Parlament Europejski,

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 lutego 2007 r. w sprawie sytuacji gospodarki europejskiej: sprawozdanie przygotowawcze na temat ogólnych wytycznych dla polityki gospodarczej na rok 2007(1),

–   uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany "Interes Europy: Sukces w dobie globalizacji" (COM(2007)0581),

–   uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany "Czas wrzucić wyższy bieg: Nowe partnerstwo na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia" (COM(2006)0030),

–   uwzględniając decyzje Rady z 4 października 2004 r., 12 lipca 2005 r., 18 lipca 2006 r. oraz 10 lipca 2007 r. w sprawie wytycznych polityki zatrudnienia w państwach członkowskich,

–   uwzględniając konkluzje wiosennej Rady Europejskiej w dniach 8 i 9 marca 2007 r., która wyznaczyła stanowisko UE w sprawie energii i zmian klimatu,

–   uwzględniając swoje stanowisko z dnia 15 lutego 2007 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie wytycznych na rzecz polityk zatrudnienia w państwach członkowskich(2),

–   uwzględniając Europejski pakt na rzecz młodzieży przyjęty przez Radę Europejską w dniach 22-23 marca 2005 r.,

–   uwzględniając Europejski pakt na rzecz równości płci przyjęty przez Radę Europejską w dniach 23-24 marca 2006 r.,

–   uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany "Kształcenie i szkolenie 2010: sukces strategii lizbońskiej zależy od przeprowadzenia pilnych reform" (COM(2003)0685),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 30 listopada 2006 r. w sprawie sytuacji osób niepełnosprawnych w rozszerzonej Unii Europejskiej: Europejski Plan Działania na lata 2006-2007(3),

–   uwzględniając wnioski końcowe nieformalnego spotkania ministrów pracy i spraw socjalnych UE w Guimarães w dniach 5-6 lipca 2007 r. poświęconego "12 kluczowym punktom służącym stawieniu czoła nadchodzącym wyzwaniom",

–   uwzględniając art. 103 ust. 4 Regulaminu,

A.   mając na uwadze, że polityka publiczna sprzyja lub nie wzrostowi w zależności od czynników korzystnych bądź przeszkód dla wzrostu charakteryzujących gospodarkę, a także od ogółu przeszkód i możliwości wynikających ze światowego kontekstu gospodarczego,

B.   mając na uwadze, że obecne okres braku stabilności finansowej wytwarza sytuację niepewności i mogłyby spowodować spowolnienie tempa wzrostu oraz mając na uwadze, że niewielka zmiana jesiennych prognoz przez Komisję Europejską mogłaby również stanowić punkt zwrotny dla cyklu gospodarczego, chyba że przejrzystość rynkowa i odpowiednia reakcja decydentów politycznych odbudują zaufanie konsumentów,

C.   mając na uwadze, że rozszerzona UE jest jedyną w swoim rodzaju mieszanką gospodarek zaawansowanych oraz zbliżających się gospodarek niskokosztowych, umożliwiającą obniżenie kosztów, wykorzystywanie wewnętrznych i zewnętrznych efektów skali oraz opieranie się deflacyjnym i inflacyjnym naciskom gospodarek rozwijających się,

D.   mając na uwadze, że poprawa profilu i atrakcyjności jednolitego rynku UE sprzyja imigracji ekonomicznej, zwracaniu się o polityczną i finansową pomoc w rozwiązywaniu problemów na całym świecie oraz napływowi prywatnych i niezależnych funduszy inwestycyjnych,

E.   mając na uwadze, że na wyniki UE w eksporcie zarówno do gospodarek rozwiniętych, jak i do gospodarek wschodzących zbyt często negatywnie wpływa brak wzajemności warunków dostępu do rynku, bariery pozataryfowe i nieuczciwe praktyki handlowe,

