(Medebeslissingsprocedure: eerste lezing)

Het Europees Parlement,

–   gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2005)0588)(1),

–   gelet op artikel 251, lid 2 en artikel 80, lid 2 van het EG­Verdrag, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C6-0028/2006),

–   gelet op artikel 51 van zijn Reglement,

–   gezien het verslag van de Commissie vervoer en toerisme en het advies van de Commissie juridische zaken (A6-0081/2007),

1.   hecht zijn goedkeuring aan het Commissievoorstel, als geamendeerd door het Parlement;

2.   verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in dit voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

3.   verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en de Commissie.

(1) Nog niet in het PB gepubliceerd.

(Voor de EER relevante tekst)

HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap, inzonderheid op artikel 80, lid 2,

Gezien het voorstel van de Commissie,

Gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité(1),

Gezien het advies van het Comité van de Regio's(2),

Handelend volgens de procedure van artikel 251 van het Verdrag(3),

Overwegende hetgeen volgt:

(1)  Richtlijn 95/21/EG van de Raad van 19 juni 1995 betreffende havenstaatcontrole(4) is herhaaldelijk en ingrijpend gewijzigd. Aangezien nieuwe wijzigingen nodig zijn, dient ter wille van de duidelijkheid tot herschikking te worden overgegaan.

(2)  De Gemeenschap is ernstig bezorgd over scheepvaartongevallen en de verontreiniging van de zeeën en kusten van de lidstaten.

(3)  De Gemeenschap is evenzeer bezorgd over de leef- en werkomstandigheden aan boord.

(4)  De veiligheid, de voorkoming van verontreiniging en de leef- en werkomstandigheden aan boord van schepen kunnen daadwerkelijk worden verbeterd door het aantal schepen in de wateren van de Gemeenschap dat niet aan de normen voldoet, drastisch terug te dringen via een strikte toepassing van de internationale verdragen, codes en resoluties.

(5)  De Europese Gemeenschap wenst dan ook een spoedige ratificatie van het Verdrag betreffende arbeid op zee uit 2006 van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO), waarvan voorschrift 5.2.1 betrekking heeft op de verantwoordelijkheden van de havenstaat.

(6)  De controle op de naleving door schepen van de internationale normen op het gebied van veiligheid, voorkoming van verontreiniging en leef- en werkomstandigheden aan boord dient in de eerste plaats de taak van de vlaggenstaat te zijn. Een aantal vlaggenstaten, is wat de implementatie en naleving van internationale normen betreft, evenwel ernstig in gebreke gebleven. Derhalve dient ook de havenstaat zorg te dragen voor de controle op de naleving van de vastgestelde internationale normen op het gebied van veiligheid, voorkoming van verontreiniging en de leef- en werkomstandigheden aan boord, met dien verstande dat inspectie door de havenstaat niet gelijk staat aan een deskundigenonderzoek en dat de inspectieverslagen niet de waarde hebben van een zeewaardigheidscertificaat, en dat havenstaatcontrole de vlaggenstaten niet van hun verantwoordelijkheden kan ontheffen.

(7)  Een geharmoniseerde aanpak met betrekking tot het doen naleven van die internationale normen door de lidstaten ten aanzien van schepen die in de onder hun jurisdictie vallende wateren varen en hun havens gebruiken, zal concurrentievervalsing voorkomen.

(8)  De scheepvaartsector is kwetsbaar voor terreurdaden. De veiligheidsmaatregelen in de transportsector dienen effectief te worden uitgevoerd en de lidstaten dienen er door middel van veiligheidscontroles op toe te zien dat de veiligheidsregels worden nageleefd.

(9)  Er dient te worden geprofiteerd van de ervaring die is opgedaan tijdens de werking van het Memorandum van Overeenstemming van Parijs inzake toezicht door de havenstaat dat op 26 januari 1982 is ondertekend (MOU van Parijs);

(10)  Het bij Verordening (EG) nr. 1406/2002 van het Europees Parlement en de Raad van 27 juni 2002(5) opgerichte Europees Agentschap voor maritieme veiligheid (EMSA) moet de nodige ondersteuning bieden om een uniforme en doeltreffende invoering te waarborgen van het havenstaatcontrolestelsel. Het EMSA dient in het bijzonder ondersteuning te bieden aan het tot stand brengen van een geharmoniseerde communautaire regeling inzake de kwalificatie en opleiding van met de controle van schepen in havens belaste inspecteurs.

(11)  In het kader van een doelmatig havenstaatcontrolestelsel dient te worden gestreefd naar een regelmatige inspectie van alle schepen die een haven in de Europese Unie aandoen. De inspecties moeten worden toegespitst op schepen die niet aan de normen voldoen, terwijl schepen die wel aan de normen voldoen, dat wil zeggen schepen die positieve inspectieverslagen kunnen overleggen of onder de vlag varen van een staat die voldoet aan de audit van de lidstaten door de Internationale Maritieme Organisatie (IMO), moeten worden beloond door een vermindering van het aantal inspecties. De nieuwe inspectieregels moeten worden opgenomen in het communautaire havenstaatcontrolestelsel zodra de verschillende aspecten daarvan zijn vastgesteld en op basis van een gezamenlijke inspectieregeling waarbij elke lidstaat een evenredige bijdrage levert tot het bereiken van de communautaire doelstelling inzake een alomvattende inspectie. Bovendien dienen de lidstaten het vereiste aantal personeelsleden, onder wie gekwalificeerde inspecteurs, aan te werven en in dienst te houden, rekening houdend met de omvang en kenmerken van het scheepsverkeer in iedere haven.

(12)  De inspectieregeling die met deze richtlijn wordt ingesteld, moet worden afgestemd op de werkzaamheden die zijn verricht in het kader van het MOU van Parijs. Aangezien over ontwikkelingen naar aanleiding van het MOU van Parijs op communautair niveau overeenstemming moet worden bereikt, alvorens zij binnen de Europese Unie ten uitvoer kunnen worden gelegd, moet er tussen de Gemeenschapswetgeving en het MOU van Parijs een nauwe coördinatie moeten worden ingevoerd, met als doel één eenvormige inspectieregeling.

(13)  De bij havenstaatinspecties gehanteerde regels en procedures alsmede de criteria voor aanhouding van een schip moeten worden geharmoniseerd teneinde de doeltreffendheid van dat toezicht in alle havens constant te maken en zo het selectief gebruik dat van bepaalde havens van bestemming wordt gemaakt om het net van een dergelijk toezicht te ontwijken, drastisch te beperken.

(14)  Sommige categorieën schepen vormen een duidelijk risico op ongevallen of verontreiniging wanneer zij een bepaalde ouderdom bereiken en dienen derhalve aan een uitgebreide inspectie te worden onderworpen; de nadere regels voor deze uitgebreide inspecties moeten worden vastgesteld.

(15)  Krachtens de inspectieregeling die met deze richtlijn wordt ingesteld hangen de tussenpozen tussen de periodieke inspecties op schepen af van hun risicoprofiel dat door middel van bepaalde generieke en historische parameters wordt vastgesteld. Voor schepen met een hoog risico zou deze tussenpoos niet langer dan zes maanden mogen zijn.

(16)  Sommige schepen vormen een duidelijk risico voor de veiligheid op zee en het mariene milieu vanwege de slechte staat waarin zij zich bevinden, de vlag die zij voeren en hun antecedenten. Deze schepen zou daarom toegang tot de havens en tot de ankerplaatsen in de Gemeenschap moeten worden geweigerd, tenzij kan worden aangetoond dat zij op een veilige wijze in de wateren van de Gemeenschap kunnen worden geëxploiteerd. Er moeten richtsnoeren worden opgesteld waarin de procedures uiteen worden gezet die van toepassing zijn indien aan een bepaald schip de toegang wordt geweigerd of wanneer deze weigering weer ongedaan wordt gemaakt. Omwille van de transparantie moet de lijst met schepen die uit de havens en uit de ankerplaatsen in de Gemeenschap worden geweerd openbaar worden gemaakt.

(17)  Teneinde de administratieve lasten ten gevolge van veelvuldige inspecties voor een aantal instanties en rederijen te verminderen dienen ten genoegen van het gastland en overeenkomstig Richtlijn 1999/35/EG van de Raad van 29 april 1999 betreffende een stelsel van verplichte onderzoeken voor de veilige exploitatie van geregelde diensten met ro-ro- veerboten en hogesnelheidspassagiersvaartuigen(6) uitgevoerde onderzoeken te worden beschouwd als uitgebreide inspecties in het kader van de havenstaatcontrole.

(18)  Tekortkomingen betreffende de naleving van de bepalingen van de verdragen dienen te worden gecorrigeerd. Schepen die aan herstelmaatregelen dienen te worden onderworpen, moeten worden aangehouden, wanneer de vastgestelde tekortkomingen duidelijk gevaar opleveren voor de veiligheid, de gezondheid of het milieu, totdat die tekortkomingen zijn gecorrigeerd.

(19)  Er moet een recht van beroep worden ingesteld tegen besluiten tot aanhouding door de bevoegde autoriteiten teneinde onredelijke besluiten te voorkomen die kunnen leiden tot onnodige aanhoudingen en vertragingen.

(20)  De bij havenstaatcontroles betrokken instanties en inspecteurs mogen zich niet in een belangenconflict bevinden, noch met de haven waar wordt geïnspecteerd, noch met het schip dat wordt geïnspecteerd of met daaraan verbonden belangen. Inspecteurs moeten over passende kwalificaties beschikken en een degelijke opleiding krijgen om hun bekwaamheid voor de uitvoering van inspecties op peil te houden en te verbeteren. De lidstaten dienen samen te werken om binnen de Gemeenschap een uniforme regeling te ontwikkelen en bevorderen op het gebied van kwalificatie en opleiding van inspecteurs.

