)  W związku z dynamicznym charakterem ekosystemów morskich i ich naturalną zmiennością, a także z uwagi na fakt, że naciski i wpływy wywierane na nie będą ewoluować w miarę jak zmieniać się będzie charakter działalności człowieka oraz klimat, konieczne jest założenie, że definicja dobrego stanu ochrony środowiska jest dynamiczna i elastyczna oraz że musi czasami być do tych zmian dostosowywana. Zgodnie z tym, również ochrona środowiska morskiego musi być elastyczna i dostosowywana do zmian. Należy zatem ustanowić przepisy pozwalające na regularną aktualizację strategii morskich.

(40)  Należy również zapewnić opublikowanie programów działań oraz ich uaktualnionych wersji, a sprawozdania okresowe opisujące postępy w realizacji programu przedstawiać Komisji.

(41)  Aby zapewnić aktywny udział społeczeństwa w pracach przy opracowywaniu, wdrażaniu oraz uaktualnianiu strategii morskich, należy dostarczyć odpowiednie informacje na temat różnych elementów strategii, lub ich uaktualnionych wersji oraz na żądanie istotne dokumenty oraz informacje, które posłużyły do ich opracowania.

(42)  Wskazane jest aby Komisja przedstawiła pierwsze sprawozdanie z oceny procesu wdrażania niniejszej dyrektywy w ciągu dwóch lat od momentu otrzymania wszystkich programów środków, jednak nie później niż do 2017 r. Kolejne sprawozdania Komisji powinny być publikowane co sześć lat.

(43)  Należy ustanowić przepisy regulujące wprowadzanie zmian w normach oceny stanu środowiska morskiego, w procesie monitorowania, celach środowiskowych oraz w formatach technicznych dla celów przekazywania i przetwarzania danych aby zapewnić ich zgodność z dyrektywą 2007/.../WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia ... ustanawiającą system informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej (INSPIRE)(15).

(44)  Środki regulujące proces zarządzania rybołówstwem mogą być przyjmowane między innymi w kontekście Wspólnej Polityki Rybołówstwa określonej w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach Wspólnej Polityki Rybołówstwa(16) na podstawie opinii naukowców i z tego względu również są objęte niniejszą dyrektywą. Kontrola zrzutów i emisji powstających na skutek użytkowania materiałów radioaktywnych jest uregulowana w art. 30 i 31 Traktatu Euratom i z tego względu nie jest objęta niniejszą dyrektywą.

(45)  Przyszła reforma Wspólnej Polityki Rybołówstwa powinna uwzględnić wpływ rybołówstwa na środowisko naturalne oraz cele niniejszej dyrektywy.

(46)  Z uwagi na fakt, że cele działania, jakie mają być podjęte, nie mogą zostać osiągnięte w stopniu wystarczającym przez Państwa Członkowskie i w związku z tym mogą, z uwagi na rozmiar i efekty proponowanego działania, zostać lepiej osiągnięte na poziomie wspólnotowym, Wspólnota może przyjąć środki, zgodnie z zasadą pomocniczości, o której mowa w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w w/w artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia zamierzonych celów.

(47)  Działania państw członkowskich powinny być prowadzone w oparciu o zasadę ostrożności oraz podejście ekosystemowe.

(48)  Niniejsza dyrektywa uwzględnia prawa podstawowe i przestrzega zasady uznane w szczególności w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej. W szczególności ma ona na celu promowanie włączenia do polityki wspólnotowej wysokiego poziomu ochrony środowiska naturalnego i poprawę jego jakości, zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju, o której mowa w art. 37 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej.

(49)  Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(17),

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Rozdział I

Przepisy ogólne

Artykuł 1

Przedmiot

Artykuł 2

Zakres zastosowania

Niniejsza dyrektywa stosuje się do wszystkich wód europejskich i uwzględnia potrzebę zagwarantowania jakości środowiska morskiego w państwach stowarzyszonych i kandydujących do członkostwa.

Artykuł 3

Istniejące obowiązki, zobowiązania i inicjatywy

Artykuł 4

Definicje

Składniki, uwarunkowania i czynniki, o których mowa w lit. b) obejmują te, które wynikają z działalności człowieka, niezależnie od tego, czy działania te są prowadzone w obrębie, czy też poza europejskimi wodami morskimi;

Artykuł 5

Regiony i podregiony morskie

1.  Państwa członkowskie wdrażają niniejszą dyrektywę w odniesieniu do następujących regionów morskich:

2.  W celu uwzględnienia specyficznych uwarunkowań danego obszaru Państwa Członkowskie mogą wdrożyć niniejszą dyrektywę stosując dalszy podział wód morskich, o których mowa w ust. 1, pod warunkiem, że podział ten zostanie dokonany w sposób odpowiadający porozumieniom międzynarodowym i zgodny z podziałem na następujące podregiony morskie:

Państwa Członkowskie poinformują Komisję o wszelkich dokonanych podziałach w terminie określonym w akapicie pierwszym art. 30 ust. 1.

3.  W odniesieniu do każdego regionu morskiego, zainteresowane państwa członkowskie osiągają dobry stan ochrony środowiska w europejskich wodach morskich w ramach tego regionu najpóźniej do 2017 r., poprzez ustanowienie i wdrażanie strategii morskiej dla tego regionu, zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy.

Państwa członkowskie określają stosowne jednostki zarządzania na podlegających im europejskich wodach morskich w odniesieniu do każdego regionu lub podregionu morskiego. Jednostki zarządzania obejmują w odpowiednich przypadkach istniejące jednostki zarządzania, monitorowania i odniesienia i są rozpoznawane za pomocą współrzędnych w odnośnej strategii morskiej.

