Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r. dotyczącego wspólnego stanowiska Rady mającego na celu przyjęcie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącego doręczania dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych lub handlowych w państwach członkowskich ("doręczanie dokumentów") i uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1348/2000 (8703/5/2007 – C6-0217/2007 – 2005/0126(COD))

P6_TA(2007)0446 A6-0366/2007

(Procedura współdecyzji: drugie czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wspólne stanowisko Rady (8703/5/2007 – C6-0217/2007),

–   uwzględniając stanowisko zajęte w pierwszym czytaniu(1) dotyczące wniosku Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2005)0305),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 Traktatu WE,

–   uwzględniając art. 67 Regulaminu,

–   uwzględniając zalecenia do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Prawną (A6-0366/2007),

1.   zatwierdza wspólne stanowisko;

2.   stwierdza, że akt prawny zostaje przyjęty zgodnie ze wspólnym stanowiskiem;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do podpisania wraz z Przewodniczącym Rady aktu prawnego, zgodnie z art. 254 ust. 1 Traktatu WE;

4.   zobowiązuje swojego Sekretarza Generalnego do podpisania aktu prawnego po stwierdzeniu, że wszystkie procedury zostały prawidłowo zakończone, oraz do zapewnienia, w porozumieniu z Sekretarzem Generalnym Rady, jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

5.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. C 303 E z 13.12.2006, str. 69.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady dotyczącej podpisania umowy o readmisji między Wspólnotą Europejską a Bośnią i Hercegowiną ((COM(2007)0425 – C6-0299/2007 – 2007/0142(CNS))

P6_TA(2007)0447 A6-0385/2007

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (COM(2007)0425),

–   uwzględniając art. 63 ust. 3 lit. b) oraz art. 300 ust. 2 akapit pierwszy, pierwsze zdanie traktatu WE,

–   uwzględniając art. 300 ust. 3 akapit pierwszy traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0299/2007),

–   uwzględniając art. 51 oraz art. 83 ust. 7 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinię Komisji Spraw Zagranicznych (A6-0385/2007),

1.   zatwierdza zawarcie umowy;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom Państw Członkowskich oraz parlamentowi Bośni i Hercegowiny.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie podpisania umowy o ułatwieniach w wydawaniu wiz krótkoterminowych między Wspólnotą Europejską a Bośnią i Hercegowiną (COM(2007)0423 – C6-0296/2007 – 2007/0140(CNS))

P6_TA(2007)0448 A6-0384/2007

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (COM(2007)0423),

–   uwzględniając art. 62 ust. 2 lit. b), i), ii) oraz art. 300 ust. 2 akapit pierwszy, pierwsze zdanie traktatu WE,

–   uwzględniając art. 300 ust. 3 akapit pierwszy traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0296/2007),

–   uwzględniając art. 51 oraz art. 83 ust. 7 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinię Komisji Spraw Zagranicznych (A6-0384/2007),

1.   zatwierdza zawarcie umowy;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom Państw Członkowskich oraz parlamentowi Bośni i Hercegowiny.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie podpisania umowy o readmisji między Wspólnotą Europejską i Republiką Serbii (COM(2007)0438 – C6-0298/2007 – 2007/0153(CNS))

P6_TA(2007)0449 A6-0386/2007

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (COM(2007)0438),

–   uwzględniając art. 63 ust. 3 lit. b) oraz art. 300 ust. 2 akapit pierwszy, pierwsze zdanie traktatu WE,

–   uwzględniając art. 300 ust. 3 akapit pierwszy traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0298/2007),

–   uwzględniając art. 51 oraz art. 83 ust. 7 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinię Komisji Spraw Zagranicznych (A6-0386/2007),

1.   zatwierdza zawarcie umowy;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom Państw Członkowskich oraz parlamentowi Republiki Serbii.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie zawarcia umowy o ułatwieniach w wydawaniu wiz krótkoterminowych między Wspólnotą Europejską a Republiką Serbską (COM(2007)0422 – C6-0295/2007 – 2007/0144(CNS))

P6_TA(2007)0450 A6-0387/2007

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (COM(2007)0422),

–   uwzględniając art. 62 ust. 2 lit. b) podpkt i) oraz ii) a także art. 300 ust. 2 akapit pierwszy, pierwsze zdanie traktatu WE,

–   uwzględniając art. 300 ust. 3 akapit pierwszy traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0295/2007),

–   uwzględniając art. 51 oraz art. 83 ust. 7 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinię Komisji Spraw Zagranicznych (A6-0387/2007),

1.   zatwierdza zawarcie umowy;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz parlamentowi Republiki Serbskiej.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie zawarcia umowy o readmisji między Wspólnotą Europejską i Republiką Czarnogóry (COM(2007)0431 – C6-0301/2007 – 2007/0146(CNS))

P6_TA(2007)0451 A6-0380/2007

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (COM(2007)0431),

–   uwzględniając art. 63 ust. 3 lit. b) oraz art. 300 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze traktatu WE,

–   uwzględniając art. 300 ust. 3 akapit pierwszy traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0301/2007),

–   uwzględniając art. 51 oraz art. 83 ust. 7 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinię Komisji Spraw Zagranicznych (A6-0380/2007),

1.   zatwierdza zawarcie umowy;

2.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi i parlamentowi Republiki Czarnogóry.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie zawarcia umowy o ułatwieniach w wydawaniu wiz krótkoterminowych między Wspólnotą Europejską a Republiką Czarnogóry (COM(2007)0426 – C6-0297/2007 – 2007/0149(CNS))

P6_TA(2007)0452 A6-0379/2007

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (COM(2007)0426),

–   uwzględniając art. 62 ust. 2 lit. b) pkt. i) i ii) oraz art. 300 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze traktatu WE,

–   uwzględniając art. 300 ust. 3 akapit pierwszy traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0297/2007),

–   uwzględniając art. 51 oraz art. 83 ust. 7 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinię Komisji Spraw Zagranicznych (A6-0379/2007),

1.   zatwierdza zawarcie umowy;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi i parlamentowi Republiki Czarnogóry.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie zawarcia umowy o readmisji między Wspólnotą Europejską i Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii (COM(2007)0432 – C6-0300/2007 – 2007/0147(CNS))

P6_TA(2007)0453 A6-0381/2007

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (COM(2007)0432),

–   uwzględniając art. 63 ust. 3 lit. b) oraz art. 300 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze traktatu WE,

–   uwzględniając art. 300 ust. 3 akapit pierwszy traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0300/2007),

–   uwzględniając art. 51 oraz art. 83 ust. 7 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinię Komisji Spraw Zagranicznych (A6-0381/2007),

1.   zatwierdza zawarcie umowy;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi i parlamentowi Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie zawarcia umowy o ułatwieniach w wydawaniu wiz krótkoterminowych między Wspólnotą Europejską a Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii (COM(2007)0421 – C6-0294/2007 – 2007/0159(CNS))

P6_TA(2007)0454 A6-0383/2007

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (COM(2007)0421),

–   uwzględniając art. 62 ust. 2 lit. b) pkt. i) i ii) oraz art. 300 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze traktatu WE,

–   uwzględniając art. 300 ust. 3 akapit pierwszy traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0294/2007),

–   uwzględniając art. 51 oraz art. 83 ust. 7 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinię Komisji Spraw Zagranicznych (A6-0383/2007),

1.   zatwierdza zawarcie umowy;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi i parlamentowi Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie zawarcia umowy o ułatwieniach w wydawaniu wiz krótkoterminowych między Wspólnotą Europejską a Republiką Albanii (COM(2007)0413 – C6-0293/2007 – 2007/0148(CNS))

P6_TA(2007)0455 A6-0382/2007

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (COM(2007)0413),

–   uwzględniając art. 62 ust. 2 lit. b) pkt. i) i ii) oraz art. 300 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze traktatu WE,

–   uwzględniając art. 300 ust. 3 akapit pierwszy traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0293/2007),

–   uwzględniając art. 51 oraz art. 83 ust. 7 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinię Komisji Spraw Zagranicznych (A6-0382/2007),

1.   zatwierdza zawarcie umowy;

2.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi i parlamentowi Republiki Albanii.

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r. w sprawie wniosku o konsultacje z zakresu immunitetu i przywilejów Gian Paolo Gobbo (2007/2014(IMM))

P6_TA(2007)0456 A6-0367/2007

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek o konsultacje z zakresu immunitetu poselskiego Gian Paolo Gobbo, przedstawiony przez sędziego przewodniczącego przesłuchaniu wstępnemu przeprowadzonemu przed Sądem Rejonowym w Weronie (Włochy) w sprawie związanej z postępowaniem karnym nr 81/96 R.G.N.R., ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 18 stycznia 2007 r.,

–   po wysłuchaniu wyjaśnień Gian Paolo Gobbo, zgodnie z art. 7 ust. 3 Regulaminu,

–   uwzględniając art. 9 i 10 Protokołu w sprawie Przywilejów i Immunitetów Wspólnot Europejskich z dnia 8 kwietnia 1965 r., jak również art. 6 ust. 2 Aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,

–   uwzględniając orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 12 maja 1964 r. i 10 lipca 1986 r.(1),

–   uwzględniając art. 68 Konstytucji Republiki Włoskiej,

–   uwzględniając art. 3 włoskiej ustawy nr 140 z dnia 20 czerwca 2003 r.,

–   uwzględniając art. 6 ust. 1 oraz art. 7 ust. 13 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A6-0367/2007),

A.   mając na uwadze że Gian Paolo Gobbo jest posłem do Parlamentu Europejskiego, a jego dokumenty uwierzytelniające zostały przez Parlament poddane weryfikacji w dniu 15 stycznia 2007 r.

B.   mając na uwadze, że Gian Paolo Gobbo został oskarżony wraz z innymi osobami – których tożsamość została stwierdzona bądź też nie – o przestępstwo propagowania, założenia, prowadzenia i udziału w działalności stowarzyszenia paramilitarnego o celach politycznych, znanego pod nazwą "Zielone Koszule",

C.   mając na uwadze, że zdaniem włoskiej prokuratury celem "Zielonych Koszul" było utworzenie zhierarchizowanego organu wyszkolonego w podejmowaniu charakteryzujących się przemocą akcji zbiorowych, a także wykorzystywana była do zastraszania członków stowarzyszeń sprzeciwiających się dyrektywom politycznym wydawanym przez jej liderów oraz do zapobiegania angażowaniu się tychże w dyskusje wewnętrzne, co prowadziło, poprzez wymuszanie zachowania milczenia, do ustanowienia ostatecznej politycznej linii demarkacyjnej Ligii Północnej (Lega Nord),

D.   mając na uwadze, że art. 9 Protokołu w sprawie Przywilejów i Immunitetów przyznaje posłom pełną ochronę przed postępowaniami karnymi jedynie w przypadku głosów oraz opinii wyrażanych w związku z wykonywaniem przez nich odnośnych obowiązków,

E.   mając na uwadze, że członkostwo w mundurowym stowarzyszeniu paramilitarnym, którego działalność daje podstawy do obaw o chęć osiągania celów poprzez sugerowanie przemocy lub wręcz jej faktyczne użycie, stoi w sprzeczności i jest w oczywisty sposób niezgodne z rolą i zakresem odpowiedzialności przypisanym do mandatu poselskiego, a tym samym nie może być postrzegane jako uprawnione korzystanie z wolności słowa lub też, ogólnie rzecz ujmując, właściwe wykonywanie obowiązków posła należącego do wybranego w wyborach powszechnych zgromadzenia parlamentarnego reprezentującego ogół obywateli,

F.   mając na uwadze, że w myśl postanowień art. 10 Protokołu w sprawie Przywilejów i Immunitetów, tj. jedynych stosownych uregulowań prawnych, w trakcie trwania sesji Parlamentu Europejskiego jego posłowie korzystają na terenie państwa pochodzenia z immunitetu o zakresie odpowiadającym immunitetom przyznawanym członkom parlamentów krajowych; mając także na uwadze, że wspomniane realia nie stanowią dla Parlamentu Europejskiego przeszkody w korzystaniu z prawa do odebrania jego posłom uprzednio przyznanego immunitetu,

G.   mając na uwadze, że zgodnie z postanowieniami art. 68 Konstytucji Republiki Włoskiej posłowie parlamentu krajowego nie są uprawnieni, za wyjątkiem głosów oraz opinii wyrażanych w związku z wykonywaniem nałożonych na nich obowiązków, do korzystania z immunitetu w przypadku postępowań karnych, co odpowiada omawianej sprawie,

1.   wyraża przekonanie, że immunitet poselski w rozumieniu art. 9 Protokołu w sprawie Przywilejów i Immunitetów Wspólnot Europejskich oraz, w odnośnym stopniu, art. 68 ppkt pierwszy Konstytucji Republiki Włoskiej nie obejmują swoim zakresem oskarżeń wysuwanych przeciwko Gian Paolo Gobbo, a co za tym idzie podejmuje decyzję o odebraniu zainteresowanemu jego immunitetu oraz stosownych przywilejów.

2.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do bezzwłocznego przekazania niniejszej decyzji oraz sprawozdania komisji odpowiedzialnej w sprawie właściwym władzom Republiki Włoskiej.

(1) Sprawa 101/63, Wagner/Fohrmann i Krier, [1964] Zbiór Orzeczeń 195, str. 383, oraz sprawa 149/85, Wybot/Faure i inni, [1986] Zbiór Orzeczeń 2391, str. 2391.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Funduszu Solidarności UE zgodnie z pkt 26 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami ((COM(2007)0526 - C6-0286/2007 - 2007/2179(ACI))

P6_TA(2007)0457 A6-0393/2007

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji dotyczący decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (COM(2007)0526 - C6-0286/2007),

-   uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami(1), w szczególności jego pkt. 26,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A6-0393/2007),

1.   przyjmuje decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do opublikowania niniejszej decyzji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.

ZAŁĄCZNIK

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

z dnia 24 października 2007 r.

w sprawie uruchomienia Funduszu Solidarności UE zgodnie z pkt 26 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami(2), w szczególności jego pkt. 26,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2012/2002 z dnia 11 listopada 2002 r. ustanawiające Fundusz Solidarności Unii Europejskiej(3),

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)  Unia Europejska ustanowiła Fundusz Solidarności Unii Europejskiej ("fundusz") w celu okazania solidarności z ludnością zamieszkującą regiony dotknięte klęskami.

(2)  Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r. dopuszcza możliwość uruchomienia funduszu w granicach rocznego pułapu wynoszącego 1 mld EUR.

(3)  Rozporządzenie (WE) nr 2012/2002 zawiera przepisy umożliwiające uruchomienie funduszu.

(4)  Niemcy i Francja złożyły wnioski o uruchomienie funduszu w związku z dwoma klęskami spowodowanymi, odpowiednio, poważnym huraganem oraz cyklonem tropikalnym,

STANOWIĄ, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

W ramach budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2007 uruchamia się Fundusz Solidarności Unii Europejskiej w celu uwzględnienia kwoty 172 195 985 EUR w środkach na zobowiązania i płatności.

Artykuł 2

Niniejszą decyzję publikuje się w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Strasburgu, dnia 24 października 2007 r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

(1) Dz.U. C 139 z 14.6.2006, str.1. (2) Dz.U. C 139 z 14.6.2006, str. 1. (3) Dz.U. L 311 z 14.11.2002, str. 3.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r. w sprawie projektu budżetu korygującego nr  6/2007 Unii Europejskiej na rok budżetowy 2007, Sekcja III - Komisja (13851/2007 – C6-0351/2007 – 2007/2178(BUD))

P6_TA(2007)0458 A6-0401/2007

Parlament Europejski,

–   uwzględniając art. 272 Traktatu WE oraz art. 177 Traktatu Euratom,

–   uwzględniając rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1605/2002 Rady z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(1), a w szczególności jego art. 37 i 38,

–   uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2007, w formie przyjętej ostatecznie w dniu 14 grudnia 2006 r.(2),

–   uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami(3),

–   uwzględniając wstępny projekt budżetu korygującego nr  6/2007 Unii Europejskiej na rok budżetowy 2007 przedstawiony przez Komisję dnia 13 września 2007 r. (COM(2007)0527),

–   uwzględniając projekt budżetu korygującego nr  6/2007 sporządzony przez Radę dnia 17 października 2007 r. (13851/2007 – C6-0351/2007)

–   uwzględniając art. 69 i załącznik IV Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A6-0401/2007),

A.   mając na uwadze, że projekt budżetu korygującego nr 6 do budżetu ogólnego na rok 2007 obejmuje:

B.   mając na uwadze, że celem projektu budżetu korygującego nr 6 jest formalnie wpisanie tych środków budżetowych i dostosowań technicznych do budżetu na rok 2007,

1.   przyjmuje do wiadomości projekt budżetu korygującego nr 6/2007;

2.   zatwierdza projekt budżetu korygującego nr 6/2007 bez poprawek;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 1995/2006 (Dz.U. L 390 z 30.12.2006, str. 1). (2) Dz.U. L 77 z 16.3.2007, str. 1. (3) Dz.U. C 139 z 14.6.2006, str. 1. (4) Dz.U. L 71 z 10.3.2007, str. 9. (5) Dz.U. L 149 z 9.6.2007, str. 1.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady przyjmującej, w imieniu Wspólnoty Europejskiej, Protokół zmieniający Porozumienie w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (Porozumienie TRIPS), sporządzony w Genewie w dniu 6 grudnia 2005 r. (8934/2006 – C6-0359/2006 – 2006/0060(AVC))

P6_TA(2007)0459 A6-0403/2007

(Procedura zgody)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (8934/2006),

–   uwzględniając Protokół zmieniający Porozumienie w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (Porozumienie TRIPS), sporządzony w Genewie w dniu 6 grudnia 2005 r.

–   uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 300 ust. 3 drugi akapit, w związku z art. 133 ust. 5 oraz z art. 300 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze Traktatu WE (C6-0359/2006),

–   uwzględniając art. 75 oraz art. 83 ust. 7 Regulaminu,,

–   uwzględniając zalecenie Komisji Handlu Międzynarodowego oraz opinię Komisji Spraw Zagranicznych (A6-0403/2007),

1.   wyraża zgodę na przyjęcie protokołu;

2.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie, Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich.

Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r.w sprawie wprowadzenia zmian do art. 173 i 173 a Regulaminu Parlamentu Europejskiego dotyczącego pełnego sprawozdania z obrad i audiowizualnego zapisu obrad (2007/2137(REG))

P6_TA(2007)0460 A6-0354/2007

Parlament Europejski,

–   uwzględniając pismo Przewodniczącego z dnia 12 kwietnia 2007 r.,

–   uwzględniając art. 201 oraz art. 202 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Konstytucyjnych (A6-0354/2007),

1.   podejmuje decyzję o wprowadzeniu do Regulaminu poniższych zmian;

2.   przypomina, iż zmiany te wchodzą w życie pierwszego dnia najbliższej sesji miesięcznej;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do powiadomienia Rady i Komisji o niniejszej decyzji.

Tekst obowiązujący   Poprawki Poprawka 2, 7 i 8 Artykuł 173 1.  Pełne sprawozdanie z obrad jest sporządzane dla każdego posiedzenia w językach urzędowych. 1.  Pełne sprawozdanie z obrad jest sporządzane dla każdego posiedzenia we wszystkich językach urzędowych. 2.  Mówcy są zobowiązani do przesyłania tekstów swoich wystąpień do Sekretariatu najpóźniej następnego dnia po ich otrzymaniu. 2.  Mówcy są zobowiązani do przesłania poprawek do tekstów swoich wystąpień do Sekretariatu w terminie jednego tygodnia. 3.  Pełne sprawozdanie jest publikowane jako załącznik do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej. 3.  Pełne sprawozdanie jest publikowane jako załącznik do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej. 4.  Posłowie mogą zażądać bezzwłocznego przetłumaczenia fragmentów pełnego sprawozdania z obrad. Poprawka 3, 6 i 9 Artykuł 173a (nowy) Artykuł 173a Audiowizualny zapis obrad Natychmiast po posiedzeniu przygotowywany jest i udostępniany w Internecie audiowizualny zapis obrad, obejmujący nagranie dźwiękowe ze wszystkich kabin do tłumaczenia ustnego.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej Europejską Radę Konsultacyjną ds. Zarządzania Statystyką (COM(2006)0599 – C6-0348/2006 – 2006/0199(COD))

P6_TA(2007)0461 A6-0327/2007

(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2006)0599),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 285 traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C6-0348/2006),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A6-0327/2007),

1.   zatwierdza wniosek Komisji po poprawkach;

2.   zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 24 października 2007 r. w celu przyjęcia decyzji nr .../2008/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej Europejską Radę Konsultacyjną ds. Zarządzania Statystyką

(Jako że zostało osiągnięte porozumienie pomiędzy Parlamentem Europejskim a Radą, stanowisko Parlamentu w pierwszym czytaniu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, decyzji nr 235/2008/WE.)

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady o powołaniu Europejskiego Komitetu Doradczego ds. Wspólnotowej Polityki Informacji Statystycznej (COM(2006)0653 – C6-0379/2006 – 2006/0217(COD))

P6_TA(2007)0462 A6-0328/2007

(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2006)0653),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 285 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C6-0379/2006),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A6-0328/2007),

1.   zatwierdza wniosek Komisji po poprawkach;

2.   zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 24 października 2007 r. w celu przyjęcia decyzji nr .../2008/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej Europejski Komitet Doradczy ds. Statystyki i uchylającej decyzję Rady 91/116/EWG

(Jako że zostało osiągnięte porozumienie pomiędzy Parlamentem Europejskim a Radą, stanowisko Parlamentu w pierwszym czytaniu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, decyzji nr 234/2008/WE.)

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r. w sprawie wniosku dotyczącego zalecenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie (COM(2006)0479 – C6-0294/2006 – 2006/0163(COD))

P6_TA(2007)0463 A6-0245/2007

(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2006)0479),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 149 ust. 4 i art. 150 ust. 4 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C6-0294/2006),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych oraz opinie Komisji Kultury i Edukacji, Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A6-0245/2007),

1.   zatwierdza wniosek Komisji po poprawkach;

2.   zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 24 października 2007 r. w celu przyjęcia zalecenia 2008/.../WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie

(Jako że zostało osiągnięte porozumienie pomiędzy Parlamentem Europejskim a Radą, stanowisko Parlamentu w pierwszym czytaniu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, zalecenia 2008/.../WE.)

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2006/66/WE w sprawie baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i akumulatorów w odniesieniu do uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (COM(2007)0093 – C6-0088/2007 – 2007/0036(COD))

P6_TA(2007)0464 A6-0232/2007

(Procedura współdecyzji: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2007)0093),

–   uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 175 ust. 1 Traktatu WE, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C6-0088/2007),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A6-0232/2007),

1.   zatwierdza wniosek Komisji po poprawkach;

2.   zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 24 października 2007 r. w celu przyjęcia dyrektywy 2008/.../WE Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2006/66/WE w sprawie baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i akumulatorów w odniesieniu do uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji

(Jako że zostało osiągnięte porozumienie pomiędzy Parlamentem Europejskim a Radą, stanowisko Parlamentu w pierwszym czytaniu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy 2008/12/WE.)

