Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3922/91 w sprawie harmonizacji wymagań technicznych i procedur administracyjnych w dziedzinie lotnictwa cywilnego (COM(2006)0645 – C6-0362/2006 – 2006/0209(COD))

P6_TA(2006)0504 A6-0401/2006

(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2006)0645)(1),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 80 ust. 2 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C6-0362/2006),

–   uwzględniając art. 51 oraz art. 43 ust. 2 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Transportu i Turystyki (A6-0401/2006),

1.   zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.   zwraca się do Komisji o ponowne przedłożenie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 30 listopada 2006 r. w celu przyjęcia rozporządzenia (WE) nr .../2006 Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3922/91 w sprawie harmonizacji wymagań technicznych i procedur administracyjnych w dziedzinie lotnictwa cywilnego

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 80 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Społeczno-Ekonomicznego(2),

po konsultacji z Komitetem Regionów,

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(3),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  W załączniku III do rozporządzenia (EWG) nr 3922/91(4) przewidziano wspólne wymagania techniczne i procedury administracyjne mające zastosowanie do zarobkowego przewozu lotniczego. Te zharmonizowane wymagania i procedury mają zastosowanie do wszystkich statków powietrznych używanych przez podmioty gospodarcze Wspólnoty, bez względu na to, czy są one zarejestrowane w państwie członkowskim czy w kraju trzecim.

(2)  Środki niezbędne do wykonania rozporządzenia (EWG) nr 3922/91 powinny być przyjmowane zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(5).

(3)  W szczególności powinno się przyznać Komisji uprawnienia do określania warunków, na jakich, zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 3922/91, mogą być zmieniane lub uzupełniane wspólne wymagania techniczne i procedury administracyjne określone w załączniku III do niego lub warunki, na jakich państwo członkowskie może zostać wyłączone z ich stosowania. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia lub uzupełnienie go poprzez dodanie nowych elementów innych niż istotne, środki te powinny zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, określoną w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

(4)  Jeżeli z uwagi na szczególnie pilny charakter sprawy związany z utrzymaniem odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa lotniczego, terminy zwykle stosowane w ramach procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą nie mogą być dotrzymane, Komisja powinna mieć możliwość zastosowania trybu pilnego określonego w art. 5a ust. 6 decyzji 1999/468/WE w celu przyjęcia określonych środków.

(5)  Rozporządzenie (EWG) nr 3922/91 powinno w związku z tym zostać odpowiednio zmienione,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (EWG) nr 3922/91 wprowadza się następujące zmiany:

1)   w art. 8 wprowadza się następujące zmiany:

2)   w art. 11 wprowadza się następujące zmiany:

3)   art. 12 otrzymuje brzmienie:

Artykuł 12

1.  Komisję wspomaga Komitet ds. Bezpieczeństwa Lotniczego, zwany dalej "komitetem

2.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów jej art. 8.

Termin przewidziany w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5a ust. 1 - 4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów jej art. 8.

4.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5a ust. 1, 2, 4 i 6 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów jej art. 8."

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

(1) Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym. (2) Opinia z dnia ... (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). (3) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2006 r. (4) Dz.U. L 373 z 31.12.1991, str. 4. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr …*/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L ...). * Dz.U.:proszę wstawić numer rozporządzenia i miejsce jego publikacji w Dz.U. (5) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23. Decyzja zmieniona decyzją 2006/512/WE (Dz.U. L 200 z 22.7.2006, str. 11).

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2006/.../WE ustanawiającą wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej (COM(2006)0646 – C6-0360/2006 – 2006/0210(COD))

P6_TA(2006)0505 A6-0402/2006

(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2006)0646)(1),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 71 ust. 1 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C6-0360/2006),

–   uwzględniając art. 51 i art. 43 ust. 2 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Transportu i Turystyki (A6-0402/2006),

1.   zatwierdza wniosek Komisji po poprawkach;

2.   zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 30 listopada. 2006 r. w celu przyjęcia dyrektywy 2006/.../WE Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2006/.../WE* ustanawiającą wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 71 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(2),

po konsultacji z Komitetem Regionów,

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(3),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  Dyrektywa 2006/…(4)/WE(5) wprowadza zharmonizowane warunki wydawania świadectw technicznych dla statków żeglugi śródlądowej na całej sieci śródlądowych dróg wodnych Wspólnoty.

(2)  Wymagania techniczne określone w załącznikach do dyrektywy 2006/…/WE* obejmują w szczególności przepisy Rozporządzenia w sprawie kontroli żeglugi na Renie, w wersji zatwierdzonej w 2004 r. przez państwa członkowskie Centralnej Komisji ds. Żeglugi na Renie (CKŻR). Warunki oraz wymagania techniczne dotyczące wydawania świadectw dla statków żeglugi śródlądowej na mocy art. 22 zrewidowanej Konwencji o żegludze na Renie, są okresowo aktualizowane i uznaje się je za odzwierciedlające aktualny stan techniki.

(3)  W celu uniknięcia zakłócenia konkurencji oraz nierównych poziomów bezpieczeństwa należy przyjąć, mając na względzie harmonizację na poziomie europejskim, wymagania techniczne równoważne dla całej sieci śródlądowych dróg wodnych Wspólnoty oraz regularnie je aktualizować, aby utrzymać tę równoważność.

(4)  Dyrektywa 2006/…/WE(6) upoważnia Komisję do dostosowania tych wymagań technicznych w zależności od postępu technicznego i rozwoju wynikającego z prac innych instytucji międzynarodowych, w szczególności CKŻR.

(5)  Dostosowania te powinny być dokonywane szybko w celu zagwarantowania, aby wymagania techniczne konieczne do wydania wspólnotowego świadectwa dla statków żeglugi śródlądowej zapewniały poziom bezpieczeństwa równoważny z wymaganym dla wydania świadectwa, o którym mowa w art. 22 zrewidowanej Konwencji o żegludze na Renie.

(6)  Środki niezbędne do wykonania dyrektywy 2006/.../WE* powinny być przyjmowane zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(7).

(7)  W szczególności powinno się przyznać Komisji uprawnienia do określania warunków, na jakich mogą być zmieniane wymagania techniczne i procedury administracyjne określone w załącznikach do dyrektywy 2006/..../WE*. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę innych niż istotne elementów dyrektywy 2006/.../WE*, środki te powinny zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, określoną w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

(8)  Ze względu na potrzebę sprawnego działania zwykłe terminy dla procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą powinny zostać skrócone dla przyjęcia takich środków zmieniających załączniki do dyrektywy 2006/.../WE(8).

(9)  Ze względu na pilną potrzebę konieczne jest zastosowanie trybu pilnego określonego w art. 5a ust. 6 decyzji 1999/468/WE dla przyjęcia zmian załączników do dyrektywy 2006/…/WE* w celu uwzględnienia postępu technicznego lub rozwoju w tym zakresie wynikającego z prac innych instytucji międzynarodowych, w szczególności CKŻR, oraz do przyjęcia przepisów o charakterze tymczasowym.

(10)  Dyrektywa 2006/…/WE* powinna w związku z tym zostać odpowiednio zmieniona,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W dyrektywie 2006/…/WE(9) wprowadza się następujące zmiany:

1)   w art. 19 dodaje się następujące ustępy:

 3.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5a ust. 1 - 4 i 5 lit. b) oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów jej art. 8.

Terminy przewidziane w art. 5a ust. 3 lit. c), ust. 4 lit. b) i e) decyzji 1999/468/WE ustala się, odpowiednio, na dwadzieścia jeden dni, piętnaście dni i miesiąc.

4.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5a ust. 1, 2, 4 i 6 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów jej art. 8.

2)   art. 20 otrzymuje brzmienie:

Artykuł 20

Dostosowanie załączników i zaleceń dotyczących świadectw tymczasowych

1.  Zmiany konieczne do dostosowania załączników do niniejszej dyrektywy do postępu technicznego lub do rozwoju w tym zakresie wynikającego z prac innych organizacji międzynarodowych, w szczególności Centralnej Komisji ds. Żeglugi na Renie (CKŻR), w celu zapewnienia, aby oba świadectwa, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. a), wydawane były na podstawie wymagań technicznych gwarantujących równoważny poziom bezpieczeństwa, lub uwzględnienia przypadków, o których mowa w art. 5, przyjmowane są zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 19 ust. 3. Ze względu na szczególnie pilną potrzebę Komisja może zastosować tryb pilny, o którym mowa w art. 19 ust. 4.

Zmiany te są dokonywane szybko w celu zapewnienia, aby wymagania techniczne dotyczące wydania wspólnotowego świadectwa zdolności żeglugowej uznanego dla potrzeb żeglugi na Renie zapewniały poziom bezpieczeństwa równoważny z wymaganym dla wydania świadectwa, o którym mowa w art. 22 zrewidowanej Konwencji o żegludze na Renie.

2.  Niezależnie od ust. 1 Komisja wydaje zezwolenia, o których mowa w art. 5 ust. 2, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 19 ust. 2.

3.  Komisja podejmuje decyzje w sprawie zaleceń Komitetu dotyczących wydawania tymczasowych wspólnotowych świadectw zdolności żeglugowej zgodnie z art. 2.19 załącznika II.

3)   w załączniku II wprowadza się następujące zmiany:

1) art.  1.06 otrzymuje brzmienie:

1.06

Wymagania o charakterze tymczasowym

Wymagania o charakterze tymczasowym, mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, mogą być przyjmowane zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 19 ust. 4 niniejszej dyrektywy, jeżeli okaże się pilnie konieczne, dla celów dostosowania do postępu technicznego przewozów na wodach śródlądowych, zezwolenie na odstępstwa od postanowień niniejszej dyrektywy dla umożliwienia przeprowadzenia testów. Wymagania te są publikowane, a ich okres obowiązywania nie przekracza trzech lat. Wymagania te wchodzą w życie jednocześnie i zostają uchylone na takich samych warunkach we wszystkich państwach członkowskich.

2) art.  10.03a ust. 5 otrzymuje brzmienie:

5.  Systemy zraszające mniejszą ilością wody muszą mieć pozwolenie zgodne z zaleceniami rezolucji IMO A 800(19) lub z inną uznaną normą. Uznanie to, jeżeli ma na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 19 ust. 3 niniejszej dyrektywy. Pozwolenie jest udzielane przez uznaną instytucję klasyfikacyjną lub akredytowany instytut badawczy. Akredytowany instytut badawczy musi stosować się do europejskiej normy w sprawie ogólnych wymagań dotyczących kompetencji laboratoriów badawczych i wzorcujących (EN ISO/IEC 17025:2000).

3) art.  10.03b ust. 1 otrzymuje brzmienie:

1.  Środki gaśnicze

Do ochrony maszynowni, kotłowni i pompowni, w urządzeniach przeciwpożarowych zainstalowanych na stałe można stosować następujące środki gaśnicze:

a)  CO2 (dwutlenek węgla);

b)  HFC 227ea (heptafluoropropan);

c)  IG-541 (52 % azotu, 40 % argonu, 8 % dwutlenku węgla).

Pozwolenie na stosowanie innych środków gaśniczych, jeżeli ma ono na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszej dyrektywy, wydaje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 19 ust. 3 niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

1.  Państwa członkowskie, które posiadają śródlądowe drogi wodne, o których mowa w art. 1 ust. 1 dyrektywy 2006/…(10)/WE, wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej od dnia …(11)*. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2.  Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty głównych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą. Komisja informuje o tym pozostałe państwa członkowskie.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie w dniu ... (12).

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich, które posiadają śródlądowe drogi wodne, o których mowa w art. 1 ust. 1 dyrektywy 2006/…/WE(13)*.

Sporządzono w

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

(1) Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym. (2) Opinia z dnia ... (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). (3) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2006 r. (4) * Dz.U.: proszę wstawić numer i datę przyjęcia tej dyrektywy. (5) (Dz.U. L ...**). **Dz.U.: proszę wstawić odniesienie do Dz.U. tej dyrektywy. (6) * Dz.U.: proszę wstawić numer tej dyrektywy. (7) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23. Decyzja zmieniona decyzją 2006/512/WE (Dz.U. L 200 z 22.7.2006, str. 11). (8) * Dz.U.: proszę wstawić numer tej dyrektywy. (9) * Dz.U.: proszę wstawić numer tej dyrektywy. (10) * Dz.U.: proszę wstawić numer tej dyrektywy. (11) ** Dwa lata od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy. (12) * Data wejścia w życie dyrektywy 2006/.../WE. (13) ** Dz.U.: proszę wstawić numer tej dyrektywy.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady w sprawie zawarcia Porozumienia partnerskiego w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską a Republiką Zielonego Przylądka (COM(2006)0363 – C6-0282/2006 – 2006/0122(CNS))

P6_TA(2006)0506 A6-0395/2006

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek dotyczący rozporządzenia Rady (COM(2006)0363)(1),

–   uwzględniając art. 37 oraz art. 300 ust. 2 Traktatu WE,

–   uwzględniając art. 300 ust. 3 akapit pierwszy Traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0282/2006),

–   uwzględniając art. 51 oraz art. 83 ust. 7 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Rybołówstwa oraz opinie Komisji Budżetowej i Komisji Rozwoju (A6-0395/2006),

1.   zatwierdza wniosek dotyczący rozporządzenia Rady po poprawkach oraz zatwierdza zawarcie porozumienia;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Republiki Zielonego Przylądka.

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawki Parlamentu Poprawka 1 Artykuł 3 a (nowy) Artykuł 3a W trakcie ostatniego roku obowiązywania Protokołu i przed zawarciem nowego porozumienia lub przedłużeniem obowiązującego Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie w sprawie stosowania Porozumienia i warunków, w jakich zostało ono wykonane. Poprawka 2 Artykuł 3 b (nowy) Artykuł 3b Komisja dokonuje corocznej oceny stwierdzającej, czy państwa członkowskie, których statki prowadzą połowy zgodnie z Protokołem, dopełniły obowiązku przedłożenia sprawozdania. Poprawka 3 Artykuł 3 c (nowy) Artykuł 3c Komisja corocznie przedkłada Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie sprawozdanie dotyczące wyników wieloletniego planu sektorowego określonego w art. 7 Protokołu.

(1) Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady udzielającej gwarancji wspólnotowej dla Europejskiego Banku Inwestycyjnego na pokrycie strat poniesionych w związku z pożyczkami i gwarancjami udzielonymi na potrzeby projektów poza granicami Wspólnoty (COM(2006)0324 – C6-0275/2006 – 2006/0107(CNS))

P6_TA(2006)0507 A6-0394/2006

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2006)0324))(1),

–   uwzględniając art. 181a Traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0275/2006),

–   uwzględniając opinię Komisji Prawnej w sprawie proponowanej podstawy prawnej,

–   uwzględniając art. 35 i 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej oraz opinię Komisji Handlu Międzynarodowego (A6-0394/2006),

1.   zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.   zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 250 ust. 2 Traktatu WE;

3.   zwraca się do Rady, jeśli ta uznałaby za stosowne odejść od tekstu przyjętego przez Parlament, o poinformowanie go o tym fakcie;

4.   zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do wniosku Komisji;

5.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawki Parlamentu Poprawka 1 Odniesienie 1 Poprawka 2 Punkt 6 preambuły (6)  Stosunki zewnętrzne UE będą także wspierać nowe instrumenty finansowe z 2007 r., tj. IPA, ENPI, DCECI oraz instrument na rzecz stabilności, (6)  Począwszy od 2007 r. stosunki zewnętrzne UE będą także wspierać nowe instrumenty finansowe, tj. IPA, ENPI, DCECI, Instrument na rzecz stabilności oraz Instrument na rzecz demokracji i praw człowieka, Poprawka 3 Punkt 7 preambuły (7)  Operacje finansowe EBI powinny być spójne z polityką zewnętrzną UE i wspierać ją oraz konkretne cele regionalne. Operacje finansowe EBI powinny być realizowane w krajach, które spełniają odpowiednie warunki zgodnie z porozumieniami UE na wysokim szczeblu w sprawach politycznych i makro-ekonomicznych. (7)  Operacje finansowe EBI powinny być spójne z polityką zewnętrzną UE i wspierać ją oraz konkretne cele regionalne oraz powinny przyczyniać się do ogólnego celu rozwoju i umacniania demokracji i praworządności, jak również poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności oraz przestrzegania międzynarodowych umów dotyczących środowiska, których stroną są Wspólnota Europejska lub jej państwa członkowskie. Operacje finansowe EBI powinny być realizowane w krajach, które spełniają odpowiednie warunki zgodnie z porozumieniami UE na wysokim szczeblu w sprawach politycznych i makro-ekonomicznych. EBI powinien wraz z Komisją rozważyć wprowadzenie mechanizmu kontroli ex post, który zapewniłby zgodność działań finansowanych przez EBI poza Wspólnotą z wartościami wyznawanymi przez UE; Poprawka 4 Punkt 8 a preambuły (nowy) (8a) Priorytetowe sektory w poszczególnych regionach wskazane w punktach 9-12 preambuły nie mają charakteru wyłącznego i nie mogą utrudniać wysiłków na rzecz zapewnienia lepszej ogólnej spójności z pozostałymi zewnętrznymi instrumentami finansowania, o których mowa powyżej. Poprawka 5 Punkt 8 b preambuły (nowy) (8b) Parlament Europejski powinien otrzymywać więcej informacji, zaś możliwości przeprowadzania kontroli powinny być zwiększone, w tym poprzez przekazywanie strategicznych dokumentów programowych przygotowanych przez Komisję lub EBI. Poprawka 6 Punkt 8 c preambuły (nowy) (8c) EBI powinien zapewniać, że stosowane przez niego praktyki udzielania pożyczek są w pełni zgodne z celami politycznymi Unii Europejskiej i celami określonymi w umowach międzynarodowych dotyczących trwałego rozwoju, których sygnatariuszami są Unia i jej państwa członkowskie. EBI powinien udzielać pierwszeństwa projektom, które przyczyniają się do realizacji milenijnych celów rozwoju wyznaczonych przez ONZ i celów Protokołu z Kioto do Konwencji ramowej ONZ w sprawie zmian klimatycznych, zmierzających do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, poprzez udzielanie pożyczek na oszczędzanie i efektywne wykorzystywanie energii oraz rozwój odnawialnych źródeł energii. EBI powinien zapewniać, że wszystkie jego decyzje w sprawie udzielania pożyczek są zgodne z zasadą ostrożności sformułowaną w Konwencji o różnorodności biologicznej. Poprawka 7 Punkt 8 d preambuły (nowy) (8d) EBI powinien zapewnićć, że pojedyncze projekty poddawane są ocenie oddziaływania na zrównoważony rozwój przeprowadzonej niezależnie od sponsorów projektu i samego EBI. Poprawka 8 Punkt 9 preambuły (9)  W odniesieniu do państw ubiegających się o członkostwo, finansowanie EBI w tych krajach powinno odzwierciedlać priorytety określone w partnerstwie akcesyjnym i europejskim, w porozumieniach stabilizacyjnych i stowarzyszeniowych oraz w negocjacjach z UE. Głównym celem działań UE na Zachodnich Bałkanach powinno być stopniowe przechodzenie od odbudowy do pomocy przedakcesyjnej. W tej kwestii działalność EBI powinna koncentrować się na wspieraniu tworzenia instytucji, tam gdzie jest to stosowne, we współpracy z innymi międzynarodowymi instytucjami finansowymi ("MIF") działającymi w regionie. W latach 2007-2013 finansowanie krajów kandydujących (Chorwacja, Turcja i Były Jugosłowiańska Republika Macedonii) powinno w coraz większym stopniu korzystać z narzędzia przedakcesyjnego udostępnianego przez EBI, które z czasem należy rozszerzyć, tak by obejmowało potencjalne państwa kandydujące z Zachodnich Bałkanów równocześnie z postępem procesu akcesyjnego tych krajów. W odniesieniu do państw ubiegających się o członkostwo, finansowanie EBI w tych krajach powinno odzwierciedlać priorytety określone w partnerstwie akcesyjnym i europejskim, w porozumieniach stabilizacyjnych i stowarzyszeniowych oraz w negocjacjach z UE. Głównym celem działań UE na Zachodnich Bałkanach powinno być stopniowe przechodzenie od odbudowy do pomocy przedakcesyjnej. W tej kwestii działalność EBI powinna dodatkowo wspierać tworzenie instytucji, tam gdzie jest to stosowne, we współpracy z innymi międzynarodowymi instytucjami finansowymi ("MIF") działającymi w regionie. Ponadto konieczne jest wspieranie wymiany handlowej na Bałkanach Zachodnich, ponieważ jest ona bardzo ważnym narzędziem służącym podkreśleniu wagi przechodzenia od odbudowy do wsparcia przedakcesyjnego, a co za tym większej integracji z UE. W latach 2007-2013 finansowanie krajów kandydujących (Chorwacja, Turcja i Były Jugosłowiańska Republika Macedonii) powinno w coraz większym stopniu korzystać z narzędzia przedakcesyjnego udostępnianego przez EBI, które z czasem należy rozszerzyć, tak by obejmowało potencjalne państwa kandydujące z Zachodnich Bałkanów równocześnie z postępem procesu akcesyjnego tych krajów. Poprawka 9 Punkt 11 preambuły (11)  Jeśli chodzi o państwa objęte DCECI, finansowanie EBI w krajach azjatyckich i Ameryki Łacińskiej będzie stopniowo dostosowywane do unijnej strategii współpracy w tych regionach i będzie uzupełniać instrumenty finansowane ze środków budżetowych Wspólnoty. Pojęcie "obopólnego interesu", dotychczas ograniczone w praktyce do finansowania projektów, w których uczestniczą firmy unijne, zostanie rozszerzone i obejmie promowanie zrównoważenia środowiska naturalnego oraz integrację regionalną (takie jak projekty w sektorze transportowym, telekomunikacyjnym i energetycznym promujące wzajemne połączenia). EBI powinien dołożyć starań, aby stopniowo rozszerzać swoje działania na większą liczbę państw w tych regionach, obejmując nimi także biedniejsze kraje. W Azji Środkowej EBI powinien skoncentrować się na głównych projektach związanych z dostawą energii i transportem energii i mających transgraniczne skutki. Finansowanie EBI w Azji Środkowej należy prowadzić w ścisłej współpracy z EBOR oraz w ramach trójstronnego protokołu ustaleń między Komisją, EBI i EBOR. W celu zwiększenia widoczności interwencji EBI w Ameryce Łacińskiej należy określić konkretną kwotę na pożyczki dla krajów Ameryki Łacińskiej. (11)  Jeśli chodzi o państwa objęte DCECI, EBI nadal powinien prowadzić i konsolidować swoje działania, kładąc szczególny nacisk na projekty przyczyniające się do osiągnięcia milenijnych celów rozwoju, sprzyjające zrównoważonemu rozwojowi i kładące nacisk na ochronę środowiska. Finansowanie EBI w krajach azjatyckich i Ameryki Łacińskiej powinno być stopniowo dostosowywane do unijnej strategii współpracy w tych regionach i będzie uzupełniać instrumenty finansowane ze środków budżetowych Wspólnoty. Pojęcie "obopólnego interesu", dotychczas ograniczone w praktyce do finansowania projektów, w których uczestniczą firmy unijne, powinno zostać rozszerzone i obejmie promowanie zrównoważenia środowiska naturalnego oraz integrację regionalną (takie jak projekty w sektorze transportowym, telekomunikacyjnym i energetycznym promujące wzajemne połączenia). EBI powinien dołożyć starań, aby stopniowo rozszerzać swoje działania na większą liczbę państw w tych regionach, obejmując nimi także biedniejsze kraje. W Azji Środkowej EBI powinien skoncentrować się na projektach dotyczących infrastruktury środowiskowej oraz związanych ze zrównoważoną dostawą energii i jej transportem i mających transgraniczne skutki. Finansowanie EBI w Azji Środkowej należy prowadzić w ścisłej współpracy z EBOR oraz w ramach trójstronnego protokołu ustaleń między Komisją, EBI i EBOR. W celu zwiększenia widoczności interwencji EBI w Ameryce Łacińskiej należy określić konkretną kwotę na pożyczki dla krajów Ameryki Łacińskiej. Poprawka 10 Punkt 16 preambuły (16)  Należy rozwijać procedury sprawozdawcze na temat operacji finansowych EBI, obowiązujące EBI i Komisję. Komisja powinna, na podstawie informacji otrzymanych z EBI, składać roczne sprawozdania Parlamentowi Europejskiemu i Radzie w sprawie operacji finansowych EBI realizowanych zgodnie z niniejszą decyzją. (16)  Należy wzmacniać procedury sprawozdawcze dotyczące operacji finansowych EBI obowiązujące EBI i Komisję, a także zdolność EBI do przeprowadzania ocen. Komisja powinna, na podstawie informacji otrzymanych z EBI, przedstawić swoją własną ocenę, opierając się na niezależnych, zewnętrznych ekspertach w odniesieniu do projektów wymagających dużych pożyczek, a także składać roczne sprawozdania Parlamentowi Europejskiemu i Radzie w sprawie operacji finansowych EBI realizowanych zgodnie z niniejszą decyzją. Sprawozdanie takie powinno zawierać ocenę wkładu operacji finansowych EBI w realizację celów polityki zewnętrznej UE. Sprawozdanie powinno także zawierać wykaz pożyczek udzielanych przez EBI według ich stopnia ryzyka, zgodnie z oceną przeprowadzoną przez EBI. Poprawka 11 Punkt 17 preambuły (17)  Gwarancja wspólnotowa ustanowiona niniejszą decyzją powinna obejmować operacje finansowe EBI zatwierdzone w siedmioletnim okresie rozpoczynającym się dnia 1 stycznia 2007 r. Aby dokonać bilansu postępów poczynionych w pierwszej połowie tego okresu, EBI i Komisja powinny przygotować śródokresowy przegląd obowiązywania niniejszej decyzji. (17)  Gwarancja wspólnotowa ustanowiona niniejszą decyzją powinna obejmować operacje finansowe EBI zatwierdzone w siedmioletnim okresie rozpoczynającym się dnia 1 stycznia 2007 r. Aby dokonać bilansu postępów poczynionych w pierwszej połowie tego okresu, EBI i Komisja powinny przygotować śródokresowy przegląd obowiązywania niniejszej decyzji. Przegląd ten powinien opierać się na szeroko zakrojonych konsultacjach z zainteresowanymi stronami w sprawie skutków działalności EBI. Poprawka 12 Punkt 18 preambuły (18)  Operacje finansowe EBI powinny być nadal zarządzane zgodnie z wewnętrznymi kryteriami i procedurami EBI, w tym odpowiednimi procedurami kontrolnymi, jak również z mającymi zastosowanie zasadami i procedurami dotyczącymi Trybunału Obrachunkowego i Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF). (18)  Operacje finansowe EBI powinny być nadal zarządzane zgodnie z wewnętrznymi kryteriami i procedurami EBI, w tym odpowiednimi procedurami kontrolnymi, jak również z mającymi zastosowanie zasadami i procedurami dotyczącymi Trybunału Obrachunkowego i Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF). EBI powinien się upewnić, zgodnie z art. 267 Traktatu określającym jego zadania, że finansowane przezeń projekty nie mogą być całkowicie pokryte z różnych środków dostępnych w poszczególnych państwach członkowskich, a w szczególności, że nie powodują żadnego zakłócenia konkurencji między instytucjami kredytowymi i inwestycyjnymi. Poprawka 13 Punkt 20 preambuły (20)  EBI, w porozumieniu z Komisją, powinien przygotować orientacyjny, wieloletni plan ilości zatwierdzanych operacji finansowych EBI, w celu zagwarantowania odpowiedniego planowania budżetowego w zakresie finansowania Funduszu Gwarancyjnego; (20)  EBI, w porozumieniu z Komisją, powinien przygotować orientacyjny, wieloletni plan ilości zatwierdzanych operacji finansowych EBI, w celu zagwarantowania odpowiedniego planowania budżetowego w zakresie finansowania Funduszu Gwarancyjnego; Komisja musi uwzględnić związane z tym szacunkowe konsekwencje dla budżetu w regularnych planach budżetowych przekazywanych Parlamentowi Europejskiemu, Poprawka 14 Artykuł 1 ustęp 2 2.  Gwarancja jest ograniczona do 65 % łącznej sumy przyznanych kredytów i udzielonych gwarancji w ramach operacji finansowych EBI, pomniejszonej o zwrócone kwoty, a powiększonej o wszelkie kwoty z nimi związane. 2.  Gwarancja jest ograniczona do 55% łącznej sumy przyznanych kredytów i udzielonych gwarancji w ramach operacji finansowych EBI, pomniejszonej o zwrócone kwoty, a powiększonej o wszelkie kwoty z nimi związane. Poprawka 15 Artykuł 2 ustęp 2 2.  Poszczególne państwa kwalifikują się w ramach pułapów regionalnych i dodatkowych po spełnieniu odpowiednich warunków zgodne z porozumieniami zawartymi na wysokim szczeblu przez EBI i dane państwo w sprawach politycznych i makroekonomicznych. Komisja, po konsultacjach z EBI, ocenia, czy dane państwo spełniło odpowiednie warunki i informuje EBI o swojej decyzji. 2.  Poszczególne państwa kwalifikują się w ramach pułapów regionalnych i dodatkowych po spełnieniu odpowiednich warunków zgodnie ze politykami Unii Europejskiej i porozumieniami zawartymi na wysokim szczeblu przez EBI i dane państwo w sprawach politycznych i makroekonomicznych. Komisja, po konsultacjach z EBI, ocenia, czy dane państwo spełniło odpowiednie warunki i informuje EBI o swojej decyzji, poinformowawszy o niej uprzednio Parlament Europejski i Radę, wraz z podaniem przyczyn. Poprawka 16 Artykuł 2 ustęp 4 4.  W przypadku poważnych obaw związanych z sytuacją polityczną lub gospodarczą danego państwa Komisja i EBI mogą podjąć decyzję o zawieszeniu operacji finansowych EBI w takim państwie. 4.  W przypadku poważnych obaw związanych z sytuacją polityczną lub gospodarczą danego państwa Komisja i EBI mogą podjąć decyzję o zawieszeniu operacji finansowych EBI w takim państwie. W takich przypadkach Komisja informuje Parlament Europejski i Radę, podając przyczyny swojej decyzji. Poprawka 17 Artykuł 3 ustęp 2 2.  O wykorzystaniu upoważnienia dotyczącego środków rezerwowych decydują wspólnie Komisja i EBI. Komisję i EBI wspomaga Komitet Ekonomiczno-Finansowy ustanowiony na mocy art. 114 ust. 2 traktatu. 2.  O wykorzystaniu upoważnienia dotyczącego środków rezerwowych decydują wspólnie Komisja i EBI. Stosuje się przepisy dotyczące spełnienia odpowiednich warunków i obowiązku poinformowania Parlamentu Europejskiego określone w art. 2 ust. 2. Komisję i EBI wspomaga Komitet Ekonomiczno-Finansowy ustanowiony na mocy art. 114 ust. 2 traktatu. Poprawka 18 Artykuł 4 ustęp 4 4.  Spójność operacji finansowych EBI z polityką zewnętrzną i celami Unii Europejskiej jest monitorowana zgodnie z art. 7. 4.  Spójność operacji finansowych EBI z polityką zewnętrzną i celami Unii Europejskiej jest monitorowana zgodnie z art. 7 oraz jest omawiana przez Komisję w ramach zorganizowanego dialogu z Parlamentem Europejskim, zainicjowanego w nowych instrumentach finansowania działań zewnętrznych w okresie 2007-2013. Poprawka 19 Artykuł 6 ustęp 2 a (nowy) 2a. W przypadku, gdy głowa państwa, członek rządu, poseł do parlamentu jednego z państw członkowskich, członek Komisji lub poseł do Parlamentu Europejskiego jest związany bezpośrednio lub pośrednio z jednostką będącą beneficjentem interwencji EBI związanej z gwarancją wspólnotową, decyzja o udzieleniu gwarancji wspólnotowej jest przedmiotem specjalnego sprawozdania sporządzanego przez komisję weryfikacyjną banku. Niniejszy ustęp nie ma zastosowania do bieżących wspólnotowych umów gwarancyjnych zawieranych na zwykłych warunkach, które z uwagi na ich przedmiot lub skutki finansowe nie są znaczące dla żadnej ze stron. Poprawka 20 Artykuł 7 ustęp 1 a (nowy) 1a. Sprawozdanie roczne zawiera ogólną ocenę podstawowych problemów poruszonych w dokumencie oceny oddziaływania projektów pożyczek, o których mowa w punkcie 8d preambuły, na zrównoważony rozwój oraz zalecenia Komisji dla EBI dotyczące złagodzenia tych problemów. Poprawka 21 Artykuł 7 ustęp 2 a (nowy) 2a. W razie konieczności Komisja otrzymuje wsparcie ze strony zewnętrznych rzeczoznawców, co umożliwia jej wykonanie niezależnej oceny operacji finansowych EBI.

(1) Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.

Decyzja Parlamentu Europejskiego w sprawie nowego brzmienia art. 139 Regulaminu - przepis przejściowy dla systemu językowego (2006/2244(REG))

P6_TA(2006)0508 A6-0391/2006

Parlament Europejski,

–   uwzględniając pismo Przewodniczącego z dnia 20 lipca 2006 r.,

–   uwzględniając art. 201 oraz art. 202 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Konstytucyjnych (A6-0391/2006),

A.   mając na uwadze, że w dniu 1 kwietnia 2004 r. Parlament włączył do swojego Regulaminu przepis, który przy stosowaniu parlamentarnych regulacji dotyczących języków pozwala wyjątkowo do końca 2006 r. uwzględniać "rzeczywistą dostępność i liczbę tłumaczy" w odniesieniu do języków urzędowych państw członkowskich, które przystąpiły do Unii Europejskiej w dniu 1 maja 2004 r.,

B.   mając na uwadze, że mimo postępów osiągniętych w przypadku tych języków nie należy dopuścić do wygaśnięcia tego przepisu przejściowego z końcem roku bez jego zastąpienia, lecz skorzystać z możliwości jego przedłużenia,

C.   mając na uwadze, że w przypadku bułgarskiego i rumuńskiego, języków które zostaną dodane 1 stycznia 2007 r., przez pewien czas będą istniały te same trudności i że język irlandzki, który również zacznie wówczas obowiązywać jako język urzędowy, przysparza szczególnych problemów praktycznych,

D.   mając na uwadze, że należy przeformułować obowiązujący przepis przejściowy i przedłużyć jego obowiązywanie do końca obecnej kadencji w celu uwzględnienia tego stanu rzeczy,

E.   mając na uwadze, że celem nadal pozostaje osiągnięcie pełnej wielojęzyczności, określonej w art. 138 Regulaminu,

1.   podejmuje decyzję o wprowadzeniu do swojego Regulaminu poniższej zmiany;

2.   przypomina, iż zmiana ta wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2007 r.;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do zawiadomienia Rady i Komisji o niniejszej decyzji.

Tekst obowiązujący   Poprawki Poprawka 1 Artykuł 139 1.  Przy stosowaniu art. 138 wyjątkowo bierze się pod uwagę dla języków urzędowych Państw Członkowskich, które przystąpiły do Unii Europejskiej w dniu 1 maja 2004 r. począwszy od tego dnia do 31 grudnia 2006 r. rzeczywistą dostępność i liczbę tłumaczy. 1.   W okresie przejściowym trwającym do końca szóstej kadencji dopuszczalne są odstępstwa od postanowień art. 138, jeżeli i o ile liczba tłumaczy ustnych lub pisemnych dla danego języka urzędowego jest niewystarczająca pomimo podjęcia odpowiednich środków. 2.  Raz na kwartał Sekretarz Generalny składa Prezydium szczegółowe sprawozdanie na temat postępów poczynionych na drodze do pełnego stosowania art. 138 i wysyła jego kopię wszystkim posłom. 2.   Na wniosek Sekretarza Generalnego Prezydium stwierdza zaistnienie warunków określonych w ust. 1 w odniesieniu do każdego z języków urzędowych, których to dotyczy, i co pół roku weryfikuje swoją decyzję na podstawie sprawozdania na temat postępów przygotowanego przez Sekretarza Generalnego. Prezydium przyjmuje niezbędne przepisy przejściowe. 2a. Zastosowanie mają wydane przez Radę na podstawie Traktatów tymczasowe szczególne regulacje w odniesieniu do sporządzania aktów prawnych z wyjątkiem rozporządzeń przyjmowanych wspólnie przez Parlament Europejski i Radę. 3.  Na uzasadnione zalecenie Prezydium Parlament może w każdym czasie postanowić o wcześniejszym uchyleniu niniejszego artykułu lub na końcu terminu określonego w ust. 1 o przedłużeniu tego terminu. 3.  Na uzasadnione zalecenie Prezydium Parlament może w każdym czasie postanowić o wcześniejszym uchyleniu niniejszego artykułu lub, z końcem terminu określonego w ust. 1, o przedłużeniu tego terminu.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady ustanawiającego Agencję Unii Europejskiej ds. Praw Podstawowych (COM(2005)0280 – C6-0288/2005 – 2005/0124(CNS))

P6_TA(2006)0509 A6-0306/2006

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2005)0280)(1),

–   uwzględniając art. 308 Traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0288/2005),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinie Komisji Spraw Zagranicznych, Komisji Budżetowej oraz Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A6-0306/2006),

1.   zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji z dnia 12 października 2006 r.(2);

2.   zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 250 ust. 2 Traktatu WE;

3.   zwraca się do Rady, jeśli ta uznałaby za stosowne oddalić się od przyjętego przez Parlament tekstu, o poinformowanie go o tym fakcie;

4.   zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli ta uznałaby za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do wniosku Komisji;

5.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym. (2) Teksty przyjęte, P6_TA(2006)0414.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady uprawniającej Agencję Unii Europejskiej ds. Praw Podstawowych do prowadzenia działalności w dziedzinach wymienionych w Tytule VI Traktatu o Unii Europejskiej (COM(2005)0280 – C6-0289/2005 – 2005/0125(CNS))

P6_TA(2006)0510 A6-0282/2006

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji (COM(2005)0280)(1),

–   uwzględniając art. 34 ust. 2 lit. c) Traktatu WE,

–   uwzględniając art. 39 ust. 1 Traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0289/2005),

–   uwzględniając art. 93 i 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A6-0282/2006),

1.   zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji z dnia 12 października 2006 r.(2),;

2.   zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 250 ust. 2 Traktatu WE;

3.   zwraca się do Rady, jeśli ta uznałaby za stosowne oddalić się od przyjętego przez Parlament tekstu, o poinformowanie go o tym fakcie;

4.   zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli ta uznałaby za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do wniosku Komisji;

5.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym. (2) Teksty przyjęte, P6_TA(2006)0415.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie przystąpienia Bułgarii do Unii Europejskiej (2006/2114(INI))

P6_TA(2006)0511 A6-0420/2006

Parlament Europejski,

–   uwzględniając swoją zgodę z dnia 13 kwietnia 2005 r. dotyczącą wniosku Republiki Bułgarii o przystąpienie do Unii Europejskiej(1),

–   uwzględniając Traktat dotyczący przystąpienia Republiki Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej(2) podpisany w dniu 25 kwietnia 2005 r. (Traktat o przystąpieniu),

–   uwzględniając szereg swoich rezolucji i sprawozdań dotyczących Bułgarii, przyjętych od momentu otwarcia negocjacji w sprawie przystąpienia,

–   uwzględniając okresowe sprawozdania Komisji o stanie przygotowań Bułgarii do przystąpienia, w szczególności komunikat z dnia 26 września 2006 r., zatytułowany "Sprawozdanie monitorujące w sprawie stanu przygotowań Bułgarii i Rumunii do członkostwa w UE" (COM(2006)0549) ,

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych, jak również opinie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A6-0420/2006),

A.   mając na uwadze, że Parlament z zadowoleniem przyjmuje potwierdzenie przez Komisję i Radę, że Bułgaria jest wystarczająco przygotowana do przystąpienia do UE z dniem 1 stycznia 2007 r.,

B.   mając na uwadze, że Bułgaria złożyła wniosek o przystąpienie do Unii Europejskiej w dniu 14 grudnia 1995 r., została oficjalnie uznana za kraj kandydujący w dniu 16 lipca 1997 r., otworzyła negocjacje w dniu 15 lutego 2000 r., z powodzeniem zakończyła negocjacje w sprawie przystąpienia w dniu 14 grudnia 2004 r., podpisała traktat o przystąpieniu w dniu 25 kwietnia 2005 r. i ratyfikowała go oraz że, wraz z Rumunią, zakończy historyczną piątą turę rozszerzenia UE,

C.   mając na uwadze, że kierunek, tempo i rytm reform były spójne, a proces modernizacji powinien być postrzegany jako wartość sama w sobie, a nie tylko jako warunek przystąpienia do UE,

D.   mając na uwadze, że ogromne osiągnięcia Bułgarii w trakcie procesu transformacji zasługują na najwyższy szacunek, w szczególności dla narodu bułgarskiego, który z wielką cierpliwością zniósł bezprecedensową serię drastycznych środków gospodarczych i politycznych,

E.   mając na uwadze, że – podobnie jak miało to miejsce w przypadku wielu innych państw członkowskich – proces reform w Bułgarii będzie trwał przez wiele lat po przystąpieniu, istnieją jednak obszary będące przedmiotem szczególnych obaw, w których można wprowadzić pewne środki towarzyszące w celu zagwarantowania, że działania zostaną podjęte odpowiednio szybko,

F.   mając na uwadze, że na mocy zapisanych w traktacie o przystąpieniu przepisów przejściowych i innych uprawnień na rządach krajowych spoczywa obowiązek podejmowania decyzji dotyczących kwestii związanych z migracją, takich jak ograniczenie swobody przepływu pracowników, oraz uznając, że zagadnienia te budzą obawy, co jest skutkiem chaotycznej polityki azylowej i migracyjnej niezwiązanej z rozszerzeniem UE, która obowiązuje w szeregu państw członkowskich,

1.   gratuluje Bułgarii i z zadowoleniem przyjmuje jej przystąpienie z dniem 1 stycznia 2007 r.; oczekuje przybycia w odpowiednim czasie 18 bułgarskich posłów do Parlamentu Europejskiego, a także komisarza i urzędników w instytucjach UE; ponadto wyraża uznanie dla imponującego wkładu obserwatorów z Bułgarii w prace Parlamentu Europejskiego od września 2005 r.;

2.   gratuluje Dyrekcji Generalnej Komisji ds. Rozszerzenia niezwykle profesjonalnego i pełnego zaangażowania sposobu, w jaki prowadziła prace monitorujące, zwłaszcza w ostatnim roku, kiedy postępy na drodze do członkostwa nabierały tempa; z zadowoleniem przyjmuje obiektywne oceny przygotowań Bułgarii;

3.   z zadowoleniem przyjmuje wyniki wyborów prezydenckich w Bułgarii, które odbyły się w dniu 29 października 2006 r.; zachęca prezydenta do kontynuowania proeuropejskiego kursu i dalszych niezbędnych reform z tym związanych; wyraża jednocześnie ubolewanie z powodu znaczącej obecności sił antyeuropejskich w wyborach i wzywa prezydenta, aby wykorzystał swą drugą kadencję do uspokojenia obaw tych obywateli Bułgarii, którzy podchodzą krytycznie do jej przystąpienia do UE;

4.   zwraca uwagę na obszary, w których konieczne są dalsze zmiany, na pilną i ciągłą potrzebę dostarczania konkretnych rezultatów, a także na możliwość zastosowania, jeśli zajdzie taka potrzeba, szeregu środków ochronnych i innych środków towarzyszących w celu zaradzenia utrzymującym się brakom; wzywa władze bułgarskie do podjęcia bezzwłocznych i kompleksowych działań, by usunąć lub zminimalizować potrzebę zastosowania takich środków, apeluje o przyznanie Parlamentowi stałej roli w monitorowaniu postępów oraz nalega, aby Komisja w dalszym ciągu w pełni angażowała Parlament w monitorowanie postępów i w pełni włączyła go w rozważania nad zastosowaniem klauzul ochronnych, jako że przewodniczący Komisji w art. 39 aktu ustalającego warunki przystąpienia, dotyczącym odroczenia przystąpienia kraju do 2008 r., wyraził zgodę na włączenie Parlamentu w procedurę uruchamiania klauzuli ochronnej;

5.   apeluje o szybkie ratyfikowanie traktatu o przystąpieniu przez państwa członkowskie, które jeszcze tego nie uczyniły;

Kryteria polityczne

6.   nalega na wprowadzenie maksymalnej przejrzystości w każdej dziedzinie, w tym w procesie prywatyzacji, procedurach przetargowych i udzielaniu zamówień publicznych, mianowań i awansów w służbie publicznej i sądownictwie oraz na wszystkich szczeblach postępowania, w celu wspierania dobrych rządów, skuteczności i zaufania do władz;

7.   wzywa do wzmocnienia roli bułgarskiego Rzecznika Praw Obywatelskich, tak aby urząd ten stanowił narzędzie usuwania pomyłek administracyjnych oraz mechanizm antykorupcyjny, który mógłby zwiększyć przejrzystość działania instytucji;

8.   wyraża uznanie dla ciągłych starań władz bułgarskich na rzecz spełnienia zobowiązań w dziedzinie sprawiedliwości i spraw wewnętrznych, jak również dla kroków podjętych w celu walki z przestępczością zorganizowaną i korupcją oraz w celu ukończenia reformy wymiaru sprawiedliwości; oczekuje takich środków, jak zwiększenie i poprawa szkoleń oficerów śledczych w odniesieniu do fazy przygotowawczej postępowania, poprawa koordynacji strategii antykorupcyjnej pomiędzy zaangażowanymi organami i wzmocnienie instytucjonalnych kompetencji inspektoratów w administracji publicznej, które to środki będą intensywnie wdrażane i przyniosą konkretne i widoczne rezultaty, takie jak akty oskarżenia i orzeczenia skazujące w stosunku do osób, które popełniły poważne przestępstwa;

9.   oczekuje, że parametry odniesienia określone w ostatnim sprawozdaniu monitorującym Komisji zostaną przeanalizowane bezzwłocznie i z najwyższą uwagą, tak aby uniknąć uruchomienia mechanizmów ochronnych; wzywa do podjęcia skuteczniejszych działań w celu zidentyfikowania i konfiskaty dochodów osób zaangażowanych w zorganizowaną przestępczość; nalega na przedstawianie konkretnych wyników w odniesieniu do ścigania i wnoszenia oskarżeń w sprawach dotyczących prania pieniędzy;

10.   z zadowoleniem przyjmuje postępy w organizacji i zarządzaniu policją i służbami bezpieczeństwa, osiągnięte dzięki wprowadzeniu w życie nowej ustawy w sprawie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych; wzywa do rozbudowy wyspecjalizowanych jednostek policji ds. walki ze zorganizowaną przestępczością, korupcją – zwłaszcza na granicach, handlem narkotykami i handlem ludźmi oraz wzywa do ulepszenia sytuacji w zakresie płac i warunków służby, szybkiej drogi awansu dla wyróżniających się funkcjonariuszy i wyposażenia w najnowocześniejszy sprzęt; jednocześnie zwraca się do państw członkowskich o oferowanie specjalistycznych szkoleń i delegowanie do policji bułgarskiej oficerów policji mających wiedzę specjalistyczną w celu pomocy w wyeliminowaniu zaległości w zakresie przestępstw szczególnej rangi oraz ograniczenia działalności szefów grup przestępczych;

11.   wyraża uznanie dla zmian, które miały miejsce w prokuraturze za kadencji nowego prokuratora generalnego, obejmujących przyspieszone procedury i środki mające zapobiec umarzaniu spraw; wzywa do ustanowienia przepisów zapewniających zawieszanie w obowiązkach sędziów pokoju, wobec których toczy się wewnętrzne postępowanie dyscyplinarne, oraz o podjęcie poważnych działań wobec prokuratorów, którzy utrudniali postępowanie sądowe lub umarzali sprawy w oparciu o niewłaściwe przesłanki;

12.   z zadowoleniem przyjmuje decyzję o udostępnieniu akt tajnych służb, co przyczyni się do budowy społecznego zaufania i da wyraz wyraźnemu zerwaniu z przeszłością, i zaleca, aby sprawowała nad nim kontrolę bezstronna i ciesząca się zaufaniem komisja;

13.   ponawia wezwanie do poprawy warunków życia i sytuacji sanitarnej w domach dziecka i zakładach dla osób niepełnosprawnych fizycznie i umysłowo, uznając, że istniejące projekty i priorytety nie pokrywają w wystarczającym stopniu potrzeb osób przebywających w tych ośrodkach, i w związku z tym wzywa do potraktowania problemów zinstytucjonalizowanej opieki jako krajowego priorytetu poprzez zapewnienie lepszej jakości oraz przemyślanych programów deinstytucjonalizacji oraz funduszy spójności, mających na celu osiągnięcie znacznych i zauważalnych postępów, jeśli chodzi o stan budynków, warunki życia i opiekę; ponawia wezwanie do promowania reform ustawodawstwa w zakresie praktyk adopcyjnych;

14.   uznaje, że podjęto liczne kroki w celu integracji Romów i wzywa do podjęcia jeszcze bardziej zdecydowanych działań w celu poprawienia znajomości języków wśród ludności romskiej, zapewnienia jej lepszego dostępu do szkół wyższych, szkoleń zawodowych i zatrudnienia, zagwarantowania jej lepszej opieki zdrowotnej i możliwości planowania rodziny, a jednocześnie do zachęcania Romów, by podejmowali starania w celu integracji ze społeczeństwem i wykorzystywania dostępnych im możliwości;

15.   wzywa Komisję do ścisłego monitorowania – przed i po przystąpieniu Bułgarii – realizacji przez nią zobowiązań w zakresie ochrony mniejszości, a w związku z tym do włączenia tej kwestii do nowo utworzonego mechanizmu współpracy i kontroli po przystąpieniu;

Kryteria ekonomiczne

16.   gratuluje Bułgarii polepszenia stanu gospodarki, które umożliwiło wzrost PKB rzędu 6,1%, zwiększenie płac realnych, spadek bezrobocia (8,7%) i imponujące inwestycje zagraniczne, oraz podkreśla znaczenie rozważnych polityk makroekonomicznych i reform strukturalnych dla utrzymania stabilności i dalszej redukcji deficytu handlowego i deficytu w rachunku bieżącym, a także pobudzania wzrostu i zatrudnienia;

17.   wzywa do wzmożenia wysiłków mających na celu poprawę warunków mikroekonomicznych w Bułgarii w celu wspierania rozwoju sektora prywatnego, a zwłaszcza MŚP, w oparciu o przejrzyste struktury prawne, administracyjne i regulacyjne oraz bardziej elastyczne przepisy dotyczące zatrudnienia;

18.   wyraża zaniepokojenie utrzymującą się obecnością niewidzialnych barier dla inwestorów zagranicznych; nalega, aby środki w zakresie udzielania zamówień i środki regulacyjne były przejrzyste, obiektywne i zrozumiałe; wzywa rząd Bułgarii do wyeliminowania uchybień w zakresie terminowego wydawania decyzji administracyjnych, jako że mogłyby one uniemożliwić rozwój pozytywnego klimatu inwestycji w Bułgarii; zaleca stosowanie zachęt podatkowych w celu wspierania wewnętrznych inwestycji, a także poprawę komunikacji i otwartości pomiędzy urzędnikami i przedsiębiorcami;

Dorobek prawny Wspólnoty

19.   gratuluje bułgarskim władzom, że prace dotyczące szerokiego wachlarza złożonych działań związanych z rolnictwem są bliskie ukończenia; uznaje, że poczyniono znaczne postępy w odniesieniu do zagadnień handlu żywymi zwierzętami i dobrostanu zwierząt, w których to dziedzinach należy przestrzegać najwyższych standardów, np. w transporcie i uboju zwierząt oraz przetwarzaniu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego; podkreśla znaczenie pełnej funkcjonalności systemu dotyczącego procesu wytapiania tłuszczu z mięsa w momencie przystąpienia i oczekuje, że będzie on w pełni sprawny; wzywa do zakończenia tworzenia punktów kontroli granicznej oraz podjęcia energicznych działań mających na celu kontrolę klasycznego pomoru świń i innych chorób zwierzęcych, zwłaszcza w przypadkach, gdy istnieje jakiekolwiek zagrożenie zdrowia publicznego lub zapasów żywności;

20.   nalega, by Bułgaria wykorzystała możliwość wprowadzenia najwyższych standardów bezpieczeństwa portów lotniczych i ochrony statków powietrznych, z uwagi na naturę ataków terrorystycznych, w których atak na jeden kraj mogą ułatwić luki w procedurach bezpieczeństwa w innym kraju; apeluje o ukończenie w trybie pilnym i w sposób znajdujący potwierdzenie w faktach działań naprawczych mających na celu usunięcie braków w zakresie zdolności do lotu i konserwacji statków powietrznych, procedur operacyjnych i licencjonowania załóg;

21.   ponownie wzywa Radę i Komisję, aby zapewniły, by Bułgaria wypełniła swoje zobowiązania wynikające z art. 30 Traktatu o przystąpieniu ratyfikowanego przez parlamenty państw członkowskich, dotyczące terminu zamknięcia reaktorów 3 i 4 elektrowni w Kozłoduju; wzywa instytucje UE do dotrzymania obietnic dotyczących przyznania Bułgarii w latach 2007-2008 finansowania w wysokości 210 mln EUR na zamknięcie elektrowni Kozłoduj;

22.   podkreśla znaczenie odpowiedniego zarządzania funduszami UE i ich kontroli w celu zapewnienia prawidłowego i maksymalnie skutecznego wykorzystania funduszy UE poprzez zastosowanie procedur, które będą dostępne i zrozumiałe dla osób spoza kręgów urzędowych;

23.   zauważa, że tam, gdzie możliwe było podjęcie środków tymczasowych w ciągu trzech pierwszych lat po przystąpieniu, podobne środki zastosowano po ostatniej turze rozszerzenia z korzyścią dla wszystkich zainteresowanych stron; wyraża życzenie, aby takie mechanizmy stosowano tylko w określonych dziedzinach; wskazuje, że odpowiednie środki zapewniające właściwe funkcjonowanie dziedzin polityki UE mogą zostać zniesione tylko wraz z pełnym spełnieniem standardów określonych przez Komisję;

24.   gratuluje Bułgarii jej wkładu w stabilność i bezpieczeństwo w skali regionalnej i międzynarodowej, zwłaszcza w ramach członkostwa w NATO, i postrzega porozumienie Bułgarii ze Stanami Zjednoczonymi w sprawie wykorzystania obiektów wojskowych jako namacalny dowód zaangażowania na rzecz sojuszu transatlantyckiego;

25.   wyraża solidarność z bułgarskimi pielęgniarkami i palestyńskim lekarzem przetrzymywanymi w Libii od 1999 r.; nalega na bezzwłoczne i należyte zakończenie toczącego się ponownego procesu oraz o zapewnienie przez władze libijskie po zakończeniu postępowania odpowiedniego odszkodowania za cierpienie, które stało się udziałem tych niewinnych ludzi;

o
o   o

26.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, jak również rządowi i Zgromadzeniu Narodowemu Republiki Bułgarii.