F.   mając na uwadze, że rozszerzona UE i jej wpływ na gospodarkę, a także polityczny i społeczno-kulturalny rozwój jej państw członkowskich wymagają reform i ściślejszej współpracy w obrębie systemu dla celów podejmowania decyzji politycznych,

G.   mając na uwadze, że wzajemna zależność w strefie euro jest większa niż w UE jako całości oraz mając na uwadze, że rzeczywistość ta nie przekłada się jeszcze na skuteczne i spójne procesy polityczne, zwłaszcza w zakresie związku między zdrowymi finansami publicznymi, wydatkami i inwestycjami wysokiej jakości w strategie wzrostu wydajności,

H.   mając na uwadze, że przy określaniu ogólnych wytycznych polityki gospodarczej decydenci polityczni muszą zidentyfikować i jasno określić wyzwania, z jakimi boryka się i borykać się będzie w następnych latach gospodarka UE, a także stawić im czoła,

I.   mając na uwadze, że uświadamianie i aktywne wsparcie ze strony obywateli UE są warunkami wstępnymi do udanego wdrażania środków polityki gospodarczej,

J.   mając na uwadze, że europejska strategia na rzecz zatrudnienia wymaga większej widoczności, zdolności monitorowania i impetu partycypacyjnego w ramach odnowionej strategii lizbońskiej, zwłaszcza w krajowych programach reform i sprawozdaniach dotyczących ich wdrażania,

K.   mając na uwadze, że istnieje silny związek między wzrostem gospodarczym, zatrudnieniem, walką z ubóstwem i integracją społeczną; mając na uwadze, że ubóstwo osób pracujących jest coraz bardziej podkreślane jako podstawowe wyzwanie zarówno dla polityki zatrudnienia, jak i integracji społecznej; mając na uwadze, że zasadnicze znaczenie ma w związku z tym zrównoważenie zintegrowanych wytycznych w celu osiągnięcia ich społecznych i środowiskowych celów i wykorzystania synergii między poszczególnymi obszarami,

L.   mając na uwadze, że na wyżej wspomnianym nieformalnym spotkaniu ministrów zatrudnienia i spraw socjalnych w Guimarães stwierdzono, że integracja społeczna stanowi podstawowy wymiar strategii trwałego rozwoju w Europie, gdyż dostarcza narzędzi do tworzenia możliwości dla wszystkich i ma pozytywny wpływ na zatrudnienie, rozwój umiejętności i rozwój osobisty,

Zewnętrzny wymiar strategii lizbońskiej

1.   zauważa, że globalizacja gospodarki stwarza nowe możliwości dla gospodarek UE, które będą odgrywać coraz większą rolę w nadchodzących dziesięcioleciach i uzyskają dodatkowe korzyści z wykorzystywania efektu skali, zdolności, urbanizacji, sieci i dobrej reputacji;

2.   podkreśla, że UE może wewnętrznie osiągnąć cele lizbońskie jedynie pozostając aktywną i zjednoczoną na szczeblu globalnym; z zadowoleniem przyjmuje w związku z tym zamiar rozwijania spójnego wymiaru zewnętrznego strategii lizbońskiej; jest zdania, że takie szeroko zakrojone podejście do polityki zewnętrznej, skupione na współpracy w zakresie regulacji, zbieżności norm i równoważności reguł musi promować zarówno uczciwą konkurencję, jak i handel; przestrzega jednakże w tym kontekście przed niedostatecznym docenieniem wagi dalszej poprawy współpracy wewnętrznej i procesów reform;

3.   podkreśla znaczenie UE jako podmiotu na skalę światową i jednego z największych beneficjentów otwarcia gospodarki światowej, jako największego światowego eksportera i importera dóbr, głównego eksportera usług, drugiego co do wielkości odbiorcy i źródła bezpośrednich inwestycji zagranicznych; jest zdania, że jako taka UE ponosi dużą odpowiedzialność za zajęcie się problemami na skalę światową oraz stworzenie narzędzi wspólnej zewnętrznej polityki gospodarczej w celu odpowiedniego sterowania zewnętrznym wpływem jednolitego rynku UE;