(21)  Loodsen en havenautoriteiten moet de gelegenheid worden geboden nuttige inlichtingen te geven over aan boord van schepen vastgestelde onregelmatigheden.

(22)  Klachten van personen met een duidelijk gerechtvaardigd belang betreffende de leef- en arbeidsomstandigheden aan boord moeten worden onderzocht. De behandeling van klachten aan boord dient voorrang te hebben. Iedereen die een klacht indient, moet op de hoogte worden gehouden van het gevolg dat hieraan wordt gegeven.

(23)  Er is samenwerking nodig tussen de bevoegde instanties van de lidstaten en andere autoriteiten of organisaties met het oog op een doeltreffende follow-up van schepen met tekortkomingen die mogen doorvaren, en met het oog op uitwisseling van informatie over de zich in de haven bevindende schepen.

(24)  Aangezien de inspectiedatabank een essentieel onderdeel vormt van de havenstaatcontrole, dienen de lidstaten erop toe te zien dat deze overeenkomstig de communautaire vereisten wordt bijgewerkt.

(25)  Publicatie van informatie over schepen en hun exploitant of rederij die niet voldoen aan de internationale normen op het gebied van de veiligheid, de gezondheid en de bescherming van het mariene milieu afschrikwekkend kan werken en expediteurs ervan kan doen afzien van deze schepen gebruik te maken, terwijl dit voor eigenaars ervan een aansporing is om herstelmaatregelen te treffen.

(26)  Alle kosten van de inspectie van schepen die aanhouding rechtvaardigt en de kosten die voortvloeien uit het opheffen van een toegangsverbod, moeten de eigenaar of de exploitant worden aangerekend.

(27)  De voor de uitvoering van deze richtlijn vereiste maatregelen moeten worden vastgesteld overeenkomstig Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999, tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden(7). Daar het maatregelen van algemene strekking betreft tot wijziging van niet-essentiële onderdelen van deze richtlijn, moeten zij worden vastgesteld volgens de in artikel 5 bis van Besluit 1999/468/EG vastgestelde regelgevingsprocedure met toetsing.

(28)  Ter voorkoming van onevenredig hoge administratieve lasten voor de lidstaten die niet over zeehavens beschikken dient met name een de-minimisbepaling worden ingevoerd om het deze staten mogelijk te maken van de voorschriften van deze richtlijn af te wijken. Maatregelen tot uitvoering van die bepaling moeten worden vastgesteld volgens de regelgevingsprocedure met toetsing.

(29)  Daar de doelstellingen van het overwogen optreden, namelijk een vermindering van het aantal niet aan de normen voldoende schepen in wateren van de Gemeenschap door een verbetering van het communautaire inspectiesysteem en de ontwikkeling van middelen om preventieve maatregelen te nemen op het gebied van de verontreiniging van de zee, niet voldoende door de lidstaten kunnen worden verwezenlijkt en zij derhalve wegens de omvang en de gevolgen ervan beter op Gemeenschapsniveau kunnen worden verwezenlijkt, kan de Gemeenschap overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag neergelegde subsidiariteitsbeginsel maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze richtlijn niet verder dan nodig is om deze doelstellingen te verwezenlijken.

(30)  De verplichting tot omzetting van deze richtlijn in nationaal recht dient te worden beperkt tot de bepalingen die ten opzichte van de vorige richtlijn materieel zijn gewijzigd. De verplichting tot omzetting van de ongewijzigde bepalingen vloeit voort uit de vorige richtlijn.

(31)  Deze richtlijn dient de verplichtingen van de lidstaten met betrekking tot de in bijlage XV, deel B, genoemde termijnen voor omzetting in nationaal recht van de aldaar genoemde richtlijnen onverlet te laten.

(32)  Overeenkomstig punt 34 van het Interinstitutioneel Akkoord inzake beter wetgeven(8) worden de lidstaten aangespoord voor zichzelf en in het belang van de Gemeenschap hun eigen tabellen op te stellen die, voor zover mogelijk, de correlatie aangeven tussen de richtlijnen en hun omzettingsmaatregelen, en deze tabellen openbaar te maken,

HEBBEN DE VOLGENDE RICHTLIJN VASTGESTELD:

Artikel 1

Doel

Artikel 2

Definities

Artikel 3

Werkingssfeer

1.  Deze richtlijn is van toepassing op ieder schip en zijn bemanning dat een haven of ankerplaats van een lidstaat aandoet.

Frankrijk kan besluiten dat de havens in zijn overzeese departementen bedoeld in artikel 299, lid 2 van het Verdrag niet tot de in dit lid bedoelde havens behoren.

Wanneer een lidstaat een schip in zijn territoriale wateren maar buiten een haven inspecteert, wordt die inspectie beschouwd als een inspectie in uitvoering van de onderhavige richtlijn.

Dit artikel laat het recht om op te treden waarover een lidstaat op grond van de relevante internationale verdragen beschikt, onverlet.

Lidstaten die geen zeehavens hebben hoeven deze richtlijn onder bepaalde voorwaarden niet toe te passen. De Commissie stelt overeenkomstig de in artikel 30, lid 2 bedoelde regelgevingsprocedure met toetsing de maatregelen vast om deze uitzonderingsregeling uitvoering te geven.

2.  In het geval van schepen met een brutotonnage van minder dan 500 passen de lidstaten de toepasselijke bepalingen van de verdragen toe en voor zover een verdrag niet van toepassing is nemen zij de maatregelen die nodig zijn om ervoor te zorgen dat de schepen geen duidelijk gevaar opleveren voor de veiligheid, de gezondheid of het milieu. Bij de toepassing van dit lid nemen de lidstaten bijlage 1 van het MOU van Parijs als richtsnoer.

3.  Bij de inspectie van een schip dat vaart onder de vlag van een Staat die geen partij is bij een verdrag, zien de lidstaten erop toe dat schip en bemanning geen gunstiger behandeling krijgen dan een schip dat vaart onder de vlag van een Staat die wel partij is bij dat verdrag.

4.  Deze richtlijn is niet van toepassing op vissersvaartuigen, oorlogsschepen, marinehulpschepen, houten schepen van primitieve bouw, voor niet-commerciële doeleinden gebruikte overheidsschepen en niet voor handel gebruikte pleziervaartuigen.

Artikel 4

Bevoegdheden tot inspectie

1.  De lidstaten nemen de nodige maatregelen om over de wettelijke bevoegdheid te beschikken om, overeenkomstig het internationale recht, aan boord van buitenlandse schepen inspecties uit te voeren als bedoeld in deze richtlijn.

2.  De lidstaten handhaven voor de inspectie van schepen de nodige bevoegde instanties en nemen alle nodige maatregelen om ervoor te zorgen dat zij hun taken vervullen overeenkomstig de bepalingen van deze richtlijn. Zij zorgen met name voor de aanwerving van het vereiste aantal personeelsleden, in het bijzonder gekwalificeerde inspecteurs, rekening houdend met de omvang en de aard van het scheepvaartverkeer in elke haven.

De lidstaten treffen passende maatregelen om inspecteurs beschikbaar te stellen voor de uitvoering van eerste en uitgebreide inspecties als bedoeld in de artikelen 12 en 13 en bijlage I, deel II.

Artikel 5

Inspectieregeling van de Gemeenschap

1.  De lidstaten voeren de inspecties uit overeenkomstig het selectieprogramma bepaald in artikel 12 en bijlage I.

2.  Iedere lidstaat voert jaarlijks een totaal aantal inspecties van individuele schepen uit overeenkomstig zijn aandeel in het totale aantal inspecties dat jaarlijks in de Gemeenschap en het gebied dat onder het MOU van Parijs valt, moet worden uitgevoerd. Dit aandeel wordt bepaald door het aantal individuele schepen dat havens of ankerplaatsen van de betrokken lidstaat aandoet in verhouding tot het totale aantal individuele schepen dat havens of ankerplaatsen van alle lidstaten van de Gemeenschap en staten die partij bij het MOU van Parijs zijn aandoet.

Artikel 6

Naleving van de inspectieregeling van de Gemeenschap

Artikel 7

Omstandigheden waarin bepaalde schepen niet worden geïnspecteerd

1.  In de volgende omstandigheden kan een lidstaat besluiten de inspectie van een schip van prioriteit I uit te stellen:

Wordt een inspectie uitgesteld, maar niet uitgevoerd overeenkomstig de punten i) en ii) en niet vastgelegd in de inspectiedatabank, dan wordt dit de lidstaat die de inspectie uitstelde als een gemiste inspectie aangerekend.

2.  In de volgende uitzonderlijke omstandigheden wordt een inspectie die om operationele redenen op schepen van prioriteit I niet is uitgevoerd en mits de reden voor het missen van de inspectie in de inspectiedatabank is vastgelegd, niet als gemiste inspectie aangerekend: als naar het oordeel van de bevoegde autoriteit het uitvoeren van de inspectie een risico zou betekenen voor de veiligheid van de inspecteurs, het schip, zijn bemanning of de haven dan wel het mariene milieu.

3.  Wordt een inspectie op een voor anker liggend schip niet uitgevoerd en wordt, indien punt ii) van toepassing is, de reden daarvan in de inspectiedatabank vastgelegd, dan wordt deze inspectie niet als gemiste inspectie aangerekend als

4.  De Commissie kan overeenkomstig de in artikel 30, lid 2 bedoelde regelgevingsprocedure met toetsing de maatregelen voor de uitvoering van dit artikel vaststellen.