(1) Dz.U. C 33 E z 9.2.2006, str. 409. (2) Dz.U. L 157 z 21.6.2005, str. 11.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie przystąpienia Rumunii do Unii Europejskiej (2006/2115(INI))

P6_TA(2006)0512 A6-0421/2006

Parlament Europejski,

–   uwzględniając Traktat o przystąpieniu podpisany przez Republikę Bułgarii, Rumunię i Unię Europejską(1) w dniu 25 kwietnia 2005 r.,

–   uwzględniając wszystkie swoje wcześniejsze rezolucje i sprawozdania od momentu rozpoczęcia procesu rozszerzenia aż do dnia dzisiejszego, a w szczególności swoją ostatnią rezolucję z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przystąpienia Bułgarii i Rumunii(2),

–   uwzględniając wnioski prezydencji Rady Europejskiej zebranej w Brukseli w dniach 15–16 czerwca 2006 r.,

–   uwzględniając wnioski Rady ds. Ogólnych i Stosunków Zewnętrznych dotyczące rozszerzenia, z dnia 17 października 2006 r.,

–   uwzględniając sprawozdanie monitorujące Komisji z dnia 26 września 2006 r. w sprawie Rumunii (COM(2006)0549) oraz jej wcześniejsze sprawozdania monitorujące,

–   uwzględniając wymianę pism między Przewodniczącym Parlamentu Europejskiego i Przewodniczącym Komisji w sprawie pełnego zaangażowania Parlamentu Europejskiego w rozpatrywanie kwestii ewentualnego zastosowania jednej z klauzul ochronnych Traktatu o przystąpieniu,

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych i opinie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A6-0421/2006),

A.   mając na uwadze, że przystąpienie Rumunii do Unii Europejskiej stanowi wydarzenie historyczne ogromnej wagi, pociągające za sobą głębokie zmiany w krajobrazie gospodarczym, społecznym i obywatelskim kraju oraz pozytywne skutki tak dla ludności rumuńskiej, jak i dla rozwoju i spójności Unii Europejskiej,

B.   mając na uwadze, że włączenie Rumunii do Unii Europejskiej przyczyni się do stabilności i dobrobytu Europy Południowo-Wschodniej,

C.   mając na uwadze, że włączenie Rumunii do Unii Europejskiej wzmocni polityczny i kulturowy wymiar procesu integracji europejskiej,

D.   mając na uwadze, że pierwszy etap piątego rozszerzenia, w 2004 r., przyniósł korzyści zarówno starym, jak i nowym państwom członkowskim i że stanie się tak bez wątpienia również w przypadku obecnego rozszerzenia, które doprowadzi do końca cały proces piątego rozszerzenia,

E.   mając na uwadze, że od czasu sprawozdania Komisji z maja 2006 r. można było znowu odnotować znaczne postępy, o których świadczy ostatnie sprawozdanie monitorujące z dnia 26 września 2006 r.,

F.   mając na uwadze, że Rumunia kontynuuje starania w celu spełnienia warunków określonych w traktacie o przystąpieniu, aby wraz z Bułgarią, w dniu 1 stycznia 2007 r. zostać członkiem Unii i że Parlament niezmiennie wyrażał swoje poparcie dla równoczesnego przystąpienia obydwu krajów,

1.   wyraża uznanie dla Komisji Europejskiej za poważne i sumienne przeprowadzenie całości prac w zakresie monitorowania reform podejmowanych przez Rumunię;

2.   gratuluje Rumunii i z zadowoleniem przyjmuje jej akcesję w dniu 1 stycznia 2007 r., oczekuje na dołączenie w odpowiednim czasie 35 rumuńskich posłów do Parlamentu Europejskiego, jak i rumuńskiego komisarza oraz urzędników w instytucjach UE oraz wyraża uznanie dla wybitnego wkładu wniesionego od września 2005 r. przez rumuńskich obserwatorów w Parlamencie Europejskim;

3.   podkreśla, że to rozszerzenie Unii Europejskiej, tak jak poprzednie, stanowi wcielenie idei europejskiej jedności i solidarności, odbywające się z korzyścią dla wszystkich stron i pozwalające promować wartości takie jak demokracja, równość, pluralizm i niedyskryminacja;

4.   z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w swoim sprawozdaniu z dnia 26 września 2006 r. Komisja zaleciła równoczesne przystąpienie Bułgarii i Rumunii;

5.   z zadowoleniem przyjmuje znaczne postępy poczynione przez to państwo od czasu sprawozdania z maja 2006 r. i popiera w związku z tym zaproponowaną na dzień 1 stycznia 2007 r. datę przystąpienia Rumunii, jednakże przypomina władzom Rumunii konieczność kontynuowania procesu reform po przystąpieniu;

6.   wyraża zadowolenie ze starań, jakich dołożyła Rumunia, aby zapewnić wprowadzenie znacznej ilości reform w perspektywie jej przystąpienia oraz uznanie dla władz Rumunii za liczne postępy, jakie osiągnięto w tak krótkim czasie;

7.   przypomina, że proces reform jest korzystny dla Rumunii w kontekście jej przystąpienia do Unii Europejskiej i że przyczynia się on do wzmocnienia wzrostu gospodarczego i bezpieczeństwa kraju;

8.   zauważa, że w dziedzinach, które w sprawozdaniu z maja 2006 r. Komisja określiła jako wymagające natychmiastowych działań- reforma wymiaru sprawiedliwości, walka z korupcją, ustanowienie agencji płatniczych oraz zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli, TSE i wzajemne połączenie systemów poboru podatków- poczyniono istotne postępy;

9.   z zadowoleniem stwierdza, że Rumunia posiada sprawną gospodarkę rynkową, gdzie wskaźnik wzrostu wynosi prawie 7% PKB, a stopa bezrobocia około 5,5%;

10.   zachęca państwa członkowskie do otwarcia od dnia 1 stycznia 2007 r. swoich rynków pracy dla pracowników z Rumunii, zgodnie z prawdziwym duchem zagwarantowanego w ustawodawstwie wspólnotowym prawa swobody przepływu pracowników;

11.   podkreśla, mając na względzie zbliżające się transfery finansowe z UE oraz potrzebę współfinansowania przez Rumunię, że prawdopodobne przesunięcia budżetowe nie mogą odbywać się wyłącznie kosztem wydatków socjalnych lub prowadzić do ich zmniejszenia;

12.   wzywa rząd rumuński do konsolidacji podjętych reform oraz do zintensyfikowania wysiłków, w szczególności w zakresie ochrony dzieci, integracji mniejszości, zwłaszcza romskiej i węgierskiej oraz w zakresie traktowania osób psychicznie upośledzonych; w tym kontekście wzywa Rumunię do podjęcia natychmiastowych kroków w celu zaradzenia brakom poprzez wypełnienie wymogów sformułowanych w kompleksowym sprawozdaniu pokontrolnym Komisji z 2005 r. i 2006 r. oraz w rezolucjach przyjętych przez Parlament w 2004 r. i 2005 r.;

13.   zauważa, że od sprawozdania Komisji z maja 2006 r., dokonano postępu w zakresie kwestii mniejszości; przypomina, że stanowisko Parlamentu w kwestii mniejszości w Rumunii oparte jest na zasadach poszanowania, uznania i wspierania mniejszości oraz na dążeniu do eliminacji wszelkich form przemocy wobec mniejszości i ich dyskryminacji; chciałby, by ustawa o mniejszościach została jak najszybciej przyjęta z poszanowaniem kryteriów politycznych; zaznacza, że Europejskiego Centrum Monitorowania Rasizmu i Ksenofobii będzie dalszym ciągu monitorowało sytuację w zakresie walki z rasizmem i związaną z nim dyskryminacją po przystąpieniu, jak dzieje się to w przypadku wszystkich państw członkowskich;

14.  W kwestii mniejszości romskiej: wzywa władze Rumunii do konsolidacji reform podjętych w zakresie ochrony przed przemocą instytucjonalną, w zakresie poprawy standardu życia i warunków mieszkaniowych, jak i dostępu do zatrudnienia i systemu opieki zdrowotnej poprzez zapewnienie odpowiednich środków finansowych;

15.  W kwestii mniejszości węgierskiej: wzywa władze Rumunii do uwzględnienia oczekiwań mniejszości węgierskiej, zgodnie z zasadą pomocniczości oraz kulturowej autonomii, zwłaszcza poprzez zapewnienie odpowiednich środków finansowych na rzecz poprawy standardów edukacji;

16.   proponuje, by Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych przeprowadziła, począwszy od dnia 1 stycznia 2007 r., kontrolę wyników reform przeprowadzonych w dziedzinie adopcji oraz ochrony dzieci w Rumunii;

17.   wyraża zaniepokojenie poważnym i trwającym problemem przemocy wobec kobiet, co przekłada się na handel kobietami i ich seksualne wykorzystywanie w kraju i poza nim (800 000 ofiar rocznie), a także przemoc domową, oraz wzywa rząd do podjęcia zdecydowanych kroków w odniesieniu do zapobiegania, uświadamiania i walki z tym problemem, we współpracy ze społeczeństwem, z odpowiednimi organizacjami pozarządowymi, z władzami sądowymi i policją na szczeblu regionalnym, krajowym i międzynarodowym;

18.   wskazuje na konieczność przyśpieszenia przez Rumunię procedur rozpatrywania skarg związanych ze zwrotem mienia skonfiskowanego przez reżim komunistyczny, ze szczególnym uwzględnieniem mienia kościelnego oraz mienia społeczności, tak aby nie były one zablokowane na etapie ustawodawczym; podkreśla, że w tym celu konieczne jest ustanowienie operacyjnego funduszu własności;

19.   wzywa władze Rumunii do podjęcia dodatkowych wysiłków w zakresie wdrożenia ustawodawstwa dotyczącego ochrony środowiska naturalnego oraz wzywa do konsultacji z krajami sąsiadującymi i stanowczego stosowania standardów w duchu stosownych przepisów UE (np. dyrektywy 2006/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie gospodarowania odpadami pochodzącymi z przemysłu wydobywczego(3)), ze zwróceniem szczególnej uwagi na projekty wydobywcze prowadzone na szeroką skalę, które mają znaczny wpływ na środowisko naturalne, tak jak w przypadku Rosia Montana;

20.   zauważa, że Komisja wyodrębniła trzy dziedziny, w których postępy poczynione od czasu jej sprawozdania z maja 2006 r. są istotne, lecz konieczne są ciągle dalsze wysiłki:

21.   podkreśla, że z tych trzech dziedzin, doprowadzenie do końca reformy wymiaru sprawiedliwości i walki z korupcją jest najistotniejsze i wymaga zatem szczególnej uwagi ze strony władz rumuńskich;

22.   popiera ustanowienie przez Komisję mechanizmów weryfikacji i mechanizmów towarzyszących postępom w tych dziedzinach, opartych w szczególności na określeniu specyficznych kryteriów, oraz usilnie zachęca rząd rumuński do przedsięwzięcia wszelkich środków koniecznych do spełnienia wyrażonych oczekiwań, aby uniknąć stosowania klauzul ochronnych;

23.   przypomina, w odniesieniu do możliwości zastosowania środków przejściowych w ciągu trzech pierwszych lat po przystąpieniu, że podobne środki zostały zastosowane podczas ostatniego procesu rozszerzenia z korzyścią dla wszystkich zainteresowanych stron; pragnąłby, aby mechanizmy te stosowane były jedynie w konkretnych dziedzinach określonych przez Komisję Europejską i jedynie w ograniczonym okresie czasu; wskazuje, że odpowiednie środki zapewniające właściwe funkcjonowanie dziedzin polityki UE mogą zostać zniesione dopiero po pełnym spełnieniu standardów określonych przez Komisję;

24.   oczekuje na zapowiedziane na czerwiec 2007 r. sprawozdanie Komisji z postępów poczynionych przez kraj w zakresie reformy sektora sądownictwa i walki z korupcją; wzywa Rumunię, aby dołożyła wszelkich starań w celu przedsięwzięcia odpowiednich środków;

25.   nalega, aby Komisja systematycznie informowała Parlament Europejski o postępach dokonywanych przez Rumunię w ciągu najbliższych miesięcy oraz na (ścisły) udział Parlamentu w zaproponowanym przez Komisję mechanizmie kontroli po przystąpieniu;

26.   podkreśla, że rząd rumuński musi zdawać sobie sprawę z konieczności pełnego wykorzystania pozostałego czasu na kontynuację starań, tak aby utrwalić osiągnięte wyniki;

27.   nawołuje do szybkiej ratyfikacji Traktatu o przystąpieniu dwa państwa członkowskie, które jeszcze tego nie uczyniły;

28.   wzywa Komisję do zapewnienia odpowiedniego finansowania dla kampanii informacyjnych na rzecz podniesienia społecznej świadomości w zakresie przystąpienia Rumunii (i Bułgarii);

29.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, a także rządom i parlamentom państw członkowskich i Rumunii.

(1) Dz.U. L 157 z 21.6.2005, str. 11. (2) Teksty przyjęte, P6_TA(2006)0262. (3) Dz.U. L 102 z 11.4.2006, str. 15.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego w sprawie wspólnego stanowiska Rady mającego na celu przyjęcie decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej siódmego programu ramowego Wspólnoty Europejskiej badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007 - 2013) (12032/2/2006 – C6-0318/2006 – 2005/0043(COD))

P6_TA(2006)0513 A6-0392/2006

(Procedura współdecyzji: drugie czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wspólne stanowisko Rady (12032/2/2006 – C6-0318/2006),

–   uwzględniając stanowisko zajęte w pierwszym czytaniu(1), dotyczące wniosku Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2005)0119)(2),

–   uwzględniając zmieniony wniosek Komisji (COM(2006)0364)(3),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 Traktatu WE,

–   uwzględniając art. 62 Regulaminu,

–   uwzględniając zalecenie do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A6-0392/2006),

1.   zatwierdza wspólne stanowisko po poprawkach;

2.   zatwierdza załączone oświadczenie;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w drugim czytaniu w dniu 30 listopada 2006 r. w celu przyjęcia decyzji nr .../2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej Siódmego programu ramowego Wspólnoty Europejskiej w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007-2013)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 166 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(4),

uwzględniając opinię Komitetu Regionów(5),

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(6),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  Celem Wspólnoty, określonym w Traktacie, jest wzmocnienie bazy naukowej i technologicznej przemysłu wspólnotowego, a przez to zapewnienie mu wysokiego poziomu konkurencyjności na arenie międzynarodowej. Aby ten cel osiągnąć, Wspólnota powinna promować wszelką działalność badawczą uznaną za konieczną, w szczególności poprzez zachęcanie przedsiębiorstw, w tym małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), ośrodków badawczych i wyższych uczelni do prowadzenia badań i podejmowania działań na rzecz rozwoju technologicznego. W tym kontekście za priorytetowe należy uznać te obszary i projekty, w przypadku których europejskie fundusze i współpraca mają szczególne znaczenie oraz zapewniają wartość dodaną. Dzięki wsparciu badań w pionierskich dziedzinach wiedzy, badań stosowanych i innowacji, Wspólnota zamierza wspierać synergie w europejskiej działalności badawczej i umocnić podstawy europejskiej przestrzeni badawczej. Takie działanie będzie miało pozytywny wpływ na postęp społeczny, kulturalny i gospodarczy wszystkich państw członkowskich.

(2)  Podstawowa rola badań została uznana przez Radę Europejską na posiedzeniu w Lizbonie w dniach 23 - 24 marca 2000 r., która wyznaczyła nowy cel strategiczny na kolejną dekadę: przekształcenie Unii Europejskiej w najbardziej konkurencyjną i dynamiczną, opartą na wiedzy gospodarkę na świecie, zdolną do zapewnienia trwałego wzrostu gospodarczego, stworzenia liczniejszych i lepszych miejsc pracy oraz zapewnienia większej spójności społecznej. Trójkąt wiedzy, który tworzą edukacja, badania oraz innowacje, jest niezbędny do osiągnięcia tego celu; będzie się do niego dążyć poprzez pełną mobilizację we Wspólnocie i wzmocnienie koniecznego potencjału badawczego i innowacyjnego. Siódmy program ramowy jest podstawowym instrumentem Wspólnoty do osiągnięcia tego celu, uzupełniającym wysiłki państw członkowskich i europejskiego przemysłu.

(3)  Zgodnie ze strategią lizbońską, Rada Europejska w na posiedzeniu w Barcelonie w dniach 15-16 marca 2002 r. uzgodniła, że wydatki ogółem na badania i rozwój technologiczny ("BRT") i innowacje w Unii powinny zostać zwiększone, tak aby do 2010 roku zbliżyć się do 3% PKB, z czego dwie trzecie mają pochodzić z sektora prywatnego.

(4)  Nadrzędnym celem Siódmego programu ramowego jest przyczynienie się do tego, by Unia stała się wiodącym obszarem badawczym na świecie. Program ramowy powinien zatem skoncentrować się głównie na promocji światowej klasy badań na najwyższym poziomie, opartych na zasadzie doskonałości w badaniach.

(5)  Parlament Europejski wielokrotnie podkreślał, w szczególności w swojej rezolucji z dnia 10 marca 2005 r. w sprawie nauki i technologii - Kierunki polityki wspierania badań naukowych Unii Europejskiej na rzecz wspierania badań(7), znaczenie badań, rozwoju technologicznego i rosnącej roli wiedzy dla wzrostu gospodarczego oraz dobrobytu społecznego i dobrego stanu środowiska naturalnego.

(6)  Biorąc pod uwagę potrzeby badawcze wszystkich obszarów polityki Wspólnoty oraz opierając się na szerokim poparciu ze strony europejskiego przemysłu, środowiska naukowego, szkół wyższych i innych zainteresowanych środowisk, Wspólnota powinna określić naukowe i technologiczne cele, które mają zostać osiągnięte w ramach Siódmego programu ramowego w latach 2007-2013.

(7)  Szczególnie istotną rolę w badaniach przemysłowych odgrywają europejskie platformy technologiczne (EPT) oraz wspólne inicjatywy technologiczne (WIT). W tym kontekście w ich działanie powinny być aktywnie zaangażowane MŚP. EPT pomagają zainteresowanym stronom przygotować długoterminowe programy badań strategicznych i mogą zostać stopniowo przekształcone w ważny mechanizm wzmacniania europejskiej konkurencyjności.

(8)  Cele Siódmego programu ramowego powinny zostać wybrane w celu kontynuowania osiągnięć Szóstego programu ramowego w zakresie tworzenia europejskiej przestrzeni badawczej i dalszego rozwijania w Europie gospodarki i społeczeństwa opartych na wiedzy, zgodnie z celami strategii lizbońskiej zawartymi w politykach Wspólnoty. Następujące spośród celów Siódmego programu ramowego są szczególnie ważne:

(9)  Ponadto należy zintensyfikować dialog między światem nauki i społeczeństwem w Europie w celu opracowania programu naukowo-badawczego wychodzącemu naprzeciw obawom społeczeństwa, także poprzez propagowanie krytycznej analizy; dialog ten ma na celu zwiększenie społecznego zaufania do nauki.

(10)  Należy poświęcić szczególną uwagę ułatwianiu ścieżki zawodowej naukowcom w najbardziej produktywnym okresie życia. Naukowcy rozpoczynający karierę powinni stać się siłą napędową nauki w Europie.

(11)  Europejski potencjał badawczy i innowacyjny powinien zostać zwiększony zarówno ilościowo, jak i jakościowo.

(12)  Należy wspierać szerokie stosowanie i rozpowszechnianie wiedzy uzyskanej w wyniku działalności badawczej finansowanej ze środków publicznych.

(13)  Aby zrealizować powyższe cele, konieczne jest promowanie czterech rodzajów działań: ponadnarodowej współpracy w określonych dziedzinach tematycznych (program "Współpraca"), badań podejmowanych przez naukowców, opartych na inicjatywach środowiska badawczego (program "Pomysły"), wspieranie indywidualnych naukowców (program "Ludzie") oraz wspieranie możliwości badawczych (program "Możliwości").

(14)  W programie "Współpraca" wsparcie powinno być udzielane ponadnarodowej współpracy na odpowiednią skalę w Unii i poza nią, obejmującej kilka obszarów tematycznych odpowiadających głównym dziedzinom postępu wiedzy i technologii, w których konieczne jest wspieranie i umacnianie badań mających na celu sprostanie wyzwaniom natury społecznej, gospodarczej, związanej z ochroną środowiska, zdrowiem publicznym oraz przemysłem w Europie, przy czym wsparcie to powinno służyć interesowi publicznemu i wspomagać państwa rozwijające się. W miarę możliwości, program ten umożliwi elastyczne podejście do programów służących realizacji określonych zadań, których zakres obejmuje różne priorytety tematyczne.

(15)  W programie "Pomysły" działania powinny być realizowane przez Europejską Radę ds. Badań Naukowych ("ERBN"), która powinna posiadać znaczny zakres autonomii; działania te powinny służyć rozwojowi na poziomie europejskim wysokiej klasy badań w pionierskich dziedzinach wiedzy w oparciu o europejską doskonałość, a także podniesieniu rangi europejskiej nauki na arenie międzynarodowej. ERBN powinna utrzymywać regularne kontakty ze środowiskiem naukowym i instytucjami europejskimi. Jeśli chodzi o struktury ERBN, śródokresowy przegląd Siódmego programu ramowego może wykazać konieczność dalszych udoskonaleń, wymagających wprowadzenia odpowiednich zmian.

(16)  W ramach programu "Ludzie" powinno zachęcać się do podejmowania zawodu naukowca; należy zachęcać europejskich naukowców do pozostania w Europie, a naukowcy z całego świata powinni być przyciągani do Europy, która powinna stać się bardziej atrakcyjnym miejscem dla najlepszych z nich. Korzystając z pozytywnych doświadczeń programu "Marie Curie" w ramach poprzedniego programu ramowego, w części "Ludzie" należy zachęcać do podejmowania zawodu naukowca; kształtować ofertę i możliwości kształcenia naukowców; zachęcać europejskich naukowców do pozostawania w Europie lub do powrotu do Europy; wspierać mobilność międzysektorową oraz przyciągać naukowców z całego świata do Europy. Mobilność naukowców w Europie jest ważna nie tylko dla rozwoju kariery naukowej, lecz również dla dzielenia się wiedzą i przekazywania jej między państwami i sektorami oraz dla zapewnienia, aby w innowacyjnych pionierskich badaniach w różnych dziedzinach można było korzystać z wiedzy wyspecjalizowanych i kompetentnych naukowców, a także ze zwiększonych środków finansowych.

(17)  W programie "Możliwości" należy zoptymalizować wykorzystanie i rozwój infrastruktur badawczych, wzmocnić możliwości innowacyjne małych i średnich przedsiębiorstw oraz ich zdolność do korzystania z badań, wspierać rozwój klastrów badawczych, uwolnić potencjał badawczy w unijnych regionach konwergencji i regionach najbardziej oddalonych, zbliżać naukę do społeczeństwa Europy; a także wspierać spójny rozwój polityk badawczych na poziomie krajowym i wspólnotowym oraz podejmować działania horyzontalne i przyjmować środki wspierające międzynarodową współpracę.

(18)  Wspólne Centrum Badawcze (WCB) powinno przyczyniać się do zapewniania ukierunkowanego na użytkownika, naukowego i technicznego wsparcia w tworzeniu, rozwijaniu, realizacji i monitorowaniu polityk Wspólnoty. WCB powinno więc nadal funkcjonować jako niezależny ośrodek referencyjny Unii w zakresie nauki i technologii w dziedzinach należących do jego kompetencji.

(19)  Regiony powinny odegrać istotną rolę w realizacji europejskiej przestrzeni badawczej. Uwolnienie potencjału rozwoju regionów i szerokie rozpowszechnianie wyników badań i rozwoju technologicznego przyczynia się do zmniejszenia różnic w rozwoju technologicznym i zwiększenia europejskiej konkurencyjności.

(20)  Siódmy program ramowy uzupełnia działania prowadzone w państwach członkowskich, jak również inne działania wspólnotowe, które są konieczne w przypadku ogólnych wysiłków strategicznych na rzecz osiągnięcia celów strategii lizbońskiej, w szczególności obok działań w zakresie funduszy strukturalnych, oraz działań dotyczących rolnictwa, rybołówstwa, edukacji, szkoleń, konkurencyjności oraz innowacyjności, przemysłu, zatrudnienia i środowiska.

(21)  Wspólnotowe polityki i programy powinny przyczyniać się do zapewnienia wzajemnej synergii i komplementarności, służąc przy tym zaspokojeniu potrzeby wzmocnienia i uproszczenia strategii w zakresie finansowania badań, co jest szczególnie istotne dla MŚP.

(22)  Siódmy program ramowy powinien mieć w szczególności na celu zapewnienie właściwego zaangażowania MŚP poprzez konkretne środki i określone działania na ich korzyść. Działania dotyczące innowacji oraz MŚP wspierane w ramach niniejszego programu ramowego powinny uzupełniać działania podejmowane w ramach programu ramowego na rzecz konkurencyjności i innowacji.

(23)  Udział w działaniach Siódmego programu ramowego powinien być ułatwiany przez publikowanie wszystkich istotnych informacji, tak aby były łatwo i na czas dostępne wszystkim potencjalnym uczestnikom oraz przez właściwe stosowanie prostych i szybkich procedur, nieobwarowanych nadmiernie skomplikowanymi warunkami finansowymi i niewymagających niepotrzebnych sprawozdań, zgodnie z zasadami uczestnictwa mającymi zastosowanie do niniejszego programu ramowego, określonymi w rozporządzeniu (WE) nr .../2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia ...(8).

(24)  Biorąc pod uwagę przegląd śródokresowy dotyczący wykorzystania nowych instrumentów w ramach Szóstego programu ramowego oraz pięcioletnią ocenę programu ramowego, określono nowe podejście, które powinno umożliwić osiągnięcie w łatwiejszy, skuteczniejszy oraz bardziej elastyczny sposób celów polityki Wspólnoty w dziedzinie badań. W tym celu należy ograniczyć liczbę "systemów finansowania" i uprościć je tak, by możliwe było stosowanie ich pojedynczo lub łącznie, z zapewnieniem większej elastyczności i swobody, celem wsparcia poszczególnych działań; uczestnikom należy również przyznać większą niezależność w dziedzinie zarządzania.

(25)  Potrzeba prowadzenia działań wspólnotowych w dziedzinie badań zachodzi ze względu na duże zainteresowanie działaniami programu ramowego, efekt dźwigni wynikający z finansowego wspierania krajowych i prywatnych inwestycji, potrzebę umożliwienia Wspólnocie sprostania nowym wyzwaniom naukowym i technicznym, a także pełnego wykorzystania potencjału swoich naukowców bez dyskryminacji, istotną rolę, jaką pełni pomoc wspólnotowa w tworzeniu skuteczniejszego i wydajniejszego europejskiego systemu badań, jak również możliwy wkład programu ramowego w wysiłki nad, między innymi, opracowaniem rozwiązania kwestii zmian klimatu, zrównoważonego rozwoju, zdrowia ludności Europy oraz ponownego ożywienia strategii lizbońskiej.

(26)  Wdrażanie Siódmego programu ramowego może dać początek programom uzupełniającym, w których biorą udział tylko niektóre państwa członkowskie, udziałowi Wspólnoty w programach podejmowanych przez kilka państw członkowskich lub tworzeniu wspólnych przedsiębiorstw lub innych struktur w rozumieniu art. 168, 169 i 171 Traktatu.

(27)  Wspólnota zawarła wiele umów międzynarodowych w dziedzinie badań; należy podjąć wysiłki w celu wzmocnienia międzynarodowej współpracy w dziedzinie badań, mając na względzie pełne wykorzystanie międzynarodowego charakteru BRT, udział w wytwarzaniu dóbr publicznych na skalę światową oraz dalszą integrację Wspólnoty ze światową społecznością badawczą.

(28)  Istnieje już pokaźny zakres wiedzy naukowej mogącej radykalnie poprawić życie osób zamieszkałych w państwach rozwijających się; w miarę możliwości Siódmy program ramowy przyczynia się, w ramach działań opisanych powyżej, do realizacji do roku 2010 milenijnych celów rozwoju.

(29)  Siódmy program ramowy powinien przyczynić się do promowania wzrostu, zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska, w tym poprzez przeciwdziałanie zmianom klimatu.

(30)  Działalność badawcza wspierana przez Siódmy program ramowy powinna być zgodna z podstawowymi zasadami etycznymi, w tym z wyrażonymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. Opinie Europejskiej Grupy ds. Etyki w Nauce i Nowych Technologiach są i będą uwzględniane. Prowadząc działania badawcze należy uwzględniać Protokół w sprawie ochrony i dobrostanu zwierząt, a także ograniczać wykorzystywanie zwierząt w badaniach i testach, a wreszcie ostatecznie zaprzestać wykorzystywania zwierząt w tym celu.

(31)  W ramach Siódmego programu ramowego rola kobiet w nauce i badaniach będzie aktywnie wspierana przy pomocy odpowiednich środków z myślą o zachęceniu większej liczby kobiet do podjęcia pracy w tej dziedzinie oraz o dalszym zwiększaniu ich aktywnego udziału w badaniach.

(32)  Niniejsza decyzja ustanawia dla całego okresu obowiązywania Siódmego programu ramowego kopertę finansową będącą głównym punktem odniesienia dla władzy budżetowej w czasie corocznej procedury budżetowej, w rozumieniu pkt 37 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami(9).

(33)  Należy także przyjąć stosowne środki – proporcjonalne do interesów finansowych Wspólnot Europejskich - w celu kontrolowania zarówno skuteczności przyznawanego wsparcia finansowego, jak i skuteczności wykorzystywania tych funduszy, aby zapobiec nieprawidłowościom i nadużyciom, jak również należy podjąć odpowiednie kroki w celu odzyskania utraconych, nienależnie wypłaconych lub nieodpowiednio wykorzystanych środków, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich(10), rozporządzeniem Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami(11) oraz rozporządzeniem (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. dotyczącym dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF)(12).

(34)  Należy zapewnić należyte zarządzanie finansami Siódmego programu ramowego i jego wdrożenie w sposób jak najbardziej efektywny i przyjazny dla użytkowników, zapewniając jednocześnie pewność prawną i dostępność programu dla wszystkich uczestników. Konieczne jest zapewnienie zgodności z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(13) oraz z wymaganiami dotyczącymi uproszczenia i lepszych uregulowań prawnych.

(35)  W związku z tym, że cel działań, które należy podjąć zgodnie z art. 163 Traktatu, to jest przyczynianie się do utworzenia w Europie społeczeństwa i gospodarki opartych na wiedzy, nie może zostać osiągnięty w wystarczający sposób przez państwa członkowskie, natomiast może być osiągnięty w lepszy sposób na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może podjąć działania, zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejszy Siódmy program ramowy nie wykracza poza działania konieczne do osiągnięcia tego celu,

STANOWIĄ, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Przyjęcie Siódmego programu ramowego

Niniejszym przyjmuje się program ramowy dotyczący działań Wspólnoty w zakresie badań i rozwoju technologicznego ("BRT"), wraz z działaniami demonstracyjnymi, ("Siódmy program ramowy"), na okres od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2013 r.

Artykuł 2

Cele i działania

1.  Siódmy program ramowy wspiera działania określone w pkt. (i)-(iv). Cele i ogólne kierunki tych działań zostały określone w załączniku I.

(i)  Współpraca: wspieranie szerokiego zakresu działań badawczych prowadzonych w ramach współpracy ponadnarodowej w następujących obszarach tematycznych:

(ii)  Pomysły: wspieranie badań inicjowanych przez samych naukowców, prowadzonych we wszystkich dziedzinach przez pojedyncze zespoły krajowe lub ponadnarodowe konkurujące na poziomie europejskim.

(iii)  Ludzie: ilościowe i jakościowe wzmacnianie potencjału ludzkiego w zakresie badań i rozwoju technologicznego w Europie oraz zachęcanie do mobilności.

(iv)  Możliwości: wspieranie kluczowych aspektów europejskich możliwości w zakresie badań i innowacji, takich jak infrastruktury badawcze; regionalne klastry badawcze; rozwój pełnego potencjału badawczego we wspólnotowych regionach konwergencji i regionach najbardziej oddalonych; badania na rzecz małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP)(14); zagadnienia programu "Nauka w społeczeństwie"; wspieranie spójnego opracowywania polityk; horyzontalne działania w zakresie współpracy międzynarodowej.

2.  Siódmy program ramowy wspiera także bezpośrednie działania naukowe i techniczne nienależące do obszaru badań jądrowych, prowadzone przez Wspólne Centrum Badawcze (WCB), jak określono w załączniku I.

Artykuł 3

Programy szczegółowe

Siódmy program ramowy jest wdrażany poprzez programy szczegółowe. Programy te określają dokładne cele oraz szczegółowe zasady wykonania.

Artykuł 4

Ogólna maksymalna kwota i podział na poszczególne programy

1.  Ogólna maksymalna kwota udziału finansowego Wspólnoty w Siódmym programie ramowym wynosi 50 521 milionów EUR(15). Kwota ta jest podzielona w następujący sposób (w mln EUR) pomiędzy obszary działalności i działania, o których mowa w art. 2 ust. 1 i 2:

2.  Orientacyjny podział wydatków pomiędzy obszary tematyczne każdej z działalności, o których mowa w ust. 1, jest określony w załączniku II.

3.  Szczegółowe zasady udziału finansowego Wspólnoty w niniejszym programie ramowym są określone w załączniku III.

Artykuł 5

Ochrona interesów finansowych Wspólnot

W odniesieniu do działań Wspólnoty finansowanych na mocy niniejszej decyzji, rozporządzenie (WE, Euratom) nr 2988/95 i rozporządzenie (Euratom, WE) nr 2185/96 stosuje się do każdego naruszenia przepisów prawa wspólnotowego, w tym naruszenia zobowiązań umownych ustanowionych na podstawie programu, wynikającego z działania podmiotu gospodarczego lub zaniechania działania przez ten podmiot, które ma lub może mieć negatywny wpływ na budżet ogólny Unii Europejskiej lub budżety przez nią zarządzane, poprzez nieuzasadnioną pozycję wydatków.

Artykuł 6

Zasady etyczne

1.  Wszelka działalność badawcza prowadzona w ramach Siódmego programu ramowego jest prowadzona zgodnie z podstawowymi zasadami etycznymi.

2.  W ramach niniejszego programu ramowego nie są finansowane badania w następujących obszarach:

3.  Badania przy wykorzystaniu ludzkich komórek macierzystych – zarówno dorosłych, jak i zarodkowych – mogą być finansowane w zależności od zawartości projektu naukowego oraz od ram prawnych zainteresowanego(-ych) państwa (państw) członkowskiego(-ich).

Wszystkie wnioski o finansowanie badań przy wykorzystaniu ludzkich zarodkowych komórek macierzystych zawierają w stosownych przypadkach informacje na temat środków w zakresie zezwoleń i kontroli, jakie zostaną podjęte przez właściwe organy państw członkowskich, jak również informacje na temat zatwierdzenia lub zatwierdzeń w zakresie zgodności z zasadami etycznymi, które zostanie(-ą) udzielone.

Instytucje, organizacje i naukowcy podlegają rygorystycznemu systemowi zezwoleń i kontroli w zakresie pozyskiwania ludzkich zarodkowych komórek macierzystych, zgodnie z ramami prawnymi zainteresowanego(-ych) państwa (państw) członkowskiego(-ich).

4.  Przegląd dziedzin badawczych wymienionych powyżej odbywa się w drugiej fazie niniejszego programu (2010-2013), z uwzględnieniem postępu naukowego.

Artykuł 7

Monitorowanie, ocena i przegląd

1.  Komisja w sposób ciągły i systematyczny monitoruje wdrażanie Siódmego programu ramowego i jego programów szczegółowych oraz regularnie składa sprawozdania na temat wyników monitorowania oraz upowszechnia te wyniki.

2.  Nie później niż w 2010 r. Komisja przeprowadza, z pomocą zewnętrznych ekspertów, opartą na danych, śródokresową ocenę programu ramowego oraz jego programów szczegółowych, bazując na ocenie ex post Szóstego programu ramowego. Ocena ta dotyczy jakości prowadzonej działalności badawczej, jak również jakości wdrażania i zarządzania oraz postępów w realizacji wyznaczonych celów.

Komisja przekazuje wnioski z tej oceny, wraz z uwagami i, w odpowiednich przypadkach, propozycjami dostosowania programu ramowego, Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów.

Ocenę tymczasową poprzedza sprawozdanie okresowe, które zostanie sporządzone niezwłocznie po udostępnieniu wystarczającej ilości danych i w którym zostaną przedstawione wstępne wnioski na temat skuteczności nowych działań rozpoczętych w Siódmym programie ramowym i starań podjętych na rzecz uproszczenia.

3.  Po upływie dwóch lat od zakończenia niniejszego programu ramowego Komisja przeprowadza, z pomocą niezależnych ekspertów, ocenę zewnętrzną dotyczącą jego zasadności, realizacji oraz osiągnięć.

Komisja przekazuje wnioski z tej oceny, wraz z uwagami, Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów.

Artykuł 8

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie trzeciego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK I

CELE NAUKOWE I TECHNOLOGICZNE, OGÓLNE KIERUNKI TEMATÓW I DZIAŁAŃ

Siódmy program ramowy będzie prowadzony na rzecz realizacji ogólnych celów określonych w art. 163 Traktatu w celu wzmocnienia konkurencyjności przemysłu oraz zaspokojenia zapotrzebowania innych polityk wspólnotowych na badania naukowe, przyczyniając się w ten sposób do stworzenia społeczeństwa opartego na wiedzy, bazując na europejskiej przestrzeni badawczej i uzupełniając działania podejmowane na szczeblu krajowym i regionalnym. Program będzie promował doskonałość w zakresie badań naukowych i technologicznych, rozwoju i demonstracji poprzez następujące cztery programy: Współpraca, Pomysły, Ludzie i Możliwości.

I.  WSPÓŁPRACA

W tej części Siódmego programu ramowego wsparcie zostanie udzielone różnym formom współpracy ponadnarodowej w Unii i poza nią, w kilku obszarach tematycznych odpowiadających głównym dziedzinom wiedzy i technologii, w których konieczne jest wspieranie i umacnianie najwyższej jakości badań w celu sprostania wyzwaniom natury społecznej, gospodarczej, środowiskowej oraz przemysłowej w Europie. Większość tych wysiłków zostanie skupiona na poprawie konkurencyjności przemysłu przy zastosowaniu programu badawczego, który odzwierciedla potrzeby użytkowników w całej Europie.

Nadrzędnym celem jest przyczynianie się do zrównoważonego rozwoju.

Powyższe tematy zostały określone na stosunkowo wysokim poziomie ogólności, tak aby można je było dostosować do zmieniających się potrzeb i możliwości mogących się pojawić podczas trwania Siódmego programu ramowego. Dla każdego z tematów ustalono grupy działań, które określają ogólne kierunki objęte wsparciem Wspólnoty. Działania te zostały ustalone na podstawie ich roli w realizacji celów Wspólnoty, m.in. przejścia do społeczeństwa opartego na wiedzy, odpowiedniego europejskiego potencjału badawczego oraz wartości dodanej uzyskanej poprzez działania w tych dziedzinach na poziomie Wspólnoty.

Szczególna uwaga poświęcona zostanie zapewnieniu skutecznej koordynacji między obszarami tematycznymi oraz priorytetowym dziedzinom naukowym o przekrojowym zakresie tematycznym, takim jak leśnictwo, dziedzictwo kulturowe, nauki o morzu i technologie morskie.

Wspólne, przekrojowe podejście do przedmiotów badań i technologii odnoszących się do więcej niż jednego tematu będzie sprzyjać multidyscyplinarności, a ważną formą współpracy międzytematycznej będą wspólne zaproszenia do składania wniosków.

Szczególnie w przypadku dziedzin związanych z przemysłem, tematy zostały ustalone – obok innych źródeł – na podstawie pracy różnych "europejskich platform technologicznych" utworzonych w dziedzinach, w których europejska konkurencyjność, wzrost gospodarczy oraz dobrobyt zależą od istotnych postępów w zakresie badań i technologii w średnim i długim okresie. Europejskie platformy technologiczne skupiają pod przewodnictwem przemysłu zainteresowane strony w celu określenia i wdrażania strategicznego programu badań. Niniejszy program ramowy przyczyni się do realizacji wspomnianych strategicznych programów badań, jeśli stanowią one dla Europy rzeczywistą wartość dodaną. Europejskie platformy technologiczne, przy możliwym udziale regionalnych klastrów badawczych, mogą odgrywać istotną rolę w ułatwianiu i organizowaniu uczestnictwa przemysłu, w tym MŚP, w projektach badawczych związanych z jego poszczególnymi sektorami, także w projektach, które mogą być finansowane w ramach programu ramowego.

Dziesięć tematów obejmuje również badania konieczne do sformułowania, wdrażania oraz oceny polityk wspólnotowych w dziedzinach takich jak zdrowie, bezpieczeństwo, ochrona konsumentów, energia, środowisko, pomoc rozwojowa, rybołówstwo, gospodarka morska, rolnictwo, dobrostan zwierząt, transport, edukacja i szkolenia, zatrudnienie, sprawy społeczne, spójność oraz stworzenie przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, razem z badaniami prenormatywnymi oraz konormatywnymi istotnymi dla zwiększania interoperacyjności i podnoszenia jakości norm oraz ich wdrażania, co przyczynia się do poprawy konkurencyjności Europy. Specjalna uwaga zostanie poświęcona koordynacji aspektów związanych z racjonalnym i efektywnym wykorzystaniem energii w ramach programu ramowego i koordynacji z innymi politykami i programami wspólnotowymi.

W ramach każdego z tematów, oprócz wspomnianych działań, uwzględnione zostaną w sposób otwarty i elastyczny dwa rodzaje możliwości:

· Przyszłe i powstające technologie: wspieranie badań zmierzających do określenia i dalszego zbadania nowych możliwości naukowych i technologicznych w danej dziedzinie lub w kilku połączonych dziedzinach i dyscyplinach pokrewnych, poprzez wspieranie spontanicznych projektów badawczych, także za pośrednictwem wspólnych zaproszeń do składania wniosków; popieranie nowatorskich pomysłów i całkowicie nowych zastosowań oraz badanie nowych możliwości w badawczych "mapach drogowych", w szczególności związanych z potencjalnymi odkryciami o przełomowym charakterze; zagwarantowana zostanie odpowiednia koordynacja z działaniami prowadzonymi w ramach programu "Pomysły", tak by uniknąć pokrywania się zakresów działań i zapewnić optymalne wykorzystanie środków finansowych.

· Nieprzewidziane potrzeby polityczne: elastyczny sposób reagowania na nowe potrzeby polityk wyłaniające się w trakcie programu ramowego, takie jak nieprzewidziany rozwój wypadków wymagający szybkiej reakcji, na przykład wystąpienie nowej epidemii, pojawiające się problemy w zakresie bezpieczeństwa żywności lub reagowanie na wypadek klęsk żywiołowych.

Rozpowszechnianie oraz transfer wiedzy stanowią podstawową wartość dodaną europejskich działań badawczych, dlatego zostaną przyjęte środki zmierzające do wykorzystania wyników badań przez przemysł, decydentów politycznych i społeczeństwo. Należy przestrzegać praw własności intelektualnej, także w kontekście wspierania walki z fałszerstwami. Rozpowszechnianie będzie uznawane za integralną część zadań we wszystkich obszarach tematycznych, przy uwzględnieniu odpowiednich ograniczeń w obszarze "Bezpieczeństwo" ze względu na poufne aspekty działań, m. in. poprzez finansowanie inicjatyw sieciowych, seminariów i innych wydarzeń, pomoc ze strony zewnętrznych ekspertów oraz serwisy informacyjne i elektroniczne, w szczególności CORDIS.

Zostanie zapewniona komplementarność i synergia tego programu z innymi programami wspólnotowymi. W ramach programu ramowego na rzecz konkurencyjności i innowacji podjęte zostaną działania wspierające innowacje.

Szczególną uwagę należy poświęcić zapewnieniu odpowiedniego udziału we współpracy ponadnarodowej MŚP(17), w szczególności tych opartych na wiedzy. Konkretne działania, w tym działania wspierające mające ułatwić udział MŚP, będą podejmowane w ramach strategii opracowanej dla każdego tematu programu "współpraca". Strategiom tym będzie towarzyszyło monitorowanie ilościowe i jakościowe pod kątem spełniania wyznaczonych celów. Celem jest umożliwienie MŚP otrzymania przynajmniej 15% środków finansowych dostępnych w ramach części programu "współpraca".

Wsparcie zostanie również udzielone inicjatywom mającym na celu zapoczątkowanie debaty przy uczestnictwie możliwie najszerszej grupy odbiorców także spoza środowiska badawczego na tematy naukowe i dotyczące wyników badań a także inicjatywom w dziedzinach informacji naukowej i kształcenia naukowców z udziałem, w odpowiednich przypadkach, organizacji społeczeństwa obywatelskiego lub sieci takich organizacji. Aspekt kulturowej tożsamości płci oraz równego statusu płci zostanie włączony do wszystkich obszarów badań.

Podnoszenie konkurencyjności europejskich badań wymaga pełnego uwolnienia potencjału w całej europejskiej przestrzeni badawczej. Projekty mające na celu zapewnienie naukowej doskonałości będą zarządzane w sposób optymalny, ze szczególnym uwzględnieniem wykorzystania zasobów.

Badania realizowane w ramach współpracy

Badania realizowane w ramach współpracy będą stanowić znaczną część oraz główny element finansowania badań przez Wspólnotę. Ich celem jest tworzenie doskonałych projektów i sieci badawczych w zakresie głównych dziedzin rozwoju wiedzy, będących w stanie przyciągać naukowców i inwestycje z Europy i całego świata.

Cel ten zostanie osiągnięty poprzez wspieranie badań realizowanych w ramach współpracy przy pomocy wielu systemów finansowania: wspólnych projektów, sieci doskonałości, działań koordynacyjnych/wspierających (zob. załącznik III).

Wspólne inicjatywy technologiczne

W odniesieniu do bardzo ograniczonej liczby przypadków zakres celu badań i rozwoju technologicznego (BRT) oraz skala angażowanych zasobów mogłyby uzasadnić tworzenie długoterminowych partnerstw publiczno-prywatnych w postaci wspólnych inicjatyw technologicznych. Inicjatywy te, będące głównie wynikiem prac europejskich platform technologicznych oraz obejmujące jeden lub niewielką liczbę wybranych aspektów badawczych w obrębie danej dziedziny, połączą inwestycje sektora prywatnego z krajowymi i europejskimi środkami publicznymi, w tym z dotacjami pochodzącymi z Siódmego programu ramowego w zakresie badań oraz z finansowaniem pożyczek i gwarancji z Europejskiego Banku Inwestycyjnego. Decyzja dotycząca każdej wspólnej inicjatywy technologicznej będzie podejmowana indywidualnie, na podstawie art. 171 Traktatu (może to dotyczyć utworzenia wspólnego przedsiębiorstwa) lub na podstawie decyzji o programach szczegółowych zgodnie z art. 166 ust. 3 Traktatu.

Biorąc pod uwagę szczególny zakres i złożoność wspólnych inicjatyw technologicznych, zostaną podjęte znaczne starania w celu zapewnienia, że będą one funkcjonować w sposób przejrzysty oraz że przydzielanie wszelkich środków finansowych Wspólnoty poprzez wspólne inicjatywy technologiczne odbywa się zgodnie z obowiązującymi w programie ramowym zasadami doskonałości i konkurencji.

Szczególna uwaga poświęcona zostanie całościowej spójności i koordynacji między wspólnymi inicjatywami technologicznymi a programami i projektami w tych samych dziedzinach(18), przy poszanowaniu istniejących procedur wdrożeniowych, jak również zapewnianiu, by udział w tych projektach był otwarty dla szerokiej grupy uczestników z całej Europy, w szczególności dla MŚP.

Koordynowanie pozawspólnotowych programów badawczych

Działania podjęte w tej dziedzinie prowadzone będą przy pomocy dwóch głównych instrumentów: systemu ERA-NET oraz uczestnictwa Wspólnoty we wspólnie wdrażanych krajowych programach badawczych (zgodnie z art. 169 Traktatu). Działania mogą obejmować dziedziny, które nie są bezpośrednio związane z dziesięcioma tematami, jeśli mają one wystarczającą europejską wartość dodaną. Działania posłużą również wzmocnieniu komplementarności i synergii pomiędzy Siódmym programem ramowym a działaniami prowadzonymi w ramach struktur międzyrządowych, takich jak EUREKA i COST(19).

Współpraca międzynarodowa

Ta część Siódmego programu ramowego obejmie następujące działania w ramach współpracy międzynarodowej, które muszą wnosić jasno określoną europejską wartością dodaną i być we wspólnym interesie:

· Działania służące zwiększeniu udziału naukowców i instytucji badawczych z krajów trzecich, w obszarach tematycznych, z zapewnieniem odpowiednich ograniczeń w obszarze "Bezpieczeństwo" ze względu na poufne aspekty działań, którym towarzyszą znaczne wysiłki w celu zachęcenia naukowców do wykorzystania tej możliwości.

· Szczególne działania w zakresie współpracy w każdym z obszarów tematycznych dotyczące krajów trzecich w przypadku wzajemnego zainteresowania współpracą w określonych dziedzinach, które zostaną wybrane na podstawie poziomu i potrzeb naukowych i technologicznych danych krajów. Działania te, ściśle związane z umowami o współpracy dwustronnej lub wielostronnym dialogiem pomiędzy UE a wyżej określonymi krajami lub grupami krajów, będą pełnić rolę uprzywilejowanego instrumentu prowadzenia współpracy między UE i tymi krajami. Do działań tych należą w szczególności działania mające na celu wzmocnienie potencjału badawczego krajów kandydujących oraz sąsiadujących, działania realizowane w ramach współpracy ukierunkowane na kraje rozwijające się oraz wschodzące gospodarki, skupiające się na ich specyficznych potrzebach w dziedzinach takich jak zdrowie, w tym badania dotyczące chorób zaniedbywanych, rolnictwo, rybołówstwo oraz środowisko i realizowane w warunkach finansowych dostosowanych do możliwości tych krajów.

Ta część programu ramowego obejmuje działania w zakresie współpracy międzynarodowej w każdym z obszarów tematycznych oraz w dziedzinach przekrojowych. Działania takie będą koordynowane z działaniami realizowanymi w ramach programów "Ludzie" i "Możliwości". Podstawę tej działalności będzie stanowiła całościowa strategia na rzecz współpracy międzynarodowej w Siódmym programie ramowym.

TEMATY

1.  Zdrowie

Cel

Poprawa stanu zdrowia obywateli europejskich oraz zwiększanie konkurencyjności i pobudzanie innowacyjności europejskiego przemysłu i przedsiębiorstw w sektorze zdrowia, przy jednoczesnym zajęciu się globalnymi kwestiami zdrowotnymi, w tym pojawiającymi się epidemiami. Nacisk zostanie położony na tzw. translational research (przekładanie podstawowych odkryć naukowych na zastosowania kliniczne, w tym naukowe zatwierdzanie wyników doświadczeń), rozwój i zatwierdzanie nowych terapii, metod promowania zdrowia oraz profilaktyki, w tym propagowania zdrowia dzieci, zdrowego trybu życia osób starszych, narzędzi diagnostycznych i technologii medycznych, jak również zrównoważone i sprawnie działające systemy opieki zdrowotnej.

Uzasadnienie

Sekwencjonowanie ludzkiego genomu oraz najnowsze postępy w dziedzinie postgenomiki zrewolucjonizowały badania w zakresie zdrowia i chorób ludzi. Połączenie dużej ilości danych, zrozumienie podstawowych procesów biologicznych i rozwój kluczowych technologii dla sektorów bioprzemysłu związanych ze zdrowiem, wymaga połączenia mas krytycznych wiedzy specjalistycznej i zasobów, które nie są dostępne na poziomie krajowym, w celu rozwoju wiedzy i zdolności interwencyjnych.

Osiągnięcie istotnych postępów w badaniach nad zdrowiem mających przełożenie na praktyczne zastosowania, co ma zasadnicze znaczenie dla zapewnienia praktycznych korzyści z badań biomedycznych i poprawy jakości życia dzięki tym badaniom, również wymaga wielodyscyplinarnego oraz ogólnoeuropejskiego podejścia przy udziale różnych zainteresowanych stron. Takie podejście pozwoli Europie na skuteczniejsze przyczynianie się do międzynarodowych wysiłków na rzecz zwalczania chorób o światowym znaczeniu.

Badania kliniczne wielu chorób (np. chorób nowotworowych, chorób układu krążenia i zakaźnych, psychicznych i neurologicznych, w szczególności związanych z procesem starzenia się, takich jak choroba Alzheimera czy Parkinsona) opierają się na międzynarodowych, wieloośrodkowych projektach, aby osiągnąć wymaganą liczbę pacjentów w krótkim czasie.

W celu osiągnięcia istotnych statystycznie wyników, badania epidemiologiczne wymagają dużego zróżnicowania ludności oraz międzynarodowych sieci współpracy. Opracowanie nowych metod diagnostyki oraz leczenia rzadkich zaburzeń, jak również prowadzenie badań epidemiologicznych dotyczących tych zaburzeń także wymaga podejścia międzynarodowego w celu zwiększenia liczby pacjentów uczestniczących w każdym badaniu. Ponadto prowadzenie badań ukierunkowanych na politykę zdrowotną na poziomie europejskim umożliwia dokonywanie porównań modeli, systemów, oraz materiału pobranego od pacjentów, zgromadzonych w krajowych bazach danych oraz biobankach.

Intensywne badania biomedyczne prowadzone w UE przyczynią się do podniesienia konkurencyjności europejskiej biotechnologii na rzecz ochrony zdrowia, technologii medycznej oraz przemysłu farmaceutycznego. Współpraca UE z krajami rozwijającymi się umożliwi tym krajom rozwój ich potencjału badawczego. UE musi również odgrywać aktywną rolę w procesie tworzenia warunków sprzyjających innowacji w sektorze publicznym i farmaceutycznym, zorientowanym na potrzeby w zakresie zdrowia publicznego, w szczególności w celu maksymalnego zwiększenia powodzenia badań klinicznych. Małe i średnie przedsiębiorstwa prowadzące badania stanowią główną ekonomiczną siłę napędową przemysłu biotechnologicznego w zakresie ochrony zdrowia oraz przemysłu technologii medycznej. Mimo, że w Europie działa więcej przedsiębiorstw biotechnologicznych niż w Stanach Zjednoczonych, większość z nich to przedsiębiorstwa małe i mniej doświadczone od swych konkurentów. Prywatno-publiczne wysiłki badawcze na poziomie UE ułatwią ich rozwój. Badania na poziomie UE przyczynią się także do wypracowania nowych norm i standardów w celu ustanowienia stosownych ram prawnych dla nowych technologii medycznych (takich jak np. medycyna regeneracyjna). Należy zapewnić wiodącą rolę Europy w świecie w zakresie badań i innowacji w dziedzinie alternatywnych strategii testowania, w szczególności metod bez udziału zwierząt.

Poniżej przedstawiono planowane działania, obejmujące m. in. badania istotne z punktu widzenia wymogów polityk. W miarę potrzeb wspierane będą długoterminowe plany badawcze, takie jak plany stworzone przez europejskie platformy technologiczne, np. plany w zakresie innowacyjnych leków. W odpowiedzi na nowe potrzeby polityk możliwe jest wsparcie dodatkowych działań, na przykład w dziedzinie polityki zdrowotnej oraz bezpieczeństwa i higieny pracy.

Specjalna uwaga zostanie poświęcona strategicznym kwestiom zdrowia dzieci i chorób dziecięcych oraz zdrowia starzejącego się społeczeństwa; kwestie te będą brane pod uwagę w razie potrzeby we wszystkich działaniach w ramach tego tematu.

Kwestie etyczne, prawne i społeczno-gospodarcze będą uwzględniane w ramach każdego z niżej opisanych działań.

Działania

· Biotechnologia, podstawowe narzędzia i technologie medyczne dla zdrowia ludzkiego

–  Badania o dużej wydajności (high-throughput research): pobudzanie postępów badawczych w dziedzinie genomiki podstawowej (genomice i postgenomice) i biomedycyny poprzez bardziej intensywne wytwarzanie, standaryzację, pozyskiwanie oraz analizowanie danych.

–  Wykrywanie, diagnozowanie i monitorowanie: nacisk zostanie położony na metody i technologie nieinwazyjne lub małoinwazyjne, takie jak nowe narzędzia prewencyjne na potrzeby medycyny regeneracyjnej (np. poprzez obrazowanie i diagnostykę molekularną).

–  Przewidywanie adekwatności, bezpieczeństwa i skuteczności terapii: opracowywanie i zatwierdzanie markerów biologicznych, metod i modeli in vivo i in vitro, wraz z symulacją, farmakogenomiką, podejściami do terapii celowanej i dróg podawania leków oraz alternatywami dla badań przeprowadzanych na zwierzętach.

–  Innowacyjne podejścia i interwencje terapeutyczne; badanie, umacnianie i zapewnianie dalszego rozwoju w zakresie nowoczesnych terapii i technologii mogących znaleźć zastosowanie w leczeniu wielu chorób i zaburzeń, takich jak nowe narzędzia terapeutyczne na potrzeby medycyny regeneracyjnej.

· Przekładanie badań na rzecz ludzkiego zdrowia na praktyczne zastosowania

–  Łączenie danych i procesów biologicznych - gromadzenie danych na szeroką skalę, biologia systemów (w tym modelowanie systemów złożonych): wytwarzanie i analiza dużej ilości danych potrzebnych do lepszego zrozumienia złożonych sieci regulacyjnych tysięcy genów i produktów genów sterujących ważnymi procesami biologicznymi we wszystkich ważnych organizmach i na wszystkich poziomach organizacji.

–  Badania nad chorobami mózgu i chorobami pokrewnymi, rozwój człowieka i proces starzenia się: badanie procesu zdrowego starzenia się oraz sposobu wzajemnego oddziaływania genów i środowiska oraz aktywności mózgu w normalnych warunkach, jak również w przypadku chorób mózgu i chorób związanych ze starzeniem się (np. demencja).

–  Badania chorób zakaźnych przekładające się na praktyczne zastosowania: badania nad zagadnieniem oporności na leki, światowym zagrożeniem HIV/AIDS, malarią i gruźlicą, jak również wirusowym zapaleniem wątroby oraz potencjalnymi nowymi i powracającymi epidemiami (np. SARS i wysoce zjadliwą grypą).

–  Badania głównych chorób przekładające się na praktyczne zastosowania - badania chorób nowotworowych, chorób układu krążenia, cukrzycy/otyłości, rzadkich chorób, innych chorób przewlekłych, w tym zapalenia stawów, chorób reumatycznych i mięśniowo-szkieletowych oraz chorób układu oddechowego, także tych wywołanych przez alergie: opracowanie ukierunkowanych na pacjenta strategii od profilaktyki do diagnostyki, ze szczególnym naciskiem na leczenie, łącznie z badaniami klinicznymi oraz wykorzystaniem aktywnych składników. Pod uwagę zostanie również wzięta medycyna paliatywna.

· Optymalizacja usług opieki zdrowotnej świadczonych obywatelom europejskim

–  Przełożenie wyników badań klinicznych na praktyczne zastosowania kliniczne: stworzenie podstaw wiedzy dla procesu decyzyjnego w leczeniu klinicznym oraz sposobu, w jaki należy przekładać wyniki badań klinicznych na praktyczne zastosowania kliniczne, zwłaszcza w odniesieniu do bezpieczeństwa pacjenta i lepszego wykorzystania leków (w tym niektóre aspekty nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii oraz zbadanych naukowo leków komplementarnych i alternatywnych), jak również szczególnych potrzeb dzieci, kobiet i osób starszych.

–  Jakość, skuteczność i solidarność systemów opieki zdrowotnej, łącznie z systemami opieki zdrowotnej obecnie reformowanymi oraz strategie opieki domowej. Przekładanie skutecznych interwencji na decyzje dotyczące zarządzania, ocena kosztów, wydajności i zalet różnych interwencji, także pod względem bezpieczeństwa pacjenta, określanie potrzeb i warunków zapewniania odpowiednich zasobów ludzkich, analizowanie czynników wpływających na równy dostęp do opieki zdrowotnej wysokiej jakości (w tym dla grup społecznych znajdujących się w niekorzystnej sytuacji), łącznie z analizami dotyczącymi zmian zachodzących w społeczeństwie (np. proces starzenia się, mobilność i migracja oraz zmieniające się środowisko pracy).

–  Intensywniejsza profilaktyka chorób i lepsze wykorzystywanie leków. Opracowanie skutecznych interwencji w zakresie zdrowia publicznego w odniesieniu do szeroko pojętych czynników wpływających na zdrowie (takich jak stres, dieta, styl życia lub czynniki środowiskowe oraz ich interakcja z lekami). Identyfikacja udanych interwencji w różnych obszarach opieki zdrowotnej w celu poprawy praktyk związanych z przepisywaniem leków oraz ich użyciem przez pacjentów (łącznie z aspektami nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii i interakcji leków).

–  Właściwe korzystanie z nowych terapii i technologii dla zdrowia. Długofalowa ocena bezpieczeństwa i skuteczności oraz monitorowanie korzystania z nowych technologii medycznych na szeroką skalę (łącznie ze sprzętem) i nowoczesnych terapii zapewniających wysoki poziom ochrony i korzyści dla zdrowia publicznego.

2.  Żywność, rolnictwo i rybołówstwo oraz biotechnologia

Cel

Budowa europejskiej biogospodarki opartej na wiedzy(20) poprzez połączenie nauki, przemysłu i innych zainteresowanych stron w celu wykorzystania nowych i powstających możliwości badawczych związanych z wyzwaniami natury społecznej, środowiskowej i gospodarczej: rosnącym popytem na bezpieczniejszą, zdrowszą, lepszą jakościowo żywność oraz zrównoważone wykorzystywanie i wytwarzanie odnawialnych zasobów biologicznych; wzrastającym ryzykiem wystąpienia chorób epizootycznych i odzwierzęcych oraz chorób dietozależnych; zagrożeniem dla zrównoważonego charakteru i bezpieczeństwa produkcji rolnej, akwakultury i rybołówstwa; oraz rosnącym popytem na żywność wysokiej jakości, przy uwzględnieniu dobrostanu zwierząt i aspektów rozwoju obszarów wiejskich i wybrzeży oraz spełnianiem konkretnych potrzeb żywieniowych konsumentów.

Uzasadnienie

Innowacje i postęp wiedzy w zakresie zrównoważonej gospodarki zasobami biologicznymi (mikroorganizmami, roślinami, zwierzętami) oraz produkcji i wykorzystywania tych zasobów stanowić będą podstawę nowych, zrównoważonych, bezpiecznych, ekologicznych i konkurencyjnych produktów w sektorze rolnictwa, rybołówstwa, produkcji pasz, przemysłu spożywczego, zdrowia, leśnictwa oraz w sektorach pokrewnych. Zgodnie z europejską strategią w dziedzinie nauk o życiu i biotechnologii(21), przyczyni się to do wzrostu konkurencyjności europejskich przedsiębiorstw zajmujących się rolnictwem, biotechnologią i produkcją nasion i żywności, w szczególności MŚP z sektora wysokich technologii, przy jednoczesnej poprawie warunków życia i stanu zdrowia społeczeństwa.