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady w sprawie instalacji i obsługi infrastruktury komunikacyjnej dla środowiska systemu informacyjnego Schengen (SIS) oraz zarządzania tą infrastrukturą (COM(2007)0311 – C6-0216/2007 – 2007/0108(CNS))

P6_TA(2007)0465 A6-0358/2007

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając wniosek Komisji (COM(2007)0311),

–   uwzględniając art. 66 traktatu WE,

–   uwzględniając art. 67 traktatu UE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0216/2007),

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A6-0358/2007),

1.   zatwierdza wniosek Komisji po poprawkach;

2.   uważa, że indykatywna finansowa kwota referencyjna określona we wniosku Komisji musi być zgodna z limitem wyznaczonym dla działu 3a nowych wieloletnich ram finansowych i wskazuje, że decyzja dotycząca rocznej kwoty zostanie podjęta w ramach dorocznej procedury budżetowej, zgodnie z postanowieniami punktu 38. porozumienia międzyinstytucjonalnego pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami z dnia 17 maja 2006 r.(1);

3.   zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 250 ust. 2 traktatu WE;

4.   zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament;

5.   zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do wniosku Komisji;

6.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

Tekst proponowany przez Komisję   Poprawki Parlamentu Poprawka 1 Punkt 7 preambuły (7)  Umowa SISNET przewiduje również świadczenie usług sieciowych oraz powiązanych usług bezpieczeństwa na rzecz sieci VISION, wspomagającej realizację procedur konsultacji wizowych między centralnymi władzami państw członkowskich, zgodnie z art. 17 ust. 2 konwencji z Schengen, jednakże kwestie te nie wchodzą w zakres niniejszego wniosku, ponieważ zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 789/2001 z dnia 24 kwietnia 2001 r., zastrzegającym dla Rady uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do niektórych szczegółowych przepisów i procedur praktycznych rozpatrywania wniosków wizowych, to Rada posiada uprawnienia do wprowadzania zmian niezbędnych do migracji sieci VISION do innej infrastruktury komunikacyjnej. (7)  Umowa SISNET przewiduje również świadczenie usług sieciowych oraz powiązanych usług bezpieczeństwa na rzecz sieci VISION, wspomagającej realizację procedur konsultacji wizowych między centralnymi władzami państw członkowskich, zgodnie z art. 17 ust. 2 konwencji z Schengen. W rzeczywistości VISION zasadniczo nie wchodzi w zakres niniejszego wniosku, ponieważ zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 789/2001 z dnia 24 kwietnia 2001 r., zastrzegającym dla Rady uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do niektórych szczegółowych przepisów i procedur praktycznych rozpatrywania wniosków wizowych, to Rada posiada uprawnienia do wprowadzania zmian niezbędnych do migracji sieci VISION do innej infrastruktury komunikacyjnej. Na zasadzie odstępstwa od rozporządzenia (WE) nr 789/2001, a także w celu zachowania spójności i konsekwencji SIS1+, Komisja powinna włączyć VISION do nowej sieci komunikacyjnej s-TESTA oraz przyjąć na siebie uprawnienia wykonawcze. Poprawka 9 Artykuł 1 ustęp 5 5.  Koszty instalacji i obsługi infrastruktury komunikacyjnej oraz zarządzania tą infrastrukturą pokrywane są z budżetu Unii Europejskiej. 5.  Koszty instalacji i obsługi infrastruktury komunikacyjnej oraz zarządzania tą infrastrukturą pokrywane są z budżetu ogólnego Unii Europejskiej. Każde państwo członkowskie pokrywa indywidualnie koszty wynikające z prowadzenia krajowej bazy danych oraz koszty jej podłączenia do infrastruktury komunikacyjnej SIS lub s-Testa. Poprawka 2 Artykuł 1 ustęp 5 a (nowy) (5a.)  SIS został ustanowiony na mocy tytułu IV Konwencji z Schengen. Jednakże w związku z objęciem dorobku prawnego Schengen postanowieniami traktatów oraz w następstwie nadania mu podstawy prawnej, wszelkie zmiany będą wymagały nowego instrumentu prawnego, który powinien zostać przyjęty zgodnie z art. 67 ust. 2 tiret drugie traktatu WE. Poprawka 3 Artykuł 3 ustęp 3 3.  Rada koordynuje proces testowania prowadzony przez państwa członkowskie, zatwierdza jego rezultaty oraz na bieżąco przekazuje informacje w tym zakresie Komisji. 3.  Rada koordynuje proces testowania prowadzony przez państwa członkowskie i zatwierdza jego rezultaty, przekazując na bieżąco informacje w tym zakresie Komisji oraz Parlamentowi Europejskiemu. Poprawka 10 Artykuł 5 ustęp 1 a (nowy) 1a.  Umowa, o której mowa w ust. 1, jest zgodna z postanowieniami art. 88-107 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002. Poprawka 4 Artykuł 5 ustęp 2 2.  Koszty poniesione przez organy, o których mowa w ust. 1, na realizację zadań, o których mowa w ust. 1, pokrywane są z budżetu ogólnego Unii Europejskiej. 2.  Koszty poniesione przez organy, o których mowa w ust. 1, na realizację zadań, o których mowa w ust. 1, pokrywane są z budżetu ogólnego Unii Europejskiej, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 zmienionym rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 1995/2006 z dnia 13 grudnia 2006 r. Poprawka 5 Artykuł 5 ustęp 2 a (nowy) 2a.  Komisja informuje Parlament Europejski i Radę o warunkach umowy, o której mowa w ust. 1 i wskazuje podmiot krajowy będący wykonawcą. Poprawka 6 Artykuł 5 a (nowy) Artykuł 5a Bezpieczeństwo Komisja przyjmuje niezbędne środki, w tym plan bezpieczeństwa, w związku z infrastrukturą komunikacyjną. Poprawka 11 Artykuł 7 ustęp 2 2.  Z tą samą datą określoną zgodnie z art. 4 ust. 1 pozostała część budżetu ustanowionego na mocy decyzji Rady 2000/265/WE zostaje zwrócona państwom członkowskim. Wysokość zwracanych kwot obliczana jest proporcjonalnie do wkładów wniesionych przez państwa członkowskie, zgodnie z art. 26 decyzji Rady 2000/265/WE. 2.  Z tą samą datą określoną zgodnie z art. 4 ust. 1 pozostała część budżetu ustanowionego na mocy decyzji Rady 2000/265/WE zostaje wykorzystana przez Komisję na rozwijanie infrastruktury komunikacyjnej. Poprawka 7 Artykuł 9 ustęp 2 2.  Niniejsze rozporządzenie zacznie być stosowane, jeżeli sekretarz generalny Rady zawiadomi Komisję, że nie zawarto żadnej umowy o świadczenie usług sieciowych i usług bezpieczeństwa na potrzeby wymiany danych, o których mowa w art. 1 ust. 1, zgodnie z decyzjami Rady 2000/265/WE i 2007/149/WE. 2.  Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia jego opublikowania oraz po zawiadomieniu Komisji przez sekretarza generalnego Rady, że nie zawarto żadnej umowy o świadczenie usług sieciowych i usług bezpieczeństwa na potrzeby wymiany danych, o których mowa w art. 1 ust. 1, zgodnie z decyzjami Rady 2000/265/WE i 2007/149/WE.

(1) Dz.U. C 139 z 14.6.2006, str. 1.

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r. w sprawie zalecenia dotyczącego decyzji Rady dotyczącej przystąpienia Bułgarii i Rumunii do konwencji z dnia 18 grudnia 1997 r. sporządzonej na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie pomocy wzajemnej i współpracy między administracjami celnymi (COM(2007)0216 – C6-0170/2007 – 2007/0073(CNS))

P6_TA(2007)0466 A6-0352/2007

(procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

–   uwzględniając zalecenie Komisji przedstawione Radzie (COM(2007)0216),

–   uwzględniając art. 3 ustęp 4 Aktu przystąpienia Bułgarii i Rumunii, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0170/2007),

–   przypominając wysiłki kolejnych rządów Bułgarii i Rumunii, by sprostać odpowiednim kryteriom przewidzianym w celu uruchomienia uproszczonej procedury przystąpienia,

–   uwzględniając art. 51 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (A6-0352/2007),

1.   zatwierdza wniosek Komisji;

2.   zwraca się do Rady, jeśli ta uzna za stosowne odejść od przyjętego przez Parlament tekstu, o poinformowanie go o tym fakcie;

3.   zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do wniosku Komisji;

4.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz rządom Bułgarii i Rumunii.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r. w sprawie strategii tematycznej w sprawie zrównoważonego stosowania pestycydów (2007/2006 (INI))

P6_TA(2007)0467 A6-0291/2007

Parlament Europejski,

-   uwzględniając komunikat Komisji do Rady, Parlamentu Europejskiego, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów zatytułowany "Strategia tematyczna w sprawie zrównoważonego stosowania pestycydów" (COM(2006)0372),

-   uwzględniając decyzję nr 1600/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 2002 r. ustanawiającą szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska naturalnego(1),

-   uwzględniając wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej ramy wspólnotowego działania na rzecz osiągnięcia zrównoważonego stosowania pestycydów (COM(2006)0373),

-   uwzględniając wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącego wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (COM(2006)0388),

-   uwzględniając wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie statystyk dotyczących środków ochrony roślin (COM(2006)0778),

-   uwzględniając art. 175 traktatu WE,

-   uwzględniając art. 6 Traktatu, na mocy którego ochrona środowiska naturalnego musi być brana pod uwagę przy ustalaniu i realizacji polityki Wspólnoty, w szczególności w celu wspierania trwałego rozwoju,

-   uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy pochodzenia roślinnego i zwierzęcego i na ich powierzchni(2),

-   uwzględniając dyrektywę 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającą ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej(3) ("dyrektywa ramowa w sprawie polityki wodnej"), dyrektywę Rady 98/83/WE z dnia 3 listopada 1998 r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi(4), dyrektywę Rady 75/440/EWG z dnia 16 czerwca 1975 r. dotyczącą wymaganej jakości wód powierzchniowych przeznaczonych do pozyskiwania wody pitnej w państwach członkowskich(5) oraz dyrektywę 2006/118/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie ochrony wód podziemnych przed zanieczyszczeniem i pogorszeniem ich stanu(6),

-   uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów(7) oraz dyrektywę 2006/121/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. zmieniającą dyrektywę Rady 67/548/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych w celu dostosowania jej do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006(8),

-   uwzględniając dyrektywę 2004/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie odpowiedzialności za środowisko w odniesieniu do zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu(9), dyrektywę Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory(10) oraz dyrektywę Rady 79/409/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa(11),

-   uwzględniając sprawozdanie podsumowujące Komisji oraz Ministerstw Holandii ds. Mieszkalnictwa, Planowania Przestrzennego i Środowiska oraz ds. Rolnictwa, Zarządzania Środowiskiem i Rybołówstwa zatytułowane "Możliwości przyszłej polityki środowiskowej UE w zakresie środków ochrony roślin" (1997),

-   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

-   uwzględniając sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A6-0291/2007),

A.   mając na uwadze, że w okresie 1992-2003 stosowanie środków ochrony roślin w UE pozostawało na wysokim poziomie i nie uległo zmniejszeniu mimo aktywnej polityki ograniczenia stosowania pestycydów w rolnictwie prowadzonej z powodzeniem w niektórych państwach członkowskich,

B.   mając na uwadze, że w środowisku – zwłaszcza w glebie i wodzie – nadal można znaleźć obecność niepożądanych ilości niektórych pestycydów; mając na uwadze, że w produktach rolnych nadal występują pozostałości przekraczające limity ustalone w przepisach,

C.   mając na uwadze, że mimo iż korzyści ze stosowania pestycydów oraz rola, jaką odgrywają one w zapewnieniu skutecznej, trwałej i konkurencyjnej produkcji rolnej w Europie są niezaprzeczalne, to jednak ogół społeczeństwa powinien być lepiej informowany o ewentualnych zagrożeniach dla zdrowia i środowiska oraz negatywnych skutkach ich stosowania w krótkiej i długiej perspektywie,

D.   mając na uwadze, że nieprzerwane stosowanie pestycydów powinno być możliwe jedynie wówczas, gdy utrzymana zostanie zasada ostrożności w odniesieniu zarówno do zdrowia ludzkiego, jak i do ochrony ekosystemów wodnych i lądowych; mając na uwadze, że oznacza to, iż pestycydów nie powinno się stosować przed przeprowadzeniem pełnej oceny oddziaływania na zdrowie i środowisko; mając również na uwadze, że należy wspierać porównywanie danych i najlepsze praktyki na rzecz ograniczenia stosowania pestycydów w różnych państwach członkowskich, a także uwzględniać te dane i praktyki, traktując je jako punkt odniesienia,

E.   mając na uwadze, że brakuje przejrzystego systemu sprawozdawczości i monitoringu stosowania pestycydów i poziomów pozostałości w produktach, w tym opracowania stosownych wskaźników;

1.   uznaje potrzebę europejskich ram prawnych w dziedzinie stosowania pestycydów, jako że obowiązujące przepisy prawne nie okazały się skuteczne w zapobieganiu niebezpieczeństwom i zagrożeniom dla zdrowia i środowiska wynikającym ze stosowania pestycydów;

2.   uważa, że ważne jest, aby przyjąć nowe przepisy prawne oparte na podejściu zdecydowanie bardziej ukierunkowanym na zmniejszenie stosowania pestycydów oraz ambitniejszym z punktu widzenia ochrony środowiska poprzez znaczące wsparcie dla rolnictwa ekologicznego oraz zintegrowanych metod produkcji;

3.   przyjmuje z zadowoleniem strategię tematyczną w sprawie zrównoważonego stosowania pestycydów ("strategia tematyczna"), w której identyfikuje się braki aktualnego ustawodawstwa wspólnotowego i proponuje regulację fazy stosowania w celu "wypełnienia luki" pomiędzy wprowadzaniem do obrotu środków ochrony roślin z jednej strony, a końcem cyklu życia takich produktów z drugiej strony;

4.   zwraca uwagę, iż w międzyczasie UE wydała ponad dwanaście aktów prawnych, które bezpośrednio lub pośrednio regulują stosowanie środków ochrony roślin; podkreśla jednak, że planowane przepisy dotyczące stosowania środków ochrony roślin prowadzą w dobrym kierunku;

5.   zauważa, że strategia tematyczna obejmuje jedynie środki ochrony roślin, stanowiące tylko jedną z grup pestycydów; wzywa Komisję do niezwłocznego włączenia w zakres tej strategii tematycznej środków zwalczania szkodników (produktów biobójczych typu 14-19), zdefiniowanych w załączniku V do dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotyczącej wprowadzania do obrotu produktów biobójczych(12), ponieważ środki te stanowią podobne zagrożenie dla zdrowia ludzkiego i środowiska, oraz wzywa Komisję do jak najszybszego poszerzenia zakresu strategii tematycznej o inne produkty biobójcze;

6.   uważa, że istotna jest poprawa zachowania użytkowników pestycydów, tak aby unikać niewłaściwego lub nadmiernego stosowania i przypadków zatruć; przyjmuje z zadowoleniem stworzenie systemu szkolenia i kształcenia profesjonalnych użytkowników pestycydów, dla którego Komisja powinna opracować wytyczne uwzględniające różnice między poszczególnymi regionami Europy; uważa, że certyfikacja i szkolenie muszą stanowić warunek wstępny dla zatrudniania profesjonalnych użytkowników pestycydów oraz że należy również zapewnić im ciągły rozwój zawodowy w celu doskonalenia umiejętności technicznych oraz aktualizacji wiedzy, a także zagwarantowania bezpiecznego i skutecznego stosowania pestycydów; sugeruje, aby wzmocnić lub stworzyć usługi doradcze dla rolników w celu zwiększenia ich wiedzy o bezpiecznym stosowaniu pestycydów i zachęcenia ich do wymiany dobrych praktyk;

7.   wzywa Komisję do rozważenia, zgodnie z zasadą "zanieczyszczający płaci", odpowiednich sposobów zaangażowania producentów środków ochrony roślin lub zawartych w nich substancji w zwalczanie lub usuwanie szkód dla zdrowia ludzkiego lub środowiska, powstałych w wyniku stosowania środków ochrony roślin;

8.   zaleca, aby sprzedaż i dystrybucja pestycydów odbywały się pod nadzorem uznanej placówki specjalistycznej lub wykwalifikowanego personelu medycznego oraz aby transakcje takie były zapisywane w rejestrze w celu odpowiedniej kontroli handlu i stosowania tych produktów;

9.   podkreśla, że zminimalizowanie niebezpieczeństw i zagrożeń dla zdrowia i środowiska naturalnego wynikających ze stosowania pestycydów nie może być skutecznie zrealizowane bez konstruktywnego dialogu i tworzenia możliwości rozwojowych, w tym stymulacji finansowej, z udziałem krajów trzecich, w połączeniu ze ścisłą kontrolą produktów importowanych do UE, aby zapewnić równe warunki konkurencji;

10.   wzywa Komisję do opracowania polityki ochrony i współpracy w zakresie stosowania pestycydów i środków ochrony roślin w stosunku do państw trzecich sąsiadujących z UE;

11.   podkreśla znaczenie mediów w informowaniu ogółu społeczeństwa, a w szczególności nieprofesjonalnych użytkowników pestycydów, o zagadnieniach związanych z pestycydami; sugeruje, aby przeprowadzić publiczne kampanie informacyjne i uświadamiające;

12.   ogólnie przyjmuje z zadowoleniem środki planowane przez Komisję; podkreśla jednak, że ambitne krajowe plany działania państw członkowskich stanowią kluczowy element całego procesu;

13.   ubolewa ponadto, że Komisja opowiedziała się za wyłączeniem kryteriów ilościowych i jakościowych z krajowych planów działania, obniżając w tej sposób poziom ich ambicji;

14.   podkreśla, że jeżeli krajowe plany działania nie będą zawierać ilościowych celów redukcji stosowania, pojęcie "redukcji niebezpieczeństw, zagrożeń i zależności od pestycydów" będzie zdefiniowane nieprecyzyjnie i niejednoznacznie oraz nie skłoni państw członkowskich do zmniejszenia ilości stosowanych pestycydów lub do priorytetowego traktowania rozwiązań alternatywnych w postaci środków niechemicznych do ochrony roślin, zwalczania szkodników i zarządzania uprawami;

15.   sugeruje, aby Komisja połączyła eliminację niebezpieczeństw, zagrożeń i zależności od pestycydów z kryteriami ilościowymi w krajowych planach działania, nakazując państwom członkowskim określenie własnych celów, harmonogramów oraz krajowych kryteriów ograniczenia stosowania pestycydów, uwzględniając pozytywne doświadczenia niektórych państw członkowskich, które już stosują ilościowe cele redukcji, co pokazało, że stosowanie pestycydów można zmniejszyć bez znaczących kosztów dla rolników;

16.   podkreśla, że zobowiązanie do redukcji stosowania środków ochrony roślin w celu ograniczenia ich niebezpiecznego wpływu oraz poszukiwanie alternatywnych środków ochrony roślin, zasobów i metod ochronnych – bardziej przyjaznych dla środowiska, a mniej szkodliwych dla ludzi i zwierząt – poza korzyściami dla zdrowia ludzkiego i środowiska, wpłyną na poprawę jakości europejskich produktów rolnych i wzrost ich wartości dodanej w wyniku podniesienia powszechnego poziomu świadomości publicznej i wrażliwości konsumenckiej w tych kwestiach;

17.   zgadza się, że krajowe plany działania należy dostosować do specyficznych warunków poszczególnych państw członkowskich w odniesieniu do klimatu, rolnictwa i szkodników, kiedy konieczne są pewne szczególne zabiegi, w szczególności w przypadku niewielkich upraw;

18.   pragnie, aby Komisja sprecyzowała wspólnotową pomoc finansową, którą państwa członkowskie mogą wykorzystać na prowadzenie badań lub sporządzenie baz danych oraz rozszerzenie wiedzy o pestycydach;

19.   przyjmuje z zadowoleniem stwierdzenie Komisji, że najważniejszym oczekiwanym wynikiem strategii tematycznej jest ograniczenie negatywnego wpływu stosowania pestycydów na zdrowie ludzkie;

20.   ubolewa, że chociaż pestycydy mają związek z efektami immunologicznymi, zaburzeniami układu wewnątrzwydzielniczego, zaburzeniami neurotoksycznymi i rakiem(13), strategia tematyczna jedynie w marginalnym stopniu traktuje o zdrowiu;

21.   podkreśla, że substancje rakotwórcze, mutagenne, toksyczne ze względu na zagrożenie rozrodczości, trwałe, zdolne do bioakumulacji, toksyczne lub zaburzające gospodarkę hormonalną nie mogą być zatwierdzane jako substancje czynne w pestycydach;

22.   zauważa, że płody, niemowlęta, dzieci, kobiety w ciąży, osoby starsze, przewlekle chore i mające uprzednio problemy zdrowotne, a także użytkownicy pestycydów oraz mieszkańcy wsi i społeczności wiejskie są wrażliwsze i bardziej narażone na pestycydy, a zwłaszcza na skumulowane skutki różnych rodzajów pestycydów, aniżeli reszta społeczeństwa;

23.   zwraca uwagę, że warunkiem stosowania środków ochrony roślin jest wcześniejsze ich dopuszczenie, oparte na naukowej ocenie tych środków i ich substancji czynnych, podczas której bada się je pod kątem zagrożeń dla zdrowia ludzi i zwierząt oraz dla środowiska podczas ich właściwego stosowania;

24.   uważa, że niezbędne jest prowadzenie dalszych badań nad zdrowotnymi skutkami stosowania pestycydów, w szczególności w połączeniu z innymi środkami lub w dużej ilości;

25.   przyjmuje z zadowoleniem zakaz wykorzystywania substancji w oparciu o zagrożenia bezpośrednio z nimi związane oraz tzw. "zasadę substytucji", według której niebezpieczniejsze substancje będą wycofywane z rynku, o ile istnieją bezpieczniejsze alternatywy (w tym niechemiczne);

26.   wzywa Komisję do podjęcia środków wspólnie z państwami członkowskimi oraz przemysłem przeciwko importowi oraz wprowadzaniu do obrotu podrobionych i niedopuszczonych środków ochrony roślin;

27.   wzywa Komisję, aby zagwarantowała stosowanie tych samych środków i sankcji, jakim podlegają produkty wytworzone w UE, w przypadku stwierdzenia w lub na importowanej żywności poziomu pestycydów przekraczającego właściwe wartości graniczne; wzywa do natychmiastowego zagwarantowania jednakowych i odpowiednio częstych kontroli towarów importowanych (które zazwyczaj podlegają łagodniejszym przepisom dotyczącym stosowania środków ochrony roślin, co oznacza wyższe ryzyko niezgodnych z prawem dopuszczalnych poziomów pozostałości) we wszystkich państwach członkowskich w celu uniknięcia dyskryminacji rolników i producentów europejskich oraz w celu zapewnienia jednakowych warunków konkurencji dla wszystkich podmiotów w UE;

28.   domaga się przeprowadzania odpowiednich kontroli i wprowadzenia zakazu importu do UE artykułów rolno-spożywczych, do produkcji których zostały użyte środki ochrony roślin i pestycydy niedopuszczone do stosowania i obrotu na terytorium UE;

29.   domaga się skoordynowanych systemów gromadzenia informacji o produkcji, imporcie, eksporcie, sprzedaży, dystrybucji i stosowaniu ogólnodostępnych pestycydów;

