(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2006)0787)(1),

–   uwzględniając art. 308 Traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0053/2007),

–   uwzględniając konkluzje Rady z dnia 1 i 2 grudnia 2005 r. w sprawie zasad rozpoznania i wyznaczenia europejskiej infrastruktury krytycznej,

–   uwzględniając zalecenie Parlamentu z dnia 7 czerwca 2005 r. skierowane do Rady Europejskiej i do Rady UE, w sprawie ochrony infrastruktury o kluczowym znaczeniu w ramach walki z terroryzmem(2),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinie Komisji Gospodarczej i Monetarnej, Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz Komisji Transportu i Turystyki (A6-0270/2007),

1.   zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.   zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art.  250 ust.  2 Traktatu WE;

3.   zwraca się do Rady, jeśli ta uznałaby za stosowne oddalić się od przyjętego przez Parlament tekstu, o poinformowanie go o tym fakcie;

4.   występuje o rozpoczęcie postępowania pojednawczego przewidzianego we wspólnej deklaracji z dnia 4 marca 1975 r., jeśli Rada uznałaby za stosowne odejść od przyjętego przez Parlament tekstu;

5.   zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli ta uznałaby za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do wniosku Komisji;

6.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawki Parlamentu Poprawka 1 Tytuł Dyrektywa Rady w sprawie rozpoznania i wyznaczenia europejskiej infrastruktury krytycznej oraz oceny potrzeb w zakresie zwiększenia jej ochrony Dyrektywa Rady w sprawie rozpoznania i wyznaczenia priorytetowych sektorów z europejską infrastrukturą krytyczną oraz oceny potrzeb w zakresie zwiększenia jej ochrony Poprawka 2 Punkt 2 preambuły (2)  W dniu 17 listopada 2005 r. Komisja przyjęła zieloną księgę w sprawie europejskiego programu ochrony infrastruktury krytycznej, w której opisano opcje polityczne dotyczące opracowywania tego programu oraz sieci ostrzegania o zagrożeniach dla infrastruktury krytycznej (SOZIK). Opinie uzyskane w odpowiedzi na wspomnianą zieloną księgę wyraźnie wskazują na potrzebę ustanowienia wspólnotowego zbioru przepisów regulujących ochronę infrastruktury krytycznej. Uznano potrzebę zwiększenia zdolności w zakresie ochrony infrastruktur krytycznych w Europie oraz wsparcia działań na rzecz ograniczenia słabych stron takich infrastruktur. Podkreślono znaczenie zasady pomocniczości i dialogu zainteresowanych stron. (2)  W dniu 17 listopada 2005 r. Komisja przyjęła zieloną księgę w sprawie europejskiego programu ochrony infrastruktury krytycznej, w której opisano opcje polityczne dotyczące opracowywania tego programu oraz sieci ostrzegania o zagrożeniach dla infrastruktury krytycznej (SOZIK). Opinie uzyskane w odpowiedzi na wspomnianą zieloną księgę podkreślały możliwą wartość dodaną wspólnotowego zbioru przepisów regulujących ochronę infrastruktury krytycznej. Uznano potrzebę zwiększenia zdolności w zakresie ochrony infrastruktur krytycznych w Europie oraz wsparcia działań na rzecz ograniczenia słabych stron takich infrastruktur. Podkreślono znaczenie podstawowych zasad pomocniczości, proporcjonalności oraz komplementarności jak też dialogu zainteresowanych stron. Poprawka 3 Punkt 3 preambuły (3)  W grudniu 2005 r. Rada ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych wezwała Komisję do przygotowania wniosku legislacyjnego dotyczącego europejskiego programu ochrony infrastruktury krytycznej (EPOIK) i zdecydowała, że program ten powinien zakładać ochronę wszechstronną, traktując jednak przeciwdziałanie zagrożeniom terrorystycznym jako priorytet. Zgodnie z takim podejściem w procesie ochrony infrastruktury należy uwzględniać zagrożenia wywołane działalnością człowieka, zagrożenia technologiczne i klęski żywiołowe, największą uwagę poświęcając jednak zagrożeniom terrorystycznym. Jeżeli w danym sektorze infrastruktury krytycznej poziom zabezpieczenia przed określonym rodzajem poważnego zagrożenia zostanie uznany za odpowiedni, zainteresowane strony powinny skoncentrować się na tych obszarach, gdzie ochrona nadal nie jest wystarczająca. (3)  W grudniu 2005 r. Rada ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych wezwała Komisję do przygotowania wniosku legislacyjnego dotyczącego europejskiego programu ochrony infrastruktury krytycznej (EPOIK) i zdecydowała, że program ten powinien zakładać ochronę wszechstronną, traktując jednak przeciwdziałanie zagrożeniom terrorystycznym jako priorytet. Zgodnie z takim podejściem w procesie ochrony infrastruktury należy uwzględniać zagrożenia wywołane działalnością człowieka, zagrożenia technologiczne i