Artikel 8

Kennisgeving van van de aankomst van schepen

1.  De exploitant, agent of kapitein van een schip dat in aanmerking komt voor gedetailleerde inspectie overeenkomstig artikel 13 en dat op weg is naar een haven of ankerplaats in een lidstaat, doet kennisgeving van de aankomst overeenkomstig de bepalingen van bijlage III.

2.  Bij ontvangst van de kennisgeving als bedoeld in lid 1 en artikel 4 van Richtlijn 2002/59/EG van het Europees Parlement en de Raad van 27 juni 2002 betreffende de invoering van een communautair monitoring en informatiesysteem voor de zeescheepvaart(10) geeft de betrokken havenautoriteit deze informatie aan de bevoegde instantie in de diverse betrokken havens door.

3.  Alle communicatie uit hoofde van dit artikel verloopt langs elektronische weg. Andere communicatiekanalen worden alleen gebruikt als de elektronische communicatiekanalen niet beschikbaar zijn.

4.  De procedures en formats die de lidstaten invoeren voor de toepassing van bijlage III voldoen aan de bepalingen van Richtlijn 2002/59/EG.

Artikel 9

Risicoprofiel van een schip

1.  Aan elk schip dat een haven of ankerplaats binnen een lidstaat aandoet, wordt een risicoprofiel toegekend dat bepalend is voor de prioriteit waarmee de inspectie moet worden uitgevoerd, de tussenpozen tussen de inspecties en de omvang van de inspecties. Het risicoprofiel van ieder schip wordt in de inspectiedatabank opgenomen.

2.  Het risicoprofiel van een schip wordt door middel van een combinatie van generieke en historische risicoparameters als volgt vastgesteld:

a)   generieke parameters

Deze worden gebaseerd op de scheepssoort, leeftijd, vlag, betrokken erkende organisaties en de prestaties in het verleden van de rederij overeenkomstig bijlage I, deel I, punt 1) en bijlage II.

b)   historische parameters

Deze worden gebaseerd op het aantal onregelmatigheden en aanhoudingen gedurende een bepaalde periode overeenkomstig bijlage I, deel I, punt 2) en bijlage II.

3.  De Commissie stelt overeenkomstig de in artikel 30, lid 2 bedoelde regelgevingsprocedure met toetsing de regels op voor de uitvoering van dit artikel waarbij zij met name het volgende specificeert:

Artikel 10

Frequentie van de inspecties

1.  Schepen die havens of ankerplaatsen in de Gemeenschap aandoen, worden op de volgende wijze aan periodieke of aanvullende inspecties onderworpen:

2.  Periodieke en aanvullende inspecties omvatten een onderzoek van vooraf voor elk schip vastgestelde punten die afhankelijk zijn van het soort schip, het soort inspectie en de bevindingen bij vorige inspecties in het kader van de havenstaatcontrole.

De inspectiedatabank moet de elementen aangeven waarmee de risicopunten kunnen worden geïdentificeerd die bij iedere inspectie moeten worden gecontroleerd.

3.  De Commissie stelt overeenkomstig de in artikel 30, lid 2 bedoelde regelgevingsprocedure met toetsing en rekening houdend met de procedures die in het kader van het MOU van Parijs worden toegepast, de regels vast voor de uitvoering van dit artikel, waarbij zij met name een lijst geeft van de punten die afhankelijk van het scheepstype gecontroleerd moeten worden.

Artikel 11

Selectie van te inspecteren schepen

De bevoegde autoriteit zorgt ervoor dat schepen voor inspectie worden geselecteerd op basis van een risicoprofiel zoals bedoeld in bijlage I, deel I, en, wanneer zich uiterst belangrijke factoren of onverwachte elementen voordoen overeenkomstig bijlage I, deel II, afdeling 2.

Artikel 12

Soorten inspecties

1.  De lidstaten zorgen ervoor dat schepen die overeenkomstig artikel 11 voor inspectie zijn geselecteerd, op de volgende wijze worden onderworpen aan een eerste inspectie, een nadere inspectie of een uitgebreide inspectie:

2.  Eerste inspectie

a)   bij iedere eerste inspectie van een schip zorgt de bevoegde instantie zorgt ervoor dat de inspecteur ten minste de in bijlage IV opgenomen certificaten en documenten controleert die zich overeenkomstig de geldende communautaire wetgeving op het gebied van veiligheid op zee en internationale verdragen aan boord dienen te bevinden.

b)  Wanneer een schip de toestemming had gekregen om een haven te verlaten op voorwaarde dat de vastgestelde tekortkomingen in de volgende haven werden verholpen, wordt bij de inspectie in de volgende haven uitsluitend gecontroleerd of deze tekortkomingen zijn verholpen.

De inspecteur kan evenwel, op grond van zijn beroepsmatige oordeel, beslissen dat in het kader van de inspectie aanvullende controles moeten worden uitgevoerd.

3.   Nadere inspectie

Een nadere inspectie, met inbegrip van een aanvullende controle of aan de operationele voorschriften aan boord wordt voldaan, wordt uitgevoerd wanneer er, na de in lid 2, punt b) bedoelde inspectie, gegronde redenen zijn om aan te nemen dat de toestand van het schip of zijn uitrusting of bemanning op belangrijke punten niet voldoet aan de relevante voorschriften van een verdrag.

Er bestaan "gegronde redenen" indien de inspecteur feiten ontdekt die naar zijn beroepsmatige oordeel een gedetailleerde inspectie van het schip, de uitrusting of de bemanning rechtvaardigen.

Een niet-limitatieve lijst van "gegronde redenen" is opgenomen in bijlage V en VII, deel C.

Artikel 13

Uitgebreide inspectie

1.  De volgende categorieën schepen komen in aanmerking voor een uitgebreide inspectie overeenkomstig bijlage I, deel II, afdeling 3.1, punten a) en b):

2.  Na ontvangst van een voorafgaande kennisgeving afkomstig van een schip dat in aanmerking komt voor een uitgebreide inspectie, stelt de bevoegde instantie het schip er onverwijld van op de hoogte of er al dan niet een uitgebreide inspectie zal worden uitgevoerd.

Artikel 14

Richtsnoeren en procedures op grond van de communautaire wetgeving inzake de beveiliging van het zeevervoer

1.  Voor de toepassing van deze richtlijn wordt zo nodig rekening gehouden met de ter zake doende procedures en richtsnoeren voor de controle van schepen zoals vermeld in bijlage VI.

De lidstaten zorgen ervoor dat hun bevoegde autoriteiten goed op de hoogte worden gebracht van de desbetreffende richtsnoeren of procedures die moeten worden uitgevoerd overeenkomstig de communautaire wetgeving en zij zien op hun juiste uitvoering toe.

2.  Ten aanzien van veiligheidscontroles passen de lidstaten de in bijlage VII beschreven procedures toe op alle schepen bedoeld in artikel 3, leden 1 en 2 van Verordening (EG) nr. 725/2004 die hun havens aandoen, tenzij ze onder de vlag van de staat van de inspectiehaven varen.

De lidstaten passen deze procedures toe op de schepen bedoeld in artikel 3, lid 3 van Verordening (EG) nr. 725/2004 wanneer de bepalingen van die verordening ook van toepassing zijn geworden op de schepen bedoeld in artikel 3, lid 3.

3.  De bepalingen van artikel 13 betreffende uitgebreide inspecties zijn van toepassing op ro-ro-veerboten en hogesnelheidspassagiersvaartuigen zoals bedoeld in artikel 2, onder a) en b) van Richtlijn 1999/35/EG.

Wanneer een schip overeenkomstig de artikelen 6 en 8 van Richtlijn 1999/35/EG aan een onderzoek is onderworpen, wordt een dergelijk specifiek onderzoek in voorkomend geval beschouwd als een nadere of uitgebreide inspectie en dit wordt als zodanig in de inspectiedatabank vastgelegd.

Onverminderd het beletten van de inzet van een ro-ro-veerboot of een hogesnelheidspassagiersvaartuig waartoe is besloten overeenkomstig artikel 10 van Richtlijn 1999/35/EG, zijn de bepalingen van deze richtlijn betreffende het corrigeren van onregelmatigheden, aanhouding, alsmede de follow-up na inspecties, aanhouding of weigering van toegang in voorkomend geval van toepassing.

Artikel 15

Maatregelen tot weigering van toegang aan bepaalde schepen

1.  Een lidstaat ziet erop toe dat elk schip dat aan de in het onderhavige lid genoemde criteria voldoet de toegang tot zijn havens en ankerplaatsen wordt geweigerd, behalve in de situaties als omschreven in artikel 20, lid 6 indien het schip:

Voor de toepassing van dit lid wordt de lijst zoals omschreven door het MOU van Parijs per 1 juli van ieder jaar van kracht.

De weigering van toegang wordt pas opgeheven na een periode van drie maanden na de datum van uitvaardiging van de maatregel en voor zover voldaan is aan de voorwaarden zoals bedoeld in de punten 4 tot en met 10 van bijlage IX.

Indien het schip voor de tweede maal de toegang wordt geweigerd, bedraagt bovengenoemde periode twaalf maanden. Een daaropvolgende aanhouding in een haven van de Gemeenschap leidt ertoe dat het schip permanent de toegang wordt geweigerd tot iedere haven of ankerplaats in de Gemeenschap.

2.  Voor de toepassing van dit artikel, voldoen de lidstaten aan de procedures die zijn vastgesteld in bijlage IX, deel B.

Artikel 16

Inspectierapport aan de kapitein

Na voltooiing van een inspectie, een gedetailleerde inspectie of een uitgebreide inspectie stelt de inspecteur een rapport op conform bijlage X. De kapitein van het schip ontvangt een exemplaar van het inspectierapport.

Artikel 17

Klachten

Alle klachten, als bedoeld in artikel 2, lid 15, van personen met een aangetoond gerechtvaardigd belang betreffende de omstandigheden aan boord worden onderworpen aan een eerste onderzoek door de bevoegde autoriteit.