30.   uważa, że ustanowienie stref ograniczonego lub zerowego stosowania pestycydów, w szczególności stref ochrony ujęć wody pitnej, i zwiększona ochrona środowiska wodnego przed zanieczyszczeniem pestycydami są konieczne, aby unikać niepożądanego narażenia; uważa, że należy ustanowić "strefy buforowe" o odpowiedniej szerokości, mając na względzie różne warunki rolnicze, geograficzne i pogodowe; uważa, że powinno się zakazać stosowania pestycydów na miejskich terenach mieszkalnych, w parkach publicznych, na terenach sportowych, terenach szkół i na placach zabaw dla dzieci, a także wokół tych obszarów, ponieważ w ocenie Komisji wiąże się to z wysokim ryzykiem dla obywateli wynikającym z narażenia na pestycydy;

31.   odnotowuje skażenie europejskich wód gruntowych i powierzchniowych pestycydami i podkreśla potrzebę wzmocnienia spójności strategii tematycznej z dyrektywą ramową w sprawie polityki wodnej; zauważa, że wody są oczyszczane głównie w celu spożycia przez człowieka, zaś reszta skażonej wody przedostaje się do ciała człowieka za pośrednictwem flory i fauny, powodując w efekcie wysokie koszty leczenia;

32.   uznaje, że zakaz oprysków z powietrza jest nieunikniony; uważa jednak, że opryski można stosować, jeżeli przynoszą wyraźne korzyści ze względu na środowisko lub jeżeli nie ma wykonalnych metod alternatywnych, przy czym należałoby obowiązkowo informować ogół społeczeństwa o czasie prowadzenia oprysków oraz ilości i rodzaju pestycydu;

33.   wzywa Komisję do przyspieszenia harmonizacji na poziomie wspólnotowym najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości, ponieważ istniejąca sytuacja powoduje niejednakowe warunki działania w UE, utrudnia handel i wprowadza konsumentów w błąd;

34.   wzywa Komisję do ustalenia maksymalnych poziomów pozostałości pestycydów na jak najniższym poziomie, chyba że możliwe jest wykazanie, że nawet najlepsze dostępne techniki i metody nie są w stanie ograniczyć pozostałości poniżej pewnego poziomu; w związku z tym wzywa państwa członkowskie do poprawy monitoringu stężenia pestycydów w produktach spożywczych i elementach środowiska naturalnego;

35.   przyjmuje z zadowoleniem wezwanie państw członkowskich do uchylenia przepisów umożliwiających im stosowanie zmniejszonych stawek podatku VAT od pestycydów; uważa, że Komisja powinna pomóc państwom członkowskim we wprowadzeniu odpowiednich środków wsparcia dla rolników, finansowanych w ramach rozwoju obszarów wiejskich;

36.   wzywa Komisję do wsparcia państw członkowskich w stworzeniu systemu podatków lub opłat w celu wywarcia wpływu – ilościowego i jakościowego – na stosowanie pestycydów;

37.   nalega, aby Komisja zaproponowała jasne definicje i kryteria minimalne dla zintegrowanego zwalczania szkodników, biorąc pod uwagę istnienie rolnictwa ekologicznego na coraz większych obszarach w Europie i stosowanie bezwzględnie obowiązujących norm ogólnych i norm dla poszczególnych rodzajów upraw w zakresie zintegrowanych metod zwalczania szkodników do wszystkich ziem uprawnych z wyjątkiem ziem, na których prowadzi się uprawy ekologiczne;

38.   uznaje, że w różnych regulacjach stanowiących podstawę wspólnej polityki rolnej uwzględniono liczne kwestie środowiskowe, sprawiając w ten sposób, że metody produkcji rolnej są bardziej przyjazne dla środowiska;

39.   wskazuje na konieczność upowszechnienia praktyk rolniczych promujących stosowanie niskich dawek pestycydów (między innymi zintegrowana produkcja i rolnictwo ekologiczne), co przyczyni się do zmniejszenia ogólnego ich zużycia;

40.   wzywa państwa członkowskie do promowania upraw przy zastosowaniu niskich ilości pestycydów oraz rolnictwa ekologicznego, a także do zapewnienia, aby profesjonalni użytkownicy pestycydów skłonili się ku bardziej przyjaznemu dla środowiska stosowaniu wszystkich dostępnych metod ochrony upraw, przedkładając niechemiczne metody ochrony roślin oraz ochrony przed szkodnikami i zarządzania plonami, na przykład płodozmian i pielenie nad systematyczne stosowanie pestycydów;

41.   wzywa Komisję i państwa członkowskie do przygotowania wystarczających środków na badania odporności, na uprawy oraz na zapewnienie szerokiej gamy upraw o różnych cechach odporności, na badania płodozmianu oraz metod uprawy gleby w celu zwalczania szkodników i chorób roślin oraz innowacje w zakresie ochrony roślin, łącznie z alternatywami w postaci środków niechemicznych;

42.   podkreśla, że globalne ocieplenie może prowadzić do zwiększenia populacji szkodników, co z kolei może zwiększyć częstotliwość i nasilenie ich występowania; wzywa w związku z tym do zbadania wpływu zmian klimatycznych nie tylko na produkcję rolną, lecz także w kontekście ochrony środowiska naturalnego;

43.   wzywa państwa członkowskie do zadbania o bezpieczne przechowywanie pestycydów i obchodzenie się z nimi, a także do zapewnienia, aby niewykorzystane i przeterminowane pestycydy oraz puste opakowania były zbierane w kontrolowany sposób, a zbędne pestycydy były przetwarzane zgodnie z przepisami dotyczącymi niebezpiecznych odpadów;

44.   domaga się wykorzystania istniejących środków WE na bezpieczną neutralizację przeterminowanych pestycydów, ponieważ w dalszym ciągu na terenie UE jest ponad 200 tys. ton pestycydów, które składowane są nie tylko w mogilnikach, ale również na hałdach na wolnym powietrzu;

45.   uznaje, że dobrze utrzymany sprzęt do stosowania pestycydów ma kluczowe znaczenie dla zmniejszenia ich negatywnego wpływu na zdrowie i środowisko, szczególnie w odniesieniu do zainteresowanych pracowników, rolników i mieszkańców, i podkreśla, że sprzęt ten musi podlegać regularnym kontrolom;

46.   wzywa Komisję do wzięcia pod uwagę niezmiernie niepokojącej kwestii śmiertelności pszczół domowych, która stanowi problem powiązany ze stosowaniem pewnych systemicznych środków owadobójczych (zawierających takie substancje czynne jak fipronil i imidacloprid) do ziaren słonecznika i kukurydzy;

47.   podkreśla potrzebę zmiany europejskich norm handlowych odnoszących się do kształtu, rozmiaru i walorów estetycznych świeżych owoców i warzyw, które zachęcają do intensywnego stosowania pestycydów;

48.   wzywa Komisję do wskazania strategii tematycznej jako ram istniejącego i przyszłego prawodawstwa; sugeruje zaproponowanie skutecznego połączenia instrumentów, które nie są przeciwstawne, lecz się wzajemnie uzupełniają;

49.   przyjmuje z zadowoleniem zaproponowanie przez Komisję, w oparciu o strategię tematyczną, kompleksowych wspólnotowych ram prawnych w zakresie działań na rzecz zrównoważonego stosowania środków ochrony roślin;

50.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz parlamentom i rządom państw członkowskich.

(1) Dz.U. L 242 z 10.9.2002, str. 1. (2) Dz.U. L 70 z 16.3.2005, str. 1. (3) Dz.U. L 327 z 22.12.2000, str. 1. (4) Dz.U. L 330 z 5.12.1998, str. 32. (5) Dz.U. L 194 z 25.7.1975, str. 26. (6) Dz.U. L 372 z 27.12.2006, str. 19. (7) Dz.U. L 396 z 30.12.2006, str. 1. (8) Dz.U. L 396 z 30.12.2006, str. 795. Sprostowanie opublikowane w Dz.U. L 136 z 29.5.2007, str. 281. (9) Dz.U. L 143 z 30.4.2004, str. 56. (10) Dz.U. L 206 z 22.7.1992, str. 7. (11) Dz.U. L 103 z 25.4.1979, str. 1. (12) Dz.U. L 123 z 24.4.1998, str. 1. (13) Komunikat Komisji zatytułowany "Europejska strategia w zakresie środowiska i zdrowia", COM(2003)0338, str. 5.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r. w sprawie konwencjonalnych źródeł energii i technologii wytwarzania energii (2007/2091(INI))

P6_TA(2007)0468 A6-0348/2007

Parlament Europejski,

–   uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany "Europejska polityka energetyczna" (COM(2007)0001),

–   uwzględniając komunikat Komisji, zatytułowany "Zrównoważona produkcja energii z paliw kopalnych: cel – niemal zerowa emisja ze spalania węgla po 2020 r." (COM(2006)0843),

–   uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany "Ramowy program energetyki jądrowej przedstawiony zgodnie z artykułem 40 Traktatu Euratom do zaopiniowania Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznego" (COM(2006)0844),

–   uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany "Działania na rzecz europejskiego strategicznego planu w dziedzinie technologii energetycznych" (COM(2006)0847),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 10 maja 2007 r. w sprawie Euratomu - bilans 50 lat europejskiej polityki w dziedzinie energii(1),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 grudnia 2006 r. w sprawie europejskiej strategii na rzecz zrównoważonej, konkurencyjnej i bezpiecznej energii – zielona księga(2),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 1 czerwca 2006 r. dotyczącą zielonej księgi w sprawie racjonalizacji zużycia energii, czyli jak uzyskać więcej mniejszym nakładem środków(3),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 23 marca 2006 r. w sprawie bezpieczeństwa dostaw energii w Unii Europejskiej(4),

–   uwzględniając konkluzje Rady ds. transportu, komunikacji i energii z dnia 23 listopada 2006 r. w sprawie planu działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii,

–   uwzględniając konkluzje prezydencji Rady Europejskiej z dnia 8-9 marca 2007 r. dotyczące zatwierdzenia planu działań Rady Europejskiej na lata 2007-2009 w zakresie europejskiej polityki energetycznej,

–   uwzględniając projekt rezolucji złożony przez Salvadora Garrigę Polledo w sprawie technologii czystego węgla (B6-0143/2007), zgodnie z art. 113 Regulaminu,

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz opinie Komisji Rozwoju, Komisji Handlu Międzynarodowego, Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz Komisji Rozwoju Regionalnego (A6-0348/2007),

A.   mając na uwadze, że wysoki poziom zależności UE od importu energii powoduje, że kwestie bezpieczeństwa dostaw, odnawialnych źródeł energii, oszczędności energii, wydajności energetycznej oraz dywersyfikacji dostaw energii znajdują się coraz częściej w centrum polityki energetycznej,

B.   mając na uwadze, że konwencjonalne źródła energii, a konkretnie węgiel, ropa, gaz, energia jądrowa, będą nadal odgrywać znaczącą rolę w dostawach energii,

C.   mając na uwadze, że jeżeli nie zostaną podjęte działania zapobiegawcze, to zależność UE od importu paliw kopalnych wzrośnie do 2030 r. do 65% całkowitego zużycia, a dostawy gazu i ropy wiążą się z elementem niepewności ze względu na ryzyko geopolityczne i coraz większą konkurencję na rynku w związku z popytem,

D.   majac na uwadze, że zmiany w sektorze węglowym mają znaczne skutki gospodarcze i społeczne w regionach posiadających niewiele alternatyw w zakresie dywersyfikacji działalności gospodarczej i tworzenia miejsc pracy,

E.   mając na uwadze, że samochody z napędem elektrycznym mogą być o wiele bardziej wydajne, jeżeli zasilająca je energia elektryczna pochodzić będzie ze źródła niskowęglowego,

F.   mając na uwadze, że zależność od ropy naftowej możnaby zmniejszyć przy okazji przyjęcia środków ograniczających znaczną emisję gazów cieplarnianych przez samochody,

G.   mając na uwadze, że produkcja energii elektrycznej brutto UE pochodzi z różnych źródeł energii: 31% z energii jądrowej, 29% z węgla, 19% z gazu, 14% z energii odnawialnej i 5% z ropy,

H.   mając na uwadze, że dalsze wykorzystanie paliw kopalnych wymaga dalszych wysiłków na rzecz zwalczania zmian klimatu,

I.   mając na uwadze, że UE wyznaczyła ambitne cele w zakresie zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych, które stanowią kluczowy element jej polityki na rzecz ochrony klimatu,

J.   mając na uwadze, że konwencjonalne źródła energii mogą służyć do wytwarzania paliw napędowych,

K.   mając na uwadze, że w kontekście restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w UE rozsądne jest zachowanie obecnego poziomu dostępu do istniejących dużych zasobów lokalnych, nawet z punktu widzenia bezpieczeństwa dostaw,

L.   mając na uwadze, że prawodawstwo wspólnotowe, np. dyrektywa 2001/77/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 września 2001 r. w sprawie wspierania produkcji na rynku wewnętrznym energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych(5), walnie przyczynia się do pobudzania rozwoju technologicznego oraz inwestycji sektora prywatnego w działalność badawczo-rozwojową,

Przegląd

1.   z zadowoleniem przyjmuje wyżej wymienione komunikaty Komisji dotyczące zrównoważonej produkcji energii elektrycznej z paliw kopalnych, europejskiego planu strategicznego w dziedzinie technologii energetycznych oraz ramowego programu energetyki jądrowej;

2.   podkreśla, że poprawa wydajności energetycznej przyczynia się w znacznym stopniu do trwałości i bezpieczeństwa dostaw, zwiększając jednocześnie możliwości eksportowe producentów z UE;

3.   uważa, że ze względu na coraz większy niedostatek zasobów naturalnych istotna jest dywersyfikacja źródeł energii; ponadto zwraca uwagę na znaczenie dla bezpieczeństwa dostaw rozszczepienia jądrowego oraz możliwe przyszłe znaczenie, w przypadku niektórych krajów, syntezy jądrowej; zwraca uwagę na znaczenie wykorzystania zasobów regionalnych dla bezpieczeństwa dostaw;

4.   uważa, że niezbędne są dalsze ulepszenia w zakresie wydajności energetycznej w technologiach stosowanych w elektrowniach wykorzystujących paliwa kopalne, podobnie jak dalsza poprawa standardów bezpieczeństwa w elektrowniach jądrowych, szybki rozwój technologii fuzji jądrowej oraz odpowiednie zwiększenie nakładów na badania naukowe;

5.   zwraca się do państw członkowskich oraz do władz regionalnych i lokalnych o decentralizację produkcji energii i o zróżnicowanie jej źródeł przez wykorzystanie najbardziej odpowiednich zasobów we wszystkich regionach UE oraz uwzględnienie regionalnej specyfiki;

6.   zauważa, że zwiększenie dostępu do zrównoważonej energii jest kluczowe, jeśli chodzi o mozliwość osiągnięcia przez kraje rozwijające się ich milenijnych celów rozwoju; szacuje się bowiem, że dwa miliardy osób jest obecnie dotkniętych ograniczeniami energetycznymi, które zawężają ich możliwości rozwoju gospodarczego i poprawy standardów życia;

7.   podkreśla, że zakłócenia na wewnętrznym rynku energii będą występować do momentu zastosowania w polityce energetycznej zasady "zanieczyszczający płaci", określonej w art. 174 ust. 2 traktatu WE; w związku z tym ponownie nawołuje państwa członkowskie do internalizacji w cenach energii wszystkich kosztów zewnętrznych, w tym wszelkich kosztów środowiskowych i kosztów następczych;

8.   zwraca uwagę, że cena energii powinna także uwzględniać realne koszty zewnętrzne wytworzenia energii, w tym koszty ochrony środowiska;

9.   uważa, że emisję gazów cieplarnianych w sektorze energetycznym można skutecznie ograniczyć wyłącznie poprzez zwiększone wykorzystanie technologii niskowęglowych, takich jak energia jądrowa, czysty węgiel i źródła odnawialne;

Technologia energetyczna

10.   podkreśla, że trwałe dostawy energii do UE można osiągnąć jedynie za pomocą znacznych wysiłków badawczych oraz zmiany zachowania konsumentów;

11.   z zadowoleniem przyjmuje powołaną przez UE i USA Transatlantycką Radę Gospodarczą będącą częścią transatlantyckiego partnerstwa gospodarczego UE-USA zawartego w Waszyngtonie DC w dniu 30 kwietnia 2007 r., która przyczyni się do lepszego zrozumienia transatlantyckiego w kwestiach dotyczących energetyki; podkreśla potrzebę zacieśnienia stosunków w zakresie zagadnień dotyczących energetyki, co będzie musiało objąć również aspekty legislacyjne;

12.   zwraca uwagę, że Europa jest światowym liderem w R&D innowacyjne technologie energetyczne, w tym w zakresie wydajności energetycznej i energii odnawialnych, a w szczególności jest liderem w obszarze technologii syntezy jądrowej;

13.   wzywa Komisję, państwa członkowskie, regiony oraz pozostałe zaangażowane podmioty do efektywnego wykorzystywania możliwości, jakie daje im polityka spójności, oraz do inwestowania w nowe technologie energetyczne, zarówno w odnawialne źródła energii, jak i w zrównoważone technologie oparte na paliwach kopalnych ("elektrownie z niską emisją");

14.   wzywa państwa członkowskie oraz władze regionalne do podjęcia działań wzmacniających bezpieczeństwo energetyczne poprzez lepszą, bezpośrednią współpracę w zakresie energetyki, zwłaszcza w regionach przygranicznych;

15.   zaleca wysokie inwestycje na innowacje, badania stosowane oraz inwestycje kapitałowe w inteligentne sieci energetyczne i technologie sieci inteligentnych (ang. "smart grid");

16.   zwraca uwagę, że państwa i regiony spoza UE przeznaczają obecnie znaczne środki na działalność badawczo-rozwojową, co w średnim okresie może zagrozić przodownictwu technologicznemu Europy, jednak należy unikać jednostronnego wykorzystania środków; biorąc pod uwagę globalną odpowiedzialność w zakresie zwalczania zmian klimatycznych zwraca uwagę, że niepożądane byłoby gdyby kraje rozwijające się pozostawały w tyle jeśli chodzi o wykorzystanie technologii wychwytywania i składowania węgla (CCS) oraz podkreśla nadrzędne znaczenie bliskiej współpracy w tym obszarze z Chinami i Indiami;

17.   podkreśla, że przewodnictwo UE w zakresie technologii, wynikające z wysiłków w dziedzinie badań ze strony UE i państw członkowskich wzmacnia konkurencyjność przemysłu europejskiego i tworzy miejsca pracy w UE;

18.   wzywa UE, państwa członkowskie oraz przedsiębiorstwa, aby zgodnie z zasadą pomocniczości podjęły zwiększone wysiłki na rzecz R&D w sektorze energetycznym, przede wszystkim w celu poprawy wydajności produkcji i dostaw energii, ograniczenia szkodliwego wpływu na środowisko naturalne, zagwarantowania bezpieczeństwa istniejących technologii, rozwoju technologii składowania w odniesieniu do energii odnawialnej, a także opracowania reaktorów jądrowych nowej generacji i nowych technologii energetycznych, łącznie z syntezą jądrową;

19.   zaleca, aby w przypadku zasobów o ograniczonej podaży i zasobów, które w najbliższych latach pozostaną kluczowe dla bezpieczeństwa energetycznego i niezależności państw członkowskich, nadchodzący strategiczny plan w dziedzinie technologii energetycznych preferował rozwiązania technologiczne, które w optymalny sposób wykorzystują swój potencjał w celu zmniejszenia ogólnej ilości emisji gazów cieplarnianych;

20.   zwraca uwagę, że wyznaczone na 2020 r. cele polegające na osiągnięciu udziału co najmniej 20% energii ze źródeł odnawialnych w całkowitym zużyciu energii w UE oraz zwiększeniu o 20% wydajności energetycznej dają Europie szansę na wykorzystanie energii ze źródeł odnawialnych w znacznie większym stopniu oraz na szersze zastosowanie energooszczędnych technologii w dłuższym okresie; uważa za istotne, by w pełni uwzględnić w strategicznym planie w dziedzinie technologii energetycznych długoterminowe przejście na wykorzystanie technologii opartych na odnawialnych źródłach energii oraz zwiększenie wydajności energetycznej we wszystkich sektorach gospodarki;

21.   z zadowoleniem przyjmuje zapowiedź Komisji dotyczącą przedstawienia europejskiego planu strategicznego w zakresie technologii energetycznej na wiosennym szczycie Rady Europejskiej w 2008 r.; pyta jednak, skąd będą pochodzić fundusze na sfinansowanie tego planu;

22.   wzywa Komisję do wspierania technologii paliw syntetycznych, która posiada potencjał służący zwiększeniu bezpieczeństwa dostaw energii i ograniczeniu emisji gazów generowanych przez sektor transportu w UE;

23.   zwraca uwagę, że wsparcie nowych technologii energetycznych ze środków publicznych powinno być odpowiednio wysokie, uwzględniać stopień ich opłacalności oraz powinno się zakończyć najpóźniej w momencie gdy technologie te staną się konkurencyjne;

24.   przypomina o postulowanej przez Radę konieczności zapewnienia stosowania najbardziej wydajnej technologii przy budowie nowych instalacji, oraz zwiększonego wykorzystania skojarzonych źródeł wytwarzania ciepła i energii (CHP), centralnego ogrzewania i chłodzenia oraz energii cieplnej wytwarzanej przez przemysł;

25.   podkreśla, że realizacja celów z Lizbony jako wymóg minimalny oraz zaproponowanie międzynarodowo ustalonego minimalnego procentu środków budżetowych na badania służyłoby przeciwdziałaniu zmianom klimatycznym;

Paliwa kopalne

26.   podkreśla, że paliwa kopalne nadal będą niezwykle istotne dla zapewnienia bezpieczeństwa dostaw energii dla UE i podkreśla znaczenie gazu ziemnego, który jest paliwem kopalnym o najniższej zawartości węgla;

27.   podkreśla, że paliwa kopalne muszą w dłuższym okresie zostać wykorzystane do wytwarzania energii elektrycznej do momentu, gdy podstawowe potrzeby zostaną zaspokojone przez energię odnawialną;

28.   podkreśla, że krajowe paliwa kopalne, przede wszystkim duże zasoby węgla oraz znaczne niewykorzystane rezerwy ropy i gazu ziemnego w niektórych państwach członkowskich oraz w Norwegii, przyczyniają się do bezpieczeństwa dostaw; zaleca, aby wszędzie tam gdzie jest to technicznie wykonalne wyposażyć przyszłe elektrownie w technologie wychwytywania i magazynowania CO2; uważa, że stosowane ramy prawne i administracyjne powinny być współmierne do optymalnych warunków produkcji;

29.   uważa, że konieczne są działania na rzecz ograniczenia emisji i zwiększenia wydajności produkcji energii elektrycznej z paliw kopalnych, w tym przez wsparcie rozwoju CHP; zwraca jednak uwagę, że już teraz niektóre elektrownie europejskie są jednymi z najbardziej wydajnych na świecie;

30.   wzywa Komisję do zachęcania do inwestowania w skojarzone wytwarzanie ciepła i energii elektrycznej; zwraca uwagę, że wysokowydajna technologia CHP może podwoić wydajność zwykłej elektrowni kondensacyjnej zasilanej węglem;

31.   uważa, że z punktu widzenia bezpieczeństwa dostaw oraz opłacalności nierozsądne jest stosowanie fałszywych bodźców rynkowych w celu zniechęcenia do budowy najnowocześniejszych i najbardziej wydajnych elektrowni węglowych (skreślenie);

32.   wzywa Komisję do zagwarantowania, że system handlu emisjami nie utrudnia zastępowania istniejących elektrowni, w tym elektrowni jądrowych, przez elektrownie nowoczesne i bardziej przyjazne dla klimatu;

