(Διαδικασία συναπόφασης: πρώτη ανάγνωση)

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,

–   έχοντας υπόψη την πρόταση της Επιτροπής προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο (COM(2005)0667)(1),

–   έχοντας υπόψη το άρθρο 251, παράγραφος 2, και το άρθρο 175, παράγραφος 1, της Συνθήκης ΕΚ, σύμφωνα με τα οποία του υποβλήθηκε η πρόταση από την Επιτροπή (C6-0009/2006),

–   έχοντας υπόψη το άρθρο 51 του Κανονισμού του,

–   έχοντας υπόψη την έκθεση της Επιτροπής Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων και τη γνωμοδότηση της Επιτροπής Βιομηχανίας, Έρευνας και Ενέργειας (A6-0466/2006),

1.   εγκρίνει την πρόταση της Επιτροπής όπως τροποποιήθηκε·

2.   ζητεί από την Επιτροπή να του υποβάλει εκ νέου την πρόταση, αν προτίθεται να της επιφέρει σημαντικές τροποποιήσεις ή να την αντικαταστήσει με νέο κείμενο·

3.   αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει τη θέση του Κοινοβουλίου στο Συμβούλιο και στην Επιτροπή.

(1) Δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα.

(Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ)

ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη τη Συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, και ιδίως το άρθρο 175, παράγραφος 1,

έχοντας υπόψη την πρόταση της Επιτροπής,

έχοντας υπόψη τη γνώμη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής(1),

έχοντας υπόψη τη γνώμη της Επιτροπής των Περιφερειών(2),

Αποφασίζοντας με τη διαδικασία του άρθρου 251 της Συνθήκης(3),

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

(1)  Η οδηγία 2006/12/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 5ης Απριλίου 2006 περί των στερεών αποβλήτων(4) καθορίζει το νομικό πλαίσιο για τον χειρισμό των αποβλήτων στην κοινότητα. Η οδηγία ορίζει βασικές έννοιες όπως τι είναι απόβλητο, ανάκτηση και διάθεση και θεσπίζει τις ουσιαστικές απαιτήσεις για την διαχείριση των αποβλήτων, ιδίως την υποχρέωση οι διαδικασίες διαχείρισης των αποβλήτων και οι επιχειρήσεις να έχουν άδεια ή να είναι καταχωρημένοι, την υποχρέωση των κρατών μελών να καταρτίζουν σχέδια διαχείρισης αποβλήτων και βασικές αρχές όπως η υποχρέωση διαχείρισης των αποβλήτων κατά τρόπο που να μην έχει αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, και την αρχή της υποχρέωσης των παραγωγών αποβλήτων να καταβάλλουν το κόστος της επεξεργασίας τους.

(2)  Πρώτος στόχος κάθε πολιτικής για τα απόβλητα θα πρέπει να είναι η ελαχιστοποίηση των αρνητικών συνεπειών της παραγωγής και της διαχείρισης των αποβλήτων για την ανθρώπινη υγεία και το περιβάλλον. Η νομοθεσία για τα απόβλητα θα πρέπει επίσης να αποσκοπεί στη μείωση της χρήσης φυσικών πόρων και να προωθεί την πρακτική εφαρμογή της ιεράρχησης των αποβλήτων.

(3)  Στο ψήφισμά του, της 24ης Φεβρουαρίου 1997 για την κοινοτική στρατηγική διαχείρισης αποβλήτων(5), το Συμβούλιο επιβεβαίωσε ότι η πρόληψη της παραγωγής αποβλήτων θα πρέπει να αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα της πολιτικής για τη διαχείριση αποβλήτων και ότι η επαναχρησιμοποίηση και η ανακύκλωση θα πρέπει να προτιμώνται σε σχέση με την ανάκτηση ενέργειας από απόβλητα, εφόσον αποτελούν τις βέλτιστες οικολογικές λύσεις.

(4)  Το 6ο πρόγραμμα δράσης για το περιβάλλον που θεσπίσθηκε με την απόφαση αριθ. 1600/2002/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Ιουλίου 2002(6) επιβεβαίωσε αυτόν τον προσανατολισμό, ώστε να επιτευχθεί μια σημαντική συνολική μείωση του όγκου των αποβλήτων που παράγονται και να τεθούν στόχοι που θα επιτευχθούν στη συνέχεια.

(5)  Η απόφαση αριθ. 1600/2002/ΕΚ προβλέπει τη θέσπιση ή την αναθεώρηση νομοθεσίας για τα απόβλητα, συμπεριλαμβανομένων εκτός των άλλων της αποσαφήνισης της διαφοράς μεταξύ απόβλητου και μη απόβλητου και της θέσπισης επαρκών κριτηρίων για την περαιτέρω βελτίωση των Παραρτημάτων ΙΙΑ και ΙΙΒ της οδηγίας 2006/12/ΕΚ.

(6)  Στην ανακοίνωση της Επιτροπής της 27ης Μαΐου 2003 με τίτλο "Προς μία θεματική στρατηγική για την πρόληψη και την ανακύκλωση των αποβλήτων", υπογραμμίστηκε η ανάγκη αξιολόγησης των υφιστάμενων ορισμών για την ανάκτηση και τη διάθεση, καθώς και η ανάγκη για γενικά εφαρμόσιμο ορισμό της ανακύκλωσης και για μια συζήτηση σχετικά με τον ορισμό των αποβλήτων.

(7)  Στο ψήφισμά του της 20ής Απριλίου 2004 στην προαναφερθείσα ανακοίνωση(7), το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κάλεσε την Επιτροπή να μελετήσει την επέκταση στο σύνολο του τομέα των αποβλήτων της οδηγίας 96/61/ΕΚ του Συμβουλίου της 24ης Σεπτεμβρίου 1996 σχετικά με την ολοκληρωμένη πρόληψη και έλεγχο της ρύπανσης(8). Ζήτησε επίσης από την Επιτροπή, να κάνει σαφή διαχωρισμό μεταξύ ανάκτησης και διάθεσης και να αποσαφηνίσει τη διαφορά μεταξύ αποβλήτων και μη αποβλήτων.

(8)  Στα συμπεράσματά του της 1ης Ιουλίου 2004 το Συμβούλιο κάλεσε την Επιτροπή να υποβάλλει πρόταση αναθεώρησης ορισμένων πλευρών της οδηγίας για τα απόβλητα, για να αποσαφηνιστεί η διαφορά μεταξύ αποβλήτων και μη αποβλήτων, καθώς και η διαφορά μεταξύ ανάκτησης και διάθεσης.

(9)  Η αναθεώρηση της οδηγίας 2006/12/ΕΚ είναι συνεπώς απαραίτητη για να αποσαφηνιστούν βασικές έννοιες όπως οι ορισμοί των αποβλήτων, της ανάκτησης και της διάθεσης, να ενισχυθούν τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την πρόληψη της δημιουργίας αποβλήτων, να εισαχθεί μια προσέγγιση που να λαμβάνει υπόψη ολόκληρο τον κύκλο ζωής των προϊόντων και υλικών και όχι μόνον τη φάση των αποβλήτων, και να εστιαστεί η προσοχή στον περιορισμό των περιβαλλοντικών επιπτώσεων της παραγωγής και της διαχείρισης των αποβλήτων, με συνέπεια να ενισχυθεί η οικονομική αξία των αποβλήτων. Για λόγους σαφήνειας και εξορθολογισμού η οδηγία 2006/12/ΕΚ πρέπει να αντικατασταθεί.

(10)  Είναι επειγόντως αναγκαία η τροποποίηση του σημερινού συστήματος παραγωγής και κατανάλωσης, με βασικό στόχο να στραφεί η κατανάλωση προς μια πιο βιώσιμη κατεύθυνση και να προσαρμοσθούν, το μέγιστο δυνατό, οι διαδικασίες εξαγωγής πρώτων υλών, παραγωγής και σχεδιασμού των προϊόντων προς τις φυσικές διαδικασίες και σχεδιασμούς.

(11)  Η κοινωνία εξαρτάται κατά βάση από προϊόντα που αποτελούνται από μια ομάδα διαφορετικών υλικών, δηλαδή βιολογικά, ορυκτά και συνθετικά υλικά, τα οποία, πολύ συχνά, συνδυάζονται για την παραγωγή μικτών υλικών, τα δε υλικά αυτά θα πρέπει να χρησιμοποιούνται κατά τρόπον ώστε, όταν η περίοδος ζωής του προϊόντος ολοκληρώνεται, να μην μετατρέπονται σε άχρηστα απόβλητα.

(12)  Δεδομένου ότι οι περισσότερες διαδικασίες διαχείρισης αποβλήτων καλύπτονται σήμερα από κοινοτική νομοθεσία στον τομέα του περιβάλλοντος, έχει σημασία η παρούσα οδηγία να προσαρμοστεί στην προσέγγιση αυτή. Δίδοντας έμφαση στους περιβαλλοντικούς στόχους που καθορίζονται στο άρθρο 174 της Συνθήκης θα εξασφαλίσει μεγαλύτερη εστίαση στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της παραγωγής και της διαχείρισης αποβλήτων καθ" όλο τον κύκλο ζωής των πόρων. Κατά συνέπεια η νομική βάση της παρούσας οδηγίας πρέπει να είναι το άρθρο 175.

(13)  Τα οικονομικά μέσα, όταν είναι αποτελεσματικά από πλευράς κόστους, έχουν αποδειχτεί και πρέπει να είναι αποτελεσματικά για να επιτευχθούν οι στόχοι τόσο της πρόληψης της δημιουργίας όσο και της διαχείρισης των αποβλήτων. Τα απόβλητα έχουν αξία ως πόρος και η περαιτέρω εφαρμογή οικονομικών μέσων θα μεγιστοποιήσει το περιβαλλοντικό όφελος. Κατά συνέπεια η χρήση τους στο κατάλληλο επίπεδο πρέπει να ενθαρρυνθεί στο πλαίσιο της παρούσας οδηγίας.

(14)  Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1774/2002 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 3ης Οκτωβρίου 2002(9), καθορίζει υγειονομικούς κανόνες σχετικά με τα ζωικά υποπροϊόντα που δεν προορίζονται για κατανάλωση από τον άνθρωπο. Καθορίζει μεταξύ άλλων αναλογικούς ελέγχους όσον αφορά την επεξεργασία και διάθεση όλων των αποβλήτων ζωικής προέλευσης, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται ότι δεν θέτουν κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία και την υγεία των ζώων. Κατά συνέπεια απαιτείται η αποσαφήνιση της σχέσης με τον εν λόγω κανονισμό, να αποφευχθεί η επανάληψη των διατάξεων με την εξαίρεση των ζωικών υποπροϊόντων για τις περιπτώσεις κατά τις οποίες προορίζονται για χρήσεις που δεν θεωρούνται ως εργασίες οι οποίες σχετίζονται με τα απόβλητα.

(15)  Με βάση τις εμπειρίες που αποκτήθηκαν από την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1774/2002, ενδείκνυται να αποσαφηνιστεί το πεδίο εφαρμογής της νομοθεσίας για τα απόβλητα και των διατάξεων για τα επικίνδυνα απόβλητα όσον αφορά τα ζωικά υποπροϊόντα που υπάγονται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1774/2002. Στις περιπτώσεις που τα ζωικά υποπροϊόντα αποτελούν πιθανούς κινδύνους για την υγεία η ενδεδειγμένη νομοθεσία για την αντιμετώπιση των εν λόγω κινδύνων είναι ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1774/2002 και οι αλληλοεπικαλύψεις με την νομοθεσία περί αποβλήτων πρέπει να αποφεύγονται.

(16)  Πρέπει να προστεθεί ορισμός για την επαναχρησιμοποίηση έτσι ώστε να αποσαφηνιστεί το πεδίο εφαρμογής της εν λόγω εργασίας στο πλαίσιο της πολιτικής της ΕΕ για τη διαχείριση των αποβλήτων. Ο ορισμός αυτός θα πρέπει να είναι διατυπωμένος κατά τρόπο που να καλύπτει όλες τις εργασίες που χαρακτηρίζονται ως επαναχρησιμοποίηση στην ισχύουσα κοινοτική νομοθεσία σχετικά με συγκεκριμένες κατηγορίες αποβλήτων.

(17)  Θα πρέπει να προστεθεί ορισμός της ανακύκλωσης έτσι ώστε να αποσαφηνιστεί το πεδίο εφαρμογής της εν λόγω έννοιας.

(18)  Οι ορισμοί της ανάκτησης και της διάθεσης πρέπει να τροποποιηθούν έτσι ώστε να εξασφαλιστεί σαφέστερη διαφορά μεταξύ των δύο εννοιών, με βάση την πραγματική διαφορά στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις και τις επιπτώσεις στην υγεία, και το κατά πόσον η δραστηριότητα οδηγεί σε μια προτιμητέα υποκατάσταση φυσικών πόρων στην οικονομία. Επιπλέον απαιτείται η προσθήκη διορθωτικού μηχανισμού για την αποσαφήνιση περιπτώσεων όπου ο χαρακτηρισμός της δραστηριότητας ως ανάκτηση δεν αντιστοιχεί στις πραγματικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις της δραστηριότητας.

