Parlament Europejski,

–   uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Bliskiego Wschodu, w szczególności rezolucję z dnia 7 września 2006 r. w sprawie sytuacji na Bliskim Wschodzie(1), z dnia 16 listopada 2006 r. w sprawie sytuacji w Strefie Gazy(2) i z dnia 21 czerwca 2007 r. w sprawie programu MEDA i wsparcia finansowego dla Palestyny – oceny, realizacji i kontroli(3),

–   uwzględniając rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 242 (1967), 338 (1973), 1559 (2004), 1701 (2006) oraz 1757 (2007),

–   uwzględniając wnioski Rady ds. Stosunków Zewnętrznych obradującej w dniu 18 czerwca 2007 r.,

–   uwzględniając oświadczenia Kwartetu z dnia 16 czerwca 2007 r. i 27 czerwca 2007 r.,

–   uwzględniając rezultaty szczytu w Szarm el-Szejk w dniu 25 czerwca 2007 r.,

–   uwzględniając sprawozdanie końcowe Alvaro de Soto, specjalnego koordynatora Narodów Zjednoczonych ds. procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie i osobistego przedstawiciela sekretarza generalnego przy Organizacji Wyzwolenia Palestyny i Autonomii Palestyńskiej, przedstawione w maju 2007 r.,

–   uwzględniając art. 103 ust. 4 Regulaminu,

A.   mając na uwadze, że w czterdziestą rocznicę wojny w 1967 r., która doprowadziła do okupacji przez Izrael Strefy Gazy, Zachodniego Brzegu i Wzgórz Golan, Bliski Wschód jest trawiony szeregiem konfliktów, zaś starania mające na celu zaprowadzenie sprawiedliwego i długotrwałego pokoju między Izraelczykami a Palestyńczykami oraz między Izraelem a krajami arabskimi nie przyniosły rezultatu,

B.   mając na uwadze, że Hamas postanowił przejąć władzę w Gazie środkami wojskowymi i dokonał zabójstw członków grupy Fatah oraz sił bezpieczeństwa Autonomii Palestyńskiej pomimo niedawnego utworzenia przez Palestyńską Radę Legislacyjną i prezydenta – dwa demokratycznie wybrane organy – rządu jedności na podstawie deklaracji z Mekki,

C.   mając na uwadze, że te dramatyczne wypadki spowodowane są głównie polityczną niestabilnością i pogłębiającymi się podziałami po stronie palestyńskiej, a także brakiem szans na prawdziwy proces pokojowy dla ludności palestyńskiej, nadal objętej okupacją, co jest po części konsekwencją podejścia, jakie reprezentuje Kwartet,

D.   mając na uwadze, że jeżeli chodzi o ubóstwo, bezrobocie, dostęp do opieki zdrowotnej, bezpieczeństwo i swobodę przemieszczania się, ludność zamieszkująca terytoria palestyńskie – a zwłaszcza Gazę – znalazła się w sytuacji kryzysowej niespotykanych dotąd rozmiarów,

E.   mając na uwadze, że ograniczenia w przepływie ludzi i towarów, zatrzymywanie wpływów z podatków i ceł oraz decyzja o zawieszeniu bezpośredniej pomocy dla Autonomii Palestyńskiej przyczyniły się do pogłębienia kryzysu, pomimo tymczasowego mechanizmu międzynarodowego oraz zwiększonej pomocy projektowej ze strony UE,

F.   mając na uwadze oświadczenie Rady, że Unia Europejska natychmiast wznowi normalne stosunki z Autonomią Palestyńską oraz stworzy warunki dla pilnej pomocy praktycznej i finansowej, łącznie z bezpośrednim wsparciem finansowym dla rządu, wsparciem dla palestyńskiej policji cywilnej poprzez wznowienie misji policyjnej Unii Europejskiej na terytoriach palestyńskich (EUPOL COPPS) oraz misji szkoleniowo-doradczej UE na przejściu granicznym w Rafah,