klęski żywiołowe .Powinny być w nim ujęte również zagrożenia wynikające ze struktury. Największą uwagę poświęcić należy jednak zagrożeniom terrorystycznym. Poprawka 4 Punkt 4 preambuły (4)  Odpowiedzialność za ochronę infrastruktury krytycznej spoczywa obecnie głównie na państwach członkowskich i właścicielach/operatorach infrastruktur krytycznych. W tym względzie nie powinno być zmian. (4)  Ostateczna odpowiedzialność za ochronę infrastruktury krytycznej spoczywa głównie na państwach członkowskich i właścicielach/operatorach infrastruktur krytycznych. Biorąc pod uwagę, iż krajowi operatorzy najlepiej wiedzą, co dzieje się w ich krajach należy przyjąć oddolne podejście do ochrony europejskiej infrastruktury krytycznej (EIK). Poprawka 5 Punkt 4 a preambuły (nowy) (4a)  Ochrona infrastruktury krytycznej ma zasadnicze znaczenie dla bezpieczeństwa wewnętrznego w Unii oraz dla dobra jej obywateli. Ostatecznie zakłócenie lub naruszenie określonej infrastruktury może zniszczyć życie ludzkie, środowisko naturalne i dobra gospodarcze, a także w niekorzystny sposób trwale wpłynąć na poczucie zaufania społecznego wobec możliwości ochrony i opieki ze strony państwa. Poprawka 6 Punkt 5 preambuły (5)  Na terenie Wspólnoty znajduje się szereg infrastruktur krytycznych, których zakłócenie lub zniszczenie dotknęłoby co najmniej dwa państwa członkowskie lub państwo członkowskie inne niż to, w którym taka infrastruktura krytyczna jest zlokalizowana. Chodzi miedzy innymi o skutki ponadgraniczne wynikające ze współzależności między powiązanymi ze sobą infrastrukturami. Tego typu europejskie infrastruktury krytyczne należy rozpoznać i wyznaczyć za pomocą wspólnej procedury. Potrzebę zwiększenia ochrony takich infrastruktur należy ocenić na podstawie wspólnego zbioru zasad. Sprawdzonym i skutecznym środkiem rozwiązywania kwestii związanych z ponadgraniczną infrastrukturą krytyczną są dwustronne programy współpracy między państwami członkowskimi w dziedzinie ochrony infrastruktury krytycznej. EPOIK powinien opierać się na takiej właśnie współpracy. (5)  Na terenie Wspólnoty znajduje się szereg infrastruktur krytycznych, których zakłócenie lub zniszczenie dotknęłoby co najmniej trzy państwa członkowskie lub przynajmniej dwa państwa członkowskie inne niż to, w którym taka infrastruktura krytyczna jest zlokalizowana. Chodzi miedzy innymi o skutki ponadgraniczne wynikające ze współzależności między powiązanymi ze sobą infrastrukturami. Tego typu europejskie infrastruktury krytyczne należy rozpoznać i wyznaczyć za pomocą wspólnej procedury. W oparciu o wspólne kryteria należy sporządzić wykaz sektorów priorytetowych europejskiej infrastruktury krytycznej. Należy określić wspólne ramy działania z myślą o ochronie takich europejskich infrastruktur, które umożliwiłyby państwom członkowskim ograniczenie ewentualnego zagrożenia infrastruktury krytycznej na ich terytorium poprzez podjęcie odpowiednich kroków. Sprawdzonym i skutecznym środkiem rozwiązywania kwestii związanych z ponadgraniczną infrastrukturą krytyczną są dwustronne programy współpracy między państwami członkowskimi w dziedzinie ochrony infrastruktury krytycznej. EPOIK powinien opierać się na takiej właśnie współpracy. Poprawka 7 Punkt 5 a preambuły (nowy) (5a)  W określonych sektorach istnieje już szereg środków regulujących rozpoznawanie, wyznaczanie i ochronę europejskiej infrastruktury krytycznej. Przyszła regulacja wspólnotowa nie może doprowadzić do powielania przepisów w tych sektorach bez dodatkowego zwiększenia bezpieczeństwa. Poprawka 8 Punkt 6 preambuły (6)  Poszczególne sektory mają własne, specyficzne doświadczenia, wiedzę i wymagania w odniesieniu do ochrony infrastruktury krytycznej, dlatego należy opracować i wdrożyć wspólnotową koncepcję ochrony infrastruktury krytycznej, biorąc pod uwagę specyfikę poszczególnych sektorów i dotychczasowe środki sektorowe, w tym środki istniejące już na poziomie UE, krajowym i regionalnym oraz obowiązujące właścicieli/operatorów infrastruktury krytycznej, transgraniczne porozumienia o wzajemnej pomocy. Wspólnotowa koncepcja musi zakładać pełne zaangażowanie sektora prywatnego z uwagi na bardzo istotny udział tego sektora w nadzorowaniu ryzyka, zarządzaniu ryzykiem, tworzeniu planów zachowania ciągłości działania i usuwaniu skutków awarii. Konieczne jest stworzenie wspólnego wykazu sektorów infrastruktury krytycznej, aby ułatwić realizację koncepcji indywidualnego traktowania poszczególnych sektorów w procesie ochrony infrastruktury krytycznej. (6)  Poszczególne sektory mają własne, specyficzne doświadczenia, wiedzę i wymagania w odniesieniu do ochrony infrastruktury krytycznej, dlatego należy