Parlament Europejski,

–   uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

–   uwzględniając dyrektywę Rady 92/50/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. odnoszącą się do koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na usługi(1),

–   uwzględniając dyrektywę Rady 93/36/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. koordynującą procedury udzielania zamówień publicznych na dostawy(2),

–   uwzględniając dyrektywę Rady 93/37/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. dotyczącą koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane(3),

–   uwzględniając dyrektywę Rady 93/38/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. koordynującą procedury udzielania zamówień publicznych przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i telekomunikacji(4),

–   uwzględniając dyrektywę 97/52/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 1997 r. zmieniającą dyrektywy 92/50/EWG, 93/36/EWG i 93/37/EWG dotyczące koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych, odpowiednio: na usługi, dostawy i roboty budowlane(5),

–   uwzględniając dyrektywę 98/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. zmieniającą dyrektywę 93/38/EWG koordynującą procedury udzielania zamówień publicznych przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i telekomunikacji(6),

–   uwzględniając wniosek Komisji dotyczący dyrektywy koordynującej procedury udzielania zamówień publicznych przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki i transportu (COM(2000)0276),

–   uwzględniając wniosek Komisji dotyczący dyrektywy koordynującej procedury udzielania zamówień publicznych na dostawy, usługi i roboty budowlane (COM(2000)0275),

–   uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne w sprawie lepszego stanowienia prawa(7),

–   uwzględniając dyrektywę 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. koordynującą procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych(8),

–   uwzględniając dyrektywę 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi(9),

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów oraz opinię Komisji Prawnej (A6-0226/2007),

A.   mając na uwadze, że prawo wspólnotowe w zakresie zamówień publicznych ma na celu otwarcie rynku zamówień publicznych państw członkowskich na konkurencję transgraniczną, tym samym tworząc takie same szanse dla usługodawców i wspierając rozwój rynku wewnętrznego;

B.   mając na uwadze, że terminowa i właściwa transpozycja i wdrożenie prawodawstwa dotyczącego zamówień publicznych stanowi duży wkład w realizację celów unijnego programu lepszego stanowienia prawa;

C.   mając na uwadze, że nowa dyrektywa dotycząca sektora publicznego (2004/18/WE) łączy trzy poprzednie dyrektywy dotyczące robót budowlanych, usług i dostaw, tym samym precyzując i modernizując poprzednie przepisy;

D.   mając na uwadze, że nowe dyrektywy 2004/17/WE i 2004/18/WE wprowadzają nowe przepisy i nieobowiązkowe zasady, które zapewniają więcej elastyczności instytucjom zamawiającym, a także mając na uwadze, że ogólny wzrost efektywności w zamówieniach publicznych można osiągnąć poprzez wprowadzenie nieobowiązkowych elementów nowej dyrektywy dotyczącej sektora publicznego, które obniżają koszty transakcji;

E.   mając na uwadze, że nowa dyrektywa (2004/17/WE) koordynująca procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych wprowadza mechanizm wyłączenia działalności w pełni otwartej na konkurencję w całej UE;

F.   mając na uwadze, że termin transpozycji nowej dyrektywy do prawodawstwa krajowego upłynął 31 stycznia 2006 r., a do chwili obecnej dokonało jej tylko 20 z 27 państw członkowskich; mając na uwadze, że opóźniająca się transpozycja stwarza nierówne szanse w UE;

G.   mając na uwadze, że jeśli wszystkie nieobowiązkowe elementy nowej dyrektywy dotyczącej sektora publicznego nie zostaną konsekwentnie wdrożone przez wszystkie państwa członkowskie, to mogą pojawić się pewne bariery handlowe;

H.   mając na uwadze, że Komisja może udzielać wsparcia na zasadzie dobrowolności tylko państwom członkowskim będącym w trakcie transpozycji, którż w związku z tym nie zawsze można skutecznie zapewnić;

I.   mając na uwadze, że najczęściej wymienianymi barierami dla satysfakcjonującej transpozycji są brak wiedzy prawniczej lub zasobów ludzkich w kraju oraz brak woli politycznej w państwach członkowskich;

J.   mając na uwadze, że tabela wyników rynku wewnętrznego z grudnia 2006 r. odnotowuje znaczną poprawę wskaźników transpozycji;

K.   mając na uwadze, że większość zamówień publicznych podlegających dyrektywom jest zgodna z przepisami, tak więc bezpodstawne są zarzuty, że rynek wewnętrzny zamówień publicznych źle funkcjonuje i zagraża osiągnięciu celów agendy lizbońskiej;

L.   mając jednak na uwadze problemy dotyczące gromadzenia danych na temat zamówień publicznych, związane w szczególności z dużą liczbą organów zamawiających i z niekompletnością danych dotyczących niewłaściwego zastosowania przepisów;

