Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,

–   έχοντας υπόψη τους προσανατολισμούς και τις στρατηγικές της Επιτροπής και του Συμβουλίου σχετικά με τις διάφορες χώρες του αραβικού κόσμου,

–   έχοντας υπόψη την προσωρινή έκθεση για τη στρατηγική εταιρική σχέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, την οποία ενέκρινε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον Δεκέμβριο του 2006,

–   έχοντας υπόψη την ευρωπαϊκή στρατηγική για τον αραβικό κόσμο που παρουσιάστηκε το 2003 από τον Ύπατο Εκπρόσωπο της ΕΕ,

–   έχοντας υπόψη την ανακοίνωση της Επιτροπής προς το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με τίτλο "Ευρύτερη Ευρώπη – Γειτονικές σχέσεις: ένα νέο πλαίσιο σχέσεων με τους γείτονές μας στα ανατολικά και νότια σύνορά μας" (COM(2003)0104), το έγγραφο προσανατολισμού της σχετικά με την ευρωπαϊκή πολιτική γειτονίας (COM(2004)0373), την πρότασή της για τη έκδοση κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τον καθορισμό γενικών διατάξεων σχετικά με τη θέσπιση Ευρωπαϊκού Μέσου Γειτονίας και Εταιρικής Σχέσης (COM(2004)0628), την ανακοίνωσή της προς το Συμβούλιο σχετικά με τις προτάσεις της Επιτροπής για σχέδια δράσης στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πολιτικής γειτονίας (ΕΠΓ) (COM(2004)0795), και τα σχέδια δράσης για τις ενδιαφερόμενες χώρες, και την ανακοίνωσή της για την ενίσχυση της ευρωπαϊκής πολιτικής γειτονίας (COM(2006)0726),

–   έχοντας υπόψη τις πολιτικές προτεραιότητες της ευρωπαϊκής προεδρίας της Ευρωμεσογειακής Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης που διατυπώθηκαν στις 21 Απριλίου 2005, ήτοι εντατικοποίηση του διαλόγου για τα δικαιώματα του ανθρώπου με τα κοινοβούλια των χωρών εταίρων,

–   έχοντας υπόψη τα ψηφίσματα της Ευρωμεσογειακής Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης που εγκρίθηκαν στις συνόδους της 21ης Νοεμβρίου 2005 στο Ραμπάτ και της 27ης Μαρτίου 2006 στις Βρυξέλλες,

–   έχοντας υπόψη τις εκθέσεις για την ανθρώπινη ανάπτυξη στον αραβικό κόσμο που δημοσιεύθηκαν το 2002, το 2003 και το 2005 από το Αναπτυξιακό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών (UNDP), και ιδίως την έκθεση του 2004 με τίτλο "Towards freedom in the Arab world" (Προς την ελευθερία στον αραβικό κόσμο),

–   έχοντας υπόψη τα προηγούμενα ψηφίσματά του σχετικά με τη μεσογειακή πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ιδίως το ψήφισμά του της 12ης Φεβρουαρίου 2004 σχετικά με τη νέα ώθηση στις δράσεις που αναλαμβάνει η ΕΕ με τους μεσογειακούς εταίρους για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον εκδημοκρατισμό(1), το πενταετές πρόγραμμα εργασίας που εγκρίθηκε κατά την ευρωμεσογειακή διάσκεψη κορυφής στη Βαρκελώνη στις 28 Νοεμβρίου 2005, καθώς και το ψήφισμά του της 27ης Οκτωβρίου 2005 σχετικά με την επανεξέταση της διαδικασίας της Βαρκελώνης(2),

–   έχοντας υπόψη τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων,

–   έχοντας υπόψη το άρθρο 45 του Κανονισμού του,

–   έχοντας υπόψη την έκθεση της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων (A6-0127/2007),

Α.   λαμβάνοντας υπόψη ότι η έννοια της αραβικότητας, νοούμενη ως συνδετικό στοιχείο ταυτότητας, εμφανίζεται –και διεκδικείται– ως κοινό χαρακτηριστικό των λαών και των κρατών μιας τεράστιας γεωγραφικής περιοχής που εκτείνεται από το Μαγκρέμπ έως τον Περσικό Κόλπο, διερχόμενη από το Μασρέκ και την Εγγύς Ανατολή,

B.   λαμβάνοντας υπόψη ότι η αραβικότητα αυτή εκφράζεται ποικιλοτρόπως στο πλαίσιο διαφορετικών καταστάσεων, τόσο πολιτικών (μοναρχίες, αραβικές δημοκρατίες, ακόμα και στο κράτος του Ισραήλ και στη Παλαιστινιακή Αρχή), όσο και θρησκευτικών (μουσουλμάνοι σουνίτες – συμπεριλαμβανομένων των ουαχαμπιτών -, αλαουΐτες, δρούζοι και σιίτες, χριστιανοί διαφορετικών δογμάτων) και κοινωνιολογικών (μεγάλες πόλεις, ύπαιθρος, ορεινές περιοχές, νομαδικοί πληθυσμοί), αλλά περιλαμβάνει –σε διακρατικό επίπεδο– κοινές παραμέτρους,