Państwa członkowskie informują Komisję o wszelkich określonych jednostkach zarządzania w terminie określonym w art. 30 ust. 1 akapit pierwszy.

Artykuł 6

Strategie morskie

1.  Państwa członkowskie osiągają dobry stan ochrony środowiska poprzez ustanawianie i wdrażanie strategii morskich.

2.  Państwa członkowskie należące do jednego regionu morskiego zapewniają stworzenie jednej wspólnej strategii morskiej na jeden region lub podregion dla wód podlegających ich władzy lub jurysdykcji w ramach tego regionu. Każde państwo członkowskie opracuje w obrębie danego regionu morskiego strategie morską dla podlegających mu europejskich wód morskich zgodnie z następującym planem działania:

a)  Przygotowanie:

b)  Program środków:

3.  Jeżeli państwa członkowskie, które dzielą dany region lub podregion morski, uzgodnią wdrożenie działań określonych w ust. 2 lit. a) i b) szybciej niż postanowiono, informują Komisję o zmienionym harmonogramie i działają zgodnie z nim.

Te państwa członkowskie otrzymają odpowiednie wsparcie z UE ze względu na ich aktywne starania na rzecz poprawy stanu środowiska poprzez przekształcenie danego obszaru w obszar pilotażowy.

Przepisy ust. 2 lit. a) i b) nie stanowią dla państw członkowskich przeszkody w utrzymaniu lub wprowadzeniu bardziej rygorystycznych środków ochronnych.

4.  Państwa członkowskie ustanawiają odpowiednie mechanizmy w celu zapewnienia, aby działania opisane w ust. 2 w odniesieniu do art. 10, 11, 12, 13 i 16 były opracowywane i wdrażane zgodnie z art. 8 oraz w sposób zapewniający jedną, wspólną strategię morską na region oraz wspólne składanie sprawozdań w sprawie składników wyszczególnionych w tych artykułach.

W odniesieniu do każdego regionu morskiego państwo członkowskie lub właściwy organ przedstawia sporządzone sprawozdanie Komisji oraz zainteresowanym państwom członkowskim w terminie trzech miesięcy.

5.  Region morski Morza Bałtyckiego mógłby stać się obszarem pilotażowym wdrażania strategii morskiej. Przyszły Plan Działania na rzecz Morza Bałtyckiego opracowany przez Komisję Helsińską (HELCOM) mógłby być pożytecznym narzędziem przy wykorzystaniu Morza Bałtyckiego w tym celu.

Najpóźniej do roku 2010 państwa członkowskie regionu opracują wspólny program środków dla regionu morskiego Morza Bałtyckiego zgodny z art. 16 ust. 1 lit. a) i b), mający na celu osiągnięcie dobrego stanu ochrony środowiska naturalnego w regionie morskim Morza Bałtyckiego.

Artykuł 7

Morskie obszary chronione

1.  Państwa członkowskie określają w swoich strategiach środki ochrony przestrzeni w regionie lub podregionie zwane "morskimi obszarami chronionymi".

W ramach swoich strategii - w rozbiciu na regiony i podregiony - państwa członkowskie w razie potrzeby przyjmują także środki w celu utworzenia zamkniętych morskich rezerwatów przyrody, mających na celu zapewnienie ochrony i zachowanie najbardziej wrażliwych morskich ekosystemów i różnorodności biologicznej.

2.  Państwo członkowskie ustanawiające program środków uwzględnia wśród tych środków w programie wykorzystanie środków ochrony przestrzennej, w tym między innymi dotyczących wykorzystania specjalnych obszarów ochrony na mocy dyrektywy 92/43/EWG, wykorzystania obszarów specjalnej ochrony zgodnie z dyrektywą Rady 79/409/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (dyrektywa ptasia)(20) oraz morskich obszarów chronionych zgodnie z ustaleniami decyzji VII/5 Konferencji Stron Konwencji o ochronie różnorodności biologicznej, jak również innych wynikających z innych umów międzynarodowych lub regionalnych, których stroną jest Wspólnota.

3.  Państwa członkowskie zapewniają, aby obszary te najpóźniej do 2012 r. stały się częścią spójnej i reprezentatywnej sieci morskich obszarów chronionych, obejmującej obszary o wystarczających rozmiarach, które będą całkowicie chronione przed wszelką eksploatacją, w celu zapewnienia ochrony między innymi tarlisk, wylęgarni i żerowisk oraz w celu zachowania lub odbudowy integralności, struktury i funkcjonowania ekosystemów.

4.  Państwa członkowskie ustanawiają dla tych stref ochrony morskiej rejestr(-y), którego(-ych) opracowywanie musi być ukończone najpóźniej ...(21).

5.  Informacje zawarte w rejestrze(-ach) muszą być publicznie dostępne.

6.  Rejestr(-y) stref ochrony morskiej podlega(-ją) przeglądowi i aktualizacji w odniesieniu do każdego regionu lub podregionu morskiego.

Artykuł 8

Współpraca i koordynacja z państwami trzecimi

1.  Dla celów niniejszej dyrektywy, państwa członkowskie, których wody morskie znajdują się w obrębie tego samego morskiego regionu lub podregionu współpracują ze sobą i koordynują swoje działania.

Tam, gdzie to możliwe i stosowne, państwa członkowskie wykorzystują struktury instytucjonalne już istniejące na terenie danego regionu lub podregionu morskiego oraz, o ile to możliwe, programy i działania prowadzone w ich ramach, zwracając uwagę na to, że muszą one być dostosowane szczególnie w celu zapewnienia ich zgodności z art. 22.

