Parlament Europejski,

–   uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany "Europejska polityka energetyczna" (COM(2007)0001),

–   uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany "Perspektywy rynku wewnętrznego energii elektrycznej i gazu" (COM(2006)0841),

–   uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany "Dochodzenie w ramach art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 w odniesieniu do europejskich sektorów gazu i energii elektrycznej" (COM(2006)0851) i towarzyszacy mu dokument roboczy sluzb Komisji - sprawozdanie DG ds. Konkurencji,

–   uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany "Plan priorytetowych połączeń międzysieciowych" (COM(2006)0846),

–   uwzględniając dokument roboczy służb Komisji zatytułowany "Sprawozdanie na temat perspektyw wewnętrznego rynku energii elektrycznej i gazu" – SEC(2006)1709), dokument załączony do komunikatu Komisji (COM(2006)0841),

–   uwzględniając dokument roboczy służb Komisji zatytułowany "Dane dotyczące polityki energetycznej UE" (SEC(2007)0012),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 grudnia 2006 r. zatytułowaną "Zielona księga – europejska strategia na rzecz zrównoważonej, konkurencyjnej i bezpiecznej energii"(1),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 23 marca 2006 r. w sprawie bezpieczeństwa dostaw energii w Unii Europejskiej(2),

–   uwzględniając decyzję nr 1364/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. ustanawiającą wytyczne w zakresie transeuropejskich sieci energetycznych(3),

–   uwzględniając swoje stanowisko przyjęte w trakcie drugiego czytania w dniu 23 maja 2007 dotyczące przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady określającego ogólne zasady przyznawania pomocy finansowej Wspólnoty w zakresie transeuropejskich sieci transportowych i energetycznych(4),

–   uwzględniając dyrektywę 2005/89/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 stycznia 2006 r. dotyczącą środków zabezpieczenia dostaw energii elektrycznej i inwestycji infrastrukturalnych(5),

–   uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1775/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 września 2005 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego(6),

–   uwzględniając dyrektywę Rady 2004/67/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r. dotyczącą środków zapewnienia bezpieczeństwa dostaw gazu ziemnego(7),

–   uwzględniając dyrektywę 2003/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. dotyczącą wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej(8),

–   uwzględniając dyrektywę 2003/55/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. dotyczącą wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego(9),

–   uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1228/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej(10),

–   uwzględniając roczne sprawozdanie Europejskich Urzędów ds. Regulacji Energii za okres od 1 stycznia 2006 r. do 31 grudnia 2006 r., sporządzone dla wszystkich członków Rady Europejskich Urzędów ds. Regulacji Energii (CEER) i Europejskiej Grupy Regulatorów Elektroenergetyki i Gazownictwa (ERGEG), Parlamentu Europejskiego, Rady Ministrów i Komisji Europejskiej na mocy art. 3 ust. 8 decyzji Komisji 2003/796/WE z dnia 11 listopada 2003 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Organu Nadzoru Energii Elektrycznej i Gazu(11),

–   uwzględniając konkluzje Prezydencji z posiedzenia Rady Europejskiej z dni 8-9 marca 2007 r. dotyczące zatwierdzenia przez Radę Europejską "Planu działań Rady Europejskiej na lata 2007-2009 - Europejska polityka energetyczna",

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz opinie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz Komisji Rozwoju Regionalnego (A6-0249/2007),

A.   mając na uwadze, że nowa polityka Unii Europejskiej na rzecz zrównoważonej, bezpiecznej i konkurencyjnej energii powinna być bardziej ambitna i mieć na celu korzyści długoterminowe, skupiając się głównie na przeciwdziałaniu zmianom klimatycznym, ograniczeniu uzależnienia UE od importu oraz promowaniu wzrostu gospodarczego i tworzenia nowych miejsc pracy;

B.   mając na uwadze, że w stosownym czasie należy ustanowić odpowiednie ramy prawne zgodnie z zasadą pomocniczości w celu osiągnięcia tych ambitnych i długofalowych korzyści;

C.   mając na uwadze, że zakończenie tworzenia wewnętrznego rynku energii oraz stworzenie skutecznych mechanizmów solidarności między państwami członkowskimi stanowi wstępny warunek zagwarantowania bezpieczeństwa dostaw i efektywności ekonomicznej,

D.   mając na uwadze, że liberalizacja i integracja rynku mają równe znaczenie dla ułatwienia handlu transgranicznego, osiągnięcia większej efektywności gospodarczej oraz zwiększenia płynności rynku, gdyż powodują zakończenie tworzenia wewnętrznego rynku energii,