Γ.   λαμβάνοντας υπόψη ότι η ευρωπαϊκή αντίληψη του αραβικού κόσμου εν γένει περιορίζεται σε μια προσέγγιση που βασίζεται στις διμερείς κρατικές ή ακόμη και υποπεριφερειακές σχέσεις και ότι πρέπει να δοθεί νέα ώθηση στη συνολική στρατηγική της ΕΕ έναντι του αραβικού κόσμου, όχι μόνο βάσει των υφιστάμενων περιφερειακών οργανισμών (Σύνδεσμος Αραβικών Κρατών, Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου, Ένωση του Αραβικού Μαγκρέμπ εάν αυτή επαναδραστηριοποιηθεί), καθώς και των υφιστάμενων εργαλείων και δομών (Euromed, πρόγραμμα Meda, συμφωνίες σύνδεσης, Ευρωπαϊκή Πολιτική Γειτονίας), αλλά και μέσω της ενίσχυσης της υποστήριξης μη κρατικών φορέων στην περιοχή,

Δ.   λαμβάνοντας υπόψη ότι η στρατηγική για τον αραβικό κόσμο που παρουσιάστηκε το 2003 από τον Ύπατο Εκπρόσωπο της ΕΕ ήταν σε πολύ μεγάλο βαθμό απόρροια των κινδύνων και των απειλών που προέκυψαν από τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001,

Ε.   λαμβάνοντας υπόψη ότι για τη γεφύρωση του χάσματος μεταξύ των δύο ακτών της Μεσογείου, τη βελτίωση των πολιτικών ολοκλήρωσης στα κράτη μέλη της ΕΕ και την καταπολέμηση στερεοτύπων και προκαταλήψεων, χρειάζεται στην Ευρώπη μια καλύτερη και βαθύτερη κατανόηση της πολύπλευρης κοινωνίας και της πολιτιστικής πολυμορφίας του αραβικού κόσμου,

ΣΤ.   λαμβάνοντας υπόψη ότι οι ανακατατάξεις που προκάλεσε το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και της διπολικής τάξης πραγμάτων ενθάρρυναν ταυτοχρόνως τη διάθεση χειραφέτησης των αραβικών κοινωνιών, καθώς και τις φιλοδοξίες ορισμένων αραβικών κυβερνήσεων και οικονομικών και κοινωνικών δυνάμεων να συμμετάσχουν ενεργά στο παιχνίδι της παγκοσμιοποίησης και του πολυπολισμού,

Ζ.   λαμβάνοντας υπόψη ότι η κοινωνία των πολιτών και οι ζωντανές δυνάμεις, φιμωμένες επί μακρόν στον αραβικό κόσμο, αποκτούν ολοένα και ισχυρότερη φωνή και διεκδικούν μεγαλύτερο λόγο στα πράγματα, περισσότερες ευθύνες καθώς και ενισχυμένο πολιτικό ρόλο,

Η.   λαμβάνοντας υπόψη ότι οι απόπειρες "αραβικής αναγέννησης" του παρελθόντος, υπό την έννοια των μεταρρυθμιστικών προσπαθειών, ήταν σε γενικές γραμμές καταδικασμένες να αποτύχουν και ότι ο κρατικός εθνικισμός αποτέλεσε σοβαρή τροχοπέδη σε κάθε σχέδιο προώθησης της αραβικής ενότητας,

Θ.   λαμβάνοντας υπόψη ότι η τελική δήλωση που εγκρίθηκε στη σύνοδο κορυφής του Συνδέσμου Αραβικών Κρατών, η οποία πραγματοποιήθηκε στην Τύνιδα στις 23 και 24 Μαΐου 2004, περιλαμβάνει μεταξύ άλλων μια δέσμευση για μεταρρύθμιση και εκσυγχρονισμό των κρατών μελών του μέσω της εδραίωσης της δημοκρατίας και της πολιτικής συμμετοχής,

Ι.   λαμβάνοντας υπόψη ότι είναι προς το κοινό όφελος των αραβικών κρατών και των ευρωπαίων εταίρων τους να υλοποιηθούν πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, προκειμένου να δοθεί νέα ώθηση στη συνεργασία, τη σταθερότητα, τον εκδημοκρατισμό, τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και τη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων στην όλη περιοχή,

ΙΑ.   λαμβάνοντας υπόψη ότι μόνον η πρόοδος προς την κατεύθυνση της πολιτικής και οικονομικής απελευθέρωσης και η πρόοδος στον τομέα του σεβασμού των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των κοινωνικών δικαιωμάτων και στον τομέα της παιδείας θα συμβάλουν στην ενίσχυση της σταθερότητας στις χώρες αυτές, ενώ η αντίσταση στην αλλαγή δεν αποτελεί καμιά εγγύηση πραγματικής σταθερότητας,