Badania nad bezpieczeństwem łańcuchów żywnościowych i paszowych, chorobami dietozależnymi, wyborem żywności oraz wpływem żywności i odżywiania na zdrowie przyczynią się do zwalczania chorób dietozależnych (np. otyłości, alergii) i chorób zakaźnych (np. pasażowalnych encefalopatii gąbczastych, ptasiej grypy) oraz będą stanowić ważny wkład we wdrażanie istniejących i definiowanie przyszłych polityk i ustawodawstwa w zakresie zdrowia publicznego, zdrowia zwierząt i roślin oraz ochrony konsumentów.

Różnorodność i przeważnie mały rozmiar przedsiębiorstw europejskich w tych dziedzinach są wprawdzie jednym z atutów Unii i szansą, powodują jednak rozdrobnienie podejścia do podobnych problemów. Problemami tymi można się zająć lepiej poprzez wzmożoną współpracę i wymianę wiedzy specjalistycznej, na przykład w zakresie nowych metodologii, technologii, procesów i norm będących wynikiem zmian w prawodawstwie wspólnotowym.

Kilka europejskich platform technologicznych przyczynia się do ustalenia wspólnych priorytetów badawczych w dziedzinach takich jak genomika i biotechnologia roślin, leśnictwo i związane z nim gałęzie przemysłu, ogólne zdrowie zwierząt, hodowla zwierząt, biotechnologia żywności i przemysłowa. Prowadzone badania zapewnią wiedzę niezbędną do wspierania następujących dziedzin: wspólna polityka rolna i europejska strategia leśna; zagadnienia rolne i handlowe; aspekty bezpieczeństwa organizmów zmodyfikowanych genetycznie, przepisy w zakresie bezpieczeństwa żywności, zdrowie zwierząt, kontrola chorób i normy w zakresie dobrostanu zwierząt we Wspólnocie, jak również reforma wspólnej polityki rybołówstwa mająca na celu zapewnienie zrównoważonego rozwoju rybołówstwa i akwakultury oraz bezpieczeństwo produktów żywnościowych pochodzących z morza(22): W celu zapewnienia znaczenia społecznego przewidziano również elastyczny sposób podejścia do nowych potrzeb polityk, zwłaszcza w odniesieniu do nowych zagrożeń oraz tendencji i potrzeb społecznych i gospodarczych.

Działania

· Zrównoważona produkcja i gospodarka zasobami biologicznymi środowiska lądowego, leśnego i wodnego: umożliwianie badań, także w przypadku technologii o nazwach zakończonych na "-omika", takich jak genomika, proteomika, metabolomika, biologii systemowej, bioinformatyki oraz technologii konwergencyjnych w odniesieniu do mikroorganizmów, roślin i zwierząt, w tym badania na temat wykorzystywania i zrównoważonego korzystania z ich różnorodności biologicznej.

W odniesieniu do zasobów biologicznych środowiska lądowego badania skoncentrują się na następujących kwestiach: żyzność gleby, ulepszone rośliny uprawne i systemy produkcyjne, w całej ich różnorodności, łącznie z rolnictwem ekologicznym, programami produkcji rolnej wysokiej jakości oraz monitorowaniem i oceną wpływu organizmów zmodyfikowanych genetycznie na środowisko i ludzi; zdrowie roślin, zrównoważone, konkurencyjne i wielofunkcyjne rolnictwo oraz leśnictwo; rozwój obszarów wiejskich; zdrowie i dobrostan zwierząt, ich hodowla i produkcja; choroby zakaźne zwierząt, w tym badania epidemiologiczne, łącznie z chorobami odzwierzęcymi oraz ich mechanizmami patogennymi i chorobami związanymi z żywieniem zwierząt; inne zagrożenia dla zrównoważonego charakteru i bezpieczeństwa produkcji żywności, w tym zmiany klimatu; bezpieczne usuwanie odpadów zwierzęcych.

W odniesieniu do zasobów biologicznych środowiska wodnego badania będą wspierać zrównoważony charakter i konkurencyjność rybołówstwa, stanowić podstawę naukową i techniczną zarządzania rybołówstwem i wspierania zrównoważonego rozwoju akwakultury, w tym hodowli i dobrostanu zwierząt.

Opracowywanie instrumentów (w tym narzędzi IT) potrzebnych decydentom i innym podmiotom w dziedzinach takich jak rolnictwo, rybołówstwo i akwakultura oraz rozwój obszarów wiejskich (kształtowanie krajobrazu, metody gospodarowania gruntami, itp.); społeczno-gospodarcze i etyczne aspekty produkcji.

· "Od stołu do gospodarstwa": żywność (w tym pochodzenia morskiego), zdrowie i dobre samopoczucie: konsumenckie, społeczne, kulturowe, przemysłowe i zdrowotne, jak również tradycyjne aspekty żywności i paszy, w tym nauki o zachowaniu i nauki poznawcze; żywienie, choroby i zaburzenia dietozależne, w tym otyłość i alergie u dzieci i dorosłych; żywienie a profilaktyka chorób (w tym poszerzanie wiedzy na temat zdrowotnych składników i właściwości produktów żywnościowych); innowacyjne technologie obróbki żywności i paszy (łącznie z pakowaniem i technologiami z dziedzin niezwiązanych z żywnością); podnoszenie chemicznej i mikrobiologicznej jakości i bezpieczeństwa żywności, napojów i paszy; ulepszone metodologie zapewniania bezpieczeństwa żywności; integralność (i kontrola) łańcucha żywnościowego; fizyczny i biologiczny wpływ środowiska na łańcuchy żywnościowe/paszowe; wpływ i odporność łańcuchów żywnościowych na globalne zmiany; koncepcja całkowitego łańcucha żywnościowego (obejmującego żywność pochodzenia morskiego oraz inne surowce i składniki żywnościowe); możliwości odtworzenia historii produktu (traceability) i ich dalszy rozwój; autentyczność żywności; tworzenie nowych składników i produktów.

· Nauki o życiu, biotechnologia i biochemia na rzecz zrównoważonych produktów i procesów nieżywnościowych: ulepszone rośliny uprawne i zasoby leśne, pasze, produkty pochodzenia morskiego i biomasa (łącznie z zasobami morskimi) na potrzeby energii, środowiska oraz wytwarzania produktów o wysokiej wartości dodanej, takich jak materiały i chemikalia (w tym zasoby biologiczne nadające się do zastosowania w przemyśle farmaceutycznym i medycynie), łącznie z nowatorskimi systemami upraw, koncepcjami bioprocesów i biorafinerii; biokataliza; nowe i udoskonalone mikroorganizmy i enzymy; leśnictwo oraz związane z nim produkty i procesy; bioremediacja środowiska i czystsze bioprzetwarzanie, wykorzystanie odpadów rolnoprzemysłowych i produktów ubocznych.

3.  Technologie informacyjne i komunikacyjne (TIK)

Cel

Poprawa konkurencyjności przemysłu europejskiego oraz umożliwienie kontrolowania i ukształtowania przyszłego rozwoju TIK w Europie w celu zaspokojenia potrzeb społecznych i ekonomicznych. TIK będą odgrywać kluczową rolę w społeczeństwie opartym na wiedzy. Działania te wzmocnią bazę naukową i technologiczną Europy i zapewnią jej wiodącą na świecie rolę w dziedzinie TIK, oraz, poprzez wykorzystywanie TIK, pobudzą innowacje oraz kreatywność w odniesieniu do produktów, usług i procesów, a także zapewnią sprawne przekształcenie postępów w dziedzinie TIK w korzyści dla europejskich obywateli, przedsiębiorstw, przemysłu oraz rządów. Działania te przyczynią się również do zmniejszenia przepaści cyfrowej i wykluczenia społecznego.

Uzasadnienie

TIK mają decydujące znaczenie dla przyszłości Europy i stanowią podstawę realizacji strategii lizbońskiej. Pełnią one rolę katalizatora w trzech kluczowych obszarach: wydajności i innowacyjności, modernizacji usług publicznych oraz postępie naukowo-technicznym. Połowa przyrostu wydajności w naszych gospodarkach jest uzależniona od wpływu TIK na produkty, usługi i procesy gospodarcze. TIK są głównym czynnikiem pobudzania innowacji i kreatywności oraz kontrolowania zmian zachodzących w łańcuchach wartości w różnych sektorach przemysłu i usług.

TIK mają kluczowe znaczenie dla zaspokajania rosnących potrzeb dotyczących opieki zdrowotnej i społecznej, przede wszystkim osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności i osób starszych, oraz modernizacji usług w dziedzinach publicznych, takich jak edukacja, ochrona dziedzictwa kulturowego, bezpieczeństwo, energia, transport i środowisko oraz promowania dostępności i przejrzystości rządzenia i procesów kształtowania polityki. TIK mają istotne znaczenie w zarządzaniu i komunikacji w zakresie badań i rozwoju technologicznego oraz są katalizatorem postępu w innych dziedzinach nauki i technologii, ponieważ odmieniają sposób, w jaki naukowcy prowadzą badania, współpracują oraz wprowadzają innowacje.

Rosnące wymagania gospodarcze i społeczne, w powiązaniu z ciągłym przenikaniem TIK do życia codziennego oraz potrzeba przesuwania granic technologicznych i opracowywania innowacyjnych, wysokowartościowych produktów i usług opartych na TIK, narzucają coraz obszerniejszy program badań. Przybliżenie technologii do ludzi oraz do ich potrzeb organizacyjnych oznacza: zamaskowanie złożoności technologicznej, a podkreślenie funkcjonalności odpowiadającej potrzebom; uczynienie technologii funkcjonalną, bardzo łatwą w obsłudze, dostępną oraz tanią; zapewnienie nowych zastosowań, rozwiązań i usług opartych na TIK, które będą godne zaufania, niezawodne i które da się dostosować do potrzeb i preferencji użytkowników. Kierując się wymaganiem "więcej za mniej", naukowcy zajmujący się TIK biorą udział w światowym wyścigu koncentrującym się na miniaturyzacji, doprowadzeniu do konwergencji informatyki, technologii komunikacyjnych i medialnych, w tym większej interoperacyjności systemów, oraz konwergencji z innymi właściwymi dziedzinami i dyscyplinami naukowymi, jak również stworzenie systemów zdolnych do uczenia się i rozwoju.

Z tych różnorodnych wysiłków wyłania się nowa fala technologii. Działania badawcze w zakresie TIK będą korzystać z szerszego zakresu dyscyplin naukowych i technologicznych, w tym nauk przyrodniczych, chemii, psychologii, pedagogiki, nauk poznawczych oraz nauk społecznych i humanistycznych.

Sektor TIK należy do sektorów o największej intensywności badań. Wysiłki badawcze w zakresie TIK, zarówno publiczne, jak i prywatne, stanowią jedną trzecią wszystkich wysiłków badawczych we wszystkich ważniejszych gospodarkach. Europa osiągnęła już wprawdzie znaczną przewagę przemysłową i technologiczną w kluczowych dziedzinach TIK, pozostaje jednak w tyle za głównymi konkurentami w zakresie inwestycji na rzecz badań TIK. Jedynie poprzez wznowienie i zintensyfikowanie wspólnych wysiłków na poziomie europejskim będziemy mogli w pełni wykorzystać możliwości oferowane przez postęp w dziedzinie TIK. Działalność badawcza w zakresie TIK oparta na modelu rozwoju "open source" okazuje się użytecznym źródłem innowacji i pogłębiania współpracy. Wyniki badań z dziedziny TIK mogą być wykorzystywane na różne sposoby i prowadzić do różnych modeli biznesowych.

Działania badawcze w zakresie TIK będą ściśle związane z działaniami politycznymi mającymi na celu wprowadzenie TIK wraz ze środkami regulacyjnymi w ramach wszechstronnej i całościowej strategii. Priorytety zostały ustalone na podstawie obszernych konsultacji, obejmujących wkład ze strony kilku europejskich platform technologicznych oraz inicjatyw przemysłowych w dziedzinach takich jak nanoelektronika, mikrosystemy, systemy wbudowane, komunikacja mobilna i bezprzewodowa, media elektroniczne, fotonika, robotyka i oprogramowanie, usługi i siatki obliczeniowe, w tym oprogramowanie typu Free, Libre i Open Source. W tej dziedzinie należy wziąć pod uwagę także kwestie związane ze zrównoważonym rozwojem, w szczególności w zakresie elektroniki.

Działania

Rola badań nad przyszłymi i powstającymi technologiami w tym obszarze tematycznym jest szczególnie istotna w celu wspierania wykraczających poza granice dzisiejszej wiedzy badań nad podstawowymi technologiami informacyjnymi i komunikacyjnymi oraz w połączeniu z innymi odpowiednimi dziedzinami i dyscyplinami; wspieranie nowatorskich pomysłów i radykalnie nowych zastosowań oraz badania nowych możliwości "map drogowych" w zakresie TIK, w tym wykorzystanie zjawisk kwantowych, integracji systemów i systemów inteligentnych.

· Filary technologii TIK:

−  Nanoelektronika, fotonika i zintegrowane mikro/nanosystemy: przesuwanie granic miniaturyzacji, integracji, różnorodności, pamięci i gęstości; wzrost wydajności i zdolności produkcyjnych przy niższych nakładach; ułatwianie włączania TIK do licznych zastosowań; interfejsy; badania eksperymentalne (upstream research) wymagające rozważenia nowych koncepcji.

−  Wszechobecne sieci komunikacyjne o nieograniczonych możliwościach: powszechny dostęp przez heterogeniczne sieci – stacjonarne, mobilne, bezprzewodowe i nadawcze – od otoczenia osobistego do zasięgu regionalnego i globalnego – pozwalające na płynne dostarczanie coraz większej ilości danych i usług bez względu na miejsce i czas.

−  Systemy wbudowane, przetwarzanie danych i sterowanie: potężne, bezpieczne i rozproszone, niezawodne i wydajne systemy i urządzenia przetwarzania, przechowywania danych i komunikacyjne wbudowane w przedmioty i infrastruktury fizyczne, zdolne do odczytu, sterowania i dostosowywania się do otoczenia; interoperacyjność systemów dyskretnych i ciągłych.

−  Oprogramowanie, siatki obliczeniowe, bezpieczeństwo i niezawodność: dynamiczne, adaptacyjne, niezawodne i godne zaufania oprogramowanie i usługi, platformy dla oprogramowania i usług, systemy złożone oraz nowe architektury przetwarzania, w tym udostępnianie ich jako programów użytkowych.

−  Wiedza, systemy poznawcze i systemy uczące się: systemy semantyczne; zdobywanie i wykorzystywanie wiedzy zawartej w sieci WWW i treściach multimedialnych; inspirowane biologicznie sztuczne systemy zdolne do postrzegania, rozumienia, uczenia się i rozwoju, a także niezależnego działania; uczenie się wspólnie przez maszyny i ludzi dzięki lepszemu zrozumieniu procesów ludzkiego postrzegania.

−  Symulacja, wizualizacja, interakcja i rzeczywistość mieszana (mixed realities): narzędzia innowacyjnego projektowania i kreatywności w odniesieniu do produktów, usług i mediów cyfrowych, jak również naturalnej interakcji opartej na mowie i komunikacji w wielu kontekstach.

−  Nowe perspektywy w zakresie TIK wykorzystujące inne dziedziny nauki i dyscypliny technologiczne, łącznie z elementami matematyki i fizyki, biotechnologii, nauk o życiu i materiałach w odniesieniu do miniaturyzacji narzędzi TIK do rozmiarów odpowiednich dla interakcji z organizmami żywymi, jak również w celu osiągnięcia lepszych wyników w zakresie inżynierii systemów i przetwarzania informacji przy jednoczesnym ułatwieniu użytkownikom obsługi, oraz w odniesieniu do modelowania i symulacji świata żywego.

· Integracja technologii:

−  Otoczenie osobiste: urządzenia do komunikacji osobistej i urządzenia informatyczne, akcesoria, urządzenia zintegrowane z ubraniami (wearables), implanty; ich interfejsy i połączenia z usługami i zasobami.

−  Otoczenie domowe: komunikacja, monitorowanie, sterowanie, wsparcie; płynna interoperacyjność i wykorzystywanie wszystkich urządzeń; interaktywne treści i usługi cyfrowe.

−  Systemy robotyczne: nowoczesne systemy autonomiczne; postrzeganie, sterowanie, zdolność działania, naturalna interakcja i współpraca; miniaturyzacja, technologie humanoidalne.

−  Infrastruktury inteligentne: narzędzia sprawiające, że infrastruktury niezbędne do codziennego funkcjonowania stają się sprawniejsze, łatwiejsze w obsłudze, łatwiejsze do przystosowania i utrzymania, bardziej wytrzymałe i w większym stopniu odporne na awarie.

· Badania nad zastosowaniami:

–  TIK w zetknięciu z wyzwaniami społecznymi: nowe systemy, nowatorskie materiały, struktury, technologie i usługi w dziedzinach publicznych poprawiające jakość, sprawność, dostęp i integrację społeczną, w tym dostępność TIK dla osób niepełnosprawnych; zastosowania przyjazne dla użytkownika, integracja nowych technologii i inicjatyw, takich jak życie wspierane przez otoczenie (ambient assisted living);

–  TIK na rzecz treści, kreatywności i indywidualnego rozwoju:

–  TIK wspierające przedsiębiorstwa i przemysł:

–  TIK na rzecz zaufania i pewności: zarządzanie tożsamością; uwierzytelnianie i autoryzacja; technologie na rzecz ochrony prywatności; zarządzanie prawami i majątkiem; ochrona przed zagrożeniami cybernetycznymi, w koordynacji z innymi tematami, w szczególności z tematem "Bezpieczeństwo".

4.  Nanonauki, nanotechnologie, materiały i nowe technologie produkcyjne

Cel

Podnoszenie konkurencyjności przemysłu europejskiego oraz generowanie wiedzy umożliwiającej jego przekształcenie z przemysłu opartego na zasobach w przemysł oparty na wiedzy, poprzez znaczący postęp wiedzy i wykorzystywanie jej najistotniejszych elementów do nowych zastosowań na granicy różnych technologii i dyscyplin. Przyniesie to korzyść zarówno nowym przedsiębiorstwom z sektora wysokich technologii, jak i tradycyjnym przedsiębiorstwom o większej wartości dodanej opartym na wiedzy, ze szczególnym uwzględnieniem właściwego rozpowszechniania wyników BRT wśród małych i średnich przedsiębiorstw. Działania te dotyczą głównie technologii wspomagających mających znaczenie dla wszystkich sektorów przemysłu i wielu innych obszarów tematycznych Siódmego programu ramowego.

Uzasadnienie

Wydaje się, że rosnące trudności w wielu rodzajach działalności przemysłowej nie ograniczają się już tylko do tradycyjnych sektorów o wysokiej intensywności pracy, lecz stają się zauważalne również w będących uznanym atutem przemysłu europejskiego sektorach pośrednich, a nawet w niektórych sektorach wysokich technologii. Należy utrzymać silną bazę przemysłową poprzez wzmocnienie elementów wiedzy w istniejącym przemyśle, jak również poprzez budowanie w Europie silnego przemysłu opartego na wiedzy i wykorzystującego ją, z naciskiem na wykorzystywanie badań podstawowych do zastosowań przemysłowych. Proces ten obejmie modernizację istniejących MŚP oraz utworzenie i dalszy rozwój nowych przedsiębiorstw opartych na wiedzy poprzez rozpowszechnianie wiedzy i kompetencji specjalistycznych w ramach programów współpracy.

Konkurencyjność przemysłu przyszłości będzie w dużym stopniu uzależniona od nanotechnologii i ich zastosowań. Badania i rozwój technologiczny w dziedzinie nanonauk i nanotechnologii, przejęte przez kilka obszarów tematycznych, mogą przyspieszyć transformację przemysłu europejskiego. UE zajmuje uznaną, pierwszoplanową pozycję w dziedzinach takich jak nanonauki, nanotechnologie, materiały i technologie produkcyjne, którą należy zabezpieczyć i umocnić w wysoce konkurencyjnym kontekście globalnym.

Materiały o nowych właściwościach mają kluczowe znaczenie dla konkurencyjności przemysłu europejskiego i są podstawą postępu technicznego w wielu dziedzinach.

Priorytety mające znaczenie dla przemysłu i ich integracja na rzecz zastosowań sektorowych mogą być realizowane poprzez działania takie jak europejskie platformy technologiczne, m. in. w dziedzinie nanoelektroniki, produkcji przemysłowej, wytwarzania energii, hutnictwa, chemii, energii, transportu, budownictwa, bezpieczeństwa przemysłowego, przemysłu włókienniczego, ceramicznego, przemysłu leśnego i nanomedycyny. Pomoże to w ustaleniu wspólnych priorytetów i celów badawczych. Ponadto, poprzez elastyczny sposób reagowania na nowe potrzeby polityk, które pojawią się w trakcie Siódmego programu ramowego, uwzględnione zostaną istotne kwestie polityki, przepisów i standaryzacji, jak również skutków działań.

Działania

· Nanonauki, nanotechnologie

−  Tworzenie nowej wiedzy w zakresie zjawisk granicznych oraz zjawisk zależnych od rozmiaru; nanoskopijna kontrola właściwości materiału na potrzeby nowych zastosowań; integracja technologii nanoskopijnych wraz z monitorowaniem i wykrywaniem; właściwości samoskładania; nanomotory; nanomaszyny i nanosystemy; metody i narzędzia służące do pomiarów i operowania w nanoskopijnej skali; precyzyjne technologie wykorzystywane w chemii do produkcji podstawowych materiałów i składników; analiza i produkcja nanoczęści; wpływ na bezpieczeństwo człowieka, zdrowie i środowisko; metrologia, monitorowanie i wykrywanie, nazewnictwo i normy; badania nowych koncepcji i podejść do zastosowań sektorowych, łącznie z integracją i konwergencją powstających technologii. W ramach tych działań badany będzie również wpływ nanotechnologii na społeczeństwo oraz znaczenie nanonauk i nanotechnologii dla rozwiązywania problemów społecznych.

· Materiały

−  Tworzenie nowej wiedzy w zakresie powierzchni i materiałów o wysokich parametrach technologicznych wykorzystywanych do nowych produktów i procesów, jak również do ich naprawy; materiały oparte na wiedzy, o właściwościach odpowiadających ich zastosowaniu i o przewidywalnej wydajności; większa niezawodność projektowania i symulacji; modelowanie obliczeniowe; większa złożoność; zgodność ze środowiskiem; włączenie nano-, mikro-, makro- funkcjonalności do technologii chemicznej oraz sektorów przemysłu zajmujących się przetwarzaniem materiałów; nowe nanomateriały, w tym nanokompozyty, biomateriały oraz materiały hybrydowe, łącznie z projektowaniem i kontrolą ich przetwarzania, właściwości i wydajności.

· Nowa produkcja

−  Tworzenie warunków i możliwości dla zrównoważonej produkcji opartej na wiedzy, w tym konstruowanie, opracowywanie i weryfikacja nowych modeli odpowiadających wyłaniającym się potrzebom przemysłu oraz wspieranie modernizacji europejskiej bazy przemysłowej; rozwój ogólnych zdolności produkcyjnych na rzecz produkcji adaptacyjnej, sieciowej i opartej na wiedzy; rozwój nowych koncepcji inżynieryjnych wykorzystujących konwergencję technologii (np. nano-, mikro- i biotechnologii, geotechnologii, technologii informacyjnej, optycznej i poznawczej oraz ich wymagań technicznych) na rzecz przyszłej generacji nowych lub odnowionych produktów i usług o wysokiej wartości dodanej oraz w celu dostosowania się do zmieniających się potrzeb; stosowanie technologii produkcyjnych o dużej wydajności.

· Integracja technologii na rzecz zastosowań przemysłowych

−  Integracja nowych osiągnięć wiedzy w zakresie nano- i mikrotechnologii, materiałów i produkcji w zastosowaniach sektorowych i międzysektorowych, w dziedzinach takich jak zdrowie, przemysł spożywczy, budownictwo, transport, energia, informacja i komunikacja, chemia, środowisko, przemysł włókienniczy i odzieżowy, przemysł obuwniczy, przemysł leśny, przemysł hutniczy, technologia budowy maszyn.

5.  Energia

Cel

Przekształcenie obecnego systemu energetycznego w system bardziej zrównoważony, w mniejszym stopniu oparty na paliwach importowanych, a większym stopniu na zróżnicowanych źródłach energii, zwłaszcza odnawialnych, nośnikach energii i źródłach niepowodujących zanieczyszczeń; wzmacnianie efektywności energetycznej, także poprzez racjonalizację zużycia i magazynowania energii; odpowiadanie na pilne wyzwania w zakresie bezpieczeństwa dostaw i zmian klimatu, przy jednoczesnym wzmacnianiu konkurencyjności europejskich przedsiębiorstw.

Uzasadnienie

Systemy energetyczne stoją przed istotnymi wyzwaniami. Zachodzi pilna potrzeba ustalenia i znalezienia w porę odpowiednich rozwiązań podyktowana alarmującymi scenariuszami w zakresie światowego zapotrzebowania na energię, faktem, że konwencjonalne zasoby ropy naftowej i gazu ziemnego mogą się wyczerpać, oraz potrzebą znacznego obniżenia emisji gazów cieplarnianych w celu złagodzenia druzgocących skutków zmian klimatycznych, szkodliwą nieprzewidywalnością cen ropy naftowej (w szczególności dla sektora transportowego, w znacznym stopniu od niej zależnego) oraz geopolityczną niestabilnością w regionach dostarczających ropę. Badania w zakresie energii przyczyniają się istotnie do zabezpieczenia przystępnych cen energii dla naszych obywateli i przedsiębiorstw. Badania i demonstracja są potrzebne, aby zapewnić najbardziej przyjazne dla środowiska i efektywne pod względem kosztów technologie i środki umożliwiające UE osiągnięcie celów wyznaczonych przez protokół z Kioto i przyszłych celów, jak również aby wdrożyć zobowiązania dotyczące polityki energetycznej, które przedstawiono w Zielonej księdze w sprawie bezpieczeństwa dostaw energii z 2000 r.(23), Zielonej księdze w sprawie racjonalizacji zużycia energii z 2005 r.(24) i w Zielonej księdze w sprawie europejskiej strategii na rzecz zrównoważonej, konkurencyjnej i bezpiecznej energii z 2006 r.(25).

Europa uzyskała światową przewagę w niektórych technologiach służących wytwarzaniu energii i zapewnianiu jej wydajnego zużycia. Jest pionierem w zakresie nowoczesnych technologii energii odnawialnej, takich jak energia słoneczna, bioenergia oraz energia wiatrowa. UE jest również światowym konkurentem w zakresie technologii produkcji i dystrybucji energii oraz ma duży potencjał badawczy w zakresie wychwytywania dwutlenku węgla i jego sekwestracji. Jej pozycja jest jednak poważnie zagrożona przez konkurentów (w szczególności Stany Zjednoczone i Japonię). Dlatego też Europa musi utrzymać i wzmacniać czołową pozycję, co wymaga znacznych wysiłków i współpracy międzynarodowej.

Radykalne przekształcenie systemu energetycznego w system energetyczny powodujący niską emisję dwutlenku węgla lub niepowodujący emisji, niezawodny i zrównoważony, wymaga zastosowania nowych technologii i nowych materiałów wiążących się ze zbyt dużym ryzykiem i niepewnymi zyskami, w związku z czym sektor prywatny nie jest w stanie zapewnić wszystkich potrzebnych inwestycji w zakresie badań, rozwoju, demonstracji i wprowadzania technologii. Pomoc publiczna powinna zatem odgrywać kluczową rolę w mobilizowaniu prywatnych inwestycji, a europejskie wysiłki i zasoby powinny zostać połączone w spójny i bardziej skuteczny sposób w celu konkurowania z gospodarkami znacząco i konsekwentnie inwestującymi w podobne technologie. Europejskie platformy technologiczne odgrywają w tym względzie ważną rolę, ponieważ w skoordynowany sposób mobilizują potrzebne wysiłki badawcze. Działania potrzebne do osiągnięcia celu zostały przedstawione poniżej. Zwiększanie wydajności systemu energetycznego, od źródła energii do użytkownika, jest kwestią kluczową i stanowi podstawę całego tematu dotyczącego energii. Z powodu ich znaczenia dla przyszłych zrównoważonych systemów energetycznych energie odnawialne i wydajność końcowego wykorzystania energii będą głównymi elementami tego tematu. Szczególna uwaga zostanie poświęcona stymulowaniu badań, rozwoju i demonstracji oraz propagowaniu budowania zdolności w tym obszarze. Z tego względu w pełni wykorzystane zostaną synergie z programem "Inteligentna energia - program dla Europy", częścią programu ramowego na rzecz konkurencyjności i innowacji. Zbadane zostaną również możliwości zaproponowania w przyszłości inicjatyw na dużą skalę, łączących finansowanie z różnych źródeł (np. wspólne inicjatywy technologiczne).

Jedno z nich to działanie szczegółowe dotyczące wiedzy na rzecz tworzenia polityki energetycznej, które może zapewnić pomoc w zaspokajaniu nowych, wyłaniających się potrzeb polityk, na przykład w odniesieniu do roli europejskiej polityki energetycznej w działaniach międzynarodowych w zakresie zmian klimatu oraz do zakłóceń i przerw w dostawie energii, a także wahań jej cen.

Działania

· Wodór i ogniwa paliwowe

Zintegrowane działania w celu zapewnienia trwałych technologicznych podstaw na rzecz konkurencyjnego przemysłu ogniw paliwowych i wodoru w UE dla zastosowań stacjonarnych i przenośnych oraz dla zastosowań w transporcie. Europejska platforma technologiczna "Technologie wodorowe i ogniwa paliwowe" wspiera przedmiotowe działania poprzez zaproponowanie zintegrowanej strategii badawczej oraz strategii wprowadzania technologii.

· Wytwarzanie energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych

Technologie mające na celu wzrost ogólnej wydajności przetwarzania, efektywności pod względem kosztów i niezawodności oraz zmniejszenie kosztów produkcji energii elektrycznej z lokalnych odnawialnych źródeł energii, w tym odpadów, oraz opracowanie i demonstracja technologii dopasowanych do różnych warunków regionalnych.

· Produkcja paliw odnawialnych

Zintegrowane systemy produkcji paliw i technologie przetwarzania: udoskonalanie i redukcja jednostkowych kosztów paliw stałych, płynnych i gazowych (łącznie z wodorem) otrzymywanych z odnawialnych źródeł energii, w tym z biomasy i odpadów, mające na celu efektywną pod względem kosztów produkcję, składowanie, dystrybucję oraz wykorzystywanie paliw niepowodujących zwiększania emisji związków węgla, w szczególności biopaliw wykorzystywanych w transporcie i produkcji energii elektrycznej.

· Paliwa odnawialne wykorzystywane do ogrzewania i chłodzenia

Badania, rozwój i demonstracja w zakresie technologii i urządzeń, włączając w to technologie składowania, mające na celu wzrost wydajności oraz redukcję kosztów aktywnego i pasywnego ogrzewania i chłodzenia wykorzystujących odnawialne źródła energii oraz zapewniające ich wykorzystywanie w warunkach panujących w danym regionie, o ile istnieje wystarczający potencjał w tym zakresie.

· Technologie wychwytywania i składowania dwutlenku węgla w celu bezemisyjnego wytwarzania energii

Badania, rozwój i demonstracja w zakresie technologii służących znacznej redukcji wpływu używania paliw kopalnych na środowisko, w celu stworzenia wysoce wydajnych i efektywnych pod względem kosztów elektrowni, ciepłowni lub elektrociepłowni o znikomej emisji zanieczyszczeń, opierających się na technologiach wychwytywania i składowania dwutlenku węgla, w szczególności magazynowania podziemnego.

· Technologie korzystne dla środowiska pod względem emisji dwutlenku węgla

Badania, rozwój i demonstracja w zakresie technologii służących znacznej poprawie wydajności elektrowni, ich niezawodności oraz kosztów produkcji poprzez rozwój i demonstrację technologii czystej konwersji energetycznej opartej na wykorzystaniu węgla i innych paliw kopalnych, w tym procesów chemicznych, oraz produkcja wtórnych nośników energii (w tym wodoru) i płynnych bądź gazowych paliw. Działania będą związane z technologiami wychwytywania i składowania dwutlenku węgla lub współspalaniem biomasy.

· Inteligentne sieci energetyczne

Badania, rozwój i demonstracja na rzecz wzrostu wydajności, bezpieczeństwa, niezawodności i jakości europejskich systemów i sieci elektroenergetycznych i gazowych, zwłaszcza w kontekście większej integracji europejskiego rynku energetycznego, np. poprzez przekształcenie obecnych sieci elektroenergetycznych w interaktywne (odbiorcy/operatorzy) sieci usługowe, opracowanie technologii przechowywania energii oraz usuwanie przeszkód na drodze do wprowadzania na szeroką skalę rozproszonych i odnawialnych źródeł energii i ich skutecznej integracji.

· Efektywność energetyczna i energooszczędność

Badania, rozwój i demonstracja nowych koncepcji, optymalizacja sprawdzonych koncepcji i technologii w celu poprawy racjonalnego gospodarowania energią i ograniczenia końcowego oraz podstawowego zużycia energii w przypadku budynków (w tym oświetlenie), przy uwzględnieniu ich okresu funkcjonowania, oraz transportu, usług i przemysłu. Działanie to obejmuje integrację strategii i technologii na rzecz efektywności energetycznej (w tym kogeneracji i poligeneracji), wykorzystywanie nowych i odnawialnych technologii energetycznych oraz środków i urządzeń służących do zarządzania zapotrzebowaniem na energię, oraz demonstracja budynków o minimalnym wpływie na klimat.

· Wiedza na rzecz polityki energetycznej

Rozwój narzędzi, metod i modeli w celu dokonania oceny najważniejszych kwestii gospodarczych i społecznych związanych z technologiami energetycznymi, jak również zapewnienie wymiernych celów i scenariuszy w perspektywie średnio- i długookresowej (w tym zapewnienie naukowego wsparcia rozwojowi polityki).

6.  Środowisko (łącznie ze zmianami klimatu)Cel

Zrównoważone zarządzanie środowiskiem i jego zasobami poprzez pogłębianie wiedzy na temat interakcji pomiędzy klimatem, biosferą, ekosystemami i działalnością człowieka, jak również opracowanie nowych technologii, narzędzi i usług w celu zajęcia się ogólnoświatowymi kwestiami ekologicznymi w sposób zintegrowany. Nacisk zostanie położony na przewidywanie zmian klimatycznych, ekologicznych oraz zmian zachodzących w systemie ziemskim i oceanicznym; na narzędzia i technologie służące monitorowaniu, zapobieganiu, łagodzeniu skutków i przystosowaniu do obciążeń i zagrożeń środowiskowych, w tym zagrożeń związanych ze zdrowiem, jak również na narzędzia i technologie na rzecz zrównoważonego środowiska naturalnego i środowiska stworzonego przez człowieka.

Uzasadnienie

Problemy ekologiczne wykraczają poza granice krajów i wymagają skoordynowanego podejścia na poziomie ogólnoeuropejskim, a często także światowym. Zasoby naturalne Ziemi i środowisko stworzone przez człowieka narażone są na obciążenia spowodowane rosnącą liczbą ludności, urbanizacją, budownictwem, stałą ekspansją rolnictwa, akwakultury, rybołówstwa, transportu i energii, jak również zmiennością klimatu oraz globalnym, regionalnym i lokalnym ociepleniem. Europa powinna wykształcić nowe, zrównoważone relacje ze środowiskiem, poprawiając jednocześnie konkurencyjność i wzmacniając przemysł europejski. Ze względu na rozmiar, zakres i znaczną złożoność badań nad środowiskiem, w celu osiągnięcia masy krytycznej potrzebna jest współpraca obejmująca całą UE. Współpraca taka ułatwi wspólne planowanie, wykorzystywanie połączonych i interoperacyjnych baz danych oraz stworzenie spójnych systemów obserwacyjnych i prognostycznych działających na dużą skalę. Badania powinny odpowiedzieć na potrzeby związane z zarządzaniem danymi, usługami informacyjnymi oraz problemami związanymi z przesyłaniem danych, ich integracją i mapowaniem.

Badania na poziomie UE są potrzebne do wdrażania zobowiązań międzynarodowych, takich jak Ramowa Konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCC) i załączony do niej protokół z Kioto, Konwencja ONZ o różnorodności biologicznej, Konwencja ONZ w sprawie walki z pustynnieniem, Konwencja sztokholmska w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych, cele Światowego Szczytu Zrównoważonego Rozwoju z 2002 roku, łącznie z Inicjatywą wodną UE oraz wkładem do Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu i inicjatywy Obserwacji Ziemi.

Ponadto istnieją znaczne potrzeby badawcze wynikające z obecnych i powstających polityk na poziomie UE, procesu wdrażania Szóstego programu działań w zakresie środowiska naturalnego oraz związanych z nim tematycznych strategii (np. strategii morskiej UE), planów działania, programów i dyrektyw w dziedzinie technologii środowiskowych oraz środowiska i zdrowia oraz ramowej dyrektywy wodnej i sieci NATURA 2000.

UE powinna wzmocnić swoją pozycję na światowych rynkach technologii środowiskowych. Technologie takie przyczyniają się do zrównoważonej konsumpcji i produkcji, co pomaga w osiąganiu zrównoważonego wzrostu poprzez dostarczanie ekologicznych rozwiązań problemów środowiskowych o różnej skali oraz w ochronie dziedzictwa kulturowego i naturalnego. Wymagania środowiskowe spełniają rolę bodźca dla innowacji i mogą dostarczać przedsiębiorstwom nowych możliwości oraz być źródłem większej konkurencyjności, zapewniając jednocześnie bardziej stabilną przyszłość dla przyszłych pokoleń. Europejskie platformy technologiczne "Zaopatrzenie w wodę i kwestie sanitarne" oraz "Zrównoważona chemia" potwierdzają potrzebę podjęcia działań na poziomie UE, a ich plany badawcze zostały uwzględnione w działaniach przedstawionych poniżej. Inne platformy (np. dotyczące budownictwa i leśnictwa) zajmują się częściowo kwestiami technologii na rzecz środowiska i również zostały wzięte pod uwagę. Kwestie społeczno-gospodarcze szczególnie silnie wpływają na rozwój i wprowadzanie technologii środowiskowych na rynek oraz ich dalsze stosowanie, tak jak np. w przypadku gospodarowania zasobami wodnymi. W działaniach muszą zostać uwzględnione społeczno-gospodarcze aspekty polityk i zmian technologicznych, o ile będzie to istotne w przypadku danego tematu.

Poniżej przedstawiono grupę działań(26), z których wiele jest bezpośrednio związanych z potrzebami polityk. Jednak możliwe jest dodatkowe wsparcie dla powstających, nowych potrzeb polityk, na przykład związanych z ocenami oddziaływania polityk UE na zrównoważony rozwój; dla działań będących kontynuacją postanowień z Kioto dotyczących zmian klimatu; oraz dla nowych polityk środowiskowych, takich jak działania w ramach europejskiej strategii na rzecz ochrony gleb oraz w ramach polityki dotyczącej środowiska morskiego, a także norm i przepisów.

Działania

· Zmiany klimatu, zanieczyszczenie środowiska i zagrożenia

Niekorzystne oddziaływanie na środowisko i klimat: funkcjonowanie klimatu i system ziemski i morski, w tym regiony polarne; środki adaptacyjne i łagodzące; zanieczyszczenia powietrza, gleby i wody; zmiany w składzie atmosfery i obiegu wody; globalne i regionalne oddziaływania pomiędzy klimatem i atmosferą, powierzchnią lądową, pokrywą lodową i oceanem; wpływ na różnorodność biologiczną i ekosystemy, w tym konsekwencje podnoszenia się poziomu wód morskich na obszarach przybrzeżnych oraz skutki dla szczególnie wrażliwych obszarów.

−  Środowisko i zdrowie: oddziaływanie stresogennych czynników środowiskowych na zdrowie człowieka, w tym określenie ich źródeł, badania biomonitorujące na potrzeby zdrowia w związku ze środowiskiem, jakość powietrza wewnątrz pomieszczeń i związki ze środowiskiem wewnętrznym, środowisko miejskie, emisja zanieczyszczeń przez samochody oraz wpływ i powstawanie nowych czynników ryzyka; zintegrowane metody oceny ryzyka wywoływanego przez substancje niebezpieczne, łącznie z poszukiwaniem alternatyw dla badań przeprowadzanych na zwierzętach; kwantyfikacja oraz analiza kosztów i korzyści strategii zapobiegania zagrożeniom środowiskowym dla zdrowia oraz wskaźniki na potrzeby tych strategii.

−  Zagrożenia naturalne: poprawa prognozowania oraz zintegrowanej oceny zagrożeń i podatności na nie oraz ryzyka wystąpienia katastrof związanych z zagrożeniami geologicznymi (takich jak trzęsienia ziemi, wybuchy wulkanów, tsunami) oraz z klimatem (takich jak burze, susze, powodzie, pożary lasów, obsunięcia się ziemi, lawiny i inne kataklizmy) i ich wpływu; opracowanie systemów wczesnego ostrzegania i udoskonalenie strategii zapobiegania oraz łagodzenia skutków katastrof i zarządzania nimi, także w ramach podejścia ukierunkowanego na wiele rodzajów zagrożenia.

–  · Zrównoważone gospodarowanie zasobami

Ochrona i zrównoważone gospodarowanie zasobami naturalnymi i wytworzonymi przez człowieka oraz różnorodność biologiczna: ekosystemy; gospodarowanie zasobami wodnymi; gospodarowanie odpadami i zapobieganie ich powstawaniu; ochrona różnorodności biologicznej i gospodarowanie nią, w tym kontrola inwazyjnych gatunków obcych, ochrona gleby, dna morskiego, lagun i strefy brzegowej, działania zapobiegające pustynnieniu i degradacji gleby, ochrona krajobrazu; zrównoważone korzystanie z zasobów leśnych i gospodarowanie nimi; urbanistyka i zrównoważone zarządzanie środowiskiem miejskim, w tym terenami poprzemysłowymi; zarządzanie danymi i usługi informacyjne; ocena i prognozowanie procesów przyrodniczych.

−  Gospodarowanie środowiskami morskimi: wpływ działalności człowieka na środowisko morskie i jego zasoby; zanieczyszczenie i eutrofizacja mórz i stref brzegowych; ekosystemy głębinowe; ocena tendencji w zakresie różnorodności biologicznej środowiska morskiego, procesów zachodzących w ekosystemach i cyrkulacji oceanicznej; geologia dna morskiego; opracowanie strategii, koncepcji i narzędzi na rzecz zrównoważonego wykorzystywania oceanu i jego zasobów.

–  · Technologie środowiskowe

Technologie środowiskowe mające na celu obserwację, symulację, zapobieganie zagrożeniom, łagodzenie skutków katastrof, dostosowanie, naprawę i odtworzenie środowiska naturalnego i stworzonego przez człowieka: w odniesieniu do wody, klimatu, powietrza, środowiska morskiego oraz miejskiego i wiejskiego, gleb, przetwarzania odpadów, recyklingu, procesów produkcyjnych przyjaznych dla środowiska i zrównoważonych produktów, bezpieczeństwa chemikaliów.

−  Ochrona, konserwacja i rozwój dziedzictwa kulturowego, w tym siedlisk ludzkich: ulepszone metody oceny szkód dla dziedzictwa kulturowego, rozwój innowacyjnych strategii konserwacji, promowanie integracji dziedzictwa kulturowego z otoczeniem miejskim.

−  Ocena, weryfikacja i testowanie technologii: metody i narzędzia oceny zagrożeń środowiskowych i cyklu życiowego w odniesieniu do procesów, technologii i produktów, w tym alternatywne strategie testowania, w szczególności metody bez wykorzystania zwierząt w zakresie chemikaliów przemysłowych; wsparcie dla platform "Zrównoważona chemia", "Technologie dla leśnictwa" oraz "Zaopatrzenie w wodę i kwestie sanitarne"(27); naukowe i technologiczne aspekty przyszłego europejskiego programu weryfikacji i testowania technologii środowiskowych, w uzupełnieniu do instrumentów oceny przez osoby trzecie.

–  · Narzędzia obserwacji i oceny Ziemi

Systemy obserwacji Ziemi i oceanów oraz metody monitorowania środowiska i zrównoważonego rozwoju: wkład w rozwój i integrację systemów obserwacji w zakresie kwestii środowiskowych i kwestii zrównoważonego rozwoju w ramach Globalnej Sieci Systemów Obserwacji Ziemi (GEOSS) (której uzupełnieniem jest Globalny Monitoring Środowiska i Bezpieczeństwa GMES); interoperacyjność systemów oraz optymalizacja informacji w celu zrozumienia, modelowania i przewidywania zjawisk środowiskowych, oraz w celu oszacowania zasobów naturalnych, ich wydobywania i zarządzania nimi.

−  Metody prognozowania oraz narzędzia oceny w zakresie zrównoważonego rozwoju przy uwzględnieniu różnych skal obserwacji: modelowanie powiązań gospodarka/środowisko/społeczeństwo, łącznie z instrumentami rynkowymi, efektami zewnętrznymi, progami, jak również rozwój podstawowej wiedzy i metodologii na rzecz oceny oddziaływania na zrównoważony rozwój w kluczowych kwestiach, takich jak użytkowanie gruntów i gospodarka morska; rozwój miast, napięcia społeczne i gospodarcze związane ze zmianami klimatu.

7.  Transport (w tym aeronautyka)

7.  Cel

Budowa zintegrowanego, bezpieczniejszego, bardziej ekologicznego i "inteligentniejszego" ogólnoeuropejskiego systemu transportowego, na korzyść wszystkich obywateli, społeczeństwa oraz polityki w zakresie klimatu, na podstawie postępów technologicznych i operacyjnych oraz europejskiej polityki transportowej, przy poszanowaniu środowiska i zasobów naturalnych; zapewnienie i dalszy rozwój konkurencyjności przedsiębiorstw europejskich na rynku światowym.

Uzasadnienie

Transport jest jednym z atutów Europy – udział sektora transportu lotniczego w PKB UE wynosi 2,6% (3,1 mln miejsc pracy), natomiast transport powierzchniowy wytwarza 11% PKB UE (zatrudniając około 16 mln osób). Transport jest jednak również odpowiedzialny za 25% całkowitej emisji dwutlenku węgla w UE, w związku z czym istnieje konieczność przekształcenia systemu transportowego w bardziej ekologiczny i zapewnienia bardziej zrównoważonych modeli transportu oraz zgodności ze wskaźnikami wzrostu, jak określono w białej księdze "Europejska polityka transportowa do roku 2010: czas na decyzje"(28).

Rozszerzenie UE (w wyniku którego jej powierzchnia wzrosła o 25%, a liczba ludności o 20%) oraz jej rozwój gospodarczy stanowią nowe wyzwania dla wydajnego, efektywnego pod względem kosztów i zrównoważonego transportu osób i towarów. Transport wiąże się również bezpośrednio z głównymi dziedzinami polityki, takimi jak handel, konkurencja, zatrudnienie, środowisko, polityka spójności, energia, bezpieczeństwo i rynek wewnętrzny.

Inwestycje w zakresie BRT w przemyśle transportowym UE są niezbędne dla zapewnienia jej konkurencyjnej przewagi technologicznej na rynkach światowych(29). Działania na poziomie europejskim pobudzą również restrukturyzację przemysłu, łącznie z integracją łańcucha dostaw, w szczególności MŚP.

Programy badawcze opracowane przez europejskie platformy technologiczne(30) popierają potrzebę przyjęcia nowej perspektywy w odniesieniu do systemów transportu, która uwzględnia interakcje pojazdów lub statków, sieci transportowych lub infrastruktur oraz korzystania z usług transportowych i która może zostać opracowana wyłącznie na poziomie europejskim. Koszty BRT we wszystkich tych dziedzinach znacznie wzrastają, w związku z czym działania realizowane w ramach współpracy na poziomie UE są niezbędne dla umożliwienia różnym podmiotom BRT osiągnięcia "masy krytycznej", dzięki której będą mogły, z zapewnieniem efektywności pod względem kosztów, podejmować wielodyscyplinarne wyzwania ma dużą skalę, jak również sprostać wyzwaniom politycznym, technologicznym i społeczno-gospodarczym w kwestiach takich jak "przyjazne dla środowiska i bezpieczne pojazdy" przyszłości, interoperacyjność i intermodalność ze szczególnym uwzględnieniem transportu wodnego i kolejowego, przystępność cenowa, bezpieczeństwo, możliwości oraz oddziaływanie na środowisko w rozszerzonej Unii. We wdrażaniu europejskich polityk istotne będzie również rozwijanie technologii wspomagających system Galileo oraz jego zastosowania.

Tematy i działania przedstawione poniżej mają istotne znaczenie dla przemysłu, jak również uwzględniają w sposób zintegrowany potrzeby decydentów politycznych, obejmując aspekty gospodarcze, społeczne i środowiskowe polityki transportowej. Dodatkowe wsparcie zostanie udzielone w celu sprostania zarówno istniejącym, jak i nowym potrzebom polityk, na przykład dotyczącym rozwoju polityki transportu morskiego oraz wdrażania polityki dotyczącej jednolitej przestrzeni powietrznej.

Działania

· Aeronautyka i transport lotniczy

Ekologiczny transport lotniczy: redukcja emisji zanieczyszczeń, w tym gazów cieplarnianych, i uciążliwości hałasu, włączenie prac badawczych nad silnikami i alternatywnymi paliwami, strukturami i nowymi projektami samolotów, włącznie z płatowcami (w tym śmigłowce i wiropłaty), funkcjonowaniem lotnisk i zarządzaniem ruchem.

−  Podnoszenie efektywności czasowej: poprawa efektywności rozkładów lotów poprzez skoncentrowanie się na innowacyjnych systemach zarządzania ruchem powietrznym zgodnych ze skutecznym wdrażaniem polityki dotyczącej jednolitej przestrzeni powietrznej, obejmujących komponenty powietrzne, naziemne i związane z przestrzenią kosmiczną, w tym przepływ ruchu i większa autonomia samolotów.

−  Zapewnianie zadowolenia i bezpieczeństwa klientów: poprawa komfortu podróżowania pasażerów, innowacyjne usługi pokładowe i sprawniejsza odprawa pasażerów; poprawa wszystkich aspektów bezpieczeństwa transportu lotniczego; większy wybór statków powietrznych, od szerokokadłubowych do mniejszych samolotów służących różnym zastosowaniom (w tym zastosowaniom regionalnym).

−  Poprawa efektywności pod względem kosztów: redukcja kosztów związanych z opracowaniem, wytworzeniem i eksploatacją produktu poprzez skupianie się na samolotach o innowacyjnej i minimalnej potrzebie remontu, naprawy i przeglądu, wzmożone wykorzystywanie automatyzacji i symulacji.

−  Ochrona samolotu i pasażerów: wzmocnienie środków ochrony podróżnych, załogi, samolotu i systemu transportu powietrznego, takich jak ulepszone metody zapisu danych i identyfikacji, ochrona samolotu na wypadek ataku oraz projektowanie bezpieczniejszych samolotów.

−  Transport lotniczy przyszłości: sprostanie wyzwaniom lotnictwa w dłuższym okresie poprzez bardziej radykalne, ekologiczne, dostępne dla niepełnosprawnych i innowacyjne połączenia technologii, które prowadziłyby do znacznych postępów w dziedzinie transportu lotniczego.

–  · Zrównoważony transport powierzchniowy (kolejowy, drogowy i wodny)

Ekologiczny transport powierzchniowy: redukcja zanieczyszczenia środowiska łącznie z uciążliwością hałasu, w tym emisji gazów cieplarnianych, zmniejszanie wpływu transportu na zmiany klimatu poprzez ograniczanie emisji środkami technologicznymi i społeczno-gospodarczymi, jak również szkolenie użytkowników; opracowanie przyjaznych dla środowiska i wydajnych silników i układów paliwowych, przy zastosowaniu technologii hybrydowej oraz wykorzystywanie w transporcie paliw alternatywnych, takich jak paliwa wodorowe i ogniwa paliwowe, z uwzględnieniem efektywności pod względem kosztów i wydajności energetycznej; strategie utylizacji pojazdów i statków.

−  Promowanie i pobudzanie zmian w wyborze środków transportu i rozładowywanie ruchu w korytarzach transportowych: rozbudowa zrównoważonych innowacyjnych, intermodalnych i interoperacyjnych regionalnych i krajowych sieci, infrastruktur i systemów transportowych i logistycznych w Europie; internalizacja kosztów; wymiana informacji pomiędzy pojazdem/statkiem a infrastrukturą transportową; optymalizacja wydajności infrastruktury; strategie na rzecz zmian w wyborze środków transportu, zachęcające do korzystania z energooszczędnych środków transportu.

−  Zapewnianie zrównoważonej mobilności miejskiej wszystkim obywatelom, także mniej uprzywilejowanym: innowacyjne systemy organizacyjne, w tym przyjazne dla środowiska i bezpieczne pojazdy i środki transportu powodujące mniej zanieczyszczeń, nowe środki transportu publicznego wysokiej jakości i racjonalizacja transportu prywatnego, infrastruktura komunikacyjna, zintegrowana urbanistyka i transport przy uwzględnieniu ich powiązania ze wzrostem i zatrudnieniem.

−  Poprawa bezpieczeństwa i ochrony: w odniesieniu do systemu transportowego, transportu w odniesieniu do kierowców, pasażerów, załogi, rowerzystów i pieszych, jak również ładunku, projektowania i działania pojazdów, statków, infrastruktur i całego systemu transportowego.

−  Wzmacnianie konkurencyjności: poprawa procesów projektowania; opracowanie nowoczesnych technologii napędowych i technologii w zakresie produkcji pojazdów i statków; innowacyjne i oszczędne systemy produkcyjne oraz budowa i utrzymanie infrastruktury; architektury integratywne.

–  · Wspieranie europejskiego globalnego systemu nawigacji satelitarnej (Galileo i EGNOS): precyzyjne usługi nawigacyjne i synchronizacyjne wykorzystywane w wielu sektorach; wydajne wykorzystywanie nawigacji satelitarnej i pomoc w zdefiniowaniu technologii i zastosowań drugiej generacji.

Nauki społeczno-ekonomiczne i humanistyczne

8.  Cel

Zapewnienie dogłębnego, wspólnego zrozumienia złożonych i wzajemnie powiązanych wyzwań społeczno-gospodarczych, przed którymi stoi Europa, takich jak wzrost, zatrudnienie i konkurencyjność, spójność społeczna, wyzwania społeczne, kulturowe i edukacyjne w poszerzonej UE oraz zrównoważony rozwój, wyzwania związane z ochroną środowiska, zmiany demograficzne, migracja i integracja, jakość życia i globalna współzależność, w szczególności w celu ulepszenia naukowych podstaw polityk prowadzonych w odnośnych dziedzinach.

Uzasadnienie

Europa ma silną i wysokiej jakości bazę badawczą w zakresie nauk społeczno-ekonomicznych, społeczno-kulturowych oraz humanistycznych. Różnorodność punktów widzenia w obszarze ekonomii, spraw społecznych, polityki i kultury w UE stanowi bardzo podatny grunt dla prowadzenia badań w tych dziedzinach na poziomie europejskim. Europejska wartość dodana badań realizowanych w ramach współpracy w zakresie europejskich kwestii społeczno-gospodarczych i społeczno-kulturalnych we wspomnianych dziedzinach jest wysoka. Po pierwsze, omawiane kwestie i wyzwania stanowią priorytet na poziomie europejskim i są przedmiotem polityk wspólnotowych. Po drugie, badania porównawcze prowadzone w państwach UE lub innych państwach stanowią szczególnie skuteczne narzędzie, jak również dają możliwość zdobywania wiedzy w różnych krajach i regionach.

Po trzecie, badania na poziomie UE są szczególnie korzystne, ponieważ umożliwiają gromadzenie danych na skalę europejską oraz uwzględnienie wielu perspektyw potrzebnych do zrozumienia złożonych kwestii. Wreszcie stworzenie autentycznie europejskich społeczno-gospodarczych podstaw wiedzy w zakresie tych kluczowych wyzwań przyczyni się znacząco do promowania ich wspólnego rozumienia w całej Unii Europejskiej, a co szczególnie ważne, przez jej obywateli.

Działania, które będą wspierane, przedstawiono poniżej; oczekuje się, że przyczynią się one znacząco do kształtowania, wdrażania, skutków i ocen polityki oraz do określenia środków regulacyjnych w szerokim zakresie dziedzin, takich jak ekonomia, sprawy społeczne, kulturowe, edukacja i szkolenia, równość płci, przedsiębiorczość, handel międzynarodowy, ochrona konsumentów, stosunki zewnętrzne, polityka naukowa i technologiczna, statystyki urzędowe oraz stworzenie przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Dodatkowo zostanie umożliwione zajęcie się wyłaniającymi się wyzwaniami społeczno-gospodarczymi, jak również podjęcie badań w związku z nowymi lub nieprzewidzianymi potrzebami polityk. Możliwe jest również wykorzystanie platform społecznych do dyskusji nad przyszłymi planami badawczymi.

Działania

· Wzrost gospodarczy, zatrudnienie i konkurencyjność w społeczeństwie wiedzy: rozwój i integracja badań nad czynnikami wpływającymi na wzrost, stabilność społeczno-gospodarczą, zatrudnienie i konkurencyjność, obejmujących takie tematy jak innowacyjność, edukacja wraz z uczeniem się przez całe życie oraz rolą wiedzy naukowej i dóbr niematerialnych w skali ogólnoświatowej, młodzież i polityka z nią związana, dostosowanie polityk na rynku pracy i krajowe konteksty instytucjonalne.

· Łączenie celów ekonomicznych, społecznych i środowiskowych w perspektywie europejskiej: zajęcie się dwoma kluczowymi i w wysokim stopniu powiązanymi kwestiami dotyczącymi stałej ewolucji europejskich modeli społeczno-gospodarczych oraz spójności gospodarczej, społecznej i regionalnej w poszerzonej UE, z uwzględnieniem zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska, zrównoważonej urbanistyki, interakcji między środowiskiem, energią a społeczeństwem oraz roli miast i aglomeracji, a także społeczno-ekonomicznych skutków polityki i prawodawstwa wspólnotowego.

· Główne tendencje w społeczeństwie i ich konsekwencje: takie jak zmiany demograficzne, w tym starzenie się społeczeństwa i jego wpływ na systemy emerytalne, migracja i integracja, analiza wpływu zmian demograficznych na rozwój miast; styl życia, praca, rodzina, godzenie życia zawodowego z rodzinnym, kwestie równości płci, kwestie niepełnosprawności, zdrowie i jakość życia; ochrona interesów ekonomicznych konsumentów; nierówności; przestępczość; rola przedsiębiorstw w społeczeństwie i zróżnicowaniu ludności, przynależność etniczna, pluralizm religijny, interakcje kulturowe, zagadnienia wielokulturowe oraz kwestie związane z ochroną podstawowych praw człowieka oraz zwalczaniem wszelkich form dyskryminacji.

· Europa w świecie: rozumienie zmieniających się interakcji, stosunków międzykulturowych i współzależności pomiędzy regionami świata, w tym regionami rozwijającymi się, oraz ich konsekwencji; zajmowanie się wyłaniającymi się zagrożeniami i ryzykiem bez naruszania praw człowieka, wolności i dobrobytu oraz praca na rzecz pokoju.