4.   podkreśla, że bez odpowiedniej koordynacji w tworzeniu ram kontrolnych UE i rygorystycznego stosowania unijnych zasad konkurencji korzyści wynikające z jednolitego rynku i efektu skali, uzyskane dzięki uczestnictwu UE jako całości w rynku światowym mogą potencjalnie ulec zmniejszeniu;

5.   z zadowoleniem przyjmuje zamiar Komisji dotyczący dalszego rozwijania współpracy w zakresie regulacji, zbieżności norm i równoważności reguł w dyskusjach z krajami trzecimi; wzywa Komisję do promowania godziwej pracy i jakości życia zawodowego, zwalczania dumpingu socjalnego, włączania rozdziałów dotyczących trwałego rozwoju do porozumień w zakresie handlu i współpracy z krajami trzecimi, wymagających ratyfikacji i egzekwowania głównych norm Międzynarodowej Organizacji Pracy i przyzwoitych zasad pracy, a także do systematycznego odwoływania się do wartości i zasad społecznych przy zawieraniu umów z krajami trzecimi;

Polityka wewnętrzna
Pomost między strategiami na rzecz ochrony socjalnej i integracji społecznej a zintegrowanymi wytycznymi

6.   z zadowoleniem przyjmuje oświadczenie Komisji, że większa uwaga zostanie poświęcona czynnej integracji i równym możliwościom, że powinno się wspierać odpowiednią ochronę socjalną, że zostanie wzmocniona walka z ubóstwem oraz że konieczne są w całej Europie bardziej skuteczne środki gwarantujące istniejące prawa obywateli do dostępu do zatrudnienia, kształcenia, usług społecznych, opieki zdrowotnej i innych form ochrony socjalnej;

7.   podkreśla konieczność zagwarantowania i polepszenia integracji i widoczności wymiaru społecznego w kolejnym cyklu strategii lizbońskiej, a szczególnie w zintegrowanych wytycznych; uważa, że istnieje pilna potrzeba zniwelowania zauważalnych niedoskonałości w zintegrowanych wytycznych, które nie podkreślają w wystarczającym stopniu pewnych podstawowych celów społecznych, jak np. cele ukierunkowane na zmniejszenie liczby ubogich pracowników i zwiększenie dla wszystkich dostępu do wysokiej jakości zatrudnienia, edukacji, ochrony zdrowia i innych form ochrony socjalnej; wzywa Komisję do dostosowania zintegrowanych wytycznych w celu stawienia czoła nowym wyzwaniom i zlikwidowania wspomnianych niedociągnięć;

8.   wzywa Komisję i państwa członkowskie do przyjęcia systematycznego podejścia zapewniającego wysoki poziom spójności między procesem dotyczącym krajowych programów reform w zakresie wzrostu oraz większą ilością lepszych miejsc pracy z jednej strony a procesem dotyczącym ochrony socjalnej i integracji społecznej z drugiej strony;

Wdrażanie wytycznych dla polityki zatrudnienia

9.   zwraca się do Komisji o zajęcie się kwestią znacznych rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi co do wdrażania i skuteczności wytycznych dotyczących zatrudnienia poprzez zapewnienie stosowania przez państwa członkowskie w bardziej kompleksowy sposób wskaźników i celów europejskiej strategii na rzecz zatrudnienia, instrumentów kształcenia przez całe życie oraz środków określonych w Europejskim pakcie na rzecz młodzieży, Europejskim pakcie na rzecz równości płci oraz planie działania UE w sprawie niepełnosprawności na lata 2006-2007; zwraca się o to, by wszystkie te zobowiązania, cele i kryteria zostały w pełni włączone do zintegrowanych wytycznych w celu zwiększenia spójności i skuteczności europejskiej strategii na rzecz zatrudnienia;