M.   mając na uwadze, że Komisja jest zaniepokojona liczbą bezprawnie udzielanych zamówień z wolnej ręki;

N.   mając na uwadze, że bezprawnie udzielane zamówienia z wolnej ręki wynikają z szeregu czynników, w tym z niezrozumienia przepisów dotyczących zamówień publicznych określonych w dyrektywach, postanowieniach traktatów i odpowiednich wyrokach Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, z błędów w skomplikowanych zamówieniach, z rozszerzania rozwiązań ramowych poza ich pierwotny zakres lub czas trwania, z domniemanych praktyk korupcyjnych, z omijania długich terminów związanych z ogłoszeniami w UE oraz z niepotrzebnie rozbudowanych krajowych wymogów przetargowych, jak np. skomplikowane ustalenia dotyczące zamówień elektronicznych;

O.   mając na uwadze obawy, że zawarte w nowej dyrektywie dotyczącej sektora publicznego kryteria związane z ochroną środowiska naturalnego lub kwestiami społecznymi mogą być stosowane w niewłaściwy sposób;

P.   mając na uwadze, że możliwości systematycznego i natychmiastowego wniesienia powództwa przez Komisję w przypadkach niewłaściwego stosowania przepisów są ograniczone brakiem odpowiedniego personelu;

Q.   mając na uwadze, że wyniki dotyczące transpozycji i wdrożenia można by poprawić, wspierając profesjonalizm i najlepsze wzorce w polityce udzielania zamówień publicznych na szczeblu państw członkowskich;

R.   mając na uwadze, że w wielu państwach członkowskich najlepsze wzorce skodyfikowano w skutecznych systemach kontroli zamówień publicznych;

S.   mając na uwadze, że zamówienia prekomercyjne uznano za niewykorzystaną w Europie szansę na wykorzystanie potrzeb publicznych jako siły napędowej innowacji; mając na uwadze, że zamówienia prekomercyjne można organizować w istniejących ramach prawnych określonych w porozumieniu WTO w sprawie zamówień publicznych, w dyrektywach Komisji dotyczących zamówień publicznych, w Traktacie ustanawiającym Wspólnotę Europejską, w prawie konkurencji, w tym w prawodawstwie z zakresu pomocy państwa i w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości;

1.   przyjmuje z zadowoleniem niedawną modernizację i uproszczenie przepisów UE dotyczących zamówień publicznych, znacznie zwiększające skuteczność procedur udzielania zamówień publicznych w UE;

Transpozycja prawodawstwa wspólnotowego w dziedzinie zamówień publicznych

2.   uważa, że państwa członkowskie powinny w pełni wykorzystywać pomoc Komisji w procesie transpozycji;

3.   uważa, że należy zapewnić Komisji personel do skuteczniejszego nadzorowania opóźniającej się i nieprawidłowej transpozycji;

4.   podkreśla, że państwa członkowskie powinny aktywnie wymieniać między sobą wiedzę i najlepsze wzorce w dziedzinie transpozycji prawodawstwa dotyczącego zamówień publicznych oraz poprawić współpracę z Komisją w tym obszarze;

5.   uważa, że niespójna transpozycja nieobowiązkowych elementów nowej dyrektywy dotyczącej sektora publicznego może mieć negatywny wpływ na rynek wewnętrzny, i w związku z tym zachęca państwa członkowskie do rozważenia przyjęcia wszystkich rozwiązań zapewniających elastyczność; podkreśla w szczególności, że rozwiązania te mogłyby zmniejszyć ryzyko praktyk niezgodnych z prawem;

6.   w związku z tym wzywa Komisję do przeprowadzenia oceny wpływu niezharmonizowanej transpozycji nieobowiązkowych elementów nowej dyrektywy dotyczącej sektora publicznego na transgraniczne przetargi w UE;

7.   wzywa państwa członkowskie, które do tej pory tego nie uczyniły, aby zapewniły swoim władzom publicznym narzędzia prawne niezbędne do pozbawionej biurokracji współpracy w ramach partnerstwa publiczno-publicznego, wprowadzając tym samym konieczne zabezpieczenie prawne, umożliwiające władzom publicznym działanie zgodnie z prawem wspólnotowym, a w szczególności z dyrektywami w sprawie zamówień publicznych i orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości;

Wdrożenie prawodawstwa wspólnotowego w dziedzinie zamówień publicznych

8.   jest głęboko przekonany, że liczba przypadków łamania przepisów spadłaby, gdyby państwa członkowskie i Komisja wprowadziły praktyki oparte na ściślejszej współpracy; dlatego też zachęca państwa członkowskie i Komisję do aktywnego wspierania nieformalnej wymiany doświadczeń na wczesnym etapie;

9.   uważa, że ze względu na liczbę naruszeń prawa Komisja powinna dysponować odpowiednim personelem w celu skuteczniejszego nadzorowania wdrażania prawodawstwa z zakresu zamówień publicznych;