· Obywatel w Unii Europejskiej: zajmowanie się, w kontekście przyszłego rozwoju rozszerzonej UE, kwestiami osiągnięcia poczucia demokratycznej współodpowiedzialności i aktywnego uczestnictwa narodów Europy; skuteczne i demokratyczne rządy na wszystkich szczeblach, w tym aspekt gospodarczy i prawny, oraz rola społeczeństwa obywatelskiego i innowacyjne procesy sprawowania rządów mające zwiększać udział obywateli w sprawowaniu władzy i współpracę między sektorami publicznym i prywatnym; badania na rzecz wspólnego zrozumienia i szacunku dla różnic i podobieństw między społeczeństwami Europy pod względem kultury, religii, dziedzictwa kulturowego, instytucji i systemów prawnych, historii, języka i wartości jako składowych elementów naszej wielokulturowej europejskiej tożsamości i dziedzictwa.

· Wskaźniki społeczno-ekonomiczne i naukowe: ich wykorzystanie w polityce i jej wdrażaniu oraz monitorowaniu, ulepszenie istniejących oraz opracowanie nowych wskaźników i technik ich analizy służących temu celowi, jak również ocenie programów badawczych, łącznie ze wskaźnikami opierającymi się na statystykach urzędowych.

· Badania wybiegające w przyszłość (działania typu foresight) w zakresie głównych kwestii naukowych, technologicznych i związanych z nimi kwestii społeczno-gospodarczych, takich jak przyszłe tendencje demograficzne, globalizacja i rozpowszechnianie wiedzy oraz ewolucja systemów badawczych i przyszłych postępów w głównych dziedzinach badawczych i dyscyplinach naukowych.

Przestrzeń kosmiczna

9.  Cel

Wspieranie europejskiego programu kosmicznego skupiającego się na zastosowaniach takich jak Globalny Monitoring dla Środowiska i Bezpieczeństwa (Global Monitoring for Environment and Security - GMES) niosących korzyści dla obywateli i konkurencyjności europejskiego przemysłu kosmicznego. Przyczyni się to do rozwoju europejskiej polityki przestrzeni kosmicznej, uzupełniając wysiłki państw członkowskich oraz innych kluczowych uczestników, w tym Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA).

Uzasadnienie

W tej dziedzinie Wspólnota może przyczynić się do lepszego określenia wspólnych celów opartych na wymaganiach użytkowników i celach polityk; do koordynacji działań w celu uniknięcia powielania prac i osiągnięcia maksymalnej interoperacyjności; do poprawy efektywności pod względem kosztów oraz do określenia norm. Władze publiczne i decydenci są ważnymi potencjalnymi użytkownikami, natomiast przemysł europejski również skorzysta z precyzyjnie określonej europejskiej polityki kosmicznej wdrożonej poprzez europejski program kosmiczny, wspierany częściowo przez proponowane działania w zakresie badań i rozwoju technologicznego. Działania na poziomie europejskim są potrzebne również po to, aby wspierać cele polityki wspólnotowej, na przykład w dziedzinie rolnictwa, leśnictwa, rybołówstwa, środowiska, zdrowia, telekomunikacji, bezpieczeństwa, transportu, jak również w celu zapewnienia Europie pozycji uznanego partnera w ramach współpracy regionalnej i międzynarodowej.

W ciągu ostatnich 40 lat Europa wykształciła, w ramach działań krajowych i poprzez ESA, doskonałe umiejętności technologiczne. Utrzymanie konkurencyjnego przemysłu (w tym wytwórców, usługodawców i operatorów) wymaga nowych badań i technologii. Zastosowania kosmiczne przynoszą istotne korzyści dla obywateli ze względu na technologiczne efekty "spin-off", a ponadto są konieczne w społeczeństwie o wysokim stopniu zaawansowania technicznego.

Przedstawione poniżej działania, koncentrując się w szczególności na wykorzystaniu istniejących w Europie zdolności, mają na celu: wydajne wykorzystywanie potencjału kosmicznego (skoordynowanego z obiektami miejscowymi, w tym z obiektami powietrznymi) do wprowadzania zastosowań, szczególnie GMES, oraz ich wkład w egzekwowanie prawa w ramach polityk wspólnotowych; badania kosmosu umożliwiające międzynarodową współpracę oraz dokonywanie przełomowych odkryć technologicznych, a także organizowanie misji efektywnych pod względem kosztów; wykorzystywanie i badanie przestrzeni kosmicznej wspomagane przez działania zapewniające Unii Europejskiej strategiczną rolę. Działania te zostaną uzupełnione innymi działaniami zawartymi w programie ramowym na rzecz konkurencyjności i innowacji oraz programie edukacyjnym i szkoleniowym. Korzyści polityki publicznej z poniżej przedstawionych działań zostaną maksymalnie zwiększone, a dodatkowe wsparcie zapewnione nowym, pojawiającym się potrzebom politycznym, na przykład: wykorzystaniu przestrzeni kosmicznej do rozwiązań wspomagających kraje rozwijające się; zastosowaniu narzędzi i metod obserwacji przestrzeni kosmicznej do wspierania rozwoju polityk wspólnotowych.

Działania

· Wykorzystanie przestrzeni kosmicznej na rzecz społeczeństwa europejskiego

GMES: rozwój satelitarnych i miejscowych systemów monitorowania i wczesnego ostrzegania, w tym na rzecz bezpieczeństwa obywateli, oraz rozwój technik związanych z zarządzaniem środowiskiem i bezpieczeństwem (w tym zarządzaniem w sytuacji kataklizmów) oraz ich integracja z komponentami naziemnymi, wodnymi i powietrznymi; wspieranie integracji, harmonizacji, wykorzystywania i dostarczania danych i usług w ramach GMES (pochodzących z obiektów zarówno satelitarnych, jak i miejscowych, w tym naziemnych, powietrznych i umieszczonych na statkach).

−  Innowacyjne usługi łączności satelitarnej płynnie zintegrowane z globalnymi sieciami łączności elektronicznej, służące obywatelom i przedsiębiorstwom w sektorach zastosowań obejmujących ochronę ludności, e-rząd, telemedycynę, teleedukację, akcje poszukiwawcze i ratownicze, turystykę i rekreację, nawigację osobistą, zarządzanie flotą, rolnictwo i leśnictwo, meteorologię oraz zwykłych użytkowników.

−  Rozwój technologii i systemów monitorowania skutkujący zmniejszaniem podatności usług kosmicznych na zagrożenia oraz wspieraniem obserwacji przestrzeni kosmicznej.

−  Zastosowania funkcjonujących w przestrzeni kosmicznej systemów zapobiegania ryzyku i zarządzania nim oraz wszelkimi rodzajami zagrożeń, pogłębianie zbieżności z systemami innymi niż kosmiczne.

–  · Badania przestrzeni kosmicznej

Zapewnianie wsparcia BRT i maksymalizacja naukowej wartości dodanej dzięki synergii z inicjatywami podejmowanymi przez ESA lub krajowe agencje kosmiczne w dziedzinie badań przestrzeni kosmicznej; ułatwianie dostępu do danych naukowych.

−  Wspieranie koordynacji działań na rzecz budowy teleskopów i detektorów kosmicznych oraz w dziedzinie analizy danych w naukach o kosmosie.

–  · BRT na rzecz wzmocnienia obecności w przestrzeni kosmicznej

Badania i rozwój na rzecz potrzeb długofalowych, w tym w dziedzinie transportu kosmicznego; działania badawcze mające na celu podnoszenie konkurencyjności europejskiego sektora technologii kosmicznej i jego efektywności pod względem kosztów.

−  Nauki o kosmosie, w tym aspekt kosmiczny biomedycyny, nauk o życiu i nauk fizycznych.

10.  Bezpieczeństwo

10.  Cel

Rozwój technologii i wiedzy w celu budowania zdolności potrzebnych do zapewnienia obywatelom bezpieczeństwa w zakresie zagrożeń takich jak terroryzm, kataklizmy i przestępczość, przy jednoczesnym respektowaniu podstawowych praw człowieka, w tym prawa do prywatności; zapewnienie optymalnego i zgodnego wykorzystywania dostępnych technologii z korzyścią dla europejskiego bezpieczeństwa cywilnego, pobudzanie współpracy dostawców i użytkowników rozwiązań w zakresie bezpieczeństwa cywilnego, poprawa konkurencyjności europejskiego sektora bezpieczeństwa oraz dostarczanie wyników badań ukierunkowanych na realizację misji w celu zmniejszenia istniejących braków w dziedzinie bezpieczeństwa.

Uzasadnienie

Bezpieczeństwo Europy jest koniecznym warunkiem dobrobytu i wolności. Strategia bezpieczeństwa UE, "Bezpieczna Europa w lepszym świecie", przyjęta przez Radę Europejską, zajmuje się potrzebą rozległej strategii bezpieczeństwa obejmującej środki bezpieczeństwa zarówno cywilne, jak i te związane z obronnością.

Badania w zakresie bezpieczeństwa stanowią ważny element osiągania wysokiego poziomu bezpieczeństwa w ramach przestrzeni sprawiedliwości, wolności i bezpieczeństwa. Przyczynią się one również do rozwoju technologii i zdolności wspomagających inne polityki wspólnotowe, w dziedzinach takich jak transport, ochrona ludności, energia i środowisko oraz zdrowie. Badania w dziedzinie bezpieczeństwa wymagają specjalnych zasad wdrażania, uwzględniających ich szczególny charakter.

Istniejące działania badawcze związane z kwestiami bezpieczeństwa w Europie są nieskuteczne z powodu fragmentaryczności wysiłków, braku masy krytycznej w odniesieniu do rozmiaru i zakresu oraz braku powiązań i interoperacyjności. Europa musi polepszyć spójność swych wysiłków poprzez rozwój skutecznych uregulowań instytucjonalnych oraz poprzez nakłanianie różnych krajowych i międzynarodowych podmiotów do współpracy i koordynacji w celu uniknięcia powielania działań oraz badać synergie tam gdzie to możliwe. Badania nad bezpieczeństwem na poziomie Wspólnoty będą nadal obejmować wyłącznie aspekt cywilny i skoncentrują się na działaniach, które, w porównaniu z działaniami krajowymi, stanowią wyraźną wartość dodaną. W konsekwencji badania nad bezpieczeństwem cywilnym w ramach Siódmego programu ramowego Wspólnoty wzmocnią konkurencyjność europejskiego przemysłu w sektorze bezpieczeństwa. Z uwagi na istnienie obszarów technologii podwójnego zastosowania, konieczna będzie ścisła koordynacja z działalnością Europejskiej Agencji Obrony w celu zapewnienia komplementarności.

Badania nad bezpieczeństwem powinny uwypuklić możliwości Unii zarówno w zakresie nadzoru, rozpowszechniania informacji oraz wiedzy na temat zagrożeń i zajść, jak i w zakresie systemów dla lepszej oceny i kontroli sytuacji poprzez lepsze wykorzystanie wspólnych systemów TIK w różnorodnych działaniach.

W tym obszarze stosowane będą specjalne wymagania dotyczące poufności, lecz nie będzie niepotrzebnie ograniczana dostępność wyników badań. Ponadto zostaną określone obszary, w których już udostępnia się wyniki badań.

Przedstawione poniżej działania spoza dziedziny obronności uzupełnią i zintegrują badania ukierunkowane na technologie i systemy odnoszące się do kwestii bezpieczeństwa cywilnego, które są przeprowadzane w innych obszarach tematycznych. Działania te będą ukierunkowane na realizację misji i będą rozwijać technologie oraz możliwości, które są potrzebne do przeprowadzania określonych misji w dziedzinie bezpieczeństwa. Zaprojektowano je jako działania elastyczne, tak by można je było dostosować do jeszcze nieznanych przyszłych zagrożeń bezpieczeństwa i związanych z nimi potrzeb polityk, które mogą się pojawić, jak również, aby sprzyjały owocnej wymianie i przejmowaniu istniejących technologii przez sektor bezpieczeństwa cywilnego. Europejskie badania nad bezpieczeństwem pobudzą również rozwój technologii wielofunkcyjnych w celu maksymalnego zwiększenia zakresu ich zastosowań.

Działania

· Bezpieczeństwo obywateli: dostarczanie rozwiązań technologicznych w zakresie ochrony ludności, w tym w zakresie biobezpieczeństwa i ochrony przed zagrożeniami wynikającymi z przestępczości i ataków terrorystycznych.

· Bezpieczeństwo infrastruktur i obiektów użyteczności publicznej: analiza i zabezpieczanie istniejącej i przyszłej publicznej oraz prywatnej infrastruktury kluczowej/powiązanej siecią (np. transport, energia, TIK) oraz systemów i usług (łącznie z usługami finansowymi i administracyjnymi).

· Inteligentna obserwacja i bezpieczeństwo granic: skupianie się na technologiach i zdolnościach mających na celu wzmocnienie skuteczności i sprawności wszystkich systemów, sprzętu, narzędzi i procesów oraz metod szybkiej identyfikacji koniecznych do poprawy bezpieczeństwa europejskich granic lądowych i morskich, łącznie z kwestiami kontroli i obserwacji granic.

· Przywracanie bezpieczeństwa i ochrony w sytuacjach kryzysowych: skupianie się na technologiach umożliwiających uzyskanie ogólnego obrazu sytuacji i wspierających różne operacje zarządzania w sytuacjach kryzysowych (takie jak ochrona ludności, zadania ratownicze i akcje humanitarne) oraz na kwestiach takich jak przygotowanie, koordynacja i komunikacja między organizacjami, architektury rozproszone i czynnik ludzki.

Powyższe cztery dziedziny będą wspierane przez następujące tematy o bardziej przekrojowym charakterze:

· Integracja systemów bezpieczeństwa, łączność i interoperacyjność: wywiad, zbieranie informacji i bezpieczeństwo wewnętrzne, koncentrowanie się na technologiach mających na celu wzmocnienie interoperacyjności systemów, sprzętu, usług i procesów, łącznie z infrastrukturą informacyjną organów ścigania, straży pożarnej, obrony cywilnej i opieki zdrowotnej, jak również na niezawodności, aspektach organizacyjnych, ochronie poufności i integralności informacji oraz możliwości śledzenia wszystkich transakcji i procesów przetwarzania.

· Bezpieczeństwo i społeczeństwo: badania ukierunkowane na realizację misji, które skupią się na analizach społeczno-gospodarczych, tworzeniu scenariuszy i działaniach związanych z: kulturowym, społecznym, politycznym i gospodarczym wymiarem bezpieczeństwa, komunikacją ze społeczeństwem, rolą wartości ludzkich, formułowaniem polityki, psychologią terroryzmu i jego środowiskiem społecznym, poczuciem bezpieczeństwa obywateli, etyką, ochroną prywatności i społecznym prognozowaniem oraz analizą ryzyka systemowego. Badania dotyczyć będą również technologii, które w lepszy sposób chronią prywatność i wolności, jak również obszarów szczególnego ryzyka i nowych zagrożeń oraz zarządzania i oceny potencjalnych skutków.

· Koordynacja i ustrukturyzowanie badań nad bezpieczeństwem: koordynowanie europejskich i międzynarodowych wysiłków badawczych w zakresie bezpieczeństwa oraz rozwój synergii pomiędzy badaniami nad bezpieczeństwem i obroną, poprawa warunków prawnych i zachęcanie do optymalnego wykorzystywania istniejących infrastruktur.

II POMYSŁY

II.  Cel

Program ten ma zwiększyć dynamikę, kreatywność i doskonałość europejskich badań naukowych przekraczających granice dzisiejszej wiedzy. Nastąpi to poprzez wspieranie projektów badawczych inicjowanych przez samych naukowców, realizowanych we wszystkich dziedzinach przez pojedyncze zespoły rywalizujące na poziomie europejskim. Projekty będą finansowane na podstawie wniosków przedłożonych przez naukowców zarówno z sektora prywatnego, jak i publicznego, dotyczących dowolnie wybranego przez nich przedmiotu badań i oceniane wyłącznie na podstawie kryterium doskonałości, według ocen niezależnych ekspertów. Ważnym aspektem niniejszego programu jest ogłaszanie i rozpowszechnianie wyników badań.

Uzasadnienie

Inicjowane przez samych naukowców badania przekraczające granice dzisiejszej wiedzy (badania pionierskie), w ramach działań powszechnie rozumianych jako "badania podstawowe", są główną siłą napędową dobrobytu i postępu społecznego, ponieważ otwierają nowe perspektywy dla postępu naukowego i technologicznego oraz mają decydujące znaczenie w generowaniu nowej wiedzy prowadzącej do przyszłych zastosowań i rynków.

Mimo wielu sukcesów i wysokiego poziomu osiągnięć w wielu dziedzinach, Europa nie wykorzystuje w pełni swoich zasobów oraz potencjału badawczego i pilnie potrzebuje większych możliwości generowania wiedzy i przełożenia jej na wartości ekonomiczne i społeczne oraz wzrost gospodarczy i społeczny.

Ogólnoeuropejska, oparta na zasadach konkurencji struktura finansowania (dodatkowa wobec finansowania ze źródeł krajowych, lecz nie zastępująca go) badań przekraczających granice dzisiejszej wiedzy, prowadzonych przez pojedyncze zespoły, które mogą działać na poziomie krajowym lub ponadnarodowym, jest kluczowym elementem europejskiej przestrzeni badawczej i uzupełnia inne działania wspólnotowe oraz krajowe. Umożliwi ona wzmocnienie dynamiki oraz atrakcyjności Europy dla najlepszych naukowców zarówno z państw europejskich, jak i z krajów trzecich, a także dla inwestycji przemysłowych.

Działania

Działanie to jest odpowiedzią dla najbardziej obiecujących i produktywnych obszarów badań oraz najlepszych możliwości osiągnięcia postępu naukowego i technologicznego, w obrębie poszczególnych dyscyplin oraz w badaniach interdyscyplinarnych, łącznie z naukami inżynieryjnymi, społecznymi i humanistycznymi. Zostanie ono wdrożone niezależnie od tematycznego ukierunkowania pozostałych części Siódmego programu ramowego i będzie skierowane zarówno do nowego pokolenia naukowców i nowych grup, jak też do zespołów o ustalonej pozycji.

Działania wspólnotowe w zakresie badań przekraczających granice dzisiejszej wiedzy będą realizowane przez Europejską Radę ds. Badań Naukowych (ERBN), składającą się z niezależnej rady naukowej wspieranej przez specjalną jednostkę ds. realizacji mającą ograniczone rozmiary i efektywną pod względem kosztów. Zarządzanie ERBN zostanie powierzone personelowi zatrudnionemu w tym celu lub oddelegowanemu z instytucji UE i będzie obejmowało jedynie rzeczywiste potrzeby administracyjne w celu zapewnienia stabilności i ciągłości koniecznej do skutecznego administrowania.

Rada Naukowa będzie składać się z najwyższej rangi przedstawicieli europejskiego środowiska naukowego, działających we własnym imieniu, niezależnie od interesów politycznych lub innych, zapewniając różnorodność obszarów badawczych. Jej członkowie będą mianowani przez Komisję po wyznaczeniu ich w drodze niezależnej i przejrzystej procedury uzgodnionej z Radą Naukową, obejmującej konsultacje ze społecznością naukowców i sprawozdanie dla Parlamentu Europejskiego i Rady. Będą oni mianowani na okres czterech lat, z możliwością jednorazowego przedłużenia, w systemie rotacyjnym, który zagwarantuje ciągłość pracy Rady Naukowej.

Rada Naukowa będzie między innymi ustanawiać ogólną strategię naukową, w pełni odpowiadać za decyzje określające rodzaj badań, które mają być finansowane, oraz gwarantować jakość działania z naukowego punktu widzenia. Do jej zadań będą należeć w szczególności opracowywanie rocznego programu prac, ustanowienie procedury ocen eksperckich, a także monitorowanie i kontrola jakości wdrożenia programu z naukowego punktu widzenia. Rada uchwali kodeks postępowania służący między innymi unikaniu konfliktu interesów.

Specjalna jednostka ds. realizacji jest odpowiedzialna za wszystkie aspekty wdrożenia i realizacji programu, które przewidziano w rocznym programie prac. Będzie ona w szczególności przeprowadzać procedurę ocen eksperckich oraz procedurę selekcji zgodnie z zasadami ustanowionymi przez Radę Naukową oraz zapewniać finansowe i naukowe zarządzanie dotacjami.

Koszty administracyjne i koszty zatrudnienia ERBN dotyczące Rady Naukowej i specjalnej jednostki ds. realizacji będą odpowiadać zasadom administracji mającej ograniczone rozmiary i efektywnej pod względem kosztów; wydatki administracyjne nie przekroczą 5% całości środków przyznanych na ERBN i będą ograniczone do minimum dającego pogodzić się z zagwarantowaniem zasobów niezbędnych do zapewnienia wysokiej jakości wdrożenia, tak aby maksymalnie zwiększyć finansowanie badań w pionierskich dziedzinach wiedzy.

Komisja będzie gwarantować pełną autonomię i niezależność ERBN. Zapewni, aby ERBN działała zgodnie z zasadami doskonałości naukowej, autonomii, wydajności i przejrzystości oraz aby ściśle przestrzegała strategii i metodologii wdrażania ustalonych przez Radę Naukową. Komisja sporządzi wraz z Radą Naukową roczne sprawozdanie z działalności ERBN i realizacji celów oraz przedłoży je Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

ERBN dysponuje możliwością przeprowadzania własnych badań strategicznych w celu przygotowywania i wspierania swoich działań operacyjnych. W szczególności może ona przeprowadzać konsultacje w ramach inicjatyw europejskich, międzyrządowych oraz krajowych w celu zaplanowania własnych działań w świetle innych badań na szczeblu europejskim i krajowym.

Wdrażanie działania i zarządzanie są poddawane bieżącemu przeglądowi oraz ocenie w celu analizy osiągnięć oraz dostosowania i poprawy procedur na podstawie zdobytych doświadczeń. W ramach oceny śródokresowej, o której mowa w art. 7 ust. 2, przeprowadzony zostanie również niezależny przegląd struktury i mechanizmów ERBN na podstawie kryteriów doskonałości naukowej, autonomii, wydajności oraz przejrzystości działania, z pełnym zaangażowaniem Rady Naukowej. Obejmie on proces i kryteria wyboru członków Rady Naukowej. W ramach przeglądu zostaną jasno przedstawione zalety i wady struktury opartej na agencji wykonawczej oraz struktury opartej na art. 171 Traktatu. Na podstawie wyników tego przeglądu powinny zostać dokonane odpowiednie modyfikacje tych struktur i mechanizmów. Komisja zapewni, zgodnie z Traktatem, wykonanie i przedstawienie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wszelkich niezbędnych prac przygotowawczych, w tym przygotowanie wszelkich wniosków legislacyjnych, które uzna za potrzebne, w celu jak najszybszego wprowadzenia w życie niezbędnych zmian struktury. W tym celu, w ramach współdecyzji, program ramowy zostanie dostosowany lub uzupełniony, zgodnie z art. 166 ust. 2 Traktatu. Sprawozdanie okresowe, o którym mowa w art. 7 ust. 2, poprzedzające ocenę śródokresową, poda wstępne wnioski na temat funkcjonowania ERBN.

LUDZIE

III.  Cel

Ilościowe i jakościowe wzmocnienie potencjału ludzkiego w zakresie badań i technologii w Europie poprzez: wzbudzanie zainteresowania zawodem naukowca, zachęcanie europejskich naukowców do pozostania w Europie i przyciąganie naukowców z całego świata, zwiększanie atrakcyjności Europy dla najlepszych naukowców. W oparciu o doświadczenia zebrane w trakcie realizacji działań zatytułowanych "Marie Curie" prowadzonych w poprzednich programach ramowych, nastąpi to w drodze uruchomienia spójnego zestawu działań "Marie Curie", ze szczególnym uwzględnieniem tworzonej przez nie europejskiej wartości dodanej w postaci wpływu kształtującego europejską przestrzeń badawczą. Działania te będą skierowane do naukowców na wszystkich szczeblach kariery w sektorze publicznym lub prywatnym, od początkowego kształcenia, ukierunkowanego w szczególności na ludzi młodych, po kształcenie ustawiczne i rozwój kariery. Czynione będą również starania na rzecz zwiększenia udziału kobiet naukowców, poprzez wspieranie równości szans w przypadku wszystkich działań "Marie Curie", poprzez projektowanie działań w formie umożliwiającej właściwą równowagę między pracą a życiem prywatnym oraz poprzez ułatwianie powrotu do kariery naukowej po przerwie.

Uzasadnienie

Duża liczba wysoko wykwalifikowanych naukowców jest niezbędnym warunkiem postępu w nauce i stworzenia podstaw dla innowacji, ale także istotnym czynnikiem wpływającym na przyciągnięcie i utrzymanie nakładów na badania naukowe ponoszonych przez instytucje publiczne i prywatne. W obliczu rosnącej światowej konkurencji stworzenie w Europie otwartego i wolnego od wszelkich form dyskryminacji rynku pracy dla naukowców oraz dywersyfikacja ich umiejętności i ścieżek kariery mają zasadnicze znaczenie we wspieraniu korzystnej wymiany naukowców i ich wiedzy, zarówno w Europie, jak i na całym świecie. Uruchomione zostaną specjalne działania promujące naukowców na wczesnym etapie kariery naukowej i wspierające wczesne etapy kariery naukowej, a także środki mające na celu ograniczenie zjawiska "drenażu mózgów", takie jak na przykład granty służące reintegracji naukowców.

Mobilność, rozumiana jako przekraczanie granic zarówno państwowych, jak i sektorowych, włącznie z pobudzaniem udziału przemysłu oraz oferowaniem karier naukowych i stanowisk akademickich na skalę europejską, jest kluczowym składnikiem europejskiej przestrzeni badawczej, niezbędnym dla zwiększenia europejskich możliwości i osiągnięć w zakresie badań. Międzynarodowa konkurencja między naukowcami pozostanie kluczowym elementem zapewniającym jak najwyższą jakość badań prowadzonych w ramach tego działania. Zwiększenie mobilności naukowców oraz wzmocnienie zasobów instytucji przyciągających naukowców z innych państw członkowskich będzie wspierać centra doskonałości w całej Unii Europejskiej. W celu zagwarantowania szkoleń i mobilności w ramach nowych obszarów badań i technologii zapewniona zostanie odpowiednia koordynacja z innymi częściami Siódmego programu ramowego; celem dążeń będzie również synergia z innymi politykami Wspólnoty, np. w dziedzinach edukacji, spójności i zatrudnienia. W części "Nauka w społeczeństwie" programu "Możliwości" przewidziane są działania służące połączeniu kształcenia naukowego z karierą naukową oraz prace naukowe i koordynacyjne w zakresie nowych metod kształcenia naukowego.

Działania

· Kształcenie początkowe naukowców w celu poprawy ich perspektyw zawodowych w sektorze publicznym i prywatnym, między innymi poprzez poszerzenie ich umiejętności ogólnych i naukowych, w tym kwalifikacji związanych z transferem technologii oraz przedsiębiorczością, oraz zainteresowanie większej liczby młodych ludzi karierą naukową. Zostanie to zrealizowane poprzez sieci "Marie Curie", przy czym głównym celem będzie przezwyciężenie rozdrobnienia początkowego kształcenia i rozwoju karier naukowców oraz ich wzmocnienie na poziomie europejskim. Dla najlepszych naukowców stojących na początku kariery przewidziane jest wsparcie umożliwiające im dołączenie do istniejących zespołów badawczych. Członkowie ponadnarodowych sieci muszą wykorzystywać komplementarność swoich kompetencji poprzez zintegrowane programy szkoleniowe. Wsparcie zostanie udzielone w zakresie rekrutacji naukowców na wczesnych etapach kariery, organizowania szkoleń w celu transferu wiedzy i nadzoru otwartych również dla naukowców spoza sieci oraz osób zajmujących wyższe stanowiska akademickie lub stanowiska w przemyśle.

· Kształcenie przez całe życie i rozwój kariery w celu wspierania rozwoju kariery doświadczonych naukowców. Mając na uwadze uzupełnianie lub uzyskiwanie nowych umiejętności i kompetencji oraz polepszanie interdyscyplinarności/wielodyscyplinarności lub mobilności międzysektorowej, przewiduje się wsparcie dla naukowców ze szczególnymi potrzebami w zakresie dodatkowych/uzupełniających się umiejętności i kompetencji, dla naukowców, którzy chcą po przerwie kontynuować karierę naukową oraz dla (ponownej) integracji naukowców przebywających na dłuższych kontraktach w Europie, także w ich kraju ojczystym, po pobycie za granicą. Działanie to będzie realizowane poprzez indywidualne stypendia przyznawane bezpośrednio na poziomie Wspólnoty oraz poprzez współfinansowanie programów regionalnych, krajowych lub międzynarodowych, pod warunkiem spełniania kryteriów europejskiej wartości dodanej, przejrzystości i otwartości.

Tryb współfinansowania będzie początkowo wykorzystywany w ograniczonym zakresie, co pozwoli zebrać odpowiednie doświadczenia.

· Ścieżki rozwoju współpracy oraz partnerstwa między przemysłem a środowiskiem akademickim: Wspieranie programów współpracy długoterminowej między środowiskiem akademickim a przemysłem (w tym tradycyjnym przemysłem wytwórczym) w szczególności MŚP, mające na celu pobudzenie mobilności międzysektorowej oraz zwiększenie wymiany wiedzy poprzez partnerstwa w zakresie badań, wspierane przez angażowanie doświadczonych naukowców na potrzeby partnerstwa, wymianę personelu między obydwoma sektorami w drodze oddelegowania i poprzez organizację wydarzeń.

· Wymiar międzynarodowy w celu poprawy jakości badań w Europie poprzez przyciągnięcie utalentowanych naukowców spoza Europy i wspieranie korzystnej dla obu stron współpracy naukowej z naukowcami spoza kontynentu. W tym celu przewiduje się stypendia dla europejskich naukowców podejmujących badania poza Europą (zawierające obowiązkowy etap po powrocie), stypendia dla naukowców spoza Europy podejmujących działalność w Europie, partnerstwa wspierające wymianę naukowców. Wspierane będą również wspólne inicjatywy organizacji europejskich i organizacji z krajów sąsiadujących z UE oraz z krajów, z którymi Wspólnota zawarła umowy o współpracy naukowej i technologicznej. Działanie obejmuje środki mające zapobiec ryzyku "drenażu mózgów" z krajów rozwijających się i wschodzących gospodarek oraz środki na rzecz tworzenia sieci europejskich naukowców pracujących za granicą. Działania te będą realizowane w sposób zgodny z międzynarodowymi inicjatywami podejmowanymi w ramach programów "Współpraca" i "Możliwości".

· Działania szczegółowe wspierające utworzenie prawdziwego europejskiego rynku pracy dla naukowców poprzez usunięcie przeszkód w mobilności i rozszerzenie perspektyw zawodowych naukowców w Europie. Wspierane będą również środki zachęty dla instytucji publicznych promujących mobilność, jakość i status zatrudnionych naukowców. Ponadto, w celu zwiększania świadomości społecznej w zakresie działań "Marie Curie" i ich celów, przyznawane będą nagrody.

IV MOŻLIWOŚCI

IV.  Ta część Siódmego programu ramowego polepszy możliwości w zakresie badań i innowacji w całej Europie i zapewni ich optymalne wykorzystanie. Cel ten zostanie osiągnięty poprzez:

Cel

Optymalizacja wykorzystania i rozwój najlepszych infrastruktur badawczych istniejących w Europie oraz pomoc w stworzeniu we wszystkich dziedzinach nauki i technologii nowych infrastruktur badawczych o ogólnoeuropejskim znaczeniu, potrzebnych europejskiemu środowisku naukowemu do utrzymania się w czołówce postępu naukowego, i będących w stanie pomóc przemysłowi we wzmocnieniu podstaw wiedzy i technologicznego know-how.

Uzasadnienie

Infrastruktury badawcze odgrywają coraz większą rolę w rozwoju wiedzy i technologii oraz ich wykorzystaniu. Znaczenie takich infrastruktur jest już powszechnie uznawane w dziedzinach takich jak energia, przestrzeń kosmiczna i fizyka molekularna, a w innych dziedzinach stale rośnie. Centralną rolę w badaniach naukowych pełnią dla przykładu: źródła promieniowania, banki danych w genomice i naukach społecznych, obserwatoria w naukach o środowisku i badaniach przestrzeni kosmicznej, systemy obrazowania lub pomieszczenia sterylne w zakresie badania i opracowywania nowych materiałów lub w nanoelektronice. Są one kosztowne, prace nad ich powstaniem wymagają szerokiego zakresu wiedzy specjalistycznej i powinny być wykorzystywane w skali europejskiej przez szerokie grono naukowców oraz przedsiębiorstw jako klientów.

Opracowanie europejskiego podejścia w odniesieniu do infrastruktur badawczych, łącznie z infrastrukturami elektronicznymi i wirtualnymi opartymi na technikach informatycznych i komunikacyjnych, oraz przeprowadzenie działań na tym obszarze na poziomie Unii może stanowić istotny wkład w pobudzanie i wykorzystanie europejskiego potencjału badawczego oraz przyczynić się do rozwoju europejskiej przestrzeni badawczej.

Chociaż państwa członkowskie zachowają kluczową rolę w opracowywaniu i finansowaniu infrastruktur, Wspólnota może i powinna pełnić funkcję katalizatora i dźwigni poprzez pomoc w zapewnieniu szerszego dostępu do infrastruktur istniejących w państwach członkowskich i bardziej wydajnego ich wykorzystania poprzez pobudzanie skoordynowanego rozbudowywania istniejących infrastruktur i łączenia ich w sieci oraz wspieranie powstawania nowych infrastruktur badawczych o znaczeniu ogólnoeuropejskim w perspektywie średnio- i długookresowej. Pod tym względem kluczową rolę w określaniu potrzeb oraz planu rozwoju europejskich infrastruktur badawczych odgrywa Europejskie Forum Strategii ds. Infrastruktur Badawczych (ESFRI).

Działania

Działania prowadzone w ramach niniejszego działu obejmą cały zakres nauki i technologii. Będą realizowane w ścisłym uzgodnieniu z działaniami podejmowanymi w obszarach tematycznych, w celu zagwarantowania, że wszystkie działania podejmowane na poziomie europejskim w ramach wspólnotowych odpowiadają zapotrzebowaniu na infrastruktury badawcze w danych obszarach, łącznie ze współpracą międzynarodową.

Przewidziano następujące działania:

· Wspieranie istniejących infrastruktur badawczych

– działania integracyjne w celu lepszego zorganizowania, w skali europejskiej, sposobu funkcjonowania infrastruktur badawczych w danej dziedzinie oraz wspierania ich spójnego wykorzystania i rozwoju, w szczególności poprzez ponadnarodowy dostęp w celu zapewnienia naukowcom europejskim, w tym naukowcom zatrudnionym w przemyśle i MŚP, dostępu do mających najlepsze osiągnięcia infrastruktur badawczych potrzebnych im do przeprowadzenia badań, niezależnie od lokalizacji infrastruktury;

–   wzmocnienie elektronicznej infrastruktury badawczej: wspieranie dalszego rozwoju i globalnej łączności infrastruktur komunikacyjnych i siatek obliczeniowych o wysokich parametrach; rozbudowa europejskich możliwości w zakresie systemów informatycznych, oraz zachęcanie do ich przyjmowania przez społeczności użytkowników; w odpowiednich przypadkach – zwiększenie ich światowego znaczenia oraz zaufania do nich w oparciu o osiągnięcia infrastruktur GEANT i Grid oraz otwarte standardy w zakresie interoperacyjności.

–  · Wspieranie nowych infrastruktur badawczych

− budowa nowych infrastruktur oraz istotne modernizacje istniejących infrastruktur z naciskiem głównie na fazy przygotowawcze w celu promowania, zgodnie z zasadą "zmiennej geometrii" powstawania nowych urządzeń badawczych, przede wszystkim na podstawie prac ESFRI(31);

−   prace studyjne, z zastosowaniem podejścia oddolnego, jakim jest zaproszenie do składania wniosków, wspierające tworzenie nowych infrastruktur badawczych poprzez finansowanie grantów przygotowawczych i studiów wykonalności dla nowych infrastruktur.

W przypadku budowy nowych infrastruktur należy uwzględnić potencjał, jakim dysponują regiony konwergencji, jak również regiony najbardziej oddalone, w zakresie doskonałości naukowej. Zapewniona zostanie skuteczna koordynacja instrumentów finansowych Wspólnoty, w szczególności Siódmego programu ramowego i funduszy strukturalnych.

BADANIA NA RZECZ MŚP

Cele

Wzmocnienie możliwości innowacyjnych europejskich MŚP oraz ich wkładu w rozwój produktów i rynków opartych na nowych technologiach poprzez pomoc w zakresie badań zlecanych na zewnątrz (outsourcing), zwiększania wysiłków badawczych MŚP, poszerzania ich sieci, lepszego wykorzystania wyników badań i pozyskiwania technologicznego know-how, wypełnianie luki dzielącej badania naukowe i innowacje.

Uzasadnienie

Małe i średnie przedsiębiorstwa są fundamentem europejskiego przemysłu. Powinny stanowić główny element w systemie innowacji oraz w łańcuchu przekształcania wiedzy w nowe produkty, procesy i usługi. W obliczu rosnącej konkurencji na rynku wewnętrznym oraz w skali światowej, europejskie MŚP muszą pogłębiać posiadaną wiedzę i zwiększać intensywność i wykorzystanie badań, rozszerzać swoją działalność na większe rynki i umiędzynarodowić swoje sieci wiedzy. Większość z działań podejmowanych przez państwa członkowskie dotyczących MŚP nie wspiera ponadnarodowej współpracy badawczej i transferu technologicznego. Potrzebne są działania na poziomie UE w celu uzupełnienia i poprawy efektów działań przeprowadzanych na poziomie regionalnym i krajowym. Jako uzupełnienie działań wymienionych poniżej, wspierany i ułatwiany będzie udział MŚP w całym Siódmym programie ramowym, z uwzględnieniem ich szczególnych potrzeb.

Działania

Działania wyraźnie skoncentrują się na wspieraniu projektów badawczych. Ponadto wspierane będą systemy krajowe przyznające środki finansowe MŚP lub ich stowarzyszeniom na przygotowanie wniosków projektowych w ramach programu "Badania na rzecz MŚP". Podczas realizacji Siódmego programu ramowego zapewniana będzie komplementarność i synergia z działaniami programu ramowego na rzecz konkurencyjności i innowacji.

Program ramowy na rzecz konkurencyjności i innowacji pobudzi i ułatwi udział MŚP w Siódmym programie ramowym poprzez usługi horyzontalne wspierające przedsiębiorczość i innowacyjność. Zostanie zapewniona komplementarność i synergia z innymi progamami wspólnotowymi.

REGIONY WIEDZY

Cele

Wzmocnienie potencjału badawczego regionów europejskich, w szczególności poprzez wspieranie i zachęcanie do rozwoju w całej Europie regionalnych klastrów badawczych skupiających wyższe uczelnie, ośrodki badawcze, przedsiębiorstwa i władze regionalne.

Uzasadnienie

Regiony uznaje się coraz częściej za ważnych aktorów na europejskiej scenie badań i rozwoju. Polityka w zakresie badań oraz działania na poziomie regionalnym często opierają się na rozwoju regionalnych klastrów skupiających instytucje publiczne i prywatne. Pilotażowa akcja "Regiony wiedzy" ujawniła dynamikę tego procesu i konieczność wspierania i zachęcania do rozwijania tego typu struktur.

Działania podejmowane w tym obszarze umożliwią regionom europejskim zwiększenie możliwości inwestowania w BRT oraz prowadzenia działań badawczych, przy jednoczesnej maksymalizacji możliwości efektywnego udziału ich uczestników w europejskich projektach badawczych i sprzyjaniu powstawaniu klastrów, co będzie jednocześnie propagowaniem rozwoju regionalnego w Europie. Działania będą ułatwiały tworzenie klastrów regionalnych, które przyczyniają się do kształtowania europejskiej przestrzeni badawczej.

Działania

Nowa inicjatywa "Regiony wiedzy" połączy regionalnych uczestników zaangażowanych w badania, takich jak wyższe uczelnie, ośrodki badawcze, przemysł, władze publiczne (rady regionalne lub regionalne agencje rozwoju). Projekty będą obejmowały wspólną analizę planów badawczych klastrów regionalnych (w uzgodnieniu z innymi działaniami dotyczącymi szeroko rozumianej kwestii regionalnych klastrów innowacyjnych) i wypracowanie zestawu instrumentów służących zastosowaniu w konkretnych działaniach badawczych, m.in. poprzez spełnianie przez regiony rozwinięte roli "mentora" regionów o słabo rozwiniętym profilu badawczym oraz wspieranie kształtujących się regionów wiedzy.

Obejmuje to działania mające na celu usprawnienie tworzenia sieci badawczych i dostępu do źródeł finansowania badań, oraz lepszą integrację i tworzenie powiązań między uczestnikami badań i instytucjami w gospodarkach regionalnych. Działania te będą realizowane w ścisłym związku z polityką regionalną Wspólnoty (fundusze strukturalne), programem ramowym na rzecz konkurencyjności i innowacji oraz programem edukacyjnym i szkoleniowym.

W kontekście działania szczegółowego "Regiony wiedzy" przewiduje się szukanie synergii z polityką regionalną Wspólnoty, jak również z właściwymi programami krajowymi i regionalnymi, szczególnie w odniesieniu do regionów konwergencji i regionów najbardziej oddalonych.

POTENCJAŁ BADAWCZY

Cel

Pobudzenie wykorzystania pełnego potencjału badawczego rozszerzonej Unii poprzez otworzenie i rozwój istniejącej lub powstającej doskonałości w regionach konwergencji i najbardziej oddalonych regionach UE (32) oraz pomoc w zwiększeniu możliwości efektywnego uczestnictwa naukowców w działalności badawczej na poziomie wspólnotowym.

Uzasadnienie

Europa nie wykorzystuje w pełni swojego potencjału badawczego, w szczególności w mniej rozwiniętych regionach oddalonych od europejskich centrów rozwoju naukowego i przemysłowego. Aby naukowcy i instytucje z tych regionów, zarówno z sektora publicznego jak i prywatnego, mogli wnieść swój wkład do ogólnoeuropejskich wysiłków w dziedzinie badań, a jednocześnie skorzystać z wiedzy i doświadczenia pozostałych regionów Europy, działanie to ma na celu stworzenie warunków, które pozwolą im wykorzystać ich potencjał i pomogą w pełnej realizacji europejskiej przestrzeni badawczej w poszerzonej Unii. Działania będą oparte na wcześniejszych i istniejących środkach, takich jak europejskie centra doskonałości w ramach piątego programu ramowego w dawnych krajach przystępujących i kandydujących oraz stypendia "Marie Curie" służące transferowi wiedzy.

Działania

Podjęte zostaną starania w celu stworzenia silnej synergii z polityką regionalną Wspólnoty. Działania prowadzone na tym obszarze określą potrzeby oraz możliwości wzmocnienia potencjału badawczego istniejących i powstających centrów doskonałości w regionach konwergencji, które mogą być sfinansowane przez fundusze strukturalne i Fundusz Spójności.

Synergii należy poszukiwać również poprzez program ramowy na rzecz konkurencyjności i innowacji w celu promowania regionalnej komercjalizacji BRT, we współpracy z przemysłem.

NAUKA W SPOŁECZEŃSTWIE

Cel

W celu stworzenia otwartego, efektywnego i demokratycznego europejskiego społeczeństwa opartego na wiedzy należy pobudzać harmonijną integrację przedsięwzięć naukowych i technologicznych oraz powiązanej z nimi polityki badawczej z europejską strukturą społeczną, poprzez popieranie w skali europejskiej refleksji i debat dotyczących nauki i technologii oraz ich relacji z całym spektrum społecznym i kulturowym.

Uzasadnienie

Nauka i technologia wywierają coraz większy wpływ na nasze codzienne życie. Choć nauka i technologia są produktami działań społecznych, ukształtowanymi przez czynniki społeczne i kulturowe, ciągle stanowią sferę oddaloną od codziennych problemów dużej części społeczeństwa oraz decydentów politycznych i wciąż są przedmiotem nieporozumień. Kontrowersyjne kwestie związane z nowymi technologiami powinny być w społeczeństwie przedmiotem debaty opartej na faktach i prowadzącej do uzasadnionych wyborów i decyzji.

Działania

Działania te przyjmą w szczególności postać projektów badawczych, prac studyjnych, współpracy sieciowej i wymiany, wydarzeń i inicjatyw skierowanych do szerokiego kręgu odbiorców, nagród, badań opinii i gromadzenia danych. W wielu przypadkach będzie to oznaczało międzynarodowe partnerstwa z organizacjami z krajów trzecich.

WSPIERANIE SPÓJNEGO ROZWOJU POLITYK BADAWCZYCH

Cele

Wzmacnianie skuteczności i spójności krajowych i wspólnotowych polityk badawczych oraz ich powiązań z innymi politykami, zwiększanie znaczenia badań publicznych i ich powiązań z przemysłem oraz wzmacnianie wsparcia publicznego i efektu dźwigni, jaki wywiera ono na inwestycje podmiotów prywatnych.

Uzasadnienie

Zwiększanie inwestycji w badania i rozwój w dążeniu do osiągnięcia celu 3% oraz poprawa ich efektywności jest podstawowym priorytetem strategii lizbońskiej na rzecz wzrostu i zatrudnienia. Opracowanie skutecznych polityk na rzecz zwiększenia publicznych i prywatnych inwestycji w badania stanowi zatem dla władz publicznych ważny czynnik w świetle potrzeby przyspieszenia przejścia do konkurencyjnej gospodarki opartej na wiedzy. Wymaga to możliwości dostosowywania polityk badawczych do potrzeb, uruchomienia szerszego zakresu instrumentów, ponadnarodowej koordynacji wysiłków oraz zaangażowania innych polityk w celu stworzenia lepszych ogólnych warunków prowadzenia badań.

Działania

DZIAŁANIA W ZAKRESIE WSPÓŁPRACY MIĘDZYNARODOWEJ

By stać się konkurencyjną i odgrywać wiodącą rolę w świecie, Wspólnota Europejska potrzebuje silnej i spójnej międzynarodowej polityki w dziedzinie nauki i technologii. Działania międzynarodowe przeprowadzone w ramach różnych programów Siódmego programu ramowego zostaną włączone w kontekst ogólnej strategii współpracy międzynarodowej.

Ukierunkowane tematycznie działania w zakresie współpracy międzynarodowej będą prowadzone w ramach programu "współpraca". Międzynarodowe działania w zakresie potencjału ludzkiego będą realizowane w ramach programu "ludzie".

W ramach programu "Możliwości" realizowane będą horyzontalne działania wspierające oraz działania, które nie są skoncentrowane na konkretnym obszarze tematycznym bądź obszarze interdyscyplinarnym objętym programem "Współpraca"; w ograniczonej liczbie przypadków możliwe będzie uzupełnienie ich działaniami szczegółowymi w zakresie współpracy, należącymi do obszarów wspólnych zainteresowań. Podjęte zostaną wysiłki w celu polepszenia spójności działań krajowych poprzez wspieranie koordynacji krajowych programów dotyczących międzynarodowej współpracy naukowej. Uwzględniając doświadczenia zgromadzone przy współpracy z krajami Europy Wschodniej i Azji Środkowej w ramach programu INTAS, działania zapewniające kontynuację podjęte zostaną w ramach niniejszego programu oraz programów "Współpraca" i "Ludzie".

Zapewniona zostanie ogólna koordynacja działań w zakresie współpracy międzynarodowej prowadzonych w ramach poszczególnych programów Siódmego programu ramowego, jak również koordynacja z innymi instrumentami wspólnotowymi.

DZIAŁANIA WSPÓLNEGO CENTRUM BADAWCZEGO (WCB) NIENALEŻĄCE DO OBSZARU BADAŃ JĄDROWYCH

Cel

Zapewnienie odpowiadającego potrzebom użytkowników wsparcia naukowego i technicznego w procesie tworzenia polityk wspólnotowych, wsparcia w realizowaniu i monitorowaniu istniejących polityk oraz umiejętności reagowania na nowe wymagania polityk.

Uzasadnienie

Niezależność WCB od szczególnych interesów, prywatnych lub państwowych, w połączeniu z jego specjalistyczną wiedzą techniczną, ułatwia mu, zwłaszcza na poziomie wspólnotowym i w przypadku kontaktów z Parlamentem Europejskim, komunikację oraz osiąganie konsensusu pomiędzy zainteresowanymi stronami (zrzeszeniami przemysłowymi, grupami działającymi na rzecz ochrony środowiska, właściwymi organami państw członkowskich, innymi ośrodkami badawczymi, itp.) a decydentami politycznymi. Poprzez wsparcie naukowe i technologiczne WCB pomaga zwiększyć skuteczność, przejrzystość i znaczenie podstaw naukowych w procesie tworzenia polityk wspólnotowych. Tam, gdzie będzie to możliwe, wszelkie badania prowadzone przez WCB będą koordynowane z badaniami podejmowanymi w ramach tematów programu szczegółowego "Współpraca", tak aby zapobiec nakładaniu się i powielaniu badań.

WCB wzmocni swoją pozycję w europejskim obszarze badawczym. Dzięki ułatwianiu naukowcom, także młodym, z Europy i spoza niej, dostępu do swoich obiektów będzie poszerzać współpracę z innymi publicznymi i prywatnymi organizacjami badawczymi, stale doskonalić naukową jakość prowadzonych działań oraz wnosić większy wkład naukowy w kształcenie, co pozostanie istotnym priorytetem w działaniach WCB.

Przydatność i wiarygodność wsparcia WCB dla polityk wspólnotowych są ściśle związane z jakością jego kompetencji naukowych oraz z jego integracją z międzynarodowym środowiskiem naukowym. Z tego względu WCB będzie kontynuowało inwestycje na rzecz badań oraz współpracę z innymi centrami doskonałości w odpowiednich obszarach. WCB będzie brało udział we wszystkich obszarach działań pośrednich, ze szczególnym uwzględnieniem wspólnych naukowych systemów referencji, sieci, szkoleń i mobilności, infrastruktury badawczej oraz udziału w platformach technologicznych i instrumentach koordynacyjnych, w których dysponuje odpowiednimi kompetencjami umożliwiającymi dostarczenie wartości dodanej.

WCB będzie aktywnie wspierało włączanie nowych państw członkowskich i krajów kandydujących w swoją działalność w stopniu, który odpowiada obecnemu poziomowi UE15.

Działania

Priorytety WCB będą należeć do dziedzin mających dla Unii znaczenie strategiczne, w których jego wkład będzie stanowił wysoką wartość dodaną. Naukowe i techniczne wsparcie polityk wspólnotowych będzie kontynuowane w takich podstawowych obszarach jak zrównoważony rozwój, zmiany klimatu, żywność, energia, transport, chemikalia, metody badań alternatywne wobec testów na zwierzętach, polityka badawcza, technologie informacyjne, materiały i metody referencyjne, biotechnologia, ryzyka, zagrożenia i skutki społeczno-gospodarcze. Zwiększone zaangażowanie nastąpi w poniższych obszarach leżących w centrum zainteresowania Wspólnoty:

· Dobrobyt w społeczeństwie opartym na wiedzy

−  Wykonanie oraz rozwijanie zaawansowanych technik modelowania i analiz ekonometrycznych w kontekście definiowania polityk i monitorowania, np. działania podejmowane w następstwie strategii lizbońskiej, wspólnotowe polityki w zakresie rynku wewnętrznego oraz w zakresie badań i edukacji;

−   opracowanie modeli wspierających w odpowiedzialny sposób nową równowagę między celami zrównoważonego rozwoju i konkurencyjności;

−   wsparcie techniczne i naukowe w opracowaniu procedur oceny ryzyka i zarządzania ryzykiem stanowiących narzędzie wykorzystywane w procesach podejmowania decyzji politycznych na szczeblu europejskim.

· Solidarność i odpowiedzialne gospodarowanie zasobami

−  Osiągnięcie statusu uznanego centrum referencyjnego w zakresie nauki i technologii dotyczących zrównoważonego rolnictwa, koncentrującego się na problemach jakości żywności, bezpieczeństwa i odtwarzania historii produktów (włączając w to genetycznie zmodyfikowane produkty spożywcze i pasze), gospodarki przestrzennej i wzajemnej zgodności i wspieranie wdrażania Wspólnej Polityki Rolnej.

−  Zapewnianie wsparcia naukowo-technologicznego dla wspólnej polityki rybołówstwa.

−  Zapewnianie w większym zakresie zharmonizowanych europejskich danych georeferencyjnych oraz systemów informacji przestrzennej (wsparcie dla INSPIRE) oraz dalszy rozwój nowego podejścia do światowego monitorowania środowiska i zasobów (wsparcie dla GMES).

−  Zapewnienie specjalistycznej wiedzy oraz odgrywanie głównej roli w działalności badawczej prowadzonej w ramach GMES i przy opracowywaniu nowych zastosowań w tej dziedzinie.

−  Wsparcie wdrożenia planu działania UE na rzecz środowiska i zdrowia, obejmujące wsparcie dla bieżących działań mających na celu ustanowienie zintegrowanego wspólnotowego systemu informacji w zakresie środowiska i zdrowia.

−  Propagowanie oraz udoskonalenie procedur rozwoju i zatwierdzania alternatywnych strategii testowania, a w szczególności metod testowania bez udziału zwierząt we wszystkich właściwych dziedzinach badań (ocena bezpieczeństwa, testowanie szczepionek, badania zdrowotne i biomedyczne itd.).

· Wolność, bezpieczeństwo i sprawiedliwość

−  Opracowanie działań przyczyniających się do stworzenia przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, szczególnie w obszarach powiązanych z ochroną przed terroryzmem, przestępczością zorganizowaną i nadużyciami finansowymi, bezpieczeństwem granic i zapobieganiem poważnym ryzykom, we współpracy z właściwymi organami.

−  Wspieranie Wspólnoty w reagowaniu na katastrofy naturalne i technologiczne.

· Europa jako światowy partner

−  Wzmocnienie wsparcia zewnętrznych polityk wspólnotowych w konkretnych obszarach, takich jak zewnętrzne aspekty bezpieczeństwa wewnętrznego, współpraca na rzecz rozwoju oraz pomoc humanitarna.

ZAŁĄCZNIK II

ORIENTACYJNY PODZIAŁ NA POSZCZEGÓLNE PROGRAMY

Orientacyjny podział na poszczególne programy (w mln EUR) jest następujący:

Przepisy szczególne dotyczące mechanizmu finansowania opartego na podziale ryzyka (RSFF)

Budżety orientacyjne programów "Współpraca" i "Możliwości" obejmują składki dla Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) przeznaczone na utworzenie RSFF, o którym mowa w załączniku III. Decyzje Rady w sprawie przyjęcia poszczególnych programów szczegółowych określą m.in. przepisy wykonawcze, na podstawie których Komisja zdecyduje o realokacji niewykorzystanego przez EBI wkładu Wspólnoty do RSFF i wygenerowanych przez niego dochodów na potrzeby innych działań programu ramowego.

Z Siódmego programu ramowego zostanie do 2010 r. przekazana kwota nieprzekraczająca 500 mln EUR przeznaczona na RSFF. Na lata 2010-2013 można będzie udostępnić maksymalnie dodatkowe 500 mln EUR po ocenie Parlamentu Europejskiego i Rady w ramach procedury określonej w art. 7 ust. 2 niniejszej decyzji na podstawie sprawozdania Komisji zawierającego informacje o udziale MŚP i wyższych uczelni, wypełnieniu kryteriów wyboru zawartych w Siódmym programie ramowym, rodzaju finansowanych projektów i zapotrzebowaniu na dany instrument, czasie trwania procedury autoryzacji, wynikach projektu i rozdziale finansowania.

Kwota udostępniona w ramach Siódmego programu ramowego powinna być uzupełniona równoważną kwotą z EBI. Będzie ona pochodziła z programów "Współpraca" (do 800 mln EUR rozdzielone proporcjonalnie pomiędzy wszystkie priorytety tematyczne z wyjątkiem nauk społeczno-ekonomicznych) i "Możliwości" (do 200 mln EUR w ramach linii budżetowej przeznaczonej na infrastruktury badawcze).

Kwota ta będzie stopniowo udostępniana EBI z uwzględnieniem poziomu zapotrzebowania.

Aby zapewnić szybkie uruchomienie programu z masą krytyczną zasobów, kwota rzędu 500 mln EUR będzie stopniowo przydzielana w ramach budżetu na okres poprzedzający ocenę śródokresową Siódmego programu ramowego, o której mowa w art. 7 ust. 2 niniejszej decyzji.

ZAŁĄCZNIK III

SYSTEMY FINANSOWANIA

Działania pośrednie

Działania wspierane w ramach Siódmego programu ramowego będą finansowane poprzez różne systemy finansowania. Systemy te, osobno lub w połączeniu, będą wykorzystywane do finansowania działań realizowanych w trakcie programu ramowego.

Decyzje dotyczące programów szczegółowych, programy prac i zaproszenia do składania wniosków będą określać, w odpowiednich przypadkach:

· rodzaj(-e) systemu(-ów) wykorzystywanego(-ych) do finansowania różnych działań;

· kategorie uczestników (takie jak organizacje badawcze, wyższe uczelnie, przemysł, MŚP, organy publiczne), które mogą z nich korzystać;

· rodzaje działań (takie jak badania i rozwój technologiczny, demonstracje, zarządzanie szkolenia, upowszechnianie, transfer wiedzy i inne działania pokrewne), które mogą być finansowane w ramach każdego z tych systemów.

W przypadku gdy możliwe jest wykorzystanie różnych systemów finansowania, programy prac mogą określać, jaki system finansowania należy zastosować do tematu, którego dotyczy zaproszenie do składania wniosków.

Wsparcie dla projektów badawczych prowadzonych przez konsorcja z uczestnikami z różnych państw, mających na celu stworzenie nowej wiedzy, nowych technologii, produktów, demonstracji lub wspólnych zasobów przeznaczonych na badania. Rozmiar, zakres i wewnętrzna organizacja projektów mogą być różne w zależności od dziedziny i tematu. W zależności od wyznaczonego celu, możliwa jest realizacja projektów dotyczących ukierunkowanych działań badawczych na małą lub średnią skalę lub projektów integrujących na dużą skalę. Projekty powinny być również skierowane do określonych grup, np. MŚP i innych małych podmiotów.

Wsparcie wspólnego programu działań, wdrażanego przez wiele organizacji badawczych łączących swoje działania w danej dziedzinie, prowadzonych przez zespoły badawcze w ramach współpracy w dłuższym okresie. Wdrażanie tego wspólnego programu działań będzie wymagało formalnego zobowiązania ze strony organizacji łączących część swoich zasobów i działań.

Wsparcie dla działań mających na celu koordynację i wspomaganie działań i polityk badawczych (tworzenie sieci, wymiany, międzynarodowy dostęp do infrastruktur badawczych, prace studyjne, konferencje itd.). Działania te mogą także być wdrażane w inny sposób niż poprzez zaproszenia do składania wniosków.

Wsparcie dla projektów prowadzonych przez pojedyncze, krajowe lub ponadnarodowe, zespoły badawcze. System ten będzie wykorzystywany do wspierania inicjowanych przez samych naukowców projektów badawczych przekraczających granice dzisiejszej wiedzy, finansowanych w ramach Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych.

Wsparcie na rzecz kształcenia i rozwoju kariery naukowców, w szczególności wykorzystywane do realizacji działań programu Marie Curie.