2.  Dla celów ustanowienia i wdrożenia strategii morskiej państwa członkowskie dołożą wszelkich starań, aby skoordynować swoje działania z:

W tym kontekście Państwa Członkowskie będą działać, na ile to tylko możliwe, w oparciu o istniejące programy i działania podejmowane w ramach struktur powstałych na mocy umów międzynarodowych.

W kontekście umów międzynarodowych i regionalnych, które Wspólnota zawarła z organizacjami i państwami trzecimi, mającymi władzę lub jurysdykcję:

3.  Do roku 2007 Komisja stworzy ramy regulacyjne oparte na kryteriach ochrony środowiska w celu zagwarantowania, aby przed realizacją dużych programów infrastrukturalnych w środowisku morskim odbywały się konsultacje ze wszystkimi zainteresowanymi stronami.

4.  Pomoc UE, np. w ramach Wspólnej Polityki Rolnej, może być przyznawana tylko tym zainteresowanym stronom, które mogą wykazać, że ich działania cechują się równowagą pod względem składników odżywczych, tj. nie powodują one przedostawania się znacznych ilości substancji odżywczych do zbiorników wodnych.

Artykuł 9

Właściwe organy krajowe

1.  Państwa Członkowskie wyznaczą, w terminie określonym w pierwszym akapicie art. 30 ust. 1, dla każdego regionu morskiego właściwy organ odpowiedzialny za wdrożenie niniejszej dyrektywy w odniesieniu do europejskich wód morskich podlegających danemu państwu.

W ciągu sześciu miesięcy od tego terminu, Państwa Członkowskie dostarczą Komisji wykaz wyznaczonych właściwych organów wraz z informacjami wymienionymi w załączniku II.

Jednocześnie Państwa Członkowskie prześlą Komisji wykaz właściwych organów krajowych przy odpowiednich organizacjach międzynarodowych, w pracach których uczestniczą.

2.  Państwa Członkowskie powiadomią Komisję o wszelkich zmianach dotyczących informacji dostarczonych zgodnie z ust. 1, w ciągu trzech miesięcy od daty każdej zmiany.

Rozdział II

Strategie morskie: Przygotowanie

Artykuł 10

Ocena

1.  W odniesieniu do każdego regionu morskiego państwa członkowskie dokonają wstępnej oceny swoich europejskich wód morskich, zawierającej następujące elementy:

2.  Analiza, o której mowa w ustępie 1 uwzględni elementy dotyczące wód przybrzeżnych, przejściowych i terytorialnych regulowanych przez stosowne przepisy dyrektywy 2000/60/WE, jak również właściwe przepisy dyrektywy Rady 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych(22), dyrektywy 2006/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lutego 2006 r. dotyczącej zarządzania jakością wody w kąpieliskach(23) oraz dyrektywy .../.../WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia ... w sprawie norm jakości środowiska w dziedzinie polityki wodnej oraz zmieniającej dyrektywę 2000/60/WE(24), tak aby możliwe było dokonanie spójnej oceny stanu środowiska morskiego.

3.  Dla każdego regionu morskiego państwa członkowskie, przygotowując ocenę, o której mowa w ust. 1, podejmują starania, za pomocą koordynacji ustanowionej na mocy art. 6 ust. 3 w celu zapewnienia:

4.  Dane i informacje uzyskane na podstawie oceny wstępnej udostępniane są Europejskiej Agencji Środowiska, jak również właściwym regionalnym organizacjom morskim, organizacjom rybołówstwa oraz zgodnie z konwencjami, nie później niż na trzy miesiące po przeprowadzeniu tej oceny, do celów wykorzystania przy przeprowadzaniu ocen morskich na szczeblu ogólnoeuropejskim, a w szczególności przeglądu stanu środowiska morskiego we Wspólnocie na podstawie art. 23 ust. 3 lit. b).

Artykuł 11

Ustalenie dobrego stanu ochrony środowiska

1.  W związku z oceną wstępną przeprowadzaną zgodnie z art. 10 ust. 1, państwa członkowskie w odniesieniu do każdego regionu morskiego ustalą dla europejskich wód morskich zestaw szczególnych cech charakterystycznych typowych dla dobrego stanu ochrony, w oparciu o ogólne wskaźniki jakości, kryteria i normy omówione w załącznikach I i III.

Uwzględnią one między innymi elementy wymienione w załącznikach I i III dotyczące typów siedlisk, składników biologicznych, właściwości fizykochemicznych i hydromorfologii.

2.  Państwa Członkowskie powiadomią Komisję o ocenie dokonanej zgodnie z art. 10 ust. 1 oraz o ustaleniach dokonanych zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu nie później niż w trzy miesiące po ukończeniu tych ostatnich.

Artykuł 12

Określanie celów środowiskowych

1.  Na podstawie oceny wstępnej przeprowadzonej zgodnie z art. 10 ust. 1, państwa członkowskie w odniesieniu do każdego z regionów morskich ustalają wspólnie jeden spójny zestaw celów środowiskowych służących osiągnięciu dobrego stanu ochrony środowiska najpóźniej do roku 2017 i związanych z nimi wskaźników dla podlegających im europejskich wód morskich, biorąc pod uwagę niepełny wykaz cech charakterystycznych opisany w załączniku IV.

Przy opracowywaniu tych celów i wskaźników państwa członkowskie uwzględniają dalszą realizację już istniejących celów środowiskowych wytyczonych dla tych samych wód na poziomie krajowym, wspólnotowym lub międzynarodowym oraz zapewniają, aby odnośne skutki transgraniczne i cechy transgraniczne zostały wzięte pod uwagę.