(19)  Για να αποσαφηνιστούν ορισμένες πλευρές του ορισμού των αποβλήτων, απαιτείται να προσδιοριστεί πότε ορισμένα απόβλητα θεωρείται ότι παύουν να είναι απόβλητα και μετατρέπονται σε δευτερεύοντα υλικά ή ουσίες, ανάλογα με την κατηγορία. Η Επιτροπή θα πρέπει να υποβάλει νομοθετικές προτάσεις σχετικά με τα κριτήρια για την εν λόγω αναταξινόμηση και για τον προσδιορισμό του εάν οι κατωτέρω κατηγορίες αποβλήτων εμπίπτουν στις διατάξεις της παρούσας οδηγίας.

(20)  Προκειμένου να αποσαφηνιστούν ορισμένες πτυχές του ορισμού των αποβλήτων, θα ήταν επίσης χρήσιμο να προσδιοριστεί πότε καθίσταται παραπροϊόν ένα υλικό ή μια ουσία που προκύπτει από παραγωγική ή εξαγωγική διαδικασία της οποίας δεν συνιστά το κύριο αντικείμενο αλλά που ο κάτοχος προτίθεται να αξιοποιήσει και όχι να απορρίψει. Η Επιτροπή θα πρέπει να εκδώσει ερμηνευτικές κατευθυντήριες γραμμές με βάση την υπάρχουσα νομολογία. Αν τούτο αποδειχθεί ανεπαρκές, η Επιτροπή θα πρέπει, αν απαιτηθεί και λαμβάνοντας ιδιαίτερα υπόψη τα ζητήματα που αφορούν το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία, καθώς επίσης τους όρους που καθορίζονται στη νομολογία, να υποβάλει νομοθετικές προτάσεις με σαφή κριτήρια για τον προσδιορισμό των περιπτώσεων στις οποίες θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι τέτοιου είδους υλικά και ουσίες δεν εμπίπτουν στον ορισμό των αποβλήτων. Ελλείψει τέτοιων μέτρων σε κοινοτικό επίπεδο ή σχετικής ευρωπαϊκής νομολογίας, τα εν λόγω υλικά ή οι ουσίες θα πρέπει να εξακολουθούν να θεωρούνται απόβλητα.

(21)  Ενδείκνυται ο καταμερισμός του κόστους με τρόπο τέτοιο που να αντιπροσωπεύει το πραγματικό κόστος που έχει για το περιβάλλον η παραγωγή και διαχείριση των αντίστοιχων αποβλήτων. Σε σχέση με τα ανωτέρω θα πρέπει να εφαρμόζονται η αρχή του "ο ρυπαίνων πληρώνει" και η ευθύνη του παραγωγού. Ιδίως η ευθύνη του μεμονωμένου παραγωγού αποτελεί μέσο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την προαγωγή της πρόληψης της παραγωγής αποβλήτων, της επαναχρησιμοποίησης και της ανακύκλωσης, εξασφαλίζοντας ότι οι παραγωγοί θα λαμβάνουν υπόψη τις επιπτώσεις που σχετίζονται με τον κύκλο ζωής (περιλαμβανομένων εκείνων που σχετίζονται με το τέλος του κύκλου ζωής) των προϊόντων τους, ώστε να αναπτύξουν τον κατάλληλο σχεδιασμό τους.

(22)  Για να μπορέσει η κοινότητα ως σύνολο να γίνει αυτάρκης όσον αφορά την διάθεση των αποβλήτων και για να μπορέσουν τα κράτη μέλη να κινηθούν προς τον στόχο αυτό μεμονωμένα, απαιτείται να προβλεφθεί δίκτυο συνεργασίας όσον αφορά τις εγκαταστάσεις διάθεσης, λαμβανομένων υπόψη γεωγραφικών παραγόντων και της ανάγκης για εξειδικευμένες εγκαταστάσεις για ορισμένους τύπους αποβλήτων.

(23)  Χωρίς να θίγεται το αναγκαίο επίπεδο της προστασίας του περιβάλλοντος, τα κράτη μέλη θα πρέπει να εξασφαλίσουν επαρκείς και αποδοτικές ως προς το κόστος δυνατότητες διαχείρισης αποβλήτων τα οποία προέρχονται από εργασίες ανακύκλωσης, αναγνωρίζοντας την καίρια συμβολή των εγκαταστάσεων ανακύκλωσης στη μείωση του τελικού όγκου των προς διάθεση αποβλήτων. Τα μετά την ανακύκλωση απόβλητα αποτελούν σοβαρό εμπόδιο στην περαιτέρω αύξηση των ικανοτήτων ανακύκλωσης και οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να αναλάβουν την απαιτούμενη δράση με στόχο την επίτευξη της "κοινωνίας της ανακύκλωσης".

(24)  Απαιτείται να προσδιοριστεί περαιτέρω το πεδίο εφαρμογής και το περιεχόμενο της υποχρέωσης για σχεδιασμό της διάθεσης αποβλήτων, ιδίως όσον αφορά την κάλυψη παλαιών μολυσμένων τοποθεσιών και την χρήση οικονομικών μέσων, και να ενσωματωθεί στην διαδικασία κατάρτισης και αναθεώρησης των εν λόγω σχεδίων η ανάγκη να λαμβάνονται υπόψη οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις καθ" όλο τον κύκλο ζωής των προϊόντων και των υλικών. Πρέπει επίσης να ληφθούν υπόψη, όπου απαιτείται, οι απαιτήσεις σχεδιασμού διαχείρισης αποβλήτων που καθορίζονται στο άρθρο 14 της οδηγίας 94/62/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ής Δεκεμβρίου 1994 για τις συσκευασίες και τα απορρίμματα συσκευασίας(10), και της στρατηγικής για την μείωση των βιοαποδομήσιμων αστικών αποβλήτων που προορίζονται για χώρους υγειονομικής ταφής, η οποία αναφέρεται στο άρθρο 5 της οδηγίας 1999/31/ΕΚ του Συμβουλίου της 26ης Απριλίου 1999 περί υγειονομικής ταφής των αποβλήτων(11).

(25)  Για να βελτιωθεί ο τρόπος με τον οποίο προωθούνται οι δράσεις πρόληψης της δημιουργίας αποβλήτων στα κράτη μέλη και για να διευκολυνθεί η κυκλοφορία των βέλτιστων πρακτικών στον τομέα αυτό, απαιτείται να εγκριθούν κοινοτικοί στόχοι και μέτρα για την πρόληψη της δημιουργίας αποβλήτων και να εισαχθεί απαίτηση όπως τα κράτη μέλη καταρτίσουν προγράμματα πρόληψης δημιουργίας αποβλήτων επικεντρωμένα στις ζωτικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις και λαμβάνοντας υπόψη ολόκληρο τον κύκλο ζωής. Οι στόχοι και τα μέτρα αυτά πρέπει να αποβλέπουν στην κατάργηση της σχέσης μεταξύ οικονομικής ανάπτυξης και της αύξησης του όγκου των αποβλήτων, καθώς και των επιπτώσεων στο περιβάλλον και την υγεία που συνδέονται με την παραγωγή αποβλήτων, μέσω της επίτευξης καθαρής μείωσης της παραγωγής, της επικινδυνότητας και των αρνητικών συνεπειών των αποβλήτων. Οι τοπικές και περιφερειακές αρχές, καθώς και οι εμπλεκόμενοι φορείς και το ευρύ κοινό πρέπει να έχουν την ευκαιρία συμμετοχής στην κατάρτιση των προγραμμάτων και πρέπει να έχουν πρόσβαση σε αυτά μετά την κατάρτισή τους, σύμφωνα με την οδηγία 2003/35/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 26ης Μαΐου 2003(12).

(26)  Τα επικίνδυνα απόβλητα χαρακτηρίζονται βάσει κριτηρίων που αφορούν τους κινδύνους και την απειλή που συνεπάγονται. Επομένως πρέπει να διέπονται από αυστηρές προδιαγραφές για να προλαμβάνονται ή να αποφεύγονται, ει δυνατόν, οι αρνητικές επιπτώσεις που οφείλονται σε ακατάλληλη διαχείριση που μπορεί να θίξει το περιβάλλον, και να αποφευχθούν οι κίνδυνοι για την υγεία και την ασφάλεια του ανθρώπου. Εξαιτίας των επικίνδυνων ιδιοτήτων τους, τα επικίνδυνα απόβλητα χρειάζονται τη δέουσα διαχείριση που συνεπάγεται ειδικές και προσαρμοσμένες τεχνικές συλλογής και επεξεργασίας, ιδιαίτερους ελέγχους και ειδικούς τρόπους ανιχνευσιμότητας αποβλήτων. Όλες οι επιχειρήσεις που ασχολούνται με επικίνδυνα απόβλητα πρέπει να διαθέτουν τα κατάλληλα προσόντα και τη δέουσα κατάρτιση.

(27)  Τα μέτρα για την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας πρέπει να εκδοθούν σύμφωνα με την απόφαση 1999/468/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, για τον καθορισμό των όρων άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων που ανατίθενται στην Επιτροπή(13).

(28)  Ειδικότερα, η Επιτροπή θα πρέπει να έχει αρμοδιότητα να τροποποιεί τους καταλόγους αποβλήτων και επικίνδυνων αποβλήτων, να θεσπίζει απαιτήσεις καταχώρισης και να θεσπίζει τις αναγκαίες τροποποιήσεις για την προσαρμογή των Παραρτημάτων IV και V στην επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο. Δεδομένου ότι τα ανωτέρω μέτρα είναι γενικής εμβέλειας και έχουν ως αντικείμενο την τροποποίηση και τη συμπλήρωση μη ουσιαστικών στοιχείων της παρούσας οδηγίας, θα πρέπει να θεσπίζονται σύμφωνα με την κανονιστική διαδικασία με έλεγχο που προβλέπεται στο άρθρο 5α της οδηγίας 1999/468/ΕΚ.

(29)  Δεδομένου ότι οι στόχοι της παρούσας οδηγίας, δηλαδή η προστασία του περιβάλλοντος και η εξασφάλιση της ορθής λειτουργίας της εσωτερικής αγοράς είναι αδύνατον να επιτευχθούν επαρκώς από τα κράτη μέλη και δύνανται, συνεπώς, λόγω των διαστάσεων ή των αποτελεσμάτων της προβλεπόμενης δράσης, να επιτευχθούν καλύτερα σε κοινοτικό επίπεδο, η κοινότητα μπορεί να θεσπίσει μέτρα σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, όπως εκτίθεται στο άρθρο 5 της Συνθήκης. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, όπως αυτή διατυπώνεται στο εν λόγω άρθρο, η παρούσα οδηγία δεν υπερβαίνει τα αναγκαία όρια για την επίτευξη των στόχων αυτών,

ΕΞΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΟΔΗΓΙΑ:

Κεφάλαιο Ι

Αντικείμενο, πεδίο εφαρμογής και ορισμοί

Άρθρο 1

Αντικείμενο

Η παρούσα οδηγία ορίζει μέτρα που έχουν στόχο την ελαχιστοποίηση των συνολικών επιπτώσεων στο περιβάλλον και στην υγεία από την παραγωγή και διαχείριση αποβλήτων, και τη συμβολή στον περιορισμό της χρήσης των πόρων.

Όταν οι εκτιμήσεις του κύκλου ζωής και οι αναλύσεις κόστους - οφέλους δείχνουν σαφώς ότι μια εναλλακτική κατεργασία έχει μεγαλύτερη επιτυχία για ένα συγκεκριμένο ρεύμα αποβλήτων, τα κράτη μέλη μπορούν να αποκλίνουν από τις προτεραιότητες που καθορίζονται στη δεύτερη παράγραφο. Οι εν λόγω αξιολογήσεις και αναλύσεις δημοσιοποιούνται και επανεξετάζονται από ανεξάρτητους επιστημονικούς φορείς. Διενεργούνται διαβουλεύσεις για να εξασφαλισθεί πλήρης και διαφανής διεργασία περιλαμβανομένης της συμμετοχής των ενδιαφερομένων φορέων και του πολίτη. Εν ανάγκη, η Επιτροπή καταρτίζει κατευθυντήριες γραμμές για τη χρήση τέτοιων εκτιμήσεων και αναλύσεων.

Άρθρο 2

Πεδίο εφαρμογής

1.  Η παρούσα οδηγία δεν καλύπτει:

2.  Δεν καλύπτει τις ακόλουθες κατηγορίες αποβλήτων, όσον αφορά συγκεκριμένα ζητήματα αυτών των κατηγοριών που καλύπτονται ήδη από άλλες πράξεις της κοινοτικής νομοθεσίας:

3.  Για να προωθηθεί η ανακύκλωση σε σχέση με συγκεκριμένα υλικά, η Επιτροπή παρουσιάζει πρόταση προς τούτο το αργότερο στις ...(14).

