(Procedura konsultacji- ponowna konsultacja)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając inicjatywę Rady (11522/2007),

–   uwzględniając wniosek Komisji do Rady (COM(2001)0664)(1),

–   uwzględniając własne stanowisko z dnia 4 lipca 2002 r(2),

–   uwzględniając art. 34 ust. 2 litera b) traktatu UE,

–   uwzględniając art. 39 ust. 1 traktatu UE, na mocy którego Rada ponownie skonsultowała się z Parlamentem (C6-0246/2007),

–   uwzględniając art. 93, art. 51 i art. 55 ustęp 3 Regulaminu,

–  – uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A6-0444/2007),

1.   zatwierdza po poprawkach inicjatywę Rady;

2.   zwraca się do Rady o odpowiednią zmianę tekstu;

3.   zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament;

4.   zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do swojej inicjatywy,

5.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji,

Tekst proponowany przez Radę   Poprawki Parlamentu Poprawka 1 Punkt 6 preambuły (6)  Państwa członkowskie uznają, że walka z rasizmem i ksenofobią wymaga różnego rodzaju środków w kompleksowych ramach i nie może się ograniczać do spraw karnych. Niniejsza decyzja ramowa ogranicza się do zwalczania na mocy przepisów prawa karnego szczególnie poważnych form rasizmu i ksenofobii. Jako że tradycje kulturowe i prawne poszczególnych państw członkowskich w pewnym stopniu różnią się między sobą, szczególnie w tej dziedzinie, pełna harmonizacja przepisów prawa karnego nie jest obecnie możliwa. (6)  Państwa członkowskie uznają, że walka z rasizmem i ksenofobią wymaga różnego rodzaju środków w kompleksowych ramach i nie może się ograniczać do spraw karnych. Jest to konieczne dla zapewnienia tolerancji zarówno na poziomie państwa jak i społeczeństwa. Niniejsza decyzja ramowa ogranicza się do zwalczania na mocy przepisów prawa karnego szczególnie poważnych form rasizmu i ksenofobii. Jako że tradycje kulturowe i prawne poszczególnych państw członkowskich w pewnym stopniu różnią się między sobą, szczególnie w tej dziedzinie, pełna harmonizacja przepisów prawa karnego nie jest obecnie możliwa. Poprawka 2 Punkt 6 a preambuły (nowy) 6a)  Niniejsza decyzja ramowa wprowadza minimalny poziom harmonizacji a jej skuteczność ograniczona jest odstępstwami, jakie wprowadza, w tym do art.1 ust.2. Poprawka 3 Punkt 6 b preambuły (nowy) 6b)  Polityka legislacyjna powinna odzwierciedlać fakt, że w społeczeństwie demokratycznym prawo karne stanowi zawsze środek ostateczny oraz powinna obejmować wszystkie wymienione w niniejszym akcie wartości, w tym prawo do swobodnego wyrażania poglądów oraz prawo każdej jednostki do równouprawnienia i szacunku. Poprawka 4 Punkt 9 a preambuły (nowy) 9a)  Popełnienie przestępstwa z pobudek rasistowskich lub ksenofobicznych przez osobę piastującą urząd powinno być uznawane za okoliczność obciążającą. Poprawka 5 Artykuł 1 ustęp 1 litera b) b) popełnienie czynu, o którym mowa w lit. a), przez publiczne rozpowszechnianie lub rozprowadzanie tekstów, obrazów lub innych materiałów; b) publiczne rozpowszechnianie lub rozprowadzanie tekstów, obrazów lub innych materiałów o treściach przedstawiających czyny w rozumieniu lit. a), c) lub d); Poprawka 6 Artykuł 1 ustęp 1 punkt e) e) do celu ust. 1 państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o karaniu jedynie takich czynów, które mogą spowodować zakłócenie porządku publicznego lub które są kwalifikowane jako groźba, obraza czy zniewaga; e) do celu niniejszego ustępu państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o karaniu jedynie takich czynów, które mają charakter groźby, obrazy czy zniewagi. Poprawka 7 Artykuł 1 ustęp 1 punkt f) f) do celu ust. 1 odniesienie do religii ma oznaczać co najmniej postępowanie, które stanowi pretekst do kierowania czynów przeciwko grupie osób, którą definiuje się według rasy, koloru skóry, pochodzenia albo przynależności narodowej lub etnicznej, lub przeciwko członkowi takiej grupy. do celu niniejszego ustępu odniesienie do religii ma oznaczać co najmniej postępowanie, które stanowi pretekst do kierowania czynów przeciwko grupie osób, którą definiuje się według rasy, koloru skóry, pochodzenia albo przynależności narodowej lub etnicznej, lub przeciwko członkowi takiej grupy. Państwo członkowskie nie może jednakże wyłączyć z odpowiedzialności karnej żadnego słowa ani zachowania danej osoby, którego celem jest podsycanie nienawiści rasowej. Poszanowanie wolności wyznania nie może utrudniać skuteczności niniejszej decyzji ramowej. Poprawka 8 Artykuł 1 ustęp 2 2.  