Parlament Europejski,

–   uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Gwatemali, w szczególności rezolucje z dnia 18 maja 2000 r.(1), 14 czerwca 2001 r.(2), 11 kwietnia 2002 r.(3), 10 kwietnia 2003 r.(4), 7 lipca 2005 r.(5) oraz z dnia 26 października 2006 r. w sprawie postępowania przeciw Jose Efrainowi Rios Montt(6),

–   uwzględniając porozumienie między rządem Gwatemali a ONZ dotyczące utworzenia międzynarodowej komisji śledczej ds. bezkarności sprawców w Gwatemali (CICIG) zawarte 12 grudnia 2006 r.,

–   uwzględniając stanowcze i stałe zaangażowanie Parlamentu na rzecz zapewnienia przestrzegania porozumień pokojowych i praw człowieka w Gwatemali,

–   uwzględniając umowę o dialogu politycznym i współpracy między Wspólnota Europejską i jej państwami członkowskimi z jednej strony a republikami Kostaryki, Salwadoru, Gwatemali, Hondurasu, Nikaragui i Panamy z drugiej strony, przyjętą w dniu 15 grudnia 2003 r.,

–   uwzględniając stanowisko Parlamentu Środkowoamerykańskiego (PARLACEN) w sprawie zamordowania trzech posłów z Ameryki Środkowej,

–   uwzględniając art. 115 ust. 5 Regulaminu,

A.   mając na uwadze, że w dniu 19 lutego 2007 r. trzech pochodzących z Salwadoru posłów do Parlamentu Środkowoamerykańskiego, Eduardo José D'Aubuisson Munguía, William Rizziery Pichinte Chávez i Ramón González Rivas, oraz ich kierowca Gerardo Napoleón Ramírez zostali brutalnie zamordowani w drodze na posiedzenie plenarne PARLACEN, a ich zwęglone i porzucone ciała znaleziono w pobliżu stolicy Gwatemali,

B.   mając na uwadze, że domniemani sprawcy zbrodni (Luis Arturo Herrera López, José Estuardo López, José Adolfo Gutiérrez i Marvin Escobar Méndez), zajmujący odpowiedzialne stanowiska w wydziale dochodzeń kryminalnych w departamencie policji w Gwatemali, zostali następnie zabici w ściśle strzeżonym więzieniu, gdzie ich przetrzymywano, w dziwnych, dotychczas niewyjaśnionych okolicznościach,

C.   mając na uwadze podejrzenie, że zabójstwa te stanowiły próbę udaremnienia dochodzenia zmierzającego do wykrycia osób, które podżegały do zamordowania posłów do PARLACEN,

D.   mając na uwadze, że dziennikarzom telewizyjnym, którzy zajmowali się zabójstwem czterech oficerów policji, od czasu wyemitowania reportażu grożono śmiercią,

E.   mając na uwadze, że zdaniem ekspertów z dziedziny praw człowieka w Gwatemali co roku popełnianych jest kilka tysięcy zabójstw, a tylko w 2% przypadków dochodzi do aresztowania podejrzanych; mając na uwadze, że już w 2007 r. zamordowano również działaczy związkowych (na przykład Pedra Zamorę w Puerto Quetzal), przywódców chłopskich i ich rodziny, i że w czasie dochodzeń świadkowie przypadków ludobójstwa, prawni przedstawiciele ofiar ludobójstwa i różne organizacje broniące praw człowieka spotykają się z groźbami, kradzieżami i włamaniami;

F.   mając na uwadze, że wiceprezydent Eduardo Stein przyznał, że zwalczanie zorganizowanej przestępczości jest niezwykle trudne, kiedy zakorzeni się ona w samych instytucjach publicznych; mając na uwadze, że omawiany przypadek unaocznia, jak głęboko zorganizowana przestępczość przeniknęła gwatemalską policję, ukazuje rosnące poczucie bezkarności i spadające bezpieczeństwo publiczne, a także wskazuje na potrzebę przyjęcia odpowiedzialności politycznej,

1.   potępia z mocą wszystkie te zabójstwa i składa kondolencje rodzinom ofiar;

2.   oczekuje od rządu Gwatemali zagwarantowania pełnej niezależności, swobody i bezpieczeństwa gwatemalskim organom sądowniczym prowadzącym dochodzenie w sprawie opisywanych zbrodni; wzywa do pełnej współpracy gwatemalskich i salwadorskich organów politycznych, sądowniczych i policyjnych w celu wyjaśnienia faktów;

3.   wzywa parlament Gwatemali do ratyfikowania porozumienia CICIG,

4.   zwraca się do Unii Europejskiej i rządu Gwatemali o zwołanie grupy doradczej w sprawie Gwatemali z udziałem głównych państw donatorów w celu wspierania wdrożenia CICIG i propagowania krajowej debaty na temat bezkarności;

5.   wzywa parlament Gwatemali do ratyfikowania Statutu Rzymskiego Międzynarodowego Trybunału Karnego przyjętego w dniu 17 lipca 1998 r. i do dostosowania przepisów krajowych do obowiązków wynikających ze Statutu Rzymskiego i innych właściwych przepisów prawa międzynarodowego;

6.   wzywa rząd Gwatemali do przyjęcia środków ochrony pracowników wymiaru sprawiedliwości, ofiar zbrodni przeciwko ludzkości, które dochodzą sprawiedliwości, działaczy broniących praw człowieka oraz świadków mogących pomóc w prowadzeniu śledztw;

7.   przyjmuje z zadowoleniem przeprowadzoną przez rząd restrukturyzację i oczyszczanie sił bezpieczeństwa;

8.   wyraża poparcie dla ludności i władz Gwatemali, zachęcając ich do kontynuowania utrzymywania w mocy rządów prawa i wspierania rozwoju gospodarczego, społecznego i politycznego, który przyczyni się do pokoju i narodowego pojednania;

9.   wzywa Komisję, by w jej strategii współpracy z Gwatemalą na lata 2007-2013 zaakcentowała wspieranie rządów prawa, zwalczanie bezkarności, pełne przestrzeganie praw człowieka oraz wspieranie rządu Gwatemali w budowaniu potencjału do tworzenia sił bezpieczeństwa w oparciu o kryteria poszanowania praw człowieka;

10.   podkreśla, że władze państwa, w którym znajduje się siedziba PARLACEN, muszą bezwzględnie czuwać nad bezpieczeństwem i gwarantować nietykalność osobistą posłów do PARLACEN oraz bezpieczeństwo jego posiedzeń;

11.   zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom Gwatemali, Salwadoru i pozostałych państw Ameryki Środkowej oraz Parlamentowi Środkowoamerykańskiemu.

(1) Dz.U. C 59 z 23.2.2001, str. 286. (2) Dz.U. C 53 E z 28.2.2002, str. 403. (3) Dz.U. C 127 E z 29.5.2003, str. 688. (4) Dz.U. C 64 E z 12.3.2004, str. 609. (5) Dz.U. C 157 E z 6.7.2006, str. 494. (6) Teksty przyjęte, P6_TA(2006)0466.