4.  Η παρούσα οδηγία δεν καλύπτει περιττώματα, άχυρα και άλλες φυσικές ακίνδυνες ουσίες οι οποίες χρησιμοποιούνται σε γεωργικές εκμεταλλεύσεις ή για την παραγωγή ενέργειας από βιομάζα με την χρήση διαδικασιών ή μεθόδων που δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον και δεν θέτουν σε κίνδυνο την ανθρώπινη υγεία.

Η ιλύς υπονόμων εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της παρούσας οδηγίας, εκτός εάν χρησιμοποιείται στη γεωργία σύμφωνα με την οδηγία 86/278/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 12ης Ιουνίου 1986 σχετικά με την προστασία του περιβάλλοντος και ιδίως του εδάφους κατά τη χρησιμοποίηση της ιλύος καθαρισμού λυμάτων στη γεωργία(15).

5.  Ως "πτώματα ζώων" τα οποία αναφέρονται στην παράγραφο 2, στοιχείο στ), νοούνται ζώα τα οποία αποθνήσκουν εκτός των σφαγείων, συμπεριλαμβανομένων ζώων που θανατώνονται για την εξάλειψη επιζωοτίας, στο πλαίσιο γεωργικών ή κτηνοτροφικών πρακτικών.

6.Η παρούσα οδηγία δεν καλύπτει φυσικά ιζήματα και ιλύ που δεν έχουν επικίνδυνες ιδιότητες σύμφωνα με το Παράρτημα IV  .

Άρθρο 3

Ορισμοί

Άρθρο 4

Διάκριση μεταξύ παραπροϊόντων και αποβλήτων

1.  Προκειμένου να χαρακτηριστεί ως παραπροϊόν και όχι ως απόβλητο μια ουσία ή ένα αντικείμενο που προέρχεται από παραγωγική διαδικασία και δεν προορίζεται πρωταρχικά για παραγωγή, πρέπει να πληρούνται οι ακόλουθες προϋποθέσεις:

2.  Έως τις …(17), η Επιτροπή υποβάλλει νομοθετική πρόταση με βάση τις προϋποθέσεις που ορίζονται στην παράγραφο 1, προσδιορίζοντας τα περιβαλλοντικά και ποιοτικά κριτήρια που πρέπει να πληρούνται προκειμένου μια ουσία ή ένα αντικείμενο να χαρακτηρισθεί ως παραπροϊόν. Η πρόταση περιλαμβάνει παράρτημα με κατάλογο των ουσιών και/ή των αντικειμένων που χαρακτηρίζονται ως παραπροϊόντα.

3.  Ο κατάλογος που αναφέρεται στην παράγραφο 2 καθίσταται εύκολα προσιτός στους οικονομικούς φορείς και στο κοινό (π.χ. μέσω Διαδικτύου).

Άρθρο 5

Ευθύνη του παραγωγού

1.  Τα κράτη μέλη και η Κοινότητα, προκειμένου να ενισχύσουν την αρχή της ευθύνης του παραγωγού, λαμβάνουν μέτρα ώστε οι παραγωγοί ή εισαγωγείς να θεωρούνται υπεύθυνοι για τα απόβλητα που δημιουργούνται ως αποτέλεσμα της διάθεσης του προϊόντος τους στην αγορά. Τούτο μπορεί να γίνει, μεταξύ άλλων, με τους ακόλουθους τρόπους:

2.  Τα κράτη μέλη υποβάλλουν έκθεση στην Επιτροπή σχετικά με την εκτέλεση της παραγράφου 1. Η Επιτροπή εξετάζει, βάσει εμπειριών που έχουν αποκομισθεί στα κράτη μέλη, κατά πόσον ενδείκνυται να καθιερωθούν σε επίπεδο ΕΕ προγράμματα διευρυμένης ευθύνης των παραγωγών για συγκεκριμένες κατηγορίες αποβλήτων.

Άρθρο 6

Κατάλογος αποβλήτων

Ο κατάλογος αποβλήτων που καταρτίζεται σύμφωνα με την απόφαση 2000/532/ΕΚ επισυνάπτεται στην παρούσα οδηγία και έχει άμεση εφαρμογή σε όλα τα κράτη μέλη. Η Επιτροπή μπορεί να τροποποιεί τον κατάλογο αποβλήτων σύμφωνα με την κανονιστική διαδικασία με έλεγχο του άρθρου 46, παράγραφος 3.

Ο κατάλογος διατηρείται και τροποποιείται από την Επιτροπή για λόγους συλλογής δεδομένων, περιλαμβάνει δε επίσης απόβλητα που πρέπει να θεωρούνται ως επικίνδυνα σύμφωνα με τα άρθρα 15 έως 18, λαμβανομένων υπόψη της προέλευσης και της σύστασής τους και, όπου απαιτείται, των οριακών τιμών συγκέντρωσης.

Η Επιτροπή διασφαλίζει ότι ο εν λόγω κατάλογος είναι εύκολα κατανοητός από τις ΜΜΕ και ευπρόσιτος.

Κεφάλαιο ΙI

Πρόληψη των αποβλήτων

Άρθρο 7

Πρόληψη

Τα κράτη μέλη, σύμφωνα με το άρθρο 1, λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να σταθεροποιήσουν τη συνολική παραγωγή αποβλήτων έως το 2012, έναντι της συνολικής παραγωγής αποβλήτων τους κατά το 2008.

Ως σταθεροποίηση νοείται η μη περαιτέρω αύξηση της παραγωγής αποβλήτων, ως προς την αρχή της περιόδου σταθεροποίησης.

Κεφάλαιο III

Ανάκτηση και διάθεση

ΜΕΡΟΣ 1

ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 8

Ανάκτηση

1.  Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο άρθρο 1, για να εξασφαλίσουν ότι, όποτε τούτο είναι πρακτικά δυνατόν, όλα τα απόβλητα υποβάλλονται σε εργασίες ανάκτησης. Σε αυτές περιλαμβάνονται τουλάχιστον εκείνες που παρατίθενται στο Παράρτημα ΙΙ, υπό την προϋπόθεση ότι πληρούν τον ορισμό της έννοιας "ανάκτηση" του άρθρου 3, στοιχείο ι).

Για την αποφυγή αμφιβολιών, υπάγονται στο Παράρτημα ΙΙ και εργασίες που παράγουν ορισμένα υλικά τα οποία υποβάλλονται στη συνέχεια σε εργασίες διάθεσης, εφόσον έχουν ως κύριο σκοπό εργασία ανάκτησης εμπίπτουσα στο Παράρτημα ΙΙ.

Νέες εργασίες ανάκτησης μπορούν να προστεθούν στον κατάλογο εργασιών του Παραρτήματος II βάσει πρότασης της Επιτροπής προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο.

2.  Η Επιτροπή υποβάλλει έως τις …(18) νομοθετική πρόταση σύμφωνα με τη διαδικασία που αναφέρεται στο άρθρο 251 της Συνθήκης, για τη θέσπιση μέτρων εφαρμογής με στόχο τον καθορισμό περιβαλλοντικών κριτηρίων και κριτηρίων απόδοσης, με βάση τα οποία οι τελικές εργασίες που αναφέρονται στο Παράρτημα ΙΙ μπορούν να θεωρηθούν ως εργασίες ανάκτησης.

3.  Πριν τροποποιήσει το Παράρτημα ΙΙ και θεσπίσει εκτελεστικά μέτρα σύμφωνα με την παράγραφο 2, η Επιτροπή καλεί σε διαβούλευση τα κράτη μέλη και τους ενδιαφερόμενους συλλογικούς φορείς της βιομηχανίας, του τομέα της προστασίας του περιβάλλοντος, των εργαζομένων και των καταναλωτών.

4.  Τα κράτη μέλη λαμβάνουν μέτρα για να προωθηθεί η επαναχρησιμοποίηση προϊόντων, ιδίως μέσω της κατάρτισης και στήριξης δικτύων επαναχρησιμοποιήσης και επισκευής και καθιερώνοντας όπου χρειάζεται τη σχετική διεργασία και τις προδιαγραφές προϊόντων.

Τα κράτη μέλη μπορούν να λαμβάνουν και άλλα μέτρα για να προωθήσουν την επαναχρησιμοποίηση, μεταξύ άλλων, χρήση οικονομικών μέσων, κριτήρια προμηθειών, ποσοτικούς στόχους ή απαγορεύσεις της κυκλοφορίας ορισμένων προϊόντων στην αγορά.

5.  Για τη μετάβαση σε μια Ευρωπαϊκή Κοινωνία Ανακύκλωσης και τη συμβολή σε υψηλό επίπεδο απόδοσης των πόρων, τα κράτη μέλη πρέπει έως το 2020 να επιτύχουν συνολικό επίπεδο επαναχρησιμοποίησης και ανακύκλωσης 50% για τα στερεά αστικά απόβλητα και 70% για τα απόβλητα από οικοδομές και κατεδαφίσεις και από τους τομείς της βιομηχανίας και της μεταποίησης. Για τις χώρες με ποσοστό ανακύκλωσης κάτω από 5% σε μια εκ των δύο κατηγοριών, ή τις χώρες για τις οποίες δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία, σύμφωνα με τα δεδομένα της Eurostat για το διάστημα 2000-2005, μπορεί να επιτραπεί πενταετής παράταση της προθεσμίας για την επίτευξη των στόχων.

6.  Τα κράτη μέλη λαμβάνουν μέτρα για την προώθηση ανακύκλωσης υψηλής ποιότητας και για το σκοπό αυτό καθιερώνουν συστήματα ξεχωριστής συλλογής, όπου τούτο απαιτείται προκειμένου να διασφαλιστεί η τήρηση των αναγκαίων ποιοτικών προτύπων στους αντίστοιχους τομείς ανακύκλωσης.

Έως το 2015 τα κράτη μέλη καθιερώνουν συστήματα χωριστής συλλογής για τουλάχιστον τα ακόλουθα: χαρτί, μέταλλο, πλαστικό, γυαλί, υφαντουργικά προϊόντα, άλλα βιοαποικοδομήσιμα απόβλητα, έλαια και επικίνδυνα απόβλητα. Τούτο ισχύει με την επιφύλαξη της υφισταμένης ή μελλοντικής νομοθεσίας περί κατηγοριών αποβλήτων ή των απαιτήσεων του άρθρου 22.

Άρθρο 9

Διάθεση

1.  Με την επιφύλαξη της δεύτερης παραγράφου του άρθρου 1, τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν ότι στις περιπτώσεις που δεν υπάρχει πρόληψη ή επαναχρησιμοποίηση ούτε πραγματοποιείται ανακύκλωση ή άλλης μορφής ανάκτηση όλα τα απόβλητα υπόκεινται σε ασφαλείς εργασίες διάθεσης που ανταποκρίνονται στους στόχους του άρθρου 10.

Απαγορεύουν την εγκατάλειψη, απόρριψη ή ανεξέλεγκτη διάθεση των αποβλήτων.

2.  Στις εργασίες διάθεσης περιλαμβάνονται οι εργασίες που παρατίθενται στο Παράρτημα Ι.

Οι εργασίες διάθεσης που χαρακτηρίζονται ως D 11 (αποτέφρωση στη θάλασσα) και D 7 (απόρριψη αποβλήτων σε θάλασσα / ωκεανό, περιλαμβανομένης της ταφής στο θαλάσσιο βυθό), απαγορεύονται.

3.  Στις περιπτώσεις στις οποίες, παρά την υποκατάσταση υλικών που πραγματοποιείται, τα αποτελέσματα της διεργασίας δείχνουν ότι, για τους σκοπούς του άρθρου 1, η υποκατάσταση είναι περιορισμένη, η Επιτροπή μπορεί να υποβάλει νομοθετική πρόταση με την οποία να προσθέσει την συγκεκριμένη διεργασία στον κατάλογο του Παραρτήματος Ι.

Πριν τροποποιήσει το Παράρτημα Ι, η Επιτροπή καλεί σε διαβούλευση τα κράτη μέλη και τους ενδιαφερόμενους συλλογικούς φορείς της βιομηχανίας, του τομέα της προστασίας του περιβάλλοντος, των εργαζομένων και των καταναλωτών.

Άρθρο 10

Όροι

Σε περίπτωση που τα κράτη μέλη θεσπίζουν απαιτήσεις για την ανάκτηση και διάθεση αποβλήτων υπό τη μορφή διατάξεων με γενική δεσμευτική ισχύ, οι απαιτήσεις αυτές βασίζονται στις βέλτιστες διαθέσιμες τεχνικές διαχείρισης των αποβλήτων.