2.  Państwa Członkowskie powiadomią Komisję o swoich celach środowiskowych nie później niż trzy miesiące po ich określeniu.

Artykuł 13

Tworzenie programów monitorowania

1.  Na podstawie oceny wstępnej przeprowadzonej zgodnie z art. 10 ust. 1, Państwa Członkowskie stworzą i wdrożą skoordynowane programy monitorowania w celu stałej oceny stanu ochrony środowiska dla podlegających im europejskich wód morskich, w oparciu o wykazy umieszczone w załącznikach III i V oraz w odniesieniu do celów środowiskowych określonych zgodnie z art. 12.

Programy te będą spójne w obrębie morskich regionów lub podregionów i będą opierały się na przepisach dotyczących oceny i monitorowania, ustanowionych w ramach stosownych aktów prawnych Wspólnoty, w szczególności dyrektyw 79/409/EWG i 92/43/EWG, o ile wymogi te są związane z europejskimi wodami morskimi państwa członkowskiego w wyżej wspomnianym regionie morskim, lub umów międzynarodowych, lub na inicjatywach wspólnotowych dotyczących infrastruktury w zakresie informacji przestrzennej oraz na programie GMES (Globalny monitoring środowiska i bezpieczeństwa), w szczególności w zakresie usług morskich, o ile wymogi te są związane z europejskimi wodami morskimi państwa członkowskiego w wyżej wspomnianym regionie morskim.

2.  W odniesieniu do każdego regionu lub podregionu morskiego, państwa członkowskie ustanawiają program monitorowania, zgodnie z ust. 1, a w trosce o ich właściwą koordynację dokładają wszelkich starań, aby zagwarantować, by:

3.  Tam, gdzie to stosowne Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 28 ust. 2 przyjmie dla celów monitorowania i oceny specyfikacje i ujednolicone metody, które uwzględnią podjęte zobowiązania oraz umożliwią przeprowadzanie porównań pomiędzy wynikami monitorowania i oceny.

4.  Dane i informacje uzyskane na podstawie tych programów monitorowania udostępniane są Europejskiej Agencji Środowiska, jak również właściwym regionalnym organizacjom morskim, organizacjom rybołówstwa oraz zgodnie z konwencjami, nie później niż na trzy miesiące po zakończeniu tych programów, do celów wykorzystania przy przeprowadzaniu ocen na szczeblu ogólnoeuropejskim, w szczególności przeglądu stanu środowiska morskiego we Wspólnocie na podstawie art. 23 ust. 3 lit. b).

Artykuł 14

Zanieczyszczenie morza

Państwa członkowskie przyjmują środki i programy służące wykrywalności i identyfikowalności zanieczyszczeń morza.

Artykuł 15

Zatwierdzenie

Na podstawie powiadomień otrzymanych zgodnie z art. 10 ust. 1, art. 11 ust. 2, art. 12 ust. 2 i art. 13 ust. 2 dla każdego regionu morskiego, Komisja oceni, czy w przypadku każdego z Państw Członkowskich przekazane informacje tworzą ramy spełniające wymogi niniejszej dyrektywy.

W swojej ocenie Komisja uwzględni spójność ram w obrębie regionów morskich oraz w obrębie Wspólnoty.

Dla celów dokonania oceny Komisja może poprosić Państwo Członkowskie o dostarczenie dodatkowych informacji niezbędnych do podjęcia przez nią decyzji.

W ciągu sześciu miesięcy od otrzymania powiadomień w sprawie programów monitorowania stworzonych zgodnie z art. 13, Komisja, w odniesieniu do każdego z Państw Członkowskich, może zdecydować o odrzuceniu proponowanych ram lub ich części, z uwagi na brak zgodności z niniejszą dyrektywą.

Rozdział III

Strategie morskie: Programy środków

Artykuł 16

Programy środków

1.  Państwa Członkowskie w odniesieniu do każdego zainteresowanego regionu morskiego określają środki, które należy podjąć w celu osiągnięcia dobrego stanu ochrony środowiska, zgodnie z art. 11 ust. 1 na wszystkich swoich europejskich wodach morskich.

Państwa członkowskie podejmują decyzje w sprawie środków, jakie muszą zostać przyjęte zgodnie z art. 14, dotyczących identyfikowalności i wykrywalności zanieczyszczeń mórz.

2.  Programy środków ustanowione przez państwa członkowskie obejmują środki ochrony przestrzennej. Środki te obejmują między innymi wykorzystanie specjalnych obszarów ochrony zgodnie z dyrektywą 92/43/EWG, obszarów specjalnej ochrony zgodnie z dyrektywą 79/409/EWG oraz morskich obszarów chronionych zgodnie z ustaleniami decyzji VII/5 Konferencji Stron Konwencji o różnorodności biologicznej, jak również inne obszary określone w innych umowach międzynarodowych lub regionalnych, których stroną jest Wspólnota.

Państwa członkowskie zapewniają, aby najpóźniej do 2012 r. obszary te stały się częścią spójnej i reprezentatywnej sieci morskich obszarów chronionych. Sieć ta obejmie obszary o wielkości wystarczającej do uzyskania całkowitej ochrony przed wszelką eksploatacją, w celu ochrony między innymi tarlisk, wylęgarni i żerowisk i umożliwienia zachowania lub odbudowy integralności, struktury i funkcjonowania ekosystemów.