E.   mając na uwadze, że decyzje dotyczące zróżnicowania energii w jednym państwie członkowskim wywierają wpływ na całą Unię, jeżeli chodzi o konkurencję, bezpieczeństwo dostaw oraz równowagę ekologiczną,

F.   mając na uwadze zasady integracji społecznej oraz równe szanse dla wszystkich oznaczające, że dostęp do energii po przystępnej cenie ma zasadnicze znaczenie dla każdego obywatela Unii,

G.   mając na uwadze, że 20 z 27 państw członkowskich musi jeszcze dokonać pełnej transpozycji treści i istoty dyrektywy 2003/54/WE i dyrektywy 2003/55/WE,

H.   mając na uwadze, że w wyżej wymienionym komunikacie Komisji dotyczącym perspektyw rynku wewnętrznego energii elektrycznej i gazu oraz sprawozdaniu DG ds. Konkurencji z badania sektora energetycznego stwierdzono, że obecne zasady i środki liberalizacji doprowadziły do poprawy wydajności w zakresie dostaw energii i oszczędności dla klientów, ale że nie osiągnięto jeszcze pełnego otwarcia rynku, a bariery utrudniające swobodną konkurencję utrzymują się;

I.   mając na uwadze, że ustanowienie przez krajowe organy regulacyjne silnych i skutecznych zharmonizowanych zasad dotyczących dostępu do sieci wraz ze skutecznym uwalnianiem własności stanowią warunek wstępny umożliwiający nowym podmiotom wejście na rynek,

J.   mając na uwadze, że w niektórych państwach członkowskich umowy długoterminowe mają znaczący udział w rynku, stanowiąc zagrożenie dla rozwoju swobodnej konkurencji, a zarazem dla ukończenia tworzenia wewnętrznego rynku energii,

K.   mając na uwadze, że wdrażanie dotychczasowych przepisów UE dotyczących uwalniania własności oraz wdrażanie ram regulacyjnych różni się znacznie w państwach członkowskich, co ma poważne skutki dla rozwoju wewnętrznego rynku elektryczności,

L.   mając na uwadze, że konwergencja i synchronizacja działań krajowych w odniesieniu do uwolnienia własności stanowi jedyny sposób dążenia do ukończenia tworzenia wewnętrznego europejskiego rynku energii,

M.   mając na uwadze, że przedsiębiorstwa gazownicze osiągają większość zysków głównie w wyniku działalności handlowej, a nie dzięki wydobyciu gazu,

N.   mając na uwadze, że nieliczne państwa Unii Europejskiej otworzyły rynki gazu; mając na uwadze, że podstawę dla całego systemu, zarówno dla odbiorców, jak i przedsiębiorstw, stanowią niższe ceny i wysoka jakość usług dostawczych na rynku gazu;

O.   mając na uwadze, że w celu zmniejszenia zatorów w przesyle energii elektrycznej konieczne są zarówno olbrzymie inwestycje w rozwój i modernizację sieci elektrycznej, jak i skuteczniejsze mechanizmy zarządzania zatorami związanymi z sytuacją na rynku,

P.   mając na uwadze, że nowe propozycje w zakresie prawodawstwa powinny rozwiązywać problemy, przed którymi stają energochłonne sektory przemysłu, jak na przykład wysokie ceny energii wynikające z braku konkurencji na rynkach,

Q.   mając na uwadze, że poziom połączeń międzysieciowych między kilkoma państwami członkowskimi jest nadal niewystarczający, dalece odbiega od ustaleń przyjętych na szczycie w Barcelonie w dniach 15 i 16 marca 2002 r., a w wielu przypadkach opóźnienia w budowie tych połączeń wynikają z różnych przeszkód natury politycznej i administracyjnej,

R.   mając na uwadze, że przed wystąpieniem z wnioskiem legislacyjnym w sprawie obowiązku utworzenia infrastruktury do składowania gazu w każdym państwie członkowskim, Komisja powinna przeprowadzić analizę kosztów i korzyści oraz szczegółową ocenę wpływu,

S.   mając na uwadze, że liberalizacja i integracja rynku mają równe znaczenie dla utworzenia wewnętrznego rynku energii,