Bij dit eerste onderzoek moet zo snel mogelijk kunnen worden vastgesteld of de klacht ontvankelijk is dan wel ongegrond of duidelijk ongerechtvaardigd.

Indien de bevoegde instantie van oordeel is dat de klacht kennelijk ongegrond is, brengt zij de indiener van de klacht op de hoogte van haar beslissing en motivering daarvan.

De identiteit van de persoon die de klacht heeft ingediend wordt niet bekendgemaakt aan de kapitein of de eigenaar van het betrokken schip. De inspecteur waarborgt vertrouwelijkheid bij elk gesprek met bemanningsleden.

De lidstaten brengen de administratie van de vlaggenstaat op de hoogte, met eventueel een afschrift aan de IAO, van klachten die niet kennelijk ongegrond zijn en de maatregelen die na de klacht zijn genomen.

Artikel 18

Rectificatie en aanhouding

1.  Ten overstaan van de bevoegde instantie moet worden aangetoond dat de bij de inspectie bevestigde of aan het licht gekomen tekortkomingen in overeenstemming met de verdragen worden of zullen worden verholpen.

2.  Wanneer sprake is van tekortkomingen die een duidelijk gevaar inhouden voor de veiligheid, de gezondheid of het milieu, ziet de bevoegde instantie van de havenstaat waar het schip wordt geïnspecteerd erop toe dat het schip wordt aangehouden of dat de activiteit in verband waarmee de tekortkomingen aan het licht zijn gekomen, wordt stopgezet. De aanhouding of de stopzetting van de activiteit wordt pas opgeheven wanneer het gevaar is weggenomen of wanneer de bevoegde instantie bepaalt dat, op bepaalde voorwaarden, het schip mag uitvaren dan wel de activiteit mag worden hervat zonder dat dit gevaar oplevert voor de veiligheid en gezondheid van passagiers of bemanning of voor andere schepen of zonder onredelijk groot gevaar voor schade aan het mariene milieu.

3.  Onverminderd overeenkomstig Verordening (EG) nr. 725/2004 om veiligheidsredenen opgelegde beperkingen, mag in een door een bevoegde instantie uitgevaardigd aanhoudingsbevel:

4.  Bij zijn beroepsmatige beoordeling van de vraag of een schip al dan niet moet worden aangehouden, past de inspecteur de in bijlage XI vervatte criteria toe.

In dit verband zorgt de bevoegde instantie ervoor dat het schip wordt aangehouden indien uit de inspectie blijkt dat het schip niet is uitgerust met een functionerende reisgegevens-recorder, terwijl het gebruik daarvan op grond van Richtlijn 2002/59/EG verplicht is.

Wanneer de tekortkomingen op grond waarvan de aanhouding plaatsvindt niet zonder meer in de haven van aanhouding kunnen worden verholpen, kan de bevoegde instantie het schip toestaan verder te reizen naar de reparatiewerf die zich het dichtst bij de haven van aanhouding bevindt waar de tekortkomingen wel zonder meer kunnen worden verholpen, of kan zij verlangen dat de tekortkomingen worden verholpen binnen een termijn van ten hoogste 30 dagen overeenkomstig de in het MOU van Parijs opgenomen richtsnoeren. Daartoe zijn de procedures van artikel 20 van toepassing.

5.  In uitzonderlijke omstandigheden, waarin de algemene toestand van het schip duidelijk niet aan de normen voldoet, mag de bevoegde instantie de inspectie van het schip opschorten tot de verantwoordelijke partijen de nodige stappen hebben ondernomen om ervoor te zorgen dat het schip aan de relevante voorschriften van de verdragen voldoet.

6.  Ingeval van aanhouding dient de bevoegde instantie onmiddellijk, schriftelijk en onder overlegging van het inspectierapport, de administratie van de vlaggenstaat of, wanneer dit niet mogelijk is, de consul, of, bij diens afwezigheid, de dichtstbijzijnde diplomatieke vertegenwoordiger van die staat in kennis te stellen van het geheel van omstandigheden waarin optreden noodzakelijk werd geacht. Bovendien moet ook mededeling worden gedaan aan de aangewezen inspecteurs of de erkende organisaties die verantwoordelijk zijn voor de afgifte van de classificatiecertificaten of de wettelijk voorgeschreven certificaten die overeenkomstig internationale verdragen worden afgegeven.

7.  De bepalingen van deze richtlijn laten de additionele voorschriften van de verdragen betreffende kennisgevings- en rapportageprocedures in verband met de havenstaatcontrole onverlet.

8.  Bij de uitoefening van de havenstaatcontrole uit hoofde van deze richtlijn wordt al het mogelijke gedaan om te vermijden dat een schip onnodig wordt aangehouden of opgehouden. Indien een schip onnodig wordt aangehouden of opgehouden, kan de eigenaar of de exploitant aanspraak maken op vergoeding van alle geleden verlies of schade. In gevallen waar onnodige aanhouding of onnodig oponthoud wordt gesteld, ligt de bewijslast bij de eigenaar of de exploitant van het schip.

9.  De bevoegde instantie stelt de havenautoriteit er zo spoedig mogelijk van op de hoogte wanneer er een aanhoudingsmaatregel is uitgevaardigd.

10.  Om havencongestie te vermijden kan een bevoegde instantie toestemming verlenen om een aangehouden schip naar een andere haven te verplaatsen indien dat op een veilige manier kan gebeuren. Het risico op havencongestie is echter geen criterium om te beslissen of een schip al dan niet blijft aangehouden.

Havenautoriteiten werken samen met de bevoegde instanties om te voorzien in faciliteiten voor de opvang van aangehouden schepen.

Artikel 19

Recht van beroep

1.  De eigenaar of de exploitant van het schip of diens vertegenwoordiger in de lidstaat kan beroep instellen tegen een door de bevoegde instantie genomen besluit tot aanhouding of weigering van toegang. Het beroep schort de werking van de aanhouding of de weigering van toegang niet op, maar het wordt wel in de inspectiedatabank vermeld.

2.  De lidstaten dienen hiertoe in overeenstemming met hun nationale wetgeving passende beroepsprocedures in te stellen en te handhaven en werken samen om consistente normen en procedures voor de uitvoering van dit artikel vast te stellen, met name om tot een redelijke termijn voor de behandeling van beroepen te komen.

3.  De bevoegde instantie dient de kapitein van het schip als bedoeld in lid 1 naar behoren op de hoogte te stellen van zijn recht om beroep in te stellen en van de desbetreffende praktische modaliteiten.

4.  Wanneer ten gevolge van een door de eigenaar of de exploitant van een schip, of zijn vertegenwoordiger, ingediend beroep of verzoek een aanhouding of weigering van toegang wordt opgeheven of gewijzigd:

Artikel 20

Maatregelen volgend op inspecties en aanhouding

1.  Wanneer tekortkomingen als bedoeld in artikel 18, lid 2, niet in de haven van inspectie kunnen worden verholpen, mag de bevoegde instantie van die lidstaat het desbetreffende schip toestaan rechtstreeks naar de dichtstbijzijnde door de kapitein en de betrokken instanties gekozen reparatiewerf te varen die zich het dichtst bij de haven van aanhouding bevindt en waar de tekortkomingen kunnen worden verholpen, mits aan de door de bevoegde instantie van de vlaggenstaat vastgestelde en door de lidstaat goedgekeurde voorwaarden wordt voldaan. Deze voorwaarden dienen te garanderen dat het schip deze reis kan ondernemen zonder dat dit gevaar oplevert voor de veiligheid en gezondheid van passagiers en bemanning of voor andere schepen, of zonder onredelijk groot gevaar voor schade aan het mariene milieu.

2.  Wanneer een schip naar een reparatiewerf wordt gestuurd op grond van tekortkomingen bij de naleving van IMO-resolutie A.744(18), hetzij wat de scheepsdocumenten betreft, hetzij wegens structurele gebreken of tekortkomingen, kan de bevoegde instantie eisen dat in de haven van aanhouding de nodige diktemetingen worden uitgevoerd vóór het schip opnieuw in de vaart wordt genomen.

3.  In de in lid 1 genoemde omstandigheden stelt de bevoegde instantie van de lidstaat in de haven van inspectie de bevoegde instantie van de Staat waar zich de reparatiewerf bevindt, alsmede de in artikel 18, lid 6, vermelde partijen en alle andere betrokken instanties in kennis van alle voorwaarden voor de reis.

De bevoegde instantie van een lidstaat die de kennisgeving ontvangt, licht de kennisgevende instantie in over de maatregelen die zij heeft genomen.

4.  De lidstaten nemen maatregelen om ervoor te zorgen dat de toegang tot alle havens of ankerplaatsen in de Gemeenschap wordt geweigerd aan schepen als bedoeld in lid 1.

De weigering blijft van kracht totdat de eigenaar of de exploitant ten overstaan van de bevoegde instantie ten genoegen van de lidstaat waar de tekortkoming aan het schip is geconstateerd, heeft aangetoond dat het schip volledig aan alle van toepassing zijnde voorschriften van de verdragen voldoet.

5.  In de in lid 4, onder a), genoemde omstandigheden waarschuwt de bevoegde instantie van de lidstaat waar de tekortkomingen aan het schip zijn geconstateerd, onmiddellijk de bevoegde instanties van alle andere lidstaten.

In de in lid 4, onder b), genoemde omstandigheden waarschuwt de bevoegde instantie van de lidstaat waar de reparatiewerf gelegen is, onmiddellijk de bevoegde instanties van alle andere lidstaten.

Voordat de toegang geweigerd wordt, kan de lidstaat verzoeken om overleg met de vlaggenstaatadministratie van het betrokken schip.