Wspólnota będzie wdrażać systemy finansowania określone powyżej w części a) zgodnie z przepisami rozporządzenia, które zostanie przyjęte na podstawie art. 167 Traktatu, odpowiednimi instrumentami pomocy państwa, w szczególności wspólnotowymi ramami pomocy państwa na rzecz badań i rozwoju, jak również międzynarodowymi zasadami obowiązującymi w tym obszarze. W ramach tych międzynarodowych zasad konieczne będzie indywidualne dostosowanie rozmiaru i formy udziału finansowego, w szczególności jeżeli dostępne będzie finansowanie z innych źródeł publicznych, w tym z innych wspólnotowych źródeł finansowania, takich jak EBI.

Oprócz udzielania bezpośredniego wsparcia finansowego uczestnikom działań BRT, Wspólnota zwiększy dostęp do finansowania zadłużeniem poprzez "mechanizm finansowania oparty na podziale ryzyka", przyznając wkład dla EBI. EBI, który jako partner weźmie udział w podziale ryzyka, musi wykorzystać dotację Wspólnoty jako wkład w pokrycie zarezerwowanych środków i alokacji kapitału na finansowanie pożyczek i gwarancji z jego zasobów własnych. Nie powstaną żadne dalsze zobowiązania dla budżetu Wspólnot. Z zastrzeżeniem i zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu przyjętym na podstawie art. 167 Traktatu i z decyzjami Rady przyjmującymi programy szczegółowe, mechanizm ten umożliwi EBI zwiększenie kwoty finansowania europejskich działań BRT (takich jak wspólne inicjatywy technologiczne, projekty na dużą skalę – w tym projekty Eureka oraz nowe infrastruktury badawcze, a także projekty zgłoszone przez MŚP), co ma pomóc w przezwyciężeniu niedoborów rynkowych.

W przypadku uczestników działań pośrednich mających siedzibę w regionach mniej rozwiniętych (regiony konwergencji i regiony najbardziej oddalone (38)), zgromadzone zostaną, w miarę możliwości i potrzeb, środki uzupełniające z funduszy strukturalnych. W przypadku udziału podmiotów z krajów kandydujących, na podobnych warunkach może zostać przyznany dodatkowy wkład z przedakcesyjnych instrumentów finansowych. W odniesieniu do działań poświęconych infrastrukturom badawczym w programie "Możliwości" w ramach Siódmego programu ramowego, szczegółowe warunki ich finansowania będą określone w sposób zapewniający skuteczną komplementarność między wspólnotowym finansowaniem badań a innymi wspólnotowymi i krajowymi instrumentami, w szczególności funduszami strukturalnymi.

Działania bezpośrednie

Wspólnota podejmie działania wdrażane przez Wspólne Centrum Badawcze, określone jako działania bezpośrednie.

(1) Teksty przyjęte dnia 15.6.2006, P6_TA(2006)0265. (2) Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym. (3) Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym. (4) Dz.U. C 65 z 17.3.2006, str. 9. (5) Dz.U. C 115 z 16.5.2006, str. 20. (6) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 15 czerwca 2006 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym), wspólne stanowisko Rady z dnia 25 września 2006 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) oraz stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2006 r. (7) Dz.U. C 320 E z 15.12.2005, str. 259. (8) Dz.U. L ... (9) Dz.U. C 139 z 14.6.2006, str. 1. (10) Dz.U. L 312 z 23.12.1995, str. 1. (11) Dz.U. L 292 z 15.11.1996, str. 2. (12) Dz.U. L 136 z 31.5.1999, str. 1. (13) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, str. 1. (14) W Siódmym programie ramowym termin "MŚP" obejmuje również mikroprzedsiębiorstwa. (15) Uwaga: wszystkie kwoty podane są w cenach bieżących z uwzględnieniem porozumienia międzyinstytucjonalnego (PMI) w sprawie ram finansowych (2007-2013). Odpowiednio podana w PMI kwota na 7. PR na lata 2007-2013 wynosząca 48 081 mln EUR w cenach z 2004 roku odpowiada kwocie 54 582 mln EUR na lata 2007-2013 w cenach bieżących, z czego 50 521 mln EUR ma przypadać na 7. PR (WE) na lata 2007-2013, 2 751 mln EUR na 7. PR (Euratom) na lata 2007-2011 oraz, szacunkowo, 1 310 mln EUR na program Euratom na lata 2012-2013. (16) Finansowane mogą być badania związane z leczeniem nowotworu gruczołów płciowych. (17) W Siódmym programie ramowym pojęcie "MŚP" obejmuje również mikroprzedsiębiorstwa. (18) W szczególności z działaniami prowadzonymi przez strukturę międzyrządową EUREKA. Ponadto doświadczenia zdobyte przez klastry EUREKA mogłyby mieć znaczenie dla wspólnych inicjatyw technologicznych w pokrewnych dziedzinach. (19) Obejmą wsparcie finansowe dla działań administracyjnych i koordynacyjnych COST. (20) Pojęcie "biogospodarka" obejmuje wszystkie gałęzie przemysłu i sektory gospodarki zajmujące się wytwarzaniem i gospodarowaniem lub wykorzystywaniem w jakikolwiek inny sposób zasobów biologicznych oraz pokrewne usługi i przedsiębiorstwa, takie jak rolnictwo, przemysł spożywczy, rybołówstwo, leśnictwo, itp., które oferują odpowiednie wyroby lub same je konsumują. (21) "Nauki o życiu i biotechnologia – Strategia dla Europy" - COM(2002)0027. (22) Badania uzupełniające w zakresie zrównoważonego zarządzania i ochrony zasobów naturalnych należą do tematu "Środowisko (łącznie ze zmianami klimatu)". (23) COM (2000)0769. (24) COM (2005)0265. (25) COM (2006)0105. (26) Badania uzupełniające w zakresie produkcji i wykorzystywania zasobów biologicznych należą do tematu "Żywność, rolnictwo i rybołówstwo oraz biotechnologia". (27) Plany badawcze odpowiednich europejskich platform technologicznych zostaną uwzględnione w poszczególnych działaniach. (28) COM (2001)0370. (29) Europejski przemysł lotniczy przeznacza na badania 14% swego obrotu, europejski przemysł samochodowy ‐ prawie 5%; natomiast przewaga konkurencyjna europejskiego przemysłu stoczniowego oparta jest wyłącznie na BRT. (30) ACARE: Advisory Council for Aeronautics Research in Europe (Komitet Doradczy ds. Badań Aeronautycznych w Europie). Rozpoczął działalność w 2001 r. i jest pierwszą funkcjonującą platformą technologiczną; ERRAC: European Rail Research Advisory Council (Europejski Komitet Doradczy ds. Badań w dziedzinie Kolejnictwa); ERTRAC: European Road Transport Research Advisory Council (Europejski Komitet Doradczy ds. Badań w dziedzinie Transportu Drogowego); WATERBORNE Technology Platform (platforma technologiczna ds. transportu morskiego). (31) ESFRI powstało w kwietniu 2002 r. ESFRI składa się z przedstawicieli 25 państw członkowskich UE, mianowanych przez ministrów odpowiedzialnych za badania naukowe oraz przedstawiciela Komisji. Kraje stowarzyszone z programami ramowymi w zakresie badań zostały w 2004 r. zaproszone do udziału w Forum. (32) Regiony konwergencji są określone w art. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności (Dz.U. L 210 z 31.7.2006, str. 25). Należą do nich regiony objęte celem Konwergencja, regiony kwalifikujące się do finansowania w ramach Funduszu Spójności i regiony najbardziej oddalone. (33) Inne niż stowarzyszone państwa kandydujące. (34) Dawniej nazywane Nowymi Niepodległymi Państwami: Armenia, Azerbejdżan, Białoruś, Gruzja, Kazachstan, Republika Kirgiska, Mołdawia, Rosja, Tadżykistan, Turkmenistan, Ukraina i Uzbekistan. (35) Należy zauważyć, że w Ameryce Łacińskiej występują zarówno kraje rozwijające się, jak i wschodzące gospodarki. (36) W tym wspólne inicjatywy technologiczne (łącznie z planem finansowym itd.) oraz część działań w zakresie koordynacji i współpracy międzynarodowej finansowanych w ramach obszarów tematycznych. (37) Celem jest umożliwienie MŚP otrzymania przynajmniej 15% środków finansowych dostępnych w ramach części "Współpraca". (38) Regiony konwergencji są określone w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1083/2006. Należą do nich regiony objęte celem "Konwergencja", regiony kwalifikujące się do finansowania w ramach Funduszu Spójności i regiony najbardziej oddalone.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady określającego zasady uczestnictwa przedsiębiorstw, ośrodków badawczych i uczelni wyższych w działaniach prowadzonych w ramach siódmego programu ramowego oraz zasady upowszechniania wyników badań (2007-2013) (COM(2005)0705 – C6-0005/2006 – 2005/0277(COD))

P6_TA(2006)0514 A6-0304/2006

(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2005)0705)(1),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 167 i 172 Traktatu WE, zgodnie z którymi Komisja przedstawiła wniosek Parlamentowi (C6-0005/2006),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz opinie Komisji Budżetowej oraz Komisji Kultury i Edukacji (A6-0304/2006),

1.   zatwierdza wniosek Komisji po poprawkach;

2.   zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zamierza ona wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

3.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 30 listopada 2006 r. w celu przyjęcia rozporządzenia (WE) nr .../2006 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego zasady uczestnictwa przedsiębiorstw, ośrodków badawczych i uczelni wyższych w działaniach prowadzonych w ramach siódmego programu ramowego oraz zasady upowszechniania wyników badań (2007-2013)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 167 i art. 172 akapit drugi,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(2),

uwzględniając opinię Trybunału Obrachunkowego(3),

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(4),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  Siódmy program ramowy został przyjęty decyzją nr …/…./WE(5) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia …(6)+ r. dotyczącą siódmego programu ramowego Wspólnoty Europejskiej w dziedzinie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007-2013)(7). Komisja jest odpowiedzialna za realizację tego programu ramowego i jego programów szczegółowych, w tym za powiązane z nimi aspekty finansowe.

(2)  Siódmy program ramowy jest realizowany zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(8) (zwanym dalej "rozporządzeniem finansowym") oraz rozporządzeniem Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia finansowego(9) (dalej zwanym "przepisami wykonawczymi").

(3)  Siódmy program ramowy realizowany jest także zgodnie z przepisami w zakresie pomocy państwa, w szczególności przepisami dotyczącymi pomocy państwa na rzecz prac badawczo-rozwojowych, które stanowią obecnie wspólnotowe zasady ramowe dotyczące pomocy państwa na badania i rozwój(10).

(4)  Przetwarzanie poufnych danych podlega wszystkim odpowiednim przepisom wspólnotowym, w tym wewnętrznym przepisom instytucji, takim jak decyzja Komisji nr 2001/844/WE, EWWiS, Euratom z dnia 29 listopada 2001 r. zmieniająca jej regulamin wewnętrzny(11) w zakresie przepisów dotyczących bezpieczeństwa.

(5)  Zasady uczestnictwa przedsiębiorstw, ośrodków badawczych i uczelni wyższych powinny stanowić spójne, kompleksowe i przejrzyste ramy zapewniające możliwie najsprawniejszą realizację, uwzględniając potrzebę łatwego dostępu dla wszystkich uczestników poprzez uproszczone procedury, zgodnie z zasadą proporcjonalności.

(6)  Zasady te powinny także ułatwiać wykorzystywanie własności intelektualnej stworzonej przez uczestnika, uwzględniając również sposób jego organizacji w skali międzynarodowej, przy zapewnieniu ochrony uzasadnionych interesów innych uczestników i Wspólnoty.

(7)  Siódmy program ramowy powinien wspierać udział podmiotów z najbardziej oddalonych regionów Wspólnoty oraz możliwie szerokiego kręgu przedsiębiorstw, ośrodków badawczych i uczelni wyższych, wraz z MŚP.

(8)  Dla zachowania spójności i przejrzystości należy stosować definicję mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) zawartą w zaleceniu Komisji 2003/361/WE(12).

(9)  Niezbędne jest ustanowienie minimalnych wymogów dotyczących udziału, zarówno zasad ogólnych, jak również odnoszących się do specjalnego charakteru działań pośrednich w ramach siódmego programu ramowego. Należy w szczególności określić zasady dotyczące liczby uczestników i ich siedziby.

(10)  Właściwe jest, aby każdy podmiot prawny miał możliwość udziału w programie, jeżeli spełnia minimalne wymogi. Udział wykraczający poza minimalne wymogi powinien zapewnić sprawną realizację przedmiotowego działania pośredniego.

(11)  Do udziału w siódmym programie ramowym zachęcane powinny być organizacje międzynarodowe, których działalność poświęcona jest rozwojowi współpracy w dziedzinie badań w Europie, i których członkami są w większości państwa członkowskie lub państwa stowarzyszone.

(12)  Z decyzji Rady 2001/822/WE z dnia 27 listopada 2001 r. w sprawie stowarzyszenia krajów i terytoriów zamorskich ze Wspólnotą Europejską ("Decyzja o stowarzyszeniu zamorskim")(13), wynika, iż podmioty prawne z krajów i terytoriów zamorskich kwalifikują się do udziału w siódmym programie ramowym.

(13)  Zgodnie z celami współpracy międzynarodowej, przewidzianej w szczególności w art. 164 i 170 Traktatu, zakłada się udział podmiotów prawnych z państw trzecich, jak również udział organizacji międzynarodowych. Należy jednakże wymagać, aby udział ten był uzasadniony zwiększonym wkładem wniesionym w ten sposób w osiągnięcie celów zakładanych przez siódmy program ramowy.

(14)  Zgodnie z wyżej wymienionymi celami konieczne jest określenie zasad i warunków przyznawania środków finansowych Wspólnoty uczestnikom działań pośrednich.

(15)  W interesie uczestników powinno zostać zapewnione skuteczne i płynne przejście z systemu obliczania kosztów stosowanego w szóstym programie ramowym. Proces monitorowania siódmego programu ramowego powinien zatem uwzględnić wpływ tej zmiany na budżet, w szczególności w odniesieniu do jej skutków w zakresie obciążeń administracyjnych nakładanych na uczestników.

(16)  W uzupełnieniu przepisów zawartych w rozporządzeniu finansowym i jego zasadach wykonawczych oraz w niniejszym rozporządzeniu, konieczne jest by Komisja określiła dalsze zasady i procedury dotyczące składania, oceny i wyboru wniosków oraz przyznania dotacji, jak również procedury odwoławcze dla uczestników. W szczególności powinny zostać określone zasady regulujące wykorzystanie pomocy niezależnych ekspertów.

(17)  W uzupełnieniu przepisów zawartych w rozporządzeniu finansowym i jego zasadach wykonawczych Komisja powinna określić dalsze zasady i procedury dotyczące oceny kondycji finansowej i sytuacji prawnej uczestników działań pośrednich prowadzonych w ramach siódmego programu ramowego. Zasady te powinny zachować właściwą równowagę pomiędzy ochroną interesów finansowych Wspólnoty a uproszczeniem i ułatwieniem udziału podmiotów prawnych w siódmym programie ramowym.

(18)  W tym kontekście, rozporządzenie finansowe i zasady wykonawcze oraz rozporządzenie Rady (Euratom, WE) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich(14) dotyczą między innymi ochrony interesów finansowych Wspólnoty, zwalczania nieprawidłowości i nadużyć finansowych, procedur odzyskiwania kwot należnych Komisji, wykluczania z procedur zawierania umów i przyznawania dotacji oraz związanych z tym kar, a także audytów, kontroli i inspekcji prowadzonych przez Komisję i Trybunał Obrachunkowy na podstawie art. 248 ust. 2 Traktatu.

(19)  Konieczne jest, aby wkład finansowy Wspólnoty dotarł do uczestników bez zbędnej zwłoki.

(20)  Zawierane dla każdego działania umowy powinny zawierać postanowienia w zakresie nadzoru oraz kontroli finansowej sprawowanych przez Komisję lub przez upoważniony przez nią podmiot, jak również postanowienia w zakresie audytów przeprowadzanych przez Trybunał Obrachunkowy i kontroli na miejscu przeprowadzanych przez Europejski Urząd ds. Nadużyć Finansowych (OLAF), zgodnie z procedurami ustanowionymi w rozporządzeniu Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami(15).

(21)  Komisja powinna monitorować zarówno działania pośrednie prowadzone w ramach siódmego programu ramowego, jak również siódmy program ramowy i jego programy szczegółowe. W celu zapewnienia skutecznego i spójnego monitorowania oraz oceny stanu realizacji działań pośrednich Komisja powinna ustanowić i utrzymywać odpowiedni system informacyjny.

(22)  Siódmy program ramowy powinien odzwierciedlać i propagować ogólne zasady przewidziane w Europejskiej Karcie Naukowca i w Kodeksie postępowania przy rekrutacji pracowników naukowych(16), przy poszanowaniu ich dobrowolnego charakteru.

(23)  Zasady dotyczące upowszechniania wyników badań powinny zapewnić, że tam gdzie jest to właściwe uczestnicy chronią własność intelektualną powstałą w trakcie działań oraz wykorzystują i upowszechniają wyniki badań.

(24)  Respektując prawa właścicieli własności intelektualnej, zasady te powinny być sformułowane w taki sposób, aby zapewnić uczestnikom oraz, w odpowiednich przypadkach, ich podmiotom stowarzyszonym mającym siedzibę w państwie członkowskim lub kraju stowarzyszonym, dostęp do informacji wnoszonych przez nich do projektu, a także do wiedzy powstającej w wyniku prac badawczych prowadzonych w ramach projektu, w zakresie niezbędnym do prowadzenia prac badawczych lub do wykorzystania powstałej w ich wyniku wiedzy.

(25)  Odstępuje się od ustanowionego w szóstym programie ramowym wymogu przejęcia przez niektórych uczestników odpowiedzialności finansowej za swoich partnerów w ramach tego samego konsorcjum. W tym kontekście powinien zostać utworzony fundusz gwarancyjny dla uczestników zarządzany przez Komisję dla pokrycia należnych, ale niezwróconych przez partnerów kwot. Takie podejście przyczyni się do uproszczenia i ułatwi udział zwłaszcza MŚP, przy zabezpieczeniu interesów finansowych Wspólnoty w sposób właściwy dla siódmego programu ramowego.

(26)  Wkłady Wspólnoty do wspólnego przedsiębiorstwa lub każdej innej struktury utworzonej na podstawie art. 171 Traktatu, lub wkłady Wspólnoty na podstawie art. 169 Traktatu nie są objęte zakresem zastosowania niniejszego rozporządzenia.

(27)  Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej.

(28)  Wspólnota może przyznać dotację Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu (EBI) w celu wspierania inwestycji sektora prywatnego w kwalifikujące się do wsparcia duże europejskie przedsięwzięcia w dziedzinie BRT, poprzez zwiększenie możliwości EBI w zakresie zarządzania ryzykiem, umożliwiając tym samym (i) zwiększenie wielkości pożyczek EBI na określonym poziomie ryzyka oraz (ii) finansowanie europejskich przedsięwzięć w dziedzinie BRT objętych większym ryzykiem, niż byłoby to możliwe bez takiego wsparcia Wspólnoty.

(29)  Wspólnota może zapewnić wsparcie finansowe, przewidziane w rozporządzeniu finansowym, między innymi w następującej postaci:

(30)  XXX

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY WSTĘPNE

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady uczestnictwa przedsiębiorstw, ośrodków badawczych, uczelni wyższych i innych podmiotów prawnych w działaniach podejmowanych przez jednego lub więcej uczestników przy wykorzystaniu systemów finansowania określonych w załączniku III część a) do decyzji nr .../.../WE(17), zwanych dalej "działaniami pośrednimi".

Określa ono także zasady, zgodnie z przepisami rozporządzenia finansowego oraz przepisami wykonawczymi, dotyczące wkładu finansowego Wspólnoty na rzecz uczestników działań pośrednich prowadzonych w ramach siódmego programu ramowego.

W odniesieniu do wyników badań prowadzonych w ramach siódmego programu ramowego niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady ujawniania nowej wiedzy poprzez wszelkie stosowne środki, za wyjątkiem ujawniania, które wynika z formalności związanych z ochroną tej nowej wiedzy; obejmuje to publikację nowej wiedzy przy pomocy dowolnego nośnika, zwane dalej "upowszechnianiem".

Ponadto niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady bezpośredniego lub pośredniego wykorzystywania nowej wiedzy w dalszej działalności badawczej nieobjętej danym działaniem pośrednim, lub w celu opracowania, stworzenia i wprowadzenia do obrotu produktu lub procesu, lub w celu stworzenia i świadczenia usługi, zwane dalej "wykorzystaniem".

Zarówno w odniesieniu do nowej, jak i do istniejącej wiedzy niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady dotyczące związanych z nią licencji i praw użytkownika, zwane dalej "prawami dostępu".

Artykuł 2

Definicje

14)  "MŚP" oznacza mikroprzedsiębiorstwa oraz małe i średnie przedsiębiorstwa w rozumieniu zalecenia Komisji 2003/361/WE w wersji z dnia 6 maja 2003 r.;

Artykuł 3

Poufność

Z zastrzeżeniem warunków określonych w umowie o dotację, w akcie nominacji lub w umowie, Komisja oraz uczestnicy zachowują poufność wszelkich przekazanych im danych, wiedzy i dokumentów określonych jako poufne.

ROZDZIAŁ II

UDZIAŁ

SEKCJA 1

WYMOGI MINIMALNE

Artykuł 4

Zasady ogólne

1.  Przedsiębiorstwa, uczelnie wyższe, ośrodki badawcze lub inne podmioty prawne, niezależnie od tego, czy mają siedzibę w państwie członkowskim, państwie stowarzyszonym lub państwie trzecim, mogą uczestniczyć w działaniach pośrednich pod warunkiem, że spełniają minimalne wymogi określone w niniejszym rozdziale, w tym określone na podstawie art. 12 wymogi dodatkowe.

Jednakże w przypadku działań pośrednich, o których mowa w art. 5 ust. 1, art. 7, 8 lub 9, w przypadku których możliwe jest spełnienie minimalnych wymogów także bez udziału podmiotu prawnego mającego siedzibę w państwie członkowskim, musi przyczyniać się to do lepszego osiągnięcia celów określonych w art. 163 i 164 Traktatu.

2.  Wspólne Centrum Badawcze Komisji, zwane dalej "WCB", może uczestniczyć w działaniach pośrednich na tych samych zasadach i mając te same prawa i obowiązki, co podmiot prawny mający siedzibę w państwie członkowskim.

Artykuł 5

Wymogi minimalne

1.  W przypadku działań pośrednich zastosowanie mają następujące minimalne wymogi:

2.  Dla spełnienia kryteriów ust. 1 lit. a), jeżeli jednym z uczestników jest WCB lub międzynarodowa organizacja o znaczeniu europejskim lub podmiot utworzony na mocy prawa wspólnotowego, uważa się, że podmiot taki ma siedzibę w innym państwie członkowskim lub państwie stowarzyszonym niż pozostali uczestnicy tego samego działania pośredniego.

Artykuł 6

Niezależność

1.  Dwa podmioty prawne są uważane za niezależne od siebie, jeżeli jeden z nich nie znajduje się pod bezpośrednią lub pośrednią kontrolą drugiego, lub jeżeli obydwa podmioty nie są bezpośrednio lub pośrednio kontrolowane przez trzeci podmiot prawny.

2.  Do celów ust. 1 kontrola może w szczególności wynikać z:

3.  Następujące związki między podmiotami prawnymi nie są uważane same w sobie za ustanawiające stosunek kontroli:

Artykuł 7

Działania pośrednie dotyczące szczegółowych inicjatyw w zakresie współpracy przeznaczonych dla krajów partnerskich współpracy międzynarodowej

Artykuł 8

Działania koordynacyjne i wspierające oraz szkolenie naukowców i rozwój ich kariery

W przypadku działań koordynacyjnych i wspierających oraz działań na rzecz szkolenia naukowców i rozwoju ich kariery minimalnym wymogiem jest udział przynajmniej jednego podmiotu prawnego.

Akapit pierwszy nie ma zastosowania w przypadku działań, których celem jest koordynacja działań badawczych.

Artykuł 9

Projekty badań pionierskich

W przypadku działań pośrednich wspierających projekty badań pionierskich inspirowane przez naukowców, finansowanych w ramach Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych, wymagany jest udział przynajmniej jednego podmiotu prawnego mającego siedzibę w państwie członkowskim lub w państwie stowarzyszonym.

Artykuł 10

Pojedynczy uczestnik działań

Jeśli minimalne wymogi udziału w działaniu pośrednim są spełnione przez szereg podmiotów prawnych, które wspólnie utworzyły jeden podmiot prawny, może on być wyłącznym uczestnikiem działania pośredniego pod warunkiem, że ma on siedzibę w państwie członkowskim lub państwie stowarzyszonym.

Artykuł 11

Organizacje międzynarodowe i podmioty prawne mające siedzibę w państwach trzecich

Udział w działaniach pośrednich organizacji międzynarodowych i podmiotów prawnych mających siedzibę w państwach trzecich jest możliwy pod warunkiem spełnienia przez pozostałych uczestników minimalnych wymogów określonych w niniejszym rozdziale, jak również wszelkich wymogów określonych w programach szczegółowych lub odpowiednich programach prac.

Artykuł 12

Wymogi dodatkowe

Oprócz minimalnych wymogów określonych w niniejszym rozdziale, programy szczegółowe lub programy prac mogą określać wymogi w zakresie minimalnej liczby uczestników.

W programach tych mogą również zostać ustanowione, odpowiednio do charakteru i celów działania pośredniego, dodatkowe wymogi w odniesieniu do rodzaju uczestników oraz, w odpowiednich przypadkach, ich siedziby.

SEKCJA 2

PROCEDURY

PODSEKCJA 1

ZAPROSZENIA DO SKŁADANIA WNIOSKÓW

Artykuł 13

Zaproszenia do składania wniosków

1.  Komisja publikuje zaproszenia do składania wniosków w sprawie działań pośrednich zgodnie z wymogami ustanowionymi w odpowiednich programach szczegółowych i programach prac, które mogą one obejmować zaproszenia przeznaczone dla określonych grup, takich jak MŚP.

Oprócz wymogów w zakresie rozpowszechniania określonych w zasadach wykonawczych Komisja publikuje zaproszenia do składania wniosków na stronach internetowych siódmego programu ramowego, poprzez specjalne kanały informacyjne oraz poprzez krajowe punkty kontaktowe utworzone przez państwa członkowskie i państwa stowarzyszone.

2.  W stosownych przypadkach Komisja zaznacza w zaproszeniu do składania wniosków, że uczestnicy nie muszą zawierać umowy konsorcyjnej.

3.  Zaproszenia do składania wniosków muszą zawierać jasno sprecyzowane cele tak, aby wnioskodawcy nie składali niepotrzebnie wniosków.

Artykuł 14

Odstępstwa

PODSEKCJA 2

OCENA I WYBÓR WNIOSKÓW ORAZ PRZYZNANIE DOTACJI

Artykuł 15

Ocena i wybór wniosków, przyznanie dotacji

1.  Komisja ocenia wszystkie wnioski złożone w odpowiedzi na zaproszenie do składania wniosków na podstawie zasad oceny oraz kryteriów wyboru i przyznania dotacji, określonych w programie szczegółowym oraz w programie prac.

a)  W przypadku programów szczegółowych "Współpraca" i "Możliwości" obowiązują następujące kryteria:

b)  W przypadku programu "Ludzie" obowiązują następujące kryteria:

c)  W przypadku badań pionierskich prowadzonych w ramach programu "Pomysły" stosowane jest wyłącznie kryterium doskonałości. Dla działań koordynacyjnych i wspierających można stosować kryteria odnoszące się do projektów.

W tych ramach programy prac określają kryteria oceny i wyboru oraz mogą zawierać dodatkowe wymagania, wagi i progi lub określać dalsze szczegóły dotyczące stosowania tych kryteriów.

2.  Nie są wybierane wnioski, które naruszają podstawowe zasady etyczne lub które nie spełniają warunków wymienionych w programie szczegółowym, programie prac lub w zaproszeniu do składania wniosków. Takie wnioski mogą w dowolnym czasie zostać wyłączone z procedur oceny, wyboru lub przyznania dotacji.

3.  Wnioski klasyfikowane są w kolejności odpowiadającej wynikom oceny. Decyzje o przyznaniu finansowania podejmowane są na podstawie tej klasyfikacji.

Artykuł 16

Procedury składania, oceny i wyboru wniosków oraz przyznania dotacji

1.  Jeśli zaproszenie do składania wniosków przewiduje dwuetapową procedurę oceny, ocenie w drugim etapie poddawane są jedynie te wnioski, które pomyślnie przeszły przez pierwszy etap na podstawie oceny dokonanej w oparciu o ograniczony zestaw kryteriów.

2.  Jeśli zaproszenie do składania wniosków przewiduje dwuetapową procedurę składania wniosków, jedynie ci wnioskodawcy, których wnioski spełniają kryteria oceny określone dla pierwszego etapu, wzywani są do złożenia pełnego wniosku w drugim etapie.

Wszyscy wnioskodawcy są niezwłocznie informowani o wynikach pierwszego etapu oceny.

3.  Komisja przyjmuje i publikuje zasady dotyczące procedury składania wniosków oraz powiązanych procedur oceny, wyboru i przyznawania dotacji oraz publikuje wskazówki dla wnioskodawców zawierające wytyczne dla oceniających. W szczególności Komisja ustanawia szczegółowe zasady dwuetapowej procedury składania wniosków (w tym zasady dotyczące zakresu i charakteru wniosku w pierwszym etapie oraz pełnego wniosku w drugim etapie) oraz zasady dwuetapowej procedury oceny wniosków.

Komisja dostarcza informacje i określa procedury odwoławcze dla wnioskodawców.

4.  Komisja przyjmuje oraz publikuje przepisy służące zapewnieniu jednolitej weryfikacji istnienia, statusu prawnego i zdolności finansowej uczestników działań pośrednich.

Komisja nie powtarza takiej weryfikacji, chyba że zmieniła się sytuacja danego uczestnika.

Artykuł 17

Powoływanie niezależnych ekspertów

1.  Komisja powołuje niezależnych ekspertów uczestniczących w ocenie wniosków.

W odniesieniu do działań koordynacyjnych i wspierających, o których mowa w art. 14, niezależni eksperci są powoływani wyłącznie w przypadku, gdy Komisja uzna to za właściwe.

2.  Niezależni eksperci są wybierani na podstawie umiejętności i wiedzy stosownych do powierzonych im zadań. W przypadkach gdy niezależni eksperci mają do czynienia z informacjami niejawnymi, do ich powołania konieczne jest odpowiednie poświadczenie bezpieczeństwa osobowego.

Niezależni eksperci są przedstawiani i wybierani na podstawie zaproszeń do składania wniosków przez indywidualne osoby oraz zaproszeń kierowanych do właściwych organizacji, takich jak krajowe agencje badawcze, instytucje badawcze lub przedsiębiorstwa w celu sporządzenia list odpowiednich kandydatów.

Komisja może, jeśli uzna to za właściwe, wybrać posiadające odpowiednie umiejętności osoby spoza tych list.

Przy powoływaniu grup niezależnych ekspertów należy we właściwy sposób zapewnić rozsądną równowagę płci w składzie grup.

W przypadku projektów badań pionierskich Komisja powołuje ekspertów na podstawie wniosku Rady Naukowej Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych.

3.  Powołując niezależnego eksperta Komisja podejmuje wszelkie niezbędne kroki w celu zagwarantowania, że ekspert ten nie znajduje się w konflikcie interesów w odniesieniu do spraw, w związku z którymi wymagana jest jego opinia.

4.  Komisja przyjmuje wzór aktu powołania, zwany dalej "powołaniem", zawierający oświadczenie, że niezależny ekspert nie znajduje się w żadnym konflikcie interesów w chwili jego powołania i że zobowiązuje się on do powiadomienia Komisji o przypadku zaistnienia jakiegokolwiek konfliktu interesów w trakcie sporządzania przez niego opinii lub pełnienia obowiązków. Komisja zawiera porozumienie o powołaniu między Wspólnotą i każdym niezależnym ekspertem.

5.  Raz w roku Komisja publikuje, za pomocą wszelkich odpowiednich nośników, listę niezależnych ekspertów, którzy uczestniczyli w siódmym programie ramowym i poszczególnych programach szczegółowych.

PODSEKCJA 3

REALIZACJA DZIAŁAŃ I UMOWY O DOTACJĘ

Artykuł 18

Kwestie ogólne

1.  Uczestnicy realizują działanie pośrednie i podejmują w tym celu wszystkie konieczne i uzasadnione kroki. Uczestnicy tego samego działania pośredniego realizują prace przy solidarnej odpowiedzialności wobec Wspólnoty.

2.  Na podstawie wzoru, o którym mowa w art. 19 ust. 8, i przy uwzględnieniu specyfiki danego systemu finansowania, Komisja sporządza umowę o dotację między Wspólnotą i uczestnikami.

3.  Uczestnicy nie mogą podejmować żadnych zobowiązań niezgodnych z umową o dotację.

4.  Jeśli uczestnik nie wypełnia swoich zobowiązań dotyczących realizacji działania pośredniego od strony technicznej, pozostali uczestnicy wypełniają zobowiązania wynikające z umowy o dotację bez dodatkowego wkładu Wspólnoty, chyba że Komisja wyraźnie zwolni ich z tego obowiązku.

5.  Jeżeli realizacja działania jest niemożliwa, lub jeżeli uczestnicy nie wypełniają swojego zobowiązania do jego realizacji, Komisja zapewnia zakończenie działania.

6.  Uczestnicy zapewniają, by Komisja była informowana o wszelkich zdarzeniach, które mogą mieć wpływ na realizację działania pośredniego lub na interesy Wspólnoty.

7.  Jeśli zostało to przewidziane w umowie o dotację uczestnicy mogą zlecać osobom trzecim przeprowadzenie pewnych prac na zasadzie podwykonawstwa.

8.  Komisja określa procedury odwoławcze dla uczestników.

Artykuł 19

Ogólne postanowienia umów o dotację

1.  Umowa o dotację określa prawa i obowiązki uczestników względem Wspólnoty, zgodnie z decyzją nr .../…/WE(19), niniejszym rozporządzeniem, rozporządzeniem finansowym i przepisami wykonawczymi oraz zgodnie z ogólnymi zasadami prawa wspólnotowego.

Umowa o dotację określa również, zgodnie z wyżej wymienionymi warunkami, prawa i obowiązki podmiotów prawnych, które status uczestnika uzyskały w trakcie trwania działania pośredniego.

2.  W odpowiednich przypadkach umowa o dotację określa, jaka część wkładu finansowego Wspólnoty opiera się na zasadzie zwrotu kwalifikujących się kosztów, a jaka część opiera się na stawkach zryczałtowanych (w tym skali kosztów jednostkowych) lub płatności ryczałtowych.

3.  Umowa o dotację określa, jakie zmiany w składzie konsorcjum wymagają uprzedniej publikacji zaproszenia do składania wniosków.

4.  Umowa o dotację wymaga składania Komisji okresowych sprawozdań z postępu prac dotyczących realizacji przedmiotowego działania pośredniego.

5.  W odpowiednich przypadkach umowa o dotację może stanowić, że Komisja musi zostać z góry powiadomiona o każdym planowanym przeniesieniu prawa własności do nowej wiedzy na stronę trzecią.

6.  Jeżeli umowa o dotację wymaga od uczestników przeprowadzania działań, z których korzyści odnosi strona trzecia, uczestnicy podają to do publicznej wiadomości oraz określają, oceniają i wybierają stronę trzecią w sposób przejrzysty, sprawiedliwy i bezstronny. Jeżeli zostało to przewidziane w programie prac, umowa o dotację określa kryteria wyboru strony trzeciej. Komisja zastrzega sobie prawo zgłoszenia sprzeciwu wobec wyboru strony trzeciej.

7.  Umowa o dotację może określać terminy dokonywania przez uczestników powiadomień, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu.

8.  Komisja, w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, opracowuje wzór umowy o dotację. Jeżeli wystąpi konieczność wprowadzenia znacznych zmian do wzoru umowy o dotację, Komisja, w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi, dokonuje odpowiednich zmian.

9.  Wzór umowy o dotację uwzględnia ogólne zasady zawarte w Europejskiej Karcie Naukowca oraz w Kodeksie postępowania przy rekrutacji naukowców. Uwzględnia on również, o ile jest to uzasadnione, synergie z wszystkimi poziomami kształcenia; gotowość i możliwość wspierania dialogu i dyskusji o zagadnieniach naukowych i wynikach badań z szerokimi kręgami społeczeństwa, wykraczającymi poza środowisko naukowe; działania mające na celu zwiększenie udziału oraz wzmocnienie roli kobiet w badaniach; oraz działania dotyczące społeczno-ekonomicznych aspektów badań naukowych.

10.  Wzór umowy o dotację zawiera postanowienia o nadzorze i kontroli finansowej sprawowanej przez Komisję lub upoważnionych przez nią przedstawicieli oraz przez Trybunał Obrachunkowy.

Artykuł 20

Przepisy dotyczące praw dostępu, wykorzystania i upowszechniania

1.  Umowa o dotację określa prawa i obowiązki uczestników w zakresie praw dostępu, wykorzystania i upowszechniania, o ile te prawa i obowiązki te nie zostały określone w niniejszym rozporządzeniu.

W tym celu umowa o dotację zawiera wymóg przedłożenia Komisji planu wykorzystania i upowszechniania nowej wiedzy.

2.  Umowa o dotację może określać, pod jakimi warunkami uczestnicy mogą sprzeciwić się przeprowadzeniu przez określonych, upoważnionych przedstawicieli Komisji audytu technologicznego dotyczącego wykorzystania i upowszechniania nowej wiedzy.

Artykuł 21

Przepisy dotyczące rozwiązania umowy

Umowa o dotację precyzuje powody jej częściowego lub całkowitego rozwiązania, w szczególności z powodu naruszenia niniejszego rozporządzenia, braku odpowiednich wyników lub naruszenia warunków umowy, jak również konsekwencje naruszeń ze strony jednego z uczestników dla pozostałych uczestników.

Artykuł 22

Przepisy szczególne

1.  W przypadku działań pośrednich wspierających istniejące infrastruktury badawcze oraz, tam gdzie jest to właściwe, nowe infrastruktury badawcze, umowa o dotację może zawierać postanowienia szczególne dotyczące poufności, obwieszczania, praw dostępu oraz zobowiązań, które to postanowienia mogą dotyczyć użytkowników infrastruktury.

2.  W przypadku działań pośrednich wspierających szkolenie naukowców i rozwój ich kariery, umowa o dotację może zawierać postanowienia szczególne dotyczące poufności, praw dostępu oraz zobowiązań, odnoszące się do naukowców czerpiących korzyści z działania.

3.  W przypadku działań pośrednich w dziedzinie badań dotyczących bezpieczeństwa, umowa o dotację może zawierać postanowienia szczegółowe, dotyczące w szczególności zmian składu konsorcjum, poufności, informacji niejawnych, informowania państw członkowskich, upowszechniania, praw dostępu oraz przeniesienia praw własności i wykorzystania nowej wiedzy.

4.  W stosownych przypadkach umowa o dotację dla działań pośrednich związanych z kwestiami bezpieczeństwa, innych niż wymienione w ust. 3, może również zawierać tego rodzaju postanowienia szczegółowe.

5.  W przypadku badań pionierskich, umowa o dotację może określać postanowienia szczegółowe dotyczące upowszechniania.

Artykuł 23

Podpisanie i przystąpienie

Umowa o dotację wchodzi w życie po podpisaniu przez koordynatora i Komisję.

Umowa ma zastosowanie do każdego uczestnika, który formalnie do niej przystąpił.

PODSEKCJA 4

KONSORCJA

Artykuł 24

Umowy konsorcyjne

1.  Jeżeli zaproszenie do składania wniosków nie stanowi inaczej, wszyscy uczestnicy działania pośredniego zawierają umowę, zwaną dalej "umową konsorcyjną", w celu uregulowania, między innymi, następujących kwestii:

2.  Komisja ustanawia i publikuje wytyczne w sprawie głównych kwestii, które mogą być przedmiotem ustaleń uczestników w ramach umów konsorcyjnych, łącznie z postanowieniami dotyczącymi propagowania udziału MŚP.

Artykuł 25

Koordynator

1.  Podmioty prawne pragnące uczestniczyć w działaniu pośrednim wyznaczają ze swego kręgu jednego uczestnika, który pełni rolę koordynatora i podejmuje następujące działania zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, rozporządzeniem finansowym i przepisami wykonawczymi oraz umową o dotację:

2.  Koordynator zostaje określony w umowie o dotację.

3.  Powołanie nowego koordynatora wymaga pisemnej zgody Komisji.

Artykuł 26

Zmiany w składzie konsorcjum

1.  Uczestnicy działania pośredniego mogą zgodzić się na przystąpienie nowego uczestnika do konsorcjum lub wykluczenie uczestnika z konsorcjum zgodnie z odpowiednimi postanowieniami umowy konsorcyjnej.

2.  Każdy podmiot prawny, który przyłącza się do trwającego działania, przystępuje do umowy o dotację.

3.  W konkretnych przypadkach, jeżeli przewiduje to umowa o dotację, konsorcjum publikuje zaproszenie do składania wniosków i powszechnie o nim informuje, wykorzystując określone nośniki informacji, przede wszystkim strony internetowe siódmego programu ramowego, prasę specjalistyczną, broszury oraz krajowe punkty kontaktowe utworzone przez państwa członkowskie i państwa stowarzyszone.

Konsorcjum ocenia oferty na podstawie kryteriów, które były stosowane przy rozpoczęciu działania pośredniego, i z pomocą niezależnych ekspertów powołanych przez konsorcjum zgodnie z zasadami określonymi odpowiednio w art. 15 i 17.

4.  Konsorcjum powiadamia Komisję o wszelkich proponowanych zmianach w swoim składzie; Komisja może wnieść sprzeciw w ciągu 45 dni od daty otrzymania powiadomienia.

Zmiany w składzie konsorcjum w związku z propozycjami innych zmian w umowie o dotację, które nie są bezpośrednio związane ze zmianą składu, wymagają pisemnej zgody Komisji.

PODSEKCJA 5

MONITOROWANIE I OCENA PROGRAMÓW I DZIAŁAŃ POŚREDNICH ORAZ PRZEKAZYWANIE INFORMACJI

Artykuł 27

Monitorowanie i ocena

1.  Komisja monitoruje realizację działań pośrednich na podstawie okresowych sprawozdań z postępu prac składanych zgodnie z art. 19 ust. 4.

W szczególności Komisja monitoruje realizację planu wykorzystania i upowszechniania nowej wiedzy, składanego zgodnie z art. 20 ust. 1 akapit drugi.

W tym celu Komisja może skorzystać z pomocy niezależnych ekspertów powołanych zgodnie z art. 17.

2.  Komisja tworzy i utrzymuje system informacji umożliwiający skuteczne i spójne monitorowanie działań w ramach całego siódmego programu ramowego.

Z zastrzeżeniem art. 3 Komisja publikuje korzystając z odpowiednich mediów informacje o finansowanych projektach.

3.  Monitorowanie i ocena, o których mowa w art. 7 decyzji nr .../.../WE(20), obejmują aspekty dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia, w szczególności kwestie dotyczące MŚP, oraz kwestię wpływu zmian w systemie obliczania kosztów w porównaniu do szóstego programu ramowego na budżet oraz na obciążenia administracyjne dla uczestników.

4.  Zgodnie z art. 17 Komisja mianuje niezależnych ekspertów uczestniczących w ocenach wymaganych w siódmym programie ramowym i programach szczegółowych oraz, w razie potrzeby, w ocenie wcześniejszych programów ramowych.

5.  Komisja może ponadto tworzyć grupy niezależnych ekspertów, powoływanych zgodnie z art. 17, jako doradców do spraw opracowania i realizacji wspólnotowej polityki w dziedzinie badań naukowych.

Artykuł 28

Udostępniane informacje

1.  Z należytym uwzględnieniem art. 3 Komisja udostępnia państwom członkowskim lub państwom stowarzyszonym na ich wniosek posiadane przez nią użyteczne informacje dotyczące nowej wiedzy, która jest wynikiem prac prowadzonych w ramach działania pośredniego, pod warunkiem, że spełnione są następujące warunki:

2.  W żadnych okolicznościach udostępnienie informacji zgodnie z ust. 1 nie przenosi praw lub zobowiązań Komisji lub uczestników na odbiorcę informacji.

Jednakże dopóki informacje te nie zostaną upublicznione lub udostępnione przez uczestników, lub nie zostaną przekazane Komisji bez zastrzeżenia ich poufności, odbiorca informacji traktuje je jako poufne.

SEKCJA 3

WKŁAD FINANSOWY WSPÓLNOTY

PODSEKCJA 1

KWALIFIKOWANIE DO FINANSOWANIA ORAZ FORMY DOTACJI

Artykuł 29

Kwalifikowanie do finansowania

1.  Niżej wymienione podmioty prawne uczestniczące w działaniu pośrednim mogą otrzymać wsparcie finansowe Wspólnoty:

2.  W przypadku udziału organizacji międzynarodowych, innych niż organizacje międzynarodowe o znaczeniu europejskim, lub podmiotów prawnych mających siedzibę w państwie trzecim innym niż państwo stowarzyszone lub kraj partnerski współpracy międzynarodowej, wkład finansowy Wspólnoty może zostać przyznany pod warunkiem spełnienia przynajmniej jednego z poniższych warunków:

Artykuł 30

Formy dotacji

1.  Wkład finansowy Wspólnoty, w przypadku dotacji określonych w załączniku III część a) do decyzji nr .../.../WE(21), polega na zwrocie całości lub części kwalifikujących się kosztów.

Jednakże wkład finansowy Wspólnoty może również przybrać formę finansowania według stawek zryczałtowanych, w tym skali kosztów jednostkowych, lub płatności ryczałtowych, albo być połączeniem zwrotu kwalifikujących się kosztów z finansowaniem według stawek zryczałtowanych lub płatności ryczałtowych. Wkład finansowy Wspólnoty może również przybrać formę stypendiów lub nagród.

2.  Programy prac i zaproszenia do składania wniosków określają formy dotacji stosowane w danych działaniach.

3.  Uczestnicy z krajów partnerskich współpracy międzynarodowej mogą wybrać wkład finansowy Wspólnoty w formie płatności ryczałtowych. Komisja określa odpowiednie płatności ryczałtowe zgodnie z rozporządzeniem finansowym.

Artykuł 31

Zwrot kwalifikujących się kosztów

1.  Działania pośrednie finansowane poprzez dotacje są współfinansowane przez uczestników.

Wkład finansowy Wspólnoty mający na celu zwrot kwalifikujących się kosztów nie może prowadzić do osiągnięcia zysku.

2.  Wpływy są uwzględniane przy obliczaniu i wypłacie dotacji na koniec realizacji działania.

3.  Koszty poniesione dla realizacji działania pośredniego uznawane są za kwalifikujące się, jeśli spełniają następujące warunki:

Do celów lit. a) mogą zostać wykorzystane przeciętne koszty personelu, jeżeli odpowiadają one praktykom rachunkowości i zasadom zarządzania uczestnika, i nie odbiegają znacząco od rzeczywistych kosztów.

4.  Wkład finansowy Wspólnoty jest obliczany w odniesieniu do kosztów całego działania pośredniego, natomiast zwrot wkładu opiera się na kosztach wykazanych przez poszczególnych uczestników.

Artykuł 32

Kwalifikujące się koszty bezpośrednie i pośrednie

1.  Do kwalifikujących się kosztów zalicza się koszty, które mogą zostać przypisane bezpośrednio do działania, dalej zwane "kwalifikującymi się kosztami bezpośrednimi", oraz, tam gdzie ma to zastosowanie, koszty, które nie mogą zostać bezpośrednio przypisane do działania, ale które zostały poniesione w bezpośrednim związku z przypisanymi do działania kwalifikującymi się kosztami bezpośrednimi, zwane dalej "kwalifikującymi się kosztami pośrednimi".

2.  Zwrot kosztów poniesionych przez uczestników opiera się na poniesionych przez nich kwalifikujących się kosztach bezpośrednich i pośrednich.

Zgodnie z art. 31 ust. 3 lit. c) uczestnik może skorzystać z uproszczonej metody obliczania kwalifikujących się kosztów pośrednich na poziomie podmiotu prawnego, jeżeli pozostaje to w zgodzie ze stosowanymi przez niego zasadami i praktykami dotyczącymi księgowania i zarządzania. Zasady, którymi należy kierować się w tym względzie, określone są we wzorze umowy o dotację.

3.  Szczególnie w przypadku działań koordynacyjnych i wspierających oraz, w stosownych przypadkach, działań wspierających szkolenie naukowców i rozwój ich kariery, umowa o dotację może stanowić, że zwrot kwalifikujących się kosztów pośrednich jest ograniczony do określonej maksymalnej wartości procentowej kwalifikujących się kosztów bezpośrednich pomniejszonych o kwalifikujące się koszty bezpośrednie umów o podwykonawstwo.

4.  W drodze odstępstwa od ust. 2, dla pokrycia kwalifikujących się kosztów pośrednich każdy uczestnik może wybrać stawkę zryczałtowaną, stanowiącą określony procent jego całkowitych kwalifikujące się koszty bezpośrednich pomniejszonych o kwalifikujące się koszty bezpośrednie umów o podwykonawstwo lub zwroty kosztów osób trzecich.

Komisja ustala odpowiednie stawki zryczałtowane na podstawie wyliczonej z dużym przybliżeniem wartości rzeczywistych kosztów pośrednich w danym przypadku, zgodnie z rozporządzeniem finansowym i przepisami wykonawczymi.

5.  Organy publiczne o charakterze niezarobkowym, szkoły średnie i wyższe uczelnie, organizacje badawcze oraz MŚP, które, uczestnicząc w systemach finansowania obejmujących działania w zakresie badań i rozwoju technologicznego oraz działania demonstracyjne, o których mowa w art. 33, nie są w stanie określić z pewnością swoich rzeczywistych kosztów pośrednich związanych z danym działaniem, mogą wybrać stawkę zryczałtowaną równą 60% całkowitych kwalifikujących się kosztów bezpośrednich w przypadku dotacji przyznanych na podstawie zaproszeń do składania wniosków zamykających się przed 1 stycznia 2010 r.

W celu ułatwienia przejścia do pełnego stosowania ogólnej zasady, określonej w ust. 2, Komisja, dla dotacji przyznanych na podstawie zaproszeń do składania wniosków zamykających się po 31 grudnia 2009 r., ustala odpowiednią wysokość stawki zryczałtowanej, która powinna być bliska rzeczywistym kosztom pośrednim w danym przypadku, ale nie niższa niż 40%. Ustalenie to będzie się opierało na ocenie udziału organów publicznych o charakterze niezarobkowym, szkół średnich i wyższych uczelni, organizacji badawczych i MŚP, które nie są w stanie określić z pewnością swoich rzeczywistych kosztów pośrednich związanych z danym działaniem.

6.  Wszystkie stawki zryczałtowane są określane we wzorze umowy o dotację.

Artykuł 33

Dopuszczalne poziomy wsparcia finansowego

1.  W przypadku działań w zakresie badań i rozwoju technologicznego wkład finansowy Wspólnoty może wynosić maksymalnie 50% całkowitych kwalifikujących się kosztów.

Jednakże w przypadku organów publicznych o charakterze niezarobkowym, szkół średnich i uczelni wyższych, organizacji badawczych oraz MŚP wkład ten może wynosić maksymalnie 75% całkowitych kwalifikujących się kosztów.

W przypadku działań w zakresie badań i rozwoju technologicznego związanych z kwestiami bezpieczeństwa wkład ten może osiągnąć maksymalnie 75% w przypadku prac prowadzonych w dziedzinach skierowanych do rynku o bardzo ograniczonych rozmiarach i zagrożonych "niepowodzeniem rynkowym" oraz w przypadku przyspieszonego opracowywania sprzętu w odpowiedzi na nowe zagrożenia.

2.  W przypadku działań w zakresie demonstracji wkład finansowy Wspólnoty może wynosić maksymalnie 50% całkowitych kwalifikujących się kosztów.

3.  W przypadku działań w zakresie badań pionierskich, działań koordynacyjnych i wspierających oraz działań wspierających szkolenie naukowców i rozwój ich kariery, wkład finansowy Wspólnoty może wynosić maksymalnie 100% całkowitych kwalifikujących się kosztów.

4.  W przypadku działań w zakresie zarządzania, w tym uzyskania świadectw kontroli sprawozdań finansowych, i pozostałych działań, które nie są uwzględnione w ust. 1, 2 i 3, wkład finansowy Wspólnoty może wynosić maksymalnie 100% całkowitych kwalifikujących się kosztów.

Pozostałe działania, o których mowa w akapicie pierwszym, obejmują między innymi działania szkoleniowe, które nie są objęte systemem finansowania szkolenia naukowców i rozwoju ich kariery, koordynację, tworzenie sieci współpracy oraz upowszechnianie.

5.  Do celów ust. 1-4 przy obliczaniu wkładu finansowego Wspólnoty uwzględniane są kwalifikujące się koszty i wpływy.

6.  W przypadku działań pośrednich finansowanych w całości według stawek zryczałtowanych lub płatności ryczałtowych mają zastosowanie, stosownie do przypadku, ust. 1-5.

Artykuł 34

Sprawozdawczość w zakresie kwalifikujących się kosztów i ich kontrola

1.  Komisji należy składać okresowe sprawozdania dotyczące kwalifikujących się kosztów, odsetek od finansowania wstępnego oraz wpływów związanych z przedmiotowym działaniem pośrednim, które, w stosownych przypadkach, są poświadczone świadectwem kontroli sprawozdań finansowych sporządzonym zgodnie z rozporządzeniem finansowym i przepisami wykonawczymi.

W sprawozdaniu wykazuje się istnienie współfinansowania w związku z przedmiotowym działaniem oraz, w stosownych przypadkach, poświadcza je na koniec realizacji działania świadectwem kontroli.

2.  Niezależnie od rozporządzenia finansowego i jego przepisów wykonawczych, świadectwo kontroli sprawozdań finansowych jest obowiązkowe tylko wtedy, gdy łączna wysokość płatności okresowych i płatności końcowych na rzecz uczestnika na jedno działanie pośrednie wynosi 375 000 EUR lub więcej.

Jednak w przypadku działań pośrednich trwających dwa lata lub krócej od uczestnika wymaga się nie więcej niż jednego świadectwa kontroli sprawozdań finansowych na zakończenie projektu.

Świadectwa kontroli sprawozdań finansowych nie są wymagane w przypadku działań pośrednich refundowanych w całości na podstawie płatności ryczałtowych lub stawek zryczałtowanych.

3.  W przypadku organów publicznych, organizacji badawczych oraz szkół średnich i uczelni wyższych, świadectwo kontroli sprawozdań finansowych wymagane zgodnie z ust. 1 może zostać wystawione przez upoważnionego urzędnika publicznego.

Artykuł 35

Sieci doskonałości

1.  Program prac określa formy dotacji stosowane w przypadku sieci doskonałości.

2.  Jeżeli wkład finansowy Wspólnoty na rzecz sieci doskonałości przybiera formę płatności ryczałtowej, płatność ta jest obliczana na podstawie liczby naukowców, którzy mają zostać włączeni do sieci doskonałości, oraz czasu trwania działania. Wartość jednostkowa płatności ryczałtowej wynosi 23 500 EUR rocznie na jednego naukowca.

Wysokość tej kwoty jest dostosowywana przez Komisję zgodnie z rozporządzeniem finansowym i przepisami wykonawczymi.

3.  Program prac określa maksymalną liczbę uczestników oraz, w stosownych przypadkach, maksymalną liczbę naukowców, która może służyć za podstawę obliczenia maksymalnej płatności ryczałtowej. Jednakże w odpowiednich przypadkach liczba uczestników może być wyższa od ich maksymalnej liczby służącej do określenia wkładu finansowego.

4.  Wypłata dokonywana jest w postaci rat okresowych.

Raty okresowe są wypłacane na podstawie oceny bieżącej realizacji wspólnego programu działań poprzez kontrolę integracji zasobów i możliwości badawczych w oparciu o wskaźniki wyników uzgodnione z konsorcjum i określone w umowie o dotację.

PODSEKCJA 2

WYPŁATA, PODZIAŁ, ODZYSKANIE I ZABEZPIECZENIA

Artykuł 36

Wypłata i podział

1.  Wkład finansowy Wspólnoty jest wypłacany uczestnikom, bez nieuzasadnionej zwłoki, za pośrednictwem koordynatora.

2.  Koordynator prowadzi dokumentację księgową umożliwiającą ustalenie w dowolnym momencie, jaka część funduszy wspólnotowych została przydzielona każdemu z uczestników.

Na żądanie koordynator przekazuje te informacje Komisji.

Artykuł 37

Zwrot

Komisja może podjąć decyzję w sprawie odzyskania zgodnie z rozporządzeniem finansowym.

Artykuł 38

Mechanizm pokrycia ryzyka

1.  Odpowiedzialność finansowa każdego z uczestników ograniczona jest do jego własnych zobowiązań, z zastrzeżeniem ust. 2-5.

2.  W celu zarządzania ryzykiem związanym z nieodzyskanymi kwotami należnymi Wspólnocie, Komisja, zgodnie z załącznikiem, ustanawia i prowadzi fundusz gwarancyjny dla uczestników (zwany dalej "funduszem").

Odsetki wygenerowane przez fundusz dodawane są do funduszu i służą wyłącznie do celów określonych w pkt. 3 załącznika, bez uszczerbku dla jego pkt. 4.

3.  Wkład wnoszony do funduszu przez uczestnika działania pośredniego wspieranego w formie dotacji nie przekracza 5% wkładu finansowego Wspólnoty należnego uczestnikowi. Po zakończeniu działania kwota wniesiona do funduszu zostaje zwrócona uczestnikowi przez koordynatora, bez uszczerbku dla ust. 4.

4.  Jeśli odsetki wygenerowane przez fundusz są niewystarczające do pokrycia kwot należnych Wspólnocie, Komisja może potrącić z kwoty, która ma zostać zwrócona uczestnikowi maksymalnie 1% wkładu finansowego Wspólnoty na jego rzecz.

5.  Potrącenie, o którym mowa w ust. 4 nie dotyczy: organów publicznych, podmiotów prawnych, których udział w działaniu pośrednim jest gwarantowany przez państwo członkowskie lub państwo stowarzyszone, oraz szkół średnich i uczelni wyższych;

6.  Komisja, w drodze oceny ex ante, weryfikuje jedynie zdolność finansową koordynatorów oraz uczestników innych niż wymienieni w ust. 5 występujących o wkład finansowy Wspólnoty na działanie pośrednie przekraczający 500 000 EUR, o ile nie wystąpią wyjątkowe okoliczności, w których, na podstawie już dostępnych informacji, istnieją uzasadnione wątpliwości co do zdolności finansowej tych uczestników.

7.  Fundusz uznaje się za wystarczające zabezpieczenie na mocy rozporządzenia finansowego. Od uczestników nie można wymagać lub nakładać na nich obowiązku złożenia dodatkowego zabezpieczenia lub gwarancji.

ROZDZIAŁ III

UPOWSZECHNIANIE I WYKORZYSTANIE ORAZ PRAWA DOSTĘPU

SEKCJA 1

NOWA WIEDZA

PODSEKCJA 1

WŁASNOŚĆ

Artykuł 39

Prawo własności do nowej wiedzy

1.  Nowa wiedza, która powstała w wyniku prac prowadzonych w ramach działań pośrednich niewymienionych w ust. 3, jest własnością uczestników, którzy przeprowadzili prace prowadzące do jej powstania.