T.   mając na uwadze, że w ostatnim zdaniu punktu 33 wyżej wspomnianych konkluzji Prezydencji z posiedzenia Rady Europejskiej w dniach 8 i 9 marca 2007 r. stwierdzono, że sektor energochłonny ma kapitalne znaczenie oraz podkreślono, że konieczne jest wprowadzenie efektywnych ekonomicznie środków celem poprawienia zarówno konkurencyjności, jak i wpływu na środowisko naturalne tych sektorów przemysłu europejskiego,

U.   mając na uwadze, że Komisja uznała brak przejrzystości za barierę w promowaniu konkurencji na rynku wewnętrznym;

V.   mając na uwadze konieczność przyjęcia w sektorze energetycznym jasnych, stabilnych i przewidywalnych ram regulacyjnych,

W.   mając na uwadze, że władze publiczne UE w sektorze energetycznym mogą pomóc w finansowaniu badań naukowych i rozwoju energii odnawialnej, utrzymaniu równych taryf i zapewnieniu równego dostępu do sieci dla wszystkich obywateli;

X.   mając na uwadze, że według dostępnych danych państwa członkowskie zrealizowały jedynie w ograniczonym stopniu cele wynikające z obowiązku świadczenia usług użyteczności publicznej w odniesieniu do najuboższych konsumentów;

1.   ponownie podkreśla, że strategia lizbońska może odnieść sukces wyłącznie, jeżeli podejmowane będą dalsze wysiłki celem ustanowienia wspólnej polityki energetycznej opartej na szerszej wizji wspólnych interesów europejskich w dziedzinie energii z poszanowaniem cech narodowych i umożliwiając państwom członkowskim pozostanie przy własnej strukturze dostaw w celu zróżnicowania w jak największym stopniu źródeł i producentów energii;

Uwolnienie własności systemów przesyłowych

2.   uważa, że uwolnienie własności infrastruktury przesyłowej jest najskuteczniejszym narzędziem promowania inwestycji w infrastrukturę w sposób niedyskryminacyjny, uczciwego dostępu do sieci dla nowych podmiotów oraz przejrzystości na rynku; podkreśla jednak, że taki model nie rozwiązuje być może wszystkich ważnych kwestii, takich jak połączenia międzysieciowe lub punkty, w których powstają zatory;

3.   dostrzega, że zastosowanie dalszych środków w zakresie uwalniania własności w sektorze gazu ziemnego nie jest jasne; wobec tego proponuje przygotowanie specyficznych rozwiązań umożliwiających temu sektorowi utworzenie wewnętrznego rynku gazu ziemnego z uwzględnieniem różnic między rynkami w ramach wcześniejszych lub późniejszych ogniw łańcucha produkcyjnego;

4.   wzywa Komisję do przedstawienia analizy obrazującej szacunkowe koszty uwolnienia stosunków własności i ustanowienia niezależnego systemu operatorów, które to koszty poniosą państwa członkowskie, przewidywany wpływ na inwestycje w sieci, a także korzyści dla rynku wewnętrznego i konsumentów; wskazuje, że analiza powinna zbadać kwestię, czy i ewentualnie jakie problemy i koszty pojawią się, jeśli państwo nie przeprowadzi uwolnienia własności oraz czy negatywne skutki będą różne w przypadku własności państwowej i prywatnej; sugeruje ponadto, że w analizie należy stwierdzić, jakie korzyści dla osiągnięcia celów wynikałyby z uwolnienia stosunków własności w porównaniu do podejścia opartego na niezależnych operatorach rynku regionalnego;-

5.   wzywa Komisję do wzięcia pod uwagę różnic strukturalnych występujących między sektorem energii elektrycznej a sektorem gazu ziemnego w UE, w tym również faktu, iż niektóre państwa członkowskie nie posiadają własnej produkcji energii w oparciu o te źródła oraz że na ważnych rynkach gazu ziemnego w ramach wczesnych ogniw łańcucha produkcyjnego nie gwarantuje się obecnie pełnej wzajemności w stosunkach gospodarczych; wzywa wobec tego Komisję do przedstawienia wyważonego wniosku pozwalającego przedsiębiorstwom unijnym z sektora gazu ziemnego na wykorzystywanie nowych inwestycji w rurociągi - wczesne ogniwa łańcucha produkcyjnego -i długoterminowych kontraktów w celu wzmocnienia swojej pozycji w negocjacjach z krajami trzecimi;

6.   podkreśla, że żadna spółka działająca w kraju trzecim nie powinna mieć możliwości zakupu struktury energetycznej, o ile do stosunków z tym krajem nie ma zastosowania zasada wzajemności;