33.   wzywa do dalszego doskonalenia mechanizmu czystego rozwoju wprowadzonego przez protokół z Kioto, tak aby mógł on osiągnąć swój cel, pozwalając na transfer wydajnych, czystych i odpowiednich technologii energetycznych do krajów rozwijających się;

34.   wzywa Komisję, aby przy kontroli handlu emisjami zwróciła uwagę na to, aby odpowiednio uwzględnioną szczególną sytuację rynku ciepłowniczego, który w większości składa się z pojedynczych instalacji grzewczych (kotłów grzejnych) zasilanych paliwami kopalnymi, nieobjętych systemem handlu z uwagi na niewielki rozmiar instalacji;

35.   apeluje, aby istniejące elektrownie zasilane paliwami kopalnymi mogły poprawić własną wydajność energetyczną i środowiskową;

36.   zwraca uwagę, że technologia CCS wiąże się ze spadkiem wydajności elektrowni oraz że kwestie techniczne, środowiskowe i prawne związane ze składowaniem CO2 stanowią wyzwanie, któremu można sprostać jedynie poprzez działalność badawczą oraz inicjatywy polityczne; uważa jednak, że konieczne jest jak najszybsze przystosowanie technologii CCS do elektrowni zasilanych paliwami kopalnymi;

37.   wyraża przekonanie, że najskuteczniejszym sposobem uniknięcia zmian klimatycznych powodowanych przez gazy cieplarniane jest szybkie i znaczne ograniczenie produkcji tych gazów; w tym kontekście uważa, że technologia CCS jest tylko jednym z możliwych srodków zapobiegania zmianom klimatycznym;

38.   zwraca uwagę, że technologia CCS może nie stanowić realnego rozwiązania dla małych elektrowni, generujących jedynie stosunkowo niewielkie ilości energii i istniejących głównie dla celów bezpieczeństwa dostaw;

39.   w związku z technologią CCS wzywa również do przeprowadzenia badań w celu minimalizacji strat wydajności, propagowania bezpiecznego składowania CO2 oraz wyjaśnienia procesów chemicznych i biologicznych odnoszących się do wychwytywania CO2;

40.   apeluje o zlecenie sporządzenia kompleksowej mapy geologicznej w celu określenia potencjału dla bezpiecznego składowania CO2 oraz zidentyfikowania najodpowiedniejszych miejsc jego składowania;

41.   podkreśla, że technologia CCS oparta jest wprawdzie na już wypróbowanych poszczególnych elementach technicznych, nie stanowi jednak koncepcji wypróbowanej na skalę przemysłową;

42.   podkreśla brak dostatecznych informacji w sprawie skutków przechowywania CO2 w warstwach geologicznych;

43.   uważa, że obowiązkowe wymagania w zakresie wytwarzania energii elektrycznej bez udziału CO2 we wszystkich elektrowniach węglowych nie jest pomocne, ponieważ dopóki technologia nie zostanie opracowana i gotowa do użycia wykorzystaniem CCS pokieruje system handlu emisjami UE; niemniej jednak zachęca przemysł do pamiętania o zasadzie "gotowości do wychwytywania CO2" przy opracowywaniu koncepcji nowych elektrowni zasilanych paliwami kopalnymi;

44.   wzywa Komisję do niezwłocznego przedstawienia wniosku legislacyjnego w sprawie CCS, aby wyjaśnić kwestie prawne związane ze składowaniem i transportowaniem CO2 i zapewnić tym samym podstawę bezpieczeństwa inwestycyjnego dla tego rodzaju projektów;

45.   wzywa Komisję do przeprowadzenia oceny potencjalnego ryzyka płynącego z wychwytywania i magazynowania CO2 i określenia wymagań dotyczących udzielania pozwoleń na działalność związaną z wychwytywaniem i magazynowaniem CO2 oraz do odpowiedniego zarządzania stwierdzonym ryzykiem i skutkami;

46.   nalega, aby przy analizie możliwości składowania geologicznego w ramach technologii CCS zagwarantować bezpieczne i stałe składowanie CO2 w miejscach, które nie pozwolą na wydostanie się węgla z powrotem do atmosfery;

47.   jest zdania, że projekty demonstracyjne związane z technologiami czystego węgla muszą być realizowane na obszarach posiadających tradycje w wydobyciu węgla i które przeżywają trudności w związku z planami zmian oraz wskutek obecnej perspektywy finansowej na lata 2007-2013;

48.   wzywa Komisję do jak najszybszego przedstawienia jasnych wytycznych o charakterze politycznym dotyczących dalszego wsparcia badań nad technologią CCS, do zbadania możliwości wykorzystania tej technologii w wytwarzaniu energii elektrycznej na zasadach komercyjnych oraz do złożenia wniosków dotyczących unikania niespójności pomiędzy zastosowaniem procedur technologii CCS a systemem handlu emisjami, przy jednoczesnym zagwarantowaniu, że te wytyczne i wnioski nie utrudniają rozwoju energii odnawialnych czy prac nad zwiększeniem wydajności energii;

49.   podkreśla znaczenie informowania mieszkańców obszarów, na których znajdują się elektrownie węglowe o związanych z tym zagrożeniach oraz podawanie do wiadomości publicznej planów modernizacji istniejących elektrowni oraz zmniejszenia ich negatywnego oddziaływania na środowisko;

50.   uznaje fakt, że na obecnym etapie postępu technologicznego szacuje się, iż energia elektryczna uzyskiwana dzięki metodom wychwytywania i magazynowania CO2 będzie tak samo droga, jak energia elektryczna pochodząca ze źródeł odnawialnych;

51.   podkreśla wagę bliższej współpracy między Komisją a sektorem prywatnym na rzecz ułatwienia stosowania technologii "czystego węgla";

52.   podkreśla, że zwiększenie nakładów na finansowanie badań i rozwoju w dziedzinie wychwytywania i magazynowania CO2 jest konieczne, jednakże nie może się ono odbywać kosztem nakładów na badania naukowe w dziedzinie odnawialnych źródeł energii;

53.   wzywa Komisję i państwa członkowskie do przeprowadzenia kampanii informacyjnych na temat technologii CCS z udziałem zainteresowanych stron i osób odbowiedzialnych za wyznaczanie kierunków polityki;

54.   ostrzega przed jednostronną zależnością od pewnych dostawców gazu lub dróg dostaw gazu i podkreśla znaczenie ciekłego gazu ziemnego w kontekście dywersyfikacji importu gazu;

55.   wzywa Komisję do rozszerzenia geologicznych badań poszukiwawczych nowych złóż paliw kopalnych na obszarze państw członkowskich;

56.   wyraża ubolewanie, że Komisja nie zawarła w kontekście pakietu energetycznego dokładniejszych informacji na temat bezpieczeństwa dostaw ropy i wzywa ją do przedstawienia komunikatu na ten temat;

57.   zwraca uwagę, że paliwa kopalne stanowią ważny substrat, mogący być podstawą do produkcji na duża skalę wodoru, zarówno, jako nośnika energii, jak i paliwa napędowego;

58.   jest zaniepokojony budową elektrowni węglowych na dużą skalę w Chinach i Indiach (które, jako kraje rozwijające się, nie są związane postanowieniami protokołu z Kioto) podkreślając, że w 2007 r. Chiny przekroczą poziom emisji dwutlenku węgla notowany w Stanach Zjednoczonych; zauważa jednak, że Chiny i Indie zmierzają do dywersyfikacji źródeł energii; kładzie naciska na potencjał eksportowy technologii wytwarzania czystych energii UE; podkreśla, że w celu zachęcenia do obniżania emisji związków węgla, przy jednoczesnym utrzymaniu wzrostu gospodarczego, technologia wytwarzania czystej energii, której towarzyszy wzmocnienie potencjału, musi być priorytetem inwestycji infrastrukturalnych UE w rozwijającym się świecie;

59.   popiera współpracę Komisji z Chinami, a mianowicie partnerstwo UE-Chiny w zakresie zmian klimatycznych zawarte w 2005 r. oraz wynikający z niego protokół ustaleń z 2006 r. w sprawie współpracy w zakresie technologii wytwarzania energii gwarantującej minimalny poziom emisji CO2, który powinien stać się bodźcem do opracowania technologii czystej energii; wzywa Komisję do współpracy z Chinami w celu opracowania planu rozwoju technologii wytwarzania czystej energii oraz do zidentyfikowania kluczowych działań i celów rozwoju, a także rozmieszczenia technologii czystej energii w tym kraju; nalega, aby Komisja nawiązała podobne stosunki z innymi wschodzącymi gospodarkami, a mianowicie Indiami i Brazylią, które mogą również posiadać rozległe zasoby węgla;

60.   odnotowuje wyniki analizy przeprowadzonej przez Międzynarodową Agencję Energii w 2005 r., która wykazała, że rozmieszczenie niektórych technologii w krajach nienależących do OECD byłoby bardziej opłacalne i może mieć szczególne znaczenie w przypadkach znaczących różnic pomiędzy geologią tych krajów oraz posiadanymi przez nie zasobami; jest zdania, że tam, gdzie jest to zasadne, państwa powinny rozważyć uwzględnienie wsparcia finansowego dla krajów rozwijających się, aby pomóc im w realizacji celów w zakresie rozmieszczenia odnośnych technologii; podkreśla, że możliwość transgranicznego stosowania instrumentów dotyczących rozmieszczenia pozwoliłaby na poprawę wydajności, ponieważ dałaby ona możliwość zapewnienia rozmieszczenia technologii tam, gdzie ich umiejscowienie wiąże się z najniższymi kosztami;

61.   wzywa Komisję do wspierania wysiłków Banku Światowego i banków rozwoju regionalnego zmierzających do utworzenia ram inwestycji w energię, uwzględniających koszty, ryzyko oraz bariery instytucjonalne i informacyjne w celu wzmocnienia partnerstwa publiczno-prywatnego wspierającego technologię niskowęglową i bezemisyjną; wzywa Komisję do oceny różnych mechanizmów mających na celu zapewnienia współpracy w zakresie badań naukowych i rozwoju, takich jak Partnerstwo Azja-Pacyfik w zakresie czystego rozwoju i klimatu oraz forum przywódcze na rzecz sekwestracji węgla, oraz pozostałych celów w dziedzinie transferu technologii; wzywa Komisję do opracowania kryteriów oceny finansowania międzynarodowego, wymiany informacji oraz mechanizmów badań i rozwoju, opartych na ich zdolności do przyczyniania się do długoterminowego, niskowęglowego i niewęglowego rozwoju technologicznego;

62.   wzywa Komisję do przeprowadzenia oceny wpływu terytorialnego swoich propozycji w zakresie polityki energetycznej oraz do udostępnienia jej wyników państwom członkowskim;

63.   z uwagi na naglącą sytuację wzywa do natychmiastowego zwiększenia wsparcia dla krajów rozwijających się w zakresie wykorzystania czystych technologii węglowych, których opłacalność i wydajność zostały dowiedzione;

64.   popiera promowanie projektów i technologii zwiększających wydajność energetyczną i bezpieczeństwo energetyczne w krajach rozwijających się oraz dostosowanych do potrzeb i warunków w tych krajach, takich jak uczenie ludzi jak budować energooszczędne piece na własny użytek, co może pomóc zarówno w tworzeniu miejsc pracy, jak i w zwalczaniu pustynnienia i zmiany klimatu oraz w poprawie stanu zdrowia ludności.

Energia jądrowa

65.   z zadowoleniem przyjmuje sprawozdanie w sprawie orientacyjnego programu jądrowego dla Wspólnoty, które stanowi podstawę do obszernej debaty nad opcją nuklearną dla Europy;

66.   podkreśla, że w średnim okresie energia jądrowa jest w Europie niezbędna do zaspokojenia podstawowego zapotrzebowania na energię;

67.   popiera propozycję Rady Europejskiej z marca 2007 r. dotyczącą przeprowadzenia obiektywnej dyskusji na temat szans i ryzyk związanych z energią jądrową;

68.   zwraca uwagę, że fundusze na badania w zakresie energii jądrowej koncentrują się obecnie w głównej mierze na technologii związanej z bezpieczeństwem;

69.   uznaje znaczenie energii jądrowej jako istotnego elementu zaopatrzenia w energię elektryczną w 15 z 27 państw członkowskich, a tym samym w całej Unii, dostarczającej 1/3 energii elektrycznej w UE;

70.   zwraca uwagę, że produkcja energii jądrowej rozwija się w UE na skalę przemysłową w ciagu ostatnich czterdziestu lat, w trakcie których następowała ciągła poprawa niezawodności i bezpieczeństwa;

71.   zwraca uwagę, że Finlandia, Francja, Bułgaria, Rumunia, Słowacja, Litwa (we współpracy z Łotwą i Estonią), Wielka Brytania, Polska i Czechy budują nowe elektrownie jądrowe, planują ich budowę lub rozważają taką możliwość;

72.   stwierdza, że energia jądrowa jest obecnie największym źródłem energii o niskiej emisji CO2 w Europie i podkreśla istotną rolę energii jądrowej w przeciwdziałaniu zmianom klimatycznym;

73.   zwraca uwagę na trzecie sprawozdanie IPCC (Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu), w którym wymieniono energię jądrową jako jeden ze sposobów ograniczenia zmian klimatycznych;

74.   zwraca uwagę, że decyzja każdego państwa członkowskiego dotycząca korzystania z energii jądrowej lub rezygnacji z niej pozostaje w jego wyłącznej kompetencji, może mieć jednak wpływ na ceny energii elektrycznej w innych państwach członkowskich;

75.   wzywa Komisję do zaproponowania środków mających na celu utrzymanie w UE wysokiego poziomu wymaganych kwalifikacji, jeżeli energia jądrowa ma pozostać możliwą opcją;

76.   zwraca uwagę, że krótko- i średnioterminowe decyzje w sprawie wykorzystania energii jądrowej będą miały także bezpośredni wpływ na cele w zakresie ochrony klimatu, jakie UE może realistycznie wyznaczyć; zwraca uwagę, że celów w zakresie ograniczenia emisji gazów cieplarnianych oraz przeciwdziałania zmianom klimatycznym nie można osiągnąć poprzez rezygnację z energii jądrowej;

77.   przypomina, że państwa członkowskie wykorzystujące energię jądrową zobowiązały się do przestrzegania międzynarodowych standardów dotyczących bezpieczeństwa i nierozprzestrzeniania i w związku z tym uznaje szczególne znaczenie traktatu Euratom;

78.   z zadowoleniem przyjmuje powołanie grupy wysokiego szczebla ds. bezpieczeństwa nuklearnego i gospodarki odpadami oraz i postrzega utworzenie Europejskiego Forum Energii Jądrowej jako ważną platformę dyskusji między zainteresowanymi stronami na temat planu działania w zakresie inwestycji jądrowych, które przyczyni się do rozwoju przejrzystego, właściwie udokumentowanego i zrównoważonego dialogu na temat wszystkich kwestii dotyczących wykorzystania i stosowania tego rodzaju energii;

79.   z zadowoleniem przyjmuje wezwanie Komisji do wprowadzenia w UE wspólnych poziomów odniesienia w zakresie bezpieczeństwa jądrowego; w związku z tym apeluje, aby w ramach wzajemnego przeglądu najlepszych praktyk określono takie poziomy odniesienia, które byłyby zgodne z najwyższymi możliwymi standardami bezpieczeństwa;

80.   podkreśla znaczenie platformy technologicznej w dziedzinie zrównoważonej energetyki jądrowej zainaugurowanej we wrześniu 2007 r. dla stworzenia europejskiego programu badań strategicznych w zakresie rozszczepienia jądrowego;

81.   podkreśla, że znane światowe zasoby uranu wystarczą według szacunków na ponad 200 lat oraz że zasoby te dają pewne możliwości dywersyfikacji ryzyka politycznego w zakresie bezpieczeństwa dostaw w przyszłości lub znalezienia kompromisu między ryzykiem, ceną a miejscem w przypadku źródeł paliw jądrowych;

82.   podkreśla, że działania przewidziane w ramach Międzynarodowego Forum IV Generacji, którego członkiem jest Europejska Wspólnota Energii Atomowej, sugerują, że energia jądrowa ma długą przyszłość, ponieważ opiera się ona na wykorzystaniu zasobów, które wydłużą okres ewentualnego stosowania energii jądrowej do tysięcy lat i bardzo znacznie ograniczą ilość i radioaktywność wyprodukowanych ostatecznie odpadów;

83.   podkreśla oświadczenia Komisji na temat konkurencyjności energii jądrowej i zwraca uwagę, że środki finansowe Wspólnoty w ramach siódmego ramowego programu badawczego Euratomu w przeważającej części przeznaczone są na badania nad bezpieczeństwem i syntezą jądrową; zwraca uwagę, że aby jak najlepiej wypełnić kryteria strategiczne UE, działania Wspólnoty należy powiązać z badaniami mającymi na celu rozwój trwałej technologii jądrowej nowej generacji;

84.   zwraca uwagę, że wytwarzanie energii jądrowej będzie w dużym stopniu niezależne od wahań cen uranu, ponieważ koszt tego paliwa nie ma wpływu na cenę energii elektrycznej;

85.   ze względu na długie okresy inwestycji podkreśla konieczność stabilnych ram prawnych i politycznych;

86.   wskazuje na badanie Eurobarometru z 2006 r., z którego wynika, że wysoki stan wiedzy społeczeństwa ma ogromny wpływ na ich stosunek do energii atomowej; dlatego podkreśla ważną rolę otwartego dialogu publicznego na temat energii jądrowej w każdym państwie członkowskim w celu pobudzenia świadomości obywateli w zakresie pozytywnego i negatywnego wpływu energii jądrowej przed podjęciem jakichkolwiek decyzji politycznych;

87.   wzywa Komisję i państwa członkowskie do osiągnięcia postępów w zakresie ostatecznego składowania, aby zakończyć składowanie tymczasowe blisko powierzchni ziemi;

88.   przypomina, że oczekuje się, iż reaktory czwartej generacji poprawią wydajność wykorzystania paliw i zmniejszą ilość odpadów; dlatego wzywa Komisję i państwa członkowskie do skoncentrowania się na opracowaniu materiałów strukturalnych oraz na optymalizacji wykorzystania paliwa jądrowego, a także do wspierania projektów mających na celu opracowanie prototypów reaktorów czwartej generacji;

89.   zwraca uwagę, że wykorzystanie energii jądrowej może tworzyć synergie z odnawialnymi źródłami energii, na przykład poprzez dostarczenie oryginalnych metod skutecznej i oszczędnej produkcji wodoru lub paliw ekologicznych;

90.   przypomina, że na całym świecie planuje lub buduje się wiele elektrowni jądrowych oraz że uczestnictwo w ich budowie ma kluczowe znaczenie dla europejskich przedsiębiorstw, zarówno z punktu widzenia strategii przemysłowej, jak i w celu propagowania jak najsurowszych wymogów bezpieczeństwa na całym świecie;

91.   ponadto wskazuje na rolę pożyczek Euratom i wzywa państwa członkowskie do umożliwienia skorzystania z tego ważnego instrumentu także w przyszłości;

o
o   o

92.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji.

(1) Teksty przyjęte, P6_TA(2007)0181. (2) Teksty przyjęte, P6_TA(2006)0603. (3) Dz.U. C 298 E z 8.12.2006, str. 273. (4) Dz.U. C 292 E z 1.12.2006, str. 112. (5) Dz.U. L 283 z 27.10.2001, str. 33.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r. w sprawie wspólnotowej strategii na rzecz zmniejszenia emisji CO2 pochodzących z samochodów osobowych i lekkich pojazdów dostawczych (2007/2119(INI))

P6_TA(2007)0469 A6-0343/2007

Parlament Europejski,

–   uwzględniając komunikat Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego w sprawie wyników przeglądu wspólnotowej strategii na rzecz zmniejszenia emisji CO2 pochodzących z samochodów osobowych i lekkich pojazdów dostawczych (COM(2007)0019),

–   uwzględniając ocenę wypływu odnoszącą się do wyżej wymienionego komunikatu (SEC(2007)0060),

–   uwzględniając szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska naturalnego (6. EAP)(1),

–   uwzględniając szósty(2) i siódmy(3) europejski program ramowy w dziedzinie badań naukowych, rozwoju technologicznego i demonstracji,

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 16 listopada 2005 r. w sprawie "Powstrzymywania globalnych zmian klimatycznych"(4),

–   uwzględniając komunikat Komisji do Rady, Parlamentu Europejskiego, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego oraz Komitetu Regionów w sprawie "Ograniczenia globalnego ocieplenia do 2°C w perspektywie roku 2020 i dalszej" (COM(2007)0002),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 lutego 2007 r. w sprawie zmian klimatycznych(5),

–   uwzględniając konkluzje prezydencji z posiedzenia Rady Europejskiej w dniach 8-9 marca 2007 r. w sprawie odnowionej strategii UE na rzecz trwałego rozwoju (czerwiec 2006 r.) oraz roli technologii środowiskowych i innowacji ekologicznych w osiąganiu celów strategii lizbońskiej na rzecz wzrostu i zatrudnienia,

–   mając na uwadze raport Europejskiego Programu Zapobiegania Zmianom Klimatu z 31 października 2006 r. zatytułowany "Przegląd i analiza możliwości zmniejszenia emisji CO2 pochodzących z samochodów osobowych oraz kosztów środków technologicznych i innych środków mających na celu to zmniejszenie "(6),

–   mając na uwadze dyrektywę 1999/94/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 grudnia 1999 r. odnoszącą się do dostępności dla konsumentów informacji o zużyciu paliwa i emisjach CO2 w odniesieniu do obrotu nowymi samochodami osobowym(7),

–   uwzględniając dyrektywę 98/70/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 1998 r. odnoszącą się do jakości benzyny i olejów napędowych(8) oraz wniosek Komisji dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 98/70/WE oraz wprowadzającej mechanizm monitorowania i ograniczania emisji gazów cieplarnianych pochodzących z wykorzystania paliw w transporcie drogowym (COM(2007)0018),

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz opinie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (A6-0343/2007),

A.   mając na uwadze, że 19% emisji CO2 w Unii Europejskiej pochodzi z samochodów osobowych i lekkich pojazdów dostawczych, przy czym wielkości bezwzględne stale rosną głownie z powodu coraz większej liczby nowych samochodów oraz ich coraz większej mocy,

B.   mając na uwadze, że najbardziej opłacalnym i najskuteczniejszym sposobem zmniejszenia całkowitej wielkości emisji CO2 pochodzących z transportu pasażerskiego jest zwiększenie udziału transportu publicznego; mając na uwadze, że istotne jest w związku z tym podjęcie działań wspierających i poprawiających jakość i zakres transportu publicznego celem uatrakcyjnienia odejścia od samochodów osobowych na rzecz transportu publicznego i zmniejszenia dzięki temu całkowitych emisji CO2 powodowanych przez dojeżdżających do pracy;

C.   mając na uwadze, że styl jazdy kierowców oraz działania infrastrukturalne były dotychczas zaniedbywane w strategii UE na rzecz zmniejszenia emisji CO2 z samochodów osobowych, mimo iż mają duży potencjał w zakresie unikania emisji CO2,

D.   mając na uwadze, że transport drogowy pochłania 60% ropy zużywanej w UE, przy czym nieefektywne zużycie paliwa zwiększa zagrożenie bezpieczeństwa energetycznego i przyczynia się do wysokich kosztów eksploatacji oraz do wyczerpania światowych rezerw ropy naftowej,