Εάν είναι απαραίτητο για την προστασία της υγείας του ανθρώπου και του περιβάλλοντος, η Επιτροπή υποβάλλει προτάσεις επιμέρους οδηγιών οι οποίες περιλαμβάνουν απαιτήσεις όσον αφορά απόβλητα ή εργασίες ανάκτησης που ποσοτικά έχουν ιδιαίτερη σημασία από οικολογικής και οικονομικής απόψεως, απαιτήσεις όσον αφορά την ανάκτηση, ουσίες ή αντικείμενα που παράγονται κατά τις εργασίες ανάκτησης, καθώς και όσον αφορά την μετέπειτα χρήση αυτών των ουσιών και των αντικειμένων. Οι εν λόγω απαιτήσεις βασίζονται στις βέλτιστες διαθέσιμες τεχνικές διαχείρισης των αποβλήτων. Στις οδηγίες μπορεί να ορίζεται ακριβέστερα πότε τα ανακτηθέντα απόβλητα παύουν να ταξινομούνται ως απόβλητα.

Άρθρο 11

Αρμοδιότητα

Σύμφωνα με την αρχή "ο ρυπαίνων πληρώνει" τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν ότι όλοι οι κάτοχοι αποβλήτων πραγματοποιούν οι ίδιοι την ανάκτηση ή τη διάθεση των αποβλήτων τους ή αναθέτουν τη διαχείριση της εν λόγω ανάκτησης ή διάθεσης σε οργανισμό ή επιχείρηση που εκτελεί εργασίες επεξεργασίας αποβλήτων ή μέσω διευθέτησης από δημόσιο ή ιδιωτικό οργανισμό συλλογής αποβλήτων.

ΜΕΡΟΣ 2

ΔΑΠΑΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΚΤΥΑ

Άρθρο 12

Δαπάνες

Άρθρο 13

Δίκτυο εγκαταστάσεων διάθεσης

Στο εσωτερικό της Κοινότητας τα απόβλητα υφίστανται επεξεργασία με τρόπο όσο το δυνατόν ασφαλέστερο για το περιβάλλον.

Τα προς διάθεση απόβλητα υποβάλλονται σε επεξεργασία σε μία από τις πλησιέστερες κατάλληλες μονάδες, με τη χρήση των πλέον ενδεδειγμένων μεθόδων και τεχνολογιών, προκειμένου να διασφαλίζεται υψηλό επίπεδο προστασίας του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας.

Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα, σε συνεργασία με άλλα κράτη μέλη όπου αυτό είναι απαραίτητο ή σκόπιμο, για να δημιουργήσουν ενοποιημένο και επαρκές δίκτυο των εγκαταστάσεων διάθεσης, λαμβάνοντας υπόψη τις βέλτιστες διαθέσιμες τεχνικές.

Κεφάλαιο ΙV

Αποχαρακτηρισμός αποβλήτων

Άρθρο 14

Δευτερογενή προϊόντα, υλικά και ουσίες

1.  Τα κράτη μέλη μπορούν να ζητούν από την Επιτροπή να προσδιορίζει εάν, κατ' εξαίρεση, ορισμένα απόβλητα έχουν πάψει να είναι απόβλητα, με βάση τα ακόλουθα κριτήρια:

2.  Έως τις …(19), η Επιτροπή υποβάλλει, εφόσον απαιτείται, νομοθετική πρόταση, με βάση την αξιολόγησή της σύμφωνα με την παράγραφο 1, προσδιορίζοντας τα περιβαλλοντικά και ποιοτικά κριτήρια που πρέπει να πληρούνται προκειμένου συγκεκριμένες κατηγορίες αποβλήτων προϊόντων, υλικών ή ουσιών, να θεωρείται ότι έχουν μετατραπεί σε δευτερογενή προϊόντα, υλικά ή ουσίες.

3.  Τα κριτήρια που καθορίζονται με βάση την παράγραφο 2 εξασφαλίζουν ότι τα προκύπτοντα δευτερογενή προϊόντα, υλικά ή ουσίες ικανοποιούν τις αναγκαίες προϋποθέσεις για να διατεθούν στην αγορά.

Τα κριτήρια λαμβάνουν υπόψη τυχόν κινδύνους περιβαλλοντικής επιβλαβούς χρήσης ή μεταφοράς του δευτερογενούς υλικού ή ουσίας και το επίπεδό τους εγγυάται υψηλό επίπεδο προστασίας της ανθρώπινης υγείας και του περιβάλλοντος.

4.  Έως τις …(20) η Επιτροπή υποβάλλει, εφόσον απαιτείται, προτάσεις για τον προσδιορισμό του εάν οι κατωτέρω κατηγορίες αποβλήτων εμπίπτουν στις διατάξεις του παρόντος άρθρου και, στην περίπτωση αυτή, ποιες προδιαγραφές θα πρέπει να ισχύουν γι' αυτές:

Κεφάλαιο V

Επικίνδυνα απόβλητα

ΜΕΡΟΣ 1

ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ

Άρθρο 15

Ταξινόμηση

1.  Θεωρούνται ως επικίνδυνα τα απόβλητα που εμφανίζουν μια ή περισσότερες από τις ιδιότητες οι οποίες αναφέρονται στο Παράρτημα ΙV.

Ο αποχαρακτηρισμός των επικίνδυνων αποβλήτων δεν μπορεί να γίνεται μέσω της αραίωσης ή της ανάμιξης των αποβλήτων με σκοπό τη μείωση των αρχικών συγκεντρώσεων ρύπων κάτω από τις οριακές τιμές για το χαρακτηρισμό των αποβλήτων ως επικίνδυνων.

2.  Τα επικίνδυνα απόβλητα που παράγονται από τα νοικοκυριά δεν θεωρούνται ως επικίνδυνα μέχρι τη συλλογή τους από επιχείρηση που εκτελεί εργασίες επεξεργασίας χωριστά συλλεγόμενων επικίνδυνων αποβλήτων ή από ιδιωτικό ή δημόσιο οργανισμό συλλογής επικίνδυνων αποβλήτων.

3.  Τα ζωικά υποπροϊόντα και τα προϊόντα που προέρχονται από αυτά, και τα οποία καλύπτονται από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1774/2002 δεν υπόκεινται σε εκείνες τις διατάξεις της παρούσας οδηγίας οι οποίες ισχύουν για τα επικίνδυνα απόβλητα εκτός και αν έχουν αναμιχθεί με επικίνδυνα απόβλητα.

Άρθρο 16

Κατάλογος

Ο κατάλογος αποβλήτων που καταρτίζεται σύμφωνα με την απόφαση 2000/532/ΕΚ περιλαμβάνεται ως παράρτημα στην παρούσα οδηγία. Η Επιτροπή μπορεί να τροποποιεί τον κατάλογο αποβλήτων σύμφωνα με την κανονιστική διαδικασία με έλεγχο του άρθρου 46, παράγραφος 3.

Ο κατάλογος λαμβάνει υπόψη τη σύνθεση των αποβλήτων καθώς και, όπου απαιτείται, τις οριακές τιμές συγκέντρωσης και την προέλευση των αποβλήτων.

Άρθρο 17

Επικίνδυνα απόβλητα εκτός καταλόγου

Στις περιπτώσεις όπου τα κράτη μέλη κρίνουν ότι θα πρέπει να χειριστούν κάποια απόβλητα ως επικίνδυνα, παρόλο που δεν περιλαμβάνονται στον κατάλογο των αποβλήτων ο οποίος αναφέρεται στο άρθρο 6 (και ο οποίος στο εξής αναφέρεται ως "ο κατάλογος"), και ότι τα απόβλητα αυτά εμφανίζουν μία ή περισσότερες από τις ιδιότητες που αναφέρονται στο Παράρτημα ΙV, κοινοποιούν αμέσως τις ενδεχόμενες τέτοιες περιπτώσεις στην Επιτροπή και της παρέχουν όλες τις σχετικές πληροφορίες.

Άρθρο 18

Μη επικίνδυνα απόβλητα του καταλόγου

1.  Σε περίπτωση που κάποιο κράτος μέλος έχει στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι συγκεκριμένο απόβλητο το οποίο περιλαμβάνεται στον κατάλογο ως επικίνδυνο δεν εμφανίζει καμιά από τις ιδιότητες που αναφέρονται στο Παράρτημα ΙV, κοινοποιεί αμέσως τυχόν τέτοιες περιπτώσεις στην Επιτροπή και παρέχει στην Επιτροπή όλα τα σχετικά στοιχεία.

2.  Η Επιτροπή με βάση τις παραληφθείσες κοινοποιήσεις, αναθεωρεί τον κατάλογο αποφασίζοντας την προσαρμογή του, σύμφωνα με την κανονιστική διαδικασία με έλεγχο του άρθρου 46, παράγραφος 3.

3.  Το κράτος μέλος μπορεί να διαχειριστεί το εν λόγω απόβλητο ως μη επικίνδυνο απόβλητο μετά την έγκριση της αναπροσαρμογής του καταλόγου.

Άρθρο 19

Ιχνηλασιμότητα και έλεγχος επικίνδυνων αποβλήτων

Σύμφωνα με τις διατάξεις της παρούσας οδηγίας σχετικά με τα επικίνδυνα απόβλητα, τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για να διασφαλίσουν ότι η συλλογή, η παραγωγή και η μεταφορά επικίνδυνων αποβλήτων, καθώς επίσης η αποθήκευση και η επεξεργασία τους, διεξάγονται σε συνθήκες βέλτιστης προστασίας του περιβάλλοντος, ασφάλειας και υγιεινής των χειριστών, των βιομηχανικών εγκαταστάσεων και των ιδιωτών, συμπεριλαμβανομένων, ως ελάχιστη απαίτηση, μέτρων που να διασφαλίζουν την ιχνηλασιμότητα και τον έλεγχο από την παραγωγή των επικίνδυνων αποβλήτων έως τον τελικό προορισμό τους, και τη δέουσα εκτίμηση κινδύνου κατά τη διαχείρισή τους.

ΜΕΡΟΣ 2

ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ

Άρθρο 20

Διαχωρισμός

1.  Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για να απαιτείται από τους φορείς και τις επιχειρήσεις που διαχειρίζονται επικίνδυνα απόβλητα να μην αναμιγνύουν διαφορετικές κατηγορίες επικίνδυνων αποβλήτων ή επικίνδυνα με μη επικίνδυνα απόβλητα.

2.  Τα κράτη μέλη ενθαρρύνουν το διαχωρισμό των επικίνδυνων συστατικών σε όλα τα ρεύματα αποβλήτων, πριν από τη διοχέτευση των αποβλήτων στην αλυσίδα ανάκτησης.

3.  Κατά παρέκκλιση από την παράγραφο 1, τα κράτη μέλη μπορούν να λαμβάνουν μέτρα για να επιτρέπουν την ανάμιξη διαφορετικών ειδών επικίνδυνων αποβλήτων ή την ανάμιξη επικίνδυνων αποβλήτων με άλλα απόβλητα, ουσίες ή υλικά, εφόσον:

Άρθρο 21

Επισήμανση

1.  Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για να εξασφαλίσουν ότι κατά τη συλλογή, τη μεταφορά και την προσωρινή αποθήκευση, τα επικίνδυνα απόβλητα συσκευάζονται και επισημαίνονται σύμφωνα με τα ισχύοντα διεθνή και κοινοτικά πρότυπα.

2.  Κάθε φορά που τα επικίνδυνα απόβλητα μεταβιβάζονται, συνοδεύονται από έγγραφο παρακολούθησης όπως αναφέρεται στον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 259/93 του Συμβουλίου της 1ης Φεβρουαρίου 1993 σχετικά με την παρακολούθηση και τον έλεγχο των μεταφορών αποβλήτων στο εσωτερικό της Κοινότητας καθώς και κατά την είσοδο και έξοδό τους(21).

Άρθρο 22

Χρησιμοποιημένα έλαια

Χωρίς να θίγονται οι υποχρεώσεις που σχετίζονται με την διαχείριση επικίνδυνων αποβλήτων και οι οποίες καθορίζονται στα άρθρα 20 και 21, τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για να εξασφαλίσουν ότι τα απόβλητα έλαια συλλέγονται χωριστά από τα άλλα απόβλητα, όπου τούτο είναι τεχνικά εφικτό, και στη συνέχεια υποβάλλονται σε επεξεργασία σύμφωνα με την ιεράρχηση αποβλήτων που αναφέρεται στη δεύτερη παράγραφο του άρθρου 1, υπό τις συνθήκες που αναφέρονται στο άρθρο 10. Η προτεραιότητα που δίνει στην αναγέννηση η οδηγία 75/439/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 16ης Ιουνίου 1975, περί διαθέσεως των χρησιμοποιημένων ορυκτελαίων(22) θα πρέπει να διατηρηθεί όπου είναι δυνατόν.