10.   podkreśla ogromne znaczenie zwiększania strategicznego potencjału polityki zatrudnienia; zwraca się do Komisji i państw członkowskich o przywiązywanie szczególnej wagi w procesie koordynacji do jakości zatrudnienia, godzenia życia zawodowego, rodzinnego i osobistego, jakości i dostępności edukacji i szkolenia zawodowego dla wszystkich, wdrażania antydyskryminacyjnego prawodawstwa, intensywniejszej realizacji polityk równości szans kobiet i mężczyzn oraz do kwestii imigracji;

11.   popiera przyjęcie zrównoważonego zbioru wspólnych zasad dotyczących modelu elastycznego rynku pracy i bezpieczeństwa socjalnego łączącego elastyczność i bezpieczeństwo dla pracowników oraz dla pracodawców na rynku pracy; zachęca państwa członkowskie do uwzględniania tych wspólnych zasad podczas konsultacji dotyczących krajowych programów reform z partnerami społecznymi oraz podkreśla podstawową rolę szkolenia i przekwalifikowania, aktywnych polityk na rzecz rynku pracy, odpowiedniej ochrony socjalnej oraz powstrzymania segmentacji rynku pracy poprzez zagwarantowanie praw pracowniczych wszystkim zatrudnionym;

Polityka gospodarcza

12.   odnotowuje proponowane w sprawozdaniu okresowym Komisji rozwiązanie zgrupowania różnych inicjatyw politycznych UE w trosce o spójną reakcję na wewnętrzne i zewnętrzne wyzwania; w tym kontekście wzywa do rozwijania "dobrej, zielonej inicjatywy wzrostu UE", łączącej w sobie wszystkie najważniejsze istniejące instrumenty gospodarcze UE; wzywa Komisję, aby nie odłączała polityki ochrony środowiska od polityki gospodarczej i zatrudnienia; stoi na stanowisku, że zwalczanie zmian klimatycznych musi stanowić trzon przeglądu "trzyletniego cyklu lizbońskiego";

13.   uważa, że rozsądne polityki gospodarcze mogłyby się przyczynić do zwiększenia zaufania i zmniejszenia poczucia niepewności w obliczu aktualnego okresu niestabilności finansowej; wskazuje, że jednym z podstawowych problemów gospodarki europejskiej w niektórych państwach członkowskich w ostatnich latach był zbyt niski popyt wewnętrzny; w tym kontekście podkreśla fundamentalne znaczenie lepszej koordynacji zarówno racjonalnych polityk fiskalnych, jak i wysokiej jakości finansów publicznych, w tym kluczowych "inwestycji lizbońskich";

14.   jest zdania, że przejrzystość rynku finansowego, skuteczne zasady konkurencji oraz właściwe uregulowanie i nadzór będą nadal miały kluczowe znaczenie z uwagi na globalizację rynków finansowych i potrzebę zapewnienia przestrzegania praw konsumentów; w związku z tym wzywa Komisję do włączenia zagadnień dotyczących rynku finansowego do odnośnych ogólnoeuropejskich inicjatyw w ramach wspólnotowego programu lizbońskiego;

15.   podkreśla, że spowolnienie tempa wzrostu wydajności jest powodem do obaw dla polityki gospodarczej i przybiera różne rozmiary w UE, chociaż istnieje ogólna wspólna prawidłowość, odzwierciedlająca słabość rynków, dystrybucji i usług finansowych;

16.   zwraca uwagę, że ograniczenia strukturalne uniemożliwiają efektywne wykorzystanie nowych technologii i dostęp do sieci w przypadku mniej rozwiniętych sektorów przemysłu; uważa, że wytyczne w zakresie polityki gospodarczej powinny zawierać działania po stronie podaży, określone w celu stworzenia korzystnych warunków dla transgranicznej działalności przedsiębiorstw oraz szybszego urzeczywistnienia jednolitego rynku finansowego;