opracować i wdrożyć wspólnotową koncepcję ochrony infrastruktury krytycznej, biorąc pod uwagę specyfikę poszczególnych sektorów i dotychczasowe środki sektorowe, w tym środki istniejące już na poziomie UE, krajowym i regionalnym oraz obowiązujące właścicieli/operatorów infrastruktury krytycznej, transgraniczne porozumienia o wzajemnej pomocy. Wspólnotowa koncepcja powinna zapewniać pełne zaangażowanie sektora prywatnego z uwagi na bardzo istotny udział tego sektora w nadzorowaniu ryzyka, zarządzaniu ryzykiem, tworzeniu planów zachowania ciągłości działania i usuwaniu skutków awarii. Konieczne jest stworzenie wspólnego wykazu sektorów infrastruktury krytycznej, aby ułatwić realizację koncepcji indywidualnego traktowania poszczególnych sektorów w procesie ochrony europejskiej infrastruktury krytycznej. Poprawka 9 Punkt 6 a preambuły (nowy) (6a)  Europejska infrastruktura krytyczna powinna być projektowana w taki sposób, aby jak najbardziej ograniczyć liczbę powiązań z krajami trzecimi i lokalizację infrastruktur w tych krajach. Umiejscowienie elementów europejskiej infrastruktury krytycznej poza UE zwiększa zagrożenie atakami terrorystycznymi oddziaływującymi pośrednio na całą infrastrukturę, dostęp terrorystów do danych zgromadzonych poza UE, a także ryzyko niezgodności ze wspólnotowym prawodawstwem, czyniąc w ten sposób całą infrastrukturę bardziej podatną na ataki. Poprawka 10 Punkt 7 preambuły (7)  Każdy właściciel/operator infrastruktury krytycznej powinien opracować własny plan bezpieczeństwa infrastruktury, w którym określi najważniejsze składniki infrastruktury i zaproponuje rozwiązania służące ich ochronie. Plan bezpieczeństwa infrastruktury powinien uwzględniać ocenę słabych stron, zagrożeń i ryzyka oraz inne istotne informacje dostarczone przez organy państw członkowskich. (7)  Każdy właściciel/operator infrastruktury krytycznej powinien opracować własny plan bezpieczeństwa infrastruktury, w którym określi najważniejsze składniki infrastruktury i zaproponuje rozwiązania służące ich ochronie. Plan bezpieczeństwa infrastruktury powinien uwzględniać ocenę słabych stron, zagrożeń i ryzyka oraz inne istotne informacje dostarczone przez organy państw członkowskich. Takie plany bezpieczeństwa powinny zostać przekazane do punktu kontaktowego ds. europejskiej ochrony infrastruktury krytycznej (EOIK) w państwach członkowskich. Przestrzeganie istniejących sektorowych środków bezpieczeństwa mogłoby spełnić wymóg sporządzenia i uaktualnienia planu bezpieczeństwa operatora. Poprawka 11 Punkt 8 preambuły (8)  Każdy właściciel/operator europejskiej infrastruktury krytycznej powinien wyznaczyć urzędnika łącznikowego ds. bezpieczeństwa odpowiedzialnego za współpracę i komunikację z odpowiednimi krajowymi organami ds. ochrony infrastruktury krytycznej. (8)  Każdy właściciel/operator europejskiej infrastruktury krytycznej powinien wyznaczyć urzędnika łącznikowego ds. bezpieczeństwa odpowiedzialnego za współpracę i komunikację z odpowiednimi krajowymi organami ds. ochrony infrastruktury krytycznej. Przestrzeganie istniejących sektorowych środków bezpieczeństwa należy uznawać za potencjalnie spełniających wymóg wyznaczenia urzędnika łącznikowego ds. bezpieczeństwa. Poprawka 12 Punkt 10 preambuły (10)  W trosce o lepszą ochronę europejskich infrastruktur krytycznych należy opracować wspólne metody rozpoznawania i klasyfikowania słabych stron, zagrożeń i ryzyka charakteryzujących poszczególne składniki infrastruktury krytycznej. (10)  W trosce o lepszą ochronę europejskich infrastruktur krytycznych należy opracować i wdrożyć wspólne metody rozpoznawania i klasyfikowania zagrożeń i ryzyka oraz strukturalnych słabych stron, charakteryzujących poszczególne składniki infrastruktury krytycznej. Poprawka 13 Punkt 11 preambuły (11)   Jedynie wspólne ramy prawne mogą dać gwarancję spójnego wdrażania środków służących ochronie europejskiej infrastruktury krytycznej i pozwolić na jasne określenie zakresu odpowiedzialności wszystkich uczestników procesu. Właściciele/operatorzy europejskiej infrastruktury krytycznej powinni uzyskać dostęp do najlepszych praktyk i metod w dziedzinie ochrony infrastruktury krytycznej. (11)   Dzięki określeniu odpowiednich obowiązków wszystkich zainteresowanych stron wspólne ramy prawne mogą dać gwarancję spójnego wdrażania środków służących ochronie europejskiej infrastruktury krytycznej. Państwa członkowskie i właściciele/operatorzy europejskiej infrastruktury krytycznej powinni uzyskać dostęp do najlepszych praktyk i metod w dziedzinie ochrony infrastruktury krytycznej. Poprawka 14 Punkt 12 preambuły (12)  Skuteczna ochrona infrastruktury krytycznej wymaga