Organy regulacyjne

7.   z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji w sprawie zacieśnienia współpracy krajowych organów regulacyjnych na szczeblu UE za pośrednictwem podmiotu działającego na płaszczyźnie unijnej jako jednego ze sposobów promowania bardziej europejskiego podejścia do uregulowania kwestii transgranicznych; uważa, że większa konwergencja i harmonizacja kompetencji krajowych organów regulacyjnych jest warunkiem zniwelowania różnic technicznych i regulacyjnych stanowiących poważne przeszkody dla transgranicznego handlu i połączeń międzysieciowych; podkreśla, że Komisja powinna odgrywać decydującą rolę, nie ograniczając jednak niezależności organów regulacyjnych; uważa, że decyzje organów regulacyjnych powinny być podejmowane w ściśle określonych kwestiach natury technicznej i handlowej oraz w oparciu o stosowne informacje, w razie potrzeby przy uwzględnieniu opinii operatorów systemów przesyłowych i innych zainteresowanych podmiotów oraz że powinny one mieć charakter wiążący;

8.   wskazuje, że krajowe organy regulacyjne winny pozostać jedynymi władzami odpowiedzialnymi za decyzje mające wpływ jedynie na ich rynek krajowy; popiera rozszerzenie kompetencji w taki sposób, aby objąć nimi sporządzenie spisu potrzebnych inwestycji oraz aktywne promowanie ich późniejszej realizacji;

9.   uważa, że organy regulacyjne muszą zapewnić, że wszystkie spółki posiadające infrastrukturę energetyczną, w szczególności sieci przesyłowe lub rurociągi, podejmują się spełnienia jasno wyznaczonych celów inwestycyjnych, aby uniknąć spekulacji w tej dziedzinie;

10.   uważa, że krajowe organy regulacyjne powinny być niezależne, silne i posiadać dobrze określone kompetencje, co stanowi warunek pełnego wdrożenia w praktyce przepisów prawnych oraz ich poszanowania przez podmioty rynkowe, jak również zapewnienia koniecznych inwestycji i niezbędnego poziomu przejrzystości; uważa ponadto, że ich kompetencje powinny być zharmonizowane na szczeblu UE poprzez ustalenie wspólnych zasad dotyczących przejrzystości, jawności i odpowiedzialności w celu zagwarantowania organom regulacyjnym pełnej niezależności od władz krajowych i przemysłu;

11.   uważa, że krajowe organy regulujące rynek energii powinny otrzymać zadanie nakładania kar na operatorów, którzy nie stosują się do ich decyzji, lub operatorów systemów przesyłowych, którzy nie wywiązują się ze swoich obowiązków w zakresie utrzymania sieci, jak również zadanie polegające na zagwarantowaniu, aby przedsiębiorstwa energetyczne udzielały konsumentom porad w zakresie oszczędności energii, zgodnie z dyrektywą 2006/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii oraz usług energetycznych(12), oraz na narzucaniu realizacji programów uwalniania energii elektrycznej i gazu; jest ponadto zdania, że należy wzmocnić wzajemną współpracę między organami regulacyjnymi oraz odpowiednimi urzędami ds. ochrony konkurencji zarówno na szczeblu krajowym, jak i unijnym;

12.   wzywa Komisję do rozwiązania problemów związanych z niezależnością/konfliktami interesów i przejrzystością w odniesieniu do operatorów systemów przesyłowych (OSP), wzywa Komisję do przedstawienia wniosków umożliwiających OSP pełnienie swej funkcji polegającej na działaniu w charakterze czynnika usprawniającego rynek oraz harmonizacja międzynarodowych zasad dotyczących OSP celem poprawy transportu transgranicznego;

13.   z zadowoleniem przyjmuje propozycję nadania istniejącym stowarzyszeniom OSP urzędowej roli z formalnymi zobowiązaniami i celami (rozwiązanie ETSO+ / GTO+);

14.   poddaje krytyce nadmierny interwencjonizm niektórych rządów w zakresie decyzji podejmowanych przez krajowe organy regulacyjne, ponieważ podważa to ich funkcję niezależnych władz;

15.   dostrzega rozwój niektórych rynków regionalnych; zwraca uwagę, że potrzebne będą odpowiednie środki w celu zapobieżenia powstawaniu większych "wysp energetycznych" oraz domaga się, aby te struktury regionalne nie zagrażały dokończeniu procesu tworzenia wewnętrznego rynku energii;