3.  Państwa członkowskie włączą środki opracowane na mocy ust. 1 do programu środków, biorąc pod uwagę środki wymagane na mocy odnośnego prawodawstwa wspólnotowego lub umów międzynarodowych. Państwa członkowskie w szczególności uwzględniają w należyty sposób korzyści płynące z wdrażania dyrektywy 91/271/EWG, dyrektywy 2006/7/WE oraz dyrektywy .../.../WE [w sprawie norm jakości środowiska i kontroli emisji w dziedzinie polityki wodnej].

4.  Program środków powinien obejmować w szczególności:

5.  Przy opracowywaniu programu środków na mocy ust. 3 państwa członkowskie powinny w należyty sposób uwzględniać trwały rozwój, a w szczególności społeczny i gospodarczy wpływ planowanych środków. Państwa członkowskie tworzą ramy i platformy administracyjne umożliwiające międzysektorowe podejście do zagadnień morskich w celu połączenia nauk i środków dotyczących środowiska naturalnego z gospodarczym, społecznym i administracyjnym rozwojem danego obszaru oraz czerpania korzyści z takiego współdziałania.

Przed wprowadzeniem jakichkolwiek nowych środków Państwa Członkowskie zapewnią, by były one opłacalne i technicznie wykonalne oraz przeprowadzą oceny wpływu, w tym szczegółowe analizy kosztów i korzyści.

6.  Państwa Członkowskie wskażą w swoich programach sposób wdrażania środków oraz określą, w jaki sposób przyczynią się one do osiągnięcia celów środowiskowych ustanowionych na mocy art. 12 ust. 1.

7.  Państwa Członkowskie powiadomią Komisję i wszystkie inne zainteresowane Państwa Członkowskie o swoich programach środków w ciągu trzech miesięcy po ich opracowaniu.

8.  Bez uszczerbku dla art. 19 Państwa Członkowskie zapewnią, by programy zostały wdrożone w ciągu dwóch lat po ich opracowaniu.

9.  Po zasięgnięciu opinii wszystkich zainteresowanych stron Komisja, najpóźniej ...(25), zgodnie z procedurą określoną w art. 28 ust. 2 przyjmie szczegółowe kryteria i normy stosowania zasad dobrego zarządzania zasobami oceanicznymi.

Artykuł 17

Wyjątki

1.  Jeżeli państwo członkowskie po ustanowieniu programu środków na mocy art. 16 ust. 1 określa przypadek, w którym z podanych poniżej względów cele środowiskowe i dobry stan środowiska nie mogą zostać osiągnięte z zastosowaniem środków podjętych przez to państwo członkowskie, wówczas powinno ono wyraźnie wskazać ten przypadek w swoim programie środków i przekazać Komisji niezbędne przyczyny uzasadniające jego opinię:

2.  Każde państwo członkowskie powołujące się na przyczynę, o której mowa w ust. 1. lit. b), c), d), e) lub f), włącza do swojego programu środków właściwe środki ad hoc, zgodne z prawem wspólnotowym i międzynarodowym, w celu zminimalizowania zakresu naruszenia dobrego stanu ochrony środowiska europejskich wód morskich w danym regionie morskim.

3.  Każde państwo członkowskie powołujące się na przyczynę, o której mowa w ust. 1 lit. g) zapewnia, by modyfikacje lub zmiany w sposób trwały nie wykluczały ani nie zagrażały osiągnięciu dobrego stanu ochrony środowiska w danym regionie morskim.

4.  W przypadku gdy państwo członkowskie powołuje się na przyczynę, o której mowa w ust. 1 lit. b), a Komisja przyjmuje prawomocność tej przyczyny, Komisja podejmuje niezwłocznie wszelkie niezbędne kroki w granicach swoich uprawnień, aby zapewnić realizację danego celu środowiskowego.

Artykuł 18

Informacje

Jeżeli Państwo Członkowskie zidentyfikuje problem, który ma wpływ na stan środowiska jego europejskich wód morskich i który nie może zostać rozwiązany za pomocą środków przyjętych na poziomie krajowym, poinformuje o tym stosownie Komisję i przekaże niezbędne dowody uzasadniające jego opinię.

Artykuł 19

Zatwierdzenie

Na podstawie programów środków notyfikowanych na mocy art. 16 ust. 7, w przypadku każdego Państwa Członkowskiego Komisja ocenia czy notyfikowane programy stanowią właściwe środki osiągania dobrego stanu ochrony środowiska zgodnie z art. 11 ust. 1.

Przy przeprowadzaniu oceny Komisja uwzględni zgodność programów środków w całej Wspólnocie.

Do celów oceny Komisja może wystąpić do danego Państwa Członkowskiego z wnioskiem o przekazanie dodatkowych informacji niezbędnych do podjęcia przez nią decyzji.

W ciągu sześciu miesięcy po otrzymaniu notyfikacji programów środków Komisja może, w stosunku do każdego Państwa Członkowskiego, podjąć decyzję o odrzuceniu programu lub któregokolwiek z jego elementów, w przypadku niezgodności z niniejszą dyrektywą.

Rozdział IV

Aktualizacja, sprawozdania i informowanie społeczeństwa

Artykuł 20

Aktualizacja

1.  Państwa Członkowskie zapewniają, by strategie morskie każdego przedmiotowego regionu morskiego były uaktualniane.

2.  Do celów ust. 1 Państwa Członkowskie dokonują przeglądu następujących elementów swoich strategii morskich co sześć lat od momentu ich pierwotnego opracowania:

3.  Szczegóły dotyczące aktualizacji przeprowadzonej w następstwie przeglądów przewidzianych w ust. 2 należy przesłać do Komisji i pozostałych zainteresowanych Państw Członkowskich w ciągu trzech miesięcy po ich opublikowaniu zgodnie z art. 22 ust. 4.