komunikacji, koordynacji i współpracy na poziomie krajowym i wspólnotowym. Najlepszym sposobem osiągnięcia tego celu jest wyznaczenie w każdym państwie członkowskim punktów kontaktowych, które powinny koordynować sprawy związane z OIK na terenie tego państwa, a także odpowiadać za współpracę w tym względzie z innymi państwami członkowskimi i Komisją. (12)  Skuteczna ochrona europejskiej infrastruktury krytycznej wymaga komunikacji, koordynacji i współpracy na poziomie krajowym i wspólnotowym. Najlepszym sposobem osiągnięcia tego celu jest wyznaczenie w każdym państwie członkowskim punktów kontaktowych, które powinny koordynować sprawy związane z EOIK na terenie tego państwa, a także odpowiadać za współpracę w tym względzie z innymi państwami członkowskimi i Komisją. Poprawka 15 Punkt 13 preambuły (13)  Aby możliwe było prowadzenie działań służących ochronie infrastruktury krytycznej w obszarach wymagających zachowania określonego stopnia poufności, celowe jest zawarcie w niniejszej dyrektywie przepisów regulujących spójną i bezpieczną wymianę informacji. Niektóre informacje dotyczące ochrony infrastruktury krytycznej mają taki charakter, że ich ujawnienie mogłoby naruszyć interes publiczny i spowodować zagrożenie dla bezpieczeństwa publicznego. Konkretne fakty dotyczące danego składnika infrastruktury krytycznej, które można by wykorzystać do planowania i prowadzenia działań mających na celu niedopuszczalne w skutkach uszkodzenie urządzeń infrastruktury krytycznej, powinny być zastrzeżone, a dostępu do nich należy udzielać jedynie w przypadkach koniecznych, zarówno na poziomie wspólnotowym, jak i krajowym. (13)  Aby możliwe było prowadzenie działań służących ochronie infrastruktury krytycznej w obszarach wymagających zachowania określonego stopnia poufności, celowe jest zawarcie w niniejszej dyrektywie przepisów regulujących spójną i bezpieczną wymianę informacji. Niektóre informacje dotyczące europejskiej ochrony infrastruktury krytycznej mają taki charakter, że ich ujawnienie mogłoby naruszyć interes publiczny i spowodować zagrożenie dla bezpieczeństwa publicznego. Konkretne fakty dotyczące danego składnika infrastruktury krytycznej, które można by wykorzystać do planowania i prowadzenia działań mających na celu niedopuszczalne w skutkach uszkodzenie urządzeń infrastruktury krytycznej, powinny być zastrzeżone, a dostępu do nich należy udzielać jedynie w przypadkach koniecznych, zarówno na poziomie wspólnotowym, jak i krajowym. Poprawka 16 Punkt 14 preambuły (14)  Wymiana informacji dotyczących infrastruktury krytycznej powinna odbywać się w warunkach zaufania i bezpieczeństwa. Wymiana informacji musi opierać się na wzajemnym zaufaniu, firmy i organizacje muszą być przekonane, że dotyczące ich poufne dane są należycie chronione. Dla przedstawicieli przemysłu zachętą do wymiany informacji powinna być pewność, że korzyści płynące z dostarczenia informacji na temat infrastruktury krytycznej są w ogólnym rozrachunku społeczno-gospodarczym większe niż koszty, jakie się z tym wiążą. Należy zatem zachęcać do wymiany informacji dotyczących ochrony infrastruktury krytycznej. (14)  Wymiana informacji dotyczących europejskiej infrastruktury krytycznej powinna odbywać się w warunkach zaufania i bezpieczeństwa. Wymiana informacji musi opierać się na wzajemnym zaufaniu, firmy i organizacje muszą być przekonane, że dotyczące ich poufne dane są należycie chronione. Poprawka 17 Punkt 15 preambuły (15)  Niniejsza dyrektywa jest uzupełnieniem istniejących środków sektorowych, które obowiązują na poziomie wspólnotowym i w państwach członkowskich. Tam, gdzie działają już odpowiednie mechanizmy wspólnotowe, należy nadal z nich korzystać i traktować jako wkład w ogólny proces wdrożenia niniejszej dyrektywy. (15)  Niniejsza dyrektywa jest uzupełnieniem istniejących środków sektorowych, które obowiązują na poziomie wspólnotowym i w państwach członkowskich. Tam, gdzie istnieją już odpowiednie mechanizmy i przepisy wspólnotowe, należy je wdrożyć i stosować jako wkład w poprawę bezpieczeństwa publicznego. Należy przy tym unikać powielania niniejszej dyrektywy i wprowadzania przepisów z nią sprzecznych, jak również powstawania dodatkowych kosztów bez korzyści w zakresie bezpieczeństwa. Poprawka 18 Punkt 17 preambuły (17)  Państwa członkowskie same nie są w stanie osiągnąć w wystarczającym stopniu celów niniejszej dyrektywy, czyli stworzyć procedury rozpoznawania i wyznaczania europejskich infrastruktur krytycznych oraz opracować wspólnej koncepcji oceny potrzeb w zakresie zwiększenia ochrony takich infrastruktur, natomiast – biorąc pod uwagę skalę takiego działania – cele te można skuteczniej osiągnąć