6.  In afwijking van de bepalingen van lid 4 mag, in geval van overmacht of om prevalerende veiligheidsredenen of om het gevaar van vervuiling te beperken of te minimaliseren of tekortkomingen te verhelpen, tot een bepaalde haven of ankerplaats toegang worden verleend door de desbetreffende instantie van die havenstaat mits de eigenaar, de exploitant of de kapitein van het schip ten genoegen van de bevoegde instantie van die lidstaat afdoende maatregelen voor een veilige binnenkomst heeft genomen.

Artikel 21

Beroepskwalificaties van inspecteurs

1.  De inspecties mogen uitsluitend worden uitgevoerd door inspecteurs die voldoen aan de in bijlage XII vermelde kwalificaties en door de bevoegde instantie gemachtigd zijn tot uitvoering van havenstaatcontroles.

2.  Wanneer de bevoegde instantie van de havenstaat niet de noodzakelijke beroepsdeskundigheid kan bieden, mag de inspecteur van die bevoegde instantie worden bijgestaan door een persoon met de vereiste beroepsdeskundigheid.

3.  De bevoegde instanties, de inspecteurs die de havenstaatcontrole verrichten en de personen die hen bijstaan, mogen geen commerciële belangen hebben in de haven van inspectie, noch in de geïnspecteerde schepen. De inspecteurs mogen evenmin werknemer zijn van of opdrachten uitvoeren voor niet-gouvernementele organisaties die wettelijk voorgeschreven certificaten en klassecertificaten afgeven of de noodzakelijke onderzoeken uitvoeren voor het afgeven van die certificaten aan schepen.

4.  Iedere inspecteur is houder van een persoonlijk document in de vorm van een identiteitskaart die in overeenstemming met Richtlijn 96/40/EG van de Commissie van 25 juni 1996 houdende het vaststellen van een gemeenschappelijk model voor een identiteitskaart voor inspecteurs die de havenstaatcontrole verrichten(11).

5.  De lidstaten waarborgen dat, alvorens de inspecteurs worden gemachtigd tot uitvoering van inspecties en vervolgens om de vijf jaar, de bekwaamheid van de inspecteurs wordt nagegaan en hun kennis als bedoeld in bijlage XII wordt getest.

6.  De lidstaten waarborgen dat de inspecteurs een aangepaste vorming krijgen betreffende wijzigingen van de communautaire regeling inzake havenstaatcontrole als vastgesteld in deze richtlijn en eventuele wijzigingen in de verdragen.

7.  De Commissie werkt met de lidstaten samen met het oog op de ontwikkeling en bevordering van een uniforme regeling binnen de Gemeenschap inzake de kwalificatie en opleiding van inspecteurs.

Artikel 22

Rapporten van loodsen en havenautoriteiten

1.  De lidstaten nemen de nodige maatregelen om te waarborgen dat hun loodsen die dienst verrichten op schepen die op weg zijn naar een haven van een lidstaat of via de wateren van een lidstaat varen de bevoegde instantie van de havenstaat of kuststaat, naar gelang wat van toepassing is, onmiddellijk kunnen inlichten wanneer zij bij het vervullen van hun normale taak opmerken dat er onregelmatigheden of bevindingen, dan wel klaarblijkelijke tekortkomingen zijn die afbreuk kunnen doen aan de veilige vaart van het schip of gevaar voor schade aan het mariene milieu kunnen opleveren.

2.  Indien havenautoriteiten bij de uitoefening van hun normale taken opmerken dat een zich in hun haven bevindend schip onregelmatigheden of bevindingen, dan wel klaarblijkelijke tekortkomingen heeft die afbreuk kunnen doen aan de veiligheid van het schip of een onredelijk groot gevaar opleveren voor schade aan het mariene milieu, dienen zij de bevoegde instantie van de betrokken havenstaat daarvan onmiddellijk in kennis te stellen.

3.  De lidstaten zorgen ervoor dat hun loodsen en havenautoriteiten ten minste de volgende informatie verstrekken, indien mogelijk in elektronische vorm:

4.  De Commissie kan overeenkomstig de in artikel 30, lid 2 bedoelde regelgevingsprocedure met toetsing maatregelen voor de uitvoering van dit artikel vaststellen, waaronder een geharmoniseerd elektronisch formaat en geharmoniseerde procedures voor de melding door de loodsen en havenautoriteiten van onregelmatigheden of bevindingen dan wel klaarblijkelijke tekortkomingen en follow-upmaatregelen die de lidstaat hebben genomen.

Artikel 23

Samenwerking

1.  Iedere lidstaat zorgt ervoor dat zijn havenautoriteiten en andere betrokken autoriteiten of instanties aan de voor de havenstaatcontrole bevoegde instantie de volgende in hun bezit zijnde informatie meedeelt:

2.  De lidstaten zorgen voor informatie-uitwisseling en samenwerking tussen hun bevoegde instantie en de bevoegde instanties van alle overige lidstaten en houden de bestaande operationele verbinding tussen hun bevoegde instantie, de Commissie en de inspectiedatabank in stand.

De lidstaten nemen de nodige maatregelen om de inspectiedatabank bij te werken overeenkomstig de voorschriften van deze richtlijn.

Voor het uitvoeren van inspecties raadplegen de inspecteurs de openbare en particuliere databanken betreffende scheepsinspectie welke toegankelijk zijn via het EQUASIS-informatiesysteem.

3.  De lidstaten nemen de nodige maatregelen om ervoor te zorgen dat de informatie betreffende de inspecties onverwijld wordt opgenomen in de inspectiedatabank.

De in dit lid bedoelde informatie is de in bijlage X en XIII genoemde informatie.

4.  Iedere lidstaat zorgt ervoor dat de bevoegde controleautoriteit van de havenstaat relevante informatie in zijn bezit doorgeeft aan de havenautoriteit.

Artikel 24

Inspectiedatabank

1.  Er wordt één gemeenschappelijke inspectiedatabank opgericht voor zowel de Europese Unie als het MOU van Parijs. De Commissie, bijgestaan door het EMSA, ontwikkelt en onderhoudt de inspectiedatabank die de risicoprofielen van schepen toont, alle schepen aangeeft die een inspectie moeten ondergaan, de inspectieverplichtingen bepaalt en waarin gegevens over scheepsbewegingen kunnen worden opgenomen.

2.  De inspectiedatabank bevat tevens de indeling van de schepen van de lidstaten in de witte, grijze en zwarte lijst, op basis van een berekeningsmethode die door de Commissie volgens de regelgevingsprocedure met toetsing van artikel 30, lid 2 wordt vastgesteld.

3.  De kern van het stelsel wordt gevormd door de gezamenlijke vereisten van de EU en het MOU van Parijs. De Gemeenschap heeft echter in het geval van specifieke EU-vereisten de vrijheid geheel naar eigen goeddunken besluiten te nemen over de ontwikkeling en mogelijke aanpassing van het stelsel om aan dergelijke vereisten te voldoen.

4.  De inspectiedatabank kan aan toekomstige ontwikkelingen worden aangepast en kan gekoppeld worden aan andere communautaire databanken op het gebied van de maritieme veiligheid en, waar van toepassing, aan de desbetreffende nationale informatiestelsels.

5.  De inspectiedatabank is, naar gelang wat van toepassing is, op specifieke vereisten krachtens het MOU van Parijs afgestemd en kan voor de toepassing van deze richtlijn informatie ontvangen over inspecties welke zijn vastgelegd door derde staten die partij bij het MOU van Parijs zijn.

6.  De inspectiedatabank moet op "read only"-wijze toegankelijk zijn voor de instanties van leden van de IMO, voor organen die onder hun verantwoordelijkheid vallen en voor de betrokken partijen. Deze toegang wordt afhankelijk gemaakt van een vertrouwelijkheidsovereenkomst die vergelijkbaar is met de vertrouwelijkheidsverplichting die van inspecteurs van lidstaten wordt vereist.

Artikel 25

Publicatie van informatie

1.  De bevoegde instantie van elke lidstaat dient de nodige maatregelen te treffen om te zorgen voor de publicatie overeenkomstig bijlage XIII van informatie inzake inspecties, aanhoudingen en weigeringen van toegang.

2.  Dit artikel doet niet af aan de nationale wetgeving inzake aansprakelijkheid.

Artikel 26

Zwarte lijst van scheepsexploitanten en rederijen

Ten minste eenmaal per maand verzamelt en publiceert de Commissie op een openbare website informatie met betrekking tot rederijen wier prestaties, met het oog op de vaststelling van de in bijlage I, deel I, onder e) bedoelde risicoprofielen van schepen gedurende een periode van drie maanden of langer slecht of zeer slecht is beoordeeld.

De Commissie stelt overeenkomstig de regelgevingsprocedure met toetsing van artikel 30, lid 2 de regels vast die nodig zijn voor de tenuitvoerlegging van dit artikel.

Artikel 27

Vergoeding van kosten

1.  Indien de in de artikelen 12 en 13 bedoelde inspecties leiden tot bevestiging of ontdekking van tekortkomingen met betrekking tot de voorschriften van een verdrag, die de aanhouding van een schip rechtvaardigen, worden alle kosten in verband met de inspectie, in een normale boekhoudperiode, gedragen door de eigenaar of de exploitant van het schip, of diens vertegenwoordiger in de havenstaat.

2.  Alle kosten in verband met de door de bevoegde instantie van een lidstaat ingevolge artikel 20, lid 4 en artikel 15 uitgevoerde inspecties komen ten laste van de eigenaar of de exploitant van het schip.

3.  Indien een schip wordt aangehouden worden alle kosten in verband met de aanhouding in de haven gedragen door de eigenaar of de exploitant van het schip.