ΙΒ.   λαμβάνοντας υπόψη ότι η συνεισφορά των Ηνωμένων Εθνών, και κυρίως οι συστάσεις της Ομάδας Υψηλού Επιπέδου της Συμμαχίας των Πολιτισμών και του UNDP, κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών και μάλιστα σε στενότατη συνεργασία με τους διάφορους φορείς των αραβικών κοινωνιών, χρειάζεται να μετατραπούν σε συγκεκριμένες και πραγματικές πολιτικές,

ΙΓ.   λαμβάνοντας υπόψη ότι οι σχέσεις της Ευρώπης με τις αρχές των ενδιαφερόμενων χωρών βασίζονται για πολύ μεγάλο διάστημα αποκλειστικά στην επιδίωξη της σταθερότητας και της στρατηγικής εταιρικής σχέσης, χωρίς οι αρχές αυτές να λαμβάνουν υπόψη τον σεβασμό των οικουμενικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υπονομεύοντας κατ" αυτόν τον τρόπο τις προσπάθειες φορέων της κοινωνίας των πολιτών να μεταρρυθμίσουν εκ των έσω τις διάφορες κοινωνίες,

ΙΔ.   λαμβάνοντας υπόψη ότι είναι σημαντικό να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο εντός του οποίου ο διάλογος μεταξύ των διαφόρων συνιστωσών των αραβικών κοινωνιών θα μπορεί να διεξαχθεί ελεύθερα και ανοικτά, ώστε να προκύψει, εκ των έσω, μια γνήσια διαδικασία μεταρρύθμισης,

ΙΕ.   λαμβάνοντας υπόψη ότι ο αραβικός χάρτης των δικαιωμάτων του ανθρώπου που εγκρίθηκε το 1994 αποτελεί έκφραση της βούλησης να υπάρξουν εγγυήσεις για τον σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου στον αραβικό κόσμο· εκφράζοντας, ωστόσο, τη λύπη του για το γεγονός ότι ορισμένες διατάξεις του έχουν διατυπωθεί κατά τρόπο που να επιδέχονται διαφορετικές ερμηνείες,

P.  ΙΣΤ. λαμβάνοντας υπόψη ότι το αραβικό κίνημα, όπως το συνέλαβαν οι ιδρυτές του, είναι ένα σχέδιο που περιλαμβάνει μεταξύ των στόχων του την εκκοσμίκευση των κοινωνιών· λαμβάνοντας υπόψη ότι η σημερινή πορεία του πολιτικού Ισλάμ δεν φαίνεται να παρέχει κατάλληλες απαντήσεις στα προβλήματα της πολιτικής μεταρρύθμισης· εκφράζοντας την ανησυχία ότι τα αδιέξοδα της πολιτικής μεταρρύθμισης τροφοδοτούν τον ριζοσπαστικό ισλαμισμό και τη ρητορική του μίσους έναντι των Εβραίων που αυτός πρεσβεύει· υπενθυμίζοντας ότι η μετριοπάθεια του ισλαμισμού εξαρτάται τόσο από τη σταθερότητα του θεσμικού πλαισίου, εντός του οποίου αναπτύσσονται οι δυνάμεις αυτές όσο και από τις ευκαιρίες που αυτό προσφέρει για άσκηση επιρροής στη χάραξη πολιτικής,

1.   έχει την πεποίθηση ότι η αραβική ταυτότητα δεν είναι σε καμία περίπτωση ασύμβατη ούτε με την ιδέα του εκσυγχρονισμού ούτε με την υλοποίηση σοβαρών μεταρρυθμίσεων· εκτιμά ότι η αίσθηση της αδυναμίας που αποτελεί την ίδια τη βάση της "αραβικής κακοδαιμονίας" μπορεί να ξεπεραστεί στο πλαίσιο μιας ανανεωμένης εταιρικής σχέσης, βασισμένης στην κατανόηση, στην αμοιβαία εμπιστοσύνη, στον σεβασμό των κοινωνικών και πολιτιστικών πρακτικών και στην αξιοπιστία του άλλου· υπενθυμίζει ότι η δυτικοποίηση των αραβικών κοινωνιών δεν αποτελεί τον καταλληλότερο δρόμο για την επίτευξη του στόχου αυτού και ότι οι έννοιες της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου αποτελούν οικουμενικές αξίες, τις οποίες αναρίθμητες μουσουλμανικές αρχές και κυβερνήσεις έχουν χαρακτηρίσει συμβατές με το Ισλάμ·