na szczeblu wspólnotowym, dlatego Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości, określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów. (17)  Państwa członkowskie w niektórych przypadkach same nie są w stanie osiągnąć w wystarczającym stopniu celów niniejszej dyrektywy, czyli stworzyć procedury rozpoznawania i wyznaczania sektorów priorytetowych europejskiej infrastruktury krytycznej, oraz opracować wspólnej koncepcji oceny potrzeb w zakresie zwiększenia ochrony takich infrastruktur, natomiast – biorąc pod uwagę skalę takiego działania – cele te można skuteczniej osiągnąć na szczeblu wspólnotowym, dlatego Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości, określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów, jednak szczególną uwagę należy zwrócić na akceptowalność warunków finansowych przez właścicieli lub operatorów i państwa członkowskie. Poprawka 19 Artykuł 1 Niniejsza dyrektywa ustanawia procedury rozpoznawania i wyznaczania europejskich infrastruktur krytycznych oraz wspólne zasady oceny potrzeb w zakresie zwiększenia ochrony takich infrastruktur. Niniejsza dyrektywa ustanawia procedury rozpoznawania i wyznaczania priorytetowych sektorów europejskich infrastruktur krytycznych oraz wspólne zasady oceny potrzeb w zakresie zwiększenia ochrony takich infrastruktur. Poprawka 20 Artykuł 2 litera b) b) "europejska infrastruktura krytyczna" oznacza infrastruktury krytyczne, których zakłócenie lub zniszczenie miałoby istotny negatywny wpływ na co najmniej dwa państwa członkowskie lub na jedno państwo członkowskie, w sytuacji gdy dana infrastruktura krytyczna jest zlokalizowana w innym państwie członkowskim. Chodzi miedzy innymi o skutki wynikające ze współzależności z innymi rodzajami infrastruktury; b) "europejska infrastruktura krytyczna" oznacza infrastruktury krytyczne, których zakłócenie lub zniszczenie miałoby istotny negatywny wpływ na co najmniej trzy lub więcej państw członkowskich lub co najmniej na dwa państwa członkowskie, inne niż to w którym infrastruktura krytyczna jest zlokalizowana w innym państwie członkowskim. Chodzi miedzy innymi o skutki wynikające ze współzależności z innymi rodzajami infrastruktury; Poprawka 21 Artykuł 2 litera d) d) "słaba strona" oznacza cechę elementu konstrukcji, oprzyrządowania lub działania infrastruktury krytycznej, która czyni tę infrastrukturę podatną na zakłócenia lub zniszczenie i która obejmuje współzależności z innymi rodzajami infrastruktury; d) "słaba strona struktury" oznacza cechę elementu konstrukcji, oprzyrządowania lub działania infrastruktury krytycznej, która czyni tę infrastrukturę podatną na zakłócenia lub zniszczenie i która obejmuje współzależności z innymi rodzajami infrastruktury; (niniejsza poprawka odnosi się do całego tekstu legislacyjnego; jej przyjęcie spowoduje konieczność technicznych dostosowań w całym tekście) Poprawka 22 Artykuł 3 ustęp 1 1.  Przekrojowe i sektorowe kryteria rozpoznawania europejskich infrastruktur krytycznych przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 11 ust. 3. Ich zmiany dokonuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 11 ust. 3. 1.  Przekrojowe i sektorowe kryteria rozpoznawania europejskich infrastruktur krytycznych tworzy się na podstawie istniejących kryteriów ochrony oraz przyjmuje i zmienia się zgodnie z art. 308 traktatu WE i art. 203 traktatu Euratom. Kryteria przekrojowe, które mają zastosowanie horyzontalne do wszystkich sektorów infrastruktury krytycznej, opracowuje się, biorąc pod uwagę rozmiar strat wynikłych z zakłócenia lub zniszczenia danej infrastruktury. Przyjmuje się je najpóźniej [rok po wejściu w życie niniejszej dyrektywy]. Kryteria przekrojowe, które mają zastosowanie horyzontalne do wszystkich europejskich sektorów infrastruktury krytycznej, opracowuje się, biorąc pod uwagę rozmiar strat wynikłych z zakłócenia lub zniszczenia danej infrastruktury. Przyjmuje się je najpóźniej do dnia [rok po wejściu w życie niniejszej dyrektywy]. Kryteria sektorowe opracowuje się dla sektorów priorytetowych, uwzględniając cechy charakterystyczne poszczególnych sektorów infrastruktury krytycznej i odpowiednio włączając do udziału zainteresowane strony. Kryteria takie przyjmuje się dla każdego sektora priorytetowego najpóźniej rok po wytypowaniu danego sektora jako priorytetowy. Kryteria sektorowe opracowuje się w oparciu o istniejące sektorowe środki ochrony dla sektorów priorytetowych, uwzględniając cechy charakterystyczne poszczególnych sektorów infrastruktury krytycznej i włączając do udziału wszystkie zainteresowane strony, pod warunkiem, że każdy z sektorów dysponuje szczególnym doświadczeniem, umiejętnościami i znajomością wymogów ochrony ich krytycznej infrastruktury. Kryteria takie przyjmuje się dla każdego sektora priorytetowego najpóźniej rok po wytypowaniu danego sektora jako priorytetowy. Tam gdzie istnieją mechanizmy wspólnotowe, wykorzystuje się je nadal. Za wszelką cenę unika się sprzeczności lub nakładania się na siebie różnych ustaw i przepisów. Poprawka 23 Artykuł 3 ustęp 2 1.  