W momencie gdy Rada przyjmować będzie niniejszą decyzję ramową, każde państwo członkowskie może złożyć oświadczenie głoszące, że negowanie lub pomniejszanie przestępstw, o których mowa w ust. 1 lit. c) lub d), będzie skutkowało odpowiedzialnością karną tylko wtedy, gdy zostanie ostatecznie stwierdzone przez sąd krajowy tego państwa członkowskiego lub trybunał międzynarodowy lub gdy zostanie ostatecznie stwierdzone wyłącznie przez trybunał międzynarodowy. 2.  W momencie, gdy Rada przyjmować będzie niniejszą decyzję ramową, każde państwo członkowskie może złożyć oświadczenie głoszące, że negowanie lub pomniejszanie przestępstw, o których mowa w ust. 1 lit. c) lub d), będzie skutkowało odpowiedzialnością karną tylko wtedy, gdy zostanie uznane za takie w świetle prawa krajowego lub ostatecznie stwierdzone przez sąd krajowy tego państwa członkowskiego lub trybunał międzynarodowy. Poprawka 9 Artykuł 2 ustęp 2 2.  Każde państwo członkowskie stosuje niezbędne środki, aby podżeganie do czynów, o których mowa w art. 1 lit. c ) i d), skutkowało odpowiedzialnością karną. 2.  Każde państwo członkowskie stosuje niezbędne środki, aby pomocnictwo w popełnieniu czynów, o których mowa w art. 1, skutkowało odpowiedzialnością karną. Poprawka 10 Artykuł 5 ustęp 1 1.  Każde państwo członkowskie stosuje niezbędne środki, aby osoba prawna mogła być pociągnięta do odpowiedzialności za czyny, o których mowa w art. 1 i 2, popełnione na jej korzyść przez osobę, która działała indywidualnie lub jako część organu tej osoby prawnej i która w tej osobie prawnej sprawuje ważną funkcję kierowniczą na mocy: a) prawo do reprezentowania danej osoby prawnej, lub b) upoważnienia do podejmowania decyzji w imieniu tej osoby prawnej, lub c) uprawnienie do wykonywania kontroli w ramach osoby prawnej 1.  Każde państwo członkowskie stosuje niezbędne środki, aby osoba prawna mogła być pociągnięta do odpowiedzialności za czyny, o których mowa w art. 1 i 2, popełnione przez osobę, która w tej osobie prawnej sprawuje ważną funkcję kierowniczą na mocy: a) prawa do reprezentowania danej osoby prawnej, lub b) upoważnienia do podejmowania decyzji w imieniu tej osoby prawnej, lub c) uprawnienia do wykonywania kontroli w ramach osoby prawnej i która działała w tym charakterze. Poprawka 11 Artykuł 5 ustęp 2 2.  Oprócz przypadków już przewidzianych w ust. 1 każde państwo członkowskie stosuje niezbędne środki, aby osoba prawna mogła być pociągnięta do odpowiedzialności, gdy brak nadzoru lub kontroli ze strony jednej z osób wymienionych w ust. 1 umożliwił osobie im podległej popełnienie na korzyść tej osoby prawnej czynów, o których mowa w art. 1 i 2. 2.  Oprócz przypadków już przewidzianych w ust. 1 każde państwo członkowskie stosuje niezbędne środki, aby osoba prawna mogła być pociągnięta do odpowiedzialności, gdy brak nadzoru lub kontroli ze strony jednej z osób wymienionych w ust. 1 umożliwił osobie im podległej popełnienie czynów, o których mowa w art. 1 i 2 i za popełnienie tych czynów odpowiedzialność na mocy prawa krajowego ponosi ta osoba prawna. Poprawka 12 Artykuł 5 ustęp 3 3.  Odpowiedzialność osoby prawnej na mocy ust. 1 i 2 nie wyklucza postępowania karnego przeciwko osobom fizycznym, które dopuściły się czynów, o których mowa w art. 1 i 2, lub pomogły w ich popełnieniu. 3.  Odpowiedzialność osoby prawnej na mocy ust. 1 i 2 nie wyklucza postępowania karnego przeciwko osobom fizycznym, które dopuściły się czynów, o których mowa w art. 1 i 2, podżegały do nich lub pomogły w ich popełnieniu. Poprawka 13 Artykuł 7a (nowy) Artykuł 7 a Minimalne wymogi 1.  Państwa członkowskie mogą przyjąć lub utrzymać wyższy poziom ochrony w zwalczaniu rasizmu i ksenofobii, niż poziom wynikający z postanowień niniejszej decyzji ramowej. 