Taryfy regulowane

16.   wzywa państwa członkowskie do stopniowego odchodzenia od stosowania ogólnych taryf regulowanych z wyjątkiem taryf stanowiących ostateczne rozwiązanie, zgodnie z dyrektywą 2003/54/WE, oraz do jednoczesnego zagwarantowania dostępności odpowiednich środków ochrony najsłabszych odbiorców, szczególnie pod względem ubóstwa energetycznego, obejmujących mechanizmy pozarynkowe; ubolewa, że we wspomnianym wcześniej komunikacie Komisji w sprawie polityki energetycznej dla Europy brak jest odniesienia do mechanizmów cenowych; przypomina, że ingerencja w ceny byłaby dozwolona tylko jako ostateczne rozwiązanie w przypadku, gdy krajowe organy regulacyjne próbują zahamować sztucznie napędzany wzrost cen, aby ochronić konsumentów, firmy i nowe podmioty wchodzące na rynek, ale że ceny powinny również zawsze pokrywać rzeczywiste koszty;

17.   uważa, że należy zlikwidować dotacje dla źródeł energii innych niż odnawialne, zapewniając jednakowe reguły gry, uważa że w cenę energii należy wyliczyć zewnętrzne koszty środowiskowe oraz że należy wykorzystać instrumenty rynkowe, aby osiągnąć cele w dziedzinie polityki ochrony środowiska i polityki energetycznej;

18.   pragnie zauważyć, że cele przyjęte w odniesieniu do zobowiązań z tytułu świadczenia usług powszechnych oraz z tytułu usług użyteczności publicznej wysokiej jakości powinny być zgodne z zasadami udzielania pomocy publicznej oraz że prawo konkurencji ma zastosowanie do dyskryminacji cenowej oraz do ograniczeń dotyczących odsprzedaży; podkreśla, że niezwykle istotne jest przeprowadzenie oceny wpływu pozostałych regulowanych taryf przesyłowych na rozwój konkurencji i zlikwidowanie zakłóceń rynku.

Skutki społeczne i ochrona konsumentów

19.   zwraca się do Komisji z prośbą o przedstawienie pełnych ocen wpływu, w tym również oceny skutków społecznych różnych wniosków, a także o wsparcie tego sektora w opracowaniu mechanizmów szkoleniowych i umożliwiających przekwalifikowanie;

20.   uważa, że dostarczanie konsumentom energii potrzebnej do zaspokojenia podstawowych potrzeb jest niezbędne oraz że ubóstwo energetyczne należy zwalczać, wykorzystując wszelkie dostępne środki, zwłaszcza poprzez zachęcanie do oszczędności energii i wydajności energetycznej; wzywa również do podjęcia odpowiednio ukierunkowanych i przejrzystych środków o charakterze społecznym, które są potrzebne w celu ochrony najsłabszych konsumentów znajdujących się w trudnej sytuacji, przy czym nie może dochodzić do zakłócania uczciwej konkurencji;

21.   wzywa Komisję do przedłożenia do końca 2007 r. wniosku w sprawie karty konsumenta energii;

Połączenia międzysieciowe

22.   z zadowoleniem przyjmuje orientacyjny cel, jakim jest osiągnięcie poziomu wzajemnych połączeń w wysokości 10% w państwach członkowskich;

23.   wzywa państwa członkowskie do wzmożenia wysiłków, w tym do wzmocnienia współpracy dwustronnej, na rzecz usuwania przeszkód technicznych, administracyjnych i politycznych w ukończeniu prowadzonych i przyszłych przedsięwzięć, a zwłaszcza czterech projektów określonych przez Komisję jako będące przedmiotem zainteresowania Wspólnoty; zwraca się z prośbą do państw członkowskich o ułatwienie procedur wydawania zezwoleń na budowę linii połączeń międzysieciowych oraz do ograniczenia czasu trwania takich procedur; uważa jednak, że zawsze należy brać pod uwagę względy w interesie ogólnym;

24.   ponownie potwierdza konieczność zwiększenia budżetu przyznanego na europejskie sieci energetyczne, w szczególności na zlikwidowanie przeszkód środowiskowych;

25.   wzywa Komisję do szybszego wyznaczania europejskich koordynatorów przedsięwzięć w interesie europejskim napotykających na problemy podczas realizacji;

26.   podkreśla, że zdecentralizowana infrastruktura energetyczna i produkcja energii mogą przyczynić się do podniesienia poziomu bezpieczeństwa dostaw energii, należy zatem je wspierać przy formułowaniu strategii polityki energetycznej;