Sektory priorytetowe, o których mowa w kontekście opracowania kryteriów przewidzianych w ust. 1, wyznacza co roku Komisja spośród wymienionych w załączniku 1. Do załącznika I wprowadza się zmiany zgodnie z procedurą, o której w art. 11 ust. 3, i w stopniu, który nie powoduje rozszerzenia zakresu niniejszej dyrektywy. skreślony Poprawka 24 Artykuł 3 ustęp 3 3.  Każde państwo członkowskie rozpoznaje infrastruktury krytyczne zlokalizowane na swoim terytorium – a także infrastruktury krytyczne, które mogą mieć wpływ na to państwo chociaż są zlokalizowane poza granicami jego terytorium – które spełniają kryteria przyjęte na podstawie ust. 1 i 2. 3.  Każde państwo członkowskie rozpoznaje europejskie potencjalne infrastruktury krytyczne zlokalizowane na swoim terytorium – a także potencjalne europejskie infrastruktury krytyczne, które mogą mieć wpływ na to państwo chociaż są zlokalizowane poza granicami jego terytorium – które spełniają kryteria przyjęte na podstawie ust. 1 i 2, najpóźniej rok od przyjęcia kryteriów, a potem na bieżąco. Każde państwo członkowskie zgłasza Komisji tak określone infrastruktury najpóźniej rok od przyjęcia odpowiednich kryteriów, a potem na bieżąco. Poprawka 25 Artykuł 4 tytuł Wyznaczanie europejskiej infrastruktury krytycznej Rozpoznawanie i wyznaczanie priorytetowych sektorów Poprawka 26 Artykuł 4 ustęp -1 (nowy) -1.  Każde państwo członkowskie rozpoznaje sektory priorytetowe zlokalizowane na swoim terytorium, a także sektory priorytetowe zlokalizowane poza jego terytorium, ale mogące mieć na nie wpływ, i które należy wykorzystać do opracowania kryteriów przyjętych w trybie art. 3 ust. 1. Każde państwo członkowskie powiadamia Komisję o sektorach priorytetowych rozpoznanych w ten sposób najpóźniej rok od przyjęcia odpowiednich kryteriów, a potem na bieżąco. Poprawka 27 Artykuł 4 ustęp 1 1.  Na podstawie zgłoszeń dokonanych zgodnie z art. 3 ust. 3 akapit drugi i innych dostępnych informacji Komisja przedstawia wykaz infrastruktur krytycznych wyznaczonych jako europejskie infrastruktury krytyczne. 1.  Na podstawie zgłoszeń dokonanych zgodnie z ust. -1 i innych dostępnych informacji Komisja przedstawia wykaz sektorów o znaczeniu priorytetowym, w których znajduje się infrastruktura krytyczna wyznaczona jako europejska infrastruktura krytyczna. Poprawka 28 Artykuł 4 ustęp 1 a (nowy) 1a.  Europejskie infrastruktury krytyczne projektuje się w taki sposób, aby jak najbardziej ograniczyć liczbę powiązań z krajami trzecimi. Poprawka 29 Artykuł 4 ustęp 2 2.  Wykaz infrastruktur krytycznych wyznaczonych jako europejskie infrastruktury krytyczne przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 11 ust. 3. 2.  Wykaz sektorów priorytetowych europejskiej infrastruktury krytycznej wyznaczonych jako europejskie infrastruktury krytyczne przyjmuje i zmienia Rada. Zmiany do wykazu wprowadza się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 11 ust. 3. Poprawka 30 Artykuł 4 a (nowy) Artykuł 4a Przetwarzanie danych osobowych Przetwarzanie danych osobowych dokonywane przez europejskie infrastruktury krytyczne, bezpośrednio lub poprzez pośredników oraz niezbędne do działalności ochrony europejskiej infrastruktury krytycznej, przeprowadza się zgodnie z przepisami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 95/46/WE z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych1 i stosownymi zasadami ochrony danych. Przetwarzanie danych odbywa się w Unii, a ze względów bezpieczeństwa zabrania się wszelkiego kopiowania danych w krajach trzecich. ___________________________ 1 Dz.U. L 281 z 23.11.1995, str. 31. Poprawka 31 Artykuł 5 ustęp 1 i 2 1.  Każde państwo członkowskie nakłada na właścicieli/operatorów wszystkich europejskich infrastruktur krytycznych znajdujących się na jego terytorium obowiązek stworzenia i uaktualniania planu bezpieczeństwa infrastruktury oraz dokonywania przeglądu takiego planu co najmniej raz na dwa lata. 1.  Każde państwo członkowskie nakłada na właścicieli/operatorów wszystkich europejskich infrastruktur krytycznych znajdujących się na jego terytorium obowiązek stworzenia i uaktualniania planu bezpieczeństwa infrastruktury oraz dokonywania przeglądu takiego planu co najmniej raz na dwa lata. Komisja i Rada zatwierdzają listę istniejących środków ochrony odnoszących się do określonych sektorów wymienionych w załącznika I. Zastosowanie się do co najmniej jednego z wymienionych środków ochrony spełnia wymóg sporządzenia i aktualizacji planu bezpieczeństwa infrastruktury. 