2.  W przypadku gdy osobom zatrudnionym przez uczestnika lub innym osobom pracującym na jego rzecz przysługują roszczenia dotyczące praw do nowej wiedzy, uczestnik podejmuje odpowiednie kroki aby zapewnić, że wykonywanie tych praw jest możliwe w sposób zgodny ze zobowiązaniami uczestnika wynikającymi z umowy o dotację.

3.  Nowa wiedza jest własnością Wspólnoty w następujących przypadkach:

Artykuł 40

Współwłasność nowej wiedzy

1.  Jeżeli kilku uczestników wspólnie prowadziło prace prowadzące do powstania nowej wiedzy i udział każdego z nich w tych pracach jest niemożliwy do ustalenia, nowa wiedza jest współwłasnością ich wszystkich.

Sporządzają oni umowę dotyczącą podziału i warunków korzystania z prawa współwłasności zgodną z warunkami umowy o dotację.

2.  Jeżeli nie została jeszcze zawarta umowa dotycząca współwłasności, każdy ze współwłaścicieli może przyznawać stronom trzecim niewyłączne licencje, wykluczające możliwość przyznawania sublicencji, pod następującymi warunkami:

3.  Na wniosek, Komisja udziela wytycznych na temat możliwych zagadnień, które należy uwzględnić w umowie dotyczącej współwłasności.

Artykuł 41

Prawo własności do nowej wiedzy przysługujące określonym grupom

Art. 39 ust. 1 i art. 40 ust. 1 nie mają zastosowania do działań prowadzonych na rzecz określonych grup. W przypadku tych działań nowa wiedza jest współwłasnością uczestników będących członkami określonej grupy, na rzecz której prowadzono działanie, chyba że uczestnicy postanowili inaczej.

W przypadku gdy właściciele nowej wiedzy nie są członkami wspomnianej grupy, zapewniają oni, że grupie tej przyznane są wszystkie niezbędne prawa do tej nowej wiedzy, tak by wiedza ta mogła być upowszechniana i wykorzystywana zgodnie z tym co przewidziano w załączniku technicznym do umowy o dotację.

Artykuł 42

Przeniesienie prawa własności do nowej wiedzy

1.  Z zastrzeżeniem ust. 2–5 i art. 43, właściciel nowej wiedzy może ją przekazać dowolnemu podmiotowi prawnemu.

2.  W przypadku gdy uczestnik przenosi prawo własności do nowej wiedzy, przenosi on na następcę prawnego również swoje zobowiązania dotyczące tej wiedzy wynikające z umowy o dotację, w tym zobowiązanie do przeniesienia tych zobowiązań na każdego kolejnego następcę prawnego.

3.  Jeśli uczestnik jest zobowiązany przenieść prawa dostępu, powiadamia o tym wcześniej, z zastrzeżeniem swoich zobowiązań dotyczących poufności, pozostałych uczestników tego samego działania i udziela im wystarczających informacji o następcy prawnym, tak by mogli oni korzystać ze swoich praw dostępu zgodnie z umową o dotację.

Pozostali uczestnicy mogą jednakże, w formie pisemnej umowy, zrezygnować ze swojego prawa do uprzedniego, indywidualnego powiadomienia w przypadku przeniesienia prawa własności z jednego uczestnika na określoną osobę trzecią.

4.  Po dokonaniu powiadomienia zgodnie z ust. 3 akapit pierwszy, każdy z pozostałych uczestników może wnieść sprzeciw wobec przeniesienia prawa własności, które wpłynęłoby niekorzystnie na jego prawa dostępu.

W przypadku gdy którykolwiek z pozostałych uczestników wykaże, że jego prawa zostałyby naruszone, planowane przeniesienie prawa własności może nastąpić dopiero po osiągnięciu porozumienia między zainteresowanymi uczestnikami.

5.  W odpowiednich przypadkach umowa o dotację może przewidywać, że Komisję należy z góry powiadomić o każdym planowanym przeniesieniu prawa własności lub planowanym przyznaniu wyłącznej licencji osobie trzeciej, która ma siedzibę w państwie trzecim niestowarzyszonym z siódmym programem ramowym.

Artykuł 43

Utrzymanie europejskiej konkurencyjności oraz zasady etyczne

Komisja może wnieść sprzeciw wobec przeniesienia prawa własności do nowej wiedzy na strony trzecie mające siedzibę w państwie trzecim niestowarzyszonym z siódmym programem ramowym, lub wobec przyznania wyłącznej licencji do nowej wiedzy takiej stronie trzeciej, jeśli uzna, że nie służy to wzmocnieniu konkurencyjności gospodarki europejskiej lub jest sprzeczne z zasadami etycznymi lub względami bezpieczeństwa.

W takich przypadkach nie może nastąpić przeniesienie prawa własności lub przyznanie wyłącznej licencji, chyba że Komisja uzna, iż zostały podjęte odpowiednie środki ochrony.

PODSEKCJA 2

OCHRONA, PUBLIKACJA, UPOWSZECHNIANIE I WYKORZYSTANIE

Artykuł 44

Ochrona nowej wiedzy

1.  W przypadku gdy nowa wiedza może mieć zastosowanie przemysłowe lub handlowe, właściciel takiej wiedzy zapewnia jej odpowiednią i skuteczną ochronę, przy należytym uwzględnieniu swoich uzasadnionych interesów, jak również uzasadnionych interesów, zwłaszcza handlowych, pozostałych uczestników przedmiotowego działania pośredniego.

Jeśli uczestnik, który nie jest właścicielem nowej wiedzy, powołuje się na swój uzasadniony interes, musi w każdym przypadku udowodnić, że jego nieuwzględnienie wyrządziłoby mu nieproporcjonalnie dużą szkodę.

2.  W przypadku gdy nowa wiedza może mieć zastosowanie przemysłowe lub handlowe, a jej właściciel nie chroni jej oraz nie przenosi praw własności wraz z wynikającymi z nich zobowiązaniami na innego uczestnika, podmiot powiązany z siedzibą w państwie członkowskim lub państwie stowarzyszonym lub na żadną inną osobę trzecią z siedzibą w państwie członkowskim lub państwie stowarzyszonym, zgodnie z art. 42, nie można podjąć żadnych działań w zakresie upowszechniania przed powiadomieniem o tym Komisji.

W takim przypadku Komisja może, za zgodą danego uczestnika, przejąć własność tej nowej wiedzy i podjąć działania mające na celu jej odpowiednią i skuteczną ochronę. Dany uczestnik może nie wyrazić zgody jedynie wtedy, kiedy potrafi udowodnić, że wyrządziłoby to nieproporcjonalnie dużą szkodę jego uzasadnionym interesom.

Artykuł 45

Oświadczenie związane z finansowym wsparciem Wspólnoty

Wszelkie publikacje, wnioski patentowe złożone przez któregokolwiek uczestnika lub w jego imieniu oraz wszelkie inne formy upowszechniania nowej wiedzy zawierają oświadczenie, które może obejmować środki wizualne, wskazujące na fakt, że wiedza ta powstała przy pomocy finansowego wsparcia Wspólnoty.

Treść tego oświadczenia zostaje określona w umowie o dotację.

Artykuł 46

Wykorzystanie i upowszechnianie

1.  Uczestnicy wykorzystują nową wiedzę, której są właścicielami, lub też zapewniają jej wykorzystanie.

2.  Każdy uczestnik zapewnia możliwie szybkie upowszechnienie nowej wiedzy, której jest właścicielem. W przypadku gdy nie udaje mu się tego dokonać, Komisja może sama upowszechniać nową wiedzę. Umowa o dotację może określać limity czasowe w tym względzie.

3.  Działania w zakresie upowszechniania muszą być zgodne z ochroną praw własności intelektualnej, zobowiązaniami wynikającymi z poufności oraz uzasadnionymi interesami właścicieli nowej wiedzy.

4.  Uczestnicy powiadamiają z wyprzedzeniem pozostałych zainteresowanych uczestników o wszelkich działaniach podjętych w zakresie upowszechniania.

Po dokonaniu takiego powiadomienia każdy z uczestników może wnieść sprzeciw jeżeli uważa, że jego uzasadnionym interesom w odniesieniu do nowej lub istniejącej wiedzy zostałaby wyrządzona nieproporcjonalnie duża szkoda. W takich przypadkach działanie w zakresie upowszechniania nie może zostać przeprowadzone, chyba że zostaną podjęte odpowiednie kroki w celu zabezpieczenia tych uzasadnionych interesów.

SEKCJA 2

PRAWA DOSTĘPU DO ISTNIEJĄCEJ I NOWEJ WIEDZY

Artykuł 47

Istniejąca wiedza

Uczestnicy mogą w pisemnej umowie określić istniejącą wiedzę wymaganą dla potrzeb danego działania pośredniego oraz, tam gdzie jest to stosowne, mogą wykluczyć określoną istniejącą wiedzę.

Artykuł 48

Zasady

1.  Wnioski o przyznanie praw dostępu są składane w formie pisemnej.

2.  O ile właściciel istniejącej lub nowej wiedzy nie postanowił inaczej, prawa dostępu nie obejmują prawa do udzielania sublicencji.

3.  Udzielenie wyłącznych licencji na nową lub istniejącą wiedzę jest możliwe pod warunkiem, że wszyscy pozostali uczestnicy pisemnie potwierdzają rezygnację ze swoich praw dostępu do tej wiedzy.

4.  Bez uszczerbku dla ust. 3 każda umowa przewidująca prawa dostępu do nowej lub istniejącej wiedzy dla uczestników lub stron trzecich musi zapewnić, że potencjalne prawa dostępu pozostałych uczestników pozostają nienaruszone.

5.  Bez uszczerbku dla art. 49 i 50 oraz umowy o dotację, uczestnicy tego samego działania powiadamiają się nawzajem możliwie szybko o wszystkich ograniczeniach w przyznawaniu praw dostępu do istniejącej wiedzy, a także o wszystkich innych ograniczeniach, które mogłyby w znaczący sposób wpłynąć na przyznawanie praw dostępu.

6.  Zakończenie przez uczestnika udziału w działaniu pośrednim nie wpływa na jego zobowiązanie do przyznania praw dostępu pozostałym uczestnikom tego samego działania na warunkach określonych w umowie o dotację.

Artykuł 49

Prawa dostępu w celu realizacji działań pośrednich

1.  Prawa dostępu do nowej wiedzy są przyznawane pozostałym uczestnikom tego samego działania pośredniego, jeśli jest to konieczne dla umożliwienia tym uczestnikom przeprowadzenia własnych prac w ramach tego działania pośredniego.

Tego rodzaju prawa dostępu przyznawane są nieodpłatnie.

2.  Prawa dostępu do istniejącej wiedzy są przyznawane pozostałym uczestnikom tego samego działania pośredniego, jeśli jest to konieczne dla umożliwienia tym uczestnikom przeprowadzenia własnych prac w ramach tego działania pośredniego i jeśli dany uczestnik jest uprawniony do ich przyznania.

Tego rodzaju prawa dostępu przyznawane są nieodpłatnie, chyba że przed przystąpieniem do umowy o dotację wszyscy uczestnicy ustalili inaczej.

Jednakże podmioty BRT przyznają prawa dostępu do istniejącej wiedzy nieodpłatnie.

Artykuł 50

Prawa dostępu w celu wykorzystania

1.  Uczestnicy tego samego działania pośredniego korzystają z praw dostępu do nowej wiedzy, jeśli prawa te są potrzebne do korzystania z ich własnej nowej wiedzy.

Pod warunkiem zawarcia umowy, takie prawa dostępu przyznawane są na sprawiedliwych i rozsądnych warunkach lub nieodpłatnie.

2.  Uczestnicy tego samego działania pośredniego korzystają z praw dostępu do istniejącej wiedzy, jeśli wiedza ta jest potrzebna do wykorzystania ich własnej nowej wiedzy i jeśli dany uczestnik jest uprawniony do ich przyznania.

Z zastrzeżeniem umowy, takie prawa dostępu przyznawane są na sprawiedliwych i rozsądnych warunkach lub nieodpłatnie.

3.  Podmiotowi powiązanemu z siedzibą w państwie członkowskim lub w państwie stowarzyszonym przysługuje również prawo dostępu do nowej lub istniejącej wiedzy, o którym mowa w ust. 1 i 2, na takich samych warunkach, jak uczestnik, z którym jest powiązany, chyba że umowa o dotację lub umowa konsorcyjna stanowią inaczej.

4.  Wniosek o prawa dostępu zgodnie z ust. 1, 2 i 3 może zostać złożony w okresie jednego roku od następujących wydarzeń:

Zainteresowani uczestnicy mogą jednakże uzgodnić inny okres.

5.  Z zastrzeżeniem zgody wszystkich właścicieli, podmiotowi BRT przyznawane są na sprawiedliwych i rozsądnych warunkach, do uzgodnienia między zainteresowanymi stronami, prawa dostępu do nowej wiedzy w celu prowadzenia dalszych prac badawczych.

6.  Podmioty BRT przyznają nieodpłatnie, lub na sprawiedliwych i rozsądnych warunkach do uzgodnienia przed podpisaniem umowy o dotację, prawa dostępu do istniejącej wiedzy, potrzebnej do wykorzystania nowej wiedzy powstałej w ramach działania pośredniego.

Artykuł 51

Dodatkowe przepisy dotyczące praw dostępu wykorzystywanych w ramach działań w zakresie badań pionierskich oraz działań prowadzonych na rzecz określonych grup

1.  Uczestnicy tych samych działań w zakresie badań pionierskich otrzymują nieodpłatnie prawa dostępu do nowej i istniejącej wiedzy służące realizacji lub prowadzeniu dalszych działań badawczych.

Prawa dostępu wykorzystywane w celu innym niż prowadzenie dalszych działań badawczych przyznawane są nieodpłatnie, chyba że umowa o dotację przewiduje inaczej.

2.  Jeśli określona grupa, na rzecz której prowadzone jest działanie, reprezentowana jest przez podmiot prawny, który reprezentuje ją w ramach działania, podmiot ten może udzielać sublicencji w odniesieniu do przyznanych mu praw dostępu tym członkom określonej grupy, którzy mają siedzibę w państwie członkowskim lub w państwie stowarzyszonym.

ROZDZIAŁ IV

EUROPEJSKI BANK INWESTYCYJNY

Artykuł 52

1.  Wspólnota może przyznać Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu (EBI) wkład na pokrycie ryzyka udzielonych przez EBI kredytów lub gwarancji dla wsparcia realizacji celów w zakresie badań naukowych określonych w siódmym programie ramowym ("mechanizm finansowania oparty na podziale ryzyka").

2.  EBI udziela powyższych kredytów lub gwarancji zgodnie z zasadami sprawiedliwości, przejrzystości, bezstronności i równego traktowania.

3.  Komisja ma prawo wnieść sprzeciw wobec wykorzystania mechanizmu finansowania opartego na podziale ryzyka w przypadku określonych kredytów lub gwarancji, na warunkach, które zostaną określone w umowie o dotację zgodnie z programem prac.

ROZDZIAŁ V

WEJŚCIE W ŻYCIE

Artykuł 53

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK

Fundusz gwarancyjny dla uczestników

1.  Fundusz będzie zarządzany przez Wspólnotę reprezentowaną przez Komisję, która będzie występować w imieniu uczestników jako podmiot wykonawczy, na warunkach, które zostaną określone we wzorze umowy o dotację.

Komisja powierzy zarządzanie finansowe funduszem Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu lub, zgodnie z art. 14 lit. b), odpowiedniej instytucji finansowej (zwanej dalej "bankiem-depozytariuszem"). Bank-depozytariusz zarządza funduszem zgodnie z wytycznymi Komisji.

2.  Komisja może wydzielić z finansowania wstępnego, które wypłaci konsorcjum, wkład uczestników do funduszu i wnieść go do funduszu w ich imieniu.

3.  Jeżeli Wspólnocie należą się jakieś kwoty ze strony uczestnika, bez uszczerbku dla sankcji, które mogą zostać nałożone na niesolidnego uczestnika zgodnie z rozporządzeniem finansowym, Komisja może:

Komisja wystawi na rzecz funduszu nakaz odzyskania środków od takiego uczestnika. Komisja może w tym celu podjąć decyzję o odzyskaniu środków zgodnie z rozporządzeniem finansowym.

4.  Kwoty odzyskane z funduszu w trakcie siódmego programu ramowego będą stanowiły dochody przeznaczone na jego cel w rozumieniu art. 18 ust. 2 rozporządzenia finansowego.

Po zakończeniu realizacji wszystkich dotacji przyznanych na podstawie siódmego programu ramowego, wszelkie kwoty zaległe z funduszu zostaną odzyskane przez Komisję i ujęte w budżecie Wspólnoty, z zastrzeżeniem postanowień decyzji w sprawie ósmego programu ramowego.

(1) Dotychczas niepublikowany w Dzienniku Urzędowym. (2) Opinia wydana w dniu 5 lipca 2006 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). (3) Dz.U. C 203 z 25.8.2006, str. 1. (4) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2006 roku. (5) + Uwaga dla Dz.U.: Należy wstawić numer tej decyzji. (6) ++ Uwaga dla Dz.U.: Należy wstawić datę przyjęcia tej decyzji. (7) Dz.U. L ... (8) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, str. 1. (9) Dz.U. L 357 z 31.12.2002, str. 1, Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 1248/2006 (Dz.U. L 227 z 19.8.2006, str. 3). (10) Dz.U. C 45 z 17.2.1996, str. 5. (11) Dz.U. L 317 z 3.12.2001, str. 1. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 2006/548/WE, Euratom (Dz.U. L 215 z 5.8.2006, str. 38). (12) Dz.U. L 124 z 20.5.2003, str. 36. (13) Dz.U. L 314 z 30.11.2001, str. 1. (14) Dz.U. L 312 z 23.12.1995, str. 1. (15) Dz.U. L 292 z 15.11.1996, str. 2. (16) Dz.U. L 75 z 22.3.2005, str. 67. (17) + Uwaga dla Dz.U.: należy wstawić numer decyzji o której mowa w motywie 1. (18) + Uwaga dla Dz.U.: należy wstawić numer decyzji o której mowa w motywie 1. (19) + Uwaga dla Dz.U.: należy wstawić numer decyzji o której mowa w motywie 1. (20) + Uwaga dla Dz.U.: należy wstawić numer decyzji o której mowa w motywie 1. (21) + Uwaga dla Dz.U.: należy wstawić numer decyzji o której mowa w motywie 1.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wprowadzania do obrotu artykułów pirotechnicznych (COM(2005)0457 – C6-0312/2005 – 2005/0194(COD))

P6_TA(2006)0515 A6-0289/2006

(Procedura współdecyzji, pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2005)0457)(1),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 95 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony przez Komisję (C6-0312/2005),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (A6-0289/2006),

1.   zatwierdza wniosek Komisji z wprowadzonymi do niego poprawkami;

2.   zwraca się do Komisji o ponowne przedłożenie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 30 listopada 2006 r. w celu przyjęcia dyrektywy 2007/.../WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wprowadzania do obrotu artykułów pirotechnicznych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(2),

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(3),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  Przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne obowiązujące w państwach członkowskich w odniesieniu do wprowadzania do obrotu artykułów pirotechnicznych różnią się, w szczególności w odniesieniu do cech związanych z bezpieczeństwem i działaniem.

(2)  Przepisy te, mogące stwarzać bariery w handlu w ramach Wspólnoty, należy zharmonizować w celu zapewnienia swobodnego przepływu artykułów pirotechnicznych na rynku wewnętrznym, przy jednoczesnym zapewnieniu wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzkiego i bezpieczeństwa oraz ochrony zarówno konsumentów, jak i profesjonalnych użytkowników końcowych.

(3)  Dyrektywa Rady 93/15/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących wprowadzania do obrotu i kontroli materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego(4) nie obejmuje swoim zakresem artykułów pirotechnicznych i stanowi, iż artykuły pirotechniczne wymagają odpowiednich środków celem zapewnienia ochrony konsumentów i bezpieczeństwa publicznego, oraz że w tej dziedzinie planowane są dodatkowe akty prawne.

(4)  Dyrektywa Rady 96/82/WE z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie kontroli niebezpieczeństwa poważnych awarii związanych z substancjami niebezpiecznymi(5) (zwana "dyrektywą Seveso II"), ustanawia wymagania bezpieczeństwa dla zakładów, w których oprócz innych substancji niebezpiecznych znajdują się materiały wybuchowe, w tym materiały pirotechniczne.

(5)  Artykuły pirotechniczne obejmują między innymi fajerwerki, artykuły pirotechniczne przeznaczone do użytku teatralnego oraz artykuły pirotechniczne do zastosowań technicznych, takich jak generatory gazu stosowane w poduszkach powietrznych lub w napinaczach pasów bezpieczeństwa.

(6)  Niniejsza dyrektywa nie powinna mieć zastosowania do artykułów pirotechnicznych, w przypadku których obowiązuje dyrektywa Rady 96/98/WE z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie wyposażenia statków(6) oraz odnośne konwencje międzynarodowe, zgodnie z art. 1 i art. 3 ust. 3 tej dyrektywy.

(7)  W celu zapewnienia odpowiednio wysokich poziomów ochrony, artykuły pirotechniczne należy sklasyfikować przede wszystkim zgodnie z poziomem zagrożenia związanego z rodzajem zastosowania, przeznaczeniem lub powodowanym natężeniem dźwiękowym.

(8)  Osoby fizyczne bądź prawne importujące artykuły pirotechniczne do Wspólnoty powinny zagwarantować wywiązanie się przez producenta z obowiązków spoczywających na nim na mocy niniejszej dyrektywy lub przejąć na siebie wszystkie obowiązki producenta.

(9)  Zgodnie z zasadami zawartymi w rezolucji Rady z dnia 7 maja 1985 r. w sprawie nowego podejścia do harmonizacji oraz normalizacji technicznej(7) artykuł pirotechniczny powinien być zgodny z przepisami niniejszej dyrektywy w chwili wprowadzania go na rynek wspólnotowy po raz pierwszy. Z uwagi na obchodzone w państwach członkowskich uroczystości religijne, kulturalne i tradycyjne, fajerwerki skonstruowane przez producenta na użytek własny nie mogą być uznane za wprowadzone do obrotu, jeżeli państwo członkowskie zatwierdza ich użycie na swoim terytorium i w związku z tym nie muszą spełniać postanowień niniejszej dyrektywy.

(10)  Biorąc pod uwagę zagrożenia nierozerwalnie związane z używaniem artykułów pirotechnicznych, właściwym jest ustalenie ograniczeń wiekowych związanych ze sprzedażą tych artykułów konsumentom i korzystaniem z nich, oraz zapewnienie, by ich etykieta zawierała wystarczające i odpowiednie informacje na temat bezpiecznego stosowania, w celu ochrony ludzkiego zdrowia, bezpieczeństwa oraz środowiska. Należy zastrzec, by określone artykuły pirotechniczne były udostępniane wyłącznie upoważnionym specjalistom dysponującym odpowiednią wiedzą, kwalifikacjami i doświadczeniem. W przypadku wymogów dotyczących etykietowania artykułów pirotechnicznych przeznaczonych do pojazdów należy uwzględnić obowiązującą praktykę oraz fakt, że artykuły te są dostarczane wyłącznie odbiorcom prowadzącym działalność handlową.

(11)  Używanie artykułów pirotechnicznych, a w szczególności fajerwerków, podlega bardzo różnym zwyczajom i tradycjom kulturowym w poszczególnych Państwach Członkowskich. Powoduje to konieczność umożliwienia Państwom Członkowskim przyjęcia środków krajowych, w celu ograniczenia korzystania z lub sprzedaży ludności określonych kategorii fajerwerków ze względów bezpieczeństwa publicznego.

(12)  Właściwym jest ustanowienie zasadniczych wymagań bezpieczeństwa dla artykułów pirotechnicznych, w celu ochrony konsumentów i uniknięcia wypadków.

(13)  Odpowiedzialność za zapewnienie zgodności artykułów pirotechnicznych z niniejszą dyrektywą, a w szczególności z zasadniczymi wymaganiami bezpieczeństwa powinien ponosić producent. Jeżeli producent nie ma siedziby na terytorium Wspólnoty, importer powinien zagwarantować wywiązanie się przez producenta z obowiązków spoczywających na nim na mocy niniejszej dyrektywy lub przejąć na siebie wszystkie obowiązki producenta.

(14)  Przy spełnieniu zasadniczych wymagań bezpieczeństwa, Państwa Członkowskie nie powinny mieć możliwości zabraniania, ograniczania lub utrudniania swobodnego przepływu artykułów pirotechnicznych. Stosowanie niniejszej dyrektywy nie powinno naruszać krajowego ustawodawstwa odnoszącego się do wydawania przez państwa członkowskie zezwoleń producentom, dystrybutorom oraz importerom.

(15)  W celu ułatwienia procesu wykazywania zgodności z zasadniczymi wymaganiami bezpieczeństwa, opracowuje się zharmonizowane normy związane z projektowaniem, wytwarzaniem i badaniem takich artykułów.

(16)  Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN), Europejski Komitet Normalizacyjny Elektrotechniki (CENELEC) oraz Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych (ETSI) opracowują, przyjmują i zmieniają zharmonizowane normy europejskie. Organy te uznaje się za właściwe do przyjmowania zharmonizowanych norm, sporządzanych zgodnie z ogólnymi wytycznymi w zakresie współpracy pomiędzy nimi a Komisją Europejską oraz Europejskim Stowarzyszeniem Wolnego Handlu(8) oraz zgodnie z procedurą określoną w dyrektywie 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych(9). W odniesieniu do artykułów pirotechnicznych ogólnoświatowe kierunki europejskiego sektora dostaw pojazdów powinny przejawiac się w postaci uwzględniania odpowiednich międzynarodowych norm ISO.

(17)  W myśl nowego podejścia do harmonizacji oraz normalizacji technicznej domniemywa się zgodność z podstawowymi wymogami bezpieczeństwa przewidzianymi w niniejszej dyrektywie artykułów pirotechnicznych produkowanych zgodnie ze zharmonizowanymi normami.

(18)  Rada, w decyzji 93/465/EWG z dnia 22 lipca 1993 r. dotyczącej modułów stosowanych w różnych fazach procedur oceny zgodności oraz zasad umieszczania i używania oznakowania zgodności CE, które mają być stosowane w dyrektywach harmonizacji technicznej, które mają być stosowane w dyrektywach harmonizacji technicznej(10), wprowadziła zharmonizowane środki stosowania procedur oceny zgodności. Zastosowanie tych modułów do artykułów pirotechnicznych umożliwi określenie odpowiedzialności producentów oraz organów zaangażowanych w procedurę oceny zgodności poprzez uwzględnienie charakteru określonych artykułów pirotechnicznych.

(19)  Grupy artykułów pirotechnicznych podobnych pod względem budowy, działania lub zachowania winny być poddawane ocenie przez jednostki notyfikowane jako rodziny produktów.

(20)  Jako warunek dopuszczenia do rynku artykuły pirotechniczne powinny posiadać oznakowanie CE potwierdzające ich zgodność z przepisami niniejszej dyrektywy i umożliwiające ich swobodny przepływ we Wspólnocie.

(21)  Zgodnie z nowym podejściem do harmonizacji i normalizacji technicznej konieczne jest zastosowanie procedury klauzuli ochronnej umożliwiającej kwestionowanie zgodności artykułu pirotechnicznego lub jego braków. Państwa członkowskie powinny zatem podjąć wszelkie właściwe środki zakazujące lub ograniczające wprowadzanie do obrotu produktów oznaczonych znakiem CE lub wycofujące je z rynku, jeżeli stanowią one zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa konsumentów przy ich zastosowaniu zgodnym z przeznaczeniem.

(22)  Jeśli chodzi o bezpieczeństwo w transporcie, przepisy dotyczące transportu artykułów pirotechnicznych podlegają międzynarodowym konwencjom i umowom, w tym zaleceniom Narodów Zjednoczonych w zakresie przewozu towarów niebezpiecznych.

(23)  Państwa Członkowskie powinny określić zasady regulujące kary stosowane w przypadku naruszeń przepisów krajowego prawodawstwa transponującego niniejszą dyrektywę i zapewnić ich stosowanie. Kary powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

(24)  W interesie producenta i importera leży dostarczanie bezpiecznych produktów w celu uniknięcia kosztów wynikających z odpowiedzialności za wadliwe produkty wyrządzające szkody osobom i w zakresie własności prywatnej. W tym względzie dyrektywa Rady 85/374/EWG z dnia 25 lipca 1985 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących odpowiedzialności za produkty wadliwe(11) uzupełnia niniejszą dyrektywę, jako że dyrektywa ta narzuca producentom i importerom surowy system odpowiedzialności i gwarantuje właściwy poziom ochrony konsumenta. Ponadto niniejsza dyrektywa stanowi, że jednostki notyfikowane winny być właściwie ubezpieczone w zakresie ich działalności zawodowej, chyba że odpowiedzialność za nie ponosi państwo zgodnie z przepisami prawa krajowego lub samo państwo członkowskie jest bezpośrednio odpowiedzialne za badania.

(25)  Istotne jest zapewnienie okresu przejściowego umożliwiającego stopniowe dostosowywanie przepisów krajowych w określonych dziedzinach. Należy zapewnić producentom i importerom czas na skorzystanie ze wszelkich praw wynikających z przepisów krajowych obowiązujących przed wejściem w życie niniejszej dyrektywy, np. na sprzedanie zapasów wyprodukowanych towarów. Ponadto specjalne okresy przejściowe przewidziane przy stosowaniu niniejszej dyrektywy zapewniłyby dodatkowy czas na przyjęcie zharmonizowanych norm oraz zagwarantowałby szybkie wdrożenie niniejszej dyrektywy, aby wzmocnić ochronę konsumenta.

(26)  Ponieważ Państwa Członkowskie nie są w stanie w wystarczającym stopniu zrealizować celów niniejszej dyrektywy, a zatem można te cele lepiej osiągnąć na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki, zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w artykule 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym samym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(27)  Środki niezbędne w celu wykonania niniejszej dyrektywy należy przyjąć zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(12).

(28)  Komisji należy przyznać w szczególności uprawnienia do przyjmowania wspólnotowych środków dotyczących zaleceń Organizacji Narodów Zjednoczonych, wymogów z zakresu etykietowania artykułów pirotechnicznych oraz dostosowania do postępu technicznego załączników II i III, odnoszących się do wymogów bezpieczeństwa oraz procedur oceny zgodności. Ponieważ środki te mają charakter ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy oraz/lub uzupełnienie niniejszej dyrektywy poprzez dodanie do niej nowych innych niż istotne elementów, powinny być przyjmowane zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, przewidzianą w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

(29)  Zgodnie z ust. 34 porozumienia miedzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa(13), państwa członkowskie są zachęcane do opracowania oraz upublicznienia, na własny użytek oraz w interesie Wspólnoty, własnych tabel, które w najszerszym możliwym zakresie zobrazują współzależność pomiędzy niniejszą dyrektywą a środkami transponującymi,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Cele i zakres

1.  Niniejsza dyrektywa ustanawia przepisy opracowane w celu osiągnięcia swobodnego przepływu artykułów pirotechnicznych na rynku wewnętrznym, przy jednoczesnym zapewnieniu wysokiego poziomu ochrony ludzkiego zdrowia, bezpieczeństwa publicznego oraz ochrony i bezpieczeństwa konsumentów, a także uwzględnieniu odpowiednich aspektów związanych z ochroną środowiska.

2.  Niniejsza dyrektywa określa zasadnicze wymagania bezpieczeństwa, które muszą spełnić artykuły pirotechniczne, aby można je było wprowadzić do obrotu.

3.  Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do artykułów pirotechnicznych określonych w art. 2 ust. 1-5.

4.  Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do:

Artykuł 2

Definicje

Artykuł 3

Klasyfikacja

1.  Artykuły pirotechniczne podlegają klasyfikacji przez producenta zgodnie z rodzajem ich wykorzystania, przeznaczeniem i poziomem zagrożenia, w tym z poziomem hałasu. Jednostki notyfikowane, o których mowa w art. 10, potwierdzają klasyfikację w ramach procedur oceny zgodności zgodnie z art. 9.

Klasyfikacja ta jest następująca:

a)  Fajerwerki

Kategoria 1: fajerwerki o bardzo niskim stopniu zagrożenia i nieistotnym poziomie hałasu przeznaczone do użytku na obszarach zamkniętych, w tym fajerwerki przeznaczone do użytku w budynkach mieszkalnych;

Kategoria 2: fajerwerki o niskim stopniu zagrożenia i niskim poziomie hałasu przeznaczone do użytku na zewnątrz na obszarach zamkniętych;

Kategoria 3: fajerwerki o średnim stopniu zagrożenia przeznaczone do użytku na zewnątrz na dużych otwartych przestrzeniach i których poziom hałasu nie jest szkodliwy dla zdrowia ludzkiego;

Kategoria 4: fajerwerki o wysokim stopniu zagrożenia przeznaczone do obsługi wyłącznie przez osoby o wiedzy specjalistycznej, zwane popularnie "fajerwerkami do zastosowań profesjonalnych i których poziom hałasu nie jest szkodliwy dla zdrowia ludzkiego.

b)  Artykuły pirotechniczne przeznaczone do użytku teatralnego

Kategoria T1: artykuły pirotechniczne do zastosowań scenicznych, o niskim stopniu zagrożenia;

Kategoria T2: artykuły pirotechniczne do zastosowań scenicznych przeznaczone do użytku wyłącznie przez osoby o wiedzy specjalistycznej.

c)  Pozostałe artykuły pirotechniczne

Kategoria P1: artykuły pirotechniczne inne niż fajerwerki i artykuły pirotechniczne do użytku teatralnego, o niskim stopniu zagrożenia;

Kategoria P2: artykuły pirotechniczne inne niż fajerwerki i artykuły pirotechniczne do użytku teatralnego, przeznaczone do obsługi lub użytku wyłącznie przez osoby o wiedzy specjalistycznej.

2.  Państwa członkowskie zobowiązane są informować Komisję o procedurach, za pomocą których określają i upoważniają osoby o wiedzy specjalistycznej.

Artykuł 4

Obowiązki producenta, importera i dystrybutora

1.  Producent zobowiązany jest zapewnić, by artykuły pirotechniczne wprowadzane do obrotu były zgodne z zasadniczymi wymaganiami bezpieczeństwa określonymi w załączniku I.

2.  Jeżeli producent nie posiada siedziby na terytorium Wspólnoty importer artykułów pirotechnicznych zapewni, że producent spełnia obowiązki wynikające z niniejszej dyrektywy lub że zostaną one spełnione przez samego importera.

Władze i organy na terytorium Wspólnoty mogą zwracać się do importera w odniesieniu do tych obowiązków.

3.  Dystrybutorzy działają z należytą starannością zgodnie z obowiązującymi przepisami wspólnotowymi, w tym z niniejszą dyrektywą. Weryfikują oni w szczególności, czy produkt posiada wymagane oznakowanie zgodności oraz wymagane dokumenty.

4.  Producenci artykułów pirotechnicznych:

Artykuł 5

Wprowadzenie do obrotu

Państwa członkowskie przyjmują wszelkie odpowiednie środki w celu zapewnienia, by artykuły pirotechniczne mogły zostać wprowadzone do obrotu tylko wówczas, gdy będą zgodne z przepisami niniejszej dyrektywy, będą posiadać oznakowanie CE i będą zgodne ze zobowiązaniami związanymi z oceną zgodności.

Państwa Członkowskie przyjmują wszelkie odpowiednie środki w celu zapewnienia, by artykuły pirotechniczne nie posiadały oznakowania CE w nieuzasadnionych przypadkach.

Artykuł 6

Swobodny przepływ

1.  Państwa Członkowskie nie zabraniają, nie ograniczają ani nie utrudniają wprowadzania do obrotu artykułów pirotechnicznych spełniających wymagania niniejszej dyrektywy.

2.  Przepisy niniejszej dyrektywy nie uniemożliwiają państwom członkowskim przyjęcia środków uzasadnionych względami bezpieczeństwa, porządku publicznego lub ochrony środowiska służących zakazowi lub ograniczeniu posiadania, korzystania z i/lub sprzedaży ludności fajerwerków kategorii 2 i 3, artykułów pirotechnicznych przeznaczonych do użytku teatralnego i innych artykułów pirotechnicznych.

3.  Podczas targów, wystaw i pokazów handlowych artykułów pirotechnicznych, Państwa Członkowskie zobowiązują się nie utrudniać pokazu i użycia artykułów pirotechnicznych niezgodnych z przepisami niniejszej dyrektywy, pod warunkiem, że widoczny znak wyraźnie wskazuje nazwę i datę danych targów handlowych, wystawy lub pokazu oraz niezgodność i niedostępność do sprzedaży tych artykułów do momentu zapewnienia zgodności przez producenta, jeżeli ma on siedzibę na terytorium Wspólnoty, lub przez importera. Podczas tego rodzaju imprez należy stosować odpowiednie środki bezpieczeństwa, zgodnie z wymaganiami określonymi przez właściwe władze zainteresowanego Państwa Członkowskiego w celu zapewnienia bezpieczeństwa osób.

4.  Państwa członkowskie zobowiązują się nie utrudniać swobodnego przepływu i wykorzystania artykułów pirotechnicznych wytworzonych dla celów badań, rozwoju i prób, niezgodnych z przepisami niniejszej dyrektywy, pod warunkiem, że widoczny znak wyraźnie wskazuje ich niezgodność i niedostępność dla celów innych niż rozwój, próby i badania.

Artykuł 7

Ograniczenia wiekowe

1.  Artykułów pirotechnicznych nie sprzedaje się ani w inny sposób nie udostępnia konsumentom niespełniającym podanych poniżej wymagań wiekowych:

a)  Fajerwerki

Kategoria 1: 12 lat.

Kategoria 2: 16 lat.

Kategoria 3: 18 lat.

b)  Pozostałe artykuły pirotechniczne i artykuły pirotechniczne przeznaczone do użytku teatralnego

Kategoria T1 i P1: 18 lat.

2.  Państwa członkowskie mogą podnieść wymagania wiekowe określone w ust. 1 w przypadku, gdy jest to uzasadnione względami porządku i bezpieczeństwa publicznego. Państwa członkowskie mogą również obniżyć wymagania wiekowe dla osób posiadających przeszkolenie zawodowe lub odbywających takie szkolenie.

3.  Producenci, importerzy i dystrybutorzy nie sprzedają ani nie udostępniają w inny sposób następujących artykułów pirotechnicznych osobom innym niż osoby o wiedzy specjalistycznej:

Artykuł 8

Zharmonizowane normy

1.  Zgodnie z procedurami określonymi w dyrektywie 98/34/WE, Komisja może zwrócić się do europejskich organów normalizacyjnych o sporządzenie bądź dokonanie przeglądu norm europejskich pod kątem zgodności z niniejszą dyrektywą lub też zachęcić odpowiednie organy międzynarodowe do ustalenia bądź zrewidowania międzynarodowych norm.

2.  Komisja publikuje odesłania do takich zharmonizowanych norm w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

3.  Państwa członkowskie zapewnią znajomość i przyjęcie zharmonizowanych norm ogłoszonych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Państwa członkowskie uznają artykuły pirotechniczne objęte zakresem niniejszej dyrektywy, które są zgodne z odpowiednimi krajowymi normami transponującymi zharmonizowane normy ogłoszone w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, za zgodne zasadniczymi wymogami bezpieczeństwa określonymi w załączniku I. Państwa członkowskie opublikują numery referencyjne krajowych norm transponujących zharmonizowane normy.

Przy przyjmowaniu norm krajowych będących transpozycją norm zharmonizowanych, Państwa Członkowskie publikują ich numery referencyjne.

4.  W przypadku uznania przez państwo członkowskie bądź Komisję, iż normy zharmonizowane, o których mowa w niniejszym artykule, nie spełniają w pełni zasadniczych wymogów bezpieczeństwa określonych w załączniku I, Komisja lub zainteresowane państwo członkowskie przekazuje sprawę Stałemu Komitetowi ustanowionemu dyrektywą 98/34/WE, podając powody. Komitet wydaje opinię w terminie sześciu miesięcy od tej daty. W świetle opinii Komitetu Komisja powiadamia państwa członkowskie o środkach, które należy przyjąć w odniesieniu do norm zharmonizowanych oraz publikacji, o której mowa w ust. 2.

Artykuł 9

Procedury oceny zgodności

Artykuł 10

Jednostki notyfikowane

1.  Państwa członkowskie notyfikują Komisji i innym państwom członkowskim wyznaczone przez siebie jednostki, które będą przeprowadzać procedury oceny zgodności, o których mowa w art. 9, jak również wyznaczone im szczególne zadania, a także nadane im wcześniej przez Komisję numery identyfikacyjne.

2.  Komisja publikuje na swojej stronie internetowej wykaz jednostek notyfikowanych wraz z ich numerami identyfikacyjnymi oraz zadaniami, które zostały im przydzielone. Komisja zapewnia stałą aktualizację tego wykazu.

3.  Podczas oceny jednostek, które mają zostać notyfikowane Komisji, Państwa Członkowskie stosują minimalne kryteria wymienione w załączniku III. Jednostki spełniające kryteria oceny ustanowione w odpowiednich normach zharmonizowanych uważa się za spełniające odpowiednie kryteria minimalne.

4.  Państwo Członkowskie, które notyfikowało Komisji określoną jednostkę, wycofuje notyfikację, jeżeli odkryje, że jednostka ta przestała spełniać kryteria, o których mowa w ust. 3. Państwo to niezwłocznie powiadamia o tym inne Państwa Członkowskie i Komisję.

5.  W przypadku cofnięcia notyfikacji jednostki notyfikowanej, zaświadczenia zgodności oraz odnośne dokumenty dostarczone przez tę jednostkę zachowują ważność, za wyjątkiem przypadków, gdy stwierdzono bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa.

6.  Komisja publikuje na swojej stronie internetowej informacje o cofnięciu notyfikacji jednostki notyfikowanej.

Artykuł 11

Obowiązek umieszczania oznakowania CE

1.  Po pomyślnym zakończeniu oceny zgodności zgodnie z art. 9, producenci umieszczają oznakowanie CE w taki sposób, by było ono widoczne, czytelne i trwałe, na samych artykułach pirotechnicznych lub, jeżeli nie jest to możliwe, na przymocowanej do nich tabliczce znamionowej albo na opakowaniu. Tabliczka znamionowa musi być tak zaprojektowana, aby uniemożliwić jej ponowne użycie.

Wzór oznakowania CE, jaki należy zastosować, jest zgodny z decyzją 93/465/EWG.

2.  Znaki lub napisy, których znaczenie i formę osoby trzecie mogłyby mylić z oznakowaniem CE, nie mogą być umieszczane na artykułach pirotechnicznych. Wszelkie inne znaki można umieszczać na artykułach pirotechnicznych pod warunkiem, że nie pogorszy to widoczności i czytelności oznakowania CE.

3.  W przypadku gdy artykuły pirotechniczne podlegają innym aktom prawnym Wspólnoty obejmującym inne aspekty i nakazującym umieszczenie oznakowania CE, oznakowanie to oznacza założenie, że wyżej wymienione wyroby są również zgodne z przepisami innych aktów prawnych, które mają do nich zastosowanie

Artykuł 12

Etykietowanie artykułów innych niż artykuły pirotechniczne samochodowe

1.  Producenci zapewniają, by artykuły pirotechniczne inne niż artykuły pirotechniczne samochodowe posiadały odpowiednie etykiety, umieszczone w miejscu łatwo widocznym, czytelne i nieścieralne, w języku(-ach) urzędowym(-ych) państwa członkowskiego, w którym artykuł sprzedaje się konsumentowi.

2.  Etykieta artykułu pirotechnicznego zawiera przynajmniej nazwę i adres producenta lub w przypadku, gdy producent nie posiada siedziby na terytorium Wspólnoty, nazwę producenta oraz nazwę i adres importera, nazwę i typ artykułu, minimalne wymagania wiekowe zgodnie z określeniem w art. 7 ust. 1 i 2, odpowiednią kategorię i instrukcję obsługi, rok produkcji dla kategorii 3 i 4 oraz, w stosownych przypadkach, bezpieczną odległość. Etykieta określa równowaznik ilości netto (NEQ) aktywnego materiału wybuchowego.

3.  Fajerwerki powinny ponadto zawierać przynajmniej następujące informacje:

Kategoria 1: w stosownych przypadkach: "tylko do stosowania na wolnym powietrzu" i minimalną bezpieczną odległość

Kategoria 2: "tylko do stosowania na wolnym powietrzu" i w stosownych przypadkach minimalną bezpieczną odległość

Kategoria 3: "tylko do stosowania na wolnym powietrzu" i minimalną bezpieczną odległość

Kategoria 4: "tylko do obsługi przez osoby o wiedzy specjalistycznej" i minimalną bezpieczną odległość.

4.  Artykuły pirotechniczne przeznaczone do użytku teatralnego powinny ponadto zawierać przynajmniej następujące informacje:

Kategoria T1: w stosownych przypadkach: "do użytku wyłącznie na wolnym powietrzu" i minimalną bezpieczną odległość

Kategoria T2: "do użytku wyłącznie przez osoby o wiedzy specjalistycznej" oraz minimalną bezpieczną odległość/odległości.

5.  Jeśli na artykule pirotechnicznym nie ma wystarczająco dużo miejsca, aby umieścić etykietę wymaganą w ust. 2 do 4, informacje te należy umieścić na najmniejszej jednostce opakowania.

6.  Przepisy niniejszego artykułu nie mają zastosowania do artykułów pirotechnicznych pokazywanych podczas targów, wystaw i pokazów w celach handlowych, o których mowa w art. 6 ust. 3 dyrektywy ani do artykułów pirotechnicznych wytworzonych dla celów badań, rozwoju i prób, o których mowa w art. 6 ust. 4.

Artykuł 13

Etykietowanie artykułów pirotechnicznych samochodowych

1.  Etykieta artykułów pirotechnicznych samochodowych zawiera nazwę producenta lub w przypadku, gdy producent nie posiada siedziby na terytorium Wspólnoty, nazwę importera, nazwę i rodzaj artykułu oraz instrukcję bezpieczeństwa.

2.  W sytuacji, gdy na artykule nie ma wystarczająco dużo miejsca, aby opatrzyć go etykietą opisaną w ust. 1, informacje należy umieścić na opakowaniu.

3.  Arkusz danych dotyczących bezpieczeństwa opracowany zgodnie z załącznikiem do dyrektywy Komisji 2001/58/WE z dnia 27 lipca 2001 r. zmieniającej po raz drugi dyrektywę 91/155/EWG(15) dostarczany jest profesjonalnym użytkownikom w języku przez nich zamówionym.

Arkusz danych dotyczących bezpieczeństwa może zostać dostarczony w formie papierowej lub elektronicznej, pod warunkiem, że adresat dysponuje niezbędnymi środkami uzyskania dostępu do niego.

Artykuł 14

Nadzór rynku

1.  Państwa członkowskie przyjmują wszelkie odpowiednie środki w celu zapewnienia, by artykuły pirotechniczne mogły zostać wprowadzone do obrotu tylko wówczas, gdy odpowiednio przechowywane i wykorzystywane zgodnie z przeznaczeniem nie będą zagrażały zdrowiu i bezpieczeństwu osób.

2.  Państwa członkowskie przeprowadzają regularne kontrole artykułów pirotechnicznych w chwili ich wprowadzania na terytorium Wspólnoty oraz w miejscach ich przechowywania i produkcji.

3.  Państwa członkowskie podejmują odpowiednie środki w celu zagwarantowania, że podczas przemieszczania artykułów pirotechnicznych na obszarze Wspólnoty przestrzegane są wymogi bezpieczeństwa publicznego oraz ochrony przewidziane w niniejszej dyrektywie.

4.  Państwa Członkowskie organizują i przeprowadzają odpowiedni nadzór wyrobów wprowadzonych do obrotu, biorąc odpowiednio pod uwagę założenia zgodności wyrobów noszących oznakowanie CE.

5.  Państwa członkowskie co roku informują Komisję o prowadzonych przez nie działaniach w zakresie nadzoru rynku.

6.  W przypadku stwierdzenia przez państwo członkowskie, że artykuł pirotechniczny noszący oznakowanie CE, posiadający deklarację zgodności WE i używany zgodnie z przeznaczeniem może zagrozić zdrowiu i bezpieczeństwu osób, przyjmuje ono wszelkie stosowne środki tymczasowe w celu wycofania tego artykułu z rynku, uniemożliwienia jego wprowadzenia do obrotu bądź ograniczenia jego swobodnego przepływu. Państwo członkowskie powiadamia o tym Komisję i inne państwa członkowskie.

7.  Komisja publikuje na swojej stronie internetowej nazwy artykułów, które zgodnie z ust.. 6 zostały wycofane z rynku, zostały zakazane lub których wprowadzanie do obrotu podlega ograniczeniom.

Artykuł 15

Szybkie informowanie o wyrobach stanowiących poważne ryzyko

W przypadku gdy państwo członkowskie ma dostateczne powody by sądzić, iż artykuł pirotechniczny stanowi poważne ryzyko, które mogłoby zagrozić zdrowiu i/lub bezpieczeństwu osób w Unii Europejskiej, powiadamia o tym Komisję i inne państwa członkowskie i dokonuje odpowiedniej oceny. Powiadamia ono Komisję i inne państwa członkowskie o powodach i wynikach tej oceny.

Artykuł 16

Klauzula ochronna

1.  W przypadku, gdy państwo członkowskie nie wyraża zgody na środki podjęte przez inne państwo członkowskie w myśl art. 14 ust. 6 lub w przypadku, gdy Komisja uzna, że środek taki jest sprzeczny z przepisami wspólnotowymi, Komisja zobowiązana jest niezwłocznie przeprowadzić konsultacje ze wszystkimi zainteresowanymi stronami, dokonać oceny środka oraz podjąć decyzję, czy środek jest uzasadniony, czy też nie. Komisja informuje państwa członkowskie i zainteresowane strony o swoim stanowisku w tej sprawie.

W sytuacji, gdy Komisja uzna, że środek krajowy jest uzasadniony, państwa członkowskie podejmują niezbędne kroki w celu zagwarantowania wycofania niebezpiecznego produktu ze swych rynków krajowych oraz informują o tym Komisję.

W sytuacji, gdy Komisja uzna, że środek krajowy jest nieuzasadniony, zainteresowane państwo członkowskie wycofuje go.

2.  W przypadku gdy środki, o których mowa w ust. 1, opierają się na brakach w zharmonizowanych normach, Komisja przekazuje sprawę komitetowi ustanowionemu dyrektywą 98/34/WE jeżeli Państwo Członkowskie, które przyjęło środki, zamierza je utrzymać, a Komisja lub Państwo Członkowskie wszczynają procedurę, o której mowa w art. 8.

3.  W przypadku gdy artykuł pirotechniczny nie jest zgodny, a posiada oznakowanie CE, właściwe Państwo Członkowskie podejmuje stosowne działanie w stosunku do podmiotu, który umieścił takie oznakowanie i powiadamia o tym Komisję. Komisja powiadamia pozostałe Państwa Członkowskie.

Artykuł 17

Środki wiążące się z odmową lub ograniczeniem

1.  Wszelkie środki przyjmowane zgodnie z niniejszą dyrektywą

2.  W przypadku środka, o którym mowa w ust. 1 producent powinien mieć możliwość uprzedniego przedstawienia swojej opinii, chyba że jest to niemożliwe ze względu na pilny charakter środka, który należy wprowadzić, co w szczególności uzasadniają wymagania zdrowia publicznego lub bezpieczeństwa.

Artykuł 18

Środki wykonawcze

1.   Należy przyjąć następujące środki mające na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszej dyrektywy, łącznie z uzupełnieniem jej o nowe, inne niż istotne elementy, zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 19 ust. 2:

2.  Należy przyjąć następujące środki zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 19 ust. 3:

Artykuł 19

Komitet

1.  Komisję wspiera komitet.

2.  W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu, mają zastosowanie art. 5a ust. 1 do 4 i art. 7 decyzji 1999/468/WE, uwzględniając postanowienia jej art. 8.

3.  W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu, mają zastosowanie art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, uwzględniając postanowienia jej art. 8. Termin określony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

Artykuł 20

Kary

Państwa członkowskie określają zasady regulujące kary stosowane w przypadku naruszeń przepisów krajowego prawodawstwa transponującego niniejszą dyrektywę i zapewniają ich stosowanie. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Państwa członkowskie przyjmują również niezbędne środki umożliwiające im zatrzymanie przesyłek artykułów pirotechnicznych, które nie są zgodne z niniejszą dyrektywą.

Artykuł 21

Transpozycja

1.  Państwa członkowskie przyjmą i opublikują najpóźniej do …(16) przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do zapewnienia zgodności z niniejszą dyrektywą. Niezwłocznie przedstawią Komisji tekst tych przepisów.

2.  Zastosują te przepisy najpóźniej z dniem …(17)dla fajerwerków kategorii 1, 2 i 3 oraz z dniem ...(18)*dla pozostałych artykułów pirotechnicznych, fajerwerków kategorii 4 oraz artykułów pirotechnicznych przeznaczonych do użytku teatralnego.

3.  W momencie przyjmowania przez Państwa Członkowskie wspomniane przepisy powinny zawierać odesłanie do niniejszej dyrektywy lub odesłanie to powinno towarzyszyć ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odesłania określane są przez Państwa Członkowskie.

4.  Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

5.  Upoważnienia krajowe, których udzielono przed dniem wskazanym w ust. 2, zachowają ważność na terytorium Państwa Członkowskiego, które udzieliło takiego upoważnienia, do dnia wygaśnięcia lub do 10 lat od dnia wejścia w życie dyrektywy, w zależności od tego, który okres jest krótszy.

6.  W drodze odstępstwa od ust. 5, upoważnienia krajowe na artykuły pirotechniczne samochodowe, których udzielono przed dniem wskazanym w ust. 2, zachowają ważność do dnia wygaśnięcia.

Artykuł 22

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 23

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK I

ZASADNICZE WYMAGANIA BEZPIECZEŃSTWA

(1)  Wszystkie artykuły pirotechniczne muszą osiągnąć właściwości funkcjonowania przedstawione przez producenta jednostce notyfikowanej, w celu zapewnienia jak najwyższego poziomu bezpieczeństwa i niezawodności.

(2)  Wszystkie artykuły pirotechniczne muszą być zaprojektowane i wytworzone w taki sposób, żeby przy zastosowaniu odpowiedniej techniki mogły zostać usunięte w sposób minimalnie uciążliwy dla środowiska.

(3)  Wszystkie artykuły pirotechniczne muszą działać prawidłowo, gdy używa się ich zgodnie z przeznaczeniem.

W stosownych przypadkach należy rozważyć i zbadać następujące informacje i właściwości. Wszystkie artykuły pirotechniczne należy zbadać w rzeczywistych warunkach. Jeżeli nie jest to możliwe w laboratorium, badania należy przeprowadzić w warunkach, w jakich artykuł pirotechniczny ma być użyty.

a)  Projekt, struktura i właściwości charakterystyczne, łącznie ze szczegółowym składem chemicznym (masą i udziałem procentowym wykorzystanych substancji) oraz wymiary.

b)  Stabilność fizyczna i chemiczna artykułu pirotechnicznego we wszystkich normalnych i przewidywalnych warunkach środowiskowych.

c)  Wrażliwość na normalne, przewidywalne obchodzenie się i transport.

d)  Zgodność wszystkich składników pod względem stabilności chemicznej.

e)  Odporność artykułu pirotechnicznego na działanie wody, jeżeli jest on przewidziany do stosowania w wilgotnych lub mokrych warunkach, i jeżeli woda może mieć negatywny wpływ na jego bezpieczeństwo lub niezawodność.

f)  Odporność artykułu pirotechnicznego na działanie niskich i wysokich temperatur, jeżeli przewiduje się przechowywanie lub używanie artykułu pirotechnicznego w takich temperaturach, a chłodzenie lub ogrzewanie komponentu lub całego artykułu pirotechnicznego może mieć negatywny wpływ na jego bezpieczeństwo i niezawodność.

g)  Cechy bezpieczeństwa polegające na zapobieganiu przedwczesnemu lub niezamierzonemu zapłonowi lub wybuchowi.

h)  Właściwe instrukcje i, w miarę potrzeby, oznaczenia dotyczące bezpiecznego obchodzenia się, składowania, użytkowania (w tym bezpieczne odległości) i pozbywania się w języku lub językach urzędowych przyjmującego Państwa Członkowskiego.

i)  Odporność artykułu pirotechnicznego, jego opakowania lub innych części składowych na pogorszenie się jakości w normalnych, przewidywalnych warunkach składowania.

j)  Wyszczególnienie wszystkich urządzeń i akcesoriów oraz instrukcji obsługi potrzebnych do bezpiecznego działania artykułu pirotechnicznego.

k)  Podczas transportu i normalnego obchodzenia się, o ile instrukcje producenta nie wskazują inaczej, artykuły pirotechniczne powinny zawierać skład pirotechniczny.

(4)  Artykuły pirotechniczne nie powinny zawierać:

(5)  Różne grupy artykułów pirotechnicznych muszą również spełniać przynajmniej następujące wymagania:

A.  Fajerwerki

a)  Producent zalicza fajerwerki do różnych kategorii zgodnie z art. 3, w zależności od zawartości materiału wybuchowego, bezpiecznej odległości, poziomu hałasu, itp. Kategoria będzie wyraźnie wskazana na etykiecie.

i)  Dla fajerwerków kategorii 1 muszą być spełnione następujące warunki:

ii)  Dla fajerwerków kategorii 2 muszą być spełnione następujące warunki:

iii)  Dla fajerwerków kategorii 3 muszą być spełnione następujące warunki:

b)  Fajerwerki mogą zawierać wyłącznie materiały konstrukcyjne ograniczające do minimum ryzyko dla zdrowia, mienia i środowiska ze strony odłamków.

c)  Sposób zapłonu musi być wyraźnie widoczny lub określony przez etykietę bądź instrukcję.

d)  Fajerwerki nie mogą poruszać się w sposób nieobliczalny bądź nieprzewidywalny.

e)  Fajerwerki kategorii 1, 2 i 3 należy chronić przed przypadkowym zapłonem za pomocą osłony, opakowania bądź struktury artykułu. Fajerwerki kategorii 4 należy chronić przed przypadkowym zapłonem sposobami określonymi przez producenta.

B.  Pozostałe artykuły pirotechniczne

a)  Artykuły pirotechniczne muszą być zaprojektowane w taki sposób, by ograniczyć do minimum ryzyko dla zdrowia, mienia i środowiska podczas normalnego korzystania.

b)  Sposób zapłonu musi być wyraźnie widoczny lub określony przez etykietę bądź instrukcję.

c)  Artykuły pirotechniczne muszą być zaprojektowane w taki sposób, by ograniczyć do minimum ryzyko dla zdrowia, mienia i środowiska ze strony odłamków w razie przypadkowego zapłonu.

d)  W stosownych przypadkach, artykuły pirotechniczne działają prawidłowo aż do daty ważności określonej przez producenta.