2.   χαιρετίζει την προαναφερθείσα ανακοίνωση της Επιτροπής για την ενίσχυση της ευρωπαϊκής πολιτικής γειτονίας (ΕΠΓ)· θεωρεί την ΕΠΓ σημαντικό εργαλείο για την προώθηση μεταρρυθμίσεων στις χώρες που βρίσκονται προς νότο ή προς ανατολάς της Ευρωπαϊκής Ένωσης· εκφράζει την απογοήτευσή του για το προτεινόμενο ύψος του χρηματοδοτικού μέσου υπέρ της διακυβέρνησης, και πιστεύει ότι το ποσό αυτό πρέπει να αυξηθεί προκειμένου να διασφαλιστεί η αποτελεσματικότητά του·

3.   εκτιμά, δεδομένων των εγγενών περιορισμών των διμερών και των επιμέρους στρατηγικών που έχει ακολουθήσει η ΕΕ έναντι των χωρών εταίρων τις τελευταίες δεκαετίες, ότι πρέπει, στο πλαίσιο του εξορθολογισμού της εξωτερικής δράσης της ΕΕ, να δοθεί νέα ώθηση στην εταιρική σχέση της ΕΕ και των κρατών μελών της με τον αραβικό κόσμο στο σύνολό του, στοχεύοντας παράλληλα σε πολύ συγκεκριμένους τομείς συνεργασίας και ενεργώντας από κοινού με τις υφιστάμενες πολιτικές δομές, όπως είναι ο Σύνδεσμος Αραβικών Κρατών, το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου ή ακόμη και η Ένωση του Αραβικού Μαγκρέμπ, εάν αυτή επαναδραστηριοποιηθεί· τονίζει ότι τμήμα της προσπάθειας αυτής πρέπει να αποτελέσει η συνεργασία με οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και με μεταρρυθμιστικά κινήματα σε περιφερειακό επίπεδο καθώς και η ειδική συνεργασία, ιδίως με τις πολιτικές οργανώσεις που προάγουν τη φιλελεύθερη δημοκρατία με μη βίαια μέσα,

4.   επισημαίνει ότι η αδυναμία της μεταρρυθμιστικής διαδικασίας στον αραβικό κόσμο οφείλεται επίσης στις δυσκολίες και τις διενέξεις μεταξύ ορισμένων αραβικών χωρών· είναι της άποψης ότι η ΕΕ πρέπει να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια να διευκολύνει την πολιτική και οικονομική ολοκλήρωση των αραβικών χωρών· σημειώνει ότι, προκειμένου να ασκήσει πραγματική επιρροή, η ΕΕ δεν πρέπει να προβάλλει αισθήματα ανωτερότητας ή να δίνει την εντύπωση ότι παραδίδει μαθήματα, αλλά πρέπει να καταστήσει τον ευρωαραβικό διάλογο έναν ειλικρινή διάλογο μεταξύ ίσων·

5.   φρονεί ότι, αν η ευρωαραβική σχέση πρέπει να περιλαμβάνει την καθοριστική ανάγκη για καταπολέμηση της τρομοκρατίας, είναι εξόχως ζωτικής σημασίας για την αποτελεσματικότητα και την ουσία της σχέσης αυτής, ο αγώνας για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας να μην επισκιάζει ή να μην καθυστερεί μια ολόκληρη σειρά άλλων θεμάτων κοινού ενδιαφέροντος και συγκεκριμένα την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, την απασχόληση, τη βιώσιμη ανάπτυξη, τη χρηστή διαχείριση των δημόσιων υποθέσεων, χωρίς να παραβλέπεται η καταπολέμηση της διαφθοράς, η ανάπτυξη και εδραίωση μιας ισχυρής και πραγματικής κοινωνίας των πολιτών, ως κινητήριου μοχλού της προόδου του δημοκρατικού καθεστώτος και της ανοχής, ο αγώνας για την ισότητα ανδρών και γυναικών, ο πλήρης, και χωρίς διακρίσεις, σεβασμός των διάφορων σεξουαλικών προτιμήσεων, η διατήρηση της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, ο διαπολιτισμικός διάλογος, η χρηστή διακυβέρνηση, τα ελεύθερα και αντικειμενικά μέσα ενημέρωσης, η πολιτική συμμετοχή και η προαγωγή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών, η ελευθερία της σκέψης περιλαμβανομένης της θρησκευτικής ελευθερίας, η ελευθερία της έκφρασης και του συνεταιρίζεσθαι, η καταπολέμηση των βασανιστηρίων και η κατάργηση της θανατικής ποινής καθώς και η απόρριψη της δυσανεξίας και του φονταμενταλισμού, με στόχο την οικοδόμηση μιας πραγματικής ζώνης ειρήνης και κοινής ευημερίας·

6.   καλεί τις αραβικές χώρες να εξαλείψουν κάθε μορφή ατιμωρησίας και να θεσπίσουν μηχανισμούς μεταβατικής δικαιοσύνης, προκειμένου αφενός να διασφαλισθεί η δικαιοσύνη για τα θύματα σοβαρών παραβιάσεων δικαιωμάτων του ανθρώπου, και αφετέρου να δικασθούν οι υπεύθυνοι για τα εγκλήματα αυτά· στο ίδιο πνεύμα, καλεί τις αραβικές χώρες να κυρώσουν το καταστατικό της Ρώμης για τη σύσταση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και να υπογράψουν τη διεθνή σύμβαση για την προστασία όλων των προσώπων από τις βίαιες εξαφανίσεις·