10.   wzywa państwa członkowskie, aby dostarczyły Komisji wystarczające dane na temat transpozycji dyrektyw dotyczących zamówień publicznych; wzywa ponadto państwa członkowskie i Komisję do współpracy na rzecz zwiększenia możliwości lepszego gromadzenia danych i lepszej kontroli problemów związanych z transpozycją i wdrażaniem;

11.   wzywa do powołania krajowych agencji doradztwa w dziedzinie zamówień publicznych, aby pomóc instytucjom zamawiającym we właściwym stosowaniu przepisów dotyczących zamówień publicznych oraz aby wspierać oferentów, zwłaszcza małe i średnie przedsiębiorstwa, w udziale w przetargach na zamówienia publiczne;

12.   wzywa państwa członkowskie do koncentrowania krajowych wysiłków na wykrywaniu i karaniu praktyk niezgodnych z prawem i na dopilnowaniu przestrzegania wszystkich odpowiednich wyroków sądów krajowych i orzeczeń ETS;

13.   podkreśla, że nieformalne mechanizmy rozstrzygania sporów mogą stanowić uzupełnienie formalnych procedur odwoławczych przy udzielaniu zamówień publicznych i że powinny być bardziej eksponowane;

14.   gorąco zachęca państwa członkowskie do koordynacji i uproszczenia technik zakupów elektronicznych, aby ułatwić dostęp do tego typu zamówień;

15.   z zadowoleniem przyjmuje przewodnik Komisji na temat stosowania kryteriów związanych z ochroną środowiska naturalnego;

16.   z zadowoleniem przyjmuje prowadzoną przez Komisję analizę stosowania kryteriów społecznych, mającą na celu zapewnienie właściwego i skutecznego stosowania tych kryteriów; wzywa do opublikowania wytycznych dotyczących stosowania kryteriów społecznych po ukończeniu analizy;

Doskonalenie najlepszych wzorców w dziedzinie zamówień publicznych

17.   uważa, że państwa członkowskie powinny intensywniej zająć się podnoszeniem profesjonalizmu w dziedzinie udzielania zamówień publicznych i dzieleniem się najlepszymi wzorcami na szczeblu krajowym w celu zapewnienia spójnego i jednolitego stosowania przepisów dotyczących zamówień publicznych przez wszystkie instytucje zamawiające w mniej jasnych obszarach przepisów, a zwłaszcza w zamówieniach nieobjętych pełnym zakresem dyrektyw;

18.   podkreśla, że regularne szkolenia specjalistów z dziedziny zamówień w całej UE zwiększą przejrzystość krajowych środków i procedur wykonawczych w dziedzinie zamówień publicznych w całej UE;

19.   podkreśla konieczność zmiany polegającej na odejściu w zamówieniach publicznych od podejścia opartego na budżecie na rzecz podejścia skoncentrowanego na wynikach, uwzględniającego wszystkie koszty projektu i wymagającego od specjalistów dokonujących zakupów solidnej znajomości zarządzania i ekonomii;

20.   zachęca Komisję, by w partnerstwie z państwami członkowskimi lepiej upowszechniała na szczeblu UE wiedzę z dziedziny zamówień publicznych;

21.   zachęca do przygotowywania krajowych modelowych konferencji na temat zamówień, prezentujących najlepsze projekty zamówień publicznych, oraz do rozwoju i koordynacji działania europejskich sieci wymiany najlepszych wzorców w dziedzinie zamówień publicznych;

22.   zachęca państwa członkowskie do korzystania z zamówień prekomercyjnych, których podstawą jest podział ryzyka i korzyści między nabywców a dostawców, jako skutecznego środka sprzyjającego innowacjom w UE i służącego opracowywaniu innowacyjnych rozwiązań w celu rozwiązania specyficznych problemów interesu publicznego;

Wnioski

23.   zaleca, aby Komisja zaproponowała plan działań zachęcający państwa członkowskie do wypełnienia obowiązku, jakim jest rozwiązywanie utrzymujących się oraz nowych problemów dotyczących transpozycji i wdrażania przepisów w zakresie zamówień publicznych, koncentrując się na niezgodnych z prawem zamówieniach udzielanych z wolnej ręki oraz na opóźniającej się lub niewłaściwej transpozycji;

o
o   o

24.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Trybunałowi Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, Europejskiemu Rzecznikowi Praw Obywatelskich i parlamentom państw członkowskich.

(1) Dz.U. L 209 z 24.7.1992, str. 1-24. (2) Dz.U. L 199 z 9.8.1993, str. 1-53. (3) Dz.U. L 199 z 9.8.1993, str. 54-83. (4) Dz.U. L 199 z 9.8.1993, str. 84-138. (5) Dz.U. L 328 z 28.11.1997, str. 1-59. (6) Dz.U. L 101 z 1.4.1998, str. 1-16. (7) Dz.U. C 321 z 31.12.2003, str. 1. (8) Dz.U. L 134 z 30.4.2004, str. 1-113. (9) Dz.U. L 134 z 30.4.2004, str. 114-240.