17.   uznaje, że w ramach UE istnieje potrzeba szybszego przekształcania innowacji w nowe produkty i usługi; popiera w związku z tym żądanie Komisji dotyczące "trójkąta wiedzy", składającego się z badań, edukacji i innowacji; oczekuje więcej skutecznego inwestowania w nowe umiejętności, uczenie się przez całe życie oraz nowoczesne systemy edukacyjne/szkoleniowe;

18.   podkreśla wspieranie restrukturyzacji gospodarki w oparciu o innowacyjność w procesie zarządzania, procedurach i strukturach organizacyjnych; jest zdania, że nowo powstałe przedsiębiorstwa w tej dziedzinie potrzebują większego dostępu do kapitału oraz powinny cechować się większą kreatywnością i oferować szereg możliwości małym przedsiębiorstwom i młodym pokoleniom;

19.  zauważa, że polityka konkurencji powinna uzupełniać politykę strukturalną, unikając tworzenia karteli oraz warunków sprzyjających wypieraniu małych przedsiębiorstw z rynku;

20.  zauważa, że obywatele UE często utożsamiają globalizację ze spadkiem produkcji i utratą miejsc pracy w Europie; wzywa Komisję i państwa członkowskie do lepszego informowania obywateli europejskich o wszystkich aspektach globalizacji oraz o tym, że polityka na szczeblu UE musi stawić czoło wyzwaniom zglobalizowanej gospodarki;

21.  powtarza, że cele strategii lizbońskiej mogą zostać w pełni zrealizowane jedynie w drodze dalszych wysiłków na rzecz ustanowienia wspólnej polityki energetycznej;

22.  zauważa, że wszystkie przedsiębiorstwa – małe, średnie i duże – mają swój udział w dynamicznej, zintegrowanej strategii innowacyjnej, i że w związku z tym kluczowe znaczenie dla podnoszenia poziomu badań naukowych i rozwoju oraz opracowywania nowych technologii ma dostęp małych przedsiębiorstw i osób fizycznych do zasobów; zwraca uwagę na konieczność wspierania zarówno finansowania we wczesnym stadium, jak i stałego finansowania przez wystarczająco długi okres umożliwiający wprowadzenie produktu do obrotu;

23.  przyjmuje z zadowoleniem propozycję Komisji dotyczącą konsultacji z MŚP i ich przedstawicielami oraz przygotowania europejskiego "Aktu prawnego o małych przedsiębiorstwach"; nalega, aby opinia małych przedsiębiorstw była brana pod uwagę w dialogu społecznym, a zasada "najpierw myśl na małą skalę" została w pełni włączona do procesu podejmowania decyzji;

24.   broni niezależności EBC w określaniu polityki monetarnej i sterowaniu niestabilnością światowych rynków finansowych; podkreśla, że aprecjacja kursu wymiany euro wynika z rosnącej nierównowagi w krajach trzecich i słabości popytu w strefie euro; wyraża obawy, czy wzrost gospodarczy w UE jest dostatecznie silny, aby zrównoważyć niestabilność światowych rynków finansowych oraz kursów walut;

25.   jest zdania, że gwałtowny wzrost popytu na zasoby naturalne, podstawowe produkty i usługi wywołany wzrostem gospodarek rozwijających się może spowodować presję inflacyjną na gospodarki państw członkowskich UE, które do tej pory uniknęły tego dzięki udziałowi we wzroście światowej podaży; uważa, że w celu zajęcia się tym problemem państwa członkowskie UE powinny przygotować antyinflacyjne narzędzia polityki gospodarczej, strategie rozwoju technologicznego oraz ramy dla możliwego makroekonomicznego przystosowania i polepszonej koordynacji;

Ład światowy

26.   zauważa, że działania na skalę ponadnarodową są najpilniej potrzebne podczas opracowywania strategii służących zwalczaniu zmian klimatycznych i międzynarodowej przestępczości zorganizowanej oraz dostrzega potrzebę istnienia ponadnarodowych instytucji, zajmujących się ponadnarodowymi wyzwaniami;