Umowy długoterminowe

27.   uznaje, że długoterminowe umowy w zakresie wydobycia i produkcji, zwłaszcza w sektorze gazu ziemnego, są warunkiem sprzyjającego klimatu inwestycyjnego, przyczyniają się znacznie do bezpieczeństwa dostaw i nie stanowią szkody dla integracji wewnętrznego rynku energii, pod warunkiem, że nie wyklucza się możliwości wejścia na rynek nowych podmiotów;

28.   uważa, że konieczne jest zapewnienie wyważonego, skutecznego stosowania zasady "wykorzystaj lub strać", tak aby nowe podmioty wchodzące na rynek mogły uzyskać dostęp do sieci, tam gdzie nie jest wykorzystywana zdolność przesyłowa sieci;

29.   uważa, że długoterminowe dwustronne umowy dotyczące dystrybucji wśród odbiorców końcowych – o ile nie obejmują swoim zasięgiem znacznej części rynku i nie odbierają konsumentom możliwości zmiany dostawcy – pozwalają energochłonnym gałęziom przemysłu na negocjowanie bardziej konkurencyjnych i stabilnych cen energii z dowolnym dostawcą, winny zatem być dozwolone pod warunkiem właściwej regulacji ze strony odpowiednich władz oraz jeżeli nie prowadzą do powstawania dodatkowych kosztów obciążających sieci, zamknięcia rynku dla nowych podmiotów lub utrudnienia rozwoju tego rynku;

30.   zwraca się do Komisji o zaproponowanie definicji podmiotu wykorzystującego dużą ilość energii; zwraca się do Komisji o szczególne uwzględnienie podmiotów wykorzystujących dużą ilość energii w UE, które konkurują w gospodarce światowej;

31.   występuje do Komisji o jasne wytyczne w sprawie takich długoterminowych umów dotyczących dystrybucji wśród odbiorców końcowych w celu zmniejszenia stopnia niepewności na rynku oraz w celu dążenia do standaryzacji umów;

32.   przypomina, że urządzenia do produkcji, przesyłu, magazynowania i dystrybucji energii stanowią infrastrukturę strategiczną, której trzeba zagwarantować pełne bezpieczeństwo bez względu na okoliczności;

Sieci energetyczne i sieci gazowe

33.   ponownie wyraża zaniepokojenie potrzebami inwestycyjnymi w zakresie modernizacji sieci elektrycznej i sieci gazowych, aby zagwarantować bezpieczeństwo dostaw w UE; domaga się stabilności, spójności i przejrzystości ram regulacyjnych w celu zapewnienia warunków sprzyjających inwestycjom i wobec tego wzywa do opracowania takich ram regulacyjnych ze wspólną korzyścią dla konsumentów i przedsiębiorstw w UE;

34.   ubolewa, że w państwach członkowskich występuje nadal wiele przeszkód powodujących niewspółmierne opóźnienia w tworzeniu nowej infrastruktury importu energii oraz w podłączaniu urządzeń nowej generacji do głównej sieci energetycznej; wzywa zatem władze krajowe, regionalne i lokalne do podjęcia wszystkich niezbędnych kroków na rzecz maksymalnego skrócenia tych opóźnień oraz do podłączenia do głównej sieci elektrycznej wszelkich zamieszkałych obszarów peryferyjnych i niedostępnych (w tym wysp i obszarów górskich);

35.   wzywa państwa członkowskie do ułatwienia zwiększenia mocy sieci w celu umożliwienia włączenia nowej masowej produkcji energii ze źródeł odnawialnych na lądzie i morzu; wzywa Komisję do oceny wykonalności utworzenia europejskiej sieci inteligentnej (z ang. smart-grid) w pełni wykorzystującej najnowsze dostępne technologie teleinformatyczne; sieć taka umożliwiałaby szeroką gamę rozwiązań w zakresie generacji energii, wzmacniałaby pozycję konsumentów i powinna być w stanie szybko wykrywać i analizować zakłócenia oraz reagować na nie i likwidować ich skutki; wzywa państwa członkowskie do wspierania inwestycji oraz udzielenia swoim organom regulacyjnym wyraźnego mandatu sprzyjającego osiągnięciu tych celów;

36.   podkreśla konieczność harmonizacji technicznej sieci UE;

37.   wzywa Komisję do sporządzenia planu utworzenia jednolitej sieci gazu i energii elektrycznej w UE;