G.   mając na uwadze, że tym pilniejsze staje się dalsze prowadzenie wiarygodnego procesu pokojowego, mogącego zaoferować ludności Palestyny perspektywę niezależnego, demokratycznego i zdolnego do samodzielności państwa funkcjonującego równolegle z Izraelem oraz mającego bezpieczne i uznane na szczeblu międzynarodowym granice, przynosząc na Bliskim Wschodzie pokój i stabilność,

H.   mając na uwadze, że ponowne podjęcie arabskiej inicjatywy pokojowej na szczycie Ligi Arabskiej w Rijadzie w dniu 29 marca 2007 r. stwarza nową, wiarygodną szansę na osiągnięcie kompleksowego porozumienia w regionie,

I.   mając na uwadze, że rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ 1757 (2007) powołuje międzynarodowy trybunał w celu osądzenia sprawców zabójstwa byłego premiera Libanu Rafika Hariri oraz innych zabójstw politycznych w Libanie,

J.   mając na uwadze niepokojące pogorszenie się sytuacji w Libanie, czego przejawem jest atak na hiszpański kontyngent UNIFIL, w którym zginęło sześć osób, zabójstwo posła Walida Eido i starcia w obozie uchodźców palestyńskich w Nahr el Bared,

1.   wyraża głębokie zaniepokojenie potencjalnymi poważnymi konsekwencjami obecnego kryzysu na Bliskim Wschodzie, łącznie z kolejnymi zamachami wojskowymi i terrorystycznymi, oraz większą radykalizacją, która destabilizuje niepewną sytuację polityczną w regionie;

2.   jest niezwykle zaniepokojony ostatnimi wydarzeniami w Strefie Gazy; potępia zbrojne przejęcie kontroli w Strefie Gazy przez Hamas; wzywa do wznowienia wewnętrznego dialogu politycznego między Palestyńczykami w duchu pojednania i jedności narodowej w celu zapobieżenia geograficznemu i politycznemu podziałowi Zachodniego Brzegu i Strefy Gazy;

3.   wyraża zrozumienie i wsparcie dla nadzwyczajnych decyzji prezydenta Abbasa, mając na względzie poważne okoliczności, i podkreśla, że wsparciu ofiarowanemu prezydentowi Abbasowi przez wspólnotę międzynarodową musi towarzyszyć konkretny i realistyczny plan polityczny prowadzący do osiągnięcia porozumienia w sprawie trwałego statusu regionu; uważa, że obecny kryzys nie uzasadnia podważania perspektywy pokojowej i może posłużyć za nową platformę do wznowienia zdecydowanego planu osiągnięcia kompleksowego porozumienia między Izraelem a Autonomią Palestyńską, zakładającego istnienie dwóch demokratycznych, suwerennych i zdolnych do samodzielnego funkcjonowania państw, utrzymujących pokojowe stosunki sąsiedzkie w ramach bezpiecznych i uznanych na szczeblu międzynarodowym granic, zgodnie z odpowiednimi rezolucjami Rady Bezpieczeństwa ONZ;

4.   przyjmuje z zadowoleniem decyzję Rady z dnia 18 czerwca 2007 r. w sprawie natychmiastowego wznowienia normalnych stosunków z Autonomią Palestyńską poprzez zapewnienie warunków dla pilnej pomocy praktycznej i finansowej, w tym bezpośredniego wsparcia finansowego dla nowego rządu, jak również zapewnienie pomocy kryzysowej i humanitarnej dla ludności Gazy; podkreśla, że izolacja Gazy ma dramatyczne konsekwencje humanitarne i polityczne;

5.   wzywa Radę i Komisję do zaangażowania władz Palestyny i wszystkich stron w wysiłki na rzecz ułatwienia pomocy humanitarnej i dostarczenia jej ludności zamieszkującej Strefę Gazy;