7.   χαιρετίζει την ύπαρξη φόρουμ διαλόγου μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του αραβικού κόσμου καθώς και τα πολυάριθμα σχέδια και τις πρωτοβουλίες συνεργασίας που έχουν θεσπιστεί στο πλαίσιο της διαδικασίας της Βαρκελώνης, της στρατηγικής εταιρικής σχέσης για τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή και της συνεργασίας με το Συμβούλιο Συνεργασίας για τα Αραβικά Κράτη του Περσικού Κόλπου·

8.   τονίζει τον ρόλο που διαδραματίζει η Ευρωμεσογειακή Κοινοβουλευτική Συνέλευση (ΕΚΣ), ως δημοκρατικό σώμα στο οποίο συμμετέχουν βουλευτές από τις δύο ακτές της Μεσογείου στους τρεις πυλώνες της διαδικασίας της Βαρκελώνης· ζητεί την ιδιαίτερη ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ της ΕΚΣ, της Επιτροπής και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης· επιβεβαιώνει ότι, ως ο κοινοβουλευτικός θεσμός της διαδικασίας της Βαρκελώνης, η ΕΚΣ είναι διαθέσιμη και πρόθυμη να συμβάλει στην εύρεση λύσης στην ισραηλοαραβική διένεξη·

9.   θεωρεί αναγκαίο να υποστηριχθεί περαιτέρω ο τρίτος πυλώνας της διαδικασίας της Βαρκελώνης, δηλαδή η ανθρώπινη και κοινωνική συνεργασία, προκειμένου να καταπολεμηθούν τα στερεότυπα και οι παρεξηγήσεις που εμποδίζουν την ειλικρινή και εκ βαθέων προσέγγιση μεταξύ των λαών στις δύο ακτές της Μεσογείου· καλεί τους φορείς της ευρωμεσογειακής εταιρικής σχέσης, και ιδίως τις κυβερνήσεις, να υποστηρίξουν το έργο του Ευρωμεσογειακού Ιδρύματος Anna Lindh για τον διάλογο μεταξύ των πολιτισμών παρέχοντάς του τους σημαντικούς πόρους που χρειάζεται για την εδραίωση του Δικτύου των επιμέρους δικτύων του, το οποίο συνενώνει περισσότερες από 1 200 οργανώσεις και ενώσεις που εργάζονται υπέρ του διαλόγου στις κοινωνίες τους·

10.   καλεί την ΕΕ και τα κράτη μέλη της, καθώς και τη διεθνή κοινότητα συνολικά, να αναπτύξουν ισορροπημένες σχέσεις με τις χώρες της περιοχής· επισημαίνει ότι η μονομερής υποστήριξη και καταδίκη ορισμένων κρατών σε σχέση με άλλα μπορεί να οδηγήσει σε πόλωση και να περιπλέξει την ήδη ιδιαίτερα πολύπλοκη κατάσταση στον αραβικό κόσμο·

11.   πιστεύει ότι στις προσπάθειες για την εξεύρεση νέων συνομιλητών στον αραβικό κόσμο δεν πρέπει να περιλαμβάνονται πρόσωπα, οργανώσεις και κράτη που συγχωρούν τις τρομοκρατικές δραστηριότητες και αρνούνται τη νόμιμη ύπαρξη του Κράτους του Ισραήλ·

12.   επισημαίνει ότι κάθε εμβάθυνση της ευρωαραβικής σχέσης εξαρτάται από την ενέργεια και την επιδεξιότητα με τις οποίες η Ευρώπη θα επιτύχει να συνδυάσει το ιστορικό καθήκον και την ιστορική ευθύνη της έναντι του Κράτους του Ισραήλ και του εβραϊκού λαού, με την ευθύνη της να διαδραματίσει πιο ενεργό και πιο αποτελεσματικό ρόλο, διασφαλίζοντας περισσότερο το διεθνές δίκαιο και το ανθρωπιστικό δίκαιο, ώστε να επιτευχθεί βιώσιμη διευθέτηση της διένεξης και ιδίως η δημιουργία δημοκρατικού παλαιστινιακού κράτους που θα συνυπάρχει, σε συνθήκες ειρήνης και ασφάλειας, με το Κράτος του Ισραήλ·