Άρθρο 23

Απόβλητα εστίασης

Απαγορεύεται η ανάκτηση αποβλήτων εστίασης που δεν έχουν υποστεί επεξεργασία. Τα απόβλητα εστίασης καταστρέφονται από εξουσιοδοτημένες ειδικές επιχειρήσεις, αποστειρώνονται και αποτίθενται με ασφάλεια με κατάλληλες εργασίες. Η χρήση αποβλήτων εστίασης ως τροφής χοίρων μπορεί να επιτρέπεται από τα κράτη μέλη μόνο με την προϋπόθεση ότι θα υπάρχει πλήρης εποπτεία της ασφαλούς ανάκτησης, θα γίνεται αποστείρωση και θα τηρούνται οι λοιπές διατάξεις του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1774/2002.

Κεφάλαιο VI

Βιολογικά απόβλητα

Άρθρο 24

Συλλογή και χρησιμοποίηση των βιολογικών αποβλήτων

1.  Θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην ανάκτηση υλικών από τα βιολογικά απόβλητα.

2.  Για την υλοποίηση των στόχων που καθορίζονται στο άρθρο 1, τα κράτη μέλη αναπτύσσουν, έως τις ...(23), σύστημα χωριστής συλλογής των βιολογικών αποβλήτων.

3.  Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι τα βιολογικά απόβλητα που έχουν υποστεί επεξεργασία μπορούν, αν συμμορφώνονται με τις απαιτήσεις των άρθρων 25 και 26, να αποτίθενται σε εκτάσεις που χρησιμοποιούνται στη γεωργία, τη δασοκομία ή την κηπουρική.

Άρθρο 25

Επεξεργασία βιολογικών αποβλήτων

1.  Οι παραγωγοί και οι κάτοχοι βιολογικών αποβλήτων, πριν από την απόθεση των αποβλήτων αυτών στο έδαφος πρέπει να διασφαλίζουν την προστασία της υγείας των ανθρώπων, των ζώων και των φυτών. Το ίδιο ισχύει για απόβλητα εστίασης που παράγονται από εστιατόρια και μονάδες εστίασης, τα οποία δεν απαιτείται να διατίθενται σύμφωνα με τις διατάξεις του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1774/2002.

2.  Η Επιτροπή εκδίδει μέτρα εφαρμογής σύμφωνα με την κανονιστική διαδικασία με έλεγχο του άρθρου 46, παράγραφος 3, καθορίζοντας τις ελάχιστες απαιτήσεις για τον έλεγχο της ασφάλειας της υγείας ανθρώπων, ζώων και φυτών.

3.  Προκειμένου να διασφαλίζεται ότι η απόθεση βιολογικών αποβλήτων στο έδαφος γίνεται κατά τρόπο ασφαλή για το περιβάλλον, η Επιτροπή λαμβάνει, με την κανονιστική διαδικασία με έλεγχο του άρθρου 46, παράγραφος 3, εκτελεστικά μέτρα καθορίζοντας τα περιβαλλοντικά και ποιοτικά κριτήρια που πρέπει να πληρούνται για την απόθεση βιολογικών αποβλήτων σε έδαφος χρησιμοποιούμενο στη γεωργία, τη δασοκομία ή την κηπευτική/κηπουρική, και το χαρακτηρισμό τους ως δευτερογενούς προϊόντος, υλικού ή ουσίας.

4.  Τα εκτελεστικά μέτρα που προβλέπονται στην παράγραφο 3 περιλαμβάνουν τουλάχιστον δεσμευτικές οριακές τιμές για βαρέα μέταλλα, φυσικούς ρύπους και περιεκτικότητα σε βιώσιμους σπόρους και μέρη φυτών που είναι δυνατόν να φυτρώσουν, καθώς επίσης κατάλογο κατάλληλων υλικών βάσης,

5.  Τα κριτήρια λαμβάνουν υπόψη τυχόν κινδύνους περιβαλλοντικής επιβλαβούς χρήσης ή μεταφοράς του δευτερογενούς υλικού ή ουσίας και το επίπεδό τους εγγυάται υψηλό επίπεδο προστασίας της ανθρώπινης υγείας και του περιβάλλοντος.

Άρθρο 26

Επιθεωρήσεις

1.  Τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν τη σύσταση και τη λειτουργία συστημάτων διασφάλισης ποιότητας για την εποπτεία της συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις του άρθρου 25.

2.  Τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν την τακτική διεξαγωγή ελέγχων για επιβλαβείς ουσίες.

Άρθρο 27

Ανακύκλωση

Όχι αργότερα από τις 30 Ιουνίου 2008, η Επιτροπή υποβάλλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο νομοθετικές προτάσεις σχετικά με την προώθηση της ανακύκλωσης βιολογικών αποβλήτων.

Κεφάλαιο VII

Άδειες ή καταχώριση

ΜΕΡΟΣ 1

ΑΔΕΙΕΣ

ΤΜΗΜΑ 1

ΓΕΝΙΚΑ

Άρθρο 28

Έκδοση

1.  Τα κράτη μέλη απαιτούν κάθε οργανισμός ή εταιρεία, που προτίθεται να εκτελέσει εργασίες διάθεσης ή ανάκτησης, να λάβει άδεια από τις εθνικές αρμόδιες αρχές.

Στις άδειες είναι δυνατόν να προσδιορίζονται πρόσθετοι όροι και υποχρεώσεις.

2.  Οι άδειες είναι δυνατόν να χορηγούνται για συγκεκριμένη περίοδο και μπορεί να είναι ανανεώσιμες.

3.  Στις περιπτώσεις που η εθνική αρμόδια αρχή θεωρήσει ότι η προβλεπόμενη μέθοδος επεξεργασίας είναι απαράδεκτη από απόψεως προστασίας του περιβάλλοντος, αρνείται την έκδοση άδειας.

4.  Όρος κάθε άδειας που καλύπτει την ανάκτηση ενέργειας είναι η εν λόγω ανάκτηση να πραγματοποιείται με υψηλό επίπεδο ενεργειακής απόδοσης.

Άρθρο 29

Απαιτήσεις άδειας

Όλες οι εγκαταστάσεις επεξεργασίας επικίνδυνων αποβλήτων υπόκεινται σε απαίτηση έκδοσης άδειας σύμφωνα με την οδηγία 96/61/ΕΚ.

Με την επιφύλαξη των διατάξεων της οδηγίας 96/61/ΕΚ η αίτηση χορήγησης άδειας προς τις αρμόδιες αρχές περιλαμβάνει περιγραφή των μέτρων που προβλέπονται για να εξασφαλισθεί ότι η μονάδα είναι σχεδιασμένη, εξοπλισμένη και λειτουργεί σύμφωνα με τις κατηγορίες αποβλήτων που επεξεργάζεται και τους συναφείς κινδύνους τους.

Αν ένας φορέας εκμετάλλευσης μονάδας επεξεργασίας ακίνδυνων αποβλήτων σχεδιάζει μια αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας της, η οποία συνεπάγεται την επεξεργασία επικίνδυνων αποβλήτων, τούτο θεωρείται ουσιαστική μεταβολή υπό την έννοια του άρθρου 2, παράγραφος 10, στοιχείο β), της οδηγίας 96/61/ΕΚ και επιβάλλει την εφαρμογή του άρθρου 12, παράγραφος 2, της ανωτέρω οδηγίας.

Άρθρο 30

Άδειες με βάση την οδηγία 96/61/ΕΚ

Το άρθρο 28, παράγραφος 1, της παρούσας οδηγίας δεν ισχύει στην περίπτωση οργανισμού ή εταιρείας που έχει λάβει άδεια με βάση την οδηγία 96/61/ΕΚ, υπό την προϋπόθεση ότι η άδεια περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία που παρατίθενται στο άρθρο 28, παράγραφος 1 της παρούσας οδηγίας.

Άρθρο 31

Εκτελεστικά μέτρα

Η Επιτροπή υποβάλλει, εφόσον απαιτείται, προτάσεις επιμέρους οδηγιών σχετικά με τον καθορισμό ελάχιστων προτύπων για τις άδειες, με στόχο να εξασφαλίσει ότι τα απόβλητα υφίστανται επεξεργασία σύμφωνα με τους στόχους που καθορίζονται στο άρθρο 10.

Τα κράτη μέλη μπορούν να καθορίζουν αυστηρότερες προδιαγραφές για την χορήγηση άδειας βάσει εθνικής αποτίμησης αναγκών και της αρχής της αναλογικότητας και σύμφωνα με τις Συνθήκες.

Άρθρο 32

Συμπληρωματικά μέτρα

Έως τις …(24) η Επιτροπή υποβάλλει έκθεση για την εξέταση μέτρων που μπορεί να συμβάλουν στην επίτευξη της αποτελεσματικότερης εκπλήρωσης των στόχων που καθορίζονται στο άρθρο 1. Η έκθεση υποβάλλεται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο μέσα σε έξι μήνες από την ολοκλήρωσή της, συνοδευόμενη από προτάσεις, αν απαιτείται.

Η απαίτηση για τη συγκεκριμένη έκθεση δεν εμποδίζει την Επιτροπή να υποβάλλει στο μεταξύ προτάσεις.

ΤΜΗΜΑ 2

ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ

Άρθρο 33

Επιλεξιμότητα

Τα κράτη μέλη μπορούν να εξαιρέσουν από τις απαιτήσεις που καθορίζονται στο άρθρο 28, παράγραφος 1, οργανισμούς ή εταιρείες που πραγματοποιούν επεξεργασία των ίδιων αποβλήτων στον τόπο παραγωγής.

Σε περίπτωση που κάποιος οργανισμός ή εταιρεία πραγματοποιεί τόσον διάθεση όσο και ανάκτηση, είναι δυνατόν να εξαιρεθεί μόνον όσο αφορά τις εργασίες ανάκτησης.

Η εξαίρεση αυτή δεν ισχύει για την επεξεργασία επικίνδυνων αποβλήτων.

Άρθρο 34

Γενικοί κανόνες

1.  Σε περίπτωση που κάποιο κράτος μέλος επιθυμεί να επιτρέψει εξαιρέσεις, όπως προβλέπεται στο άρθρο 33, εξασφαλίζει ότι οι αρμόδιες αρχές καταρτίζουν για κάθε τύπο δραστηριότητας, γενικούς κανόνες που προσδιορίζουν τους τύπους και τις ποσότητες των αποβλήτων που μπορούν να καλυφθούν από την εξαίρεση και την μέθοδο της επεξεργασίας που πρέπει να χρησιμοποιηθεί.

Οι κανόνες αυτοί στηρίζονται στις βέλτιστες διαθέσιμες τεχνικές και διαμορφώνονται έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η συμμόρφωση τους με το άρθρο 10.

2.  Τα κράτη μέλη ενημερώνουν την Επιτροπή για τους γενικούς κανόνες που καταρτίζονται με βάση την παράγραφο 1.

ΜΕΡΟΣ 2

ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΣΕ ΜΗΤΡΩΟ

Άρθρο 35

Καταχώριση σε μητρώο

1.  Τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν ότι η εθνική αρμόδια αρχή τηρεί μητρώο των οργανισμών ή εταιρειών που συλλέγουν ή μεταφέρουν απόβλητα σε επαγγελματική βάση ή που, ως εργολάβοι ή μεσίτες, διευθετούν την επεξεργασία αποβλήτων για λογαριασμό τρίτων και που δεν υπόκεινται στην υποχρέωση αδειοδότησης σύμφωνα με το άρθρο 28, παράγραφος 1.

Αυτοί οι οργανισμοί ή εταιρείες ικανοποιούν ορισμένες ελάχιστες απαιτήσεις καταχώρισης.

2.  Όλοι οι οργανισμοί ή εταιρείες που εξαιρούνται σύμφωνα με το τμήμα 2 του μέρους 1 συμπεριλαμβάνονται στο μητρώο που προβλέπεται στην παράγραφο 1.

Για τη συλλογή των σχετικών πληροφοριών στο πλαίσιο της εν λόγω διαδικασίας καταχώρισης χρησιμοποιούνται, όπου είναι δυνατόν, τα αρχεία που διαθέτουν οι αρμόδιες αρχές, προκειμένου να ελαχιστοποιείται η γραφειοκρατία.

3.  Η Επιτροπή, σύμφωνα με την κανονιστική διαδικασία με έλεγχο του άρθρου 46, παράγραφος 3, και σε διαβούλευση με τη βιομηχανία, καθορίζει τις απαιτήσεις καταχώρισης που αναφέρονται στο δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 1.

4.  Τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν ότι το σύστημα συλλογής, μεταφοράς αποβλήτων εντός της επικράτειάς τους και διασυνοριακής μεταφοράς διασφαλίζει ότι τα συλλεγόμενα και μεταφερόμενα απόβλητα παραδίδονται σε κατάλληλες εγκαταστάσεις επεξεργασίας που ικανοποιούν τις υποχρεώσεις του άρθρου 10.

Για όλες τις μεταφορές αποβλήτων ισχύουν οι διατάξεις του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1013/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2006 (25).