4.  De aanhouding wordt pas opgeheven wanneer volledige betaling of een toereikende waarborg voor de vergoeding van de kosten is ontvangen.

Artikel 28

Gegevens voor het toezicht op de uitvoering

De lidstaten verstrekken de Commissie en het EMSA de in bijlage XIV genoemde informatie volgens de in die bijlage gestelde termijnen.

De lidstaten nemen de nodige maatregelen om ervoor te zorgen dat de Commissie en het EMSA volledig en onbeperkt toegang hebben tot alle gegevens die zijn opgenomen in het in artikel 23, lid 2, bedoelde informatiesysteem.

Artikel 29

Toezicht op de naleving en tenuitvoerlegging door de lidstaten

Met het oog op een doelmatige tenuitvoerlegging van deze richtlijn en ter wille van het toezicht op de algemene werking van de havenstaatcontrole in de Gemeenschap overeenkomstig artikel 2, onder b), punt i) van Verordening (EG) nr. 1406/2002 verzamelt de Commissie de nodige informatie en gaat zij over tot bezoeken ter plaatse in de lidstaten.

Artikel 30

Comité

1.  De Commissie wordt bijgestaan door het bij artikel 3 van Verordening (EG) nr. 2099/2002 van het Europees Parlement en de Raad van 5 november 2002(13) ingestelde Comité voor maritieme veiligheid en voorkoming van verontreiniging door schepen (COSS).

2.  Wanneer naar dit lid wordt verwezen, zijn artikel 5 bis, leden 1 tot en met 4, en artikel 7 van Besluit 1999/468/EG van toepassing, met inachtneming van artikel 8 van dat besluit.

De in artikel 5, lid 6, van Besluit 1999/468/EG bedoelde termijn wordt vastgesteld op drie maanden.

Artikel 31

Wijzigingsprocedure

De wijzigingen van de in artikel 2 bedoelde internationale instrumenten kunnen van het toepassingsgebied van deze richtlijn worden uitgesloten krachtens artikel 5 van Verordening (EG) nr. 2099/2002.

Artikel 32

Straffen

De lidstaten voeren een systeem in van straffen op overtredingen van de nationale bepalingen die op grond van deze richtlijn zijn vastgesteld en nemen de nodige maatregelen om de toepassing ervan te verzekeren. De aldus ingevoerde straffen moeten doeltreffend, evenredig en afschrikwekkend zijn.

De Commissie gaat na of met de aldus vastgestelde straffen een uniforme toepassing van het controlesysteem in de Gemeenschap mogelijk is, en er geen grote onderlinge afwijkingen tussen de lidstaten ontstaan.

Artikel 33

Evaluatie

De Commissie evalueert de tenuitvoerlegging van deze richtlijn binnen 18 maanden na het verstrijken van de termijn voor de omzetting van deze richtlijn. De evaluatie omvat onder meer de vraag of er algemeen voldaan is aan de communautaire inspectieverplichting zoals omschreven in artikel 5, het aantal havenstaatinspecteurs in elke lidstaat, het aantal inspecties dat is uitgevoerd en de goede werking van het billijke verdelingsmechanisme voor gemiste inspecties omschreven in artikel 7.

De Commissie deelt haar bevindingen mee aan het Parlement en de Raad en bepaalt of er een wijzigingsrichtlijn dan wel verdere wetgeving op dit gebied moet worden voorgesteld.

Artikel 34

Tenuitvoerlegging en kennisgeving

1.  De lidstaten doen de nodige wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen in werking treden om uiterlijk 18 maanden na de in artikel 36 vastgestelde datum aan de artikelen […] en de punten […] van de bijlagen […] [artikelen en onderverdelingen daarvan alsmede punten van de bijlagen die ten opzichte van de vorige richtlijn materieel zijn gewijzigd] te voldoen.

2.  Wanneer de lidstaten deze bepalingen aannemen, wordt in die bepalingen zelf of bij officiële bekendmaking daarvan naar deze richtlijn verwezen. In die bepalingen wordt tevens vermeld dat verwijzingen in bestaande wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen naar de bij deze richtlijn ingetrokken richtlijn gelden als verwijzingen naar de onderhavige richtlijn. De regels voor deze verwijzing en de formulering van die verklaring worden vastgesteld door de lidstaten.

3.  De lidstaten delen de Commissie de tekst van de belangrijkste bepalingen van intern recht mede die zij op het onder deze richtlijn vallende gebied vaststellen.

4.  Voorts informeert de Commissie het Europees Parlement en de Raad op gezette tijden over de bij de uitvoering van de richtlijn in de lidstaten geboekte vooruitgang.

Artikel 35

Intrekking

Richtlijn 95/21/EG, zoals gewijzigd bij de in bijlage XV, deel A, genoemde richtlijnen, wordt met ingang van ...(14) ingetrokken, onverminderd de verplichtingen van de lidstaten met betrekking tot de in bijlage XV, deel B, genoemde termijnen voor omzetting in nationaal recht van de aldaar genoemde richtlijnen.

Verwijzingen naar de ingetrokken richtlijn gelden als verwijzingen naar de onderhavige richtlijn en worden gelezen volgens de concordantietabel in bijlage XVI.

Artikel 36

Inwerkingtreding

Deze richtlijn treedt in werking op de twintigste dag volgende op die van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

De artikelen […] en de punten […] van de bijlagen […] [artikelen en onderverdelingen daarvan alsmede punten van de bijlagen die ongewijzigd zijn ten opzichte van de vorige richtlijn] zijn van toepassing vanaf ...(15).

Artikel 37

Adressaten

Deze richtlijn is gericht tot de lidstaten.

Gedaan te

Voor het Europees Parlement Voor de Raad

De voorzitter De voorzitter

BIJLAGE I

ELEMENTEN VAN DE COMMUNAUTAIRE REGELING INZAKE HAVENSTAATCONTROLE

(als bedoeld in artikel 5)

De communautaire regeling inzake havenstaatcontrole omvat de volgende elementen:

I.  SCHEEPSRISICOPROFIEL

Het risicoprofiel van een schip wordt bepaald door een combinatie van de volgende parameters:

1.  Generieke parameters

a)  Type van het schip

Er wordt vanuit gegaan dat passagiersschepen, olie- en chemicaliëntankers, gastankers en bulkschepen een hoger risico vormen.

b)  Ouderdom van het schip

Schepen ouder dan twaalf jaar vormen een groter risico.

c)  Prestaties van de vlaggenstaat

i)  Schepen die onder de vlag varen van een land dat binnen de EU of het gebied dat onder het MOU van Parijs valt een hoge aanhoudingsgraad heeft, worden als een hoger risico beschouwd.

ii)  Schepen die onder de vlag varen van een land dat binnen de EU of het gebied dat onder het MOU van Parijs valt een lage aanhoudingsgraad heeft, worden als een lager risico beschouwd.

iii)  Schepen die onder de vlag varen van een staat die het voorwerp heeft uitgemaakt van een onafhankelijke audit overeenkomstig het kader en de procedures voor het vrijwillige auditprogramma van de IMO-lidstaten en die heeft aangetoond dat de staat aan de betrokken instrumenten voldoet door naleving van de maatregelen waarnaar wordt verwezen in artikel 9, lid 3, derde streepje, dan wel, totdat dergelijke maatregelen zijn aangenomen, door aan te tonen dat een corrigerend actieprogramma is voorgelegd, worden als een lager risico beschouwd.

d)  Erkende organisaties

i)  Schepen waarvan het certificaat is afgegeven door erkende organisaties met, een binnen de EU of het gebied dat onder de MOU van Parijs valt, qua aanhoudingsgraad laag of zeer laag prestatieniveau, worden als een hoger risico beschouwd.

ii)  Schepen waarvan het certificaat is afgegeven door erkende organisaties met een, binnen de EU of het gebied dat onder de MOU van Parijs valt, qua aanhoudingsgraad hoog prestatieniveau, worden als een lager risico beschouwd.

iii)  Schepen met een certificaat dat is afgegeven door een op grond van Richtlijn 94/57/EG van de Raad van 22 november 1994 inzake gemeenschappelijke voorschriften en normen voor met de inspectie en controle van schepen belaste organisaties en voor de desbetreffende werkzaamheden van maritieme instanties(16), erkende organisatie worden als een lager risico beschouwd.

e)  Prestaties van de rederij

i)  Schepen van een rederij die binnen de Gemeenschap of het gebied dat onder het MOU van Parijs valt, matig of slecht presteert inzake tekortkomingen en aanhoudingen van schepen worden als een hoger risico beschouwd.

ii)  Schepen van een rederij die binnen de Gemeenschap of het gebied dat onder het MOU van Parijs valt, goed presteert inzake tekortkomingen en aanhoudingen van schepen worden als een lager risico beschouwd.

2.  Historische parameters

i)  Schepen die meer dan één keer zijn aangehouden worden als een hoger risico beschouwd.

ii)  Schepen die bij (een) inspectie(s) die in de daaraan voorafgaande 36 maanden werd(en) uitgevoerd minder dan vijf onregelmatigheden vertoonden en niet zijn aangehouden, worden als een lager risico beschouwd.

iii)  Schepen die tijdens de afgelopen 36 maanden niet zijn aangehouden worden als een lager risico beschouwd.

Bij de bepaling van het risicoprofiel wordt vooral de nadruk gelegd op de parameters scheepstype, prestaties van de vlaggenstaat, classificatiebureaus en rederijen.

II.  INSPECTIE VAN SCHEPEN

Schepen die een haven in de Gemeenschap aandoen worden op regelmatige basis onderworpen aan een periodieke inspectie en eventueel een aanvullende inspectie wanneer onverwachte elementen opduiken.