6.   potępia wielokrotne ataki z użyciem rakiet Kassam wystrzeliwanych niewybiórczo ze Strefy Gazy na terytorium Izraela oraz apeluje do rządu palestyńskiego i wszystkich palestyńskich przywódców, aby dołożyli wszelkich starań na rzecz zaprzestania ataków, których najczęstszym celem jest ludność cywilna;

7.   przyjmuje z zadowoleniem decyzję rządu Izraela w sprawie częściowego wznowienia przekazywania wstrzymanych wpływów z podatków i ceł; wzywa do pełnego i należytego przekazywania tych wpływów; potępia ostatnią interwencję wojskową armii Izraela; zwraca się do rządu Izraela o natychmiastowe wstrzymanie operacji wojskowych przeciw ludności palestyńskiej;

8.   podkreśla, że przy wsparciu ze strony wspólnoty międzynarodowej Izraelczycy i Palestyńczycy powinni podjąć szereg działań mających na celu budowanie zaufania, łącznie z natychmiastowym uwolnieniem wszystkich uwięzionych byłych ministrów, ustawodawców i burmistrzów palestyńskich oraz izraelskiego kaprala Gilada Szalita; przyjmuje z zadowoleniem uwolnienie dziennikarza BBC Alana Johnstona i traktuje je jako pozytywny krok naprzód;

9.   wzywa rząd Izraela do usunięcia blokad drogowych istniejących od września 2000 r. i do zaprzestania rozbudowy osiedli na Zachodnim Brzegu i we Wschodniej Jerozolimie oraz budowy muru poza granicami z 1967 r.;

10.   przyjmuje z zadowoleniem decyzję rządu Izraela w sprawie uwolnienia 250 więźniów palestyńskich; wzywa do uwolnienia większej liczby więźniów z uwagi na fakt, że przetrzymuje się nadal tysiące Palestyńczyków, w tym zwłaszcza nieletnich;

11.   zwraca się do UE, Izraela i Egiptu o podjęcie wszelkich koniecznych środków w celu niezwłocznego ponownego otwarcia przejścia granicznego w Rafah – tym bardziej, że przebywa tam w skandalicznych warunkach 6 tys. Palestyńczyków – i o ułatwienie przepływu ludzi i towarów między Gazą a Izraelem;

12.   przyjmuje z zadowoleniem rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie powołania międzynarodowego trybunału w celu osądzenia sprawców zabójstwa byłego premiera Libanu Rafika Hariri oraz innych zabójstw politycznych w Libanie; wzywa Radę i Komisję do zapewnienia wszystkich niezbędnych środków, które umożliwią temu trybunałowi efektywną pracę i wypełnienie mandatu; wzywa wszystkie strony w Libanie do wspierania trybunału, a także wzywa Syrię do pełnego współudziału w jego pracy;

13.   stanowczo potępia atak terrorystyczny na hiszpański kontyngent UNIFIL, w wyniku którego zginęło sześciu żołnierzy, a kilku zostało rannych, oraz zwraca się do władz libańskich o dołożenie wszelkich starań w celu podjęcia bezzwłocznego i zdecydowanego śledztwa mającego na celu pociągnięcie sprawców do odpowiedzialności; wyraża solidarność z członkami rodzin ofiar tego ataku;

14.   podkreśla, że politycznej stabilności w Libanie nie da się osiągnąć za sprawą przemocy ani zewnętrznych wpływów; wzywa w tym kontekście do wznowienia dialogu w sprawie jedności narodowej w celu złagodzenia różnic i uniknięcia "próżni rządowej" w okresie poprzedzającym wybory prezydenckie zaplanowane na jesień bieżącego roku; w tym kontekście ponownie zwraca uwagę na istotną rolę UNIFIL;