2.  W planie bezpieczeństwa infrastruktury należy określić składniki europejskiej infrastruktury krytycznej i podać odpowiednie rozwiązania gwarantujące ich ochronę zgodnie z załącznikiem II. Wymogi sektorowe dotyczące planu bezpieczeństwa infrastruktury z uwzględnieniem istniejących środków wspólnotowych przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 11 ust. 3. 2.  W planie bezpieczeństwa infrastruktury należy określić składniki europejskiej infrastruktury krytycznej i podać odpowiednie rozwiązania gwarantujące ich ochronę zgodnie z załącznikiem II. Wymogi sektorowe dotyczące planu bezpieczeństwa infrastruktury z uwzględnieniem istniejących środków wspólnotowych przyjmuje Rada. Postępując zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 11 ust. 2, Komisja może uznać, że przestrzeganie przepisów obowiązujących w określonych sektorach wymienionych w załączniku I jest jednoznaczne ze spełnieniem wymogu stworzenia i uaktualniania planu bezpieczeństwa infrastruktury. Poprawka 32 Artykuł 5 ustęp 3 3.  Nie później niż rok od daty wyznaczenia danej infrastruktury krytycznej jako europejska infrastruktura krytyczna jej właściciel/operator przedkłada odpowiedniemu organowi państwa członkowskiego plan bezpieczeństwa infrastruktury. 3.  Nie później niż rok od daty wyznaczenia danej infrastruktury krytycznej jako europejska infrastruktura krytyczna jej właściciel/operator przedkłada w odpowiednim punkcie kontaktowym OIK plan bezpieczeństwa infrastruktury. Jeśli przyjęto wymogi sektorowe dotyczące planu bezpieczeństwa infrastruktury w oparciu o przepisy ust. 2, plan taki należy przedłożyć odpowiedniemu organowi państwa członkowskiego nie później niż rok od daty przyjęcia takich wymogów sektorowych. Jeśli przyjęto wymogi sektorowe dotyczące planu bezpieczeństwa infrastruktury w oparciu o przepisy ust. 2, plan taki należy przedłożyć w odpowiednim punkcie kontaktowym OIK nie później niż rok od daty przyjęcia takich wymogów sektorowych. Poprawka 33 Artykuł 5 ustęp 5 5.  Wykonanie przepisów dyrektywy 2005/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie wzmocnienia ochrony portów uznaje się za równoznaczne ze spełnieniem wymogu opracowania planu bezpieczeństwa infrastruktury. skreślony Poprawka 34 Artykuł 6 ustęp 1 1.  Każde państwo członkowskie nakłada na właścicieli/operatorów europejskich infrastruktur krytycznych zlokalizowanych na swoim terytorium obowiązek wyznaczenia urzędnika łącznikowego ds. bezpieczeństwa działającego jako skrzynka kontaktowa w sprawach bezpieczeństwa dla właścicieli/operatorów infrastruktury i właściwych organów ds. ochrony infrastruktury krytycznej w państwach członkowskich. Urzędnika łącznikowego ds. bezpieczeństwa wyznacza się najpóźniej rok od daty wyznaczenia danej infrastruktury krytycznej jako europejska infrastruktura krytyczna. 1.  Każde państwo członkowskie nakłada na właścicieli/operatorów europejskich infrastruktur krytycznych zlokalizowanych na swoim terytorium obowiązek wyznaczenia urzędnika łącznikowego ds. bezpieczeństwa działającego jako skrzynka kontaktowa w sprawach bezpieczeństwa dla właścicieli/operatorów infrastruktury i punktu kontaktowego OIK w państwach członkowskich. Urzędnika łącznikowego ds. bezpieczeństwa wyznacza się najpóźniej rok od daty wyznaczenia danej infrastruktury krytycznej jako europejska infrastruktura krytyczna. Zastosowanie się do co najmniej jednego ze środków ochrony zawartych w wykazie, o którym mowa w art. 5 ust. 1, spełnia wymóg wyznaczenia urzędnika łącznikowego ds. bezpieczeństwa. Poprawka 35 Artykuł 6 ustęp 2 2.  Każde państwo członkowskie przekazuje urzędnikowi łącznikowemu ds. bezpieczeństwa istotne informacje dotyczące rozpoznanych zagrożeń i ryzyka dla danej europejskiej infrastruktury krytycznej. 2.  Każde państwo członkowskie przekazuje urzędnikowi łącznikowemu ds. bezpieczeństwa za pośrednictwem krajowego punktu kontaktowego OIK istotne informacje dotyczące rozpoznanych zagrożeń i ryzyka dla danej europejskiej infrastruktury krytycznej. Poprawka 36 Artykuł 7 ustęp 2 2.  Każde państwo członkowskie przekazuje Komisji skrócone zestawienie słabych stron, typów zagrożeń i ryzyka stwierdzonych w każdym z sektorów wymienionych w załączniku I nie później niż 18 miesięcy od daty przyjęcia wykazu przewidzianego w art. 4 ust. 2, a potem na bieżąco. 2.  