E.   mając na uwadze, że konieczne są obecnie środki legislacyjne w celu promowania projektów i zmian technologicznych niezbędnych do tego, by sektor samochodowy przyczynił się do osiągnięcia przez UE celu w zakresie zmniejszenia emisji CO2 do 2020 r. o co najmniej 20% w stosunku do poziomów emisji z 1990 r.,

F.   mając na uwadze, że podejście oparte na dobrowolności okazało się nieskuteczne, ponieważ wydaje się oczywiste, że przemysł samochodowy nie dotrzyma dobrowolnie podjętego zobowiązania do zapewnienia emisji na poziomie 140 g/km w 2008 r.; zważywszy, że cel 120 g CO2 /km zaproponowano pierwotnie w roku 1995, w 1996 r. został on przyjęty przez Radę i Parlament, a jego realizację przewidywano na rok 2005, a najpóźniej do roku 2010,

G.   mając na uwadze, że w swoim komunikacie zatytułowanym "Ramy prawne podstawą dla zwiększania konkurencyjności przemysłu motoryzacyjnego w XXI w." (COM(2007)0022) Komisja przedstawia kluczowe elementy przyszłej strategii na rzecz zmniejszenia emisji CO2 przez pojazdy silnikowe w oparciu o zintegrowane podejście prowadzące do osiągnięcia przez UE emisji na docelowym poziomie 120 g CO2/km do 2012 r. w ramach współdziałania Unii Europejskiej i państw członkowskich,

H.   mając na uwadze konieczność działania w celu zmniejszenia emisji CO2 pochodzących z samochodów osobowych poprzez zintegrowane podejście obejmujące: rozwiązania w zakresie silnika, środki uzupełniające, biopaliwa, ekologiczną jazdę i środki infrastrukturalne,

I.   mając na uwadze, że całkowity poziom emisji CO2 pochodzących z samochodów zależy od współdziałania wielu czynników, takich jak wydajność silnika, zawartość węgla w paliwach, zachowanie kierowcy, pokonywany dystans, jakość infrastruktury/natężenie ruchu i wydajność komponentów w zakresie CO2,

J.   mając na uwadze, iż – jak udowodniono – stałe przestrzeganie ograniczeń prędkości pojazdów we wszystkich państwach członkowskich spowodowałoby znaczną redukcję emisji CO2,

K.   mając na uwadze, że przystępna cena i odnowa floty samochodowej mają absolutnie zasadnicze znaczenie dla poprawy jakości powietrza w zakresie CO2 i poziomu bezpieczeństwa samochodów na drodze,

L.   mając na uwadze, że podatki i etykiety nie przyczyniły się dotychczas do realizacji trójfilarowej strategii UE na rzecz zmniejszenia emisji CO2 pochodzących z samochodów,

M.   mając na uwadze, że kluczowe znaczenie ma przyjęcie wiążących i wyraźnie określonych celów w zakresie emisji CO2 pochodzących z samochodów osobowych dla płynnego funkcjonowania rynku wewnętrznego w sektorze przemysłu samochodowego i zapewnienia konsumentom obszernych informacji, dzięki którym, podejmując świadomą decyzję o zakupie samochodu, mogą w istotny sposób przyczyniać się do zmniejszenia emisji CO2,

N.   mając na uwadze niedostateczną skuteczność oraz niejednolite wdrożenie przez państwa członkowskie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1999/94/WE,

O.   mając na uwadze, że zauważyć można pomyślne wprowadzenie klas efektywności energetycznej dla szeregu produktów (np. urządzenia elektryczne i sprzęt domowy), które dzięki łatwo zrozumiałym literom lub kodom kolorystycznym zapewniają europejskim konsumentom praktyczną pomoc w podjęciu decyzji o zakupie, tym samym umożliwiając im oszczędzanie energii i zmniejszenie emisji CO2,

P.   mając na uwadze, że wkład w zmniejszenie emisji CO2 musi obejmować wszystkie klasy samochodów, ponieważ wielkość rynku ma również znaczenie dla redukcji CO2,

Q.   mając na uwadze, że należy w sposób zdecydowany dążyć do osiągnięcia celów strategii lizbońskiej dotyczących trwałego wzrostu i zatrudnienia, unikając działań, które mogłyby zwiększyć nacisk na likwidację miejsc pracy w Europie w branży motoryzacyjnej oraz zagrozić jej konkurencyjności na szczeblu międzynarodowym,

Harmonogram i cele

1.   uznaje, iż producenci potrzebują od pięciu do siedmiu lat na dostosowanie konstrukcji samochodów w sposób najbardziej ekonomiczny oraz przyjmując do wiadomości, że średni poziom emisji pochodzących z samochodów, które zostaną wprowadzone do obrotu w UE w 2008 r. prawdopodobnie przekroczy 150 CO2/km, w związku z czym z zadowoleniem przyjmuje plan Komisji dotyczący przedstawienia europejskich ram prawnych na rzecz zmniejszenia emisji CO2 oraz wiążących środków na rzecz zmniejszania zużycia paliwa przez pojazdy lekkie poprzez udoskonalenie technologii silników, inne udoskonalenia techniczne i użycie biopaliw; przypomina, że średni cel emisyjny wynoszący w UE 120g CO2/km na samochód osobowy został zatwierdzony przez Radę w 1996 r. i przez Parlament w 1997 r., z datą początkową wyznaczoną na 2005 r. i ostatecznym terminem na 2010 r.

2.   nalega, aby zaproponowane odwołanie się do "środków uzupełniających" w celu osiągnięcia wcześniej uzgodnionych celów w zakresie ograniczenia emisji do 120g CO2/km było możliwe za pomocą wymiernych norm i uważa, że prawodawstwo powinno określać jasne i możliwe do zmierzenia cele w zakresie zmniejszenia emisji, które mają zostać osiągnięte za pośrednictwem środków technicznych;

3.   proponuje, by wiążące cele w zakresie rocznych emisji weszły w życie od 2011 r. z myślą o wspieraniu udoskonalenia technicznego pojazdów w celu zapewnienia, że za pośrednictwem samych tych środków emisje pochodzące z samochodów osobowych wprowadzanych do obrotu na rynku UE w 2015 r. nie będą przekraczać 125g CO2/km;

4.   wzywa Komisję do przedstawienia odpowiednich wniosków legislacyjnych i środków, dzięki którym w drodze działań uzupełniających w ramach podejścia zintegrowanego możliwe będzie ograniczenie emisji o co najmniej 10 g CO2/ km, tak aby osiągnąć wspólny dopuszczalny poziom emisji 120 g CO2/km;

5.   nalega, by od dnia 1 stycznia 2020 r. średnie emisje nie przekraczały 95g CO2/km i uważa, że UE powinna udzielić wsparcia na rzecz koniecznej promocji innowacji za pośrednictwem siódmego programu ramowego w dziedzinie badań naukowych; podkreśla potrzebę intensywnego wspierania badań i rozwoju pojazdów o zerowej emisji zanieczyszczeń, takich jak np. pojazdy o napędzie elektrycznym;

6.   ponownie przypomina o wezwaniu wyrażonym w wyżej wymienionej rezolucji z dnia 16 listopada 2005 r. w sprawie powstrzymywania zmian klimatycznych na świecie "do nałożenia prawnego ograniczenia emisji CO2 z nowych pojazdów na poziomie 80-100 g/km w średnim okresie dla nowych pojazdów"; popiera zamiar Komisji wspierania badań naukowych, rozwoju i demonstracji zaawansowanych technologii, przede wszystkim by osiągnąć w 2020 r. bardziej ambitne cele; wzywa Komisję do oceny możliwości stopniowego zmniejszania emisji po 2012 r. dzięki wykorzystaniu lżejszych materiałów w produkcji samochodów, przy jednoczesnym zapewnieniu, że obowiązujące przepisy są przestrzegane, a bezpieczeństwo pasażerów i najbardziej narażonych użytkowników nie jest zagrożone;

7.   wskazuje na fakt, że są już produkowane na dużą skalę zajmujące niewiele miejsca samochody o niskim poziomie emisji, przeznaczone do lokalnego użytkowania (tzw. gentlecars), które emitują poniżej 90g CO2/km; wzywa w związku z tym Komisję do wsparcia, jednocześnie ze wszelkimi innymi środkami, działań mających na celu zapewnienie, aby "gentlecars" były jak najczęściej wykorzystywane zamiast pojazdów o wysokim poziomie emisji CO2;

8.   uważa, że bardziej długoterminowe cele powinny zostać potwierdzone lub zrewidowane przez Komisję nie później niż w 2016 r., po przeprowadzeniu szczegółowej analizy korzyści i kosztów oraz z uwzględnieniem umowy zastępującej Protokół z Kioto, a także przewiduje, że cele te będą prawdopodobnie wymagały dalszego zmniejszenia emisji do co najmniej 70g CO2/km do 2025 r.;

9.   wzywa Komisję do uwzględnienia technicznej wykonalności, wydajności pod względem kosztów, wpływu na środowisko i przystępności cenowej nowych samochodów przy uchwalaniu wszelkich wiążących środków legislacyjnych, które mogłyby mieć wpływ na tempo odnowy parku samochodowego;

10.   uważa, że prawo wspólnotowe reguluje rynek 17 do 18 milionów pojazdów rocznie, który równa się rynkowi samochodów osobowych w Stanach Zjednoczonych; oczekuje, że ambitna polityka UE na rzecz zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych będzie stymulowała oparty na wiedzy rozwój gospodarczy i tworzenie nowych miejsc pracy w przemyśle zaopatrującym producentów samochodów oraz będzie miała pozytywny wpływ w skali światowej na zmniejszenie emisji związanych z transportem;

11.   w obliczu trudności, których mogą doświadczać niektórzy wyspecjalizowani producenci w zmniejszaniu w planowanym terminie średnich emisji produkowanej przez nich ograniczonej gamy samochodów, zaleca aby każdy producent lub importer miał prawo do wyłączenia 500 określonych pojazdów rocznie z procesu gromadzenia danych wykorzystywanych w określaniu średniego poziomu emisji, pod warunkiem, że poziom emisji i zużycia paliwa takich pojazdów znajdzie się na oznakowaniu tych pojazdów i konsumenci zostaną o nich powiadomieni zgodnie ze zwykłymi wymogami prawnymi;

12.   zaleca ponadto w obliczu trudności, których mogą doświadczać niektórzy producenci na niewielką skalę (o produkcji maksymalnej 300 000 jednostek)oraz producenci wchodzący na rynek o udziale w rynku niższym niż 1% w zmniejszaniu w planowanym terminie średnich emisji w produkowanej przez nich ograniczonej gamie samochodów, aby Komisja rozważyła włączenie wniosków do aktu legislacyjnego, który zapewni tym wyspecjalizowanym producentom ambitne cele zmniejszenia emisji;

13.   dostrzega ważną rolę, jaką odgrywają wyspecjalizowani producenci samochodów z segmentu premium i pojazdów o wysokich parametrach silnikowych w torowaniu drogi dla zaawansowanych technologii, utrzymywaniu wysokiej jakości miejsc pracy i generowaniu sprzedaży światowej mającej korzystny wpływ na europejską gospodarkę i zauważa, że specjalistyczna wiedza tych producentów powinna zasadniczo przyczynić się do zmniejszenia emisji CO2 z samochodów;

14.   podkreśla, że wszystkie przepisy muszą chronić rynek wewnętrzny i że państwa członkowskie powinny wdrożyć przepisy UE we wspólnym terminie i za pomocą wspólnych metod, tak by zapobiec zniekształceniu i fragmentaryzacji rynku.

Podział działania na producentów

15.   uznaje dużą różnorodność preferencji konsumentów w zakresie samochodów osobowych oraz zróżnicowaną strukturę oferty producentów samochodów osobowych; podkreśla konieczność osiągnięcia celu redukcji emisji CO2 we wszystkich samochodach wprowadzanych do obrotu, w związku z czym należy dopuścić zróżnicowanie w oparciu o parametry funkcjonalności, które nie powinno jednak neutralizować bodźców zachęcających do przejścia na pojazdy o niższym poziomie emisji lub stawiać w niekorzystnej sytuacji producentów, którzy najwcześniej osiągną zgodność z tymi limitami;

16.   podkreśla znaczenie dopuszczenia możliwości przekroczenia limitów emisji przez samochody osobowe dla uniknięcia zbyt dużych zakłóceń na rynku motoryzacyjnym, dąży jednak do zapewnienia silnych bodźców zachęcających do zmniejszenia emisji; proponuje zatem aby ustalanie celów do realizacji przed 2012 i 2020 r. w zakresie zmniejszenia średniego poziomu emisji, a także przejściowych celów rocznych, miało miejsce dla wszystkich pojazdów sprzedawanych przez producentów i importerów przy odniesieniu do krzywej wartości granicznych, w ramach której za punkt odniesienia powinien zostać obrany profil nowej floty samochodów pasażerskich od dnia 1 stycznia 2009 r.;

17.   zaleca, by krzywa wartości granicznych została określona za pomocą formuły matematycznej wyrażonej jako funkcja łącząca emisje CO2 każdego pojazdu z jego śladem (szerokość rozstawu kół pomnożona przez rozstaw osi);

18.   wzywa Komisję do zapewnienia odpowiednich wymogów dla wszystkich producentów oraz zachęt do zmniejszania emisji gazów cieplarnianych we wszystkich pojazdach; uważa jednak, że wszelkie systemy w przyszłości nie powinny być, ani bezpośrednio, ani pośrednio, korzystne dla producentów pojazdów powodujących w przeszłości większe zanieczyszczenie i że pojazdy o większej emisji CO2 mają obowiązek większego wkładu na rzecz zmniejszenia CO2; uważa, że system powinien nagradzać najbardziej zaawansowane technologie i paliwa alternatywne stosownie do ich wyników w zakresie emisji gazów cieplarnianych (napęd hybrydowy, wodór, pojazdy elektryczne lub inne paliwa alternatywne);

19.   wzywa Komisję do przedstawienia Parlamentowi i Radzie propozycji do rozpatrzenia, po uwzględnieniu opinii zainteresowanych podmiotów, w celu zagwarantowania, że model krzywej uwzględniać będzie różnice w wielkości samochodów oraz koszty technologiczne doprowadzenia do zmniejszenia emisji, a także dostępność nowych samochodów dla różnych kategorii konsumentów, zapewniając zarazem różnorodność i równość społeczną;

20.   zauważa, że istnieją różne sposoby prawne osiągnięcia tego celu; uważa, że konieczne jest, tak jak to podkreśliła Komisja w swym komunikacie, "aby wartości [docelowe] zapewniały równe traktowanie wszystkich europejskich producentów z branży motoryzacyjnej ", lecz również skutecznie nagradzały najlepsze wyniki w zakresie wydajności pojazdów;

21.   proponuje wprowadzenie w dniu 1 stycznia 2011 r. nowego zamkniętego mechanizmu rynkowego, Carbon Allowance Reductions System (CARS), za pośrednictwem którego producenci i importerzy będą musieli ponosić kary finansowe proporcjonalne do przekroczeń dopuszczalnych limitów emisji przypadających na samochód oraz że kary te będą wyrównywane poprzez bonifikaty przyznawane za nowo zarejestrowane samochody tego samego producenta, których poziom emisji sytuuje się poniżej krzywej wartości granicznych; jest zdania, że kary za nadmierną emisję w gramach na kilometr powinny być wyższe niż zyski;

22.   nalega, aby system kwot, którymi mogą handlować producenci, był odrębny od systemu handlu uprawnieniami do emisji w UE oraz od wszelkich innych zewnętrznych systemów bonifikaty lub rekompensaty związanej z emisją dwutlenku węgla;

23.   wzywa Komisję do wprowadzenia konkretnych bonifikat za wczesne działania na rzecz wprowadzenia technologii cechujących się bardzo niską emisją CO2, takich jak pojazdy z napędem wodorowym, napędem wykorzystującym ogniwa paliwowe i napędem elektrycznym, co umożliwiałoby traktowanie, w ramach procedury monitorowania CO2, każdego pojazdu tego rodzaju wprowadzonego w okresie od dnia dzisiejszego do pierwszego roku obowiązywania zasad jako odpowiednika, na przykład, czterdziestu pojazdów konwencjonalnych, przy czym bonifikata zmniejszałaby się w latach kolejnych,

24.   uważa, że kary powinny być ustalane w sposób przewidywalny i rygorystyczny wobec branży oraz proponuje, aby Komisja przedstawiła odpowiednie projekty odnośnie poziomów kar i bonifikat wyrażonych w euro na gram dwutlenku węgla;

25.   zgadza się, że krzywą wartości granicznych oraz wysokość kar trzeba będzie regularnie zmieniać w celu uwzględnienia rozwoju techniki motoryzacyjnej oraz zapobieżenia zmniejszaniu tempa ograniczania emisji;

26.   zaleca, aby środki uzyskane z kar finansowych zostały wykorzystane zarówno na badania naukowe i rozwój na rzecz zmniejszenia emisji CO2, jak i na wsparcie lokalnego transportu publicznego;

27.   jest przekonany, że cenę kredytu, po pierwotnym jej ustaleniu przez Komisję, powinien określać rynek, a także, że w celu umożliwienia producentom i importerom większej elastyczności i większej liczby możliwości, kredyty można by przenosić na kolejne lata, sprzedawać lub przekazywać innym firmom lub podmiotom gospodarczym w ramach tego systemu;

28.   wzywa do upublicznienia informacji na temat poziomu emisji dotyczących poszczególnych samochodów i producentów, przy czym informacje te powinny być czytelne, przejrzyste i powinny ułatwiać porównywanie samochodów i producentów;

29.   zaleca, by producenci i importerzy byli w stanie skorzystać z elastycznych możliwości, takich jak uśrednianie w grupie, kredyty dla samochodów na paliwo pochodzące ze źródeł odnawialnych oraz bankowość, a także określić, czy chcą, by uznany podmiot handlowy był przedsiębiorstwem, czy składał się z różnych filii lub jednostek bezpośrednio odpowiedzialnych za produkcję pojazdów, o których mowa;

Testowanie, kontrola danych i specyfikacje pojazdu

30.   nalega, aby zająć się wszystkimi emisjami gazów cieplarnianych, w tym emisjami związanymi z systemami klimatyzacji; wzywa ponadto Komisję do przedłożenia propozycji aktualizacji cykli testowych celem lepszego odzwierciedlenia prawdziwych warunków jazdy;

31.   popiera przegląd procedur testowania w celu lepszego odtwarzania rzeczywistych warunków drogowych, a także wzywa do zmiany europejskiego cyklu jazdy, tak aby uwzględniał on ewolucję technologiczną, jak np. poprzez instalowanie szóstego biegu;

32.   zachęca Komisję do wprowadzenia nowych pomiarów i standardów, które umożliwią przypisanie określonej wartości celem powiązania zmniejszenia emisji CO2 z przydatnymi udoskonaleniami, takimi jak sygnalizator zmiany biegów, przyrząd wskazujący warunki spalania, wysoko wydajna klimatyzacja, ulepszone smary samochodowe, system stop-start, opony o niskim wskaźniku oporu toczenia, systemy monitorowania ciśnienia powietrza w oponach, których wykorzystanie może zależeć od indywidualnego zachowania kierowcy; w celu wsparcia ekologicznego stylu jazdy kierowców zaleca również wprowadzenie w pojazdach technicznych środków, takich jak wyświetlacze informacji dotyczącej zużycia paliwa i związanych z tym kosztów zużycia zarówno na aktualnych, jak i najczęściej uczęszczanych odcinkach drogowych, automatyczne systemy kontroli utrzymywania odległości od poprzedzającego pojazdu oraz wspomagające kierowców urządzenia kontrolujące prędkość, w tym ograniczniki prędkości;

33.   wzywa Radę do przeprowadzenia przeglądu procedur testowania w celu określenia, czy respektowane są normy produkcji oraz zapewnienia, że nie ma zróżnicowania w podejściu przyjmowanym przez organy certyfikujące w różnych państwach członkowskich;

34.   podkreśla priorytetowe znaczenie podjęcia pilnych kwestii związanych z bezpieczeństwem energetycznym, a także potrzebą zmniejszenia zależności Europy od importowanych paliw, zmniejszenia emisji CO2 poprzez zwiększenie wydajności pojazdów oraz poprawy bezpieczeństwa na drogach;

35.   uważa, że wszelkie środki mające na celu oszczędzanie energii, które obejmują mniejsze zużycie paliwa, będą miały bardzo korzystny wpływ na bezpieczeństwo dostaw energii dzięki zmniejszeniu uzależnienia Wspólnoty zarówno od importu pierwotnych źródeł energii, jak i międzynarodowych cen paliw węglowodorowych;

Reklama i oznakowanie

36.   nie przypuszczając, że skuteczne będzie proponowane dobrowolne porozumienie w sprawie reklamy nowych samochodów, wzywa Komisję do przedstawienia wniosku dotyczącego zmiany dyrektywy 1999/94/WE i do wprowadzenia wymogów prawnych w zakresie oznaczania, reklamowania i wprowadzania do obrotu nowych samochodów na jednolitym rynku UE, zwłaszcza w odniesieniu do konsekwentnego wdrażania dyrektywy, tak aby zapewnić obszerną i zrozumiałą informację konsumencką;

37.   zaleca, by określone zostały minimalne i jednolite wiążące wymogi w zakresie zamieszczania na pojazdach i w reklamach informacji dotyczących zużycia paliwa (l/100km) i emisji CO2 (g/km) we wszystkich działaniach marketingowych, wydawnictwach promocyjnych i w punktach sprzedaży w salonach, w sposób widoczny oraz w formie łatwo zrozumiałej dla konsumenta i w miarę możliwości z użyciem różnych kolorów ułatwiających analizę porównawczą; uważa, że format A-G wykorzystywany w porównywaniu efektywności energetycznej niektórych produktów elektrycznych jest właściwym modelem do prezentacji tych informacji;

38.   wzywa Komisję do zaproponowania przepisów mających takie same cele, obejmujących obszary, których nie regulują obecne przepisy, takie jak materiały telewizyjne, radiowe i internetowe oraz reklama praktycznie nowych samochodów;

39.   sugeruje, że przepisy wymagające umieszczania na opakowaniach papierosów ostrzeżenia dotyczącego zagrożenia dla zdrowia są dobrym przykładem w tym względzie i proponuje, by co najmniej 20% przestrzeni przeznaczonej na promocję nowych samochodów poprzez reklamę, drukowane materiały promocyjne lub informacje umieszczane w punktach sprzedaży w salonach samochodowych poświęcone było dostarczaniu informacji na temat zużycia paliwa i emisji CO2, zaprezentowanych w odpowiednim formacie;

40.   zaleca, aby wyniki testów urządzeń klimatyzacyjnych umieszczone były w informacjach o zużyciu paliwa we wszystkich działaniach marketingowych, wydawnictwach promocyjnych i w punktach sprzedaży w salonach samochodowych;

41.   proponuje, aby wprowadzić wiążący kodeks reklamy, który zakazywałby podawania wszelkich mylnych informacji dotyczących skutków ekologicznych oraz zaleca, w celu wsparcia większego popytu konsumentów na pojazdy o niskich emisjach CO2, wprowadzenie systemu klasyfikacji charakterystyki ekologicznej "zielona gwiazda" uwzględniającego wszystkie aspekty parametrów środowiskowych, w tym emisje CO2 (g/km) i emisje innych substancji zanieczyszczających, zużycie paliwa (l/100 km), ciężar, opływowość, wykorzystanie przestrzeni i ekologiczny sprzęt wspomagający jazdę;