4.  Artykuły 15 i 19 stosuje się mutatis mutandis.

Artykuł 21

Sprawozdania okresowe

Państwa Członkowskie w ciągu trzech lat po opublikowaniu każdego programu środków lub jego aktualizacji zgodnie z art. 22 ust. 4 przedstawiają Komisji sprawozdanie okresowe opisujące postępy we wdrażaniu programu.

Artykuł 22

Informowanie społeczeństwa i konsultacje

1.  Zgodnie z dyrektywą 2003/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. przewidująca publiczny udział w odniesieniu do sporządzania niektórych planów i programów odnoszących się do środowiska(26) Państwa Członkowskie zapewnią czynne włączanie się wszystkich zainteresowanych stron we wdrażanie niniejszej dyrektywy, w szczególności w ustalanie strategii morskich przewidzianych w rozdziałach II i III oraz ich aktualizację zgodnie z art. 20.

2.  Zgodnie z ust. 1 państwa członkowskie w miarę możliwości angażują zainteresowane strony, wykorzystując istniejące organy lub struktury zarządzające, w tym regionalne konwencje morskie, naukowe organy doradcze oraz regionalne komitety doradcze (RAC).

3.  Państwa członkowskie tworzą strukturę na rzecz regularnej wymiany opinii i informacji obejmujące właściwe władze lokalne, ekspertów, organizacje pozarządowe oraz ogół zainteresowanych użytkowników w danym regionie lub podregionie morskim. Struktura ta musi być bezpośrednio powiązana z regionalnymi komitetami doradczymi ds. rybołówstwa, wspieranymi przez Unię Europejską.

4.  Dla uzyskania komentarzy społeczeństwa Państwa Członkowskie opublikują i udostępnią podsumowania dotyczące następujących elementów strategii morskich lub odnośnych uaktualnień:

5.  Zgodnie z dyrektywą 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie publicznego dostępu do informacji o środowisku(27) dokumenty referencyjne i informacje wykorzystane przy opracowywaniu strategii morskich są udostępniane na wniosek zainteresowanych. W szczególności dane i informacje związane z oceną wpływu i programami monitorowania będą udostępniane drogą internetową lub za pomocą innych właściwych środków przekazu.

Państwa Członkowskie zapewnią Komisji, dla ułatwienia wykonywanych przez nią zadań, nieograniczony dostęp i korzystanie z praw związanych z tymi danymi i informacjami.

Artykuł 23

Sprawozdania Komisji

1.  Komisja opublikuje pierwsze sprawozdanie z oceną procesu wdrażania niniejszej dyrektywy w ciągu dwóch lat po otrzymaniu wszystkich programów środków, a najpóźniej do roku 2017.

Kolejne sprawozdania Komisja publikować będzie co sześć lat.

Komisja przekazuje sprawozdania Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

2.  Do ...(28) Komisja opublikuje sprawozdanie, w którym podkreśli istniejące konflikty lub komplementarność między możliwymi zmianami niniejszej dyrektywy a obowiązkami, zobowiązaniami i inicjatywami, o których mowa w art. 3.

Sprawozdanie to jest przekazywane Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

3.  Sprawozdania przewidziane w ust. 1 obejmą:

4.  Do ...(29) Komisja złoży sprawozdanie dotyczące stanu środowiska morskiego wód arktycznych o znaczeniu wspólnotowym oraz, w stosownym przypadku, zaproponuje Parlamentowi Europejskiemu i Radzie przyjęcie odpowiednich środków na rzecz ich ochrony, w celu uznania Arktyki za obszar chroniony, podobnie do Antarktydy, i określony jako "naturalny rezerwat poświęcony pokojowi i nauce".

Państwa członkowskie, którym podlegają europejskie wody morskie obejmujące wody arktyczne udostępniają wnioski ze wstępnej oceny tych wód Radzie Arktycznej.

Artykuł 24

Sprawozdanie w sprawie postępów w obszarach chroniontych

W ciągu ...* Komisja przedstawi sprawozdanie w sprawie postępów w zakresie tworzenia globalnej sieci obszarów chronionych oraz okresów i obszarów zamkniętych służących ochronie wylęgarni oraz okresów zgodnych ze zobowiązaniami wynikającymi z decyzji VII/5 Konferencji Stron Konwencji o różnorodności biologicznej, a także w sprawie wkładu Wspólnoty w tworzenie takiej sieci.

Na tej podstawie do roku 2012 Komisja - odpowiednio do okoliczności i zgodnie z procedurami określonymi w Traktacie - zaproponuje wszelkie dodatkowe środki wspólnotowe potrzebne do realizacji celu polegającego na ochronie reprezentatywnej sieci morskich obszarów chronionych.

Artykuł 25

Przegląd dyrektywy

1.  Komisja dokona przeglądu niniejszej dyrektywy do dnia ...(30)* i zaproponuje w razie potrzeby Parlamentowi Europejskiemu i Radzie niezbędne zmiany w celu:

2.  Komisja bierze pod uwagę w szczególności pierwsze sprawozdanie z oceny opracowane na podstawie art. 23 ust. 1.

Artykuł 26

Finansowanie wspólnotowe

1.  Ze względu na priorytetowy charakter ustanowienia strategii morskiej, wykonanie niniejszej dyrektywy jest wspomagane przez środki pochodzące z instrumentó finansowych Wspólnoty począwszy od 2007 r.

2.  Programy opracowywane przez państwa członkowskie Unia Europejska współfinansuje zgodnie z istniejącymi instrumentami finansowymi.