13.  Με την έννοια αυτή, χαιρετίζει την ειρηνευτική πρωτοβουλία της Σαουδικής Αραβίας, που ενεκρίθη ομόφωνα στις 28 Μαρτίου 2007 από την Διάσκεψη Κορυφής του Συνδέσμου Αραβικών Κρατών στο Ριάντ· έχει την άποψη ότι η πρωτοβουλία αυτή αποτελεί σημαντική συμβολή του αραβικού κόσμου στις προσπάθειες που καταβάλλονται για την επανέναρξη της ειρηνευτικής διαδικασίας και την επίτευξη συνολικής επίλυσης της διένεξης μεταξύ των Ισραηλινών και των Παλαιστινίων· καλεί το Συμβούλιο να καταβάλει κάθε προσπάθεια για την διεξαγωγή διαπραγματεύσεων επί της προτάσεως αυτής κατά την προσεχή συνάντηση της Τετραμερούς διάσκεψης για τη Μέση Ανατολή και να βρει τρόπους μεγαλύτερης συμμετοχής του Συνδέσμου Αραβικών Κρατών στο πλαίσιο αυτό·

14.   αντιλαμβάνεται ότι μία από τις εγγενείς αδυναμίες του ευρωαραβικού διαλόγου έγκειται στην έλλειψη νομιμότητας που χαρακτηρίζει ενίοτε τους άραβες πολιτικούς συνομιλητές ακόμα και εντός των ίδιων των χωρών τους, κυρίως λόγω των μη ικανοποιητικών δημοκρατικών, οικονομικών και κοινωνικών επιδόσεών τους·

15.   ζητεί, επομένως, να παρασχεθεί από την Ευρώπη εμφανής πολιτική στήριξη και στους κοινωνικούς, συλλογικούς και θρησκευτικούς φορείς, και συγκεκριμένα στις πολιτικές οργανώσεις που προάγουν τη φιλελεύθερη δημοκρατία με μη βίαια μέσα, εξαιρουμένων των φανατικών, φονταμενταλιστικών και εθνικιστικών δυνάμεων και περιλαμβανομένων ενδεχόμενων μετριοπαθών ισλαμιστών και κοσμικών φορέων και ιδίως των κοσμικών ισλαμιστών τους οποίους η Ευρώπη έχει ενθαρρύνει να συμμετάσχουν στις διαδικασίες του εκδημοκρατισμού, επιτυγχάνοντας έτσι ισορροπία μεταξύ αντιλήψεων που βασίζονται σε πολιτιστικούς παράγοντες και πολιτικού πραγματισμού· πιστεύει ότι η επιτυχία μιας τέτοιας στήριξης εξαρτάται σημαντικά από την κατανόηση των πολιτικών και κοινωνικών δομών και εξελίξεων και από την ικανότητα αντίδρασης βάσει της τοπικής πολιτικής δυναμικής· εκτιμά ότι για την αναθέρμανση του διαπολιτισμικού διαλόγου απαιτείται ο καθορισμός κοινού ανθρωπιστικού και καθολικού παρονομαστή που θα υπερβαίνει τους δογματισμούς και τις κοινοτιστικές ιδέες, σύμφωνα με τις προτάσεις για τον διάλογο των πολιτισμών και σύμφωνα με όλες τις σχετικές πρωτοβουλίες των Ηνωμένων Εθνών·

16.   προσυπογράφει, επομένως, αποφασιστικά την ανάγκη συμμετοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ευρύ πολιτισμικό διάλογο προκειμένου να ενθαρρυνθούν οι άραβες συνομιλητές να υιοθετήσουν τις θεμελιώδεις αξίες της Ένωσης (κράτος δικαίου, ανθρώπινα δικαιώματα, δημοκρατία κλπ.) λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη τις διαφορετικές πολιτισμικές και πολιτικές αντιλήψεις·

17.   διαπιστώνει τις περιορισμένες προόδους που σημειώνονται όσον αφορά την ελευθέρωση των εμπορικών συναλλαγών μεταξύ των κρατών του αραβικού κόσμου καθώς και την ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα· ζητεί από την Επιτροπή και το Συμβούλιο να εντείνουν τις προσπάθειές τους για την ενθάρρυνση της βιώσιμης και δίκαιης οικονομικής ανάπτυξης των αραβικών κρατών, με στόχο τη μείωση των ανισοτήτων μέσω της υποστήριξης πολιτικών διαρθρωτικού και κοινωνικού χαρακτήρα που περιορίζουν τις κοινωνικά επιζήμιες συνέπειες των οικονομικών μεταρρυθμίσεων· υποστηρίζει την οικονομική ολοκλήρωση των αραβικών χωρών, κυρίως σε ό,τι αφορά τις βασικές αγορές, όπως η ενέργεια και οι τηλεπικοινωνίες, με σκοπό τη διαμόρφωση μιας δυναμικής υπέρ της ανάπτυξης που θα ευνοεί και άλλους τομείς, εφαρμόζοντας παράλληλες πολιτικές προώθησης των μεταρρυθμίσεων που θα συνοδεύονται από συγκεκριμένες και περιορισμένες τεχνικές και πολιτικές ρήτρες· τονίζει τις προσπάθειες για τη δημιουργία μιας ευρωμεσογειακής ζώνης ελεύθερων συναλλαγών και τη συμφωνία Agadir, η οποία προάγει το διαπεριφερειακό εμπόριο· αναμένει τη σύναψη της συμφωνίας ελευθέρων συναλλαγών ΕΕ – Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου·