2.  Wykonanie niniejszej decyzji ramowej nie może w żadnym wypadku stanowić powodu obniżenia poziomu ochrony już ustanowionego przez państwa członkowskie w obszarach objętych zakresem niniejszej decyzji ramowej. 3.  Żaden element niniejszej decyzji ramowej nie może zostać zinterpretowany jako naruszający jakiekolwiek zobowiązanie mogące spoczywać na państwach członkowskich na mocy międzynarodowej konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej, z dnia 7 marca 1966 r. Państwa członkowskie wykonują postanowienia niniejszej decyzji ramowej w zgodności z tymi zobowiązaniami. Poprawka 15 Artykuł 7 ustęp 2 2.  Niniejsza decyzja ramowa nie zobowiązuje państw członkowskich do tego, aby stosowały środki stojące w sprzeczności z podstawowymi zasadami dotyczącymi wolności stowarzyszania się i wolności wypowiedzi, w szczególności wolności prasy i innych mediów, wynikającymi z przepisów konstytucyjnych albo z przepisami o prawach i obowiązkach oraz gwarancjach proceduralnych dla prasy lub innych mediów, jeżeli przepisy te dotyczą ustalenia lub ograniczenia odpowiedzialności. 2.  Niniejsza decyzja ramowa nie zobowiązuje państw członkowskich do tego, aby stosowały środki stojące w sprzeczności z podstawowymi zasadami dotyczącymi wolności stowarzyszania się i wolności wypowiedzi, w szczególności wolności prasy i innych mediów, wynikającymi z praw podstawowych wspólnych dla państw członkowskich albo z przepisami o prawach i obowiązkach oraz gwarancjach proceduralnych dla prasy lub innych mediów, jeżeli przepisy te dotyczą ustalenia lub ograniczenia odpowiedzialności. Poprawka 16 Artykuł 9 ustęp 1 1.  Każde państwo członkowskie podjemuje niezbędne środki w celu ustalenia swojej odpowiedzialności w odniesieniu do aktów o których mowa w art. 1 i 2 wówczas gdy akt został popełniony: a) w całości lub części na jego terytorium lub, b) przez jednego ze swoich obywateli lub, c) na korzyść osoby prawnej, której siedziba znajduje się na terytorium tego państwa członkowskiego. 1.  Każde państwo członkowskie podjemuje niezbędne środki w celu ustalenia swojej odpowiedzialności w odniesieniu do aktów o których mowa w art. 1 i 2 wówczas gdy: a) akt został popełniony w całości lub części na jego terytorium lub, b) akt został popełniony przez jednego ze swoich obywateli lub, c) siedziba osoby prawnej, która może być pociągnięta do odpowiedzialności znajduje się na terytorium tego państwa członkowskiego. Poprawka 17 Artykuł 10 ustęp 3 3.  Przed upływem trzech lat od terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1, Rada dokonuje przeglądu niniejszej decyzji ramowej. W celu przygotowania tego przeglądu Rada zwróci się do państw członkowskich z pytaniem, czy napotkały jakieś trudności w trakcie współpracy sądowej odnoszącej się do przestępstw wymienionych w art. 1 ust. 1. Ponadto Rada może zwrócić się do Eurojustu o sporządzenie sprawozdania na temat ewentualnych przeszkód we współpracy sądowej państw członkowskich w tym zakresie, wynikłych z różnic między krajowymi przepisami. 3.  Przed upływem trzech lat od terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1, Rada dokonuje przeglądu niniejszej decyzji ramowej. W celu przygotowania tego przeglądu Rada zwróci się do państw członkowskich z pytaniem, czy napotkały jakieś trudności w trakcie współpracy sądowej odnoszącej się do przestępstw wymienionych w art. 1 ust. 1 i zwróci się do Parlamentu Europejskiego o opinię w tej sprawie. Podczas przeglądu Rada uwzględnia opinię Europejskiej Agencji Praw Podstawowych i działających w tym obszarze organizacji pozarządowych. Ponadto Rada może zwrócić się do Eurojustu o sporządzenie sprawozdania na temat ewentualnych przeszkód we współpracy sądowej państw członkowskich w tym zakresie, wynikłych z różnic między krajowymi przepisami. Poprawka 18 Artykuł 12 12.  Niniejsza decyzja ramowa ma zastosowanie do Gibraltaru. 12.  Niniejsza decyzja ramowa ma zastosowanie również do Gibraltaru.

(1) Dz.U. C 75 E z 26.3.2002, str. 269. (2) Dz.U. C 271 E z 12.11.2003, str. 558.