Κεφάλαιο VIII

Διαχείριση αποβλήτων

ΜΕΡΟΣ 1

ΣΧΕΔΙΑ

Άρθρο 36

Σχέδια διαχείρισης αποβλήτων

1.  Τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν ότι οι αρμόδιες αρχές τους καταρτίζουν, με βάση το άρθρο 1, ένα ή περισσότερα σχέδια διαχείρισης αποβλήτων, τα οποία αναθεωρούνται τουλάχιστον ανά πενταετία.

Τα εν λόγω σχέδια καλύπτουν, από μόνα τους ή συνδυασμένα, ολόκληρη την γεωγραφική επικράτεια του οικείου κράτους μέλους.

2.  Τα σχέδια διαχείρισης αποβλήτων που προβλέπονται στην παράγραφο 1, περιλαμβάνουν ανάλυση της υπάρχουσας κατάστασης όσον αφορά την διαχείριση αποβλήτων στην οικεία γεωγραφική περιοχή, καθώς και τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την πρόληψη της δημιουργίας, επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση, ανάκτηση και ασφαλή διάθεση των αποβλήτων.

3.  Τα σχέδια διαχείρισης αποβλήτων περιλαμβάνουν όλες τις αναγκαίες πληροφορίες για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων της παραγράφου 2 και την αποτελεσματική εκτέλεση των σχεδίων από τις αρμόδιες αρχές, φορείς και εταιρείες. Η Επιτροπή παρέχει, αν χρειαστεί, κατευθυντήριες γραμμές για το σχεδιασμό της διαχείρισης αποβλήτων.

4.  Τα σχέδια διαχείρισης αποβλήτων ικανοποιούν τις απαιτήσεις για σχέδια αποβλήτων που καθορίζονται στο άρθρο 14 της οδηγίας 94/62/ΕΚ και τη στρατηγική για την μείωση των βιοαποδομήσιμων αστικών αποβλήτων τα οποία προορίζονται για χώρους υγειονομικής ταφής, που αναφέρεται στο άρθρο 5 της οδηγίας 1999/31/ΕΚ και περιλαμβάνουν σημαντικές εκστρατείες ευαισθητοποίησης και τη χρήση οικονομικών μέσων.

5.  Τα κράτη μέλη κοινοποιούν στην Επιτροπή όλα τα εγκεκριμένα σχέδια διαχείρισης αποβλήτων και τις τυχόν αναθεωρήσεις τους.

Ταυτόχρονα, υποβάλλουν στην Επιτροπή γενική αξιολόγηση του τρόπου με τον οποίο τα σχέδια θα συμβάλλουν στην επίτευξη των στόχων της παρούσας οδηγίας. Η εν λόγω αξιολόγηση περιλαμβάνει την στρατηγική εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων των σχεδίων διαχείρισης που προβλέπεται στην οδηγία 2001/42/ΕΚ.

Άρθρο 37

Συνεργασία μεταξύ κρατών μελών

Τα κράτη μέλη συνεργάζονται ανάλογα με την περίπτωση με άλλα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη για την κατάρτιση σχεδίων διαχείρισης αποβλήτων σύμφωνα με το άρθρο 36.

Εξασφαλίζουν την συμμετοχή του κοινού σύμφωνα με την οδηγία 2003/35/ΕΚ μέσω ιδίως της δημοσίευσης των σχεδίων σε δημόσια ιστοσελίδα.

Άρθρο 38

Τα κράτη μέλη μπορούν να λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για να εμποδίζουν τη μεταφορά αποβλήτων που δεν συμμορφώνονται με τα σχέδιά τους για τη διαχείριση των αποβλήτων. Ενημερώνουν την Επιτροπή και τα άλλα κράτη μέλη σχετικά με τα μέτρα αυτά.

ΜΕΡΟΣ 2

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ

Άρθρο 39

Εκπόνηση

1.  Τα κράτη μέλη εκπονούν, σύμφωνα με το άρθρο 1 και το άρθρο 7, προγράμματα πρόληψης της δημιουργίας αποβλήτων το αργότερο στις ...(26).

Τα εν λόγω προγράμματα και τα μέτρα που περιλαμβάνουν στοχεύουν τουλάχιστον στην σταθεροποίηση της παραγωγής αποβλήτων μέχρι το 2012 και την περαιτέρω σημαντική μείωση της παραγωγής μέχρι το 2020.

Τα εν λόγω προγράμματα ενσωματώνονται στα σχέδια διαχείρισης αποβλήτων που προβλέπονται στο άρθρο 36 ή λειτουργούν ως ανεξάρτητα προγράμματα. Εκπονούνται στο πλέον ενδεδειγμένο για την αποτελεσματική τους εφαρμογή γεωγραφικό επίπεδο.

2.  Τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν ότι οι τοπικές και οι περιφερειακές αρχές συμμετέχουν στην προετοιμασία των προγραμμάτων και ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς και το ευρύ κοινό έχουν ευκαιρία συμμετοχής στην εκπόνηση των προγραμμάτων και ότι έχουν πρόσβαση σε αυτά μετά την εκπόνησή τους, σύμφωνα με την οδηγία 2003/35/ΕΚ.

3.  Η Επιτροπή δημιουργεί σύστημα ανταλλαγής πληροφοριών σχετικά με τις βέλτιστες πρακτικές πρόληψης των αποβλήτων.

Άρθρο 40

Ανασκόπηση

Τα κράτη μέλη αξιολογούν περιοδικά τα προγράμματα πρόληψης της δημιουργίας αποβλήτων, και τα αναθεωρούν τουλάχιστον ανά πενταετία. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Περιβάλλοντος περιλαμβάνει στην ετήσια έκθεσή του ανασκόπηση της προόδου ως προς την ολοκλήρωση και την εφαρμογή των προγραμμάτων αυτών.

Η Επιτροπή, μετά από διαβούλευση με το Φόρουμ Διαβουλεύσεων που συνιστάται βάσει του άρθρου 47, χαράσσει κατευθυντήριες γραμμές για την αξιολόγηση των προγραμμάτων πρόληψης των αποβλήτων, που περιλαμβάνουν τους σχετικούς δείκτες σύμφωνα με το άρθρο 7.

Με βάση αυτές τις κατευθυντήριες γραμμές και σε συνεργασία με τις αρμόδιες αρχές, η Επιτροπή αναλαμβάνει την αξιολόγηση των προγραμμάτων.

Μέσα σε 18 μήνες από το τέλος της καλυπτόμενης πενταετίας, υποβάλλει έκθεση αξιολόγησης σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο τα προγράμματα θα συμβάλουν στην επίτευξη των σκοπών και των στόχων που καθορίζονται στην παρούσα οδηγία.

Κεφάλαιο IX

Επιθεωρήσεις και αρχεία

Άρθρο 41

Επιθεωρήσεις

1.  Οι οργανισμοί ή εταιρείες που πραγματοποιούν εργασίες επεξεργασίας αποβλήτων, οι οργανισμοί ή εταιρείες που συλλέγουν ή μεταφέρουν απόβλητα σε επαγγελματική βάση ή που φροντίζουν την επεξεργασία αποβλήτων για λογαριασμό τρίτων, και οι παραγωγοί επικίνδυνων αποβλήτων υπόκεινται σε κατάλληλες περιοδικές επιθεωρήσεις από τις αρμόδιες αρχές.

2.  Οι επιθεωρήσεις σχετικά με τις εργασίες συλλογής και μεταφοράς καλύπτουν την προέλευση και τον προορισμό των συλλεγόμενων και μεταφερόμενων αποβλήτων.

Άρθρο 42

Τήρηση αρχείων

1.  Οι οργανισμοί ή οι εταιρείες που αναφέρονται στο Κεφάλαιο VΙΙ, Τμήμα 1, οι παραγωγοί και οι λιανοπωλητές αποβλήτων και οι οργανισμοί ή οι εταιρείες που συλλέγουν ή μεταφέρουν απόβλητα, τηρούν χρονολογικά αρχεία με τις ποσότητες εισερχομένων και εξερχομένων αποβλήτων, τη φύση, την τομεακή και γεωγραφική προέλευση και, όπου απαιτείται, τον προορισμό, την συχνότητα συλλογής το μεταφορικό μέσο και την μέθοδο επεξεργασίας που προβλέπονται για τα απόβλητα και διαθέτουν τις εν λόγω πληροφορίες, κατόπιν αιτήματος, στις αρμόδιες αρχές.

2.  Για τα επικίνδυνα απόβλητα, τα αρχεία διατηρούνται τουλάχιστον επί πέντε έτη.

Τα δικαιολογητικά της εκτέλεσης των εργασιών διαχείρισης αποβλήτων υποβάλλονται κατόπιν αιτήματος των αρμόδιων αρχών ή του προηγούμενου κατόχου.

Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι οι αρμόδιες εθνικές αρχές τηρούν αρχείο όλων των οργανισμών και των εταιρειών υπό την έννοια του Κεφαλαίου VΙΙ, παράγραφος 1, και μπορούν να ζητούν από τους εν λόγω οργανισμούς ή εταιρείες την υποβολή εκθέσεων.

Τα κράτη μέλη μπορούν επίσης να ζητούν από παραγωγούς ακίνδυνων αποβλήτων να τηρούν τις διατάξεις του παρόντος άρθρου.

Κεφάλαιο X

Τελικές διατάξεις

Άρθρο 43

Υποβολή εκθέσεων και αναθεώρηση

1.  Τα κράτη μέλη ενημερώνουν ανά πενταετία την Επιτροπή για την εκτέλεση της παρούσας οδηγίας υπό την μορφή τομεακής έκθεσης(27).

Η έκθεση συντάσσεται με βάση ερωτηματολόγιο ή σχέδιο γενικών γραμμών που εκπονεί η Επιτροπή σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 6 της οδηγίας 91/692/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 23ης Δεκεμβρίου 1991 για την τυποποίηση και τον εξορθολογισμό των εκθέσεων που αφορούν την εφαρμογή ορισμένων οδηγιών για το περιβάλλον(28). Η έκθεση υποβάλλεται στην Επιτροπή εντός εννέα μηνών από το τέλος της πενταετούς περιόδου την οποία καλύπτει.

Τα κράτη μέλη περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, στις εν λόγω εκθέσεις συγκεκριμένες πληροφορίες για συστήματα διευρυμένης ευθύνης των παραγωγών και τις προόδους στην εκτέλεση των σχετικών προγραμμάτων πρόληψης της δημιουργίας αποβλήτων και την επίτευξη των στόχων πρόληψης των αποβλήτων που καθορίζονται στο άρθρο 7.

Στο πλαίσιο της υποχρέωσης για την υποβολή εκθέσεων, συλλέγονται δεδομένα για τα απόβλητα από εγκαταστάσεις επισιτισμού, έτσι ώστε να γίνει δυνατή η καθιέρωση κανόνων για την ασφαλή τους χρήση, ανάκτηση, ανακύκλωση και διάθεση.

2.  Η Επιτροπή αποστέλλει το ερωτηματολόγιο ή το σχέδιο στα κράτη μέλη έξι μήνες πριν από την έναρξη της περιόδου που καλύπτει η έκθεση.

3.  Η Επιτροπή δημοσιεύει κοινοτική έκθεση σχετικά με την εκτέλεση της παρούσας οδηγίας εντός εννέα μηνών από την παραλαβή των εκθέσεων των κρατών μελών σύμφωνα με την παράγραφο 1. Η Επιτροπή δημοσιεύει επίσης έκθεση αξιολόγησης για το κατά πόσον ενδείκνυται να καθιερωθούν σε επίπεδο ΕΕ συστήματα διευρυμένης ευθύνης των παραγωγών για συγκεκριμένα ρεύματα αποβλήτων.

Στην πρώτη έκθεση μετά την παρέλευση πενταετίας από την έναρξη ισχύος της παρούσας οδηγίας, η Επιτροπή θα προβεί σε ανασκόπηση της εφαρμογής της οδηγίας και θα υποβάλλει πρόταση αναθεώρησης, αν απαιτείται.

Άρθρο 44

Προσαρμογή στην τεχνική πρόοδο

Η Επιτροπή εκδίδει τις τροποποιήσεις που απαιτούνται για την προσαρμογή των Παραρτημάτων IV και V στην επιστημονική και τεχνική πρόοδο, σύμφωνα με την κανονιστική διαδικασία με έλεγχο του άρθρου 46, παράγραφος 3. Σε κάθε άλλη περίπτωση, η Επιτροπή υποβάλλει νομοθετικές προτάσεις για την τροποποίηση των παραρτημάτων.