18.   σημειώνει ότι, όσον αφορά τις πολιτικές μεταρρυθμίσεις και την πρόοδο της δημοκρατίας, η κατάσταση στον αραβικό κόσμο διαφέρει σημαντικά από χώρα σε χώρα και ότι, επομένως, δεν αρμόζει να θεσπιστούν ενιαία μοντέλα·

19.   ευελπιστεί ότι οι αραβικές χώρες που δεν το έχουν ακόμη πράξει θα δεσμευθούν περισσότερο υπέρ της θρησκευτικής ελευθερίας και του δικαιώματος προσώπων και κοινοτήτων να εκφράζουν ελεύθερα τις πεποιθήσεις και την πίστη τους, εξασφαλίζοντας επίσης την ανεξαρτησία και τον χωρισμό των θεσμών και της πολιτικής εξουσίας από τις θρησκευτικές αρχές· επ'αυτού φρονεί ότι οι μαρτυρίες εκατομμυρίων μουσουλμάνων που ζουν στην Ευρώπη πρέπει να βοηθήσουν τις αραβικές χώρες να εφαρμόσουν στη χώρα τους τη σταθερή αυτή αρχή των διεθνών σχέσεων που είναι η αμοιβαιότητα·

20.   τονίζει ότι η υποστήριξη της ανάπτυξης της κοινωνίας των πολιτών και του σεβασμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων, κυρίως αυτών που συνδέονται με την ελευθερία έκφρασης και τη θρησκευτική ελευθερία, δεν πρέπει να συγχέεται με την επιλογή καθεστώτος ή με τις διαδικασίες για την επιλογή ηγετών· τονίζει την ανάγκη για παρακολούθηση των εξελίξεων στην περιοχή, με σεβασμό στη βούληση των λαών και λαμβάνοντας υπόψη τις πολιτισμικές, ιστορικές και πολιτικές διαφορές· τονίζει ότι η βούληση αυτή μπορεί να διαφέρει από ό,τι ισχύει στην Ευρώπη, και επομένως η αναγκαστική ευθυγράμμισή της με τα ευρωπαϊκά πρότυπα μπορεί να αποδειχθεί αντιπαραγωγική· τονίζει τέλος ότι, προκειμένου η αλλαγή να είναι νόμιμη, πρέπει να εγκριθεί και να υποστηριχθεί από τους ενδιαφερόμενους λαούς·

21.   εύχεται ιδίως να επιτευχθεί μεγαλύτερη συνειδητοποίηση του ρόλου των γυναικών καθώς και η χειραφέτησή τους στην κοινωνία των πολιτών και την πολιτική ζωή·

22.   προτρέπει τον Σύνδεσμο Αραβικών Κρατών να αναθεωρήσει και να αποσαφηνίσει ορισμένες από τις διατάξεις του αραβικού χάρτη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και να αναπτύξει μηχανισμούς που θα καθιστούν δυνατή την παρακολούθηση της συμμόρφωσης των συμβαλλόμενων κρατών με τις διατάξεις του χάρτη·

23.   υπενθυμίζει ότι η ενίσχυση της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου, καθώς και ο σεβασμός των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών συγκαταλέγονται στους στόχους της εξωτερικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ότι επομένως είναι δίκαιο και εύλογο να θέλει να εφαρμόζει φιλόδοξη πολιτική στον τομέα των δικαιωμάτων του ανθρώπου, στη βάση της συμμόρφωσης με τη ρήτρα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία στις συμφωνίες και στη βάση ενός δομημένου και διεξοδικού πολιτικού διαλόγου στον τομέα αυτόν· επισημαίνει ταυτόχρονα ότι οι αραβικές χώρες έχουν κυρώσει το διεθνές σύμφωνο για τα ατομικά και τα πολιτικά δικαιώματα, δεσμευόμενες να μεριμνούν για τον σεβασμό των δικαιωμάτων αυτών στις επικράτειές τους·

24.   καλεί την Επιτροπή να προωθήσει περαιτέρω στον αραβικό κόσμο τον σεβασμό για την αρχή του κράτους δικαίου καθώς και το κίνημα των νομικών μεταρρυθμίσεων· φρονεί ότι τούτο πρέπει να γίνει στο πνεύμα των αξιών που απορρέουν από το οικουμενικό σύστημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ότι θα πρέπει να περιλάβει μια πολιτική μεταρρύθμιση που στοχεύει στη νομιμοποίηση της αντιπολιτευτικής δράσης, και τούτο μέσω των υφιστάμενων θεσμών και χωρίς βίαιη αμφισβήτηση, σύμφωνα με τα σχέδια δράσης της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Γειτονίας και τις αποφάσεις που ελήφθησαν στο πλαίσιο της διαδικασίας της Βαρκελώνης· προτρέπει την Επιτροπή να αξιοποιήσει πλήρως τις δυνατότητες που προσφέρει ο ευρωπαϊκός μηχανισμός για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα προκειμένου για την υποστήριξη της κοινωνίας των πολιτών και των κινημάτων πολιτικής μεταρρύθμισης στην περιοχή·