Rozdział V

Przepisy końcowe

Artykuł 27

Dostosowania techniczne

1.  Załączniki III, IV i V należy dostosować do postępu naukowego i technicznego zgodnie z procedurą określoną w art. 28 ust. 3, z uwzględnieniem okresów przeglądu i aktualizacji strategii morskich ustanowionych w art. 20 ust. 2.

2.  W razie konieczności Komisja może, zgodnie z procedurą określoną w art. 28 ust. 3, przyjąć:

Artykuł 28

Komitet

1.  Komisję wspiera komitet utworzony na podstawie art. 21 ust. 1 dyrektywy 2000/60/WE, zwany dalej "komitetem".

2.  W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu, zastosowanie mają art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów jej art. 8. Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1-4 oraz art. i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów jej art. 8.

Artykuł 29

Wody położone poza europejskimi wodami morskimi

Parlament Europejski i Rada, lub Rada, w razie potrzeby, przyjmują środki wspólnotowe zmierzające do poprawy stanu ochrony środowiska wód położonych poza europejskimi wodami morskimi, jeśli taka poprawa jest możliwa za pomocą kontroli działań wchodzących w zakres kompetencji Wspólnoty lub państw członkowskich.

Środki te są przyjmowane na podstawie propozycji przedstawionych przez Komisję przed ...(31) zgodnie z procedurami ustanowionymi w Traktacie.

Artykuł 30

Transpozycja

1.  Państwa członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej w terminie ...(32)*. Państwa członkowskie niezwłocznie przekażą Komisji teksty wymienionych przepisów i tabelę korelacji pomiędzy wymienionymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Przyjęte przez Państwa Członkowskie wspomniane przepisy będą zawierały odniesienie do niniejszej dyrektywy lub takie odniesienie będzie towarzyszyć ich oficjalnej publikacji. Sposoby dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

2.  Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 31

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 32

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

Załącznik I

Warunki, o których mowa w art. 4 i 11

Załącznik II

Artykuł 9 ust. 1

(1)  Nazwa i adres właściwego organu – oficjalna nazwa i adres zgłoszonego organu.

(2)  Status prawny właściwego organu – opis statusu prawnego właściwego organu i, tam gdzie to właściwe, streszczenie lub kopia statutu, traktat założycielski lub równoważny dokument prawny.

(3)  Zakres odpowiedzialności – opis obowiązków prawnych i administracyjnych właściwego organu i jego rola dla przedmiotowych wód morskich.

(4)  Członkostwo – w przypadku gdy właściwy organ działa jako organ koordynujący w stosunku do innych właściwych organów, wymagany jest wykaz tych organów wraz ze streszczeniem relacji instytucjonalnych ustanowionych w celu zapewnienia koordynacji.

(5)  Koordynacja regionalna – wymagane jest streszczenie mechanizmów ustanowionych w celu zapewnienia koordynacji pomiędzy Państwami Członkowskimi, których europejskie wody morskie należą do tego samego regionu morskiego.

Załącznik III

Artykuły 10 ust. 1, 11 ust. 1 i 13 ust. 1

Załącznik IV

Art.12 ust. 1

(1)  Odpowiednie uwzględnienie elementów charakteryzujących wody morskie podlegające władzy lub znajdujące się pod jurysdykcją Państw Członkowskich w danym regionie lub podregionie morskim.

(2)  Potrzeba wyznaczenia (a) celów ustanawiających pożądane warunki w oparciu o definicję dobrego stanu ochrony środowiska; (b) dających się zmierzyć celów umożliwiających monitorowanie; oraz (c) celów operacyjnych związanych z konkretnymi środkami wdrażającymi, ułatwiających ich realizację.

(3)  Specyfikacja zakładanego stanu ochrony środowiska i określanie tego stanu z uwzględnieniem dających się zmierzyć właściwości elementów charakteryzujących europejskie wody morskie Państw Członkowskich w danym regionie lub podregionie morskim.

(4)  Spójność wyznaczonych celów; brak konfliktów pomiędzy nimi.

(5)  Specyfikacja zasobów potrzebnych do osiągnięcia celów.

(6)  Określanie celów wraz z terminem ich realizacji.

(7)  Specyfikacja wskaźników służących do monitorowania postępu i ukierunkowania decyzji w zakresie zarządzania na osiąganie celów.

(8)  Tam, gdzie to właściwe, specyfikacja punktów odniesienia (docelowych i granicznych punktów odniesienia).

(9)  Należyte uwzględnianie obaw społecznych i problemów gospodarczych przy wyznaczaniu celów.

(10)  Analiza grupy celów środowiskowych, towarzyszących im wskaźników oraz docelowych i granicznych punktów odniesienia rozwijanych w ramach celu środowiskowego ustalonego w art. 1 dla określenia, czy realizacja celów mogłaby doprowadzić do tego, by stan wód morskich podlegających władzy lub znajdujących się pod jurysdykcją Państw Członkowskich w danym regionie morskim stał się zgodny z tymi celami.

(11)  Zgodność celów środowiskowych z celami, które Wspólnota i jej Państwa Członkowskie zobowiązały się zrealizować na mocy właściwych umów międzynarodowych i regionalnych.

(12)  Po zebraniu celów i wskaźników należy je łącznie przeanalizować w świetle celu środowiskowego ustalonego w art. 1; pozwoli to ocenić czy realizacja celów środowiskowych mogłaby doprowadzić do tego, by stan środowiska morskiego stał się zgodny z tymi celami.