1.  Periodieke inspecties

Met vooraf vastgestelde tussenpozen worden periodieke inspecties uitgevoerd. De frequentie daarvan hangt af van het risicoprofiel van het schip. Schepen met een hoog risico worden minsten om de 6 maanden aan een periodieke inspectie onderworpen. Bij schepen met een ander risicoprofiel zal de termijn tussen twee periodieke inspecties toenemen naarmate het risico afneemt.

2.  Aanvullende inspecties

Ongeacht de datum waarop de laatste inspectie heeft plaatsgevonden, wordt een schip onderworpen aan een inspectie wanneer een van de volgende hoogste voorrang vereisende of onverwachte factoren optreedt:

2.1.  Hoogste voorrang vereisende factoren

Schepen waarbij een van de volgende hoogste voorrang vereisende factoren optreedt, worden geïnspecteerd ongeacht de tijd die sinds de laatste periodieke inspectie is verstreken:

–  Schepen waarvan de klassering om veiligheidsredenen is opgeheven of ingetrokken sedert de laatste inspectie in de Europese Unie of in het gebied dat onder het MOU van Parijs valt,

–  Schepen die voorwerp zijn geweest van een rapport of een kennisgeving van een andere lidstaat,

–  Schepen die niet terug te vinden zijn de inspectiedatabank,

–  Schepen die:

–  Schepen die niet hebben voldaan aan de kennisgevingsvereisten waarnaar wordt verwezen in artikel 8 van deze richtlijn, in Richtlijn 2000/59/EG, Richtlijn 2002/59/EG en, indien van toepassing, in Verordening (EG) nr. 725/2004.

–  Schepen waarop nog niet verholpen onregelmatigheden zijn geconstateerd, behalve schepen waarop de onregelmatigheden binnen veertien dagen na vertrek moesten worden gecorrigeerd of vóór vertrek moesten worden gecorrigeerd.

2.2.  Onverwachte factoren

Schepen waarbij de volgende onverwachte factoren optreden, worden aan een inspectie onderworpen ongeacht de tijd die sinds de laatste periodieke inspectie is verstreken. Het besluit tot uitvoering van een dergelijke aanvullende inspectie wordt echter overgelaten aan het professionele oordeel van de inspecteur.

–  Schepen die:

–  Schepen met een certificaat dat werd afgegeven door een voormalige erkende organisatie waarvan de erkenning werd ingetrokken na de laatste inspectie in de Europese Unie of het gebied dat onder het MOU van Parijs valt,

–  Schepen waarbij door loodsen of havenautoriteiten duidelijke onregelmatigheden of tekortkomingen gesignaleerd die afbreuk kunnen doen aan de veilige vaart of een dreiging vormen voor het milieu overeenkomstig artikel 22 van deze richtlijn,

–  Schepen waarover een rapport of klacht is ingediend door de kapitein, een bemanningslid of een persoon of organisatie die een rechtmatig belang heeft in de veilige werking van het schip, de leef- en werkomstandigheden aan boord of de preventie van verontreiniging, tenzij de betrokken lidstaat het rapport of de klacht als kennelijk ongegrond beschouwt,

–  Schepen die meer dan 3 maanden geleden reeds eerder werden aangehouden,

–  Schepen waarbij problemen met de lading werden vastgesteld, met name schadelijke en gevaarlijke ladingen,

–  Schepen die op zodanige wijze zijn gebruikt dat zij gevaar voor personen, eigendommen of het milieu opleverden.

–  Schepen waarbij uit informatie uit betrouwbare bron bekend is dat hun risicofactoren verschillen van de vastgelegde factoren en dat hun risiconiveau daardoor hoger is geworden.

3.  Selectieprogramma

3.1.  Schepen van prioriteit I worden als volgt geïnspecteerd:

3.2.  Schepen van prioriteit II worden als volgt geïnspecteerd:

BIJLAGE II

SCHEEPSRISICOPROFIEL

BIJLAGE III

KENNISGEVING

Gegevens die krachtens artikel 8, lid 2 worden medegedeeld.

BIJLAGE IV

LIJST VAN CERTIFICATEN EN DOCUMENTEN

(als bedoeld in artikel 12, lid 2)

1.  Meetbrief (1969).

2. –  Veiligheidscertificaat voor passagiersschepen;

–  Veiligheidsconstructiecertificaat voor vrachtschepen;

–  Uitrustingscertificaat voor vrachtschepen;

–  Radiotelegrafie-veiligheidscertificaat voor vrachtschepen;

–  Radiotelefonie-veiligheidscertificaat voor vrachtschepen;

–  Radioveiligheidscertificaat voor vrachtschepen;

–   certificaat van vrijstelling, inclusief, waar nodig, de vrachtlijst;

–  Veiligheidscertificaat voor vrachtschepen.

3.  International security certificat (ISSC) voor het schip.

4.  Curriculum vitae van het schip.

5.  Internationaal certificaat van geschiktheid voor het vervoer van vloeibare gassen in bulk:

–  Certificaat van geschiktheid voor het vervoer van vloeibare gassen in bulk;

6.  Internationaal certificaat van geschiktheid voor het vervoer van gevaarlijke chemicaliën in bulk:

–  Certificaat van geschiktheid voor het vervoer van gevaarlijke chemicaliën in bulk.

7.  Internationaal certificaat ter voorkoming van verontreiniging door olie.

8.  Internationaal certificaat ter voorkoming van verontreiniging door het vervoer van schadelijke vloeistoffen in bulk.

9.  Internationaal certificaat van uitwatering (1966):

–  Internationaal certificaat van vrijstelling van uitwatering.

10.  Oliejournaal, delen I en II.

11.  Ladingjournaal.

12.  Verklaring van minimum-bemanningssterkte.

13.  Certificaten of andere documenten , afgegeven krachtens het STCW-verdrag.

14.  Keuringsdocumenten (IAO-Verdrag nr. 73 betreffende medische keuring van zeevarenden).

15.  Tabel met de arbeidsorganisatie aan boord (IAO-Verdrag nr. 180 en STCW-Verdrag nr. 95).

16.  Register van de werk- en rusttijden van zeevarenden (IAO-Verdrag nr. 180).

17.  Stabiliteitsgegevens.

18.  Afschriften van het document van overeenstemming en het veiligheidsbeleidscertificaat die zijn afgegeven overeenkomstig de internationale code voor de veilige werking van schepen en voor voorkoming van verontreiniging (SOLAS 74, hoofdstuk IX).

19.  Certificaten met betrekking tot de sterkte van de scheepsromp en de machines, afgegeven door de betrokken erkende organisatie (is alleen vereist als het schip bij een erkende organisatie geklasseerd is).

20.  Document van overeenstemming met de bijzondere eisen die gelden voor schepen die gevaarlijke goederen vervoeren.

21.  Veiligheidscertificaat voor hogesnelheidsvaartuigen en vergunning voor de exploitatie van hogesnelheidsvaartuigen.

22.  Speciale lijst of manifest van gevaarlijke goederen, of gedetailleerd stuwplan.

23.  Scheepsdagboek voor het bijhouden van tests en oefeningen, waaronder veiligheidsoefeningen, en het logboek voor aantekening van inspectie en onderhoud van reddingsmiddelen en -voorzieningen en van brandblusmiddelen en -voorzieningen.

24.  Veiligheidscertificaat voor schepen voor bijzondere doeleinden.

25.  Veiligheidscertificaat voor mobiele offshore-boorinstallaties.

26.  Voor olietankers, de aantekeningen van het olielozingsbewakings- en -regelsysteem voor de laatste reis in ballast.

27.  De monsterrol, het brandbestrijdingsplan, en voor passagiersschepen een schadebestrijdingsplan.

28.  Scheepsnoodplan voor olieverontreiniging.

29.  Inspectierapport (bij bulkvervoerders en olietankers).

30.  Rapporten van vorige havenstaatcontrole-inspecties.

31.  Voor roro-passagiersschepen, gegevens over de A/A-max. ratio.

32.  Vergunning voor het vervoer van graan.

33.  Handleiding voor het vastzetten van lading.

34.  Plan voor het beheer van afvalstoffen en afvalstoffenjournaal.

35.  Beslissingsondersteunend systeem voor kapiteins van passagiersschepen.

36.  SAR-samenwerkingsplan voor passagiersschepen die op vaste routes opereren.

37.  Lijst van operationele beperkingen voor passagiersschepen.

38.  Bulkschipboekje (Bulk carrier booklet).

39.  Laad- en losplan voor bulkschepen.

40.  Certificaat van verzekering of andere financiële zekerheid terzake van wettelijke aansprakelijkheid voor schade door verontreiniging door olie (Internationaal Verdrag inzake de wettelijke aansprakelijkheid voor schade door verontreiniging door olie, 1992).

41.  Overeenkomstig Richtlijn 2007/.../EG van het Europees Parlement en de Raad van ... [betreffende wettelijke aansprakelijkheid en financiële zekerheden van scheepseigenaars verplicht certificaat](17).

42.  Overeenkomstig Verordening (EG) nr. .../2007 van het Europees Parlement en de Raad van ... [betreffende de aansprakelijkheid van vervoerders van passagiers over zee en de binnenwateren bij ongevallen verplicht certificaat]+.

BIJLAGE V

NIET-LIMITATIEVE LIJST VAN "GEGRONDE REDENEN" VOOR EEN GEDETAILLEERDE INSPECTIE

(als bedoeld in artikel 12, lid 3)

1.  De schepen als omschreven in bijlage I, deel II, afdeling 2.

2.  Het niet behoorlijk bijgehouden zijn van het oliejournaal.

3.  De ontdekking van onnauwkeurigheden bij de controle van de certificaten en de andere documenten.

4.  Aanwijzingen dat de bemanningsleden niet kunnen voldoen aan de eisen inzake communicatie aan boord van artikel 17 van Richtlijn 2001/25/EG van het Europees Parlement en de Raad van 4 april 2001 inzake het minimumopleidingsniveau van zeevarenden(18).