Każde państwo członkowskie przekazuje Komisji skrócone zestawienie słabych stron strukturalnych, typów zagrożeń i ryzyka stwierdzonych w każdym z obiektów europejskiej infrastruktury krytycznej nie później niż 12 miesięcy od daty przyjęcia wykazu przewidzianego w art. 4 ust. 2, a potem na bieżąco co dwa lata. Wspólny wzór takich sprawozdań opracowuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 11 ust. 3. Wspólny wzór takich sprawozdań opracowuje Komisja i zatwierdza Rada. Poprawka 37 Artykuł 7 ustęp 3 3.  Komisja ocenia na zasadzie indywidualnej, czy w poszczególnych sektorach europejskiej infrastruktury krytycznej wymagane jest wprowadzenie konkretnych środków zabezpieczających. 3.  Komisja i państwa członkowskie oceniają na zasadzie indywidualnej, czy w poszczególnych sektorach europejskiej infrastruktury krytycznej wymagane jest wprowadzenie konkretnych środków zabezpieczających. W tym kontekście należy uwzględnić praktyki i metodologie już istniejące. Poprawka 38 Artykuł 7 ustęp 4 4.  Wspólne metody oceny słabych stron, zagrożeń i ryzyka w odniesieniu do europejskich infrastruktur krytycznych, opracowuje się według sektorów, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 11 ust. 3. 4.  W razie konieczności wspólne metody oceny słabych stron strukturalnych, zagrożeń i ryzyka w odniesieniu do europejskich infrastruktur krytycznych, opracowuje się według sektorów. Te wspólne metodologie uwzględniają już istniejące metodologie. Poprawka 39 Artykuł 8 Komisja udziela właścicielom/operatorom wyznaczonych europejskich infrastruktur krytycznych wsparcia polegającego na udostępnieniu im najlepszych praktyk i metod w zakresie ochrony infrastruktury krytycznej. Komisja i państwa członkowskie udzielają właścicielom/operatorom wyznaczonych europejskich infrastruktur krytycznych wsparcia polegającego na udostępnieniu im najlepszych praktyk i metod w zakresie ochrony infrastruktury krytycznej. Poprawka 40 Artykuł 10 ustęp 2 2.  Każda osoba, która na mocy niniejszej dyrektywy zajmuje się przetwarzaniem informacji w imieniu państwa członkowskiego, podlega odpowiedniej kontroli tego państwa pod kątem przestrzegania zasad ochrony danych. 2.  Każda osoba, która na mocy niniejszej dyrektywy zajmuje się przetwarzaniem informacji w imieniu państwa członkowskiego, podlega optymalnej kontroli tego państwa pod kątem przestrzegania zasad ochrony danych. Poprawka 41 Artykuł 10 ustęp 3 3.  Państwa członkowskie dbają o to, by informacje dotyczące ochrony infrastruktury krytycznej przekazywane państwom członkowskim lub Komisji nie były wykorzystywane do celów innych niż ochrona infrastruktur krytycznych. 3.  Państwa członkowskie i Komisja dbają o to, by przekazywane im informacje dotyczące ochrony europejskiej infrastruktury krytycznej nie były wykorzystywane do celów innych niż ochrona europejskich infrastruktur krytycznych oraz aby w należyty sposób uwzględnić zasadę proporcjonalności z materialnego punktu widzenia, a także podstawowe prawa oraz instytucje, które należy chronić. Poprawka 42 Artykuł 11 Artykuł 11 Komisja skreślony 1.  Komisję wspomaga komitet, w skład którego wchodzi po jednym przedstawicielu każdego punktu kontaktowego ds. OIK. 2.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, zastosowanie mają art. 3 i 7 decyzji Rady 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów art. 8 tejże decyzji. 3.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, zastosowanie mają art. 5 i 7 decyzji Rady 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów art. 8 tejże decyzji. Okres przewidziany w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na jeden miesiąc. 4.  Komitet przyjmuje swój regulamin wewnętrzny. Poprawka 43 Artykuł 12 ustęp 1 akapit 1 1.  Państwa członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 31 grudnia 2007 r. Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji między tymi przepisami a niniejszą dyrektywą. 1.  Państwa członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 31 grudnia 2008 r. Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji między tymi przepisami a niniejszą dyrektywą. Poprawka 44 Załącznik I tytuł Wykaz sektorów infrastruktury krytycznej Wykaz możliwych sektorów infrastruktury krytycznej Poprawka 45 Załącznik I "Sektor" III "Podsektor" 9 Radiokomunikacja i nawigacja. Radiokomunikacja, nawigacja oraz identyfikacja radiowa (RFID) Poprawka 46 Załącznik I "Sektor" VII "Podsektor" 19 Infrastruktury i systemy płatnościowe i rozrachunkowo-rozliczeniowe Infrastruktury i systemy płatnościowe i rozrachunkowo-rozliczeniowe oraz ich usługodawcy Poprawka 47 Załącznik I "Sektor" VII "Podsektor" 19 a (nowy) 19a.  Bankowość i ubezpieczenia

(1) Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym. (2) Dz.U. C 124 E z 25.5.2006, str. 250.