15.   wzywa rząd libański do dołożenia wszelkich starań w celu położenia kresu wszystkim formom dyskryminacji uchodźców palestyńskich; przyjmuje z zadowoleniem szybką reakcję Komisji, która podjęła decyzję o przeznaczeniu 370 000 EUR na pomoc humanitarną z przeznaczeniem na zaspokojenie ich podstawowych potrzeb; podkreśla, że ta awaryjna sytuacja jeszcze wyraźniej uwypukla konieczność znalezienia sprawiedliwego i kompleksowego rozwiązania kwestii palestyńskich uchodźców;

16.   apeluje, aby porywacze dwóch uprowadzonych żołnierzy izraelskich, Eldada Regeva i Ehuda Goldwassera, dali znak, czy żołnierze ci żyją, i wzywa do ich natychmiastowego uwolnienia;

17.   uważa wymiar regionalny i podejście regionalne za należytą podstawę wszystkich starań zmierzających do zagwarantowania trwałego pokoju na Bliskim Wschodzie, pamiętając, że ani nałożenie warunków wstępnych, ani unilateralizm nie przyniosły efektów; uważa w tym kontekście, że jednym z kluczowych elementów jest rola Syrii oraz dialog z nią;

18.   przypomina w tym kontekście o cennym wkładzie arabskiej inicjatywy pokojowej stanowiącej prawdziwą okazję do zaprowadzenia powszechnego i trwałego pokoju w regionie; zwraca się do rządu izraelskiego, aby wykorzystał okazję, jaką stwarza ta inicjatywa; podkreśla znaczenie zbliżającej się zapowiadanej misji Ligi Arabskiej w Izraelu, niemającej precedensu; wzywa do większej współpracy między Kwartetem i grupą kontaktową Ligi Arabskiej;

19.   uważa, że można by zbadać możliwość rozmieszczenia międzynarodowych sił cywilnych, policyjnych i wojskowych pod egidą ONZ, w oparciu o plan pokojowy uzgodniony między stronami z udziałem Izraelczyków i Palestyńczyków oraz o porozumienie wewnątrzpalestyńskie;

20.   wzywa Radę do zagwarantowania, że UE przyjmie wspólne stanowisko, również w ramach Kwartetu, w celu wznowienia rzeczywistych negocjacji w sprawie różnych kierunków procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie; podkreśla, że kierunki te niekoniecznie muszą być rozpatrywane naraz, ale są one ściśle powiązane; podkreśla, że w tym kontekście politycznym zorganizowanie międzynarodowej konferencji pokojowej dla Bliskiego Wschodu powinno stanowić osiągalną perspektywę; wzywa Radę do działań w tym kierunku w ramach Kwartetu;

21.   wyraża poparcie dla dalszych intensywnych działań podejmowanych przez Kwartet w regionie; uważa, że pismo ministrów spraw zagranicznych śródziemnomorskich państw członkowskich UE z dnia 6 lipca 2007 r., skierowane do niedawno mianowanego przedstawiciela Kwartetu Tony'ego Blaira, zawiera zachęcające przesłanie i stanowi wsparcie w jego misji;

22.   odnotowuje aktualne negocjacje między premierem Palestyny Sallamem Fayyadem a rządem Państwa Izrael w sprawie działań na rzecz budowy zaufania w zakresie trójtorowych rozmów o kwestiach politycznych, gospodarczych i bezpieczeństwa oraz o wznowieniu współpracy w dziedzinie bezpieczeństwa między stronami;

23.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Wysokiemu Przedstawicielowi ds. WPZiB, prezydentowi Autonomii Palestyńskiej, Palestyńskiej Radzie Legislacyjnej, Knesetowi i rządowi Izraela, parlamentowi i rządowi Libanu, parlamentowi i rządowi Syrii oraz sekretarzowi generalnemu Ligi Państw Arabskich.

(1) Dz.U. C 305 E z 14.12.2006, str. 236. (2) Teksty przyjęte, P6_TA(2006)0492. (3) Teksty przyjęte, P6_TA(2007)0277.