Promowanie popytu

42.   uznaje rolę, jaką mogą odegrać państwa członkowskie, samorządy regionalne i lokalne poprzez stymulowanie popytu na samochody wykorzystywane w komunikacji publicznej, jak i samochody dla społeczeństwa o mniejszym poziomie emisji oraz wzywa do przygotowania krajowych programów działania wskazujących środki, które mają zostać w tym względzie podjęte;

43.   popiera zwłaszcza odwoływanie się do środków podatkowych i zachęca państwa członkowskie do wprowadzenia zarówno podatków od zakupu, jak i podatków drogowych od pojazdów przekraczających powyżej wskazany średni poziom emisji;

44.   uznaje, że wiek pojazdów i jazda z nadmierną prędkością powodują emisje; wzywa Komisję i państwa członkowskie do wprowadzenia zachęt ekonomicznych na rzecz wycofywania starych samochodów i zapewnienia, że część podatku drogowego kształtuje się w zależności od emisji CO2 i innych zanieczyszczeń; podkreśla, że wraz ze stopniowym wprowadzaniem technologii o zerowej emisji CO2 część podatku związana z CO2 powinna zniknąć w perspektywie długoterminowej;

45.   domaga się, w celu uniknięcia rozdrobnienia rynku wewnętrznego, ustalenia ogólnounijnych definicji wartości emisji CO2, które mogą być wykorzystane przez państwa członkowskie do ustanowienia związanych z poziomem emisji zachęt podatkowych;

46.   popiera bazujące na CO2 opodatkowanie samochodów i paliw alternatywnych, tak by zaoferować rzeczywiste zachęty dla konsumentów i przemysłu;

Lekkie samochody dostawcze (N1) i inne kategorie

47.   popiera zamysł Komisji uregulowania emisji dwutlenku węgla z lekkich samochodów dostawczych i nalega, aby Komisja przedłożyła wnioski równolegle z wnioskami dotyczącymi samochodów osobowych;

48.   zauważa, że lekkie samochody dostawcze mają inne cechy i inny rynek niż samochody osobowe; odnotowuje, że nie ma ani danych na temat średniego poziomu emisji spalin pochodzących z tego sektora, ani kosztów doprowadzenia do zmniejszenia emisji, ale jest przekonany, że w jak największym stopniu normy i wymogi mające zastosowanie do samochodów osobowych powinny być także stosowane do lekkich samochodów dostawczych;

49.   przypomina, że Parlament Europejski wielokrotnie wzywał Komisję do rozważania wprowadzenia środków zmniejszania emisji dwutlenku węgla wobec wszystkich kategorii pojazdów drogowych i w związku z tym nalega, aby Komisja przedłożyła odpowiednie wnioski legislacyjne dotyczące pojazdów ciężarowych i pojazdów jednośladowych najpóźniej do dnia 1 stycznia 2009 r.;

Środki uzupełniające

50.   wyraża przekonanie, że środki, które mogą przyczynić się do zmniejszenia emisji CO2, ale których nie można związać z wielkościami bezwzględnymi, powinny być traktowane jako czysto uzupełniające i nie należy ich włączać do obecnie proponowanych przepisów;

51.   uważa, że środki towarzyszące, obejmujące zachęcanie do bardziej ekonomicznej jazdy, biopaliwa, a w szczególności poprawę systemów zarządzania ruchem, mogą przyczynić się do zmniejszenia emisji CO2;

52.   zachęca państwa członkowskie do redukcji transportu towarów pojazdami typu ,,Tir" na rzecz transportu drogą kolejową i rzeczną, co przyniosłoby efekty w postaci spadku emisji zanieczyszczeń, a także zmniejszyłoby wielkość zapotrzebowania na ropę naftową,

53.   wyraża obawę, że zwiększenie użycia biopaliw może doprowadzić do wzrostu cen żywności i paszy, na czym poważnie ucierpią osoby o niskich płacach, a także przyśpieszyć destrukcję tropikalnych lasów deszczowych oraz wzywa Komisję do zaproponowania ścisłych zasad certyfikacji importowanych biopaliw, tak aby uniknąć wszelkich szkód społecznych i środowiskowych;

54.   wyraża przekonanie, że wpływ biopaliw na zmniejszanie emisji dwutlenku węgla należy rozpatrywać w kontekście przeglądu dyrektywy 98/70/WE;

55.   domaga się opracowania certyfikacji biopaliw produkowanych zrównoważonymi metodami; wzywa Komisję do dopuszczenia we wniosku legislacyjnym jedynie biopaliw posiadających certyfikat potwierdzający, że zostały one wyprodukowane zrównoważonymi metodami, w celu osiągnięcia obranych celów w zakresie zmniejszenia emisji; podkreśla fakt, że biopaliwa drugiej generacji, otrzymywane z roślin lub składników roślinnych, niestanowiących w żaden bezpośredni sposób konkurencji dla żywności i umożliwiających większą wydajność, powinny być w większym stopniu stosowane i propagowane;

56.   zaleca wytyczenie również po 2012 r. dalszych celów w zakresie efektywności zużycia paliwa, tak aby kontynuować zmniejszanie emisji z pojazdów przy jednoczesnym zapewnieniu większej pewności wszystkim zainteresowanym stronom;

57.   wzywa Komisję do rozpatrzenia roli i potencjału alternatywnych paliw gazowych, takich jak gaz płynny i gaz ziemny, które mogą przyczynić się do szybkiego zmniejszania emisji dwutlenku węgla i do dywersyfikacji dostaw energii;

58.   wzywa Komisję i państwa członkowskie, by pamiętały o tym, że w szczególności pewne grupy zawodowe (np. mechanicy samochodowi i technicy), które muszą dysponować dogłębną wiedzą o nowych technologiach pojazdów silnikowych, powinny mieć zapewnione kursy szkoleniowe;

59.   wzywa Komisję do natychmiastowego rozpoczęcia przygotowań do ogólnoeuropejskiej kampanii na temat jazdy ekologicznej jako elementu strategii zmniejszania emisji dwutlenku węgla z samochodów;

60.   wzywa Komisję do przedłożenia Parlamentowi Europejskiemu sprawozdania na temat możliwości monitorowania korzyści wynikających z ekologicznej jazdy oraz, jeśli Komisja stwierdzi, że monitorowanie takie jest niemożliwe, do wyjaśnienia, dlaczego finansuje ona projekt Ecodriven, który ma na celu policzalne zmniejszenie emisji CO2 poprzez jazdę ekologiczną;

61.   popiera zasadę, że odbycie kursu jazdy ekologicznej powinno stać się obowiązkowym wymogiem do posiadania prawa jazdy;

o
o   o

62.   zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

(1) Dz.U. L 242, z 10.9.2002, str. 1. (2) Dz.U. L 232, z 29.8.2002, str. 1. (3) Dz.U. L 412, z 30.12.2006, str. 1. (4) Dz.U. C 280 E, z 18.11.2006, str. 120. (5) Teksty przyjęte, P6_TA(2007)0038. (6) http://ec.europa.eu/enterprise/automotive/projects/report_co2_reduction.pdf (7) Dz.U. L 12, z 18.1.2000, str. 16. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 (Dz.U. L 284, z 31.10.2003, str. 1). (8) Dz.U. L 350, z 28.12.1998, str. 58. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r. w sprawie wkładu polityki podatkowej i celnej do strategii lizbońskiej (2007/2097(INI))

P6_TA(2007)0470 A6-0391/2007

Parlament Europejski,

–   uwzględniając komunikat Komisji, skierowany do Rady i Parlamentu Europejskiego "Wkład polityki podatkowej i celnej do strategii lizbońskiej" (COM(2005)0532),

–   uwzględniając komunikat Komisji, skierowany do Rady, Parlamentu Europejskiego i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego "Koordynowanie systemów podatków bezpośrednich w państwach członkowskich w ramach wspólnego rynku" (COM(2006)0823),

–   uwzględniając komunikat Komisji, skierowany do Rady, Parlamentu Europejskiego i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego "Opodatkowanie niezrealizowanych zysków kapitałowych w przypadku zmiany siedziby lub miejsca zamieszkania dla celów podatkowych oraz potrzeba koordynacji polityki podatkowej państw członkowskich" (COM(2006)0825),

–   uwzględniając komunikat Komisji, skierowany do Rady, Parlamentu Europejskiego i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego "W kierunku bardziej skutecznego stosowania zachęt podatkowych na rzecz badań i rozwoju" (COM(2006)0728),

–   uwzględniając komunikat Komisji, skierowany do Rady, Parlamentu Europejskiego i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego "Realizacja wspólnotowego programu lizbońskiego: Dotychczasowe postępy i kolejne kroki ku ustanowieniu wspólnej jednolitej podstawy opodatkowania osób prawnych (CCCTB)" (COM(2006)0157),

–   uwzględniając komunikat Komisji, skierowany do Rady, Parlamentu Europejskiego i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego "Przepisy podatkowe a straty w sytuacjach transgranicznych" (COM(2006)0824),

–   uwzględniając swoje stanowisko z dnia 10 marca 2004 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 90/434/EWG z dnia 23 lipca 1990 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku łączenia, podziałów, wnoszenia aktywów i wymiany udziałów, dotyczących spółek różnych państw członkowskich(1),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 grudnia 2005 r. w sprawie opodatkowania przedsiębiorstw w Unii Europejskiej: wspólna jednolita podstawa opodatkowania osób prawnych(2),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie przyszłości zasobów własnych Unii Europejskiej(3),

–   uwzględniając nieformalne posiedzenie Rady ds. Gospodarczych i Finansowych w dniach 10 i 11 września 2004 r. oraz w dniach 7-8 kwietnia 2006 r.,

–   uwzględniając komunikat Komisji, skierowany do Rady, Parlamentu Europejskiego i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego "Usuwanie przeszkód związanych z podatkiem od osób prawnych w działalności małych i średnich przedsiębiorstw na rynku wewnętrznym – zarys ewentualnego projektu pilotażowego Opodatkowanie według zasad państwa macierzystego" (COM(2005)0702),

–   uwzględniając europejską ankietę podatkową Komisji (SEC(2004)1128),

–   uwzględniając konkluzje prezydencji Rady Europejskiej z Lizbony z dnia 23 i 24 marca 2000 r., Rady Europejskiej ze Sztokholmu z dnia 23 i 24 marca 2001 r., Rady Europejskiej z Barcelony z dnia 15 i 16 marca 2002 r. i Rady Europejskiej z Brukseli z dnia 22 i 23 marca 2005 r., 15 i 16 grudnia 2005 r. oraz 23 i 24 marca 2006 r.,

–   uwzględniając sprawozdanie OECD w sprawie szkodliwej konkurencji podatkowej: nowa globalna kwestia, z 1998 r.,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji z 2006 r. w sprawie struktur opodatkowania w Unii Europejskiej z 2006 r.,

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A6-0391/2007),

A.   mając na uwadze, że krajowe systemy podatkowe coraz bardziej wymagają uwzględniania globalizacji gospodarki, podczas gdy konieczność gromadzenia kapitału ludzkiego w społeczeństwie opartym na wiedzy,

B.   mając na uwadze, że istnienie 27 różnych systemów podatkowych w Unii Europejskiej stanowi przeszkodę dla sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego, powoduje znaczne koszty dodatkowe dla handlu transgranicznego i przedsiębiorczości z powodu obciążeń administracyjnych i wymogu przestrzegania procedur, utrudnia restrukturyzację przedsiębiorstw, zmniejsza konkurencyjność unijnych przedsiębiorstw na poziomie globalnym i prowadzi do występowania przypadków podwójnego opodatkowania,

C.   mając na uwadze, że rezolucja Parlamentu z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie przyszłości zasobów własnych Unii Europejskiej podkreśla, że jakakolwiek przyszła zmiana systemu zasobów własnych w Unii Europejskiej musi respektować zasady suwerenności podatkowej państw członkowskich i neutralności fiskalnej, nadmieniając jednocześnie ewentualną długofalową możliwość dotyczącą przyszłości zasobów własnych Unii Europejskiej polegającą na wprowadzeniu wspólnotowego podatku lub nowych podatków krajowych, których beneficjentem byłaby Unia Europejska,

D.   mając na uwadze, że konkurencja podatkowa w UE doprowadziła i wciąż prowadzi do korzyści ekonomicznych w całej UE dzięki dynamicznemu środowisku biznesowemu, lecz odpowiednia koordynacja podatkowa na szczeblu UE, nie mająca na celu harmonizacji stawek podatkowych, może sprawić, że korzyści płynące z konkurencji podatkowej będą w większym stopniu udziałem przedsiębiorstw, ich pracowników i konsumentów,

E.   mając na uwadze, że istnieją w obrębie Unii Europejskiej kraje, w których wpływy fiskalne wzrosły na skutek większego ogólnego wzrostu gospodarczego, a zwłaszcza dzięki znacznej liczbie nowopowstałych przedsiębiorstw i dużemu wzrostowi ich zysków, w przeciwieństwie do krajów, w których ściągalność podatków zmalała jako konsekwencja słabszego wzrostu,

F.   mając na uwadze, że ogólny poziom opodatkowania w różnych państwach członkowskich waha się między 28,4% i 50,5 % PKB, czego następstwem jest różny stopień wpływu na gospodarkę,

G.   mając na uwadze, że wobec wpływu badań i rozwoju na wzrost i zatrudnienie konieczne jest przeanalizownie sposobów skuteczniejszego wykorzystania zachęt podatkowych dla badań i rozwoju,

H.   mając na uwadze, że osiągnięcie celów strategii lizbońskiej wymaga zwiększonej koordynacji polityki podatkowej państw członkowskich, mając na uwadze, że Europa musi zbudować odmienne ramy gospodarcze i społeczne, które przekształcą konkurencyjną przewagę spowodowaną różnorodnością dziedzictwa kulturowego i kapitału intelektualnego we wzrost wydajności napędzany przez innowacje,

I.   mając na uwadze, że pewne elementy obecnego rozdrobnienia systemów podatkowych zapewniają luki umożliwiające oszustwa podatkowe; mając na uwadze, że w wyniku oszustw pospolitych i oszustw podatkowych wysokość utraconych przychodów z samego podatku VAT jest oceniania na ok. 200 do 250 mld euro,

J.   mając na uwadze, że dokładną miarą obciążenia podatkowego jest efektywna stawka podatku, na którą składa się nominalna stawka podatkowa i podstawa opodatkowania,

K.   mając na uwadze, że podatki są użytecznym narzędziem zarówno przy stosowaniu zasady "zanieczyszczający płaci" jak i dążeniu do zmniejszenia źródeł zanieczyszczeń; mając na uwadze, że istnieje pilna potrzeba rozwiązania narastającego problemu oddziaływania transportu na środowisko w celu zajęcia się kwestią zmian klimatycznych,

L.   mając na uwadze, że opodatkowanie energii i wspólnotowy system handlu uprawnieniami do emisji to dwa ważne instrumenty ekonomiczne służące rozwiązaniu problemu rosnącego zużycia energii i emisji CO2,

Wkład polityki podatkowej do strategii lizbońskiej

1.   przypomina, że decyzje związane z polityką podatkową, jak stosowanie zachęt podatkowych dla przedsiębiorstw, są głównym instrumentem rozwoju i tworzenia wielu miejsc pracy, ale również zwiększania inwestycji w badania i rozwój oraz przyjazne środowisku technologie; podkreśla jednak, że jeśli polityka podatkowa ma znacząco wpłynąć na realizację strategii lizbońskiej, należy stale monitorować sposób redystrybucji dodatkowych dochodów uzyskiwanych dzięki tej uldze podatkowej dla przedsiębiorstw w celu zapewnienia, że dodatkowy dochód jest rzeczywiście wykorzystywany do stymulowania innowacyjności i energooszczędnej technologii;

2.   zauważa tendencję malejących stawek podatku dochodowego od osób prawnych w Unii Europejskiej oraz w innych państwach OECD, co świadczy o rosnącej globalnej konkurencji, zmianie strukturalnej i rozwoju rynków finansowych; zauważa jednakże, że ogólny poziom opodatkowania w Europie jest wyższy niż w innych państwach OECD; zwraca także uwagę na fakt, że całkowite dochody publiczne wzrosły mimo spadających efektywnych stawek podatku od osób prawnych; podkreśla potrzebę stworzenia skoordynowanych ram fiskalnych, w tym dla podatków dochodowych od osób prawnych, które powinny być korzystne dla przedsiębiorstw, zwłaszcza dla MŚP, i sprzyjać wzrostowi i tworzeniu nowych miejsc pracy;

3.   uważa, że konieczne jest stworzenie korzystnych warunków dla polityki finansów publicznych z punktu widzenia wzrostu i rozwoju gospodarki oraz popieranie "zdrowej" konkurencyjności podatkowej w Unii Europejskiej w celu rozłożenia obciążeń podatkowych między osoby zatrudnione i konsumentów oraz przedsiębiorstwa i podmioty czerpiące dochody z kapitału; wskazuje, że Unia Europejska powinna promować takie systemy podatkowe, które będą wspierały tworzenie nowych przedsiębiorstw i innowacje technologiczne;

4.   podkreśla, że na ogół systemy podatkowe państw członkowskich są zbyt progresywne, ponieważ stosują stosunkowo wysokie stawki przy niskim poziomie dochodów, co zniechęca do podejmowania ryzyka i rozpoczynania działalności;

5.   uważa, że konkurencyjne systemy podatkowe mogą istnieć bez uszczerbku dla zdolności finansowych państwa, jak widać na przykładzie tych państw europejskich, które w ostatniej dekadzie zwiększyły wpływy fiskalne poprzez obniżenie podatków i rozszerzenie podstawy opodatkowania, jednocześnie kontrolując wydatki bieżące i zmniejszając w ten sposób deficyt;

6.   wyraża zadowolenie z faktu, iż Komisja powzięła zamiar rozwiązania problemów związanych z cenami transferowymi w Unii Europejskiej;

7.   z zadowoleniem przyjmuje koncepcję opodatkowania według zasad państwa macierzystego, przedstawioną przez Komisję w formie projektu pilotażowego i dotyczącą podatku od przedsiębiorstw płaconego przez MŚP;

8.   uznaje trudności, przed jakimi stoją MŚP w Unii Europejskiej oraz innych krajach OECD podczas finansowania projektów oraz popiera wprowadzenie zachęt podatkowych w celu umożliwienia MŚP korzystania z pośrednich mechanizmów finansowych, takich jak m.in. kapitał akcyjny dla przedsiębiorców, sieci "aniołów biznesu";

9.   zwraca uwagę na deficyt w dochodach publicznych, jaki powstaje w Unii Europejskiej w wyniku oszustw podatkowych oraz wzywa Komisję i państwa członkowskie do podejmowania dalszych działań mających na celu zwalczanie oszustw podatkowych;

10.   uważa, że aby skutecznie walczyć z oszustwami podatkowymi i uchylaniem się od zobowiązań podatkowych, konieczna jest radykalna zmiana sposobu funkcjonowania służb podatkowych w kierunku nowoczesnych zasad organizacji i należytego administrowania, oraz podkreśla, że Komisja powinna podjąć znaczące inicjatywy w celu wsparcia koordynacji tego sektora na szczeblu Wspólnoty;

11.   jest zdania, że przywileje podatkowe w zakresie podatku VAT dla przedsiębiorstw publicznych lub o charakterze parapaństwowym świadczących usługi użyteczności publicznej muszą zostać utrzymane; jest zdania, że należy wprowadzić punkt kompleksowej kontroli, w którym przedsiębiorstwa mogłyby rozliczać się z ogólnounijnych zobowiązań dotyczących VAT;

12.   wzywa państwa członkowskie do zapewnienia bardziej sprawiedliwego rozłożenia ciężarów podatkowych poprzez lepszą strukturę i lepsze planowanie wydatków budżetowych;

13.   krytycznie odnosi się do tendencji podwyższania stawek podatku VAT w Unii Europejskiej, gdyż działa ona w sposób regresywny i osłabia popyt; podkreśla, że doświadczenie niektórych państw członkowskich pokazuje, że większe wpływy fiskalne można osiągnąć dzięki poszerzeniu podstawy opodatkowania, dzięki wzrostowi zatrudnienia powodującemu wzrost konsumpcji oraz dzięki stworzeniu warunków sprzyjających ujawnieniu szarej strefy, czyli procesom, na które negatywnie wpłynęłoby podwyższenie stawek podatku VAT;

14.   potwierdza swoje poparcie dla eksperymentowania z niższymi stawkami VAT na usługi pracochłonne jako strukturalnego elementu systemu VAT, umożliwiając państwom członkowskim elastyczne stosowanie takich stawek w sektorze usług w miejscu zamieszkania, które są przede wszystkim świadczone lokalnie i nie zakłócają konkurencji transgranicznej;

15.   wspiera Komisję w jej staraniach mających na celu podporządkowanie polityki podatkowej ambitniejszym celom w dziedzinie środowiska naturalnego; jest zdania, że takie działania mogą wspierać poświęcanie większej uwagi na badania i stosowanie technologii ekologicznych, tym samym rozwijając konkurencyjny potencjał Unii Europejskiej w tej dziedzinie; podkreśla jednak, że należy podjąć działania w celu uniknięcia nakładania jeszcze większych obciążeń na uboższe gospodarstwa domowe;

16.   zauważa, że w polityce dotyczącej podatku akcyzowego potrzebne jest zupełnie nowe podejście; podkreśla, że należałoby odrzucić strategię nakierowaną na ustalenie minimalnej stawki podatku na szczeblu Wspólnoty i zamiast niej przyjąć ogólny kodeks postępowania mający na celu zachęcenie państw członkowskich do większego zbliżenia swoich znacznie różniących się stawek podatku akcyzowego;

17.   uważa, że polityka podatkowa powinna na ogół mieć swój udział w zachęcaniu przemysłu do internalizacji kosztów zewnętrznych, jednak uważa, że sensownym posunięciem jest utrzymanie bądź wprowadzenie zachęt podatkowych i innego rodzaju zachęt dla czystych, niekopalnych alternatywnych źródeł energii;

18.   uważa, że podniesienie podatków na paliwo mogłoby mieć korzystny wpływ na środowisko, gdyby dostępne były tanie i atrakcyjne środki masowego transportu;

19.   ponadto uważa, że kraje nadrabiające zaległości borykają się z wyższymi kosztami zewnętrznymi, przez co nie powinny znajdować się w niekorzystnej sytuacji;

20.   podkreśla potrzebę dalszego obniżania podatków obciążających zatrudnienie jako najlepszy sposób osiągnięcia lizbońskiego celu w postaci stopy zatrudnienia na poziomie 70%;

21.   uważa za istotne z punktu widzenia realizacji rynku wewnętrznego uproszczenie prawa celnego i zracjonalizowanie procedur celnych w celu zmniejszenia kosztów administracyjnych ponoszonych przez przedsiębiorstwa dokonujące transakcji transgranicznych, z jednoczesnym utrzymaniem uproszczenia ciążących na przedsiębiorstwach obowiązków zgodności o zakresie transgranicznym; popiera podejmowanie środków zmierzających do uproszczonego systemu podatku VAT od sprzedaży transgranicznej w Unii Europejskiej, np. przez zastosowanie "reverse charge mechanizm" (przeniesienie obowiązku rozliczenia podatku na nabywcę);