5.  Een certificaat dat op frauduleuze wijze werd verkregen of waarvan de houder niet de persoon is aan wie het oorspronkelijk werd afgegeven.

6.  Een schip met een kapitein, officier of kwalificatie met een certificaat dat is afgegeven door een land dat het STCW-Verdrag niet heeft geratificeerd.

7.  Bewijzen dat het laden en andere verrichtingen niet op veilige wijze of volgens de IMO-richtlijnen zijn uitgevoerd, bijvoorbeeld het zuurstofgehalte in de inertgashoofdtoevoerleiding naar de laadtanks ligt boven het voorgeschreven maximumpeil.

8.  Het niet kunnen voorleggen door de kapitein van een olietanker van de aantekeningen van het olielozingsbewakings- en -regelsysteem voor de laatste reis in ballast.

9.  Het ontbreken van een bijgewerkte monsterrol, of bemanningsleden die niet weten wat hun taak is in geval van brand of bij een bevel om het schip te verlaten.

10.  De uitzending van foutieve noodsignalen die niet is gevolgd door een passende annuleringsprocedure.

11.  Het ontbreken van door de verdragen voorgeschreven belangrijke uitrusting of voorzieningen.

12.  Buitengewoon onhygiënische toestanden aan boord van het schip.

13.  Op de algemene indruk en waarnemingen van de inspecteur gebaseerde bewijzen dat er een ernstige aantasting van of gebreken aan de romp of de constructie bestaan die een gevaar kunnen betekenen voor de structurele integriteit, de waterdichtheid of de weerbestendigheid van het schip.

14.  Informatie of bewijzen dat de kapitein of bemanning niet bekend is met handelingen aan boord die essentieel zijn voor de veiligheid van schepen of de voorkoming van verontreiniging, of dat deze handelingen niet zijn verricht.

15.  Het ontbreken van een tabel met de arbeidsorganisatie aan boord of een register met de werk- en rusttijden van de bemanning.

BIJLAGE VI

PROCEDURES VOOR DE CONTROLE VAN SCHEPEN

1.  Beginselen inzake de minimumbemanningssterkte (IMO-resolutie A.890(21) als gewijzigd.

2.  De bepalingen van de International Maritime Dangerous Goods Code.

3.  IAO-publicatie "Inspectie van de arbeidsomstandigheden aan boord van schepen: procedurerichtlijnen".

4.  Bijlage 1 "Havenstaatscontroleprocedures" van het MOU van Parijs en door het MOU van Parijs vastgestelde instructies en richtsnoeren.

5.  IMO-Resolutie MSC.159(78) (aangenomen op 21 mei 2004) "voorlopige richtsnoeren inzake controle en handhavingsmaatregelen ter verbetering van de maritieme veiligheid".

BIJLAGE VII

PROCEDURE VOOR DE CONTROLE VAN VEILIGHEIDSASPECTEN OP SCHEPEN

A.  Alvorens aan boord te gaan

1.  Deze richtsnoeren zijn alleen van toepassing op in artikel 3, leden 1 en 2 en in voorkomend geval artikel 3, lid 3 van Verordening (EG) nr. 725/2004 vermelde schepen die niet onder de vlag varen van de havenstaat van inspectie.

2.  Inspecteurs dienen zich bewust te zijn van het veiligheidsniveau van de havenvoorziening waar het schip zal worden geïnspecteerd.

3.  Rapporten of klachten betreffende de veiligheid die een inspecteur ontvangt voor hij aan boord gaat, moeten worden bezorgd aan de bevoegde instanties voor maritieme beveiliging(19), die zullen beslissen of al dan niet een dringende inspectie moet worden uitgevoerd door een behoorlijk voor veiligheidscontroles gemachtigde beambte.

4.  De kapitein van een schip is weliswaar bevoegd voor de veiligheid van het schip, maar heeft niet het recht de toegang te weigeren aan een bevoegde inspecteur die een controle wil verrichten. In sommige situaties is een havenstaatcontrole verplicht, maar tracht de kapitein de inspectie om veiligheidsredenen te beperken. Indien de inspecteur dis als onredelijk beschouwt dient hij de bevoegde veiligheidsinstanties te raadplegen.

5.  Inspecteurs moeten eraan worden herinnerd dat op een schip met veiligheidsniveau 3 op grond van bepaalde beschermingsmaatregelen beperkingen kunnen worden opgelegd aan de havenstaatcontrole inzake veiligheid.

Een volledige rampoefening kan bijvoorbeeld worden verboden. In bepaalde gevallen kan de voor veiligheid bevoegde instantie beperkingen opleggen aan de havenstaatcontrole.

B.  Eerste inspectie

C.  Gegronde redenen

1.  Tijdens de eerste havenstaatcontrole kan de inspecteur op de volgende manier vaststellen dat er gegronde redenen zijn voor aanvullende veiligheidscontroles:

2.  Indien gegronde redenen worden vastgesteld als hierboven vermeld, brengt de inspecteur de voor de veiligheid bevoegde instantie hier onverwijld van op de hoogte (tenzij de inspecteur ook behoorlijk is gemachtigd voor de uitvoering van veiligheidsinspecties). De voor veiligheid bevoegde instantie beslist vervolgens, rekening houdend met het veiligheidsniveau overeenkomstig Voorschrift nr. 9 van SOLAS 74, hoofdstuk XI, welke controlemaatregelen nodig zijn.

3.  Andere dan de voormelde gegronde redenen moeten worden beoordeeld door een behoorlijk inzake veiligheidsaspecten gemachtigd beambte.

D.  Verdere controlemaatregelen

1.  Indien aan boord van het schip geen geldig ISSC of tijdelijk ISSC aanwezig is, zal de inspecteur het schip aanhouden volgens de aanhoudingsprocedure in bijlage XI van deze richtlijn.

2.  Alle andere controlemaatregelen vallen onder de bevoegdheid van de voor veiligheid bevoegde instantie. Deze maatregelen worden opgesomd in SOLAS 74, hoofdstuk XI-2.

3.  Op grond van toepasselijke bepalingen uit de communautaire wetgeving, nationale wetgeving of voorschiften, kan de voor veiligheid bevoegde instantie de inspecteur verzoeken aanvullende controles te verrichten alvorens een beslissing te nemen of tot de behoorlijk voor veiligheidscontroles gemachtigd beambte aan boord van het schip gaat.

4.  Indien de niet naleving uitsluitend kan worden geverifieerd of rechtgezet door een herziening van de betrokken voorschriften van het veiligheidsplan van het schip, kan bij wijze van uitzondering en mits de vlaggenstaat of de kapitein van het betrokken schip daarin toestemt, beperkte inzage worden verleend in specifieke onderdelen van dat plan Deze specifieke onderdelen worden opgesomd in deel A van de ISPS-Code.

5.  Een aantal bepalingen van het plan die betrekking hebben op vertrouwelijke informatie kunnen alleen na toestemming door de betrokken vlaggenstaat het voorwerp uitmaken van een inspectie.

Deze specifieke onderdelen worden opgesomd in deel A van de ISPS-Code.

6.  Indien de voor veiligheid bevoegde instantie verdere controlemaatregelen treft waardoor de reikwijdte van de havenstaatcontrole inzake veiligheid wordt beperkt of deze controle niet kan worden voltooid, dient de inspecteur contact op te nemen met de voor veiligheid bevoegde instantie en trachten de veiligheidsinspectie te voltooien na vrijgave van het schip. Het beginsel dat een schip niet nodeloos mag worden opgehouden blijft van toepassing. Op grond van de vaststelling van veiligheidsinbreuken mag de inspecteur de eerste veiligheidsinspectie voltooien of voortzetten wanneer er gegronde redenen bestaan voor een gedetailleerde inspectie van een aantal niet-veiligheidsgerelateerde aspecten.

7.  Indien de voor veiligheid bevoegde instantie beslist het schip uit te wijzen, dient de inspecteur ervoor te zorgen dat de voor veiligheid bevoegde instantie terdege op de hoogte is van de mogelijke gevolgen voor de veiligheid of het milieu wanneer het schip de ankerplaats verlaat en/of uitvaart. Het kan onder meer gaan om risico's door een onderbreking van de goederenbehandeling. De voor veiligheid bevoegde instantie dient, rekening houdend met deze risico's, te beslissen welke maatregelen moeten worden genomen.

8.  Indien een schip wordt aangehouden om andere dan veiligheidsredenen en vervolgens wordt uitgewezen voor het wordt vrijgegeven, wordt de aanhouding beschouwd als een weigering van toegang overeenkomstig artikel 15.

BIJLAGE VIII

PROCEDURES VOOR DE UITGEBREIDE INSPECTIE VAN SCHEPEN

(als bedoeld in artikel 13)

PROCEDURES VOOR DE UITGEBREIDE INSPECTIE VAN BEPAALDE CATEGORIEËN SCHEPEN

Afhankelijk van de praktische uitvoerbaarheid of van beperkingen in verband met de veiligheid van personen, het schip of de haven, dienen ten minste de volgende punten deel uit te maken van de uitgebreide inspectie. Inspecteurs dienen te beseffen dat bij bepaalde werkzaamheden aan boord, bijvoorbeeld laad- en loswerkzaamheden, de veiligheid in gevaar kan komen als er beproevingen moeten worden uitgevoerd die op die werkzaamheden een rechtstreekse invloed hebben.

1.  ALLE SCHEPEN

2.  GAS- EN CHEMICALIËNTANKERS