C.  Zapalniki

a)  Zapalniki muszą być zdolne do pewnego zapłonu i posiadać wystarczającą zdolność zapłonu we wszystkich normalnych przewidywalnych warunkach użytkowania.

b)  Zapalniki należy chronić przed wyładowaniem elektrostatycznym w normalnych przewidywalnych warunkach przechowywania i użytkowania.

c)  Zapalniki elektryczne należy chronić przed polami elektromagnetycznymi w normalnych przewidywalnych warunkach przechowywania i użytkowania.

d)  Osłona zapalników musi mieć odpowiednią wytrzymałość mechaniczną i zapewniać odpowiednią ochronę wypełnienia wybuchowego przy poddaniu normalnemu, przewidywalnemu obciążeniu mechanicznemu.

e)  Parametry czasu spalania zapalników należy podać wraz z artykułem.

f)  Charakterystyka elektryczna zapalników elektrycznych musi być wskazana wraz z artykułem (np. prąd niepowodujący zapłonu, opór, itd.).

g)  Przewody zapalników elektrycznych muszą posiadać wystarczającą izolację oraz odpowiednią wytrzymałość mechaniczną, włączając w to niezawodność połączenia z zapalnikiem, przy uwzględnieniu przewidywanego zastosowania.

ZAŁĄCZNIK II

PROCEDURY OCENY ZGODNOŚCI

1.  MODUŁ B: Badanie typu WE

1.  Moduł ten opisuje tę część procedury, w drodze której jednostka notyfikowana upewnia się i stwierdza, że egzemplarz-wzór reprezentatywny dla danej produkcji spełnia odpowiednie przepisy niniejszej dyrektywy.

2.  Wniosek o przeprowadzenie badania typu WE składa producent w wybranej jednostce notyfikowanej.

Wnioskodawca musi udostępnić jednostce notyfikowanej egzemplarz-wzór reprezentatywny dla danej produkcji, zwany dalej "typem". Jednostka notyfikowana może zażądać kolejnych egzemplarzy-wzorów, jeżeli są one potrzebne do przeprowadzenia programu badań.

3.  Dokumentacja techniczna musi pozwalać na dokonanie oceny zgodności urządzenia z wymaganiami niniejszej dyrektywy. Musi ona, w zakresie istotnym dla dokonania oceny, obejmować projekt, wytworzenie i działanie urządzenia oraz, w zakresie istotnym dla dokonania oceny, zawierać:

4.  Jednostka notyfikowana musi:

5.  Jeżeli typ spełnia odpowiednie przepisy niniejszej dyrektywy, jednostka notyfikowana wydaje wnioskodawcy certyfikat badania typu WE. Certyfikat zawiera nazwę i adres producenta, podsumowanie wyników badań i informacje niezbędne dla identyfikacji zatwierdzonego typu.

Do certyfikatu załączony zostaje wykaz odpowiednich części dokumentacji technicznej, a kopię zachowuje jednostka notyfikowana.

Jeżeli producentowi odmawia się wydania certyfikatu, jednostka notyfikowana musi przedstawić szczegółowe uzasadnienie takiej odmowy.

Należy przewidzieć procedurę odwoławczą.

6.  Wnioskodawca powiadamia jednostkę notyfikowaną, która posiada dokumentację techniczną dotyczącą certyfikatu badania typu WE, o wszystkich zmianach zatwierdzonego urządzenia, które musi uzyskać dodatkowe zatwierdzenie, jeżeli zmiany te mogą mieć wpływ na zgodność z zasadniczymi wymaganiami lub zalecanymi warunkami używania produktu. To dodatkowe zatwierdzenie wydawane jest w formie uzupełnienia oryginalnego certyfikatu badania typu WE.

7.  Każda jednostka notyfikowana musi przekazać innym jednostkom notyfikowanym odpowiednie informacje dotyczące wydanych i wycofanych certyfikatów badania typu WE oraz ich uzupełnień.

8.  Inne jednostki notyfikowane mogą otrzymywać kopie certyfikatów badania typu WE i/lub ich uzupełnień. Załączniki do certyfikatów muszą być przechowywane do dyspozycji innych jednostek notyfikowanych.

9.  Producent musi przechowywać wraz z dokumentacją techniczną kopie certyfikatów badania typu WE i ich uzupełnień przez okres przynajmniej 10 lat od daty wytworzenia ostatniego produktu.

W przypadkach, w których producent nie posiada siedziby na terytorium Wspólnoty, obowiązek przechowywania i udostępniania dokumentacji technicznej spoczywa na osobie, która wprowadza dany wyrób do obrotu we Wspólnocie.

2.  MODUŁ C: Zgodność z typem

1.  Moduł ten opisuje tę część procedury, w drodze której producent zapewnia i oświadcza, że dane artykuły pirotechniczne są zgodne z typem opisanym w certyfikacie badania typu WE i spełniają wymagania niniejszej dyrektywy, które mają do nich zastosowanie. Producent musi umieścić oznakowanie WE na każdym artykule pirotechnicznym i sporządzić pisemną deklarację zgodności.

2.  Producent musi przyjąć wszelkie konieczne środki aby zapewnić, że proces wytwarzania gwarantuje zgodność wytworzonego wyrobu z typem opisanym w certyfikacie badania typu WE oraz z zasadniczymi wymaganiami bezpieczeństwa niniejszej dyrektywy.

3.  Producent musi przechowywać kopię deklaracji zgodności przez okres przynajmniej 10 lat od daty wytworzenia ostatniego produktu.

W przypadkach, w których producent nie posiada siedziby na terytorium Wspólnoty, obowiązek przechowywania i udostępniania dokumentacji technicznej spoczywa na osobie, która wprowadza dany wyrób do obrotu we Wspólnocie.

4.  Jednostka notyfikowana wybrana przez producenta musi wykonać lub zlecić wykonanie badań wyrobu w przypadkowych odstępach czasu. Odpowiednią próbkę gotowych wyrobów pobraną na miejscu przez jednostkę notyfikowaną poddaje się odpowiednim badaniom i testom, określonym w odpowiedniej zharmonizowanej normie, o której mowa w art. 8, lub równoważnym badaniom, w celu sprawdzenia zgodności produktu z wymaganiami odpowiedniej dyrektywy. W przypadku jednej lub większej liczby zbadanych próbek wyrobu, niespełniających wymagań, jednostka notyfikowana musi podjąć odpowiednie środki.

Na odpowiedzialność jednostki notyfikowanej w czasie procesu wytwarzania producent umieszcza numer identyfikacyjny tej jednostki.

3.  MODUŁ D: Zapewnienie jakości produkcji

1.  Moduł ten opisuje procedurę, w drodze której producent spełniający zobowiązania określone w pkt. 2 zapewnia i oświadcza, że dane artykuły pirotechniczne są zgodne z typem opisanym w certyfikacie badania typu WE i spełniają wymagania niniejszej dyrektywy. Producent umieszcza oznakowanie CE na każdym artykule i sporządza pisemną deklarację zgodności. Oznakowaniu CE towarzyszy numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej odpowiedzialnej za kontrole określone w pkt. 4.

2.  Producent musi stosować zatwierdzony system zapewnienia jakości produkcji, inspekcji produktu końcowego i badań, o którym mowa w pkt. 3. Podlega on kontrolom określonym w pkt. 4.

3.  System zapewnienia jakości

3.1.  Producent składa do wybranej przez siebie jednostki notyfikowanej wniosek o przeprowadzenie oceny systemu zapewnienia jakości dla określonych artykułów pirotechnicznych.

3.2.  System zapewnienia jakości musi zapewniać zgodność artykułów pirotechnicznych z typem opisanym w certyfikacie badania typu WE oraz wymaganiami niniejszej dyrektywy, które mają do nich zastosowanie.

Wszystkie elementy, wymagania i przepisy zastosowane przez producenta muszą być udokumentowane w systematyczny i uporządkowany sposób w formie spisanych zasad postępowania, procedur i instrukcji. Dokumentacja systemu zapewnienia jakości musi pozwalać na spójną interpretację programów zapewnienia jakości, planów, instrukcji i zapisów związanych z systemem zapewnienia jakości.

3.3.  Jednostka notyfikowana musi ocenić system zapewnienia jakości w celu stwierdzenia, czy spełnia on wymagania określone w ppkt. 3.2. Musi on zakładać spełnienie tych wymagań w przypadku systemów zapewnienia jakości, które stosują odpowiednie zharmonizowane normy. W skład zespołu audytorów musi wchodzić przynajmniej jeden członek z doświadczeniem w ocenie technologii danego produktu. Procedura oceny obejmuje wizytę inspekcyjną w zakładzie producenta.

Producenta powiadamia się o decyzji. Powiadomienie musi zawierać wyniki badania i należycie uzasadnioną decyzję dotyczącą oceny.

3.4.  Producent musi zobowiązać się do wypełniania zobowiązań wynikających z tak zatwierdzonego systemu zapewnienia jakości oraz utrzymywania go na właściwym i skutecznym poziomie.

Producent musi informować jednostkę notyfikowaną, która zatwierdziła system zapewnienia jakości, o każdej proponowanej zmianie systemu zapewnienia jakości.

Jednostka notyfikowana musi ocenić proponowane zmiany i zadecydować, czy zmieniony system zapewnienia jakości będzie wciąż spełniać wymagania określone w ppkt. 3.2, czy też wymagana jest jego ponowna ocena.

Musi on powiadomić producenta o swojej decyzji. Powiadomienie musi zawierać wyniki badania i należycie uzasadnioną decyzję dotyczącą oceny.

4.  Monitorowanie w ramach odpowiedzialności jednostki notyfikowanej

4.1.  Celem monitorowania jest upewnienie się, że producent należycie wypełnia zobowiązania wynikające z zatwierdzonego systemu zapewnienia jakości.

4.2.  Producent musi umożliwić jednostce notyfikowanej dostęp w celach inspekcyjnych do pomieszczeń wytwórczych, inspekcyjnych, badawczych i magazynowych oraz przekazać jej wszelkie niezbędne informacje, w szczególności:

4.3.  Jednostka notyfikowana musi przeprowadzać okresowe audyty w celu upewnienia się, że producent utrzymuje i stosuje system zapewnienia jakości oraz przekazywać producentowi sprawozdanie z audytu.

4.4.  Jednostka notyfikowana może dodatkowo składać producentowi niezapowiedziane wizyty. Podczas takich wizyt jednostka notyfikowana może przeprowadzać badania, lub zlecać ich przeprowadzenie, w celu zweryfikowania, czy system zapewnienia jakości funkcjonuje prawidłowo; jeżeli to konieczne, jednostka notyfikowana musi przekazać producentowi sprawozdanie z wizyty i, jeżeli miało miejsce badanie, sprawozdanie z badania.

5.  Przez okres co najmniej 10 lat od daty wytworzenia ostatniego produktu producent musi przechowywać do dyspozycji władz krajowych:

6.  Każda jednostka notyfikowana musi przekazać pozostałym jednostkom notyfikowanym odpowiednie informacje dotyczące wydanych i cofniętych zatwierdzeń systemów zapewnienia jakości.

4.  MODUŁ E: Zapewnienie jakości produktu

1.  Moduł ten opisuje procedurę, w drodze której producent spełniający zobowiązania określone w pkt. 2 zapewnia i oświadcza, że dane artykuły pirotechniczne są zgodne z typem opisanym w certyfikacie badania typu WE. Producent musi umieścić oznakowanie WE na każdym artykule i sporządzić pisemną deklarację zgodności. Oznakowaniu CE musi towarzyszyć numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej odpowiedzialnej za kontrole określone w pkt. 4.

2.  Producent musi stosować zatwierdzony system jakości inspekcji gotowego artykułu pirotechnicznego i badań określonych w pkt. 3. Podlega on kontrolom określonym w pkt. 4.

3.  System zapewnienia jakości

3.1.  Producent składa do wybranej przez siebie jednostki notyfikowanej wniosek o przeprowadzenie oceny systemu zapewnienia jakości dla określonych artykułów pirotechnicznych.

3.2.  W ramach systemu zapewnienia jakości, każdy artykuł pirotechniczny poddaje się badaniu i przeprowadza się odpowiednie testy zgodnie ze stosowną(-ymi) zharmonizowaną (-ymi) normą(-ami) określoną(-ymi) w art. 8, lub przeprowadza się równoważne testy w celu zweryfikowania jego zgodności z odpowiednimi wymaganiami niniejszej dyrektywy. Wszystkie elementy, wymagania i przepisy przyjęte przez producenta muszą być udokumentowane w systematyczny i uporządkowany sposób w formie spisanych zasad postępowania, procedur i instrukcji. Dokumentacja systemu zapewnienia jakości musi pozwalać na spójną interpretację programów zapewnienia jakości, planów, instrukcji i związanych z nimi zapisów.

3.3.  Jednostka notyfikowana musi ocenić system zapewnienia jakości w celu stwierdzenia, czy spełnia on wymagania określone w ppkt. 3.2. Musi on zakładać spełnienie tych wymagań w przypadku systemów zapewnienia jakości, które stosują odpowiednie zharmonizowane normy.

W skład zespołu audytorów musi wchodzić przynajmniej jeden członek z doświadczeniem w ocenie technologii danego produktu. Procedura oceny musi obejmować wizytę inspekcyjną w zakładzie producenta.

Producenta powiadamia się o decyzji. Powiadomienie musi zawierać wyniki badania i należycie uzasadnioną decyzję dotyczącą oceny.

3.4.  Producent musi zobowiązać się do wypełniania zobowiązań wynikających z tak zatwierdzonego systemu zapewnienia jakości oraz utrzymywania go na właściwym i skutecznym poziomie.

Producent musi informować jednostkę notyfikowaną, która zatwierdziła system zapewnienia jakości o każdej proponowanej zmianie systemu zapewnienia jakości. Jednostka notyfikowana musi ocenić proponowane zmiany i zadecydować, czy zmieniony system zapewnienia jakości będzie wciąż spełniać wymagania określone w ppkt. 3.2, czy też wymagana jest jego ponowna ocena. Musi ona powiadomić producenta o swojej decyzji. Powiadomienie musi zawierać wyniki badania i należycie uzasadnioną decyzję dotyczącą oceny.

4.  Monitorowanie za które odpowiedzialna jest jednostka notyfikowana

4.1.  Celem monitorowania jest upewnienie się, że producent należycie wypełnia zobowiązania wynikające z zatwierdzonego systemu zapewnienia jakości.

4.2.  Producent musi umożliwić jednostce notyfikowanej dostęp w celach inspekcyjnych do pomieszczeń wytwórczych, inspekcyjnych, badawczych i magazynowych oraz przekazać jej wszelkie niezbędne informacje, w szczególności:

4.3.  Jednostka notyfikowana musi przeprowadzać okresowe audyty w celu upewnienia się, że producent utrzymuje i stosuje system zapewnienia jakości oraz przekazać producentowi sprawozdanie z audytu.

4.4.  Jednostka notyfikowana może dodatkowo składać producentowi niezapowiedziane wizyty. Podczas takich wizyt jednostka notyfikowana może przeprowadzać badania, lub zlecać ich przeprowadzenie, w celu zweryfikowania, czy system zapewnienia jakości funkcjonuje prawidłowo; jeżeli to konieczne, jednostka notyfikowana musi przekazać producentowi sprawozdanie z wizyty i, jeżeli przeprowadzono badanie, sprawozdanie z badania.

5.  Przez okres co najmniej 10 lat od daty wytworzenia ostatniego produktu producent musi przechowywać do dyspozycji władz krajowych:

6.  Każda jednostka notyfikowana musi przekazać pozostałym jednostkom notyfikowanym odpowiednie informacje dotyczące wydanych i cofniętych zatwierdzeń systemów zapewnienia jakości.

5.  MODUŁ F: Sprawdzanie jednostkowe

1.  Moduł ten opisuje procedurę, w drodze której producent zapewnia i oświadcza, że artykuł pirotechniczny, dla którego wydano certyfikat określony w pkt. 2 jest zgodny z odpowiednimi wymaganiami niniejszej dyrektywy. Producent musi umieścić oznakowanie WE na tym artykule i sporządzić pisemną deklarację zgodności.

2.  Jednostka notyfikowana musi zbadać artykuł pirotechniczny i przeprowadzić właściwe testy wymienione w odpowiedniej(-ich) zharmonizowanej(-ych) normie(-ach) określonej(-ych) w art. 8, lub równoważne testy, w celu zapewnienia jego zgodności z odpowiednimi wymaganiami niniejszej dyrektywy.

Jednostka notyfikowana musi umieścić lub spowodować umieszczenie swojego numeru identyfikacyjnego na zatwierdzonym artykule pirotechnicznym i sporządzić pisemne świadectwo zgodności odnoszące się do przeprowadzonych testów.

3.  Celem dokumentacji technicznej jest umożliwienie oceny zgodności z wymaganiami niniejszej dyrektywy oraz zrozumienia projektu, procesu wytwarzania i działania artykułu pirotechnicznego.

6.  Moduł G: Pełna gwarancja jakości

1.  Niniejszy moduł opisuje procedurę, dzięki której producent, wypełniając zobowiązania z ust. 2, zapewnia i zaświadcza, że odnośne produkty spełniają odpowiednie wymagania dyrektywy. Producent lub importer musi umieścić oznakowanie CE na każdym artykule pirotechnicznym i sporządza pisemną deklarację zgodności. Oznakowaniu CE musi towarzyszyć numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej odpowiedzialnej za kontrole określone w pkt 4.

2.  Producent musi stosować zatwierdzony system jakości projektowania, produkcji oraz końcowego odbioru i kontroli określony w pkt 3. Podlega on kontrolom określonym w pkt 4.

3.  System zapewniania jakości

3.1.  Producent musi złożyć do jednostki notyfikowanej wniosek o przeprowadzenie oceny systemu zapewniania jakości.

3.2.  System zapewniania jakości musi gwarantować zgodność produktu z odpowiednimi wymaganiami niniejszej dyrektywy.

Wszystkie założenia, wymagania i przepisy przyjęte przez producenta muszą być udokumentowane w systematyczny i uporządkowany sposób w formie spisanych zasad postępowania, procedur i instrukcji. Dokumentacja systemu zapewniania jakości musi umożliwiać jednoznaczną interpretację programów, planów, instrukcji i sprawozdań dotyczących zapewnienia jakości.

3.3.  Jednostka notyfikowana ocenia system zapewniania jakości w celu stwierdzenia, czy spełnia on wymagania określone w pkt 3.2. W przypadku systemów zapewniania jakości, które stosują odpowiednie zharmonizowane normy, zakłada on spełnienie tych wymagań.

W skład zespołu audytorów powinien wchodzić przynajmniej jeden członek z doświadczeniem w ocenie technologii danego produktu. Procedura oceny obejmuje także wizytę inspekcyjną w zakładzie producenta.

Producenta powiadamia się o decyzji. Powiadomienie zawiera wyniki badania i uzasadnienie decyzji.

3.4.  Producent zobowiązuje się do wypełniania zobowiązań wynikających z tak zatwierdzonego systemu zapewniania jakości oraz utrzymywania go na właściwym i skutecznym poziomie.

Producent lub jego autoryzowany pełnomocnik informuje jednostkę notyfikowaną, która zatwierdziła system zapewnienia jakości, o każdej planowanej zmianie systemu zapewniania jakości.

Jednostka notyfikowana ocenia proponowane zmiany i decyduje, czy zmieniony system zapewniania jakości będzie wciąż spełniać wymagania określone w pkt 3.2, czy też wymagana jest jego ponowna ocena.

Powiadamia ona producenta o swojej decyzji. Powiadomienie musi zawierać wyniki badania i uzasadnienie decyzji.

4.  Monitorowanie WE, za które odpowiedzialna jest jednostka notyfikowana

4.1.  Celem monitorowania WE jest upewnienie się, że producent należycie wypełnia zobowiązania wynikające z zatwierdzonego systemu zapewnienia jakości.

4.2.  Producent umożliwia jednostce notyfikowanej dostęp w celach inspekcyjnych do pomieszczeń projektowych, wytwórczych, kontrolnych, inspekcyjnych i magazynowych oraz przekazuje jej wszelkie niezbędne informacje, w szczególności:

4.3.  Jednostka notyfikowana przeprowadza okresowe audyty w celu upewnienia się, że producent utrzymuje i stosuje system zapewniania jakości oraz przekazuje producentowi sprawozdanie z audytu.

4.4.  Jednostka notyfikowana może dodatkowo składać producentowi niezapowiedziane wizyty. Podczas takich wizyt jednostka notyfikowana może przeprowadzać badania, lub zlecać ich przeprowadzenie, w celu zweryfikowania, czy system zapewnienia jakości funkcjonuje prawidłowo. Jednostka notyfikowana przekazuje producentowi sprawozdanie z wizyty i, jeżeli przeprowadzono badanie, sprawozdanie z badania.

5.  Przez okres co najmniej 10 lat od daty wytworzenia ostatniego produktu producent przechowuje do dyspozycji organów krajowych:

6.  Każda jednostka notyfikowana przekazuje pozostałym jednostkom notyfikowanym odpowiednie informacje dotyczące wydanych i cofniętych zatwierdzeń systemów zapewniania jakości.

ZAŁĄCZNIK III

MINIMALNE KRYTERIA, KTÓRE POWINNY BYĆ UWZGLĘDNIANE PRZEZ PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE W STOSUNKU DO JEDNOSTEK ODPOWIEDZIALNYCH ZA OCENĘ ZGODNOŚCI

1.  Jednostka, jej dyrektor i personel odpowiedzialny za przeprowadzanie badań sprawdzających nie mogą być projektantami, producentami, dostawcami, instalatorami lub importerami artykułów pirotechnicznych, które kontrolują, ani też upoważnionymi przedstawicielami żadnej z tych stron. Nie mogą oni też angażować się, bezpośrednio lub jako upoważnieni przedstawiciele, w projektowanie, konstruowanie, sprzedaż lub konserwację lub import takich artykułów. Nie wyklucza to możliwości wymiany informacji technicznych między producentem a jednostką.

2.  Jednostka i jej personel przeprowadzają badania weryfikacyjne z najwyższym stopniem uczciwości zawodowej i technicznej kompetencji, i nie podlegają żadnym naciskom ani wpływom, szczególnie finansowym, które mogłyby oddziaływać na ich ocenę lub wyniki inspekcji, szczególnie ze strony osób lub grup osób zainteresowanych wynikami weryfikacji.

3.  Jednostka ma do dyspozycji niezbędny personel i posiada niezbędne wyposażenie umożliwiające jej prawidłową realizację zadań administracyjnych i technicznych związanych z weryfikacją; ma również dostęp do sprzętu wymaganego do szczególnej weryfikacji.

4.  Personel odpowiedzialny za kontrolę posiada:

5.  Zagwarantowana jest bezstronność personelu przeprowadzającego inspekcje. Jego wynagrodzenie nie zależy od liczby przeprowadzonych testów ani od wyników takich testów.

6.  Jednostka jest ubezpieczona od odpowiedzialności cywilnej, chyba że odpowiedzialność ponosi państwo zgodnie z przepisami prawa krajowego, lub samo Państwo Członkowskie jest bezpośrednio odpowiedzialne za badania.

7.  Personel jednostki jest zobowiązany do zachowania tajemnicy zawodowej w odniesieniu do wszystkich informacji uzyskanych podczas wykonywania swych zadań (z wyjątkiem udzielania ich właściwym władzom administracyjnym państwa, w którym jednostka ta prowadzi swoją działalność) w ramach niniejszej dyrektywy lub wszelkich innych przepisów prawa krajowego, które ją wykonują.

ZAŁĄCZNIK IV

OZNAKOWANIE ZGODNOŚCI

Oznakowanie zgodności CE składa się z liter "CE" w następującej formie:

W przypadku zmniejszenia lub powiększenia oznakowania CE, należy zachować proporcje powyższego rysunku.

(1) Dotychczas niepublikowany w Dzienniku Urzędowym. (2) Dz.U. C 195 z 18.8.2006, str. 7. (3) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2006 r. (4) Dz.U. L 121 z 15.5.1993, str. 20. Dyrektywa zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, str. 1). (5) Dz.U. L 10 z 14.1.1997, str. 13. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2003/105/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 345 z 31.12.2003, str. 97). (6) Dz.U. L 46 z 17.2.1997, str. 25. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2002/84/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 324 z 29.11.2002, str. 53). (7) Dz.U. C 136 z 4.6.1985, str. 1. (8) Dz.U. C 91 z 16.4.2003, str. 7. (9) Dz.U. L 204 z 21.7.1998, str. 37, Dyrektywa ostatnio zmieniona aktem przystąpienia z 2003 r. (10) Dz.U. L 220 z 30.8.1993, str. 23. (11) Dz.U. L 210 z 7.8.1985, str. 29. Dyrektywa zmieniona dyrektywą 1999/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 141 z 4.6.1999, str. 20). (12) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23. Decyzja zmieniona decyzją 2006/512/WE (Dz.U. L 200 z 22.7.2006, str. 11). (13) Dz.U. C 321 z 31.12.2003, str. 1. (14) Dz.U. L 187 z 16.7.1988, str. 1. Dyrektywa zmieniona dyrektywą 93/68/EWG (Dz.U. L 220 z 30.8.1993, str. 1). (15) Dz.U. L 212 z 7.8.2001, str. 24. (16) * 30 miesięcy po opublikowaniu niniejszej dyrektywy. (17) * 3 lata po opublikowaniu niniejszej dyrektywy. (18) ** 6 lat po opublikowaniu niniejszej dyrektywy. (19) W stosownych przypadkach bezpieczna odległość może być mniejsza. (20) W stosownych przypadkach bezpieczna odległość może być mniejsza.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie europejskiego systemu zintegrowanych statystyk na temat zabezpieczenia społecznego (ESSPROS) (COM(2006)0011 – C6-0024/2006 – 2006/0004(COD))

P6_TA(2006)0516 A6-0324/2006

(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając propozycję Komisji przedstawioną Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2006)0011)(1),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 i art. 285(1) Traktatu WE, zgodnie z którymi Komisja przedłożyła Parlamentowi propozycję (C6-0024/2006),

–   uwzględniając art. 51 i art. 43 ust.1 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (A6-0324/2006),

1.   zatwierdza wniosek Komisji po poprawkach;

2.   zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie sprawy Parlamentowi, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojej propozycji lub zastąpienie jej innym tekstem;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 30 listopada 2006 r. w celu przyjęcia rozporządzenia (WE) nr .../2007 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie europejskiego systemu zintegrowanych statystyk na temat zabezpieczenia społecznego (ESSPROS)

(Tekst mający znaczenie dla EEA)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 285 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(2),

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(3),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  W art. 2 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską jako jedno z zadań Wspólnoty Europejskiej wymieniona jest promocja zabezpieczenia społecznego na wysokim poziomie.

(2)  Szczyt Rady Europejskiej w Lizbonie w marcu 2000 r. stał się bodźcem procesu wymiany praktyk dotyczących modernizacji systemów zabezpieczenia społecznego pomiędzy Państwami Członkowskimi.

(3)  Na mocy decyzji Rady 2004/689/WE z dnia 4 października 2004 r.(4) stworzony został Komitet ds. Zabezpieczenia Społecznego, który ma na celu wspieranie współpracy w zakresie wymiany pomiędzy Komisją i Państwami Członkowskimi w odniesieniu do modernizacji i poprawy systemów zabezpieczenia społecznego.

(4)  W komunikacie Komisji z dnia 27 maja 2003 r.(5) przedstawiona została strategia mająca na celu usprawnienie procesu otwartej koordynacji w zakresie polityki społecznej, z zamiarem wzmocnienia pozycji zabezpieczenia społecznego i integracji społecznej w ramach strategii lizbońskiej. Zgodnie z ustaleniami Rady z 20 października 2003 r., usprawnienie będzie przeprowadzane od 2006 r. W tym kontekście głównym instrumentem sprawozdawczym stanie się roczne wspólne sprawozdanie, którego celem jest zebranie najważniejszych wniosków z analiz oraz deklaracji politycznych odnoszących się zarówno do otwartej metody koordynacji (OMK) w różnych dziedzinach jej stosowania, jak i do przekrojowych zagadnień z zakresu zabezpieczenia społecznego.

(5)  OMK dostarczyła nowa perspektywę na konieczność istnienia porównywalnych, aktualnych i rzetelnych statystyk w dziedzinie polityki społecznej. Porównywalne statystyki w zakresie zabezpieczenia społecznego zostaną użyte w corocznych wspólnych sprawozdaniach.

(6)  Komisja (Eurostat) zbiera już roczne dane dotyczące zabezpieczenia społecznego, które Państwa Członkowskie przekazują dobrowolnie. Działanie to nabrało charakteru stałej praktyki w Państwach Członkowskich i opiera się na wspólnych zasadach metodologicznych stworzonych w celu zapewnienia porównywalności danych.

(7)  Tworzenie poszczególnych statystyk Wspólnoty podlega zasadom określonym w rozporządzeniu Rady (WE) nr 322/97 z dnia 17 lutego 1997 r. w sprawie statystyk Wspólnoty(6).

(8)  Działania niezbędne do wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(7).

(9)  Komisja powinna w szczególności posiadać uprawnienia do podjęcia decyzji co do pierwszego roku, za który gromadzone będą dane i przyjęcia środków w zakresie szczegółowej klasyfikacji gromadzonych danych, wykorzystywanych definicji i uaktualniania zasad rozpowszechniania. Ze względu na fakt, że środki te mają znaczenie ogólne, a ich celem jest zmiana elementów innych niż istotne i dodanie nowych elementów innych niż istotne do niniejszego rozporządzenia, powinny one zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 5 a decyzji 1999/468/WE.

(10)  Ze względu na fakt, że cel niniejszego rozporządzenia, jakim jest ustanowienie wspólnych standardów statystycznych umożliwiających tworzenie zharmonizowanych danych, nie może być w zadowalającym stopniu osiągnięty przez państwa członkowskie, a możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może podjąć działania, zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tymże artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza zakres niezbędny do osiągnięcia tego celu.

(11)  W dziedzinie świadczeń społecznych netto istnieje już współpraca z Organizacją Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD).

(12)  Zasięgnięto opinii Komitetu ds. Programu Statystycznego, ustanowionym na mocy decyzji Rady 89/382/EWG, Euratom(8),

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot rozporządzenia

Artykuł 2

Definicje

Artykuł 3

Zakres systemu

1.  Statystyki odnoszące się do systemu podstawowego ESSPROS obejmują przepływy finansowe dochodów i wydatków w zakresie zabezpieczenia społecznego.

Dane te są przekazywane na poziomie systemów zabezpieczenia społecznego; w przypadku każdego systemu przedkłada się szczegółowe dochody i wydatki w oparciu o klasyfikację ESSPROS.

W odniesieniu do informacji ilościowych pogrupowanych według systemów oraz szczegółowych świadczeń, dane, które mają zostać przekazane w odniesieniu do łącznej klasyfikacji, oraz ustalenia dla dostarczania danych oraz rozpowszechnianie są określone w pkt 1 załączniku I. W odniesieniu do informacji jakościowych, poruszone zagadnienia, dostarczanie danych, uaktualnianie informacji jakościowych oraz rozpowszechnianie są określone w pkt 2 załączniku I.

Pierwszym rokiem, za który gromadzone są dane, jest rok kalendarzowy następujący po roku publikacji niniejszego rozporządzenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2.  Ponadto do systemu podstawowego dodaje się moduły obejmujące uzupełniające informacje statystyczne w zakresie osób pobierających renty i emerytury oraz świadczeń społecznych netto.

Artykuł 4

Moduł dotyczący osób pobierających renty i emerytury

1.  Na mocy niniejszego rozporządzenia dodaje się moduł dotyczący osób pobierających renty i emerytury, corocznie, od pierwszego roku zbierania danych. Zagadnienia, które mają zostać uwzględnione, ustalenia dla dostarczania danych oraz rozpowszechnianie są określone w załączniku II.

2.  Pierwszym rokiem, za który gromadzone są dane, jest rok kalendarzowy następujący po roku publikacji niniejszego rozporządzenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 5

Moduł dotyczący świadczeń netto z tytułu zabezpieczenia społecznego

1.  W celu wprowadzenia modułu dotyczącego świadczeń netto z tytułu zabezpieczenia społecznego, gromadzenie danych pilotażowych za rok 2005 przeprowadzony jest we wszystkich Państwach Członkowskich do końca 2008 r. Zagadnienia, które mają zostać uwzględnione oraz dostarczanie danych są określone w załączniku III.

2.  W oparciu o syntezę takiego takiego gromadzenia danych pilotażowych, oraz z zastrzeżeniem, że wyniki zdecydowanej większości tych badań pilotażowych są pozytywne, środki dotyczące rozpoczęcia pełnego zbierania danych zgodnie z niniejszym modułem nie wcześniej, niż w 2010 r., przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą określoną w art. 8 ust. 3.

Artykuł 6

Źródła danych

Artykuł 7

Ustalenia dotyczące wykonania

1.  Ustalenia w odniesieniu do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny uwzględniać wyniki analizy kosztów i korzyści i dotyczyć systemu podstawowego ESSPROS (załącznik I), modułu dotyczącego osób pobierających renty i emerytury (załącznik II) i modułu dotyczącego świadczeń netto z tytułu zabezpieczenia społecznego (art. 5).

2.   Środki dotyczące formatów przesyłania danych, wyników, które mają zostać przesłane oraz kryteriów oceny jakości są przyjmowane zgodnie z procedurą regulacyjną określoną w art. 8 ust. 2.

3.Środki mające na celu zmianę elementów pobocznych niniejszego rozporządzenia, między innymi poprzez dodanie nowych elementów, w odniesieniu do decyzji o pierwszym roku, za który gromadzone są dane i środków dotyczących dokładnej klasyfikacji gromadzonych danych, wykorzystywanych definicji i uaktualniania zasad rozpowszechniania, są przyjmowane zgodnie z procedurą regulacyjną określoną w art. 8 ust. 3.  

Artykuł 8

Procedura

1.  Komisja jest wspomagana przez Komitet ds. Programów Statystycznych, ustanowiony decyzją 89/382/EWG, Euratom.

2.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu zastosowanie mają art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem postanowień jej art. 8.

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1 - 4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.

Artykuł 9

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie 20 dnia po jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK I

System podstawowy ESSPROS

1.  Dane ilościowe według systemów i szczegółowych świadczeń

1.1.  Przekazywane dane

W odniesieniu do łącznej klasyfikacji przekazywane dane będą obejmowały:

1.1.1.  Wydatki

1.1.1.1.  Świadczenia z tytułu zabezpieczenia społecznego, sklasyfikowane według:

1.1.1.2.  Koszty administracyjne

1.1.1.3.  Transfery do innych systemów

1.1.1.4.  Inne wydatki

1.1.2.  Dochody

1.1.2.1.  Składki na ubezpieczenia społeczne

1.1.2.2.  Płatności sektora publicznego

1.1.2.3.  Transfery z innych systemów

1.1.2.4.  Inne dochody

Uwzględnione dane (w odniesieniu do szczegółowej klasyfikacji) zostaną dostarczone zgodnie z procedurą określoną w art. 8.

1.2.  Dostarczanie danych

Statystyki są dostarczane corocznie. Dane odnoszą się do roku kalendarzowego zgodnie z praktykami krajowymi. Termin dostarczenia danych wynosi N+18 miesięcy, tj. dane dla roku kalendarzowego N wraz ze zmianami wprowadzonymi w latach poprzednich muszą zostać przekazane najpóźniej w czerwcu N+2.

1.3.  Rozpowszechnianie

Komisja (Eurostat) publikuje dane dotyczące wydatków w zakresie zabezpieczenia społecznego na całkowitym poziomie systemów do końca N+22 miesięcy (październik roku N+2) w oparciu o dane odnoszące się do roku kalendarzowego N. Komisja (Eurostat) rozpowszechnia w tym samym czasie wśród określonych użytkowników (instytucje krajowe zbierające dane ESSPROS, działy Komisji oraz międzynarodowe instytucje) szczegółowe dane pogrupowane według systemów. Określeni użytkownicy będą mogli publikować jedynie grupy systemów.

2.  Informacje jakościowe pogrupowane według systemów i szczegółowych świadczeń

2.1.  Poruszone zagadnienia

W przypadku każdego systemu informacje jakościowe obejmują ogólny opis systemu, szczegółowy opis świadczeń oraz informacje dotyczące ostatnich zmian i reform.

2.2.  Dostarczanie danych oraz aktualizowanie informacji jakościowych

Coroczne aktualizowanie pełnego zestawu już dostarczonych informacji jakościowych ograniczać się będzie do zmian w systemach zabezpieczenia społecznego i będzie przekazywane wraz z danymi ilościowymi.

2.3.  Rozpowszechnianie

Komisja (Eurostat) rozpowszechnia dane jakościowe na poziomie systemów przed końcem N+22 miesięcy (październik roku N+2).

ZAŁĄCZNIK II

Moduł dotyczący osób pobierających renty i emerytury

1.  Poruszone zagadnienia

2.  Dostarczanie danych

3.  Rozpowszechnianie

Komisja (Eurostat) opublikuje dane dotyczące wszystkich systemów do końca N+22 miesięcy (październik roku N+2) w oparciu o dane odnoszące się do roku finansowego N. Komisja (Eurostat) rozpowszechni w tym samym czasie wśród określonych użytkowników (instytucje krajowe zbierające dane ESSPROS, działy Komisji oraz międzynarodowe instytucje) szczegółowe dane pogrupowane według systemów. Określeni użytkownicy będą mogli publikować jedynie grupy systemów.

Do końca N+22 miesiące (październik roku N+2) Komisja (Eurostat) opublikuje i rozpowszechni wśród określonych użytkowników (instytucje krajowe zbierające dane ESSPROS, działy Komisji oraz międzynarodowe instytucje) ogół danych dotyczących każdej z siedmiu kategorii, w oparciu o dane odnoszące się do roku kalendarzowego N.

ZAŁĄCZNIK III

Zbiór danych pilotażowych dotyczących świadczeń netto z tytułu zabezpieczenia społecznego

1.  Uwzględnione zagadnienia

Zbiór ten obejmuje obliczenie "świadczeń netto z tytułu zabezpieczenia społecznego". Świadczenia netto z tytułu zabezpieczenia społecznego są określone jako wartość świadczeń z tytułu zabezpieczenia społecznego, z wyłączeniem podatków i składek na ubezpieczenia społeczne płaconych przez beneficjentów świadczeń, uzupełnione wartością "ulg fiskalnych".

"Ulgi fiskalne" są określone jako zabezpieczenie społeczne w formie ulg podatkowych, które w formie pieniężnej byłoby zdefiniowane jako świadczenia z tytułu zabezpieczenia społecznego. Wyłączone są ulgi podatkowe, których celem jest wspieranie zabezpieczeń społecznych lub prywatnych systemów ubezpieczeń.

2.  Dostarczanie danych

Wskazana musi zostać stosowna część podatku od dochodów osobistych oraz składek na ubezpieczenia społeczne pobranych na poczet świadczeń z tytułu zabezpieczenia społecznego za rok 2005, zgodnie z różnymi rodzajami pieniężnych świadczeń z tytułu zabezpieczenia społecznego, najlepiej w dalszym podziale na poszczególne grupy jednorodnie opodatkowanych systemów. W spornych przypadkach wyniki mogą zostać przedstawione według odpowiednich grup świadczeń, tj. wszystkie siedem kategorii świadczeń wymienionych w załączniku II lub wszystkie świadczenia pieniężne mające daną funkcję Ulgi fiskalne powinny zostać przedstawione osobno dla każdej pozycji przy użyciu metody utraconych dochodów.

(1) Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym. (2) Opinia z dnia 5 lipca 2006 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). (3) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2006 r.. (4) Dz.U. L 314 z 13.10.2004, str. 8. (5) COM(2003)0261. (6) Dz.U. L 52 z 22.2.1997, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, str. 1). (7) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23. Decyzja zmieniona decyzją 2006/512/WE (Dz.U. L 200 z 22.7.2006, str. 11). (8) Dz.U. L 181 z 28.6.1989, str. 47.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady (Euratom) ustanawiającego zasady uczestnictwa przedsiębiorstw, ośrodków badawczych i uczelni wyższych w działaniach prowadzonych w ramach siódmego programu ramowego Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej oraz zasady upowszechniania wyników badań (2007 - 2011) (COM(2006)0042 – C6-0080/2006 – 2006/0014(CNS))

P6_TA(2006)0517 A6-0305/2006

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2006)0042)(1),

–   uwzględniając art. 7 i 10 Traktatu Euratom, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0080/2006),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz opinię Komisji Budżetowej (A6-0305/2006),

1.   zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.   zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 119 drugi akapit Traktatu Euratom;

3.   zwraca się do Rady, jeśli ta uznałaby za stosowne oddalić się od przyjętego przez Parlament tekstu, o poinformowanie go o tym fakcie;

4.   zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli ta uznałaby za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do wniosku Komisji;