Άρθρο 45

Κυρώσεις σε περίπτωση μη συμμόρφωσης

Τα κράτη μέλη καθορίζουν τις διατάξεις σχετικά με τις ποινές που εφαρμόζονται σε περίπτωση παράβασης των διατάξεων της παρούσα οδηγίας, ιδιαίτερα όσον αφορά το άρθρο 20, και λαμβάνουν όλα τα αναγκαία μέτρα για να διασφαλίσουν την επιβολή αυτών των ποινών. Οι προβλεπόμενες ποινές πρέπει να είναι αποτελεσματικές, αναλογικές και αποτρεπτικές. Τα κράτη μέλη κοινοποιούν τις σχετικές διατάξεις στην Επιτροπή το αργότερο στις …(29) και την ενημερώνουν άμεσα για κάθε μετέπειτα μεταβολή τους.

Άρθρο 46

Επιτροπή

1.  Η Επιτροπή επικουρείται από επιτροπή (στο εξής "η επιτροπή").

2.  Οσάκις γίνεται αναφορά στην παρούσα παράγραφο, εφαρμόζονται τα άρθρα 5 και 7 της απόφασης 1999/468/ΕΚ, τηρουμένων των διατάξεων του άρθρου 8 αυτής.

Η περίοδος που θεσπίζει το άρθρο 5, παράγραφος 6, της απόφασης 1999/468/ΕΚ ορίζεται τρίμηνη.

3.  Οσάκις γίνεται αναφορά στην παρούσα παράγραφο, εφαρμόζονται το άρθρο 5α, παράγραφοι 1 έως 4, και το άρθρο 7 της απόφασης 1999/468/ΕΚ, τηρουμένων των διατάξεων του άρθρου 8 αυτής.

4.  Κατά την εφαρμογή μέτρων σύμφωνα με το παρόν άρθρο, η Επιτροπή:

Άρθρο 47

Φόρουμ Διαβουλεύσεων για τη διαχείριση αποβλήτων

1.  Η Επιτροπή συνιστά Φόρουμ Διαβουλεύσεων για τη διαχείριση αποβλήτων.

2.  Καθήκον του Φόρουμ Διαβουλεύσεων είναι να παρέχει στην Επιτροπή γνώμες είτε κατόπιν αιτήσεως της Επιτροπής είτε με δική του πρωτοβουλία:

3.  Το Φόρουμ Διαβουλεύσεων αποτελείται, κατά τρόπο ισορροπημένο, από εκπροσώπους των κρατών μελών και όλες τις ενδιαφερόμενες ομάδες που ασχολούνται με ζητήματα διαχείρισης αποβλήτων, όπως η βιομηχανία, περιλαμβανομένων των ΜΜΕ και της βιοτεχνίας, των συνδικάτων, των εμπόρων, των λιανοπωλητών, των ομάδων προστασίας του περιβάλλοντος και των οργανώσεων καταναλωτών.

4.  Το Φόρουμ Διαβουλεύσεων συνεδριάζει τουλάχιστον τρεις φορές το χρόνο.

Συγκαλείται από την Επιτροπή. Η Επιτροπή ασκεί την προεδρία των συνεδριάσεων.

Εάν κρίνεται σκόπιμο, συγκροτούνται ειδικές ομάδες εργασίας οι οποίες συνεδριάζουν τακτικότερα.

5.  Η Επιτροπή θεσπίζει τον εσωτερικό κανονισμό του Φόρουμ Διαβουλεύσεων.

Άρθρο 48

Μεταφορά στο εθνικό δίκαιο

1.  Τα κράτη μέλη θέτουν σε ισχύ τις νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις που απαιτούνται για να συμμορφωθούν προς την παρούσα οδηγία το αργότερο έως τις ...(30). Κοινοποιούν αμέσως στην Επιτροπή το κείμενο των εν λόγω διατάξεων καθώς και πίνακα αντιστοιχίας μεταξύ των εν λόγω διατάξεων και της παρούσας οδηγίας.

Όταν τα κράτη μέλη θεσπίζουν τις εν λόγω διατάξεις, αυτές περιέχουν παραπομπή στην παρούσα οδηγία ή συνοδεύονται από την παραπομπή αυτή κατά την επίσημη δημοσίευσή τους. Ο τρόπος της αναφοράς αποφασίζεται από τα κράτη μέλη.

2.  Τα κράτη μέλη κοινοποιούν στην Επιτροπή το κείμενο των ουσιωδών διατάξεων εσωτερικού δικαίου τις οποίες θεσπίζουν στον τομέα που διέπεται από την παρούσα οδηγία.

Άρθρο 49

Κατάργηση

Οι οδηγίες 75/439/ΕΟΚ, 2006/12/ΕΚ και η οδηγία 91/689/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 12ης Δεκεμβρίου 1991 για τα επικίνδυνα απόβλητα(31) καταργούνται.

Οι αναφορές στις καταργούμενες οδηγίες θεωρούνται ότι γίνονται στην παρούσα οδηγία και διαβάζονται σύμφωνα με τον πίνακα αντιστοιχίας του Παραρτήματος VΙ.

Άρθρο 50

Έναρξη ισχύος

Η παρούσα οδηγία αρχίζει να ισχύει την εικοστή ημέρα από τη δημοσίευσή της στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Άρθρο 51

Αποδέκτες

Η παρούσα οδηγία απευθύνεται στα κράτη μέλη.

Έγινε ,

Για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Για το Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος Ο Πρόεδρος

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ I

ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΔΙΑΘΕΣΗΣ

D 1 Εναπόθεση εντός ή επί χώματος (π.χ. χώρος υγειονομικής ταφής, κλπ.)

D 2 Επεξεργασία σε χερσαίο χώρο (π.χ. βιοαποδόμηση υγρών αποβλήτων ή απόρριψη ιλύος στο έδαφος κλπ.)

D 3 Έγχυση σε βάθος (π.χ. έγχυση αντλήσιμων αποβλήτων σε φρέατα, σε θόλους άλατος, ή σε φυσικά γεωλογικά ρήγματα κλπ.)

D 4 Τελμάτωση (π.χ. έκχυση υγρών αποβλήτων ή ιλύων σε φρέατα, μικρές λίμνες ή λεκάνες κλπ.)

D 5 Ειδικά διευθετημένοι χώροι υγειονομικής ταφής (π.χ. τοποθέτηση σε χωριστές στεγανές κυψελοειδείς κατασκευές, επικαλυμμένες και στεγανοποιημένες τόσο μεταξύ τους όσο και σε σχέση με το περιβάλλον κλπ.)

D 6 Απόρριψη σε υδάτινο σώμα εκτός από θάλασσα / ωκεανό

D 7 Βιολογική επεξεργασία που δεν προσδιορίζεται σε άλλο σημείο του παρόντος παραρτήματος, από την οποία προκύπτουν τελικές ενώσεις ή μίγματα που διατίθενται με κάποια από τις εργασίες D 1 ως D 10

D 8 Φυσικοχημική επεξεργασία που δεν προσδιορίζεται σε άλλο σημείο του παρόντος παραρτήματος, από την οποία προκύπτουν ενώσεις ή μίγματα, που διατίθενται με κάποια από τις εργασίες D 1 ως D 10 (π.χ. εξάτμιση, ξήρανση, αποτέφρωση κλπ.)

D 9 Αποτέφρωση στην ξηρά

D10 Μόνιμη εναποθήκευση (π.χ. τοποθέτηση κιβωτίων σε ορυχείο κλπ.)

D 11 Ανάδευση ή ανάμιξη πριν από την υποβολή σε κάποια από τις εργασίες D 1 ως D 10

D 12 Επανασυσκευσία πριν από την υποβολή σε κάποια από τις εργασίες D 1 ως D 11

D 13 Αποθήκευση αποβλήτων εν αναμονή υποβολής σε μια από τις εργασίες D 1 ως D 12 (εκτός από προσωρινή αποθήκευση, εν αναμονή συλλογής, στον τόπο παραγωγής των αποβλήτων).

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ II

ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΑΝΑΚΤΗΣΗΣ

R1 Χρήση κυρίως ως καύσιμο ή ως άλλο μέσο παραγωγής ενέργειας

R 2 Ανάκτηση / αναγέννηση διαλυτικών

R 3 Ανακύκλωση / ανάκτηση οργανικών υλικών που δεν χρησιμοποιούνται ως διαλύτες (συμπεριλαμβανομένης λιπασματοποίησης και άλλων διαδικασιών βιολογικού μετασχηματισμού)

R 4 Ανακύκλωση / ανάκτηση μετάλλων και μεταλλικών ενώσεων

R 5 Ανακύκλωση / ανάκτηση άλλων ανόργανων υλικών

R 6 Αναγέννηση οξέων ή βάσεων

R 7 Ανάκτηση προϊόντων που χρησιμεύουν για τη δέσμευση των ρύπων

R 8 Ανάκτηση προϊόντων από καταλύτες

R 9 Διύλιση πετρελαίου ή άλλες επαναχρησιμοποιήσεις πετρελαίου

R 10 Άλλες δραστηριότητες ανάκτησης για την παραγωγή δευτερογενών προϊόντων, υλικών και ουσιών

R 11 Επεξεργασία σε χώμα που έχει ως αποτέλεσμα όφελος για την γεωργία ή οικολογικές βελτιώσεις

R 12 Ανάκτηση ενέργειας από αέριο παραγόμενο από υγειονομική ταφή

R 13 Η χρησιμοποίηση αποβλήτων γα δομικούς ή τεχνικούς σκοπούς, για ασφάλεια ή για οικολογικούς σκοπούς, όπου θα χρησιμοποιούνταν άλλα υλικά

R 14 Ανταλλαγή αποβλήτων για να υποβληθούν σε κάποια από τις εργασίες R 1 ως R 12

R 15 Αποθήκευση αποβλήτων εν αναμονή υποβολής σε κάποια από τις εργασίες R 1 ως R 14 (εκτός από προσωρινή αποθήκευση, εν αναμονή συλλογής, στον τόπο παραγωγής των αποβλήτων)

R 16 Χρήση υλικών που προκύπτουν από τις εργασίες R 1 ως R 11

R 17 Επαναχρησιμοποίηση προϊόντων και συστατικών που έχουν καταστεί απόβλητα.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ III

ΑΠΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ

Εφαρμογές για τις οποίες τα απόβλητα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως δευτερογενή προϊόντα, υλικά ή ουσίες

‐   χρήση σε λίπασμα ή ως λίπασμα ή ως βελτιωτικό εδάφους,

‐   χρήση ως οικοδομικό υλικό,

‐   χρήση ως έδαφος.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ IV

ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΝ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ

Η1 "Εκρηκτικό": ουσίες και παρασκευάσματα που μπορούν να εκραγούν όταν έλθουν σε επαφή με φλόγα ή που είναι περισσότερο ευαίσθητες στις κρούσεις και τις τριβές από το δινιτροβενζόλιο.

Η2 "Οξειδωτικό": ουσίες και παρασκευάσματα τα οποία, όταν έλθουν σε επαφή με άλλες ουσίες, ιδίως εύφλεκτες ουσίες, παρουσιάζουν ισχυρή εξώθερμο αντίδραση.

Η3-Β "Εύφλεκτο": υγρές ουσίες και παρασκευάσματα των οποίων το σημείο ανάφλεξης είναι τουλάχιστον 21 °C και δεν υπερβαίνει τους 55 °C.

Η4 "Ερεθιστικό": μη διαβρωτικές ουσίες και παρασκευάσματα τα οποία όταν έλθουν σε άμεση, παρατεταμένη ή επαναλαμβανόμενη επαφή με το δέρμα ή τους βλεννογόνους μπορούν να προκαλέσουν φλεγμονή.

Η5 "Επιβλαβές": ουσίες και παρασκευάσματα των οποίων η εισπνοή, κατάποση ή εισχώρηση στο δέρμα είναι δυνατόν να συνεπάγεται περιορισμένους κινδύνους για την υγεία.

Η6 "Τοξικό": ουσίες και παρασκευάσματα των οποίων η εισπνοή, κατάποση ή εισχώρηση στο δέρμα είναι δυνατόν να συνεπάγεται σοβαρούς κινδύνους για την υγεία, παροδικού ή χρόνιου χαρακτήρα, ή ακόμη και το θάνατο.

Η7 "Καρκινογόνο": ουσίες ή παρασκευάσματα των οποίων η εισπνοή, κατάποση ή εισχώρηση στο δέρμα είναι δυνατόν να προκαλέσει καρκίνο ή να αυξήσει τη συχνότητά του.

Η8 "Διαβρωτικό": ουσίες και παρασκευάσματα που μπορεί να καταστρέψουν ζωντανούς ιστούς όταν έλθουν σε επαφή μαζί τους.

Η9 "Μολυσματικό": ουσίες που περιέχουν ανθεκτικούς μικροοργανισμούς ή τις τοξίνες τους, οι οποίες είναι γνωστό ή υπάρχουν σοβαροί λόγοι να πιστεύεται ότι προκαλούν ασθένειες στον άνθρωπο ή σε άλλους ζώντες οργανισμούς.

Η10 "Τερατογόνο": ουσίες ή παρασκευάσματα των οποίων η εισπνοή, κατάποση ή εισχώρηση στο δέρμα, μπορεί να προκαλέσει μη κληρονομικές συγγενείς δυσμορφίες ή να αυξήσει τη συχνότητα εμφάνισής τους.