38.   z zadowoleniem przyjmuje najnowszy postęp techniczny w zakresie wprowadzania biogazu do sieci gazowej; wzywa Komisję do przestawienia propozycji konkretnych środków pozwalających na intensywniejsze wykorzystanie tego potencjału, przyczyniając się w ten sposób do bezpieczeństwa dostaw gazu, a w szczególności do zagwarantowania dostępu do sieci gazu biogazu;

Rezerwy strategiczne

39.   zgadza się z oceną Komisji, że w odniesieniu do gazu - uwzględniając obecny stan technologii - lepiej jest różnicować szlaki i technologie dostaw, takie jak zakłady odgazowujące i terminale skroplonego gazu ziemnego (LNG), niż tworzyć olbrzymie rezerwy gazu; wzywa Komisję do przedstawienia konkretnych propozycji lepszego wykorzystania istniejących rezerw gazu, bez naruszenia równowagi między bezpieczeństwem dostaw i faworyzowaniem nowych podmiotów wchodzących na rynek;

40.   podkreśla komplementarność sieci elektrycznej i gazowej; zaznacza w tym kontekście, że magazynowanie stanowi integralną część sieci gazowej i powinno być zarządzane w ramach solidarności krajowej i europejskiej; uważa również, że magazynowanie mogłyby wspierać generatory elektryczne w stanie czuwania, zwiększając w ten sposób bezpieczeństwo dostaw;

41.   zauważa, że strategiczne rezerwy gazu mogą być proponowane i rozwijane przez poszczególne państwa członkowskie w zależności od ich możliwości gospodarczych i technicznych;

Przejrzystość

42.  uważa, że przejrzystość stanowi warunek wstępny rozwoju konkurencji oraz że informacje powinny zawsze być przekazywane w sposób konkretny, jasny, łatwo dostępny i niedyskryminacyjny;

43.   zauważa trudności, jakie gospodarstwa domowe napotykają przy korzystaniu z liberalizacji rynku; wzywa Komisję do przedstawienia konkretnych wniosków w sprawie większej przejrzystości w stosunku do konsumentów; do zapewnienia konsumentom pełnych i jasnych informacji (w tym również na temat dostępnych taryf, kombinacji źródeł energii wykorzystywanych przez dane przedsiębiorstwo oraz innych pożytecznych informacji, takich jak etykietowanie, zgodnie z dyrektywą 2003/54/WE) oraz do wzmocnienia roli organizacji konsumenckich na rynku wewnętrznym energii w UE;

44.   zgadza się z Komisją co do potrzeby wprowadzenia obowiązujących zasad w zakresie przejrzystości, wiążących zarówno dla rynku energii elektrycznej, jak i rynku gazu; uważa, że wysoki, zharmonizowany poziom przejrzystości sprzyja skutecznej konkurencji i wchodzeniu na rynek nowych podmiotów;

45.   w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie Komisji do zapewnienia lepszej przejrzystości na rynkach;

Wdrożenie prawodawstwa wspólnotowego

46.   jest zaniepokojony liczbą państw członkowskich, które nadal mają jeszcze włączyć do prawa krajowego dyrektywy 2003/54/WE oraz 2003/55/WE i tych, którym nie powiodło się ich należyte wdrożenie; wzywa państwa członkowskie do niezwłocznego włączenia tych dyrektyw do prawa krajowego i pełnego ich wdrożenia;

47.   uważa, że dyrektywy 2003/54/WE i 2003/55/WE zawierają wystarczające przepisy, które pod warunkiem ich prawidłowego stosowania, zapewniłyby konkurencyjność i utworzenie jednolitego rynku energii;

48.   zgadza się z Komisją, że nie istnieje alternatywa wobec procesu liberalizacji i wzywa państwa członkowskie do zapewnienia pełnej i skutecznej transpozycji dotychczasowych dyrektyw liberalizujących; ponadto popiera propozycję Komisji dotyczącą rozwiązania nieprawidłowości w funkcjonowaniu rynku za pomocą zarówno środków opartych na konkurencji, jak i środków regulacyjnych;

49.   wzywa Komisję do opublikowania wszystkich wyników i odpowiedzi uzyskanych w ramach oceny wpływu oraz do przekazania tych informacji Parlamentowi przed przedłożeniem nowych wniosków legislacyjnych;