Wspólna skonsolidowana podstawa opodatkowania przedsiębiorstw

22.   wspiera Komisję w jej staraniach mających na celu utworzenie ogólnoeuropejskiej i jednolitej podstawy opodatkowania osób prawnych (CCCTB); zauważa, że CCCTB doprowadzi do większego stopnia przejrzystości, umożliwiając przedsiębiorstwom działalność opartą na tych samych zasadach zarówno w kraju jak i zagranicą, zwiększy handel transgraniczny i transgraniczne inwestycje, a także znacznie zmniejszy koszty administracyjne oraz niebezpieczeństwo uchylania się od podatków i popełniania oszustw; uważa, że konieczne jest wprowadzenie środków nastawionych w szczególności na obniżenie kosztów ponoszonych przez małe i średnie przedsiębiorstwa w celu zachowania zgodności z przepisami podatkowymi, takimi jak np. przepisy podatkowe kraju, w którym mają siedzibę;

23.   zauważa, że wspólna jednolita podstawa opodatkowania osób prawnych (CCCTB) jest częścią polityki, którą można prowadzić w ramach mechanizmu ściślejszej współpracy, tak jak to już przewidziano w traktatach;

24.   przypomina, że CCCTB będzie się wiązać ze wspólnymi zasadami dotyczącymi podstawy opodatkowania i w żaden sposób nie oddziałuje na przysługującą państwom członkowskim swobodę ustanawiania własnych stawek podatku;

25.   z zadowoleniem przyjmuje zamiar Komisji dotyczący ustanowienia CCCTB nawet w ramach ściślejszej współpracy; zaznacza jednak, że jest to najlepsze rozwiązanie zastępcze, jako że brak wszechstronnego systemu obejmującego całą Wspólnotę może częściowo ograniczyć korzyści wynikające z przejrzystości i niższych kosztów administracyjnych;

26.   z zadowoleniem przyjmuje podejście Komisji polegające na tym, że nowa podstawa opodatkowania powinna być jednolita i musi oznaczać uproszczenie oraz zaleca, wraz z określeniem wspólnych ramowych norm, opracowanie mechanizmu podziału dochodów pomiędzy danymi państwami członkowskimi ; ponadto uważa, że dla ustanowienia rzeczywiście wspólnej, jednolitej podstawy opodatkowania istotne jest również stworzenie porównywalnej lub – w najlepszym razie – wspólnej dokumentacji rejestrowej dotyczącej transgranicznej działalności gospodarczej;

27.   z zadowoleniem przyjmuje komunikat Komisji pt. "W kierunku bardziej skutecznego stosowania zachęt podatkowych na rzecz badań i rozwoju" i podkreśla potrzebę wymiany najlepszych praktyk oraz doprecyzowania w najwyższym stopniu zgodności takich zachęt z prawem Wspólnoty;

28.   podkreśla, że opodatkowanie ekologiczne jest elastycznym środkiem polityki nakierowanej na osiągnięcie określonego celu w zakresie zanieczyszczeń, na stwarzanie zachęt na rzecz innowacyjności technologicznej i dalsze zmniejszanie emisji zanieczyszczeń;

29.   zachęca Komisję do zajęcia się sprawami konsolidacji kont, opodatkowania i administracji podatkowej w odniesieniu do szerokich grup prowadzących działalność transgraniczną;

Sposoby bardziej skutecznego stosowania zachęt podatkowych na rzecz badań i rozwoju

30.   uważa, że zachęty podatkowe na rzecz wspierania działalności w zakresie badań i rozwoju mają duże znaczenie w osiąganiu celów strategii lizbońskiej, takich jak zwiększenie w Europie nakładów na badania i rozwój, zwłaszcza w odniesieniu do ułatwiania działalności badawczo-rozwojowej i innowacyjnej małym iśrednim przedsiębiorstwom; zauważa jednakże, że tego rodzaju zachęt nie powinno się wykorzystywać jako pośrednich subwencji dla krajowych przedsiębiorstw;

31.   jest przekonany, że politykę podatkową należy planować w taki sposób, żeby powodowała napędzany wydajnością wzrost we wszystkich gałęziach gospodarki, umożliwiając podatnikowi odliczanie od podatku lub uzyskiwanie ulg podatkowych w związku z wydatkami na badania i rozwój;

32.   jest zdania, że technologiczny rozdźwięk między państwami członkowskimi oznacza, że polityka podatkowa jest zróżnicowana oraz że na szczeblu Wspólnoty należy podejmować działania tylko wówczas, gdy działanie poszczególnych państw członkowskich nie jest w stanie przynieść skutecznego rozwiązania; jest zdania, że promowanie dobrej praktyki w dziedzinie opracowywania inicjatyw podatkowych dotyczących badań i rozwoju oraz lepsza koordynacja polityki podatkowej pomoże państwom członkowskim w osiągnięciu celów lizbońskich;

Opodatkowanie niezrealizowanych zysków kapitałowych

33.   nalega na Komisję, żeby przyjęła bardziej aktywną strategię wobec ośrodków finansowych offshore;

34.   popiera stanowisko Komisji, zgodnie z którym w przypadku wywozu dóbr gospodarczych do kraju trzeciego pobór podatku należnego w przypadku zmiany miejsca zamieszkania lub siedziby podatnika jest uzasadniony z powodu braku transgranicznej współpracy administracyjnej;

Przepisy podatkowe a straty w sytuacjach transgranicznych

35.   zauważa, że sprawy z zakresu podatków wnoszone są do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich często z uwagi na brak przejrzystości i wysoki stopień skomplikowania systemów podatkowych w Europie i w związku z tym wzywa do uproszczenia ustaw podatkowych w Unii Europejskiej; jest zdania, że w sytuacjach strat transgranicznych poniesionych przez zagraniczne filie należy unikać podwójnego opodatkowania macierzystego przedsiębiorstwa, państwa członkowskie muszą mieć równe prawa do opodatkowania, strat nie wolno uwzględniać dwukrotnie oraz należy zapobiegać uchylaniu się od podatków;

36.   zauważa, że w braku możliwości transgranicznego wyrównywania strat przedsiębiorstwa będą się starały, żeby ich zyski były opodatkowane w krajach o rynku wewnętrznym wystarczającym do zrealizowania zysku umożliwiającego wyrównanie ewentualnych strat zagranicą;

37.   uważa, że konieczne jest opracowanie systemu transgranicznego wyrównania strat zarówno na rzecz przedsiębiorstw, jak i grup posiadających filie zagranicą; przyjmuje do wiadomości komunikat Komisji pt. "Przepisy podatkowe a straty w sytuacjach transgranicznych";

38.   uważa, że komunikat Komisji zatytułowany "Przepisy podatkowe a straty w sytuacjach transgranicznych" stanowi podstawę do prowadzenia dalszej dyskusji, w szczególności w sprawie rozwiązań możliwych do czasu zastosowania CCCTB, wskazanych w komunikacie dotyczącym wdrożenia systemu wyrównywania i odzyskiwania strat przez przyjmujące państwo członkowskie;

o
o   o

39.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji.

(1) Dz.U. C 102 E z 28.4.2004, str. 569. (2) Dz.U. C 286 E z 23.11.2006, str. 229. (3) Teksty przyjęte, P6_TA(2007)0098.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r. w sprawie Zielonej Księgi: Ku Europie wolnej od dymu tytoniowego: alternatywne opcje polityki na szczeblu UE (2007/2105(INI))

P6_TA(2007)0471 A6-0336/2007

Parlament Europejski,

–   uwzględniając Zieloną Księgę Komisji zatytułowaną "Ku Europie wolnej od dymu tytoniowego: alternatywne opcje polityki na szczeblu UE" (COM(2007)0027),

–   uwzględniając Konwencję ramową WHO o ograniczeniu użycia tytoniu z 2003 r.,

–   uwzględniając europejską strategię WHO na rzecz zaprzestania palenia z roku 2004,

–   uwzględniając zalecenia WHO z roku 2007 z zakresu polityki ochrony przed narażeniem na palenie bierne,

–   uwzględniając oświadczenie Komisji złożone przed Parlamentem dotyczące dodatków stosowanych w wyrobach tytoniowych w kontekście REACH oraz dotyczące poprawek Parlamentu Europejskiego w sprawie dodatków stosowanych w wyrobach tytoniowych(1),

–   uwzględniając art. 45 Regulaminu,

–   uwzględniając sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A6-0336/2007),

A.   mając na uwadze, że dym tytoniowy jest mieszanką złożoną z ponad 4000 substancji, w tym trucizn, takich jak kwas cyjanowodorowy, amoniak i tlenek węgla, jak również z ponad 50 substancji, co do których udowodniono ich charakter rakotwórczy,

B.   mając na uwadze, że w samej Unii Europejskiej na skutek palenia rocznie umiera co najmniej 650 000 ludzi,

C.   mając na uwadze, że naukowo zostało wykazane, iż palenie tytoniu oraz tytoniowe wyroby bezdymne przynoszą poważne szkody zdrowotne i skutkują przedwczesną śmiercią,

D.   mając na uwadze, że palenie tytoniu szkodzi drogom oddechowym, wywołując podrażnienia śluzówki, kaszel, ochrypłość, dychawicę, ograniczając wydajność płuc, powodując powstawanie i zaostrzanie astmy, powstawanie i zaostrzanie zapalenia płuc, zapalenia oskrzeli, a także przewlekłych i obturacyjnych chorób płuc, oraz że spowodowane przez nie uszkodzenia naczyń krwionośnych są tak poważne, iż mogą prowadzić do zawałów serca i udarów mózgu, a także iż powoduje ono ponad dwukrotnie zwiększone ryzyko ślepoty wynikającej ze związanym z wiekiem zwyrodnieniem plamki (AMD),

E.   mając na uwadze, że wykazano wyraźnie zwiększone ryzyko zachorowania na raka płuc w wyniku narażenia na dym tytoniowy, w miejscu pracy lub poza nim, oraz że, przykładowo, u pracowników zakładów gastronomicznych, w których wolno palić, prawdopodobieństwo zachorowania na raka płuc jest wyższe o 50% niż u pracowników nie narażonych na dym tytoniowy,

F.   mając na uwadze, że zgodnie z szacunkowymi danymi rocznie w Unii Europejskiej w wyniku biernego palenia umiera ok. 80 000 osób,

G.   mając na uwadze, że dzieci są szczególnie narażone na szkodliwy wpływ dymu tytoniowego, między innymi w domu i w prywatnych środkach transportu,

H.   mając na uwadze, że narażenie na dym tytoniowy w okresie ciąży może prowadzić do zwiększonego ryzyka niedorozwoju, poronienia i przedwczesnego porodu, ograniczenia wzrostu płodu, zmniejszenia obwodu główki i wagi przy porodzie oraz że istnieje związek między biernym paleniem i zapaleniem ucha środkowego, ograniczeniem wydajności płuc, astmą, jak również nagłą śmiercią niemowlęcia,

I.   mając na uwadze, że Unia Europejska i 25 z 27 państw członkowskich już podpisały i ratyfikowały ramową konwencję WHO o ograniczeniu użycia tytoniu, której preambuła odwołuje się do konstytucji WHO, która stwierdza, że korzystanie z najwyższych możliwych standardów ochrony zdrowia jest jednym z podstawowych praw człowieka, oraz do jej art. 8, który ustanawia obowiązek ochrony przed dymem tytoniowym,

J.   mając na uwadze, że największym zyskiem dla społeczeństwa i gospodarki będzie wprowadzenie przestrzeni wolnych od dymu papierosowego, przy jednoczesnym prowadzeniu wydajnych działań pomocniczych sprzyjających zaprzestaniu palenia na szczeblu UE lub państw członkowskich, takich jak: a) skuteczne programy promujące rzucanie palenia w instytucjach oświatowych, placówkach służby zdrowia, miejscu pracy i ośrodkach sportowych oraz zwiększony dostęp do terapii prowadzących do rzucenia palenia tytoniu (zarówno behawioralnych jak i farmakologicznych) dla osób chcących rzucić palenie, b) diagnozowanie i leczenie uzależnienia od tytoniu w krajowych programach zdrowotnych i edukacyjnych oraz c) współpraca na rzecz ułatwienia dostępności fizycznej i finansowej określonej w ramach postanowień art. 14 Konwencji ramowej WHO o ograniczeniu użycia tytoniu,

K.   mając na uwadze, że odpowiedzialna polityka polega na obowiązku stworzenia okoliczności, w których palenie nie będzie uważane za rzecz normalną, które skłonią palacza do ograniczenia lub rzucenia palenia, wspomogą w trakcie odzwyczajania się od niego i które zapobiegną rozpoczynaniu palenia przez dzieci i młodzież,

L.   mając na uwadze, że tylko pełny zakaz palenia we wszelkich zamkniętych miejscach pracy, w tym w sektorze gastronomicznym i w barach, jak również we wszelkich instytucjach publicznych i środkach transportu publicznego może chronić zdrowie pracowników i niepalących oraz że zakaz ten w znacznym stopniu ułatwia palącym rzucenie palenia,

M.   mając na uwadze, że w państwach, w których wprowadzono całkowity zakaz palenia, nie odnotowano istotnego spadku dochodów przemysłu gastronomicznego,

N.   mając na uwadze, że Bank Światowy wykazał w swoim sprawozdaniu z roku 1999 (Curbing the epidemic: Governments and the economics of tobacco control) efektywność środków podatkowych nakierowanych na redukcję popytu na produkty tytoniowe oraz ogólną konsumpcję tytoniu, a także iż silny wpływ opodatkowania został również podkreślony przez WHO,

O.   mając na uwadze, że europejska strategia WHO na rzecz zaprzestania palenia potwierdza, iż interwencje z zakresu rzucania palenia (zarówno behawioralne jak i farmakologiczne) stanowią istotną i wydajną część całościowej strategii kontroli rynku tytoniowego, co w przyszłości pozwoli systemom opieki zdrowotnej na zaoszczędzenie znacznych wydatków,

P.   mając na uwadze powszechną opinię, iż używanie tytoniu przynosi europejskim gospodarkom narodowym szkody liczone setkach miliardów,

Q.   mając na uwadze, że koszty w systemach opieki zdrowotnej, powstałe w wyniku używania tytoniu, ponoszone są przez wszystkich, a nie przez palaczy,

R.   mając na uwadze, że nie mozna zaakceptować, aby niektóre państwa członkowskie zachęcały niską akcyzą do nabywania produktów tytoniowych na terenie danego kraju w celu zwiększenia ogólnych przychodów z tytułu opodatkowania;

S.   mając na uwadze, że prawie 70% ludności UE to niepalący, 27% pali paierosy, 5% pali papierosy skręcane, a 1% pali cygara lub fajkę,

T.   mając na uwadze, że 86 % obywateli UE opowiada się za zakazem palenia w miejscu pracy, 84 % za zakazem palenia w innych miejscach publicznych, 77 % za zakazem palenia w restauracjach i 61 % za zakazem palenia w barach i pubach,

U.   mając na uwadze, że akcje informacyjne skierowane do określonych grup społecznych, a zwłaszcza młodzieży, kobiet w ciąży i rodziców, przyczyniają się do ograniczenia używania tytoniu,

1.   z zadowoleniem przyjmuje Zieloną Księgę Komisji jako punkt wyjścia odpowiedzialnej polityki europejskiej w zakresie ochrony obywateli przed szkodliwym dla zdrowia dymem tytoniowym;

2.   z zadowoleniem przyjmuje działania tych państw członkowskich, które podjęły już skuteczne środki dla ochrony przed biernym paleniem;

3.   ponawia skierowane do Komisji żądanie, ujęte w rezolucji z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie europejskiego planu działania na rzecz środowiska i zdrowia 2004–2010(2), aby jak najszybciej zaklasyfikować dym papierosowy jako czynnik rakotwórczy kategorii 1 w ramach dyrektywy w sprawie substancji niebezpiecznych(3), w celu włączenia dymu tytoniowego w ramy dyrektywy w sprawie czynników rakotwórczych i mutagenów(4);

4.   wzywa Komisję do sporządzenia listy konkretnych negatywnych skutków palenia papierosów przez młodzież, w celu sformułowania w dalszej kolejności wytyczonych dla państw członkowskich wspólnotowych celów nakierowanych na zapobieganie nabywaniu i konsumpcji przez młodzież wyrobów tytoniowych, przy jednoczesnym zobowiązaniu państw członkowskich do zmniejszenia liczby młodych osób palących o co najmniej 50% do roku 2025;

5.   podkreśla, że określenie form i środków podejmowanych na szczeblu krajowym leży w gestii państw członkowskich, bez uszczerbku dla zobowiązań wynikających z przepisów wspólnotowych, przy czym powinny one jednak przedkładać Komisji sprawozdania, zarówno śródokresowe, jak i zamykające okres, o którym mowa w ust. 4, na temat postępów poczynionych na drodze ku redukcji negatywnych skutków palenia wśród młodzieży;

6.   odnotowuje pomocniczą rolę Komisji, jaką odegrać może ona w ramach osiągania wspólnotowych celów poprzez wspomaganie państw członkowskich w wymianie doświadczeń i najlepszych praktyk oraz w prowadzeniu europejskich badań z zakresu szkodliwego wpływu palenia na młodzież;

7.   wzywa Komisję do przedłożenia projektu zmian do dyrektywy ramowej w sprawie zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy(5) zobowiązującej wszystkich pracodawców do zapewnienia miejsc pracy wolnych od dymu papierosowego;

8.   wzywa państwa członkowskie do wprowadzenia w ciągu dwóch lat bezwzględnego zakazu palenia we wszelkich zamkniętych miejscach pracy, w tym w sektorze gastronomicznym, jak również we wszelkich zamkniętych pomieszczeniach instytucji publicznych i środkach transportu publicznego w Unii Europejskiej; wzywa Komisję, na wypadek, gdyby cele, o których tutaj mowa, nie zostały osiągnięte przez wszystkie państwa członkowskie, do przedłożenia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie do 2011 r. wniosku dotyczącego zasad ochrony osób niepalących w zakresie ochrony pracy oraz do uznania istniejących krajowych przepisów prawnych państw członkowskich;

9.   wzywa państwa członkowskie, które wprowadziły całkowity zakaz palenia w miejscach publicznych, barach i restauracjach, do stworzenia i podpisania dobrowolnej karty ogłaszającej powstanie europejskiej strefy bez papierosów, tworząc w ten sposób przednią straż państw członkowskich, które już wprowadziły całkowity zakaz palenia na zasadzie dobrowolności, i wzywa sygnatariuszy karty do ewentualnego nadania temu dobrowolnemu dokumentowi statusu prawnego poprzez procedurę ściślejszej współpracy;

10.   wzywa państwa członkowskie, aby w ciągu dwóch lat zabroniły palenia na publicznych placach zabaw;

11.   wzywa Komisję do sporządzenia sprawozdania w sprawie kosztów, jakie powstają w wyniku palenia i narażenia na dym tytoniowy dla systemów opieki zdrowotnej i gospodarki Unii Europejskiej;

12.   wzywa Komisję do przedstawienia, w miarę możliwości do roku 2008, wniosku dotyczącego zmiany dyrektywy 2001/37/WE(6) w sprawie wyrobów tytoniowych, który zawierałby przynajmniej następujące elementy:

13.   wzywa Komisję do wsparcia kompleksowej kontroli wyrobów tytoniowych i strategii związanej z rzuceniem palenia tytoniu oraz do rozpatrzenia dalszych obejmujących całą UE środków na rzecz Europy wolnej od dymu tytoniowego, jak np:

14.   wzywa Komisję do zbadania, jakie środki fiskalne mogłyby się przyczynić do ograniczenia palenia tytoniu, zwłaszcza wśród młodzieży; ponadto wzywa Komisję, by skierowała do państw członkowskich zalecenie przygotowane na podstawie tej analizy;

15.   wzywa wszystkie państwa członkowskie, aby zaprzestały zachęcać do kupowania wyrobów tytoniowych poprzez utrzymywanie niskich stawek podatkowych;

16.   z zadowoleniem przyjmuje decyzję Włoch dotyczącą zakazu wszelkiego transportu nieoznaczonych papierosów jako sposób walki z przemytem i ułatwienie określenia pochodzenia;

17.   wzywa Komisję do przedłożenia propozycji zmian dyrektywy 2001/37/WE w celu usunięcia obowiązku umieszczania na paczkach papierosów informacji o ilości substancji smolistych, nikotyny i tlenku węgla, zapewniającego obecnie palaczom wprowadzające w błąd porównania;

18.   wzywa Komisję do przedłożenia propozycji zmian dyrektywy 2001/37/WE w celu dołączenia uzupełnionego zbioru większych, oddziaływujących z dużą mocą ostrzeżeń obrazkowych znajdujących się obowiązkowo na wszystkich wyrobach tytoniowych sprzedawanych w Unii Europejskiej i umieszczanych na obydwu stronach ich opakowań; uważa, że wszystkie ostrzeżenia powinny obejmować również wyraźne informacje dotyczące kontaktu, gdzie palacze mogą uzyskać pomoc w zerwaniu z nałogiem, jak np. odpowiedni bezpłatny numer telefonu lub strona internetowa;

19.   wzywa w szczególności Komisję, aby zaleciła włączenie ostrzegania przed związkiem między paleniem tytoniu a ślepotą do przeglądu dyrektywy nr 2001/37/WE, gdyż wiele najnowszych badań naukowych dostarczyło solidnych i konkretnych dowodów, że palenie tytoniu powoduje utratę wzroku, wynikającą ze związanego z wiekiem zwyrodnienia plamki żółtej; ostrzeżenie tego rodzaju powinno pojawić się na liście ostrzeżeń towarzyszącej wyrobom tytoniowym wraz z odpowiednim obrazem graficznym wspierającym ten przekaz;

20.   wzywa państwa członkowskie, aby poprzez środki wsparcia ułatwiały zaprzestanie palenia palaczom, którzy chcą je rzucić, np. za pomocą środków związanych z odzwyczajaniem od tytoniu, takich jak:

21.   zwraca uwagę, że zgodnie z europejską strategią WHO z 2004 r. na rzecz zerwania z nałogiem palenia tytoniu, intensywne porady lekarskie trwające dłużej niż 10 minut wykazują najwyższą skuteczność w zachowaniu długotrwałej abstynencji; z tego względu wzywa państwa członkowskie do włączenia poradnictwa w zakresie zwalczania uzależnienia od nikotyny do krajowych systemów opieki zdrowotnej poprzez zachęcanie i szkolenie pracowników opieki podstawowej do interweniowania za pomocą systematycznego pytania pacjentów o palenie, zalecania palaczom rzucenia nałogu, a także poprzez wynagradzanie pracowników opieki podstawowej za to intensywne udzielanie porad;

22.   wzywa państwa członkowskie do przeprowadzenia kampanii informacyjnych i uświadamiających na temat zdrowego trybu życia, dostosowanych do wszystkich grup wiekowych i społecznych, umożliwiając w ten sposób obywatelom wzięcie na siebie odpowiedzialności za własne decyzje i, w stosownych przypadkach, odpowiedzialności rodzicielskiej;

23.   uważa, że tego typu środki mające na celu odzwyczajenie od palenia tytoniu powinny zapewniać palaczom, a szczególnie osobom młodym lub znajdującym się w niekorzystnym położeniu finansowym, dostęp do przystępnych cenowo produktów i terapii pomagających rzucić palenie, w tym doradztwa, tak aby zapobiec nierównościom zniechęcającym mniej uprzywilejowane grupy społeczne do korzystania z tych środków;

24.   uważa, że informacje dotyczące możliwości rzucenia palenia, w tym bezpłatne numery telefonów lub adres strony internetowej powinny być w sposób widoczny dostępne we wszystkich miejscach, w których sprzedawane są wyroby tytoniowe;

25.   zachęca Komisję do dalszego stosowania na szczeblu UE środków wspierających, jak np. środki zwiększające świadomość społeczną; wyraża przekonanie, że umiejętności lekarzy oraz innego personelu opieki zdrowotnej powinny stać się priorytetową dziedziną szczególnej wagi;

26.   wzywa Komisję do zbadania w trybie pilnym ryzyka zdrowotnego związanego z konsumpcją snusu i jego wpływu na konsumpcję papierosów;

27.   w związku z tym, jako organ władzy budżetowej wzywa do zapewnienia finansowania takich środków zwiększających świadomość społeczną również po zakończeniu działalności wspólnotowego funduszu na badania i informację w dziedzinie tytoniu, które to środki obecnie finansowane są przez ten fundusz;

28.   wzywa Komisję i państwa członkowskie do włączenia jako kluczowego priorytetu walki z paleniem tytoniu do ich działań związanych ze zdrowiem i rozwojem, a także do podjęcia współpracy z krajami o niskim dochodzie w celu zapewnienia, aby wszelkie niezbędne wsparcie finansowe i techniczne było udzielone, tak by partnerzy UE z AKP byli w stanie stosować się do swych zobowiązań wynikających z Konwencji ramowej WHO o ograniczeniu użycia tytoniu; wzywa Komisję, aby zawsze punktualnie wypełniała wszystkie swoje zobowiązania wynikające z Konwencji ramowej WHO o ograniczeniu użycia tytoniu i pokrewnych inicjatyw w systemie ONZ;

29.   wzywa Włochy oraz Czechy do jak najszybszego ratyfikowania Konwencji ramowej WHO o ograniczeniu użycia tytoniu;

30.   potępia nieposzanowanie przez niektórych posłów i pracowników Parlamentu Europejskiego ograniczenia palenia w Parlamencie Europejskim, np. poprzez palenie na klatkach schodowych lub w otwartym barze poselskim w Strasburgu;

31.   mając na uwadze swój obowiązek świecenia bycia przykładem, wzywa Prezydium do wydania natychmiastowego zakazu palenia, bez jakichkolwiek wyjątków, we wszystkich pomieszczeniach Parlamentu Europejskiego; wzywa do rygorystycznego egzekwowania tego zakazu;

32.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji.