Η11 "Μεταλλαξογόνο": ουσίες ή παρασκευάσματα των οποίων η εισπνοή, κατάποση ή εισχώρηση στο δέρμα, μπορεί να προκαλέσει κληρονομικά γενετικά ελαττώματα ή να αυξήσει τη συχνότητα εμφάνισής τους.

Η12 Ουσίες ή παρασκευάσματα που εκλύουν τοξικό ή πολύ τοξικό αέριο, όταν έλθουν σε επαφή με το νερό, τον αέρα ή με ένα οξύ.

Η13 "Οικοτοξικό": ουσίες και παρασκευάσματα που παρουσιάζουν ή είναι δυνατόν να παρουσιάσουν άμεσο ή μελλοντικό κίνδυνο για έναν ή περισσότερους τομείς του περιβάλλοντος.

Η14 Ουσίες ή παρασκευάσματα ικανά μετά από διάθεση, να δημιουργήσουν, με οποιοδήποτε μέσο, άλλη ουσία, π.χ. προϊόν έκπλυσης, το οποίο έχει ένα από τα άλλα χαρακτηριστικά που αναφέρθηκαν παραπάνω.

Παρατηρήσεις

1.  Οι χαρακτηρισμοί "τοξικό" (και "πολύ τοξικό"), "επιβλαβές", "διαβρωτικό" και "ερεθιστικό" αποδίδονται σύμφωνα με τα κριτήρια που καθορίζονται στο Παράρτημα VΙ μέρος Ι.Α και μέρος ΙΙ.Β της οδηγίας 67/548/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 27ης Ιουνίου 1967 περί προσεγγίσεως των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων που αφορούν στην ταξινόμηση, συσκευασία και επισήμανση των επικινδύνων ουσιών(32) όπως τροποποιήθηκε.

2.  Όσον αφορά την απόδοση των χαρακτηρισμών "καρκινογόνο", "τερατογόνο" και "μεταλλαξογόνο" και βάσει των πλέον πρόσφατων ευρημάτων, συμπληρωματικά κριτήρια περιλαμβάνονται στον οδηγό ταξινόμησης και επισήμανσης επικίνδυνων ουσιών και παρασκευασμάτων του Παραρτήματος VΙ, μέρος ΙΙ.Δ της οδηγίας 67/548/ΕΟΚ, όπως έχει τροποποιηθεί.

Μέθοδοι δοκιμής

Πρέπει να χρησιμοποιούνται οι μέθοδοι που περιγράφονται στο Παράρτημα V της οδηγίας 67/548/ΕΟΚ, όπως τροποποιήθηκε.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ V

ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ

Μέτρα που μπορεί να επηρεάσουν τις προϋποθέσεις-πλαίσιο σχετικά με την παραγωγή αποβλήτων

1.  Χρήση μέτρων σχεδιασμού ή άλλα οικονομικά μέσα που επηρεάζουν την διαθεσιμότητα και τις τιμές πρωτογενών πηγών.

2.  Προώθηση της έρευνας και ανάπτυξης στον τομέα της επίτευξης καθαρότερων προϊόντων και τεχνολογιών που παράγουν λιγότερα απόβλητα καθώς και διανομή και χρήση των αποτελεσμάτων της εν λόγω έρευνας και ανάπτυξης.

3.  Ανάπτυξη αποτελεσματικών και χρήσιμων δεικτών για τις περιβαλλοντικές πιέσεις που συνδέονται με την παραγωγή αποβλήτων σε όλα τα επίπεδα, από τις συγκρίσεις προϊόντων μέχρι δράσεις που αναλαμβάνονται με πρωτοβουλίες των τοπικών αρχών και μέτρα σε εθνικό επίπεδο.

4.  Τα κράτη μέλη ενημερώνουν την Επιτροπή σχετικά με προϊόντα που προσφέρονται για σύγκριση σε επίπεδο ΕΕ, με κύριο γνώμονα την πρόληψη των αποβλήτων.

5.  Ο καθορισμός των κριτηρίων επιλεξιμότητας τόσο κοινοτικών όσο και εξωκοινοτικών κρατών για χρηματοδότηση έργων από διαρθρωτικά και περιφερειακά ταμεία, με στόχο να δοθεί προτεραιότητα στην πρόληψη των αποβλήτων - ιδιαίτερα με τη χρήση βέλτιστων διαθέσιμων τεχνικών και επιδόσεων αναφοράς για καθαρότερη παραγωγή.

6.  Ενθάρρυνση, εκ μέρους των κρατών μελών, συστημάτων χωριστής συλλογής προκειμένου να διασφαλιστεί η συλλογή των οικιακών αποβλήτων με βάση τα ποιοτικά πρότυπα που ισχύουν στους σχετικούς τομείς.

Μέτρα που μπορεί να επηρεάσουν τις φάσεις σχεδιασμού, παραγωγής και διανομής

7.  Προώθηση του οικολογικού σχεδιασμού (συστηματική ενσωμάτωση περιβαλλοντικών ζητημάτων στον σχεδιασμό προϊόντων με στόχο τη βελτίωση των περιβαλλοντικών επιδόσεων του προϊόντος καθ" όλο τον κύκλο της ζωής του).

8.  Παροχή πληροφοριών για τεχνικές πρόληψης της δημιουργίας αποβλήτων με στόχο να διευκολυνθεί η εφαρμογή των βέλτιστων διαθέσιμων τεχνικών από την βιομηχανία.

9.  Οργάνωση της εκπαίδευσης των αρμόδιων αρχών όσον αφορά την εισαγωγή των απαιτήσεων πρόληψης της δημιουργίας αποβλήτων στις άδειες με βάση την παρούσα οδηγία και την οδηγία 96/61/ΕΚ.

10.  Ένταξη μέτρων πρόληψης της παραγωγής αποβλήτων σε εγκαταστάσεις που δεν εμπίπτουν στη οδηγία 96/61/ΕΚ. Σε τέτοια μέτρα μπορεί να περιλαμβάνονται και αξιολογήσεις ή σχέδια πρόληψης της δημιουργίας αποβλήτων.

11.  Προσφυγή σε εκστρατείες ευαισθητοποίησης ή παροχή στήριξης στις επιχειρήσεις με οικονομικά, συμβουλευτικά ή άλλα μέσα. Τα μέτρα αυτά μπορεί να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά στις περιπτώσεις που αφορούν μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και λειτουργούν μέσω καθιερωμένων δικτύων επιχειρήσεων.

12.  Προσφυγή στη νομοθεσία, σε εθελοντικές συμφωνίες, επιτροπές καταναλωτών / παραγωγών, ή τομεακές διαπραγματεύσεις έτσι ώστε οι σχετικές επιχειρήσεις ή βιομηχανικοί τομείς να καταρτίσουν τα δικά τους σχέδια ή στόχους πρόληψης της δημιουργίας αποβλήτων ή να διορθώσουν τα προϊόντα ή τις συσκευασίες που παράγουν απόβλητα.

13.  Προώθηση αξιόπιστων συστημάτων περιβαλλοντικής διαχείρισης, συμπεριλαμβανομένου του ISO 14001.

Μέτρα που μπορεί να επηρεάσουν τις φάσεις κατανάλωσης και χρήσης

14.  Οικονομικά μέσα όπως κίνητρα για καθαρές προμήθειες ή καθιέρωση υποχρεωτικής πληρωμής από τους καταναλωτές για συγκεκριμένα αντικείμενα ή στοιχεία συσκευασίας που θα μπορούσαν αλλιώς να διατίθενται δωρεάν ή σε χαμηλότερη τιμή.

15.  Προσφυγή σε εκστρατείες ευαισθητοποίησης και παροχής πληροφοριών που απευθύνονται στο ευρύ κοινό ή σε ειδικές ομάδες καταναλωτών.

16.  Προώθηση αξιόπιστων οικολογικών σημάτων.

17.  Συμφωνίες με την βιομηχανία όπως η χρήση επιτροπών προϊόντων σαν και εκείνες που συγκροτούνται στο πλαίσιο των Ολοκληρωμένων Πολιτικών Προϊόντων ή με χονδρέμπορους για τη διάθεση πληροφοριών σχετικά με την πρόληψη της δημιουργίας αποβλήτων και με προϊόντα που έχουν λιγότερες επιπτώσεις στο περιβάλλον.

18.  Στο πλαίσιο δημόσιων και εταιρικών προμηθειών, ενσωμάτωση των περιβαλλοντικών κριτηρίων και των κριτηρίων πρόληψης της δημιουργίας αποβλήτων σε δημοπρασίες και συμβάσεις, σύμφωνα με το Εγχειρίδιο για περιβαλλοντικές δημόσιες προμήθειες που δημοσίευσε η Επιτροπή στις 29 Οκτωβρίου 2004.

19.  Προώθηση της επαναχρησιμοποίησης ή/και επιδιόρθωσης κατάλληλων άχρηστων προϊόντων, ιδίως μέσω της σύστασης ή υποστήριξης δικτύων επισκευής / επαναχρησιμοποίησης.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ VI

ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑΣ

(1) ΕΕ C 309, 16.12.2006, σ. 55. (2) ΕΕ C 229, 22.9.2006, σ. 1. (3) Θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 13ης Φεβρουαρίου 2007. (4) ΕΕ L 114, 27.4.2006, σ. 9. (5) ΕΕ C 76, 11.3.1997, σ. 1. (6) ΕΕ L 242, 10.9.2002, σ. 1. (7) ΕΕ C 104 Ε, 30.4.2004, σ. 401. (8) ΕΕ L 257, 10.10.1996, σ. 26. Οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 166/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ L 33, 4.2.2006, σ. 1). (9) ΕΕ L 273, 10.10.2002, σ. 1. Κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2007/2006 της Επιτροπής (ΕΕ L 379, 28.12.2006, σ. 98). (10) ΕΕ L 365, 31.12.1994, σ. 10. Οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία με την οδηγία 2005/20/ΕΚ (ΕΕ L 70, 16.3.2005, σ. 17). (11) ΕΕ L 182, 16.7.1999, σ. 1. Οδηγία όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1882/2003 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ L 284, 31.10.2003, σ. 1). (12) ΕΕ L 156, 25.6.2003, σ. 17. (13) ΕΕ L 184, 17.7.1999, σ. 23. Απόφαση όπως τροποποιήθηκε με την απόφαση 2006/512/ΕΚ (ΕΕ L 200, 22.7.2006, σ. 11). (14) * Δύο έτη μετά την έναρξη ισχύος της παρούσας οδηγίας. (15) ΕΕ L 181, 4.7.1986, σ. 6. Οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 807/2003 (ΕΕ L 122, 16.5.2003, σ. 36). (16) ΕΕ L 226, 6.9.2000, σ. 3. Απόφαση όπως τροποποιήθηκε τελευταία με την απόφαση 2001/573/ΕΚ του Συμβουλίου (ΕΕ L 203, 28.7.2001, σ. 18). (17) * Δύο έτη από την έναρξη ισχύος της παρούσας οδηγίας. (18) * Δύο έτη από την έναρξη ισχύος της παρούσας οδηγίας. (19) * Δύο έτη από την έναρξη ισχύος της παρούσας οδηγίας. (20) * Πέντε έτη από την έναρξη ισχύος της παρούσας οδηγίας. (21) ΕΕ L 30, 6.2.1993, σ. 1. Κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2557/2001 της Επιτροπής (ΕΕ L 349, 31.12.2001, σ. 1). (22) ΕΕ L 194, 25.7.1975, σ. 23. Οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία με την οδηγία 2000/76/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ L 332, 28.12.2000, σ. 91). (23) * Τρία έτη από την έναρξη ισχύος της παρούσας οδηγίας. (24) * Δύο έτη από την έναρξη ισχύος της παρούσας οδηγίας. (25) ΕΕ L 190, 12.7.2006, σ. 1. (26) * 18 μήνες μετά την έναρξη ισχύος της παρούσας οδηγίας. (27) Η υποβολή εκθέσεων για ποσοτικές πληροφορίες σχετικά με την παραγωγή και επεξεργασία αποβλήτων εντάσσεται στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2150/2002. Οι συχνότητες υποβολής εκθέσεων και οι προθεσμίες καθορίζονται στα παραρτήματα του εν λόγω κανονισμού. (28) ΕΕ L 377, 31.12.1991, σ. 48. Οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1882/2003. (29) * 24 μήνες από την έναρξη ισχύος της παρούσας οδηγίας. (30) * 24 μήνες μετά την έναρξη ισχύος της παρούσας οδηγίας. (31) ΕΕ L 377, 31.12.1991, σ. 20. Οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 166/2006. (32) ΕΕ 196, 16.8.1967, σ. 1. Οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία με την οδηγία 2006/102/ΕΚ (ΕΕ L 363, 20.12.2006, σ. 241).