50.   z zadowoleniem przyjmuje zatem inicjatywę Komisji wszczęcia postępowania w sprawie naruszenia przeciwko tym państwom członkowskim, które nie dokonały transpozycji dyrektywy 2003/54/WE lub 2003/55/WE lub nie wdrożyły tych dyrektyw w sposób właściwy;

51.   ostrzega przed nadmierną koncentracją rynku i uważa, że najlepiej można temu zapobiec poprzez dalsze postępy w zakresie integracji rynku i środki regulacyjne, ponieważ konsument powinien mieć wybór dostawcy w warunkach otwartej konkurencji, oraz ponownie wzywa Komisję do podjęcia dalszych kroków w związku z koncentracją na rynku energetycznym w przypadkach nadużywania dominującej pozycji na rynku;

52.   zwraca uwagę na fakt, że pomimo osiągnięć w zakresie koordynacji transgranicznej dystrybucji zdolności przesyłowej, niski poziom przejrzystości obliczania zdolności przesyłowej netto koniecznych do przeprowadzania aukcji i określenia dostępnej zdolności przesyłowej stanowi poważna przeszkodę dla konkurencji, którą należy zlikwidować poprzez wprowadzenie bardziej rygorystycznych regulacji dotyczących praktyk uzgodnionych, których stosowanie podczas aukcji zostało stwierdzone, poprzez zwiększenie monitorowania konkurencji;

53.   wzywa Komisję do ścisłego nadzorowania wpływu koncentracji na konkurencję, zarówno na szczeblu krajowym, jak i UE, biorąc również pod uwagę bieżące procesy konsolidacyjne powodujące powstawanie nowych, dużych, wielonarodowych przedsiębiorstw działających w wielu państwach członkowskich oraz wysoki stopień integracji wertykalnej i integracji sektora gazu i energii elektrycznej;

54.   uważa, że własność publiczna na rynkach energii elektrycznej i gazu stanowi jeden z głównych czynników prowadzących do zakłóceń na szczeblu UE oraz że bodźce sprzyjające konkurencji na tych rynkach są znacznie mniejsze, jeśli działają przedsiębiorstwa publiczne, ponieważ w większości przypadków, poprzez swoje statuty spółki, posiadają one niższy poziom przejrzystości i informacji dla potencjalnych inwestorów oraz są uzależnione od politycznych decyzji podejmowanych przez rządy tych państw;

55.   wzywa Komisję do uwzględniania we wszystkich swych działaniach i propozycjach, jak ważny wpływ wywierają małe i średnie spółki energetyczne na funkcjonowanie konkurencyjnych rynków energii;

56.   wzywa rządy państw członkowskich do zaprzestania promocji tzw. krajowych liderów i powstrzymania się od uchwalania protekcjonistycznych przepisów prawnych uniemożliwiających rozwój prawdziwie zintegrowanego rynku energii UE; wzywa do ustanowienia programów aktywnego uwolnienia gazu i energii elektrycznej oraz bardziej płynnej równowagi na rynku celem stworzenia warunków korzystnych dla nowych podmiotów rynkowych;

57.   uznaje za sprawę o zasadniczym znaczeniu pełne włączenie do zliberalizowanego rynku energii przyszłego, zmienionego systemu handlu uprawnieniami do emisji, przeprowadzonego w przejrzysty sposób pod nadzorem krajowych organów regulacyjnych, tak aby nie spowodować zakłócenia mechanizmów rynkowych;

58.   ponownie podkreśla wagę jak najszybszego osiągnięcia w pełni zliberalizowanego rynku energii UE i nalega, aby zgodnie z zapowiedziami Komisja przedstawiła pod koniec września 2007 r. pakiet dodatkowych środków na rzecz rynku wewnętrznego;

o
o   o

59.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich.

(1) Teksty przyjęte, P6_TA(2006)0603. (2) Dz.U. C 292 E z 1.12.2006, str. 112. (3) Dz.U. L 262 z 22.9.2006, str. 1. (4) Teksty przyjęte, P6_TA(2007)0198. (5) Dz.U. L 33 z 4.2.2006, str. 22. (6) Dz.U. L 289 z 3.11.2005, str. 1. (7) Dz.U. L 127 z 29.4.2004, str. 92. (8) Dz.U. L 176 z 15.7.2003, str. 37. (9) Dz.U. L 176 z 15.7.2003, str. 57. (10) Dz.U. L 176 z 15.7.2003, str. 1. (11) 7 Dz.U. L 296 z 14.11.2003, str. 34. (12) Dz.U. L 114 z 27.4.2006, str. 64.