25.   καλεί επομένως την Επιτροπή να παράσχει την κατάλληλη υποστήριξη σε όλους τους συμμετέχοντες στο μεταρρυθμιστικό κίνημα στον αραβικό κόσμο, να μεριμνήσει για τη συμμετοχή κρατικών φορέων και φορέων της κοινωνίας των πολιτών, και να υποστηρίξει τη δημιουργία κοινών αραβικών θεσμικών οργάνων, ιδίως κοινοβουλευτικών· καλεί επίσης την Επιτροπή να δημιουργήσει συστηματικό, επίσημο μηχανισμό διαβούλευσης και παρακολούθησης, με τον Σύνδεσμο των Αραβικών Κρατών, στο υψηλότερο επίπεδο και, βάσει της αρχής της επικουρικότητας, σε όλους τους τομείς κοινού ενδιαφέροντος· καλεί την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον Σύνδεσμο των Αραβικών Κρατών να πραγματοποιούν τακτικά συνόδους κορυφής με στόχο την ανάπτυξη κοινών προγραμμάτων δράσης και τομέων εργασίας·

26.   επισημαίνει τη σημασία και ενθαρρύνει τον ρόλο των νέων μέσων όσον αφορά τη διάδοση των δημοκρατικών αξιών στον αραβικό κόσμο και τη δημιουργία παναραβικού δημόσιου χώρου που θα χαρακτηρίζεται από τον διάλογο και την αντιπαράθεση των ιδεών· τονίζει στο πλαίσιο αυτό την ανάγκη έναρξης προβολής προγραμμάτων του Euronews στα Αραβικά και τα Περσικά·

27.   καλεί την Επιτροπή, το Συμβούλιο και τα κράτη μέλη να ενθαρρύνουν τις ανταλλαγές σπουδαστών, εκπαιδευτικών, πανεπιστημιακών και ερευνητών μεταξύ της ΕΕ και αραβικών χωρών και να διευκολύνουν τις ανταλλαγές αυτές μέσω ενός προσαρμοσμένου και περισσότερο ευέλικτου συστήματος θεωρήσεων·

28.   παροτρύνει τα κράτη μέλη να δημιουργήσουν στην επικράτειά τους κέντρα μελέτης με σκοπό την πολιτιστική σύγκριση και αντιπαραβολή μεταξύ αραβικών και ευρωπαϊκών χωρών και την δημιουργία χώρων διεπιστημονικής εμβάθυνσης και διαύλων καλύτερης αμοιβαίας γνωριμίας·

29.   καλεί την Επιτροπή να ενθαρρύνει, χρησιμοποιώντας όλα τα διαθέσιμα μέσα, την πανεπιστημιακή και την επιστημονική έρευνα στον αραβικό κόσμο και να προωθήσει την υλοποίηση μιας φιλόδοξης εκδοτικής πολιτικής, προκειμένου να αναπτυχθεί η έκδοση και μετάφραση επιστημονικών και λογοτεχνικών έργων σε τιμές προσιτές για όλους·

30.   καλεί την Επιτροπή να στηρίξει πρωτοβουλίες που έχουν ως στόχο την καταπολέμηση της διαφθοράς στον αραβικό κόσμο, ιδίως μέσω της θέσπισης σαφών κανόνων για τον διορισμό δημοσίων υπαλλήλων·

31.   θεωρεί ότι, όπως στην πρόσφατη περίπτωση της τρίτης διάσκεψης του Παρισιού για τον Λίβανο, η οικονομική βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μπορούσε να είναι το αποτελεσματικότερο και πλέον αξιόπιστο μέσο διασφάλισης της ορατής παρουσίας της Ένωσης και των κρατών μελών της μέσω της παροχής στρατηγικής και υπό όρους στήριξης για μεταρρυθμίσεις στον αραβικό κόσμο, με παράλληλο σεβασμό των ισχυουσών συμφωνιών και της τοπικής πολιτικής κατάστασης σε κρατικό ή περιφερειακό επίπεδο·

32.   αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει το παρόν ψήφισμα στο Συμβούλιο και στην Επιτροπή, στον Σύνδεσμο Αραβικών Κρατών, στο Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου, καθώς και στις κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια των κρατών μελών, των αραβικών κρατών και του Ισραήλ.

(1) ΕΕ C 97 Ε, 22.4.2004, σ. 656. (2) ΕΕ C 272 Ε, 9.11.2006, σ. 570.