Załącznik V

Art. 13 ust. 1

(1)  Potrzeba dostarczenia informacji pozwalających na ocenę stanu środowiska oraz określenie działań pozostających do zrealizowania i postępów już dokonanych dla osiągnięcia dobrego stanu środowiska zgodnie z załącznikiem III oraz szczegółowymi normami i kryteriami, które należy określić na podstawie załączników I i III.

(2)  Potrzeba zbierania informacji umożliwiających identyfikację odpowiednich wskaźników celów środowiskowych przewidzianych w art. 12.

(3)  Potrzeba zbierania informacji umożliwiających ocenę wpływu środków, o których mowa w art. 16.

(4)  Potrzeba włączenia działań pozwalających na określenie przyczyny pogorszenia sytuacji oraz wprowadzenie możliwych środków korygujących, które należy podjąć dla przywrócenia dobrego stanu środowiska, w przypadku stwierdzenia odstępstw od oczekiwanego stanu.

(5)  Potrzeba przekazania informacji o zanieczyszczeniach chemicznych występujących u gatunków przeznaczonych do spożycia przez ludzi z obszarów połowów handlowych.

(6)  Potrzeba włączenia działań gwarantujących, że środki korygujące przyniosą oczekiwane zmiany, a nie niechciane efekty uboczne.

(7)  Potrzeba pogrupowania informacji według regionów morskich, których dotyczą.

(8)  Potrzeba rozwinięcia specyfikacji technicznych i standardowych metod monitorowania na poziomie Wspólnoty, aby umożliwić porównywanie informacji.

(9)  Potrzeba zapewnienia w stopniu maksymalnym zgodności z istniejącymi programami rozwijanymi na poziomie regionalnym i międzynarodowym w celu zwiększenia spójności między tymi programami oraz uniknięcia powielania działań.

(10)  Potrzeba uwzględnienia we wstępnej ocenie przewidzianej w art. 10, oceny głównych zmian związanych z warunkami środowiska, a także, tam gdzie to właściwe, nowych zagadnień.

(11)  Potrzeba uwzględnienia we wstępnej ocenie przewidzianej w art. 10 elementów wymienionych w załączniku III, biorąc pod uwagę ich naturalną zmienność oraz potrzeba oceny postępów w realizacji celów środowiskowych określonych w art. 12 ust. 1, z zastosowaniem, w zależności od przypadku, ustalonych wskaźników oraz ich docelowych i granicznych punktów odniesienia.

Załącznik VI

Art. 16 ust. 1

(1)  Kontrole wstępne: środki zarządzania, które wpływają na dozwoloną intensywność działalności człowieka.

(2)  Kontrole końcowe: środki zarządzania, które wpływają na dozwolony stopień zakłóceń danego składnika ekosystemu.

(3)  Kontrole rozłożenia czasowego i przestrzennego: środki zarządzania, które wpływają na miejsce i moment dozwolonego działania.

(4)  Środki koordynacji zarządzania: narzędzia zapewniające koordynację zarządzania.

(5)  Bodźce ekonomiczne: środki zarządzania, które ze względu na interes gospodarczy, zachęcają użytkowników ekosystemów morskich do działania w sposób pozwalający osiągnąć cele ekologiczne wyznaczone dla tego ekosystemu.

(6)  Narzędzia łagodzące i narzędzia przywracania stanu: instrumenty zarządzania, które kierują działaniami człowieka w celu przywrócenia uszkodzonych składników ekosystemów morskich do poprzedniego stanu.

(7)  Komunikacja, udział zainteresowanych stron i wzrost świadomości społecznej.

(1) Dz.U. C 185 z 8.8.2006, str. 20. (2) Dz.U. C 206 z 29.8.2006, str. 5. (3) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2006 r. (4) Dz.U. L 242 z 10.9.2002, str. 1. (5) Dz.U. L 206 z 22.7.1992, str. 7. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, str. 1). (6) Dz.U. L 327 z 22.12.2000, str. 1. Dyrektywa zmieniona decyzją nr 2455/2001/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2001, str. 1). (7) Dz.U. L 179 z 23.6.1998, str. 1. (8) Dz.U. L 309 z 13.12.1993, str. 1. (9) Dz.U. L 73 z 16.3.1994, str. 19. (10) Dz.U. L 104 z 3.4.1998, str. 1. (11) Dz.U. L 118 z 8.5.2000, str. 44. (12) Dz.U. L 240 z 19.9.1977, str. 1. (13) Dz.U. L 322 z 14.12.1999, str. 32. (14) Dz.U. L 67 z 12.3.1983, str. 1. (15) Dz.U. ... (16) Dz.U. L 358 z 31.12.2002, str. 59. (17) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23. Decyzja zmieniona decyzją 2006/512/WE (Dz.U. L 200 z 22.7.2006, str. 11). (18) * 2 lata od momentu wejścia w życie niniejszej dyrektywy. (19) ** 3 lata od momentu wejścia w życie niniejszej dyrektywy. (20) Dz.U. L 103 z 25.4.1979, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 807/2003 (Dz.U. L 122 z 16.5.2003, str. 36). (21) * 3 lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy (22) Dz.U. L 135 z 30.5.1991, str. 40. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003. (23) Dz.U. L 64 z 4.3.2006, str. 37. (24) Dz.U. ... (25) * Trzy lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy. (26) Dz.U. L 156 z 25.6.2003, str. 17. (27) Dz.U. L 41 z 14.2.2003, str. 26. (28) * 4 lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy. (29) * Dwa lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy. (30) ** 10 lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy. (31) * 4 lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy. (32) ** Dwa lata od momentu wejścia w życie niniejsej dyrektywy. (33) Dz.U. L 175 z 5.7.1985, str. 40. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2003/35/WE.