27.   jest zdania, że rozwój światowych zasad i standardów jest istotny dla osiągnięcia spójności regulacyjnej; zachęca Komisję do aktywnego udziału w pracach wszystkich właściwych agencji międzynarodowych i organów normalizacyjnych w celu osiągnięcia większej spójności między zasadami i praktykami UE a zasadami i praktykami głównych partnerów handlowych UE;

28.   wzywa Radę i Komisję do opierania się przy zawieraniu dwustronnych porozumień handlowych UE oraz wielostronnych porozumień handlowych WTO na zapisach statusu WTO; wzywa Komisję do kontynuowania działań służących osiągnięciu ambitnego zapisu w dauhańskiej deklaracji ministerialnej;

29.   jest zdania, że transatlantycki rynek mógłby być odpowiednim narzędziem zapewniającym skuteczność ochrony handlu UE, zrównoważoną konkurencyjność i innowacyjność;

30.   wzywa Komisję do zapewnienia wzajemności dostępu do rynku; ponawia swoje wezwanie do zawarcia nowej umowy o partnerstwie między UE a USA, mającej na celu eliminację lub znaczne ograniczenie wszystkich nadal istniejących barier handlowych i inwestycyjnych przy poszanowaniu standardów europejskich;

31.   uważa, że w związku z dalszą liberalizacją handlu UE jeszcze bardziej potrzebuje zachowania zdolności do ochrony swych interesów przed nieuczciwymi praktykami handlowymi; w związku z tym uznaje instrumenty ochrony handlu za niezbędny element strategii UE;

Migracja

32.  podkreśla, że UE pilnie potrzebuje polityki w zakresie wspólnych granic i imigracji, która obejmie nie tylko zintegrowane kontrole graniczne, ale także zharmonizowane strategie, kryteria i procedury migracji ekonomicznej, pozostawiając państwom członkowskim decyzję na temat liczby wpuszczanych osób; podkreśla także konieczność podjęcia większych wysiłków na rzecz znalezienia sposobów, aby poprzez wymianę doświadczeń zmienić migrację do UE w sukces dla wszystkich stron, zarówno pod względem społecznym, jak i ekonomicznym;

Ustalenia instytucjonalne

33.   jest zdania, że wpływ otoczenia gospodarczego na długotrwały wzrost nie jest automatyczny oraz że o zdolności gospodarki do urzeczywistniania swojego potencjału w zakresie wzrostu strukturalnego decyduje rozwój instytucji reagujących na sytuację rynkową; w związku z tym wzywa Komisję do przedstawienia rzeczywiście uaktualnionych zintegrowanych wytycznych na lata 2008-2010;

34.  wyraża ubolewanie, że Parlament, Rada i Komisja nie uzgodniły dotychczas przejrzystego planu i kodeksu postępowania, który zapewniłby odpowiednią współpracę i pełne zaangażowanie tych trzech instytucji wspólnotowych w dalsze zajmowanie się kwestiami globalizacji w odpowiedni sposób; w związku z powyższym wzywa Radę i Komisję do niezwłocznego przedstawienia propozycji dotyczących ścisłej współpracy między trzema instytucjami wspólnotowymi, mając na uwadze zbliżający się przegląd strategii lizbońskiej;

Zaangażowanie zainteresowanych podmiotów

35.   wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania w ramach strategii lizbońskiej, a w szczególności w ramach procesu wprowadzania krajowych programów reform, własności oraz zwiększenia zaangażowania ze strony parlamentów krajowych, władz regionalnych i lokalnych, partnerów społecznych i społeczeństwa obywatelskiego;

o
o   o

36.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, jak również parlamentom i rządom państw członkowskich i krajów kandydujących.

(1) Teksty przyjęte, P6_TA(2007)0051. (2) Teksty przyjęte, P6_TA(2007)0048. (3) Dz.U. C 316 E z 22.12.2006, str. 370.