(1) Teksty przyjęte z dnia 13 grudnia 2006 r., P6_TA(2006)0552. (2) Dz.U. C 304 E z 1.12.2005, str. 264. (3) Dyrektywa Rady 67/548/EWG z dnia 27 czerwca 1967 r. w sprawie sprawie zbliżenia przepisów ustawodawczych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (Dz.U. 196 z 16.8.1967, str. 1). (4) Dyrektywa 2004/37/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie ochrony pracowników przed zagrożeniem dotyczącym narażenia na działanie czynników rakotwórczych lub mutagenów podczas pracy (Dz.U. L 158 z 30.4.2004, str. 50). (5) Dyrektywa 89/391/EWG Rady z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (Dz.U. L 183 z 29.6.1989, str. 1). (6) Dyrektywa 2001/37/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 czerwca 2001 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich, dotyczących produkcji, prezentowania i sprzedaży wyrobów tytoniowych (Dz.U. L 194 z 18.7.2001, str. 26).

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r. w sprawie stosunków UE-Turcja

P6_TA(2007)0472 B6-0376/2007

Parlament Europejski,

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie raportu okresowego 2004 i zalecenia Komisji Europejskiej o postępach Turcji na drodze do członkostwa w UE(1),

–   uwzględniając swoją rezolucję z 28 września 2005 r. w sprawie otwarcia negocjacji z Turcją(2),

–   uwzględniając swoją rezolucję z dnia 27 września 2006 r. w sprawie postępów Turcji na drodze do przystąpienia(3),

–   uwzględniając swoje rezolucje z dnia 16 marca 2006 r. w sprawie dokumentu strategicznego Komisji z 2005 r. dotyczącego rozszerzenia(4) i z 13 grudnia 2006 r. w sprawie komunikatu Komisji dotyczącego strategii rozszerzenia i głównych wyzwań na lata 2006-2007(5),

–   uwzględniając ramy negocjacyjne przyjęte dla Turcji w dniu 3 października 2005 r.,

–   uwzględniając decyzję Rady 2006/35/WE z dnia 23 stycznia 2006 r. w sprawie zasad, priorytetów i warunków ujętych w Partnerstwie dla członkostwa zawartym z Turcją(6) ("Partnerstwo dla członkostwa"),

–   uwzględniając raport Komisji o postępach Turcji w 2006 r. (SEC(2006)1390),

–   uwzględniając komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie strategii rozszerzenia i najważniejszych wyzwań w okresie 2006-2007 (COM(2006)0649),

–   uwzględniając art. 103 ust. 2 Regulaminu,

A.   mając na uwadze, że negocjacje z Turcją w sprawie przystąpienia tego kraju do UE zostały otwarte w dniu 3 października 2005 r. po przyjęciu przez Radę ram negocjacyjnych i że rozpoczęcie tych negocjacji stanowi punkt wyjścia otwartego procesu,

B.   mając na uwadze, że Turcja zobowiązała się do reform, stosunków dobrosąsiedzkich i stopniowego dostosowania się do UE oraz mając na uwadze, że wysiłki te powinny być postrzegane jako okazja dla samej Turcji do przekształcenia się w nowoczesny kraj,

C.   mając na uwadze, że całkowite spełnienie kryteriów kopenhaskich a także zdolność integracji z UE pozostają podstawą do przystąpienia do UE, zgodnie z konkluzjami Rady Europejskiej z grudnia 2006 r,

D.   mając na uwadze, że Turcja nie wdrożyła jeszcze całkowicie postanowień wynikających z umowy o stowarzyszeniu WE-Turcja i jej protokołu dodatkowego,

E.   mając na uwadze, że po fali reform przeprowadzonych w latach 2002-2004 tempo reform w Turcji uległo spowolnieniu; mając na uwadze, że w dniu 17 kwietnia 2007 r. rząd turecki przyjął "Program dostosowania do dorobku prawnego UE 2007-2013" oraz że w dniu 31 sierpnia 2007 r. nowy rząd turecki przedstawił swój program, który obejmuje wzmocnienie gospodarki, sporządzenie projektu nowej konstytucji oraz przyspieszenie reform niezbędnych do zbliżenia Turcji do UE;

1.   wzywa Komisję do wyszczególnienia w swym raporcie okresowym kwestii, którymi Turcja musi się zająć w pierwszej kolejności, koncentrując się na osiągnięciu krótkoterminowych i średnioterminowych priorytetów określonych w Partnerstwie dla członkostwa, oraz do zwrócenia szczególnej uwagi na kwestie poruszone w niniejszej rezolucji; oczekuje od Komisji pełnego wykorzystania odpowiednich środków do skutecznego wsparcia procesu reform, przypominając Turcji, że dotrzymanie zobowiązań zgodnie z harmonogramem ustalonym w Partnerstwie dla członkostwa ma pierwszorzędne znaczenie dla jej wiarygodności;

2.   gratuluje Turcji przeprowadzenia wolnych i uczciwych wyborów, jak zauważyła misja obserwacji wyborów wysłana przez Biuro Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka OBWE oraz delegacja Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy; z zadowoleniem przyjmuje wybór Wielkiego Zgromadzenia Narodowego Turcji, w którym reprezentowane są wszystkie regiony i w którym zwiększyło się uczestnictwo kobiet, oraz zachęca nowo wybranych posłów do zaangażowania się na rzecz dalszego umacniania demokracji w Turcji;

3.   z zadowoleniem przyjmuje wybór nowego prezydenta jako znak wzmocnienia tureckiej demokracji; wzywa prezydenta Abdullaha Güla do sprzyjania pluralizmowi i jedności narodu tureckiego w świeckim państwie na drodze ku trudnym, lecz koniecznym reformom;

4.   oczekuje od nowego rządu Turcji, który posiada silny mandat i cieszy się zaufaniem narodu, przyspieszenia procesu reform w celu wypełnienia zobowiązań określonych w Partnerstwie dla członkostwa; zachęca rząd, aby starał się uzyskać w tureckim parlamencie i wraz ze społeczeństwem obywatelskim szerokie porozumienie w sprawach konstytucyjnych i instytucjonalnych; przypomina, że przeobrażenie się Turcji w demokratyczne i bogate państwo, w którym panują rządy prawa i jednakowe stosowanie norm prawnych, ma strategiczne znaczenie dla Turcji, jej społeczeństwa i UE; z zadowoleniem przyjmuje w tym kontekście zobowiązanie się nowego rządu do wzmocnienia procesu reform w nadchodzących miesiącach i latach;

5.   z zadowoleniem przyjmuje zamiar przyjęcia przez nowy rząd turecki nowej i obywatelskiej konstytucji, która stać będzie na straży podstawowych praw człowieka i wolności; podkreśla potrzebę zagwarantowania, że nowa konstytucja wprowadzi system kontroli i równowagi zapewniający demokratyczny i świecki charakter państwa tureckiego; wzywa wszystkie strony do wspierania otwartego i opartego na konsensusie procesu konstytucyjnego; przypomina w tym kontekście swoje wcześniejsze zalecenie dotyczące progów wyborczych; podkreśla, że plany konstytucyjne nie powinny odraczać potrzebnych w trybie pilnym reform, szczególnie w zakresie artykułu 301 kodeksu karnego;

6.   z zadowoleniem przyjmuje pozytywny rozwój gospodarczy Turcji w ostatnich latach; uważa jednak za witalne podniesienie poziomu zatrudnienia i rozwinięcie strategii reform, które wzmocnią spójność społeczną społeczeństwa tureckiego;

7.   z zadowoleniem przyjmuje wysiłki podjęte przez rząd turecki w celu dostosowania się do dorobku prawnego UN w dziedzinie energii oraz popiera otwarcie negocjacji w sprawie rozdziału poświęconego energii kiedy tylko zakończone zostaną przygotowania techniczne; zachęca Turcję do przystąpienia jako pełnoprawny członek do Europejskiej Wspólnoty Energii, aby bardziej zacieśnić współpracę w dziedzinie energii między UE i Turcją, mającą na celu zwiększenie bezpieczeństwa dostaw energii oraz popieranie wykorzystywania odnawialnych źródeł energii i inwestowanie w efektywność energetyczną; podkreśla znaczenie Turcji jako węzła tranzytowego na rzecz dywersyfikacji dostaw gazu do UE; podkreśla, że projekty energetyczne angażujące Turcję na Południowym Kaukazie powinny być otwarte dla wszystkich krajów w regionie, które włączyły się w europejską politykę sąsiedztwa;

8.   zauważa, że geograficzno-strategiczne położenie Turcji w regionie i jej rola w dziedzinie transportu i logistyki będą coraz większe w nadchodzących latach; wzywa Komisję do sporządzenia specjalnego sprawozdania z ostatnich wydarzeń i przyszłych wyzwań;

9.   jest zaniepokojony nieustanną ingerencją tureckich sił zbrojnych w proces polityczny; zwraca uwagę na konieczność dalszych starań w celu zapewnienia pełnej i skutecznej cywilnej kontroli nad wojskiem; podkreśla, że opracowanie i wdrażanie strategii bezpieczeństwa narodowego powinno być nadzorowane przez władze cywilne; wzywa do ustanowienia pełnej kontroli parlamentu nad polityką wojskową i obronną oraz wszystkimi związanymi z tym wydatkami; wzywa ponadto do parlamentarnej kontroli krajowych służb specjalnych, żandarmerii i policji;

10.   z zadowoleniem przyjmuje dialog na temat społeczeństwa obywatelskiego między UE a Turcją i zwraca się do Komisji o przedstawianie sprawozdań z działań podejmowanych w jego ramach; podkreśla znaczenie wzmożonych kontaktów między społeczeństwem obywatelskim Turcji i UE; wzywa Komisję do udzielenia ukierunkowanego wsparcia społeczeństwu obywatelskiemu, do zwiększenia obecności w różnych regionach Turcji oraz do zwrócenia w tym kontekście szczególnej uwagi na region południowo-wschodni; wzywa nowy rząd Turcji do silniejszego zaangażowania tureckiego społeczeństwa obywatelskiego, ważnego orędownika tureckiej demokracji, w proces reform;

11.   nawiązuje do swojej wyżej wymienionej rezolucji z dnia 27 września 2006 r., a w szczególności do ustępów dotyczących reform, jakie są konieczne do usprawnienia działania sądów i zwalczania korupcji, przestrzegania podstawowych praw człowieka i wolności, obrony praw kobiet, wdrożenia polityki zerowej tolerancji wobec tortur oraz ochrony praw mniejszości, praw religijnych i kulturalnych; czeka z dokonaniem oceny postępów w realizacji tych reform na wyniki wzmożonego monitorowania kryteriów politycznych zapowiedzianego przez Komisję w jej ostatniej strategii rozszerzenia; wzywa Komisję do opublikowania tych wyników w kolejnym raporcie o postępach;

12.   zwraca się do nowego rządu Turcji o całkowite wdrożenie postanowień wynikających z umowy o stowarzyszeniu WE-Turcja i jej protokołu dodatkowego; przypomina, że niedotrzymanie przez Turcję zobowiązań określonych w Partnerstwie dla członkostwa nadal będzie miało poważny wpływ na proces negocjacji;

13.   ubolewa nad faktem, że wiele osób jest wciąż ściganych z art. 301 kodeksu karnego; surowo potępia niedawne skazanie Sarisa Seropyana i Arata Dinka na mocy tego artykułu; wzywa rząd i nowo wybrany parlament do zapewnienia usunięcia wszystkich przepisów kodeksu karnego przewidujących arbitralne ograniczanie pokojowego wyrażania poglądów oraz do zagwarantowania wolności wypowiedzi i wolności prasy; uważa tę kwestię za najważniejszy z priorytetów nowego rządu;

14.   kładzie nacisk na konieczność bezzwłocznego przyjęcia ustawy o fundacjach, która zajęłaby się obecną niepewnością prawną w zakresie statusu mniejszości wyznaniowych i ustanowiła jasne ramy prawne umożliwiające im swobodne wyznawanie swojej wiary, między innymi dzięki zezwoleniu na posiadanie własności i kształcenie duchownych; podziela wyrażone w dniu 24 lipca 2007 r. zaniepokojenie Rady niedawnym orzeczeniem tureckiego sądu kasacyjnego w sprawie Patriarchatu Ekumenicznego; wzywa nowy rząd Turcji do zastosowania w swym podejściu do mniejszości wyznaniowych zasad wolności wyznania określonych w Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności oraz w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka; wzywa Komisję o poruszenie tych kwestii w rozmowach z nowym rządem; zwraca się również do Komisji o wskazanie, w jaki sposób instrument przedakcesyjny ustanowiony rozporządzeniem Rady (WE) nr 1085/2006(7) może zostać wykorzystany do ochrony dziedzictwa chrześcijańskiego;

15.   surowo potępia zabójstwo Hranta Dinka, chrześcijańskiego księdza Andrei Santoro i trzech chrześcijan w Malatyi, atak terrorystyczny w Ankarze i wszystkie inne akty przemocy o podłożu politycznym lub religijnym; oczekuje od władz tureckich pełnego wyjaśnienia tych spraw i postawienia wszystkich winnych przed sądem; podkreśla pilną potrzebę skutecznej walki z wszelkiego rodzaju ekstremizmem i przemocą oraz wykluczenia ich ze wszystkich sfer życia publicznego w Turcji; wzywa rząd turecki do zwiększenia ochrony tych grup, mniejszości lub jednostek, które czują się zagrożone i dyskryminowane;

16.   wzywa nowy rząd do przedsięwzięcia konkretnych środków dla zapewnienia pełnego przestrzegania praw związków zawodowych, zgodnie ze standardami europejskimi i Międzynarodowej Organizacji Pracy; zachęca go, aby wsparł wzmożenie dialogu społecznego między organizacjami pracodawców a związkami zawodowymi; zwraca się do Komisji o poruszenie tej kwestii w rozmowach z nowym rządem;

17.   z zadowoleniem zauważa, że znaczna liczba kobiet w Turcji zajmuje ważne stanowiska w sektorze gospodarczym i w środowisku akademickim oraz że więcej kobiet niż do tej pory zostało wybranych do tureckiego parlamentu; podkreśla, że dostępność edukacji dla kobiet, ich równe traktowanie oraz wzmocnienie ich pozycji ekonomicznej to klucz do dalszego rozwoju gospodarczego i dobrobytu w Turcji; ubolewa nad faktem, że łamanie praw kobiet, a w szczególności tzw. "zabójstwa honorowe", pozostają wielce niepokojącą sprawą; wzywa zatem Komisję, aby wyraźnie wskazała nowemu rządowi potrzebę wzmocnienia wysiłków skierowanych na zahamowanie przemocy i praktyk dyskryminacyjnych wobec kobiet oraz podkreśla, że wśród starań tych powinny się znaleźć m. in. wpieranie kampanii publicznych i dostarczanie większego wsparcia cierpiącym kobietom,

18.   zwraca uwagę na potrzebę wszechstronnej strategii rozwoju społeczno-gospodarczego południowo-wschodniej Turcji; wzywa Komisję, aby wskazała, w jaki sposób instrument przedakcesyjny mógłby zostać wykorzystany do wsparcia starań, które nowy rząd Turcji będzie musiał poczynić w dziedzinie rozwoju południowo-wschodniej części kraju oraz zajęła się koordynacją tej pomocy z pomocą świadczona przez inne międzynarodowe instytucje finansowe;

19.   jest zaniepokojony konsekwencjami społecznych, ekologicznych, kulturowych i geopolitycznych problemów związanych z Tureckim Projektem dla Południowo-Wschodniej Anatolii, w którym projekty zapory wodnej mają bezpośredni wpływ na zaopatrywanie w wodę sąsiednich krajów; wzywa Komisję do ściślejszego monitorowania w swoim regularnym raporcie rozwoju współpracy transgranicznej w zakresie wody zgodnej z konwencjami międzynarodowymi, dyrektywami w sprawie ochrony przyrody i środowiska naturalnego oraz dyrektywą ramową dotyczącą wody(8), oraz do promowania stosowania norm UE w zakresie ochrony środowiska do projektów górniczych oraz dotyczących zapory wodnej na dużą skalę;

20.   wzywa nowy rząd do rozpoczęcia inicjatywy politycznej sprzyjającej trwałemu rozwiązaniu kwestii kurdyjskiej oraz do pracy - przy konstruktywnym zaangażowaniu nowo wybranych przedstawicieli do Wielkiego Zgromadzenia Narodowego Turcji i wybranych burmistrzów i społeczeństwa obywatelskiego na południowym wschodzie - zmierzającej do osiągnięcia znaczącej poprawy jakości życia społecznego, gospodarczego i kulturowego; z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę prezydenta Güla dotyczącą złożenia po raz pierwszy wizyty w południowo-wschodniej Turcji;

21.   surowo potępia akty przemocy, jakich na tureckiej ziemi dopuszcza się Robotnicza Partia Kurdystanu i inne ugrupowania terrorystyczne; solidaryzuje się z Turcją w walce z terroryzmem i ponownie wzywa PKK do ogłoszenia i przestrzegania natychmiastowego i bezwarunkowego zawieszenia broni; podkreśla potrzebę dalszej walki z terroryzmem, proporcjonalnej do zagrożenia i przy pełnym zobowiązaniu do poszanowania międzynarodowych instrumentów prawnych i standardów; podkreśla, że nigdy nie będzie istnieć uzasadnienie dla jakiegokolwiek rodzaju przemocy wobec osób cywilnych;

22.   wyraża głębokie zaniepokojenie konsekwencjami ewentualnych transgranicznych działań wojskowych sił tureckich w północnym Iraku; zwraca się do Turcji o powstrzymanie się od wszelkich nieproporcjonalnych działań wojskowych naruszających terytorium Iraku oraz wzywa Turcję i Irak do podjęcia wojskowej i policyjnej współpracy, aby skutecznie zapobiegać działaniom terrorystycznym w północnym Iraku w celu złagodzenia napiętej sytuacji na granicy turecko-irackiej; wzywa Radę do doprowadzenia do podjęcia konkretnej współpracy pomiędzy Turcją i regionalnymi władzami kurdyjskim w Iraku, które powinny przejąć odpowiedzialność za zapobieganie atakom terrorystycznym w północnym Iraku;

23.   przywiązuje wielką wagę do zobowiązania się Turcji do utrzymywania stosunków dobrosąsiedzkich zgodnie z wymogami określonymi w ramach negocjacyjnych; ponownie wyraża nadzieję, że Turcja zaprzestanie wszelkich blokad gospodarczych i zamykania granic oraz że powstrzyma się od gróźb czy będących źródłem napięć operacji wojskowych wobec krajów sąsiadujących; ponownie wzywa Turcję do zaangażowania się w poważne i intensywne starania na rzecz rozwiązania nieuregulowanych sporów ze wszystkimi sąsiadami, zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych i innymi, właściwymi konwencjami międzynarodowymi, w tym prowadząc szczerą i otwartą dyskusję na temat wydarzeń z przeszłości; ponawia swój apel do rządów Turcji i Armenii o rozpoczęcie procesu pojednania dotyczącego obecnych wydarzeń i przeszłości oraz wzywa Komisję do sprzyjania turecko-armeńskiemu pojednaniu poprzez wykorzystanie współpracy regionalnej w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa i polityki dotyczącej synergii Morza Czarnego;

24.   ubolewa nad brakiem znaczących postępów w osiągnięciu kompleksowego rozwiązania kwestii cypryjskiej; ponawia swój apel do obydwu stron o przyjęcie konstruktywnej postawy w celu znalezienia kompleksowego rozwiązania w ramach ONZ, w oparciu o zasady leżące u podstaw UE; w tym kontekście przypomina o swoich wcześniejszych rezolucjach, w których stanowi, że wycofanie sił tureckich ułatwiłoby negocjacje w sprawie rozwiązania;

25.   z zadowoleniem przyjmuje ustanowienie instrumentu wsparcia finansowego w celu pobudzenia rozwoju gospodarczego społeczności Turków cypryjskich; zwraca się do Komisji o przedstawianie specjalnych sprawozdań dotyczących wdrażania i skuteczności tego instrumentu;

26.   podkreśla znaczenie tureckiego potencjału w regionie Morza Czarnego, Południowego Kaukazu i Środkowej Azji na rzecz osiągnięcia stabilności, demokratycznych rządów, wzajemnego zaufania i dobrobytu w tych regionach, w szczególności dzięki projektom współpracy regionalnej; podkreśla rolę Turcji na Bliskim Wschodzie; wzywa Komisję do zacieśnienia współpracy z rządem tureckim w zakresie polityki UE wobec tych regionów;

27.   przypomina Komisji o swoim wniosku o dostarczenie uzupełnienia badania wpływu przedłożonego w 2004 r. i zwraca się o jego przekazanie do końca 2007 r.;

28.   zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi i parlamentowi Turcji.

(1) Dz.U. C 226 E z 15.9.2005, str. 189. (2) Dz.U. C 227 E z 21.9.2006, str. 163. (3) Dz.U. C 306 E z 15.12.2006, str. 284. (4) Dz.U. C 291 E z 30.11.2006, str. 402. (5) Teksty przyjęte, P6_TA(2006)0568. (6) Dz.U. L 22 z 26.1.2006, str. 34. (7) Dz.U. L 210 z 31.7.2006, str. 82. (8) Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz.U. L 327 z 22.12.2000, str. 1).