5.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawki Parlamentu Poprawka 39 Punkt 3 a preambuły (nowy) (3a) Przetwarzanie poufnych danych podlega wszystkich odnośnym przepisom prawodawstwa Wspólnoty, w tym wewnętrznym przepisom instytucji, takim jak decyzja Komisji nr 2001/844/WE, EWWiS, Euratom z dnia 29 listopada 2001 r.1 zmieniająca jej regulamin wewnętrzny w zakresie przepisów dotyczących bezpieczeństwa. _______________ 1 Dz.U. L 317 z 3.12.2001, str. 1. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 2006/548/EC, Euratom (Dz.U. L 215 z 5.8.2006, str. 38). Poprawka 40 Punkt 4 preambuły (4)  Zasady uczestnictwa przedsiębiorstw, ośrodków badawczych i uczelni wyższych powinny stanowić spójne i przejrzyste ramy zapewniające sprawną realizację siódmego programu ramowego i łatwy dostęp do niego dla wszystkich uczestników. (4)  Zasady uczestnictwa przedsiębiorstw, ośrodków badawczych i uczelni wyższych powinny stanowić spójne, kompleksowe i przejrzyste ramy zapewniające możliwie najsprawniejszą realizację, uwzględniając potrzebę łatwego dostępu dla wszystkich uczestników poprzez uproszczone procedury, zgodnie z zasadą proporcjonalności. Poprawka 41 Punkt 4 a preambuły (nowy) (4a) Zasady te powinny także ułatwiać wykorzystywanie własności intelektualnej stworzonej przez uczestnika, uwzględniając również sposób jego organizacji w skali międzynarodowej, przy zapewnieniu ochrony uzasadnionych interesów innych uczestników i Wspólnoty. Poprawka 42 Punkt 7 preambuły (7)  W związku z tym właściwe jest dopuszczenie udziału nie tylko osób prawnych, pod warunkiem, że mają one zdolność do czynności prawnych, ale również osób fizycznych. Udział osób fizycznych gwarantuje, że powstawanie i rozwijanie doskonałych osiągnięć naukowych nie jest ograniczone do przypadków wspólnotowego finansowania projektów, w których biorą udział jedynie osoby prawne, poprzez umożliwienie również udziału MŚP, które nie są osobami prawnymi. skreślony Poprawka 43 Punkt 9 preambuły (9)  Właściwe jest, by każdy podmiot prawny miał możliwość udziału w programie, jeśli spełnia minimalne wymogi. Udział wykraczający poza minimalne wymogi powinien zapewnić sprawne przeprowadzenie przedmiotowego działania pośredniego. (9)  Właściwe jest, by każdy podmiot prawny miał możliwość udziału w programie, jeśli spełnia minimalne wymogi. Udział wykraczający poza minimalne wymogi powinien zapewnić sprawną realizację przedmiotowego działania pośredniego. Poprawka 44 Punkt 11 a preambuły (nowy) (11a) W myśl art. 198 Traktatu, osoby prawne z pozaeuropejskich terytoriów państw członkowskich podlegających ich jurysdykcji kwalifikują się do objęcia siódmym programem ramowym. Poprawka 45 Punkt 12 a preambuły (nowy) (12a) Konieczne jest skuteczne i płynne przejście z systemu obliczania kosztów stosowanego w szóstym programie ramowym. Dla dobra uczestników proces monitorowania siódmego programu ramowego powinien zatem uwzględnić wpływ tej zmiany na budżet, w szczególności w odniesieniu do jej skutków w zakresie obciążeń administracyjnych nakładanych na uczestników. Poprawka 46 Punkt 13 preambuły (13)  W uzupełnieniu przepisów zawartych w rozporządzeniu finansowym i jego zasadach wykonawczych, Komisja musi określić dodatkowe zasady i procedury dotyczące składania, oceny i wyboru wniosków oraz przyznania pomocy. Należy w szczególności ustanowić zasady regulujące wykorzystanie pomocy niezależnych ekspertów. (13)  W uzupełnieniu przepisów zawartych w rozporządzeniu finansowym i jego zasadach wykonawczych oraz w niniejszym rozporządzeniu Komisja musi określić dalsze zasady i procedury dotyczące składania, oceny i wyboru wniosków oraz przyznania grantów, jak również procedur odwoławczych dla uczestników. Należy w szczególności ustanowić zasady regulujące wykorzystanie pomocy niezależnych ekspertów. Poprawka 47 Punkt 14 preambuły (14)  W uzupełnieniu przepisów zawartych w rozporządzeniu finansowym i jego zasadach wykonawczych Komisja musi określić dodatkowe zasady i procedury dotyczące oceny kondycji finansowej i prawnej uczestników działań pośrednich prowadzonych w ramach siódmego programu ramowego. (14)  W uzupełnieniu przepisów zawartych w rozporządzeniu finansowym i jego przepisach wykonawczych Komisja musi określić dodatkowe zasady i procedury dotyczące oceny kondycji finansowej i prawnej uczestników działań pośrednich prowadzonych w ramach siódmego programu ramowego. Zasady te mają prowadzić do osiągnięcia właściwej równowagi pomiędzy ochroną interesów finansowych Wspólnoty a uproszczeniem i ułatwieniem udziału osób prawnych w programie ramowym. Poprawka 48 Punkt 15 preambuły (15)  Rozporządzenie finansowe i przepisy wykonawcze dotyczą między innymi ochrony interesów finansowych Wspólnoty, zwalczania nieprawidłowości i nadużyć finansowych, procedur odzyskiwania kwot należnych Komisji, wykluczania z procedur zawierania umów i przyznawania grantów oraz związanych z tym kar, a także audytów, kontroli i inspekcji prowadzonych przez Komisję i Trybunał Obrachunkowy na podstawie art. 160 lit. c) traktatu Euratom. (15)  Rozporządzenie finansowe i przepisy wykonawcze oraz rozporządzenie Rady (Euratom, WE) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich1 dotyczą między innymi ochrony interesów finansowych Wspólnoty, zwalczania nieprawidłowości i nadużyć finansowych, procedur odzyskiwania kwot należnych Komisji, wykluczania z procedur zawierania umów i przyznawania grantów oraz związanych z tym kar, a także audytów, kontroli i inspekcji prowadzonych przez Komisję i Trybunał Obrachunkowy na podstawie art. 248 ust. 2 Traktatu. ____________________ 1 Dz.U. L 312 z 23.12.1995, str. 1. Poprawka 49 Punkt 15 a preambuły (nowy) (15a) Konieczne jest zagwarantowanie, aby wkład finansowy Wspólnoty dotarł do uczestników bez zbędnych opóźnień. Poprawka 50 Punkt 17 preambuły (17)  Komisja powinna monitorować zarówno działania pośrednie prowadzone w ramach siódmego programu ramowego, jak również siódmy program ramowy i jego programy szczegółowe. (17)  Komisja powinna monitorować zarówno działania pośrednie prowadzone w ramach siódmego programu ramowego, jak również siódmy program ramowy i jego programy szczegółowe. W celu zapewnienia skutecznego i spójnego monitorowania oraz oceny stanu realizacji działań pośrednich Komisja opracuje i będzie utrzymywać odpowiedni system informacyjny. Poprawka 51 Punkt 17 a preambuły (nowy) (17a) Siódmy program ramowy powinien odzwierciedlać i propagować ogólne zasady przewidziane w Europejskiej Karcie Naukowca i w Kodeksie postępowania dotyczącego rekrutacji pracowników naukowych, przy poszanowaniu dobrowolnego charakteru tych zasad. Poprawka 52 Punkt 19 preambuły (19)  Respektując prawa właścicieli własności intelektualnej, zasady te powinny być sformułowane w taki sposób, aby zapewnić uczestnikom dostęp do informacji wnoszonych przez nich do projektu, a także do wiedzy powstałej w wyniku prac badawczych prowadzonych w ramach projektu, w stopniu niezbędnym do prowadzenia prac badawczych lub do wykorzystania powstałej w ich wyniku wiedzy. (19)  Respektując prawa właścicieli własności intelektualnej, zasady te powinny być sformułowane w taki sposób, aby zapewnić uczestnikom oraz, w odpowiednich przypadkach, ich podmiotom stowarzyszonym mającym siedzibę w państwie członkowskim lub kraju stowarzyszonym dostęp do informacji wnoszonych przez nich do projektu, a także do wiedzy powstającej w wyniku prac badawczych prowadzonych w ramach projektu, w stopniu niezbędnym do prowadzenia prac badawczych lub do wykorzystania powstałej w ich wyniku wiedzy. Poprawka 53 Punkt 20 preambuły (20)  Odstępuje się od ustanowionego w szóstym programie ramowym wymogu przejęcia przez niektórych uczestników odpowiedzialności finansowej za swoich partnerów w ramach tego samego konsorcjum. W zależności od poziomu ryzyka związanego z nieodzyskaniem kwot należnych Komisji, część wkładu finansowego Wspólnoty może zostać zatrzymana dla pokrycia należnych, ale niezwróconych przez uczestników kwot. Uczestnicy, którzy mieliby zostać zobowiązani do przejęcia finansowej odpowiedzialności za pozostałych uczestników, płaciliby dla pokrycia ryzyka składkę, która byłaby zatrzymywana przez Komisję w momencie wypłaty przez nią wsparcia finansowego. (20)  Odstępuje się od wprowadzonego w szóstym programie ramowym wymogu przejęcia przez niektórych uczestników odpowiedzialności finansowej za swoich partnerów w ramach tego samego konsorcjum. W tym kontekście należy utworzyć fundusz gwarancyjny dla uczestników zarządzany przez Komisję dla pokrycia należnych, ale niezwróconych przez uczestników kwot. Takie podejście będzie wspierać uproszczenie i ułatwienie udziału uczestnikom, przy zabezpieczeniu interesów finansowych Wspólnoty w sposób właściwy dla programu ramowego. Poprawka 55 Artykuł 2 punkty (1) do (3) -1. "podmiot prawny" oznacza każdą osobę fizyczną lub każdą osobę prawną utworzoną na mocy prawa krajowego obowiązującego w miejscu jej ustanowienia, na mocy prawa wspólnotowego lub prawa międzynarodowego, posiadającą osobowość prawną oraz zdolność do czynności prawnych we własnym imieniu. W przypadku osób fizycznych siedzibę uważa się miejsce stałego zamieszkania. -1a. "podmiot stowarzyszony" oznacza każdą jednostkę prawną będącą pod bezpośrednią lub pośrednią kontrolą uczestnika lub tą samą bezpośrednią lub pośrednią kontrolą, której podlega uczestnik, a która ma jedną z form, o których mowa w art. 7, ust. 2. -1b. "sprawiedliwe i rozsądne warunki" oznaczają właściwe warunki, w tym ewentualne warunki finansowe, z uwzględnieniem szczególnych okoliczności wniosku o prawa dostępu, np. aktualnej lub potencjalnej wartości nowej lub istniejącej wiedzy, której dotyczy dostęp i/lub zakresu, okresu i charakterystyki zamierzonego wykorzystania; 1. "nowa wiedza" oznacza wyniki działań, w tym informacje, niezależnie od tego, czy mogą one zostać objęte ochroną, czy też nie. Wyniki te obejmują prawa autorskie i pokrewne, prawa do wzorów przemysłowych, prawa patentowe, prawa do odmian roślin lub podobne formy ochrony prawnej; 1. "nowa wiedza" oznacza wyniki działań, w tym informacje uzyskane w wyniku danego działania pośredniego, niezależnie od tego, czy mogą one zostać objęte ochroną, czy też nie. Wyniki te obejmują prawa autorskie i pokrewne, prawa do wzorów przemysłowych, prawa patentowe, prawa do odmian roślin lub podobne formy ochrony prawnej; 2. "istniejąca wiedza" oznacza informacje, które są własnością uczestników przed ich przystąpieniem do umowy o grant, jak również prawa autorskie i pozostałe prawa własności intelektualnej odnoszące się do tych informacji, w przypadku których wnioski o ich ochronę zostały złożone przez uczestników przed ich przystąpieniem do umowy o grant, i które są potrzebne do przeprowadzenia działania pośredniego lub wykorzystania wyników takiego działania; 2. "istniejąca wiedza" oznacza informacje, które są własnością uczestników przed ich przystąpieniem do umowy o grant, jak również prawa autorskie i pozostałe prawa własności intelektualnej odnoszące się do tych informacji, w przypadku których wnioski o ich ochronę zostały złożone przez uczestników przed ich przystąpieniem do umowy o grant, i które są potrzebne do przeprowadzenia działania pośredniego lub wykorzystania wyników takiego działania; 2a. "uczestnik" oznacza podmiot prawny uczestniczący w działaniu pośrednim i mający prawa oraz obowiązki względem Wspólnoty zgodnie z postanowieniami niniejszego rozporządzenia; 3. "organizacja badawcza" oznacza organizację o charakterze niezarobkowym, której głównym zadaniem jest przeprowadzanie badań naukowych lub technicznych; 3. "organizacja badawcza" oznacza podmiot prawny o charakterze niezarobkowym, którego jednym z głównym celów jest przeprowadzanie badań naukowych lub badań służących rozwojowi technicznemu; Poprawka 56 Artykuł 8 ustęp 2 Ustęp pierwszy nie ma zastosowania w przypadku działań służących koordynacji projektów badawczych. Ustęp pierwszy nie ma zastosowania w przypadku działań mających na celu koordynację projektów badawczych. Poprawka 57 Artykuł 12 ustęp 2 akapit 1 a Wzywa do tego, by wnioski miały jasno określone cele, co zapewni, że wnioskodawcy nie będą odpowiadać bez potrzeby. Poprawka 58 Artykuł 14 Ocena i wybór wniosków, przyznanie pomocy Zasady oceny oraz kryteria wyboru wniosków i przyznania pomocy 1.  Komisja ocenia wszystkie wnioski złożone w odpowiedzi na zaproszenie do składania wniosków na podstawie zasad oceny oraz kryteriów wyboru i przyznania pomocy określonych w programie szczegółowym oraz w programie prac. 1.  Komisja ocenia wszystkie wnioski złożone w odpowiedzi na zaproszenie do składania wniosków na podstawie zasad oceny oraz kryteriów wyboru i przyznania pomocy określonych w programie szczegółowym oraz w programie prac. Stosuje się następujące kryteria: (a) doskonałość naukowa i techniczna oraz stopień innowacyjności; (b) umiejętność udanego prowadzenia pośrednich działań i skutecznego zarządzania nimi, oceniana pod kątem zasobów i doświadczenia, przy uwzględnieniu w szczególności uzgodnień organizacyjnych dokonanych przez uczestników; (c) związek z celami danego programu; (d) masa krytyczna zmobilizowanych zasobów i ich wkład w polityki Wspólnoty; (e) jakość planu wykorzystywania i szerzenia wiedzy, potencjał w sensie wspierania innowacyjności i jasno określone programy administrowania własnością intelektualną. Program prac może określać szczególne kryteria lub szczegółowe informacje dotyczące stosowania kryteriów. W tych ramach program prac określi kryteria oceny i wyboru i może wprowadzić dodatkowe wymogi, wagi i progi lub określić dodatkowe szczegóły dotyczące stosowania kryteriów. 2.  Wniosek, który narusza podstawowe zasady etyczne, lub który nie spełnia warunków wymienionych w programie szczegółowym, programie prac lub w zaproszeniu do składania wniosków, nie zostaje wybrany. Taki wniosek może w dowolnym czasie zostać wyłączony z procedur oceny, wyboru lub przyznania pomocy. 2.  Wniosek, który narusza podstawowe zasady etyczne, lub który nie spełnia warunków wymienionych w programie szczegółowym, programie prac lub w zaproszeniu do składania wniosków, nie zostaje wybrany. Taki wniosek może w dowolnym czasie zostać wyłączony z procedur oceny, wyboru lub przyznania pomocy. 3.  Wnioski są wybierane na podstawie wyników oceny. 3.  Wnioski są klasyfikowane zgodnie z wynikami oceny. Ostateczne decyzje podejmuje się w oparciu o tą klasyfikację. Poprawka 59 Artykuł 15 1.  Komisja przyjmuje i publikuje zasady dotyczące procedury składania wniosków oraz powiązanych procedur oceny, wyboru i przyznawania pomocy. W szczególności Komisja ustanawia szczegółowe zasady dwuetapowej procedury składania wniosków oraz zasady dwuetapowej procedury oceny wniosków. 1.  Jeśli zaproszenie do składania wniosków przewiduje dwuetapową procedurę oceny, jedynie te wnioski, które pomyślnie przeszły przez pierwszy etap na podstawie oceny dokonanej w oparciu o ograniczony zestaw kryteriów, są poddawane ocenie w drugim etapie. 2.  Jeśli zaproszenie do składania wniosków przewiduje dwuetapową procedurę składania wniosków, jedynie w przypadku wniosków, które spełniają kryteria oceny określone dla pierwszego etapu, wymagane będzie złożenie pełnego wniosku w drugim etapie. 2.  Jeśli zaproszenie do składania wniosków przewiduje dwuetapową procedurę składania wniosków, jedynie w przypadku wniosków, które spełniają kryteria oceny określone dla pierwszego etapu, wymagane będzie złożenie pełnego wniosku w drugim etapie. Wszyscy wnioskodawcy są bez zwłoki informowani o wynikach pierwszego etapu oceny. 3.  Jeśli zaproszenie do składania wniosków przewiduje dwuetapową procedurę oceny, jedynie te wnioski, które pomyślnie przeszły przez pierwszy etap na podstawie oceny dokonanej w oparciu o ograniczony zestaw kryteriów, są poddawane ocenie w drugim etapie. 3.  Komisja przyjmuje i publikuje zasady dotyczące procedury składania wniosków oraz powiązanych procedur oceny, wyboru i przyznawania pomocy oraz publikuje wskazówki dla wnioskodawców obejmujące wskazówki dla oceniających. W szczególności Komisja ustanawia szczegółowe zasady dwuetapowej procedury składania wniosków (w tym zakresu i charakteru wniosku na pierwszym etapie oraz pełnego wniosku składanego na drugim etapie) oraz zasady dwuetapowej procedury oceny wniosków. Komisja dostarcza wnioskodawcom informacji i ustanawia procedury odwoławcze. 4.  Komisja przyjmuje oraz podaje do wiadomości publicznej zasady służące zapewnieniu jednolitej weryfikacji istnienia, statusu prawnego i kondycji finansowej uczestników działań pośrednich. 4.  Komisja przyjmuje oraz podaje do wiadomości publicznej zasady służące zapewnieniu jednolitej weryfikacji istnienia, statusu prawnego i kondycji finansowej uczestników działań pośrednich. Komisja nie ponawia tej weryfikacji, jeśli sytuacja danego uczestnika nie uległa zmianie. Poprawka 60 Artykuł 16 1.  Komisja wyznacza niezależnych ekspertów pomagających w dokonywaniu ocen wymaganych w ramach siódmego programu ramowego oraz jego programów szczegółowych. 1.  Komisja wyznacza niezależnych ekspertów pomagających w dokonywaniu ocen wymaganych w ramach siódmego programu ramowego oraz jego programów szczegółowych. W odniesieniu do działań koordynacyjnych i wspierających, o których mowa w art. 13, niezależni eksperci są wyznaczani wyłącznie w przypadku, gdy Komisja uzna to za właściwe. W odniesieniu do działań koordynacyjnych i wspierających, o których mowa w art. 13, niezależni eksperci są wyznaczani wyłącznie w przypadku, gdy Komisja uzna to za właściwe. 2.  Niezależni eksperci są wybierani przy uwzględnieniu umiejętności i wiedzy stosownych do powierzonych im zadań. 2.  Niezależni eksperci są wybierani na podstawie umiejętności i wiedzy stosownych do powierzonych im zadań. W przypadkach, w których niezależni eksperci muszą się zajmować informacjami niejawnymi, ich powołanie wymaga stosownej akredytacji bezpieczeństwa. Niezależni eksperci są przedstawiani i wybierani na podstawie zaproszeń do składania podań przez osoby fizyczne oraz zaproszeń do sporządzenia list odpowiednich kandydatów kierowanych do krajowych agencji badawczych, instytucji badawczych lub przedsiębiorstw. Niezależni eksperci są przedstawiani i wybierani na podstawie zaproszeń do składania podań przez osoby fizyczne oraz zaproszeń do sporządzenia list odpowiednich kandydatów kierowanych do krajowych agencji badawczych, instytucji badawczych lub przedsiębiorstw. Komisja może, jeśli uzna to za właściwe, wybrać posiadające odpowiednie umiejętności osoby spoza tych list. Komisja może, jeśli uzna to za właściwe, wybrać posiadające odpowiednie umiejętności osoby spoza tych list. W przypadku wyznaczania grup niezależnych ekspertów należy we właściwy sposób zapewnić rozsądną równowagę płci w składzie grup. W przypadku wyznaczania grup niezależnych ekspertów należy we właściwy sposób zapewnić rozsądną równowagę płci w składzie grup. 3.  Wyznaczając niezależnego eksperta Komisja podejmuje wszelkie niezbędne kroki w celu zapewnienia, że ekspert ten nie znajduje się w konflikcie interesów w odniesieniu do spraw, w związku z którymi wymagana jest jego opinia. 3.  Wyznaczając niezależnego eksperta Komisja podejmuje wszelkie niezbędne kroki w celu zapewnienia, że ekspert ten nie znajduje się w konflikcie interesów w odniesieniu do spraw, w związku z którymi wymagana jest jego opinia. 4.  Komisja przyjmie wzór nominacji, zwany dalej "nominacją", zawierający oświadczenie, że niezależny ekspert nie znajduje się w żadnym konflikcie interesów w chwili jego wyznaczenia, i że zobowiązuje się on do powiadomienia Komisji w przypadku zaistnienia jakiegokolwiek konfliktu interesów w trakcie sporządzania przez niego opinii lub pełnienia obowiązków. Komisja zawiera umowę o nominacji między Wspólnotą i każdym niezależnym ekspertem. 4.  Komisja przyjmie wzór nominacji, zwany dalej "nominacją", zawierający oświadczenie, że niezależny ekspert nie znajduje się w żadnym konflikcie interesów w chwili jego wyznaczenia, i że zobowiązuje się on do powiadomienia Komisji w przypadku zaistnienia jakiegokolwiek konfliktu interesów w trakcie sporządzania przez niego opinii lub pełnienia obowiązków. Komisja zawiera umowę o nominacji między Wspólnotą i każdym niezależnym ekspertem. 5.  Komisja publikuje okresowo w odpowiedniej formie listę niezależnych ekspertów, którzy pomagali jej przy poszczególnych programach szczegółowych. 5.  Komisja publikuje raz do roku w odpowiedniej formie listę niezależnych ekspertów, którzy pomagali jej przy programie ramowym i poszczególnych programach szczegółowych. Poprawka 61 Artykuł 17 ustępy 4 do 6 4.  Jeśli uczestnik nie wypełnia swoich zobowiązań, pozostali uczestnicy wypełniają zobowiązania wynikające z umowy o grant bez dodatkowego wkładu Wspólnoty, chyba że Komisja jednoznacznie zwolni ich z tego obowiązku. 4.  Jeśli uczestnik nie wypełnia swoich zobowiązań w zakresie realizacji działania pośredniego, pozostali uczestnicy wypełniają zobowiązania wynikające z umowy o grant bez dodatkowego wkładu Wspólnoty, chyba że Komisja jednoznacznie zwolni ich z tego obowiązku. 5.  Jeśli realizacja działania jest niemożliwa, lub jeśli uczestnicy nie wypełniają swojego zobowiązania do jego realizacji, Komisja zapewnia zakończenie działania. 5.  Jeśli realizacja działania jest niemożliwa, lub jeśli uczestnicy nie wypełniają swojego zobowiązania do jego realizacji, Komisja zapewnia zakończenie działania. 6.  Uczestnicy zapewniają, że Komisja jest informowana o wszelkich zdarzeniach, które mogą mieć wpływ na realizację działania pośredniego lub na interes Wspólnoty. 6.  Uczestnicy zapewniają, że Komisja jest informowana o wszelkich zdarzeniach, które mogą mieć wpływ na realizację działania pośredniego lub na interes Wspólnoty. 6a. Jeżeli umowa o grant przewiduje taką możliwość, uczestnicy działania pośredniego mogą zlecić wykonanie części przewidzianych prac podwykonawcom. 6b. Komisja ustala procedury odwoławcze obowiązujące uczestników. Poprawka 63 Artykuł 18 ustęp 7 7.  Komisja opracowuje wzór umowy o grant zgodny z niniejszym rozporządzeniem. 7.  Komisja, w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi, opracowuje wzór umowy o grant zgodny z niniejszym rozporządzeniem. W przypadku, gdy konieczne jest wprowadzenie istotnej zmiany do wzoru umowy o grant, Komisja, współpracując ściśle z państwami członkowskimi, dokonuje stosownej rewizji. Poprawka 62 Artykuł 18 ustępy 8 a i 8 b (nowe) 8a. Wzór umowy o grant przewiduje nadzór i kontrolę finansową ze strony Komisji lub jej przedstawiciela posiadającego stosowne uprawnienia, a także ze strony Europejskiego Trybunału Obrachunkowego. 8b. Umowa o grant może określać ramy czasowe, w których uczestnicy dokonują zawiadomienia w różnych przypadkach, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu. Poprawka 64 Artykuł 19 ustęp 1 akapit 1 1.  Umowa o grant określa obowiązki uczestników w zakresie praw dostępu, wykorzystania i upowszechniania, o ile obowiązki te nie zostały ustanowione w niniejszym rozporządzeniu. 1.  Umowa o grant określa prawa i obowiązki uczestników w zakresie praw dostępu, wykorzystania i upowszechniania, o ile te prawa i obowiązki nie zostały ustanowione w niniejszym rozporządzeniu. Poprawka 65 Artykuł 23 1.  Jeśli zaproszenie do składania wniosków nie stanowi inaczej, wszystkie podmioty prawne pragnące uczestniczyć w działaniu pośrednim zawierają umowę, zwaną dalej "umową konsorcyjną", w celu uregulowania następujących kwestii: 1.  Jeśli zaproszenie do składania wniosków nie stanowi inaczej, wszyscy uczestnicy biorący udział w działaniu pośrednim zawierają umowę, zwaną dalej "umową konsorcyjną", w celu uregulowania między innymi następujących kwestii: a) wewnętrznej organizacji konsorcjum; a) wewnętrznej organizacji konsorcjum; b) podziału wkładu finansowego Wspólnoty; b) podziału wkładu finansowego Wspólnoty; c) dodatkowych zasad upowszechniania i wykorzystywania obejmujących, jeśli jest to uzasadnione, uzgodnienia dotyczące praw własności intelektualnej; c) zasad wychodzących poza te, o których mowa w rozdziale III, dotyczących upowszechniania i wykorzystania, a także praw dostępu i zasad dotyczących zapisów w umowie o grant; d) rozstrzygania wewnętrznych sporów. d) rozstrzygania wewnętrznych sporów, w tym również przypadków przekraczania uprawnień; da) ustaleń między uczestnikami dotyczących odpowiedzialności, odszkodowań i poufności. 2.  Komisja opracowuje i publikuje wytyczne na temat głównych kwestii, które uczestnicy mogą uzgadniać w umowach konsorcyjnych. Poprawka 66 Artykuł 24 ustęp 1 1.  Podmioty prawne pragnące uczestniczyć w działaniu pośrednim wyznaczają ze swego kręgu jednego uczestnika, który pełni rolę koordynatora i podejmuje następujące działania zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, rozporządzeniem finansowym, jego zasadami wykonawczymi oraz umową o grant: 1.  Podmioty prawne pragnące uczestniczyć w działaniu pośrednim wyznaczają ze swego kręgu jednego uczestnika, który pełni rolę koordynatora i podejmuje następujące działania zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, rozporządzeniem finansowym, jego zasadami wykonawczymi oraz umową o grant: (-a) dba o to, aby uczestnicy biorący udział w działaniu pośrednim wypełniali swoje obowiązki; (a) zapewnia, że podmioty prawne wymienione w umowie o grant spełniają formalne warunki związane z przystąpieniem do umowy o grant, określone w tejże; (a) sprawdza, czy podmioty prawne wymienione w umowie o grant spełniają formalne warunki związane z przystąpieniem do umowy o grant; (b) otrzymuje wkład finansowy Wspólnoty i dokonuje jego podziału; (b) otrzymuje wkład finansowy Wspólnoty i dokonuje jego podziału zgodnie z postanowieniami umowy konsorcyjnej i umowy o grant; (c) zapewnia właściwe prowadzenie rachunków finansowych i ksiąg rachunkowych oraz informuje Komisję o podziale wkładu finansowego Wspólnoty zgodnie z art. 35; (c) zapewnia właściwe prowadzenie ksiąg i rachunków finansowych dotyczących wkładu finansowego Wspólnoty oraz informuje Komisję o jego pdziale zgodnie z art. 23 lit. b) oraz art. 35; (d) zapewnia właściwą i sprawną komunikację między uczestnikami a Komisją. (d) pośredniczy we właściwej i sprawnej komunikacji między uczestnikami oraz regularnie informuje uczestników i Komisję o stopniu realizacji projektu. Poprawka 67 Artykuł 25 1.  Uczestnicy działania pośredniego mogą zaproponować przystąpienie nowego uczestnika do konsorcjum lub wykluczenie uczestnika z konsorcjum. 1.  Uczestnicy działania pośredniego mogą zgodzić się na przystąpienie nowego uczestnika do konsorcjum lub wykluczenie uczestnika z konsorcjum zgodnie ze stosownymi postanowieniami umowy konsorcyjnej. 2.  Każdy podmiot prawny, który przyłącza się do trwającego działania, przystępuje do umowy o grant. 2.  Każdy podmiot prawny, który przyłącza się do trwającego działania, przystępuje do umowy grantu. 3.  Jeśli przewiduje to umowa o grant, konsorcjum publikuje zaproszenie do składania wniosków i informuje o nim powszechnie, wykorzystując specjalne nośniki informacji, przede wszystkim strony internetowe siódmego programu ramowego, prasę specjalistyczną, broszury oraz krajowe punkty kontaktowe utworzone przez państwa członkowskie i państwa stowarzyszone. 3.  W konkretnych przypadkach, jeśli przewiduje to umowa grantu, konsorcjum publikuje zaproszenie do składania wniosków i powszechnie o nim informuje, wykorzystując określone nośniki informacji, przede wszystkim strony internetowe siódmego programu ramowego, prasę specjalistyczną, broszury oraz krajowe punkty kontaktowe utworzone przez państwa członkowskie i państwa stowarzyszone. Konsorcjum ocenia oferty na podstawie kryteriów, które były stosowane przy rozpoczęciu działania pośredniego, i z pomocą niezależnych ekspertów wyznaczonych przez konsorcjum zgodnie z zasadami określonymi w art. 15, względnie art. 17. Konsorcjum ocenia oferty na podstawie kryteriów, które były stosowane przy rozpoczęciu działania pośredniego, i z pomocą niezależnych ekspertów mianowanych przez konsorcjum zgodnie z zasadami określonymi odpowiednio w art. 15 i 17. 4.  Konsorcjum powiadamia Komisję o wszelkich zmianach w swoim składzie; Komisja może wnieść sprzeciw w ciągu 45 dni od daty otrzymania powiadomienia. 4.  Konsorcjum powiadamia Komisję o wszelkich proponowanych zmianach w swoim składzie; Komisja może wnieść sprzeciw w ciągu 45 dni od daty otrzymania powiadomienia. Zmiany w składzie konsorcjum w związku z propozycjami innych zmian w umowie o grant, które nie są bezpośrednio związane ze zmianą składu, wymagają pisemnej zgody Komisji. Zmiany w składzie konsorcjum w związku z propozycjami innych zmian w umowie grantu, które nie są bezpośrednio związane ze zmianą składu, wymagają pisemnej zgody Komisji. Poprawka 77 Podsekcja 5 tytuł MONITOROWANIE PROGRAMÓW I DZIAŁAŃ POŚREDNICH ORAZ PRZEKAZYWANIE INFORMACJI MONITOROWANIE I OCENA PROGRAMÓW I DZIAŁAŃ POŚREDNICH ORAZ PRZEKAZYWANIE INFORMACJI Poprawka 68 Artykuł 26 Monitorowanie Monitorowanie i ocena 1.  Komisja monitoruje realizację działań pośrednich na podstawie okresowych sprawozdań z postępu prac składanych zgodnie z art. 18 ust. 4. 1.  Komisja monitoruje realizację działań pośrednich na podstawie okresowych sprawozdań z postępu prac składanych zgodnie z art. 18 ust. 4. W szczególności Komisja monitoruje realizację planu wykorzystania i upowszechniania nowej wiedzy, składanego zgodnie z art. 19 ust. 1 akapit drugi. W szczególności Komisja monitoruje realizację planu wykorzystania i upowszechniania nowej wiedzy, składanego zgodnie z art. 19 ust. 1 akapit drugi. W tym celu Komisja może skorzystać z pomocy niezależnych ekspertów wyznaczonych zgodnie z art. 16. W tym celu Komisja może skorzystać z pomocy niezależnych ekspertów mianowanych zgodnie z art. 16. 2.  Komisja monitoruje siódmy program ramowy, jego programy szczegółowe oraz, tam gdzie jest to właściwe, poprzednie programy ramowe, korzystając z pomocy niezależnych ekspertów wyznaczonych zgodnie z art. 16. 2.  Komisja tworzy i utrzymuje system informacji umożliwiający skuteczne i spójne monitorowanie działań w obrębie całego programu ramowego. Z zastrzeżeniem art. 3 Komisja publikuje na odpowiednich nośnikach informacje o finansowanych projektach. 3.  Monitorowanie i ocena, o których mowa w art. 6 decyzji w sprawie programu ramowego, obejmują aspekty dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia, w szczególności kwestie dotyczące MŚP, oraz kwestię wpływu zmian w systemie obliczania kosztów w porównaniu do szóstego programu ramowego na budżet oraz na obciążenia administracyjne dla uczestników. 4.  Zgodnie z art. 16 Komisja mianuje niezależnych ekspertów uczestniczących w ocenach wymaganych w siódmym programie ramowym i programach szczegółowych oraz, w razie potrzeby, w ocenie wcześniejszych programów ramowych. 3.  Komisja może dodatkowo ustanawiać grupy niezależnych ekspertów, wyznaczonych zgodnie z art. 17, jako doradców do spraw realizacji wspólnotowej polityki w dziedzinie badań naukowych. 5.  Komisja może ponadto ustanawiać grupy niezależnych ekspertów, mianowanych zgodnie z art. 16, jako doradców do spraw opracowania i realizacji wspólnotowej polityki w dziedzinie badań naukowych. Poprawka 69 Artykuł 27 ustęp 1 część wprowadzająca 1.  Na żądanie Komisja udostępnia państwom członkowskim lub państwom stowarzyszonym posiadane przez nią użyteczne informacje dotyczące nowej wiedzy, która jest wynikiem prac prowadzonych w ramach działania pośredniego, pod warunkiem, że spełnione są następujące warunki: 1.  Z należytym uwzględnieniem art. 3 Komisja udostępnia państwom członkowskim lub państwom stowarzyszonym na ich wniosek posiadane przez nią użyteczne informacje dotyczące nowej wiedzy, która jest wynikiem prac prowadzonych w ramach działania pośredniego, pod warunkiem, że spełnione są następujące warunki: Poprawka 70 Artykuł 28 1.  Niżej wymienione podmioty prawne uczestniczące w działaniu pośrednim mogą otrzymać wsparcie finansowe Wspólnoty: 1.  Niżej wymienione podmioty prawne uczestniczące w działaniu pośrednim mogą otrzymać wsparcie finansowe Wspólnoty: (a) podmioty prawne, które mają siedzibę w państwie członkowskim lub w państwie stowarzyszonym, lub które zostały utworzone na mocy prawa wspólnotowego, (a) podmioty prawne, które mają siedzibę w państwie członkowskim lub w państwie stowarzyszonym lub które zostały utworzone na mocy prawa wspólnotowego, (b) międzynarodowe organizacje o znaczeniu europejskim, (b) organizacje międzynarodowe o znaczeniu europejskim, 2.  W przypadku biorących udział organizacji międzynarodowych innych niż międzynarodowe organizacje o znaczeniu europejskim, lub podmiotów prawnych mających siedzibę w państwie trzecim, wkład finansowy Wspólnoty może zostać przyznany pod warunkiem, że spełniony został przynajmniej jeden z poniższych warunków: 2.  W przypadku udziału organizacji międzynarodowych, innych niż organizacje międzynarodowe o znaczeniu europejskim, lub podmiotów prawnych mających siedzibę w państwie trzecim innym niż państwo stowarzyszone, wkład finansowy Wspólnoty może zostać przyznany pod warunkiem spełnienia przynajmniej jednego z poniższych warunków: (a) jeśli w programach szczegółowych lub w odpowiednim programie prac przewidziano taką możliwość, (a) w programach szczegółowych lub w odpowiednim programie prac przewidziano taką możliwość, (b) jeśli ma to zasadnicze znaczenie dla przeprowadzenia działania pośredniego, (b) ma to zasadnicze znaczenie dla przeprowadzenia działania pośredniego, (c) jeśli takie finansowanie jest przewidziane w dwustronnej umowie o współpracy naukowej i technicznej lub w innej umowie zawartej między Wspólnotą a państwem, w którym podmiot prawny ma swoją siedzibę. (c) finansowanie takie jest przewidziane w dwustronnej umowie o współpracy naukowej i technicznej lub w innej umowie zawartej między Wspólnotą a państwem, w którym podmiot prawny ma swoją siedzibę. Poprawka 71 Artykuł 29 1.  Wkład finansowy Wspólnoty, w przypadku grantów określonych w załączniku III część a) do siódmego programu ramowego, opiera się na zwrocie kosztów kwalifikowanych. Wkład finansowy Wspólnoty, w przypadku grantów określonych w załączniku III część a) do siódmego programu ramowego, opiera się na zwrocie całości lub części kosztów kwalifikowalnych. Jednakże wkład finansowy Wspólnoty może mieć również formę finansowania według jednolitych stawek, w tym skali kosztów jednostkowych, lub stawek ryczałtowych, albo być połączeniem zwrotu kosztów kwalifikowanych z finansowaniem według jednolitych stawek lub stawkami ryczałtowymi. Wkład finansowy Wspólnoty może mieć również formę stypendiów lub nagród. Jednakże wkład finansowy Wspólnoty może również przybrać formę finansowania według stawek zryczałtowanych, w tym skali kosztów jednostkowych, lub płatności ryczałtowych, albo być połączeniem zwrotu kosztów kwalifikowalnych z finansowaniem według stawek zryczałtowanych lub płatności ryczałtowych. Wkład finansowy Wspólnoty może również przybrać formę stypendiów lub nagród. 2.  Wkład finansowy Wspólnoty jest obliczany w odniesieniu do kosztów całego działania pośredniego i jest oparty na kosztach wykazanych przez każdego uczestnika. Programy prac i zaproszenia do składania wniosków określają formy grantów stosowane w danych działaniach. Poprawka 72 Artykuł 30 1.  Działania pośrednie są współfinansowane przez uczestników. 1.  Działania pośrednie finansowane poprzez granty są współfinansowane przez uczestników. Wkład finansowy Wspólnoty mający na celu zwrot kosztów kwalifikowanych nie może prowadzić do osiągnięcia zysku. Wkład finansowy Wspólnoty mający na celu zwrot kosztów kwalifikowanych nie może prowadzić do osiągnięcia zysku. 2.  Wpływy są uwzględniane przy obliczaniu i wypłacie grantu na koniec realizacji działania. 2.  Wpływy są uwzględniane przy obliczaniu i wypłacie grantu na koniec realizacji działania. 3.  Koszty poniesione dla realizacji działania pośredniego uznawane są za kwalifikowane, jeśli spełniają następujące warunki: 3.  Koszty poniesione dla realizacji działania pośredniego uznawane są za kwalifikowane, jeśli spełniają następujące warunki: (a) muszą zostać rzeczywiście poniesione; (a) muszą zostać rzeczywiście poniesione; (b) muszą zostać poniesione podczas trwania działania, za wyjątkiem końcowych sprawozdań, jeśli tak stanowi umowa o grant; (b) muszą zostać poniesione podczas trwania działania, za wyjątkiem końcowych sprawozdań, jeśli tak stanowi umowa o grant; (c) muszą zostać określone zgodnie ze zwyczajowo przyjętymi przez uczestnika zasadami i praktykami rachunkowości i zarządzania, oraz muszą zostać poniesione wyłącznie dla osiągnięcia celów i zamierzonych wyników działania pośredniego, z zachowaniem zasad gospodarności, skuteczności i wydajności; (c) muszą zostać określone zgodnie ze zwyczajowo przyjętymi przez uczestnika zasadami i praktykami rachunkowości i zarządzania, oraz muszą zostać poniesione wyłącznie dla osiągnięcia celów i zamierzonych wyników działania pośredniego, z zachowaniem zasad gospodarności, skuteczności i wydajności; (d) muszą zostać zaksięgowane w księgach rachunkowych uczestnika i zapłacone, oraz, w przypadku jakiegokolwiek wkładu strony trzeciej, w księgach rachunkowych strony trzeciej; (d) muszą zostać zaksięgowane w księgach rachunkowych uczestnika, oraz, w przypadku jakiegokolwiek wkładu strony trzeciej, w księgach rachunkowych strony trzeciej; (e) muszą wykluczać koszty niekwalifikowane, w szczególności dające się określić podatki pośrednie, w tym podatek od wartości dodanej, opłaty celne, należne odsetki, rezerwy na możliwe przyszłe straty lub obciążenia, straty wynikające z różnic kursowych, koszty związane ze stopą zwrotu z kapitału, koszty zadeklarowane lub poniesione lub zwrócone w związku z innym projektem Wspólnoty, zobowiązania i koszty ich obsługi, wydatki zbędne lub nieprzemyślane oraz wszelkie inne koszty, które nie spełniają warunków określonych w lit. a) do d). (e) muszą wykluczać koszty niekwalifikowane, w szczególności dające się określić podatki pośrednie, w tym podatek od wartości dodanej, opłaty celne, należne odsetki, rezerwy na możliwe przyszłe straty lub obciążenia, straty wynikające z różnic kursowych, koszty związane ze stopą zwrotu z kapitału, koszty zadeklarowane lub poniesione lub zwrócone w związku z innym projektem Wspólnoty, zobowiązania i koszty ich obsługi, wydatki zbędne lub nieprzemyślane oraz wszelkie inne koszty, które nie spełniają warunków określonych w lit. a) do d). Do celów lit. a) mogą zostać wykorzystane przeciętne koszty personelu, jeśli odpowiadają one praktykom rachunkowości i zasadom zarządzania uczestnika, i nie odbiegają znacząco od rzeczywistych kosztów. Do celów lit. a) mogą zostać wykorzystane przeciętne koszty personelu, jeśli odpowiadają one praktykom rachunkowości i zasadom zarządzania uczestnika, i nie odbiegają znacząco od rzeczywistych kosztów. 3a. Wkład finansowy Wspólnoty jest obliczany w odniesieniu do kosztów całego działania pośredniego, natomiast zwrot wkładu opiera się na kosztach wykazanych przez poszczególnych uczestników. Poprawka 73 Artykuł 31 ustępy 2 i 3 2.  Dla pokrycia pośrednich kosztów kwalifikowanych każdy uczestnik może wybrać jednolitą stawkę, stanowiącą określony procent jego całkowitych bezpośrednich kosztów kwalifikowanych pomniejszonych o bezpośrednie koszty kwalifikowane umów podwykonawstwa. 2.  Zwrot kosztów poniesionych przez uczestników opiera się na poniesionych przez nich kwalifikowalnych kosztach bezpośrednich i pośrednich. Zgodnie z art. 30 ust. 3 lit. c) uczestnik może skorzystać z uproszczonej metody obliczania kwalifikowalnych kosztów pośrednich na poziomie podmiotu prawnego, jeżeli pozostaje to w zgodzie ze stosowanymi przez niego zasadami i praktykami dotyczącymi księgowania i zarządzania. Zasady, którymi należy kierować się w tym względzie, określone są we wzorze umowy grantu. 3.  Szczególnie w przypadku działań koordynacyjnych i wspierających oraz, tam gdzie jest to stosowne, działań wspierających kształcenie zawodowe i rozwój kariery naukowców, umowa o grant może stanowić, że zwrot pośrednich kosztów kwalifikowanych jest ograniczony do określonego maksymalnego procentu bezpośrednich kosztów kwalifikowanych pomniejszonych o bezpośrednie koszty kwalifikowane umów podwykonawstwa. 3.  Szczególnie w przypadku działań koordynacyjnych i wspierających oraz, w stosownych przypadkach, działań wspierających kształcenie i rozwój kariery naukowców, umowa grantu może stanowić, że zwrot pośrednich kosztów kwalifikowalnych jest ograniczony do określonej maksymalnej wartości procentowej bezpośrednich kosztów kwalifikowalnych pomniejszonych o bezpośrednie koszty kwalifikowalne umów o podwykonawstwo. 3a. W drodze odstępstwa od ust. 2, dla pokrycia pośrednich kosztów kwalifikowalnych każdy uczestnik może wybrać stawkę zryczałtowaną, stanowiącą określony procent jego całkowitych bezpośrednich kosztów kwalifikowalnych pomniejszonych o bezpośrednie koszty kwalifikowalne umów o podwykonawstwo lub zwroty kosztów osób trzecich. Komisja ustala odpowiednie stawki zryczałtowane na podstawie wyliczonej z dużym przybliżeniem wartości rzeczywistych kosztów pośrednich w danym przypadku, zgodnie z rozporządzeniem finansowym i jego przepisami wykonawczymi. 3b. Organy publiczne nienastawione na osiąganie zysku, szkoły średnie i wyższe uczelnie, organizacje badawcze oraz MŚP, które – uczestnicząc w systemach finansowania obejmujących działania w zakresie badań i rozwoju technologicznego oraz działania demonstracyjne, o których mowa w art. 33 – nie są w stanie określić z pewnością swoich rzeczywistych kosztów pośrednich związanych z danym działaniem, mogą wybrać stawkę zryczałtowaną równą 60% całkowitych kwalifikowalnych kosztów bezpośrednich w przypadku grantów przyznanych na podstawie zaproszeń do składania wniosków zamykających się przed 1 stycznia 2010 r. W celu ułatwienia przejścia do pełnego stosowania zasady ogólnej, o której mowa w ust. 2, Komisja – dla grantów przyznanych na podstawie zaproszeń do składania wniosków zamykających się po 31 grudnia 2009 – ustala odpowiednią wysokość stawki zryczałtowanej, która powinna być bliska rzeczywistym kosztom pośrednim w danym przypadku, ale nie niższa niż 40%. Ustalenie to będzie się opierało na ocenie udziału organów publicznych nienastawionych na osiąganie zysków, szkół średnich i wyższych uczelni, organizacji badawczych i MŚP, które nie są w stanie określić z pewnością swoich rzeczywistych kosztów pośrednich związanych z danym działaniem. 3c. Wszystkie stawki zryczałtowane znajdują się we wzorze umowy grantu. Poprawka 74 Artykuł 32 1.  W przypadku działań w zakresie badań i rozwoju technologicznego wkład finansowy Wspólnoty może wynosić maksymalnie 50% łącznych kosztów kwalifikowanych. 1.  W przypadku działań w zakresie badań i rozwoju technologicznego wkład finansowy Wspólnoty może wynosić maksymalnie 50% całkowitych kosztów kwalifikowalnych. Jednakże w przypadku organów publicznych, szkół średnich i uczelni wyższych, organizacji badawczych oraz MŚP wkład ten może wynosić maksymalnie 75% łącznych kosztów kwalifikowanych. Jednakże w przypadku organów publicznych nienastawionych na osiąganie zysku, szkół średnich i uczelni wyższych, organizacji badawczych oraz MŚP wkład ten może wynosić maksymalnie 75% całkowitych kosztów kwalifikowalnych. 2.  W przypadku działań w zakresie demonstracji wkład finansowy Wspólnoty może wynosić maksymalnie 50% łącznych kosztów kwalifikowanych. 2.  W przypadku działań w zakresie demonstracji wkład finansowy Wspólnoty może wynosić maksymalnie 50% całkowitych kosztów kwalifikowalnych. 3.  W przypadku działań w zakresie badań pionierskich, działań koordynacyjnych i wspierających oraz działań wspierających kształcenie zawodowe i rozwój kariery naukowców, wkład finansowy Wspólnoty może wynosić maksymalnie 100% łącznych kosztów kwalifikowanych. 3.  W przypadku działań w zakresie badań "pionierskich", działań koordynacyjnych i wspierających oraz działań wspierających kształcenie i rozwój kariery naukowców, wkład finansowy Wspólnoty może wynosić maksymalnie 100% całkowitych kosztów kwalifikowalnych. 4.  W przypadku kosztów administracyjnych, świadectw kontroli i pozostałych działań, które nie są uwzględnione w ust. 1, 2 i 3, wkład finansowy Wspólnoty może wynosić maksymalnie 100 % łącznych kosztów kwalifikowanych. 4.  W przypadku działań w zakresie zarządzania, w tym uzyskania świadectwa kontroli sprawozdań finansowych, i pozostałych działań, które nie są uwzględnione w ust. 1, 2 i 3, wkład finansowy Wspólnoty może wynosić maksymalnie 100% całkowitych kosztów kwalifikowalnych. Pozostałe działania, o których mowa w poprzednim akapicie, obejmują między innymi działania szkoleniowe, które nie są objęte systemem finansowania kształcenia zawodowego i rozwoju kariery naukowców, koordynację, nawiązywanie kontaktów oraz upowszechnianie. Pozostałe działania, o których mowa w akapicie pierwszym, obejmują między innymi działania szkoleniowe, które nie są objęte systemem finansowania kształcenia i rozwoju kariery naukowców, koordynację, tworzenie sieci współpracy oraz upowszechnianie. 5.  Do celów ust. 1 do 4 koszty kwalifikowane pomniejszone o wpływy są uwzględniane przy obliczaniu wkładu finansowego Wspólnoty. 5.  Do celów ust. 1-4 przy obliczaniu wkładu finansowego Wspólnoty uwzględniane są koszty kwalifikowalne i wpływy. 6.  Ustępy 1 do 5 mają, tam gdzie jest to stosowne, zastosowanie w przypadku działań pośrednich finansowanych w całości na podstawie stawek ryczałtowych lub według jednolitych stawek. 6.  W przypadku działań pośrednich finansowanych w całości według stawek zryczałtowanych lub płatności ryczałtowych mają zastosowanie, stosownie do przypadku, ust. 1-5. Poprawka 75 Artykuł 33 1.  Komisji należy składać okresowe sprawozdania dotyczące kosztów kwalifikowanych, odsetek z zaliczek oraz wpływów związanych z przedmiotowym działaniem pośrednim, które tam, gdzie jest to stosowne, są poświadczone świadectwem kontroli sporządzonym zgodnie z rozporządzeniem finansowym i jego zasadami wykonawczymi. 1.  Komisji należy składać okresowe sprawozdania dotyczące kosztów kwalifikowalnych, odsetek z prefinansowania oraz wpływów związanych z przedmiotowym działaniem pośrednim, które, w stosownych przypadkach, są poświadczone świadectwem kontroli sprawozdań finansowych sporządzonym zgodnie z rozporządzeniem finansowym i jego zasadami wykonawczymi. W sprawozdaniu należy wykazać istnienie finansowania uzupełniającego w odniesieniu do przedmiotowego działania oraz, tam gdzie jest to stosowne, poświadczyć je świadectwem kontroli na koniec realizacji działania. W sprawozdaniu należy wykazać istnienie współfinansowania w związku z przedmiotowym działaniem oraz, w stosownych przypadkach, poświadczyć je na koniec realizacji działania świadectwem kontroli. 1a. Niezależnie od rozporządzenia finansowego i jego przepisów wykonawczych, świadectwo kontroli sprawozdań finansowych jest obowiązkowe tylko wtedy, gdy łączna wysokość płatności okresowych i płatności końcowych na rzecz uczestnika na jedno działanie pośrednie wynosi 375 000 EUR lub więcej Jednak w przypadku działań pośrednich trwających dwa lata lub krócej od uczestnika będzie wymagane tylko jedno świadectwo kontroli sprawozdań finansowych na zakończenie projektu. Świadectwa kontroli sprawozdań finansowych nie są wymagane w przypadku działań pośrednich refundowanych w całości na podstawie płatności ryczałtowych lub stawek zryczałtowanych. 2.  W przypadku organów publicznych, organizacji badawczych oraz szkół średnich i uczelni wyższych, świadectwo kontroli wymagane zgodnie z ust. 1 może zostać wystawione przez upoważnionego urzędnika publicznego. 2.  W przypadku organów publicznych, organizacji badawczych oraz szkół średnich i uczelni wyższych, świadectwo kontroli sprawozdań finansowych wymagane zgodnie z ust. 1 może zostać wystawione przez upoważnionego urzędnika publicznego. Poprawka 76 Artykuł 34 1.  Jeśli program prac nie stanowi inaczej, wkład finansowy Wspólnoty na rzecz sieci doskonałości ma formę stawki ryczałtowej obliczonej na podstawie liczby naukowców, którzy mają zostać włączeni do sieci doskonałości, oraz czasu trwania działania. 1.  Program prac określa formy grantów stosowane w przypadku sieci doskonałości. 2.  Kwota podstawowa stawki ryczałtowej wypłacanej na podstawie ust. 1 wynosi 23 500 EUR rocznie na jednego naukowca. 2. (a)  Jeżeli wkład finansowy Wspólnoty na rzecz sieci doskonałości przybiera formę płatności ryczałtowej, płatność ta jest obliczana na podstawie liczby naukowców, którzy mają zostać włączeni do sieci doskonałości, oraz czasu trwania działania. Wartość jednostkowa płatności ryczałtowej wynosi 23 500 EUR rocznie na jednego naukowca. Wysokość tej kwoty jest dostosowywana przez Komisję zgodnie z rozporządzeniem finansowym i zasadami wykonawczymi. Wysokość tej kwoty jest dostosowywana przez Komisję zgodnie z rozporządzeniem finansowym i zasadami wykonawczymi. 3.  Program prac określa maksymalną liczbę uczestników oraz tam, gdzie jest to właściwe, maksymalną liczbę naukowców, która może służyć za podstawę obliczenia maksymalnej stawki ryczałtowej zgodnie z ust. 1. Jednakże tam, gdzie jest to właściwe, liczba uczestników może wykraczać poza maksymalną ich liczbę służącą do określenia wkładu finansowego. (b)  Program prac określa maksymalną liczbę uczestników oraz, w stosownych przypadkach, maksymalną liczbę naukowców, która może służyć za podstawę obliczenia maksymalnej płatności ryczałtowej. Jednakże w odpowiednich przypadkach liczba uczestników może wykraczać poza ich maksymalną liczbę służącą do określenia wkładu finansowego. 4.  Wypłata stawki ryczałtowej zgodnie z ust. 1 następuje w postaci okresowych rat. (c)  Wypłata dokonywana jest w postaci rat okresowych. Raty okresowe są wypłacane na podstawie oceny bieżącej realizacji wspólnego programu działań poprzez kontrolę integracji zasobów i możliwości badawczych w oparciu o wskaźniki uzgodnione z konsorcjum i określone w umowie o grant. Raty okresowe są wypłacane na podstawie oceny bieżącej realizacji wspólnego programu działań poprzez kontrolę integracji zasobów i możliwości badawczych w oparciu o wskaźniki wyników uzgodnione z konsorcjum i określone w umowie grantu. Poprawka 78 Artykuł 35 ustęp 1 1.  Wkład finansowy Wspólnoty jest wypłacany uczestnikom za pośrednictwem koordynatora. 1.  Wkład finansowy Wspólnoty jest wypłacany uczestnikom, bez nieuzasadnionej zwłoki, za pośrednictwem koordynatora. Poprawka 79 Artykuł 37 Kwoty zatrzymane dla pokrycia ryzyka Mechanizm pokrycia ryzyka -1.  Odpowiedzialność finansowa każdego z uczestników ograniczona jest do jego własnych zobowiązań, z zastrzeżeniem ust. 1 i 2. 1.  W zależności od poziomu ryzyka związanego z nieodzyskaniem kwot należnych Wspólnocie, Komisja może zostać zatrzymać niewielki procent wkładu finansowego Wspólnoty przeznaczonego dla każdego uczestnika działania pośredniego, w celu pokrycia wszelkich należnych, ale niezwróconych przez uczestników tego działania kwot. 1.  W celu zarządzania ryzykiem związanym z nieodzyskanymi kwotami należnymi Wspólnocie, Komisja, zgodnie z załącznikiem, ustanawia i prowadzi fundusz gwarancyjny dla uczestników (zwany dalej "funduszem"). Odsetki wygenerowane przez fundusz dodawane są do funduszu i służą wyłącznie do celów określonych w pkt. 3 załącznika, bez uszczerbku dla pkt. 4. 1a. Wkład wnoszony do funduszu przez uczestnika działania pośredniego przyjmującego formę grantu nie przekracza 5% wkładu finansowego Wspólnoty należnego uczestnikowi. Po zakończeniu działania kwota wniesiona do funduszu zostaje zwrócona uczestnikowi przez koordynatora, z zastrzeżeniem ust. 1b. 1b. Jeśli odsetki wygenerowane przez fundusz są niewystarczające do pokrycia kwot należnych Wspólnocie, Komisja może potrącić z kwoty, która ma zostać zwrócona uczestnikowi maksymalnie jeden procent wkładu finansowego Wspólnoty na jego rzecz. 2.  Ustęp 1 nie stosuje się do: 2.  Potrącenie, o którym mowa w ust. 1 b nie dotyczy organów publicznych, podmiotów prawnych, których udział w działaniu pośrednim jest gwarantowany przez państwo członkowskie lub państwo stowarzyszone, oraz szkół średnich i uczelni wyższych; (a) organów publicznych, podmiotów prawnych, których udział w działaniu pośrednim jest gwarantowany przez państwo członkowskie lub państwo stowarzyszone, oraz szkół średnich i uczelni wyższych; (b) uczestników działań wspierających kształcenie zawodowe i rozwój kariery naukowców. Uczestnicy określeni w lit. a) i b) są odpowiedzialni jedynie za swoje własne zobowiązania. 3.  Zatrzymane kwoty stanowią dochody przypisywane siódmemu programowi ramowemu w rozumieniu art. 18 ust. 2 rozporządzenia finansowego. 3.  Komisja, w drodze oceny ex-ante, weryfikuje tylko możliwości finansowe koordynatorów oraz uczestników innych niż wymienieni w ust. 2 występujących o wkład finansowy Wspólnoty na działanie pośrednie przekraczający 500 000 EUR, o ile nie wystąpią wyjątkowe okoliczności, w których – na podstawie już dostępnych informacji – istnieją uzasadnione wątpliwości co do możliwości finansowych tych uczestników. Fundusz uznaje się za wystarczające zabezpieczenie na mocy rozporządzenia finansowego. Od uczestników nie można wymagać lub nakładać na nich obowiązku złożenia żadnego dodatkowego zabezpieczenia lub gwarancji. 4.  Na zakończenie realizacji programu ramowego ustala się szacunkową kwotę wymaganą do pokrycia pozostałego ryzyka. Część kwoty zatrzymanej dla pokrycia ryzyka, która przekracza kwotę wymienioną w poprzednim zdaniu, jest ponownie przypisywana programowi ramowemu i stanowi dochód przeznaczony na określony cel. Poprawka 80 Artykuł 40 1.  Jeśli kilku uczestników wspólnie prowadziło prace prowadzące do powstania nowej wiedzy i udział każdego z nich w tych pracach jest niemożliwy do ustalenia, ta nowa wiedza jest współwłasnością ich wszystkich. 1.  Jeśli kilku uczestników wspólnie prowadziło prace prowadzące do powstania nowej wiedzy i udział każdego z nich w tych pracach jest niemożliwy do ustalenia, ta nowa wiedza jest współwłasnością ich wszystkich. Sporządzają oni umowę dotyczącą podziału i warunków korzystania z prawa współwłasności zgodną z warunkami umowy o dotację. 2.  Jeśli nie zostało zawarte porozumienie dotyczące podziału oraz warunków korzystania ze wspomnianego prawa współwłasności, każdy ze współwłaścicieli może przyznawać stronom trzecim niewyłączne licencje, wykluczające możliwość przyznawania sublicencji, pod następującymi warunkami: 2.  Jeśli nie została jeszcze zawarta umowa dotycząca współwłasności, każdy ze współwłaścicieli może przyznawać stronom trzecim niewyłączne licencje, wykluczające możliwość przyznawania sublicencji, pod następującymi warunkami: (a) uprzedniego powiadomienia pozostałych współwłaścicieli; (a) uprzedniego powiadomienia pozostałych współwłaścicieli; (b) świadczenia sprawiedliwego i godziwego odszkodowania na ich rzecz. (b) świadczenia sprawiedliwego i godziwego odszkodowania na ich rzecz. 2a. Na wniosek, Komisja udziela wytycznych na temat możliwych kwestii, które należy uwzględnić w umowie dotyczącej współwłasności. Poprawka 81 Artykuł 41 -1.  Z zastrzeżeniem ust. 1–4 i art. 42, właściciel nowej wiedzy może ją przekazać dowolnemu podmiotowi prawnemu. 1.  W przypadku gdy uczestnik przenosi na cesjonariusza prawo własności do nowej wiedzy, przenosi on również swoje zobowiązania wynikające z umowy o grant, w szczególności dotyczące przyznawania praw dostępu oraz upowszechniania i wykorzystania. 1.  W przypadku gdy uczestnik przenosi na cesjonariusza prawo własności do nowej wiedzy, przenosi on również swoje zobowiązania dotyczące tej wiedzy wynikające z umowy o dotację, w tym zobowiązanie do przeniesienia tych zobowiązań na każdego kolejnego cesjonariusza. 2.  Jeśli uczestnik jest zobowiązany przenieść prawa dostępu, powiadamia o tym wcześniej, z zastrzeżeniem swoich zobowiązań dotyczących poufności, pozostałych uczestników tego samego działania i udziela im wystarczających informacji o cesjonariuszu, tak by mogli oni korzystać ze swoich praw dostępu zgodnie z umową o grant. 2.  Jeśli uczestnik jest zobowiązany przenieść prawa dostępu, powiadamia o tym wcześniej, z zastrzeżeniem swoich zobowiązań dotyczących poufności, pozostałych uczestników tego samego działania i udziela im wystarczających informacji o cesjonariuszu, tak by mogli oni korzystać ze swoich praw dostępu zgodnie z umową o dotację. Pozostali uczestnicy mogą jednakże, w formie pisemnej umowy, zrezygnować ze swojego prawa do indywidualnego uprzedniego powiadomienia w przypadku przeniesienia prawa własności z jednego uczestnika na dokładnie określoną stronę trzecią. Pozostali uczestnicy mogą jednakże, w formie pisemnej umowy, zrezygnować ze swojego prawa do indywidualnego uprzedniego powiadomienia w przypadku przeniesienia prawa własności z jednego uczestnika na dokładnie określoną stronę trzecią. 3.  Po dokonaniu powiadomienia zgodnie z ust. 2 akapit pierwszy pozostali uczestnicy mogą wnieść sprzeciw wobec każdego przeniesienia prawa własności, które wpłynęłoby niekorzystnie na ich prawa dostępu. 3.  Po dokonaniu powiadomienia zgodnie z ust. 2 akapit pierwszy każdy z pozostałych uczestników może wnieść sprzeciw wobec każdego przeniesienia prawa własności, które wpłynęłoby niekorzystnie na jego prawa dostępu. W przypadku gdy pozostali uczestnicy udowodnią, że ich prawa zostałyby naruszone, planowane przeniesienie prawa własności może nastąpić dopiero po osiągnięciu porozumienia między zainteresowanymi uczestnikami. W przypadku gdy którykolwiek z pozostałych uczestników udowodni, że jego prawa zostałyby naruszone, planowane przeniesienie prawa własności może nastąpić dopiero po osiągnięciu porozumienia między zainteresowanymi uczestnikami. 4.  Tam, gdzie jest to właściwe, umowa o grant może dodatkowo stanowić, że Komisja musi zostać z góry powiadomiona o każdym planowanym udzieleniu licencji stronie trzeciej lub przeniesieniu prawa własności na stronę trzecią. 4.  W odpowiednich przypadkach umowa grantu może przewidywać, że Komisja musi zostać z góry powiadomiona o każdym planowanym przeniesieniu prawa własności lub planowanym przyznaniu wyłącznej licencji stronie trzeciej, która ma siedzibę w państwie trzecim niestowarzyszonym z siódmym programem ramowym. Poprawka 82 Artykuł 42 ustęp 1 Komisja może wnieść sprzeciw wobec przeniesienia prawa własności do nowej wiedzy na podmiot prawny mający siedzibę w państwie trzecim niestowarzyszonym z siódmym programem ramowym, lub wobec przyznania licencji do nowej wiedzy takiemu podmiotowi, jeśli uzna, że nie służy to wzmocnieniu konkurencyjności gospodarki europejskiej, narusza interesy obronne państw członkowskich w rozumieniu art. 24 traktatu lub jest sprzeczne z zasadami etycznymi. W takich przypadkach nie może nastąpić przeniesienie prawa własności lub przyznanie licencji, chyba że Komisja jest przekonana, iż zostały podjęte odpowiednie zabezpieczenia. Komisja może wnieść sprzeciw wobec przeniesienia prawa własności do nowej wiedzy na strony trzecie mające siedzibę w państwie trzecim niestowarzyszonym z siódmym programem ramowym, lub wobec przyznania wyłącznej licencji do nowej wiedzy takiej stronie trzeciej, jeśli uzna, że nie służy to wzmocnieniu konkurencyjności gospodarki europejskiej, narusza interesy obronne państw członkowskich w rozumieniu art. 24 traktatu lub jest sprzeczne z zasadami etycznymi. W takich przypadkach nie może nastąpić przeniesienie prawa własności lub przyznanie licencji, chyba że Komisja jest przekonana, iż zostały podjęte odpowiednie zabezpieczenia. Poprawka 83 Artykuł 43 ustęp 1 i ustęp 2 akapit pierwszy 1.  W przypadku gdy nowa wiedza może mieć zastosowanie przemysłowe lub handlowe, właściciel takiej wiedzy zapewnia jej odpowiednią i skuteczną ochronę, zgodnie z właściwymi przepisami prawa oraz przy należytym uwzględnieniu uzasadnionych interesów, zwłaszcza interesów ekonomicznych, uczestników przedmiotowego działania pośredniego. 1.  W przypadku gdy nowa wiedza może mieć zastosowanie przemysłowe lub handlowe, właściciel takiej wiedzy zapewnia jej odpowiednią i skuteczną ochronę, przy należytym uwzględnieniu swoich uzasadnionych interesów, jak również uzasadnionych interesów, zwłaszcza handlowych, pozostałych uczestników przedmiotowego działania pośredniego. Jeśli uczestnik powołuje się na swój uzasadniony interes, musi w każdym przypadku udowodnić, że jego nieuwzględnienie wyrządziłoby mu nieproporcjonalnie dużą szkodę. Jeśli uczestnik, który nie jest właścicielem nowej wiedzy, powołuje się na swój uzasadniony interes, musi w każdym przypadku udowodnić, że jego nieuwzględnienie wyrządziłoby mu nieproporcjonalnie dużą szkodę. 2.  Jeśli właściciel nowej wiedzy nie chroni nowej wiedzy, którą posiada, oraz nie przenosi praw własności do niej na innego uczestnika zgodnie z art. 41 ust. 1 i 2, nie można podjąć żadnych działań w zakresie upowszechniania przed powiadomieniem o tym Komisji. 2.  W przypadku gdy nowa wiedza może mieć zastosowanie przemysłowe lub handlowe, a jej właściciel nie chroni jej oraz nie przenosi praw własności wraz z wynikającymi z nich zobowiązaniami na innego uczestnika, podmiot powiązany z siedzibą w państwie członkowskim lub państwie stowarzyszonym lub na żadną inną stronę trzecią z siedzibą w państwie członkowskim lub państwie stowarzyszonym, zgodnie z art. 41, nie można podjąć żadnych działań w zakresie upowszechniania przed powiadomieniem o tym Komisji. Poprawka 84 Artykuł 44 ustęp 1 Wszystkie publikacje, wnioski patentowe złożone przez lub w imieniu któregokolwiek z uczestników oraz wszelkie inne formy upowszechnienia nowej wiedzy muszą zawierać oświadczenie wskazujące na fakt, że wiedza ta powstała przy pomocy finansowego wsparcia Wspólnoty. Wszystkie publikacje, wnioski patentowe złożone przez któregokolwiek uczestnika lub w jego imieniu oraz wszelkie inne formy upowszechniania nowej wiedzy zawierają oświadczenie – które może obejmować środki wizualne – wskazujące na fakt, że wiedza ta powstała przy pomocy finansowego wsparcia Wspólnoty. Poprawka 85 Artykuł 45 1.  Uczestnicy wykorzystują nową wiedzę, której są właścicielami, lub też zapewniają, że jest ona wykorzystywana. 1.  Uczestnicy wykorzystują nową wiedzę, której są właścicielami, lub też zapewniają jej wykorzystanie. 2.  Każdy uczestnik zapewnia możliwie szybkie upowszechnienie nowej wiedzy, której jest właścicielem. W przypadku gdy nie udaje mu się tego dokonać, Komisja może na mocy art. 12 Traktatu sama upowszechniać nową wiedzę. 2.  Każdy uczestnik zapewnia możliwie szybkie upowszechnienie nowej wiedzy, której jest właścicielem. W przypadku gdy nie udaje mu się tego dokonać, Komisja może na mocy art. 12 traktatu Euratom sama upowszechniać nową wiedzę. Umowa grantu może wyznaczać limity czasowe w tym względzie. 3.  Działania w zakresie upowszechnienia muszą być prowadzone z poszanowaniem praw własności intelektualnej, zasad poufności, uzasadnionych interesów właścicieli nowej wiedzy oraz interesów obronnych państw członkowskich w rozumieniu art. 24 Traktatu. 3.  Działania w zakresie upowszechniania muszą być zgodne z ochroną praw własności intelektualnej, zobowiązaniami wynikającymi z poufności, uzasadnionymi interesami właścicieli nowej wiedzy oraz interesami obronnymi państw członkowskich w rozumieniu art. 24 traktatu Euratom. 4.  Uczestnicy powiadamiają z wyprzedzeniem pozostałych zainteresowanych uczestników o wszelkich działaniach podjętych w zakresie upowszechniania. 4.  Uczestnicy powiadamiają z wyprzedzeniem pozostałych zainteresowanych uczestników o wszelkich działaniach podjętych w zakresie upowszechniania. Po dokonaniu takiego powiadomienia każdy z uczestników może wnieść sprzeciw jeśli uważa, że jego uzasadnionym interesom w odniesieniu do nowej wiedzy zostałaby wyrządzona nieproporcjonalnie duża szkoda. W takich przypadkach działanie w zakresie upowszechniania nie może zostać przeprowadzone, chyba że zostaną podjęte odpowiednie kroki w celu zabezpieczenia tych uzasadnionych interesów. Po dokonaniu takiego powiadomienia każdy z uczestników może wnieść sprzeciw jeśli uważa, że jego uzasadnionym interesom w odniesieniu do nowej lub istniejącej wiedzy zostałaby wyrządzona nieproporcjonalnie duża szkoda. W takich przypadkach działanie w zakresie upowszechniania nie może zostać przeprowadzone, chyba że zostaną podjęte odpowiednie kroki w celu zabezpieczenia tych uzasadnionych interesów. Poprawka 86 Artykuł 47 ustęp 5 5.  Uczestnicy tego samego działania powiadamiają się nawzajem możliwie szybko o wszystkich ograniczeniach w przyznawaniu praw dostępu do istniejącej wiedzy, a także o wszystkich innych ograniczeniach, które mogłyby w znaczący sposób wpłynąć na przyznawanie praw dostępu. 5.  Bez uszczerbku dla art. 48 i 49 oraz umowy grantu uczestnicy tego samego działania powiadamiają się nawzajem możliwie szybko o wszystkich ograniczeniach w przyznawaniu praw dostępu do istniejącej wiedzy, a także o wszystkich innych ograniczeniach, które mogłyby w znaczący sposób wpłynąć na przyznawanie praw dostępu. Poprawka 87 Artykuł 49 1.  Uczestnicy tego samego działania pośredniego korzystają z praw dostępu do nowej wiedzy, jeśli wiedza ta jest potrzebna do wykorzystania ich własnej nowej wiedzy. 1.  Uczestnicy tego samego działania pośredniego korzystają z praw dostępu do nowej wiedzy, jeśli wiedza ta jest potrzebna do wykorzystania ich własnej nowej wiedzy. Takie prawa dostępu przyznawane są na sprawiedliwych i rozsądnych warunkach lub nieodpłatnie. Z zastrzeżeniem umowy, takie prawa dostępu przyznawane są na sprawiedliwych i rozsądnych warunkach lub nieodpłatnie. 2.  Uczestnicy tego samego działania pośredniego korzystają z praw dostępu do istniejącej wiedzy, jeśli wiedza ta jest potrzebna do wykorzystania ich własnej nowej wiedzy i jeśli dany uczestnik jest uprawniony do ich przyznania. 2.  Uczestnicy tego samego działania pośredniego korzystają z praw dostępu do istniejącej wiedzy, jeśli wiedza ta jest potrzebna do wykorzystania ich własnej nowej wiedzy i jeśli dany uczestnik jest uprawniony do ich przyznania. Takie prawa dostępu przyznawane są na sprawiedliwych i rozsądnych warunkach lub nieodpłatnie. Z zastrzeżeniem umowy, takie prawa dostępu przyznawane są na sprawiedliwych i rozsądnych warunkach lub nieodpłatnie. 2a. Podmiot powiązany z siedzibą w państwie członkowskim lub w państwie stowarzyszonym ma również prawa dostępu do nowej lub istniejącej wiedzy, o których mowa w ust. 1 i 2, na takich samych warunkach, jak uczestnik, z którym jest powiązany, chyba że umowa o dotację lub umowa konsorcyjna stanowią inaczej. 3.  Wniosek o prawa dostępu zgodnie z ust. 1 lub ust. 2 może zostać złożony w okresie jednego roku od upływu następujących wydarzeń: 3.  Wniosek o prawa dostępu zgodnie z ust. 1, 2 i 2a może zostać złożony w okresie jednego roku od upływu następujących wydarzeń: (a) zakończenia działania pośredniego; (a) zakończenia działania pośredniego; (b) zakończenia udziału w działaniu przez właściciela istniejącej lub nowej wiedzy. (b) zakończenia udziału w działaniu przez właściciela istniejącej lub nowej wiedzy. Zainteresowani uczestnicy mogą jednakże uzgodnić inny okres. Zainteresowani uczestnicy mogą jednakże uzgodnić inny okres. Poprawka 88 Artykuł 51 ustęp 1 a (new) Wspólne przedsięwzięcie przewidziane w ust. 1 lit. c) ustanawia się w celu zarządzania i administrowania europejskim wkładem w międzynarodowe porozumienie ITER, które ratyfikuje ustanowienie organizacji ITER wraz z z dodatkowymi działaniami na rzecz konstrukcji ITER przewidzianej w programie szczegółowym wdrażającym siódmy program ramowy Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Euratom) działań badawczych i szkoleniowych w dziedzinie jądrowej (2007-2011). Wszelkie inne działania z tematycznego zakresu "energia syntezy jądrowej" przewidziane w tym programie szczegółowym są wdrażane i zarządzane oddzielnie od wspólnego przedsięwzięcia z przepisu litery c), co umożliwi zachowanie zintegrowanego podejścia i większe zaangażowanie stowarzyszeń na rzecz syntezy jądrowej. Poprawka 89 Załącznik (nowy) ZAŁĄCZNIK Fundusz gwarancyjny dla uczestników 1.  Fundusz będzie zarządzany przez Wspólnotę reprezentowaną przez Komisję, która będzie występować w imieniu uczestników jako podmiot wykonawczy, na warunkach, które zostaną określone we wzorze umowy o dotację. Komisja powierzy zarządzanie finansowe funduszem Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu lub, zgodnie z art. 14 lit. b), odpowiedniej instytucji finansowej (zwanej dalej "bankiem-depozytariuszem"). Bank-depozytariusz zarządza funduszem zgodnie z informacjami otrzymanymi od Komisji. 2.  Komisja może wydzielić z prefinansowania, które wypłaci konsorcjum, wkład uczestników do funduszu i wpłacić go do funduszu w ich imieniu. 3.  Jeżeli Wspólnocie należą się jakieś kwoty ze strony uczestnika, bez uszczerbku dla kar, które mogą zostać nałożone na niesolidnego uczestnika zgodnie z rozporządzeniem finansowym, Komisja może: a) polecić bankowi-depozytariuszowi przekazać należną kwotę bezpośrednio z funduszu koordynatorowi działania pośredniego, jeśli nadal się ono toczy, a pozostali uczestnicy wyrażą zgodę na jego realizację w zakresie jego celów, zgodnie z art. 17 ust. 4. Kwoty przeniesione z funduszu będą uważane za wkład finansowy Wspólnoty; lub b) skutecznie odzyskać wspomnianą kwotę z funduszu, jeśli działanie pośrednie zostało przerwane lub jest już zakończone. Komisja wystawi na rzecz funduszu nakaz odzyskania środków od takiego uczestnika. Komisja może w tym celu podjąć decyzję o odzyskaniu środków zgodnie z rozporządzeniem finansowym. 4.  Kwoty odzyskane z funduszu w trakcie siódmego programu ramowego będą stanowiły dochody przeznaczone na jego cel w rozumieniu art. 18 ust. 2 rozporządzenia finansowego. Po zakończeniu realizacji wszystkich dotacji przyznanych na podstawie siódmego programu ramowego, wszelkie kwoty zaległe z funduszu zostaną odzyskane przez Komisję i ujęte w budżecie Wspólnoty, z zastrzeżeniem decyzji w sprawie ósmego programu ramowego.